Ή παντρευόμαστε ή χωρίζουμε!

Gilda

Τιμώμενο Μέλος

Η Gilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,132 μηνύματα.
Τελικά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ηλικία.. πραγματικά θυμάμαι κι εγώ πως στα 25 και τα 27 δεν με ένοιαζε καθόλου αν η σχέση θα πάει κάπου ή όχι, αλλά τώρα μου είναι πραγματικά αδιανόητο να είμαι με κάποιον "γκομενικά" μόνο για πολύ καιρό. Ναι πολύ ωραία φάση αυτή, αλλά την έχω ζήσει πάρα πολύ, ψάχνω κάτι άλλο πλέον, όχι πως θέλω να παντρευτώ αύριο το πρωί ή να παντρευτώ καν, αλλά θέλω να μοιραστώ την καθημερινότητά μου με τον άλλον σε όλα τα επίπεδα και θα ήθελα να θελει να κάνουμε και οικογένεια με όποιο τρόπο μπορούμε (εγκυμοσύνη, δωρητής σπέρματος, υιοθεσία).

Και όσο κι αν αγαπώ και λατρεύω κάποιον αν δεν μπορεί να μου τα δώσει αυτά, δεν μπορώ να μείνω μαζί του. Όχι δεν είναι μέσο ο άλλος για τους στόχους μου, δεν ψάχνω να βρω απλώς κάποιον να κάνω παιδιά, θέλω και να ερωτευτώ, να πεθαίνω, να λιώνω και δεν θα έμενα με κάποιον που θα ένιωθα λιγότερα από αυτά, αλλά δεν είμαι διατεθειμένη να θυσιάσω τα όνειρά μου απλώς για να είμαι με κάποιον ό,τι κι αν νιώθω για εκείνον. Εγωιστικό, ξε -εγωιστικό, αυτός μπορεί να φυγει καποια στιγμή, μπορεί να πεθάνει, μπορεί οτιδήποτε, εγώ θέλω να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να μπορώ να πω πως προσπάθησα για να αποκτήσω όλα όσα ήθελα και δεν με κράτησε κανείς πίσω!

Να ξερες πόσο συμφωνώ μαζί σου.. Λες και τα γραφα εγώ ήταν..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,874 μηνύματα.
Χμμ πολύ μεγάλο θέμα, και νομίζω οτι εστιάζεται στην ερώτηση "θα θυσίαζες τα όνειρά σου για τον άνθρωπο της ζωής σου;".
Ο δικός μου σκοπός ζωής είναι να κάνω παιδί. Δεν το διαπραγματεύομαι αυτό. Όλα τα υπόλοιπα τα συζητάω, αυτό όμως όχι. Στις σχέσεις που είχα από τότε που είχα το στόχο αυτό, το έλεγα με το καλημέρα σχεδόν. Άλλωστε πρώτα ήμουν φίλη με τον εκάστοτε άνθρωπο και μετά έκανα σχέση μαζί του. Και αυτή η συζήτηση ήταν το πρωταρχικό που "έψαχνα" να μάθω γι' αυτόν, αφού τον έβλεπα ερωτικά. Αν γνώριζα πχ κάποιον σήμερα κι ήμουν ελεύθερη και τον σκεφτόμουν για σχέση, και μου έλεγε οτι δε θέλει ποτέ παιδιά, νομίζω οτι δε θα προχωρούσα μαζί του. Δε θα έφτανα ποτέ στο σημείο που λέει η Ντίνα, πρώτα να τρελαθώ μαζί του και μετά να μάθω οτι δε θέλει σοβαρή σχέση ή παιδιά. Όλα αυτά βέβαια μπορεί σε κάποιους να φαίνονται υπολογιστικά κι εγωκεντρικά. Αλλά βρε παιδιά, εδώ προγραμματίζεις μια εκδρομή και σχεδιάζεις την κάθε λεπτομέρεια (πού θα μείνεις, αν το ξενοδοχείο θα βλέπει σε θάλασσα, αν το κρεβάτι είναι μονό ή διπλό κλπ), δε θα προγραμματίσεις τη ζωή σου;:hmm:

Όσο για την ερώτηση που έκανε η yperoxi νομίζω πιο πάνω: κοίταξε να δεις, νομίζω οτι σε αυτή τη φάση που ρωτάς (δεν ξέρω αν είσαι εσύ σε αυτή, ας υποθέσω έτσι) θα πρέπει να του κάνεις μια νύξη. Να του πεις δηλαδή σε κάποια επέτειο πχ "είμαστε μαζί Χ μήνες ή χρόνια, μήπως να το επισημοποιούσαμε;". Ξέρω οτι ακούγεται ψυχρό, αλλά αν αυτός έχει βολευτεί όπως λες, νομίζω οτι δε θα κάνει αυτός κάποια κίνηση. Εδώ μπαίνει η παλιά δοκιμασμένη συνταγή των γιαγιάδων μας "ουπς!!! έμεινα έγκυος!" (καλά αυτό το ουπς δεν είναι πολύ ουπς, αλλά θα είναι ένα μυστικό που θα πάρεις στον τάφο σου). Δε συμφωνώ με αυτήν την τακτική γιατί το παιδί πρέπει να το θέλουν κι οι δύο, αλλά δε συμφωνώ και με το να βολεύεται ένας άντρας στο να έχει γυναίκα και νοικοκυρά χωρίς να θέλει να παντρευτεί. Όπως και να έχει, μια νύξη στο θέμα θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι σκέφτεται. Εναλλακτικά σου έχω και Σάκη Ρουβά. Μη γελάς!:P



Πάντως γενικά στην ηλικία των 30 θεωρώ οτι μια γυναίκα που θέλει οικογένεια και παιδιά δεν έχει πια περιθώρια να χαζολογάει με ανώριμους ανθρώπους.:/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gilda

Τιμώμενο Μέλος

Η Gilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,132 μηνύματα.
Κι εγώ συμφωνώ. Όταν γνωρίζεις κάποιον, ε στο πρώτο ραντεβού, στο δεύτερο, μιλάς για τα όνειρά σου, για το τί θες απ τη ζωή. Βλέπεις αν ο άλλος θέλει οικογένεια και παιδιά. Αν δε θέλει, γιατί να χάσεις κι άλλα 3 ή 4 ή 5 χρόνια, και στο τέλος να πληγωθείς? Στην τελική δε γυρνάνε πίσω τα χρόνια. Καλύτερα να βρεις έναν άνθρωπο που να θέλει τα ίδια πράγματα μ' εσένα και αν τελικά έρθει η ευτυχισμένη στιγμή να επισημοποιηθεί, έχει καλώς. Αν όχι, τουλάχιστον δε θα είναι επειδή δεν έκανες σωστές εξηγήσεις.
Και για να μην παρεξηγηθώ. Δε λέω να πηγαίνουμε στο πρώτο ραντεβου, φορώντας νυφικό και κρατώντας παραμάσχαλα το περιοδικό "Παιδί και νέοι γονείς". Για μια απλή συζήτηση λέω, του στυλ "Σου αρέσουν τα παιδιά? Θα θελες κάποτε να χεις δικά σου?" κτλ.

Συμφωνία;;;
Ε, αν τα χουν μιλημένα και συμφωνημένα τότε αλλάζει το πράγμα... Πριν πάντως είπες ότι είπαν, ας συγκατοικήσουμε και..... βλέπουμε...
Αν κάτσει...

Πιο πολύ με αγορά αυτοκινήτου μου μοιάζει η όλη φάση(ξέρεις, test drive κι αν όλα πάνε καλά θα το πάρουμε το σαραβαλάκι...) παρά με σχέση όπως την περιγράφεις...

Μήπως δεν το έγραψα σωστά. Εννοούσα απ την αρχή, ότι τα παιδιά συμφωνούν να συγκατοικήσουν, για να δουν ο ένας τα στραβά του άλλου στη συγκατοίκηση, και αν τα αντέχουν,να παντευτούν. Γιατί πολλές φορές, ζευγάρια πολύ ερωτευμένα, παντρεύονται και στη συγκατοίκηση μαθαίνουν πράγματα που δεν ήξεραν και χωρίζουν. Πολλές φορές έχει συμβεί αυτό.
Πρόσφατα άκουσα μία συνέντευξη του Κρατερού Κατσούλη που παντρεύτηκε την καλή του την Κατερίνα. Και έλεγε ότι έμειναν μαζί γιατί τα χαν συμφωνημένα, ότι ήθελαν γάμο και παιδιά. Και της έκανε πρόταση γάμου ωραία και ρομαντικά, επειδή "φοβόταν μη ξεχάσει αυτά που είχε υποσχεθεί..".
Ε τί πιο γλυκό από αυτό?

Όσο για την ερώτηση που έκανε η yperoxi νομίζω πιο πάνω: κοίταξε να δεις, νομίζω οτι σε αυτή τη φάση που ρωτάς (δεν ξέρω αν είσαι εσύ σε αυτή, ας υποθέσω έτσι) θα πρέπει να του κάνεις μια νύξη. Να του πεις δηλαδή σε κάποια επέτειο πχ "είμαστε μαζί Χ μήνες ή χρόνια, μήπως να το επισημοποιούσαμε;". Ξέρω οτι ακούγεται ψυχρό, αλλά αν αυτός έχει βολευτεί όπως λες, νομίζω οτι δε θα κάνει αυτός κάποια κίνηση. Εδώ μπαίνει η παλιά δοκιμασμένη συνταγή των γιαγιάδων μας "ουπς!!! έμεινα έγκυος!" (καλά αυτό το ουπς δεν είναι πολύ ουπς, αλλά θα είναι ένα μυστικό που θα πάρεις στον τάφο σου). Δε συμφωνώ με αυτήν την τακτική γιατί το παιδί πρέπει να το θέλουν κι οι δύο, αλλά δε συμφωνώ και με το να βολεύεται ένας άντρας στο να έχει γυναίκα και νοικοκυρά χωρίς να θέλει να παντρευτεί. Όπως και να έχει, μια νύξη στο θέμα θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι σκέφτεται.:P Πάντως γενικά στην ηλικία των 30 θεωρώ οτι μια γυναίκα που θέλει οικογένεια και παιδιά δεν έχει πια περιθώρια να χαζολογάει με ανώριμους ανθρώπους.:/:

Σ ευχαριστώ πολύ για το Ρουβά. Πάντα βοηθάει :). Η αλήθεια είναι ότι δε θα έμενα ποτέ εγκυος για να τυλίξω έναν άντρα. Τι είναι? Ντολμαδάκι? Το χω ονειρευτεί αλλιώς. Να γονατίσει και να μου κάνει πρόταση, όχι να ναι το μωρό κάτι εκβιαστικό. Από την άλλη, σκέψου ότι στη συζήτηση αυτή που λες, "Ξέρεις, είμαστε μαζί τόσα χρόνια κτλ", εκείνος απαντάει "Φυσικά και θέλω να παντρευτούμε. Είσαι η γυναίκα της ζωής μου, είναι ξεκάθαρο αυτό. Αλλά γιατί να πρέπει να βιαστούμε να γίνει τώρα αυτό?".

Για πες σ αυτή την περίπτωση..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,874 μηνύματα.
Σ ευχαριστώ πολύ για το Ρουβά. Πάντα βοηθάει :). Η αλήθεια είναι ότι δε θα έμενα ποτέ εγκυος για να τυλίξω έναν άντρα. Τι είναι? Ντολμαδάκι? Το χω ονειρευτεί αλλιώς. Να γονατίσει και να μου κάνει πρόταση, όχι να ναι το μωρό κάτι εκβιαστικό. Από την άλλη, σκέψου ότι στη συζήτηση αυτή που λες, "Ξέρεις, είμαστε μαζί τόσα χρόνια κτλ", εκείνος απαντάει "Φυσικά και θέλω να παντρευτούμε. Είσαι η γυναίκα της ζωής μου, είναι ξεκάθαρο αυτό. Αλλά γιατί να πρέπει να βιαστούμε να γίνει τώρα αυτό?".

Για πες σ αυτή την περίπτωση..

Εσύ τελικά γιατί θες όντως να γίνει αυτό τώρα; Φοβάσαι οτι έχει βολευτεί και δε θα γίνει αυτό ποτέ; Ή κάτι άλλο; (ας πούμε περουσιακά, το θέλουν οι δικοί σου, θες παιδί, τι απ' όλα; ). Στην τελική αν απλά το θες, η απάντηση θα είναι "γιατί θέλω να επισημοποιήσουμε το δεσμό μας στον κόσμο, στους δικούς μας, στους φίλους μας, θα με έκανε ευτυχισμένη αυτό". Αν και πάλι δεν το πιάσει, τι να πω. Και στην τελική, γιατί να ΜΗΝ γίνει τώρα αυτό; Ε κι όταν λέμε τώρα, δε λέμε αύριο βρε αδελφέ, αλλά ας το βάλουμε στο πρόγραμμα να γίνει πχ μέσα στο 2012.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

christinelle

Πολύ δραστήριο μέλος

Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
Himela, κι εγω το έκανα αυτό! Ναι γεια σου, είμαι η Christinelle και θέλω παιδιά. Αλλά κι αυτό έχει την αναβολή του...όταν συνηθίζει ο άλλος έναν ρυθμό ζωής, παρόλο που θέλει παιδιά, του είναι δύσκολο να απαρνηθεί κάποιες συνήθειες (κάπνισμα, "έχω όλο το χρόνο δικό μου", κλπ). Μετά σου λέει, οικονομική κρίση, αστάθεια, "θα είμαστε καλοί γονείς? Εδώ ένα σκύλο έχουμε με το ζόρι" οπότε η οποιαδήποτε πρόοδος παίρνει πολύ καιρό.
Μιλάω και για μένα, που ποτέ δεν με ενδιέφερε να έχω καριέρα και το μόνο που ήθελα είναι να είμαι μαμα (άσχετο αν σκοτωνόμουν σε 2-3 δουλειές ταυτόχρονα για χρόνια). Ε, αν μου έλεγες ότι αύριο θα είμαι έγκυος, θα μου έπεφτε βαρυ και θα πανικοβαλλόμουν. Γιατί? Επειδή οι άνθρωποι είμαστε κολλημένοι σε μια καθημερινότητα και αναβάλλουμε τα όνειρά μας επειδη φοβόμαστε την αλλαγή. Εχουμε ξεχάσει πως είναι να δοκιμάζεις καινούρια πράγματα, να προσαρμόζεσαι και να εξελίσσεσαι. Δουλειά-σπίτι-μαμ-κακα-νανι άντε και κανένα καφέ μια φορά στα τόσα. Ισως αμα σταματούσαμε να είμαστε ρομποτ, να καταφέρναμε όλα αυτά για τα οποία γκρινιάζουμε.
Για αυτο πιστεύω ότι το "σοβαρεύουμε ή χωρίζουμε" είναι καλή τακτική μετά από ένα μεγάλο διάστημα "χαλαρής σχέσης", έτσι για να ταρακουνήσεις το άλλο και να δεις αν συμβαδίζετε ή όχι. Καλύτερα βέβαια να διατυπώνεται πιό όμορφα, αλλά εγώ παραδέχομαι ότι το έχω πει ακριβώς έτσι. Και ήταν πολύ καλή επιλογή γιατί αν μετά από ενάμιση χρόνο ο άλλος προτιμάει να σε χωρίσει από το να συζήσετε (ο συγκεκριμένος έψαχνε και σπίτι έτσι κι αλλιώς) ε, τότε μάλλον δεν πάει πουθενά αυτή η "σχέση".


Οχι στο 2012, είναι δίσεκτο :P φτου φτου
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Εδώ μπαίνει η παλιά δοκιμασμένη συνταγή των γιαγιάδων μας "ουπς!!! έμεινα έγκυος!" (καλά αυτό το ουπς δεν είναι πολύ ουπς, αλλά θα είναι ένα μυστικό που θα πάρεις στον τάφο σου). Δε συμφωνώ με αυτήν την τακτική γιατί το παιδί πρέπει να το θέλουν κι οι δύο, αλλά δε συμφωνώ και με το να βολεύεται ένας άντρας στο να έχει γυναίκα και νοικοκυρά χωρίς να θέλει να παντρευτεί. Όπως και να έχει, μια νύξη στο θέμα θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι σκέφτεται. Εναλλακτικά σου έχω και Σάκη Ρουβά. Μη γελάς!:P

AAAAAAAAAAAAA!!!!! TIII?!?!?!?
Ο άλλος δεν θέλει να παντρευτεί κι εσύ θα του κάνεις παιδί;; (Υπ' όψιν, σου έρχεται ο λογαριασμός από το καθαριστήριο που θα πάει το χαλί για να φύγει ο λεκές από τον καφέ) Προσπερνώ για ένα λεπτό το πόσο υποκριτικό και ανήθικο είναι αυτό-πραγματικά μακιαβελική τακτική- και θα θέσω το εξής ερώτημα. Έστω ότι το κάνεις αυτό, μένεις έγκυος και το λες στον σύντροφό σου, που προφανώς δεν έχει τον γάμο στο νού του, κι αυτός σου λέει ότι δεν θέλει με τίποτα παιδί(οκ, θα μου πεις ότι δεν θα έκανες σχέση με κάποιον που δεν ήθελε παιδί, αλλά είπαμε μιλάμε υποθετικά) και πως αν θέλεις να το κρατήσεις, θα πρέπει να το κάνεις χωρίς αυτόν-δεν είμαστε στην εποχή των γιαγιάδων πια άλλωστε, τι θα έκανες τότε;; Ούτε τον σκοπό σου θα πετύχαινες και θα κατέληγες να είσαι και ανύπαντρη μητέρα(κάτι που πρέπει να μην σου αρέσει, δεδομένου ότι έχεις κάνει όλη αυτή την ιστορία για να κάνεις τον "καλό" σου να σε παντρευτεί)...

Θα το πω, για δεύτερη φορά σε τρία ποστ σ' αυτό το θέμα, αν η γυναίκα κατέληξε νοικοκυρά, φταίει αυτή και μόνο αυτή... Ειδικά αν το έκανε και ανύπαντρη, αλλά δεν το περιορίζω μόνο εκεί...

Έστω τώρα ότι έπιανε η "επιχείρηση Ντολμαδάκι"(regards to Μυτόνγκα). Παντρεύεστε κι έρχεται και το παιδί... Πώς πιστεύεις ότι θα δουλέψει αυτό, εφόσον ο άλλος δεν ήθελε καν γάμο;; Αρχίζεις να βασίζεις την σχέση σε ψέματα(και τι ψέματα!!) και μπορούν μετά από αυτό τόοοοοσα πολλά να πάνε στραβά... Αναρωτιέμαι λοιπόν, πιστεύεις ότι αξίζει να στήσεις μια τέτοια πλεκτάνη, για να παντρευτείς κάποιον που δεν το θέλει;;

Και τέλος, θα ένιωθες καλά αν πετύχαινε όλο αυτό;; Δεν θα είχες τύψεις ότι εξαπάτησες το άτομο που -ισχυρίζεσαι ότι- αγαπάς;;


Μήπως δεν το έγραψα σωστά. Εννοούσα απ την αρχή, ότι τα παιδιά συμφωνούν να συγκατοικήσουν, για να δουν ο ένας τα στραβά του άλλου στη συγκατοίκηση, και αν τα αντέχουν,να παντευτούν. Γιατί πολλές φορές, ζευγάρια πολύ ερωτευμένα, παντρεύονται και στη συγκατοίκηση μαθαίνουν πράγματα που δεν ήξεραν και χωρίζουν. Πολλές φορές έχει συμβεί αυτό.
Πρόσφατα άκουσα μία συνέντευξη του Κρατερού Κατσούλη που παντρεύτηκε την καλή του την Κατερίνα. Και έλεγε ότι έμειναν μαζί γιατί τα χαν συμφωνημένα, ότι ήθελαν γάμο και παιδιά. Και της έκανε πρόταση γάμου ωραία και ρομαντικά, επειδή "φοβόταν μη ξεχάσει αυτά που είχε υποσχεθεί..".
Ε τί πιο γλυκό από αυτό?

Βασικά, αδυνατώ να καταλάβω και την όλη ανάγκη του γάμου... Ειδικά αφού, έτσι όπως το περιγράφεις το ζευγάρι είναι μια χαρά λειτουργικό και ευτυχισμένο σ' αυτήν την συγκατοίκηση, τι παραπάνω κερδίζει με τον γάμο;; Το να μην το κατακρίνει η θεία-Κατίνα;; Ε, αν αυτό είναι το πρόβλημα, ας μην αναρωτιόμαστε, γιατί δεν πάμε καλά σαν κοινωνία... Βέβαια, έχει και το γκλάμουρ του ο γάμος, που μπορεί να το θέλει το ζευγάρι, αλλά δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό πια... Οκ, αν το θέλουν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ να συμβεί και μπράβο τους που το θέλουν... Αλλά δεν καταλαβαίνω το να διαλύσεις μια καλή σχέση, γι' αυτό...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gilda

Τιμώμενο Μέλος

Η Gilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,132 μηνύματα.
Εσύ τελικά γιατί θες όντως να γίνει αυτό τώρα; Φοβάσαι οτι έχει βολευτεί και δε θα γίνει αυτό ποτέ; Ή κάτι άλλο; (ας πούμε περουσιακά, το θέλουν οι δικοί σου, θες παιδί, τι απ' όλα; ). Στην τελική αν απλά το θες, η απάντηση θα είναι "γιατί θέλω να επισημοποιήσουμε το δεσμό μας στον κόσμο, στους δικούς μας, στους φίλους μας, θα με έκανε ευτυχισμένη αυτό". Αν και πάλι δεν το πιάσει, τι να πω. Και στην τελική, γιατί να ΜΗΝ γίνει τώρα αυτό; Ε κι όταν λέμε τώρα, δε λέμε αύριο βρε αδελφέ, αλλά ας το βάλουμε στο πρόγραμμα να γίνει πχ μέσα στο 2012.

Εγώ θέλω να γίνει τώρα αυτό, όχι τώρα-τώρα, άμεσα βρε αδελφέ, στο 2012 που λες κι εσύ, γιατί φοβάμαι ότι δε θα γίνει ποτέ. Ξέρω πολλές κοπέλες που περίμεναν χρόοοονια και τελικά ποτέ δεν παντρεύτηκαν. Και ο άντρας μετά το χωρισμό παντρεύτηκε μία που γνώρισε μέσα σε 6 μήνες. Δεν είμαι πιτσιρίκα, περνάνε τα χρόνια, θέλω να μάθω που πηγαίνω. Τα περιουσιακά τα χω γραμμένα, οι δικοί μου φυσικά πιέζουν αλλά κι αυτό λίγο με νοιάζει, παιδάκι θα θελα κάποια στιγμή. Όχι τώρα με την κρήση, όταν περάσει η κρίση. Δε θα περάσει η κρίση? Αφού λεφτά υπάρχουν! :)
Αχ εσύ καλά τα λες, εσένα θα παντρευτώ!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,874 μηνύματα.
Himela, κι εγω το έκανα αυτό! Ναι γεια σου, είμαι η Christinelle και θέλω παιδιά. Αλλά κι αυτό έχει την αναβολή του...όταν συνηθίζει ο άλλος έναν ρυθμό ζωής, παρόλο που θέλει παιδιά, του είναι δύσκολο να απαρνηθεί κάποιες συνήθειες (κάπνισμα, "έχω όλο το χρόνο δικό μου", κλπ). Μετά σου λέει, οικονομική κρίση, αστάθεια, "θα είμαστε καλοί γονείς? Εδώ ένα σκύλο έχουμε με το ζόρι" οπότε η οποιαδήποτε πρόοδος παίρνει πολύ καιρό.
Μιλάω και για μένα, που ποτέ δεν με ενδιέφερε να έχω καριέρα και το μόνο που ήθελα είναι να είμαι μαμα (άσχετο αν σκοτωνόμουν σε 2-3 δουλειές ταυτόχρονα για χρόνια). Ε, αν μου έλεγες ότι αύριο θα είμαι έγκυος, θα μου έπεφτε βαρυ και θα πανικοβαλλόμουν. Γιατί? Επειδή οι άνθρωποι είμαστε κολλημένοι σε μια καθημερινότητα και αναβάλλουμε τα όνειρά μας επειδη φοβόμαστε την αλλαγή. Εχουμε ξεχάσει πως είναι να δοκιμάζεις καινούρια πράγματα, να προσαρμόζεσαι και να εξελίσσεσαι. Δουλειά-σπίτι-μαμ-κακα-νανι άντε και κανένα καφέ μια φορά στα τόσα. Ισως αμα σταματούσαμε να είμαστε ρομποτ, να καταφέρναμε όλα αυτά για τα οποία γκρινιάζουμε.

Join the club! Κι εγώ τα ίδια ακούω. Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας pause ώσπου να περάσει η κρίση, εκτός αν μπούμε στην κατάψυξη και ξυπνήσουμε μετά από 50 χρόνια! Καμία γενιά δεν είχε οικονομική σταθερότητα, κι όμως παιδιά έκαναν οι άνθρωποι. Δε λέω να είστε στα όρια της φτώχειας βρε παιδί μου και να μην έχετε να φάτε, αλλά να έχει κάποιος μέτρια οικονομικά, ούτε φτώχεια ούτε πλούτος, κάτι μεσαίο. Και να θυμάσαι και κάτι άλλο που έχω πει πάμπολλες φορές εδώ μέσα: τα πάντα θέλουν προσπάθεια. Δεν υπάρχει τίποτα που γίνεται άκοπα και αμαχητί.

Για αυτο πιστεύω ότι το "σοβαρεύουμε ή χωρίζουμε" είναι καλή τακτική μετά από ένα μεγάλο διάστημα "χαλαρής σχέσης", έτσι για να ταρακουνήσεις το άλλο και να δεις αν συμβαδίζετε ή όχι. Καλύτερα βέβαια να διατυπώνεται πιό όμορφα, αλλά εγώ παραδέχομαι ότι το έχω πει ακριβώς έτσι. Και ήταν πολύ καλή επιλογή γιατί αν μετά από ενάμιση χρόνο ο άλλος προτιμάει να σε χωρίσει από το να συζήσετε (ο συγκεκριμένος έψαχνε και σπίτι έτσι κι αλλιώς) ε, τότε μάλλον δεν πάει πουθενά αυτή η "σχέση".

Για μένα δυστυχώς μια σχέση κάποια στιγμή πρέπει να λήγει ή να καταλήγει. Ξέρω οτι ζούμε σε μια δυτικοκεντρική κοινωνία στην οποία πια ο γάμος είναι κάτι περιττό και μπανάλ, αλλά καλώς ή κακώς για κάποιους κάτι σημαίνει, κι όχι απαραίτητα ένωση φορολογικών δηλώσεων. Προσωπικά ο μόνος λόγος να παντρευτώ είναι να μην έχει το παιδί μου πρόβλημα στο σχολείο. Α και κάτι σημαντικό που ζω τώρα: οι συγγενείς του συντρόφου σου δε σε βλέπουν πολύ σοβαρά όταν είσαι απλά "γκόμενα" του γιου / αδελφού / ανιψιού τους. Ηλίθιο είναι, το ξέρω, αλλά να που συμβαίνει. :/:
Πολύ καλά έκανες, αλλά για να φτάσεις στο σημείο να θέσεις τέτοιο τελεσίγραφο, πάει να πει οτι είχες κι άλλες ενδείξεις. Δεν ήταν δηλαδή όλα μέλι γάλα και απλά ο τύπος δεν ήθελε να παντρευτεί...

Οχι στο 2012, είναι δίσεκτο :P φτου φτου

Το είπα ως παραδειγμα. Γενικά θεωρώ οτι όταν έχεις κάποιο δίλημμα, είναι καλή μέθοδος να θέτεις ένα χρονικό όριο για να πάρεις μια απόφαση. Στην προκειμένη πες πχ στον εαυτό σου "μέχρι το Δεκέμβρη του 2012, αν δεν έχει γίνει προγραμματισμός για γάμο, θα χωρίσω". Και μην το πεις πουθενά, κράτα το για τον εαυτό σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ciela

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ciela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μαέστρος και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,758 μηνύματα.
Ξέρω πολλές κοπέλες που περίμεναν χρόοοονια και τελικά ποτέ δεν παντρεύτηκαν. Και ο άντρας μετά το χωρισμό παντρεύτηκε μία που γνώρισε μέσα σε 6 μήνες.
και εγω εχω ακουσει πολλεες τετοιες ιστοριες... στ αληθεια πρεπει να ναι απαισιο..
μικρη ειμαι ακομα αλλα ελπίζω να μην το ζήσω στο μελλον.

(και ποτε δεν το χω ακουσει για γυναικα αυτο... απ ότι φαινεται αντιλαμβανομαστε το γαμο πολυ διαφορετικα..:hmm:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gilda

Τιμώμενο Μέλος

Η Gilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,132 μηνύματα.
AAAAAAAAAAAAA!!!!! TIII?!?!?!?
Ο άλλος δεν θέλει να παντρευτεί κι εσύ θα του κάνεις παιδί;; (Υπ' όψιν, σου έρχεται ο λογαριασμός από το καθαριστήριο που θα πάει το χαλί για να φύγει ο λεκές από τον καφέ) Προσπερνώ για ένα λεπτό το πόσο υποκριτικό και ανήθικο είναι αυτό-πραγματικά μακιαβελική τακτική- και θα θέσω το εξής ερώτημα. Έστω ότι το κάνεις αυτό, μένεις έγκυος και το λες στον σύντροφό σου, που προφανώς δεν έχει τον γάμο στο νού του, κι αυτός σου λέει ότι δεν θέλει με τίποτα παιδί(οκ, θα μου πεις ότι δεν θα έκανες σχέση με κάποιον που δεν ήθελε παιδί, αλλά είπαμε μιλάμε υποθετικά) και πως αν θέλεις να το κρατήσεις, θα πρέπει να το κάνεις χωρίς αυτόν-δεν είμαστε στην εποχή των γιαγιάδων πια άλλωστε, τι θα έκανες τότε;; Ούτε τον σκοπό σου θα πετύχαινες και θα κατέληγες να είσαι και ανύπαντρη μητέρα(κάτι που πρέπει να μην σου αρέσει, δεδομένου ότι έχεις κάνει όλη αυτή την ιστορία για να κάνεις τον "καλό" σου να σε παντρευτεί)...

Θα το πω, για δεύτερη φορά σε τρία ποστ σ' αυτό το θέμα, αν η γυναίκα κατέληξε νοικοκυρά, φταίει αυτή και μόνο αυτή... Ειδικά αν το έκανε και ανύπαντρη, αλλά δεν το περιορίζω μόνο εκεί...

Έστω τώρα ότι έπιανε η "επιχείρηση Ντολμαδάκι"(regards to Μυτόνγκα). Παντρεύεστε κι έρχεται και το παιδί... Πώς πιστεύεις ότι θα δουλέψει αυτό, εφόσον ο άλλος δεν ήθελε καν γάμο;; Αρχίζεις να βασίζεις την σχέση σε ψέματα(και τι ψέματα!!) και μπορούν μετά από αυτό τόοοοοσα πολλά να πάνε στραβά... Αναρωτιέμαι λοιπόν, πιστεύεις ότι αξίζει να στήσεις μια τέτοια πλεκτάνη, για να παντρευτείς κάποιον που δεν το θέλει;;

Και τέλος, θα ένιωθες καλά αν πετύχαινε όλο αυτό;; Δεν θα είχες τύψεις ότι εξαπάτησες το άτομο που -ισχυρίζεσαι ότι- αγαπάς;;

Κατ αρχήν να διευκρινήσω για άλλη μια φορά ότι δε θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να μείνω έγκυος για να κάνω κάποιον να με παντρευτεί. Είμαι τελείως κάθετη σ αυτό. Το θεωρώ ανήθικο. Και συμφωνώ με όλα όσα έγραψες. Θεωρώ ότι είναι απίστευτη προσβολή της προσωπικότητας του συντρόφου μου, και δεν θα το έκανα ποτέ.

Βασικά, αδυνατώ να καταλάβω και την όλη ανάγκη του γάμου... Ειδικά αφού, έτσι όπως το περιγράφεις το ζευγάρι είναι μια χαρά λειτουργικό και ευτυχισμένο σ' αυτήν την συγκατοίκηση, τι παραπάνω κερδίζει με τον γάμο;; Το να μην το κατακρίνει η θεία-Κατίνα;; Ε, αν αυτό είναι το πρόβλημα, ας μην αναρωτιόμαστε, γιατί δεν πάμε καλά σαν κοινωνία... Βέβαια, έχει και το γκλάμουρ του ο γάμος, που μπορεί να το θέλει το ζευγάρι, αλλά δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό πια... Οκ, αν το θέλουν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ να συμβεί και μπράβο τους που το θέλουν... Αλλά δεν καταλαβαίνω το να διαλύσεις μια καλή σχέση, γι' αυτό...

Το καταλαβαίνω ότι εσύ αδυνατείς να πιάσεις την έννοια του γάμου, αλλα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που θέλουν να παντευτούν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Η διαφορετικότητα δεν ειναι κακό πράγμα.
Σκέψου κιόλας ότι ο άντρας επίσης θέλει να παντρευτεί, απλά το καθυστερεί, επειδή δεν έχει την προσμονή της συγκατοίκησης κτλ, μιας και μενουν ήδη μαζί τα παιδιά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Κατ αρχήν να διευκρινήσω για άλλη μια φορά ότι δε θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να μείνω έγκυος για να κάνω κάποιον να με παντρευτεί. Είμαι τελείως κάθετη σ αυτό. Το θεωρώ ανήθικο. Και συμφωνώ με όλα όσα έγραψες. Θεωρώ ότι είναι απίστευτη προσβολή της προσωπικότητας του συντρόφου μου, και δεν θα το έκανα ποτέ.

Χαίρομαι, γιατί αν έβλεπα άλλο ένα άτομο να στηρίζει αυτή την θέση, έστω και σαν έσχατη λύση, όπως η Χιμέλα, θα τρελαινόμανε ελαφρώς :redface:

Το καταλαβαίνω ότι εσύ αδυνατείς να πιάσεις την έννοια του γάμου, αλλα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που θέλουν να παντευτούν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Η διαφορετικότητα δεν ειναι κακό πράγμα.
Σκέψου κιόλας ότι ο άντρας επίσης θέλει να παντρευτεί, απλά το καθυστερεί, επειδή δεν έχει την προσμονή της συγκατοίκησης κτλ, μιας και μενουν ήδη μαζί τα παιδιά.

Η διαφορετικότητα είναι πάρα πολύ καλό πράγμα... Υπάρχει για να βοηθάει στην εξέλιξη μας... Και δεν είπα ότι έχω πρόβλημα με όσους παντρεύονται, αλλά ότι το θεωρώ χαζό να γίνεται τόσο μεγάλο θέμα, εφόσον ήδη έχουν το βασικό κομμάτι, που είναι η συγκατοίκηση...

Και για τον άντρα του υποθετικού σου σεναρίου, έχεις σκεφτεί μήπως ότι τελικά έτσι όπως τον περιγράφεις ήθελε μόνο την συγκατοίκηση και όχι απαραίτητα τον γάμο;;:hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gilda

Τιμώμενο Μέλος

Η Gilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,132 μηνύματα.
Και για τον άντρα του υποθετικού σου σεναρίου, έχεις σκεφτεί μήπως ότι τελικά έτσι όπως τον περιγράφεις ήθελε μόνο την συγκατοίκηση και όχι απαραίτητα τον γάμο;;:hmm:

Ναι ρε γαμώτο, αρχίζω και το σκέφτομαι..
Γιατί όμως να τάξει γάμο, οέο?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ΖανΠωλΣατραπ

Νεοφερμένος

Ο ΖανΠωλΣατραπ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 47 μηνύματα.
...Aλλά εσείς νιώθετε πως έχετε ανάγκη να προχωρήσετε στο επόμενο επίπεδο - το συζητάτε απέξω απέξω (ή και κανονικά) και ανακαλύπτετε πως ο άλλος δεν είναι καθόλου στην ίδια φάση και μάλλον δεν θα είναι και γενικά στο άμεσο μέλλον.
Αν διαβάσει κανένας μόνο τούτα θα καταλάβει και αν θέλει τοποθετείται.
Τα άλλα είναι τζάμπα κουβέντες εκτός και αν κρυώνει κανένας και θέλει να σκεπαστεί.

Αυτά τα με το ζόρι ντράβαλα για γαμοδεξιώσεις (:redface:) είναι για να αποταυρίζουν
οι μικροαστές από μέσα τους (οι "ποτεθαγινωμανα") το μητρικό τους ένστικτο
ή τη σιωπηρή ανησυχία τους για τι θα πει η κενωνία.
Ούτε επόμενα στάδια ούτε σκαλιά που οδηγούν σε υπόγειες τουαλέτες και ό,τι συμβεί
στα πέριξ, ούτε τίποτα.


Το θέμα είναι αν Α Γ Α Π Ι Ε Σ Α Ι . . .

Τι ίδια φάση και κουραφέξαλα?


Ειδάλως μπες σε μια δίνη που δεν είναι πάθος
αλλά χατιράκι και προσφυγή στο επιτεύξιμο του γάμου
και της μητρότητας αλλά που η καρδιά σου δεν χτυπά το
ίδιο.

Ας μη δίνουν κάποιες το φιλί του Ιούδα στο ανικανοποίητό τους
καλοπιάνοντας το "αμάρτημα" της επιλογής και της απόρριψης.

Αυτή η επιτάχυνση των ωροδεικτών και το "τώρα τρέχουμε"
φανερώνουν όχι αγωνία για οικογενειακή εκπλήρωση
αλλά μια ιδιοσυγκρασία τσαλαπατημένη, που θα΄κανε
σχεδόν τα πάντα για να έρθει σε γάμου κοινωνία ή να τεκνοποιήσει
ακόμα και με τον βιαστή της. :worry:


Γυναίκες τέτοιες μου προκαλούν μια θαμπή άνοια και δε θα τις άγγιζα
ούτε στον ώμο.


(άσε που όταν διατάζεις τα πόδια να τρέξουν,
πρόσκαιρα ξεχνάς πως και τα δύο στο ίδιο σώμα ανήκουν)


όταν κάποιος κάποια αναδύει καμφορά, όταν φτάνεις να κακοποιείς
το μέλλον σου γιατί ανήσυχα το κουκουλώνεις σε μια φαινομενική
θαλπωρή, όταν γίνεσαι θιασώτης του "πάμε στο επόμενο" όντας
ψυχικά πυρπολημένος με μια ιδέα "σφηνοτυρόπιτα" και πατινάρεις
στη ζωή περιμένοντας να έρθει η εκπλήρωση μιας προφητείας
για να βρει αργότερα το αποτεφρωμένο βλέμμα σου ότι το παιδί
δεν ήρθε με τον κατάλληλο άνθρωπο,
τότε αντιλαμβάνεσαι σχετικά αργά ότι εξέλιξες έναν βίο με πειραματισμούς
ακατάληπτους, φλέρταρες με το απατηλό, έκανες μακροβούτι στο απύθμενο
και τώρα το παιδί δεν επιστρέφει πίσω στο μουνί σου.
Βγήκε.

Μα θα μου πεις ότι το ποδοπάτημα είναι μια κάποια κίνηση,
χρήσιμη σαν τους καβαφικούς βαρβάρους.
Άμα θέλω παιδιά γαμους βαφτίσια?

Παντρέψου με την ιδεοληψία,
βρες ένα μαλάκα και ακολούθησε τη ρότα
της καταιγιστικής σου βλακείας να υποσκάπτεις
τα αληθινά αισθήματα.

{λοιπόν δε ξαναγράφω πεινασμένος, επηρεάζομαι.
χλαπ χλαπ μιαμ μιαμ (ήχοι απο τραγανομασούλημα μπισκοτακίων)}
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Ναι ρε γαμώτο, αρχίζω και το σκέφτομαι..
Γιατί όμως να τάξει γάμο, οέο?

Δεν είναι και τόσο υποθετικό το σενάριο, ε;; :/:

Πολύ σημαντική ερώτηση... Έταξε την πιθανότητα για γάμο(του στυλ... βλέπουμε...) ή είπε σίγουρα;;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gilda

Τιμώμενο Μέλος

Η Gilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,132 μηνύματα.
Αν διαβάσει κανένας μόνο τούτα θα καταλάβει και αν θέλει τοποθετείται.
Τα άλλα είναι τζάμπα κουβέντες εκτός και αν κρυώνει κανένας και θέλει να σκεπαστεί.
Αυτά τα με το ζόρι ντράβαλα για γαμοδεξιώσεις (:redface:) είναι για να αποταυρίζουν
οι μικροαστές από μέσα τους (οι "ποτεθαγινωμανα") το μητρικό τους ένστικτο
ή τη σιωπηρή ανησυχία τους για τι θα πει η κενωνία.
Ούτε επόμενα στάδια ούτε σκαλιά που οδηγούν σε υπόγειες τουαλέτες και ό,τι συμβεί
στα πέριξ, ούτε τίποτα.


Το θέμα είναι αν Α Γ Α Π Ι Ε Σ Α Ι . . .

Τι ίδια φάση και κουραφέξαλα?


Ειδάλως μπες σε μια δίνη που δεν είναι πάθος
αλλά χατιράκι και προσφυγή στο επιτεύξιμο του γάμου
και της μητρότητας αλλά που η καρδιά σου δεν χτυπά το
ίδιο.

Ας μη δίνουν κάποιες το φιλί του Ιούδα στο ανικανοποίητό τους
καλοπιάνοντας το "αμάρτημα" της επιλογής και της απόρριψης.

Αυτή η επιτάχυνση των ωροδεικτών και το "τώρα τρέχουμε"
φανερώνουν όχι αγωνία για οικογενειακή εκπλήρωση
αλλά μια ιδιοσυγκρασία τσαλαπατημένη, που θα΄κανε
σχεδόν τα πάντα για να έρθει σε γάμου κοινωνία ή να τεκνοποιήσει
ακόμα και με τον βιαστή της. :worry:


Γυναίκες τέτοιες μου προκαλούν μια θαμπή άνοια και δε θα τις άγγιζα
ούτε στον ώμο.


(άσε που όταν διατάζεις τα πόδια να τρέξουν,
πρόσκαιρα ξεχνάς πως και τα δύο στο ίδιο σώμα ανήκουν)


όταν κάποιος κάποια αναδύει καμφορά, όταν φτάνεις να κακοποιείς
το μέλλον σου γιατί ανήσυχα το κουκουλώνεις σε μια φαινομενική
θαλπωρή, όταν γίνεσαι θιασώτης του "πάμε στο επόμενο" όντας
ψυχικά πυρπολημένος με μια ιδέα "σφηνοτυρόπιτα" και πατινάρεις
στη ζωή περιμένοντας να έρθει η εκπλήρωση μιας προφητείας
για να βρει αργότερα το αποτεφρωμένο βλέμμα σου ότι το ένα παιδί
δεν ήρθε με τον κατάλληλο άνθρωπο,
τότε αντιλαμβάνεσαι σχετικά αργά ότι εξέλιξες έναν βίο με πειραματισμούς
ακατάληπτους, φλέρταρες με το απατηλό, έκανες μακροβούτι στο απύθμενο
και τώρα το παιδί δεν επιστρέφει πίσω στο μουνί σου.
Βγήκε.

Μα θα μου πεις ότι το ποδοπάτημα είναι μια κάποια κίνηση,
χρήσιμη σαν τους καβαφικούς βαρβάρους.
Άμα θέλω παιδιά γαμους βαφτίσια?

Παντρέψου με την ιδεοληψία,
βρες ένα μαλάκα και ακολούθησε τη ρότα
της καταιγιστικής σου βλακείας να υποσκάπτεις
τα αληθινά αισθήματα.

{λοιπόν δε ξαναγράφω πεινασμένος, επηρεάζομαι.
χλαπ χλαπ μιαμ μιαμ (ήχοι απο τραγανομασούλημα μπισκοτακίων)}

Πολύ όμορφη γραφή, αλλά Θεέ μου, πόση υπερβολή... Σεβαστή όμως.

Δεν είναι και τόσο υποθετικό το σενάριο, ε;; :/:

Πολύ σημαντική ερώτηση... Έταξε την πιθανότητα για γάμο(του στυλ... βλέπουμε...) ή είπε σίγουρα;;;

Κανονικότατο τάξιμο φίλε μου. Η υπόσχεση ήταν η εξής.
"Τα χουμε καιρό, και θέλω να παντρευτούμε. Εσύ είσαι η γυναίκα της ζωής μου. Επειδή όμως, πολλοί με το που παντρεύονται, βλέπουν ότι δεν πάει καλά η συγκατοίκηση και χωρίζουν, έλα να μείνουμε μαζί, κι αν ταιριάζουμε ΚΑΙ σε αυτό τον τομέα, θα παντρευτούμε!".

Ε από εκείνη την υπόσχεση, έχουν περάσει δύο χρόνια (συγκατοίκησης).
Και εκείνος δε βιάζεται. Σου λεει "Θα γίνει. Τώρα πρέπει να γίνει?".

Εδώ σε θέλω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,874 μηνύματα.
AAAAAAAAAAAAA!!!!! TIII?!?!?!?
Ο άλλος δεν θέλει να παντρευτεί κι εσύ θα του κάνεις παιδί;; (Υπ' όψιν, σου έρχεται ο λογαριασμός από το καθαριστήριο που θα πάει το χαλί για να φύγει ο λεκές από τον καφέ) Προσπερνώ για ένα λεπτό το πόσο υποκριτικό και ανήθικο είναι αυτό-πραγματικά μακιαβελική τακτική- και θα θέσω το εξής ερώτημα. Έστω ότι το κάνεις αυτό, μένεις έγκυος και το λες στον σύντροφό σου, που προφανώς δεν έχει τον γάμο στο νού του, κι αυτός σου λέει ότι δεν θέλει με τίποτα παιδί(οκ, θα μου πεις ότι δεν θα έκανες σχέση με κάποιον που δεν ήθελε παιδί, αλλά είπαμε μιλάμε υποθετικά) και πως αν θέλεις να το κρατήσεις, θα πρέπει να το κάνεις χωρίς αυτόν-δεν είμαστε στην εποχή των γιαγιάδων πια άλλωστε, τι θα έκανες τότε;; Ούτε τον σκοπό σου θα πετύχαινες και θα κατέληγες να είσαι και ανύπαντρη μητέρα(κάτι που πρέπει να μην σου αρέσει, δεδομένου ότι έχεις κάνει όλη αυτή την ιστορία για να κάνεις τον "καλό" σου να σε παντρευτεί)...

Πρώτα από όλα θα σου πω ένα μυστικό για τους άντρες: κανείς άντρας δε γεννιέται πατέρας, αλλά γίνεται. Κοινώς, κανείς άντρας που θα γνωρίσεις τώρα δε θα σου πει "το όνειρό μου στη ζωή είναι να κάνω παιδιά" (εκτός αν είναι αρκετά προχωρημένης ηλικίας και κατασταλαγμένος στα θέλω του). Ο άντρας θα αποφασίσει να κάνει παιδί για να κάνει τη γυναίκα του ευτυχισμένη. Στην πορεία το πιο σύνηθες είναι να του προκύψει και το πατρικό ένστικτο κι όλα να πάνε καλά. Ένα το κρατούμενο.

Δεύτερον, θέλω να σε ρωτήσω: πόσο ανήθικο είναι, ένας άντρας που γνωρίζει μια γυναίκα και αυτή του ξεκαθαρίζει οτι θέλει κάποια στιγμή στη ζωή της παιδιά, να την κάνει να πιστέψει οτι θα γίνει αυτό κάποια στιγμή και μετά από Χ χρόνια να σφυρίζει αδιάφορα; Και απαντώ, πολύ. Γιατί η γυναίκα δεν έχει άπειρο χρόνο στη διάθεσή της για να κάνει παιδί. Και ξέρουμε όλοι οτι όσο αυξάνεται η ηλικία της, τόσο πιο δύσκολο είναι και τόσο πιο επικίνδυνο για πιθανές αρρώστειες του ιδιου του παιδιού. Δύο τα κρατούμενα.

Τρίτον, θα σου πω μια αληθινότατη ιστορία σύμφωνα με αυτό που περιγράφεις, χωρίς να πω οτι συμφωνώ κιόλας: γυναίκα στα 25, μένει έγκυος κατά λάθος μετά από σχέση 3 χρόνων, για προσωπικούς (κυρίως ηθικούς λόγους) αποφασίζει να κρατήσει το παιδί, ο φίλος της φρικάρει και της ζητάει να το ρίξει, μέχρι και την απειλεί. Εκείνη του λέει οτι θα το κρατήσει ακόμα και μόνη της. Αυτός, μετα από 3 μήνες, αποφασίζει να κάνουν μια προσπάθεια, παντρεύονται. Τώρα είναι ξετρελαμένος με το γιο του και τρελαίνεται στην ιδέα οτι κάποτε ήθελε να το πετάξει στα σκουπίδια. Τρία τα κρατούμενα.

Προσωπικά ΔΕΝ θα το έκανα ποτέ να εκβιάσω κάποιον με μια εγκυμοσύνη. Το θεωρώ το πιο ανήθικο πράγμα, κι ειδικά προς το παιδί μου.

Θα το πω, για δεύτερη φορά σε τρία ποστ σ' αυτό το θέμα, αν η γυναίκα κατέληξε νοικοκυρά, φταίει αυτή και μόνο αυτή... Ειδικά αν το έκανε και ανύπαντρη, αλλά δεν το περιορίζω μόνο εκεί...

Γιατί τέτοια υποτίμηση προς τις νοικοκυρές; :hmm:

Βασικά, αδυνατώ να καταλάβω και την όλη ανάγκη του γάμου... Ειδικά αφού, έτσι όπως το περιγράφεις το ζευγάρι είναι μια χαρά λειτουργικό και ευτυχισμένο σ' αυτήν την συγκατοίκηση, τι παραπάνω κερδίζει με τον γάμο;; Το να μην το κατακρίνει η θεία-Κατίνα;; Ε, αν αυτό είναι το πρόβλημα, ας μην αναρωτιόμαστε, γιατί δεν πάμε καλά σαν κοινωνία... Βέβαια, έχει και το γκλάμουρ του ο γάμος, που μπορεί να το θέλει το ζευγάρι, αλλά δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό πια... Οκ, αν το θέλουν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ να συμβεί και μπράβο τους που το θέλουν... Αλλά δεν καταλαβαίνω το να διαλύσεις μια καλή σχέση, γι' αυτό...

Δεν είναι καλή μια σχέση στην οποία ο άντρας αδιαφορεί για τα θέλω της συντρόφου του. Δε λέω να της κάνει όλα τα χατήρια, αλλά να τα λαμβάνει υπόψη του. Αν γνωρίζεις μια γυναίκα που θέλει οικογένεια στο μέλλον, εσύ δε θες, και παρ' όλα αυτά κάνεις σχέση μαζί της και σφυρίζεις κλέφτικα, ε συγνώμη αλλά είσαι ο μεγαλύτερος π@στης του κόσμου. Δεν παίζουμε με τα όνειρα κάποιου.:mad:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gilda

Τιμώμενο Μέλος

Η Gilda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,132 μηνύματα.
Πρώτα από όλα θα σου πω ένα μυστικό για τους άντρες: κανείς άντρας δε γεννιέται πατέρας, αλλά γίνεται. Κοινώς, κανείς άντρας που θα γνωρίσεις τώρα δε θα σου πει "το όνειρό μου στη ζωή είναι να κάνω παιδιά" (εκτός αν είναι αρκετά προχωρημένης ηλικίας και κατασταλαγμένος στα θέλω του). Ο άντρας θα αποφασίσει να κάνει παιδί για να κάνει τη γυναίκα του ευτυχισμένη. Στην πορεία το πιο σύνηθες είναι να του προκύψει και το πατρικό ένστικτο κι όλα να πάνε καλά. Ένα το κρατούμενο.

Ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να αποκτήσει παιδί παρά τη θέλησή του. Κι αν στην τελική ποτέ δεν του προκύψει το πατρικό ένστικτο? Είναι δικαίωμά του να έχει αυτη την επιλογή, η οποία επιλογή σου αλλάζει για παντα τη ζωή.

Δεύτερον, θέλω να σε ρωτήσω: πόσο ανήθικο είναι, ένας άντρας που γνωρίζει μια γυναίκα και αυτή του ξεκαθαρίζει οτι θέλει κάποια στιγμή στη ζωή της παιδιά, να την κάνει να πιστέψει οτι θα γίνει αυτό κάποια στιγμή και μετά από Χ χρόνια να σφυρίζει αδιάφορα; Και απαντώ, πολύ. Γιατί η γυναίκα δεν έχει άπειρο χρόνο στη διάθεσή της για να κάνει παιδί. Και ξέρουμε όλοι οτι όσο αυξάνεται η ηλικία της, τόσο πιο δύσκολο είναι και τόσο πιο επικίνδυνο για πιθανές αρρώστειες του ιδιου του παιδιού. Δύο τα κρατούμενα.

Σ αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου. Ανήθικο είναι να τάζεις και να ξετάζεις.

Τρίτον, θα σου πω μια αληθινότατη ιστορία σύμφωνα με αυτό που περιγράφεις, χωρίς να πω οτι συμφωνώ κιόλας: γυναίκα στα 25, μένει έγκυος κατά λάθος μετά από σχέση 3 χρόνων, για προσωπικούς (κυρίως ηθικούς λόγους) αποφασίζει να κρατήσει το παιδί, ο φίλος της φρικάρει και της ζητάει να το ρίξει, μέχρι και την απειλεί. Εκείνη του λέει οτι θα το κρατήσει ακόμα και μόνη της. Αυτός, μετα από 3 μήνες, αποφασίζει να κάνουν μια προσπάθεια, παντρεύονται. Τώρα είναι ξετρελαμένος με το γιο του και τρελαίνεται στην ιδέα οτι κάποτε ήθελε να το πετάξει στα σκουπίδια. Τρία τα κρατούμενα.

Εγώ δυστυχώς ξέρω μια άλλη ιστορία που η κοπέλα αποφάσισε να κρατήσει το παιδί και τελικά το μεγάλωσε μόνη της. Μακάρι όλες οι ιστορίες να ναι σαν τη δική σου. Δε ξέρεις ποτέ ποια θα ναι η αντίδραση του άλλου.

Προσωπικά ΔΕΝ θα το έκανα ποτέ να εκβιάσω κάποιον με μια εγκυμοσύνη. Το θεωρώ το πιο ανήθικο πράγμα, κι ειδικά προς το παιδί μου.

Πολύ σωστή..

Γιατί τέτοια υποτίμηση προς τις νοικοκυρές; :hmm:

Έλα ντε..

Δεν είναι καλή μια σχέση στην οποία ο άντρας αδιαφορεί για τα θέλω της συντρόφου του. Δε λέω να της κάνει όλα τα χατήρια, αλλά να τα λαμβάνει υπόψη του. Αν γνωρίζεις μια γυναίκα που θέλει οικογένεια στο μέλλον, εσύ δε θες, και παρ' όλα αυτά κάνεις σχέση μαζί της και σφυρίζεις κλέφτικα, ε συγνώμη αλλά είσαι ο μεγαλύτερος π@στης του κόσμου. Δεν παίζουμε με τα όνειρα κάποιου.:mad:

Και πάλι συμφωνώ..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

WhiteDrum

Διάσημο μέλος

Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από Himela:
Πρώτα από όλα θα σου πω ένα μυστικό για τους άντρες: κανείς άντρας δε γεννιέται πατέρας, αλλά γίνεται. Κοινώς, κανείς άντρας που θα γνωρίσεις τώρα δε θα σου πει "το όνειρό μου στη ζωή είναι να κάνω παιδιά" (εκτός αν είναι αρκετά προχωρημένης ηλικίας και κατασταλαγμένος στα θέλω του). Ο άντρας θα αποφασίσει να κάνει παιδί για να κάνει τη γυναίκα του ευτυχισμένη. Στην πορεία το πιο σύνηθες είναι να του προκύψει και το πατρικό ένστικτο κι όλα να πάνε καλά. Ένα το κρατούμενο.

Ενώ οι γυναίκες ας πούμε είμαστε από την φκιαξιά μας μαμάδες! :confused: Εγώ ούτε μπορώ να με φανταστώ μάνα, ούτε θέλω να τεκνοποιήσω, ούτε συμπαθώ τα μωρά και πάνω απ' όλα δεν θα έκανα για να μην μουτρώσει ο εκάστοτε σύντροφος (εμένα με σκέφτηκε κανείς; ). Οπότε αν μου έλεγε κάποιος ότι δεν μπορεί να φανταστεί το μέλλον του χωρίς παιδιά εγώ θα του έλεγα το ακριβώς αντίθετο. Αν και πάντα διευκρινίζω ότι η απολυτότητα φέρνει συγκρούσεις και όχι οι απόψεις. Επίσης τι εστί "πατρικό"/"μητρικό" ένστικτο; Δεν είμαστε στις σπηλιές για να μιλάμε για "ένστικτα" οπότε μπορεί κάποιος να το αναπτύξει;

Αρχική Δημοσίευση από Himela:
Δεύτερον, θέλω να σε ρωτήσω: πόσο ανήθικο είναι, ένας άντρας που γνωρίζει μια γυναίκα και αυτή του ξεκαθαρίζει οτι θέλει κάποια στιγμή στη ζωή της παιδιά, να την κάνει να πιστέψει οτι θα γίνει αυτό κάποια στιγμή και μετά από Χ χρόνια να σφυρίζει αδιάφορα; Και απαντώ, πολύ

Σύλβια, ξανασκέψου το λίγο. Δεν είναι ανήθικο γιατί ένας άλλος άνθρωπος δεν θα έπρεπε να αποτελεί σταθερά για κανέναν, ακόμη και για την σύντροφό του. Το λέω αυτό γιατί είναι σύνηθες σφάλμα να θεωρείται η παρουσία αλλά και οι υποσχέσεις του άλλου δεδομένα. Αν είχα κάποια φίλη που ήθελε να γίνει μητέρα και ο σύντροφός της το τρέναρε συνέχεια και το άφηναν για μελλοντικό σχέδιο στο φλου θα της έλεγα να χαλάσει την βολή της, να ραγίσει την καρδιά της και να προχωρήσει αν είναι τόσο σημαντικό για αυτήν να κάνει παιδί. Αλλιώς, με το πέρας του χρόνου όλοι αναθεωρούμε απόψεις και θεωρώ ανήθικο να ζητάς τα ρέστα από τον άλλον επειδή άλλαξε γνώμη για κάτι που θα φέρει στη ζωή του τα πάνω κάτω :confused:!!!! Οι άνθρωποι αλλάζουν και οι σταθερές αναδιαμορφώνονται, αν δεν μπορεί να το πάρει κάποιος αυτό το ρίσκο δεν έχει το δικαίωμα να πει στον άλλο "Αφού μου υποσχέθηκες!!". Μωρά είμαστε; Τον/την παρατάς και βρίσκεις άτομα να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, άτομα που θέλουν άμεσα ό,τι θέλεις εσύ άμεσα.

Αρχική Δημοσίευση από Himela:
Γιατί τέτοια υποτίμηση προς τις νοικοκυρές;

Όχι υποτίμηση απ' ότι κατάλαβα και συμφωνώ, κατάκριση όσων γυναικών λένε ότι έμπλεξαν στο νοικοκυριό προκειμένου να σταθεροποιήσουν τον δεσμό τους και το χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα δεινά που ακολούθησαν. Παράδειγμα : με έχει σαν δούλα να κάνω όλες τις δουλειές και δεν μου βάζει και στεφάνι μπουχου! Ε αν δεν ήθελες να κάνεις όλες τις δουλειές ας μην τις έκανες! Πολλές πιστεύουν ότι έτσι θα επισημοποιηθεί η σχέση και θα πάει καλά μια συγκατοίκηση και μετά αναρωτιούνται γιατί ο άλλος επαναπαύτηκε! Κι εγώ θα επαναπαυόμουν αν τα είχα όλα στο πιάτο!! :D

Αρχική Δημοσίευση από Himela:
Αν γνωρίζεις μια γυναίκα που θέλει οικογένεια στο μέλλον, εσύ δε θες, και παρ' όλα αυτά κάνεις σχέση μαζί της και σφυρίζεις κλέφτικα, ε συγνώμη αλλά είσαι ο μεγαλύτερος π@στης του κόσμου. Δεν παίζουμε με τα όνειρα κάποιου.
Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί τίποτα. Κανείς. Επίσης πάντα διερευνάται η στάση του άλλου και αν κάποιος δεν έχει την υπομονή και την ψυχολογική ομοιόσταση να πάρει το ρίσκο που υφίσταται σε κάθε ερωτική σχέση, τότε να μην κάνει καθόλου. Και όπως είπα και παραπάνω δεν μπορείς να απαιτείς τέτοια συμβόλαια και σύμφωνα από κανέναν. Στην τελική θα γυρίσει ο άλλος και θα σου πει : "Έβλεπες ότι δεν δρομολογώ συγκατοίκηση και παιδί και έμενες μαζί μου. Εγώ μπορεί να το δούλευα μέσα μου και να θελήσω κάποια στιγμή κι εσύ απαιτούσες κι επέμενες αντί να βρεις κάποιον άλλο που τα ήθελε άμεσα. Καλά να πάθεις κι αριβεντέρτσι μάνα μου.".

Ρίσκο. Ρίσκο να αλλάξει ο άλλος γνώμη, ρίσκο και να συμφωνήσει και να σε αφήσει μετά με το παιδί/σπίτι/σκυλί/γατί. Είναι δεδομένο το ρίσκο και απαιτήσεις τύπου "αφού το υποσχέθηκες" περιττεύουν δυστυχώς ή ευτυχώς στις σχέσεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

tsarachaf

Περιβόητο μέλος

Ο Allah 1/3 MEΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,366 μηνύματα.
Κανονικότατο τάξιμο φίλε μου. Η υπόσχεση ήταν η εξής.
"Τα χουμε καιρό, και θέλω να παντρευτούμε. Εσύ είσαι η γυναίκα της ζωής μου. Επειδή όμως, πολλοί με το που παντρεύονται, βλέπουν ότι δεν πάει καλά η συγκατοίκηση και χωρίζουν, έλα να μείνουμε μαζί, κι αν ταιριάζουμε ΚΑΙ σε αυτό τον τομέα, θα παντρευτούμε!".

Ε από εκείνη την υπόσχεση, έχουν περάσει δύο χρόνια (συγκατοίκησης).
Και εκείνος δε βιάζεται. Σου λεει "Θα γίνει. Τώρα πρέπει να γίνει?".

Εδώ σε θέλω.

Δε μπορώ να σου πω τι ακριβώς σκέφτεται... Δεν μπορώ να σου πω ούτε ότι δεν σε δούλεψε...

Αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα κι ότι το έκανε ή ότι δεν θέλει να παντρευτεί γενικώς... Μπορεί απλώς να μην το θέλει τώρα...

Πρώτα από όλα θα σου πω ένα μυστικό για τους άντρες: κανείς άντρας δε γεννιέται πατέρας, αλλά γίνεται. Κοινώς, κανείς άντρας που θα γνωρίσεις τώρα δε θα σου πει "το όνειρό μου στη ζωή είναι να κάνω παιδιά" (εκτός αν είναι αρκετά προχωρημένης ηλικίας και κατασταλαγμένος στα θέλω του). Ο άντρας θα αποφασίσει να κάνει παιδί για να κάνει τη γυναίκα του ευτυχισμένη. Στην πορεία το πιο σύνηθες είναι να του προκύψει και το πατρικό ένστικτο κι όλα να πάνε καλά. Ένα το κρατούμενο.

Κι αυτό τι σημαίνει;; Θα γίνει πατέρας με το ζόρι;; (Είδες, ε; Είμαι τόσο καλό παιδί που αγνοώ παντελώς το τσουβάλιασμα. Χαρά στην κοπέλα που θα με πάρει :P) Αφού όποιος είναι να το κάνει, το κάνει για να ευχαριστήσει την γυναίκα του, ποιο το πρόβλημα;; Αν δεν το κάνει, μάλλον δεν θέλει να κάνει ευτυχισμένη την γυναίκα του. Δίνει αυτό στην γυναίκα του το δικαίωμα να τον εξαπατήσει, για να είναι ευτυχισμένη;;

Και επεκτείνω, ούτε οι γυναίκες γεννιουνται μητέρες... Ναι, το έχουν σημαντικά πιο αυξημένο αυτό το ένστικτο, αλλά σίγουρα όχι από την κούνια... Και σαν να μην φτάνει αυτό, τους το θεριεύουν οι μαμάδες, θείες, γιαγιάδες κλπ εδώ και πολλά πολλά πολλά πολλά χρόνια...

Δεύτερον, θέλω να σε ρωτήσω: πόσο ανήθικο είναι, ένας άντρας που γνωρίζει μια γυναίκα και αυτή του ξεκαθαρίζει οτι θέλει κάποια στιγμή στη ζωή της παιδιά, να την κάνει να πιστέψει οτι θα γίνει αυτό κάποια στιγμή και μετά από Χ χρόνια να σφυρίζει αδιάφορα; Και απαντώ, πολύ. Γιατί η γυναίκα δεν έχει άπειρο χρόνο στη διάθεσή της για να κάνει παιδί. Και ξέρουμε όλοι οτι όσο αυξάνεται η ηλικία της, τόσο πιο δύσκολο είναι και τόσο πιο επικίνδυνο για πιθανές αρρώστειες του ιδιου του παιδιού. Δύο τα κρατούμενα.

Δεν είπα ότι είναι ηθικό αυτό, κάθε άλλο... Αλλά μετά από ένα σημείο πρέπει να μάθουν οι γυναίκες-πόσο μάλλον αυτές που είναι στο σημείο να θέλουν παιδιά στο άμεσο μέλλον- να ξεχωρίζουν πότε τους παραμυθιάζει ένας άντρας, που και στο συγκεκριμένο θέμα, μπορείς να το καταλάβεις σχετικά εύκολα από μικροπράγματα...
Ε, και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν είναι το ίδιο, να πει ο ένας ψέματα ότι θέλει παιδιά και το να μείνει η γυναίκα επίτηδες έγκυος για να τον τυλίξει, is it? :worry:

Τρίτον, θα σου πω μια αληθινότατη ιστορία σύμφωνα με αυτό που περιγράφεις, χωρίς να πω οτι συμφωνώ κιόλας: γυναίκα στα 25, μένει έγκυος κατά λάθος μετά από σχέση 3 χρόνων, για προσωπικούς (κυρίως ηθικούς λόγους) αποφασίζει να κρατήσει το παιδί, ο φίλος της φρικάρει και της ζητάει να το ρίξει, μέχρι και την απειλεί. Εκείνη του λέει οτι θα το κρατήσει ακόμα και μόνη της. Αυτός, μετα από 3 μήνες, αποφασίζει να κάνουν μια προσπάθεια, παντρεύονται. Τώρα είναι ξετρελαμένος με το γιο του και τρελαίνεται στην ιδέα οτι κάποτε ήθελε να το πετάξει στα σκουπίδια. Τρία τα κρατούμενα.

Πρώτον, έκρινα την περίπτωση του εξ' επίτηδες κι όχι του κατά λάθος, γιατί accidents happen (και μιας και ήμουν ένα, το ξέρω καλά:redface:)...
Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι η όλη απάτη... Φυσικά και σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι καλύτερο και σωστότερο ο άλλος να αναλαμβάνει τις ευθύνες του...
Αλλά, πιστεύω ξέρεις καλύτερα από μένα, ότι μπορούμε να βρούμε πάμπολλα παραδείγματα, ακριβώς από την αντίθετη πλευρά του δικού σου και μάλιστα αυτά όσο πάνε αυξάνονται...

Προσωπικά ΔΕΝ θα το έκανα ποτέ να εκβιάσω κάποιον με μια εγκυμοσύνη. Το θεωρώ το πιο ανήθικο πράγμα, κι ειδικά προς το παιδί μου.

Ειλικρινά, χαίρομαι πολύ που το διαβάζω αυτό...

Γιατί τέτοια υποτίμηση προς τις νοικοκυρές; :hmm:

Δεν είναι υποτίμηση προς τις νοικοκυρές... Αν μια γυναίκα επιλέξει να ασχοληθεί κυρίως με την ανατροφή των παιδιών της και το σπίτι, δεν θα την κατακρίνω, ούτε θα την πω θύμα... Δε θα το θεωρήσω πάντως την σοφότερη επιλογή σε καμία περίπτωση...

Αλλά την γυναίκα που δουλεύει κανονικά, συμβάλλει στα έξοδα του σπιτιού κλπ κλπ και αναλαμβάνει και το νοικοκυριό μόνη της, ενώ υπάρχει και ένας σύντροφος/σύζυγος στο ίδιο σπίτι, συγγνώμη αλλά την θεωρώ θύμα και θύτη ταυτόχρονα, γιατί αποδέχτηκε αυτή την κατάσταση. Και δεν νομίζω ότι το βλέπω πολύ λάθος το θέμα...

Δεν είναι καλή μια σχέση στην οποία ο άντρας αδιαφορεί για τα θέλω της συντρόφου του. Δε λέω να της κάνει όλα τα χατήρια, αλλά να τα λαμβάνει υπόψη του. Αν γνωρίζεις μια γυναίκα που θέλει οικογένεια στο μέλλον, εσύ δε θες, και παρ' όλα αυτά κάνεις σχέση μαζί της και σφυρίζεις κλέφτικα, ε συγνώμη αλλά είσαι ο μεγαλύτερος π@στης του κόσμου. Δεν παίζουμε με τα όνειρα κάποιου.:mad:

Πάμε πάλι... Μίλησα ξεκάθαρα για τον γάμο αυτόν καθ' αυτό... Την τελετή και όλα αυτά. Και πάνω σ' αυτό είπα πως δεν το θεωρώ λόγο για να χαλάσεις μια καλή σχέση... Οικογένεια και παιδιά μπορείς να κάνεις και χωρίς να παντρευτείς... Αυτό είπα...
Όπως και στο πρώτο μου ποστ στο θέμα είπα, ότι σε μία σχέση δεν πρέπει κανείς να παρατάει τα θέλω του και να μπλέκει σε καταστάσεις που δεν είναι αυτές που θέλει... Ωραία;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,874 μηνύματα.
Ενώ οι γυναίκες ας πούμε είμαστε από την φκιαξιά μας μαμάδες! :confused: Εγώ ούτε μπορώ να με φανταστώ μάνα, ούτε θέλω να τεκνοποιήσω, ούτε συμπαθώ τα μωρά και πάνω απ' όλα δεν θα έκανα για να μην μουτρώσει ο εκάστοτε σύντροφος (εμένα με σκέφτηκε κανείς; ). Οπότε αν μου έλεγε κάποιος ότι δεν μπορεί να φανταστεί το μέλλον του χωρίς παιδιά εγώ θα του έλεγα το ακριβώς αντίθετο. Αν και πάντα διευκρινίζω ότι η απολυτότητα φέρνει συγκρούσεις και όχι οι απόψεις. Επίσης τι εστί "πατρικό"/"μητρικό" ένστικτο; Δεν είμαστε στις σπηλιές για να μιλάμε για "ένστικτα" οπότε μπορεί κάποιος να το αναπτύξει;

Δεν είπα καλέ να το κάνει ο άντρας το παιδί για να μη μουτρώσει η γυναίκα του! Έλεος! Αλλά όταν μια γυναίκα έχει σαν σκοπό της ζωής της να κάνει παιδί και συγκεκριμένη χρονική περίοδο για να τον υλοποιήσει, δεν μπορείς να το αγνοείς αυτό το γεγονός!

Σύλβια, ξανασκέψου το λίγο. Δεν είναι ανήθικο γιατί ένας άλλος άνθρωπος δεν θα έπρεπε να αποτελεί σταθερά για κανέναν, ακόμη και για την σύντροφό του. Το λέω αυτό γιατί είναι σύνηθες σφάλμα να θεωρείται η παρουσία αλλά και οι υποσχέσεις του άλλου δεδομένα. Αν είχα κάποια φίλη που ήθελε να γίνει μητέρα και ο σύντροφός της το τρέναρε συνέχεια και το άφηναν για μελλοντικό σχέδιο στο φλου θα της έλεγα να χαλάσει την βολή της, να ραγίσει την καρδιά της και να προχωρήσει αν είναι τόσο σημαντικό για αυτήν να κάνει παιδί. Αλλιώς, με το πέρας του χρόνου όλοι αναθεωρούμε απόψεις και θεωρώ ανήθικο να ζητάς τα ρέστα από τον άλλον επειδή άλλαξε γνώμη για κάτι που θα φέρει στη ζωή του τα πάνω κάτω :confused:!!!! Οι άνθρωποι αλλάζουν και οι σταθερές αναδιαμορφώνονται, αν δεν μπορεί να το πάρει κάποιος αυτό το ρίσκο δεν έχει το δικαίωμα να πει στον άλλο "Αφού μου υποσχέθηκες!!". Μωρά είμαστε; Τον/την παρατάς και βρίσκεις άτομα να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, άτομα που θέλουν άμεσα ό,τι θέλεις εσύ άμεσα.

Ρίσκο.
Ρίσκο να αλλάξει ο άλλος γνώμη, ρίσκο και να συμφωνήσει και να σε αφήσει μετά με το παιδί/σπίτι/σκυλί/γατί. Είναι δεδομένο το ρίσκο και απαιτήσεις τύπου "αφού το υποσχέθηκες" περιττεύουν δυστυχώς ή ευτυχώς στις σχέσεις

Επειδή ακριβώς δεν είμαστε μωρά, δεν μπορούμε να δίνουμε υποσχέσεις για κάτι τόσο σοβαρό για το μέλλον και μετά να αλλάζουμε γνώμη. Παίζουμε με τα όνειρα μιας ζωής, ξαναλέω, κι είναι τρομερή ευθύνη αυτή. Αν ο άντρας δε θέλει παιδιά ποτέ συνειδητοποιημένα, πρέπει να το πει από την αρχή. Και για μένα, αν δεν πιστεύουμε κανέναν στη ζωή μας, δε θα φτάσουμε και πουθενά. Τα λόγια τα μεγάλα (όπως έχουμε πει και στο ομότιτλο θέμα) δεν είναι κακό να τα πιστεύουμε, και πιο πολύ για μένα φταίει αυτός που τα είπε και τα πήρε πίσω, παρά αυτός που τα άκουσε και τα πίστεψε και πόνταρε σε αυτά. Ειδικά για κάτι τόσο σημαντικό.

Όχι υποτίμηση απ' ότι κατάλαβα και συμφωνώ, κατάκριση όσων γυναικών λένε ότι έμπλεξαν στο νοικοκυριό προκειμένου να σταθεροποιήσουν τον δεσμό τους και το χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα δεινά που ακολούθησαν. Παράδειγμα : με έχει σαν δούλα να κάνω όλες τις δουλειές και δεν μου βάζει και στεφάνι μπουχου! Ε αν δεν ήθελες να κάνεις όλες τις δουλειές ας μην τις έκανες! Πολλές πιστεύουν ότι έτσι θα επισημοποιηθεί η σχέση και θα πάει καλά μια συγκατοίκηση και μετά αναρωτιούνται γιατί ο άλλος επαναπαύτηκε! Κι εγώ θα επαναπαυόμουν αν τα είχα όλα στο πιάτο!! :D

Αυτή δεν είναι λογική ανθρώπου που αγαπάει τη σύντροφό του και σκέφτεται τις ανάγκες της. Αν της υποσχέθηκες οτι θα συγκατοικήσετε για να δείτε αν ταιριάζετε ώστε να πάτε αργότερα για γάμο και, ενώ ταιριάζετε, το τρενάρεις επειδή επαναπαύτηκες, σόρρυ αλλά είσαι μ@λ@κ@ς και παρτάκιας φίλε.

Κι αυτό τι σημαίνει;; Θα γίνει πατέρας με το ζόρι;; (Είδες, ε; Είμαι τόσο καλό παιδί που αγνοώ παντελώς το τσουβάλιασμα. Χαρά στην κοπέλα που θα με πάρει :P) Αφού όποιος είναι να το κάνει, το κάνει για να ευχαριστήσει την γυναίκα του, ποιο το πρόβλημα;; Αν δεν το κάνει, μάλλον δεν θέλει να κάνει ευτυχισμένη την γυναίκα του. Δίνει αυτό στην γυναίκα του το δικαίωμα να τον εξαπατήσει, για να είναι ευτυχισμένη;;

Όχι δεν το δίνει, είπα οτι διαφωνώ έτσι κι αλλιώς.:)

Δεν είπα ότι είναι ηθικό αυτό, κάθε άλλο... Αλλά μετά από ένα σημείο πρέπει να μάθουν οι γυναίκες-πόσο μάλλον αυτές που είναι στο σημείο να θέλουν παιδιά στο άμεσο μέλλον- να ξεχωρίζουν πότε τους παραμυθιάζει ένας άντρας, που και στο συγκεκριμένο θέμα, μπορείς να το καταλάβεις σχετικά εύκολα από μικροπράγματα...

Και θα κάθομαι εγώ στα 30 μου να παίζω παιχνιδάκια και να ψυχανεμίζομαι τα πιθανά παραμύθια του καθένα αντί να έχουν όλοι την ωριμότητα να εκφράσουν τα θέλω και τις ανάγκες του; Πάμε καλά; Σαν να μου λες, όταν αγοράζεις κάτι σε ένα μαγαζί πρέπει να ξέρεις να ελέγξεις αν είναι ελαττωματικό ή όχι, γιατί ρισκάρεις και να είναι. Τι μου λες; Μήπως ο καθένας άντρας να είχε τα @@ να λέει στη γυναίκα που γνωρίζει "φιλενάδα εγώ γουστάρω μια περιπέτεια, δε θέλω οικογένεια και γάμους" αντί να κάθεται η κάθε μία να ψάχνει αν ο καθένας λέει την αλήθεια;:eek::mad:

Δεν είναι υποτίμηση προς τις νοικοκυρές... Αν μια γυναίκα επιλέξει να ασχοληθεί κυρίως με την ανατροφή των παιδιών της και το σπίτι, δεν θα την κατακρίνω, ούτε θα την πω θύμα... Δε θα το θεωρήσω πάντως την σοφότερη επιλογή σε καμία περίπτωση...

Γιατί; Για εξήγησέ το...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 7 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top