Τοξικές σχέσεις

[Guest 890013]

Είχα μία ζωή φίλους κολλητούς αδέρφια κανένας δεν έμεινε για μια ζωη. Μπορεί τελικά να συνειδητοποιώ ότι και εγώ η ίδια να μην αντέχω. Πιθανόν όταν τα δίνω όλα μετά να μην έχω να δώσω κάτι άλλο. Είναι και αυτό υπό σκέψη.

Οι άνθρωποι αλλάζουν, δηλαδή αλλάζει η καθημερινότητά τους, οι ανάγκες τους, τα ενδιαφέροντά τους.
Το οτι σχηματίζουμε φιλικούς( ή και οχι μόνο) δεσμούς με τα άτομα είναι απόρροια κοινών χαρακτηριστικών που έχουμε μαζί τους.
Αν αυτά τα χαρακτηριστικά αλλάξουν δεν έχουν νόημα οι δεσμοί που χτίσαμε μεταξύ τους.Και ετσι ζητάμε ξανά τη φιλία σε άλλα άτομα που η τωρινή μας πραγματικότα συνάδει περισσότερο με τη δική τους.Αλλιώς, έχουμε περισσότερα κοινά.
Έτσι οι άνθρωποι χάνονται ή παραμένουν κοντά ενώ ποτέ ξανά δεν είναι το ίδιο.
Πρέπει να απομυθοποιήσουμε το ζήτημα αυτό γιατι οι περισσότεροι το ρίχνουν στο οτι "η φιλία αυτή τελικά δεν ήταν ουσιαστική" , "ίσως δεν ειμαι αρκετά καλός και κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για μένα" ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απλά η φυσιολογική ροή της ζωής.

 

[Guest 298675]

Οι άνθρωποι αλλάζουν, δηλαδή αλλάζει η καθημερινότητά τους, οι ανάγκες τους, τα ενδιαφέροντά τους.
Το οτι σχηματίζουμε φιλικούς( ή και οχι μόνο) δεσμούς με τα άτομα είναι απόρροια κοινών χαρακτηριστικών που έχουμε μαζί τους.
Αν αυτά τα χαρακτηριστικά αλλάξουν δεν έχουν νόημα οι δεσμοί που χτίσαμε μεταξύ τους.Και ετσι ζητάμε ξανά τη φιλία σε άλλα άτομα που η τωρινή μας πραγματικότα συνάδει περισσότερο με τη δική τους.Αλλιώς, έχουμε περισσότερα κοινά.
Έτσι οι άνθρωποι χάνονται ή παραμένουν κοντά ενώ ποτέ ξανά δεν είναι το ίδιο.
Πρέπει να απομυθοποιήσουμε το ζήτημα αυτό γιατι οι περισσότεροι το ρίχνουν στο οτι "η φιλία αυτή τελικά δεν ήταν ουσιαστική" , "ίσως δεν ειμαι αρκετά καλός και κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για μένα" ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απλά η φυσιολογική ροή της ζωής.

Είναι έτσι όπως ακριβώς το περιγράφεις. Πιστεύω ότι οι φιλίες θα κρατήσουν μόνο αν και οι άμεσα εμπλεκόμενοι σκέφτονται κατ αυτόν τον τρόπο. Δίνω χώρο όπου βλέπω ότι ο φίλος το χρειάζεται ακόμα και με διακοπή επικοινωνίας και αντίστοιχα επιδιώκω και εγώ το ίδιο όταν το έχω εγώ ανάγκη. Όταν οι σχέσεις πάνε στον αυτόματο τότε η συνήθεια στο πέρασμα της καταστρέφει σχεδόν τα πάντα.

 

[Chem2000]

Ήμουν σε μια τοξική σχέση πριν 3 χρόνια περίπου.Η αλήθεια είναι ότι όταν ήμουν μέσα σε αυτή υπέφερα γιατί ο τύπος ήταν τέρμα χειριστικός και με προσέβαλε με απάραδεκτους χαρακτηρισμούς.Όταν ευτυχώς χωρίσαμε,παρατήρησα οτι το μέσα μου τον ζητούσε πίσω ενώ ο τύπος μου φερόταν με τον πιο απαράδεκτο τρόπο που θα μπορούσε κανείς να μου φερθεί ποτέ!Είχα κυριολεκτικά εγκλωβιστεί....είχε μάθει τόσο καλά να με χειραγωγεί που κυριολεκτικά δε θα είχα πρόβλημα τότε να γυρνούσα πίσω.Μετά από 3 χρόνια,που ευτυχώς έχω ξεπεράσει την κατάσταση,μπορώ να πω ότι αυτό που σε κάνει να θέλεις να γυρίσεις πίσω είναι οτι τέτοια άτομα σου καλλιεργούν τύψεις(δηλαδή οτι εσύ φταις που ο άλλος σου φερόταν έτσι,σε έβριζε κτλ).Σε τέτοιες περιπτώσεις αυτό που χρειάζεται είναι μια καλή ψυχοθεραπεία σε συνδυασμό με ένα αρκετά υποστηρικτικό περιβάλλον.

 

[Guest 298675]

Ήμουν σε μια τοξική σχέση πριν 3 χρόνια περίπου.Η αλήθεια είναι ότι όταν ήμουν μέσα σε αυτή υπέφερα γιατί ο τύπος ήταν τέρμα χειριστικός και με προσέβαλε με απάραδεκτους χαρακτηρισμούς.Όταν ευτυχώς χωρίσαμε,παρατήρησα οτι το μέσα μου τον ζητούσε πίσω ενώ ο τύπος μου φερόταν με τον πιο απαράδεκτο τρόπο που θα μπορούσε κανείς να μου φερθεί ποτέ!Είχα κυριολεκτικά εγκλωβιστεί....είχε μάθει τόσο καλά να με χειραγωγεί που κυριολεκτικά δε θα είχα πρόβλημα τότε να γυρνούσα πίσω.Μετά από 3 χρόνια,που ευτυχώς έχω ξεπεράσει την κατάσταση,μπορώ να πω ότι αυτό που σε κάνει να θέλεις να γυρίσεις πίσω είναι οτι τέτοια άτομα σου καλλιεργούν τύψεις(δηλαδή οτι εσύ φταις που ο άλλος σου φερόταν έτσι,σε έβριζε κτλ).Σε τέτοιες περιπτώσεις αυτό που χρειάζεται είναι μια καλή ψυχοθεραπεία σε συνδυασμό με ένα αρκετά υποστηρικτικό περιβάλλον.

Υπάρχει συνηθως ένα μοτίβο σε αυτές τις συμπεριφορες (όπως και σε όλες).
Οι άνθρωποι που θέλουν να χειρίζονται τα πάντα το κάνουν συνήθως γιατί με αυτόν τον τρόπο νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο άρα και την εξουσία. Νιώθουν ασφάλεια έχοντας δίπλα τους ανθρώπους απλά για να τους πλαισιώνουν χωρίς όμως να είναι κάτι πραγματικό με γερές βάσεις. Φυσικά και αυτό είναι μια ψευδαίσθηση και στο τέλος αυτό αποδεικνύεται με πολλούς τρόπους αλλά συνήθως παίρνει χρόνο αν όχι χρόνια.

Θεωρώ ότι οτιδήποτε ζούμε είτε άσχημο είτε όμορφο έρχεται για να διδάξει και να μας δυναμώσει, να μας πλασει να μας αλλάξει.καθε εμπειρία είναι μοναδική και είναι καλό να την ζούμε ακόμα και αν έχει δύσκολες στιγμές. Πιστεύω ότι είναι λάθος να μην έχουμε επαφή με τα δυσκολα και να αποφεύγουμε αυτές τις καταστάσεις.

 

[EvanescenceQ]

Υπάρχει συνηθως ένα μοτίβο σε αυτές τις συμπεριφορες (όπως και σε όλες).
Οι άνθρωποι που θέλουν να χειρίζονται τα πάντα το κάνουν συνήθως γιατί με αυτόν τον τρόπο νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο άρα και την εξουσία. Νιώθουν ασφάλεια έχοντας δίπλα τους ανθρώπους απλά για να τους πλαισιώνουν χωρίς όμως να είναι κάτι πραγματικό με γερές βάσεις. Φυσικά και αυτό είναι μια ψευδαίσθηση και στο τέλος αυτό αποδεικνύεται με πολλούς τρόπους αλλά συνήθως παίρνει χρόνο αν όχι χρόνια.

Θεωρώ ότι οτιδήποτε ζούμε είτε άσχημο είτε όμορφο έρχεται για να διδάξει και να μας δυναμώσει, να μας πλασει να μας αλλάξει.καθε εμπειρία είναι μοναδική και είναι καλό να την ζούμε ακόμα και αν έχει δύσκολες στιγμές. Πιστεύω ότι είναι λάθος να μην έχουμε επαφή με τα δυσκολα και να αποφεύγουμε αυτές τις καταστάσεις.

Συμφωνω. Φυσικα ολα ειναι εμπειριες και το αν δε ζησεις καποια πραγματα δεν γινεται να τα μαθεις, ακριβως γιατι οσο προετοιμασμένος και αν νιωθει κανεις, ειναι η ζωη η ιδια που τον διαψευδει με τις ανατροπες της.
Επειτα δεν γινεται να επιλεξουμε μονο τα ευχαριστα στη ζωη μας, θα ηταν ιδανικο να ειχαμε αποκλεισει καθε λυπη καθε ασχημη κατασταση καθε δυσκολη. Θα ειχαμε συνηθισει μονο στα απλα και ευκολα και θα ειχαμε αγνοια για ολα τα υπολοιπα. Βεβαια καποιοι ανθρωποι ζουν λογω του περιβαλλοντος στο οποιο μεγαλωνουν και το οποιο επιλεγουν υστερα μια ζωη "προστατευμενη" απο αγωνιες αν θες. Απο προβληματα κοινων θνητων.
Ομως κι εκει ειναι ενα ζητημα οτι κι εκει υπαρχει ανθρωπινος πονος και δυσκολιες άλλης φυσεως μεν, ομως τους αλλοιωνει κι εκεινους η ζωη με το περασμα της. Οπως ολους μας αλλοιωνει, μας ωριμαζει, μας μαθαινει, μας σπρωχνει για το παρακατω.
Ολα ειναι μαθηματα. Στο χερι του καθενος ειναι να ψαξει να τα βρει να αφυπνιστει να αλλαξει να κανει επιτελους εκεινα που τον βοηθουν να εξελιχθει ως ανθρωπος.
Η απωλεια ενυπαρχει στη ζωη μας. Και αυτο απο μονο του ειναι μια υπογραφη αν θες πως οτι ζωη και να ζησει ο καθενας προστατευμενη ή δυσκολη, ο πονος/η απωλεια/η θλιψη θα ειναι εκει οπως θα ειναι η χαρα/η αγαπη/η επιτυχια.

"Η ζωή είναι αγριως απιθανη."
Μαργαρίτα Καραπανου

"Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανένα έλατο να κατεβαίνει μοναχό του στο πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα δω σ' αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μες στις πέτρες."
άρης αλεξάνδρου

 

[Guest 890013]

η πιο τοξική σχέση που είχα ήταν ενας τύπος που είχε κάτι σκουπίδια σεξιστές- κρυφοναζί για φίλους και επειδή είχαμε βγεί μαζί τους και τους έβαλα στην θέση τους μετά γύρισε και μου είπε πως είμαι πολύ απότομη και δεν θα με γνωρίσει σε άλλους φίλους του.
Του είπα κι εγώ πως δεν θα χρειαστεί γιατι χωρίζουμε.
Εντάξει δεν είναι μεγάλο βασανιστήριο, 3 μήνες διήρκησε αλλά γενικά δεν ανέχομαι σχεδόν τίποτα ώστε να φτάσω σε ακραίο βαθμό toxicity.

 

[Guest 209912]

Οι άνθρωποι είναι αθεράπευτα ερωτευμένοι με το για πάντα, και το κυνήγανε όπως ο σκύλος το αυτοκίνητο.

 

[Himela]

Οι άνθρωποι είναι αθεράπευτα ερωτευμένοι με το για πάντα, και το κυνήγανε όπως ο σκύλος το αυτοκίνητο.

Εσύ;

 

[EvanescenceQ]

Επισης τοξικες δεν ειναι μονο οι ερωτικες σχεσεις, ειναι και οι φιλικες και οι οικογενειακες οι στενες και οι ευρυτερες και οι επαγγελματικες.

• Στις ερωτικες ειδαμε ο ενας να ειναι χειριστικος,να φερεται ασχημα στον αλλον,να τον μειωνει,να τον κανει παραλληλα να νιωθει αδυναμο να δραπετευσει αποκοβοντας τον απο τις επαφες του,να αισθανεται ασχημα διαρκως,μονο ο ενας δινει σε αυτη τη σχεση και ο αλλος μενει παντα ανικανοποιητος διατηρωντας εσαει την τοξικοτητα.Ενυπαρχει και κακοποιηση σε καποιες περιπτωσεις.Σου δημιουργεί ενοχές επισης.
• Στις φιλικες ειναι εκεινες οι φιλες που σε κοροιδευουν,που δε σου μιλανε,που σε ειρωνευονται διαρκως και ολη αυτη η συνεχιζομενη συμπεριφορα τους σε κανει να νιωθεις ασχημα,στο βαθμο που τα λαμβανεις υποψη και σε επηρεαζουν,αλλες φορες η τοξικοτητα και σε αυτο της το χαρακτηριστικο το βλεπουμε ειτε ερωτικη ειτε φιλικη ειτε οικογενειακη ειναι μια σχεση,οτι ο αλλος ειναι ενα επιμονο βαμπιρ που συνεχεια ζηταει πραγματα/διευκολυνσεις/εξυπηρετησεις απο τον αλλον και ο αλλος ειναι παντα προθυμος να βοηθησει μεχρι που καταλαβαινει οτι ολο αυτο ειναι εις βαρος του,οτι ζημιωνεται,και οταν λεει οχι τοτε ο φιλος του ριχνει κατηγοριες οτι αλλαξε οτι τον ξεχασε και χιλια δυο. Όποτε εσυ εκφράζεις τη δυσαρέσκεια και τον εκνευρισμό σου σχετικά με τη συμπεριφορά του, καταλήγει να σε κατηγορεί.Σου δημιουργεί ενοχές επισης.
• Στις οικογενειακες ειναι ποσο οι γονεις ή οι συγγενεις μειωνουν ή συγκρινουν υπερμετρα το παιδι με αλλα,κανοντας το να αισθανεται ασχημα και ολο αυτο του μειωνει την αυτοπεποιθηση βεβαιως,και το κανει αδυναμο να σταθει σε αλλες επερχομενες επιθεσεις στο σχολειο για παραδειγμα.Επισης οταν δημιουργουν ενοχες ειναι ενα χαρακτηριστικο,και οταν αλλαζουν τα οσα τους λες οτι εσυ φταις τελικα και οχι εκεινοι γιατι δεν παραδεχονται ποτε τα όποια λαθη τους.Το ιδιο και στις επαγγελματικες τοξικες σχεσεις.​

Σε ολες αυτες τις σχεσεις και τις δυσλειτουργικες συμπεριφορες τοξικοτητας κυριαρχει η συναισθηματική χειραγώγηση.Εκει αποσκοπει ο τοξικος.Να σε αποδυναμωσει για να επιτυχει το στοχο του την εδραιωση της κυριαρχιας στη ζωη σου ή σε οτιδηποτε αλλο,για παραδειγμα μπορει η τοξικοτητα να ειναι μια οικονομικη αφαιμαξη χωρις να ενυπαρχει κατι το ερωτικο ή φιλικο.Το κλειδι περα απο το να αναγνωρισουμε τα σημαδια ειναι να βαλουμε ενα στοπ και να φυγουμε σωζοντας εμας.Να μη μενουμε σε τετοια τοξικη σχεση,όποιο κι αν ειναι το οφελος,η ψυχολογικη μας ζημια θα ειναι ανεπανορθωτη,κατοπιν ειδικου μετα.Δεν επουλωνονται ευκολα οι πληγες της τοξικοτητας των αλλων,δεν γινεται και να την αποφυγουμε κιολας εντελως,θα την βιωσουμε ναι, ομως το κυριως ειναι να συνειδητοποιησουμε οτι ήρθε η στιγμή να πουμε, «πάνω από όλα εγώ».Και οτι υπάρχουν και υγιείς, αυθεντικές σχέσεις που πρεπει να αναζητησουμε και να διατηρησουμε.

 

[EvanescenceQ]

Ενα υπεροχο βιβλιο που περιγραφει την τοξικοτητα, ειναι το
ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ /Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ της HIRIGOYEN MARIE - FRANCE,ενα εξαιρετικό βιβλίο, πάντα επίκαιρο, ξεκάθαρο και ενδυναμωτικό για κάθε είδους παρενόχληση.

Απο την παρουσιαση:
Η "Ηθική Παρενόχληση»" της Marie-France Hirigoyen κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1998 και σήμερα μεταφράζεται σε 16 γλώσσες. Το βιβλίο αυτό θεωρείται για τη μελέτη της βίας ό,τι η "Συναισθηματική Νοημοσύνη" για τη μελέτη της νόησης.
Ανήκετε σε αυτούς που υπομένουν τα ξεσπάσματα ενός μόνιμα προσβλητικού ή κυκλοθυμικού εργοδότη; Γίνεστε συνεχώς ο στόχος των μειωτικών σχολίων και της περιφρόνησης του συντρόφου σας; Είναι πιθανό να είστε θύμα ενός κρυφού πολέμου ανάμεσα στον θύτη και στο θύμα του, με στόχο την ψυχική εξόντωση του τελευταίου. Γιατί όμως; Επειδή ο θύτης δεν μπορεί να υπάρξει σε μια σχέση παρά μόνο αν ο άλλος εκμηδενιστεί. Τα θύματα, πάλι, μιας τέτοιας κατάστασης δεν παραδέχονται στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει. Πρόκειται για ένα πλέγμα τόσο πυκνό και σκοτεινό, που πολύ δύσκολα μπορεί κανείς, και από τις δύο πλευρές, να συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα του προβλήματος.
Η Marie-France Hirigoyen, ψυχίατρος, ψυχαναλύτρια και ψυχοθεραπεύτρια με πολύ μεγάλη κλινική πείρα, αναλύει με απλότητα, σαφήνεια και ζωντάνια ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο, αν και ευρύτατα διαδεδομένο, είναι ελάχιστα γνωστό: είναι η προσπάθεια ψυχικής εξόντωσης του άλλου με λόγια, με νεύματα, με υπονοούμενα, χωρίς τη χρήση φυσικής βίας. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται διαστροφική βία ή ηθική παρενόχληση.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό της διαστροφικής βίας είναι ότι δρα καμουφλαρισμένη. Αυτή η δράση πρέπει να αποκαλυφθεί, ώστε το θύμα της να αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει. Στο βιβλίο αυτό με τις πολυάριθμες μαρτυρίες, η συγγραφέας αναλύει την ιδιομορφία της διαστροφικής σχέσης και αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της, καταδεικνύοντας ότι η ταπεινωτική διαδικασία είναι η ίδια, είτε πρόκειται για ζευγάρι, είτε για οικογένεια, είτε για επιχείρηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

[Guest 381034]

Γεια σας
Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ας μπω κι εγώ στην ομαδική θεραπεία. Θα σας διηγηθώ μια ακραία ψυχοφθόρα κατάσταση στην οποία είχα παγιδευτεί πριν μερικά χρόνια...

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει το απόλυτο ταίριασμα. Υπάρχουν όμως μερικοί άνθρωποι που σου εμπνέουν αυθόρμητα αυτό το αίσθημα από την πρώτη στιγμή που τους γνωρίζεις. Λίγο ένας πρόδηλος ενθουσιασμός, λίγο τα κρυμμένα σας κοινά σημεία, λίγο η χαρισματική τους προσωπικότητα, ολά αυτά μπορούν να καταστήσουν την προσδοκία και μόνο μιας σχέσης μαζί τους ίσως πιο σημαντική κι από την ίδια την πραγματοποίησή της. Κάτι που ξεκινάει ως ένα ειλικρινές ενδιαφέρον μπορεί έτσι να εξελιχθεί πολύ γρήγορα και με μερικούς ακατάλληλους και ανειλικρινείς χειρισμούς σε ερωτική εμμονή. Στην δική μου περίπτωση, αυτή είχε μόνο λιγοστά αντικειμενικά ερείσματα, και δυστυχώς δεν ήταν από αυτές τις σπάνιες που σε γεμίζουν μ'ευχάριστα συναισθήματα...

Όταν για οποιονδήποτε λόγο αδυνατείς να διακρίνεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, τι θέλει να σου πει, τι πραγματικά σκέφτεται για σενα, τι προθέσεις έχει, και δεν γνωρίζεις ποτέ με λίγα λόγια ποια ακριβώς είναι τα δεδομένα που σου αφήνει, τότε δεν μπορείς να προβείς σε κανένα ασφαλές συμπέρασμα και ακολούθως δεν μπορείς να πράξεις τίποτα σωστό. Είναι πολύ εύκολο να παγιδευτείς υπό αυτές τις συνθήκες. Ιδιαίτερα δε όταν ο άνθρωπος που σε ενδιαφέρει δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει και επιλέγει να θολώνει με τη δική του αλλοπρόσαλη συμπεριφορά τα νερά, σπέρνοντας με την παραμικρή αφορμή αμφιβολίες και αφήνοντας συνεχώς περιθώρια για παρερμηνείες. Διαπίστωσα πολύ αργοπορημένα ότι έπαιρνα μέρος σ'ένα θέατρο του παραλόγου που δεν είχα καμία διάθεση να συντηρήσω. Δεν είμαι και πολύ καλή ηθοποιός, και ποτέ δεν μπορώ να κρύψω επιτυχημένα τι αισθάνομαι πραγματικά. Έτσι λοιπόν προσπάθησα να εκμαιεύσω μια απάντηση από νωρίς, πιστεύοντας ότι μ'αυτόν τον τρόπο θα προλάμβανα ένα μεγαλύτερο κακό. Δεν πέτυχα. Κι εντελώς ειρωνικά προοικόνομησα κατά έναν τρόπο τη μοίρα μου.

Την πρώτη φορά που αναζήτησα την αλήθεια, δεν πίστεψα πραγματικά ότι η ειλικρίνεια μου θα μπορούσε να ανταποδωθεί, αν κι ενδόμυχα το ευχόμουν. Είχα λίγη συναίσθηση του τρόπου μου, και αισθανόμουν ότι ίσως και να μου έκανα σαμποτάζ στην εκ των πραγμάτων απειροελάχιστη περίπτωση που υπήρχε αμοιβαία έλξη. Ίσως αν είχα όντως κάποιο λόγο να πιστεύω ότι με γουστάρει δεν θα έκανα μια τόσο απελπισμένη κίνηση. Και θα περίμενα. Αποφάσισα όμως να δράσω διαισθητικά κι έφαγα τα μούτρα μου. Εκμυστηρεύτηκα χωρίς κανένα ίχνος ενδοιασμού τα συναισθήματά μου και μ'έναν δόλιο κάπως τρόπο, ανταπαποδίδοντας πάραυτα ό,τι ακριβώς θεωρούσα σ´εκεινο το σημείο ότι εισέπραττα. Εκείνη τη μοναδική φορά κατόρθωσα να βάλω κάτω τον εγωισμό μου, κι επέλεξα να εκφράσω ακριβώς όλα όσα περνούσαν από το μυαλό μου, όλες τις άβολες σκέψεις και τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν. Αποκλείεται να του άφησα αμφιβολίες εκείνη την ημέρα.

Μπορεί ο τρόπος μου να ήταν δόλιος, άχαρος, προβληματικός και απωθητικός αλλά τουλάχιστον ήταν ειλικρινής. Από την πλευρά μου ξεκαθάρισα εξαρχής τι έψαχνα. Εκείνος φαινομενικά όχι. Τουλάχιστον έτσι πίστευα. Και δεν φαντάζεστε τη ζημιά μπορούν να προκαλέσουν μερικά αναπάντητα ερωτήματα...
Οτιδήποτε έπραξα από ένα σημείο και μετά ήταν γιατί ήθελα απεγνωσμένα να δώσω κάποιο νόημα σε ο,τι μου συνέβαινε. Είχα μπερδευτεί. Και δυστυχώς φάνταζε πιο λογικό να ήταν κάποιος που οριακά μου την έπεφτε κανονικά κατ'ιδίαν (σε εκείνο εξάλλου το σημείο δεν μου είχε αφήσει λόγο να εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου). Αλλά κυρίως, ίσως και να ήμουν σε άρνηση, και να μην ήθελα να παραδεχθώ ότι κάποιος που είχα εξιδανικεύσει τόσο πολύ στο μυαλό μου με μεταχειριζόταν ακριβώς με τον τρόπο που του ομολόγησα ότι με πληγώνει περισσότερο...

Εγώ από την πλευρά μου δεν είχα ποτέ καμία πρόθεση να εκβιάσω ούτε τα συναισθήματα, ούτε την παρηγοριά, ούτε την παρέα κανενός. Ήθελα μόνο να απαλλαχθώ από αυτήν την έμμονη ιδέα που τότε δεν καταλάβαινα καν πόσο πολύ με βασάνιζε και πίστευα ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μια οποιαδήποτε απάντηση θα με βοηθούσε. Όχι όμως ο άνθρωπος αυτός δεν με απεγκλώβισε ποτέ ενώ του έδινα συνέχεια ευκαιρίες, αλλά μάλλον επέλεγε συνειδητά το ακριβώς αντίθετο, ενδεχομένως έχοντας καθ´όλη τη διάρκεια πλήρη επίγνωση του ελέγχου που μπορούσε να ασκήσει πάνω μου. Το θλιβερότερο είναι ότι δεν το διαπίστωνα καν τότε και πολλές φορές ανταποκρίθηκα αυθόρμητα στις κινήσεις του, υπομένοντας εν αγνοία μου τεράστια απαξίωση. Η διαπίστωση ερχόταν πάντα εκ των υστέρων και ήταν πολύ ταπεινωτική. Μπορεί να μου άξιζε λίγο. Δεν ξέρω. Ίσως δεν πρέπει να πιανόμαστε από λέξεις για να προτρέχουμε σε ολόκληρα συμπεράσματα. Γι'αυτον και για πολλούς άλλους λόγους βγήκα εκτός εαυτού. Κατέληξα ένα πολύ αξιολύπητο θέαμα. Κάποια στιγμή, αντιληφθηκα ότι αυτός μάλλον με έπαιζε εξαρχής, ενώ έβλεπε τι μου συνέβαινε, και τότε θέλησα να απομακρυνθώ και να αφήσω τα αναπάντητα ερωτήματα που μου δημιουργούσε πίσω μου.

Δεν τον είχα ξεπεράσει ωστόσο, και οι έμμονες σκέψεις μου απλά χειροτέρευαν. Χρειαζόμουν κάποια εξήγηση. Ώρες ώρες περνούσε η σκέψη από το μυαλό μου, ότι ίσως το άτομο αυτό να βίωνε κάτι παρόμοιο με μενα, αλλά ότι δρούσε κατά τα φαινόμενα με διαφορετικά κίνητρα. Ή ακόμη ότι ίσως και να μην ήταν πάντα τόσο μονόπλευρο το ενδιαφέρον μου. Αυτό δεν το εξακρίβωσα ποτέ ωστόσο, και πάντα υπέθετα ότι ήταν ακόμη ένα προϊόν των δικών μου ερωτικών ψευδαισθήσεων. Υπήρξαν μεν κάποια σημάδια, που μπορεί και να μην να ήταν τόσο τυχαία, αλλά μόνο παράλογα συνδέονταν πια μαζί του. Κι εξάλλου, όσες φορές δεν έβαλα τη λογική μπροστά και ακολούθησα το ένστικτό μου, κατέληξα μόνο να πληγώνομαι περισσότερο. Πλέον αποδίδω τα πάντα στη φαντασία μου, χάριν ασφάλειας. Δεν κατάλαβα ποτέ αν υπήρξε κάποια πρόθεση επικοινωνίας εκ μέρους του ούτε και δεν μου να έδωσε ποτέ να καταλάβω τι ήθελε πραγματικά από μενα. Αλλά καταλαβαίνω πως, όταν οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ συναισθημάτων και εμμονής αρχίζουν και μπερδεύονται, αξίζει να συνεχίσει κανείς να διεκδικεί τον άλλο;

Και για να ενθαρρύνω λίγο τον σχολιασμό εδώ , αν, υποθετικά μιλώντας, αποδεικνυόταν ότι βίωνες κάτι αμοιβαίο, πως θα έπρεπε ν αντιδράσεις εκεί; Δηλαδή, θα έπρεπε οι προθέσεις μας να αντισταθμίσουν το γεγονός ότι μόνο αρνητικά συναισθήματα, άγχος και δυσφορία προξενήσαμε στον άλλον; Ή το γεγονός ότι συμπεριφερθήκαμε ανάρμοστα σ'έναν άνθρωπο που εκτιμούσαμε ενώ είχαμε την επιλογή να πράξουμε το αντίθετο και απλά μάλλον δεν θέλαμε να ξεβολευτούμε;

Άξιο απορίας.

Παρόλα αυτά, εγώ στο τέλος το μόνο που προσπάθησα να του μεταδώσω ήταν το εξής, ότι ανεξάρτητα των προθέσεων, καταλάβα ότι πρόκειται για μια αρρωστημένη εξάρτηση και αναζητώ τη βοήθεια που πραγματικά μου χρειάζεται. Λέω προσπάθησα, γιατί δεν ξέρω πόσο φάνηκε αυτό εντέλει, αφού υπέκυψα λίγο στους ανυπέρβλητους συναισθηματισμούς μου, αλλά ναι... Λυπάμαι πολύ που έπρεπε να με υπομείνει ο οποιοσδήποτε σε μια περίοδο προσωπικής παρακμής. Και ότι αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι είναι αναγκαίο να βρεί κανείς τον εαυτό του και ν'ανακτήσει τις προσωπικές του δυνάμεις και αυτοεκτίμηση πριν μπορέσει να δεθεί περισσότερο με κάποιον. Η αυτοβελτίωση πάντα προέχει.

Χρειάστηκε να παρέλθει ένα τραγικά μεγάλο χρονικά διάστημα για δω επιτέλους τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Νομίζω δηλαδή πια ότι έχω συνδέσει τα περισσότερα κομμάτια του παζλ, και σίγουρα είμαι σε καλύτερο δρόμο. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν, κι ας μου γ@μησαν επανειλημμένα το μυαλό. Και ειλικρινά ελπίζω σήμερα ο καθένας μας να χει βρεί την ψυχική ηρεμία που του αρμόζει...

 

[EvanescenceQ]

Γεια σας
Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ας μπω κι εγώ στην ομαδική θεραπεία. Θα σας διηγηθώ μια ακραία ψυχοφθόρα κατάσταση στην οποία είχα παγιδευτεί πριν μερικά χρόνια...

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει το απόλυτο ταίριασμα. Υπάρχουν όμως μερικοί άνθρωποι που σου εμπνέουν αυθόρμητα αυτό το αίσθημα από την πρώτη στιγμή που τους γνωρίζεις. Λίγο ένας πρόδηλος ενθουσιασμός, λίγο τα κρυμμένα σας κοινά σημεία, λίγο η χαρισματική τους προσωπικότητα, ολά αυτά μπορούν να καταστήσουν την προσδοκία και μόνο μιας σχέσης μαζί τους ίσως πιο σημαντική κι από την ίδια την πραγματοποίησή της. Κάτι που ξεκινάει ως ένα ειλικρινές ενδιαφέρον μπορεί έτσι να εξελιχθεί πολύ γρήγορα και με μερικούς ακατάλληλους και ανειλικρινείς χειρισμούς σε ερωτική εμμονή. Στην δική μου περίπτωση, αυτή είχε μόνο λιγοστά αντικειμενικά ερείσματα, και δυστυχώς δεν ήταν από αυτές τις σπάνιες που σε γεμίζουν μ'ευχάριστα συναισθήματα...

Όταν για οποιονδήποτε λόγο αδυνατείς να διακρίνεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, τι θέλει να σου πει, τι πραγματικά σκέφτεται για σενα, τι προθέσεις έχει, και δεν γνωρίζεις ποτέ με λίγα λόγια ποια ακριβώς είναι τα δεδομένα που σου αφήνει, τότε δεν μπορείς να προβείς σε κανένα ασφαλές συμπέρασμα και ακολούθως δεν μπορείς να πράξεις τίποτα σωστό. Είναι πολύ εύκολο να παγιδευτείς υπό αυτές τις συνθήκες. Ιδιαίτερα δε όταν ο άνθρωπος που σε ενδιαφέρει δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει και επιλέγει να θολώνει με τη δική του αλλοπρόσαλη συμπεριφορά τα νερά, σπέρνοντας με την παραμικρή αφορμή αμφιβολίες και αφήνοντας συνεχώς περιθώρια για παρερμηνείες. Διαπίστωσα πολύ αργοπορημένα ότι έπαιρνα μέρος σ'ένα θέατρο του παραλόγου που δεν είχα καμία διάθεση να συντηρήσω. Δεν είμαι και πολύ καλή ηθοποιός, και ποτέ δεν μπορώ να κρύψω επιτυχημένα τι αισθάνομαι πραγματικά. Έτσι λοιπόν προσπάθησα να εκμαιεύσω μια απάντηση από νωρίς, πιστεύοντας ότι μ'αυτόν τον τρόπο θα προλάμβανα ένα μεγαλύτερο κακό. Δεν πέτυχα. Κι εντελώς ειρωνικά προοικόνομησα κατά έναν τρόπο τη μοίρα μου.

Την πρώτη φορά που αναζήτησα την αλήθεια, δεν πίστεψα πραγματικά ότι η ειλικρίνεια μου θα μπορούσε να ανταποδωθεί, αν κι ενδόμυχα το ευχόμουν. Είχα λίγη συναίσθηση του τρόπου μου, και αισθανόμουν ότι ίσως και να μου έκανα σαμποτάζ στην εκ των πραγμάτων απειροελάχιστη περίπτωση που υπήρχε αμοιβαία έλξη. Ίσως αν είχα όντως κάποιο λόγο να πιστεύω ότι με γουστάρει δεν θα έκανα μια τόσο απελπισμένη κίνηση. Και θα περίμενα. Αποφάσισα όμως να δράσω διαισθητικά κι έφαγα τα μούτρα μου. Εκμυστηρεύτηκα χωρίς κανένα ίχνος ενδοιασμού τα συναισθήματά μου και μ'έναν δόλιο κάπως τρόπο, ανταπαποδίδοντας πάραυτα ό,τι ακριβώς θεωρούσα σ´εκεινο το σημείο ότι εισέπραττα. Εκείνη τη μοναδική φορά κατόρθωσα να βάλω κάτω τον εγωισμό μου, κι επέλεξα να εκφράσω ακριβώς όλα όσα περνούσαν από το μυαλό μου, όλες τις άβολες σκέψεις και τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν. Αποκλείεται να του άφησα αμφιβολίες εκείνη την ημέρα.

Μπορεί ο τρόπος μου να ήταν δόλιος, άχαρος, προβληματικός και απωθητικός αλλά τουλάχιστον ήταν ειλικρινής. Από την πλευρά μου ξεκαθάρισα εξαρχής τι έψαχνα. Εκείνος φαινομενικά όχι. Τουλάχιστον έτσι πίστευα. Και δεν φαντάζεστε τη ζημιά μπορούν να προκαλέσουν μερικά αναπάντητα ερωτήματα...
Οτιδήποτε έπραξα από ένα σημείο και μετά ήταν γιατί ήθελα απεγνωσμένα να δώσω κάποιο νόημα σε ο,τι μου συνέβαινε. Είχα μπερδευτεί. Και δυστυχώς φάνταζε πιο λογικό να ήταν κάποιος που οριακά μου την έπεφτε κανονικά κατ'ιδίαν (σε εκείνο εξάλλου το σημείο δεν μου είχε αφήσει λόγο να εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου). Αλλά κυρίως, ίσως και να ήμουν σε άρνηση, και να μην ήθελα να παραδεχθώ ότι κάποιος που είχα εξιδανικεύσει τόσο πολύ στο μυαλό μου με μεταχειριζόταν ακριβώς με τον τρόπο που του ομολόγησα ότι με πληγώνει περισσότερο...

Εγώ από την πλευρά μου δεν είχα ποτέ καμία πρόθεση να εκβιάσω ούτε τα συναισθήματα, ούτε την παρηγοριά, ούτε την παρέα κανενός. Ήθελα μόνο να απαλλαχθώ από αυτήν την έμμονη ιδέα που τότε δεν καταλάβαινα καν πόσο πολύ με βασάνιζε και πίστευα ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μια οποιαδήποτε απάντηση θα με βοηθούσε. Όχι όμως ο άνθρωπος αυτός δεν με απεγκλώβισε ποτέ ενώ του έδινα συνέχεια ευκαιρίες, αλλά μάλλον επέλεγε συνειδητά το ακριβώς αντίθετο, ενδεχομένως έχοντας καθ´όλη τη διάρκεια πλήρη επίγνωση του ελέγχου που μπορούσε να ασκήσει πάνω μου. Το θλιβερότερο είναι ότι δεν το διαπίστωνα καν τότε και πολλές φορές ανταποκρίθηκα αυθόρμητα στις κινήσεις του, υπομένοντας εν αγνοία μου τεράστια απαξίωση. Η διαπίστωση ερχόταν πάντα εκ των υστέρων και ήταν πολύ ταπεινωτική. Μπορεί να μου άξιζε λίγο. Δεν ξέρω. Ίσως δεν πρέπει να πιανόμαστε από λέξεις για να προτρέχουμε σε ολόκληρα συμπεράσματα. Γι'αυτον και για πολλούς άλλους λόγους βγήκα εκτός εαυτού. Κατέληξα ένα πολύ αξιολύπητο θέαμα. Κάποια στιγμή, αντιληφθηκα ότι αυτός μάλλον με έπαιζε εξαρχής, ενώ έβλεπε τι μου συνέβαινε, και τότε θέλησα να απομακρυνθώ και να αφήσω τα αναπάντητα ερωτήματα που μου δημιουργούσε πίσω μου.

Δεν τον είχα ξεπεράσει ωστόσο, και οι έμμονες σκέψεις μου απλά χειροτέρευαν. Χρειαζόμουν κάποια εξήγηση. Ώρες ώρες περνούσε η σκέψη από το μυαλό μου, ότι ίσως το άτομο αυτό να βίωνε κάτι παρόμοιο με μενα, αλλά ότι δρούσε κατά τα φαινόμενα με διαφορετικά κίνητρα. Ή ακόμη ότι ίσως και να μην ήταν πάντα τόσο μονόπλευρο το ενδιαφέρον μου. Αυτό δεν το εξακρίβωσα ποτέ ωστόσο, και πάντα υπέθετα ότι ήταν ακόμη ένα προϊόν των δικών μου ερωτικών ψευδαισθήσεων. Υπήρξαν μεν κάποια σημάδια, που μπορεί και να μην να ήταν τόσο τυχαία, αλλά μόνο παράλογα συνδέονταν πια μαζί του. Κι εξάλλου, όσες φορές δεν έβαλα τη λογική μπροστά και ακολούθησα το ένστικτό μου, κατέληξα μόνο να πληγώνομαι περισσότερο. Πλέον αποδίδω τα πάντα στη φαντασία μου, χάριν ασφάλειας. Δεν κατάλαβα ποτέ αν υπήρξε κάποια πρόθεση επικοινωνίας εκ μέρους του ούτε και δεν μου να έδωσε ποτέ να καταλάβω τι ήθελε πραγματικά από μενα. Αλλά καταλαβαίνω πως, όταν οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ συναισθημάτων και εμμονής αρχίζουν και μπερδεύονται, αξίζει να συνεχίσει κανείς να διεκδικεί τον άλλο;

Και για να ενθαρρύνω λίγο τον σχολιασμό εδώ , αν, υποθετικά μιλώντας, αποδεικνυόταν ότι βίωνες κάτι αμοιβαίο, πως θα έπρεπε ν αντιδράσεις εκεί; Δηλαδή, θα έπρεπε οι προθέσεις μας να αντισταθμίσουν το γεγονός ότι μόνο αρνητικά συναισθήματα, άγχος και δυσφορία προξενήσαμε στον άλλον; Ή το γεγονός ότι συμπεριφερθήκαμε ανάρμοστα σ'έναν άνθρωπο που εκτιμούσαμε ενώ είχαμε την επιλογή να πράξουμε το αντίθετο και απλά μάλλον δεν θέλαμε να ξεβολευτούμε;

Άξιο απορίας.

Παρόλα αυτά, εγώ στο τέλος το μόνο που προσπάθησα να του μεταδώσω ήταν το εξής, ότι ανεξάρτητα των προθέσεων, καταλάβα ότι πρόκειται για μια αρρωστημένη εξάρτηση και αναζητώ τη βοήθεια που πραγματικά μου χρειάζεται. Λέω προσπάθησα, γιατί δεν ξέρω πόσο φάνηκε αυτό εντέλει, αφού υπέκυψα λίγο στους ανυπέρβλητους συναισθηματισμούς μου, αλλά ναι... Λυπάμαι πολύ που έπρεπε να με υπομείνει ο οποιοσδήποτε σε μια περίοδο προσωπικής παρακμής. Και ότι αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι είναι αναγκαίο να βρεί κανείς τον εαυτό του και ν'ανακτήσει τις προσωπικές του δυνάμεις και αυτοεκτίμηση πριν μπορέσει να δεθεί περισσότερο με κάποιον. Η αυτοβελτίωση πάντα προέχει.

Χρειάστηκε να παρέλθει ένα τραγικά μεγάλο χρονικά διάστημα για δω επιτέλους τα πράγματα στις σχεδόν πραγματικές τους διαστάσεις. Νομίζω ότι έχω συνδέσει πια τα περισσότερα κομμάτια του παζλ, και σίγουρα είμαι σε καλύτερο δρόμο. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν, κι ας μου γ@μησαν επανειλημμένα το μυαλό. Και ειλικρινά ελπίζω σήμερα ο καθένας μας να χει βρεί την ψυχική ηρεμία που του αρμόζει...

Καταπληκτικη γραφη! Απιστευτη περιγραφη καταστασεων και των ψυχικων τους μεταβασεων! Χειροκροτω που εχεις απεμπλακει επιτελους και που εμπειρη πια κοιτωντας προς τα πισω συνθετεις το παζλ της αναζητησης του τι συνεβη τελικα.
Ειδα και το ερωτημα που εθεσες.
Λοιπον εσυ ησουν αμφιλεγομενα ξεκαθαρη εξαρχης γιατι χρησιμοποιησες εναν τροπο θα ελεγε κανεις μη συνηθισμενο. Δεν ξεκινας μια οποιαδηποτε σχεση ποσο μαλλον ερωτικη με μια δολια και αποτρεπτικη αποκαλυψη συναισθηματων, ακριβως γιατι δεν ξερεις πως θα αντιδρασει ο αλλος.
Και εκει που επελεξες να φυγεις ειδες ποσο εμμονικα ηταν κολλημενος ο αλλος μαζι σου.
Εδω εγω πιστευω παιξατε το παιχνιδι γατας ποντικιου. Κι εκεινου του αρεσε να σε ελεγχει και εσυ να να διαφευγεις και να αναρωτιεσαι. Ισως υποθετικα το λεω δεν σημαινει οτι ισχυει κιολας. Απλα ολο αυτο σαν σας τροφοδοτουσε κατα μια εννοια οτι ηθελε ο καθενας να ζησει μεσα απο αυτη τη σχεση. Σε αυτο που ρωτας το αμοιβαιο προυποθετει και ενα διαστημα χρονικο να το βιωσεις να το διαπιστωσεις και εν τελει να πορευθεις εχοντας κανει τις αξιολογικες σου κρισεις στον ανθρωπο που εχεις απεναντι σου. Βλεπεις τι ειναι διατεθειμενος και ο αλλος να κανει και αναλογα πορευεσαι. Και τι σου βγαζει το μεταξυ σας.
Το κυριως ειναι που εισαι εδω απαλλαγμενη απο ενα διφορουμενο τοξικο ατομο και περιβαλλον γιατι η τοξικοτητα πολλες φορες κρυβεται σε λανθανουσα μορφη. Και ειναι δυσκολο για το θυμα να δει και να γλιτωσει απο ολη αυτη την επιζημια συμπεριφορα.
Να σαι καλα και καλη συνεχεια σε οτι κανεις

 

[Guest 381034]

Γεια σου και σ´ευχαριστώ για την απάντηση.

Χμμ δόλια ίσως δεν θα την χαρακτήριζα τελικά, αποτρεπτική ίσως και να ‘ταν. Σίγουρα ήταν ανταπόκριση σε μερικές δήθεν κινήσεις τις οποίες λιγάκι παρεξήγησα και άφησα να με παρασύρουν...

Επίσης να πω ότι μετά απ αυτό το συμβάν εγώ δεν είχα κανένα λόγο να πιστεύω σε κάτι αμοιβαίο. Ήταν εντελώς παράλογα όλα αυτά που σκεφτόμουν.

Νομίζω, σε τελική ανάλυση, ήμουν πρώτα θύμα της φαντασίας μου, κι εκείνος αντιλήφθηκε ότι κατάσταση είχε ξεφύγει και προσπαθούσε απλά να με ξυπνήσει αλλά μάλλον τα κάνε χειροτερα

Απλά θα με βοηθούσε περισσότερο αν με
αγνοούσε μετά από ένα σημείο και μετά χωρίς να υπαινίσσεται τίποτα κτλ. Κι αυτό ήθελα να του μεταδώσω.

Και να διευκρινίσω κάτι άλλο σημαντικό:

Περιέγραψα τα πράγματα έτσι όπως ακριβώς τα βίωνα τότε, μέσα δηλαδή από ένα πιο «κολλημένο» point of view. Σήμερα πια αποδίδω πιο ρεαλιστικές ερμηνείες.....

Αυτό ήταν ένα point που ξέχασα να περάσω. Πως στο τέλος, έχασα κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Είναι περιττό επομένως να σταθεί κανείς στις λεπτομέρειες...

 

[EvanescenceQ]

Και να διευκρινίσω κάτι άλλο σημαντικό:
Περιέγραψα τα πράγματα έτσι όπως ακριβώς τα βίωνα τότε, μέσα δηλαδή από ένα πιο «κολλημένο» point of view. Σήμερα πια αποδίδω πιο ρεαλιστικές ερμηνείες.....
Αυτό ήταν ένα point που ξέχασα να περάσω. Πως στο τέλος, έχασα κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Είναι περιττό επομένως να σταθεί κανείς στις λεπτομέρειες...

Εγω ευχαριστω που απαντησες και ελπιζω να εισαι καλακαι να περνας ομορφα!
Αυτο ακριβως οπως το εθεσες δειχνει και την αλλοιωση αν θες που επιφερει η τοξικοτητα των εκαστοτε σχεσεων σε εμας τους ιδιους, σε οδηγούν στην τρέλα γιατι σε οδηγουν σε συμπεριφορες που δεν εισαι εσυ,ο πραγματικος εαυτος σου,απειλειται η ψυχολογικη ευημερια και η σωματικη επισης,εισαι γενικα σε εναν μονιμο παροξυσμο αγχους και αμυνας αν θες,μας φτάνουν στα άκρα μας. Καταρρακώνουν την αυτοεκτίμηση μας και επηρεάζουν αρνητικά την διάθεση μας. Γιατι ο τοξικός άνθρωπος θα σε φέρει σε τέτοιο σημείο που θα πρέπει πάντα να απολογείσαι, ακόμη και για πράγματα που δεν φταις και τροφοδοτειται να σε γεμιζει ενοχες.Η καλύτερη λύση είναι να κραταμε απόσταση γιατι δεν πρόκειται να τον αλλάξουμε τον αλλο και ολα αυτα που γραψαμε εδω.
Το οτι φυγαμε δειχνει και μια νικη αν θες,μια δικη μας προσωπικη νικη ασχετα τις οποιες επιπτωσεις,δεν γινεται να μεινει κανεις αλωβητος απο το καθε τι,ολα μας επηρεαζουν με τον τροπο τους.

 

[McManus]

Αυτό που λέγεται τοξικότητα είναι η αδιάκοπη λιγουρίαση κι ανασφάλεια των δύο φύλων.
Θεραπεύεται με παράλληλη σχέση - εκδίκηση και ανακοίνωση στον υπεύθυνο ή υπεύθυνη
λίγο μετά το μπραφ του χωρισμού ως μπόνους.
Για τις γυναίκες λίγο δύσκολο, για τους άνδρες παιχνιδάκι.
Έτσι για να γουστάρουμε...

 

[EvanescenceQ]

Αυτό που λέγεται τοξικότητα είναι η αδιάκοπη λιγουρίαση κι ανασφάλεια των δύο φύλων.
Θεραπεύεται με παράλληλη σχέση - εκδίκηση και ανακοίνωση στον υπεύθυνο ή υπεύθυνη
λίγο μετά το μπραφ του χωρισμού ως μπόνους.
Για τις γυναίκες λίγο δύσκολο, για τους άνδρες παιχνιδάκι.
Έτσι για να γουστάρουμε...

Η δικη σου οπτικη οκ δεκτη σαν αποψη,απορω που δεν αναφερεις καθολου τα αρνητικα συναισθηματα καθολη τη διαρκεια αν θες,εστιασες μονο σε μια διεκδικηση και μια απορριψη αν καταλαβα καλα,ειναι η οπτικη σου οκ αλλα δεν ειναι μονο αυτο,η τοξικοτητα δεν ειναι μονο στις ερωτικες σχεσεις για παραδειγμα τα οσα γραψαμε.
Και ωραια πας στον επομενο οπως μας εγραψες θεραπευμενος ομως απο τα λαθη της προηγουμενης σχεσης?
Γιατι αν καποιος συνεχιζει εσαει την ιδια συμπεριφορα δεν ειναι το για να γουσταρουμε,του γυριζει μπουμερανγκ να ξερεις μετα,γιατι καποια στιγμη ερχεται ο κορεσμος ή καποια αλλη αντιδραση των αλλων.
Ειναι πολυπλευρο.

 

[Guest 896561]

Επισης τοξικες δεν ειναι μονο οι ερωτικες σχεσεις, ειναι και οι φιλικες και οι οικογενειακες οι στενες και οι ευρυτερες και οι επαγγελματικες.

• Στις ερωτικες ειδαμε ο ενας να ειναι χειριστικος,να φερεται ασχημα στον αλλον,να τον μειωνει,να τον κανει παραλληλα να νιωθει αδυναμο να δραπετευσει αποκοβοντας τον απο τις επαφες του,να αισθανεται ασχημα διαρκως,μονο ο ενας δινει σε αυτη τη σχεση και ο αλλος μενει παντα ανικανοποιητος διατηρωντας εσαει την τοξικοτητα.Ενυπαρχει και κακοποιηση σε καποιες περιπτωσεις.Σου δημιουργεί ενοχές επισης.
• Στις φιλικες ειναι εκεινες οι φιλες που σε κοροιδευουν,που δε σου μιλανε,που σε ειρωνευονται διαρκως και ολη αυτη η συνεχιζομενη συμπεριφορα τους σε κανει να νιωθεις ασχημα,στο βαθμο που τα λαμβανεις υποψη και σε επηρεαζουν,αλλες φορες η τοξικοτητα και σε αυτο της το χαρακτηριστικο το βλεπουμε ειτε ερωτικη ειτε φιλικη ειτε οικογενειακη ειναι μια σχεση,οτι ο αλλος ειναι ενα επιμονο βαμπιρ που συνεχεια ζηταει πραγματα/διευκολυνσεις/εξυπηρετησεις απο τον αλλον και ο αλλος ειναι παντα προθυμος να βοηθησει μεχρι που καταλαβαινει οτι ολο αυτο ειναι εις βαρος του,οτι ζημιωνεται,και οταν λεει οχι τοτε ο φιλος του ριχνει κατηγοριες οτι αλλαξε οτι τον ξεχασε και χιλια δυο. Όποτε εσυ εκφράζεις τη δυσαρέσκεια και τον εκνευρισμό σου σχετικά με τη συμπεριφορά του, καταλήγει να σε κατηγορεί.Σου δημιουργεί ενοχές επισης.
• Στις οικογενειακες ειναι ποσο οι γονεις ή οι συγγενεις μειωνουν ή συγκρινουν υπερμετρα το παιδι με αλλα,κανοντας το να αισθανεται ασχημα και ολο αυτο του μειωνει την αυτοπεποιθηση βεβαιως,και το κανει αδυναμο να σταθει σε αλλες επερχομενες επιθεσεις στο σχολειο για παραδειγμα.Επισης οταν δημιουργουν ενοχες ειναι ενα χαρακτηριστικο,και οταν αλλαζουν τα οσα τους λες οτι εσυ φταις τελικα και οχι εκεινοι γιατι δεν παραδεχονται ποτε τα όποια λαθη τους.Το ιδιο και στις επαγγελματικες τοξικες σχεσεις.​

Σε ολες αυτες τις σχεσεις και τις δυσλειτουργικες συμπεριφορες τοξικοτητας κυριαρχει η συναισθηματική χειραγώγηση.Εκει αποσκοπει ο τοξικος.Να σε αποδυναμωσει για να επιτυχει το στοχο του την εδραιωση της κυριαρχιας στη ζωη σου ή σε οτιδηποτε αλλο,για παραδειγμα μπορει η τοξικοτητα να ειναι μια οικονομικη αφαιμαξη χωρις να ενυπαρχει κατι το ερωτικο ή φιλικο.Το κλειδι περα απο το να αναγνωρισουμε τα σημαδια ειναι να βαλουμε ενα στοπ και να φυγουμε σωζοντας εμας.Να μη μενουμε σε τετοια τοξικη σχεση,όποιο κι αν ειναι το οφελος,η ψυχολογικη μας ζημια θα ειναι ανεπανορθωτη,κατοπιν ειδικου μετα.Δεν επουλωνονται ευκολα οι πληγες της τοξικοτητας των αλλων,δεν γινεται και να την αποφυγουμε κιολας εντελως,θα την βιωσουμε ναι, ομως το κυριως ειναι να συνειδητοποιησουμε οτι ήρθε η στιγμή να πουμε, «πάνω από όλα εγώ».Και οτι υπάρχουν και υγιείς, αυθεντικές σχέσεις που πρεπει να αναζητησουμε και να διατηρησουμε.

Βέβαια είναι τοξικές σχέσεις και οι φιλικές και όχι μόνο οι ερωτικές. Μην πω και ότι στις φιλικές σχέσεις υπάρχει περισσότερη τοξικότητα, γιατί στις ερωτικές σχέσεις προσπαθείς περισσότερο (τουλάχιστον στην αρχή) να δείξεις ένα καλύτερο πρόσωπο.

Όπως και να έχει, ο πιο εύκολος τρόπος να διακρίνεις ένα τοξικό άτομο είναι η αντίδρασή του όταν του πεις κάτι καλό που σου έτυχε και είσαι ενθουσιασμένος. Αν απαντήσει με το "Ναι, αλλά..." κατά πάσα πιθανότητα έχεις να κάνεις με τοξικό άνθρωπο.

 

[EvanescenceQ]

Βέβαια είναι τοξικές σχέσεις και οι φιλικές και όχι μόνο οι ερωτικές. Μην πω και ότι στις φιλικές σχέσεις υπάρχει περισσότερη τοξικότητα, γιατί στις ερωτικές σχέσεις προσπαθείς περισσότερο (τουλάχιστον στην αρχή) να δείξεις ένα καλύτερο πρόσωπο.

Όπως και να έχει, ο πιο εύκολος τρόπος να διακρίνεις ένα τοξικό άτομο είναι η αντίδρασή του όταν του πεις κάτι καλό που σου έτυχε και είσαι ενθουσιασμένος. Αν απαντήσει με το "Ναι, αλλά..." κατά πάσα πιθανότητα έχεις να κάνεις με τοξικό άνθρωπο.

Ακριβως και επισης οταν εσυ αλλαξεις μια συμπεριφορα που ο αλλος εχει συνηθισει πχ τη δοτικοτητα ετσι?Σταματας να δινεις τοτε ο αλλος αποτομα αλλαζει και σε κατηγορει.
Εδω κολλαει η φραση "να χαλας χατήρια να μαθαινεις ανθρωπους".
θελω να πω οχι μονο στην αρχη οπως εγραψες αλλα και κατα τη διαρκεια βλεπεις πολλα και κυριως απο τα μικρα και ασημαντα καταλαβαινεις τον αλλον.Σε καθε ειδους σχεση.Γιαυτο πρεπει να παρατηρεις τις λεπτομερειες τα red flags που λεμε ολοι και τα παραβλεπουμε.Να γιατι.Γιατι οσο τα παραβλεπεις βρισκεσαι αντιμετωπος με μια τοξικοτητα να εχει παρει διαστασεις επειτα.

 

[Guest 896561]

Ακριβως και επισης οταν εσυ αλλαξεις μια συμπεριφορα που ο αλλος εχει συνηθισει πχ τη δοτικοτητα ετσι?Σταματας να δινεις τοτε ο αλλος αποτομα αλλαζει και σε κατηγορει.
Εδω κολλαει η φραση "να χαλας χατήρια να μαθαινεις ανθρωπους".
θελω να πω οχι μονο στην αρχη οπως εγραψες αλλα και κατα τη διαρκεια βλεπεις πολλα και κυριως απο τα μικρα και ασημαντα καταλαβαινεις τον αλλον.Σε καθε ειδους σχεση.Γιαυτο πρεπει να παρατηρεις τις λεπτομερειες τα red flags που λεμε ολοι και τα παραβλεπουμε.Να γιατι.Γιατι οσο τα παραβλεπεις βρισκεσαι αντιμετωπος με μια τοξικοτητα να εχει παρει διαστασεις επειτα.

Μακριά από τοξικούς ανθρώπους. Μικρότερος έκανα παρέα με τους πάντες, δεν είχα θέμα με κανέναν, αλλά δεν ήταν τελικά και ο,τι καλύτερο. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι λίγοι είναι οι άνθρωποι που αξίζει να έχεις δίπλα σου, ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που θα χαρούν με τη χαρά σου και αυτούς τους ανθρώπους οφείλεις να προσπαθήσεις να τους κρατήσεις στη ζωή σου.

Όχι ότι δεν έχουμε όλοι τις στιγμές μικροψυχιάς μας, ανθρώπινο είναι και αυτό. Αλλά τουλάχιστον να το αναγνωρίζουμε όταν το κάνουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό πρώτα από όλα και να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε.

 

[McManus]

Η δικη σου οπτικη οκ δεκτη σαν αποψη,απορω που δεν αναφερεις καθολου τα αρνητικα συναισθηματα καθολη τη διαρκεια αν θες,εστιασες μονο σε μια διεκδικηση και μια απορριψη αν καταλαβα καλα,ειναι η οπτικη σου οκ αλλα δεν ειναι μονο αυτο,η τοξικοτητα δεν ειναι μονο στις ερωτικες σχεσεις για παραδειγμα τα οσα γραψαμε.
Και ωραια πας στον επομενο οπως μας εγραψες θεραπευμενος ομως απο τα λαθη της προηγουμενης σχεσης?
Γιατι αν καποιος συνεχιζει εσαει την ιδια συμπεριφορα δεν ειναι το για να γουσταρουμε,του γυριζει μπουμερανγκ να ξερεις μετα,γιατι καποια στιγμη ερχεται ο κορεσμος ή καποια αλλη αντιδραση των αλλων.
Ειναι πολυπλευρο.

Εστίασα στα ερωτικά διότι π.χ στις εργασιακές τοξικότητες απλά τρως τον συνάδελφο
αν δεν βάζει μυαλο ή σε τρώει αυτός. Δεν νιώθεις, δεν σε νοιάζει και πολύ. Κρύο αίμα.
Σιγά μην έχουμε συναισθήματα στην δουλειά. Εκεί πάμε για το μαρούλι.
Δεν αναφέρω τα αρνητικά συναισθήματα (στα ερωτικά με τοξικότητα)
διότι θέλει πολύ χώρο η ακριβής περιγραφή πέραν του ότι είναι γνωστή
η ανασφάλεια, η κριτική, το άγχος η πίεση κτλ. Σε όλους κι όλες τυχαίνει. Δεν τρέχει και κάτι.
Λύση: όποιος και να σε κρίνει-πιέζει, το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να του κοτσάρεις στην μάπα
τα προσόντα σου τα οποία στο οτιδήποτε οφείλουν να είναι σε καλό η πολύ καλό επίπεδο.
Αυτό πρέπει να το κάνουμε όλοι μέχρι να φτάσει η γλώσσα στο πάτωμα.
Για εμάς πρώτα και μετά για την δυναμική μας.
Έπειτα μπορείς να αποδομήσεις τον άλλον που σου κουνιέται, αν συνεχίσει να σε κρίνει
χωρίς τοξικότητα αλλά με επιχειρήματα. Μέχρι να τρέμει. Τελείωσέ τον. Αναλώσιμος.
Όλα διορθώνονται αν έχεις σταθερή δυναμική. Και ναι, στην επόμενη πίστα (με άλλο άτομο)
θα πας μια χαρά μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι άλλος άνθρωπος
και οφείλεις να πας ως κρυσταλλο.
Το τι θα κάνουν οι εναπομείναντες τοξικοί πίσω δεν σε απασχολεί διότι αν κάτι τελειώνει
κι ασχολείσαι, οδηγείσαι στην ανάλωση, κάτι που δεν ωφελεί. Καις το χωράφι και τέρμα.
Δεν θα σώσεις εσύ τον κόσμο.

Δανεική η αναφορά σε εσένα όπως κατάλαβες για την συζήτηση.