Φιλοσοφία του Θανάτου...

[Experience]

Διάβασα τις 3 τελευταίες σελίδες και βάσει αυτών θα ήθελα να πω τα εξής.
1α. Για να μιλήσει κανείς για εξειδικευμένα θέματα της επιστήμης, θα πρέπει κατ'αρχάς να έχει καταλάβει το θέμα που πραγματεύεται.
1β. Στην περίπτωση ακόμα που το έχει καταλάβει καλά, θα πρέπει να μελετήσει λιγάκι και φιλοσοφία της επιστήμης.

- - -

Αν δεν υπάρχει βάση στο 1α, υπάρχει ο κίνδυνος να μιλάμε με βεβαιότητα για ζητήματα που όχι μόνο δεν είναι βέβαια αλλά σε κάποιες περιπτώσεις να είναι και λάθος.
Π.χ κάπου στις 3 αυτές σελίδες μία αγαπητή φίλη έγραψε «Είναι θράσος να αμφισβητεί κάποιος τη νευτώνεια μηχανική» (ή κάπως έτσι το έγραψε)

Βέβαια, η κορωνίδα των ανακαλύψεων του εκπληκτικού Νεύτωνα (ίσως σπουδαιότερος από τον Αϊνστάιν για τα μέτρα της εποχής του) ήταν η εξήγηση της Βαρύτητας ως ιδιότητας της μάζας.

Ίσως δεν το γνωρίζετε, αλλά η νευτώνεια εξήγηση του φυσικού κόσμου, όπως και η ευκλείδεια γεωμετρία δεν περιγράφουν ακριβώς το φυσικό κόσμο (δεν θέλω να γράψω «είναι λάθος»)
Από το 1905 έως το 1915 η κατανόησή μας για το Φυσικό κόσμο τραντάχτηκε συθέμελα από τη Σχετικότητα. Η νευτώνεια φυσική και η ευκλείδεια γεωμετρία, αποδείχτηκαν ανεπαρκείς!

Η πρώτη αντίδραση σε αυτό το γεγονός εκφράζεται στην εύλογη απορία «τότε γιατί διδάσκονται οι μαθητές νευτώνεια σήμερα;»
Ο λόγος είναι επειδή υπολογιστικά είναι απλούστερη και έχει πολύ καλή προσέγγιση στο σωστό αποτέλεσμα για τα δεδομένα του αντιληπτού κόσμου μας πάνω στον πλανήτη μας.
Στον μακρόκοσμο και σε μεγάλες ταχύτητες δίνει τεράστια σφάλματα.
Δεν είναι να το αναλύω περισσότερο, γκουγκλάρετε για σχετικά θέματα όσοι ενδιαφέρεστε.

Παρά ταύτα, μην παραβλέπετε το γεγονός πως ΟΥΤΕ η Σχετικότητα περιγράφει επαρκώς τον Κόσμο.

Η Κβαντομηχανική έκανε τη δική της απόπειρα αλλά παρότι στον υποατομικό κόσμο βρίσκει εφαρμογή, στον μακρόκοσμο… αυτή κι αν είναι αδύναμη στην περιγραφή του.

Ψιλοαυτονόητα είναι τα παραπάνω αν σκεφτείτε πως από το περιεχόμενο του σύμπαντος έχουμε «δει» μόνο το 4%. Για το 96% έχουμε μεσάνυχτα με πολύ… σκοτάδι!
(Γκουγκλάρετε για «Σκοτεινή Ύλη και Σκοτεινή Ενέργεια»)

Το πρόβλημα στη σύγχρονη εποχή είναι πως ο μέσος κάτοικος του πλανήτη είναι σχεδόν άσχετος με τα επιστημονικά δεδομένα (κι αυτό ψιλοαυτονόητο αν λάβουμε υπ’όψιν το εύρος θεματολογίας στο ερευνητικό πεδίο) αλλά το παράδοξο είναι πως ο ίδιος αυτός μέσος κάτοικος του πλανήτη είναι σίγουρος πως ξέρει πολλά ή πως η επιστήμη έχει λύσει όλα τα μεγάλα ζητήματα.

Έτσι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αποκτά μία σχεδόν θρησκευτικού τύπου ευλάβεια για την επιστήμη και αυτό δεν απαγορεύεται βέβαια, αλλά απαιτείται να μπορεί να διαχωρίζει την ίδια την επιστήμη από τον επιστήμονα.

Ο επιστήμονας δεν είναι εξ ορισμού «πάπας» παρότι –δυστυχώς- θα ακούσετε πολλούς να μιλάνε με το στόμφο του πάπα και όταν μαζεύονται πολλοί φτιάχνουν και ένα είδος επιστημονικού ιερατείου που αφορίζει με άνεση ενώ το μόνο που θα έπρεπε να αφορίζεται είναι η ίδια η πρακτική τους!

Προτείνω με όλη την καλή πρόθεση να έχετε περισσότερη εμπιστοσύνη σε αυτά που ακούτε από ταπεινούς επιστήμονες.
Ο στόμφος δεν δείχνει κατοχυρωμένη γνώση αλλά μάλλον ενέχει εγωιστικά ανθρωποκεντρικά στοιχεία, κατά περίπτωση ανασφάλεια και ενίοτε εμπλέκονται οι προσωπικές πεποιθήσεις, συμπεριλαμβανομένων και των θεϊστικών ή αθεϊστικών.

Η επιστήμη είναι και πρέπει να παραμένει μια γλυκιά νεαρή παρθένα που υπηρετείται από τον επιστημονικό κόσμο.
Κάθε απόπειρα βιασμού της είναι επιεικώς απαράδεκτη.

Παρατηρώντας (όχι μόνο εδώ αλλά γενικότερα) την αντίληψη των πολλών (σημ. ο όρος «μάζες» είναι απαράδεκτος όταν αναφέρεται σε ανθρώπους) διακρίνω το στοιχείο της υπερεκτίμησης.
Είναι σωστό να εκτιμούμε το αποτέλεσμα της ανθρώπινης διάνοιας που είναι η επιστήμη, να θαυμάζουμε για τα επιτεύγματα ιδιαίτερα από τη δύση του μεσαίωνα και μετά, αλλά σε καμία περίπτωση να τη «θεοποιούμε».

Εξ άλλου κύριο γνώρισμα της γνήσιας επιστήμης είναι η αυτοαμφισβήτησή της. Χάρη σε αυτό το εξαιρετικό γνώρισμα, προοδεύει. Διαφορετικά ακόμα θα επέμεναν πως η Γη είναι επίπεδη και το κέντρο του σύμπαντος και πως η Γη έλκει τα σώματα σαν μαγνήτης.

- - -

Είναι πραγματικά καταπληκτικό να σκέφτεσαι πχ αυτά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στον Άρη ή να αναλογίζεσαι πως ύστερα από 44 χρόνια ταξιδιού ο Voyager 1 είναι σήμερα στην ασύλληπτη απόσταση των περίπου 23ων ΔΙΣεκατομ. χλμ. από τη Γη, το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα που έφτασε σε διαστρικό χώρο.

Από την άλλη όμως ας μην ξεχνάμε πως το κοντινότερο σε εμάς άστρο μετά τον Ήλιο μας, απέχει περίπου 38 ΤΡΙΣεκατομ. χλμ.
Το πιάσατε έτσι; Το πιο ΚΟΝΤΙΝΟ μετά τον Ήλιο.

Ο δε γαλαξίας μας αποτελείται από περίπου 200-400 ΔΙΣεκατομ. αστέρια που εκτείνονται στο γαλαξιακό δίσκο διαμέτρου περίπου 100.000 ετών φωτός (100.000 Χ 9,5 ΤΡΙΣεκταομ.χλμ) και είναι απλά ένας μόνο γαλαξίας (όχι ιδιαίτερα μεγάλος) ανάμεσα στους τουλάχιστον 100 ΔΙΣεκατομ. γαλαξίες που υπάρχουν στο σύμπαν…

- - -

Πώς να μη θαυμάσεις τη συνεισφορά του Λουί Παστέρ «πατέρα» της μικροβιολογίας που σε μια εποχή πρωτόγονη σε εργαστηριακά εργαλεία (σε σχέση με τη σημερινή), έφτιαξε τον αντιλυσσικό ορό και βρήκε τη λύση της αποστείρωσης για τα μικρόβια με αποτέλεσμα να απολαμβάνουμε σήμερα φρέσκο γαλατάκι με σχεδόν όλα τα θρεπτικά συστατικά του και μηδενικό κίνδυνο μόλυνσης… (ΠΑΣΤΕΡίωση)

Ποιος μπορεί να μην εκτιμήσει την εκτίναξη της γνώσης και τα επιτεύγματα στην Ιατρική από την Παθολογία μέχρι τη ρομποτική χειρουργική;

Και βέβαια όλα άξια θαυμασμού!
Από την άλλη όμως σας θυμίζω πως τον τελευταίο χρόνο, ζούμε παγκοσμίως πρωτοφανή μέτρα και καταστάσεις λόγω μιας… γρίπης!

Θέλω να πω με τα παραπάνω, δεν επιτρέπεται να υποτιμάται από κανέναν η επιστήμη.
Από την άλλη δεν πρέπει να υπερεκτιμάται με αναγωγή της σε έναν τύπο αρχαιοελληνικής θεότητας.

Σε σχέση με την εποχή του Χαλκού, δεν συζητώ το μέγεθος του άλματος!
Αλλά ως την άκρη του σύμπαντος και την παντογνωσία το άλμα αυτό ισοδυναμεί με το άλμα ενός 3χρονου παιδιού που προσπαθεί να αγγίξει τη Σελήνη.

- - -

Να κλείσω χωρίς να γράψω πολλά (γιατί ήδη έγραψα υπερβολικά πολλά) και για το 1β

Γιατί χρειάζεται και ολίγον από φιλοσοφία της επιστήμης για να μιλήσει κανείς για εξειδικευμένα θέματα της επιστήμης;
Γιατί απλά η Φ.της επιστήμης είναι κατά κάποιον τρόπο η «αστυνόμευσή» της ή αλλιώς η εσωτερική νομοθεσία των αρχών της.

Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα σε επιστημονικές Θέσεις, Υποθέσεις, Θεωρίες, Φυσικούς Νόμους, το πιθανότερο είναι πως ακόμα και αν έχει καταλάβει σχετικά καλά τις επιστημονικές θέσεις, δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει και να διακρίνει τα βέβαια από τα αβέβαια.

Δεν γράφω περισσότερα γιατί αμφιβάλω αν θα διαβάζει κανείς ως αυτή την τελευταία γραμμή.
Βλεπετε, η επιστήμη έχει και… πολυλογία!

Θα ήθελα να γράψω και για τα ζητήματα θρησκείας, πίστης και περί επέκεινα, αλλά λέω να μην κάνω πολύτομη την παρούσα δημοσίευση. Επιφυλάσσομαι για επάνοδο (αν δεν σας τρομάζει αυτό από τον πολυλογά της παρέας)

 

[Nick890]

Να και κατι ωραιο . Απ το μαθημα εντατικης μου

 

[Μάξιμος]

Εχουμε την Επιστήμη απο τη μια και Τον Θεό απο την άλλη.
Ο θάνατος κάπου στη μέση μάλλον θα είναι.

Η Επιστήμη τελευταία, μας λέει οτι η ύλη είναι ενέργεια. Χορδές.
Αν καταλαβαίνω καλά, η ύλη δεν είναι συμπαγής, παρά το γεγονός οτι ένα κομάτι σίδηρος, στα μάτια μας είναι συμπαγής μάζα.

Τι συμβαίνει όταν κάποιος πεθαίνει; τί παθαίνει η μάζα του σώματος του;
Επίσης, τα κόκαλα του ανθρώπου που πέθανε; τα σωματίδια που έχουν, βρίσκονται σε κίνηση; μήπως είναι σταματημένα με κάτι σαν χειρόφρενο;
Και μετά έρχεται ο Χριστιανισμός να μας προσθέσει και άλλα.
Μας λέει οτι ο άνθρωπος <<κοιμήθηκε>>. Τί εννοεί;

 

[soul]

Εχουμε την Επιστήμη απο τη μια και Τον Θεό απο την άλλη.

Εκφράζοντας μόνο την προσωπική μου άποψη, θα διαφωνήσω σε αυτό...

Αν καταλαβαίνω καλά, η ύλη δεν είναι συμπαγής, παρά το γεγονός οτι ένα κομάτι σίδηρος, στα μάτια μας είναι συμπαγής μάζα.

Αυτό στο οποίο αναφέρεσαι εδώ υποθέτω πως σχετίζεται με το ότι η ύλη δεν είναι αυθύπαρκτη, αλλά πληροφορία που κινείται σαν κύμα που μόλις το παρατηρήσουμε πυκνώνεται. Δηλαδή, η πληροφορία γύρω μας είναι η καμπυλότητα που προσλαμβάνουμε από έξω και την προβάλουμε, με το δικό του τρόπο ο καθένας, ώστε να την αποκωδικοποιησουμε και να έχουμε εικόνα (ή άποψη). Με απλά λόγια (όπως δηλαδή το καταλαβαίνω εγώ ως άσχετη με το αντικείμενο): Σε κοιτάω, αλλά δεν βλέπω εσένα, βλέπω μία απεικόνισή σου.

Αυτά τα σωματίδια (κβαντουμ) κινούνται καμπυλωτά και το τι θα κάνει το κάθε σωματίδιο εξαρτάται από αυτόν που το παρατηρεί. Δηλαδή, δημιουργούμε αντίληψη του κόσμου αναλόγως τις προσλαμβάνουσες που έχουμε (σε επίπεδο πληροφοριών). Αυτό που λέμε ότι όταν κάνουμε κάτι, να το κάνουμε συνειδητά (προφανώς γιατί η συνείδηση υπερβαίνει την ύλη, συνεπώς και τον εγκέφαλο). Άρα το "τίποτα", αυτό που σήμερα αποκαλούμε κενό δεν είναι το άδειο, αλλά αυτό που δεν παράγει πληροφορίες αντιληπτές από εμάς (από τις ανθρώπινες αισθήσεις μας). Είναι αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν αιθέρα. Δηλαδή το κενό είναι γεμάτο από ουσία την οποία δεν αντιλαμβανομαστε. Από θεολογική οπτική έχουμε το ίδιο, ο Τριαδικός Θεός είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Ένα πείραμα (του Μπορ ίσως... δεν είμαι σίγουρη.. που είχα δει σε κάποιο ντοκιμαντέρ..) εξέταζε πως δύο σωματίδια με μαγαλη απόσταση μεταξύ τους συνεργαζόταν και αλληλεπιδρουσαν παρότι δεν υπήρχε φυσική δύναμη που να ενεργεί ανάμεσα τους. Δηλαδή ότι είχε πει και ο Ηράκλειτος "ότι είναι εδώ είναι και παντού". Επίσης η εκκλησία είναι μία, ένα σώμα δηλαδή, στρατευομένη και θριαμβεύουσα, ορατός και αόρατος κόσμος. Κατά μία έννοια, την ίδια αλήθεια ο Μπορ την διατύπωσε επιστημονικά, ο Ηράκλειτος φιλοσοφικά και οι Άγιοι της Ορθοδοξίας θεολογικά.

Και μετά έρχεται ο Χριστιανισμός να μας προσθέσει και άλλα.
Μας λέει οτι ο άνθρωπος <<κοιμήθηκε>>. Τί εννοεί;

Με το ίδιο σκεπτικό λοιπόν, δεν είναι άσχετο που η Εκκλησία αναφέρεται σε "κεκοιμημένους" και όχι σε νεκρούς. Διότι ο κεκοιμημενος είναι αυτός που έχει πέσει σε ύπνο, όπου ύπνος είναι ο υπό του νοός, δηλαδή αυτός που βρίσκεται στα νοητά πεδία. Στα πεδία όπου δεν είναι κενά, αλλά γεμάτα με ουσία την οποία όπως είπαμε δεν αντιλαμβανομαστε λόγω των περιορισμών των αισθήσεων μας.

 

[Μάξιμος]

Εκφράζοντας μόνο την προσωπική μου άποψη, θα διαφωνήσω σε αυτό...

Αυτό στο οποίο αναφέρεσαι εδώ υποθέτω πως σχετίζεται με το ότι η ύλη δεν είναι αυθύπαρκτη, αλλά πληροφορία που κινείται σαν κύμα που μόλις το παρατηρήσουμε πυκνώνεται. Δηλαδή, η πληροφορία γύρω μας είναι η καμπυλότητα που προσλαμβάνουμε από έξω και την προβάλουμε, με το δικό του τρόπο ο καθένας, ώστε να την αποκωδικοποιησουμε και να έχουμε εικόνα (ή άποψη). Με απλά λόγια (όπως δηλαδή το καταλαβαίνω εγώ ως άσχετη με το αντικείμενο): Σε κοιτάω, αλλά δεν βλέπω εσένα, βλέπω μία απεικόνισή σου.

Αυτά τα σωματίδια (κβαντουμ) κινούνται καμπυλωτά και το τι θα κάνει το κάθε σωματίδιο εξαρτάται από αυτόν που το παρατηρεί. Δηλαδή, δημιουργούμε αντίληψη του κόσμου αναλόγως τις προσλαμβάνουσες που έχουμε (σε επίπεδο πληροφοριών). Αυτό που λέμε ότι όταν κάνουμε κάτι, να το κάνουμε συνειδητά (προφανώς γιατί η συνείδηση υπερβαίνει την ύλη, συνεπώς και τον εγκέφαλο). Άρα το "τίποτα", αυτό που σήμερα αποκαλούμε κενό δεν είναι το άδειο, αλλά αυτό που δεν παράγει πληροφορίες αντιληπτές από εμάς (από τις ανθρώπινες αισθήσεις μας). Είναι αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν αιθέρα. Δηλαδή το κενό είναι γεμάτο από ουσία την οποία δεν αντιλαμβανομαστε. Από θεολογική οπτική έχουμε το ίδιο, ο Τριαδικός Θεός είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Ένα πείραμα (του Μπορ ίσως... δεν είμαι σίγουρη.. που είχα δει σε κάποιο ντοκιμαντέρ..) εξέταζε πως δύο σωματίδια με μαγαλη απόσταση μεταξύ τους συνεργαζόταν και αλληλεπιδρουσαν παρότι δεν υπήρχε φυσική δύναμη που να ενεργεί ανάμεσα τους. Δηλαδή ότι είχε πει και ο Ηράκλειτος "ότι είναι εδώ είναι και παντού". Επίσης η εκκλησία είναι μία, ένα σώμα δηλαδή, στρατευομένη και θριαμβεύουσα, ορατός και αόρατος κόσμος. Κατά μία έννοια, την ίδια αλήθεια ο Μπορ την διατύπωσε επιστημονικά, ο Ηράκλειτος φιλοσοφικά και οι Άγιοι της Ορθοδοξίας θεολογικά.

Με το ίδιο σκεπτικό λοιπόν, δεν είναι άσχετο που η Εκκλησία αναφέρεται σε "κεκοιμημένους" και όχι σε νεκρούς.

Η άποψη μου εδώ είναι οτι, αφού η ύλη δεν είναι κάτι το συμπαγές με την κυριολεξία της έννοιας και τα πάντα μέσα στην ύλη ΔΕΝ είναι ακίνητα ούτε και κατα την νέκρωση όπως την αντιλαμβανόμαστε ως άνθρωποι, τότε ούτε και η ύλη που είναι το σώμα μας νεκρώνεται κυριολεκτικά. Και αυτό γιατι είναι φανερό οτι και χώμα όταν μετατραπεί το σώμα μας, τα σωματίδια ηλ/νια και άλλα, δεν σταματούν να κινούνται. Η ενέργεια τους δεν νεκρώνεται. Συνδετικός κρίκος ίσως το: "προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή αιώνιο"
Αρα, η επιστήμη καλείται να τοποθετηθεί προς την γεφύρωση της διαφωνίας πολλών με την εκκλησία, που είναι η σταθερή τοποθέτηση της εκκλησίας όσον αφορά τους "κεκοιμημένους".
Θα προχωρήσω λίγο ακόμα, θέτοντας και αυτό που είπε ο Χριστός: ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.
Δηλαδή, εδώ είναι φανερός ο πνευματικός διαχωρισμός απο το σώμα.
Ομως, όσο θέλω να προχωρήσω, τόσο βλέπω την αδυναμία μου.

Διότι ο κεκοιμημενος είναι αυτός που έχει πέσει σε ύπνο, όπου ύπνος είναι ο υπό του νοός, δηλαδή αυτός που βρίσκεται στα νοητά πεδία. Στα πεδία όπου δεν είναι κενά, αλλά γεμάτα με ουσία την οποία όπως είπαμε δεν αντιλαμβανομαστε λόγω των περιορισμών των αισθήσεων μας.

Ο περιορισμός των αισθήσεων μας, μάλλον μας καθιστά θα έλεγα "ολίγον τυφλούς".

 

[Guest 209912]

Η άποψη μου εδώ είναι οτι, αφού η ύλη δεν είναι κάτι το συμπαγές με την κυριολεξία της έννοιας και τα πάντα μέσα στην ύλη ΔΕΝ είναι ακίνητα ούτε και κατα την νέκρωση όπως την αντιλαμβανόμαστε ως άνθρωποι, τότε ούτε και η ύλη που είναι το σώμα μας νεκρώνεται κυριολεκτικά. Και αυτό γιατι είναι φανερό οτι και χώμα όταν μετατραπεί το σώμα μας, τα σωματίδια ηλ/νια και άλλα, δεν σταματούν να κινούνται. Η ενέργεια τους δεν νεκρώνεται. Συνδετικός κρίκος ίσως το: "προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή αιώνιο"
Αρα, η επιστήμη καλείται να τοποθετηθεί προς την γεφύρωση της διαφωνίας πολλών με την εκκλησία, που είναι η σταθερή τοποθέτηση της εκκλησίας όσον αφορά τους "κεκοιμημένους".
Θα προχωρήσω λίγο ακόμα, θέτοντας και αυτό που είπε ο Χριστός: ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.
Δηλαδή, εδώ είναι φανερός ο πνευματικός διαχωρισμός απο το σώμα.
Ομως, όσο θέλω να προχωρήσω, τόσο βλέπω την αδυναμία μου.

Ο περιορισμός των αισθήσεων μας, μάλλον μας καθιστά θα έλεγα "ολίγον τυφλούς".

Ρε Μάξιμε, πραγματικά κάνεις άλματα για να δικαιολόγησεις κάποια πράγματα με το στανιο.

Η λέξη νεκρωση αφορά τον θάνατο ενός οργανισμού και είναι πολύ πιο παλιά από την εποχή που ανακαλύψαμε τις κινήσεις των σωματιδίων, οπως και τα γραπτά της εκκλησίας. Η νεκρωση λοιπόν αναφέρεται στην κατάσταση θανάτου του οργανισμού, και δεν έχει καμία σχέση με την κίνηση των σωματιδίων, διοτι αν η κίνηση αυτή είναι το μέτρο αναφοράς, τότε οι λέξεις ζωή και θάνατος δεν έχουν καμία έννοια και μια πέτρα είναι το ίδιο ζωντανή με έναν άνθρωπο αφού και της πέτρας τα άτομα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση, ακριβώς όπως του ανθρώπου.


Η εκκλησία χρησιμοποιεί το όρο κεκοιμημενοι διότι γι αυτήν ο θάνατος είναι μια προσωρινή κατάσταση όπως ο υπνος, αφού θα υπάρξει η Δευτέρα Παρουσία και η ανάσταση των νεκρών κατά τας γραφάς. Και ας μην δίνουμε επίσης τζάμπα credit. Αυτοί που γράφανε τα εκκλησιαστικα κείμενα καμία γνώση δεν είχαν περί κινήσεις σωματιδιων. Ο όρος νεκρωση λοιπόν χρησιμοποιείται εντελώς κυριολεκτικά, όπως κυριολεκτικά τον χρησιμοποιούμε και εμείς όταν αναφερόμαστε στους νεκρους. Διότι νεκρό είναι ένα σώμα το οποίο δεν έχει ζωή, όχι ένα σώμα του οποίου τα σωματίδια είναι στάσιμα.

 

[Μάξιμος]

Ρε Μάξιμε, πραγματικά κάνεις άλματα για να δικαιολόγησεις κάποια πράγματα με το στανιο.

Οι απορίες δεν είναι για να δείξουμε κάτι.
Ούτε κβαντικές τοποθετήσεις κάνω, ούτε και πνευματικές αν θέλεις.
Απορίες είναι. Και με όση απλότητα θα μπορούσα να βγάλω.

Η λέξη νεκρωση αφορά τον θάνατο ενός οργανισμού και είναι πολύ πιο παλιά από την εποχή που ανακαλύψαμε τις κινήσεις των σωματιδίων, οπως και τα γραπτά της εκκλησίας. Η νεκρωση λοιπόν αναφέρεται στην κατάσταση θανάτου του οργανισμού, και δεν έχει καμία σχέση με την κίνηση των σωματιδίων, διοτι αν η κίνηση αυτή είναι το μέτρο αναφοράς, τότε οι λέξεις ζωή και θάνατος δεν έχουν καμία έννοια και μια πέτρα είναι το ίδιο ζωντανή με έναν άνθρωπο αφού και της πέτρας τα άτομα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση, ακριβώς όπως του ανθρώπου.

Και όσον αφορά την πέτρα, ανάλογα την χρονική στιγμή που θα την δεις, θα έχει και διαμορφομένες τις ιδιότητες της. Δεν είναι ακίνητη. Και απόδειξη οι σταλακτίτες. Δες απο σταγόνες τις διαστάσεις που παίρνουν. Μήπως τις πηγαίνουν σε εργοστάσια να πάρουν σχήμα;

Η εκκλησία χρησιμοποιεί το όρο κεκοιμημενοι διότι γι αυτήν ο θάνατος είναι μια προσωρινή κατάσταση όπως ο υπνος, αφού θα υπάρξει η Δευτέρα Παρουσία και η ανάσταση των νεκρών κατά τας γραφάς. Και ας μην δίνουμε επίσης τζάμπα credit. Αυτοί που γράφανε τα εκκλησιαστικα κείμενα καμία γνώση δεν είχαν περί κινήσεις σωματιδιων. Ο όρος νεκρωση λοιπόν χρησιμοποιείται εντελώς κυριολεκτικά, όπως κυριολεκτικά τον χρησιμοποιούμε και εμείς όταν αναφερόμαστε στους νεκρους. Διότι νεκρό είναι ένα σώμα το οποίο δεν έχει ζωή, όχι ένα σώμα του οποίου τα σωματίδια είναι στάσιμα.

Τόλη δε με κάλυψες.
Ενα σώμα στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε, είναι νεκρό.
Κατα την Ανάσταση νεκρών, τί θα είναι;
Σωματικώς ζωντανό ή πνευματικώς;

 

[Guest 209912]

Και όσον αφορά την πέτρα, ανάλογα την χρονική στιγμή που θα την δεις, θα έχει και διαμορφομένες τις ιδιότητες της. Δεν είναι ακίνητη. Και απόδειξη οι σταλακτίτες. Δες απο σταγόνες τις διαστάσεις που παίρνουν. Μήπως τις πηγαίνουν σε εργοστάσια να πάρουν σχήμα;

Η πέτρα δεν είναι ζωντανή, άσχετα αν αλλάζει μορφή και ιδιότητες με το χρόνο λόγο της επίδρασης εξωτερικών συμβάντων σε αυτή.

Με τον όρο ζωή αναφερόμαστε στα σώματα τα οποία είναι μέλη οργανισμών που αποτελούνε από οργανικές ενώσεις άνθρακα. Τώρα οκ, όλοι από άτομα είμαστε φτιαγμένοι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, διότι η λέξη ζωή και αντίστοιχα η λέξη θάνατος είναι απλά λέξεις. Ανθρώπινα κατασκεύασματα που σκοπό έχουν να μεταδώσουν μια σκέψη.

Τόλη δε με κάλυψες.
Ενα σώμα στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε, είναι νεκρό.
Κατα την Ανάσταση νεκρών, τί θα είναι;
Σωματικώς ζωντανό ή πνευματικώς;

Δεν ξέρω, ανέτρεξε στας γραφάς. Εγώ δεν αποδέχομαι ανάστασεις νεκρών, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω για το lore της εκκλησίας. Αν και αποτι θυμάμαι μιλάνε για κανονική ανάσταση, οπότε θα εισια και σωματικα και πνευματικά ζωντανός. Σωματικά δηλαδη, αφού υποτίθεται πως το πνεύμα δεν πεθαίνει.

 

[juste un instant]

Εγώ ελπίζω μέχρι να φτάσω σε κατάσταση που θα είμαι στα τελευταία μου, να έχει επιτραπεί το δικαίωμα στην ευθανασία ώστε να μην καταλήξω σε νοσοκομείο να υποφέρω φρικτά όπως πολλοί άνθρωποι για μήνες μέχρι να μην αντέξω άλλο. Το έχω δει με πολλούς συγγενείς μου όπως τη γιαγιά μου.

Αλέν Ντελόν: Υπέρ της ευθανασίας γιατί είναι «χάλια το να γερνάς»

Celebrities - Ο Αλέν Ντελόν έχει πάρει την απόφαση να δώσει τέλος στη ζωή του με ευθανασία στην Ελβετία σύμφωνα με τον γιο του. | Athens Voice

look.athensvoice.gr