Παρέα φίλων στα 25

[Varus]

Καλησπέρα, είμαστε μια παρέα φίλων στα 25 μας. Τα σταθερά άτομα είμαστε εγώ ο αδερφός μου, δυο κοπέλες και ένας ακόμα άντρας. Μετά εμφανίζεται που και που ένα φιλικό ζευγάρι που ο άντρας του ζευγαριού ήταν βασικό μέλος παλιά αλλά τώρα λόγω σχέσης εμφανίζεται σπάνια. Η παρέα γενικά έχει βαλτώσει και υπάρχουν κάποιες μικροεντάσεις. Το πρόβλημα μου είναι ότι επειδή κάνω την στρατιωτική θητεία μου, μέσα στον μήνα εμφανίζομαι 7-8 φορές και αν. Αυτό που με ενοχλεί ότι πέραν του αδερφού μου που είμαστε οικογένεια και λογικό κανείς δεν ενδιαφέρεται για μένα πραγματικά. Όταν τους λέω τα προβλήματα μου ( το βασικό είναι ότι προσπαθώ να συνδυάσω στρατό με διπλωματική και δεν μου βγαίνει) κανένας δεν ακούει. Απαντάνε με το κλασικό "θα περάσει", "όλα καλά θα πάνε" και ότι τα βάφω μαύρα. Αυτά που λένε ισχύουν αλλά πιστεύω τα λένε ρομποτικά και για να αλλάξει το θέμα. Βγαίνω μόνο και μόνο για να μην νιώθει άσχημα ο αδερφός μου όταν μένω σπίτι. Δεν θέλω να τους χάσω σαν παρέα, αλλά πραγματικά, κάθε αλληλεπίδραση μαζί τους είναι μαρτύριο.

 

[dum dum boy]

προχωράς μπροστά.

αλίμονο αν μέναμε κολλημένοι με τους παλιούς φίλους και σχέσεις, αν από ένα σημείο και μετά γίνεται μαρτύριο.

προσωπικά τους έχω κάνει όλους πέρα και έχω μείνει μόνος μου με το Πίπι.

 

[Kate1914]

Απαντάνε με το κλασικό "θα περάσει", "όλα καλά θα πάνε" και ότι τα βάφω μαύρα. Αυτά που λένε ισχύουν αλλά πιστεύω τα λένε ρομποτικά και για να αλλάξει το θέμα.

Εντάξει κοίτα, προσωπικά δεν ξέρω και τι άλλο θα μπορούσαν να σου πουν, ειδικά αν είναι σε άλλη φάση ζωής και οι ίδιοι. Δύσκολο να καταλάβεις πραγματικά κάποιον αν δεν έχεις περάσει το ίδιο.

Δεν θέλω να τους χάσω σαν παρέα, αλλά πραγματικά, κάθε αλληλεπίδραση μαζί τους είναι μαρτύριο.

Και ερχόμαστε εδώ, όπου κρύβεται μια πικρή, αλλά πέρα για πέρα μεγάλη αλήθεια . Όταν φτάνεις στο σημείο να χαρακτηρίζεις έτσι κάποια συναναστροφή, νομίζω πως δύσκολα υπάρχει γυρισμός, του τύπου όλα να γίνουν όπως πρώτα.
Δε λέω ότι έχουν χαθεί και όλα, αλλά προσωπικά εγώ όταν έφτανα και φτάνω σε τέτοιο σημείο, αναπόφευκτα απλά ξεκόβω.

 

[dum dum boy]

αν και υποψιάζομαι απλά περίπτωση διαφοράς φάσης. εσύ είσαι φαντάρος, αυτοί σε άλλη φάση ζωής.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 4 Οκτωβρίου 2025

πάρε Ι5

 

[Varus]

Ναι γενικά υπάρχει μια διαφορά φάσης γιατί εγώ δεν λεφτά στην άκρη ενώ αυτοί μαζεύουν κάποια και δουλεύουν. Εγώ φταίω κυρίως που δεν λέω και τίποτα πλέον σαν προσωπικότητα, κυρίως χαλάω την διάθεση και κατανοώ ότι κουράζω. Απλά δεν μπορώ να χωνέψω πώς δεν έχουν ενδιαφερθεί καθόλου για την ψυχολογία μου όλο αυτό το καιρό ενώ κάποια άτομα τα έχω στηρίξει αρκετά στην παρέα. Ντάξει ο στρατός τελειώνει σε 4 μήνες αλλά σαν να έχει ραγίσει το γυαλί.

 

[dum dum boy]

Απλά δεν μπορώ να χωνέψω πώς δεν έχουν ενδιαφερθεί καθόλου για την ψυχολογία μου όλο αυτό το καιρό ενώ κάποια άτομα τα έχω στηρίξει αρκετά στην παρέα.

τι θα μπορούσαν να κάνουν δλδ;

θες απλά να ακούσεις κάποια λόγια συμπόνιας;

θα μπορούσαν να βοηθήσουν πρακτικά σε κάτι και δεν το κάνουν;

 

[rafaela11]

καμιά φορά δεν χρειάζεσαι να καταλάβεις 100% τον άλλον, όμως είναι πολύ σημαντικό να πεις σε κάποιον ότι ξες τι, είμαι εδώ να σε ακούσω.
Για αυτό είναι οι φίλοι. Με όλη την σημασία της λέξης
Όχι πολύ συχνό όμως στην πραγματικότητα. Είναι λίγοι οι πραγματικοί φίλοι
Άλλο παρεα να περνάμε καλα, κι άλλο φίλος

 

[Varus]

Αυτό βασικά τους λέω και εγώ. Αφήστε με να μιλήσω λίγο να το βγάλω από μέσα μου. Με βλέπουν σαν τον κλαψα που τα βάφει όλα μαύρα. Ενώ εγώ θέλω κάπου να τα πω. Σαν άτομο είμαι κλειστό και το ξέρουν, δεν μιλάω για το πώς νιώθω, όμως όταν βρίσκω λίγο κουράγιο να μιλήσω πέφτω σε τοίχο. Αλλά τέλος πάντων δεν τους νιώθω κοντά σε αυτή την στιγμή της ζωής μου, που σημαίνει ότι δεν είναι διαθέσιμοι είτε επειδή θέλουν να κάνουν την ζωή τους, είτε επειδή δεν τους νοιάζει.Ίσως χρειάζομαι ψυχολόγο...

 

[adams33]

Ναι γενικά υπάρχει μια διαφορά φάσης γιατί εγώ δεν λεφτά στην άκρη ενώ αυτοί μαζεύουν κάποια και δουλεύουν. Εγώ φταίω κυρίως που δεν λέω και τίποτα πλέον σαν προσωπικότητα, κυρίως χαλάω την διάθεση και κατανοώ ότι κουράζω. Απλά δεν μπορώ να χωνέψω πώς δεν έχουν ενδιαφερθεί καθόλου για την ψυχολογία μου όλο αυτό το καιρό ενώ κάποια άτομα τα έχω στηρίξει αρκετά στην παρέα. Ντάξει ο στρατός τελειώνει σε 4 μήνες αλλά σαν να έχει ραγίσει το γυαλί.

Όταν εσύ ο ίδιος έχεις αυτή την άποψη για τον εαυτό σου ,αυτό θα πιστεύουν και οι άλλοι...

Κανένας φίλος δεν θα σου αλλαξει αυτό που πιστεύεις για τον εαυτό σου ...
Σε όποια φάση και να είσαι με τους φίλους σου ,ακόμα και διαφορετική εσύ μας λες ότι η κυρία πηγή του θέματος σου ειναι ο ίδιος σου ο εαυτός...

Μάλλον θα πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό...

Από το να σου πουν θα περάσει και προσπάθησε τι άλλο μπορούν να κάνουν;
Εκεί ειναι οι φίλοι σου δεν σου γύρισαν την πλάτη, μην περιμένεις όμως ότι θα σου λύσουν το πρόβλημα που έχεις με την ίδια σου την ύπαρξη

 

[Kate1914]

Μωρέ εντάξει μη το λες αυτό, όλοι λέμε κάτι σαν προσωπικότητες, αρκεί να "αναδειχθούμε" στις σωστές παρέες.

Κατά τα άλλα, αν είναι ακριβώς όπως μας τα παρουσιάζεις και ουσιαστικά δεν μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα για ό,τι σε προβληματίζει, ε τότε πολύ απλά είναι άτομα με τα οποία δυστυχώς κάποια στιγμή οι δρόμοι σας θα χωρίσουν. Εντάξει οκ, δυσάρεστο όπως και να το κάνεις αλλά τι επιλογή έχεις; Να βγαίνεις μαζί τους μόνο και μόνο για να βγεις και να σου είναι βασανιστήριο;

Αλλά τέλος πάντων δεν τους νιώθω κοντά σε αυτή την στιγμή της ζωής μου, που σημαίνει ότι δεν είναι διαθέσιμοι είτε επειδή θέλουν να κάνουν την ζωή τους, είτε επειδή δεν τους νοιάζει.Ίσως χρειάζομαι ψυχολόγο...

Απλά οι άνθρωποι προχωράμε, σπάνιο να έχουμε για πάντα τις ίδιες παρέες. Δεν πάει κάτι λάθος με εσένα ή κάποιον άλλο.
Φυσιολογικό είναι δηλαδή, δεν είναι ότι έχεις θέμα εσύ για να επισκεφθείς ειδικό. Εκτός αν σε βοηθήσει να βγάλεις κάπου το μέσα σου (που δε νομίζω μια επίσκεψη να είναι ακριβώς η λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις).

 

[Rene2004]

Ναι όντως δεν μπορούν να του πουν και κάτι διαφορετικό οι φίλοι του, αλλά όταν κάνεις παρέα τόσα χρόνια με κάποιον ξέρεις πως κινείται.Υποθετω ότι το παιδί θέλει να πει ότι ενώ τους μιλάει για αυτά που τον απασχολούν,αυτοί στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται να τα ακούσουν.Το ότι είναι εκει το σώμα τους και υποτίθεται ακούνε δεν σημαίνει ότι του δίνουν την απαραίτητη προσοχή.Το έχω περάσει και καταλαβαίνω τι θες να πεις.Απλα κάθονται,ακούν και περιμένουν να αλλάξουν γρήγορα την συζήτηση.Δεν τους νοιάζουν οι προβληματισμοί σου.Το καταλαβαίνεις και από την γλώσσα σώματος πολλές φορές.

Κοίτα μπορείς να κάνεις μια κουβέντα και να δεις πως θα κυλήσουν τα πράγματα.Να πεις, δηλαδή,ότι δεν νιώθεις ότι ενδιαφέρονται για τους προβληματισμούς σου κλπ.Αλλη,λύση είναι να ξεκόψεις, ειδικά αν κάνεις κουβέντα και δεν δώσουν σημασία.Τελος, αποδέχεσαι την νέα κατάσταση,δεν τους θεωρείς πλέον φίλους,αλλά παρέα και τους αντιμετωπίζεις αναλόγως.

 

[Varus]

Αυτό ακριβώς, το έθεσες άψογα. Ακούνε περίπου 1 λεπτό τι λέω και μετά ξεκινάνε τα "υπομονή" , "όλα καλά θα πάνε", που δεν λέω ότι είναι λάθος και στο τέλος όντως όλα καλά θα πάνε... Αλλά δεν γίνεται να αφιερώνουν τόσο λίγο χρόνο και προσπάθεια στο πρόβλημα μου ενώ σε οτιδήποτε άλλο και σαν παρέα και εγώ ατομικά το δουλεύουμε πολύ παραπάνω.

 

[Rene2004]

Αυτό ακριβώς, το έθεσες άψογα. Ακούνε περίπου 1 λεπτό τι λέω και μετά ξεκινάνε τα "υπομονή" , "όλα καλά θα πάνε", που δεν λέω ότι είναι λάθος και στο τέλος όντως όλα καλά θα πάνε... Αλλά δεν γίνεται να αφιερώνουν τόσο λίγο χρόνο και προσπάθεια στο πρόβλημα μου ενώ σε οτιδήποτε άλλο και σαν παρέα και εγώ ατομικά το δουλεύουμε πολύ παραπάνω.

Είναι άτομα που τους ενδιαφέρει το εγώ τους.Βγαινεις και δεν τους ενδιαφέρει να αφιερώσουν χρόνο σε εσενα.Εισαι και ήσυχος και δεν μιλάς συχνά και ίσως αυτό είναι που τους αρέσει.Να είναι η προσοχή πάνω τους.Δεν αξίζει να ασχολείσαι,αν παρατηρείς αυτό το μοτίβο για αρκετό καιρο και αν το έχεις συζητήσει.Μεγαλωσατε και όχι δεν είναι θέμα φασης,ο αληθινός φίλος θα έχει όρεξη να σε ακούσει ακόμα και αν είσαι σε άλλη φάση.Μην χαλιεσαι δεν αξίζει.

 

[adams33]

Πολλοι ανθρωποι εσωτερικευουν δικα τους θεματα ...αν δεις ανθρωπους να σου λενε " κανε υπομονη" και "ελα μην κλαις" ειναι γιατι δεν αντεχουν οι ιδιοι να το διαχειριστουν ..


εσυ εκει γιατι δεν δειχνεις κατανοηση σε αυτους παρα απαιτεις στον ορο της φιλιας να ακουσουν εσενα την στιγμη που εκεινοι δεν μπορουν ;

μηως πρεπει να ανθεωρησεις τις φιλιες σου απο το να στεναχωριεσαι ;

Ολοι εγωιστες ειμαστε και οσο αντεχει ο καθενας ...

 

[Varus]

Τελευταίο μήνυμα. Συναντάω πολλά περιστατικά υποτίμησης από το καλοκαίρι. Το στρατόπεδο που είμαι είναι αεροπορία και είναι 40 λεπτά από το σπίτι μου. Δηλαδή μια απλή βυσματική θητεία. Απλά λόγω έλλειψης φαντάρων και απόσπασης που έφαγα 50 μέρες όλο το καλοκαίρι ήμουν μέσα στην μονάδα και έτυχε ειδικά όλα τα ΣΚ να τα περάσω εκεί. Στο στρατό αν δεν έχεις πολύ μεγάλο βύσμα γενικά δεν γλυτώνεις τις αγγαρείες και κάνεις ότι σου πουν τελικά γιατί στρατός είσαι, όποτε όλα τα παιδιά στις λέσχες βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Όταν το εξηγούσα αυτό μερικοί μου είπαν να το παίξω χαζός και τραυματίας ( δεν γίνεται αυτό γιατί σε έχουν μάθει εκεί μέσα) και δεν μου βγαίνει καθόλου να κάνω και κάτι τέτοιο. Και κάποια άλλα άτομα νομίζανε ότι λέω απλά ναι σε όλα και είμαι υποχειρίο και να επιμένουν σε αυτή την άποψη. Πολλά αλλά υποτιμητικά επίσης άκουσα πέραν στρατού τα οποία δεν έδωσα σημασία εκείνη την ώρα. Τελευταίο από όλα, επειδή όπως είπα τα παιδία είναι σε καλή φάση στην ζωή τους (χαίρομαι για όλους) είδα ότι κανένας δεν προσπάθησε να λερωθεί λίγο με την δική μου ψυχολογία. Δεν λέω ότι ειναι λάθος, μπορεί να έκανα το ίδιο, αλλά είναι ένα γερό χαστούκι στην ζωή.

 

[Rene2004]

Ολοι εγωιστες ειμαστε και οσο αντεχει ο καθενας ...

Οντως όλοι εγωιστές είμαστε.Ολοι για τον εαυτό μας τρέχουμε καθημερινά.Μονο αυτόν έχουμε, όσους ανθρώπους και αν νομίζουμε ότι έχουμε γύρω μας, τίποτα δεν είναι δεδομένο.Απλα κάποτε η φιλία είχε και μια αξία.Ναι όταν δω ότι κάπου ξεφεύγει η κατάσταση θα βάλω τον εαυτό μου μπροστά.Αλλα,αν δεν μπορώ να κάτσω να ακούσω πραγματικά το τι έχει να πει ένας φίλος μου,τότε δεν είναι φίλος μου.Ειμαστε παρέα.Εγω προσωπικά το διαχωρίζω αυτό.Και ναι μπορεί να έχουν τα δικά τους φυσιολογικό είναι.Οπως θα με ακούσουν αυτοί,έτσι θα τους ακούσω και εγώ.Εδω πέρα το παιδί μιλάει για κάτι άλλο,από ότι καταλαβαίνω.Δεν γίνεται να ασχολούμαστε πάντα με τα θέματα των 5 φίλων μας και όταν έρθει η στιγμή να ασχοληθούν αυτοί με τα δικά μας να είναι αδιάφοροι.

 

[adams33]

Οντως όλοι εγωιστές είμαστε.Ολοι για τον εαυτό μας τρέχουμε καθημερινά.Μονο αυτόν έχουμε, όσους ανθρώπους και αν νομίζουμε ότι έχουμε γύρω μας, τίποτα δεν είναι δεδομένο.Απλα κάποτε η φιλία είχε και μια αξία.Ναι όταν δω ότι κάπου ξεφεύγει η κατάσταση θα βάλω τον εαυτό μου μπροστά.Αλλα,αν δεν μπορώ να κάτσω να ακούσω πραγματικά το τι έχει να πει ένας φίλος μου,τότε δεν είναι φίλος μου.Ειμαστε παρέα.Εγω προσωπικά το διαχωρίζω αυτό.Και ναι μπορεί να έχουν τα δικά τους φυσιολογικό είναι.Οπως θα με ακούσουν αυτοί,έτσι θα τους ακούσω και εγώ.Εδω πέρα το παιδί μιλάει για κάτι άλλο,από ότι καταλαβαίνω.Δεν γίνεται να ασχολούμαστε πάντα με τα θέματα των 5 φίλων μας και όταν έρθει η στιγμή να ασχοληθούν αυτοί με τα δικά μας να είναι αδιάφοροι.

Η φιλία έχει αξία και γι’ αυτό είναι σπάνια και πολύτιμη.Για εμενα τουλαχιστον ετσι ;
Καθρεφτίζεται, το πολύ, σε ένα ή δύο πρόσωπα μέσα στη ζωή μας.
Δυστυχώς, αυτή η αξία έχει αλλοιωθεί.
Σήμερα βαφτίζουμε «φίλους» ανθρώπους που είναι απλώς γνωστοί μας, και κάπου εκεί αρχίζει η απογοήτευση.
Δεν βλέπουμε την αλήθεια, μένουμε εγκλωβισμένοι στις προσδοκίες μας για μια αληθινή φιλία κι αυτές είναι που τελικά μας πληγώνουν.


Η προσδοκία μας πονά, γιατί μας φέρνει αντιμέτωπους με κάτι δύσκολο.....
να παραδεχτούμε ότι η πραγματική φιλία απαιτεί διαθεσιμότητα, παρουσία, δέσμευση.
Κι αυτό σημαίνει ότι, αν έχω έναν αληθινό φίλο, οφείλω κι εγώ να είμαι εκεί γι’ αυτόν κάθε στιγμή, κάθε ώρα.


Και τότε αναρωτιέσαι…
Πόση διαθεσιμότητα μπορεί να έχει πια ένας άνθρωπος στη ζωή του;
Αλήθεια εγω είμαι αληθινος φίλους σε ΟΛΟΥΣ αυτούς που θεωρω φιλους μου ;
Και αν είμαι ο εαυτος μου που ειναι;


Έτσι, καταλήγεις να κρατάς έναν, το πολύ δύο αληθινούς φίλους.
Αυτούς που μπορείς πραγματικά να σταθείς δίπλα τους ...κι εκείνους να σταθούν δίπλα σου.
Οι υπόλοιποι; Γνωστοί. Πολύτιμοι με τον δικό τους τρόπο, αλλά όχι φίλοι.Στο πολυτιμο δεν δίνεις ποσότητα δινεις ποιότητα για να παραμενει πολυτιμο και μοναδικο ...
Όταν μπορείς, αν μπορείς, τους συναντάς ... μα ξέρεις μέσα σου τη διαφορά.
Τωρα ομως σε ενα κοσμο που η αξια σου καθορίζεται απο του φολουερς στα social χάνοντας καθε μετρο της πραγματικής ζωης πως θα διαχειριστείς τον ενα και μοναδικο αριθμό του φιλου ;

 

[Varus]

Ευχαριστώ έχετε καταλάβει το θέμα μου. Αυτά έχω καταλήξει να πιστεύω και εγώ. Έχω σκεφτεί και τα δικά μου λάθη πάντως. Όπως και να έχει κάθε φορά βιώνω αρνητικά συναισθήματα και αποφάσισα για τον επόμενο καιρό να απομονωθώ τουλάχιστον να τελειώνω με τις δικές μου υποχρεώσεις. Ούτως ή άλλως παίρνω την δόση κοινωνικοποίησης μου μέσα στο στρατό από τους συμφάνταρους που όπως είπα επειδή έχουμε κοινά βιώματα και ανησυχίες αυτή την περίοδο ακόμα και για πιο σοβαρά θέματα βρίσκω καλύτερη ανταπόκριση. Απλά με έχει πιάσει λίγη δυσπεψία με το πώς παύει έτσι εύκολα μια φιλία.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Οκτωβρίου 2025

Η φιλία έχει αξία και γι’ αυτό είναι σπάνια και πολύτιμη.Για εμενα τουλαχιστον ετσι ;
Καθρεφτίζεται, το πολύ, σε ένα ή δύο πρόσωπα μέσα στη ζωή μας.
Δυστυχώς, αυτή η αξία έχει αλλοιωθεί.
Σήμερα βαφτίζουμε «φίλους» ανθρώπους που είναι απλώς γνωστοί μας, και κάπου εκεί αρχίζει η απογοήτευση.
Δεν βλέπουμε την αλήθεια, μένουμε εγκλωβισμένοι στις προσδοκίες μας για μια αληθινή φιλία κι αυτές είναι που τελικά μας πληγώνουν.


Η προσδοκία μας πονά, γιατί μας φέρνει αντιμέτωπους με κάτι δύσκολο.....
να παραδεχτούμε ότι η πραγματική φιλία απαιτεί διαθεσιμότητα, παρουσία, δέσμευση.
Κι αυτό σημαίνει ότι, αν έχω έναν αληθινό φίλο, οφείλω κι εγώ να είμαι εκεί γι’ αυτόν κάθε στιγμή, κάθε ώρα.


Και τότε αναρωτιέσαι…
Πόση διαθεσιμότητα μπορεί να έχει πια ένας άνθρωπος στη ζωή του;
Αλήθεια εγω είμαι αληθινος φίλους σε ΟΛΟΥΣ αυτούς που θεωρω φιλους μου ;
Και αν είμαι ο εαυτος μου που ειναι;


Έτσι, καταλήγεις να κρατάς έναν, το πολύ δύο αληθινούς φίλους.
Αυτούς που μπορείς πραγματικά να σταθείς δίπλα τους ...κι εκείνους να σταθούν δίπλα σου.
Οι υπόλοιποι; Γνωστοί. Πολύτιμοι με τον δικό τους τρόπο, αλλά όχι φίλοι.Στο πολυτιμο δεν δίνεις ποσότητα δινεις ποιότητα για να παραμενει πολυτιμο και μοναδικο ...
Όταν μπορείς, αν μπορείς, τους συναντάς ... μα ξέρεις μέσα σου τη διαφορά.
Τωρα ομως σε ενα κοσμο που η αξια σου καθορίζεται απο του φολουερς στα social χάνοντας καθε μετρο της πραγματικής ζωης πως θα διαχειριστείς τον ενα και μοναδικο αριθμό του φιλου ;

Αυτό έτσι. Έχω δύο καλούς φίλους αλλά είναι σε άλλες πόλεις. Και δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου τώρα χωρίς μια παρέα σε μία πόλη στην ηλικία μου και με τον τρόπο που έχω φανταστεί...

 

[adams33]

Αυτό έτσι. Έχω δύο καλούς φίλους αλλά είναι σε άλλες πόλεις. Και δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου τώρα χωρίς μια παρέα σε μία πόλη στην ηλικία μου και με τον τρόπο που έχω φανταστεί...

θα σου πω κατι ...
καμια φορα χρειαζόμαστε απλα καπου να τα πουμε ,να μας ακουσει καποιος ακομα και αν δεν θελουμε να μας πει την αποψη του ..
Μονο να βγει , να το επικοινωνήσουμε ...

Οτι μοιράζεται καλε μου διασπάται και οτι διασπάται εξαφανίζεται και δεν μας βαραίνει ..

Βρες ενα τροπο να εξωτερικεύεις ολα αυτα που νιώθεις ...ακομα και αυτο που εκανες εδω μεσα ,που μοιράστηκες αυτο που νιώθεις, σε κανει να σκέφτεσαι ......σαν να συζητάς οχι με ενε καλο σου φιλου ,αλλα με 10 ανθρωπους αγνωστους που απλα σε ακουσαν ...
ο φιλος σου τωρα δεν μπορει εχει τα δικα του ,ειναι μακρυα οπως ειπες ...

Η φιλια καλε μου είναι αξια και θα μετρηθεί στα σοβαρα γεγονότα ,οχι αν με ακουσε μονο σε μια στιγμή που απλα ηθελα καπου να τα πω ..


Ελα εδω και πες οτι θες ..ξερεις τι ωραιο μοίρασμα ειναι και αυτο που εκανες ;