Τοξικές σχέσεις

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Χμ από που φαίνεται ότι δεν έδωσα το benefit of the doubt?

«δικασα» τον τρόπο απάντησης και τη λογική «μα είναι ξεκαθαρο τι εννοώ, γιατί το γράφω εγώ» ή το «αφού παρερμηνεύει κάποιος το χ ή δεν πιάνει αυτό που λέω φταίει εκείνος ή έχει κακη πρόθεση». Συνήθως αν κάτι μου ναι ελλιπές θα προχωρήσω σε διευκρινίσεις, αν με ενδιαφέρει, αν όχι απλώς το αγνοώ.
Στην προκειμένη με ενδιέφερε μόνο η στάση που χε προς το άλλο μέλος. Άρα αγαπητέ δεν έπιασες το νόημα της παρέμβασης μου και το στόχο της. Και όντως δεν με ενδιέφερε να ναι εμφανής. Δεν έχει να κάνει με τα όσα αναφέρεις πάντως, στα οποια συμφωνώ εν μέρει.
Εγω συμφωνω οπως τα εγραψες. 👍😊
Καμια φορα παρερμηνευουμε αθελα μας τον αλλον, επομενο ειναι συμβαινει και εκει ακριβως αντι να πουμε ξερεις τι ακριβως εννοεις με αυτο? Για να ειμαστε κι εμεις ακριβεις στη συνεχεια, συνεχιζουμε με μια "επιβαλλομενη αποψη". Τερμα λαθος.

Μιλαω γενικα παιδια μην παρεξηγηθει κανεις, Γενικα απο το τι εχω συναντησει στη ζωη μου.
 

annfire

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η annfire αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 262 μηνύματα.
Πάντως παιδιά αν εχετε τραύματα ανοιχτά μην λειτουργείτε ως players σε επόμενες αλληλεπιδράσεις με το φύλο προτιμησής σας.
("Για μια κοινωνία πιο καθαρή"😜😜)
Εδώ βέβαια να πούμε πως οι τοξικοί μη διαγνωσμένοι ψυχικά ανθρωποι( πιθανότατα όλοι μας δηλαδή) αν το καλοσκεφτούμε λειτουργούν σαν πιόνια στο σκάκι της κοινωνίας. Αν δεν υπήρχαν εκείνα τα "ανισόρροπα" τί δουλειές θα είχαν οι ψυχοθεραπευτές;
Άντε γειά, γίνετε players, τρώει κοσμος απ αυτό.:jumpy:
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

όχι αυτό έχει ένα πόιντ. Περνάνε κι οι δυο καλά, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς να πληγώνεται κανείς, δατ ιζ σαμ γκουντ αντβάις :lol:
Αρκεί να το ξέρει ο συνένοχος και να μην πάθει trust issues από φρούδες ελπίδες.:lol::lol:
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
και κατι αλλο, κρυβουμε την τοξικοτητα κατω απο ενα υπεροχο τιπ "passive aggressive ", δεν ειμαι εγω τοξικος, εσυ εισαι επιθετικος απεναντι μου.
Ναι αλλα υπαρχουν και αλλοι τροποι αντιμετωπισης. Τον φερνεις αντιμετωπο με την ιδια του την τοξικοτητα.
Ξερετε το φιδι αν δαγκωθει το ιδιο πεθαινει λενε.
Ας ελπισουμε ο καθε τοξικος να βρει το δικο του healing και να θεραπευτει. :)
 

miss marple

Πολύ δραστήριο μέλος

Η miss marple αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 859 μηνύματα.
Αρκεί να το ξέρει ο συνένοχος και να μην πάθει trust issues από φρούδες ελπίδες.:lol::lol:

Ινδιδ.

Παρόλαυτα, δεν το αποκλείω να δούμε θέμα ''νόμιζα ότι το πάμε για γάμο αλλά στην πραγματικότητα ήθελε ουάν νάιτ σταντ'' με τον ανάλογο επακόλουθο χαμούλη στις απαντήσεις.... :lol:
 

Guest 298675

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Οι δύσκολες σχέσεις ειναι σχολείο, έχουν να διδαξουν πολλά που αφορούν κυριως τον εαυτό μας αλλά και την σχέση μας με τους άλλους.Όταν απεγκλωβίστεις και δεις τα πράγματα απ έξω τότε παίρνουν άλλη όψη! Γαληνευεις και ίσως φτάσεις σε επίπεδο να καταφέρεις να κρατήσεις μόνο τα όμορφα της σχέσης και τα δύσκολα να τα μελετήσεις και να γίνουν ένα ωραίο μάθημα εξέλιξης. Νιώθω ευγνώμων που έγινε τόσο βασανιστικά και τόσο αργά χρονικά αυτή η προσωπική ανακάλυψη. Μονο έτσι μαθαίνεις. Εύκολες διαδικασίες δεν υπάρχουν.. Και όλη αυτή η πορεία είναι ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ για να δώσεις εξηγήσεις, να εξελιχθείς να πας στο επόμενο επίπεδο.

Αυτές οι καταστάσεις όπως και όλα τα δύσκολα δεν είναι πάντα θέμα απόφασης πχ να πεις εμενα εδώ δεν μου αρέσει άρα φευγω. αλλά θέμα ωρίμανσης συναισθήματος η αντιμετώπιση τους. Δεν πατάς ένα κουμπί και αλλάζεις το συναίσθημα.. Αυτό όταν εμπλέκεται και αυτός ο πάραγοντας και έχει προχωρήσει η οποία σχέση. Η διαδικασία θα πάρει χρόνο και ΠΡΈΠΕΙ να πάρει χρόνο για να γίνει σωστά και να ειναι προς ωφελος σου. Όταν γίνει,θα το καταλάβεις και θα ξαλαφρωσεις!

Όταν είσαι εκλοβισμενος μέσα σε δυσκολη σχέση είναι σχεδόν αδύνατον να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει.Υπάρχει συνέχεια ένα γιατί, ένα παράπονο, σκέψεις που παίρνουν και έρχονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με βάση τα γεγονότα κλπ. Χρειάζεται αρκετός καιρος για να δεις την πραγματικότητα ωμή (όχι αυτή που μπορεί να έχεις πλασει η αυτή που σε βολεύει η αυτη που σε κάνει να νιώθεις ανετα) και μετά έρχονται οι περισσότερες απαντήσεις να ολοκληρώσουν τις σκέψεις σου.
Το σημαντικό ειναι να καταλάβεις γιατί έχεις στην ζωή σου αυτόν τον άνθρωπο(για εμένα αυτο ηταν και είναι το πιο σημαντικό) , τι σου προσφέρει, γιατί μένεις στην σχέση ενώ δεν νιώθεις άνετα, γιατί επιτρέπεις ανουσιες συγκρούσεις, γιατί δεν έβαλες όρια όταν έπρεπε, γιατί δεν προστάτευσες την ψυχική σου υγεία, γιατί δεν ήσουν ειλικρινής κλπ. Ακόμα και στην αγάπη είναι καλό να υπάρχουν όρια και σεβασμός προς τον συνάνθρωπο ότι και να σου κάνει όπως και να είναι,οτι και να ξεστομίσει κλπ.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα τόσα ερωτηματικά που μπορεί να ταλαιπωρούν και να φαντάζουν βουνό.

Ήμουν αρκετά χρόνια σε μια σχέση προσπαθώντας να αλλαξω την σύσταση της. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της προσωπικης μου εμπειρίας αν θα μπορούσα να βάλω έναν τιτλο με δύο λόγια. Ήμουν σε μια σχέση που δεν υπήρχε χώρος για εμένα, δεν υπήρχε πλήρης αποδοχή δεν ένιωθα άνετα και ελεύθερα να εκφραστώ.
Υπήρχε έντονα το επικριτικό στοιχείο και η τάση να πιέζονται κατάστασης για να εξηπηρετησουν συνήθως την άλλη πλευρά.Όταν συνέβαινε ένα περιστατικό επετρεπα να με επηρεασει σε βαθμό να το σκέφτομαι όλη την ημέρα και να μην μπορώ να κοιμηθώ ήρεμη.Ήταν εξοντωτικό και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ τότε.Τονίζω ότι ήταν η μοναδική σχέση που αισθανόμουν έτσι.Δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί..Μάλλον είναι το πιο δύσκολο και θα πάρει περισσότερο χρόνο να το βρω. Ήμουν σε μια σχέση που δεν παίρνουσα ομορφα-ξεγνοιαστα για πολλούς λόγους αλλά για άλλους τόσους δεν είχα την δυναμη να διακόψω. Υπήρχε ένας μηχανισμός που συντηρουσαμε και οι δύο πλευρές που έως και σήμερα δεν έχω καταλάβει πως προέκυψε..Πριν από λίγα χρόνια συνειδητοποίησα ξεκάθαρα και το είπα δυνατά στον εαυτό μου ότι πάντα προσπαθούσα να αλλάξω την σύσταση της και να πάρω απόσταση ασφαλείας αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνα. Παντα γινόταν κάτι και με γυρνούσε πίσω πιθανόν και από συνήθεια. Δεν άκουγα εμένα και τους προβληματισμούς μου αυτό ειναι το μονο σίγουρο. Ίσως να μην ήμουν σε θέση ίσως να είχα την προσοχή μου στραμμένη αλλού ίσως να το κουκούλωνα, δεν εχω απαντήσει ξεκάθαρα ακόμα ούτε σε αυτό τον γρίφο. Το σίγουρο όμως είναι πως ανακάλυψα μέσα από μια επώδυνη για εμένα διαδικασία ότι δεν είχα μάθει να αντιμετωπίζω τα δύσκολα συναισθήματα μου. Δεν τα βιωνα στο επακρο και δεν τα αναγνώριζα πάντα. Τα εθαβα εις γνώση μου και αυτό είχε επίπτωση σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Φυσικά μαζευοντουσαν και όταν γινόταν η έκρηξη ήταν πολύ άσχημο και στο τέλος ένιωθα τύψεις.. Αυτό είναι κάτι που έχω αλλάξει σιγά σιγά και είμαι σε πολύ καλό δρόμο,παντα με βοήθεια.
Αυτό ξεκίνησε όταν άρχισα να θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου,οταν άρχισα να με υπολογίζω όταν άρχισα να αποφασίζω πως θέλω να είναι η ζωή μου και ποιον θέλω να έχω μέσα. Κάτω από αυτό το στρώμα υπήρχε ένα άλλο επίπεδο που έλεγε ότι στην πραγματικότητα ούτε εγώ απόδεχομουν τον άλλο και ούτε εγώ τον είχα μέσα στην καρδιά μου έτσι όπως ειναι η αγάπη και όλα αυτά τα πλούσια συναισθήματα που νιώθουμε για τους ανθρώπους μας. Κάποτε παίρνουσαμε καλά, με τις πλάκες μας και την τρέλα μας. Έκτοτε όταν το δέσιμο κάπως έγινε πιο στενό άλλαξαν όλα και εκεί ήταν το κομβικό σημείο για εμένα. Ήταν ένα σημείο που έλεγε ότι τώρα θα έρθει το επόμενο σταδιο σε αυτή τη σχέση και είτε μπαίνεις μέσα σε αυτό είτε το αφήνεις ως έχει. Αυτό δεν έγινε ποτέ, δεν καταφέραμε να εξελίξουμε κάτι παρόλο που το είχαμε συζητήσει. Πάλι θα πω ότι και εδώ ότι προϋπόθεση ειναι να θέλουν και οι δύο και να βγαίνει αυτό αβίαστα και φυσικά. Προσωπικά δεν είχα την δύναμη(τώρα το λέω) και δεν το σκεφτόμουν κιόλας εκείνη την περίοδο οπότε σιγά σιγά περνούσαν τα χρόνια και εγκλοβιζομουν όλο και περισσότερο σε μια σχέση που αντι να εξελίσσεται φυσιολογικά και να εξελίσσομαι και εγώ μέσα σε αυτη γινόταν το αντίθετο.Η στασιμότητα ηταν αυτό που ήταν αντίθετο στην ιδιοσυγκρασια μου και με στεναχωρουσε. Βαλτωνε και το αντιφατικό ήταν ότι και οι δύο συντηρουσαμε κάτι τέτοιο όντας σε αυτή την σχέση και μη διακόπτοντας της. Και οι δύο είχαμε παράπονα ο ένας από τον άλλον το ένιωθα συχνά παρόλο που μπορεί να μην το επικοινωνούσαμε πάντα άμεσα. Πιστεύω ότι δεν υπήρχε αποδοχή από καμιά πλευρά γι αυτό και η εξέλιξη αυτή. Δεν υπήρχε θαυμασμός, δεν υπήρχε η ανάγκη να μιλήσεις Ν ανοίξεις την καρδιά σου, δεν υπήρχε προσμονή να τον δεις να περιμένεις να σου πει την γνώμη του για κάτι που ζητήσες επειδή ξέρεις ότι θα σε ακούσει, θα προσέξει τι θα πει κλπ κλπ.
Επόμενο κομβικό σημείο ήταν όταν ξεκίνησα να ξεκαθαρίζω μέσα μου τι θέλω και τι όχι και εκεί προέκυψε αναταραχή γιατί ξεκίνησα να λέω ναι σε εμένα και όχι στους άλλους. Έκανα ότι πραγματικά ήθελα και όπου πιεζομουν έλεγα όχι και με προστατευα. Έγινε απότομα και καθόλου ευγενικά, απομακρυνθηκα πιο αποφασίστηκα αλλά χωρίς να σκεφτώ τι αφήνω πίσω. Φυσικά και ηθικά δεν ήμουν Ο.Κ αλλά εκείνη την στιγμή ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη μου να υπερισχύσει το εγώ. Με ταλαιπώρησε ψυχικά πολύ όλη αυτη η διαδικασία γιατί ήξερα ότι έκανα το σωστό αλλά ένιωθα τύψεις παράλληλα γιατί ο τρόπος μου δεν ήταν καλός. Απ την άλλη πλευρά υπήρχε δυσαρέσκεια κάτι το οποίο ήταν απολύτως φυσιολογικό και κατανοητό αλλά δεν μπορούσα να διαχειριστώ ταυτόχρονα την Επανάσταση μου και την άλλη πλευρά.

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος έχει ευθύνη για τον εαυτό του και στον καθένα ανάλογει το δικό του μερίδιο. Η προσωπική ευθύνη είναι κάτι το οποίο δεν σκεφτόμουν στο παρελθόν γι αυτό και δεν είχα καταλάβει πόσο σοβαρο είναι αυτό το θέμα και πόσο προβληματικο είναι να συντηρεις κάτι που δεν μπορείς, δεν θες κάτω από αυτές τις συνθηκες, δεν νιώθεις άνετα. Φαινοταν ότι και οι δύο δεν παίρνουσαμε καλά, δεν υπήρχε χαρά στην σχέση μας και ανοιχτή καρδιά οπότε ήταν θέμα χρόνου να έρθει και το τέλος.
Το σοφό θα ήταν να κάναμε μια παύση, κάτι το οποίο επιδίωξα αλλά και πάλι δεν κατάφερνα να τηρήσω για πολλούς λόγους. Πάντα πίστευα ότι θα καταφέρουμε να συντονιστουμε ακόμα και σε αυτό αλλά ήταν αδύνατον.. Ήταν ακατάλληλες οι χρονικές στιγμές πάντα και ίσως να μην ήμουν ούτε εγώ έτοιμη για μια σχέση ουσιαστική αλλά με άλλους όρους. Σίγουρα υπήρχε λόγος και τώρα το καταλαβαίνω.

Υπάρχουν φυλές, αν βρεις που ανήκεις είσαι τυχερός. Η δική μου ανάγκη για αποδοχή, σεβασμό, αγάπη είναι πολύ εντονη. Αποδοχή όμως και από τις δύο πλευρές. Όπου δεν υπάρχει πλέον έχω καταλάβει ότι δεν ανήκω και αυτό δεν με ρίχνει ούτε με στεναχωρεί πάρα με ευχαριστεί γιατί το αναγνωρίζω και το αντιμετωπίζω. Έχει αλλάξει τελείως ο τρόπος που αισθάνομαι γιατι με υπολογίζω, έχω αυτοεκτίμηση και πολλά άλλα που ανακαλύπτω με το πέρασμα του χρόνου.
Η ιστορία αυτή αφορά φιλική σχέση και όχι ερωτική.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Ναι υπηρξε.Θα ελεγα ηταν η δευτερη μου σχεση και δεν ημουν τοσο εμπειρη να το θεσω ετσι με ανθρωπους και σχεσεις γενικα καθως η πρωτη σχεση κρατησε οσο και το σχολειο,η δευτερη ηρθε μετα στα φοιτητικα χρονια.
Στην αρχη εμοιαζε το απολυτο που λεμε,οχι μονο ερωτας και ταυτιση σε πολλα,αλλα πολλα άλλα ακομη στοιχεια που ως σχεση με εκαναν να πιστευω εκεινη τη στιγμη που τη βιωνα και μαλιστα στην αρχη της οτι ηταν ενας ανθρωπος καλος σε σχεση και με τις γυναικες γενικοτερα.Στην αρχη δεν ηταν αυτο που εβγαλε μετα.
Μετα τη συγκατοικηση γιατι σκεφτηκα να συγκατοικησω λογω εξοδων και επειδη πιστευα τοτε εκεινη τη στιγμη οτι ηταν και μια ευκαιρια να δω καποια πραγματα παραπανω αν θες σε εκεινη τη σχεση και σε εκεινον.Οταν ολα βλεπεις οτι βαινουν καλως δεν σκεφτεσαι το ασχημο,δε σκεφτεσαι οτι θα ναι η περιπτωση μιας ακομη τοξικης σχεσης.
Μετα τη συγκατοικηση αλλαξε και αλλαξε με την εννοια να γινει βιαιος/αποτομος να μη με αφηνει να βγαινω με τις φιλες οπως εβγαινα,να αρχισει να μου κοβει σιγα σιγα επικοινωνια με γνωστους και φιλες/φιλους που ειχα απο πριν και ειχα μια καποια επικοινωνια.Στην αρχη ελεγα με αγαπαει και με θελει.Δεν εβλεπα τις αλυσιδες μεταφορικα,με εκοβε απο τη ζωη που ειχα συνηθισει να ζω ωστε να με χειριζεται απολυτα.
Καποιες φιλες τον ελεγαν περιεργο αλλες ελεγαν οτι ηταν παθιασμενος και ζηλευε και ετσι κανουν οσοι σε γουσταρουν,σε θελουν μονο για τον εαυτο τους,ειναι κτητικοι κλπ.Γιαυτο δεν παραξενευτηκα αν θες αν και αναρωτηθηκα μεσα μου πολλες φορες αν ειναι φυσιολογικο αυτο που ζω. Ειχα εφησυχασει αν θες οτι ειχα βρει μια σχεση και εναν ανθρωπο ειχα και τα μαθηματα γενικα δεν ειχα να το πω 5000 επιλογες να πω α ξερεις φευγω αυριο.Εκεινη τη στιγμη ειχα βολευτει αν θες ε λεω θα τελειωσω τη σχολη ξερω γω και μετα βλεπω.
Εβλεπα ρεντ φλαγκς απιστευτα σε σημειο να με ρωταει με ποιον μιλαω,τι ψωνισα και για ποιο λογο αγορασα κατι που ειχα παρει για παραδειγμα και δεν του αρεσε.Ολα αυτα θα ελεγα τα ανεχομουν ελεγα θα αλλαξει ειχε καποια θεματα με τη δουλεια του ,ε το απεδιδα οτι και καλα πιεζοταν στη δουλεια και τα εβγαζε ετσι.Μετα αρχισε τα βιαια επεισοδια και εννοω ξυλοδαρμο κλπ και εκει ηταν "καμπανακι" αλαρμ.Το ιδιο βραδυ μαζεψα τα πραγματα και πηγα στο σπιτι μιας φιλης σε ασχημη κατασταση και κυριως νιωθοντας ενα κενο μαυρο.Να ναι καλα η φιλη με στηριξε και οι υπολοιπες κολλητες δηλαδη.Το θεμα ηταν εκεινος μετα δεν παραδεχτηκε τιποτα και μετα παρακαλουσε συν ακομα τα εριξε ολα σε μενα οτι εγω συμπεριφερθηκα ετσι και ηταν η αιτια που εκφραστηκε ετσι.
Εκει καταλαβα που ειχα μπλεξει.Φευγοντας συνειδητοποιησα πολλα,απο τη μια ειχα γλιτωσει απο εναν φουλ χειριστικο και τοξικο παραλληλα,και απο την αλλη ενιωσα θυμα αν θες που χαραμισα αυτο το χρονο μου μαζι του.Ηταν και ενοχικος συν τοις αλλοις σε εκανε να νομιζεις οτι εσυ φταις και διαρκως εριχνε το βαρος και την ευθυνη στους αλλους,καθαρα προβληματικος.Την αλλη μερα θυμαμαι μπορει να ηταν και την τριτη μερα πηγα με τη φιλη μου και πηρα και τα υπολοιπα πραγματα μου,εκεινος ελειπε,ετσι του ειχα πει,να εχει φυγει,γιατι δεν ηθελα να τον ξαναδω μπροστα μου.
Και ηταν ενα μαθημα και ενα μεγαλο κεφαλαιο αν θες.Οι χειριστικοι/τοξικοι ανθρωποι εχουν ενα τροπο να κρυβονται και να περνανε απαρατηρητοι αν θες στους τριτους στους αλλους ακομα και στο ιδιο το θυμα,να κουκουλωνουν με μαεστρια τις πραξεις και τις συμπεριφορες τους.Για παραδειγμα σε μενα στην αρχη οι φιλες νομιζαν και αυτες οτι ηταν ενα καταπληκτικο ατομο,μα σου κανει αυτα,μα σε αγαπαει,μα ξερω γω το ενα το αλλο,κι ομως αποδειχτηκε τοξικος.
Εχουν μια μαεστρια αν θες να πετανε στον αλλον την αρνητικοτητα τους που πηγαζει απο δικα τους προσωπικα βιωματα βεβαιως ή αλλες ψυχοπαθολογικες καταστασεις,να εκτοξευουν στον αλλον ολη την αρνητικοτητα/τοξικοτητα με αποτελεσμα ο αλλος να νιωθει καταρρακωμένος.Σε οδηγουν σε μια ψυχικη εξαθλιωση αν θες και ολο αυτο το κανουν με εναν τροπο μαγικο ωστε ο αλλος καμια φορα να μην μπορει να αντιληφθει την προβληματικη συμπεριφορα και τη ζημια που υφισταται,παρουσιαζονται σαν αυτοκλητοι σωτηρες και καλα ηρθαν να σε βοηθησουν και νοιαζονται για σενα πραγματικα και σε αφηνουν να ταλανιζεσαι σε ερωτηματα,τελικα μηπως λεει αληθεια? Σε αποκοβουν απο καθε επικοινωνια με οσα ατομα ηξερες και απο την προηγουμενη ζωη σου γενικα,μονο και μονο για να ασκησουν πληρη εξουσια πανω σου.Και μετα λιγο λιγο αρχιζει η μειωση,η υποβαθμιση,ειναι σαν το ναρκωτικο σε παραλυουν και δεν ξερεις που να πας.
Αν ομως καποιος το καταλαβει γρηγορα ειναι πολυ καλο να φυγει αμεσως για να σωθει.
Καποιοι δεν το αντιλαμβανονται στην αρχη και αλλοι ενω το βλεπουν και το ζουν εχουν εγκλωβιστει σε μια καθημερινοτητα τετοια με παιδια και δουλειες που ειναι δυσκολο να κανουν αυτο το τα παραταω ολα και φευγω τωρα!Εξαναγκαζονται να μεινουν ισως γιατι δεν μπορουν να τα βγαλουν οικονομικα περα μονοι.Κι αυτο ειναι το χειροτερο πιστευω.Να αναγκαζεσαι να μενεις σε μια τετοια σχεση/γαμο και να τα υπομενεις ολα αυτα ειτε για το οικονομικο ειτε γιατι φοβασαι τι θα πουν οι γονεις ή το σοι για παραδειγμα,αφησες τον αντρα σου και μονη τι θα κανεις? Τα εχουμε δει και αυτα.Δυστυχως.
Το θεμα ειναι να αναγνωριζουμε τα σημαδια νωρις αν θελετε και να αντιδραμε ή να φευγουμε σωζοντας εμας.Αν υπαρχουν παιδια καλο ειναι να μη μενουν και τα παιδια σε μια τετοια δραματικη κατασταση.Υπαρχουν φορεις τωρα πια μπορει καποιος/καποια γιατι υπαρχουν ανδρες γυναικες τοξικοι ως ανθρωποι,να παρει τηλεφωνο να ζητησει βοηθεια/στηριξη το οτιδηποτε υπαρχουν οι γνωστες γραμμες ψυχολογικης υποστηριξης και αναλογοι φορεις που βοηθανε τα θυματα σε τετοιες περιπτωσεις.
Τι αποκομισα?Πολλα.Καταρχην ηταν "σχολειο" ολοκληρο να μπορω να ξεχωριζω αλλες παρομοιες περιπτωσεις στο χωρο εργασιας για παραδειγμα και σε φιλικες ή συγγενικες σχεσεις.Ξερετε η τοξικοτητα δεν εχει ορια και κοκκινες γραμμες.Καμια φορα μπορει να ειναι ενα αγαπημενο οικογενειακο μας προσωπο που εμεις επειδη το αγαπαμε και το σεβομαστε δεν κατανοουμε την τοξικοτητα ή την υπομενουμε αλυπητα.Εχει πολλες εκδηλωσεις η τοξικοτητα.
Με εκανε λοιπον να ξεχωριζω στο εξης τους ανθρωπους και ναι να ειμαι περισσοτερο επιλεκτικη.Θα ελεγα μου αποκαθηλωσε τον ερωτα γιατι επαψα να πιστευω στο απολυτο οπως πιστευα μεχρι τοτε,και εφεξης σε ολα μου κραταω μικρο καλαθακι που λεμε.Αναλογα τους ανθρωπους και τις συμπεριφορες τους βεβαιως.:)
Η σχέση που περιγραφεις μου θυμίζει δύο ζευγάρια στο πολύ κοντινό μου περιβάλλον που επαναλαμβανονται και στις δύο περιπτώσεις τα ίδια μοτίβα.
Εσύ τα κατάφερες. Εκείνες ακόμα όχι..

Ο άντρας είναι τρελά ερωτευμένος όπως και εκεινη, πείθει την γυναικα να παντρευτουν πολύ σύντομα και εν συνεχεία να αποκτήσουν παιδάκι.
Γίνονται αυτά και σιγά σιγά μετά την γέννα ξεκινά ο Γολγοθάς.. Εκείνος πολύ έντεχνα και σιγά εμφανίζει το πραγματικό του πρόσωπο, είναι ζηλιάρης, δεν επιτρέπει στην γυναίκα του εξόδους-ταξίδια με φίλες, γίνεται επιθετικός λεκτικά αλλά και σωματικά. Προσπαθεί και τα καταφέρνει φυσικά να απόκοψει εκείνη από το οικογενειακό δέντρο αλλά και από φίλους και πλέον είναι όλη δικιά του. Δέχεται βία σε όλα τα επίπεδα, είναι εγκλωβισμένη και αδυνατεί να μιλήσει.
Αυτα τα μοτίβα,αυτη η τακτική είναι πολύ συγκεκριμένη και επαναλαμβανονται σαν φαύλος κύκλος που ΜΌΝΟ η γυναίκα είναι σε θέσει να αλλάξει κάτι. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να φύγει χωρίς να ειδοποιήσει δηλαδή στα κρυφά και να μην αφήσει κανένα ίχνος πίσω της. Αν δεν γίνει έτσι, υπάρχουν περιπτώσεις που ο άντρας σκοτώνει την γυναίκα γιατί δεν αντέχει την εγκαταληψη.
Έδω υπαρχουν σοβαρά ψυχιατρικά θέματα τα οποία δεν μπορείς πάντα να αντιληφθείς.

Είσαι τυχερή που είχες την τύχη και την δύναμη να φύγεις. Υπάρχουν γυναίκες που υπομενουν τα πάντα γιατί μέσα στο καλάθι που λέγεται αγάπη αυτή περιλαμβάνει το οτιδήποτε έχει να κάνει με τον άνθρωπο τους.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Οι δύσκολες σχέσεις ειναι σχολείο, έχουν να διδαξουν πολλά που αφορούν κυριως τον εαυτό μας αλλά και την σχέση μας με τους άλλους.Όταν απεγκλωβίστεις και δεις τα πράγματα απ έξω τότε παίρνουν άλλη όψη! Γαληνευεις και ίσως φτάσεις σε επίπεδο να καταφέρεις να κρατήσεις μόνο τα όμορφα της σχέσης και τα δύσκολα να τα μελετήσεις και να γίνουν ένα ωραίο μάθημα εξέλιξης. Νιώθω ευγνώμων που έγινε τόσο βασανιστικά και τόσο αργά χρονικά αυτή η προσωπική ανακάλυψη. Μονο έτσι μαθαίνεις. Εύκολες διαδικασίες δεν υπάρχουν.. Και όλη αυτή η πορεία είναι ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ για να δώσεις εξηγήσεις, να εξελιχθείς να πας στο επόμενο επίπεδο.

Αυτές οι καταστάσεις όπως και όλα τα δύσκολα δεν είναι πάντα θέμα απόφασης πχ να πεις εμενα εδώ δεν μου αρέσει άρα φευγω. αλλά θέμα ωρίμανσης συναισθήματος η αντιμετώπιση τους. Δεν πατάς ένα κουμπί και αλλάζεις το συναίσθημα.. Αυτό όταν εμπλέκεται και αυτός ο πάραγοντας και έχει προχωρήσει η οποία σχέση. Η διαδικασία θα πάρει χρόνο και ΠΡΈΠΕΙ να πάρει χρόνο για να γίνει σωστά και να ειναι προς ωφελος σου. Όταν γίνει,θα το καταλάβεις και θα ξαλαφρωσεις!

Όταν είσαι εκλοβισμενος μέσα σε δυσκολη σχέση είναι σχεδόν αδύνατον να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει.Υπάρχει συνέχεια ένα γιατί, ένα παράπονο, σκέψεις που παίρνουν και έρχονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με βάση τα γεγονότα κλπ. Χρειάζεται αρκετός καιρος για να δεις την πραγματικότητα ωμή (όχι αυτή που μπορεί να έχεις πλασει η αυτή που σε βολεύει η αυτη που σε κάνει να νιώθεις ανετα) και μετά έρχονται οι περισσότερες απαντήσεις να ολοκληρώσουν τις σκέψεις σου.
Το σημαντικό ειναι να καταλάβεις γιατί έχεις στην ζωή σου αυτόν τον άνθρωπο(για εμένα αυτο ηταν και είναι το πιο σημαντικό) , τι σου προσφέρει, γιατί μένεις στην σχέση ενώ δεν νιώθεις άνετα, γιατί επιτρέπεις ανουσιες συγκρούσεις, γιατί δεν έβαλες όρια όταν έπρεπε, γιατί δεν προστάτευσες την ψυχική σου υγεία, γιατί δεν ήσουν ειλικρινής κλπ. Ακόμα και στην αγάπη είναι καλό να υπάρχουν όρια και σεβασμός προς τον συνάνθρωπο ότι και να σου κάνει όπως και να είναι,οτι και να ξεστομίσει κλπ.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα τόσα ερωτηματικά που μπορεί να ταλαιπωρούν και να φαντάζουν βουνό.

Ήμουν αρκετά χρόνια σε μια σχέση προσπαθώντας να αλλαξω την σύσταση της. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της προσωπικης μου εμπειρίας αν θα μπορούσα να βάλω έναν τιτλο με δύο λόγια. Ήμουν σε μια σχέση που δεν υπήρχε χώρος για εμένα, δεν υπήρχε πλήρης αποδοχή δεν ένιωθα άνετα και ελεύθερα να εκφραστώ.
Υπήρχε έντονα το επικριτικό στοιχείο και η τάση να πιέζονται κατάστασης για να εξηπηρετησουν συνήθως την άλλη πλευρά.Όταν συνέβαινε ένα περιστατικό επετρεπα να με επηρεασει σε βαθμό να το σκέφτομαι όλη την ημέρα και να μην μπορώ να κοιμηθώ ήρεμη.Ήταν εξοντωτικό και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ τότε.Τονίζω ότι ήταν η μοναδική σχέση που αισθανόμουν έτσι.Δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί..Μάλλον είναι το πιο δύσκολο και θα πάρει περισσότερο χρόνο να το βρω. Ήμουν σε μια σχέση που δεν παίρνουσα ομορφα-ξεγνοιαστα για πολλούς λόγους αλλά για άλλους τόσους δεν είχα την δυναμη να διακόψω. Υπήρχε ένας μηχανισμός που συντηρουσαμε και οι δύο πλευρές που έως και σήμερα δεν έχω καταλάβει πως προέκυψε..Πριν από λίγα χρόνια συνειδητοποίησα ξεκάθαρα και το είπα δυνατά στον εαυτό μου ότι πάντα προσπαθούσα να αλλάξω την σύσταση της και να πάρω απόσταση ασφαλείας αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνα. Παντα γινόταν κάτι και με γυρνούσε πίσω πιθανόν και από συνήθεια. Δεν άκουγα εμένα και τους προβληματισμούς μου αυτό ειναι το μονο σίγουρο. Ίσως να μην ήμουν σε θέση ίσως να είχα την προσοχή μου στραμμένη αλλού ίσως να το κουκούλωνα, δεν εχω απαντήσει ξεκάθαρα ακόμα ούτε σε αυτό τον γρίφο. Το σίγουρο όμως είναι πως ανακάλυψα μέσα από μια επώδυνη για εμένα διαδικασία ότι δεν είχα μάθει να αντιμετωπίζω τα δύσκολα συναισθήματα μου. Δεν τα βιωνα στο επακρο και δεν τα αναγνώριζα πάντα. Τα εθαβα εις γνώση μου και αυτό είχε επίπτωση σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Φυσικά μαζευοντουσαν και όταν γινόταν η έκρηξη ήταν πολύ άσχημο και στο τέλος ένιωθα τύψεις.. Αυτό είναι κάτι που έχω αλλάξει σιγά σιγά και είμαι σε πολύ καλό δρόμο,παντα με βοήθεια.
Αυτό ξεκίνησε όταν άρχισα να θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου,οταν άρχισα να με υπολογίζω όταν άρχισα να αποφασίζω πως θέλω να είναι η ζωή μου και ποιον θέλω να έχω μέσα. Κάτω από αυτό το στρώμα υπήρχε ένα άλλο επίπεδο που έλεγε ότι στην πραγματικότητα ούτε εγώ απόδεχομουν τον άλλο και ούτε εγώ τον είχα μέσα στην καρδιά μου έτσι όπως ειναι η αγάπη και όλα αυτά τα πλούσια συναισθήματα που νιώθουμε για τους ανθρώπους μας. Κάποτε παίρνουσαμε καλά, με τις πλάκες μας και την τρέλα μας. Έκτοτε όταν το δέσιμο κάπως έγινε πιο στενό άλλαξαν όλα και εκεί ήταν το κομβικό σημείο για εμένα. Ήταν ένα σημείο που έλεγε ότι τώρα θα έρθει το επόμενο σταδιο σε αυτή τη σχέση και είτε μπαίνεις μέσα σε αυτό είτε το αφήνεις ως έχει. Αυτό δεν έγινε ποτέ, δεν καταφέραμε να εξελίξουμε κάτι παρόλο που το είχαμε συζητήσει. Πάλι θα πω ότι και εδώ ότι προϋπόθεση ειναι να θέλουν και οι δύο και να βγαίνει αυτό αβίαστα και φυσικά. Προσωπικά δεν είχα την δύναμη(τώρα το λέω) και δεν το σκεφτόμουν κιόλας εκείνη την περίοδο οπότε σιγά σιγά περνούσαν τα χρόνια και εγκλοβιζομουν όλο και περισσότερο σε μια σχέση που αντι να εξελίσσεται φυσιολογικά και να εξελίσσομαι και εγώ μέσα σε αυτη γινόταν το αντίθετο.Η στασιμότητα ηταν αυτό που ήταν αντίθετο στην ιδιοσυγκρασια μου και με στεναχωρουσε. Βαλτωνε και το αντιφατικό ήταν ότι και οι δύο συντηρουσαμε κάτι τέτοιο όντας σε αυτή την σχέση και μη διακόπτοντας της. Και οι δύο είχαμε παράπονα ο ένας από τον άλλον το ένιωθα συχνά παρόλο που μπορεί να μην το επικοινωνούσαμε πάντα άμεσα. Πιστεύω ότι δεν υπήρχε αποδοχή από καμιά πλευρά γι αυτό και η εξέλιξη αυτή. Δεν υπήρχε θαυμασμός, δεν υπήρχε η ανάγκη να μιλήσεις Ν ανοίξεις την καρδιά σου, δεν υπήρχε προσμονή να τον δεις να περιμένεις να σου πει την γνώμη του για κάτι που ζητήσες επειδή ξέρεις ότι θα σε ακούσει, θα προσέξει τι θα πει κλπ κλπ.
Επόμενο κομβικό σημείο ήταν όταν ξεκίνησα να ξεκαθαρίζω μέσα μου τι θέλω και τι όχι και εκεί προέκυψε αναταραχή γιατί ξεκίνησα να λέω ναι σε εμένα και όχι στους άλλους. Έκανα ότι πραγματικά ήθελα και όπου πιεζομουν έλεγα όχι και με προστατευα. Έγινε απότομα και καθόλου ευγενικά, απομακρυνθηκα πιο αποφασίστηκα αλλά χωρίς να σκεφτώ τι αφήνω πίσω. Φυσικά και ηθικά δεν ήμουν Ο.Κ αλλά εκείνη την στιγμή ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη μου να υπερισχύσει το εγώ. Με ταλαιπώρησε ψυχικά πολύ όλη αυτη η διαδικασία γιατί ήξερα ότι έκανα το σωστό αλλά ένιωθα τύψεις παράλληλα γιατί ο τρόπος μου δεν ήταν καλός. Απ την άλλη πλευρά υπήρχε δυσαρέσκεια κάτι το οποίο ήταν απολύτως φυσιολογικό και κατανοητό αλλά δεν μπορούσα να διαχειριστώ ταυτόχρονα την Επανάσταση μου και την άλλη πλευρά.

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος έχει ευθύνη για τον εαυτό του και στον καθένα ανάλογει το δικό του μερίδιο. Η προσωπική ευθύνη είναι κάτι το οποίο δεν σκεφτόμουν στο παρελθόν γι αυτό και δεν είχα καταλάβει πόσο σοβαρο είναι αυτό το θέμα και πόσο προβληματικο είναι να συντηρεις κάτι που δεν μπορείς, δεν θες κάτω από αυτές τις συνθηκες, δεν νιώθεις άνετα. Φαινοταν ότι και οι δύο δεν παίρνουσαμε καλά, δεν υπήρχε χαρά στην σχέση μας και ανοιχτή καρδιά οπότε ήταν θέμα χρόνου να έρθει και το τέλος.
Το σοφό θα ήταν να κάναμε μια παύση, κάτι το οποίο επιδίωξα αλλά και πάλι δεν κατάφερνα να τηρήσω για πολλούς λόγους. Πάντα πίστευα ότι θα καταφέρουμε να συντονιστουμε ακόμα και σε αυτό αλλά ήταν αδύνατον.. Ήταν ακατάλληλες οι χρονικές στιγμές πάντα και ίσως να μην ήμουν ούτε εγώ έτοιμη για μια σχέση ουσιαστική αλλά με άλλους όρους. Σίγουρα υπήρχε λόγος και τώρα το καταλαβαίνω.

Υπάρχουν φυλές, αν βρεις που ανήκεις είσαι τυχερός. Η δική μου ανάγκη για αποδοχή, σεβασμό, αγάπη είναι πολύ εντονη. Αποδοχή όμως και από τις δύο πλευρές. Όπου δεν υπάρχει πλέον έχω καταλάβει ότι δεν ανήκω και αυτό δεν με ρίχνει ούτε με στεναχωρεί πάρα με ευχαριστεί γιατί το αναγνωρίζω και το αντιμετωπίζω. Έχει αλλάξει τελείως ο τρόπος που αισθάνομαι γιατι με υπολογίζω, έχω αυτοεκτίμηση και πολλά άλλα που ανακαλύπτω με το πέρασμα του χρόνου.
Η ιστορία αυτή αφορά φιλική σχέση και όχι ερωτική.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:


Η σχέση που περιγραφεις μου θυμίζει δύο ζευγάρια στο πολύ κοντινό μου περιβάλλον που επαναλαμβανονται και στις δύο περιπτώσεις τα ίδια μοτίβα.
Εσύ τα κατάφερες. Εκείνες ακόμα όχι..

Ο άντρας είναι τρελά ερωτευμένος όπως και εκεινη, πείθει την γυναικα να παντρευτουν πολύ σύντομα και εν συνεχεία να αποκτήσουν παιδάκι.
Γίνονται αυτά και σιγά σιγά μετά την γέννα ξεκινά ο Γολγοθάς.. Εκείνος πολύ έντεχνα και σιγά εμφανίζει το πραγματικό του πρόσωπο, είναι ζηλιάρης, δεν επιτρέπει στην γυναίκα του εξόδους-ταξίδια με φίλες, γίνεται επιθετικός λεκτικά αλλά και σωματικά. Προσπαθεί και τα καταφέρνει φυσικά να απόκοψει εκείνη από το οικογενειακό δέντρο αλλά και από φίλους και πλέον είναι όλη δικιά του. Δέχεται βία σε όλα τα επίπεδα, είναι εγκλωβισμένη και αδυνατεί να μιλήσει.
Αυτα τα μοτίβα,αυτη η τακτική είναι πολύ συγκεκριμένη και επαναλαμβανονται σαν φαύλος κύκλος που ΜΌΝΟ η γυναίκα είναι σε θέσει να αλλάξει κάτι. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να φύγει χωρίς να ειδοποιήσει δηλαδή στα κρυφά και να μην αφήσει κανένα ίχνος πίσω της. Αν δεν γίνει έτσι, υπάρχουν περιπτώσεις που ο άντρας σκοτώνει την γυναίκα γιατί δεν αντέχει την εγκαταληψη.
Έδω υπαρχουν σοβαρά ψυχιατρικά θέματα τα οποία δεν μπορείς πάντα να αντιληφθείς.

Είσαι τυχερή που είχες την τύχη και την δύναμη να φύγεις. Υπάρχουν γυναίκες που υπομενουν τα πάντα γιατί μέσα στο καλάθι που λέγεται αγάπη αυτή περιλαμβάνει το οτιδήποτε έχει να κάνει με τον άνθρωπο τους.
Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια👍😊 Ισως με γλιτωσε το οτι εφυγα νωρις και μαλιστα ειχα και τις κολλητες να με στηριξουν. Αν δεν εφευγα τοτε και δεν ειχα καπου να παω θα το παλευα αλλα ειναι πολυ δυσκολο να φυγει κανεις τερμα μονος σε μια τετοια κατασταση.
Σαφως γιατι η οποια τοξικη καθημερινοτητα σε εχει αποδυναμωσει αφενος δεν εχεις και καποιον να σε τραβηξει εξω που λεμε να σου ριξει ενα σωσιβιο.
Ξερεις οταν δεν εχεις εναλλακτικες ή πιεζεσαι απο καταστασεις οπως τα παιδια που περιεγραψες ειναι πολυ δυσκολο να δεις οτι ολο αυτο σε ζημιωνει, πολλες πολλοι το βλεπουν σαν μονοδρομο οτι τωρα δεν εχει κατι αλλο να κανω. Δυσκολα θα κανω αναστροφη που λεμε.
Αν μιλας με αυτες τις φιλες που λες προσπαθησε να τις κανεις να δουν απευθειας το προβλημα και την επικινδυνοτητα και παραλληλα να αναζητησουν βοηθεια σε φιλους συγγενεις, υπαρχουν φορεις για τη γυναικεια κακοποιηση πες τους να τηλεφωνησουν αν δεν το ξερουν ηδη στο https://womensos.gr/15900-24ori-tilefoniki-grammi/
Δε θα ελεγα οτι μενουν για την αγαπη. Καποιες μπορει να μην εχουν ηδη το θαρρος να φυγουν, αλλες παρασυρονται απο τη δηθεν μεταμελεια του συζυγου ή εθελοτυφλουν παρολο που βλεπουν ολη αυτη τη βιαιη συμπεριφορα. Άλλες μπορει να μην εχουν καν την οικονομικη δυναμη για να μεινουν μονες και αναγκαζονται να τα υπομενουν. Αλλες γιατι δεν μπορουν να αντιμετωπισουν μονες την κριτικη των σογιών το "μα και καλα χωρισατε? "
Ειναι πολλα επιμερους ναι.
 

Cody

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Cody αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 958 μηνύματα.
Σας έχει τυχει ποτε να τελειώσει μια σχέση στη ζωή σας και να νιώσετε πως σας φευγει ένα βάρος? Αλλά να έχει υπάρξει τόσο μεγάλη η επιρροή της που να δυσκολευεστε παρολαυτα να απεγκλωβιστειτε? Ενώ ξέρετε πως υπήρξε τοξική και μόνο κακό σας έκανε. Μια αντίφαση συνεχής στο συναίσθημα σας μια συνεχής συγκρουση. Αν ναι, θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία σας και να μας πείτε πως κατέληξε και τι αποκομίσατε;
Ναι, όταν απελευθερώθηκα από μαμάκια. Γι' αυτό και ο χωρισμός δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Αν δεν τα βρίσκετε μετά από τόσες προσπάθειες, γιατί να βασανίζεστε. Δεν έχεις να φοβηθείς ή να ντραπείς για κάτι.
 

Ariana2018

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,338 μηνύματα.
Ναι, όταν απελευθερώθηκα από μαμάκια. Γι' αυτό και ο χωρισμός δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Αν δεν τα βρίσκετε μετά από τόσες προσπάθειες, γιατί να βασανίζεστε. Δεν έχεις να φοβηθείς ή να ντραπείς για κάτι.
Κακο πραγμα η μαμακιαση. Το χω ζησει κι εγώ με παλια σχέση... Φρικτό!
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Ναι, όταν απελευθερώθηκα από μαμάκια. Γι' αυτό και ο χωρισμός δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Αν δεν τα βρίσκετε μετά από τόσες προσπάθειες, γιατί να βασανίζεστε. Δεν έχεις να φοβηθείς ή να ντραπείς για κάτι.
Κακο πραγμα η μαμακιαση. Το χω ζησει κι εγώ με παλια σχέση... Φρικτό!
Μηπως να βαζαμε ενα θρεντ "μαμακιας"?
Ανδρας/γυναικα ετσι?
Γιατι τα εχω ζησει και τα δυο σε σχεσεις και σε φιλιες.
Πλιζ ανεβασε @Ariana2018 ειναι θεμα που "καιει" ή εχει καψει πολλους/πολλες.
👍😊
 

annfire

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η annfire αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 262 μηνύματα.
Ινδιδ.

Παρόλαυτα, δεν το αποκλείω να δούμε θέμα ''νόμιζα ότι το πάμε για γάμο αλλά στην πραγματικότητα ήθελε ουάν νάιτ σταντ'' με τον ανάλογο επακόλουθο χαμούλη στις απαντήσεις.... :lol:

Μια τέτοια ιστορία με τον
Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια👍😊 Ισως με γλιτωσε το οτι εφυγα νωρις και μαλιστα ειχα και τις κολλητες να με στηριξουν. Αν δεν εφευγα τοτε και δεν ειχα καπου να παω θα το παλευα αλλα ειναι πολυ δυσκολο να φυγει κανεις τερμα μονος σε μια τετοια κατασταση.
Σαφως γιατι η οποια τοξικη καθημερινοτητα σε εχει αποδυναμωσει αφενος δεν εχεις και καποιον να σε τραβηξει εξω που λεμε να σου ριξει ενα σωσιβιο.
Ξερεις οταν δεν εχεις εναλλακτικες ή πιεζεσαι απο καταστασεις οπως τα παιδια που περιεγραψες ειναι πολυ δυσκολο να δεις οτι ολο αυτο σε ζημιωνει, πολλες πολλοι το βλεπουν σαν μονοδρομο οτι τωρα δεν εχει κατι αλλο να κανω. Δυσκολα θα κανω αναστροφη που λεμε.
Αν μιλας με αυτες τις φιλες που λες προσπαθησε να τις κανεις να δουν απευθειας το προβλημα και την επικινδυνοτητα και παραλληλα να αναζητησουν βοηθεια σε φιλους συγγενεις, υπαρχουν φορεις για τη γυναικεια κακοποιηση πες τους να τηλεφωνησουν αν δεν το ξερουν ηδη στο https://womensos.gr/15900-24ori-tilefoniki-grammi/
Δε θα ελεγα οτι μενουν για την αγαπη. Καποιες μπορει να μην εχουν ηδη το θαρρος να φυγουν, αλλες παρασυρονται απο τη δηθεν μεταμελεια του συζυγου ή εθελοτυφλουν παρολο που βλεπουν ολη αυτη τη βιαιη συμπεριφορα. Άλλες μπορει να μην εχουν καν την οικονομικη δυναμη για να μεινουν μονες και αναγκαζονται να τα υπομενουν. Αλλες γιατι δεν μπορουν να αντιμετωπισουν μονες την κριτικη των σογιών το "μα και καλα χωρισατε? "
Ειναι πολλα επιμερους ναι.
Επισης σε γυναίκες οι οποίες βρίσκονται σε τοξικά περιβάλλοντα ενδοοικογενειακής λεκτικής και σωματικής βίας, θα μπορούσαμε να πούμε οχι μονο πως εθελοτυφλούν/στρουθοκαμηλίζουν μπροστά στο πρόβλημα , αλλά και οτι δεδομένου πως θυματοποιούνται μάλλον διατηρούν την ψυοχολογία του θυματος με την έννοια οτι βυθίζονται στη λήθη της κατάστασης και "ευνουχίζουν" εν γενει τον εαυτό τους μέσα στην συγκυρία αυτή. Σε τέτοιες περιπτώσεις είτε με έμμεσο είτε με άμεσο ταρακούνημα δεν αφυπνίζονται και δυστυχώς παίρνει η μπάλα και τα παιδιά του περιβάλλοντος τα οποία πιθανότατα κακοποιούνται από πατεράδες ή άλλα συγγενικά πρόσωπα. 😞
 

Guest 298675

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια👍😊 Ισως με γλιτωσε το οτι εφυγα νωρις και μαλιστα ειχα και τις κολλητες να με στηριξουν. Αν δεν εφευγα τοτε και δεν ειχα καπου να παω θα το παλευα αλλα ειναι πολυ δυσκολο να φυγει κανεις τερμα μονος σε μια τετοια κατασταση.
Σαφως γιατι η οποια τοξικη καθημερινοτητα σε εχει αποδυναμωσει αφενος δεν εχεις και καποιον να σε τραβηξει εξω που λεμε να σου ριξει ενα σωσιβιο.
Ξερεις οταν δεν εχεις εναλλακτικες ή πιεζεσαι απο καταστασεις οπως τα παιδια που περιεγραψες ειναι πολυ δυσκολο να δεις οτι ολο αυτο σε ζημιωνει, πολλες πολλοι το βλεπουν σαν μονοδρομο οτι τωρα δεν εχει κατι αλλο να κανω. Δυσκολα θα κανω αναστροφη που λεμε.
Αν μιλας με αυτες τις φιλες που λες προσπαθησε να τις κανεις να δουν απευθειας το προβλημα και την επικινδυνοτητα και παραλληλα να αναζητησουν βοηθεια σε φιλους συγγενεις, υπαρχουν φορεις για τη γυναικεια κακοποιηση πες τους να τηλεφωνησουν αν δεν το ξερουν ηδη στο https://womensos.gr/15900-24ori-tilefoniki-grammi/
Δε θα ελεγα οτι μενουν για την αγαπη. Καποιες μπορει να μην εχουν ηδη το θαρρος να φυγουν, αλλες παρασυρονται απο τη δηθεν μεταμελεια του συζυγου ή εθελοτυφλουν παρολο που βλεπουν ολη αυτη τη βιαιη συμπεριφορα. Άλλες μπορει να μην εχουν καν την οικονομικη δυναμη για να μεινουν μονες και αναγκαζονται να τα υπομενουν. Αλλες γιατι δεν μπορουν να αντιμετωπισουν μονες την κριτικη των σογιών το "μα και καλα χωρισατε? "
Ειναι πολλα επιμερους ναι.
Είσαι τυχερή! Θα το ξαναπώ!

Συνήθως ο σύζυγος με τον τρόπο του σε πείθει ότι δεν θα ξανασυμβεί και ότι έχει μετανιώσει για την συμπεριφορά του αλλά πάντα ρίχνει το φτεξιμο στην γυναίκα. Την βάζει στην διαδικασία να πιστέψει ότι εκείνη είναι υπεύθυνη που τον έφερε σε αυτή την κατάσταση άρα της αξίζει η λεκτική και σωματική βία. Αυτές οι γυναίκες το πιστεύουν και μένουν εκλωβισμενες μπορεί και γαι χρονια. Δεν μιλάνε γιατί φοβούνται. Είναι όπως το bullying που χρησιμοποιείται ο φόβος ως μέσο χειραγώγησης και καθυποταξης.

Η απάντηση στην ερώτηση, γιατί μένεις και δέχεσαι βία είναι ότι τον αγαπάω και δεν μπορώ χωρίς αυτόν. Είναι η ίδια απάντηση και στις 2 περιπτώσεις. Εκεί εγώ προσωπικά σταματάω και δεν δίνω έκταση μιας και πιστεύω ότι δεν μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά. Ακούω και αυτό αρκεί.

Στις περιπτώσεις που προανέφερα η μία είναι μεγάλη γυναίκα άνω των 60 ετών με ψυχολογικά πρόβλημα και η άλλη κοπέλα στα 30.
Προσωπικά δεν μπορώ να βοηθήσω και δεν είμαι άτομο που θα εισβαλω στην ζωή τους επιθετικά. Έχω προτείνει γραμμή βοήθειας και έχω στείλει ηλεκτρονικο υλικό αλλά μέχρι εκεί. Πιστεύω ότι αν πραγματικά θέλει κάποιος έστω και από περιέργεια να αναζητήσει βοήθεια θα το κάνει από μόνος του.
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Είσαι τυχερή! Θα το ξαναπώ!

Συνήθως ο σύζυγος με τον τρόπο του σε πείθει ότι δεν θα ξανασυμβεί και ότι έχει μετανιώσει για την συμπεριφορά του αλλά πάντα ρίχνει το φτεξιμο στην γυναίκα. Την βάζει στην διαδικασία να πιστέψει ότι εκείνη είναι υπεύθυνη που τον έφερε σε αυτή την κατάσταση άρα της αξίζει η λεκτική και σωματική βία. Αυτές οι γυναίκες το πιστεύουν και μένουν εκλωβισμενες μπορεί και γαι χρονια. Δεν μιλάνε γιατί φοβούνται. Είναι όπως το bullying που χρησιμοποιείται ο φόβος ως μέσο χειραγώγησης και καθυποταξης.

Η απάντηση στην ερώτηση, γιατί μένεις και δέχεσαι βία είναι ότι τον αγαπάω και δεν μπορώ χωρίς αυτόν. Είναι η ίδια απάντηση και στις 2 περιπτώσεις. Εκεί εγώ προσωπικά σταματάω και δεν δίνω έκταση μιας και πιστεύω ότι δεν μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά. Ακούω και αυτό αρκεί.

Στις περιπτώσεις που προανέφερα η μία είναι μεγάλη γυναίκα άνω των 60 ετών με ψυχολογικά πρόβλημα και η άλλη κοπέλα στα 30.
Προσωπικά δεν μπορώ να βοηθήσω και δεν είμαι άτομο που θα εισβαλω στην ζωή τους επιθετικά. Έχω προτείνει γραμμή βοήθειας και έχω στείλει ηλεκτρονικο υλικό αλλά μέχρι εκεί. Πιστεύω ότι αν πραγματικά θέλει κάποιος έστω και από περιέργεια να αναζητήσει βοήθεια θα το κάνει από μόνος του.
εχεις δικιο,ξερεις κατι?επειδη εχω ζησει απο κοντα φιλες να μου τα περιγραφουν οπως εσυ,και οταν τους ελεγα μα γιατι καθεσαι?και δεν φευγεις?η απαντηση τους ηταν αυτη "μα τον αγαπω,με αγαπαει πολυ" ηταν ενα ξεσπασμα του και μετανιωσε,καθε φορα το ακουγα αυτο,οποτε σταματησα και να επεμβαινω αν θες,ξερεις δε θελουν να σωθουν ολοι,παρολο που τους δειχνεις το δρομο επιμενουν να μενουν εκει εγκλωβισμενοι ενω μπορουν να σωθουν.Ε τους αφηνεις τι αλλο να κανεις?Οταν βλεπεις και δεν αντιδρουν ειναι συνδρομο Στοκχολμης ξεκαθαρα μαζι με αλλα πραγματα βεβαιως.Αναπτυσσουν και προστασια εναντι στον αλλον και μαλιστα θυμαμαι τελευταια γιατι εκοψε και επαφες τηλεφωνικες απο μονη της,μου ελεγε ποσο αλλαξε εκεινος,ποσο ωραια περναει,και καταλαβα οτι ολα αυτα τα ελεγε για να ωραιοποιησει το δραμα της.
Το μυρμηγκι που θελει να φυγει κανει φτερα λενε στο χωριο μου,επομενως οτι δε θελει ο ανθρωπος ειναι.
Ε συγνωμη αφου δεν φευγουν δεν προσπαθουν καν τους αφηνεις.Μετα γινεσαι και κακος,εμενα με κατηγορησε η φιλη αυτη και εκει σταματησαμε να μιλαμε οτι ηθελα να τη χωρισω,οτι τη ζηλευω κλπ.
Ε σταματησα να ασχολουμαι καταλαβαινεις. :)
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Οι δύσκολες σχέσεις ειναι σχολείο, έχουν να διδαξουν πολλά που αφορούν κυριως τον εαυτό μας αλλά και την σχέση μας με τους άλλους.Όταν απεγκλωβίστεις και δεις τα πράγματα απ έξω τότε παίρνουν άλλη όψη! Γαληνευεις και ίσως φτάσεις σε επίπεδο να καταφέρεις να κρατήσεις μόνο τα όμορφα της σχέσης και τα δύσκολα να τα μελετήσεις και να γίνουν ένα ωραίο μάθημα εξέλιξης. Νιώθω ευγνώμων που έγινε τόσο βασανιστικά και τόσο αργά χρονικά αυτή η προσωπική ανακάλυψη. Μονο έτσι μαθαίνεις. Εύκολες διαδικασίες δεν υπάρχουν.. Και όλη αυτή η πορεία είναι ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ για να δώσεις εξηγήσεις, να εξελιχθείς να πας στο επόμενο επίπεδο.

Αυτές οι καταστάσεις όπως και όλα τα δύσκολα δεν είναι πάντα θέμα απόφασης πχ να πεις εμενα εδώ δεν μου αρέσει άρα φευγω. αλλά θέμα ωρίμανσης συναισθήματος η αντιμετώπιση τους. Δεν πατάς ένα κουμπί και αλλάζεις το συναίσθημα.. Αυτό όταν εμπλέκεται και αυτός ο πάραγοντας και έχει προχωρήσει η οποία σχέση. Η διαδικασία θα πάρει χρόνο και ΠΡΈΠΕΙ να πάρει χρόνο για να γίνει σωστά και να ειναι προς ωφελος σου. Όταν γίνει,θα το καταλάβεις και θα ξαλαφρωσεις!

Όταν είσαι εκλοβισμενος μέσα σε δυσκολη σχέση είναι σχεδόν αδύνατον να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει.Υπάρχει συνέχεια ένα γιατί, ένα παράπονο, σκέψεις που παίρνουν και έρχονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με βάση τα γεγονότα κλπ. Χρειάζεται αρκετός καιρος για να δεις την πραγματικότητα ωμή (όχι αυτή που μπορεί να έχεις πλασει η αυτή που σε βολεύει η αυτη που σε κάνει να νιώθεις ανετα) και μετά έρχονται οι περισσότερες απαντήσεις να ολοκληρώσουν τις σκέψεις σου.
Το σημαντικό ειναι να καταλάβεις γιατί έχεις στην ζωή σου αυτόν τον άνθρωπο(για εμένα αυτο ηταν και είναι το πιο σημαντικό) , τι σου προσφέρει, γιατί μένεις στην σχέση ενώ δεν νιώθεις άνετα, γιατί επιτρέπεις ανουσιες συγκρούσεις, γιατί δεν έβαλες όρια όταν έπρεπε, γιατί δεν προστάτευσες την ψυχική σου υγεία, γιατί δεν ήσουν ειλικρινής κλπ. Ακόμα και στην αγάπη είναι καλό να υπάρχουν όρια και σεβασμός προς τον συνάνθρωπο ότι και να σου κάνει όπως και να είναι,οτι και να ξεστομίσει κλπ.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα τόσα ερωτηματικά που μπορεί να ταλαιπωρούν και να φαντάζουν βουνό.

Ήμουν αρκετά χρόνια σε μια σχέση προσπαθώντας να αλλαξω την σύσταση της. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της προσωπικης μου εμπειρίας αν θα μπορούσα να βάλω έναν τιτλο με δύο λόγια. Ήμουν σε μια σχέση που δεν υπήρχε χώρος για εμένα, δεν υπήρχε πλήρης αποδοχή δεν ένιωθα άνετα και ελεύθερα να εκφραστώ.
Υπήρχε έντονα το επικριτικό στοιχείο και η τάση να πιέζονται κατάστασης για να εξηπηρετησουν συνήθως την άλλη πλευρά.Όταν συνέβαινε ένα περιστατικό επετρεπα να με επηρεασει σε βαθμό να το σκέφτομαι όλη την ημέρα και να μην μπορώ να κοιμηθώ ήρεμη.Ήταν εξοντωτικό και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ τότε.Τονίζω ότι ήταν η μοναδική σχέση που αισθανόμουν έτσι.Δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί..Μάλλον είναι το πιο δύσκολο και θα πάρει περισσότερο χρόνο να το βρω. Ήμουν σε μια σχέση που δεν παίρνουσα ομορφα-ξεγνοιαστα για πολλούς λόγους αλλά για άλλους τόσους δεν είχα την δυναμη να διακόψω. Υπήρχε ένας μηχανισμός που συντηρουσαμε και οι δύο πλευρές που έως και σήμερα δεν έχω καταλάβει πως προέκυψε..Πριν από λίγα χρόνια συνειδητοποίησα ξεκάθαρα και το είπα δυνατά στον εαυτό μου ότι πάντα προσπαθούσα να αλλάξω την σύσταση της και να πάρω απόσταση ασφαλείας αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνα. Παντα γινόταν κάτι και με γυρνούσε πίσω πιθανόν και από συνήθεια. Δεν άκουγα εμένα και τους προβληματισμούς μου αυτό ειναι το μονο σίγουρο. Ίσως να μην ήμουν σε θέση ίσως να είχα την προσοχή μου στραμμένη αλλού ίσως να το κουκούλωνα, δεν εχω απαντήσει ξεκάθαρα ακόμα ούτε σε αυτό τον γρίφο. Το σίγουρο όμως είναι πως ανακάλυψα μέσα από μια επώδυνη για εμένα διαδικασία ότι δεν είχα μάθει να αντιμετωπίζω τα δύσκολα συναισθήματα μου. Δεν τα βιωνα στο επακρο και δεν τα αναγνώριζα πάντα. Τα εθαβα εις γνώση μου και αυτό είχε επίπτωση σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Φυσικά μαζευοντουσαν και όταν γινόταν η έκρηξη ήταν πολύ άσχημο και στο τέλος ένιωθα τύψεις.. Αυτό είναι κάτι που έχω αλλάξει σιγά σιγά και είμαι σε πολύ καλό δρόμο,παντα με βοήθεια.
Αυτό ξεκίνησε όταν άρχισα να θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου,οταν άρχισα να με υπολογίζω όταν άρχισα να αποφασίζω πως θέλω να είναι η ζωή μου και ποιον θέλω να έχω μέσα. Κάτω από αυτό το στρώμα υπήρχε ένα άλλο επίπεδο που έλεγε ότι στην πραγματικότητα ούτε εγώ απόδεχομουν τον άλλο και ούτε εγώ τον είχα μέσα στην καρδιά μου έτσι όπως ειναι η αγάπη και όλα αυτά τα πλούσια συναισθήματα που νιώθουμε για τους ανθρώπους μας. Κάποτε παίρνουσαμε καλά, με τις πλάκες μας και την τρέλα μας. Έκτοτε όταν το δέσιμο κάπως έγινε πιο στενό άλλαξαν όλα και εκεί ήταν το κομβικό σημείο για εμένα. Ήταν ένα σημείο που έλεγε ότι τώρα θα έρθει το επόμενο σταδιο σε αυτή τη σχέση και είτε μπαίνεις μέσα σε αυτό είτε το αφήνεις ως έχει. Αυτό δεν έγινε ποτέ, δεν καταφέραμε να εξελίξουμε κάτι παρόλο που το είχαμε συζητήσει. Πάλι θα πω ότι και εδώ ότι προϋπόθεση ειναι να θέλουν και οι δύο και να βγαίνει αυτό αβίαστα και φυσικά. Προσωπικά δεν είχα την δύναμη(τώρα το λέω) και δεν το σκεφτόμουν κιόλας εκείνη την περίοδο οπότε σιγά σιγά περνούσαν τα χρόνια και εγκλοβιζομουν όλο και περισσότερο σε μια σχέση που αντι να εξελίσσεται φυσιολογικά και να εξελίσσομαι και εγώ μέσα σε αυτη γινόταν το αντίθετο.Η στασιμότητα ηταν αυτό που ήταν αντίθετο στην ιδιοσυγκρασια μου και με στεναχωρουσε. Βαλτωνε και το αντιφατικό ήταν ότι και οι δύο συντηρουσαμε κάτι τέτοιο όντας σε αυτή την σχέση και μη διακόπτοντας της. Και οι δύο είχαμε παράπονα ο ένας από τον άλλον το ένιωθα συχνά παρόλο που μπορεί να μην το επικοινωνούσαμε πάντα άμεσα. Πιστεύω ότι δεν υπήρχε αποδοχή από καμιά πλευρά γι αυτό και η εξέλιξη αυτή. Δεν υπήρχε θαυμασμός, δεν υπήρχε η ανάγκη να μιλήσεις Ν ανοίξεις την καρδιά σου, δεν υπήρχε προσμονή να τον δεις να περιμένεις να σου πει την γνώμη του για κάτι που ζητήσες επειδή ξέρεις ότι θα σε ακούσει, θα προσέξει τι θα πει κλπ κλπ.
Επόμενο κομβικό σημείο ήταν όταν ξεκίνησα να ξεκαθαρίζω μέσα μου τι θέλω και τι όχι και εκεί προέκυψε αναταραχή γιατί ξεκίνησα να λέω ναι σε εμένα και όχι στους άλλους. Έκανα ότι πραγματικά ήθελα και όπου πιεζομουν έλεγα όχι και με προστατευα. Έγινε απότομα και καθόλου ευγενικά, απομακρυνθηκα πιο αποφασίστηκα αλλά χωρίς να σκεφτώ τι αφήνω πίσω. Φυσικά και ηθικά δεν ήμουν Ο.Κ αλλά εκείνη την στιγμή ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη μου να υπερισχύσει το εγώ. Με ταλαιπώρησε ψυχικά πολύ όλη αυτη η διαδικασία γιατί ήξερα ότι έκανα το σωστό αλλά ένιωθα τύψεις παράλληλα γιατί ο τρόπος μου δεν ήταν καλός. Απ την άλλη πλευρά υπήρχε δυσαρέσκεια κάτι το οποίο ήταν απολύτως φυσιολογικό και κατανοητό αλλά δεν μπορούσα να διαχειριστώ ταυτόχρονα την Επανάσταση μου και την άλλη πλευρά.

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος έχει ευθύνη για τον εαυτό του και στον καθένα ανάλογει το δικό του μερίδιο. Η προσωπική ευθύνη είναι κάτι το οποίο δεν σκεφτόμουν στο παρελθόν γι αυτό και δεν είχα καταλάβει πόσο σοβαρο είναι αυτό το θέμα και πόσο προβληματικο είναι να συντηρεις κάτι που δεν μπορείς, δεν θες κάτω από αυτές τις συνθηκες, δεν νιώθεις άνετα. Φαινοταν ότι και οι δύο δεν παίρνουσαμε καλά, δεν υπήρχε χαρά στην σχέση μας και ανοιχτή καρδιά οπότε ήταν θέμα χρόνου να έρθει και το τέλος.
Το σοφό θα ήταν να κάναμε μια παύση, κάτι το οποίο επιδίωξα αλλά και πάλι δεν κατάφερνα να τηρήσω για πολλούς λόγους. Πάντα πίστευα ότι θα καταφέρουμε να συντονιστουμε ακόμα και σε αυτό αλλά ήταν αδύνατον.. Ήταν ακατάλληλες οι χρονικές στιγμές πάντα και ίσως να μην ήμουν ούτε εγώ έτοιμη για μια σχέση ουσιαστική αλλά με άλλους όρους. Σίγουρα υπήρχε λόγος και τώρα το καταλαβαίνω.

Υπάρχουν φυλές, αν βρεις που ανήκεις είσαι τυχερός. Η δική μου ανάγκη για αποδοχή, σεβασμό, αγάπη είναι πολύ εντονη. Αποδοχή όμως και από τις δύο πλευρές. Όπου δεν υπάρχει πλέον έχω καταλάβει ότι δεν ανήκω και αυτό δεν με ρίχνει ούτε με στεναχωρεί πάρα με ευχαριστεί γιατί το αναγνωρίζω και το αντιμετωπίζω. Έχει αλλάξει τελείως ο τρόπος που αισθάνομαι γιατι με υπολογίζω, έχω αυτοεκτίμηση και πολλά άλλα που ανακαλύπτω με το πέρασμα του χρόνου.
Η ιστορία αυτή αφορά φιλική σχέση και όχι ερωτική.
@Adelaida Καταλαβα:thumbup:
Η αλλαγη και το ρεζουμε ειναι αυτο που εγραψες και συμπυκνωσα εδω και ειναι ο πιο σημαντικος κανονας για τις οποιεσδηποτε σχεσεις μας :
"Αυτό ξεκίνησε όταν άρχισα να θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου,οταν άρχισα να με υπολογίζω όταν άρχισα να αποφασίζω πως θέλω να είναι η ζωή μου και ποιον θέλω να έχω μέσα.Επόμενο κομβικό σημείο ήταν όταν ξεκίνησα να ξεκαθαρίζω μέσα μου τι θέλω και τι όχι και εκεί προέκυψε αναταραχή γιατί ξεκίνησα να λέω ναι σε εμένα και όχι στους άλλους. Έκανα ότι πραγματικά ήθελα και όπου πιεζομουν έλεγα όχι και με προστατευα."
νομιζω στην αρχη πριν απολα πρεπει να αναζητησουμε εμας και τα θελω μας ειτε εχουμε να κανουμε με επαγγελματικης ή προσωπικης φυσεως ζητημα.Αυτο προυποθετει οτι σε ενα βαθμο γνωριζουμε εμας τα συν μας τα πλην μας.Και να θεσουμε αυτα τα ερωτηματα που πολυ ωραια τα περιεγραψες,οτι ολο αυτο εμενα την ιδια με ικανοποιει?τα θελω μου?καταπιεζομαι?μειωνομαι?με παει παρακατω ολο αυτο?πως νιωθω γενικα και τι μου βγαζει?τι θελω?τι σκεφτομαι?μπορω να προσπαθησω κατι και αν ναι τι?
Καλο ειναι να εκφραζουμε τα οσα νιωθουμε στους γυρω μας ακομα και αν ειναι ασχημες αληθειες.Παντα το πιστευω οτι η αληθεια σε απελευθερωνει,με τον ενα ή τον αλλο τροπο,κι εσυ θα εχεις ξαναλαφρωσει απο ενα φορτιο που αναρωτιοσουν καιρο να το πεις και πότε,και ο αλλος αν θες βλεπει καποια πραγματα που αγνοουσε και αυτο ξεκαθαριζει και σε εκεινον καποια πραγματα.
Οι ανθρωποι ειμαστε εμεις τα βιωματα μας,η κοσμοθεωρια μας βεβαιως και οι οποιες αντιδρασεις μας και ο χαρακτηρας μας.Ολα αυτα αλληλεπιδρουν με των αλλων,με καποιους ταιριαζουμε,με καποιους προσπαθουμε να ταιριαξουμε,με καποιους δεν γινεται καν.
Επειδη ακριβως καθε σχεση ειναι αλληλεπιδραση βλεπουμε εκει σε σχεση με εμας και ακουμε και τον εαυτο μας και τον αλλον σε ενα πλαισιο αμοιβαιοτητας.Προυποθεση και βαθια πηγη σχεσης ικανης να αντεξει ειναι ο σεβασμος εκατερωθεν,η κατανοηση η αποδοχη του αλλου και του εαυτου μας βεβαιως,ο διαλογος και η ελευθερια.Αυτα και αναλογα τα ατομα πιστευω ποσο θυσιαζουν τον εγωισμο τους,γιατι δεν συμβαινει σε ολους και με τον ιδιο τροπο.
Και αναλογα την πορεια,ολες οι σχεσεις εχουν σκαμπανεβασματα και εκει ακριβως ειναι και στους δυο ποσο θα κρατησουν την ομαλοτητα.
Φυσικο και επομενο ειναι οι σχεσεις μας να μεταβαλλονται κι εμεις μαζι τους,κανεις μας δεν ειναι ιδιος πριν με αυτον που γινομαστε μετα ή κατα τη διαρκεια της οποιασδηποτε σχεσης. Εκει ειναι και το πως εξελισσεσαι πως μαθαινεις απο τα λαθη σου και τα λαθη των αλλων βεβαιως και ποσο αλλαζεις.
Ολα αυτα παιζουν το ρολο τους.
Ανθρωποι υπαρχουν γυρω μας.Στο που θα πεσεις ειναι,με ποιους ταιριαζεις και με ποιους θα επιχειρησεις την καταδυση,τιποτα δεν ειναι ευκολο και προδιαγεγραμμενο απο πριν.
Μοναδικο μας εφοδιο οι εμπειριες μας και οι καταστασεις που μας διαμορφωσαν αν θες,κινουμαστε πανω στο χαρτη τους οπου προσθετουμε μεγαλωνοντας και αλλα σημεια και αλλες εμπειριες βεβαιως και η ζωη συνεχιζεται :)
Να εισαι καλα και να περνας ομορφα!Και να μας απαντας γιατι γραφεις ωραια.:thumbup: Ευχαριστουμε που το μοιραστηκες :)
Και ενα τιπ :)
oi-alithinoi-anthropoi-den-fovountai-na-kanoun-alithines-sxeseis.png
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Guest 298675

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
εχεις δικιο,ξερεις κατι?επειδη εχω ζησει απο κοντα φιλες να μου τα περιγραφουν οπως εσυ,και οταν τους ελεγα μα γιατι καθεσαι?και δεν φευγεις?η απαντηση τους ηταν αυτη "μα τον αγαπω,με αγαπαει πολυ" ηταν ενα ξεσπασμα του και μετανιωσε,καθε φορα το ακουγα αυτο,οποτε σταματησα και να επεμβαινω αν θες,ξερεις δε θελουν να σωθουν ολοι,παρολο που τους δειχνεις το δρομο επιμενουν να μενουν εκει εγκλωβισμενοι ενω μπορουν να σωθουν.Ε τους αφηνεις τι αλλο να κανεις?Οταν βλεπεις και δεν αντιδρουν ειναι συνδρομο Στοκχολμης ξεκαθαρα μαζι με αλλα πραγματα βεβαιως.Αναπτυσσουν και προστασια εναντι στον αλλον και μαλιστα θυμαμαι τελευταια γιατι εκοψε και επαφες τηλεφωνικες απο μονη της,μου ελεγε ποσο αλλαξε εκεινος,ποσο ωραια περναει,και καταλαβα οτι ολα αυτα τα ελεγε για να ωραιοποιησει το δραμα της.
Το μυρμηγκι που θελει να φυγει κανει φτερα λενε στο χωριο μου,επομενως οτι δε θελει ο ανθρωπος ειναι.
Ε συγνωμη αφου δεν φευγουν δεν προσπαθουν καν τους αφηνεις.Μετα γινεσαι και κακος,εμενα με κατηγορησε η φιλη αυτη και εκει σταματησαμε να μιλαμε οτι ηθελα να τη χωρισω,οτι τη ζηλευω κλπ.
Ε σταματησα να ασχολουμαι καταλαβαινεις. :)
Καταλαβαίνω απόλυτα τι θέλεις να πεις και γι αυτόν τον λόγο δεν χώθηκα ποτε. Μια φορά την πρώτη φορά αντέδρασα και μετά το αφησα.Δεν είχε νόημα γιατί έβαλαν όρια και ύψωσαν τοίχος.
Προσπάθησα να μπω στην θέση τους γιατί ήθελα και θέλω να τους καταλάβω. Γενικά προσπαθώ να μπαινω στην θέση του αδύναμου και πίστεψε είναι πολύ δύσκολα και σκωτεινα. Όταν είσαι απ έξω το βλέπεις με βάση την λογική όταν όμως το βιώνεις και δεν είσαι σε θέση να αντίδρασρις είσαι σε κατάσταση απόγνωσης, αβοήθητος και χαμένος στις σκέψεις σου είναι πολύ διαφορετικά..
Δεν είναι τόσο απλό και δεν λειτουργούν με βάση την λογική αυτές οι γυναίκες. Έχουν αλλά θέματα που προυπαρχουν όπως είπες και εσύ και είναι εκλωβισμενες. Αυτή η λέξη είναι SOS για εμένα.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

εχεις δικιο,ξερεις κατι?επειδη εχω ζησει απο κοντα φιλες να μου τα περιγραφουν οπως εσυ,και οταν τους ελεγα μα γιατι καθεσαι?και δεν φευγεις?η απαντηση τους ηταν αυτη "μα τον αγαπω,με αγαπαει πολυ" ηταν ενα ξεσπασμα του και μετανιωσε,καθε φορα το ακουγα αυτο,οποτε σταματησα και να επεμβαινω αν θες,ξερεις δε θελουν να σωθουν ολοι,παρολο που τους δειχνεις το δρομο επιμενουν να μενουν εκει εγκλωβισμενοι ενω μπορουν να σωθουν.Ε τους αφηνεις τι αλλο να κανεις?Οταν βλεπεις και δεν αντιδρουν ειναι συνδρομο Στοκχολμης ξεκαθαρα μαζι με αλλα πραγματα βεβαιως.Αναπτυσσουν και προστασια εναντι στον αλλον και μαλιστα θυμαμαι τελευταια γιατι εκοψε και επαφες τηλεφωνικες απο μονη της,μου ελεγε ποσο αλλαξε εκεινος,ποσο ωραια περναει,και καταλαβα οτι ολα αυτα τα ελεγε για να ωραιοποιησει το δραμα της.
Το μυρμηγκι που θελει να φυγει κανει φτερα λενε στο χωριο μου,επομενως οτι δε θελει ο ανθρωπος ειναι.
Ε συγνωμη αφου δεν φευγουν δεν προσπαθουν καν τους αφηνεις.Μετα γινεσαι και κακος,εμενα με κατηγορησε η φιλη αυτη και εκει σταματησαμε να μιλαμε οτι ηθελα να τη χωρισω,οτι τη ζηλευω κλπ.
Ε σταματησα να ασχολουμαι καταλαβαινεις. :)
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:


@Adelaida Καταλαβα:thumbup:
Η αλλαγη και το ρεζουμε ειναι αυτο που εγραψες και συμπυκνωσα εδω και ειναι ο πιο σημαντικος κανονας για τις οποιεσδηποτε σχεσεις μας :

νομιζω στην αρχη πριν απολα πρεπει να αναζητησουμε εμας και τα θελω μας ειτε εχουμε να κανουμε με επαγγελματικης ή προσωπικης φυσεως ζητημα.Αυτο προυποθετει οτι σε ενα βαθμο γνωριζουμε εμας τα συν μας τα πλην μας.Και να θεσουμε αυτα τα ερωτηματα που πολυ ωραια τα περιεγραψες,οτι ολο αυτο εμενα την ιδια με ικανοποιει?τα θελω μου?καταπιεζομαι?μειωνομαι?με παει παρακατω ολο αυτο?πως νιωθω γενικα και τι μου βγαζει?τι θελω?τι σκεφτομαι?μπορω να προσπαθησω κατι και αν ναι τι?
Καλο ειναι να εκφραζουμε τα οσα νιωθουμε στους γυρω μας ακομα και αν ειναι ασχημες αληθειες.Παντα το πιστευω οτι η αληθεια σε απελευθερωνει,με τον ενα ή τον αλλο τροπο,κι εσυ θα εχεις ξαναλαφρωσει απο ενα φορτιο που αναρωτιοσουν καιρο να το πεις και πότε,και ο αλλος αν θες βλεπει καποια πραγματα που αγνοουσε και αυτο ξεκαθαριζει και σε εκεινον καποια πραγματα.
Οι ανθρωποι ειμαστε εμεις τα βιωματα μας,η κοσμοθεωρια μας βεβαιως και οι οποιες αντιδρασεις μας και ο χαρακτηρας μας.Ολα αυτα αλληλεπιδρουν με των αλλων,με καποιους ταιριαζουμε,με καποιους προσπαθουμε να ταιριαξουμε,με καποιους δεν γινεται καν.
Επειδη ακριβως καθε σχεση ειναι αλληλεπιδραση βλεπουμε εκει σε σχεση με εμας και ακουμε και τον εαυτο μας και τον αλλον σε ενα πλαισιο αμοιβαιοτητας.Προυποθεση και βαθια πηγη σχεσης ικανης να αντεξει ειναι ο σεβασμος εκατερωθεν,η κατανοηση η αποδοχη του αλλου και του εαυτου μας βεβαιως,ο διαλογος και η ελευθερια.Αυτα και αναλογα τα ατομα πιστευω ποσο θυσιαζουν τον εγωισμο τους,γιατι δεν συμβαινει σε ολους και με τον ιδιο τροπο.
Και αναλογα την πορεια,ολες οι σχεσεις εχουν σκαμπανεβασματα και εκει ακριβως ειναι και στους δυο ποσο θα κρατησουν την ομαλοτητα.
Φυσικο και επομενο ειναι οι σχεσεις μας να μεταβαλλονται κι εμεις μαζι τους,κανεις μας δεν ειναι ιδιος πριν με αυτον που γινομαστε μετα ή κατα τη διαρκεια της οποιασδηποτε σχεσης. Εκει ειναι και το πως εξελισσεσαι πως μαθαινεις απο τα λαθη σου και τα λαθη των αλλων βεβαιως και ποσο αλλαζεις.
Ολα αυτα παιζουν το ρολο τους.
Ανθρωποι υπαρχουν γυρω μας.Στο που θα πεσεις ειναι,με ποιους ταιριαζεις και με ποιους θα επιχειρησεις την καταδυση,τιποτα δεν ειναι ευκολο και προδιαγεγραμμενο απο πριν.
Μοναδικο μας εφοδιο οι εμπειριες μας και οι καταστασεις που μας διαμορφωσαν αν θες,κινουμαστε πανω στο χαρτη τους οπου προσθετουμε μεγαλωνοντας και αλλα σημεια και αλλες εμπειριες βεβαιως και η ζωη συνεχιζεται :)
Να εισαι καλα και να περνας ομορφα!Και να μας απαντας γιατι γραφεις ωραια.:thumbup: Ευχαριστουμε που το μοιραστηκες :)
Και ενα τιπ :)
View attachment 79596
Ευχαριστώ. Να είσαι καλά.
Σχετικά με το τιπ που παρεθεσες έχω να πω πως αν πραγματικά δεν έχεις ξεκαθαρίσει ως ένα σημείο έστω θέματα ταυτότητας κλπ είναι πάρα πολύ δύσκολη η οποία ΑΛΗΘΕΙΝΗ σχέση.
Οι άνθρωποι που είναι καλά με το μέσα τους λάμπουν. Είναι κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από όπου και να τους κοιτάξεις. Είναι σπάνιο και απαιτεί κόπο.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Οι άνθρωποι που είναι καλά με το μέσα τους λάμπουν. Είναι κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από όπου και να τους κοιτάξεις. Είναι σπάνιο και απαιτεί κόπο.
Ακριβως!και να εχεις τα ματια να τους καταλαβεις να μην τους αφησεις και φυγουν. . . εκει χανεις και αυτη την ευκαιρια αν θες γιατι κατι καλο που λεμε.
Αναλογα τα ατομα πιστευω και καλοι υπαρχουν και κακοι,που θα πεσεις ειναι και ποσο θα τους καταλαβεις και ολα αυτα που γραψαμε εδω. :)
εγω ευχαριστω :thumbup:
 

Guest 298675

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ακριβως!και να εχεις τα ματια να τους καταλαβεις να μην τους αφησεις και φυγουν. . . εκει χανεις και αυτη την ευκαιρια αν θες γιατι κατι καλο που λεμε.
Αναλογα τα ατομα πιστευω και καλοι υπαρχουν και κακοι,που θα πεσεις ειναι και ποσο θα τους καταλαβεις και ολα αυτα που γραψαμε εδω. :)
εγω ευχαριστω :thumbup:
Το σημαντικό για εμένα τουλάχιστον είναι να θέλεις να μάθεις τον άλλον, να θέλεις να τον καταλάβεις, να θέλεις πραγματικά να τον έχεις μέσα στην ζωή σου με ότι σημαίνει αυτό. Το αν τα θέλεις ολ αυτά πραγματικά αυτό φαίνεται στον τρόπο που προσεγγίζεις τον άλλον.
Γενικά πιστεύω ότι αν είναι κάτι να συμβεί ας το αφήσουμε να συμβεί. Όταν προσπαθείς εμμονικα να κρατήσεις κάτι για τους λόγους σου δεν βγαίνει ποτέ σε καλό. Ειναι παρά φύση και η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορούμε να επιβάλουμε ούτε να εκβιασουμε τα συναισθήματα και την παρέα κανενός.
Γι αυτό χαλαρά με αυτούς που θέλουμε και έχουμε ανάγκη στην ζωή μας.

Είναι οι άνθρωποι που πορευόμαστε παράλληλα και καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον στο έπακρο γιατί εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος είναι όμως και οι άλλοι άνθρωποι που είτε είναι πιο μπροστά είτε πιο πίσω από εμάς και εκεί θέλει άλλη αντιμετώπιση για να υπάρχει αρμονία. Αυτό το παρατηρώ σε όλες μου τις σχέσεις.

Όμως είμαστε μόνοι μας και αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια όλων. Οπότε ας επικεντρωθουμε σε εμάς και όταν γίνει αυτό όλα αλλάζουν και γινονται ΜΌΝΑ ΤΟΥΣ😁
 

Ariana2018

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,338 μηνύματα.
Αυτή η σχέση προς τα εκεί πήγαινε κάποια στιγμή να τελειώσει. η αλήθεια είναι ότι τα προβλήματα υπήρχαν πάντα Απλά εμείς δεν θέλαμε να το δούμε δεν βοηθούσαν και οι συνθήκες. πιθανόν υπήρχε και μία ανάγκη μία συνήθεια να το πω. όπως και να χει ήταν μία περίεργη σχέση και από τις δύο πλευρές. προβληματική σχέση δεν ξέρω αν είναι σωστή λέξη πάντως είναι ιδιαίτερη σχέση που δεν έχω καταφέρει ακόμα να ξεκαθαρίσω παρόλο που τα τελευταία χρόνια έβλεπα προς τα εκεί ότι πήγαινε. δεν έκανε το μεγάλο βήμα κάποτε το έκανα εγώ αυτό το βήμα έφυγα είχα τα κότσια και έφυγα .Με πήρε στο κυνήγι και επέστρεψα σε γνώριμα εδάφη φυσικά δεν αναφέρομαι σε γκόμενο αναφέρομαι σε μία φίλη χρονών μία αδερφή .έγιναν πολλά όμως δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες .Σημασία έχει η καρδιά.

Έλεγα πάντα πως την αγαπούσα Πώς είναι η καλύτερη μου φίλη δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα διακόψουμε παρόλο ότι κάποτε έφυγα . Γιατί έφυγες ? Δεν ξέρω δεν ήθελα πνιγόμουν .βρήκα μία αφορμή και έφυγα όμως δεν με άφησε να φύγω .είχε έναν τρόπο ιδιαίτερο σαν πιο αδύναμη Και πιο ανασφαλής είχε ένα τρόπο να με τραβάει. εγώ ήμουν δυναμική και αυτή που τρέχει στην ανάγκη του άλλου και αυτή που έπαιρνε τις αποφάσεις και την πρωτοβουλία για όλα. Και αυτό με κούραζε . Γενικά με κουράζει να παίρνω για τα πάντα πρωτοβουλίες είναι άνθρωπος που θέλω να έχω τον έλεγχο των πάντων Αλλά κάπου κουράζομαι θυμάμαι τώρα και γελάω όσες σχέσεις είχα ερωτικές εννοώ ήμουν εγώ πάντα αυτή που έλεγε το όχι τελικά βαριόμουν και έφευγα από τις σχέσεις ή έφευγαν αυτοί Εν πάση περιπτώσει δεν κρατούσαν όταν ο άντρας μου τόλμησε να μου πει όχι αποφάσισα να δεχτώ να τον παντρευτώ Τι ανωμαλία είναι αυτή :D

Τελικά Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου αλλάξαμε μεγαλώσαμε. εγώ άλλαξα πάαααααρα πολύ πάτησα πάρα πολύ γερά στα πόδια μου ακόμα πιο γερά .Πιθανόν να έπαιξε και αυτό το ρόλο του .δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες. αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι ενώ με πειράζει που ήρθαν έτσι τα πράγματα έχω μία πικρία ,κατά έναν περίεργο λόγο νιώθω απελευθερωμένη.

Είχα μαζί της πάντα την αίσθηση ότι παίρνει Κάτι πολύτιμο από μένα ένιωθα ότι πρέπει να είμαι έτσι μαζί της ένιωθα ότι πρέπει να εξηγώ να κρύβω πράγματα για να μην πληγωθεί ενδεχομένως η για να μην ενοχληθεί έπρεπε πάντα να είμαι κάπως. Με λίγα λόγια δεν Ένιωθα και πολύ ελεύθερη Βασικά δεν ένιωθα καθόλου ελεύθερη να είμαι ο εαυτός μου. κάποτε εμμέσως πλην Σαφώς με είπε κρυψίνους .Εγώ όμως δεν είμαι κρυψίνους Γενικά .είμαι κρυψίνους Όταν μου το βγάζει ο άλλος και μαζί της μου έβγαινε. Ακόμα και όταν αποφάσιζα να είμαι απόλυτα ειλικρινής και ελεύθερη στις σκέψεις και στα λέω μου ενοχλούσε αυτό και το έβλεπα το ένιωθα. Κατάλαβα πως οι άνθρωποι πολλές φορές μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε με λάθος τρόπο.

Ενώ Λοιπόν με πείραξε όπως έγινε Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να γίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή με βρήκε κάπως απροετοίμαστη αυτή η διάλυση της σχέσης ,ενώ το ήξερα ενδόμυχα ότι προς τα εκεί πάμε γιατί ήδη είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση εδώ και πολλά χρόνια ,νιώθω ότι είμαι ελεύθερη Κατα έναν περίεργο λόγο νιώθω ότι μπορώ να ξεκινήσω πάλι δεν έχω κανέναν και τίποτα να με δεσμεύει νιώθω σαν μωρό παιδί που μόλις τώρα γεννήθηκε στο κομμάτι της φιλίας εννοώ .

Όμως αυτή η αίσθηση της απελευθέρωσης Πώς εξηγείται. Δεν μπορώ ακόμα να το εξηγήσω πώς μέσα από αυτές τις στάχτες έγω ξαναγεννιέμαι σιγά-σιγά. Πιθανόν γιατί τώρα συνειδητοποιώ ότι όλα είναι Περαστικά τίποτα δεν είναι μόνιμο.

Πιθανόν επίσης καταλαβαίνω ότι είμαι σε θέση να διδάξω πια. έχω οικογένεια έχω παιδιά που πάνω μου βασίζονται. πώς μπορώ εγώ να σκέφτομαι λάθος όταν πρέπει να διδάξω τα σωστά?

Είχα μία ζωή φίλους κολλητούς αδέρφια κανένας δεν έμεινε για μια ζωη. Μπορεί τελικά να συνειδητοποιώ ότι και εγώ η ίδια να μην αντέχω. Πιθανόν όταν τα δίνω όλα μετά να μην έχω να δώσω κάτι άλλο. Είναι και αυτό υπό σκέψη.

Και ένα ακόμα που πιστεύω Νομίζω πως έκανα στο ίδιο demo επιλογές.

Δεν ξέρω τίποτα! Δεν μπορώ πολλα να εξηγήσω! Νομίζω είναι νωρίς να μπορώ να εκλογικευσω.! Είναι πάρα πολλά αυτά που σκέφτομαι νομίζω σιγά-σιγά θα το φτιάξω το παζλ! :)
 
Τελευταία επεξεργασία:

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Αυτή η σχέση προς τα εκεί πήγαινε κάποια στιγμή να τελειώσει. η αλήθεια είναι ότι τα προβλήματα υπήρχαν πάντα Απλά εμείς δεν θέλαμε να το δούμε δεν βοηθούσαν και οι συνθήκες. πιθανόν υπήρχε και μία ανάγκη μία συνήθεια να το πω. όπως και να χει ήταν μία περίεργη σχέση και από τις δύο πλευρές. προβληματική σχέση δεν ξέρω αν είναι σωστή λέξη πάντως είναι ιδιαίτερη σχέση που δεν έχω καταφέρει ακόμα να ξεκαθαρίσω παρόλο που τα τελευταία χρόνια έβλεπα προς τα εκεί ότι πήγαινε. δεν έκανε το μεγάλο βήμα κάποτε το έκανα εγώ αυτό το βήμα έφυγα είχα τα κότσια και έφυγα .Με πήρε στο κυνήγι και επέστρεψα σε γνώριμα εδάφη φυσικά δεν αναφέρομαι σε γκόμενο αναφέρομαι σε μία φίλη χρονών μία αδερφή .έγιναν πολλά όμως δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες .Σημασία έχει η καρδιά.

Έλεγα πάντα πως την αγαπούσα Πώς είναι η καλύτερη μου φίλη δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα διακόψουμε παρόλο που σας λέω ότι κάποτε έφυγα .βρήκα μία αφορμή και έφυγα όμως δεν με άφησε να φύγω .είχε έναν τρόπο ιδιαίτερο σαν πιο αδύναμη Και πιο ανασφαλής είχε ένα τρόπο να με τραβάει. εγώ ήμουν η δυναμική της κατάστασης και αυτή που τρέχει στην ανάγκη του άλλου και αυτή που έπαιρνε τις αποφάσεις και την πρωτοβουλία για όλα. Τελικά Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου αλλάξαμε μεγαλώσαμε. εγώ άλλαξα πάαααααρα πολύ πάτησα πάρα πολύ γερά στα πόδια μου ακόμα πιο γερά .Πιθανόν να έπαιξε και αυτό το ρόλο του .δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες. αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι ενώ με πειράζει που ήρθαν έτσι τα πράγματα έχω μία πικρία ,κατά έναν περίεργο λόγο νιώθω απελευθερωμένη.

Είχα μαζί της πάντα την αίσθηση ότι παίρνει Κάτι πολύτιμο από μένα ένιωθα ότι πρέπει να είμαι έτσι μαζί της ένιωθα ότι πρέπει να εξηγώ να κρύβω πράγματα για να μην πληγωθεί ενδεχομένως η για να μην ενοχληθεί έπρεπε πάντα να είμαι κάπως. Με λίγα λόγια δεν Ένιωθα και πολύ ελεύθερη Βασικά δεν ένιωθα καθόλου ελεύθερη να είμαι ο εαυτός μου. κάποτε εμμέσως πλην Σαφώς με είπε κρυψίνους .Εγώ όμως δεν είμαι κρυψίνους Γενικά .είμαι κρυψίνους Όταν μου το βγάζει ο άλλος και μαζί της μου έβγαινε. Ακόμα και όταν αποφάσιζα να είμαι απόλυτα ειλικρινής και ελεύθερη στις σκέψεις και στα λέω μου ενοχλούσε αυτό και το έβλεπα το ένιωθα. Κατάλαβα πως οι άνθρωποι πολλές φορές μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε με λάθος τρόπο.

Ενώ Λοιπόν με πείραξε όπως έγινε Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να γίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή με βρήκε κάπως απροετοίμαστη αυτή η διάλυση της σχέσης ,ενώ το ήξερα ενδόμυχα ότι προς τα εκεί πάμε γιατί ήδη είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση εδώ και πολλά χρόνια ,νιώθω ότι είμαι ελεύθερη Κατα έναν περίεργο λόγο νιώθω ότι μπορώ να ξεκινήσω πάλι δεν έχω κανέναν και τίποτα να με δεσμεύει νιώθω σαν μωρό παιδί που μόλις τώρα γεννήθηκε στο κομμάτι της φιλίας εννοώ .

Όμως αυτή η αίσθηση της απελευθέρωσης Πώς εξηγείται. Δεν μπορώ ακόμα να το εξηγήσω πώς μέσα από αυτές τις στάχτες έγω ξαναγεννιέμαι σιγά-σιγά. Πιθανόν γιατί τώρα συνειδητοποιώ ότι όλα είναι Περαστικά τίποτα δεν είναι μόνιμο.

Πιθανόν επίσης καταλαβαίνω ότι είμαι σε θέση να διδάξω πια. έχω οικογένεια έχω παιδιά που πάνω μου βασίζονται. πώς μπορώ εγώ να σκέφτομαι λάθος όταν πρέπει να διδάξω τα σωστά?

Είχα μία ζωή φίλους κολλητούς αδέρφια κανένας δεν κράτησε. Μπορεί τελικά να συνειδητοποιώ ότι και εγώ η ίδια να μην αντέχω.

Δεν ξέρω τίποτα! Δεν μπορώ πολλα να εξηγήσω! Νομίζω είναι νωρίς να μπορώ να εκλογικευσω.
Θα σκεφτεσαι οσο γινεται απομακρυσμενη απο το συμβαν ωστε να το εκλογικευσεις και να μπορεσεις να σκεφτεις. Θα το δεις σα να ηταν προβλημα μιας φιλης και εσυ επρεπε να τη συμβουλεψεις. Τι θα της ελεγες?
Κι εκει εχεις μια απαντηση που εχεις σκεφτει καποια άλλα δεδομενα ας πουμε απο το να το ζεις στο αμεσο του.
Και μπορεις καπως να ξεδιαλυνεις την κατασταση.
Δεν δικαιολογουνται ολα τα πραγματα ας μην ψαχνουμε αιτιες και εκλογικευσεις.
Μεσα απο τις σχεσεις μας με τους αλλους φιλικες/ερωτικες βλεπουμε και εμας. Και ωριμαζουμε. Και ναι νιωθουμε απελευθερωμενοι γιατι καποια πραγματα τα αφηνουμε στο παρελθον γιατι φευγουμε αν θες απο κατι το οποιο μας ταλανιζε..
Ανθρωποι ερχονται και φευγουν απο τις ζωες μας και εμεις απο τη δικη τους ζωη.
Ειναι σαν ενα τρενο επιλεγεις με ποιους θα συνταξιδεψεις σε ποια σταση θα κατεβεις. Ολα ειναι εμπειριες και μας αλλαζουν. 👍😊
 

Ariana2018

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ariana2018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 1,338 μηνύματα.
Θα σκεφτεσαι οσο γινεται απομακρυσμενη απο το συμβαν ωστε να το εκλογικευσεις και να μπορεσεις να σκεφτεις. Θα το δεις σα να ηταν προβλημα μιας φιλης και εσυ επρεπε να τη συμβουλεψεις. Τι θα της ελεγες?
Κι εκει εχεις μια απαντηση που εχεις σκεφτει καποια άλλα δεδομενα ας πουμε απο το να το ζεις στο αμεσο του.
Και μπορεις καπως να ξεδιαλυνεις την κατασταση.
Δεν δικαιολογουνται ολα τα πραγματα ας μην ψαχνουμε αιτιες και εκλογικευσεις.
Μεσα απο τις σχεσεις μας με τους αλλους φιλικες/ερωτικες βλεπουμε και εμας. Και ωριμαζουμε. Και ναι νιωθουμε απελευθερωμενοι γιατι καποια πραγματα τα αφηνουμε στο παρελθον γιατι φευγουμε αν θες απο κατι το οποιο μας ταλανιζε..
Ανθρωποι ερχονται και φευγουν απο τις ζωες μας και εμεις απο τη δικη τους ζωη.
Ειναι σαν ενα τρενο επιλεγεις με ποιους θα συνταξιδεψεις σε ποια σταση θα κατεβεις. Ολα ειναι εμπειριες και μας αλλαζουν. 👍😊
Αλήθεια δεν έχουν όλα τα πράγματα μία εξήγηση ?γιατί πάντα εξηγήσεις Ψάχνω να βρω σε πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Έχω φτάσει τοσο και δεν έχω καταφέρει να δώσω εξηγήσεις και λέω μήπως Εγώ φταίω που δεν μπορώ να δώσω εξηγήσεις! Δεν γίνεται να μην υπάρχουν εξηγήσεις. Γίνεται????
 

EvanescenceQ

Επιφανές μέλος

Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
Αλήθεια δεν έχουν όλα τα πράγματα μία εξήγηση ?γιατί πάντα εξηγήσεις Ψάχνω να βρω σε πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Έχω φτάσει τοσο και δεν έχω καταφέρει να δώσω εξηγήσεις και λέω μήπως Εγώ φταίω που δεν μπορώ να δώσω εξηγήσεις! Δεν γίνεται να μην υπάρχουν εξηγήσεις. Γίνεται????
Γινεται οταν δεν μαθαμε τις αιτιες αν θες.
Τι πραγματικα εγινε. Γιατι εχουμε εμεις μεσα στο μυαλο μας ενα σεναριο δικο μας οτι μπορει να εγιναν αυτα τα πραγματα και να εχουν συμβει άλλα πραγματα ή ο αλλος να εχει παρεξηγηθει για άλλο λογο. Αμα δεν στο πει και δεν το μαθεις, μενεις να αναρωτιεσαι τι πηγε λαθος. Που μπορει να μην ηταν και κατι συγκεκριμενο οτι εφταιξες ας πουμε σε κατι. Οι ανθρωποι μεγαλωνοντας αλλαζουμε μυαλα κοσμοθεωρια συμπεριφορες, μας αλλαζει και η ζωη με τα προβληματα και τις ανατροπες επομενως μην περιμενεις κανεις να μεινει ο ιδιος.
Δεν γινεται. Τωρα στις φιλιες πολλοι δεν εχουν το θαρρος να πουν οτι ξενερωσαν ή τι εφταιξε ωστε να ξερει και ο αλλος τι συνεβη και απλα φευγουν και μενουν με αναπαντητα.
Δεν παιδευεσαι να βρεις καθε φορα τι πηγε λαθος.
Εσενα θα κοιτας. Ησουν οκ?
Ε απο κει και περα δεν ασχολεισαι με τα ανερμηνευτα του καθενος.
Το καλο ειναι να ειμαστε ξεκαθαροι να λεμε τι νιωθουμε αλλα δεν λειτουργουν ολοι ετσι.
Οποτε εσυ βλεπεις εσενα ησουν ενταξει?
Ε απο κει και περα δεν ασχολεισαι κιολας με το τι ηθελε να πει ο ποιητης που λεμε. Αν ηθελε η φιλη να ειναι μαζι σου θα εβλεπες και μια α αντιδραση της αν θες. Να σε ψαξει να μιλησετε.. Ε αμα καποιος θελει να φυγει τον αφηνεις. Τι αλλο?
 

Gaspar

Περιβόητο μέλος

Ο Gaspar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,101 μηνύματα.
Αλλά κάπου κουράζομαι θυμάμαι τώρα και γελάω όσες σχέσεις είχα ερωτικές εννοώ ήμουν εγώ πάντα αυτή που έλεγε το όχι τελικά βαριόμουν και έφευγα από τις σχέσεις ή έφευγαν αυτοί Εν πάση περιπτώσει δεν κρατούσαν όταν ο άντρας μου τόλμησε να μου πει όχι αποφάσισα να δεχτώ να τον παντρευτώ Τι ανωμαλία είναι αυτή :D
Καθόλου ανωμαλία. Απόλυτα φυσιολογικό και προβλέψιμο
axNMjA4B_700w_0.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top