Κατοικίδια

[lilith]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bunny217]

τί θέλει να πει ο ποιητής?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lilith]

Ο ποιητής..., ήθελε να δημοσιεύσει μια φωτογραφία, αλλά δεν τα κατάφερε...


Για να ξαναπροσπαθήσει....

Τούβλο...!!!!!!!!! ο ποιητής...


.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

Ο Ραμσής μου ενα κυνηγετικό κουρτσχααρντ ήταν και θα είναι για πάντα ενας χαρακτήρας που σου "έλεγε", "θα καθήσω εδω να περιμενω την κινηση σου εστω κι αν με ποναει..."
και μετα "θα κανω ό,τι μπορώ να σε ακολουθήσω από κοντά" και "κοίτα βρήκα μονοπάτι... ΑΝ θέλεις πάμε από κει"

από τα δικα μου κυνηγετικά σκυλιά δεχομαι μονο παρότρυνση να σέβομαι όλες τις μορφές ζωής, να χαίρομαι και με λίγο από αυτό που θέλω, να ενθουσιάζομαι σαν ναναι η πρωτη φορά που βλέπω ενα φίλο έστω κι αν τον ειδα πάλι πριν λίγη ώρα,
να ειμαι τρυφερος με τους δικους μου, επίμονος, παρορμητικός, φοβερός όταν νομίζω ότι πρέπει, αλτρουιστής, και στο επίπεδο πίστης παραδέχομαι ότι είναι απλά υπεράνθρωπα...
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dimidola]

Πολύ μας πιάσαν τα ζουμιά οπότε θα πω για το δικό μου το καμάρι. Δηλώνει κρητικός ιχνηλάτης αλλά είναι ένα μπάσταρδο αδύνατο και φοβιτσιάρικο 14 κιλά. Κυνηγάει μύγες και ό,τι άλλο περπατάει και πετάει και δεν ξεπερνάει τα 10γραμμάρια. Φοβάται τις γάτες, τα ποντίκια, τους δυνατούς θορύβους, το νερό, τα παιδιά, τα ποδήλατα και τα φρεάτια. Γαυγίζει σε ανάπηρους και ουρλιάζει σα λύκος όταν περνάνε γύφτοι(καρέκλες, καρπούζια κτλ). Κατά τα άλλα είναι το ιδανικό πετ γιατί δε λερώνει στο σπίτι, πάει τουαλέτα(τα δύσκολα εννοώ) μόνο το βράδυ οπότε γλυτώνω τη γκρίνια των γειτόνων, είναι ήσυχος και τρώει λίγο. Άρα οικονομία, καθαριότητα, ησυχία, τρυφεράδα, έλλειψη μαμουνιών. Να χαμε και την ασφάλεια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

Πολύ μας πιάσαν τα ζουμιά οπότε θα πω για το δικό μου το καμάρι. Δηλώνει κρητικός ιχνηλάτης αλλά είναι ένα μπάσταρδο αδύνατο και φοβιτσιάρικο 14 κιλά. Κυνηγάει μύγες και ό,τι άλλο περπατάει και πετάει και δεν ξεπερνάει τα 10γραμμάρια. Φοβάται τις γάτες, τα ποντίκια, τους δυνατούς θορύβους, το νερό, τα παιδιά, τα ποδήλατα και τα φρεάτια. Γαυγίζει σε ανάπηρους και ουρλιάζει σα λύκος όταν περνάνε γύφτοι(καρέκλες, καρπούζια κτλ). Κατά τα άλλα είναι το ιδανικό πετ γιατί δε λερώνει στο σπίτι, πάει τουαλέτα(τα δύσκολα εννοώ) μόνο το βράδυ οπότε γλυτώνω τη γκρίνια των γειτόνων, είναι ήσυχος και τρώει λίγο. Άρα οικονομία, καθαριότητα, ησυχία, τρυφεράδα, έλλειψη μαμουνιών. Να χαμε και την ασφάλεια...

Και το όνομά του; Η ηλικία του; Από πότε είστε μαζί;

και θα το θεωρήσω μετριοφροσύνη εκ μέρους σου ότι υποτιμάς τον σύντροφό σου σκύλο σε αυτά που αποτελούν συμπεριφορά του μερικές φορές. Το ότι επικοινωνεί μαζί σου και καταλαβαίνει τι θέλεις (οσον αφορά την καθαριότητα πχ) είναι λίγο πράγμα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dimidola]

Α ναι... μη γελάσετε πολύ γιατί είναι ευαισθητούλης... Άλκις αν και οι φίλοι τον φωνάζουν Λάκη, Λαλάκι, Νούλα...χμ....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Θέλω σκύλοοοοοο!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

εγώ έχω ένα πανέμορφο χοντρούλικο τσιουαουα.
τον λένε ηρακλή και έιναι καφέ . είναι 10 ετών

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Είχα πάνω απο 15 σκυλιά και όλα πέθαναν άπο λαλακιες του πατέρα μου, ο πρώρος μου ήταν ο μόνος που ακόμα με πειράζει που πέθανε, τον έλεγαν Μάρξ ήταν γερμανικός πιμενικός, το φρώντιζα απο κουτάβι, μασούσε τσίκλα σε γέυση φράουλα πάντα, και άν τολμούσε κανείς να με αγγίξει ορμούσε ακόμα και οι γονείς μου, ήταν ο φύλακας μου και η παρέα μου για 5 υπέροχα χρόνια, ο πατέρας μου έκανε μια βλακεια και τον βρήκα νεκρό

Ηταν το μόνο ζώο που πίστεψα ότι ήταν άνθρωπος, έχασα πολλά ζώα και δεν χέρομαι καθόλου, έχω απομακρυνθεί άλλα ο μάρξ ήταν απίστευτος, γελούσε μαζί μου, τρόγαμε μαζί, γιασκεδάζαμε μαζί τα πάντα΄ήταν μαζί

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Στην Αθήνα έχουμε τον Brownie, ένα ημίαιμο χάσκι με καφέ τρίχωμα και γαλάζιες ματάρες, το Fellino, επίσης ημίαιμο χάσκι αλλά με τα "υπόλοιπα" στοιχεία α' ό,τι ο Brownie: Κορμοστασιά και το γκρι τρίχωμα...
Τη Λευκή, ένα ημίαιμο... άσπρο σκυλί, απλό...
Και τον Τασούλη, ένα μαύριο πεκινουά που άνηκε στη γιαγιά μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kakerlak]

δεν ειναι τελειο? ειναι ακρυβο ομως το πουλαει μια γειτονησα 800 ευρω!!!!!!!!!

View attachment 1139View attachment 1140

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Τι είναι, Jack Russel;
Εγώ, πάντως, δε θα πλήρωνα ΠΟΤΕ για κατοικίδιο. Εκτός αν ήταν να το σώσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kakerlak]

ναι jack russel.
o αδερφος μου που ειναι κ στην φωτο εχει τρελαθει ελπιζει να μην το παρει κανεις για να ριξει την τιμη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lilith]

.

Έχουμε καιρό, να μιλήσουμε για τα μωρά μας...

Ας αρχίσω λοιπόν, αυτή τη φορά εγώ και πιστεύω, ότι θα υπάρχουν ακόμα κι΄ άλλοι πολλοί, που θα έχουν να πουν, για τα καμάρια τους...

Κάνοντας πάλι, μια περιήγηση στο συγκεκριμένο topic, μετά από πολύ καιρό..., είδα ότι πολλοί από εσάς, όπως άλλωστε και εγώ, έχετε ζωάκια που έχουν παραμείνει δίπλα σας, περισσότερο από μια δεκαετία και τώρα πλέον βρίσκονται στην τρίτη ηλικία...

Όπως ίσως θυμάσθε..., έχω και εγώ ένα γεράκο που σήμερα είναι πια 17 ετών. Είναι ένα αρσενικό πεκινουά, το οποίο με συντροφεύει όλα αυτά τα χρόνια..., με μοναδική αφοσίωση... και ανειδιοτελή αγάπη...

Τους τελευταίους όμως μήνες, παρ΄ όλη την προσπάθεια και των δύο μας..., ο οργανισμός του έχει εξασθενήσει αρκετά...

Δεν βλέπει πλέον καθόλου, δεν ακούει παρά μόνο πολύ δυνατούς ήχους..., δεν μπορεί να περπατήσει κανονικά..., γιατί τα ποδαράκια του τον προδίδουν... και το χειρώτερο απ΄ όλα τα άλλα, είναι ότι πονάει όπως οι μεγάλοι άνθρωποι στα κόκαλά του... και πολλές φορές κλαίει με παράπονο και μου ραγίζει την καρδιά...

Η φθορά του χρόνου..., έχει κατωρθώσει να τον νικήσει... και ο μόνος λόγος που τον κρατάει στη ζωή, είναι η αγάπη που υπάρχει μεταξύ μας και που ήταν ανέκαθεν η αιτία να ζήσει μια προσεγμένη ζωή..., πράγμα που του έχει επιτρέψει να αντέξει τα 6 - 7 εγκεφαλικά επισόδεια που έχει υποστεί μέσα στο διάστημα του τελευταίου χρόνου.
Θα έλεγα, ότι εξωτερικά πλέον, δεν θυμίζει σε τίποτα το σκυλάκι που με ακολουθούσε ακούραστο δίπλα μου τόσα χρόνια... και που έπεφθε και στη φωτιά..., για να με υπερασπισθεί..., χωρίς ποτέ να σκεφθεί το δικό του συμφέρον...
Το σώμα του τον πρόδωσε..., αλλά η ψυχή του όμως, παραμένει το ίδιο αγέρωχη..., το ίδιο υπερήφανη..., το ίδιο μεγάλη...!!!

Η θλίψη μου, είναι απερίγραπτη..., αφού εδώ και καιρό, αντιλαμβάνομαι ότι πλησιάζει το τέλος...
Πλησιάζει η ώρα που θα χωρισθούμε... και γνωρίζω καλά, πόσο δύσκολο θα είναι και για τους δυο μας αυτό...

Όμως είμαι σίγουρη, ότι μια τόσο μεγάλη αγάπη..., δεν μπορεί να χαθεί...
Μια τέτοια υπεράνθρωπη αφοσίωση..., δεν γίνεται να νικηθεί, ούτε και από τον ίδιο το θάνατο...!!!!

.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

σκέφτεσαι να του κάνεις ευθανασία για να μην υποφέρει άλλο?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αρκτούρος]

.

Έχουμε καιρό, να μιλήσουμε για τα μωρά μας...

Ας αρχίσω λοιπόν, αυτή τη φορά εγώ και πιστεύω, ότι θα υπάρχουν ακόμα κι΄ άλλοι πολλοί, που θα έχουν να πουν, για τα καμάρια τους...

Κάνοντας πάλι, μια περιήγηση στο συγκεκριμένο topic, μετά από πολύ καιρό..., είδα ότι πολλοί από εσάς, όπως άλλωστε και εγώ, έχετε ζωάκια που έχουν παραμείνει δίπλα σας, περισσότερο από μια δεκαετία και τώρα πλέον βρίσκονται στην τρίτη ηλικία...

Όπως ίσως θυμάσθε..., έχω και εγώ ένα γεράκο που σήμερα είναι πια 17 ετών. Είναι ένα αρσενικό πεκινουά, το οποίο με συντροφεύει όλα αυτά τα χρόνια..., με μοναδική αφοσίωση... και ανειδιοτελή αγάπη...

Τους τελευταίους όμως μήνες, παρ΄ όλη την προσπάθεια και των δύο μας..., ο οργανισμός του έχει εξασθενήσει αρκετά...

Δεν βλέπει πλέον καθόλου, δεν ακούει παρά μόνο πολύ δυνατούς ήχους..., δεν μπορεί να περπατήσει κανονικά..., γιατί τα ποδαράκια του τον προδίδουν... και το χειρώτερο απ΄ όλα τα άλλα, είναι ότι πονάει όπως οι μεγάλοι άνθρωποι στα κόκαλά του... και πολλές φορές κλαίει με παράπονο και μου ραγίζει την καρδιά...

Η φθορά του χρόνου..., έχει κατωρθώσει να τον νικήσει... και ο μόνος λόγος που τον κρατάει στη ζωή, είναι η αγάπη που υπάρχει μεταξύ μας και που ήταν ανέκαθεν η αιτία να ζήσει μια προσεγμένη ζωή..., πράγμα που του έχει επιτρέψει να αντέξει τα 6 - 7 εγκεφαλικά επισόδεια που έχει υποστεί μέσα στο διάστημα του τελευταίου χρόνου.
Θα έλεγα, ότι εξωτερικά πλέον, δεν θυμίζει σε τίποτα το σκυλάκι που με ακολουθούσε ακούραστο δίπλα μου τόσα χρόνια... και που έπεφθε και στη φωτιά..., για να με υπερασπισθεί..., χωρίς ποτέ να σκεφθεί το δικό του συμφέρον...
Το σώμα του τον πρόδωσε..., αλλά η ψυχή του όμως, παραμένει το ίδιο αγέρωχη..., το ίδιο υπερήφανη..., το ίδιο μεγάλη...!!!

Η θλίψη μου, είναι απερίγραπτη..., αφού εδώ και καιρό, αντιλαμβάνομαι ότι πλησιάζει το τέλος...
Πλησιάζει η ώρα που θα χωρισθούμε... και γνωρίζω καλά, πόσο δύσκολο θα είναι και για τους δυο μας αυτό...

Όμως είμαι σίγουρη, ότι μια τόσο μεγάλη αγάπη..., δεν μπορεί να χαθεί...
Μια τέτοια υπεράνθρωπη αφοσίωση..., δεν γίνεται να νικηθεί, ούτε και από τον ίδιο το θάνατο...!!!!

.

Έχω την εντύπωση πως όταν έγραφες τα παραπάνω έκλαιγες. Τέλος πάντων. Θα σταθώ απλά στην τελευταία παράγραφο του μηνύματός σου. Έχεις απόλυτο δίκιο. Η αγάπη του θα σε συντροφεύει πάντα. Αυτό είναι το δύσκολο ρε γμτ. Όλα καλά όλα ωραία όταν μας συντροφεύουν στη ζωή μας, αλλά δυστυχώς ζουν λιγότερο από εμάς (αν και αξίζουν περισσότερα) και κάποτε πρέπει να μας αφήσουν.

Έχε δύναμη και κουράγιο.


(ΥΓ: Έχω κι εγώ ένα σκυλί, την Ινώ, μίνι κόκερ σπάνιελ).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lilith]

σκέφτεσαι να του κάνεις ευθανασία για να μην υποφέρει άλλο?

Το σκέφθηκα πολλές φορές, όμως μου είναι αδύνατο...

Κατέληξα, ότι δεν έχω αυτό το δικαίωμα..., ακόμα κι΄ αν γνωρίζω καλά πως δεν υπάρχει περίπτωση, να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση, την οποία αντιμετωπίζει...

Νομίζω, ότι αν θα αναγκαζόμουν να κάνω κάτι τέτοιο, δεν θα το συχωρούσα ποτέ στον εαυτό μου...!!!!

Πιστεύω, ότι ο μόνος που έχει δικαίωμα να πάρει μια ζωή..., είναι εκείνος που μπορεί να τη δώσει... και μόνο Εκείνος...!!!

.

Έχω την εντύπωση πως όταν έγραφες τα παραπάνω έκλαιγες. Τέλος πάντων. Θα σταθώ απλά στην τελευταία παράγραφο του μηνύματός σου. Έχεις απόλυτο δίκιο. Η αγάπη του θα σε συντροφεύει πάντα. Αυτό είναι το δύσκολο ρε γμτ. Όλα καλά όλα ωραία όταν μας συντροφεύουν στη ζωή μας, αλλά δυστυχώς ζουν λιγότερο από εμάς (αν και αξίζουν περισσότερα) και κάποτε πρέπει να μας αφήσουν.

Έχε δύναμη και κουράγιο.


(ΥΓ: Έχω κι εγώ ένα σκυλί, την Ινώ, μίνι κόκερ σπάνιελ).

Χαίρομαι ειλικρινά, που υπάρχουν στην παρέα μας, παιδιά με τέτοιες ευαισθησίες... και σ΄ ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου...

.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

Το σκέφθηκα πολλές φορές, όμως μου είναι αδύνατο...

Κατέληξα, ότι δεν έχω αυτό το δικαίωμα..., ακόμα κι΄ αν γνωρίζω καλά πως δεν υπάρχει περίπτωση, να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση, την οποία αντιμετωπίζει...

Νομίζω, ότι αν θα αναγκαζόμουν να κάνω κάτι τέτοιο, δεν θα το συχωρούσα ποτέ στον εαυτό μου...!!!!

Πιστεύω, ότι ο μόνος που έχει δικαίωμα να πάρει μια ζωή..., είναι εκείνος που μπορεί να τη δώσει... και μόνο Εκείνος...!!!

.

έχεις δίκιο.
ευτυχώς κανένα από τα σκυλιά που είχαμε δεν έφτασε σε αυτήν την κατάσταση.
απλά δεν ξέρω αν θα το άντεχα να το βλέπω να παιδεύεται και να θυμάμαι τα νιάτα του.
κ΄ποιοι από την πολυκατοικία έκαναν ευθανασία στην σκυλιτσα τους που είχε αρρωστήσει πολύ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lilith]

.

Νομίζω, ότι υπάρχει μια διαφορά σημαντική..., μεταξύ της βαριάς ασθένειας και των γειρατιών..., που είναι μια φυσική κατάσταση, στην οποία μπορεί να φθάσουμε κάποτε όλοι...

Όπως και νάχει όμως, καλό είναι να μην φθάνουμε σε τέτοια διλλήματα..., αλλά τι να κάνουμε, που συμβαίνουν και αυτά...???

.

.

Ανεξάρτητα όμως από αυτό, το οποίο συμβαίνει σε μένα και στο γεράκο μου..., θα χαρώ πολύ, να μου γράψετε πως είναι τα δικά σας τα καμάρια...!!!

Όλο και κάποιο καινούριο κατόρθωμα θα έκαναν...

Ή μπορεί ακόμα, κάποιο νέο μέλος να προσετέθη στην οικογένειά σας...

.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.