Κρίσεις πανικού

[skatoula14]

δεν ειμαι σιγουρη αν αυτο που ειχα παθει ειναι κριση πανικου. στην εταιρια που δουλευω ειμαι 3 χρονια και τα χριστουγεννα που μας περασαν εγινε μια ανακαταταξη κι απο απλη ταμιας εγινα κεντρικη ταμιας και καθημερινα συγκεντρωνω ολα τα χρηματα απο τις ταμιες . ειναι πολυ υπευθυνη θεση και την πρωτη εβδομαδα σκεφτομουν συνεχως οτι θα κανω λαθος και θα με χωσουν φυλακη . μετα απο λιγο ολα αυτα τα χρηματα αρχισα να τα βλεπω σαν σκετα χαρτακια και ηρεμησα καπως αλλα ακομα τρεμω στην ιδεα οτι θα κανω λαθος

δεν νομιζω πως αυτο που εχεις ειναι κριση πανικου απλα φοβος και αγχος μην κανεις τιποτα λαθος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[CiNeFiL]

πολλες φορες...συνεχεια εχω αγχος τρομο πανικο φοβο και πολλες φορες δεν ξερω καν τον λογο και τοτε αρχιζω να κλοτσαω το αμοιρο τοιχο του σαλονιου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[skoumas]

εγώ έπαθα και σε ακραίο βαθμό και κράτησε περίπου 2 βδομάδες. εκδηλώθηκε με ένα μεγάλο επεισόδιο πανικού και δύο μικρότερα και στο ενδιαμέσο υπήρχε διάχυτος ο φόβος της επανάληψης του συμβάντος. τώρα που τελείωσε αυτό μπορώ να πω ότι δεν είναι τίποτα άλλο από τον οργανισμό σου που φωνάζει να αλλάξεις ζωή και να κάνεις επιτέλους τα όνειρα σου πραγματικότητα.

( προκλήθηκε από κακή διατροφή, εργασιακή υπερκόπωση - και πολύ πιθανόν από συναισθηματικές και επικοινωνιακές ελλείψεις )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[black mamba]

Πολύ περίεργα όσα διάβασα... Πολλά από αυτά τα συμπτωματα με έβαλαν σε σκέψεις. Ρώτησα τη μαμά μου αν αυτό που πάθαινα όταν ήμουν μικρή ήταν κρίσεις πανικού και μου' πε ναι.
Η αλήθεια είναι ότι όταν ήμουν μικρή φοβόμουν πάρα πολύ, και σε άσχετες ώρες με 'επιανε ταχυπαλμία, έτρεμα, χλώμιαζα και έκανα πάντα εμετό, και έκλαιγα από αυτό που μου συνέβαινε.
Να φανταστείτε ότι γινόταν καθημερινά το βράδυ για πολλά χρόνια, και είχε καταντήσει κουραστικό για την οικογενειά μου και μένα.
Μια φίλη της μαμάς μου, γιατρός, επειδη είχε τύχει να το πάθω μια φορά σπίτι της, είχε πει ότι είναι ψυχολογικό.

Τέλος πάντων, με τα χρόνια μου πέρασε κάπως, αν και σε περιόδους που έχω άγχος συμβαίνει.
Ουφ. Αγχώθηκα τώρα.

Να ενας δικος μου ανθρωπος!Παθαινα ακριβως το ιδιο πραγμα!Σε ασχετες ωρες κ στιγμες!Κλαματα,απιστευτες ταχυπαλμιες!Νομιζα θα εκραγει η καρδια μου!Βεβαια εγω ειχα εναν ηλιθιο λογο που το παθαινα!Οταν ημουν 13 εκανα την απιστευτη βλακεια κ ειδα τον "εξορκιστη"!Αυτο ηταν,πιστευα πως θα παθω το ιδιο πραγμα!Αυτο κρατησε για 4 με 5 χρονια(αρκετα) αλλα η φοβια εξαφανιζοταν καθε φορα που ειτε δεν ειχα σχολειο ειτε μου πηγαιναν καλα τα πραγματα,εμφανιζοταν καθε φορα που ηταν σκουρα!Ειτε σε εξετασεις ειτε στις πανελληνιες ειτε καπου που επρεπε να αποδειξω τι μπορω να καταφερω!Τυχαιο?Δε νομιζω!Απλα πιστευω οτι ηταν κρισεις πανικου απο φοβια!Ναι ναι ηλιθια φοβια αλλα φοβια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[McΜαρια]

Εγω ισως να εχω αντιμετωπισει την χειροτερη μορφη αυτων των κρισεων..

Για 5 μηνε,καθε μερα,καθε στιγμη με εσφαζαν κοιλιακοι πονοι..ηταν τοσο ασχημο που μερικες φορες ενιωθα να χανω τον ελεγχο του ευατου μου.Μετα απο αυτο αντιμετωπισα πολλες στομαχικες διαταραχες.Ειχα εναν απιστευτο συνδυασμο προβληματων!Παραλληλα,μετα απο πολυ καιρο πονου, αρχισε να πονα η καρδια μου.Ειχα πολυ περισσοτερα τα οποια δεν μπορω να αναφερω τωρα.....Ολα αυτα μου συνεβαιναν ταυτοχρονα.Ενιωθα να ουρλιαζω μεσα μου.Ηταν οτι χειροτερο μου εχει συμβει ποτε στην ζωη μου.

Το κακο ειναι οτι δεν ειχα κανεναν να μου συμπαραστεκετε ουτε την οικογενεια μου καθως αυτοι ηταν ο λογος εμφανισης αυτων των κρισεων.Μονο ενας φιλος με καταλαβαινε καθως ειχε περασει ενα παρομοιο προβλημα 3 μηνες πριν.οταν επισκεφτηκα γιατρο,οι εξετασεις μου ηταν καλες και φαινομουν υγιης.Αυτο ειναι και το παρανοικο!

Φανταζομαι οτι προκληθηκε απο κακη διατροφη,αγχος,κουραση,στεναχωρια,αντιβιωσεις και συναισθηματικα κενα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[din@]

και εγω εχω περασει κριση πανικου.η πρωτη φορα ηταν πριν 2 χρονια οταν μαλωσα με τον φιλο μου.αρχισαν οι ταχυπαλμιες,τα κλαματα,γρηγορες και κοφτες ανασες και σιγα σιγα μουδιασμα σε χερια και ποδια...φυσικα και με πηγε στο νοσοκομειο οπου πανω που ειχα ηρεμισει καπως βλεπω καποιον σε ενα φορειο με το κεφαλι γεματο αιματα και ξαναπαθαινω...
τωρα παθαινω οταν ειμαι συναισθηματικα φορτισμενη,στεναχωρημενη κτλ.προσπαθω να παιρνω βαθειες ανασες,πραγμα πολυ δυσκολο, η να αναπνεω με μια σακουλα στο στομα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ermis89]

Γεια σας,είμαι 21 στα 22 και υποφέρω από κρίσεις πανικού και αγχώδη διαταραχή εδώ και 5 χρόνια.Τα πρώτα χρόνια 1-2 και ταξίδια πήγαινα και τη πάλευα περισσότερα,αλλά όσο πάει γίνεται χειρότερο.Δε το έβαλα κάτω το πάλεψα και σπούδασα,αλλά τώρα ως άντρας κι εγώ πρέπει να πάω στρατό.Η αναβολή μου τελειώνει το 2013,αλλά θέλω να μπω γιατί δεν αντέχω να έχω αυτό το άγχος.Θα ήθελα τη γνώμη κάποιου πάνω απ`όλα που να κατανοεί αυτό το πρόβλημα κι όχι να με αντιμετωπίζει ως τρελό ή κάτι άλλο αρνητικό.Οι γνώμη των ομοιοπαθών και των ανθρώπων που έχουν υπηρετήσει με αυτό το πρόβλημα θα μου ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Αν και δεν εχω καταλαβει ακριβος την φυση των κρισεων πανικου, εχεις κανει καπια προσπαθεια για να της μειωσεις; Να καταλαβεις τι στις προκαλει, να μιλισεις με καπιων ειδικο κλπ; Εχεις εντονο προβλημα τελευτεα η φοβασε οτι θα σου προκειψει στον στρατο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[diotima]

Βασικά γιατί δεν πας για ένα ι5;
Εκτός του ότι είμαι κατα της στράτευσης γενικότερα,στο συνιστώ για το καλό σου.
Γιατί για να τις έχεις έντονες ακόμη σημαίνει ή ότι έχεις σοβαρό θέμα,ή ότι απλά αμέλησες να δεις έναν ντοκ.

Φαντάρος δεν έχω πάει (και ούτε πρόκειται),αλλά ως παθούσα έχω να σου πω πως θέλει πολύ δουλειά η καταστολή των κρίσεων,χωρίς βοηθούς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ermis89]

Πάει κανένα 4μηνο που κάνω ομοιοπαθητική.Τώρα θα ξαναρχίσω με ένα ψυχαναλυτή.Παλιότερα πήγαινα σε ψυχίατρο αλλά και πάλι είχα δει μια μικρή βελτίωση.Δε θέλω να παίρνω αυτά τα χημικά παρασκευάσματα τα οποία καταστέλλουν το πρόβλημα και μετά αυτό ξαναφουντώνει.Τελευταία έχω έντονο φόβο δεν είναι ότι φοβάμαι μόνο ότι θα μου προκύψει στο στρατό.Είναι ανώφελο να κόψω την αναβολή διότι τελειώνει το 13,αν πάω έτσι όπως είμαι φοβάμαι θα ότι θα μου δώσουν αναβολή από εκεί μέσα,οπότε δώρον άδωρο.Αληκτώ σέβομαι την άποψή σου,αλλά ο θεσμός του στρατού είναι πανάρχαιος δεν είναι ωραίο να πάρω ένα Ι5,ούτε τόσο απλό.Δεν είμαι στρατόκαυλος (του στυλ αν δε πας ειδικές δυνάμεις ή αν δε πήξεις δεν είσαι φαντάρος),απλά για μένα αυτός είναι ιερός θεσμός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[diotima]

Πάει κανένα 4μηνο που κάνω ομοιοπαθητική.Τώρα θα ξαναρχίσω με ένα ψυχαναλυτή.Παλιότερα πήγαινα σε ψυχίατρο αλλά και πάλι είχα δει μια μικρή βελτίωση.Δε θέλω να παίρνω αυτά τα χημικά παρασκευάσματα τα οποία καταστέλλουν το πρόβλημα και μετά αυτό ξαναφουντώνει.Τελευταία έχω έντονο φόβο δεν είναι ότι φοβάμαι μόνο ότι θα μου προκύψει στο στρατό.Είναι ανώφελο να κόψω την αναβολή διότι τελειώνει το 13,αν πάω έτσι όπως είμαι φοβάμαι θα ότι θα μου δώσουν αναβολή από εκεί μέσα,οπότε δώρον άδωρο.Αληκτώ σέβομαι την άποψή σου,αλλά ο θεσμός του στρατού είναι πανάρχαιος δεν είναι ωραίο να πάρω ένα Ι5,ούτε τόσο απλό.Δεν είμαι στρατόκαυλος (του στυλ αν δε πας ειδικές δυνάμεις ή αν δε πήξεις δεν είσαι φαντάρος),απλά για μένα αυτός είναι ιερός θεσμός.

Ερμή (έχεις και το όνομα του αδερφούλη μου),το ι5 δεν είναι ντροπή.Πια.
Και ούτε φαίνεται στον ιδιωτικό τομέα ,παρά μόνο στο δημόσιο (αν έχεις σκοπό να δουλέψεις στο δημόσιο πάω πάσο).
Δεν ξέρω πως αντιμετωπίζουν οι φαντάροι τις κρίσεις πανικού,αλλά θα σου έλεγα να ο καθυστερήσεις μέχρι να δεις θετικά αποτελέσματα από όποια μέθοδο και αν χρησιμοποιήσεις.
Και εγώ είμαι εναντίον των χαπιών γιατί σε μετατρέπουν σε ένα ζόμπι -πέραν της ψυχολογικής εξάρτησης από αυτά,που για μένα ήταν το χειρότερο και κουραστικότερο part- και επι της ουσίας όπως είπες είναι πρόκαιρη λύση.
Θα μπορούσες μήπως σε pm για να μην βγαίνουμε οφφ,να μου εξηγήσεις πως ακριβώς γίνεται η φάση με την ομοιοπαθητική;
Τέλος θα σου έλεγα να εμπιστευθείς πάλι έναν ψυχίατρο και όχι ψυχαναλυτή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ένας Μήτσος]

Λοιπόν σήμερα αποφάσισα να σταματήσω να βασανίζομαι και να τα βγάλω όλα στη φόρα ! Ας ξεκινήσω με ένα μικρό intro... Ειμαι 17 χρονών (δεν ξέρω τι έχω βαλει στο προφιλ μου, πάντως 17 είμαι ) Πριν περίπου ένα χρόνο το καλοκαίρι είπα και γω να δοκιμάσω χόρτο. Δοκίμασα, και όπως συμβαίνει συνήθως μου άρεσε και άρχισα να κάνω συστηματική χρήση για κάποιο διάστημα. Μια φορά όμως τα πράγματα πήγαν στραβά.. Εγω με 2 φίλους μου πήγαμε να "καπνίσουμε" σε ένα ξένο περιβάλλον. Προσωπικά ήμουν πολυ αγχωμένος μήπως μας καταλάβει κανείς κλπ. κλπ. Επίσης εκείνη τη φορά καταναλώσαμε μεγάλη ποσότητα απότομα, με αποτέλεσμα να βιώσω εγω σε μεγαλύτερο βαθμό αλλά και οι φίλοι μου μια τρομερή κρίση άγχους. Είχα σωματικά συμπτώματα, ταχυκαρδία, τρομερό κάψιμο στο στήθος, είχα την αίσθηση του ότι "χάνω τον έλεγχο", του ότι τρελένομαι δηλαδή και γενικά αυτό το απαίσιο συναίσθημα... Σιγά τα αβγά θα μου πείτε μέχρι εδώ... πολλοί τρώνε φρίκη καμιά φορα με το χόρτο... τελικά όλα πήγαν καλά.. Μετα όμως εγω ο κλασικός αγχώδης τύπος ήθελα σονη και καλά να μάθω τι ήταν αυτό που πάθαμε... πήγα λοιπον ο έρμος και διάβασα στο internet τι εστί κρίση πανικού. Μάλιστααα..ΜΕΓΑ λάθος! Εκείνες τις μέρες βίωσα 3-4 φορές το συναίσθημα το ότι αρχίζει μια κρίση πανικού όταν βρισκόμουν ανάμεσα σε κόσμο (στο γυμναστήριο). Βέβαια δεν ηταν κανονικη κρίση πανικου. Να πω την αλήθεια εκτός απο εκείνη την φορά με το χόρτο ποτε δεν έχω ξαναπάθει κανονική κρίση πανικού. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, απλά ένοιωθα αυτό το συναίσθημα του ότι όλα γύρω μου μοιάζουν κάπως παράξενα κλπ, αλλά έλεγα μέσα μου "μαλ@@@ Μήτσο, σύνελθε" και έτριβα λίγο το πρόσωπο μου και πέρναγε. Μετά το θέμα το ξέχασα και ούτε γάτα ούτε ζημιά... Σήμερα και μετά απο 1 χρόνο και βάλε ξαφνικά, και ενώ καθόμουν στο κρεβάτι μου και διάβαζα κάτι για ασθένειες κλπ.(τελείως άκυρα) ξαφνικά μου ήρθε μια παράξενη σκέψη μήπως και καλά το πάθω εγώ ή κάτι τέτοιο. Ξαφνικά ξεκίνησε να με πλημμυρίζει άγχος και ένοιωσα πολύ άσχημα, τόσο που χρειάστηκε να σηκωθώ απ το κρεβάτι και να πάω να ρίξω νερό στο πρόσωπό μου... Τελοσπάντων.. φέτος είναι χρονιά Πανελληνίων, προβλέπεται πολύ διάβασμα και άγχος... δεν θέλω να έχω να ασχολούμαι με τέτοια πράματα ούτε σκοπεύω να αφήσω τον φόβο να με κυριεύσει... έχετε καμία συμβουλή;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alejandro Papas]

Λοιπόν σήμερα αποφάσισα να σταματήσω να βασανίζομαι και να τα βγάλω όλα στη φόρα !

Spoiler

Ας ξεκινήσω με ένα μικρό intro... Ειμαι 17 χρονών (δεν ξέρω τι έχω βαλει στο προφιλ μου, πάντως 17 είμαι ) Πριν περίπου ένα χρόνο το καλοκαίρι είπα και γω να δοκιμάσω χόρτο. Δοκίμασα, και όπως συμβαίνει συνήθως μου άρεσε και άρχισα να κάνω συστηματική χρήση για κάποιο διάστημα. Μια φορά όμως τα πράγματα πήγαν στραβά.. Εγω με 2 φίλους μου πήγαμε να "καπνίσουμε" σε ένα ξένο περιβάλλον. Προσωπικά ήμουν πολυ αγχωμένος μήπως μας καταλάβει κανείς κλπ. κλπ. Επίσης εκείνη τη φορά καταναλώσαμε μεγάλη ποσότητα απότομα, με αποτέλεσμα να βιώσω εγω σε μεγαλύτερο βαθμό αλλά και οι φίλοι μου μια τρομερή κρίση άγχους. Είχα σωματικά συμπτώματα, ταχυκαρδία, τρομερό κάψιμο στο στήθος, είχα την αίσθηση του ότι "χάνω τον έλεγχο", του ότι τρελένομαι δηλαδή και γενικά αυτό το απαίσιο συναίσθημα... Σιγά τα αβγά θα μου πείτε μέχρι εδώ... πολλοί τρώνε φρίκη καμιά φορα με το χόρτο... τελικά όλα πήγαν καλά.. Μετα όμως εγω ο κλασικός αγχώδης τύπος ήθελα σονη και καλά να μάθω τι ήταν αυτό που πάθαμε... πήγα λοιπον ο έρμος και διάβασα στο internet τι εστί κρίση πανικού. Μάλιστααα..ΜΕΓΑ λάθος! Εκείνες τις μέρες βίωσα 3-4 φορές το συναίσθημα το ότι αρχίζει μια κρίση πανικού όταν βρισκόμουν ανάμεσα σε κόσμο (στο γυμναστήριο). Βέβαια δεν ηταν κανονικη κρίση πανικου. Να πω την αλήθεια εκτός απο εκείνη την φορά με το χόρτο ποτε δεν έχω ξαναπάθει κανονική κρίση πανικού. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, απλά ένοιωθα αυτό το συναίσθημα του ότι όλα γύρω μου μοιάζουν κάπως παράξενα κλπ, αλλά έλεγα μέσα μου "μαλ@@@ Μήτσο, σύνελθε" και έτριβα λίγο το πρόσωπο μου και πέρναγε. Μετά το θέμα το ξέχασα και ούτε γάτα ούτε ζημιά... Σήμερα και μετά απο 1 χρόνο και βάλε ξαφνικά, και ενώ καθόμουν στο κρεβάτι μου και διάβαζα κάτι για ασθένειες κλπ.(τελείως άκυρα) ξαφνικά μου ήρθε μια παράξενη σκέψη μήπως και καλά το πάθω εγώ ή κάτι τέτοιο. Ξαφνικά ξεκίνησε να με πλημμυρίζει άγχος και ένοιωσα πολύ άσχημα, τόσο που χρειάστηκε να σηκωθώ απ το κρεβάτι και να πάω να ρίξω νερό στο πρόσωπό μου... Τελοσπάντων.. φέτος είναι χρονιά Πανελληνίων, προβλέπεται πολύ διάβασμα και άγχος... δεν θέλω να έχω να ασχολούμαι με τέτοια πράματα ούτε σκοπεύω να αφήσω τον φόβο να με κυριεύσει... έχετε καμία συμβουλή;

να κοψεις το χορτο

ον τροπικ:

σπανια παθαινω και αυτες θα ειναι μικρες και συντομες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[diotima]

έχετε καμία συμβουλή;

Μήτσο παιδί μου,εκ πείρας πάντα,σταμάτα να διαβάζεις θέματα με αρρώστιες.
Κρίση πανικού συνήθως παθαίνουμε μία μόνο φορά,αλλά επειδή είναι επώδυνη,
σε κάθε δύσκολη περίπτωση νομίζουμε ότι θα πάθουμε,και εμφανίζονται συμπτώματα.
Μικροσυμπτώματα σε σχέση με την πραγματική κρίση,αλλά αρκετά δυσάρεστα.

Το θέμα είναι,όπως έχω διαπιστώσει η ίδια αλλά και κατόπιν κουβέντας με άλλους παθόντες,
όταν αρχίζει η κρισούλα να τη διακόπτεις εσύ.Βάζοντας πάντα τη λογική μπροστά.
Θέλει κόπο και χρόνο αλλά πίστεψέ με,έχει αποτέλεσμα.

Τέλος,κόψε το χόρτο [και ότι άλλα ντρόγκια τυγχάνει να παίρνεις] γιατί διογκώνει το θεματάκι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dragon]

Δε ξερω αν λεγονται κρισεις πανικου ή διαταρραχη πανικου οπως καποιος ανεφερε λιγο πιο πανω.
Η δικη μου εμπειρια ειναι οτι οταν αισθανθηκα συμπτωματα οπως ταχυκαρδια,μουδιασμα στο κεφαλι καθως κ στα ακρα μου,οπως επισης κ εντονη δυσπνοια,νομιζα πως ερχεται το τελος μου.Και μαλιστα αυτα τα συναισθηματα ηρθαν τελειως ξαφνικα σε μια ηρεμη κ χαλαρη φαση της ζωης μου.
Κρατησαν για αρκετες μερες κ αναλυοντας το λογο που ενιωσα ετσι,μπορω να πω οτι ηταν κυριως ασχημες καταστασεις του παρελθοντος που βγηκαν στην επιφανεια σε ασχετη στιγμη ετσι ωστε να μου υπενθυμισουν οτι εγιναν κ που τοτε δεν τις ειχα καθολου σκεφτει.
Θεωρω οτι οταν κανουμε καποια λαθη τα οποια εχουν σαν αποτελεσμα να γκρεμισουν την προσωπικη μας ευτυχια και με τυχη ή σωστη μεταχειριση προσπερναμε το κακο κ κανουμε το σταυρο μας,δεν θελουμε μετα να τα σκεφτουμε, με αποτελεσμα να τα θαβουμε στο υποσεινηδητο μας.
Ομως επειδη υπαρχουν βγαινουν στην επιφανεια κ μας δηλωνουν την υπαρξη τους.Μπορει να ειναι τυψεις,ενοχες,μια εντονη στεναχωρια που περασαμε ή ακομα κ μια απωλεια ενος αγαπημενου προσωπου.
Ανθρωποι που εχουν υψηλο το αισθημα της ευθυνης των πραξεων τους ή θελουν να λειτουργουν ολα με ομαλο τροπο καθως κ ιδιαιτερα ευαισθητοι κ ευαλωτοι σε καθημερινες καταστασεις,ειναι πολυ πιθανον να αντιμετωπιζουν τετοιες διαταρραχες πανικου ή οπως αλλιως λεγονται κρισεις πανικου.
Η αληθεια ειναι πως η αντιμετωπιση τους θελει μεγαλη υπομονη κ κυριαρχια των συναιαθηματων μας που εκεινη την στιγμη που τα ζουμε φτανουν στο ζενιθ.Εκεινη λοιπον την στιγμη φτανουμε στο σημειο να ερθουμε αντιμετωποι με το ''τερας'' συνηδειση-ψυχη-κριση και να το πολεμησουμε.
Συμαντικη βοηθεια ειναι ανθρωποι του κυκλου μας θετικοι σε σκεψεις ωστε να μας ενθαρινουν κ να μας αγκαλιασουν με θερμη,στοιχεια που ειναι απαραιτητα για συναισθηματα απογοητευσης κ απαισιοδοξιας.
Εν κατεκλειδη κ προσωπικη μου εκτιμιση ειναι πως...οταν εμφανιστουν σε καποιον για πρωτη φορα,θα ερχονται να μας θυμιζουν την υπαρξη τους.Ομως οταν τις αντιμετωπιζουμε με θαρρος καθε φορα που θα δηλωνουν την παρουσια τους, θα ειναι λιγοτερο επωδυνοι,με αποτελεσμα να εμφανιζονται σπανια.Οσο πιο πολυ τις δεχεσαι τοσο πιο πολυ αντιδρουν κ στο τελος εξαφανιζονται γτ δεν εχουν χωρο πλεον να δρασουν αφου εχεις τα οπλα να τις καταστρεψεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sail_9]

Καλησπέρα σας είμαι καινούργιος εδώ.Τελικά παθαίνω και εγώ κρίσεις πανικού όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό είχα καταπονήσει αρκετά τον οργανισμό μου εκείνο τον καιρό και λόγο τις διατροφής εργασίας γυμναστηρίου ποτού και τσιγάρου ώσπου ξαφνικά άρχισε η καρδια μου να έχει 160 παλμούς και..οι γιατροί μου είπαν μαρμαρυγή....από εκείνη τι μέρα ξεκινάνε τα βάσανα μου για κάνα τρίμηνο μετά το περιστατικό ήμουν καλά είχα και πάλι άγχος αλλα σε φυσιολογικά πλαίσια μετά άρχισαν να έρχονται μουδιάσματα στο κεφάλι να αγχώνομαι για τα πάντα να μην θέλω να πάω στην δουλειά να μην μπορώ να μείνω μονος m σπίτι να παθαίνω ψύξη και να νομίζω ότι φτάει η καρδια μου να έχω κρυολόγημα και πάλι να νομίζω ότι είναι η καρδια μου μετά άρχισαν και καλά οι ζαλάδες να μην με βαστάνε τα πόδια μου,πόνος στο στήθος να βλέπω θολά πονοκέφαλοι και πολλά αλλα....τελικά αυτά δεν κράτησαν πολύ μου περασαν..Τις τελευταίες 3 μέρες είμαι μονος στο σπίτι και με έχει πιάσει ένα άγχος το οποιο το δημιουργώ ο ίδιος νομίζω συνεχεια ότι θα πεθάνω δεν αντέχω άλλο πια.......πονάει η ψυχή μου, θέλω να ξαναγίνω όπως πριν που δεν με ενδιέφερε τιποτα ο κόσμος να καιγόταν στον κόσμο μου εγώ.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_Νηρηίς_]

Εγώ μετά από άγχος πολλών ετών, πολλές αλλαγές στη ζωή μου και ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του πατέρα μου άρχισα να παθαίνω κρίσεις πανικού, ασφαλής αισθανόμουν μόνο όταν ήμουν στο κρεβάτι και κλαιγόμουν, δεν ήθελα να είμαι σε μέρος με άλλους ανθρώπους, έφερνα την καταστροφή με το παραμικρό, έπλαθα συνέχεια τα χειρότερα σενάρια, πήγα σε μία ψυχίατρο-ψυχαναλύτρια, κάνω από τον Φλεβάρη ψυχανάλυση και έχω δεί τρομερή πρόοδο, έπαθα και κατάθλιψη. Πλέον αγχολυτικά παίρνω πολύ σπάνια,τους προηγούμενους μήνες έπαιρνα σχετικά συχνά-αν και η δόση μικρή και σύμφωνα με τις οδηγίες της γιατρού μου. Μπορώ να πώ πως η ψυχανάλυση είναι ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ζωής μου, χωρίς αυτή δεν θα άλλαζα αυτά που ανέφερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πουπουλίνα]

Καλησπέρα σας είμαι καινούργιος εδώ.Τελικά παθαίνω και εγώ κρίσεις πανικού όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό είχα καταπονήσει αρκετά τον οργανισμό μου εκείνο τον καιρό και λόγο τις διατροφής εργασίας γυμναστηρίου ποτού και τσιγάρου ώσπου ξαφνικά άρχισε η καρδια μου να έχει 160 παλμούς και..οι γιατροί μου είπαν μαρμαρυγή....από εκείνη τι μέρα ξεκινάνε τα βάσανα μου για κάνα τρίμηνο μετά το περιστατικό ήμουν καλά είχα και πάλι άγχος αλλα σε φυσιολογικά πλαίσια μετά άρχισαν να έρχονται μουδιάσματα στο κεφάλι να αγχώνομαι για τα πάντα να μην θέλω να πάω στην δουλειά να μην μπορώ να μείνω μονος m σπίτι να παθαίνω ψύξη και να νομίζω ότι φτάει η καρδια μου να έχω κρυολόγημα και πάλι να νομίζω ότι είναι η καρδια μου μετά άρχισαν και καλά οι ζαλάδες να μην με βαστάνε τα πόδια μου,πόνος στο στήθος να βλέπω θολά πονοκέφαλοι και πολλά αλλα....τελικά αυτά δεν κράτησαν πολύ μου περασαν..Τις τελευταίες 3 μέρες είμαι μονος στο σπίτι και με έχει πιάσει ένα άγχος το οποιο το δημιουργώ ο ίδιος νομίζω συνεχεια ότι θα πεθάνω δεν αντέχω άλλο πια.......πονάει η ψυχή μου, θέλω να ξαναγίνω όπως πριν που δεν με ενδιέφερε τιποτα ο κόσμος να καιγόταν στον κόσμο μου εγώ.....

Ναι...ειναι τα κλασικα συμπτωματα αγχωδους διαταραχης.Εφοσον βλεπεις οτι δεν μπορεις να το αντιμετωπισεις μονος σου,καλο θα ηταν να επισκεφτεις εναν ειδικο.Μονο που χρειαζεται προσοχη σε ποιον θα πας.Καλο θα ειναι να πας απο καποιον γνωστο,δηλαδη να εχεις ακουσει καλα λογια για αυτον.
Μην το αφηνεις ομως ετσι και κυριως μην παρεις κατι(χαπια εννοω) μονος σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prinCess.]

Καλησπέρα σας είμαι καινούργιος εδώ.Τελικά παθαίνω και εγώ κρίσεις πανικού όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό είχα καταπονήσει αρκετά τον οργανισμό μου εκείνο τον καιρό και λόγο τις διατροφής εργασίας γυμναστηρίου ποτού και τσιγάρου ώσπου ξαφνικά άρχισε η καρδια μου να έχει 160 παλμούς και..οι γιατροί μου είπαν μαρμαρυγή....από εκείνη τι μέρα ξεκινάνε τα βάσανα μου για κάνα τρίμηνο μετά το περιστατικό ήμουν καλά είχα και πάλι άγχος αλλα σε φυσιολογικά πλαίσια μετά άρχισαν να έρχονται μουδιάσματα στο κεφάλι να αγχώνομαι για τα πάντα να μην θέλω να πάω στην δουλειά να μην μπορώ να μείνω μονος m σπίτι να παθαίνω ψύξη και να νομίζω ότι φτάει η καρδια μου να έχω κρυολόγημα και πάλι να νομίζω ότι είναι η καρδια μου μετά άρχισαν και καλά οι ζαλάδες να μην με βαστάνε τα πόδια μου,πόνος στο στήθος να βλέπω θολά πονοκέφαλοι και πολλά αλλα....τελικά αυτά δεν κράτησαν πολύ μου περασαν..Τις τελευταίες 3 μέρες είμαι μονος στο σπίτι και με έχει πιάσει ένα άγχος το οποιο το δημιουργώ ο ίδιος νομίζω συνεχεια ότι θα πεθάνω δεν αντέχω άλλο πια.......πονάει η ψυχή μου, θέλω να ξαναγίνω όπως πριν που δεν με ενδιέφερε τιποτα ο κόσμος να καιγόταν στον κόσμο μου εγώ.....

Σίγουρα ένας ψυχολόγος θα σε βοηθήσει και θα σε ηρεμήσει πολύ.
Εγώ καταφέρνω και το ελέγχω από μόνη μου, ή τουλχ δε τρομάζω όσο παλιά και συμβαίνει πάρα πολύ σπάνια πλέον. Όταν έρχεται ξέρω τι είναι και απλά περιμένω να κάνει το κύκλο του να περάσει.
Αλλά αν νιώθεις ότι δε μπορείς να το αντέξεις, σίγουρα να πας άμεσα σε ψυχολόγο. Είνια κάτι καινούργιο και πρέπει κάποιος να σε βοηθήσει. Μη το αφήσεις για πολύ, είναι κάτι που μειώνεται και φεύγει αν το προσπαθήσεις και το παθαίνουν πολλοί άνθρωποι τελικά, οπότε μην αισθάνεσαι ότι έχεις κάτι τρομαχτικό και δε μπορεί να σε καταλάβει κανείς, απλά πολέμησέ το γρήγορα να λυτρωθείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sail_9]

σας ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σας εδω που εφτασα δεν μενει αλλη λυση απο το να επισκεφτω εναν ειδικο...και μονο που ειπα την ιστορια μου ηρεμησα λιγο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.