Το δώρο της συγχώρεσης

[Guest 298675]

"Το δώρο της συγχώρεσης"

Μόλις πληροφορήθηκα γι αυτό το βιβλιο μεσω του πάτερ Μελέτιου ο οποίος το έχει μεταφράσει από τα γαλλικα στα ελληνικά.
Αλήθεια το έχει διαβάσει πρόσφατα κάποιος από εσάς?
Έχω μεγάλη προσμονή να το πάρω στα χέρια μου και να ξεκινήσω την ανάγνωση.

Με αφορμή μια επώδυνη προσωπική εμπειρία είμαι σε διαδικασία αναζήτησης απαντησεων με την προσοχή στραμενη κύριως σε εμένα.

Πως λειτουργεί η συγχώρεση και τι στάδια απαιτεί?
Πιστεύω ότι αυτός που δεν είναι σε θέση να συγχωρήσει έχει πονέσει τόσο πολύ που δεν έχει την δύναμη να δει ότι αυτή η μαυρίλα που έχει μέσα του τον τρώει και τον αρρωσταίνει περισσότερο από ότι η ίδια η συγχώρεση.
Πως μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που είναι εκλοβισμενος μέσα σε μια μεγάλη γκάμα αρνητικων συναισθημάτων τοξικά για τον ιδιο?

 

[Himela]

Νομίζω ότι η θρησκεία και ειδικότερα ο χριστιανισμός είναι ο λόγος που ο κόσμος θεωρεί ότι η συγχώρεση κάνει καλό πρωτίστως σε αυτόν που συγχωρεί. Δεν συμφωνώ με αυτό γιατί όταν κάποιος σου έχει κάνει κάτι τόσο σοβαρό ώστε να μην μπορείς ή να μη θέλεις να τον συγχωρέσεις σημαίνει ότι το συναίσθημα αυτό της άρνησης της συγχώρεσης υπάρχει μέσα σου για κάποιο λόγο. Αυτός ο λόγος είναι ότι με μία πιθανή συγχώρεση από τη μία επιτρέπεις στον άλλον να σου φερθεί ξανά με τον ίδιο τρόπο και από την άλλη ξεπερνάς τα όποια όρια έχεις εσύ προσωπικά σε θέματα ηθικής ή γενικότερα ιδεολογίας. Δεν βρίσκω λόγο λοιπόν να το κάνεις αυτό ούτε και τι προσφέρει σε εσένα. Για μένα η συγχώρεση για κάτι σοβαρό είναι απλά θετικό μόνο για αυτόν που έκανε αυτό το κάτι σοβαρό. Κάθε συναίσθημα έχει λόγο που υπάρχει στη ψυχοσύνθεση μας και το να πηγαίνουμε κόντρα σε αυτό μόνο κακό κάνει στον εαυτό μας. Αν είμαστε συγκροτημένοι άνθρωποι και γνωρίζουμε καλά τον εαυτό μας θα του επιτρέψουμε να θυμώσει με κάτι και να μην το συγχωρέσει ακόμα και ποτέ.

 

[Πουπουλίνα]

Λιγο δυσκολο να συγχωρησουν οι Εβραιοι τον Χιτλερ και καλα θα κανουν να μην τον συγχωρησουν.
Πολυ δυσκολο να συγχωρησει η μανα της Τοπαλουδη τα σιχαματα που βιασαν και πεταξαν την κορη της στα βραχια.
Αυτα περι συχγωρεσης σε εγκληματα δεν γινονται ουτε και πρεπει.
Ε τωρα αν ρευτεις σε τραπεζι και βεβαια θα σε συγχωρησω.

Συχγωρεση ειναι καλη βεβαιως αλλα οχι και ποτέ σε εγκληματικες πραξεις.
Το συνειδητοποιεις και προχωρας.Μπορει να βγει η τοξικοτητα απο μεσα σου.Αυτο δεν σημαινει οτι συγχωρεις,οταν μιλαμε για σοβαρη και κυριως εγκληματικη πραξη.

Ενταξει για συναισθηματικες καταστασεις εγω συγχωρω ανετα και χεστηκα κιολλας.
Ειδικα για χωρισμους απο συντροφους καμια κακια δεν κραταω,και συνηθως και αυτοι σε εμενα οταν εγω τους χωρισω.Κανεις δεν ειναι υποχρεωμενος να μενει με κανεναν,ουτε να συνεχισει να τον αγαπα βεβαια,ξεκαθαρα πραγματα.
Αλλα αν μου σκοτωσεις το παιδι να σε συγχωρησω ουτε για πλακα,ή αν μου το βιασεις.

 

[Guest 528707]

"Το δώρο της συγχώρεσης"

Μόλις πληροφορήθηκα γι αυτό το βιβλιο μεσω του πάτερ Μελέτιου ο οποίος το έχει μεταφράσει από τα γαλλικα στα ελληνικά.
Αλήθεια το έχει διαβάσει πρόσφατα κάποιος από εσάς?
Έχω μεγάλη προσμονή να το πάρω στα χέρια μου και να ξεκινήσω την ανάγνωση.

Με αφορμή μια επώδυνη προσωπική εμπειρία είμαι σε διαδικασία αναζήτησης απαντησεων με την προσοχή στραμενη κύριως σε εμένα.

Πως λειτουργεί η συγχώρεση και τι στάδια απαιτεί?
Πιστεύω ότι αυτός που δεν είναι σε θέση να συγχωρήσει έχει πονέσει τόσο πολύ που δεν έχει την δύναμη να δει ότι αυτή η μαυρίλα που έχει μέσα του τον τρώει και τον αρρωσταίνει περισσότερο από ότι η ίδια η συγχώρεση.
Πως μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που είναι εκλοβισμενος μέσα σε μια μεγάλη γκάμα αρνητικων συναισθημάτων τοξικά για τον ιδιο?

Καταρχήν πρέπει να δεις τι σημαίνει για εσένα προσωπικά συγχώρεση και τι αντέχεις να υιοθετήσεις στην ζωή σου .

Συγχωρώ για άλλους σημαίνει απλά προσπερνω και απομακρύνω κάτι τοξικό από κοντά μου ώστε να μην με επηρεάζει είτε στην σκέψη μου αλλά ούτε και στην ζωή μου .

Ειναι αυτό όμως δυνατών να μην σε "τρώει " με την παραμικρή αφορμή που θα σου δίνεται και θα ξαναβγαινει στην επιφάνεια εφόσον απλά το κουκουλωσες και δεν το ελυσες με το δικό σου αποδεκτο τρόπο ?

Μήπως θέλεις να συγχωρέσεις κάτι καθαρά για εσένα ,μόνο και μόνο για να καλύψεις αυτή την περίπτωση ?
Τότε όμως δεν αποδέχεσαι μια παραβατική πράξη που κάποιος θέλησε να την εφαρμόσει επάνω σου με αρνητικό αποτέλεσμα για τον ψυχισμό σου ?
Αποδεχόμαστε και συγχωρούμε ακόμα και ένα φόνο δηλαδή ή ένα βιασμό ή μια οικονομική εξαπατηση που διαδραματίζεται εις βάρος μας ?



Οπότε μήπως πρέπει λιγάκι αν σκεφτούμε ΠΟΤΕ πρέπει να συγχωρείται κάτι(όχι όλα απαραίτητα) και τι αντίκτυπο θα έχει όλο αυτό, όχι μόνο σε εμάς αλλά και στον επόμενο που ίσως θελήσει ο συγκεκριμένος να εφαρμόσει πάλι εφόσον είδε ότι κατά κάποιο τρόπο είναι αποδεκτό από εσένα ?

Μεγάλο θέμα η συγχώρεση και σίγουρα πρέπει να αξιολογηθεί πέραν από θρησκευτικές ή ιδεολογικές προκαταλήψεις .
Όλα στην ζωή δεν είναι για όλους .
Πάμε μέχρι εκεί που αντέχουμε και όλο αυτό δεν επηρεάζει την ζωή μας .

Τώρα μιλάμε για συγχώρεση άρα και αποδοχή οποιαδήποτε πράξης ή αποδοχή ότι υπάρχουν και αυτές οι συμπεριφορές αλλά δεν τις θέλουμε στην δική μας ζωή και απλά τις απομακρύνουμε χωρίς όμως να τις αποδεχόμαστε - συγχωρούμε ?

 

[Guest 298675]

Σε τι μπορεί να μας ωφελήσει ο θυμός, το μίσος κλπ όταν σκεφτόμαστε κάποιον συγκεκριμένο ανθρωπο και αυτό κρατάει για μεγάλο χρονικό διαστημα?
Σκεφτομαστε τον ίδιο τον άνθρωπο η την πράξη του τελικά?

Σε έναν βιασμό σε ένα έγκλημα γιατί να μην προσπαθούμε τουλάχιστον σε δεύτερο χρόνο να μπουμε στην διαδικασία να σκεφτούμε ότι αυτός που το διαπράττει έχει πρόβλημα ισως παθολογικο και είναι κάτι που ούτε ο ίδιος μπορεί να το ελέγξει ας πουμε... Γιατί πρέπει οι αντιδρασεις πάντα να είναι η κατηγορία το μίσος κλπ?

Συμφωνώ στο ότι είναι απαραίτητο να βιώνουμε όλα τα συναισθήματα, ίσως να το έχω γραψει και σε άλλο θεμα
Έδω όμως τίθεται το ερωτημα του αν τελικά όλες αυτές οι χρόνιες σκέψεις γύρω από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ειναι συμφέρουσες για την προσωπική μας ανάπτυξη και γαλήνη. Γιατί να μην έχουμε ως σκοπό να το ξεπεράσουμε, να το αφήσουμε συναισθηματικά πίσω και να προχωρήσουμε?

Γιατί να ταυτίζουμε την συγχώρεση με την αποδοχή της πράξης απαραίτητα?

 

[Joji]

Σε έναν βιασμό σε ένα έγκλημα γιατί να μην προσπαθούμε τουλάχιστον σε δεύτερο χρόνο να μπουμε στην διαδικασία να σκεφτούμε ότι αυτός που το διαπράττει έχει πρόβλημα ισως παθολογικο και είναι κάτι που ούτε ο ίδιος μπορεί να το ελέγξει ας πουμε... Γιατί πρέπει οι αντιδρασεις πάντα να είναι η κατηγορία το μίσος κλπ?

Γιατί δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο άνθρωπος που υπέστη τον βιασμό θα έχει τραύμα ίσως για την υπόλοιπη ζωή του. Αν το πάμε έτσι θα συγχωρούμε τους πάντες που βιάζουν, δολοφονούν και πράττουν άλλα εγκλήματα γιατί ίσως από πίσω κρύβεται ψυχική διαταραχή/παθολογικό αίτιο. Δεν πάει όμως έτσι. Πίστεψέ με, σε πολλές περιπτώσεις, ίσως στις περισσότερες των εγκλημάτων κρύβεται από πίσω παθολογικό πρόβλημα.

Υπήρξε περίπτωση ενός 15χρονου ο οποίος άρχισε από μόνος του να παρατηρεί πως τον ελκύουν μικρά παιδιά. Το είπε στους δικούς τους γιατί συνειδητοποίησε ότι κάτι πήγαινε στραβά και δεν μπορούσε να το ελέγξει. Ότι αν τον άφηναν θα έκανε κακό. Πήγε σε ειδικούς και σώθηκαν έτσι πολλά μικρά παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν θύματα στο μέλλον.

Υπάρχουν πολλές ενδείξεις από νωρίς σε παιδόφιλους, βιαστές, δολοφόνους ότι κάτι δεν πάει καλά.

Πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους παρ' όλα αυτά.

 

[Guest 528707]

Σε τι μπορεί να μας ωφελήσει ο θυμός, το μίσος κλπ όταν σκεφτόμαστε κάποιον συγκεκριμένο ανθρωπο και αυτό κρατάει για μεγάλο χρονικό διαστημα?
Σκεφτομαστε τον ίδιο τον άνθρωπο η την πράξη του τελικά?

Αυτό θα προσπαθήσεις να δουλέψεις και φυσικά ανακαλύπτοντας τι από τα δύο σε πειράζει..
Μην τα ταυτίζεις αυτά τα δύο ποτέ όταν μπαίνεις σε αυτή την διαδικασία γιατί δεν θα βρεις λύση ποτέ και μια ζωή θα ταλαντεύεσαι ..
Δεν είναι ταυτόσημες έννοιες αλλα παράλληλες που σε καμία περίπτωση δεν συναντιούνται παρά μόνο όταν ο παρονομαστής δηλαδή ο άνθρωπος είναι κοινός (παραβατικος χαρακτήρας-συνηθιζει παραβατικές πράξεις κατά εξακολούθηση )
Σε κάθε περίπτωση θα βλέπεις αν έχεις θυμό για το πρόσωπο το ίδιο ή για την κάθε αυτού πράξη του, που έχεις προσωποποίηση σε αυτόν τον άνθρωπο.
Αντιλαμβάνεσαι ότι όταν μιλάμε καθαρά για την πράξη και όχι για το πρόσωπο , δεν μπορείς να την αποδεκτής και φυσικά εδώ δεν μιλάμε για συγχώρεση και κατ επέκταση αποδοχή

Σε έναν βιασμό σε ένα έγκλημα γιατί να μην προσπαθούμε τουλάχιστον σε δεύτερο χρόνο να μπουμε στην διαδικασία να σκεφτούμε ότι αυτός που το διαπράττει έχει πρόβλημα ισως παθολογικο και είναι κάτι που ούτε ο ίδιος μπορεί να το ελέγξει ας πουμε... Γιατί πρέπει οι αντιδρασεις πάντα να είναι η κατηγορία το μίσος κλπ?

Αυτό ακριβώς λέω .
Αντιλαμβάνεσαι ότι ο θυμός σου δεν είναι για τον άνθρωπο που είναι ψυχικά άρρωστος(ασυναίσθητη αντίδραση ή αντίδραση κάτω από την επήρεια φαρμάκων - ουσιών ) οπότε εκεί μπορεί να έρθει και μια ενδεχόμενη συγχώρεση προς το πρόσωπο του ,αλλά για την κάθε αυτού πραξη του που είναι ο βιασμός για παράδειγμα δεν είναι από κανέναν αποδεκτη.

Συμφωνώ στο ότι είναι απαραίτητο να βιώνουμε όλα τα συναισθήματα, ίσως να το έχω γραψει και σε άλλο θεμα
Έδω όμως τίθεται το ερωτημα του αν τελικά όλες αυτές οι χρόνιες σκέψεις γύρω από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ειναι συμφέρουσες για την προσωπική μας ανάπτυξη και γαλήνη. Γιατί να μην έχουμε ως σκοπό να το ξεπεράσουμε, να το αφήσουμε συναισθηματικά πίσω και να προχωρήσουμε?

Αυτό θα γίνει με τον τρόπο που σου είπα .

Τα συναισθήματα μας για τις παραβατικες πράξεις δεν μπορούν να αφομοιωθούν ή να γίνουν αποδεκτά από κανέναν γιατί τότε μιλάμε για θέμα που αντιμετωπίζουμε πλέον με εμάς τους ίδιους .

Οι άνθρωποι όμως οι οποίοι διαπράττουν κάτω από άλλες συνθήκες παραβατικές πράξεις ίσως και κατ εξακολούθηση ,οι οποίες αντιλαμβάνονται σε δεύτερο χρόνο ,αποδέχονται ότι είναι παραβατικές και δουλεύονται από αυτούς ώστε να μην τις ξανακάνουν ,είναι ένα κομματι που χώρα και αποδοχή και συγχώρεση αυτών .

Γιατί να ταυτίζουμε την συγχώρεση με την αποδοχή της πράξης απαραίτητα?

Γιατί βλέπεις ότι το ένα αναιρεί το άλλο τις περισσότερες φορές ,εξού και κάποια πράγματα συγχωρούνται και κάποια άλλα όχι .

 

[Himela]

Προσωπικά δεν θεωρώ ότι το να συγχωρέσω κάποιον που μου έκανε κάτι το οποίο δεν αποδέχομαι θα με κάνει να νιώσω καλύτερα ή πιο γαλήνια. Ο θυμός είναι ένα πολύ οικείο συναίσθημα για μένα και ίσως κατάσταση ζωής οπότε δεν με δυσαρεστεί ούτε με τρομάζει. Υπάρχουν άνθρωποι χαμηλών τόνων που τρέμουν τις αντιπαραθέσεις και δεν μπορούν να νιώθουν θυμό. Για αυτούς τους ανθρώπους ίσως η συγχώρεση είναι κάτι που θα τους κάνει καλό. Όπως είπα και πριν όταν νιώθω κατασταλαγμένη ως άνθρωπος και ξέρω τί θέλω και τί όχι σε μια οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση δεν έχω και πρόβλημα να αποδεχτώ ένα λάθος δικό μου προς κάποιον αλλά και να μην ανεχτώ ένα λάθος από κάποιον και να τον απορρίψω δια παντός. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο για να επιλέξω να κάνω ανθρώπινη σχέση μαζί του, γιατί να μένω και να επιμένω με κάποιον που με έβλαψε; Γιατί να τον συγχωρήσω, για να μην πληρώσει για το λάθος του, να το επαναλάβει και να είμαι εγώ η ηλίθια που συγχωρώ; Μπα... Δε θα πάρω...

 

[Resaldis]

@Himela Νομίζω ότι θα πρέπει να διακρίνουμε την έννοια της συγχώρεσης από αυτή της δικαιολόγησης. Εάν μπορεί το θιγόμενο πρόσωπο να δικαιολογήσει την αρνητική συμπεριφορά ενός ετέρου προσώπου, τότε μπορεί και να συγχωρήσει. Ωστόσο η συγχώρεση των πάντων χωρίς κριτήρια στερείται νοήματος.

 

[Guest 298675]

@Himela Νομίζω ότι θα πρέπει να διακρίνουμε την έννοια της συγχώρεσης από αυτή της δικαιολόγησης. Εάν μπορεί το θιγόμενο πρόσωπο να δικαιολογήσει την αρνητική συμπεριφορά ενός ετέρου προσώπου, τότε μπορεί και να συγχωρήσει. Ωστόσο η συγχώρεση των πάντων χωρίς κριτήρια στερείται νοήματος.

Θα μπορούσε να κατανόησει αντί να δικαιολόγησει. ..
[automerge]1633327155[/automerge]

Νομίζω ότι η θρησκεία και ειδικότερα ο χριστιανισμός είναι ο λόγος που ο κόσμος θεωρεί ότι η συγχώρεση κάνει καλό πρωτίστως σε αυτόν που συγχωρεί. Δεν συμφωνώ με αυτό γιατί όταν κάποιος σου έχει κάνει κάτι τόσο σοβαρό ώστε να μην μπορείς ή να μη θέλεις να τον συγχωρέσεις σημαίνει ότι το συναίσθημα αυτό της άρνησης της συγχώρεσης υπάρχει μέσα σου για κάποιο λόγο. Αυτός ο λόγος είναι ότι με μία πιθανή συγχώρεση από τη μία επιτρέπεις στον άλλον να σου φερθεί ξανά με τον ίδιο τρόπο και από την άλλη ξεπερνάς τα όποια όρια έχεις εσύ προσωπικά σε θέματα ηθικής ή γενικότερα ιδεολογίας. Δεν βρίσκω λόγο λοιπόν να το κάνεις αυτό ούτε και τι προσφέρει σε εσένα. Για μένα η συγχώρεση για κάτι σοβαρό είναι απλά θετικό μόνο για αυτόν που έκανε αυτό το κάτι σοβαρό. Κάθε συναίσθημα έχει λόγο που υπάρχει στη ψυχοσύνθεση μας και το να πηγαίνουμε κόντρα σε αυτό μόνο κακό κάνει στον εαυτό μας. Αν είμαστε συγκροτημένοι άνθρωποι και γνωρίζουμε καλά τον εαυτό μας θα του επιτρέψουμε να θυμώσει με κάτι και να μην το συγχωρέσει ακόμα και ποτέ.

Αν έρθει ο "θύτης" και σου αποκαλύψει τι τον οδήγησε σε αυτή την συμπεριφορά θεωρώ ότι είναι ένα μπουστ το να σε βάλει τουλάχιστον σε σκέψεις.

 

[Πουπουλίνα]

Θα μπορούσε να κατανόησει αντί να δικαιολόγησει. ..
[automerge]1633327155[/automerge]

Αν έρθει ο "θύτης" και σου αποκαλύψει τι τον οδήγησε σε αυτή την συμπεριφορά θεωρώ ότι είναι ένα μπουστ το να σε βάλει τουλάχιστον σε σκέψεις.

ΟΚ δηλαδη αν σου πει οτι εγω ειμαι αρρωστος και γουσταρω να βιαζω μικρα παιδια και μετα να τα σκοτωνω,καλη μου γυναικα το ξερω οτι ειμαι τερας αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως,ΟΤΑΝ ΘΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΒΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ,θα σημαινει τι ακριβως για σενα; Θα σε βαλει σε σκεψεις; Θα πεις μωρε οκ αρρωσττος ειναι δεν θελει που γεννηθηκε ετσι,αλλα ετσι γεννηθηκε μηπως να τον συγχωρησω που βιασε και σκοτωσε το παιδι μου; Σε τι θα σε βαλει να σκεφτεις;
Δεν σε πιανω.

 

[Guest 298675]

ΟΚ δηλαδη αν σου πει οτι εγω ειμαι αρρωστος και γουσταρω να βιαζω μικρα παιδια και μετα να τα σκοτωνω,καλη μου γυναικα το ξερω οτι ειμαι τερας αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως,ΟΤΑΝ ΘΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΒΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ,θα σημαινει τι ακριβως για σενα; Θα σε βαλει σε σκεψεις; Θα πεις μωρε οκ αρρωσττος ειναι δεν θελει που γεννηθηκε ετσι,αλλα ετσι γεννηθηκε μηπως να τον συγχωρησω που βιασε και σκοτωσε το παιδι μου; Σε τι θα σε βαλει να σκεφτεις;
Δεν σε πιανω.

Δεν μπορώ να σου πω πως θα αντιδρασω αν τύχει και συμβεί κάτι τόσο τραγικό ούτε ποια συναισθήματα θα με κατακλίσουν και τι θα σκεφτώ..

Πιστεύω ότι θα περάσω από όλη την γκάμα των δύσκολων συναισθημάτων που μέσα σε αυτά είναι ο θυμός, η οργή αλλά δεν ξέρω αν θα κυριαρχούν αυτά για μια ζωή..

 

[Guest 528707]

Δεν μπορώ να σου πω πως θα αντιδρασω αν τύχει και συμβεί κάτι τόσο τραγικό ούτε ποια συναισθήματα θα με κατακλίσουν και τι θα σκεφτώ..

Πιστεύω ότι θα περάσω από όλη την γκάμα των δύσκολων συναισθημάτων που μέσα σε αυτά είναι ο θυμός, η οργή αλλά δεν ξέρω αν θα κυριαρχούν αυτά για μια ζωή..

Όταν μιλάμε για τραγικές καταστάσεις ,ειδικά αυτες που αφορούν βιασμούς παιδιών και γενικά ότι έχει να κάνει με παιδί και πολύ περισσότερο το δικό σου,δεν υπάρχει περίπτωση συγχώρεσης με την κάθε αυτού έννοια .

Ακόμα και ψυχική πάθηση να υποβόσκει σε αυτή την περίπτωση συγχώρεση από μάνα δεν υφίσταται και για εμένα τουλάχιστον είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο ..

 

[Guest 890013]

Ακόμα και ψυχική πάθηση να υποβόσκει σε αυτή την περίπτωση συγχώρεση από μάνα δεν υφίσταται και για εμένα τουλάχιστον είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο ..

Για όλους, γιαυτό προσωπικά η διαδικασία της συγχώρεσης μου φαίνεται μεροληπτική. Πιστεύω ο χρόνος σε βοηθάει να ξεχάσεις το γεγονός(το κάθε μικρής ή μεσαίας σημασίας γεγονός) καθώς απομακρύνεσαι απο αυτό και ξεχνάς πως ήταν να το νιώθεις τόσο έντονα.Κάτι τραγικό ομως πιστευω πως δεν το ξεχνας ποτε και θεωρω υποκριτικό το να προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου πως το ξεχασες ή πως ειναι ολα καλα με τον υπαιτιο

 

[Guest 528707]

Για όλους, γιαυτό προσωπικά η διαδικασία της συγχώρεσης μου φαίνεται μεροληπτική. Πιστεύω ο χρόνος σε βοηθάει να ξεχάσεις το γεγονός(το κάθε μικρής ή μεσαίας σημασίας γεγονός) καθώς απομακρύνεσαι απο αυτό και ξεχνάς πως ήταν να το νιώθεις τόσο έντονα.Κάτι τραγικό ομως πιστευω πως δεν το ξεχνας ποτε και θεωρω υποκριτικό το να προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου πως το ξεχασες ή πως ειναι ολα καλα με τον υπαιτιο

Ότι αφορά παιδί το θεωρώ ακατόρθωτο να περάσει έστω μια μέρα που να πεις ότι το ξεχνάς ή ότι ο χρόνος είναι γιατρός που λένε ..

Ίσα ίσα όσο περνά ο χρόνος τόσο πιο πολύ σε "τρώει" ολο αυτό και η πίκρα ή ο θυμός υποβόσκει και βρίσκει ευκαιρίες και εξωτερικευεται με διάφορους τρόπους ..

Δεν με ενδιαφέρει αν θα χαρακτηριστεί ένας άνθρωπος που βγάζει θυμό για τέτοια περιστατικά και ούτε φυσικά αυτό που λένε ότι θαυμάζουν αυτούς τους ανθρώπους που βλέπουν να αφαιρείται η ζωή του παιδιού τους και να δείχνουν "ανωτερότητα " στους θύτες ..

Τέτοιες ανωτερότητες δεν τις έχω υιοθετήσει ποτε και ούτε είναι από αυτές που θέλω να αλλάξω και να τις εντάξω στην ζωή μου και να το πω χοντρά δεν δίνω δεκάρα τσακιστει αν κακοχαρακτηριστο ..

 

[dum dum boy]

όσο περνάνε τα χρόνια συγχωράω πιο δύσκολα, γίνομαι πιο δύσκολος.
και το χειρότερο απ' όλα; έχω μείνει με την εντύπωση, ότι μετά απ' όλα αυτά, δεν έχω πλήρη γνώση του τι έχει συμβεί. κανείς δεν μου εξήγησε.
[automerge]1633436761[/automerge]
αλλά τι συγχώρεση να δώσεις, τι εξηγήσεις να ζητήσεις, όταν και εσύ φταις;

 

[Guest 890013]

αλλά τι συγχώρεση να δώσεις, τι εξηγήσεις να ζητήσεις, όταν και εσύ φταις;

Διορθώνεις αυτά που έκανες εσύ λάθος,προσπαθείς να μην τα επαναλάβεις και απο κει και πέρα το τι πετριά κουβαλάει ο καθε ένας δεν θα το λύσεις εσύ
Ας επικεντρωθεί ο καθένας στο λύσει τα δικά του προβλήματα

 

[dum dum boy]

Διορθώνεις αυτά που έκανες εσύ λάθος,προσπαθείς να μην τα επαναλάβεις και απο κει και πέρα το τι πετριά κουβαλάει ο καθε ένας δεν θα το λύσεις εσύ
Ας επικεντρωθεί ο καθένας στο λύσει τα δικά του προβλήματα

You're going to reap just what you sow.......

προσπαθώ να μην τα επαναλάβω.
προσπαθώ να μην τα επαναλάβω.
προσπαθώ να μην τα επαναλάβω.
προσπαθώ να μην τα επαναλάβω.
προσπαθώ να μην τα επαναλάβω.
προσπαθώ να μην τα επαναλάβω, στις τωρινές και στις καινούριες σχέσεις μου με ανθρώπους...

προσπαθώ...

 

[Guest 857742]

Ούτε συγχωρώ, ούτε ξεχνώ, αν με πλήγωσαν αρκετά. Αυτοί δεν το αξίζουν καν.

Μόνο τον εαυτό μας οφείλουμε να συγχωρούμε, για όλα εκείνα που ανεχτήκαμε.

 

[Υδροχόος]

Συγχωρώ, αλλά δεν ξεχνώ. Γιατί αν ξεχάσω, σημαίνει ότι δεν έμαθα/δεν πήρα "το μάθημα" που έπρεπε...