Όταν σας νευριάζουν πώς θα αντιδράσετε; Θα το πείτε;

[Guest 874453]

Σε μένα συμβαίνει το αντίθετο. Επειδή δε θέλω να στεναχωρώ τους δικούς μου κι επειδή σαν άνθρωπος είμαι νευρική, τσακώνομαι πολύ εύκολα με ξένους (οδηγώντας, στο σούπερ μάρκετ, στην τράπεζα κλπ) ώστε να βγάλω εκεί τα νεύρα μου. Αυτό έχει συμβεί γιατί προσπαθώ να είμαι πιο ήρεμη με τους αγαπημένους μου αλλά η νευρικότητα που έχω δε φεύγει και μαζεύεται. Οπότε πολύ χαλαρά τσακώνομαι με ξένους, αν και πλέον με επηρεάζει σωματικά περισσότερο από παλιά.

Η απλά ξέσπας σε κλάματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Εγώ όταν με νευριάζουν συνήθως εκνευρίζομαι πολύ με τον εαυτό μου, σε σημείο να μου φταίνε όλοι και όλα ακόμα και ο ίδιος μου ο εαυτός και να μην θέλω να μιλήσω σε κανέναν ούτε να κάνω τίποτα, ή απλά όπως είπε και η Icognito ξεσπάω σε κλάματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ariana2018]

Σε μένα συμβαίνει το αντίθετο. Επειδή δε θέλω να στεναχωρώ τους δικούς μου κι επειδή σαν άνθρωπος είμαι νευρική, τσακώνομαι πολύ εύκολα με ξένους (οδηγώντας, στο σούπερ μάρκετ, στην τράπεζα κλπ) ώστε να βγάλω εκεί τα νεύρα μου. Αυτό έχει συμβεί γιατί προσπαθώ να είμαι πιο ήρεμη με τους αγαπημένους μου αλλά η νευρικότητα που έχω δε φεύγει και μαζεύεται. Οπότε πολύ χαλαρά τσακώνομαι με ξένους, αν και πλέον με επηρεάζει σωματικά περισσότερο από παλιά.

Καταλαβαίνω τι λες. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατί οπως έγραψες κι εσύ με επηρεάζει σωματικά. "Αρρωσταίνω" κάπως.
Δουλεύω τον αυτοέλεγχο από πολύ νωρίς γιατί υπήρξα κι εγώ σαν εσένα. Αντιλήφθηκα πως γίνομαι χάλια ενώ ξέρω πως έχω δίκιο. Και απλά το χάνω όταν φερομαι σπασμωδικά.
Αυτό που περιγράφεις είναι ο άντρας μου. Νευριάζει απίστευτα με το παράλογο και το επιπόλαιο. Ισως με άλλαξε κι εκείνος ασυνείδητα γιατί δύο νεύρα κάτω από την ίδια στέγη δεν κάνουν χωριό.
Μετά όμως αισθάνεται άβολα, το κατανοώ γιατί έτσι υπήρξα.
Πιθανότατα, αν σε χαλάει, σου χρειάζεται το κίνητρο για να το αλλάξεις.
Η κόρη μου, παρά το γεγονός ότι είναι ένα ισορροπημένο και συνεργασιμο παιδί, έχει λόγω ηλικίας βέβαια, μια τάση εκνευρισμού. Αν δεν της γίνει αυτό που θέλει χαλάει τον κόσμο. Προκειμένου λοιπόν να γίνω η κακία μαμά που μαλώνει, αγνοώ κακές συμπεριφορές κι όταν ρθει η ώρα της μιλάω.

Όπως βλέπεις για μένα οι άνθρωποι αυτοί υπήρξαν το κίνητρο μου για να κάνω υπερβατικες αλλαγές στον εαυτό μου.

Αυτό δε σημαινει πως μου έφυγε αυτή η τάση. Κάθε φορά όμως που το νιώθω, κάτι με σταματά. Πιθανότατα επειδή ξέρω πλέον τις συνέπειες σταματώ ασυναίσθητα. Μου ταιριάζει καλύτερα να είμαι εγκρατής σε όλες μου τις εξάρσεις. Ακόμα και σε αυτές της χαράς. Καλώς ή κακώς άλλαξα κι εκεί. Ενώ ενθουσιάζομουν εύκολα, σήμερα δύσκολα με ενθουσιάζει κάτι. Μόνο τα άλματα του παιδιού μου... Μόνο σε αυτά δείχνω υπέρμετρο ενθουσιασμό.. Της αρέσει πολύ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Zilda]

Θα το πω. Και μάλιστα ξεκάθαρα. Στην αρχή ήρεμα. Μετά πιο έντονα. Παλιά τα κρατούσα όλα μέσα μου αλλά κατάλαβα πως τίποτα Καλο δεν γίνεται μέσα από αυτή τη διαδικασία. Και εγώ στεναχωριέμαι και σπάω και ο άλλος δεν ξέρει ότι έκανε κάτι που με πείραξε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lady M]

Ανάλογα με τη σχέση που έχω με το πρόσωπο που με νευριάζει. Αν είναι δικός μου άνθρωπος, θα το πω συνήθως αμέσως και θα αντιδράσω σε αυτό που γίνεται. Έτσι τις περισσότερες φορές λύνεται και το πρόβλημα.

Αν είναι κάποιο τρίτο πρόσωπο πιο πιθανό να το κρατήσω μέσα μου και να απομακρυνθώ από αυτό το άτομο σταδιακά. Αν με νευριάζει συστηματικά και τα συσσωρεύω μέσα μου, θα έρθει κάποια στιγμή που θα ξεσπάσω. Γενικά το να κρατάς το θυμό σου κάποιες φορές είναι σοφό. Αυτό που λένε να μην πράττεις εν βρασμώ ψυχής. Αλλά άλλες φορές είναι σκέτο δηλητήριο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[RafAspa94]

Χωρίς φωνές και υστερίες, θα κάνω σα να μην έγινε κάτι αλλά παράλληλα θα σηκώσω και τοίχο. Αυτό γίνεται τόσο προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.
Εάν επιχειρήσει το άτομο και με ρωτήσει γιατί έχω αποτραβηχτεί μόνο τότε θα του εξηγήσω γιατί είμαι απόμακρη. Κατά τ άλλα δεν θα κάνω κάποια κίνηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lady M]

Εάν επιχειρήσει το άτομο και με ρωτήσει γιατί έχω αποτραβηχτεί μόνο τότε θα του εξηγήσω γιατί είμαι απόμακρη.

Ποια είναι η αντίδρασή τους όταν τους εξηγείς τις αιτίες απομάκρυνσης; Εμένα δε μου έχει τύχει ακόμη να με ρωτήσει κάποιος ευθέως γιατί απομακρύνθηκα. Ίσως δεν καταλαβαίνουν ή δεν ενδιαφέρονται να καταλάβουν ότι με πείραξε κάτι στη συμπεριφορά τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[RafAspa94]

Ποια είναι η αντίδρασή τους όταν τους εξηγείς τις αιτίες απομάκρυνσης; Εμένα δε μου έχει τύχει ακόμη να με ρωτήσει κάποιος ευθέως γιατί απομακρύνθηκα. Ίσως δεν καταλαβαίνουν ή δεν ενδιαφέρονται να καταλάβουν ότι με πείραξε κάτι στη συμπεριφορά τους.

Να σου μιλήσω ειλικρινά, θα προτιμούσα μια τέτοια συμπεριφορά παρά να προσποιηθεί ότι ενδιαφέρεται, να έρθει να με πιάσει και να προσπαθεί με παντοίους τρόπους ότι εν τέλει εγώ είμαι η υπερβολική της υπόθεσης...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lady M]

Συμφωνώ Ραφαέλα. Η σιωπή κι η απόσταση είναι συχνά οι καλύτερες απαντήσεις, κυρίως σε περιπτώσεις που είναι τελειωμένες. Οπότε τα λόγια είναι φτωχά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Agaphbou]

Συμφωνώ Ραφαέλα. Η σιωπή κι η απόσταση είναι συχνά οι καλύτερες απαντήσεις, κυρίως σε περιπτώσεις που είναι τελειωμένες. Οπότε τα λόγια είναι φτωχά.

Διαφωνώ με αυτό, ειδικά αν ο άλλος δε σε ξέρει καλά οπότε δεν μπορεί να καταλάβει τι σε πείραξε στη συμπεριφορά του. Εμένα όσες φορές έτυχε να με ξεκοψουν άτομα επειδή τους εκνεύριζα χωρίς να μου πουν τον λόγο, απλά με έκαναν να τους αντιπαθώ και να πέφτουν στα μάτια μου, σε φάση "ποιος νομίζει ότι είναι; ας χαλαρώσει λίγο". Ενώ αν έρθει και σου πει ο άλλος τι τον ενοχλεί, σου δίνει μια ευκαιρία να επανορθώσεις άρα νοιάζεται να κρατήσει και να βελτιώσει την επαφή που έχετε.


On topic, όταν νευριάζω μου φαίνεται. Αν πχ, εκνευριστώ πάνω σε μια διαφωνία, αρχίζω να μιλάω πιο κοφτά, αυστηρά και ανεβάζω τον τόνο της φωνής μου. Αν αρχίσει κάποιος να λέει πράγματα που μ' ενοχλούν, γυρνάω και του λέω "ναι, σταμάτα όμως γιατί έχω αρχίσει κι εκνευρίζομαι". Πρέπει να ειπωθεί πολύ μεγάλη κακία για να παραμείνω σιωπηλή και να μην αντιδράσω, ή να μην έχω καθόλου οικειότητα με τον άλλο. Αλλά οι φίλοι μου πχ ακόμη και απ το βλέμμα μου μπορούν να καταλάβουν πανεύκολα πότε αρχίζω κι εκνευρίζομαι, γι αυτό κατευθείαν λένε "ωχ η Αγάπη τα πήρε" και αρχίζουν να μου χαϊδεύουν το κεφάλι -.-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lady M]

Διαφωνώ με αυτό, ειδικά αν ο άλλος δε σε ξέρει καλά οπότε δεν μπορεί να καταλάβει τι σε πείραξε στη συμπεριφορά του. Εμένα όσες φορές έτυχε να με ξεκοψουν άτομα επειδή τους εκνεύριζα χωρίς να μου πουν τον λόγο, απλά με έκαναν να τους αντιπαθώ και να πέφτουν στα μάτια μου, σε φάση "ποιος νομίζει ότι είναι; ας χαλαρώσει λίγο". Ενώ αν έρθει και σου πει ο άλλος τι τον ενοχλεί, σου δίνει μια ευκαιρία να επανορθώσεις άρα νοιάζεται να κρατήσει και να βελτιώσει την επαφή που έχετε.

Η κάθε περίπτωση είναι σίγουρα διαφορετική. Πόσο εύκολο είναι να πεις σε κάποιον "με ενοχλεί η συμπεριφορά σου" όταν δεν το ξέρεις και τόσο καλά, ειδικά όταν βλέπεις ότι είναι στοιχείο του χαρακτήρα του κιόλας κι όχι μεμονωμένη συμπεριφορά; Σε ένα κοντινο μου άτομο μου είναι πολύ πιο εύκολο και θα το πω.
Επίσης αν σε χαλάει τόσο ο άλλος, δεν είναι κακό να τερματίσεις την επαφή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Agaphbou]

Η κάθε περίπτωση είναι σίγουρα διαφορετική. Πόσο εύκολο είναι να πεις σε κάποιον "με ενοχλεί η συμπεριφορά σου" όταν δεν το ξέρεις και τόσο καλά, ειδικά όταν βλέπεις ότι είναι στοιχείο του χαρακτήρα του κιόλας κι όχι μεμονωμένη συμπεριφορά; Σε ένα κοντινο μου άτομο μου είναι πολύ πιο εύκολο και θα το πω.
Επίσης αν σε χαλάει τόσο ο άλλος, δεν είναι κακό να τερματίσεις την επαφή.

Δεν είναι ανάγκη να του πεις "με ενοχλεί η συμπεριφορά σου", αρκεί να δείχνεις επιτόπου ότι κάτι δε σ' αρέσει. Και πάντα υπάρχουν τρόποι για να το πεις με τακτ. Σίγουρα δε λέμε τώρα τον άλλο να τον έχεις δει 3 φορές και να είναι ανυπόφορος, εγώ κυρίως μιλούσα για άτομα που είναι κάτι μεταξύ γνωστού και φίλου, δηλαδή που τα συναναστρέφεσαι αρκετά άλλα δεν είστε και φίλοι.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 26 Οκτωβρίου 2020

Να πω κι ένα σχετικό παράδειγμα @Lady M

Στο 1ο έτος έκανα την 1η μου παρέα με κάποια παιδιά απ' τη σχολή. Τα παιδιά πολύ καλά, ευχάριστα, με χιούμορ, όχι ιδιαίτερα εξωστρεφή αλλά ήταν γενικά ομιλητικοί. Βγαίναμε συνέχεια μαζί, έρχονταν σπίτι μου, είχα πάει κι εγώ στα δικά τους, είχα κοιμηθεί κιόλας εκεί, πηγαίναμε εκδρομές, βόλτες έξω, τα πάντα. Ξαφνικά μετά από κανά τρίμηνο είδα ότι η μία κοπέλα, ενώ ήταν η πιο κοντινή μου απ' όλη την παρέα, άρχισε να ψυχραίνεται και να με αποφεύγει. Σιγά σιγά άρχισαν να απομακρύνονται και οι άλλοι και να κανονίζουν χωρίς να μου λένε. Επειδή στενοχωρήθηκα όταν το πήρα πρέφα, έπιασα την κοπέλα που απομακρύνθηκε πρώτη και τη ρώτησα αν έχει κάτι μαζί μου (μπορεί να είχε συμβεί και κάποια παρεξήγηση εξάλλου). Η απάντηση που έλαβα ήταν "όχι βρε, δεν έχω τίποτα, όλα καλά" και μετά ξανά σιωπή. Μέχρι που μια μέρα, ένα παιδί απ' την παρέα με έπιασε και μου είπε ότι οι 2 κοπέλες της παρέας με θεωρούσαν γενικά σαν άτομο "too much". Πολύ διαχυτική, πολύ κοινωνική, πολύ ενθουσιώδη, γενικά πολύ. Ο ίδιος βέβαια δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο θέμα μαζί μου, ούτε τ' άλλα 2 αγόρια της παρέας. Με ενόχλησε όμως που δεν ήρθαν και οι άλλοι να μου τα ξεκαθαρίσουν κι έτσι τελικά συνέχισα να κάνω παρέα μόνο μ αυτό το 1 παιδί που ήρθε και τα παμε. Η ειλικρίνειά του με βοήθησε πολύ και σε επόμενες κοινωνικές μου συναναστροφές γιατί έμαθα να είμαι πιο ήπια μπροστά σε μαζεμένους ανθρώπους (σιγά το δύσκολο που ήταν εν τω μεταξύ, αν μου το είχαν πει τα κορίτσια θα το είχα διορθώσει κατευθείαν), ενώ με τον ίδιο είμαστε ακόμη πολύ καλοί φίλοι. Η κοπέλα που με απομάκρυνε εν τέλει έκανε κάτι προσπάθειες μετά από χρόνια να μου ξαναπιάσει την κουβέντα σαν να μην τρέχει τίποτα, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Τη θεωρούσα και τη θεωρώ ακόμη σνομπ κι ανώριμη. Με τα άλλα 2 αγόρια συνεχίσαμε να έχουμε καλές, τυπικές σχέσεις, αλλά επίσης με ξενέρωσαν που έμειναν απαθείς οπότε δεν ξαναμιλησαμε ποτέ σαν φίλοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lady M]

Πολύ ωραίο το παράδειγμά σου Αγάπη. Νομίζω ότι οι περισσότεροι φοβόμαστε να πούμε ευθέως την αλήθεια. Κι εγώ είμαι δεκτική στο να μου πει κάποιος, όχι με αγένεια, αλλά με τρόπο, ότι δε σε παω, δεν ταιριάζουμε. Μπορεί να στενοχωρηθώ στην αρχή, αλλά θα το σεβαστώ και θα είμαι οκ. Βέβαια πιάνω και τα σήματα. Όταν ο άλλος δεν επιδιώκει να σε δει, σου μιλάει τυπικά χωρίς να έχει προηγηθεί διαπληκτισμός καταλαβαίνεις ότι δεν επιθυμεί επαφές.

Σε φιλικές σχέσεις έχω μιλήσει ευθέως. Νομίζω δε γίνεται και διαφορετικά. Δε μπορείς να σπάσεις ένα δεσμό έτσι χωρίς να εξηγήσεις. Ήταν δύσκολο, αλλά λυτρωτικό. Βέβαια είχα πατήματα πολύ αρνητικών συμπεριφορών. Δεν ήταν ότι απλά δεν ταίριαζα.
Αν κάποιος κάτι παραπάνω από γνωστός μου απλώς δεν μου ταιριάζει και δεν περνάω καλά μαζί του, χωρίς να έχει γίνει κάτι αρνητικό, δυσκολεύομαι να το πω ευθέως. Προσπαθώ με τη στάση μου να το δείχνω, χωρίς να είμαι σνομπ, αλλά πολύ τυπική και απόμακρη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Αντιδρώ άμεσα και έντονα!
΄Οσες φορές (λίγες) σκέφτηκα να το αφήσω να περάσει και "έλα μωρέ είναι επουσιώδες και δεν αξίζει τον κόπο ν΄ασχοληθώ" το μόνο που κατάφερα ήταν να γίνω γραφική με το να το επαναφέρω κάποιες μέρες αργότερα.
Δεν γινόταν αλλιώς επειδή μ΄"έτρωγε" μέσα μου!
Οπότε αποκλειστικά και μόνο άμεσα και έντονα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[miss marple]

Διαφωνώ με αυτό, ειδικά αν ο άλλος δε σε ξέρει καλά οπότε δεν μπορεί να καταλάβει τι σε πείραξε στη συμπεριφορά του. Εμένα όσες φορές έτυχε να με ξεκοψουν άτομα επειδή τους εκνεύριζα χωρίς να μου πουν τον λόγο, απλά με έκαναν να τους αντιπαθώ και να πέφτουν στα μάτια μου, σε φάση "ποιος νομίζει ότι είναι; ας χαλαρώσει λίγο". Ενώ αν έρθει και σου πει ο άλλος τι τον ενοχλεί, σου δίνει μια ευκαιρία να επανορθώσεις άρα νοιάζεται να κρατήσει και να βελτιώσει την επαφή που έχετε.


On topic, όταν νευριάζω μου φαίνεται. Αν πχ, εκνευριστώ πάνω σε μια διαφωνία, αρχίζω να μιλάω πιο κοφτά, αυστηρά και ανεβάζω τον τόνο της φωνής μου. Αν αρχίσει κάποιος να λέει πράγματα που μ' ενοχλούν, γυρνάω και του λέω "ναι, σταμάτα όμως γιατί έχω αρχίσει κι εκνευρίζομαι". Πρέπει να ειπωθεί πολύ μεγάλη κακία για να παραμείνω σιωπηλή και να μην αντιδράσω, ή να μην έχω καθόλου οικειότητα με τον άλλο. Αλλά οι φίλοι μου πχ ακόμη και απ το βλέμμα μου μπορούν να καταλάβουν πανεύκολα πότε αρχίζω κι εκνευρίζομαι, γι αυτό κατευθείαν λένε "ωχ η Αγάπη τα πήρε" και αρχίζουν να μου χαϊδεύουν το κεφάλι -.-

Πολύ ωραίο το παράδειγμά σου Αγάπη. Νομίζω ότι οι περισσότεροι φοβόμαστε να πούμε ευθέως την αλήθεια. Κι εγώ είμαι δεκτική στο να μου πει κάποιος, όχι με αγένεια, αλλά με τρόπο, ότι δε σε παω, δεν ταιριάζουμε. Μπορεί να στενοχωρηθώ στην αρχή, αλλά θα το σεβαστώ και θα είμαι οκ. Βέβαια πιάνω και τα σήματα. Όταν ο άλλος δεν επιδιώκει να σε δει, σου μιλάει τυπικά χωρίς να έχει προηγηθεί διαπληκτισμός καταλαβαίνεις ότι δεν επιθυμεί επαφές.

Σε φιλικές σχέσεις έχω μιλήσει ευθέως. Νομίζω δε γίνεται και διαφορετικά. Δε μπορείς να σπάσεις ένα δεσμό έτσι χωρίς να εξηγήσεις. Ήταν δύσκολο, αλλά λυτρωτικό. Βέβαια είχα πατήματα πολύ αρνητικών συμπεριφορών. Δεν ήταν ότι απλά δεν ταίριαζα.
Αν κάποιος κάτι παραπάνω από γνωστός μου απλώς δεν μου ταιριάζει και δεν περνάω καλά μαζί του, χωρίς να έχει γίνει κάτι αρνητικό, δυσκολεύομαι να το πω ευθέως. Προσπαθώ με τη στάση μου να το δείχνω, χωρίς να είμαι σνομπ, αλλά πολύ τυπική και απόμακρη.

Αντιδρώ άμεσα και έντονα!
΄Οσες φορές (λίγες) σκέφτηκα να το αφήσω να περάσει και "έλα μωρέ είναι επουσιώδες και δεν αξίζει τον κόπο ν΄ασχοληθώ" το μόνο που κατάφερα ήταν να γίνω γραφική με το να το επαναφέρω κάποιες μέρες αργότερα.
Δεν γινόταν αλλιώς επειδή μ΄"έτρωγε" μέσα μου!
Οπότε αποκλειστικά και μόνο άμεσα και έντονα!

Μου κάνει πολύ *θετική* εντύπωση που η πλειοψηφία κυμαίνεται σε αυτό το μήκος κύματος. Σας θαυμάζω πάρα πολύ, εγώ δυσκολεύομαι πάρα πολύ να μιλήσω, είτε σε γνωστούς είτε σε πολύ κοντινούς, συνήθως προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι υπερβάλλω και α) είτε τα καταφέρνω είτε β) τρώγομαι με τα ρούχα μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lady M]

@miss marple Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο. Σαν κοινωνία έχουμε συνηθίσει να μη μιλάμε, να ανεχόμαστε, να είμαστε φαινομενικά τέλειοι και να τα πηγαίνουμε καλά με όλους. Αλλά είναι πιο επώδυνο μακροπρόθεσμα να το κρατάς μέσα μου και να συντηρείς μία επαφή που δε θες επειδή δε θες να φανείς "ο κακός της υπόθεσης" και να δημιουργήσεις ένταση. Εγώ σιχαίνομαι τις εντάσεις, γι αυτό και συνήθως απομακρύνομαι από ανθρώπους που συστηματικά μου προκαλούν αρνητικότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πάνθηρας!]

Η κάθε περίπτωση είναι σίγουρα διαφορετική. Πόσο εύκολο είναι να πεις σε κάποιον "με ενοχλεί η συμπεριφορά σου" όταν δεν το ξέρεις και τόσο καλά, ειδικά όταν βλέπεις ότι είναι στοιχείο του χαρακτήρα του κιόλας κι όχι μεμονωμένη συμπεριφορά; Σε ένα κοντινο μου άτομο μου είναι πολύ πιο εύκολο και θα το πω.
Επίσης αν σε χαλάει τόσο ο άλλος, δεν είναι κακό να τερματίσεις την επαφή.

Συμφωνώ με αγάπη.... πολύ εύκολα γινεται... να προχθές ειπα σε εναν φιλο

''Ξεκολα ρε βουτυρομπεμπε απο την περιοχη σου επιτέλους... βγες κ πουθενα αλλού"

μπορει να τσατιστηκε αλλα χέστηκα. Δεν ειμαστε υποχρεωμενοι να ανεχομαστε τις ιδιοτροπιες του καθενος ουτε να νομιζει οτι δεν τον επηρεάζουν. Θα τον επηρεάσουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lady M]

Μου άρεσε το "βουτυρομπεμπές".
Στους φίλους είναι πιο εύκολο, υπάρχει άνεση. Και να νευριάσει το πιθανότερο είναι ότι θα του περάσει γιατί υπάρχει υπόβαθρο στη σχέση. Στους γνωστούς είναι πιο άβολο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πάνθηρας!]

Δεν είναι ανάγκη να του πεις "με ενοχλεί η συμπεριφορά σου", αρκεί να δείχνεις επιτόπου ότι κάτι δε σ' αρέσει. Και πάντα υπάρχουν τρόποι για να το πεις με τακτ. Σίγουρα δε λέμε τώρα τον άλλο να τον έχεις δει 3 φορές και να είναι ανυπόφορος, εγώ κυρίως μιλούσα για άτομα που είναι κάτι μεταξύ γνωστού και φίλου, δηλαδή που τα συναναστρέφεσαι αρκετά άλλα δεν είστε και φίλοι.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 26 Οκτωβρίου 2020

Να πω κι ένα σχετικό παράδειγμα @Lady M

Στο 1ο έτος έκανα την 1η μου παρέα με κάποια παιδιά απ' τη σχολή. Τα παιδιά πολύ καλά, ευχάριστα, με χιούμορ, όχι ιδιαίτερα εξωστρεφή αλλά ήταν γενικά ομιλητικοί. Βγαίναμε συνέχεια μαζί, έρχονταν σπίτι μου, είχα πάει κι εγώ στα δικά τους, είχα κοιμηθεί κιόλας εκεί, πηγαίναμε εκδρομές, βόλτες έξω, τα πάντα. Ξαφνικά μετά από κανά τρίμηνο είδα ότι η μία κοπέλα, ενώ ήταν η πιο κοντινή μου απ' όλη την παρέα, άρχισε να ψυχραίνεται και να με αποφεύγει. Σιγά σιγά άρχισαν να απομακρύνονται και οι άλλοι και να κανονίζουν χωρίς να μου λένε. Επειδή στενοχωρήθηκα όταν το πήρα πρέφα, έπιασα την κοπέλα που απομακρύνθηκε πρώτη και τη ρώτησα αν έχει κάτι μαζί μου (μπορεί να είχε συμβεί και κάποια παρεξήγηση εξάλλου). Η απάντηση που έλαβα ήταν "όχι βρε, δεν έχω τίποτα, όλα καλά" και μετά ξανά σιωπή. Μέχρι που μια μέρα, ένα παιδί απ' την παρέα με έπιασε και μου είπε ότι οι 2 κοπέλες της παρέας με θεωρούσαν γενικά σαν άτομο "too much". Πολύ διαχυτική, πολύ κοινωνική, πολύ ενθουσιώδη, γενικά πολύ. Ο ίδιος βέβαια δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο θέμα μαζί μου, ούτε τ' άλλα 2 αγόρια της παρέας. Με ενόχλησε όμως που δεν ήρθαν και οι άλλοι να μου τα ξεκαθαρίσουν κι έτσι τελικά συνέχισα να κάνω παρέα μόνο μ αυτό το 1 παιδί που ήρθε και τα παμε. Η ειλικρίνειά του με βοήθησε πολύ και σε επόμενες κοινωνικές μου συναναστροφές γιατί έμαθα να είμαι πιο ήπια μπροστά σε μαζεμένους ανθρώπους (σιγά το δύσκολο που ήταν εν τω μεταξύ, αν μου το είχαν πει τα κορίτσια θα το είχα διορθώσει κατευθείαν), ενώ με τον ίδιο είμαστε ακόμη πολύ καλοί φίλοι. Η κοπέλα που με απομάκρυνε εν τέλει έκανε κάτι προσπάθειες μετά από χρόνια να μου ξαναπιάσει την κουβέντα σαν να μην τρέχει τίποτα, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Τη θεωρούσα και τη θεωρώ ακόμη σνομπ κι ανώριμη. Με τα άλλα 2 αγόρια συνεχίσαμε να έχουμε καλές, τυπικές σχέσεις, αλλά επίσης με ξενέρωσαν που έμειναν απαθείς οπότε δεν ξαναμιλησαμε ποτέ σαν φίλοι.

Οταν εγω έκραζα τέτοια ατομα που δεν "πολυμιλανε" ... κάποιοι ειχαν χαλαστεί απο εδώ !

Τα ιδια σκατα σε ολες τις παρέες.... οι μπασμένοι - εσωστρεφεις ζηλευουν τους εξωστρεφεις - ικανους.

Σιγα μην γινω εγώ πιο "ηπιος" για να ταιριάξω με τον άλλον... αμα θέλει ακολουθει κ ξεπερνάει τα κομπλεξ και τις ιδιοτροπιες του.

Στο μεταξυ αυτο γινεται κατα κορον απο ανθρωπους που ειναι τέρμα ανασφαλεις... εχουμε φτασει στο σημειο να γνωριζουμε φιλη σε εναν φιλο επειδη ειχαμε βγει ολοι μαζι κ μετά αυτος να βγαινει με αυτην κ με τις φιλες της μονος του....

Ηθελα ν α ξερα δεν παιρνουν χαμπαρι οτι ξεφτυλιζονται;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 27 Οκτωβρίου 2020

Μου άρεσε το "βουτυρομπεμπές".
Στους φίλους είναι πιο εύκολο, υπάρχει άνεση. Και να νευριάσει το πιθανότερο είναι ότι θα του περάσει γιατί υπάρχει υπόβαθρο στη σχέση. Στους γνωστούς είναι πιο άβολο.

Μας κουρασε γενικοτερα.... μερικες ατάκες το τελευταιο καιρο ειναι χαρακτηριστικές

"Καμια κοπελα δεν εκτιμάει τους σωστους άντρες"

"Σιγα μη βρω καποια απο Αθηνα να πηγαινο-ερχομαι"

"Πάλι για γκομενες μιλάτε - σέξ κ μλκιες"

βουτυρομπεμπες 18 χρονων με κλειστομυαλες αποψεις. Κουράζει. Δεν εχει πανω του ιχνος περιπέτειας - ενθουσιασμου και εξωστρέφειας.

Το αποτελεσμα ειναι να χει μεινει τωρα 2-3 χρονια μονος κ να τα ριχνει στις γυναικες. Οι γυναικες μια χαρα βρισκουν να καλοπεράσουν... το θεμα ειναι ΕΣΥ τι κάνεις.

(Εσενα που δειχνω με το δάχτυλο που καθε βράδυ κλαις σε εμβρυικη στάση στο κρεβάτι σου μονος και αζευγάρωτος ΧΑ ΧΑ ΧΑ ).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Aura]

Οταν εγω έκραζα τέτοια ατομα που δεν "πολυμιλανε" ... κάποιοι ειχαν χαλαστεί απο εδώ !

Τα ιδια σκατα σε ολες τις παρέες.... οι μπασμένοι - εσωστρεφεις ζηλευουν τους εξωστρεφεις - ικανους.

Σιγα μην γινω εγώ πιο "ηπιος" για να ταιριάξω με τον άλλον... αμα θέλει ακολουθει κ ξεπερνάει τα κομπλεξ και τις ιδιοτροπιες του.

Στο μεταξυ αυτο γινεται κατα κορον απο ανθρωπους που ειναι τέρμα ανασφαλεις... εχουμε φτασει στο σημειο να γνωριζουμε φιλη σε εναν φιλο επειδη ειχαμε βγει ολοι μαζι κ μετά αυτος να βγαινει με αυτην κ με τις φιλες της μονος του....

Ηθελα ν α ξερα δεν παιρνουν χαμπαρι οτι ξεφτυλιζονται;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 27 Οκτωβρίου 2020

Μας κουρασε γενικοτερα.... μερικες ατάκες το τελευταιο καιρο ειναι χαρακτηριστικές

"Καμια κοπελα δεν εκτιμάει τους σωστους άντρες"

"Σιγα μη βρω καποια απο Αθηνα να πηγαινο-ερχομαι"

"Πάλι για γκομενες μιλάτε - σέξ κ μλκιες"

βουτυρομπεμπες 18 χρονων με κλειστομυαλες αποψεις. Κουράζει. Δεν εχει πανω του ιχνος περιπέτειας - ενθουσιασμου και εξωστρέφειας.

Το αποτελεσμα ειναι να χει μεινει τωρα 2-3 χρονια μονος κ να τα ριχνει στις γυναικες. Οι γυναικες μια χαρα βρισκουν να καλοπεράσουν... το θεμα ειναι ΕΣΥ τι κάνεις.

(Εσενα που δειχνω με το δάχτυλο που καθε βράδυ κλαις σε εμβρυικη στάση στο κρεβάτι σου μονος και αζευγάρωτος ΧΑ ΧΑ ΧΑ ).

Αφού δεν τους γουστάρεις γιατί τους κάνεις παρέα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.