Έχεις απόλυτο δίκιο. +1 κι απο μέναΣταμάτα την έρευνα αγοράς. ΣΕ ΧΑΛΑΕΙ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το βιβλίο μέχρι την σελίδα 50 που κατάφερα να φτάσω ήταν γεμάτο επιδείξεις χλιδής και χρήματος, μαζί με την ανάλογη επίδειξη της ισχύος του χρήματος. Όλα γύριζαν γύρω απο το χρήμα για τις πλούσιες ηρωίδες του που μάλλον δείχνουν ένα σαφές δείγμα της μερίδας αγοράς που έχει φτιάξει το Ροζ φαινόμενο. Ψυχονευρωτικές, δηλαδή, γεμάτες πλαστικές, και xanax πλούσιες αργόσχολες, που βυθίζονται στην υποτιθέμενη ματαιότητα της ζωής, που δεν έχει βάθος, εν μέσω ενός κόσμου "κάφρων" που είτε δεν έχουν στύλ είτε συναίσθημα, είτε πνεύμα .... όπως εκείνες ! Που δεν κάνουν τίποτα στη ζωή τους απο το να μετράνε τα λεφτά τους και τις τρίχες τους, πρίν τη αποτρίχωση και το μπότοξ.
Ομως λίγο είναι να κάνεις κάτι τέτοιες γυναίκες να νοιώσουν ότι εμβαθύνουν, ότι έχουν πιάσει το νόημα της ζωής ότι διαλογίζονται, προβληματίζονται και πραγματικά φιλοσοφούν ανεβάζοντας το πνεύμα όλης της ανθρωπότητας και το στύλ στο επόμενο σκαλοπάτι εξέλιξης; Τόσο άκοπα όσο διαβάζοντας ένα βιβλίο που δεν απαιτεί απο αυτές ούτε κάν να σκεφτούν;
Δεν υπάρχουν 100-200,000 τέτοιες στην Ελλάδα ολόκληρη; Ολες οι άλλες δουλεύουν για να ζήσουν τη οικογένεια τους, ειδικά τετοιες εποχές που ζούμε. Και μάλλον έχουν ελάχιστο χρονο για να διαβάσουν. Οπότε σωστά έχει στοχεύσει με την πένα της η κ. Δημουλίδου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δε μου απαντάς όμως!
Δεν είμαι σε θέση να ξέρω πόσοι απο τους αναφερόμενους στο άρθρο της Wikipedia που πήραν τα Νόμπελ ΔΕΝ είχαν διαφήμιση Συμπιλ. Προσωπικά πιστεύω ότι είχαν οι περισσότεροι, και διαφήμιση και προώθηση απο τους εκδοτικούς τους. Όπως και αντίστοιχη αποδοχή απο το κοινό στις χώρες τους.
Οπως είπα αρκετές φορές, το Νόμπελ δεν νομίζω ότι το φέρνει ενας συγγραφέας μόνος του, όπως ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Το φέρνει το τρίπτυχο παραγωγή κειμένου (συγγραφείς)- εκδοτικος (διαφήμιση και προώθηση) - αναγνωστικο κοινό (ανάλογου επιπέδου)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ποτέ μην θεωρείς ότι μια μικρή μερίδα σκεπτόμενων ανθρώπων μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Στην πραγματικότητα αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ο κόσμος άλλαζε πάντα. Μαργκαρετ Μιντ.Ρε κούνελε, να σε ρωτήσω κάτι;
Εσύ ποιος συγγραφέας θεωρείς ότι είναι τόσο καλός, ώστε δεν έγινε γνωστός λογώ "κάποιας διαφήμισης" ή επειδή το αναγνωστικό του κοινό είναι ηλίθιο μεν, ευρύ δε;
Ρωτάω γιατί, όποιον και να αναφέρουμε, μας λες λίγο πολύ ότι είναι άχρηστος και πούλησε επειδή τον προώθησαν τα "συμφέροντα".
Το ευρύ κοινό λοιπόν δεν θα φέρει ούτε θα υποστηρίξει μάλλον οτιδήποτε καινούργιο παρα μόνο ύστερα απο μια διαδικασία αρκετής αμφισβήτησης που απλά θα καθυστερήσει κάθε εξέλιξη μέχρι όλοι αυτοί να πεισθούν. Με το καλό δηλαδή την εκτίμηση της καινούργιας σκέψης ή με το άγριο, δηλαδή τις συνέπειες της μη εφαρμογής της. Προφανώς η διαφήμιση παίζει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ ρολο στην προώθηση μιας ιδέας. Δεν μας φταίει λοιπόν η διαφήμιση αλλά το ΤΙ διαφημίζεται, και προωθείται και για ποιούς λόγους.
Και κάτι για τελευταία φορά Σιμπυ. Το έχεις επαναλάβει και στο έχω ξανατονίσει.Δεν μιλησα για όλους ούτε για ΟΠΟΙΟΝ ανέφεραν ΟΛΟΙ. Σταμάτα να το κάνεις πια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν είπα ότι οι ανοησίες με κουράζουν είπα ότι όταν δεν είμαι κουρασμένη (δηλ. το καλοκαίρι) έχει για μένα σημασία να διαβάσω πράγματα που αξίζει να διαβαστούν με καθαρό μυαλό.
Προφανώς εξέλαβα αυτό που εγραψες έτσι επειδή εμένα οι ανοησίες ακριβώς με κουράζουν και όταν τις διαβάζω νοιώθω το μυαλό μου να θολώνει. Ενώ αντίθετα τα άλλα κείμενα με ξεκουράζουν ακριβώς επειδή, δείχνοντας μου ξεκάθαρα μια αλήθεια,δεν με βάζουν να αγωνίζομαι να την διακρίνω πίσω απο βουνά απο ψέματα, κοινοτοπίες, υπεκφυγές και συμβάσεις ...
Ο Τσαρλς ήταν μπεκρής. Εγραφε για να γίνει εύκολα πλούσιος. Δεν ήθελε ούτε να δουλέψει ούτε να μοχθήσει και γι'αυτό ήταν μπεκρής. Είχε αυτή τη φιλοσοφία, θα τα χέσω όλα, και αυτό μόνο θα πουλήσω αφού μόνο αυτό μπορώ έτσι κι αλλιώς. Κι άν μου κάτσει μου έκατσε. Και του έκατσε.Δεν νομίζω ότι είσαι δίκαιος με τον Μπουκόφσκι. Έγραψε αποτυπώνοντας την πραγματικότητα του με άπειρη αγάπη και τρυφερότητα για τους χαρακτήρες του. Δεν μιλούσε σε σένα για να σου πει "παράτα τα", και σε όποιον "μιλούσε" σίγουρα του έδινε κουράγιο.
Μαγκιά του του Τσαρλς λοιπόν, που πούλησε τα ξερατά και τα χεσίματα του. Εσένα σε τί σου έδωσε κουράγιο αυτό ;Οτι τάχα μπορείς να κάνεις το ίδιο; Νομίζω ότι ο Τσαρλς ήταν state of the art.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
σύντομα κατάλαβα ότι δεν μπορείς να τα μηδενίζεις όλα - πρέπει να κρατήσεις κάποιες ψευδαισθήσεις για έχεις την τιμή να σε μηδενίσουν αυτές αργότερα , επίσης όσο αυτοκαταστροφικός και αν δηλώνεις θεωρητικά ...
Ολα είναι μια ψευδαίσθηση, έλεγε μια μηδενίστρια που ο βιος της ήταν απόλυτα αυτοκαταστροφικός. Υπάρχει και περισσότερο αυτοκαταστροφικός για να δηλώσεις;
Η τέχνη περνάει καλύτερα το μύνημα της όταν είναι έντονη. Σε ένα μυθιστόρημα. Ομως όταν προβάλει ο συγγραφέας τη ζωή του, σαν αντιπροσωπευτικο δείγμα της θέσης του, τότε η ζωή γίνεται τέχνη. Και πόση τέχνη θέλει για να πίνεις να ξερνάς και να χέζεις;όμως η τέχνη δεν είναι ζωή - λειτουργεί καλύτερα στα άκρα . Εννοώ , προσπάθησα απεγνωσμένα να διαβάσω λιγότερο ακραία λογοτεχνία αλλά δεν τα κατάφερα
Εντάξει ήταν καλό χαπι για οργισμένους. Οταν μισείς τη δουλειά σου, τα λίγα λεφτά που παίρνεις, τα αφεντικά σου ... Οταν μισείς τη ζωή που δεν μπορείς να κερδίσεις έτσι, με τόσο λίγα λεφτά, παρα μόνο ίσως πίνοντας, ξερνώντας και χέζοντας. Κερδίζοντας μόνο ... το να μήν φοβάσαι να τη χάσεις... τουλάχιστον...
Ομως υπάρχει και το άλλο άκρο, των ανθρώπων που ξεκίνησαν χωρίς τίποτα, σαν τον Τσάρλς, και πολέμησαν για όλα όσα ο Τσαρλς πίστευε ακράδαντα, ότι δεν θα κατάφερνε... γι'αυτό άλλωστε και έπινε. Κι αυτό είναι η άλλη άκρη στην οποία πρέπει να πας αν θέλεις να έχεις μια ελπίδα τουλάχιστον να ξεφύγεις. Αφού όταν δεν έχεις τίποτα όλα σε σπρώχνουν να σκέφτεσαι σαν τον Τσαρλς....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Και για να θυμηθούμε το Δεσμώτη......... και τις παραθέσεις του
ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας;- Τ.Μπουκόφσκι
αν δεν ξεχύνεται από μέσα σου
ενάντια σ' όλα τ' άλλα,
μην το κάνεις.
αν δεν έρχεται, χωρίς καν να το 'χεις ζητήσει, από την
καρδιά σου και το μυαλό σου και το στόμα σου
και τα σπλάχνα σου,
μην το κάνεις.
αν χρειάζεται να κάτσεις για ώρες
κοιτάζοντας την οθόνη του υπολογιστή σου
ή να καμπουριάζεις πάνω από τη
γραφομηχανή σου
ψάχνοντας για τις λέξεις,
μην το κάνεις.
αν το κάνεις για τα λεφτά ή
τη δόξα,
μην το κάνεις.
αν το κάνεις γιατί θέλεις
γυναίκες στο κρεβάτι σου,
μην το κάνεις.
αν χρειάζεται να κάθεσαι και
να γράφεις ξανά και ξανά τα ίδια,
μην το κάνεις.
αν σου είναι δύσκολο και μόνο να σκέφτεσαι ότι θα το κάνεις,
μην το κάνεις.
αν προσπαθείς να γράψεις σαν κάποιον
άλλο,
καλύτερα ξέχνα το.
αν χρειάζεται να περιμένεις μέχρι να ουρλιάξει από
μέσα σου,
τότε περίμενε υπομονετικά.
κι αν δεν ουρλιάξει ποτέ από μέσα σου,
κάνε κάτι άλλο.
αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου
ή στη φιλενάδα ή στον φίλο σου
ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε,
τότε δεν είσαι έτοιμος.
μην είσαι σαν τόσους άλλους συγγραφείς,
μην είσαι σαν τόσες άλλες χιλιάδες
ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς,
μην είσαι πληκτικός και βαρετός και
ξιπασμένος, μην κατατρώγεσαι από την αυτο-
λατρεία σου.
οι βιβλιοθήκες του κόσμου
χασμουριούνται
από τη νύστα
μπροστά στο είδος σου.
μην προσθέτεις σε αυτό.
μην το κάνεις.
αν δεν βγαίνει από
την ψυχή σου σαν ρουκέτα,
αν το να μείνεις ήσυχος δεν
σε φέρνει στην τρέλα ή
την αυτοκτονία ή τον φόνο,
μην το κάνεις.
αν ο μέσα σου ήλιος
δεν σου καίει τα σπλάχνα,
μην το κάνεις.
όταν θα 'ναι στ' αλήθεια η ώρα,
και αν είσαι ο εκλεκτός,
θα συμβεί από
μόνο του και θα συνεχίσει να συμβαίνει
μέχρι που θα πεθάνεις ή που θα πεθάνει μέσα σου
αυτό.
δεν υπάρχει άλλο τρόπος.
και ποτέ δεν υπήρξε.
Θυμάμαι όταν ήμουν έφηβος που διάβασα τα πάντα του Τσάρλς. Ήμουν πολύ οργισμένος τότε. Μου ταίριαξε λοιπον πολύ ο Τσάρλς που έπίνε και έχεζε και ξέρναγε συνέχεια, και συνέχεια τους έβριζε όλους και όλα. Σύντομα κατάλαβα πως δεν μπορείς να τα βρίζεις όλα. Ότι αυτό δεν είναι ούτε ελευθερία ούτε πάθος.
Γιατί και τότε πάλι, αν δεν αυτοκτονήσεις βέβαια, καταλήγεις να εξαρτάσαι απο το πιοτό. Διόλου λοιπόν ελεύθερος δεν ήταν ο Τσαάρλς κι ας το πούλαγε έτσι το ποτό του και τα ξερατά του και τα σκατά του. Εξαρτιόταν πλήρως απο αυτά. Δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτά.
Όταν διάβασα λοιπόν αυτό το απόσπασμα κατάλαβα ότι ο Τσάρλς ήταν κομπιναδόρος. Και με πείραξε που πλάσσαρε την παραίτηση του για πάθος και μεγαλείο πόσο μάλλον για συγγραφική τέχνη όταν συστηματικά δεν έγραφε τίποτα πέρα απο το να λέει με όλους τους τρόπους "παράτα τα, όπως τα παράτησα. τίποτα δεν αξίζει το κόπο" . Ότι με είχε χεσμένο και μένα και όλα μου τα πάθη ή όνειρα όπως είχε χέσει πρίν από όλα τα δικά του και τα είχε πνίξει στο πιοτό και στα ξερατά.
Κι ας βγεί τώρα οποιοσδήποτε να μου πεί ότι γράφει καλά κάποιος μόνο άν είναι μπεκρής...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ενδεικτικά:
1. Το πεθαμένο λικέρ (Ξανθούλης)
2. Το ροζ που δεν ξέχασα (Ξανθούλης)
3. Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας (Ξανθούλης)
4. Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (Ξανθούλης)
5. Ο καιρός των χρυσανθέμων (Ελευθερίου)
6. Η Βαρκάρισσα της χίμαιρας (Παπαδάκη)
7. Αστραδενή (Φακίνου)
8. Ποιός σκότωσε το Μόμπυ Ντικ (Φακίνου)
9. Έρως Θέρος Πόλεμος (Φακίνου)
10. Η αναζήτηση (Θέμελης)
Δεν θα αναφερθώ σε λίγο παλαιότερους, όπως η Διδώ Σωτηρίου ή η Άλκη Ζέη.
Πρέπει να τα διαβάσω όλα πρωτού εκφέρω γνώμη. Ομως τώρα πρέπει να δανειστώ ένα της κυρίας Δημουλίδου, που επίσης κάνει θραύση τα τελευταία χρόνια.
Μια ερώτηση γι'αυτά που παρέθεσες. Μήπως ξέρεις πόσα απο αυτά έγιναν μπέστ σέλλερ; Νομίζω ότι κάπου αναφέρθηκε πώς το να είναι μπεστ σελλερ ενα βιβλίο παίζει σημαντικό ρόλο στο να προταθεί για τα Νόμπελ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μόνο μία χρήστρια εξέφρασε αυτή την άποψη, και δυο ότι η συγγραφέας της χρονιάς στην χώρα μας γράφει για τα μπάζα. Κατα τα άλλα η συντριπτική πλειοψηφία όρμηξε να με φάει μόνο και που διανοήθηκα να μιλήσω για τα Νόμπελ λογοτεχνίας και βέβαια να υπονοήσω ότι ... αξίζουν κάτι. Φυσικά το ε-στέκι είναι ένα δείγμα μόνο του ελληνικού κοινού όμως είναι σε αρκετά πιο ανεβασμένο επίπεδο απο άλλα φόρουμς, οπότε είναι ενα υπολογίσιμο δείγμα.
Τα υπόλοιπα του τρίπτυχου του τραγικού πραγματικά αποτελέσματος που παρουσιάζει η χώρα μας, επί 100 ολόκληρα χρόνια, στα Νόμπελ λογοτεχνίας είναι: συγγραφείς και εκδότες. Πόσο ποσοστό ευθύνης; Γιατί; Ας ακουστούν οι απόψεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μάααϊιιιστα .... ο Σάρτρ, αν δεν ήταν ο Μάης του 68, δεν θα υπήρχε στον λογοτεχνικό χάρτη, ε;
Αν δεν υπήρχε ο Σατρ ίσως να μην υπήρχε ο Μαης του 68. Ομως πάλι, η εποχή ήταν τέτοια, οι άνθρωποι διαφήμιζαν τον κάθε Σατρ, δεν τον έλεγαν μαλάκα, όπως σήμερα λένε τον Μαχφούζ στην Ελλάδα. Εδώ στο παρόν θέμα, βγαίνει σαν αύρα διαρκώς ότι τα Νόμπελ είναι για πέταμα μπροστά στην "κατάθεση ψυχής" της σύγχρονης (και κυρίως της ροζ) ελληνικής λογοτεχνίας. Τρομάρα μας.
Είσαι τοσο πείσμων που αλλάζεις ακόμη και τα λόγια μου για να δημιουργήσεις με το ζόρι της εντυπώσεις που θέλεις. Για τον Κοέλιο και για την κ. Μαντά μίλησα, για τους οποίους έχω γνώμη, αφού έχω διαβάσει βιβλία τους. Για δυο λοιπόν, όχι "τη μισή λογοτεχνική κοινότητα".Καλά πλάκα μου κάνεις; Κοντεύεις να στείλεις στα τάρταρα τη μισή λογοτεχνική κοινότητα, βγάζοντάς τους σχεδόν όλους "αποτέλεσμα διαφημιστικής καμπάνιας" και θα μου πεις ότι εγώ μουλαρώνω;
Τυγχάνει ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ να είναι αποτέλεσμα εντονότατης διαφημιστικής προώθησης. Είδικά για τον Αλχιμιστή ο εκδότης μου στο ΟΞΥ μου είπε ότι τον είχε ο Ζαχαρόπουλος αρχικά για κάποια χρόνια και δεν είχε πουλήσει παραπάνω απο 500 αντίτυπα !Δεν το επαλήθευσα όμως μου φαίνεται πιθανό για τέτοιο βιβλίο να μήν τραβούσε καθόλου μόνο του.
Υποχρεωτικό όχι, ενδεικτικό για τη χώρα όμως είναι όταν δεν έχει.Δεν είναι υποχρεωτικό μια χώρα να έχει συνεχή λογοτεχνική παραγωγή.
Πές μερικα να πάμε να τα διαβάσουμε επι τη ευκαιρία !Αλλά επίσης δε συμφωνώ ότι δεν υπάρχουν σήμερα αξιόλογα ελληνικά έργα.
Εγώ το κατάλαβα ότι ο συγγραφέας της χρονιάς στην Ελλάδα, έτσι όπως η ελληνική λογοτεχνική πραγματικότητα έχει πιάσει πάτο, απέχει έτη φωτός απο ενα πραγματικά μεγάλο συγγραφέα οπως τους έχουμε γνωρίσει απο το παγκόσμιο στερέωμα. Γι'αυτό και ονόμασα την άποψή σου αυτή "φως στην άκρη του τουνελ". Εννοούσες κάτι άλλο;Εγώ είπα για έτη φωτός διαφορά ανάμεσα στον "συγγραφέα της χρονιάς στην Ελλάδα" και "στον μεγάλο συγγραφέα".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γαμίκουλες ήταν και τότε αν δεν απατώμαι . Οσο γαμησαν οι νέοι στην δεκαετία του εξήντα δεν γάμησαν ολο τον προηγουμενο αιώνα μαζί ίσωςΝαι και τα παιδιά του Μάη του '68 γίνανε οι "γαμίκουλες" 50άρηδες του σήμερα!
Άσε ρε κούνελε... αν το βιβλίο το διαβάσεις σαν μόδα δεν θα σου αλλάξει την ψυχή απλώς θα σου δώσει τσιτάτα για να ρίχνεις γκόμενες.
Εγω πάλι νομίζω ότι "μόδα" υπάρχει πάντα απο αρχαιοτάτων χρόνων. Οπότε το πρόβλημα είναι ποιά είναι η μοδα και οχι το άν η μόδα σου αλλάζει την ψυχή ή όχι. Αφού έτσι κι αλλιώς στην αλλάζει, πρός το χειρότερο ή το καλύτερο. Αλλιώς δεν θα ήταν μόδα, ρεύμα, θα ήταν ρουτίνα.
Αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο... Γιατί κάτι μου λέει, όσο γνωρίζω περισσότερο το χώρο, ότι τα βιβλία που αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν, δεν θα τα δούν συχνά να διαφημίζονται. Οπότε μόνο απο πληροφορία μυημένου θα μπορέσουν να τα αναζητήσουν χωμένα στα ράφια στο βάθος κάποιου αχανούς βιβλιοπωλείου ή βιβλιοθήκης. Προσωπικά θα προτιμούσα να μπορούσα να τα βρώ πιό ευκολα. Για να μήν πώ το προφανές ότι κάθε εποχή χαρακτηρίζεται απο τους/τις στάρ της.Διαφωνώ κάθετα/ οριζόντια και διαγώνια. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που να αγαπάνε την γλώσσα και το βιβλίο που να μην τους αρέσει να ψάξουνε το ένα βιβλίο που θα τους γαληνέψει/ φτιάξει/ αλλάξει ... όπως θες πες το. Ζω ανάμεσα σε ανθρώπους που διαβάζουν λογοτεχνία από αγάπη για την γλώσσα και ξέρω ότι παρακολουθούν έλληνες συγγραφείς με ζέση - συγκεκριμένους - και ψάχνουν τις καινούργιες εκδόσεις με τρέλλα.
Μια εξήγηση σ'αυτό; Πώς θα δημιουργήσουμε εραστές;; Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς.Το πρόβλημα ίσως είναι πως θα δημιουργήσουμε ως κοινωνία εραστές... κι αυτό δεν γίνεται ούτε με την διαφήμιση ούτε με τα ΜΜΕ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ο Μπαγκς... θελει Νομπελ.
Ολοι οι συγγραφείς θέλουν το Νομπελ εκτός......
...... απο αυτους που γράφουν μόνο για τα λεφτά !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Παιδιά το Νόμπελ ειρήνης το έχει πάρει ο Κισσινγκερ για όσα έκανε κι ο Ομπάμα για όσα μπορεί ίσως να κάνει . Γιατί θεωρείτε ότι το Νόμπελ λογοτεχνίας έχει τόσο υψηλά κριτήρια?
Είναι μια ερώτηση, όμως, ότι και να λέει η Σύμπιλ, εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι ένας άξιος και υψηλός στόχος για κάθε συγγραφέα.
Αν όμως, όπως έδωσαν το Νόμπελ στον Κίσσιγκερ για όσα έκανε και στον Ομπάμα για όσα δεν θα κάνει, έδιναν και το λογοτεχνίας στο Κοέλιο ή στη Μαντά, δεν θα είχες και για το Λογοτεχνίας σοβαρές αμφιβολίες; Δεν νομίζω ότι για όλα τα Νόμπελ υπάρχει μόνο μία και η ίδια επιτροπή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιατί αν διαφημιζόταν ο Σαρτρ πιστεύεις ότι θα γινόταν αρεστός σε όσους δεν θέλουν να προβληματιστούν διαβάζοντας?
Μα αυτό συνέβη ! Τι νομίζεις ότι ήταν ο Μάης του 68; !!
Μπορώ να μιλήσω σαν αναγνώστης; Επιτέλους ! Και για μένα το ίδιο !Για μένα τα βιβλία παραλίας είναι ο Ντοστογιέφσκι, ο Σάρτρ, ο Ντίκενς κλπ
Αρα δεν έκανα και τόσο άσχημα που ανήρτησα το θέμα .....Και ένας άνθρωπος να πάει ξεκινώντας από την όποια Μαντά μετά στα "Πριμαρόλια" ή στο "Πεινασμένο στόμα" θα είναι κέρδος. Μόνο αυτό με νοιάζει. Και αν ένας άνθρωπος αναρωτηθεί για το πόσο ανοιχτή μπορεί να είναι η αγάπη διαβάζοντας Πιλτσερ δεν με νοιάζει ποιό ήταν το αρχικό έναυσμα.
Μη μου λες, λοιπόν, τι είναι και τι όχι το θέμα. Νόμπελ χωρίς να πουλήσεις δεν παίζει, κι αφού θες Νόμπελ θες και να πουλήσεις, κι εσύ δεν πουλάς και σου φταίει η Μαντά (λόξυγγα θα χει η γυναίκα).
Βρε Συμπιλ είσαι και τόσο γλυκό κορτίτσι, τι μουλαρώνεις; Σου είπα, που είναι το θέμα. Γιατί δεν το δέχεσαι να πάς παρακάτω;
Το παράδειγμα του ροζ δεν το φέρνουμε για να στρέψουμε τους 650 αναγνώστες που λέει η λίστα του Ελευθερουδάκη ότι διαβάζουν ανελλειπώς την κ. Μαντά προς τα άπαντα του Ντοστογιέφσκυ. Το φέρνουμε για να δείξουμε ότι η ελληνική συλλογική κατάσταση, δεν έχει τα προσόντα να ελκύσει τους άλλους 3000 ίσως αναγνώστες που θα αυτοκτονούσαν αν διάβαζαν την κ. Μαντά. Οι οποίοι σήμερα πεπεισμένοι, ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο αφού γύρω τους βλέπουν μόνο ρόζ και στα ΜΜΕ διαβάζουν κατα κόρον μαλακίες, παραιτήθηκαν και διαβάζουν μόνο ξένους ή και καθόλου πλέον. Αφού είδαμε και τον Κοέλιο τι έχει να προσφέρει για πολλούς.
Κρίνεις πόσα πόστ τώρα, απο το τί θα σου άρεσε εσένα και τί εσύ θεωρείς αυθεντία, λογοτεχνία κατάθεση ψυχής ή υψηλό νόημα. Στο τέλος τέλος εσυ η ίδια είπες εκείνο το σχόλιο προηγουμένως, το φώς στην άκρη του τουνελ σωστά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το μάρκετιγκ βασίζεται εξ ορισμού "στους περισσότερους" βρε Σύμπιλ μου ! όχι σε όλουςΔεν έχουν όλοι αυτό το σκεπτικό.
Και τι θα κάνει; Θα σκοτώσει το λιμενάρχη; Για ένα βιβλίο; !!! Αφού λιμενάρχες είναι οι εκδότες εσύ τι θα κάνεις;Κοίτα Μπαγκς, ότι και να κάνει ο σουβλατζής αν το σουβλάκι του είναι μέτριο, ο κόσμος κάποια στιγμή θα ζητήσει αλλού τροφή
Α οχι Σύμπιλ μου, δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι εκεί που τέθηκε απο το αρχικό πόστ. Τι παράγουμε δηλαδή, σαν συλλογικό σύστημα, συγγραφείς,εκδότες και αναγνωστικό κοινό, και αντί για Νόμπελ, εκατό χρόνια τώρα παίρνουμε ξέρεις τί.Δε σου φταίει η Μαντά, που δεν πουλάς τόσο κι εσύ (γιατί εκεί είναι το θέμα)
Μήν το επικεντρώνεις σε μένα λοιπ'όν γιατί εκεί γίνεσαι ακόμη πιο λάθος. Εγώ εχω βγάλει ένα βιβλιο φιλοσοφικό, σε μια αγορά δηλαδή που , ρώτα αν θέλεις μεγά΄λους εκδοτικούς, θεωρείται μεγάλη επιτυχία να πουλήσεις 1000 αντίτυπα σε ένα εξάμηνο και πούλησα 350 αντίτυπα απο την έκδοση του μέχρι πέρισυ το Δεκέμβριο (δεν έχω ρωτήσει για μετά αφού έτσι κι αλλιως τα αντίτυπα ειναι πολύ λίγα για να πω ότι κτίζω σπίτι μ'αυτά)
Το Τραγούδι τώρα, υπήρχαν τεράστια προβλήματα στην προώθηση, τα οποία ακόμη δεν έχουν ρυθμιστεί. Το άκουσες εσύ πουθενά εκτός απο εδώ; Που ο ντόρος που γινόταν για Μαντά Δημουλίδου κλπ. Ακόμη και εδώ το ξέρεις καμια εβδομάδα μόλις. Σίγουρα λοιπόν δεν μου φταίει η κ. Μαντά που δεν πουλάω όσο θα ήθελα ούτε οποιαδήοτε απο τις συγγραφείς ροζ.
Γι'αυτό μήν θέτεις το θέμα εκεί για να παραμείνουμε εντός θέματος και προπαντώς στην ουσία. Ωστε να δούμε ακριβώς πως θα γίνει να βγάλουν οι τράτες το φρέσκο ψαράκι στο μώλο. Αφού βέβαια, το ότι όλη η πόλη τρώει, με το στανιό, σουβλάκι, δεν σημαίνει ότι εξαφανίστηκε το φρέκσο ψάρι απο τη θάλασσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ρε Μπαγκς, διαβάζεις ένα βιβλίο που σου προτείνει κάποιος και δεν σ' αρέσει. Θα το συστήσεις κι αλλού; Θα πάρεις κι άλλο;
Δεν είναι το ίδιο. Αν το διαφημίζει η τηλεόραση σαν σούπερ είναι σαν να μου το συστήνουν 1000 τουλάχιστον.
Αλίμονο ρε Συμπιλ μου, αν τα πράγματα ήταν έτσι όπως τα λές, τι δοκίμασε δηλαδή κάποιος του άρεσε και το είπε στον δίπλα του και το έκανε κι αυτός, θα ζούσαμε σε έναν απίθανα ευτυχισμένο κόσμο εδώ και 2000 χρόνια !
Αν όμως η τράτα για να βγάλει το ψάρι στο μώλο, πρέπει πρώτα να πάρει άδεια απο το λιμεναρχείο, και ο λιμενάρχης τα παίρνει απο τον λιγδιάρη το σουβλατζή;Όποιος θέλει να φάει ψάρι, θα ψάξει να βρει την τράτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κι άν το πρώτο πιάσει χοντρά, πολλοί παίρνουν και κανα δυο τρία ακόμη μέχρι να πειστούν για το αντίθετο.Κοίτα Μπακγς ... η διαφήμιση μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο στο πρώτο βιβλίο που βγάζει κάποιος.
Κοίταξε. Μια αγορά αρέσκεται στα σουβλάκια. Αλλη αγορά στο φρέσκο ψάρι. Διαφημίζεται κατα κόρον ένα σουβλατζίδικο, όταν την ίδια στιγμή διαφημίζεται ότι δεν υπάρχει ψάρι ουτε για δείγμα. Είναι δύσκολο να προβλέψεις το αποτέλεσμα;Τώρα από κει και πέρα, για να αγοράζονται τα βιβλία της, σημαίνει ότι σε κάποιους αρέσει. Άρα κάτι έχει "πιάσει" η συγκεκριμένη σε μια μερίδα του κόσμου. Μόνο με τη διαφήμιση δε νομίζω ότι αρκεί.
Ε λοιπόν ναι, αυτό είναι φώς στην άκρη του τούνελ !Τώρα, από το "συγγραφέας της χρονιάς στην Ελλάδα" μέχρι το "μεγάλος συγγραφέας" μεσολαβούν έτη φωτός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ωστόσο δεν μπορείς να πεις ότι είναι και τυχάρπαστος, διότι αν ήταν έτσι δεν θα είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός. Η κα Μαντά π.χ., δε νομίζω ότι είναι παγκοσμίως γνωστή.
Κάτι μου λέει ότι υποτιμάς την δύναμη της διαφήμισης και μάλλον υπερτιμάς την δύναμη του αναγνωστικού κοινού. Ειδικά στην Ελλάδα που ανέδειξε πέρισυ συγγραφέα της χρονιάς την κ. Μαντά !
Όμως μακάρι να έχεις δίκιο.Κι εγώ μαζί σου !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πες μας τώρα ότι σου πέφτει λίγος και ο "Αλχημιστής" .....
Γίνεται μονίμως μια παρανόηση. Σάυτό το θέμα συμμετέχω και σαν αναγνώστης. Στο φόρουμ του Ψυχογιού λοιπόν πρίν απο κάτι χρόνια, είχαν μαζευτεί διάφοροι αναγνώστες, και έλεγαν τον Νατζίμπ Μαχφούζ μαλάκα. Είχαν βγάλει ψηφοφορία σχετικά με ένα βιβλίο του, με την τρίτη επιλογή να λέει ότι είναι καραγκιόζης ή κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι ψήφοι λοιπον ήταν σ'αυτήν την επιλογή!
Και σε ρωτάω. Σε μια αντίστοιχη ψηφοφορία για τον Κοέλιο εκεί τι νομίζεις θα έβγαζαν ; Οτι είναι ή δεν είναι μαλακας;
Ούτε εγω είπα οτι το είπες. Είπα ότι αρκεί ( όπως φαίνεται ) στην Ελλάδα, να το διαφημίζει σαν τέτοιο μόνο ο εκδότης !Όσο για την "κατάθεση ψυχής", εγώ δεν είπα ότι αρκεί να το λέει ο συγγραφέας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για παράδειγμα "ο Αλχημιστής" είναι ένα παραμυθάκι, κι όμως πόσο μίλησε στον κόσμο;
Όσο και το κάθε πρακτορείο του ΟΠΑΠ;
αλλο λεω. οτι αν η συγγραφη δν ηταν βιομηχανια, οσοι εγραφαν θα εγραφαν επειδη τους εκφραζει κι οχι επειδη πρεπει να θρεψουν την οικογενια κτλ αρα οσοι εγραφαν θα εγραφαν κατι καλο, αφου θα ηταν οι σκεψεις τους κι οχι κατι που απλα σκαρφιστηκαν για να βγαλουν λεφτα....
Ενας εκδότης με τη διαφήμιση μπορει να πάει ένα βιβλίο στον ουρανό μπορεί και να το καταχωνιάσει και στα πίσω ράφια των βιβλιοπωλείων. Δεν είναι η βιομηχανία που φταίει, είναι ΤΙ ΘΕΛΕΙ αυτή η βιομηχανία να περάσει στο κοινό ! Και, αν οι εκδότες θέλουν πραγματικά να αποβλακώσουν το κοινό, τότε υπάρχει μόνο μια αντίσταση: οι αναγνώστες !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Υποτιμάς το απλό και υπερεκτιμάς το σύνθετο......Δεν έχει σημασία μόνο το τι γράφεις, αλλά και πως το γράφεις και γιατί το γράφεις. Και πάνω απ' όλα, αν σε αυτό που γράφεις έχεις καταθέσει την ψυχή σου.
Η διαφημιστική προβολή της κ. Μαντά όπως και της κ. Δημουλίδου υποστηρίζουν ότι αποθέτουν πάνω στα βιβλία τους μια "κατάθεση ψυχής". Νομίζω ότι απο αυτές τις συγγραφείς έγινε τόσο διάσημη αυτή η έκφραη. Αυτό εννοείς και εσύ κατάθεση ψυχής;
Νόμιζα ότι αριστούργημα είναι να παρουσιάζεις τα συνθετα και πολύπλοκα με απλό τρόπο. Όπως επίσης και όσα ο άνθρωπος δεν θέλει να παραδεχτεί όμως πρέπει να ξεπεράσει, τα απαράδεκτα, με απερίφραστη ειλικρίνεια, ωστε να γίνουν παραδεκτά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οι αθλητικές εφημερίδες πιάνονται;
Για όσους δεν μπορούν να διαβάσουν τίποτε άλλο ναι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Απαντώ στις ερωτήσες-αναρωτήσεις σουπαντως, ισως δν συνεφερε αυτο κανεναν αλλα εχω την υποψια πως τα βιβλια θα επρεπε να ειναι δωρεαν...ναι οκ δν θα ειχαν κανενα κερδος, και τζαμπα και ο συγγραφεας ισως δν ειχε κινητρα και μπλα μπλα μπλα....ομως νομιζω πως 1ον πως πουλας τις σκεψεις? 2ον αν δν το εκαναν για τα χρηματα θα υπηρχαν μονο αξιολογα βιβλια με ενα σοφο νοημα να δωσουν, ενα μυνημα καλο, ενα διδαγμα ζωης.....ετσι υποπτευομαι απλα
1) Τη σκέψη την πουλάς με βιβλία. Γιατί την πουλάς και δεν την χαρίζεις; Γιατί λίγη κατάλληλη σκέψη μπορεί να εξοικονομήσει αιώνες ζωής και ξοδεμένης ενέργειας. Η σκέψη αξίζει χρυσάφι.
2) Ο/η κάθε ροζ συγγραφέας γράφουν για τα λεφτά. Αν τους έκοβες τα λεφτά, απλά δεν θα έγραφαν τίποτα.
Το ζήτημα είναι θα δώσουμε κίνητρα στους άλλους όχι να τα κόψουμε στους ροζ. Ας είχαμε καλά βιβλία με φρέσκια, ανήσυχη δημιουργική σκέψη να κυκλοφορούν όσο της κ. Μαντά, κι ας πούλαγαν εξίσου και όλα τα ροζ. Το πρόβλημα είναι η απουσία του προβληματισμού, των προτάσεων και των λύσεων, οχι η ύπαρξη του ροζ. Το ροζ είνα ευχάριστο, όσο ευχάριστος είναι και ο ύπνος. Δεν μπορούμε να κοιμόμαστε διαρκώς όμως.
Το χρήμα κάνει τον κόσμο να γυρίζει. Ο κόσμος μπορεί να γυρίσει έτσι μπορεί να γυρίσει ομως και αλλιώς ανάλογα τη ροή του χρήματος. Δεν χρειαζόμαστε κάποιους να σώσουν τον κόσμο. Χρειαζόμαστε κάποιους να πληρώσουν κάποιους για να σώσουν τον κόσμο. Γιατί στο μεταξύ κάποιοι πληρώνουν παρα πολύ κάποιους για να χαλάσουν τον κόσμο...!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εμένα λοιπόν προσωπικά, ειδικα εποχές που ζούμε, το δεύτερο μου φαίνεται πολύ βαριά λογοτεχνία απο την πλευρά του πόσο εγώ νοιώθω να με βαραίνει ψυχολογικά όταν την διαβάζω. Οσο σκέφτομαι μάλιστα ότι, επειδή εγώ διαβάζω το "δεν εχω καμία λυση να σου δώσω", ο οβολός μου έχει κάνει πλούσιο τον συγγραφέα, όστις αρνήθηκε να σκεφτεί έστω και ελάχιστα για μένα, για να μου δώσει κάποια έστω λύση, δηλαδή έχω λύσει εγώ, εν μέρει, όλα του τα προβλήματα, εκεί πια μελαγχολώ ακόμη περισσότερο. Και μου φαίνετααι ακόμη πιο βαριά η υποτιθέμενη "ελαφριά" λογοτεχνία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν όμως ρίξεις μια ματιά στα best sellers της Πρωτοπορίας θα δεις ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ροζ, τουλάχιστον στα 10 πρώτα...
Πολύ ελπιδοφόρο. Πάνω που ήμουν έτοιμος να παρατήσω το γράψιμο... Ευχαριστώ πραγματικά! Εχοντας μακροχρόνια αποχή απο τα βιβλιοπωλεία, λόγω ιδιαιτέρων συνθηκών ζωής, μου είχε μείνει απο τότε, η εντήπωση ότι Ελευθερουδάκης= απόλυτη ποιότητα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις απελπίστηκα, θεώρησα ότι έπεσε και το τελευταίο προπύργιο.
Εδω θα έλεγα: Αγοράζετε βιβλια κρίνοντας τις "προτιμήσεις" του κάθε βιβλιοπωλείου.Συμπέρασμα (δικό μου): Μην αγοράζετε βιβλία με κριτήριο τα best sellers των βιβλιοπωλείων.
[...]
Καθετί, έχει το κοινό του και τίποτα δεν μπορεί να απευθυνθεί σε όλα τα target groups, διότι θα καταντούσε μια μέτρια σούπα που ο μάγειρας έριξε μέσα όλα τα γνωστά μπαχαρικά...
Και η βλακεία έχει το ταργκετ γκρουπ της, μάλιστα πολυπληθέστατο. Εδώ όμως μιλάμε για το άν μας συμφέρει, έξυπνους και βλάκες μαζί, να κάνουμε τη βλακεία πρότυπο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εγω αποθαρρυνα τη σταση σου απεναντι στον τροπο που βλεπεις το θεμα.
Εσύ έγραψες αυτό
---->Μπαγκς, κοψε την αυτοδιαφημιση, καντανταει αηδια. Με ολο το θαρρος ετσι? Εκει που παω να σε διαβασω, αρχιζω και βαριεμαι.Ελπιζω να μη δινεις αυτον τον αερα και στα βιβλια σου. Νασαι πιο ανοιχτομυαλος θελω. Και που ξερεις, οντας πιο ταπεινος ισως παρεις και το Νομπελ αφου το γλειφεσαι...
Λες δηλαδή ότι αν "γλειφόμουν" να γράφω όπως και η κυρία Μαντά, οπότε να βγάζω και όσα βγάζει κι εκείνη, και αν ξερογλυφόμουν για το Ελληνικό "νόμπελ" (συγγραφέας της χρονιάς) που θα μου το έδιναν μόνο άν έγραφα ότι και εκείνη, θα με εκτιμούσες περισσότερο. Θα με θεωρούσες πραγματικά ταπεινό, αφού θα αναγνώριζα (όσο και θα προσκηνούσα) ταπεινα την απόλυτη αξία, και θα κατέβαλα βέβαια όλες τις συγγραφίκες (και άλλες) μου δυνάμεις για να φτάσω αυτό το επίπεδο !
Αυτό το όνειρο θα ήταν πλήρως επιτρεπτό απο σένα, για οποιονδήποτε έλληνα συγγραφέα νεό ή παλαιότερο. Αφού μετά γράφεις...
..."καλό είναι να κάνουμε όνειρα πάντως. Δεν κάνω πλάκα ούτε ειρωνεύομαι "
Μα μόνο πλάκα κάνεις και ειρωνεύεσαι. Εχεις χαλάσει εντελώς το θέμα, πράγμα που ήθελες εξ αρχής. Αλλιλώς θα διάβαζες το βιβλίο μου και, όπως ήρθαν οι άλλες χρήστριες και είπαν για τα βιβλία της κυρίας Μαντά, θα έλεγες και εσύ τη δική σου , και μάλιστα στο ανάλογο θέμα.
Σαν συγγραφέα θα με κρίνεις επι των βιβλίων μου. Αν και θα σου έλεγα να το αποφύγεις αφού αν εκτιμάς τόσο το ροζ μάλλον δεν θα σου αρέσουν. Με την ίδια λογική που εγώ διάβασα το Συμβιβασμό του Καζάν σε πέντε μέρες (είναι περιπου 1100 σελίδες στο σύνηθες φορμάτ των μυθιστορημάτων ροζ) όταν το Έρωτας σα Βροχή που ήταν 485 εκανα 1 μήνα και 20 μέρες ! Αφού έπρεπε να το διαβάσω για να διαμορφώσω άποψη, ευλογούσα τα σπάνια σημεία που ο λόγος πήγαινε κάπως, ώστε να μήν είναι τόσο φρικτή αγγαρεία για μένα.
Σαν χρήστης και αναγνώστης εχω (τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω) τα ίδια δικαιώματα με σένα. Αφού λοιπόν εσένα δεν σε απασχολεί ότι το Ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει πάρει ένα Νόμπελ ποτέ, τότε γιατί συμμετέχεις; Ανοιξε ένα δικο σου θέμα:
Εγκεφαλικό Τσίρκο-Mindcircus: " Βραβεία Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μια βλακεία και μισή;".
Αφού σε εκφράζει, έκφρασε το.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οχι, αντιθετως οταν χρειαζεται κι εκει που θεωρω πως χρειαζεται ειμαι πολυ ενθαρρυντικη.
Στο ροζ δηλαδή...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μη ζηλευεις παιδακι μου, καντο για σενα, πουλα πιπεριες και φατες μονος σου στην αναγκη, εσενα σου αρεσουν, αυτο εχει σημασια! Αυτο λεω τοση ωρα και ειδες επεσα και μεσα στο οτι τοχεις παρει προσωπικα και πατριοτικα.
Κάνεις τα πάντα για να αποθαρρύνεις τους παραγωγούς πιπεριάς. Υποπτο αυτό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιατι εχεις φαει τετοιο σκαλωμα με τη Μαντα συγκεκριμενα? Τοσο πολυ σε πειραξε που εχει περισσοτερες πωλησεις?
Γιατί απο εμένα τις πήρε; Δεν βλέπω ακόμη καποια σχέση μεταξύ του δικού μου (δυνητικού αφού ακόμη είμαι άγνωστος) αναγνωστικού κοινού και του κοινού της κ.Μαντά.
Απο εκεί και πέρα, το άν, σε μια αγορά που μπαίνεις πρώτη φορά, αγοράζουν μόνο ντομάτες κι εσύ πουλάς πιπεριές, ε δεν είναι λογικό να σε ενδιαφέρει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Διάβασα φέτος το καλοκαίρι "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι" της Μαντά. .....Με απογοήτευσε ο γραπτός της λόγος καθώς δεν παρουσίαζε κανένα ενδιαφέρον και θα το έβαζα άνετα στο πιο κακογραμμένο βιβλίο που έχω διαβάσει. Με κούρασαν οι τόσες λεπτομέρειες του σεξ και πως έτρεμαν οι πρωταγωνίστριες κατά τη διάρκειά του και πόσο έντονες επιθυμίες είχαν και πόσο ιδρωμένος ήταν ο άλλος και τι φορούσαν και τι της ψιθύρισε στο αυτί και τι πάθος και τι ουρλιαχτά και τι τι τι .. Διαβαζόταν άνετα, νεράκι, δε σε έκανε να αμπελοφιλοσοφείς, ούτε σου παρουσίαζε κάτι καινούργιο. Ήταν απλά ένα βιβλίο για να περνάς την ώρα σου ευχάριστα, χωρίς σκοτούρες και βαριές αναλύσεις. Αν ήταν να το κατατάξω σε ένα χρώμα οπωσδήποτε.. definitely pink!
και αυτό
Το μοναδικό βιβλίο της Μαντά που έχω διαβάσει είναι το "Βαλς για 12 θεούς", το οποίο τοποθετώ στο top 5 των χειρότερων βιβλίων που έχω διαβάσει. Η υπόθεση θυμίζει σαπουνόπερα, η γυναίκα παρουσιάζεται σαν έρμαιο των πόθων της, ο άντρας σαν μονόδρομος για την ευτυχία, οι διάλογοι τραγελαφικοί, απαίσιο βιβλίο. Συγγνώμη, αλλά δεν θεωρώ την Μαντά ανάλαφρη λογοτέχνιδα, επειδή το συγκεκριμένο υποτιμά άλλους που κάνουν κλάσεις ανώτερη δουλειά στο συγκεκριμένο είδος. Δυστυχώς πάντως σπάνια διαβάζω βιβλία που προσφέρουν ψυχαγωγία χωρίς να αγγίζουν την σαχλαμάρα, κυρίως στην ελληνική λογοτεχνία, καθώς υπάρχουν αρκετά καλά ξενόγλωσσα βιβλία που το κατορθώνουν. Από το να πάρω την Μαντά στην παραλία πάντως προτιμώ το Marie-Claire, περισσότερα θα μου δώσει.
όμως επειδή έχουμε και αυτό
---->Μπαγκς, κοψε την αυτοδιαφημιση, καντανταει αηδια. Με ολο το θαρρος ετσι?
Θα ήθελα να διευκρινίσω το εξής:
Αν αυτή τη στιγμή πουλούσα όσο η κυρία Μαντά, γράφοντας όπως και η κ. Μαντά δεν είναι προφανές ότι δεν θα άνοιγα ποτέ αυτό το θέμα; Πιστεύω ότι είναι απόλυτα κατανοητό αυτό απο εχθρούς και φίλους. Εκτός και αν οποιοσδήποτε εδώ πιστεύει ότι η κ. Μαντά παραπονιέται που δεν της έχουν δώσει το Νόμπελ ακόμη με αυτά που γράφει.
Εχοντας διαβάσει πλέον ενα βιβλίο, είμαι σε θέση να έχω προσωπική άποψη. Οι κριτικές που παρέθεσα των 2 συμφορουμιστριών, δεν έρχονται καθόλου μακριά απο αυτήν που θα έδινα κι εγώ για το "Ερωτας σα Βροχή". Τρια βιβλία λοιπόν, που έχουν αυτές τις κριτικές απο κάποιους όμως στην Ελλάδα πουλάνε τρελά. Στην Ελλάδα (μόνο) αυτά τα βιβλία ανέδειξαν τον/την συγγραφέα της χρονιάς το 2009!! Τι σημαίνει αυτό; Δεν σημαίνει κάτι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν μπορείς να κάνεις ένα search στο Google για τον Κοέλιο, παριστάνεις κι ότι δεν τον ξέρεις και ύστερα βγάζεις ολόκληρο αυτό το κατεβατό;[σημ: μιλάει για τον Κοέλιο] Δεν τον ξερω τον κυριο (παιζει να μου πεις οτι ειναι δικο σου το ονομα)αλλα ως σκεψη γενικα μαζι σου
ΠΗΓΗ
Εδώ το τι υπάρχει στο βιβλίο σου.(Αν δεν καταλαβα καλα και δεν ειναι δικο σου,πασο.Δε χρειαζεται να διαβασεις παρακατω,και η συγγνωμη απο μενα.)
Κι εδω αυτά που εκφράζεις στο φορουμ για το πως βλεπεις την αλληλεπιδραση ενος ομοφυλοφιλου με το συνολο (πχ οικογένεια).Στο πρώτο σχολιαζεις μια και κατ'εμε φτιαχτη ιστορια,αλλα οπως το λες,φαινεται οτι το οτι η κορη ειναι λεσβία,πρεπει να κανει εναν γονεα να σκεφτει σοβαρα.(τουλαχιστον),σαν να παιρνει ναρκωτικα για παραδειγμα.Το δευτερο δε χρειαζεται αναλυση.
Οι παραθέσεις μου και μόνο-δεν ξέρω αν τις θεωρείς-για μενα αποτελούν σχόλιο.Πραγματικό σχολιο επι του θεματος.Σχόλιο στο οτι κι εσυ για παραδειγμα,δε νομιζω πως γραφεις εντελως χύμα αυτο που σκέφτεσαι καθε φορα.
Απο κει και περα καθενας εχει τις αποψεις του περι συγγραφης,και θεωρει αλλα πραγματα σημαντικα οταν γραφει,ή πληρωνει για να διαβασει,και αλλα οχι.
Αν θελεις,μπορεις κι αυτο να το αποκαλεσεις σοφιστεία,δε θα το αντικρούσω.
Δεν θελω να δεχτω οτι ενα βιβλιο που θα αγορασω σε ανυποπτο χρονο θα με χαρακτηρισει για το τι ειμαι. Αγοραζω βιβλια για πολλους λογους ........
Πως μπορουν να με χαρακτηρισουν λοιπον τοσο ετεροκλητα βιβλια μεταξυ τους με αυτο που ειμαι?
Και όμως για κοίταξε.
Αγοραζω βιβλια για πολλους λογους
1) Γιατι καποιος γνωστος μου το συστησε (περιπτωση Μαντα ,Δημουλιδου).
Πρίν μιλήσεις μαζί τους για το περιεχόμενο του βιβλίου; Αυτό τότε είναι μια άποψη ζωής, κάτι απο αυτό που είσαι. Δηλαδή το "κάνω ότι κάνουν οι γνωστοί μου". Αν σου πούνε ότι το βιβλίο είναι ροζ θα το πάρεις; Αν σου πούνε ψέματα ότι είναι αριστούργημα, όπως θα σου έλεγε η Νεράιδα, την επόμενη φορά που θα σου συνιστούσε βιβλίο η Νεράιδα θα το διάβαζες;
2)Γιατι γινεται ντορος και θελω να εχω δικη μου αποψη(περιπτωση Κοελιο ,Μπραουν κτλ)
Κι αυτό πάλι είναι αυτό που είσαι. Θέλεις δηλαδή να σχηματίζεις προσωπικη άποψη. Άλλοι δεν ΄θέλουν και αγοράζουν τα μπεστ σέλλερ, μάλιστα ήδη προδιατεθειμένοι να τους αρέσουν, όπως και στους άλλους.
3)Γιατι ειναι βιβλιο συγγραφεα που εχω αγαπησει προηγουμενα εργα του (δεν σημαινει οτι θα μου αρεσει και το καινουριο)
Εδώ σαφώς η αγορά υποδηλώνει αυτο που είσαι, την προσωπικη σου άποψη.
4)Αγοραζω βιβλιο ειδικου ενδιαφεροντος με περιεχομενο που αναφερεται σε πραγματα που με αφορουν (μαγειρικη ,κηπος ,εγκυμοσυνη ,ψυχολογια εφηβων κτλ)
Επειδή ΕΙΣΑΙ, εγκυμονούσα, μαγείρισα, σου αρέσει ο κήπος, έχεις παιδιά έφηβους κοκ.
5)Αγοραζω βιβλια που αφορουν την δουλεια μου
Αυτό και άν είναι αυτό που είσαι
6)Αγοραζω ενα βιβλιο επειδη μου κεντρισε το ενδιαφερων ο τιτλος το εξωφυλλο το ονομα του δημιουργου (περιεργο αλλα μου εχει συμβει)
Και η περιέργεια φυσικά είναι αυτό που είσαι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο περίεργοι ούτε όλοι περίεργοι για τα ίδια πράγματα ούτε όσα τους κινούν την περιεργεια θέλουν όλοι, στον ίδιο βαθμό, να τα γνωρίσουν ή, πόσο μάλλον, τα αναζητούν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Aρχισε να το νομιζεις αν το ακολουθεις ως επάγγελμα.Το να μπορει να ταξιδεψει σε ενα δικο του κοσμο ειναι το πρωτο που θελει ο αναγνωστης απο ενα βιβλιο.
Υπάρχει αυτή η κατηγορία. Υπάρχει και η κατηγορία όμως αναγνωστών που θέλει να ταξιδέψει στο κόσμο που παρουσιάζει ο συγγραφέας.
Είδα ότι θέλεις να κάνεις τη συζήτηση σοφιστία. Και επειδή υπάρχουν και άλλοι, εγώ τουλάχιστον αποχωρώ μέχρι να υπάρξουν πραγματικά σχόλια επι του θέματος.τετοιο βιβλιο ειναι και ενα εγκυκλοπαιδικο ελληνικο βιβλιο?αυτο περιλαμβανεται?
ειδες που δεν ειμαστε αρκετα σαφεις?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ενταξει,,και εγω τοτε να λεω ολα τα αυτοκινητα Φιατ..
το βιλιο ειναι ενα γενικοτερο συνολο..που μπορει να γραφει τα παντα...
οχι μονο λογοτεχνια..
και πρεπει να το ξεκαθαρισουμε..γιατι λεμε "να διαβαζει ο κοσμος βιβλια και μερικοι εννουν μονο λογοτεχνια.."
να ειμαστε ακριβεις..
Εδώ μιλάμε για το πόσα ΒΙΒΛΙΑ ελληνικής παραγωγής, με πεζό λόγο, θα μπορούσαν να κερδίσουν ενα Νόμπελ. Είναι αρκετά ακριβές;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν νομίζω ότι έχει τη παραμικρή σημασία για την Κρίστυ το ότι εσύ και εγώ θα εννοήσουμε μάλλον με μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφορες την οπτική αναπαράσταση που μας έρχεται στο νου για το μουστάκι του Πουαρώ... !Δε μιλαω για το γεγονος αυτο καθε αυτο.Ακολουθα τη σκεψη μου και μη μενεις στο επιφανειακο.Σου λεει οτι ο αλλος εχει ωόδες κεφαλι,μουστάκι,και γουσταρει την απολυτη συμμετρία.Εγω κι εσυ φανταζομαστε το ιδιο πρόσωπο?Τι γινεται ομως αν δουμε Πουαρό στην tv?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
γιατι ταυτιζουμε το βιλιο με τη λογοτεχνια?
συνεχεια!
Γιατί στα βιβλία συνήθως βρίσκουμε τη λογοτεχνία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ούτε στο Ιντερνετ δεν έχεις μάθει να ψάχνεις ;Πάντως η Αγκάθα Κίστυ όπως και ο Σερλοκ Χολμς κάθε αλλο παρά βάζουν την φαντασία του αναγνώστη να δουλέψει και να τα φτιάξει κατα πώς θέλει εκείνος. Ισα ίσα, τα πάντα αποδεικνύονται μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας και αυτό αλλωστε είναι και η γοητεία των αστυνομικών. Αλλιώς δεν θα ήταν αστυνομικό θα ήταν , ακριβώς, ροζ.Δεν τον ξερω τον κυριο (παιζει να μου πεις οτι ειναι δικο σου το ονομα)αλλα ως σκεψη γενικα μαζι σου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μια στο καρφί....Ο Ελληνας συγγραφέας πλεον .....θα αναγκαστει να γράψει αυτο που ο εκδότης του νομιζει πως θα πουλήσει.
Και μια στο πέταλοΟταν κλειδι της επιτυχίας σου γινει το αν θα διαφημιστεις στο Alter,αρχισε να ανησυχεις.(γενικα μιλωντας)
(φυσικά αυτά ισχύουν μόνο για όσους συγγραφείς ενδίδουν)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κανενα νοημα αλλα παντα οσοι διαβαζουν δεν θελουν απαραιτητα να βγαλουν καποιο νοημα .Μπορει να θελουν να περασουν απλα την ωρα μπορει να θελουν να δουν κατι εξω τελειως απο την ζωη τους ...
Ποιό είναι ακριβώς που δεν θέλεις να δεχτείς; Ότι τα βιβλία που διαβάζεις χαρακτηρίζουν ποιά είσαι; Εστω εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου; Μα είναι ποτέ δυνατον αυτό; Τα βιβλία χαρακτηρίζουν το πως σκέφτεσαι, αν δεν σκεφτόσουν έτσι και σκεφτόσουν αλλιώς θα έπαιρνες το ένα βιβλίο αλλά κάποιο άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο προσωπικό και χαρακτηριστικό για μας απο τη σκέψη μας.
Κι αυτό λοιπόν που λές, το "κανένα νόημα" είναι μια σκέψη, μια στάση και θέση ζωής. Όσο για το άλλο, όλα τα βιβλία, άπαξ και δεν είναι η αυτοβιογραφία σου βέβαια, είναι κάτι έξω απο τη ζωή σου. Ομως το να αρέσει σε κάποιους αυτή η συγκεκριμένη βιβλιογραφία, που είναι έξω απο την ίδια την ζωή , είναι και αυτό μια θέση ζωής.
Μάλιστα εδώ πρέπει να αναφέρουμε τα παραμύθια και βέβαια το φαντασυ. Είναι λογοτεχνικά είδη που είχαν πάντα μια ειδική σύμβαση με τον αναγνώστη. Οτι δηλαδή μαγικά θα συμβούν. Ομως πάλι, αν παρατηρήσετε, στα καλά τουλάχιστον τέτοια έργα, δεν θα συμβούν μαγικα ίσα για να σώσουν μια πλοκή που έχει φτάσει σε αδιέξοδο.
Προφανώς λοιπόν, αν η Κλαίλια, το τράβαγε κι άλλο πάνω στην ατέλειωτη δειλία, καταστροφικότητα και αναποφασιστικοτητα της, και έφτανε τον καημένο τον Παυλο απο 55 που είναι στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, στα 65, μέχρι να αποφασίσει τελικά να τον παντρευτεί, όσο εκνευριστικό και άν ήταν για τον αναγνώστη, το συγκεκριμένο μύνημα που απορρέει απο το βιβλίο αυτό θα γινόταν δυνατότερο:
Μην περιμενεις να περάσει όλη σου η ζωή για να παραδεχτείς τα λάθη σου.
Ωραίο, όμορφο σαν νόημα, όμως πρέπει και να στέκει για να μπορέσει να σου μιλήσει. Και κανένα νόημα δεν βγαίνει μόνο του σε ένα βιβλίο, βγαίνει εκ των πραγμάτων μαζί με άλλα, πανω στα οποία στηρίζεται.
Προφανώς λοιπον το νόημα του Ερωτα στη Βροχή θα ήταν αδύνατον άν ο Παύλος δεν περίμενε την Κλαίλια. Απαραίτητη στήριξη για να βγεί το ένα νόημα είναι και το άλλο. Οτι ο Παύλος ήταν επίσης αυτοκαταστροφικός δειλός και ματαιόδοξος, αποφασισμένος να χαραμίσει και όλη του τη ζωή του μέχρι να αποφασίσει η Κλαίλια. Και ότι αυτό είναι αγάπη.
Εδώ εργόμαστε στο ζουμί. Τα ερωτικά μυθιστορήματα ΟΛΑ λένε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τι είναι αυτό που το λένε αγάπη. Αγάπη π.χ. θα μπορούσε να είναι και η Κλαίλια να κάνει την καρδιά της κόμπο, και να πάει να βρεί τον Παύλο, όσο και άν φοβόταν την απόρριψη του. Αντί να τον αφήσει 27 χρονια να γεράσει πρώτα. Αν είναι δυνατόν, αυτό είναι αγάπη;
Ακόμη μεγαλύτερη αγάπη θα ήταν η Κλαίλια, ευγνώμων που την είχε σώσει ο Παύλος από βέβαιη κατάρρευση, την οποία εκείνη κυνηγούσε με νύχια και με δόντια, να μην τον αφήσει καν να φύγει, σε πείσμα όλων των φόβων της. Ομως και αυτό, ότι η αγάπη είναι θάρρος, είναι πάλι ένα νόμημα που το επικοινωνεί ή όχι ενα βιβλίο. Αφού ας πούμε το Ρωμαίος και Ιουλιέτα υποβάλλει στους αναγνώστες του ότι η μεγάλη αγάπη οδηγεί στην απώλεια.
Κάθε συγγραφέας λοιπόν πλασσάρει ένα νόημα μέσα από τα βιβλία του, όμως ακόμη και ότι, το νόημα είναι ότι δεν υπάρχει νόημα, αυτή η αίσθηση ότι κάθε Κλαίλια και κάθε Παύλος είναι έρμαια του Θεού και των συμπτώσεων είναι πάλι ένα νόημα. Και είναι ενα σημαντικό νόημα. Γιατί αν θέλουμε τους ανθρώπους να αγαπούν, πρέπει να αποφασίσουμε: η αγάπη είναι ευθύνη δική μας ή των συμπτώσεων που θα περιμενουμε ο Θεός ή οι άλλοι να δημιουργήσουν γύρω μας; Οσο εμείς μάλιστα θα κάνουμε τα πάντα για να την καταστρέψουμε;!
Γιατί, (και έτσι καταλήγει σε κάθε λογοτεχνικό έργο), αν αυτό που δείχνουν αυτός ο ήρωας ή αυτή η ηρωίδα, άσχετα αν τους λένε Ρωμαίους, ή Κλαίλιες, είναι η αγάπη, τότε αυτόματα δημιουργείται η εντύπωση ότι οι άλλοι, αυτοι όλοι που δεν θα τα έκαναν έτσι, είναι οι εχθροί της. Αγαπούν λιγότερο ή ποιος ξέρει τι.
Ομως η Ιουλιέτα, μπορούσε, αν τον αγαπούσε τόσο το Ρωμαίο, αν μη τη άλλο να μη βιαστεί τόσο να τον καταδικάσει για πεθαμένο στην αντίληψή της. Γιατί κάποια που θα αγαπούσε τον Ρωμαίο της, δεν θα δεχόταν με τίποτα ότι εκείνος είνα νεκρός, μέχρι να της το αποδείξουν πέρα απο κάθε αμφιβολία Θεοί και δαίμονες. Θα του έκανε τεχνιτή αναπνοή, θα κινούσε γή και ουρανό για να τον επαναφέρει . Για να ζήσουν μαζί, όσο καλύτερα και όσο περισσότερο γίνεται. Κι αυτό επίσης κάποιοι το λένε αγάπη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Οχι δεν μου αρεσαν και το εχω ξαναπει
Βλέπεις; Γιαυτό δίνεις μάχες, έχεις προβληματισμούς και αναζητάς λύσεις. Όλα τα βιβλία δείχνουν τους αναγνώστες τους και όλοι οι αναγνώστες είναι η σκέψη που εκφράζουν τα βιβλία που αγαπούν.
Ας πούμε η ηρωίδα στο βιβλίο που διάβασα της κ. Μαντά. Δεν θα το πιστέψετε ομως δεν έχει το παραμικρό προβλημα. ΟΛΑ της τα προβλήματα τα προκαλεί απο το Α έως το Ω η ίδια ! Πανέμορφη είναι και παμπλουτη και όμως καταφέρνει να καταρημάξει τη ζωή της με αξιοθαύμαστα καταστροφικες επιλογές πρός τις οποίες, προσέξτε, δεν την πιέζει πάλι τίποτε ! Εχει και δυο υπηρέτες σαν τα σκυλιά να τρέχουν σε κάθε επιθυμία της και φυσικά πίσω απο την κάθε χαζομάρα της.
Τι νόημα μπορεί να έχει αυτο για σένα, για μένα για οποιονδήποτε αγωνίζεται έστω και ελάχιστα για τη ζωή του; Οποιαδήποτε ηρωίδα στη δική σου θέση, Κατερίνα, με τα μυαλά της ηρωίδας της κ. Μαντά, θα είχε πεθάνει πολύ πρίν την σελίδα πενήντα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ο έρωτας και ο πόλεμος είναι τα πάντα στη ζωή. Πολεμος για τις αξίες, έρωτας ανάμεσα σε όσους πιστεύουν σ'αυτές τις αξίες. Προδοσία για όλους ή απο όλους τους υπόλοιπους. Χίλια πράγματα μπορούν να ειπωθούν γύρω απο αυτά και ίσως όλα όσα αξίζει να ειπωθούν ή να τραγουδιστούν.οι πιο γνωστες γυναικες συγγραφεις (ακομα και οι "κλασικες" με "καλη" γραφη οπως οι μπροντε πχ) γραφουν για τον ερωτα. τυχαιο?
Οπότε δεν είναι ο έρωτας που κάνει ενα βιβλιο ροζ. Ροζ το κάνει η συνταγή. Αν είχατε ασχοληθεί λίγο με το γράψιμο θα μένατε έκπληκτοι πόσο εύκολα μπορείτε και εσείς με αυτή τη συνταγή, να γράψετε ένα μπεστ σέλλερ.
Αν μου αρεσαν δηλ τα βιβλια της Μαντα θα ειμουν ολα οσα αναφερεται δεν νομιζω
Σου αρέσουν;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αν το βασικο των ροζ ειναι το χαμηλης ποιοτητας σεναριο και ο ευπεπτος τροπος γραφης, τοτε φανταζομαι θα ξεχωριζουν ευκολα από άλλα βιβλια κοινωνικά-δραματικα, ετσι δεν ειναι ;
Εκεί πιστεύω ότι υπάρχει κάποια διαμάχη εδώ στην Ελλάδα. Στο εξωτερικο ειναι μάλλον καθορισμένη η κατηγορία. Δεν θεωρούν ας πούμε την Τζακυ Κόλλινς την σύγχρονη Τζειν Οστιν. Ποτε δεν θα γίνει ούτε στο ελάχιστο αυτή η παρανόηση. Εδω Θέλουν να εμφανίσουν αυτά τα βιβλία σαν κοινωνικά-δραματικά.
Ομως οι παραπομπές που μπορεί να κάνει ο αναγνώστης στην πραγματική ζωή, είναι ανύπαρκτες εξαιτίας ακριβώς των απίθανων συμπτώσεων. Τα βιβλία αυτά είναι γραμένα απο την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή με τη λογική ότι το καλό κερδίζει πάντα. Είναι ενα ελπιδοφόρο μήνυμα όπως καταλαβαίνουμε όλοι, και ο Ροκυ μποιρεί να έχει δεχτεί 158 θατατηφόρα για κάθε άλλον (και τον Απολλο) κτυπήματα όμως στο τέλος τσακίζει τον Ρωσο κακό γίγαντα και φοράει την αμερικάνικη σημαία μέσα στη Μόσχα !
Το ζήτημα είναι ότι αυτά τα βιβλία μπορούν να ικανοποιήσουν μόνο άτομα που δεν έχουν κάποια πραγματική μάχη να δώσουν οπότε δεν τους ενδιαφέρει και πώς να τη δώσουν. Χαλαρά άτομα χωρίς προβλήματα ή προβληματισμούς. Οτι και να γράφει ο συγγραφέας δεν τους ενδιαφέρει, και θέλουν μάλιστα να παραμείνει και έτσι, κι ας διαβάζουν χίλιες σελίδες. Είναι πλούσιες νοικοκυρές, ή σνόμπ, που αγοράζουν ακριβώς όπως είπε η Νεράιδα, κάτι ευχάριστο για την παραλία.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι οι αργόσχολοι/ες σνομπ, είναι η μεγαλύτερη μερίδα της αναγνωστικής αγοράς. Ολοι οι άλλοι έχουν τόση τρεχάλα για την επιβίωση που δεν έχουν κάν καιρό για διάβασμα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θα έλεγα ότι είναι ο τρόπος γραφής, και η πλοκή, η ποιότητα τώρα της γραφής διαφέρει. Ομως η συνταγή ειναι η ίδια. Ας πούμε βασικό σ'αυτά τα βιβλία είναι οι απόλυτα εξωφρενικές συμπτώσεις. Βεβαια πρώτος διδάξας της σχολής αυτής ήταν ο Τολστόι, στο Πόλεμος και ΕιρήνηΔλδ αυτα τα ροζ καθοριζονται ως τετοια απο τη βασικη πλοκη ; Ή απο τον τροπο και την ποιοτητα γραφης ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεξιά αριστερά το άκουγα, σε συζητήσεις, σχόλια σε φορουμς, τέτοια, δεν το είδα σε κριτική του Ιν τζι αρ αν αυτό ρωτάς.Λες οτι "τα χαρακτηριζουν" ετσι. Ποιοι ; Αξιολογες πηγες ή ασχετοι ;
Εγώ αυτό που διάβασα το βρήκα ολόιδιο με τα 2-3 άρλεκιν που είχα διαβάσει τότε.Και αφου οι ιδιες το αρνουνται, και πηρες να εχεις αποψη, ποια ειναι η δικη σου ;
ακριβώς έτσι κυκλοφορούσαν, τότε που ήμουν μικρός τα έλεγαν βιπερ νορα.Για τα εξωφυλλα δεν εννοουσα τσοντα, αλλά, να, ειχαν συνηθως καποιον ανδρα με φαρδιες πλατες και ανοιχτο πουκαμισο να κραταει μια γυναικα,κλπ,κλπ.
Τα αρλεκιν Λορι ειχαν κατα βαση το ιδιο θεμα σε παραλαγες. Εκεινος παντα πλουσιος γοητευτικος με τετραγωνο και παντα θεληματικο πηγουνι!!!!!!!!!!!!!! με λακακια σκληρος στην επιφανεια αλλα μαλακος σαν λουρμπακ στο βαθος .Σαγηνευτικος αλλα επικυνδυνος που κανει την ηρωιδα (παντα μικρη ομορφη κουβερναντα συνηθως η γραμματεας) να τρεμει μπροστα του (σαν ζελεδακι ενα πραγμα) να τον αγαπα με παθος να τον σκεφτεται τα βραδια αγνα και αδολα και στο τελος να του προσφερει οτι πολυτιμοτερο εχει διπλα σε ποταμακια ,στα μωσαικα διπλα στην πισινα , στους σταβλους που εχει τα αλογα γιατι ειναι και αθλητικος μην το ξεχναμε........
Επίσης το βασικό κόσνεπτ πάντα ίδιο. Η ηρωίδα παρότι πανέμορφη και πανέξυπνη, την πατάει απο τον τύπο, όστις την εκμεταλλεύεται σεξουαλικά, εκείνη ανακαλύπτει την προδοσία του, έτσι νομίζει, όταν εκείνος, ένεκα του σκοτεινού παρελθοντος του που τον κατατρέχει, την κοπανάει. Ομως γυρίζει πάντα πρίν το τέλος του βιβλίου και ζήσαν αυτοι καλά κι οι συγγραφείς τους καλύτερα.
Και μη ξεχνάμε την Κορνουάλη. Τρια διάβασα και τουλάχιστον δυο θυμαμαι ότι κατέληξαν στην Κορνουάλη. Μα καλά βιομηχανία είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nα ρωτησω κατι ως ασχετος ; Τα ροζ που λετε, ειναι εκεινα τα άρλεκιν που ειχαν εξωφυλλα αισθησιακα και ειχαν επισης αισθησιακες περιγραφες ; Εγω εκεινα εχω υποψιν μου. Και το Βιπερ τι ειναι ; Αλλη κατηγορια ;
Παντως αν λετε αυτα, τοτε εκεινα που εχουν μια ιστορια λιγο σαπουνοπερα, λιγο στυλ βιογραφικο και ειναι κοινωνικο-δραματικου περιεχομενου, για πχ καποια σχεση, για κατι με κεντρο τον ανθρωπο, για τη ζωη καποιου...ε δε νομιζω οτι ειναι ιδια κατηγορια.
Λοριεν, εγώ δεν είχα ιδέα τι είναι ροζ. Ερχόμενος εδώ απο πέρισυ που λειτουργώ σαν επαγγελματίας, ασχολήθηκα με το τί πουλάει στον Ελληνικό χώρο. Διάβασα σε αρκετές μεριές ότι της κ. Μαντά και της κ. Δημουλίδου τα χαρακτηρίζουν τα κατ'εξοχήν έτσι.
Της κ. Δημουλίδου δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο, της κ. Μαντά διάβασα αυτό τώρα ακριβώς για να δώ πως είναι αυτό το λογοτεχνικό είδος. Βεβαια και τα αρλεκιν τα έλεγαν έτσι,όμως διάβασα σε συνέντευξη της κ. Δημουλίδου ότι αρνιόταν τον τίτλο τόσο για τα δικά της βιβλία όσο και για της κ. Μαντά. Οπότε πήρα κι εγώ ένα για να σχηματίσω δική μου γνώμη.
Σχετικά με τα άρλεκιν, και τα βιπερ νορα, δεν θυμάμαι να είχαν τόσο αισθησιακά εξώφυλα. Δεν ήταν τσόντες δηλαδή. Θα έλεγα ότι όλα αυτά ήταν κυρίως... γλυκερά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ναι εχετε δικιο ειναι μεγαλος ως τιτλος αλλα απο την αλλη το ροζ ειναι λιγο υποτιμητικο η καποιοι το βλεπουν ετσι εγω εθεσα μια ιδεα αλλα το θεμα ειναι δικο σας οποτε εμμεσα πεταω το μπαλακι για να προχωρησουμε παρακατω
Η Νεράιδα δυστυχώς πολύ συχνά γειώνει θέματα. Να τώρα πάλι μας κόλλησε στο άν είναι ή δεν είναι ροζ τα βιβλία της κ. Μαντά. Επι τη ευκαιρία το Ερωτας σα βροχή, είναι ροζ, έχει ροζ εξώφυλο. Το τί ακριβώς της είπε της Νεράιδας το βιβλίο, ακόμα να μας το πεί, κόλλησε η βελόνα στο τίτλο του είδους γραφής.
Αναφέρομαι στην Νεράίδα διότι, σαν φανατική του είδους, μπορεί σίγουρα καλύτερα απο κάθε άλλον να μας περιγράψει, τι της έδωσε εκείνης προσωπικά η ανάγνωση αυτών των βιβλίων ( των [[βιβλία που είναι γραμμένα με πιο εύκολο τρόπο γραφής επειδή στοχεύουν στο να πουλήσουν πιο πολύ] μέχρι να συμφωνήσουμε στον πολυπόθητο τίτλο) ώστε να τα διαβάσει ολα!
Για να προχωρήσουμε λοιπόν ας δώσουμε άλλο μονοολεκτικό τίτλο στα [βιβλία που είναι γραμμένα με πιο εύκολο τρόπο γραφής επειδή στοχεύουν στο να πουλήσουν πιο πολύ] ; Ποιον θα προτιμούσες εσύ Νεράιδα. Διάλεξε εναν και πές τον μας. Ωστε μετά ελεύθερα και χωρίς να θίγεσαι να μας πείς και τι σου δίνουνε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ε ναι. Εσυ οπως μας είπες έχεις διαβάσει ολα τα βιβλία της Λένας Μαντά. Και της κυρίας Δημουλίδου να υποθεσουμε επίσης;Ναι καλε μου, αλλα εγω δεν ειμαι εσυ...
Διαφορετικοι ανθρωποι, διοφορετικος τροπος σκεψης, αντιδρασης και δρασης...
Αλλα ειναι γραμμενα με καταθεση ψυχης και αλλα με πιο ευκολο τροπο γραφης που στοχευει στο να πουλησει πιο πολυ? Και κατα ποσο αυτο μπορει να κερδισει Νομπελ?
Κατι τέτοιο. Δεν θα ήταν πιο απλό να το ονομάζαμε αυτό Ροζ; Για ευκολία. Ή μήπως, επειδή όπως μας είπε η φίλη μας η Νεράιδα, είναι ιδανικά για την παραλία να τους δώσουμε άλλο μονολεκτικό όμως πάλι ορισμό. Τα παραλιακά ας πούμε, ή τα μπλέ; Κάπως ώστε να μήν χρειάζεται κάθε φορά που θα θέλουμε να αναφερθούμε σ'αυτά να ενθέτουμε ολοκληρη την συνθήκη. Δες πώς μοιάζει
Τα (εδώ μπαίνει η συνθήκη αντί για το μονολεκτικό ορισμό) [βιβλία που είναι γραμμένα με πιο εύκολο τρόπο γραφής επειδή στοχεύουν στο να πουλήσουν πιο πολύ] .... κλπ....
Δεν είναι κάπως μεγάλο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σου απαντησα προηγουμενως οτι δε θα συνομιλησω με καποιον που θεωρει "ροζ" τα βιβλια της Λενας Μαντα. Σιμπλ ας δατ...
Καλά και τον Κνούτ Χαμσουν τον λένε Ναζί όμως αυτό δεν θα με εμπόδιζε να συζητήσω μαζί σου για τα βιβλία του αν τον έλεγες και εσύ έτσι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εχω διαβάσει άρλεκιν και τουλάχιστον αυτό που διάβασα της κ. Μαντά, το ερωτας στη βροχή, θα το έλεγα πανομοιοτυπο με άρλεκιν ή βιπερ νορα της εποχής μου.
Καταρχας, εχω διαβασει ολα τα βιβλια της Μαντα. Η καλυτερη παρεα στην παραλια...Διοτι πλεον λογω χρονου και λοιπων δραστηριοτητων κατα κυριο λογο διαβαζω καλοκαιρια και στην παραλια που καθομαι με τις ωρες.
Κατα δευτερον, ειναι χαρακτηριστικο για τι πραγμα ακριβως? Για να μιλησεις περι ροζ?
Αν θες ροζ ασχολησου με τα αρλεκιν που ουδεμια σχεση εχουν με τα βιβλια της Λενας Μαντα.
Και τελος, δεν προκειται να λαβω μερος σε μια συζητηση που θεωρω πως ξεκιναει απο λαθος βαση.
Για μενα τα βιβλια της δεν ειναι καθολου ροζ.
Οποτε, καλησπερα σας & καλη συνεχεια!
Εσυ δεν το βρίσκεις. Οκ. Ας επικεντρώσουμε σ'αυτό το ένα βιβλίο γιατί εγώ δεν έχω διαβάσει άλλα. Τι θα έλεγες ότι κάνει η κυρία Μαντά τόσο καλά; Εγώ έχω μια άποψη, όμως με ενδιαφέρει η δικιά σου αφού προφανώς είναι πολύ πιο προχωρημένη όπως εχεις διαβάσει όλα της τα βιβλία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συμπέρασμα: Η Νεράιδα έχει δίκιο, η κυρία Μαντά είναι πολύ καλή σ'αυτό που κάνει. Το θέμα είναι τι νομίζει η Νεράιδα ή ο κάθε αναγνώστης ότι κάνει; Θα είναι ευτυχής σύμπτωση αν εχεις διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο Νεράιδα, γιατί είναι πιστεύω χαρακτηριστικό. Απαντώντας στο τι ακριβώς κάνει ενας απο τους κύριους αντιπροσώπους του είδους αυτού γραφής, πιστεύω θα μπορέσουμε και να απαντήσουμε αν πραγματικά το Ροζ έχει να δώσει κάποιες απαντήσεις στην ανθρώπινη ψυχή ή όχι.
Φυσικά στην άποψη ότι το Νόμπελ δίνεται στα βιβλία που γαληνεύουν την ανθρώπινη ψυχή και της δίνουν απαντήσεις δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουν όλοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Φυσικα και εμεις εχουμε τον πρωτο ρολο στην ζωη μας οκ ειναι πολυ ευκολο να μεταθετεις τις ευθυνες σου σε αλλους κοινωνια θεο κτλ αλλα και τελειος γελοιο ....
Επειδή ομως είναι πολύ εύκολο όπως είπες, αποτελεί "εγκεφαλικό ναρκωτικό" . Με τον ίδιο τρόπο που φαίνεται πιο εύκολο να κατακτήσεις την ευτυχία με την ηρωίνη ή την κόκα, απ'ότι πραγματικά με διάφορα πράγματα που θα κάνεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ωραια... Ακριβως αυτο δεν λεμε (σχεδον) ολοι σε παμπολλα ποστ και θεματα??? Βεβαια υπαρχει κοσμος που δεν υποβαλλει αυτο που διαβαζει σε κριση και το δεχεται a priori... Αλλα τι μπορεις να κανεις για αυτους??
Νομίζω οτι δεν μπορεις να κανεις τιποτα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Εγω απλα σαν αναγνωστης θα αντισταθω στο να γινω αυτο που θελει αν αυτο που διαβασα δεν με καλυπτει ως κατερινα η θα παραδωθω χωρις ορους αν αυτο που διαβασα με καλυπτει μου ταιριαζει.
Είδες; Το μόνο που μετράει είναι αυτό που κάνουμε εμείς !Εμείς κτίζουμε ή γκρεμίζουμε τον κόσμο, ολα τα άλλα είνα αφορμές ή δικαιολογίες αν θες. Ομως συν Αθηνά και χείρα κίνει. Ο Θεός δεν θα τα χαλάσει ούτε θα τα φτιάξει όλα. Παίζουμε πολυ περισσότερο ρόλο, κάθε ένας μας, απ' όσο νομίζουμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
το βιβλιο ειναι ενα χαρτι..τι γραφεις πανω ειναι το θεμα.. δεν ειναι μονο λογοτεχνια το βιβλιο..
εγω εχω διαβασει πολλα βιβλια,,πολυ λιγη ομως λογοτεχνια..
Εδω πρέπει να πώ ότι ορισμένα πράγματα που διαβάζετε, μπορει να μην σας φαίνονται σαν τέχνη, ομως είναι. Αφού πολύ έντεχνα περνούν μια θέση. Ετσι θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα Νεράίδα , ότι η κυρία Μαντά είναι κορυφαία στο είδος της. Άλλωστε το δηλώνει και η ίδια οπως είδα σε συνεντεύξεις της , αγαπημένη της φράση είναι " Οταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει".
Το θέμα είναι λοιπόν πόσοι αγαπουν αυτό το δόγμα όσο και η κάθε Νεράιδα; Είναι σοβαρο κι ας φαίνεται επιφανειακό. Ολοι θα πεθάνουμε. Κι εσείς και εγώ και όλοι. Ολοι είμαστε, κατα κάποιο τροπο, καταδικασμένοι, απο έναν Θεό που στο τέλος τέλος θα κάνει το δικό του, θα μας πάρει δηλαδή τη ζωή. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός είναι άδικος ούτε βέβαια ότι οι πράξεις οι δικές μας δεν μετρούν. Στην πραγματικότητα, μόνο ότι κάνουμε εμείς μετράει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Διαβαζοντας κατι σκοτεινο το μυαλο σου θα ακολουθησει πιο σκοτεινες διαδρομες ,ακομα και αν δεν εισαι αυτο που λεμε σκοτεινος τυπος σε αυτη την περιπτωση ειδικα θα εκπλαγεις που το μυαλο σου ακολουθει ευκολα και γρηγορα σκοτεινους δρομους ειδικα αν το βιβλιο σε παρασυρει με την γραφη του. Και αυτο μονο σαν καλο μπορω να το δω γιατι θα δεις οτι υπαρχουν εν δυναμη παντα και αλλοι δρομοι που ποτε δεν τους ειχες σκεφτει.
Τελειονοντας ομως το βιβλιο τελειωνει και η διαδρομη σου επιστρεφεις στις γνωστες διαδρομες μονο που τωρα ξερεις οτι υπαρχουν κ αλλες ασχετα αν θες να τις περπατησεις η αν τις καταδικαζεις.
Κερδος δεν ειναι?
Το ζ'ήτημα είναι τι κάνεις εσύ. Οχι οι καταστάσεις στις οποίες μπλέκεις, είτε πραγματικά, στη ζωή σου, ειτε νοητικά, στη ροή οποιουδήποτε βιβλίου. Όμως αν ένα βιβλίο, με τη ροή του, προσπαθεί να σου επιβάλει ότι 'τίποτα δεν μπορείς να κάνεις, τίποτα δεν εξαρτάται απο σένα, όλα θα τα κάνει, άν τα κάνει, ο Θεός αυτό ναι, είναι ενα σκοτεινό μύνημα. Απέναντι στο οποίο ή κλείνεις το βιβλίο, ή το τρώς έτσι όπως είναι.Και γίνεσαι μετά ένα άβουλο ζώο. Που πιθανότατα θα αγοράσει και το επόμενο βιβλίο. Αφού ποιός δεν θέλει να μήν φταίει σε τίποτα; Και για όλα να φταίει ο Θεός και η άτιμη η τύχη;
Όμως ελα που δεν είναι έτσι. Σωστα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ολα ομως κρυβουν πραγματα σκοτεινα και η αγαπη ειναι πολλες φορες σκοτεινη μαυρη καταστροφικη με μια εννοια και ακρως ενδιαφερουσα σε αυτη την μορφη της δεν ειναι παντα ροζ για να μην πω ποτε δεν ειναι ροζ στην κανονικη ζωη αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ενα βιβλιο θα σε παρασυρει με την σκοτεινοτητα του.
Η θέση που καταλήγει ο αναγνώστης, ή για να μιλάμε με ειλικρίνεια, θέλει να τον καταλήξει ο συγγραφέας, είναι αυτή που είναι ή δεν είναι σκοτεινή. Οχι τα διαδραμματιζόμενα. Σημασία έχει οι άνθρωποι εν μέσω πολύ σκοτεινών συνθηκών, αν αναδεικνύουν μια διαφορετική στάση ζωής και όχι τόσο οτι τα σκοτεινά πράγματα και καταστάσεις, υπάρχουν. Κάτι τέτοιο δείχνω στο πιο πρόσφατο βιβλίο μου που θα μπορούσε να είναι μια αληθινή ιστορία.
Το πραγματικα σκοτεινο ειναι το μυαλο που ειναι ετοιμο να σκεφτει σκοτεινα...
Μπορεις να διαβασεις κατι που υποτιθεται θα σε κανει να σκεφτεις σκοτεινα κι εσυ θα το διαβασεις γελωντας καθως θα μπορεις να κρινεις αν πραγματικα αξιζει να σκεφτεις ετσι ή αν λεει μπουρδες...
Τα μυαλά διαμορφώνονται, αλίμονο....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ελα βρε Αγγελε εχεις δει πολλα τετοια βιβλια με οδηγιες πως να σνιφαρεις την κοκα? τι ειναι αυτο τωρα οκ υπαρχουν πιο σκοτεινα βιβλια με ποιο μαυρους ηρωωες πιο σκοτεινες ιστοριες αλλα αυτα νομιζεις οτι μπορει να αλαξουν αυτο που εισαι δεν νομιζω να σε τρομαξουν ναι οκ αλλα μεχρι εκει.
Οσο για τα βιβλια που αναφερονται σε σατανισμο κτλ αναφερονται σε ειδικο κοινο το οποιο εχει ειδη στραφει εκει απο αλλους παραγοντες και οχι απο ενα βιβλιο.
To πραγματικά σκοτεινό είναι αυτό που σε κάνει να σκέφτεσαι σκοτεινά...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Διαβάζοντας ενα βιβλίο μπορεί κάποιος να δεί μέσα του τη θέση του βιβλίου. Αν αυτή υπάρχει θα ξεπηδάει παντού και διαρκώς μέσα απο το βιβλίο. Οι επιδέξιοι συγγραφείς, οπως σίγουρα ειναι η κυρία Μαντά, όχι μονο έχουν μια θέση, που στοχεύει σε συγκεκριμένο κοινό, τη διατηρούν κιόλας σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου τους.
Ας πούμε μια θέση βιβλίου μπορεί να είναι "η ομορφιά και η εξυπνάδα οδηγούν στην απώλεια". Ή "ο μεγάλος έρωτας οδηγεί στην καταστροφή". ή "οι άνθρωποι είναι έρμαια στα χέρια του Θεού". Θα πεί κανείς τι σόι νόημα έιναι αυτό και ποιός θα το αγόραζε; Και όμως ακόμα και με πλείστα όσα ακροβατικά, αν εκβιάζει ο συγγραφέας στις θέσεις του, οι αναγνώστες θα τα δεχθούν πιστεύω ευχαρίστως αρκεί, να αναδεικνύει το βιβλίο την προσωπική τους θέση για τη ζωή.
Εκεί πιστεύω ότι γίνεται ο διαχωρισμός του ροζ, απο το αισθηματικό βιβλίο και βέβαια απο τα αριστουργήματα. Το ροζ αδιαφορεί εντελώς για το αν "θα μπορούσε πραγματικά να συμβεί;" Η ηρωίδα μπορεί να εμφανίζεται πανέξυπνη και θεικά όμορφη, μάλιστα συνάμα και άψογου χαρακτήρα και παμπλουτη, εν τούτοις θα διαλύσει όλη της τη ζωή, σε μια απίστευτη διαδρομή επαναλαμβανόμενης βλακείας, και λαθών επι λαθών που δεν θα τα έκανε ούτε μωρό παιδί. Παρά που η ίδια εμφανίζεται το απόλυτο στάνταρντ ποιότητας χαρακτήρα, θα δώσει ας πούμε τα πάντα σε έναν άθλιο ψεύτη, που μέχρι να πεθάνει θα της λέει ψέματα, κι εκείνη ακόμη θα σκιρτά η καρδιά της γι'αυτόν.
Και λέει κάποιος άλλος αναγνώστης. Μα είτε είναι ηλίθια, και ποταπού χαρακτήρα, και γι'αυτό μπλέκει με το ρεμάλι παρα που είναι πανέμορφή, είτε δεν είναι καθόλου όμορφη, οπότε ο άλλος δεν την λογαριάζει, είτε δεν είναι καθόλο πλούσια και προσκολάται πάνω του γιατί εκείνος είναι είτε ,είτε , είτε... Αναζητά δηλαδή ο αναγνώστης κάπόιες λογικές δικλείδες δια μέσου των οποίων, θα μπορούσε να "ταξιδέψει" και ο ίδιος μέσα σ'αυτό το μυθιστόρημα και να συμμετέχει σε κάποιον απο όλους τους ρόλους. Δηλαδή το αν "θα μπορούσε πραγματικά να συμβεί".
Πίστευα κι εγώ, πρίν ασχοληθώ επισταμένος με το "τι πουλάει", και από όσα βιβλία είχα διαβάσει, ότι οι αναγνώστες θα εκνευρίζονταν πολύ απο μια διαρκή παράθεση εξωφρενικών γεγονότων, ίσα για την ανάδειξη μιας θέσης. Ομως ήρθε ο Αλχημιστής να ανατρέψει αυτή μου την αντίληψη. Ενα βιβλίο που όταν έμαθα, αφού το διάβασα, ότι ο συγγραφέας του διαφήμιζε ότι το είχε γράψει σε 14 μέρες, δεν εξεπλαγην καθόλου. Πόσες περισσότερες μέρες να χρειαζόταν; Με λίγες απλές συμβουλές θα μπορούσατε ενα παρόμοιο βιβλίο να το γράψετε οποιοσδήποτε απο εσάς στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Λοιπόν δεν ξέρω αν έτυχε εγώ να το δώ στον Κοέλιο πρώτη φορά, ή ήταν ο ίδιος που την ανακάλυψε, αλλά υπάρχει μια συγγραφική θέση που κάνει τα πράγματα πανεύκολα. Ειναι αυτή που λέει "Τίποτα δεν έχει πραγματικά σημασία, όλα θα γίνουν μονο αν το θέλει ο Θεός" . Οπως όλοι καταλαβαίνουμε, τηρώντας ακριβώς αυτή τη θέση, ενας συγγραφέας απαλλάσσεται αυτομάτως απο κάθε υποχρέωση να τηρεί το αν θα μπορούσε πραγματικά να συμβεί. Αδιαφορεί ακομη και για την ίδια του τη πλοκή που έχει φτιάξει μέχρι οποιοδήποτε σημείο του βιβλίου. Αφού, αν το θέλει ο Θεός, Θεός είναι και οτιδήποτε μπορεί πραγματικά να συμβεί.
Οπότε, όπερ και το ζητούμενο, να το γράψει και ο συγγραφέας. Τα έχει κάνει εντελώς σκατα ο ήρωάς σας και η πλοκή που έχετε φτιάξει εως τότε δεν σας βγάζει σε καμία ανάκαμψη; Δεν πειράζει. Κατεβαίνει ο Θεός, δηλαδή εσείς, βγάζει μια απίθανη σύμπτωση σε στύλ λαχείο, και τα φτιάχνει όλα. Μάλιστα, και εδώ είναι το πιο διασκεδαστικό, όσο πιο εξωφρενική και άτσαλη είναι η πλοκή που θα έχετε φτιάξει έως τότε, ένεκα του ότι είσαστε ερασιτέχνες, τοσο πιο πολύ ακριβώς θα αποδεικνύεται και θα αναδεικνύεται η θέση σας. Ότι "τίποτα δεν έχει σημασία, ο Θεός τα κανονίζει όλα" . Στην προκείμενη περίπτωση δηλαδη εσείς.
Δεν ξέρω αν ο Κοέλιο το έκανε πρώτη φορά, το σίγουρο είναι ότι με τον Αλχημιστή έγινε για πρώτη φορά γνωστό ότι αυτό πουλάει. Ο κόσμος το αγόραζε. Μπορεί να ήταν το ρεύμα μιας εποχής, η έκφραση ενός κοινού απογοητευμένου, μοιρολατρικού και παραιτημένου, που γύρευε μέσα στα γραπτά αυτό ακριβώς: Οτι τίποτα δεν έχει σημασία, και ότι όλα θα αλλάξουν ή θα γίνουν μόνο αν ο Θεός βάλει το χέρι του.
Μετά απο χρόνια επιτυχίας αυτού του μοντέλου, όχι μόνο σε βιβλία αλλά κατα κόρον σε άρθρα περιοδικών και σήριαλ της τηλεόρασης, ήρθε το επόμενο βήμα νομίζω: Αφού δηλαδή τίποτα δεν έχει σημασία σε ένα γραπτό, ο Θεός (δηλαδή ο συγγραφέας) μπορούσε πλέον να φτιάξει μια εικονική πραγματικότητα στοχευμένη. Οι χοντρές ας πούμε μισούνε τις όμορφες; Οι χαζές τις έξυπνες, οι φτωχές τις πλούσιες; Οσο κι εκτός πραγματιότητας να είναι η έξυπνη, πανέμορφή και παμπλουτη ηρωίδα γίνεται το σύμβολο της αποτυχίας της ηλιθιότητας και της μαλάκινσης. Το τί κάνει για να αποτύχει, δεν περιγράφεται, μάλιστα με εξαιρετική επιμονή.
Κάποτε αυτό δεν θα το εξέδιδε ίσως κανένας εκδότης όμως τώρα, όπως μας δείχνουν οι πωλήσεις, ικανοποιεί πολύ. Κάποιους που θέλουν αφενός να δούνε μέσα στα βιβλία ότι δεν πειράζει κι άν απέτυχαν, αφού όλα θα τα κάνει ο Θεός, και εκείνοι δεν έχουν να κάνουνε τίποτα, και αφετέρου, να βγάλουν και τα απωθημένα τους απέναντι σε όσα πέτυχαν άλλοι μαζί με διάφορες προσωπικές αξίες, όπως η ομορφιά, η ικανοτητα και η εξυπναδα, απολαμβάνοντας τον συγγραφέα να τις εξευτελίζει. Αφού ούτε κι αυτές έχουν σημασία.
Δοκιμάστε το κι εσείς. Σε 14 μέρες μπορεί να έχετε βάλει πορεία για το πρώτο σας νεοελληνικό μπεστ σέλλερ. Αν λάβουμε υπόψη μας και τον Κοέλιο, μπορεί και παγκόσμιο. Ξεκινήστε με έναν ήρωα, διαλύστε στην πορεία όλες τις αξίες, στο όνομα της αγάπης, και στο τέλος ξαναφτιάξτε τα όλα με συμπτώσεις που και ο Θεός ο ίδιος θα δυσκολευόταν να πετύχει. Πουλάει. Και, οσο πιο απογοητευμένος απελπισμένος και κατα συνέπεια μοιρολάτρης γίνεται ο κοσμος μάλλον τόσο περισσότερο θα πουλάει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν το κανουν???
Το κάνουν , αδιαφιλονικητα. Γι'αυτό εγώ έγραψα την Ενεργονία όπως την έγραψα, ακοολουθώντας τις ανησυχίες και τις σκέψεις του απλου κόσμου. Που πραγματικά, μεταξύ μας τώρα, θεωρώ απείρως πιό έξυπνο απο τους διανοουμενους. Απόδειξη; Σκεφτείτε άν κάθε ένας απο τους "κοινους θνητούς" της Αθήνας έβγαινε κάθε μερα και κατουρουσε τρείς φορες τη μέρα αντί στον καμπινέ του, στη μέση του δρόμου! Οι κοινοί θνητοί δεν το κάνουν, και αυτό ειναι ξερετε η μονη αιτία που έχουμε ακομη όσο πολιτισμο διαθετουμε. Αφού οι στηλοβάτες της κοινωνίας, οι "πολιτες υποδείγματα" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο χέζουν πάνω τον πολιτισμό καθημερινά. Με τις επιλογές τους και ακομη περισσοτερο με τις επιπτώσεις των επιλογών τους
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πείραξε με όσο θες, ευπρόσδεκτο. Αφού βλεπεις εγώ θεωρώ το Νόμπελ θεσμό. Νόμίζω ότι είναι κάτι που αξίζει / Εντάξει ο κόσμος έχει γεμίσει συμφέροντα και συνομωσίες, όμως πιστέυω ότι το Νόμπελ είναι still noble. Οτι αν καταφέρω να προσέρω κάτι, που θα γαληνέψει τις ψυχές των ανθρώπων, και θα τους δώσει ελπίδα λύσεις και όνειρα, στη θέση της απελπισίας που τόσοι αισθάνονται σήμερα, τοτε μονο θα μου το δώσουν. Και τότε θα είμαι χαρούμενος για το έργο που προσφερα, απλά το Νόμπελ θα είναι η επιβεβαίωση. Ναι το θέλω. Ομως η δοκιμασία θα δείξει αν είμαι άξιος να το πάρω.Θες να παρεις νομπελ Μπαγκς?
Ελα σε πειραζω....
Βεβαια και εσύ το λές εδώ ότι παίζουν άλλες παράμετροι στην επιλογή τους. Εγώ δεν θα τις υπολογίσω. Αν έχω κατι καλό να δώσω, άν έχω κάτι που να αξίζει, που θα κάνει τους συνανθρώπους μου να δούν μπροστά τη ζωή και τον (ακόμη σίγουρο) θανατο τους, με περισσότερη αισιοδοξία, και λιγότερο φόβο, τότε μονο θα μου αξίζει. Εγω έτσι πιστεύω. Τώρα άν άλλοι έχουν τα μέσα, δεν με απασχολεί. Εγώ δεν έχω τα μέσα έτσι κι αλλιώς. Το μόνο που έχω είναι οι πραξεις μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το ίδιο ερώτημα έχει και ο νεαρός όμορφος υδραυλικός. Σκέφτεται δηλαδή: δεν μπορώ να φτιάξω μια ρημάδα βρύση να μη στάζει όμως αν όλες οι νοικοκυρές θέλουνε να τις γαμήσω ποιός χέστηκε και για τη βρύση αν στάζει;Και πολυ καλα κανεις... Αλλα ξαναρωτω... Ποσοι σκεφτονται ετσι???
και που συνήθως του δημιουργούν οι "εγκεφαλικοί" και πολύ βαθυστόχαστοι συγγραφείς;Ναι, θελει να ακουει για λυσεις στα προβληματα του... Οχι να ψαχνει για λυσεις σε προβληματα που δεν φαινεται να τον απασχολουν αμεσα...
Ειναι τελειο να καταθετεις την ψυχη σου σε κατι που πιστευεις...
Εχεις απόλυτο δίκιο, σου δινει reason to live
προσπαθουμε ομως να τους κάνουμε λιγότερους, right?Πολλοι δεν πεθαινουν για κατι, αλλα απο κατι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν νομιζω οτι μπορουμε να παρουμε Νομπελ με κατι τετοιο νομιζω ειναι απλα βιβλια για να σε ξεκουραζουν να περνας την ωρα .
Εμένα πάλι τα βιβλία που μου δίνουν λύσεις, με ξεκουράζουν. κι αυτά τα βιβλία με κουράζουν, με εξουθενώνουν κυριολεκτικά... Η ώρα δεν περνάει με τίποτα όταν τα διαβάζω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Συμβιβασμό του Καζαν με έναν θεότρελο τύπο που αμφισβητούσε τα πάντα και πραγματικά του την είχ εδώσει κατακέφαλα. Στο φορματ του Ερωτας σαν βροχή θα έβγαινε 1000 σελίδες ο Συμβιβασμος. Και ομως τον ρουφηξα σε πέντε μέρες. Με τον Καζάν, πραγματικά η επαναστατικότητα του Εντι, με ξεκούραζε. Αν ήξερε και πως να το τελειώσει στο τέλος, να καταλήξει κάπου δηλαδή, πιστέυω ότι θα ήταν το απόλυτο βιβλίο για το εν λόγω θέμα. Πόσο συμβιβαζόμαστε δηλαδή και γιατί. Τα έκανε σαλάτα όμως στο τέλος ακόμη και ο ίδιος το έχασε απο το πολύ ψαξε ψάξε. Ομως μέχρι εεκί το παλεψε και αυτό και μόνο άξιζε πέρα ως πέρα.
Και πώς εξηγείς ότι αυτά πουλάνε πιο πολύ; ( το καυτό ερώτημα τόσο για κάθε συγγραφέα όσο και για κάθε αναγνώστη).Υπαρχουν βιβλια που τα λατρευεις προσωπικα εχω διαβασει το θανατος στην βενετια πανω απο 5 φορες και καθε φορα ανακαλυπτω και κατι καινουριο η το η κλαρα στο μισοσκοταδο που με προβληματισε πολυ . η το ολα σου τα ΄'μαθα μα ξεχασα μια λεξη δεν μπορεις να τα συγκρινεις με τα βιβλια της Μαντα αλλα αυτο ειναι καθαρα υποκειμενικο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
??Η αληθεια ειναι οτι εγω δεν πολυαντεχω το ροζ... Για την ακριβεια δεν το αντεχω καθολου... Βεβαια στην Ελλαδα πουλαει... Γιατι
Γιατί η αγάπη είναι τα πάντα; Ομως το πρόβλημα του ροζ είναι οτι είναι τοσο επικεντρωμένο στην συνταγή που δεν περνάει τις εξετάσεις του "θα μπορούσε να συμβεί;"
Προσωπικά θεωρώ ελαφρύ το βιβλίο που μου δίνει απαντήσεις. Βαρύ και ασήκωτο μου φαίνεται το βιβλίο που είτε μου δίνει πολλά παραμύθια, για να με οδηγήσει με το στανιό όπου θελει, είτε με το στανιό θέλει να με κάνει να σκεφτώ. Αυτά τα βιβλία με κάνουν να μισήσω τον συγγραφέα τους. Βλεπετε, και εγώ, σαν συγγραφέας, θεωρώ ότι η δουλείά μου βασικά, είναι να δίνω απαντήσεις .Ποσοι ειναι αυτοι που θα επιλεξουν να διαβασουν ενα "βαρυ" βιβλιο με πολλους προβληματισμους και λανθανοντα νοηματα και ποσοι ενα ελαφρυ ισως και διασκεδαστικο αναγνωσμα???
όσο περισσότερα τα προβλήματα πιστεύω τόσο περισσότερο ο άνθρωπος θέλέι να ακούει για λύσεις, και τόσο λιγώτερο θέλει να ακούει μαλακίες.Βεβαια δεν φταινε και η ανθρωποι που επιλεγουν κατι τετοιο... Ετσι κι αλλιως, γιατι να σκοτιστουν παραπανω??? Τρεξιματα, δουλειες, λογαριασμοι, οικογενεια... Ισως να φταιει ο ρυθμος της Ζωης τελικα...
Και δεν είνα πολύ ωραίο αυτό; Ολοι καταθέτουμε τη ψυχή μας σε κάτι που πιστευουμε. Ολοι πεθαίνουμε για κάτι. Αργά ή γρήγορα....Για να παρεις το βραβειο Νομπελ πρεπει να εχεις καταθεσει την ιδια σου την ψυχη στο εργο σου...
Τι υπεραισιοδοξη άποψη ! Θεωρητικά βέβαια ισχύει. Αν δηλαδή κανείς δεν έχει προβληματισμούς, τότε δεν θα αναζητήσει. Το ίδιο αποτέλεσμα όμως θα συμβεί και άν κανείς δεν έχει προβληματισμούς επειδή έχουν όλοι εσκεμμένα αποβλακωθεί. Λέω ένα παράδειγμα τώρα, δεν λέω ότι συμβαίνει. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα προβληματίζονται όσο και τα προβατα. Μέχρι τη σφαγή....Ισως την μερα που η κυρια Λενα Μαντα και η καθε κυρια Λενα Μαντα παρει το Νομπελ Λογοτεχνιας, να ειναι η μερα που πλεον δεν θα υπαρχει ουτε ενας ανθρωπος που να καταγραφει τους προβληματισμους του... Ισως να μην εχει κανεις προβληματισμους...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.