Βγήκε το ξύλο απ' τον παράδεισο;

Σας έδερναν οι γονείς σας μικροί για να σας συνετίσουν;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 7)
  • Είμαι γεννημένος στα 60s - 70s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 60s - 70s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 80s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 1 14.3%
  • Είμαι γεννημένος στα 80s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 1 14.3%
  • Είμαι γεννημένος στα 90s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 90s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 00s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 2 28.6%
  • Είμαι γεννημένος στα 00s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 2 28.6%
  • Είμαι γεννημένος στα 10s και ΝΑΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Είμαι γεννημένος στα 10s και ΟΧΙ

    Ψήφοι: 0 0.0%
  • Δεν ξέρω/ Δεν απαντώ

    Ψήφοι: 1 14.3%

Nininaou

Διάσημο μέλος

Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
Όταν δημιουργείς έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, δεν κάνεις καλό στο παιδί σου!!

Φυσικά.

Το να μη δέρνεις το παιδί σου, δεν δημιουργεί έναν κόσμο "αγγελικά πλασμένο".

Το να μη βάζεις όρια, όπως είπες πολύ σωστά, είναι που προκαλεί προβλήματα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Φίλε buggs έχεις πρόβλημα στη διατύπωση και έτσι αν και εμπεριέχεται κάποια αλήθεια σε αυτά που λες χάνεις το δίκιο σου

Το δίκιο μου δεν το χανω, αφου έχω τα απότελέσματα, πάνω στα παιδιά μου, να με δικαιώνουν. Απλά κάπόιοι προτιμούν να πιάνονται απο τις λέξεις, αντί να επικεντρώνουν στην ουσία
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Σιμπίλλιαν,
Διαφωνώ μόνο σ'αυτό το σημείο.

Ο θυμός και ο πόνος, η ανσφάλεια και η συναισθηματική αστάθεια θα έρθουν είτε το θέλουμε είτε όχι. Είναι, όμως, προτιμότερο να μην τα προκαλούμε εμείς οι ίδιοι.

Αν δε φάει ξύλο, δηλαδή ένα παιδί δε θα νιώσει πώς είναι να πληγώνεσαι; Θα μείνει αδιάφορο και εκτός πραγματικότητας; Δεν έρχεται σε επαφή μόνο με εμάς το παιδί. Αν εμείς δεν του τις ρίξουμε, θα πονέσει αλλιώς. Στο σχολείο, στο παιχνίδι, παντού. Είναι ανάγκη να το επιβαρύνουμε και εμείς;

* Όντως, υπάρχει κάποιος ειδικός εδώ;

Εγώ νινινάου δεν λέω να δέρνεις ένα παιδί για να πονέσει, ούτε και να το κάνεις με το παραμικρό! Και βέβαια υπάρχουν και παιδιά, που δεν θα χρειαστεί ποτέ να τα δείρεις.
Μιλάω πάντα για περιπτώσεις, που το παιδί δεν συνετίζεται αλλιώς! Και σε ηλικίες πάντα, που δεν αντιλαμβάνεται με άλλο τρόπο.
Ένα παιδί π.χ. 10 χρονών, δεν χρειάζεται να το δείρεις! Θα πρέπει μέχρι τότε να έχεις καταφέρει να βρεις φόρμουλα επικοινωνίας με αυτό το παιδί. Αν δεν το έχεις καταφέρει, κάπου φταίς κι εσύ.

Και βασικά όλα αυτά τα παραθέτω απέναντι στην άποψη που λέει "ποτέ δεν πρέπει να ακουμπήσεις ένα παιδί, γιατί θα του δημιουργήσεις τραύματα". Δηλαδή όσοι φάγαμε 1-2 στον ποπό μικροί, έχουμε τραύματα;;;;
Ή όσοι γονείς ρίξουν 1-2 στο πιτσιρίκι, που τους έχει βγάλει εκτός εαυτού, είναι απαράδεκτοι;;;
Και βασικά δεν δέχομαι από κανέναν που δεν έχει ζήσει 24/7 με ένα παιδί, να μου πεί ότι ποτέ δεν θα το χτύπαγε, γαιτί απλά δεν το ξέρει. Μπορεί και να το έκανε, μπορεί και όχι.
Και κάτι άλλο, τα τραύματα που θα δημιουργηθούν σε μεγαλύτερες σε ένα παιδί, που δεν έχει μάθει να έχει όρια, είναι πολύ χειρότερα από μια -δυο ξυλιές.

Και ξανά σαν παιδαγωγός θα σου πω, ότι υποχρέωση του γονιού είναι να μάθει στο παιδί του να διαχειρίζεται και τα αρνητικά πράγματα. Να σέβεται και τον γονιό και τα άλλα μέλη της οικογένειας. Να το προετοιμάσει για αυτό που θα συνατήσει έξω, στο σχολείο αρχικά και έπειτα στη ζωή του. Δεν φτιάχνεις άλλο "κόσμο" στο σπίτι, αλλά ζεις φυσιολογικά. Έτσι θα μάθει να αντιμετωπίζει και τον έξω κόσμο. Αλοίμονο, αν ένα παιδί δεν δει το γονιό του θυμωμένο ή απογοητευμένο, όπως θα τον δει και χαρούμενο. Είναι ανθρώπινα όλα τα συναισθήματα και το παιδί είναι άνθρωπος!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Σ'αυτο υποθέτω θα ήταν καλύτερα να ρωτήσουμε το μασταγκ πως το βλεπει. Το μαστίγιο, το σκοινί, τη σέλα και φυσικα εσένα στο σβέρκο...

Καταρχήν κάθεσαι στην πλάτη και όχι στο σβέρκο! Δεύτερον το μαστίγιο σε ένα άλογο που αισθάνεται ασφάλεια με τον ιππέα του δεν είναι πάντα απαραίτητο, τρίτον το άλογο αισθάνεται ασφάλεια όταν έχει τον έλεγχο ο ιππέας
Και τέταρτον το άλογο δεν είναι παιδί, είναι ζώο και άρα δεν μπορείς να του μιλήσεις!!!!!

Παρ' όλ' αυτά και στο άλογο με την ήρεμη και καλή συμπεριφορά, έχεις περισσότερες πιθανότητες να επιτύχεις κάτι, παρά με το ξύλο. Και αν ίππευες θα ήξερες ότι μαστίγιο χρησιμοποιείς, μόνο όταν χρειάζεται και χωρίς να χτυπήσεις πολύ το ζώο και πάντα για λόγους ασφάλειας δικής σου, αλλά και του ζώου, διότι πρέπει να το σέβεσαι πάνω απ' όλα!

Σόρυ για το οφ!!!!! Βγάλτε το αν ενοχλεί!:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
έχω φάει αρκετό ξύλο απ τη μάνα μου σαν παιδί καθότι ήμουν ατίθαση αλλά νομίζω βγήκα μια χαρά :P (αν κάποιος έχει αντίρρηση να μου το πει :ropalo:)
παρόλα αυτά η βία (είτε σωματική είτε λεκτική) είναι κάτι που θα προσπαθήσω να μην χρησιμοποιήσω στο παιδί μου
είμαι σίγουρη όμως ότι θα υπάρξουν φορές που θα κάνω λάθη ως γονέας
δεν υπάρχει γονιος χωρίς λάθη
είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα ρίξω μία στον ποπό... το βλέπω, το αισθάνομαι

όταν βλέπω ότι το παιδί μου αυτή τη στιγμή (10 μηνών) του λέω "μη αυτό" και το λέω ήρεμα... και το καταλαβαίνει... και με κοιτάει και χαμογελάει και το κάνει ξανά επιτόπου....
ξέρω ότι δεν θα έχω για πάντα την υπομονή να του ξαναπώ "μη αυτό" και να του εξηγήσω το γιατί ξανά και ξανά και ξανά εσαεί.

Δε μπορώ όμως να απολογηθώ για το ότι δεν θα έχω πάντα τον καλύτερο ή τον σωστότερο τρόπο
Νομίζω ότι αυτό που μετράει περισσότερο είναι οι προθέσεις μου
Και οι προθέσεις μου δεν είναι να δείξω ότι εγώ ως μεγαλύτερη και δυνατότερη έχω την ικανότητα να δαμάσω το παιδί μου κατά τα θέλω μου
Μπορώ και να το δέσω αν χρειαστεί... θα το κάνω όμως?
Πολλά μπορώ να του κάνω τα οποία δεν θα τα κάνω φυσικά
Και τον τόνο της φωνής μου ήδη τον υψώνω για να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα στο "καλό" και στο "κακό"
Δεν είναι αυτό ένα είδος βίας? Το να του δυνατά κοφτά κι απότομα "μη" ή "όχι"?
Με κάποιο τρόπο όμως πρέπει να το βοηθήσω να μάθει
Κι όχι, δεν είναι λύση να το αφήσω να πάθει ηλεκτροπληξία για να καταλάβει ότι δεν βάζουμε τα δάχτυλα μας στην πρίζα
Και ναι, όσο και να ασφαλίσω τις πρίζες μου, αν θέλει θα βρει τρόπο να χώσει ότι μπορείς να φανταστείς μέσα στην πρίζα
Τις προάλες τον άφησα απ το βλέμμα μου για περίπου 15 δευτερόλεπτα...
Τον βρήκα να έχει ανοιξει τον φούρνο και να έχει σκαρφαλώσει πάνω στην πόρτα
(αφού φυσικά είχε βγάλει πρώτα την ασφάλεια)
Στην αρχή γέλασα με το θέαμα... μετά αναλογίστηκα τον κίνδυνο
Ο κίνδυνος παραμονεύει στα απλά πραγματάκια... εκεί που είμαστε σίγουροι ότι το παιδί μας είναι ασφαλές
Στο δρόμο, δε θα κινδυνέψει ποτέ, γιατί πολύ απλά θα το κρατάω πάντα απ το χέρι.

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι προσπαθώ να πω...
Δεν υπάρχει απόλυτο σωστό ή λάθος
Δεν υπάρχει ο σούπερ γονιός που τα κάνει όλα τέλεια που δεν χάνει ποτέ την υπομονή του που είναι πάντα χαμογελαστός κι έτοιμος για όλα
Άλλωστε, δεν νομίζω ότι είναι και σωστό ένα παιδί να μεγαλώνει με την αίσθηση του τέλειου γονιού γιατί αυτό είναι ένα ψέμα
Καλύτερα λοιπόν το παιδί μου να μεγαλώνει με την αλήθεια του ότι η μαμά του πότε πότε δεν αντέχει άλλο και φωνάζει ή του δίνει και μία στον ποπό και να μην κινδυνεύει, παρά να προσπαθώ να είμαι τέλεια να μην τα καταφέρνω φυσικά και να είμαστε όλοι μας δυστυχισμένοι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nininaou

Διάσημο μέλος

Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
Σιμπίλ,

Για να δει τον γονιό του, ένα παιδί, απογοητευμένο ή θυμωμένο δεν είναι ανάγκη να φάει ξύλο, ούτε να υποστεί βία οποιουδήποτε είδους.

Θα αποτελούσε υποκρισία απέναντι στο παιδί, το να μην δείχνει ο γονέας τα συναισθήματά του. Είναι και σχεδόν αδύνατο κάτι τέτοιο. Δεν είναι όμως το ξύλο η μόνη ειλικρινής έκφραση του θυμού ή της απογοήτευσης.

+1 Στο οφφ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Μιλάμε τοσες μερες και, ειδικα αυτοί που ειναι πολυ επικριτικοί, και που στο σύνολο τους ΔΕΝ έχουν παιδιά, δεν έχουν καταλάβει, κι ας ειπώθηκε επανειλλημένως, ότι το ξύλο στο παιδί σου, είναι το έσχατο μέσο, το οποίο μάλιστα σε πληγώνει και πάρα πολύ όταν το κάνεις.

Οτι κάθε γονεας πόυ αγαπάει το πάιδί του προσπαθεί με κάθε τρόπο να το αποφύγει. Μιλάνε όλοι αυτοί απο την οπτική γωνία της κριτικής προς ανθρώπους που δέρνουν τα παιδιά τους εν βρασμώ ψυχής, ή επι τουτοις για να τους σπάσουν τον τσαμπουκά.

Ομως αυτά δεν είναι εκπαίδευση, ανήκουν σε μία ψυχιατρική διερεύνηση και δεν νομιζω ότι έχουν την παραμικρή σχέση με την εκπαιδευτική διερεύνηση και χρησιμότητα που επιζητούμε εδώ μεσα στην φράση "Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο"

Και ναι, όλα τα παιδιά είναι ζώα αρχικα, εμείς τα κάνουμε ανθρώπους. Αν εσείς οι θεωρητικοι περιμένετε να γίνου ντα δικά σας μόνα τους ή με την εγκυκλοπαίδεια, μάλλον έχετε προαποφασίσει τα παιδιά σας να τα εκπαιδεύσουν βασικά ο παπούς και η γιαγιά, ο παιδικός σταθμός και η τηλεόραση. Υπο τέτοιες συνθήκες μάλλον θα ήταν καλύτερο να μήν τα κάνετε καν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Και ναι, όλα τα παιδιά είναι ζώα αρχικα, εμείς τα κάνουμε ανθρώπους. Αν εσείς οι θεωρητικοι περιμένετε να γίνου ντα δικά σας μόνα τους ή με την εγκυκλοπαίδεια, μάλλον έχετε προαποφασίσει τα παιδιά σας να τα εκπαιδεύσουν βασικά ο παπούς και η γιαγιά, ο παιδικός σταθμός και η τηλεόραση. Υπο τέτοιες συνθήκες μάλλον θα ήταν καλύτερο να μήν τα κάνετε καν.

Απο το συμπερασμα σου αυτο, διαφαινεται και ποσο καλα εσυ εχεις αντιληφθει την αποψη των υπολοιπων...Και το οποιο κρινω ως απαραδεκτο...
Η αρνητικη ειναι απο μενα σε περιπτωση που αναρωτηθεις...

Και κοφτα θα μιλησεις στο παιδι, και επιβλητικα και αποτομα...το χερι παραυτα μπορει να μεινει μακρια...Και δε μιλαμε για μια - δυο ξυλιες το τριμηνο που λεει ο λογος...γιατι εαν αυτο ηταν το ζητημα, τοτε ολη αυτη η συζητηση των τοσων σελιδων εχει γινει χωρις λογο, αφου ολοι συμφωνουν για τις 2-3 ξυλιες ως εσχατη λυση σε ειδικες περιπτωσεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Νινινάου σου ξαναλέω, δεν είπα έγω ότι το ξύλο είναι η μόνη λύση ή η μόνη έκφραση θυμού.
Αυτό που λέω είναι ότι δεν έγινε και τίποτα, αν ένα παιδάκι φαέι και 1-2 στον ποπό, όταν η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο.

ΚουΕ συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Και ναι ως γονείς όλοι θα κάνουμε λάθη.

Και να προσθέσω κάτι ακόμα. Υπάρχει περίπτωση μια τιμωρία, παιδαγωγικώς αποδεκτή, να είναι χειρότερη για ένα συγκεκριμένο παιδί από το ξύλο: Ενα παράδειγμα, που είδα μπροστά μου:
Είμασταν σε ένα σπίτι, που είχαν ένα μικρό κοριτσάκι 4 χρονών.
Το πιτσιρίκι είχε βάλει στο μάτι, από πριν μια κολώνια της μαμάς του. Η μαμά, πριν πάμε εμείς εκεί προφανώς, του είχε επανειλημένα πει να μην την πειράξει.
Βρήκε ευκαιρία η μικρή με τον κόσμο, έφυγε από την προσοχή της μαμάς, πήγε στην κρεββατοκάμαρα, βούτηξε την κολωνια και ... μπούμ.... !
Η μαμά λοιπόν, παιδαγωγός και αυτή, είπε με πολύ ήρεμο τρόπο στη μικρή, ότι "σου είπα 100 φορές να μην το πειράξεις, γιατί είναι δικό μου. Εσύ το πείραξες και το έσπασες. Εγώ λοιπόν στεναχωρήθηκα και γι' αυτό θα χαλάσω κι εγώ ένα παιχνίδι σου. Και έτσι έπραξε. Ε, η μικρή έκλαιγε 2 μέρες, δεν ηθελε να φάει, δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ και γενικώς..... χαμός!". Το κοριτσάκι είναι 15 τώρα και ακόμα θυμάται, πόσο είχε της είχε στοιχίσει. Και βέβαια εννοείται ότι μετά εξακολούθησε να κάνει σαν παιδί ζημιές.
Αυτό δεν είναι τραύμα;;; Και όμως, παιδαγωγικά είναι αποδεκτό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Μιλάμε τοσες μερες και, ειδικα αυτοί που ειναι πολυ επικριτικοί, και που στο σύνολο τους ΔΕΝ έχουν παιδιά, δεν έχουν καταλάβει, κι ας ειπώθηκε επανειλλημένως, ότι το ξύλο στο παιδί σου, είναι το έσχατο μέσο, το οποίο μάλιστα σε πληγώνει και πάρα πολύ όταν το κάνεις.

Οτι κάθε γονεας πόυ αγαπάει το πάιδί του προσπαθεί με κάθε τρόπο να το αποφύγει. Μιλάνε όλοι αυτοί απο την οπτική γωνία της κριτικής προς ανθρώπους που δέρνουν τα παιδιά τους εν βρασμώ ψυχής, ή επι τουτοις για να τους σπάσουν τον τσαμπουκά.

Ομως αυτά δεν είναι εκπαίδευση, ανήκουν σε μία ψυχιατρική διερεύνηση και δεν νομιζω ότι έχουν την παραμικρή σχέση με την εκπαιδευτική διερεύνηση και χρησιμότητα που επιζητούμε εδώ μεσα στην φράση "Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο"

Και ναι, όλα τα παιδιά είναι ζώα αρχικα, εμείς τα κάνουμε ανθρώπους. Αν εσείς οι θεωρητικοι περιμένετε να γίνου ντα δικά σας μόνα τους ή με την εγκυκλοπαίδεια, μάλλον έχετε προαποφασίσει τα παιδιά σας να τα εκπαιδεύσουν βασικά ο παπούς και η γιαγιά, ο παιδικός σταθμός και η τηλεόραση. Υπο τέτοιες συνθήκες μάλλον θα ήταν καλύτερο να μήν τα κάνετε καν.

Όπως εσύ δεν θες να σε κρίνουν οι άλλοι για τη μέθοδο διαπαιδαγώγησης, που χρησιμοποιείς στα παιδιά σου ... Έτσι κι εσύ μην τους κρίνεις και μην τους ειρωνεύσαι για τις απόψεις τους. Έχουν κάθε δικαίωμα, να πιστεύουν ότι νομίζουν.
Και ναι, μπορεί να μη χρειστεί να δείρουν τα παιδιά τους. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνουν.
Και επειδή λες ότι δεν έχουν πείρα, θα έπρεπε να είσαι πιο επιεικής μαζί τους και να τους μιλάς με πιο ήπιο τρόπο και με πιο θεμελιωμένα επιχειρήματα, γιατί μόνο έτσι θα προσφέρεις κάτι θετικό με την πείρα σου. Το να βάζεις τον άλλο στον τοίχο, δεν νομίζω ότι τον πείθει.

Ααα ... και η έκφραση "εν βρασμώ ψυχής" χρησιμοποιείται για εγκλήματα!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
...Και δε μιλαμε για μια - δυο ξυλιες το τριμηνο που λεει ο λογος...γιατι εαν αυτο ηταν το ζητημα, τοτε ολη αυτη η συζητηση των τοσων σελιδων εχει γινει χωρις λογο, αφου ολοι συμφωνουν για τις 2-3 ξυλιες ως εσχατη λυση σε ειδικες περιπτωσεις...

Α έτσι; Εγω πάντως ακομη και τόσο με πληγώνει, θεωρώ ότι καπου έχουμε αποτύχει να επικοινωνήσουμε και τέλος πάντων με ενοχλεί πάρα πολύ. Δεν ξέρω οι άλλοι παντως εγώ γι'αυτήν ακριβώς την συχνότητα και τον τρόπο διερευνώ την κατάσταση. Αν δηλαδή θα μπορούσε να ειναι καθόλου...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nininaou

Διάσημο μέλος

Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.
Σιμπ.,
Αρχικά, ευχαριστώ για την προσοχή που δίνεις στην άποψή μας, κι ας μην έχουμε γίνει γονείς. Και έχω να σου πω:

Όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, ναι να ξεφύγουμε.

Όχι όμως, να είμαστε σίγουροι ότι θα του ρίξουμε ξύλο. Και κυρίως, όχι να πηγαίνουμε με το σκεπτικό ότι "δεν έγινε και τίποτα" αν το κάνουμε.

Συμφωνώ, ότι και λάθη θα κάνουμε και θα ξεφύγουμε. Στην περίπτωση μας όμως θα αναιρούνται. Γιατί και μόνο το ότι τα ονομάζουμε λάθη, σημαίνει ότι συνειδητοποιούμε ποια είναι τα σωστά. Και ότι δεν έχουμε σκοπό να τα επαναλάβουμε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Σιμπ.,
Αρχικά, ευχαριστώ για την προσοχή που δίνεις στην άποψή μας, κι ας μην έχουμε γίνει γονείς. Και έχω να σου πω:

Όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, ναι να ξεφύγουμε.

Όχι όμως, να είμαστε σίγουροι ότι θα του ρίξουμε ξύλο. Και κυρίως, όχι να πηγαίνουμε με το σκεπτικό ότι "δεν έγινε και τίποτα" αν το κάνουμε.

Συμφωνώ, ότι και λάθη θα κάνουμε και θα ξεφύγουμε. Στην περίπτωση μας όμως θα αναιρούνται. Γιατί και μόνο το ότι τα ονομάζουμε λάθη, σημαίνει ότι συνειδητοποιούμε ποια είναι τα σωστά. Και ότι δεν έχουμε σκοπό να τα επαναλάβουμε.

Νινινάου δεν έχει σημασία αν έχει παιδιά κανείς ή όχι, για να εκφέρει άποψη.
Άλλωστε κάποιοι από εσάς είστε ακόμη παιδιά και μας προσφέρετε απόψεις από την δική σας πλευρά, πράγμα πολύ σημαντικό, γιατί εμείς οι μεγαλύτεροι καμιά φορά ξεχνάμε πως τα βλέπαμε τότε.

Να μην κολάς όμως στις λέξεις. Δεν είπα να ξεκινάει κανείς με το δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα χτυπήσει το παιδί. Αλοίμονο, κανείς δεν ξεκινάει με την πρόθεση αυτή. Όπως δεν ξεκινάει και με την πρόθεση ότι θα κάνει λάθη. Αν ήταν έτσι, θα προλαβαίναμε πολλά από αυτά.
Κάθε γονιός, για το παιδί του θέλει το καλύτερο ή τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να είναι.
Απλά λέω ότι όταν ένας γονιός, συνειδητοποιήσει ότι έκανε ένα λάθος, δεν χρειάζεται και να έρθει η καταστροφή μέσα του.
Όπως λέω ότι και αν κάποια στιγμή ξεφύγεις και ρίξεις και καμία, δεν χάλασε και ο κόσμος. Όχι όμως να ξεκινάει κανείς με τέτοια πρόθεση ή έστω με τη δικαιολογία ότι κάποια στιγμή θα το κάνω.
Το "δεν έγινε και τίποτα" εκεί πήγαινε!

Αυτό που με ενδιαφέρει να καταλάβεις, είναι αυτό που λέει η ΚουΕ, δεν υπάρχει απόλυτο σωστό ή λάθος.
Βλέπεις κατά περίπτωση και κρίνεις.
Να σου πω και κάτι αντίθετο:
Δεν υπάρχουν φορές, που οι γονείς θα έπρεπε να επιβάλλουν τιμωρία και δεν το κάνουν, είτε γιατί είναι πιο ήρεμοι εκείνη την ώρα, είτε γιατί το παιδί κάνει αμέσως κάτι χαριτωμένο και βάζουν τα γέλια αντί να το μαλώσουν;
Αυτό θεωρητικά είναι λάθος, γιατί διαταράσει τη σταθερότητα που πρέπει να έχει ένα παιδί για να συνδέσει μια ζημιά με μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Όμως είναι ανθρώπινο να συμβεί.
Μου έχει τύχει άπειρες φορές να κάνουν κάτι οι μαθητές μου που είναι άξιο επίπληξης ή τιμωρίας και αμέσως μετά να κάνουν κάτι πολύ αστείο για να διορθώσουν τα πράγματα και να βάλω τα γέλια. Κανονικά θα έπρεπε να κρατήσω μια πιο αυστηρή συμπεριφορά εκείνη τη στιγμή για να καταλάβουν το λάθος τους και να μην το επαναλάβουν. Αλλά μερικές φορές δεν μπορείς να κρατηθείς. Και η πιο ελαστική συμπεριφορά ανθρώπινη είναι και θα συμβεί.
Δεν μπορείς να είσαι συνέχεια με το μαστίγιο, αλλά δεν μπορείς να είσαι συνέχεια και με το καρότο.
Εκτίμηση της κατάστασης χρειάζεται.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Εγώ έχω καταλήξει παντως ότι η σωματικη βια διαπάιδαγωγει αποτελεσματικά μονο στον τομεα της διαπροσωπικής επάφής, δηλαδη το παιδί να μην ενοχλεί πέραν κάποιων ορίων, όσο και άν θέλει κάτι. Γιατί και αργότερα, σαν ενήλικας στην κοινωνία, θα του ασκησουν αντίστοιχη βία οι άλλοι οταν προκειμενου να ικανοποιήσει τα θέλω του αδιαφορήσει τόσο για κείνους όσο και για τη δυσαρέσκεια τους
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Η αποψη του συρμου σημερα ,η πολιτικως ορθη ,είναι όχι στη βια με καθε τροπο,ξεχνωντας ότι υπαρχει και ψυχολογικη βια....Οι περισσοτεροι "επιστημονες" παπαγαλιζουν αυτην την αποψη ,όπως τα παλια χρονια ,που επεφτε υπεβολικο ξυλο με τη βιτσα αβερτα στο σχολειο ,όλοι οι παιδαγωγοι θα ήταν απολυτα υποστηρικτικοι και συμφωνοι με την "ηθικη "της εποχης.Μη φτανουμε απο το ένα στο άλλο άκρο.....Να βλεπουμε καθαρα και έξω απο τη ροη της μαζας...Η αληθεια βρισκεται στο μεσον...Η σωματικη τιμωρια -και όχι άρρωστη κακοποιηση-ήταν είναι και θα είναι παντα τροπος διαπαιδαγωγησης και μικρων και μεγαλων-για κοιτα προς φυλακη ή στρατο μερια.....Η αστυνομια η ίδια χρησιμοποιει σωματικη επιβολη όταν τα λογια δεν πιασουν..Ο σωφρονισμος γινεται και πρεπει να γινεται με τα καλυτερα μεσα ανα περιπτωση..και σωματικα και ψυχολογικα-συναισθηματικα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Αν, σαν ενήλικας, βάλεις στο διαπασών το στέρεο, στις 2 το πρωί..
  • πρώτα θα σου ζητήσουν να το κλεισεις
  • μετά θα σε βρίσουν για να το κλεισεις
  • ύστερα αν συνεχίζεις κι αν μπορούν θα σε δείρουν
  • και τέλος
  • αν και τότε δενσυνετιστείς μπορεί να σε χώσουν στη φυλακή ή, αν είσαι άτυχος, κάποιος γείτονας να σε πυροβολήσει
Όταν λοιπόν ένα μωρό, πόυ ειναι σε θέση να καταλαβει και αυτά πόυ του λές και οτι ενοχλεί, γκαρίζει κλαιει και ουρλιάζει για ενα ακόμη θέλω του ποιυ όμως του έχεις πεί ήδη πέντε δέκα φορες οτι δεν πρόκειται να το κάνεις, ποιά ειναι η σωστή διαπαιδαγώγηση η οποία αύριο, βγαίνοντας στον πραγματικο κόσμο, θα του χρησιμεύσει;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Η αποψη του συρμου σημερα ,η πολιτικως ορθη ,είναι όχι στη βια με καθε τροπο,ξεχνωντας ότι υπαρχει και ψυχολογικη βια....Οι περισσοτεροι "επιστημονες" παπαγαλιζουν αυτην την αποψη ,όπως τα παλια χρονια ,που επεφτε ξυλο με τη βιτσα αβερτα στο σχολειο ,όλοι οι παιδαγωγοι θα ήταν απολυτα υποστηρικτικοι....Να βλεπουμε καθαρα και έξω απο τη ροη της μαζας...

Οι "επιστήμονες" όπως λες, κρίνουν και βγάζουν θεωρίες, σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα που έχουν από έρευνες, μελέτες, κλπ.
Προσπαθούν πάντα για να βελτιώνουν τα πράγματα. Με την πάροδο των ετών και με την εξέλιξη της κάθε επιστήμης και την αλληλεπίδραση με άλλες, υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει κάτι ή να βρεθεί νέο δεδομένο, που ανατρέπει τα πράγματα. Όλα όμως μέχρι ένα σημείο.... δεν θα γυρίσουμε ποτέ σε θεωρίες, που δικαιολογούν το ξύλο με τη βίτσα όπως λες, όπως δεν θα γυρίσουμε ποτέ σε θεωρίες, που θα υποστηρίζουν ότι η γη είναι τετράγωνη.
Κάποια πράγματα έχουν αποδειχτεί και δεν αλλάζουν. Δεν έχει να κάνει με τη μάζα.

Άρα, μάλλον δεν θα βγει θεωρία "επιστημονική" που θα λέει, χρησιμοποιείστε το ξύλο ως παιδαγωγική μέθοδο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Έτσι είναι...Πρωτα παρακαλεις ευγενικα
μετα το ζητας αυστηρα..
και μετα καλεις την αστυνομια που τον κανει πακετο ,βραχιολακια και στο τμημα............
Έτσι είναι η ζωη,αναλογα με τη συμπεριφορα σου ,θα είναι και η συμπεριφορα των άλλων απεναντι σου...

[..]



Άρα, μάλλον δεν θα βγει θεωρία "επιστημονική" που θα λέει, χρησιμοποιείστε το ξύλο ως παιδαγωγική μέθοδο.
Δεν θες να καταλαβεις...:worry:Οι επιστημονες χρηματοδοτουνται απο καποιους άρα ελαχιστοι πανε κοντρα ,καποιες αποψεις είναι δυσκολο να τις εκφρασουν...Οι επιστημονες λεγανε και το τσιγαρο ευεργετικο το '60 ,γιατι άραγε?Τα οικολογικα ,διατροφικα ,ιατρικα εγκληματα στον πλανητη έγιναν και γινονται με τη συμμετοχη και βοηθεια επιστημονων....Ανθρωποι είναι και αυτοι και λενε αναλογα με το ποιος τους πληρωνει και ποσο,και υπαρχουν πιο τιμιοι και πιο πουλημενοι...Οι ερευνες χρηματοδοτουνται απο καπου .......Ας παψουμε να είμαστε πια προβατα στο μαντρι...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,045 μηνύματα.
Επιτυχημενη διαπαιδαγώγηση πιστεύω είναι αυτή που θα μου χαρισει μια αντιπροσωπευτική γνώση αυτού που θα αντιμετωπισω μετέπειτα στη ζωή. Αν εγώ είμαι γαιδούρι σαν μωρό και, επειδή οι γονείς μου ήταν λαπάδες, πιστεύω ότι σαν ενήλικας μπορώ να ενοχλώ τους παντες όσο θέλω κι εκείνοι θα με φιλησουν, είναι λανθασμενη διαπαιδαγώγηση νομιζω, αφού οι αλλοι δεν θα με φιλησοην. Φυσικά παίρνει πολύ νερό αυτή η συζητηση δεδομένου ότι κεφαλές στην κοινωνία μας είναι τα πιο αναίσθητα γαιδούρια σήμερα, που δεν νοιάζονται για κανέναν απολύτως
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Αν, σαν ενήλικας, βάλεις στο διαπασών το στέρεο, στις 2 το πρωί..
  • πρώτα θα σου ζητήσουν να το κλεισεις
  • μετά θα σε βρίσουν για να το κλεισεις
  • ύστερα αν συνεχίζεις κι αν μπορούν θα σε δείρουν
  • και τέλος
  • αν και τότε δενσυνετιστείς μπορεί να σε χώσουν στη φυλακή ή, αν είσαι άτυχος, κάποιος γείτονας να σε πυροβολήσει
Όταν λοιπόν ένα μωρό, πόυ ειναι σε θέση να καταλαβει και αυτά πόυ του λές και οτι ενοχλεί, γκαρίζει κλαιει και ουρλιάζει για ενα ακόμη θέλω του ποιυ όμως του έχεις πεί ήδη πέντε δέκα φορες οτι δεν πρόκειται να το κάνεις, ποιά ειναι η σωστή διαπαιδαγώγηση η οποία αύριο, βγαίνοντας στον πραγματικο κόσμο, θα του χρησιμεύσει;

Καταρχήν, αν νομίζεις ότι δεν έχεις υπομονή να το ακούς να τσιρίζει (πολύ φυσικό κάποιες φορές) βάζεις ωτοασπίδες για να μειώσεις το θόρυβο και να αυξήσεις τα όρια της υπομονής σου (μη γελάτε, πιάνει).
Έπειτα μιλάς χαμηλόφωνα, όσο πιο πολύ μπορείς. Έτσι το αναγκάζεις να χαμηλώσει τη δική του ένταση στη φωνή, επειδή θέλει να σε ακούσει. Και θέλει να σε ακούσει για να διαπραγματευτεί.
Του καθιστάς με σαφή και ήρεμο τρόπο ότι αυτό που θέλει δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει με τίποτα αυτή τη στιγμή. Επίσης του λες ότι με το να κλαίει δεν θα κερδίσει τίποτα. Αν συνεχίσει, αμέσως του λες ξανά πως δεν υπάρχει περίπτωση να σε πείσει και πως αν συνεχίσει, θα αναγκαστείς να το τιμωρήσεις. Αν συνεχίσει, το παίρνεις το βάζεις πάνω σε ένα καναπέ ή στο δωμάτιό του, αφαιρώντας του το δικαίωμα να κάνει ότιδήποτε, πέραν μόνο του να σκεφτεί πόσο άδικη είναι η συμπεριφορά του.
Εγώ αυτό θα έκανα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top