Αντιμετώπιση άγχους

[gregory nub]

Γρήγορα βρήκα αυτό https://www.laneshealth.gr/product-details/27M/QUIET-LIFE
Αλλά όπως είπε ο εξ, πιο πολύ ψυχολογικό είναι το άγχος, δεν πρόκειται να φύγει με κάποια χάπια...
https://www.laneshealth.gr/product-details/27M/QUIET-LIFE

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[exc]

Βασικά ψυχίατρο σε καμία περίπτωση δε θα το σκεφτόμουν έτσι κι αλλιώς.
Το να με στουμπώσουν με χάπια για εμένα δεν είναι λύση, είτε αυτά είναι σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία και ραντεβού είτε όχι.

Εδώ κάνεις το λάθος να νομίζεις ότι ο ψυχίατρος θα σε στουμπώσει (!) με φάρμακα. Απλά θα σου δώσει κάποιο να παίρνεις ΜΌΝΟ όταν πρόκειται να εκτεθείς στην συγκεκριμένη κατάσταση. Μπορείς επίσης να του ξεκαθαρίσεις ότι δεν θέλεις να παίρνεις φάρμακα και να κάνεις μόνο ψυχοθεραπεία. Αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από εσένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pequeño]

Να σου πω την αλήθεια, με τάραξες λίγο με την πρόταση για ψυχίατρο, γενικά δεν το είχα σαν σενάριο στο μυαλό μου καθόλου.
Τι να πω, ίσως να το έχω σαν τελευταία λύση, από κι και πέρα συνεχίζω να εφαρμόζω αυτά που κάνω έτσι κι αλλιώς και αν δω πως πάλι δεν αντιμετωπίζεται θα στραφώ σε κάποιον ειδικό.

gregory, nub, να για αυτό δε θέλω να μπω στο τρυπάκι με τα χάπια, με αυτά ξεκίνησε η μητέρα μου για τις διαταραχές ύπνου (μετά από μακροχρόνια χρήση βαλεριάνας) και κατέληξε με ζάναξ πλέον...
μπορεί να είναι και κληρονομικό όλο αυτό, τι να πω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[exc]

Να σου πω την αλήθεια, με τάραξες λίγο με την πρόταση για ψυχίατρο, γενικά δεν το είχα σαν σενάριο στο μυαλό μου καθόλου.
Τι να πω, ίσως να το έχω σαν τελευταία λύση, από κι και πέρα συνεχίζω να εφαρμόζω αυτά που κάνω έτσι κι αλλιώς και αν δω πως πάλι δεν αντιμετωπίζεται θα στραφώ σε κάποιον ειδικό.

gregory, nub, να για αυτό δε θέλω να μπω στο τρυπάκι με τα χάπια, με αυτά ξεκίνησε η μητέρα μου για τις διαταραχές ύπνου (μετά από μακροχρόνια χρήση βαλεριάνας) και κατέληξε με ζάναξ πλέον...
μπορεί να είναι και κληρονομικό όλο αυτό, τι να πω...

Ήμουν σίγουρος ότι θα ταρασσόσουν λίγο-πολύ, για αυτό σου είπα από την αρχή να βγάλεις από το κεφάλι σου το taboo που έχεις για το συγκεκριμένο είδος ιατρού. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, θα μπορούσες να πας και σε ψυχολόγο, αλλά ο ψυχίατρος θα έφερνε πιο γρήγορα αποτέλεσμα, γιατί θα επικεντρωθεί στην άμεση λύση του προβλήματος από το να τσεκάρει πιθανή του προέλευση από την παιδική σου ηλικία και κάτι τέτοια σοφιστικέ που κάνουν οι ψυχολόγοι.

Τώρα αυτό που λες για τη μητέρα σου, οκ, είναι παράδειγμα κακής χρήσης. Αν εσύ έπαιρνες ΜΌΝΟ όταν είχες αυτό το πρόβλημα (την μια-δυο φορές το χρόνο, όπως είπες), τότε δε θα χρειαζόσουν να παίρνεις όλο και πιο βαριά και όλο και συχνότερα (αν και μην λέμε ότι θέλουμε, σιγά το βαρύ xanax).

Τέλος πάντων, εγώ απλά σου πρότεινα αυτό που θα δώσει την οριστική λύση.
Και μη ξεχνάς, κάτι είναι πρόβλημα, ΜΌΝΟ όταν ΕΣΎ το θεωρείς πρόβλημα.
Καλή συνέχεια!**

ΥΓ: Να διαβάσεις τα links που σου έδωσα πριν!
**Σκέφτηκα να σου πω «περαστικά», αλλά μάλλον θα σε τάρασσε περισσότερο, ε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μητσάρας]

Σκέφτηκα να κάνω νέο θέμα αλλά είπα να γράψω πρώτα εδώ για να μην ανοίγω νέα topic με το ίδιο θέμα..Έχω και εγώ πρόβλημα με το άγχος μου το οποίο,οκ,πέρα από τις πανελλήνιες,φέτος έγιναν και κάποια πράγματα τα οποία μου δημιούργησαν κάποιες φοβίες(να προσθέσω ότι είμαι πολύ φοβιτσιάρης και αγχώδεις άτομο) ..Φανταστείτε τώρα κάθε μέρα να με τεστάρω να δω αν έχω κάτι,να σκέφτομαι πολύ αρνητικά,να μην μπορώ να συγκεντρωθώ καθόλου στο διάβασμα και να έχω απογοητευτεί πλήρως..Τέλοσπάντων όταν προτοξεκίνησε όλο αυτό πανικοβλήθηκα πάρα πολύ(θα ήθελα να πω για τις φοβίες μου,αλλά φοβάμαι γιατί θα τα ξαναθυμηθώ και φοβάμαι μην με ξαναπιάσει έντονα)και αποφάσισα να το πω στους γονείς μου και τους ζήτησα να πάω ψυχολόγο..Μετά από μια-δυο συνεδρίες μου είπε ότι το κύριο πρόβλημα μου είναι το άγχος.Παρόλα αυτά εγώ είχα καταφέρει να με πείσω ότι κάτι έχω,ότι νιώθω περίεργα κλπ.Μπορώ να πω ότι έχει καλυτερέψει το όλο ''πρόβλημα'' μου.Αλλά κάθε μέρα με τεστάρω,να βρω τι έχω..με πιάνει το κεφάλι μου και όταν το σκέφτομαι έντονα νομίζω ότι θα τα χάσω..Έχω αρχίσει να σκέφτομαι να πάω σε ψυχίατρο,να μου πει ακριβώς τι να κάνω..Εσείς τι λέτε;Έχετε περάσει ποτέ τίποτα παρόμοιο Πως (θα) το αντιμετωπίσατε ;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[OoOkoβοldOoO]

Γεια σου φίλε! Και καλώς μας ήρθες!
Αν κατάλαβα καλά πέρασες κρίση πανικού?
btw το πρόβλημά σου το χουν αρκετοί, μην σου πω οι περισσότεροι! Εντάξει πρέπει να σου πω πως κι εγώ ήμουν υπερβολικά αγχώδης, και ειδικά στο λύκειο το άγχος μου έφτασε στο απόγειό του...
Αν θες μια συμβουλή, μην ψάχνεσαι! Μην σκέφτεσαι τίποτα. Ξέρεις τι καλά που θα αισθανθείς όταν το πετύχεις αυτό; Μια φορά είχα ακούσει από κάποιον που έλεγε ότι όταν τον άλλον τον λες χαζό επανειλημμένα χωρίς να είναι στο τέλος το πιστεύει και ο ίδιος. Γι αυτό βάλτο καλά στο μυαλό σου πως δεν έχεις τίποτα και όλα είναι βλακείες. Μπορεί όλα αυτά να σου βγήκαν τώρα εν όψη τρίτης λυκείου, αλλά σκέψου πως όλοι περνάμε από αυτό το στάδιο, ε, και όσο να πεις κανείς δεν έπαθε τίποτα! Μην σου πω πως αρκετοί μετά στο πανεπιστήμιο λεν τι ξέγνοιαστη χρονιά που ήταν, όταν ως φοιτητές τα βάρη τους έρχονται ουρανοκατέβατα! Γι αυτό τέρμα οι σκέψεις και προπάντων οι αρνητικές!
Μετά θα σου λεγα τον ψυχολόγο να τον κόψεις, συνήθως, σόρρυ φίλοι ψυχολόγοι, σου δίνουν συμβουλές-συνταγές που καλύπτουν έναν γενικό τύπο προβλήματος και όχι εξειδικευμένες πάνω στο πρόβλημά σου. Άλλωστε ο ψυχολόγος πώς θα σε κατανοήσει πλήρως και θα σου δώσει και συμβουλές τις οποίες εσύ ως απελπισμένος θα ακολουθήσεις χωρίς δεύτερη σκέψη κατά γράμμα ενώ είναι μόλις η 1η ή 2η συνεδρία όπως είπες; Ο ψυχολόγος μπορεί να σου έχει κάνει κάποιες ερωτήσεις, και ο ψυχίατρος το ίδιο, στην αρχή να να σε καταλάβει τι άνθρωπος είσαι αλλά προς Θεού, δεν μπορεί να σε ψυχολογήσει άριστα εφόσον δεν σε ξέρει από την στιγμή που γεννήθηκες! Και ποιος σε ξέρει από τη στιγμή εκείνη; Οι γονείς σου! Γι αυτό αν οι άνθρωποι έχουν κατανόηση είμαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις το πρόβλημά σου ακόμα κι αν δεν τους το χεις πει!
Και στη ζωή όλα πρέπει να τα περνάμε στο ψιλό καμιά φορά και πολύυυυυυυ επιφανειακά! Χωρίς βαθυστόχαστες σκέψεις και ανούσια άγχη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μητσάρας]

Γεια σου φίλε! Και καλώς μας ήρθες!
Αν κατάλαβα καλά πέρασες κρίση πανικού?

Spoiler

btw το πρόβλημά σου το χουν αρκετοί, μην σου πω οι περισσότεροι! Εντάξει πρέπει να σου πω πως κι εγώ ήμουν υπερβολικά αγχώδης, και ειδικά στο λύκειο το άγχος μου έφτασε στο απόγειό του...
Αν θες μια συμβουλή, μην ψάχνεσαι! Μην σκέφτεσαι τίποτα. Ξέρεις τι καλά που θα αισθανθείς όταν το πετύχεις αυτό; Μια φορά είχα ακούσει από κάποιον που έλεγε ότι όταν τον άλλον τον λες χαζό επανειλημμένα χωρίς να είναι στο τέλος το πιστεύει και ο ίδιος. Γι αυτό βάλτο καλά στο μυαλό σου πως δεν έχεις τίποτα και όλα είναι βλακείες. Μπορεί όλα αυτά να σου βγήκαν τώρα εν όψη τρίτης λυκείου, αλλά σκέψου πως όλοι περνάμε από αυτό το στάδιο, ε, και όσο να πεις κανείς δεν έπαθε τίποτα! Μην σου πω πως αρκετοί μετά στο πανεπιστήμιο λεν τι ξέγνοιαστη χρονιά που ήταν, όταν ως φοιτητές τα βάρη τους έρχονται ουρανοκατέβατα! Γι αυτό τέρμα οι σκέψεις και προπάντων οι αρνητικές!
Μετά θα σου λεγα τον ψυχολόγο να τον κόψεις, συνήθως, σόρρυ φίλοι ψυχολόγοι, σου δίνουν συμβουλές-συνταγές που καλύπτουν έναν γενικό τύπο προβλήματος και όχι εξειδικευμένες πάνω στο πρόβλημά σου. Άλλωστε ο ψυχολόγος πώς θα σε κατανοήσει πλήρως και θα σου δώσει και συμβουλές τις οποίες εσύ ως απελπισμένος θα ακολουθήσεις χωρίς δεύτερη σκέψη κατά γράμμα ενώ είναι μόλις η 1η ή 2η συνεδρία όπως είπες; Ο ψυχολόγος μπορεί να σου έχει κάνει κάποιες ερωτήσεις, και ο ψυχίατρος το ίδιο, στην αρχή να να σε καταλάβει τι άνθρωπος είσαι αλλά προς Θεού, δεν μπορεί να σε ψυχολογήσει άριστα εφόσον δεν σε ξέρει από την στιγμή που γεννήθηκες! Και ποιος σε ξέρει από τη στιγμή εκείνη; Οι γονείς σου! Γι αυτό αν οι άνθρωποι έχουν κατανόηση είμαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις το πρόβλημά σου ακόμα κι αν δεν τους το χεις πει!
Και στη ζωή όλα πρέπει να τα περνάμε στο ψιλό καμιά φορά και πολύυυυυυυ επιφανειακά! Χωρίς βαθυστόχαστες σκέψεις και ανούσια άγχη!

Δεν θα έλεγα ακριβώς κρίση πανικού..προτιμώ το σκέτο ''πανικός'' :Ρ..Αρνητικές σκέψεις δεν μπορώ εύκολα να τις διώξω και αυτό κυριότερα λόγο χαμηλής αυτοεκτίμησης...Συνεχώς αναρωτιέμαι μήπως έχω το ένα και το άλλο και δεν το καταλαβαίνω ότι το έχω(μιλάμε για τρέλαα)..και μετά λόγο αυτόν των σκέψεων,με πιάνει άγχος και λέω να κάτι με έπιασε άρα ή έχω αυτό ή κάτι άλλο..Και όταν ξεχνιέμαι μου έρχεται πάλι η ιδέα ''έχω κάτι'' και γίνετε ο εξής διάλογος με τον εαυτό μου:<<-Κάτι έχω/-Ξεκόλλα πια !!Δεν έχω τίποτα/-Ναι καλά,κάτι έχω και δεν το καταλαβαίνω και λέω ότι δεν έχω κάτι για να ξεχαστώ>>..Ε μετά με πιάνει κάτι από το άγχος δεν ξέρω τι μου κάνω και τι μου συμβαίνει και αρχίζω να πανικοβάλλομαι..υπάρχουν φόρες που δεν τα σκέφτομαι αυτά αλλά με τεστάρω στις φοβίες μου και με ξαναπιάνει κάτι και ξαναγίνεται το παραπάνω...Πολλές φορές στεναχωρίεμαι και λέω αφού το ότι έχω κάτι είναι απλά μια ιδέα...γιατί νιώθω έτσι;;(αγχωμένος,θλιμμένος και δεν ξέρω κάπως περίεργα που λογικά ευθύνεται το άγχος)Κάθε φορά αυτό το πράγμα..υπάρχει περίπτωση να ξεχαστώ και για μερικές μέρες να το παλέψω..αλλά μετά αναρωτιέμαι:Αφού δεν έχω τίποτα τι με έπιανε τόσο καιρό;;Εκεί ξαναρχίζουν τα τεσταρίσματα και οι γενικεύσεις του στυλ..''νιώθω περίεργα,άρα έχω κάτι'' ή ''για να το σκέφτομαι σημαίνει πως το χω κιόλας και δεν το καταλαβαίνω''..
Ξέρω πως άμα καταφέρω να μην σκέφτομαι θα ναι καλύτερα,αλλά από ότι βλέπεις είναι δύσκολο..Ο λόγος που πηγαίνω ψυχολόγο είναι επειδή αυτά μόνο με αυτόν νιώθω άνετα να τα συζητάω (καθώς είμαι κλειστός τύπος),και πιστεύω ότι μόνο με την βοήθεια του μπορώ να γίνω καλά κλπ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[OoOkoβοldOoO]

Ε τότε κάνε ότι πιστεύεις ότι είναι καλύτερο για τον εαυτό σου ώστε να τον βοηθήσεις να βγει από το αδιέξοδο και να αισθάνεται πάλι φυσιολογικά.Εννοώ ότι αν πιστεύεις ότι ο ψυχο-λόγος/ίατρος βοηθά συνέχισε να πηγαίνεις... Αν και αυτό που νιώθεις έτσι όπως το περιγράφεις δεν μπορώ να το καταλάβω απόλυτα. Πάντως όλοι έχουμε τις μαύρες μας κάποιες μέρες και μετά επανερχόμαστε. Μην νομίζεις ότι όλοι οι άνθρωποι ζουν ήρεμα χωρίς άγχη, απελπισίες, απογοητεύσεις και όλα αυτά τα πολύ ωραία συναισθήματα. Απλά δεν το δείχνει κανείς, και καλά κάνουν, γιατί για φαντάσου να βγαίναμε από το σπίτι μας όλοι και να εκδηλώναμε όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματά μας; Τι κρίση; Λίγο θα ήταν... Γι αυτό προτιμάμε να σκάμε ένα χαμόγελο ώστε να μην κάνουμε ακόμα πιο βαρύ το σκηνικό
Α και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου σ αυτό που είπες ότι σου είναι δύσκολο να σταματήσεις να σκέφτεσαι όλα αυτά που σου κάνουν κακό. Και θα προσθέσω ότι είναι πάαααααρα πολύ δύσκολο, αλλά θα δεις πως θέλει εξάσκηση και αρκετά βιώματα ώστε κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσεις ότι τα κατάφερες! Και τότε θα αισθανθείς πανευτυχής. Είναι πολύ καλό να πάψουμε να ασχολούμαστε με οτιδήποτε έχουμε πει και μετανιώσει ή έχουμε κάνει ή μας έχουν πει και μας πείραξε ή το αντίθετο πάλι ή μας έκαναν κάτι κακό. Αυτά είναι παρελθόν. Και χρειάζεσαι να εξελίσσεσαι! Δεν θα παραμείνεις ποτέ μαθητής γ λυκείου, ή αλλιώς ένα 18χρονο, αλλά θα προχωρήσεις και αν δεν το κάνεις θα μείνεις προσκολλημένος και ο καιρός θα περάσει χωρίς να το καταλαβαίνεις δυστυχώς. Γι αυτό πάρτο απόφαση. Όχι άλλες σκέψεις!
Η καθημερινότητα έχει τη χάρη της κι αυτή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aba]

Σας συμβαίνει, ενώ, οκ, είστε αγχωτικοί γενικά, να νιώθετε φορές ένα άγχος απροσδιόριστο;
Για παράδειγμα, μπορεί να αγχώνομαι με τη δουλειά, το διάβασμα, το τάδε, το δείνα κι αφού τα λύσω να εξακολουθώ να έχω ένα άγχος εντελώς απροσδιόριστο. Να μην μπορώ να εντοπίσω πού οφείλεται. Να σκέφτομαι "Μα δεν με απασχολεί κάτι συγκεκριμένο αυτή τη στιγμή" αλλά παρ' όλα αυτά το άγχος να μην υποχωρεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_Νηρηίς_]

Σας συμβαίνει, ενώ, οκ, είστε αγχωτικοί γενικά, να νιώθετε φορές ένα άγχος απροσδιόριστο;
Για παράδειγμα, μπορεί να αγχώνομαι με τη δουλειά, το διάβασμα, το τάδε, το δείνα κι αφού τα λύσω να εξακολουθώ να έχω ένα άγχος εντελώς απροσδιόριστο. Να μην μπορώ να εντοπίσω πού οφείλεται. Να σκέφτομαι "Μα δεν με απασχολεί κάτι συγκεκριμένο αυτή τη στιγμή" αλλά παρ' όλα αυτά το άγχος να μην υποχωρεί.

Είναι το σημείο όπου πια το άγχος είναι "υποσυνείδητο". Κι εγώ το έχω, δυστυχώς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aba]

Είναι το σημείο όπου πια το άγχος είναι "υποσυνείδητο". Κι εγώ το έχω, δυστυχώς.

Τέλεια.... Και τι κάνουμε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dimpaokara]

Σας συμβαίνει, ενώ, οκ, είστε αγχωτικοί γενικά, να νιώθετε φορές ένα άγχος απροσδιόριστο;
Για παράδειγμα, μπορεί να αγχώνομαι με τη δουλειά, το διάβασμα, το τάδε, το δείνα κι αφού τα λύσω να εξακολουθώ να έχω ένα άγχος εντελώς απροσδιόριστο. Να μην μπορώ να εντοπίσω πού οφείλεται. Να σκέφτομαι "Μα δεν με απασχολεί κάτι συγκεκριμένο αυτή τη στιγμή" αλλά παρ' όλα αυτά το άγχος να μην υποχωρεί.

και εγώ αγχώνομαι πάρα πολύ ειδικά στα διαγωνίσματα,αλλά ευτυχώς αγχώνομαι πριν και κατά την διάρκεια του διαγωνίσματος είμαι οκ, ειδικά όταν πήγα να δώσω lower,πριν μας δώσουν τα χαρτιά έτρεμε το πόδι μου,αλλά αφού το πήρα όλα κομπλέ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_Νηρηίς_]

Τέλεια.... Και τι κάνουμε;

Υπομονή μόνο.

Βασικά εμένα από λίγα χρόνια πριν όταν είμαι ιδιαίτερα αγχωμένη(υποσυνείδητα και ενσυνείσητα) δυσκολεύομαι λίγο στην αναπνοή. Στη δική μου περίπτωση η οικονομική κρίση και τα τεκταινόμενα εντός αυτής επιδείνωσαν την ήδη αγχώδη φύση μου. Πλέον δεν βλέπω ειδήσεις και γενικά αποφεύγω αγχώδεις καταστάσεις. Έχω τη μητέρα μου που με βοηθάει με διάφορους τρόπους, κυρίως όταν της λέω όλες τις σκέψεις μου και τις συζητάμε. Θεωρώ πως ένα τρίτο πρόσωπο μπορεί να βοηθήσει. Προσωπικά είχα φτάσει σε άσχημο σημείο γιατί το άγχος φέρνει το φόβο, ο φόβος φέρνει τη θλίψη και την ανασφάλεια κ.ο.κ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Σας συμβαίνει, ενώ, οκ, είστε αγχωτικοί γενικά, να νιώθετε φορές ένα άγχος απροσδιόριστο;
Για παράδειγμα, μπορεί να αγχώνομαι με τη δουλειά, το διάβασμα, το τάδε, το δείνα κι αφού τα λύσω να εξακολουθώ να έχω ένα άγχος εντελώς απροσδιόριστο. Να μην μπορώ να εντοπίσω πού οφείλεται. Να σκέφτομαι "Μα δεν με απασχολεί κάτι συγκεκριμένο αυτή τη στιγμή" αλλά παρ' όλα αυτά το άγχος να μην υποχωρεί.

Το έχω κι εγώ.. συμβαίνει, δε, να σκεφτώ κάτι που με χαλάει, και μετά να το ξεχάσω αλλά να μου μείνει η άσχημη γεύση του άγχους, και να μην μπορώ να θυμηθώ γιατί...

Αυτά που με βοηθάνε:

• Γυμναστική ή γιόγκα. Έστω λίγες ασκήσεις στο σπίτι, κάτι να "στρώσουν" οι ορμόνες
• Χαμόγελο. Σε ένα σεμινάριο που έκανε ένας φίλος μου, τους έμαθαν ότι όπως τρώγοντας έρχεται η όρεξη, έτσι και εκκρίνονται ενδορφίνες, ενώ μειώνεται η κορτιζόλη και η επινεφρίνη, που είναι οι "κακές" ορμόνες του άγχους.
• Εδώ υπάρχει ένα φυτικό βοήθημα, είτε για τον ύπνο είτε για το άμεσο άγχος πχ σε εξετάσεις, λέγεται Resce, βάσει ανθοϊαμάτων του Μπαχ. Έχω δοκιμάσει τις παστίλιες και λένε ότι και το σπρέι βοηθάει.
• Πάλι φυτικό, με βαλεριάνα και βιταμίνη Β (η οποία γενικά είναι χρήσιμη για κάτι τέτοια) είναι της Lanes, το quiet life. Είτε ένα μες στη μέρα για το άγχος, είτε τρία πριν τον ύπνο.
• Αστεία βίντεο. Είναι λίγα αυτά με τα οποία ξεκαρδίζομαι, αλλά όταν τα βλέπω ξεχνάω τα πάντα. Πχ Whose line is it anyway, αστεία βίντεο με γατάκια και άλλα ζωάκια, Modern Family, ή τη Jenna Marbles.
• Θα ξαναρχίσω ομοιοπαθητική.

Αλλά είναι δύσκολο. Πρόσφατα διαγνώσθηκα με ένα αυτοάνοσο νόσημα, κι ενώ είχα αγωνία τι είναι και τι σημαίνει, η γιατρός μου ξεπέταξε τις απορίες μου κι εστίασε στο στρες. Έχει, δε, μία θεραπεία που θέλει να μου κάνει, θα σας πω τι είναι... Αλλά ήταν πολύ επίμονη στο πόσο καταστροφικό είναι, πόσο τοξικό και τι φλεγμονές προκαλεί.


Επίσης, η διατροφή παίζει απίστευτα σημαντικό ρόλο... Ενώ η ζάχαρη δείχνει να μας καταπραΰνει, μόνο κακό κάνει. Αντίθετα, μη επεξεργασμένα, βιολογικά προϊόντα, ανεβάζουν τα επίπεδα της ενέργειάς μας και συνεπώς την αισιοδοξία μας... Ξεκίνησα διατροφή πρόσφατα και νιώθω άλλος άνθρωπος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Όσον αφορά το άγχος όταν κάποιος αρχίζει να πει κάτι που θέλει και στη μέση κάποιας λέξης, να τον πιάνει κάτι και να κομπλάρει που μπορεί να οφείλεται; Πως μπορεί κανείς να το ξεπεράσει; Επειδή το παθαίνω πολλές φορές την ημέρα, δεν φαντάζεστε πόσο εκνευριστικό είναι. Να σε κοιτάζουν όλοι καλά-καλά και να σε περιμένουν για να πεις αυτό που θέλεις. Καθόλου όμορφο. Το μόνο που καταφέρνει είναι να σε κάνει να νιώθεις αμήχανα και άβολα. Η εξαφάνιση εκείνη τη στιγμή είναι το μόνο που θες. Απλά να ανοίξει η γη και να σε καταπιεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[libre]

Όποιος εχει αγχος πρεπει να ψαξει τις αιτιες που το προκαλουν. Γενικά το αγχος σχετιζεται με το κοινωνικο πλαισιο και τις σχετικες υποχρεωσεις. Σκεφτειτε οτι οταν παμε διακοπες εχουμε λιγοτερο αγχος, γιατι δεν εχουμε τιποτα να κανουμε εκτος του να κοιταμε να διασκεδασουμε. Αρα πρεπει να ζεις σαν να εισαι σε διακοπες και θελει τη σχετική φιλοσοφια. Τι κανουμε ομως με το κοινωνικο περιβαλλον που συνεχεια πιεζει;

-Το ενα ειναι να μην ενεργεις στη ζωη σου σαν σκακιστης που νομιζει οτι τα παντα εξαρτωνται απο τις κινησεις και τη στρατηγική του, αλλά σαν ταβλαδορος που περιμενει και δυσκολες ζαριες.

-Το αλλο ειναι να εφαρμοζεις ενα ειδος ψυχολογιστικής. Δεν χρειαζεται να ασχολεισαι με ολα τα λαθη, τις ηττες και τις απογεοητευσεις ή να περνας τον καιρον σου ψαχοντας για ελαττωματα στον εαυτο σου να διορθωσεις. Απο οσα πραγματα ερχονται ασχημα, κοιτας να βγαλεις ενα διδαγμα και μετα τα περνας στο παθητικο και συνεχιζεις.Φροντιζεις ομως να κανεις καταγραφες και στο ενεργητικο (επιτευγματα, πραγματοποιηση ονειρων κλπ) ωστε να εχεις εναν καλο μεσο ορο, για να εισαι ικανοποιημενος απο τη ζωη σου.

-Προσπαθεις να κατανοησεις το γενικο πλαισιο που ζεις και να το διαχειριστεις. Αυτο ζηταει να ανταποκρινεσαι συνεχεια σε υποχρεωσεις και ο καλυτερος τροπος να το αντιμετωπιζεις ειναι να εχεις γρηγοροτερους ρυθμους και να εισαι πιο μπροστα.
Αν το περιβαλλον σου ειναι δημοτικο, εσυ πρεπει να εισαι πανεπιστημιο. Να γνωριζεις περισσοτερα και να ενεργεις γρηγοροτερα. Αν παντως μια κατασταση ειναι εγκλωβιστικη πρεπει να φευγεις. Ποτε δεν παιζουμε σε ενα τερεν που δεν μπορουμε να ελεγξουμε, εστω ελαχιστα. Πχ μπορει να χρειαστει να αλλαξεις δουλεια ή να φυγεις απο μια μικρη πολη με επαρχιωτικη νοοτροπια ή να φυγεις απο τα 18 απο την καταδυναστευτικη σου οικογενεια ή να απαλλαγης απο εναν φορτικο συντροφο για να διαφυλαξεις την ψυχικη σου υγεια.

-Αν δεν τα καταφερνεις μονος, τοτε χρειαζεται ενας ειδικος. Αλλά και η αυτοβοηθεια βοηθαει: υγιεινη διατροφη, σπορ, ψυχαγωγια κλπ

-Και τελευταιο: να καλλιεργησεις λιγη αδιαφορια προς τις κοινωνικες συμβασεις και τις πιεσεις τριτων. Οπως ειπε και καποιος ευρωπαιος ηγετης καποτε «Το χοντρο πετσί ειναι δωρο απο το θεο».

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ariana2018]

Γνωρίζει κάποιος από εσάς τη διαφορά ιδεοψυχαναγκαστικης και γενικευμένης αγχωδης διαταραχής;
Επίσης για κάποιον που το έχει βιώσει η το βιώνει η γνωρίζει επ αυτου, κάποιο βιβλίο υπάρχει με βοήθεια να κανει δηλαδή δουλειά μόνο του το άτομο ΧΩΡΙΣ να απευθυνθεί σε ψυχολόγο ; με πρακτικες δηλαδή.

Επίσης, από τις γνώσεις σας τι είναι προτιμοτερο σε αυτές τις διαταραχές; πρακτικες να εμβαθυνεις εκείνη την ώρα ώστε να το λυσεις η να βρίσκεις τρόπους να το ξεγελάς, πχ σκεπτοντας κατι αλλο η κάνοντας γυμναστικη κοκ;

 

[Joji]

Γνωρίζει κάποιος από εσάς τη διαφορά ιδεοψυχαναγκαστικης και γενικευμένης αγχωδης διαταραχής;
Επίσης για κάποιον που το έχει βιώσει η το βιώνει η γνωρίζει επ αυτου, κάποιο βιβλίο υπάρχει με βοήθεια να κανει δηλαδή δουλειά μόνο του το άτομο ΧΩΡΙΣ να απευθυνθεί σε ψυχολόγο ; με πρακτικες δηλαδή.

Επίσης, από τις γνώσεις σας τι είναι προτιμοτερο σε αυτές τις διαταραχές; πρακτικες να εμβαθυνεις εκείνη την ώρα ώστε να το λυσεις η να βρίσκεις τρόπους να το ξεγελάς, πχ σκεπτοντας κατι αλλο η κάνοντας γυμναστικη κοκ;

Μιλάς για εσένα; Ή ρωτάς γενικά ή εκ μέρους κάποιου άλλου ανθρώπου; Για να ξέρω πως να απαντήσω χωρίς να βγω εκτός.

 

[Ariana2018]

Μιλάς για εσένα; Ή ρωτάς γενικά ή εκ μέρους κάποιου άλλου ανθρώπου; Για να ξέρω πως να απαντήσω χωρίς να βγω εκτός.

Για μένα μιλάω, ναι! Εχεις ασχοληθεί αν επιτρεπεται επί του θέματος, γνωρίζεις πιο ουσιαστικά ας πουμε ; νομίζω πως είσαι μικρουλα, γι'αυτό σε ρωτάω

 

[Joji]

Για μένα μιλάω, ναι! Εχεις ασχοληθεί αν επιτρεπεται επί του θέματος, γνωρίζεις πιο ουσιαστικά ας πουμε ; νομίζω πως είσαι μικρουλα, γι'αυτό σε ρωτάω

Ναι. Έχω GAD, γι’αυτό ήθελα να μιλήσω πάνω στο θέμα αυτό. Έχω ψαχτεί πάνω-κάτω αρκετά.