Δημιουργία νέων φίλων

[Resident Evil]

Μονο εγώ εδώ μέσα έχω πρόβλημα να φτιάξω η να ξεκινήσω μια φιλια?

count me in 2! Δεν έχω -πλέον-πρόβλημα στο να ..."μπουρδολογήσω" για ώρες ακόμα και με κάποιον -πολύ- διαφορετικής ηλικίας που μόλις γνώρισα αλλά φιλίες... Nope... με τπτ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

Εγω έχω μια ένσταση σε αυτό. Δεν μπορείς να περνάς τις ευχάριστες στιγμές με κάποιους, να χαίρεσαι και να γελάς μαζί τους, αλλά όταν έχεις κάποιο πρόβλημα ξαφνικά να θυμάσαι τους "φίλους".
Για μένα ο φίλος πρέπει να συμμετέχει και στα δύο, και όχι να εμφανίζεται κάποιες φορές.

Συμφωνώ σε αυτό. Δεν θυμόμαστε τους φίλους μόνο όταν θέλουμε να κλάψουμε ή να εκτονώσουμε αυτό που περνάμε. Οι πραγματικοί φίλοι είναι κ για τις χαρές μας κ για τα προβλήματα. Λέγοντας χαρές δεν αναφέρομαι βέβαια στον χαβαλέ, αλλά π.χ. σε μια προσωπική επιτυχία. Κ για μένα, στις χαρές κρίνονται κ οι αληθινοί φίλοι (μου έχει τύχει να λέω κάτι πολύ ευχάριστο για μένα κ ο άλλος να μην χαίρεται )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Συμφωνώ σε αυτό. Δεν θυμόμαστε τους φίλους μόνο όταν θέλουμε να κλάψουμε ή να εκτονώσουμε αυτό που περνάμε. Οι πραγματικοί φίλοι είναι κ για τις χαρές μας κ για τα προβλήματα. Λέγοντας χαρές δεν αναφέρομαι βέβαια στον χαβαλέ, αλλά π.χ. σε μια προσωπική επιτυχία. Κ για μένα, στις χαρές κρίνονται κ οι αληθινοί φίλοι (μου έχει τύχει να λέω κάτι πολύ ευχάριστο για μένα κ ο άλλος να μην χαίρεται )

Τότε αυτός που έκανε κάτι τέτοιο δεν ήταν φίλος! Ο πραγματικός φίλος χαιρεται πραγματικά με την χαρά σου και λυπάται πραγματικά με την λύπη σου !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[faithplus1]

Μου άρεσε πολύ όταν το πρωτοάκουσα, αυτό που λένε για τους φίλους, ότι κάνουν τη λύπη σου μισή και τη χαρά διπλή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

Τότε αυτός που έκανε κάτι τέτοιο δεν ήταν φίλος! Ο πραγματικός φίλος χαιρεται πραγματικά με την χαρά σου και λυπάται πραγματικά με την λύπη σου !

Ακριβώς αυτό ήθελα να τονίσω, Phoebe μου

Μου άρεσε πολύ όταν το πρωτοάκουσα, αυτό που λένε για τους φίλους, ότι κάνουν τη λύπη σου μισή και τη χαρά διπλή.

+100000000000000000000000 (εκατομύρια όμως)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Nice!

Το θέμα είναι να φτάσει να είναι ο άλλος φίλος σου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Συμφωνώ σε αυτό. Δεν θυμόμαστε τους φίλους μόνο όταν θέλουμε να κλάψουμε ή να εκτονώσουμε αυτό που περνάμε. Οι πραγματικοί φίλοι είναι κ για τις χαρές μας κ για τα προβλήματα. Λέγοντας χαρές δεν αναφέρομαι βέβαια στον χαβαλέ, αλλά π.χ. σε μια προσωπική επιτυχία. Κ για μένα, στις χαρές κρίνονται κ οι αληθινοί φίλοι (μου έχει τύχει να λέω κάτι πολύ ευχάριστο για μένα κ ο άλλος να μην χαίρεται )

Τότε αυτός που έκανε κάτι τέτοιο δεν ήταν φίλος! Ο πραγματικός φίλος χαιρεται πραγματικά με την χαρά σου και λυπάται πραγματικά με την λύπη σου !

Συμφωνώ με τα παραπάνω, αλλά θέλω να προσθέσω οτι για μένα είναι πολύ σημαντικό να περνάω την καθημερινότητά μου μαζί με τους φίλους μου. Δεν μπορώ να θεωρήσω φίλο μου κάποιον που τον βλέπω μια στο τόσο. Ο φίλος ξέρει που είμαι τώρα και τι κάνω, όπως ξέρω κι εγώ για αυτόν, οταν δεν είμαστε μαζί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Συμφωνώ με τα παραπάνω, αλλά θέλω να προσθέσω οτι για μένα είναι πολύ σημαντικό να περνάω την καθημερινότητά μου μαζί με τους φίλους μου. Δεν μπορώ να θεωρήσω φίλο μου κάποιον που τον βλέπω μια στο τόσο. Ο φίλος ξέρει που είμαι τώρα και τι κάνω, όπως ξέρω κι εγώ για αυτόν, οταν δεν είμαστε μαζί.

Θετω ερωτηση κρισεως :

Α φιλος : μενει κοντα, περνας ωρες μαζι του συχνα, ισως καθημερινα, ξερει ο ενας περιπου τι κανει ο αλλος και ποτε, γιατι μιλατε συχνα. Παιζετε ταβλι/μπιριμπα, τρωτε σουβλακια με το ματσακι κλπ.

Β φιλος : δε βλεπεστε πολυ συχνα, ισως λογω αποστασης, ωραριων κλπ. Οταν μιλατε ή συναντιεστε, εχετε πολλα να πειτε και κανετε και συζητησεις βαθους και σημαντικες, ανοιγεστε, λετε καποιο προσωπικο προβλημα, βοηθαει στη λυση του.

Μπορει και ο Α να κανει και τα του Β και αυτο θα ειναι το ιδανικο. Αλλά για ποιο λογο ο Β να μην ειναι φιλος ; Ισα ισα που και με μειωμενη επαφη, το δεσιμο ειναι τετοιο, που κανει οτι μπορει να σου συμπαρασταθει και να σε βοηθησει.

Σημερα παντως βλεπω περισσοτερο φιλος του τυπου Α , που ομως στα σκουρα, εχουν παντα δικαιολογιες για τις οποιες "θα ηθελαν" μεν να βοηθησουν...αλλα ολο κατι τρχει και δε μπορουνε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Θετω ερωτηση κρισεως :

Α φιλος : μενει κοντα, περνας ωρες μαζι του συχνα, ισως καθημερινα, ξερει ο ενας περιπου τι κανει ο αλλος και ποτε, γιατι μιλατε συχνα. Παιζετε ταβλι/μπιριμπα, τρωτε σουβλακια με το ματσακι κλπ.

Β φιλος : δε βλεπεστε πολυ συχνα, ισως λογω αποστασης, ωραριων κλπ. Οταν μιλατε ή συναντιεστε, εχετε πολλα να πειτε και κανετε και συζητησεις βαθους και σημαντικες, ανοιγεστε, λετε καποιο προσωπικο προβλημα, βοηθαει στη λυση του.

Μπορει και ο Α να κανει και τα του Β και αυτο θα ειναι το ιδανικο. Αλλά για ποιο λογο ο Β να μην ειναι φιλος ; Ισα ισα που και με μειωμενη επαφη, το δεσιμο ειναι τετοιο, που κανει οτι μπορει να σου συμπαρασταθει και να σε βοηθησει.

Σημερα παντως βλεπω περισσοτερο φιλος του τυπου Α , που ομως στα σκουρα, εχουν παντα δικαιολογιες για τις οποιες "θα ηθελαν" μεν να βοηθησουν...αλλα ολο κατι τρχει και δε μπορουνε.

Φυσικά ο Α κάνει και τα του Β. Στη δική μου περίπτωση η απόσταση που λες παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, αφού εδώ οι αποστάσεις είναι μικρές και σε πολύ λίγη ώρα μπορείς να είσαι παντού.
Δεν είμαι τόσο απόλυτος που να μη θεωρώ τον Β φίλο, όμως για μένα είναι πιο σημαντικό να ζούμε πράγματα μαζί.
Φίλους τύπου Α, που όμως στα σκούρα τρέχουν να ξεφύγουν, ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν είχα, όμως πιστεύω πως πιο εύκολα θα φύγει αυτός που δεν τον βλέπεις συχνά ούτως ή άλλως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Δε θυμάμαι περίοδο της ζωής μου που να ήμουνα χωρίς "φίλους" και φίλους τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και στις μεγάλες μεταβάσεις μου.

Ύστερα από μία παρατεταμένη περίοδο δυσκολίας επαφών με τους ανθρώπους, εσωτερικής ανασφάλειας και άλλων παρόμοιων άσχημων συναισθημάτων που συνόδεψε την εφηβεία και λίγο μετέπειτα,...αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο και αγαπώ τους ανθρώπους. Και μέσα σε τρεις μήνες είχα αλλάξει άρδην, ούτε εγώ το πίστευα ούτε οι γύρω μου.

Πλέον, μου είναι πολύ απλό και μάλιστα με ανθρώπους διαφορετικών "ειδών" και βιωμάτων. Όλα μία απόφαση είναι ή μερικεές παραπάνω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bill]

Όλα μία απόφαση είναι ή μερικεές παραπάνω

Συμφωνώ.Η βλακεία ειναι ότι μόλις πάρω την απόφαση θα συμβούν 1002 πράγματα τα οποία θα κάνουν τα πράγματα άνω-κάτω.
Πάντως ειμαι κι εγω απο αυτούς που δυσκολα κάνουν νέους φίλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sasa]

τελικα με πουλησε..μου φαινεται απιστευτο δεν το χωραει το μυαλο μου τοσους μηνες εκμεταλευση για να κερδισει αυτο που ηθελε? ποιος ανθρωπος και με τι καρδια παιζει τοσο θεατρο? ποιος ανθρωπος δεν εχει συναισθηματα? νομιζα ειμασταν φιλες και σημερα επεσα απο τα συννεφα, νομιζα πως επιτελους και γω εχω μια πραγματικη φιλη πως εχω μια παρεα ενα στυριγμα να τρεξει διπλα μου..αλλα νομιζα..
γιατι το δικο μου μυαλο δεν χωραει τετοια συμπεριφορα? γιατι εγω ειμαι παντα ετοιμη να δωσω ολο μου τον εαυτο σε μια φιλια και παντα τρωω τα μουτρα μου? γιατι ο κοσμος ειναι τοσο σκληρος για μενα? γιατι να ειμαι τοσο ευαισθητη και να μην μπορω και γω να πω χεστηκα για ολους με νοιαζει μονο ο εαυτος μου?
θεε μου ειμαι τοσο πικραμενη αυτη την στιγμη δεν θελω πια κανεναν διπλα μου δεν εχω πια εμπυστοσυνη σε κανεναν..ολα ισοπεδωθηκαν γυρω μου δεν περιμενω τιποτα απο κανεναν..
γιατι μου το κανε αυτο? και ειχα στηριξει τοσα πολλα σε αυτη την φιλια..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stelinita]

Έχω κάποιες φίλες... όχι πάρα πολλές, σίγουρα θα ήθελα κι άλλες! Είναι όμως πιστεύω δύσκολο να κάνει κάποιος φιλίες από μια ηλικία κ μετά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι τόσο ανοιχτοί σε αυτήν την προοπτική. Δυστηχώς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[timonierhs]

Ειναι δυσκολο να κανει καποιος φιλιες απο μια ηλικια και μετα γιατι πριν απο αυτη την ηλικια που λες οι φιλιες ισως να μην ηταν κ τοσο αληθινες αλλα να βασιζονταν κυριως στο προσωπικο συμφερον του καθενος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[peace]

Δε ξέρω αν γράφω σωστά στο θέμα αυτό, είπα να μην ανοίξω καινουριο!
Γενικα δεν έχω πολλούς φίλους, και λόγω της μακροχρόνιας σχέσης που είχα τα τελευταία χρόνια, είχα χαθεί με τους περισσότερους..
Δεν είμαι απο Αθήνα, παρ' όλα αυτά σπούδαζα εδώ τα τελευταία χρόνια, ανεβοκατέβαινα βέβαια λόγω της σχέσης, και έχω κάποιες φίλες απο τη σχολή.
Τώρα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, βρίσκομαι Αθήνα μέχρι να δω τι θα κάνω, δουλειά δεν μπορώ να βρω γιατί δε ξέρω πόσο θα είμαι εδώ, και έχω διάφορες ασχολιες, εδώ έχω συγγενείς, μένω κιόλας με τους παππούδες, απο πανω είναι οι θείοι μου, οπότε έχω δικούς μου ανθρωπους.
Στην περιοχή που μένω όμως δεν έχω φίλους, γνωρίζω κανα 2 άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που κάνω παρέα που και που, αλλά και αυτές έχουν τη δουλειά τους, δεν είναι διαθέσιμες..
Με μια φίλη μου προσπαθώ να βρεθώ αλλα μενει Μέγαρα και δε βολευόμαστε.. και νιώθω μόνη μου, δηλαδή θέλω να βγω μια βόλτα στην πλατεία, να κάτσω κάπου και δεν εχω εναν ανθρωπο να παρω για παρέα.. Είναι περίεργο..
Επειδή περνάω και ενα πολύ μεταβατικό στάδιο στη ζωή μου, θέλω να αλλάξω να γνωρίσω ανθρώπους και να έχω νεα ενδιαφέροντα.
Αυτά! Δε ξέρω αν έχετε να μου προτείνετε κάτι.
Ελπίζω να μη σας κούρασα! =)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

Δε ξέρω αν γράφω σωστά στο θέμα αυτό, είπα να μην ανοίξω καινουριο!
Γενικα δεν έχω πολλούς φίλους, και λόγω της μακροχρόνιας σχέσης που είχα τα τελευταία χρόνια, είχα χαθεί με τους περισσότερους..
Δεν είμαι απο Αθήνα, παρ' όλα αυτά σπούδαζα εδώ τα τελευταία χρόνια, ανεβοκατέβαινα βέβαια λόγω της σχέσης, και έχω κάποιες φίλες απο τη σχολή.
Τώρα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, βρίσκομαι Αθήνα μέχρι να δω τι θα κάνω, δουλειά δεν μπορώ να βρω γιατί δε ξέρω πόσο θα είμαι εδώ, και έχω διάφορες ασχολιες, εδώ έχω συγγενείς, μένω κιόλας με τους παππούδες, απο πανω είναι οι θείοι μου, οπότε έχω δικούς μου ανθρωπους.
Στην περιοχή που μένω όμως δεν έχω φίλους, γνωρίζω κανα 2 άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που κάνω παρέα που και που, αλλά και αυτές έχουν τη δουλειά τους, δεν είναι διαθέσιμες..
Με μια φίλη μου προσπαθώ να βρεθώ αλλα μενει Μέγαρα και δε βολευόμαστε.. και νιώθω μόνη μου, δηλαδή θέλω να βγω μια βόλτα στην πλατεία, να κάτσω κάπου και δεν εχω εναν ανθρωπο να παρω για παρέα.. Είναι περίεργο..
Επειδή περνάω και ενα πολύ μεταβατικό στάδιο στη ζωή μου, θέλω να αλλάξω να γνωρίσω ανθρώπους και να έχω νεα ενδιαφέροντα.
Αυτά! Δε ξέρω αν έχετε να μου προτείνετε κάτι.
Ελπίζω να μη σας κούρασα! =)

Ξεκίνα ένα χόμπι για να κάνεις νέες γνωριμίες. Μην ξεκινήσεις μαθήματα σκακιού είναι ξενέρωτοι. Ούτε λέσχες βιβλίου και λοιπά κουλτουριάρικα, είναι φαφλατάδες. Γυμναστήριο θα ήταν μια καλή αρχή, μέχρι και γκομινάκι μπορεί να βρεις. Προς θεού, μην μπλέξεις με τσατ, είναι λιγούρια. Αν και εγώ για ιδιαίτερους φίλους ξεκίνα μαθήματα γερμανικών μήπως βρεις και τον έρωτα της ζωής σου. Οι Γερμανοί είναι ένας πολύ σεξουαλικός λαός όπως έχεις καταλάβει. Μας γ@μ@νε εδώ και αρκετό καιρό...

Και την επόμενη φορά που θα έχεις μακροχρόνια σχέση μην ξεκόβεις από τους φίλους σου. Θα σε γλιτώσει από ταλαιπωρίες με χόμπι που σιχαίνεσαι και θα πρέπει να τα ανέχεσαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[peace]

Έχω ξεκινήσει εδώ και ένα μήνα, κάνω kick boxing, αλλά και πάλι δεν έχω βρει άτομα που μπορώ να κάνω παρέα.. :/
Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές! Τώρα ξέρω, όσον αφορά τη σχέση, αλλά έχω το θέμα ότι υπάρχει ακόμα επικοινωνία και είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσω..δε θέλω κιόλας προς το παρων!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Backdrop]

Δε ξέρω αν γράφω σωστά στο θέμα αυτό, είπα να μην ανοίξω καινουριο!
Γενικα δεν έχω πολλούς φίλους, και λόγω της μακροχρόνιας σχέσης που είχα τα τελευταία χρόνια, είχα χαθεί με τους περισσότερους..
Δεν είμαι απο Αθήνα, παρ' όλα αυτά σπούδαζα εδώ τα τελευταία χρόνια, ανεβοκατέβαινα βέβαια λόγω της σχέσης, και έχω κάποιες φίλες απο τη σχολή.

Spoiler

Τώρα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, βρίσκομαι Αθήνα μέχρι να δω τι θα κάνω, δουλειά δεν μπορώ να βρω γιατί δε ξέρω πόσο θα είμαι εδώ, και έχω διάφορες ασχολιες, εδώ έχω συγγενείς, μένω κιόλας με τους παππούδες, απο πανω είναι οι θείοι μου, οπότε έχω δικούς μου ανθρωπους.
Στην περιοχή που μένω όμως δεν έχω φίλους, γνωρίζω κανα 2 άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που κάνω παρέα που και που, αλλά και αυτές έχουν τη δουλειά τους, δεν είναι διαθέσιμες..
Με μια φίλη μου προσπαθώ να βρεθώ αλλα μενει Μέγαρα και δε βολευόμαστε.. και νιώθω μόνη μου, δηλαδή θέλω να βγω μια βόλτα στην πλατεία, να κάτσω κάπου και δεν εχω εναν ανθρωπο να παρω για παρέα.. Είναι περίεργο..
Επειδή περνάω και ενα πολύ μεταβατικό στάδιο στη ζωή μου, θέλω να αλλάξω να γνωρίσω ανθρώπους και να έχω νεα ενδιαφέροντα.
Αυτά! Δε ξέρω αν έχετε να μου προτείνετε κάτι.
Ελπίζω να μη σας κούρασα! =)

Έχω ξεκινήσει εδώ και ένα μήνα, κάνω kick boxing,

Spoiler

αλλά και πάλι δεν έχω βρει άτομα που μπορώ να κάνω παρέα.. :/
Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές! Τώρα ξέρω, όσον αφορά τη σχέση, αλλά έχω το θέμα ότι υπάρχει ακόμα επικοινωνία και είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσω..δε θέλω κιόλας προς το παρων!

Πολλοί όταν μπαίνουν σε μια σχέση αποτραβιούνται από φίλους και γνωστούς.... Δε θα σου πω αν είναι σωστό ή λάθος αλλά από ότι καταλαβαίνω το σκέφτεσαι που και που ... Ότι δηλαδή εάν είχες κρατήσει επαφές τώρα δεν θα αισθανόσουν τόσο μετέωρη..
Άμα το σκεφτείς τελείως ψυχρά δεν έγινε και κάτι.... γνωριμίες πάντα κάνουμε, και εσύ αυτήν τη στιγμή βρίσκεσαι σε αυτήν τη φάση!

Η αρχή είναι πάντα δύσκολη και εσύ την έχεις ήδη κάνει με το κικ μποξιν.
Να σου πω... εγώ το έχω στο μυαλό μου ότι το συγκεκριμένο άθλημα είναι κάπως πιο μοναχικό, είναι ένα άθλημα αυτοσυγκέντρωσης και πειθαρχίας... οπότε ότι γνωριμίες κάνεις θα πρέπει να γίνουν πριν ή μετά την προπόνηση... και πόσο χρόνο να έχεις για αυτό? ...Να μιλήσεις, να πεις το αστείο να προλάβεις να γνωριστείς, να κανονίσεις τον καφέ? .... Είναι κάτι σαν το κολυμβητήριο... υπάρχει τόσος κόσμος αλλά ο καθένας πάει για συγκεκριμένο σκοπό και μετά φεύγει! Οι περισσότεροι θα αρκεστούν στο "γεια".

Γιατί δεν γράφεσαι σε αθλήματα με ομαδικές προπονήσεις αφού έχεις ήδη την κλίση προς τα εκεί?
Τόσα υπάρχουν... βόλλευ, μπάσκετ, τένις...
ή από την άλλη μπορεί να έχεις ενδιαφέροντα όπου μπορείς να ψάξεις για τους αντίστοιχους συλλόγους! Πώς είναι το σκάκι που αναφέρθηκε... Το παίζεις ερασιτεχνικά , όμως υπάρχουν και σύλλογοι όπου χώνεσαι ....
Αλλά εντάξει ... και εγώ από την πλευρά μου δεν θα πρότεινα κάτι τόσο "φιλοσοφικό", εκτός εάν είσαι τέτοιος τύπος .... πιο πολύ μου κάνεις ο.τι είσαι στη φάση του να ξεσκάσεις και όχι να μπλέξεις με "αμπελοφιλοσοφίες"....

Άσε που νομίζω πως το ότι είσαι Αθήνα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεφύγεις λίγο από όλη την κατάσταση! ¨Στην Αθήνα έχεις πάρα πολλές δυνατότητες και επιλογές!! Βρες τι σου αρέσει και κάντο!!! Και θα δεις ότι οι γνωριμίες θα έρχονται από μόνες τους!

Υ.Γ. Σε ενδιαφέρει το θέατρο? Υπάρχουν σύλλογοι του Δήμου όπου δεν πληρώνεις λεφτά και υπάρχουν κοπέλες μικρών ηλικιών από 20 έως και 27 χρονών.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giannispa]

Καλησπέρα παιδιά. Έχω και εγώ ένα παρόμοιο θέμα. Ήμουν για πολλά χρόνια σε μια σχέση και είχα αποτραβηχτεί από τους φίλους μου. Μετά αφού χώρισα, επιδίωξα να ξανακάνω φιλίες και να ξαναμπαίνω πάλι σε παρέες και κυλούσαν όλα ομαλά και ωραία. Για κακή μου τύχη όμως, οι περισσότεροι φίλοι μου λόγω μη εύρεσης εργασίας την έκαναν για έξω, με αποτέλεσμα να έχω πάλι λίγες επιλογές για παρέα. Επίσης, λόγω της δουλειάς μου, δεν έχω το χρόνο να βγαίνω καθημερινά, ώστε να κάνω νέες γνωριμίες.

Το μόνο καλό είναι ότι έχω λίγους φίλους και καλούς, αλλά παρόλα αυτά θα ήθελα να επεκτείνω τον κύκλο μου και να γνωρίσω καινούργια άτομα για να κάνουμε παρέα. Γιατί είναι άσχημο κάποιες φορές να θέλεις να πας μια βόλτα ή για κανένα καφέ, αυτοί οι λίγοι φίλοι να μην μπορούν και να μην έχεις με ποιον να βγεις. Επειδή λοιπόν θα ήθελα να επεκτείνω τον κύκλο μου, όποιος/α βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση ας μου στείλει για κάποια ενδεχόμενη συνάντηση/γνωριμία. Προϋπόθεση να είναι καλός/ευχάριστος χαρακτήρας και φυσιολογικό άτομο.. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Τελικά πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δημιουργηθούν πραγματικές φιλίες στην εποχή μας; Έχω γνωρίσει ανθρώπους με τους οποίους πίστευα οτι ποτέ δε θα χαθούμε (τι αφελές...) αλλά τώρα δεν ξέρω καν πώς είναι και τί κάνουν. Έχω φάει μια μεγάλη απόρριψη από μια φίλη που πίστευα οτι θα είμαστε πάντα φίλες, αλλά και από άλλους που αγαπούσα. Δεν είμαι και κοινωνική ώστε να βγω έξω και να γνωρίσω κόσμο. Αλλά και πάλι, νιώθω οτι δε θα μπορέσω να έρθω κοντά ψυχικά με κάποιον, σαν να είναι κάτι τόσο ακατόρθωτο που έχω πείσει τον εαυτό μου οτι απλά δεν το χρειάζεται μόνο και μόνο για να μην κάνω τον κόπο να το δοκιμάσω. Βλέπω βέβαια και κάτι που είχε γράψει η Resident πριν πολλά χρόνια:

Δεν έχω -πλέον-πρόβλημα στο να ..."μπουρδολογήσω" για ώρες ακόμα και με κάποιον -πολύ- διαφορετικής ηλικίας που μόλις γνώρισα αλλά φιλίες... Nope... με τπτ...

... και σκέφτομαι μήπως είναι κάτι καθολικό μετά από κάποια ηλικία ή μήπως τελικά το ίντερνετ μάς έχει κάνει να ψάχνουμε κάτι επιφανειακό και πρόσκαιρο ακόμα και σε φιλικό επίπεδο, εκτός από ερωτικό.

Για εσάς πόσο εύκολο είναι να κάνετε νέες φιλίες; Το τολμάτε, το προσπαθείτε ή οι φίλοι που έχετε σας φτάνουν;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.