Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

[Guest 892943]

Πρόσφατα πήρα βοήθεια από ειδικό λόγω έντονης μελαγχολίας που ένιωθα, επειδή πέθανε ο πατέρας μου. Ο γιατρός μου χορήγησε μισό χαπάκι εσκιταλοπράμης την ημέρα. Ενώ ψυχολογικά βλέπω βελτίωση, έχω την εντύπωση ότι με επηρέασαν κάποιες από τις παενέργειες του φαρμάκου. Νιώθω δηλαδή έντονη υπνηλία, κόπωση, έντονη μυική χαλάρωση και ζαλάδα. Αφού πιω καφέ, όλα αυτά εξαφανίζονται. Ο γιατρός βέβαια μου είπε ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ, γιατί στην πορειά θα το συνηθίσω και δεν θα με ενοχλεί.
Ωστόσο, εγώ θα ήθελα να δοκιμάσω να πάρω βοήθεια κι από έναν ομοιοπαθητικό ιατρό, αν και είμαι κάπως δύσπιστη ως προς το αν θα μπορέσει να με βοηθήσει χωρίς φάρμακα.

Αρχικά να σου πω μπράβο που δεν φοβήθηκες να συμβουλευτείς γιατρό γι' αυτό σου το πρόβλημα!

Πιο ειδικά τώρα. Η εσιταλοπράμη και άλλα φάρμακα της ίδιας κατηγορίας έχουν όντως παρενέργειες. Τις περισσότερες ο ασθενής τις αντιλαμβάνεται τον πρώτο καιρό αλλά στη συνέχεια τις συνηθίζει ή μειώνονται σε ένταση ή εξαφανίζονται. Οι συγκεκριμένες παρενέργειες που ανέφερες απ' ότι γνωρίζω, ακολουθούν αυτό το μοτίβο. Οπότε, συμφωνώ με αυτό που είπε ο γιατρός σου κι η υπομονή είναι χρυσός στις περιπτώσεις αυτές, πόσο μάλιστα όταν μιλάμε για φάρμακο το οποίο σε "έπιασε" αναφορικά με τη μελαγχολία σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Claire Rentfield]

Θα συμφωνήσω με τον Ριχάρδο, Τέσα μου. Η κατάθλιψη δεν αντιμετωπίζεται χωρίς τα φάρμακα, φοβάμαι πως είναι απαραίτητα. Αν δεις πάντως πως περνώντας ο καιρός εξακολουθείς να έχεις αυτές τις παρενέργειες, καλό θα ήταν να το συζητούσες με τον γιατρό σου, μήπως και σου άλλαζε φάρμακο.
Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο που παίρνεις εσύ ανήκει σ' αυτή την κατηγορία, πάντως τα περισσότερα φάρμακα τέτοιου είδους, κάνουν επίπεδα στον οργανισμό και καλό είναι να μην τα αλλάζουμε γιατί καταργούμε το καλό που μας κάνουν.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι καλύτερο θα μπορούσε να σου προσφέρει ο ομοιοπαθητικός, υποθέτω πως ο τωρινός σου γιατρός εκτός από την φαρμακευτική αγωγή που σου έδωσε, σου κάνει και ψυχοθεραπεία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Αρχικά να σου πω μπράβο που δεν φοβήθηκες να συμβουλευτείς γιατρό γι' αυτό σου το πρόβλημα!

Δεν υπάρχει λόγος να έχουμε ταμπού. Η πρόληψη σώζει.

Πιο ειδικά τώρα. Η εσιταλοπράμη και άλλα φάρμακα της ίδιας κατηγορίας έχουν όντως παρενέργειες.

Όντως!

Υποθέτω πως ο τωρινός σου γιατρός εκτός από την φαρμακευτική αγωγή που σου έδωσε, σου κάνει και ψυχοθεραπεία.

Ναι, φυσικά! Δεν έχω κανένα κόλλημα να το πω. Λάθος θα ήταν αν άφηνα τον εαυτό μου να σέρνεται αβοήθητος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Claire Rentfield]

Τότε είσαι στον σωστό δρόμο, μην φοβάσαι τίποτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Τα φάρμακα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα αλλά δε θεραπεύουν απλά καταστέλλουν τα συμπτώματα και σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία μπορεί να λύσουν το πρόβλημα. Πολλοί ιατροί στηρίζονται αποκλειστικά στα φάρμακα γιατί η ψυχοθεραπεία είναι πολύ δύσκολο κομμάτι και για να γίνει δεν είναι απλό πράγμα. Πολλοί ψυχολόγοι , ψυχίατροι κάνουν ψυχοθεραπεία αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές..... (αυτοί στηρίζονται απλά σε πρωτόκολλα).

Οι ομοιοπαθητικοί είναι πολύ επικίνδυνο μονοπάτι αφού για να είσαι καλός σε αυτό το κομμάτι πρέπει να έχεις μεγάλη εμπειρία αλλά και γνώσεις και δυστυχώς το 90/100 αυτών κοροϊδεύουν τον κόσμο. Επίσης τα ομοιοπαθητικά δεν είναι αθώα φάρμακα μπορεί να κάνουν μεγάλο κακό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Να ακούτε τον φόκο είναι ιατρός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[juste un instant]

https://m.lifo.gr/now/life/63067

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Claire Rentfield]

https://m.lifo.gr/now/life/63067

Καλά, το ότι το γράφει ένα άρθρο, ίσως και περισσότερα, δεν λέει απολύτως τίποτα. Προσωπικά δεν την έχω σε καμμιά εκτίμηση, σε αντίθεση με τον βελονισμό που τον εξασκούν και γιατροί της κλασσικής ιατρικής και έχει βοηθήσει αρκετό κόσμο με απλά προβλήματα. Για τα δύσκολα, πάντα απευθυνόμαστε σε γιατρό.
Και έχει απόλυτο δίκιο ο fockos, ο συνδυασμός φαρμάκων για να βοηθηθεί ο ασθενής με τα συμπτώματα, με την ψυχοθεραπεία, είναι το καλύτερο. Και πράγματι, κάποιοι ψυχίατροι ακολουθούν τον εύκολο δρόμο, δηλαδή μόνο φάρμακα. Αυτό όμως είναι λάθος γιατί έτσι αντιμετωπίζεις μεν τα συμπτώματα, αλλά δεν λύνεις/αντιμετωπίζεις το πρόβλημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[juste un instant]

Η ομοιοπαθητική δεν θεωρειται εδώ και ενα μήνα ως επιστήμη

https://el.wikipedia.org/wiki/Ομοιοπαθητική

Συμφωνώ οτι το πρόβλημα πρεπει να το βλέπει κανεις πιο ολιστικά και όχι μονο με φάρμακα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Claire Rentfield]

Συμφωνώ απόλυτα με τον ορισμό, όπως και την εξήγηση που δίνει. Μην ξεχνάμε όμως πως και ο Πλούτωνας πέρασε από διάφορα στάδια, πρώτα ήταν πλανήτης, μετά έπαψε να είναι και τελικά ξανάγινε. Πάντα στην επιστήμη (εκτός από τα μαθηματικά, γι' αυτό και είναι τέλεια) υπάρχουν απόψεις, θεωρίες και σχολές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Η ομοιοπαθητική δεν θεωρειται εδώ και ενα μήνα ως επιστήμη

Nα σου πω την αλήθεια κι εγώ είμαι πολύ δύσπιστη (αν και είχε περάσει από το μυαλό μου να πάω σε ομοιοπαθητικό). Μια φίλη μου βέβαια είναι φανατική οπαδός των ομοιοπαθητικών και προσπάθησε να με πείσει να διακόψω τη θεραπεία μου και να πάω σε εναν ομοιοπαθητικό, γιατί τάχα θα μου δώσει εξατομικευμένη θεραπεία και ειδική διατροφή κι όχι "μαζικό" φάρμακο. Φυσικά δεν με έπεισε. Σαφώς και κάποια τρόφιμα βοηθάνε στις περιπτώσεις κατάθλιψης, αλλά τέτοιου είδους θέματα δεν είναι τόσο απλά, για να λυθούν μόνο με τη διατροφή. (Σημειωτέον έχω διατροφικό εγγραμματισμό και διατρέφομαι πολύ υγιεινά. Αυτό από μόνο του βέβαια δεν θα με βοηθούσε. Το πένθος είναι σύνθετη περίπτωση κι ο πιο δυνατός άνθρωπος λυγίζει και χρειάζεται πρόσθετη υποστήριξη. Αυτά τα θέματα δεν θέλουν ταμπού.). Εγώ θα ολοκληρώσω την αγωγή μου με τα αντικαταθλιπτκα και τη βοηθητική ψυχοθεραπεία, δεδομένου ότι είδα θεαματική βελτίωση, μπορεσα να σταθώ στα πόδια μου και να συνεχίσω να έχω όνειρα και στόχους και αρχισα να βγαίνω και πάλι με την παρέα μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψα να λυπάμαι για την απώλεια του πατέρα μου. Απλώς έγινε το πένθος πιο διαχειρίσιμο.
Υ/Γ Το μόνο αρνητικό με τα αντικαταθλιπτικά (και κυρίως με τη σιταλοπράμη) είναι ότι τις δύο πρώτες εβδομάδες, μέχρι να τα συνηθίσει ο οργάνισμος, φέρνουν μια γενικότερη καταβολή δυνάμεων. Μετά όμως τα συνηθίζει ο οργανισμός και εξαλειφονται πλήρως οι ππαρενέργειες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Eνώ εδώ και αρκετό καιρό παίρνω αντικαταθλιπτικά -λόγω πένθους- και έβλεπα θεαματικά αποτελέσματα, τις τελευταίες μέρες με το ξεκίνημα των γιορτών έπεσα πάλι ψυχολογικά σε έντονο βαθμό. Εκεί που είμαι καλά, ξαφνικά ξεσπάω σε κλάματα, έχω ταχυπαλμίες και νιώθω πολύ ταραγμένη. Προχτές και χτες τα μεσάνυχτα έπαθα κρίση πανικού. Επισκέφτηκα τον ειδικό και μου είπε να μην ανησυχώ, διότι τις μέρες των γιορτών εντείνεται η μελαγχολία, όταν έχει πεθάνει ένα πολύ αγαπημένο μας πρόσωπο. Επίσης, τον παρακάλεσα να μου αυξήσει τη δόση του φάρμακου, αν και ξέρω ότι θα με καταβάλει σωματικά. Του ζήτησα επίσης να μου δώσει κάποιο φάρμακο για τη συγκέντρωση, γιατί δυστυχώς δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ να διαβάσω (τις τελευταίες μέρες). Ως τα τέλη του μήνα πρέπει να παραδώσω την εργασία στον καθηγητή μου. Δεν το έκρινε όμως απαραίτητο. Μου είπε απλώς τώρα που είμαι κάπως ταραγμένη να παίρνω το βράδυ ένα ηρεμιστικό, μιας και την τελευταία εβδομάδα έχω έντονο πρόβλημα αϋπνίας. Πήρα επίσης από μόνη μου Ω3 λιπαρά οξέα για τη συγκέντρωση, γιατί έχω ακούσει ότι βοηθάνε. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχει σωματοποιηθεί η κακή μου ψυχολογική κατάσταση, έχω ζαλάδες, έντονη ατονία, αίμα στα κόπρανα, διάρροιες, έλλειψη όρεξης για φαγητό. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω αυτό το μήνυμα, ήμουν πολύ προβληματισμένη για το αν έκανα καλά και σας ζητώ συγνώμη. Ένιωσα πάρα πολύ πιεσμένη, γι' αυτό και το έγραψα. Ζητώ την κατανόησή σας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Eνώ εδώ και αρκετό καιρό παίρνω αντικαταθλιπτικά -λόγω πένθους- και έβλεπα θεαματικά αποτελέσματα, τις τελευταίες μέρες με το ξεκίνημα των γιορτών έπεσα πάλι ψυχολογικά σε έντονο βαθμό. Εκεί που είμαι καλά, ξαφνικά ξεσπάω σε κλάματα, έχω ταχυπαλμίες και νιώθω πολύ ταραγμένη. Προχτές και χτες τα μεσάνυχτα έπαθα κρίση πανικού. Επισκέφτηκα τον ειδικό και μου είπε να μην ανησυχώ, διότι τις μέρες των γιορτών εντείνεται η μελαγχολία, όταν έχει πεθάνει ένα πολύ αγαπημένο μας πρόσωπο. Επίσης, τον παρακάλεσα να μου αυξήσει τη δόση του φάρμακου, αν και ξέρω ότι θα με καταβάλει σωματικά. Του ζήτησα επίσης να μου δώσει κάποιο φάρμακο για τη συγκέντρωση, γιατί δυστυχώς δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ να διαβάσω (τις τελευταίες μέρες). Ως τα τέλη του μήνα πρέπει να παραδώσω την εργασία στον καθηγητή μου. Δεν το έκρινε όμως απαραίτητο. Μου είπε απλώς τώρα που είμαι κάπως ταραγμένη να παίρνω το βράδυ ένα ηρεμιστικό, μιας και την τελευταία εβδομάδα έχω έντονο πρόβλημα αϋπνίας. Πήρα επίσης από μόνη μου Ω3 λιπαρά οξέα για τη συγκέντρωση, γιατί έχω ακούσει ότι βοηθάνε. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχει σωματοποιηθεί η κακή μου ψυχολογική κατάσταση, έχω ζαλάδες, έντονη ατονία, αίμα στα κόπρανα, διάρροιες, έλλειψη όρεξης για φαγητό. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω αυτό το μήνυμα, ήμουν πολύ προβληματισμένη για το αν έκανα καλά και σας ζητώ συγνώμη. Ένιωσα πάρα πολύ πιεσμένη, γι' αυτό και το έγραψα. Ζητώ την κατανόησή σας.

Τέσα τα αντικαταθλιπιτκά και γενικότερα τα φάρμακα δεν αποτελούν λύση σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι απλά μια λύση του ποδαριού που κάνει τα πράγματα χειρότερα σε βάθος χρόνου. Το καλύτερο φάρμακο για την κατάθλιψη είναι η έντονη σωματική άσκηση. Ο εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος να λειτουργεί με διάφορα triggers. Βλέπεις μια τίγρη, αυξάνεται το στρες σου και πρέπει να τρέξεις. Μόλις τρέξεις (και ξεγύγεις) ο οργανισμός αυτόματα μειώνει το στρες. Σήμερα δεν υπάρχει τίγρης αλλά ο μηχανισμός είναι ακόμη ο ίδιος. Έρχεσαι σε επαφή με ένα αρνητικό ερέθισμα και ο οργανισμός σου παράγει στρες αλλά δεν τρέχεις με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η φυσική αποστρεσοποίηση αλλά αυτό να συσσωρεύεται και να δημιουργεί καταθλίψεις κ.ο.κ.

Το ίδιο ισχύει και για την συγκέντρωση. Δεν χρειάζεσαι φάρμακα αλλά σωματική άσκηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Τέσα τα αντικαταθλιπιτκά και γενικότερα τα φάρμακα δεν αποτελούν λύση σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι απλά μια λύση του ποδαριού που κάνει τα πράγματα χειρότερα σε βάθος χρόνου. Το καλύτερο φάρμακο για την κατάθλιψη είναι η έντονη σωματική άσκηση. Ο εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος να λειτουργεί με διάφορα triggers. Βλέπεις μια τίγρη, αυξάνεται το στρες σου και πρέπει να τρέξεις. Μόλις τρέξεις (και ξεγύγεις) ο οργανισμός αυτόματα μειώνει το στρες. Σήμερα δεν υπάρχει τίγρης αλλά ο μηχανισμός είναι ακόμη ο ίδιος. Έρχεσαι σε επαφή με ένα αρνητικό ερέθισμα και ο οργανισμός σου παράγει στρες αλλά δεν τρέχεις με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η φυσική αποστρεσοποίηση αλλά αυτό να συσσωρεύεται και να δημιουργεί καταθλίψεις κ.ο.κ.

Το ίδιο ισχύει και για την συγκέντρωση. Δεν χρειάζεσαι φάρμακα αλλά σωματική άσκηση.

To θεμα ειναι οτι αν εχεις καταθλιψη, πιθανον να μην εχεις την ενεργεια να κανεις τιποτα. Δεν μπορεις να πεις οτι η λυση ειναι να παει να αρχισει καποιος τρεξιμο γιατι πολυ απλα πιθανον να μην εχει ουτε την ενεργεια να σηκωθει απο το κρεβατι. Γιατρός δεν είμαι, αλλά απ'ό,τι έχω διαβασει, τα συγκεκριμενα χαπια δεν θα σε κανουν καλα κατα καποιο μαγικο τροπο, αλλα θα σου δώσουν την ενεργεια να δραστηριοποιηθεις και να μπεις σε μια διαδικασια να αλλαξεις καποια πραγματα. Και τοτε ναι, μπορει να αρχισεις και τη σωματικη ασκηση. Αλλα γενικοτερα αν υπαρχει καποιο προβλημα, όση άσκηση και να κάνεις, αν δεν προσπαθήσεις να το αντιμετωπίσεις από τα αίτιά του, δεν νομίζω ότι μπορείς να κάνεις το άγχος σου ή τη θλίψη σου να φύγει. Θα νιώθεις καλά για λίγο διάστημα μετά την άσκηση και μετά θα αρχίσεις να νιώθεις πάλι όπως ένιωθες πριν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Από κάπου πρέπει να αρχίσεις όμως. Η άσκηση δεν αποτελεί πολυτέλεια, ούτε φάρμακο. Είναι προυπόθεση ζωής και η έλειψή της είναι πολλές φορές η αιτία πάρα πολλών πολλών καταθλίψεων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Από κάπου πρέπει να αρχίσεις όμως. Η άσκηση δεν αποτελεί πολυτέλεια, ούτε φάρμακο. Είναι προυπόθεση ζωής και η έλειψή της είναι πολλές φορές η αιτία πάρα πολλών πολλών καταθλίψεων.

Πέντε χρόνια γνωριζόμαστε (έστω και εξ αποστάσεως). Σέβομαι τις απόψεις σου και ξέρεις πόσο σε εκτιμώ. Η γυμναστική και η υγιεινή διατροφή ήταν και είναι πάντα μέσα στις συνήθειές μου. Το πένθος όμως, αγαπητέ μου, είναι μια περίπτωση σύνθετη και πρέπει να περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος, για να γίνουν όλα όπως πριν (όσο είναι εφικτό βέβαια). Τον πατέρα μου έχασα, που του είχα και ιδιαίτερη αδυναμία. Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολα τα πράγματα.

To θεμα ειναι οτι αν εχεις καταθλιψη, πιθανον να μην εχεις την ενεργεια να κανεις τιποτα. Δεν μπορεις να πεις οτι η λυση ειναι να παει να αρχισει καποιος τρεξιμο γιατι πολυ απλα πιθανον να μην εχει ουτε την ενεργεια να σηκωθει απο το κρεβατι. Γιατρός δεν είμαι, αλλά απ'ό,τι έχω διαβασει, τα συγκεκριμενα χαπια δεν θα σε κανουν καλα κατα καποιο μαγικο τροπο, αλλα θα σου δώσουν την ενεργεια να δραστηριοποιηθεις και να μπεις σε μια διαδικασια να αλλαξεις καποια πραγματα. Και τοτε ναι, μπορει να αρχισεις και τη σωματικη ασκηση. Αλλα γενικοτερα αν υπαρχει καποιο προβλημα, όση άσκηση και να κάνεις, αν δεν προσπαθήσεις να το αντιμετωπίσεις από τα αίτιά του, δεν νομίζω ότι μπορείς να κάνεις το άγχος σου ή τη θλίψη σου να φύγει. Θα νιώθεις καλά για λίγο διάστημα μετά την άσκηση και μετά θα αρχίσεις να νιώθεις πάλι όπως ένιωθες πριν.

Το έχεις πιάσει πλήρως το θέμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Πέντε χρόνια γνωριζόμαστε (έστω και εξ αποστάσεως). Σέβομαι τις απόψεις σου και ξέρεις πόσο σε εκτιμώ. Η γυμναστική και η υγιεινή διατροφή ήταν και είναι πάντα μέσα στις συνήθειές μου. Το πένθος όμως, αγαπητέ μου, είναι μια περίπτωση σύνθετη και πρέπει να περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος, για να γίνουν όλα όπως πριν (όσο είναι εφικτό βέβαια). Τον πατέρα μου έχασα, που του είχα και ιδιαίτερη αδυναμία. Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολα τα πράγματα.

Δεν είπα πως είναι εύκολο, έχω χάσει κι εγώ μέλη της οικογένειας που αγαπούσα και ξέρω πως είναι. Απλά συν Αθηνά και χείρα κίνει. Έχω δει πολλούς ανθρώπους με αφορμή κάποιο παρόμοιο περιστατικό να πέφτουν σε κατάθλιψη και να τα παρατάνε όλα με αποτέλεσμα να μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο. Γι'αυτό ανέφερα τα περί γυμναστικής χωρίς να γνωρίζω αν γυμνάζεσαι ή όχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Eνώ εδώ και αρκετό καιρό παίρνω αντικαταθλιπτικά -λόγω πένθους- και έβλεπα θεαματικά αποτελέσματα, τις τελευταίες μέρες με το ξεκίνημα των γιορτών έπεσα πάλι ψυχολογικά σε έντονο βαθμό. Εκεί που είμαι καλά, ξαφνικά ξεσπάω σε κλάματα, έχω ταχυπαλμίες και νιώθω πολύ ταραγμένη. Προχτές και χτες τα μεσάνυχτα έπαθα κρίση πανικού. Επισκέφτηκα τον ειδικό και μου είπε να μην ανησυχώ, διότι τις μέρες των γιορτών εντείνεται η μελαγχολία, όταν έχει πεθάνει ένα πολύ αγαπημένο μας πρόσωπο. Επίσης, τον παρακάλεσα να μου αυξήσει τη δόση του φάρμακου, αν και ξέρω ότι θα με καταβάλει σωματικά. Του ζήτησα επίσης να μου δώσει κάποιο φάρμακο για τη συγκέντρωση, γιατί δυστυχώς δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ να διαβάσω (τις τελευταίες μέρες). Ως τα τέλη του μήνα πρέπει να παραδώσω την εργασία στον καθηγητή μου. Δεν το έκρινε όμως απαραίτητο. Μου είπε απλώς τώρα που είμαι κάπως ταραγμένη να παίρνω το βράδυ ένα ηρεμιστικό, μιας και την τελευταία εβδομάδα έχω έντονο πρόβλημα αϋπνίας. Πήρα επίσης από μόνη μου Ω3 λιπαρά οξέα για τη συγκέντρωση, γιατί έχω ακούσει ότι βοηθάνε. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχει σωματοποιηθεί η κακή μου ψυχολογική κατάσταση, έχω ζαλάδες, έντονη ατονία, αίμα στα κόπρανα, διάρροιες, έλλειψη όρεξης για φαγητό. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω αυτό το μήνυμα, ήμουν πολύ προβληματισμένη για το αν έκανα καλά και σας ζητώ συγνώμη. Ένιωσα πάρα πολύ πιεσμένη, γι' αυτό και το έγραψα. Ζητώ την κατανόησή σας.

Όχι μια χαρά έκανες και μας έγραψες αν έτσι ένιωθες.
Μήπως εν μέρει έχεις "βολευτεί" με τα αντικαταθλιπτικά και περιμένεις αυτά να σε ξελασπώσουν; Εννοείται ότι το πένθος είναι κάτι που ο καθένας διαχειρίζεται διαφορετικά και σε όσο διάστημα θέλει. Μιλάω όμως περισσότερο για την αποδοτικότητά σου σε διάφορους τομείς. Μήπως το μυαλό σου έχει κάνει την σύνδεση "παίρνω χάπι-->είμαι καλύτερα-->δεν νιώθω τόσο καλά-->αυξάνω την δόση και περιμένω;"
Γιατί αν ναι, καλύτερα να βγεις από αυτό το τριπάκι. Ναι θα σε βοηθήσουν, ναι θα σε κάνουν πιο λειτουργική, αλλά μέχρι το σημείο Χ. Πάνω από αυτό το σημείο Χ το ιδανικότερο είναι να το καταφέρνεις με προσωπική προσπάθεια και όχι με αύξηση της δόσης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

BLUE SEA, δεν έχω διαβάσει τα προηγούμενα μηνύματα του θέματος, αλλά έχω να πω ότι ναι, η φαρμακευτικής αγωγή βοηθάει, εφόσον όμως συνοδεύεται από συζήτηση με ειδικό με στόχο να επεξεργαστείς το θέμα και να έρθει ταχύτερα η αποδοχή.
Σκέψου τι σημαίνει για σένα ο θάνατος (γενικά και ειδικά), τι ήταν ο πατέρας σου για σένα και πως μπορείς να προχωρίσεις με τα παρόντα δεδομένα. Κάθε φορά που το σκέφτεσαι και το ξανά σκέφτεσαι, αυτό, κι ας μην το καταλαβαίνεις παίρνει μια νέα τοποθέτηση μέσα σου.

Εγώ έχασα τον πατέρα μου λίγες ημέρες αφότου μπήκε το 2017 (συγκεκριμένα πριν από ακριβώς 3 μήνες).
Δεν με είχα "δοκιμάσει" ποτέ σε απώλεια άμεσου οικογενειακού προσώπου (πέρα από την απώλεια της σκυλίτσας μου που με είχε αγγίξει πολύ πριν 2,5 χρόνια). Θα πω βέβαια ότι δεν ήμουν ιδιαίτερα κοντά με τον πατέρα μου (οπότε ίσως δεν είμαι αντιπροσωπευτικό δείγμα). Αν επρόκειτο για τη μητέρα μου, που είμαι πολύ κοντά μαζί της, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς για μένα, αλλά...

Η σκέψη που με κρατάει είναι ότι... άνθρωποι, νέοι και μη, χάνουν τον πατέρα και τη μητέρα τους καθημερινά. Κι όμως προχωράνε, έστω και με το βάρος. Είναι το πιο φυσικό να πενθίσεις για μήνες ή και για χρόνια, αλλά θα προχωρίσεις. Γιατί να μην τα καταφέρω κι εγώ/ κι εσύ; Και σκέφτομαι ότι δεν θα με αφήσω πίσω λόγω αυτής της απώλειας. Με έχει πιάσει και μια κρίση των 30 στο καπάκι, ίσως λόγω του συμβάντος που μας αποσυντόνισε οικογενειακώς.

Σου εύχομαι, κλείνοντας να πάνε όλα καλά και να βρεις ξανά τους ρυθμούς σου (πράγμα το οποίο εύχομαι και για μένα).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 753952]

ο καλυτερος τροπος να νικησεις την καταθλιψη,την κοπωση και οτιδηποτε ειναι η διατροφη,ολα ξεκινουν απο το τι τρως,αν τρως μπριζολες στα καρβουνα ειναι σαν να καπνιζεις κουτες τσιγαρα και ας μην εισαι καπνιστης,αν καπνιζεις η πινεις βοηθουν αυτα την καταθλιψη,ολα αυτα τα προβληματα που συζητησατε τα ξεπερασα πολυ ευκολα με μια αυστηρη διατροφη,αμεσως παρατηρησα οτι το κασερι που ετρωγα με το σαλαμακι δεν ηταν και τσο αθωα,ειδικα αυτα που διαφημιζουν με 0% λιπαρα εχουν 100% χημικα,εχω κανει μονος μου μελετες πανω σε ολες τις τροφες,παραδειγμα ενα πιατο αρακα με πατατες βραστες χωρις σαλτσες και καυτερα ειναι το καλυτερο αντικαταθλιπτικο!Πολλους σας πειραζει η ζαχαρη,το αλατι,το σκορδο η το κρεμυδι και ακομη δεν το εχετε καταλαβει,ακομη και το ψωμι που τρωτε φερνει καταθλιψη,ΔΕΝ ΧΩΝΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΨΩΜΙ ΕΥΚΟΛΑ,βαζουν μεσα χημικα,τι γινεται ομως οταν το σωμα δεν μπορει να χωνεψει τις τροφες;το εχεται ψαξει;πιστευω καταστρεφονται μεχρι και κυταρα στον εγκεφαλο μας απο την κακη διατροφη,κανει υστερα παλινδρομηση το στομαχι και ερχονται αυπνιες που προκαλουν φυσικα καταθλιψη,πολυ λογικο αν δεν εχεις εναν 8ωρο σερι υπνο να αρχισει το σωμα να πεφτει σε αποδοση.Για να βοηθησω λοιπον,τρωτε καθημερινα ταχινη,μελι,αποξηραμενα δαμασκηνα,αμυγδαλα,καρυδια,φρουτα εποχης φρεσκα οπως και λαχανικα,κοψτε τα τηγανητα οσο μπορειται,τρωτε ρυζι καστανο στον ατμο,ψαρι βραστο,καστανη ζαχαρη,η καστανη ζαχαρη για καποιους εξυπνους μπορει να χει ιδιες θερμιδες με την ασπρη ομως δεν ειναι εθιστικη!εχω φτασει σε σημειο να μην τρωω καν ζαχαρη γιατι η καστανη δεν ειναι εθιστικη,η ασπρη η ζαχαρη ειναι ιδια με την ηρωινη και υπευθυνη για εκατομυρια θανατους καθε χρονο τα οποια κρυβουν οι μεγαλες εταιριες γιατι πολυ λογικα τα παντα μεσα εχουν ζαχαρη και θα επεφταν οι πωλησεις.Οποιος η οποια θελει συζηταμε,στειλτε ελευθερα προσωπικο μηνυμα για συνταγες γλυκων χωρις ζαχαρη και να ρωτησετε να βοηθησω αν μπορω.Με την διατροφη αυτην εδω και 4 χρονια δεν καπνιζω,ουτε πινω αλκοολ και νιωθω αισιοδοξος να παλεψω την καθε δυσκολια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.