Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
διοτίμα αντί να γράφεις αυτά που δεν γράφεις,
έχεις από μένα, 1 special request: drink my urine
και μετά πάμε να χορέψουμε στους ρυθμούς του
let it snow
φελίς ναβιδάδ κι όσο για αυτό το βραδ',
θα πιω σουμάδ'.
^yο^3.
θα βάλω ένα demeles destinator
και θα πάω κάπου όπου υποτίθεται ότι βρίσκεσαι
και μόλις στρίψω
να πέσω σε γκρεμό.
και εκείνη την ώρα θέλω να παίζει στο ραδιο του αυτοκινήτου το
last christmas!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
οπότε μην συνεχίζεις στ' αλήθεια ή στα σοβαρά καλύτερα)
Ένα χρόνο πρίν,τέτοια μέρα τέτοια ώρα ίδια ζώνη γλυκιά ζωή,
είχε ανοίξει προσεκτικά το κείνο με τις επάρσεις
και ξεκίνησε δίχως παραμέτρους ένα παιχνίδι τέχνης και φαδαζίας!
Η λέξη τέχνη,παρατήρησε άμεσα,δεν έχει να κάνει με λεξιλόγια ή πλαστές ερήμους.
Συμφώνησε με άλλα λόγια λοιπόν (το),οτι οτι οτι οτι οτι τον χαλά γίνεται φαγάκι του κούνελου.
Στα γεγονότα τώρα: η μάριον είχε μια μικρή αδελφή την σου,
η οποία δεν χαμπάριαζε από ρόλους και υπορόλους δίνοντας
σε όσους συναναστρέφονταν νταν ντιν με το υποκείμενο της,
νανανα κατανοήσουν πλήρως οτι η υπεραντοσύνη μαστίζει 1 στις 2 οικογένειες εν έτει 2008.
Το άτομο που ή το οποίο πάσχει,την έπαρση αου τούτη,
εκδηλώνει τρυφερούς πόνους στο στομάχι και βγάζει βαρβιτουρικά αντί για τρίχες στο πρόσωπο.
Λάτρεψα χτες ένα σπουργίτι μέσα σε μια στάχτη και μια στάχτη έξω από ένα ρίχτερ
και ένα τύπο που έσταζε ιδρώτα ή μέλι ενώ το μόριο του γινόταν καρπός της πρωινής γιαγιάς.
Αηδίες.. πέντε χελιδόνια δεν φέρνουν την άνοιξη μιας και πιάσαμε τα πουλιά.
Ένας τίγρης,μια τίγρης ένας τιρίρης όμως ε; υψωνεσαι αδελφέ.
Είναι αστείο να σε σκέφτομαι να γράφω ενώ προσπαθείς να βγάλεις άκρη
μέσα σε κάτι τόσο σπουδαίο όσο τα ούρα σου ή μου ή μας.
Και ας επιστρέψουμε βασιλιά μου, ας μου επιτρέψεις να μου μιλάω στο πληθυντικό
μμμ μιας μεμιάς στυλώθηκα με ούτο το μοσχοκάρυδο.
Συνεχίζουμε,προχωρούμε μέχρις ώτου γεννηθεί μέσα μας ή από μικρή
και τότες διαλελέξουμε $ ή Ευρώ(έχασα το κουμπί,ξέρω πως γράφεται βαϊτσα μ')
ή μακαριότατα.Τέλος το ζουμί.
Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα ή μέσα σ'ενα σπίτι με σένα,
θα επέλεγα το ανάμεσα μιας και μου πάνε τα γήινα άρα και τα ντουβάρια,
αναπνέω,ξέρεις, εντός σου,γνωρίζω σε γνωρίζει ενώ είναι όλα έτσι ζει,καλά!!,
ζω εντός σου κατοικεί,πωππ!!,κατοικώ και σε φιλά σε μαλλάκια ή κωλαράκι(ατόφιο).
Με λίγα-λίγα λόγια για να καταλάβεις ,το κάουντερ τέξας ξερωγώ
βιζιτορ σαμθινκ χατζισαμθινκκκκκκ είναι για να μετρώ τις στιγμές που μπαίνεις
καθώς και τους παλμούς που πνίγω ενώ γράφω όλα αυτά
και εννοώ τζαστ ουαν θινκ:δεν θα στο αποκαλύψω.
Άλλωστε το βλογ δεν καίει με τα γράμματα μου,ούτε γαμιόμαστε μέσα ή μέσω αυτού.
Δεν σε φωτογραφίζω απλά κλείνω το μάτι στους υπόλοιπους που λεν λεν και μετά πάνε
σανίδι για ανανέωση ντέιτ και κιθάρα στα μάτια μου.
Βγάζω καπέλο,σπέρνω και εκ !σε θέλω!
Μάι μια φορά ρωτούσα μάτια μου,σήμερις ρωτώ και ξαναρωτώ.
Στις τρέις η βράση δεν κολλάει,την τρίτη που έρχεται αύριο όμως η εξέταση παραμονεύει
και όλα αυτά χωρίς αγχος ή άλγος,μιας και δεν υποφέρω με τα δόντια αλλά με τα δάκτυλα.
Μη κάνειςς μμμμμμμμμμ.Τρία και,και μια λάθος σύνδεση.
(περ ο περ λεκ)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
το είδα, γέλασα πολύ,
βρήκα τον εαυτό μου μέσα σε πολλά που είπε.
Και μου θύμισε ένα ποίημα του περ οπερ λεκ που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε
γράψει ο διαλεχτός φίλος μας, ο κος Διαλεγμένος.
Το ποίημα λέγεται "Αστρόπεδο"
κάθε μέρα έρχεσαι,
γλιστράς σε στρογγυλή επιφάνεια κυλάς μπροστά μου,
δέχεσαι το λείο αχ σαν αυλή μου το αιφνίδιο μμμ σαν σκυλόσπιτό μου.
Λάστιχο ξετυλίγεις το κρεμάς στο λαιμό,
πίνεις νερό όταν ανοίγεις τη βρύση,
με παρακολουθείς πως σε κοιτώ και κλείνεις τα μάτια σαν να ενοχλεί έντονα ο ήλιος,
ενώ έχει ήδη σουρουπώσει.
Ύστερα τα ανοίγεις,κάπως φωταγωγημένα σου φαίνονται,
κάνεις κίνηση με το ουφ χέρι,
περπατάς κατευθύνεσαι,σκύβεις με χαϊδεύεις στο μάγουλο καθώς ανεβαίνεις τη σκάλα,
το δεντρόσπιτο είναι μικρό αλλά μας χωρά και τους δύο.
Ανέρχομαι,κλειδώνεις με κερί,κλεινόμαστε στο μη κάθε τι,
λύνεις το μαγιό σου,
αυτόματα ιδρώνεις και ανάσκελα αφήνεσαι στο ξύλινο πάτωμα το οποίο αντιδρά,
σε καταπίνει το δωμάτιο στενεύει,φεύγω απ΄το παράθυρο,
γαντζώνομαι στην κουρτίνα αγγίζω το έδαφος,
μου πιάνεις τον αστράγαλο με ρίχνεις πάνω σου
και κοιμόμαστε όπως κοιμηθήκαμε όπως ξυπνήσαμε μαζί.
α ρε dr. κουτσουνάκι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
-Κανείς ενεργητικός?
- Μπα, όλοι άνεργοι είμαστε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
την τραβολτική υπερταινία
"Πυρετός το Σαββατόβραδο".
Κι είναι ακόμη μεσημέρι.
εντιντ: σα νυχτώσει, αν μου μπει πυρετός
θα κάνω διαγραφή του ποστ και θα φάω ένα τοστ.
Σας ευχαριστώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
κάποιος την έγραψε στο τοίχο με πελτέ.
ας μη ξεχνάμε αυτό το μαρμαρένιο σε τάφο
she loved, was loved and died.
εσείς αγαπηθήκατε?
όχι?
και κάθεσαι μωρέ κακομοίρη?
. . .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
για να μην πω όλης της γραφής που μπορεί
να εφεύρει νους,
είναι ο δρόμος του ενός νοήματος.
Για αυτό ο ιδρώτας μου δεν είναι βιομηχανικός.
Γιατί την είδα ποιητής και ρεμβάζω σάρκα απο καρπούζι
σαν κόκκινα υγρά ψυχής που στάζουν
από το στόμα της.
φτύσε τα κουκούτσια μόνο,
αν θες να ζήσω λίγο ακόμα, ε?
γράπωσε με και κάνε μου έρωτα.
ΤΩΡΑ.
Η ιστορία διδάσκει πως ότι δε σπάζεται στην ώρα του
γεννάει την αρρώστεια.
δέκα μήνες γέννα δε τη λες.
είναι ένα μαρτύριο με κοιλιά που σου κρύβει
τη μούρη από τον ήλιο.
είναι γευστικότερο το απομεινάρι από τον πάτο ενός μπαούλου
ή ο παράδεισος έιναι γεμάτος κρασοβάρελα?
και τώρα?
χωρίς ίχνος αριθμητικής στον οισοφάγο μας,
φωσφορίζουμε ένδοξα
σαν πουτάνες πυγολαμπίδες?
κάπως έτσι...
εσείς νοσταλγείτε ή η σχιζοφρένεια της μελλοντολογίας
είναι η νέα λέπρα?
κι αν είμαστο το ΝΗΣΙ ποιος το γαμαει το μελλον τωρα?
Ηλεκτροσπασμοθεραπεία κι έτσι όλοι βολευόμαστε..
αν κάναμε λίγο έρωτα απόψε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
σ'αγαπώ και θα σ'αγαπώ.
Αυτές τις μέρες υπάρχω για σένα.
αν συγκινηθείς πραγματικά
θα παραδοθώ δεμένος χειροπόδαρα
έξω από την πολυτεχνειούπολη
καθώς φαίνεται πως η διαχείριση του ρομαντισμού
είναι το κλειδί στην αξιοπρεπή ύπαρξη του ανθρώπου
αλλιώς μια καταθλιπτική απραξία θα μας καταπιεί
όπως τα μηχανήματα ανάληψης αρκουδιών καταπίνουν
τα μολυβένια χαρτονομίσματα του ευρώ.
το είχα πάντα απορία, αγάπη μου:
αν το γυρίσουμε σε δραχμή,
πόση ώρα πρέπει να ρίχνω ένα νόμισμα
για να πιάσω ένα λευκό αρκουδάκι
με τσιγκελωτό μουστάκι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
κι η εμπλοκή στο όπλο θα μοιάζει με παπανδρεϊκη διακυβέρνηση ..σνιφ σνουφ.
στο πεζοδρόμιο ανταμώνω την μέλλουσα ζωή μου.
ο ίδιος θρήνος, μπροστά σε καθρέφτη φέρνει λίγο σε ηδονή.
Οπότε κοιταχτείτε.
Είμαστε φυτά με έλλειψη χλωροφύλλης.
Έστω κι έτσι ζούμε, μια θολή ζωή,
με σκοτωμένο πράσινο χρώμα...
βλεπω ένα σουγιά καρφωμένο πάνω σε σάρκα φράουλας,
αυτός που το έκανε ή πολλά νεύρα είχε ή πολλές πείνες.
άραγε ξέχασε το σουγιά ή την πείνα του
κι απεγνωσμένος ακολούθησε τον δικαστικό επιμελητή?
Τα μουντά πρωινά στο λεωφορείο μου φτιάχνουν τη διάθεση.
Βλέπω μια μουρλή που κάθε μέρα φωνάζει το ίδιο πράγμα
στο ίδιο λεωφορείο την ίδια ώρα:
Ασφάλισε τις πόρτες οδηγέ,
oι όμηροι θα απελευθερωθούν όταν γδυθούν απ' το θνητό τους σώμα,
μέχρι τότε ας φάμε λίγο σάμαλι.
Κι ύστερα κατεβαίνει στην επόμενη στάση...
μήπως μουρλός είναι όποιος δε θα την πίστευε?
αναρωτιέμαι και καθώς τρώω ένα παστέλι
μένει το δόντι επάνω του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
δεν είμαι ούτε ο λυγμός του,
είμαι ο βρυχηθμός του.
ιιιιιιιιιιιιιιιιιι.
ένας φακός χωρίς μπαταρίες μέσα σε ανθρακορυχείο,
αλλά και η μπουνιά στο παρμπρίζ,
είμαι το τριχωτό πόδι της κατσαρίδας,
είμαι μια ακέφαλη γίδα,
ένα καραφλό τοπίο,
μια λεμονάδα γλυκειά που όσο την πίνεις
σε πίνει,
είμαι το αμόκ από τη ρήση
ενός απόστρατου φιλόσοφου της εποχής:
όταν οι πιο γευστικές πατάτες έχουν τη μεγαλύτερη υπεραξία
τότε αρχίζει το μαρξιστικό αδιέξοδο.
η κολποσκόπηση μιας μύγας,
ο πειθαναγκασμός ενός πογκρόμ,
το απεριτίφ μιας γριούλας,
ο αχθοφόρος της κολάσεως,
τα μπαλκόνια της ρουμάνας στον πρώτο
η κουπαστή μιας τσιμούχας,
ο λεμονοστίφτης το ζαμπόν και τα αγριοκάτσικα,
έχουν όλα ένα κοινό:
το φαράγγι το αλαργινό.
yo
και μια πρέζα
kori.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
ποιος ειμαι
ο συββαρίτης των προθέσεων.
ποιός ήρθε στη φτωχογειτονιά,
να ανταλλάξει μια γραβάτα με ένα πευκόδεντρο?
ποιος είσαι?
ένα φτωχό πνεύμα που παριστάνει ότι κρύβονται ορυκτά της γής μέσα του.
ένα πολιτικό μυράκιο που αποβδελυγματοποιεί τις κυρτώσεις ενός σαπισμένου τορτελινιού.
μια καραμπινάτη πρακτική εξυπνάδας εν απουσία μυαλού.
Ένα ξεχερσωμένο βουνό που υπηρέτησε σωστά τη βυσματική ζωή των δουλοπάροικων.
Ένας ανόητος πολιτικός με ιδρωμένα αυτιά,
που έφτιαξε τη λαμπάδα του μια πασχαλιά με το κερί από τα αυτιά
και όταν χτυπάγαν οι καμπάνες δεν άκουγε τον ήχο από το μέλλον
πως θα πεινάσουν γεννεές 14.
τελικά είσαι άλλος ένας στη λίστα των φανφαρολόγων
που προσπαθώντας να εντυπωσιάσεις με τα λόγια,
ξεχάστηκες σε αυτά και οι πράξεις έγιναν κι αυτές λόγια.
αυτό είσαι.
ένα μπλαμπλα στο μπλέντερ με φράουλες και σκατά.
κουτσούνι.
κουτσουνάκι μου Dr. ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
αλλά μια αντιφιλοσοφία που τη βαρέθηκε η ψυχή μας καθώς βγάζει στις όχθες του
ποταμού πουθενά.
Πρέπει να πάρουμε άλλο δρόμο.
το τελευταίο στάδιο του ασκητισμού ας είναι η αναρώτηση "και τώρα που πεθαίνω
τι γίνεται"?
δεν έχουν την παραμικρή σημασία οι διαμαρτυρίες, οι μηνύσεις και τα διαβήματα...
...παρά μόνον η υπέρτατη αναγνώριση ότι θέλουμε τις πατάτες τηγανιτές φρέσκες.
τόσες σελίδες βιβλίων κι όμως φλεγόμαστε το ίδιο για να ακούσουμε
τη φωνή του πνεύματος.
Με οργή και αίμα θα γραφτεί το μέλλον κι όχι με ριμιξ από φημισμένες μπαλλάντες
του Βασιλικού που μας συντρίβουν τον εγωισμό σε μικρά κομμάτια που με αυτά
ταϊζεις μια γάτα για μια βδομάδα.
τι τις θέλουμε τις πρεσβείες?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Άσε ρε φίλε, δεν το 'χεις. Πού είναι εκείνος ο αμίμητος Δεσμώτης...
βρε συ, βρε βρε βρε
βρε βρουτοκυνηγέ των αιώνιων σκιών και των νερόβραστων κολοκυθοτουμπάνων
αντι να μου καυχιέσαι για τους μποξέρ λιβελλογράφους και τα σκονισμένα αφιόνια
της καροτόσουπας και των TED τροφών,
θα ήταν δόκιμο να δοκιμαστεί το μαγνητικό πεδίο στον κόλπο του μεξικό
που πάντα θα χάνεται στις υπόγειες χαράδρες των φεγγαριών σου, βρε.
απεχθάνομαι τις ντεμέκ φιλίες με ζοομ από λομογραφίες.
Ουρτ.
(και τώρα σε παρακαλώ φωτογράφισε πίσω απο τα μάτια μου).
(καθώς θα έχω βγάλει τα μάτια μου χάϊδευέ με σαν σιαμέζα γάτα, παρακαλώ)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
είναι η προσπάθεια να στιχώσω το άκαυλο περιτύλιγμα μιας ρίμας
στο αλεκτικοποίητο πρόσταγμα ενός ανιαρού έργου.
μωρέ που πάμε μωρέ? (μάγουλα τούμπανο, αυλωνίτικα)
έτσι διεγερμένοι ας πιούμε το digital τσάι μήπως ενδεικτικά
ο αχνός του ψηφιοποιήσει τα μπαλέτα του κόσμου μας.
έτσι πρέπει να' ναι το τσάι ! ναι ναι ναι ναι
(λίνεα και λίπτον στο ανακάτεμα της κιρκεγκωριανής οσμής)
για τον ρεμπεσκέ, τον απρόσκοπτο παντομίμο της μαθηματικής τρυπανίδας:
Σε παραλία συνάντησα κοπέλα
που είχε κώλο σαν ομπρέλα.
Σκιά ζητούσα να γλιτώσω
από τον ήλιο που καιγε τόσο.
"Δέσποινα Εσύ, της Γης Μητέρα,
στο χέρι σου δε βλέπω βέρα.
Να ρθω σιμά και να πλαγιάσω;
Δες με, απ’ τη ζέστη εγώ θα βράσω".
Είπα, κι αυτή μου αποκρίθη,
καθώς μου μόστραρε τα στήθη.
"Στ’ αρχαία χρόνια είχα γαμιά σαν κυπαρίσσι.
Το έχωνε κι έχυνε σα βρύση.
Έλα μου, κάνε μου την χάρη,
που είσαι αδύναμος σαν ψάρι.
Μπες στη σκιά μου και θα βρεις
τρόπους ωραίους ν’ αναστηθείς".
Μετά τι έγινε; Δε λέω καθόλου.
Είναι ιστορία άλλου κώλου.
Και για τέλος?
Το καλύτερο.
Φέτα ήπειρος.
τσιουάουααααα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
πιές ένα ρεντ μπουλ και άστο για μετά.
Οκ.
προσπαθώντας να αποδώσω σε peugeot κύμινο την πρόζα(κ)
του ρεμπεσκέτου (σουγκαρ φρι) και τους ντροπαλούς ενδοιασμούς
του πως για το αν ή όχι παίγνια του τύπου Ταμπού, μπουκάλα,
σουντόκου, κρεμάλα, πέφτει η νύχτα στο παλέρμο κι όλο το κομμάτι
της σικελίας (με το ωραίο λιμοντσέλο) ή ακόμα τα ευφυέστατα σκευάσματα
ανώτερων μαθηματικών βλέπε πύργοι του Ανώι, όρθιο σκάκι
και σκοτς αποτελούν χάσιμο χρόνου ή όχι,
σκέφθηκα ότι ο χρόνος είναι χαζός.
Εννοώ ότι εμείς ποτέ δεν κάναμε κάτι διαφορετικό από ότι
μας υπέβαλλε ο χρόνος, αυτός ο στραβομούρης με τις πατερίτσες
που μας δέρνει μια φορά τον μήνα με 30 φάπες από παντόφλα και είναι
εκεί να με κοιτά κατάματα όταν διαλέγω καρπούζι 12 κιλών
και μέχρι να το πάω σπίτι μοιάζει η φάπα να έχει κάνει σύννεφο
σαν χέρι που δέρνει το ουράνιο σμίγμα.
Είναι χαζό να λέμε ότι χάνουμε το χρόνο.
Είτε γράφεις σουρρεαλιστικά, είτε κοινότυπα ή φιλολογικά
είτε σαν παιδούλα που σέβεται τον σκύλο τον ανδαλουσιανό
αλλά ευχαρίστως θα κέρναγε ένα χωνάκι παγωτό στο μάτι του
ρεμπεσκέ ο ήλιος έχει 365 αγελάδες, τις οποίες εσύ ΠΩΣ καλείσαι
να τις φας...αλλά μην ρωτήσεις το ΠΩΣ.
Εγώ προσθέτω κάποιες ενασχολήσεις που γεμίζουν το χρόνο μου:
45% διαβάζω πιθανοτικά κατάλοιπα και πολλαπλασιασμούς πινάκων
σε χώρους ν-στών διαστάσεων.
8% κάνω μπάνιο χρησιμοποιώντας 4 διαφορετικές κρέμες μαλλιών
για τους κατεστραμένους άλλοτε νεαρούς βόστρυχές μου
0% έκοψα τα τούρκικα σήριαλ γιατί αρχίζω να ερωτεύομαι
την μενεξέ και θα νιώθω τύψεις ότι απατώ την Πάττυ με τα σιδεράκια
και τότε οι λος ποπουλάρες θα ανεβάσουν στροφές και θα ακούγονται
σα να τραγουδάνε μύγες.
10% νοικιάζω ταινίες από ντιβιντι κλαμπ αλλά θα μ΄άρεσε στις 3 ταινίες
αντί να σου έδινε άλλη μια δώρο να έδινε ένα πεπόνι μέλι.
10% από αυτές τις βλέπω με γερμανικό audio και φινλανδικούς υπότιτλους
μέχρι να ξαναβγάλω μουστάκι και να ξαναφορέσω τα greek γιατί είμαι
ΚΑΙ ελληνάρας ΚΑΙ μπαρόκ ΚΑΙ μουστακαλής.
8% τρώω κουλούρια με σουσάμι, τυρί και το ρίχνω σε γκουαρανά και
χυμούς ξεράσματα που θέλουν φίλτρο στο φίλτρο για να μη νιώθεις
στον ουρανίσκο ένα αίσθημα λιπώδους σακούλας με γεύση βατραχόζουμο.
1% δε γράφω σε blog αλλά κάνω block σε όλα τα παλιά τραβέλια
που δε παύουν να μπαίνουν και μετά 4 χρόνια στο μσν μεσετζερ χωρίς να
παραλείπουν να βγάλουν τα κωλαράκια τους σε δημόσια θέα
σαν ξυρισμένες χορεύτριες απο κάμπινγκ του μεξικού, πρόωρα συνταξιούχες.
3% ζυγίζομαι για να αναπολώ την χαμένη κορμάρα μου
4% μετράω πόσα χρόνια, μήνες και μέρες υπολείπονται για να κλείσω τα σαράντα.
8% διαβάζω ξένες γλώσσες (τελευταία απόπειρα να τεντώνω τη γλώσσα
ενός σιχ τσου σε διασταύρωση με κανίς από γειτονικό πετ σοπ)
5% γράφω αυτοκτονικά ποιήματα για το προηγούμενο 95% που δεν το διάλεξα
αλλά με διάλεξε.
(Στο άνω άθροισμα ποσοτικών κατάλοιπων θα βρείτε μια περίσσεια που
ξεπερνά το 100%. Το περίσσευμα είναι το ανεκπλήρωτο των επιθυμιών.
Η φαντασία και οι φαντασμαγορικές λεμονάδες της)
Συνεπώς όσο καλοθελητής και να είσαι, ο μίστερ χρόνος
φτουράει από τα χέρια μας.
Όσο κι αν ποιοτικά υποκρινόμαστε ότι τον διαχειριζόμαστε σωστά.
ΑΣ ΑΝΗΣΥΧΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΗΠΩΣ ΔΟΥΜΕ ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ Ο ΓΕΡΟΞΕΚΟΥΤΗΣ.
Κάτω το facebook και η φακελοποίηση ανήλικων συνειδήσεων!
Τα νεανικά μουνάκια ανήκουν μόνο σε μένα
Ζήτω στη σιλικόνη της πορνοστάρ Τέρα Πάτρικ και το άδοξο τέλος
της καριέρας της (και της σάσα γκρέϋ που την είδε εγγεγραμένη
στο βιομηχανικό επιμελητήριο)
Ζήτω στον ομπάμα και την οζονοθεραπεία.
Ζήτω στα δις του συγγραφέα του κώδικα ντα πίτσι πίτσι.
Ζήτω στον αριστοτέλη, στο ένδοξο παρελθόν που μας χαιρετά
σαν καταποντιζόμεθα ενδόξως στο άπειρο της ακατανοητότητας μωρέ.
Η συνάρτηση είναι παραβολική και υπακούει στο υψωμένο τετράγωνο και επιστρέφει
ως φάσκελο στον υποφαινόμενο της παρούσας σουρεαλιστικής εξήγησης ή εισήγησης:
f(x)=ax^2+b.
όπου a = εσύ
και b = το ονειρικό παρελθόν της λίμπιντο
Πως άλλοτε; Πως; Πείτε μου Πως;
Κάρμινος, μπούρανος
Αδέρφια-αλήτες-new birds on the blog.
Ακούω κριτικές για το σουρρεαλιστικό μου αριστούργημα
βερμπαλιστικές ρίμες που δαμάζουν το υπερεγώ ενός τετραγωνισμένου ροδάκινου
και που υποδεικνύουν ενδεχομένως μια τάση υπεράσπισης του φρουτένιου εαυτού σου.
Είτε έχεις πάγκο λαϊκής,
είτε
είσαι ο Καπερνάρος.
Άμα είχε και ολίγον από φασισμό και κυνήγι μαγισσών, θα ήτο αριστούργημα.
αν είχε και λίγο κυνήγι φασιανού, even butter, με τα πολλά λιπαρά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
τη νέα ποιητική του συλλογή:
"είστε όλοι για τον Πούτσο, σε 12.000.000 αντίκτυπα,
προσαρμοσμένα ειδικά και για τους μετανάστες.
Η Ιλίθιελ () εξέδωσε το νέο της ποιητικό βιβλίο.
Κι εκείνη λέγεται, ακολούθησε το κόλπο του Dr. και το εξέδωσε
σε 12.000.000 αντίκτυπα συν ένα για να του κάνει σπάσιμο
και η κάρτα του τρελού επιτέλους να αποκτήσει υπόσταση
μαζί με φωτογραφίες με διπλό ζουμ και χαρωπά χρώματα
που χτυπούσαν τις αντιθέσεις τους ηχηρά θα έλεγα,
με έμφαση στη συμμετρία του κόκκινου που τόσο χρειάζονται
οι κυανοπώγωνες δραπέτες της κοινότητας e-denstekeistakalatoy.
70 ευρώ, φιλική τομή.
Λοιποί ατάλαντοι, διανοούμενοι του κώλου, κάθιδροι
συνεχίζουν τον ανήφορο της πνευματικότητας.
Εμπρός στον αγκώνα, αδέλφια ποιητές πουλιά και μπεκατσόνια.
Ξεγυμνωθείτε μωρέ. Κλάψτε. Σπαράξτε μωρέ. Είστε ποιητές or whata?
Άντε να καλύψουμε το μηδέν με μελάνι και σουπιές.
Καημένα δένδρα!
Καημένη Ρωσία, καημένε Ραγκούση.
Κι εσύ Βενιζέλε?
Ω τι αχρωματοψία πνεύματος.
Τι βυζί άρωγο! Ω! Ω! Μα ω!
Ο ρεμπεσκές συνεχίζει να εκδίδει 4.000 τίτλους την εβδομάδα!!
Ω!! Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα των αλγεβρικών αθροίσεων.
Για ό,τι νεότερο θα σας κρατώ βλαδίμηρους.
Ρεστ ιν πις.
Α και να μην ξεχάσω ότι ο πατρέας με το γνωστό πολυτονικό τερτίπι,
αυτός ο ταγός του σεφέρη και της Αλιφέρη,
ανιψιός του καραπιπέρη που η μαμά πατρίδα τον κάλεσε στο ιερό καθήκον
να φυλάει τα τσίνορα και τις κακτογραμμές της χώρας μας μέσα από ενα
γριγρι με χαλασμένη λάμπα γιατί είναι από την εποχή του ναβουχοδονόσορα
με τα καχεκτικά πηνία που παίρνουν περισπωμένη στο πρώτο ψάρεμα
ετοιμάζεται να εκδόσει ΚΙ ΑΥΤΟΣ βιβλίο με άγνωστο τίτλο.
μείνετε συντονισμένοι στο θέμα αυτό.
Σύντομα σε όλα τα μεγάλα ιχθυοπωλεία της χώρας!
παω να ρίξω κουβά επάνω μου να σβηστώ.
γιατί άλλο αύριο κι άλλο λαύριο.
Άλλο μαδέρα κι άλλο μουστάρδα.
Να' στε όλοι καλά ή σχεδόν
γιατί μας τελειώσαν τα...πονστάν.
ψ. (ακούστηκαν φωνές από το χωλ του δόκτωρα οι οποίες
μάλλον ήταν κάτι σαν "βρε δε πας στο διάολο λέω εγώ"?)
ψ2. η δε Isiliel σπάει μάρμαρα που έχει διαφορά απο το
"τα σπάει" καθώς με βάση το νεωτερισμό των ερμηνειών
ή την ερμηνεία των νεωτερισμών
(γιατί τα' χω και χαμένα λόγω μπόρας κι όχι ώρας
γιατί έσπασα το φράγμα του ήχου την περασμένη κυριακή
σπάζοντας με τα δόντια μου το καντράναπό ένα δύστυχο ρολόϊ
βικτωριανής εποχής γιατί κάπου εκεί κοντά δουλεύω (βικτώρια))
σημαίνει ότι είναι ευχαριστημένη
όταν κάθε άλλο παρά αυτό αισθάνεται.
χαιρετοστ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
μια μέρα χωρίς καλή ψαριά.
Στο καπιτώλιο τα πλακόστρωτα είναι αναποδογυρισμένες καμινάδες
με θέα ελικόπτερα που κάνουν ανάποδα μακροβούτια στον ουρανό.
Όταν είναι αληθινός ο έρωτας της πτήσης,
δε πέφτεις από το πιλοτήριο στη γη
ούτε σουρωμένος.
Συναρπαστικές οι στιγμές του καθαρτικού
γιατί ενώ καθαρίζεις εντός σου, μένουν βρώμικα
τα απέξω κι ο λε σατελιέ πεθαίνει χαμογελαστά.
Πρωί Τρίτης και χιλιάδες παιδούλες
τρέχουν στα στενά του Βοσπόρου
ανεμίζοντας πολύχρωμα μπαλόνια μισοφουσκωμένα.
Οι μαούνες κρώζουν καθώς αναχωρούν.
Τα μακαρόνια παράβρασαν.
Ο καφές κρύωσε.
Πάλι με αναθυμιάσεις θα πορευτούμε.
Μην ξεχάσω να πάρω τηλέφωνο τον δικηγόρο
να τον ρωτήσω αν τα αποθηκευμένα εμπορεύματα της αραπιάς
μπορούν να αποσιωπηθούν μεταξύ των δύο άρκτων.
Παρακολουθώ μία μία τις κινήσεις σου
και οι ερημωμένες σφαχτηρίες είναι ρίψη άγκυρας
στο ψηλό σου μέτωπο.
Προγραμματίστε τις συνουσίες σας
σαν γαζέλες των θερινών ημερών.
Κάντε παφλασμούς ανάμεσα στο καρπούζι και το sea o' sun
με φρόνημα υψηλό δίχως φειδωλότητα.
Οι πορφυροί εραστές είναι ατίθασες δέσμες φωτός
που η αναγνώριση δε τους φτάνει.
Έξω απ΄το σπίτι μου !!!!
Έξω είπααααααα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
και το ράμφος της γηραιάς μας ηπείρου έπαιξε το τελευταίο τσάμικο πριν πέσει στο Ζάλογγο
και το χέρι ενός άτριχου πίθηκου ξεφλουδίσει τα φύλα της αφήνοντάς την γυμνή και απροστάτευτη
κάτω από τον εκκωφαντικό θόρυβο του αποροφητήρα καθώς μέσα στην κατσαρόλα έβραζε
παρέα με το ζουμί του φίλου της του κάβουρα που την είχε πάρει μια φορά κάτω από τον έναστρο ουρανό
ενός ήλιου που όλο πλησιάζει τον άθλιο αυτό πλανήτη μας για να καεί μαζί του και να πετύχει
το θαυμάσιο αυτό γκουρμέ που ετοίμαζε η θεία μου η Νίτσα ενώ το Tide που ξυρίζεται δίπλα της
πέταξε το κουτάλι που πέτυχε την κεραία και πιάσαμε δορυφορική από το φεγγάρι καθώς συνήχησε
με το Τρυλέτ που εκείνη την ώρα άφηνε μια δυνατή και βρωμερή πορδή κάνοντας τον Νίτσε να πεθάνει
από ασφυξία και μίσος για τέτοιου είδους καλλιτέχνες διατυπώνοντας τη θεωρία του για τον υπεράνθρωπο
που κάθε άλλο παρά άνθρωπος ήταν και μετά ήρθε και ο Φρόιντ να του πει πως τα λες όλα αυτά
γιατί όταν ήσουν μικρός και σε χαστούκισε η μάνα σου σου άφησε ψυχικό τραύμα οδηγώντας σε
στην σημερινή σου συμπεριφορά που χρίζει ανίατης περίπτωσης καθώς δεν μπορούν να σε σώσουν
ούτε η ψυχανάλυση ούτε τα ψυχοφάρμακα και τα συνεχή ηλεκτροσόκ στην μπανιέρα που πάντα ξεχνάει
στη πρίζα το πιστολάκι η μικρή σου αδελφή. :emm:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
των αναστεναγμών τα ωχ
και των πνευμονιόκοκων τα γκρμφχουγκουρμνττντντντντ.
Τα απέθαντα ψωμιά μπορεί να έχουν γεύση παλλινωδίας
καθώς ο τζόνι αδυνατίζει κι έτσι οι ψύχες να γίνουν ψυχές
λυπητερές στην αιώνια μεταμόρφωση του ψίχουλου.
Στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω ότι ο τόνος που είναι ένας τόνος
δε χρησιμεύει για να τον κονσερβοποιήσουμε αλλά για να δηλώσουμε
πως είναι τόσος και όχι ας πούμε 1 κιλό γάβρος.
(όταν λέμε ένας τόνος τόνου εννοούμε ότι είχαμε μια καλή ψαριά)
Μια εποχή στη κόλαση είναι όταν παίρνω τη θέση του τόνου
χωρίς να είμαι υπέρβαρος.
Η εποχή έφτασε.
Ακούω ήχους στην κουζίνα, κάποιοι με γραβάτες χτυπάνε τη μαγιονέζα.
Θα γίνω λουκούλειος πάλι απόψε για ξένων ορέξεις?
Κι αν πέσω από το πιάτο και κρυφτώ κάτω από το τραπέζι,
ή γλυστρήσω από το λαίμαργο στόμα τους,
πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικός τους θα'μαι...
Τι καλά να'χα γεννηθεί ιπποπόταμος να κυλιόμουνα στη λάσπη,
να έπινα και μερική
και να με βρίσκανε στην αμερική
αγκαλιά με μια χορεύτρια ιπποποταμίνα από το Σικάγο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
δεν γράφω σουρεαλιστικά γιατί θα με κοροιδεύει ο 6104
κι όμως οι σουρεαλιστικοί βρυχηθμοί ξεπερνούν τις 6.000 κακεντρέχειες
μια νύχτα στην Αβάνα όταν τα λάδια ταγγίζουν και το ζυθοπωλείο κλείνει
για να ανοίξει στη θέση του παράρτημα moto japan.
Τα σεμεδάκια με το ζόρι κρατιούνται πάνω από τις τηλεοράσεις
ματαιώνοντας τις δραπετεύσεις τους μόνο γιατί φοβούνται μη σπάσουν
κατα την πτώση.
Μα για ξεκάρφωμα μηχανεύονται να αναδιπλωθούν για να φανεί η μαυρίλα από κάτω
να πάνε για άλλαγμα,
να μετακομίσουνε για να φιληθούνε με τα άπλυτα
Καμιά φορά η μπόχα είναι ο μόνος φίλος που έχουμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
και τα μπέηκον αναφύονταν σαν γλαδιόλες
κι οι σερπαντίνες; τις σερπαντίνες ποιος τις νοιάστηκε;
Ο μαιανδρικος κατακλυσμός των ρασπουτιανών κλειδαράδων πότε προβλέπεται;
Καλά το καταλάβατε.
Όταν οι βασίλισσες έρθουν σε οργασμό, θα ξαναπάμε στο Ρίο καβάλα πάνω σε άρμα.
Δεν ξέρω αλλά νιώθω ότι με κατουράει ο Θεός
και μου βάζει πίσω μου κι ομπρός,
σουντόκου να τα λύσω,
και με πιάνουν θεέ μου κάτι κλάμματα που ΄χουν λέπια πεσκανδρίτσας,
και μου γδέρνουν τη μέση δαχτυλίδι των ματιών μου.
Σας είπα ότι είναι τσακίρικα;
(τα λέπια)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Το τόπικ μετά από δική σας υπόδειξη μεταφέρθηκε στη Λογοτεχνία.
Θες να πεις μετά από υπόδειξη κτηνιάτρου την ώρα που χτυπούσε αντιλυσσικό στις λυκοσκυλέ συνειδήσεις των ερεθισμένων ιαπετών, ένα νεομπαρόκ του περιβολάρη ενδεχομένως που περήφανα υποδεικνύει τη σπονδειακή παλλινωδία των κεχριμπαρένιων -καλά κρυμμένων- θεμάτων με μια μπόλικη δόση λαγνείας....
..πιθανόν η λογοτεχνία να είναι ένας μεταλλικός ήχος που μας γαργαλάει την τραχεία...τέχνη εν-τράνωσης όχι του λόγου μα του προσανατολισμού της κοιμώμενης διάνοιας που επιτέλους μπορεί να ανασάνει δίχως καραμελένιες προσμίξεις ή το σφετερισμό των εχθρικά διακείμενων αλόγων που πια δεν τρέχουν...
Τονίζουμε για ακόμη μια φορά ότι περιμένουμε τις δικές σας ακατάληπτες δημιουργίες!
αν δεν είχα κι εσένανε τι θα ημουν στην earth
perhaps αλήτης i could be
να ΄χα κάψει με βενζίνη το καυλί
σαν τον Σικελιανό να ριχνα το δαυλί στο φωτογώνι
μπας και αναλαμπάδιαζε άξαφνα η ψυχή,
κι έβρισκε εκείνο το χαμένο θάρος
και κοιτιόταν το μάτι με το γύψινο στεφάνι το καρρυωτακικό
και του διέψευδε το πιστολίδι με έναν θάνατο κατα τι πιο χορευτικό
και πιο κόσμιο, πιο αργόσυρτο και για αυτό πιο άξιο.
ίσως για αυτό κάποια δημιουργία (πρέπει να) μένει στα ακατάληπτα.
Γιατί τα πιστόλια δεν είν' καλό να μας καταλαβαίνουν...
Όταν το πιστόλι αποκτήσει συνείδηση, τη βάψαμε Οικουμενικά...
Τρώω μια κουκουρούκου γιατί είμαι καννίβαλος γιατί η κουκουρούκου είμαι εγώ.
Και σε αυτή την τριπλή διαπίστωση πίνω στην υγειά του τιμονιέρη πολιτικού αίμα και κάτουρα ανακατεμένα προερχόμενα από τας Βρυξέλλας...
το άλογο της σέλας, ναι το άλογο της σέλας...
Η σέλα είναι στενή και το μέλλον βαρύ,
κανείς δεν πρόσεξε τη χλωμάδα του αλόγου
που έφτασε η σέλα να γίνει το πεταλοκάρφι στα παϊδια του καημένου του αστραχάν..
και χλιμίντρισμα ουδέν..
Δεν ακούει ο αναβάτης,
μα καλά κουφάθηκε κι ο φωτογράφος?
Τσιν τσιν!
(συνηθίσαμε από Αϊτή, Χιλή, Πάρνηθες, τι να μας πουν τα άλογα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
(IV)
Τα δόντια μες στο σίδερο το σίδερο μες στα δόντια
Μια ομπρέλα
Αναμεσίς στα μπούτια σου
ένα κεφάλι αναμεσίς στα μπούτια σου
ένας καρχαρίας στα δόντια της ομπρέλας
Δεν είναι το σίδερο τα δόντια
Οι ομπρέλες και τα μπούτια
Αυτόν τον ήλιο
Όπως τον είδαμε
Εσύ, ο κοκκινολαίμης κομάντος της CIA
Κι αναμεσίς του εκδικητή ένα ποδήλατο
Η οδοντίατρος και το πλοίο μες στο κεφάλι της
Και τα δάχτυλά της μέντες και θεόκλητα οξείδια
Ο θεολόγος του νεάτερνταλ πήδηξε ένα πρόβατο
Και στη Ρωσική ωλένη των ναυτών, ένα παιδί
Αυτόν τον ήλιο
Όπως τον είδαμε
Νʼ αρμέγει τα βυζιά μου μες στις τσέπες του
Ο τσάρος παππούς
Εσύ και οι παλιοταινίες σου και οι παλιοταινίες σου οι παλιοταινίες
σου
O Ασκληπιός που ξέθαψε τους κεραυνούς των Ηρακλειδών με γυμνό χέρι και μια αυγή έβαφε μωβ τα μαλλιά του κυρίου Λουαπάρ
Που για χάγη σου μίλησα γαλλικά σε 5 ψαγοκόκαλα
Ο θεογαμμένος των θεάτγων της δευτέγας
Και η μαντόνα με το σολωμικό πιρούνι
Ο ξανθός μου φίλος με τις πορτοκαλί πιέτες
Και η Σουηδέζα ποιήτρια
Αυτόν τον ήλιο
Όπως τον είδαμε
Πυξ-λαξ τις ράγες του Θησείου
Με τον έρωτα στα μουνιά μας
Και την κάμερα στο χέρι του Ινδού
Αυτόν τον ήλιο
Όπως τον είδαμε
Αυτή την Πέμπτη που
μια μπαλαρίνα κατούρησε μέσα στην μπανιέρα
Ένα κοράκι
Και βυσσινί αυγά
Που τράβηξε το καζανάκι
Και που θε απλωτές
Στη θάλασσα των 100 κελσίου
Πουʼ σφύριζες για λεπτά στη θαλαμηγό
Κι ένα τρίγωνο μας αλφαβήτιζε ως ασφαλτόδρομο
Αυτό το μεγάλο το μεγάλο το μεγάλο
Δέντρο
Που ανθράκωσε τη βουκολική ονείρωξη
-Καφέ δεν είχες πιει;-
Και ξεκουρδίζαμε ένα κόντρα μπάσο στην εθνική βιβλιοθήκη
Βαρεμένοι να διαβάσουμε τους πεντάτομους κιρκικούς πάπες
Αφού μου τοʼ πες τα κάλλια είναι ανδρείκελα
και οι καθαρίστριες των Μουσών MILF σουρικάτες
Η καστανή που κιτρίνισε τη συμμετρία με τα δόντια της
Για το ταξίδι στην πολική μεριά του νυχιού της
Και το κορίτσι πουʼ παιρνε τα μέτρα του κρεμμυδιού
Για να βγάλει τα μάτια της στο μπαρμπρίζ του αυτοκινήτου
Δεν ξέρω να κλαίω καλύτερα από σένα
Κάτω απʼ τη μασχάλη του υπουργού
Και μέσα στο αυτί μιας λεχώνας
Δεν ξέρω να δω αυτόν τον ήλιο
Όπως τον είδαμε
Και όπως τον είδαμε
Και δεξιά απʼ το μαξιλάρι του υπολοχαγού
Στα ιστιοπλοΐα του αδερφού μας
Και στις Βαβέλ των λεσβιακών ποδιών.
Δεν ξέρω να δω αυτόν τον ήλιο
Όπως τον είδαμε
Και όπως τον είδαμε
Μες απʼ τα τετρακίνητα των αυτιστικών
Και τις σερβιτόρες γατούλες με το
Κυριακάτικο οπωρικό κάτω απʼ το βρακί
Πουʼ μοιαζε κι αυτό σαν ήλιος
Ή και πυροτέχνημα που αποχρωματίζεται εναλλάξ
Είναι ο ήλιος
στην 24 κλίνη του δημοσίου νοσοκομείου του αληιθθφτ
όπως τον είδαμε
για να μην τον ξαναδούμε
5 φορές μες απʼ την ίδια κερήθρα
Και συ με τις κάλτσες σου μεʼ ντυσες σαν πεύκο
Και με θήλασες οκτάβες νέγρων
Είναι ίσα το παιδί
Δέκα μέτρα
Κι αυτό το πλαστικό αρχίδι
Μες στο στόμα σου
Ίσα 10 ίντσες απʼ την Καρδιά μου.
Εσύ
Ο κομάντος της CIA
H ανθελληνική αλογολάγνα
Ο θεολόγος
Και η ομπρέλα
Αυτόν τον ήλιο
Όπως τον είδαμε
Μες στην Αραβική καφετερία
ʽʼΟ προβηγκιανόςʼʼ.
Κι αν δεν ξεπλύναμε τις χειροποίητες καρωτίδες του Θεού
Με τα ιώδια των αυγοκέφαλων
Οι γεωπονικοί μανδαρίνοι
Μας γάμησαν για πάντα
Και τους πέντε
Στο ασανσέρ
ʽʼΟ προβηγκιανόςʼʼ
Αυτόν τον ήλιο
Όπως τον είδαμε
Εγώ και η ομπρέλα
Εσύ και οι παλιοταινίες σου οι παλιοταινίες σου οι παλιοταινίες σου οι παλιοταινίες σου
Ο Γ. και ο πυγμάχος
Η Γ. Και το λεμονοκούκουτσο
Ο Π. και
Ο μεσαιωνικός κηπουρός.
I gav you, natasi
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
κρίνεται το κελαηδητό από φρεσκοαγορασμένο καναρίνι.
Το λυκαυγές είναι μορφασμός νεοσσού στη φύση που δεν ζήτησε να δει
αλλά η πείνα του το οδήγησε να κάνει τον μορφασμό ένα λυσσάρικο ράμφισμα στο στόμα
της μανούλας.
Θέτουμε στα νιάτα άδοξο τέλος ή ο ερχομός των γηρατειών μια νέα διαβολική δοξασία;
Ας χτίσουμε νέες χώρες για τα άγουρα στήθη,
για τους ασχημάτιστους όρχεις.
Όσοι πιστοί προσέλθετε με τα i-pod σας
και προσοχή μην πείτε σε κανένα άνω των είκοσι να σας ακολουθήσει...
Ο αετός της προσοχής είναι στους μηρούς σας και στήνει αυτί
για όποια μελλοντική πιθανή διαρροή του κοινού σκοπού.
Είμαστε στην εποχή που το λάθος πληρώνεται εντόκως...
αν ακόμα θέλουμε να στρογγυλέψουν τα βυζιά μας και να αναπτυχθούν τα @@ μας....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ούτε ένα χρόνος
δεν μπορεί να διευκολύνει
τη συλλογή των δράκων απʼ το υπερπέραν
Γιʼ αυτό κι εγώ χειραφετώ ένα ενιαίο μύδι
Που οι υαλουργοί δεν θα μπορέσουν ποτέ να καρατομήσουν
Και οι εργασίες αποσυντονίζονται.
Είμαι ένας δανδής με κυρωμένα πέλματα
και ραδιενεργές κλακέτες
γαντζώνομαι απʼ τους ρουφηχτούς καταπέλτες του ιουρασικού χάντμπολ
Και ασελγώ ασελγώωω στους θεϊκούς άθλους.
Στη χάση των δοντιών μου πυρώνω το μάρμαρο
Και ασελγώ ασελγώωωω στους πυραυλικούς μάραθους
Μετά από δισεκατομμύρια χρόνια
Μετά από πολυκαλλιεργητικές κατατονίες
Μετά απʼ τις δικές μου λέξεις
Τα πορτοκάλια υδρεύουν στην αγκαλιά των κοριτσιών
Μετά από ακτινικές σταυρωτές
Και ρουθουνίσματα ινδιάνων
Ως που να καταυλιστώ
τα μούσμουλα κι η πέτρα δεν έχουν απόσταση
Μετά από χιλιάδες διονυσιαστές
Μπορώ να πω ότι εκλύθηκα
Υαλικός και πανσέληνος
Για ακόμα μία καταστροφή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
....οπότε την είδα manager: (πάντως καλό να μανατζάρεις το σουρεαλιστικό απόσταγμα ετών 18. Έχει άρωμα σουπλίν)
Μιά μέρα απʼ τη ζωή μου
Στις τέσσερις ρόγες του σταφυλιού
Που μου κρύβουν τον ήλιο
Αυτή τη μέρα
Που το συμμιγές αριθμητήριο των γεωργών θερίζει τα ούλα μου
Να σας συστηθώ
Πάνω στα μηλίγγια των Εβραίων
Πάνω στην ακρυλική ομορφιά
Πάνω στο υδραυλικό φλέμα
Αποσυντίθεμαι μες στο κυλινδρικό αντίσωμά μου
Εγώ ο καταλύτης των ηλεκτροχρωμάτων
Θέλω να αποχυμώσω τους μαστούς μου στις υπερδιαστημικές ρακέτες
Και να κοιμηθώ με τους αρουραίους
Θέλω νʼ αλέθω τις μασχάλες των ορυκτών
και να ξεκοκαλίζω τʼ αστέρια
Θέλω να είμαι, η υδρόγειος ψωλή.
Τι λέγαμεʼ αποσυντίθεμαι μες στο κυλινδρικό αντίσωμά μου!
Διχοτομώ εις 3 τα οξεία νεύρα
Και τη στιγμή της έξαλλης μαγείας
Εκκολάπτομαι στη γλώσσα του καπνέμπορα κι επανέρχονται τα αειθαλή δέντρα
Η Αμαλία των τενόντων είνʼ αυτή!
Το μίτο της κορίνας είνʼ αυτό!
Το κόκκινο φιλί του dr.
Ή σχεδόν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Τα περιφρονημένα μας νιάτα δεν ενημέρωσαν τον περιφρονητή χρόνο ότι μέχρι να τελειώσουν οι προμήθειες του ψυγείου στη μπουκάλα της ζωής, εγώ θα φιλώ στα χείλη μια κονσέρβα τοματοπολτού διπλής συμπύκνωσης.
Τα σάβανα τα σάβανα, το σάββατο θα φάμε σάλτσα κανέλας
και το δίχως μακαρόνια θα το γράψω στους καθρέφτες για να μου θυμίζει την μεταμόρφωση μου σε λύκο μια κυριακή το μήνα, κατα τα μεσάνυχτα.
Οι ρουφηχτές δαγκάνες των γραβιερικών ιζημάτων θέλω να είναι το αυριανό μου ενσταντανέ.
Ατιμώρητα πάω να εκκολάψω τρία βατραχοαυγά. Ευχαριστώ όσους μου κολλάνε ένσημα σα να τρώνε γκοφρέτες ενστικτώδικα.
Πάχυνε η κοιλιά μα τα χαρτιά πάσχουν από νευρική ανορεξία.
Το μέλλον υφίσταται κακοποίηση αλλά το σκατό πάει σύννεφο, σκέφτομαι κάνοντας τραμπολίνο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Το θέμα εννοεί, σαφώς το Ακατάληπτον και Σουρεολάγνον όπως εκείνο της φίλης μου Αναστασίας που παραθέτω πιο κάτω, ποιήτριας με φρεσκάδα υπερνιότης που ξυπνάει κάθιδρη τα βράδυα (η καημένη) από οίστρο ο οποίος συνορεύει με αυτά τα ταραχώδη κύματα των ονείρων, άγρια χαράματα...
(της οποίας το Νόμπελ Λογοτεχνίας δε ξεφεύγει από τα χέρια της ούτε ακόμη κι αν τα βουτήξει σε κατσικίσιο βούτυρο)
Τίτλος: Ο Κούρδος νομισματοκόπος
O κύριος Λουαπάρ λιώνει μες στα σάλια του τους φυσικούς αριθμούς και κλαίει:
-2/3./3.43-4
Ας μην τα πολυλογούμε η νύμφη των ψιλικών
Δεν είναι πέτρα
Γιατί αν ήταν
η μουρμούρα των παιδεραστών θα φιστίκωνε τα 234 όστρακα
στο χέρι του Αλπινιστή στο πόδι ενός πελταστή
λεοπάρδαλη ή σαρδανάπαλη κύριε βιτσιόζε;
Λες την ώρα του ύπνου μου να χρηματοδοτήσω έναν Μυκήνα μες στα μάτια του Δία;
Χιχι!
υγ. Εύη ζωή το μονόγραμμα του Ελύτη μπορούσες απλώς να το αναρτήσεις στο "μοιραζόμαστε ποιήματα" ή στο σπέσιαλ θρεντ με θέμα τα αγαπημένα του Χ ποιητή.
Το ίδιο ισχύει και για βενιβιντιβίτσι με τον θαυμάσιο Εμπειρίκο.
Θέλουμε ερωτικό καψάλισμα από εσωτερικής καύσεως πονήματα...κι ο παραξεναγάπης (DrstrangeLove) ορθώς παρατήρησε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
ωσάν η αλήθεια να διέφερε του σκότους, μόνο κατά μία κατάφαση.
Η αλήθεια είναι σα τις πυγολαμπίδες. Οι κωλοφωτιές θέλουν σκοτάδι γύρω τους για να λάμψουν.
Διαφορετικά είναι απλά έντομα...
Ήταν Δεσμώτης, πάνω σε βράχο και την καρδιά του έτρωγαν οι τύψεις, μήτε Θεός, μήτε Αφέντης, μήτε λύτρωση ποτέ για τον αιώνιο πρόμαχο...
Ίσως αν βρούμε τη ζωή που μας ξεπέρασε
έξω από θεούς, αφέντες, τυψούλες,
τότε και να αποκαλυφθούν τα ευρήματα κάποιας λύτρωσης
Είναι μονάχα που η ζωή ξεπέρασε εξακολουθητικά
τα στέκια που ως τώρα τη λιμνάζαν, δε θα πει αυτό πως επήλθε κι ο σωσμός.
Έτσι εύκολα κι αναίμακτα δε σώθηκε ποτέ κανείς (κόβεις ναρκωτικά αλλά πεθαίνεις από τον καημό ενός χαμού, από ένα γλύστρημα στη μπανιέρα σου, κοκ.)
Ότι δεν έζησε σωστά πεθαίνει όπως έζησε
μέσα σε κλάμα ξερατό και αποδείξεις τέλους...
~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Meanwhile, οι αλυτρωτικοί πειρασμοί από τη θέα ενός ακρωτηριασμένου αγάλματος θα ξυπνούν αναμνήσεις από τον λασπότοπο μιας ασμίλευτης ομορφιάς με κουτσουλιές ολούθε.
Επιβάλλεται το ζουμινγκ και το ξεχώρισμα του ωραίου από εκπαιδευμένα μάτια...
Στην ασχήμια σε θέλω, να ξεχωρίσεις με σταυρωμένα βλέμματα το πυριφλεγές...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Πολλές φορές σκέπτομαι πως υπάρχεις, τίποτα να μην πάθεις όπως ο Γούλβεριν που συμπιέζει τη ζωή του μέσα από λάμες περασμένες στις αρθρώσεις, έτοιμος να τιναχτεί στα αστέρια σκίζοντας τις ιαχές των ουρανών από διαδηλώσεις για το αν το ΛΑ.Ο.Σ. θα έχει τον Ψινάκη στις λίστες υποψηφίων του....
Ο ταξικός αγώνας που διεξάγεται στα κράσπεδα του νου ξεχειλίζει διάπυρος σαν σταγόνες από κουαντρώ σε ένα σούσι μπαρ στο γκάζι μέχρι να αναρριχηθεί και πάλι ο εφιάλτης με τις περιστρεφόμενες τυρόπιτες στις βιτρίνες ενός ρεστοράν στην Αστόρια.
Και τα στόρια των παραθύρων κλειστά να κρύβουν τη νοικοκυρά που κάνει φασίνα με μπικίνι και χτυπάει ασπράδια αυγών το μεσημέρι και κοκκινάδια στα μάγουλα το βράδυ για το απαραίτητο ξεπουτάνιασμα.
Εύφορη η κοιλάδα των αχαμνών μας, τελικά..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ζητείται πυροσβέστης…
Οι πυροσβέστες, όμως, είναι σε βαφτίσια σβήνοντας τα κλάματα ενός γκανιασμένου μωρού και η πυρηνική κολυμπήθρα δεν αφήνει περιθώρια στο στιφάδο να αποκτήσει την ίδια ουσία με τους Συββαρίτες των προθέσεων...
Οι μπομπονιέρες είναι μάνικες που νωχελικά χαϊδεύουν την υδάτινη εκρού δαντέλα των μωρουδίσιων δακρύων.
Τα πολύμπριζα επιβιώνουν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Οι όμορφες σκέψεις των αγοριών παίζουν για τις κούκλες , δεν εμπαίζουν τις κούκλες. Δεν παρασύρονται από το ρεύμα του ποταμού της σοβαροφάνειας παχύσαρκα καλά κρυμένοι μές'τις στολές τους, δεν συμμετέχουν εις τον πόλεμον της χαρμολύπης. Δεν πολεμούν με χαρά, αλλά πολεμούν για την χαρά. Φορώντας απλώς τα βατραχοπέδιλά τους, ξεκινάνε για το αχτένιστο μέτωπο όμορφων κορασίδων που βρίσκεται κάτω από το βυθό, βασίλειο γεμάτο κοχύλια, πολύχρωμα συναρπαστικά ψάρια και γοργόνες, βασίλειο της έξαψης και της απλωσιάς του Μέγα Νου.
Μία από τις κούκλες, όμως, είναι μεγάλη σαλαμούρα που αέναα τορπιλίζει το καπιτονέ ηθικό των επερχόμενων Ευροεκλογών.
Τουλάχιστον, ας ξέραμε ότι δεν μας επέλεξαν για μέλη της εφορευτικής λουμπαγκίασης, να φάμε ήσυχα το τουλουμοτύρι σαν θηλυπρεπή τρυπάνια οπτοπλίνθων, κλιμακώνοντας την αγωνία αν τελικά το νεραϊδόπουλο απήγαγε την φουκαριάρα μάνα του μεσοπολέμου, τοτεμικά, ή προτίμησε τα στεροειδή ντολμαδάκια της που πάντα θα θυμίζουν τη μαγική φρουτοσταγόνα απ'τη καμπούρα μιας ερεθισμένης Καμήλας απ'τη Ζαχάρω...
Κι όλα αυτά με πρόσχημα το (Παπαγιαννοπούλειο) χούφτωμα της σφιχτής βυζόσαρκας μιας προϊσταμένης γυναικείας μονής που αναβλύζει αρώματα παστίτσιου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Η οσμή λεμονιού που εξαγνίζει ένα τραβεστί θα αποτελέσει τον αυθεντικό εξηγητή της γλώσσας των νουφάρων.
Οι αναδυόμενες γάτες θα είναι η λάβα του μέλλοντός μας.
Εδώ έχουμε αρκετό γάλα για να μπαϊλντίσουμε καθώς κι έναν νεκρό. Αλάργα που να πάρει και χωρίς εκπτωτικά κουπόνια μοχθηρίας.
Και τώρα επιτρέψτε μου να ξυρίσω τα πόδια μιας κατσαρίδας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Δεσμώτη δεύρο έξω και γράψε! ...Σε διατάζω!
Το πεϊνιρλί του ακάματου λόγου δε διαφέρει και πολύ από τη σαλιγκαροποίηση μιας παπλωματοθήκης Μάκης Τσέλιος..
...κι αυτό θυμίζει τον ένδοξο σπαραγμό μιας ακρίδας, που δίχως να λησμονά τη μπουγάδα του απόλυτου, θα ονειρεύεται πάντα πόσο οργίλος είναι ο χρήστης Τσίπουρο που βρίσκει πάτημα στο στέκι του αδιαφόρετου να ξεμπροστιάζει το μπαλαμούτι ενός ροκαβλόν ταυρομάχου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Τελικά, είναι κόλαση η φεημστορική σαλπιγγοειδής απόκριση ενός πελεκάνου που σαπουνίζει τα χέρια του ως άλλη φιλολογική αφέλεια μιας μύγας που...αυτοκυριαρχείται στην αδιάκοπη θέαση ενός βατόμουρου που ομοιάζει με...σκούτερ θαλάσσης.
Κι όλα αυτά γιατί η Κούλα, λάτρης των κατεψυγμένων μπιζελιών, μόλις μπει η άνοιξη το ρίχνει στις ανθοσυνθέσεις και τις ταινίες με Τσάκι Τσαν.
Ίσως επειδή της αρέσουν ενδόμυχα οι ταλιατέλες Καρούζο.
Αυτό μένει να διερευνηθεί κάτω από τον φακό των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά που ελάχιστα νοιάζονται για το αν το i-phone γ@μεί και σπέρνει στις πωλήσεις 3G κινητών.
Η υπεραξία του μεταξοσκώληκα θα είναι το γινάτι του μέλλοντος ενός άγλυκου ρυζόγαλου, ενδεχομένως...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Χάϊ.
Ο μεσιέ της φωτογραφίας είναι ο Πρωτομάστορας του Surrealism, Andre Breton.
Το ακατάληπτον μπορεί να μοιάζει με κενό νοηματικά αλλά ίσως να'ναι η εξαίρεση στην Παστερική φράση "από τίποτα το τίποτα γεννιέται".
Ίσως το τίποτα (καγκουρικά: τπτ ) να βγάζει κάπου, στο κάπου του καθενός.
Δε γνωρίζω αν η ακατάληπτη γλώσσα θα φέρει ενθουσιασμό.
Ξέρω, πως ανακαλύπτοντας τις ομορφιές οποιουδήποτε ανεξερεύνητου, μπορεί να προκύψει εμπλουτισμός των αισθήσεων ή ακόμη και της συνείδησης (η γλώσσα έχει τέτοια δύναμη) μέσω αδιόρατων πυροδοτήσεων μέσα μας, ακόμη και στις πιο απόκοτες εξοχές, τα πιο απόμερα κι αλλόκοτα μέρη. Δεν το αποκλείω, τέσπα..
Για τον Breton, το πρόβλημα σε σχέση με τη γλώσσα βρισκόταν σε μια ενέργεια καθαρά σημαντική.
Οι λέξεις, έλεγε, έχουν μια συγκεκριμένη ζωή που τους ανήκει κι είναι ανεξάρτητη από την έννοια και την ετυμολογία τους.
Θεωρούσε τα "παιγνίδια λέξεων" του Marcel Duchamp που είχαν δημοσιευθεί στο 5ο τεύχος της Litterature σαν "ό,τι σημαντικότερο είχε παραχθεί στον τομέα της ποίησης" ("Αρυτίδωτες λέξεις" στα χαμένα βήματα, "Mots sans Rides", Les pas Perdus).
Στο μανιφέστο του, αν δεν απατώμαι, ο Breton δίνει τα "Μυστικά της Μαγικής σουρρεαλιστικής τέχνης" που βασίζεται στην συστηματική αξιοποίηση του ονείρου και της αυτόματης γραφής.
Σημειώθηκε, ωστόσο, μια απογοητευτική εξέλιξη στην ιστορίας της αυτόματης γραφής.
Οι ποιητές δεν κατόρθωσαν πάντοτε να αμυνθούν στις απαιτήσεις του ύφους, τις οποίες η αυτόματη γραφή προοριζόταν να εκμηδενίσει.
Το 1933 ο Breton, γράφοντας το "Αυτόματο Μήνυμα" ("Le Message Automatique, Point du Jour) δήλωνε ότι, αν και ορισμένοι που ασκούσαν την αυτόματη γραφή την είχαν προδώσει, η ισχύς της εξακολουθούσε να μένει αμείωτη.
Δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει στην αρχή που διακήρυξε στη νιότη του, ότι η απελευθέρωση του ατόμου συμπίπτει με την απελευθέρωση της γλώσσας.
Απελευθερωθείτε λοιπόν, κατασκευάζοντας συνδέσμους προτάσεων κατα τρόπο μη προσβάσιμο στο νου. Πετάξτε τα κλειδιά της λογικής.
Η ποιητική ευρηματικότητα, έξω από τα κοινότυπα και τα λογικά είναι στροφή σε αναπόφευκτα θαυμάσια γεγονότα ή στη περίπτωσή μας, σε ευφάνταστα παιχνίδια.
Κι εμένα το παιχνίδι, με εξιτάρει ταμάλα.
Εσάς;
Ας βάλουμε σε στίχους, τις πιο τολμηρές ιδέες, τα πιο αταίριαστα ταιριάσματα.
Ας γίνει αυτό το τόπικ μια παθιασμένη αιώρηση ανάμεσα στο υπέρλογο και την αναρχία που είναι τόσο αναγκαία για την ποιητική δημιουργία...
...με λόγια που δεν θα έλκουν την πειστική τους ιδιότητα παρά απ'την ίδια την παράξενη όψη τους με έκκληση σ'ένα λεξιλόγιο αφηρημένο, ίσως ακόμη και κακά διατυπωμένο.
Και κοινωνιολογικά δηλαδής, η ουτοπία είναι πια προσφορότερη από τον πραγματισμό.
Ας εξιχνιάσουμε το απόκρυφο των λέξεων και ας αποκρυφοποιήσουμε όλα τ'άλλα (βασικό μοτο του Μπρετόν) με όποιον τρόπο ανάδειξης προτιμάται.
Κάνω αρχή με 1 πρόταση από την οποία θα εμπνευστεί ο επόμενος (θα'χει απαραίτητα δηλ. το έναυσμα εξ'αφορμής του προηγούμενου ποστ) για τη συνέχεια και μετεξέλιξή της.
Θα είναι αυτούσιες προτάσεις (όχι απαραίτητα συνέχεια από κει που οι προηγούμενες θα τελειώνουν, απλώς θα εμπνέονται από τις προηγούμενες χρησιμοποιώντας κάποιο στοιχείο τους) που θα αποκρυσταλλώνονται στην έλλειψη ξεκάθαρων νοημάτων.
Όποιος επιθυμεί μπορεί να γράφει, freely, και μια δική του ερμηνεία, σαν ποιητικό χαβαλέ στα του προηγούμενου μιας κι ως γνωστόν η επιθυμία για ανάλυση υπερισχύει από τα αισθήματα (Προυστ σπίκινγκ ).
Τέλος, για κείνον που νιώθει ότι δεν μπορεί να ανεχθεί ευτελείς συζητήσεις, δίχως νόημα (σε πρώτη τουλάχιστον ανάγνωση) και πως δεν πρόκειται ούτε για κέρδος ούτε για απώλεια, έχει δίκιο. Κάτσε να κοιτάς!
Πρόταση:
Η άμοιρη ευθύνη να συλλογιέμαι το ζούληγμα της ρώγας στον οπλοβαστό, θυμίζει την απώλεια μιας φουσκάλας από τον καϊμακλή ακριβώς επειδή ένας μικροαστός μαζεύει χρήματα για να αγοράσει τροχοβίλα.
Ίσως γι'αυτό η μερέντα είναι το σύμβολο ελευθερίας της Ακτής Ελεφαντοστού την ώρα που το συρματόσχοινο κόβεται και αφήνει το πουπουλένιο βάρος να απωθείται στο μένος ενός Κυκλώπειου...τρύγου.
Δικό σας.
Καλό Σουρεάλ, να'χουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.