Θα είχατε πρόβλημα να κάνει ο σύντροφος σας τεχνητή γονιμοποίηση αν ήσασταν στείρος;

[Subject to change]

Υποθετική περίπτωση:
Για άντρες: Είστε αποδεδειγμένα στείροι. Η σύζυγος σας θέλει να κάνει οπωσδήποτε παιδί και σας προτείνει να κάνει τεχνητή γονιμοποίηση ώστε αφού δεν μπορεί να έχει τα γονίδια και των δύο σας, να έχει τουλάχιστον τα δικά της.
Για γυναίκες: Είστε αποδεδειγμένα στείρες. Ο σύζυγος σας θέλει να κάνει οπωσδήποτε παιδί και σας προτείνει να δώσει το σπέρμα του ώστε να εμφυτευτεί σε άλλη γυναίκα (την οποία δεν θα γνωρίσει κανένας απο τους δύο ποτέ, παρά μόνο θα μάθετε κάποια χαρακτηριστικά της ώστε να επιλέξετε, όπως περίπου γίνεται με τους δωρητές σπέρματος) και όταν το γεννήσει να το πάρετε και να το μεγαλώσετε εσείς. Το θεωρεί καλύτερη λύση απο την υιοθεσία μιας και τουλάχιστον θα έχει τα δικά του γονίδια, αφού δεν γίνεται να έχει και των δύο σας.

Θα δεχόσασταν; Θα είχατε πρόβλημα; Θα του/της το "επιτρέπατε"; Πως θα το μεγαλώνατε; Σαν παιδί σας; Σαν θετό παιδί σας; Σαν κάτι ανάμεσα; Πόσες θυσίες θα κάνατε γι'αυτό; Θα νιώθατε ζήλια για τον άγνωστο ομόφυλο σας γονέα του; Θα προτιμούσατε την υιοθεσία;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[The Djinn]

O λογος που θα σκεφτομουν την υιοθεσια ενος αλλου μωρου ειναι για τον απλουστατο λογο οτι ετσι θα μπορουσα να "σωσω" μια ζωη η οποια ηδη απο μονη της ειναι "βασανιζμενη".
Θα μπορουσα να προσφερω ενα μελλον δηλαδη σε ενα παιδι που ισως να μην αποκτησει ποτε και που ηδη εχει γεννηθει.

Απο εκει και υστερα στην ζωη μου εχω καταλαβαι κατι.
Γονιος δεν ειναι μονο αυτος που γεννα-δημιουργει μια ζωη.Αυτο ειναι υποθεση μερικων λεπτων και 9 μηνες υπομονης απο την μανα.Ο πραγματικος γονιος φαινεται απο την στιγμη που ερθει στον κοσμο αυτη η ζωη.
οποτε δεν θα ειχα καποιο προβλημα η γυναικα μου να γεννησει με τα σπερματοζωαρια καποιου αλλου.γιατι να της στερησω την αισθηση της εγγυμοσυνη και του να φερει στον κοσμο μια ζωη μονο και μονο επειδη δεν μπορω να συμβαλλω εγω στην "συλληψη" του;

Το παιδι που θα ερχοταν στην ζωη φυσικα και θα το αγαπουσα σαν δικο μου...αλλα τι λεω;
Το "σαν" στην παραπανω σπροταση ειναι αστοχο και περιττο.
Δεν χωραει συζητηση και ανφιβολια σε αυτο.
Οι θυσιες που θα εκανα για αυτο;Τι θυσιες που κανει καθε σωστος πατερας για το παιδι του ή τα παιδια του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Εγώ ούτως ή άλλως είμαι υπέρ της υιοθεσίας και είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω ακόμα κι αν κάνω βιολογικά παιδιά. Μου φαίνεται πολύ εγωιστική όλη αυτή η προσπάθεια να νικήσεις την φύση και να κάνεις δικά σου παιδιά ακόμα κι αν είσαι 50 χρονών, ενώ υπάρχουν τόσα παιδιά που δεν έχουν οικογένεια.

Αν ήταν στείρος ο άντρας μου θα πρότεινα να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι. Εντάξει, σίγουρα είναι αλλιώς να έχεις ένα παιδί που είναι κομμάτι σου, αλλά όταν αποφασίζεις να το κάνεις με τον σύντροφό σου το θέμα είναι να είναι κομμάτι και των 2 σας! Οπότε θα έκανα την παραχώρηση.

Αν δεν μπορούσα να κάνω εγώ παιδί, επειδή θα αισθανόμουν η "υπεύθυνη", πιθανώς να το έψαχνα πιο πολύ με τεχνητά μέσα. Θα δεχόμουν να γινόμουν η παρένθετη μητέρα, να το κυοφορούσα κι ας μην ήταν από το δικό μου ωάριο. Αν δεν γινόταν ούτε αυτό και ο σύντροφός μου δεν δεχόταν την ιδέα της υιοθεσίας μάλλον θα σήμαινε ότι δεν θα καταλάβαινε τις δικές μου ανάγκες. Δεν θα μου άρεσε να μεγαλώσω το δικό του κομμάτι και μιας άλλης γυναίκας ενώ είμαστε μαζί! (Θα μου πεις αν είχε παιδί από προηγούμενη σύντροφο; Αυτό είναι άλλο για εμένα). Αν ήταν τόσο εγωιστής κι επέμενε μάλλον θα αισθανόμουν ότι θα έπρεπε να είμαι με άλλον άντρα και αυτός με άλλη γυναίκα(που να του κάνει και βιολογικά παιδιά! ).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Υποθετική περίπτωση:
Για άντρες: Είστε αποδεδειγμένα στείροι. Η σύζυγος σας θέλει να κάνει οπωσδήποτε παιδί και σας προτείνει να κάνει τεχνητή γονιμοποίηση ώστε αφού δεν μπορεί να έχει τα γονίδια και των δύο σας, να έχει τουλάχιστον τα δικά της.

Θα δεχόσασταν; Θα είχατε πρόβλημα; Θα του/της το "επιτρέπατε"; Πως θα το μεγαλώνατε; Σαν παιδί σας; Σαν θετό παιδί σας; Σαν κάτι ανάμεσα; Πόσες θυσίες θα κάνατε γι'αυτό; Θα νιώθατε ζήλια για τον άγνωστο ομόφυλο σας γονέα του; Θα προτιμούσατε την υιοθεσία;

Θα δεχόμουν σίγουρα. Θέλω πολύ να κάνω παιδιά γιατί είναι ευτυχία (κ πολλές ευθύνες βεβαίως). Εφόσον η γυναίκα μου μπορεί να κάνει παιδιά, ποιος ο λόγος να μας στερήσω αυτήν την χαρά;

Αν κανένας από τους δύο δεν θα μπορούσε να κάνει παιδιά θα ήθελα υιοθεσία. Αλλά εφόσον το παιδί μπορεί να έχει τουλάχιστον τα δικά της γονίδια θα προτιμούσα να είναι η ίδια φυσική (γιατί μάνα θα ήταν έτσι κ αλλιώς) μάνα του παιδιού. Φυσικά σε αυτό θα έπαιζε τον πιο σημαντικό ρόλο η απόφαση της συζύγου μου. Μπορεί αυτή να ήθελε να υιοθετήσουμε για 1002 λόγους (πολύ καλός ο λόγος που αναφέρει ο Μάριος σχετικα με το ότι έτσι σώζεις μια βασανισμένη ζωή).

Τα διαφορετικά γονίδια δεν θα έμπαιναν εμπόδιο στην σχέση μου με το παιδί μου σε καμία περίπτωση.

Ζήλια προς τον δότη δεν θα υπήρχε σε καμία περίπτωση γιατί απλά δεν υπάρχει λόγος. Να ζηλέψω ποιον και γιατί; Εγώ είμαι αυτός που θα είμαι πάντα δίπλα στην γυναίκα και το παιδί μου. Εγώ είμαι αυτός που θα μοιράζεται χαρές και λύπες μαζί τους και όχι αυτός. Ίσα - ίσα θα τον ευχαριστούσα από μέσα μου για το δώρο που μας χάρισε.

Ερώτηση: ισχύει αυτό που έχω ακούσει ότι το default είναι να μην μάθεις την πλήρη ταυτότητα του δότη (αυτό δλδ που περιγράφει η Michelle);

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Και για να απαντήσω στην ερώτηση που έθεσα, θα δεχόμουν χωρίς δεύτερη κουβέντα και θα απογοητευόμουν πολύ αν δεν έκανε και εκείνος το ίδιο αν ήταν εκείνος στείρος. Αυτό γιατί προσωπικά, ο λόγος που θέλω να κάνω κάποτε παιδιά, είναι αρκετά εγωιστικός: Να συνεχίσουν το δικό μου έργο, να φέρουν τα δικά μου γονίδια, να συνεχίσουν εμένα. Όσο λάθος κι αν σας φαίνεται, δεν μπορώ να διανοηθώ να κάνω παιδιά για άλλο λόγο, οπότε σίγουρα θα με πλήγωνε πολύ η ιδέα να μην μπορώ να κάνω και να πρέπει να υιοθετήσω και θα το έψαχνα πολύ ώστε τουλάχιστον να πλησιάζει τα δικά μου χαρακτηριστικά (προφανώς δεν εννοώ απο απόψεως εμφάνισης!). Και η μητέρα μου για αυτό το λόγο ήθελε παιδιά και μου φαίνεται απόλυτα λογικό για κάποιον που εκτιμά τον εαυτό του πολύ να μην θέλει να χαθεί εντελώς μετά το θάνατο του. Δεδομένων των παραπάνω, θα κατανοούσα απόλυτα την ανάγκη του συντρόφου μου να είναι δικό του κομμάτι τα παιδιά που θα μεγαλώσει και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα (κανένα πρόβλημα που δεν θα είχα αν δεν το έκανε δηλαδή, διότι πρόβλημα με την υποτιθέμενη στειρότητα μου θα είχα σίγουρα και μάλιστα μεγάλο). Θα το προτιμούσα και προσωπικά απο υιοθετημένο μιας και δεν υπήρχε περίπτωση να παντρεύομουν κάποιον που να μην τον εκτιμώ απο γονιδιακής απόψεως (και πάλι, δεν αναφέρομαι σε εμφάνιση).
Μήπως ακούγονται ναζιστικά τα παραπάνω;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

πολυ θα ηθελα να δωσω μια απαντηση οπως των υπολοιπων αλλα πιστευω πως θα πω αυτο που ιδανικα θα ηθελα να συμβει....ειναι αυτο που λενε " εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λες"...
για να ειμαι απολυτα ειλικρινης, δεν ξερω πως θα αντιδρουσα ειτε ειχα εγω το προβλημα, ειτε ο συντροφος μου....
θεωρητικα ειναι ολα ευκολα...αλλα στην πραξη...?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Βάλτε με κι εμένα υπέρ της υιοθεσίας
Κάνεις διπλό καλό έτσι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

καλά... εγώ μάλλον θα σας εξοργίσω με την απάντηση μου αλλά κομμάτια να γίνει (μπαχαλο θα γίνει αλλά τες πα)


Δεν πιστευω ότι είναι ισότιμο (ίδιο) το να μιλήσουμε για τεχνητή γονιμοποίηση της γυναίκας στο ζευγάρι με το να δώσει σπέρμα σε μια μήτρα ο άντρας....

Πιστεύω ότι δεν είναι συγκρίσημα αυτά τα δύο πράγματα....

Σε ένα ζευγάρι το να πάρει η γυναίκα σπέρμα και να κυήσει, δεν έχει να κάνει μόνο με τα γονίδια... ως επί το πλήστον η γυναίκα θέλει να ζήσει την χαρά του να μεγαλώνει μέσα της μια ζωή....
Δεν είναι οτι θα δωσει τα γονίδια της....αλλα το ότι θα το "ακούσει" ότι θα κοιλοπονέσει, ότι θα σκιστεί για να το βγάλει....
ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ότι γυναικες που δεν τα κάνουν αυτα και απλά υιοθετουν δεν ειναι ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΝΑΔΕΣ!!!

Για μένα όμως, η υιοθεσία θα ήταν η καλύτερη λύση αν ΕΓΩ εχω το πρόβλημα κι όχι ο καλός μου....
Εν κατακλείδι... θα ήθελα να μου επιτρέψει να ΖΗΣΩ την εγκυμοσύνη και τον τοκετό αν είχε προβλημα, αλλά δεν θα ήθελα να ΔΑΝΕΙΣΤΟΥΜΕ μήτρα ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ για τα γονίδια του... γιατί εμένα το θέμα μου δεν είναι τα γονίδια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsitsilegas]

O λογος που θα σκεφτομουν την υιοθεσια ενος αλλου μωρου ειναι για τον απλουστατο λογο οτι ετσι θα μπορουσα να "σωσω" μια ζωη η οποια ηδη απο μονη της ειναι "βασανιζμενη".
Θα μπορουσα να προσφερω ενα μελλον δηλαδη σε ενα παιδι που ισως να μην αποκτησει ποτε και που ηδη εχει γεννηθει.

Απο εκει και υστερα στην ζωη μου εχω καταλαβαι κατι.
Γονιος δεν ειναι μονο αυτος που γεννα-δημιουργει μια ζωη.Αυτο ειναι υποθεση μερικων λεπτων και 9 μηνες υπομονης απο την μανα.Ο πραγματικος γονιος φαινεται απο την στιγμη που ερθει στον κοσμο αυτη η ζωη.
οποτε δεν θα ειχα καποιο προβλημα η γυναικα μου να γεννησει με τα σπερματοζωαρια καποιου αλλου.γιατι να της στερησω την αισθηση της εγγυμοσυνη και του να φερει στον κοσμο μια ζωη μονο και μονο επειδη δεν μπορω να συμβαλλω εγω στην "συλληψη" του;

Το παιδι που θα ερχοταν στην ζωη φυσικα και θα το αγαπουσα σαν δικο μου...αλλα τι λεω;
Το "σαν" στην παραπανω σπροταση ειναι αστοχο και περιττο.
Δεν χωραει συζητηση και ανφιβολια σε αυτο.
Οι θυσιες που θα εκανα για αυτο;Τι θυσιες που κανει καθε σωστος πατερας για το παιδι του ή τα παιδια του.

Με βρίσκει σύμφωνο κάθε πρόταση αυτού του εξαιρετικού post.

Οτιδήποτε άλλο να προσθέσω θα είναι πλεονασμός. Ο Marios τα είπε όλα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Θα το προτιμούσα και προσωπικά απο υιοθετημένο μιας και δεν υπήρχε περίπτωση να παντρεύομουν κάποιον που να μην τον εκτιμώ απο γονιδιακής απόψεως

Δεν κατάλαβα Τι εννοείς από γονιδιακής απόψεως?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Αυτό γιατί προσωπικά, ο λόγος που θέλω να κάνω κάποτε παιδιά, είναι αρκετά εγωιστικός: Να συνεχίσουν το δικό μου έργο, να φέρουν τα δικά μου γονίδια, να συνεχίσουν εμένα. Όσο λάθος κι αν σας φαίνεται, δεν μπορώ να διανοηθώ να κάνω παιδιά για άλλο λόγο, οπότε σίγουρα θα με πλήγωνε πολύ η ιδέα να μην μπορώ να κάνω και να πρέπει να υιοθετήσω και θα το έψαχνα πολύ ώστε τουλάχιστον να πλησιάζει τα δικά μου χαρακτηριστικά (προφανώς δεν εννοώ απο απόψεως εμφάνισης!)

Κάποτε σκεφτόμουν κι εγώ έτσι, λίγο μικρότερη απο εσένα, όταν ήμουν ακόμη στο λύκειο.Ήθελα να "μεταβιβάσω" σε κάποιον άλλον την ευστροφία και τον δυναμισμο μου και ήμουν σίγουρη πως το ταίρι μου θα έπρεπε να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά για να μην "αλλοιώσει" τα δικά μου.
Πριν λίγα χρόνια αναρωτήθηκα τι θα γινόταν αν έκανα ένα παιδί ανάπηρο ή με σύνδρομο down.Θα το απέρριπτα γιατί δεν θα ήταν πια προέκταση του "υπέροχου" εαυτού μου ή θα βασιζόμουν στο ότι θα κάνω άλλα παιδιά για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου;
Νομίζω πως δεν θα συνέβαινε τίποτα απο τα δύο.Μεγαλώνοντας κι ενώ ποτε δεν με συγκινούσαν τα μωράκια,παιδάκια και όλα τα συναφή, έπιασα τον εαυτό μου να προβληματίζεται και να σκέφτεται πόσο μεγάλη ευθύνη είναι να ανατρέφεις έναν άνθρωπο,να θέτεις αξίες και βάσεις σε μια νέα προσωπικότητα.Τρόμαξα όταν κατάλαβα πως δεν ήμουν έτοιμη για τέτοια ευθύνη.
Ούτε τώρα ξέρω αν είμαι, συνειδητοποιώ όμως πως ο γονεικός ρολος είναι πέρα απο τις προσωπικές μας ανάγκες.Αυτο που πλέον θέλω είναι να έχω την ικανότητα να μεταδόσω ήθος και αξίες,να αναπτύξω κρίση και να καλλιεργήσω ένα καινούργιο άνθρωπο με μια έντονη και ολοκληρωμένη προσωπικότητα.Ακόμη κι αν δεν κληρονομήσει κανένα απο τα χαρίσματα μου να τον βοηθήσω να αναπτύξει τα δικά του προσφεροντας του ασφάλεια,ελευθερία και καθοδήγηση.
Για αυτούς τους λόγους είμαι υπερμαχος της υιοθεσίας, σε σημείο που ακόμη κι αν κάνω δικά μου παιδιά θα ήθελα και πάλι να υιοθετήσω ένα(βέβαια στην χώρα μας είμαστε λίγο πίσω σε αυτά τα θέματα και κοινωνικά και πολιτειακά).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Δεν κατάλαβα Τι εννοείς από γονιδιακής απόψεως?

Κυρίως ευστροφία, αλλά και άλλα χαρακτηριστικά.

kleftra ξέρω οτι θα ακουστώ τώρα πολύ "κάπως" αλλά δεν θα μπορούσα να μεγαλώσω ένα κάτω του μέσου όρου ευφυίας παιδί. Θα έπεφτα σε κατάθλιψη σίγουρα (με μόνη εξαίρεση ίσως να είχε κάποιο άλλο ταλέντο σε μεγάλο βαθμό). Ανάπηρο πάντως δεν θα είχα πρόβλημα να είναι (αν όμως το ανακάλυπτα ενώ ήμουν έγκυος θα έκανα έκτρωση), αν μιλάμε για σωματική αναπηρία. Το θέμα είναι να έχει τις καλύτερες προυποθέσεις για να δημιουργήσει. Σε αυτό το θνητό κόσμο, η δημιουργία είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσει κάποιος αθανασία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[m3nt0r]

Κυρίως ευστροφία, αλλά και άλλα χαρακτηριστικά.

kleftra ξέρω οτι θα ακουστώ τώρα πολύ "κάπως" αλλά δεν θα μπορούσα να μεγαλώσω ένα κάτω του μέσου όρου ευφυίας παιδί. Θα έπεφτα σε κατάθλιψη σίγουρα (με μόνη εξαίρεση ίσως να είχε κάποιο άλλο ταλέντο σε μεγάλο βαθμό). Ανάπηρο πάντως δεν θα είχα πρόβλημα να είναι (αν όμως το ανακάλυπτα ενώ ήμουν έγκυος θα έκανα έκτρωση), αν μιλάμε για σωματική αναπηρία. Το θέμα είναι να έχει τις καλύτερες προυποθέσεις για να δημιουργήσει. Σε αυτό το θνητό κόσμο, η δημιουργία είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσει κάποιος αθανασία.

Συγνώμη αν θα φανώ αγενής αλλά άνθρωποι με IQ 200+ πέρασαν χωρίς να κάνουν παιδιά απο τον κόσμο αυτό,αυτοί δηλαδή θα έπρεπε να είχαν έναν λόχο παιδιά με την ίδια λογική,του ότι σώνει και καλά έπρεπε να περάσουν την υπεράνθρωπη ευφυία τους σε αυτά(κάτι φυσικά που δεν στέκει πλήρως καθώς σε μελέτες όταν και οι δύο γονείς είχαν πολύ υψηλό IQ τα παιδιά δέν είχαν απαραίτητα και αυτά το ίδιο υψηλό ή υψηλότερο:

Regression
The heritability of IQ measures the extent to which the IQ of children appears to be influenced by the IQ of parents. Because the heritability of IQ is less than 100%, the IQ of children tends to "regress" towards the mean IQ of the population. That is, high IQ parents tend to have children who are less bright than their parents, whereas low IQ parents tend to have children who are brighter than their parents. The effect can be quantified by the equation

where

• 
  is the predicted average IQ of the children;
• 
  is the mean IQ of the population to which the parents belong;
• h2 is the heritability of IQ;
• m and f are the IQs of the mother and father, respectively. [15]

Thus, if the heritability of IQ is 50%, a couple averaging an IQ of 120 may have children that average around an IQ of 110, assuming that both parents come from a population with a median IQ of 100.

πηγή wikipedia

φυσικά όλα αυτά είναι επικύνδυνα μονοπάτια(ευγονική) που ακολούθησαν κάποιοι στο παρελθόν και σίγουρα θα ακολουθήσουν και στο μέλλον με γενετική ευγονική και σενάρια τύπου Gattaca...Τα οποία ναι μέν θα φτάσει το είδος μας πολύ ψηλά αλλά ως γνωστόν στο θέμα της ηθικής θα πιάσουμε πάλι τον γνωστό βαθμό της πλειψηφίας του είδους μας δηλαδή 0.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

m3nt0r εγώ είπα πως το σκέφτομαι. Δεν προσπάθησα να πείσω κανέναν, ούτε να το περάσω ως την σωστότερη άποψη που υπάρχει. Εσύ τι έπαθες και "χτυπιέσαι" να μου αλλάξεις άποψη και να κατακρίνεις χωρίς αφορμή (η ηθική που κόλλαγε; Doing!); (πάντως το άρθρο απο τη wikipedia δεν μου άλλαξε άποψη, απεναντίας).
Και όπως είπα παραπάνω, δεν αναφέρομαι μόνο σε IQ όταν μιλάω για γονίδια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[m3nt0r]

m3nt0r εγώ είπα πως το σκέφτομαι. Δεν προσπάθησα να πείσω κανέναν, ούτε να το περάσω ως την σωστότερη άποψη που υπάρχει. Εσύ τι έπαθες και "χτυπιέσαι" να μου αλλάξεις άποψη και να κατακρίνεις χωρίς αφορμή (η ηθική που κόλλαγε; Doing!); (πάντως το άρθρο απο τη wikipedia δεν μου άλλαξε άποψη, απεναντίας).
Και όπως είπα παραπάνω, δεν αναφέρομαι μόνο σε IQ όταν μιλάω για γονίδια.

Όταν μόνη σου ρωτάς και λες ότι αυτά που γράφεις μπορεί να φαίνονται ναζίστικά ή "κάπως" η ίδια έχεις αμφιβολίες για αυτά.Και απο την άλλη ούτε χτυπήθηκα ούτε προσπάθησα να σου αλλάξω άποψη απλά έγραψα ότι κάποιοι αποδεδειγμένα υπερ-έξυπνοι άνθρωποι δεν άφησαν κάποιον να τους συνεχίσει και αυτό φαίνεται άδικο σε σύγκριση με αυτά που συζητάμε εδώ, και εγώ πως το σκέφτομαι είπα, δεν προσυλίτισα ούτε πρόσβαλλα κάποιον νομίζω.Το χωρίς αφορμή δεν κατάλαβα, όποιος λέει την αποψή του δημόσια πρέπει να είναι σε θέση να δεχτεί καλόβουλη κρίση,δηλαδή μια μέχρι και αντίθετη άποψη πολιτισμένα.Η ηθική κολλάει στο ότι γίνεται διαχωρισμός σε ανθρώπινα όντα,το κάτω απο το μέσο όρο ευφυίας(ο οποίος είναι μια απλή χαζή μέτρηση) δεν σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι για πέταμα ή λύπηση αν τον έχεις συγγενή,παιδί,φίλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Κι εσύ όταν μόνος σου λες "συγγνώμη αν φανώ αγενής" ο ίδιος ξέρεις οτι μπορείς να προσβάλλεις.
Το γιατί υπερ-έξυπνοι άνθρωποι δεν άφησαν κάποιον να τους συνεχίσει δεν με αφορά. Ίσως ακριβώς επειδή είχαν πετύχει οι ίδιοι πάρα πολλά, δεν ένιωθαν αυτή την ανάγκη.
Αυτό που έγραψα περι ναζισμού ήταν απλώς ερώτηση για να καταλάβω πως φαίνεται η -σίγουρα μη πολιτικά ορθη- άποψη μου σε κάποιον που βλέπει διαφορετικά το θέμα. Όποια και να ήταν η απάντηση δεν σημαίνει οτι θα αλλάξω άποψη ή οτι έχω αμφιβολίες γι'αυτά. Για την ακρίβεια, είναι απο τα λίγα θέματα που θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξω άποψη, διότι δεν μπορώ να σκεφτώ διαφορετικά με τίποτα. Δεν μπορώ καν να "πιάσω" διαφορετικό τρόπο σκέψης στο εν λόγω θέμα. Μου φαίνεται τόσο αυτονόητο, όσο το οτι ο ήλιος βγαίνει απο την ανατολή. Ίσως επειδή έτσι μεγάλωσα; Dunno Ίσως σε κάποια χρόνια να το σκέφτομαι διαφορετικά, αλλά επι του παρόντος δεν μπορώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Κυρίως ευστροφία, αλλά και άλλα χαρακτηριστικά.

Δεν ξέρω αν αυτό που θα πω έχει επιστημονική βάση, αλλά θεωρώ πως ένα παιδί, διαμορφώνεται εκτός των γονιδίων και από το περιβάλλον το οποίο επιδρά και στην ανάπτυξη αλλά και στην πνευματική του καλλιέργεια.
Μπορεί να είσαι ο ευφυέστερος άνθρωπος στον κόσμο.
Αν γεννήσεις ή υιοθετήσεις ένα παιδί και το παρατήσεις στη baby - sitter να στο μεγαλώσει, όση ευστροφία και να 'χει, δεν θα μάθει ποτέ να τη χρησιμοποιεί και να τη διαχειρίζεται.
Αν τα παιχνίδια που θα παίζει δεν είναι ΚΑΙ εκπαιδευτικά και δεν ακονίζουν το μυαλό, αν δεν του δώσεις το ερέθισμα να δημιουργήσει και να αγαπήσει τη δημιουργία, κανένα γονίδιο δε νομίζω πως μπορεί να σε βοηθήσει.
Φυσικά και πιστεύω πως υπάρχει μια γονιδιακή προδιάθεση, αλλά χωρίς "καλλιέργεια" πιστεύω δε φτάνει. "Ένας μυς είναι και το μυαλό, χρειάζεται τη γυμναστική του" έτσι λέει μια φίλη και συμφωνώ.

Τώρα στο θέμα μας: Επειδή από πολύ μικρή ήθελα να κάνω παιδιά, είχα σκεφτεί πολύ νωρίς και την πιθανότητα να μην τα καταφέρω. Γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι στην Ελλάδα να υιοθετήσεις ένα παιδί, είχα αποφασίσει μέσα μου πως αν δεν κατάφερνα να αποκτήσω "δικό μου", θα γινόμουν "Θετή Μητέρα" στα χωριά SOS....τεσπα.

Θα προτιμούσα να υιοθετήσουμε. Για όλους τους λόγους που ανέφεραν τα παιδιά παραπάνω. Κι αν είχα χρήματα και δεν είχα χωρίσει και τώρα που έχω "δικό μου" θα δοκίμαζα να υιοθετήσω ένα παιδάκι.


-Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας , αλλά όχι απο σας,
και μ' όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.
\Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας.
Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους,
Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του Αύριο, που εσείς δεν
μπορείτε να επισκεφτείτε, ούτε στα όνειρά σας

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
(το διάβασα στην ηλικία των 12 ετών στο οπισθόφυλλο ενός βιβλίου της μαμάς μου. Νομίζω πως με επηρέασε βαθύτατα από τότε)


Και μια που μιλάμε για υιοθεσίες: Κάντε ένα κόπο να δείτε αυτό το blog:
https://yiothesies.blogspot.com/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Isiliel, ένα παιδί με πολύ "καλά" γονίδια, σαφώς και μπορεί να μην πετύχει τίποτα αν δεν μεγαλώσει σωστά. Μπορεί όμως να πετύχει και πάρα πολύ.
Ένα παιδί χωρίς γενετική προδιάθεση όμως, όσο σωστά και να το μεγαλώσεις, ο,τι και να κάνεις, είναι εξαιρετικά σπάνιο (για να μην πω αδύνατο) να πετύχει κάτι σημαντικό, τουλάχιστον με τις δικές του δυνάμεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ακόμα κι έτσι, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να αποκτήσεις ένα παιδί ευφυέστατο και για χίλιους δύο λόγους (ατυχήματα κτλ) να βρεθείς να μεγαλώνεις ένα παιδάκι με νοητικά προβλήματα.
...Ακόμα χειρότερα μπορεί να "φύγει" το παιδί πρώτο...
Ο καθένας μας δυστυχώς μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση...

Φτου_φτου_κουνιέμαι_από_τη_θέση_μου_και_φτύνω_τον_κόρφο_μου!!

Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να επενδύσει την υστεροφημία και τη συνέχιση της φάρας του στους απογόνους του.
Αλλά η επέκταση αυτού του θέμματος ίσως ανήκει σε κάποιο άλλο μελλοντικό μας τόπικ
Σορρυ αν είμαι οφ-τοπικ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

[...]Το θέμα είναι να έχει τις καλύτερες προυποθέσεις για να δημιουργήσει. Σε αυτό το θνητό κόσμο, η δημιουργία είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσει κάποιος αθανασία.

Αν και offtopic θα ήθελα να αποδώσω την παραπάνω φράση σε μια διαφορετική πινελιά

https://www.youtube.com/watch?v=RLr48yCkLg8

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.