BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Από κάπου πρέπει να αρχίσεις όμως. Η άσκηση δεν αποτελεί πολυτέλεια, ούτε φάρμακο. Είναι προυπόθεση ζωής και η έλειψή της είναι πολλές φορές η αιτία πάρα πολλών πολλών καταθλίψεων.
Πέντε χρόνια γνωριζόμαστε (έστω και εξ αποστάσεως). Σέβομαι τις απόψεις σου και ξέρεις πόσο σε εκτιμώ. Η γυμναστική και η υγιεινή διατροφή ήταν και είναι πάντα μέσα στις συνήθειές μου. Το πένθος όμως, αγαπητέ μου, είναι μια περίπτωση σύνθετη και πρέπει να περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος, για να γίνουν όλα όπως πριν (όσο είναι εφικτό βέβαια). Τον πατέρα μου έχασα, που του είχα και ιδιαίτερη αδυναμία. Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολα τα πράγματα.
Το έχεις πιάσει πλήρως το θέμα.To θεμα ειναι οτι αν εχεις καταθλιψη, πιθανον να μην εχεις την ενεργεια να κανεις τιποτα. Δεν μπορεις να πεις οτι η λυση ειναι να παει να αρχισει καποιος τρεξιμο γιατι πολυ απλα πιθανον να μην εχει ουτε την ενεργεια να σηκωθει απο το κρεβατι. Γιατρός δεν είμαι, αλλά απ'ό,τι έχω διαβασει, τα συγκεκριμενα χαπια δεν θα σε κανουν καλα κατα καποιο μαγικο τροπο, αλλα θα σου δώσουν την ενεργεια να δραστηριοποιηθεις και να μπεις σε μια διαδικασια να αλλαξεις καποια πραγματα. Και τοτε ναι, μπορει να αρχισεις και τη σωματικη ασκηση. Αλλα γενικοτερα αν υπαρχει καποιο προβλημα, όση άσκηση και να κάνεις, αν δεν προσπαθήσεις να το αντιμετωπίσεις από τα αίτιά του, δεν νομίζω ότι μπορείς να κάνεις το άγχος σου ή τη θλίψη σου να φύγει. Θα νιώθεις καλά για λίγο διάστημα μετά την άσκηση και μετά θα αρχίσεις να νιώθεις πάλι όπως ένιωθες πριν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Η ομοιοπαθητική δεν θεωρειται εδώ και ενα μήνα ως επιστήμη
Nα σου πω την αλήθεια κι εγώ είμαι πολύ δύσπιστη (αν και είχε περάσει από το μυαλό μου να πάω σε ομοιοπαθητικό). Μια φίλη μου βέβαια είναι φανατική οπαδός των ομοιοπαθητικών και προσπάθησε να με πείσει να διακόψω τη θεραπεία μου και να πάω σε εναν ομοιοπαθητικό, γιατί τάχα θα μου δώσει εξατομικευμένη θεραπεία και ειδική διατροφή κι όχι "μαζικό" φάρμακο. Φυσικά δεν με έπεισε. Σαφώς και κάποια τρόφιμα βοηθάνε στις περιπτώσεις κατάθλιψης, αλλά τέτοιου είδους θέματα δεν είναι τόσο απλά, για να λυθούν μόνο με τη διατροφή. (Σημειωτέον έχω διατροφικό εγγραμματισμό και διατρέφομαι πολύ υγιεινά. Αυτό από μόνο του βέβαια δεν θα με βοηθούσε. Το πένθος είναι σύνθετη περίπτωση κι ο πιο δυνατός άνθρωπος λυγίζει και χρειάζεται πρόσθετη υποστήριξη. Αυτά τα θέματα δεν θέλουν ταμπού.). Εγώ θα ολοκληρώσω την αγωγή μου με τα αντικαταθλιπτκα και τη βοηθητική ψυχοθεραπεία, δεδομένου ότι είδα θεαματική βελτίωση, μπορεσα να σταθώ στα πόδια μου και να συνεχίσω να έχω όνειρα και στόχους και αρχισα να βγαίνω και πάλι με την παρέα μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψα να λυπάμαι για την απώλεια του πατέρα μου. Απλώς έγινε το πένθος πιο διαχειρίσιμο.
Υ/Γ Το μόνο αρνητικό με τα αντικαταθλιπτικά (και κυρίως με τη σιταλοπράμη) είναι ότι τις δύο πρώτες εβδομάδες, μέχρι να τα συνηθίσει ο οργάνισμος, φέρνουν μια γενικότερη καταβολή δυνάμεων. Μετά όμως τα συνηθίζει ο οργανισμός και εξαλειφονται πλήρως οι ππαρενέργειες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Δεν υπάρχει λόγος να έχουμε ταμπού. Η πρόληψη σώζει.Αρχικά να σου πω μπράβο που δεν φοβήθηκες να συμβουλευτείς γιατρό γι' αυτό σου το πρόβλημα!
Όντως!Πιο ειδικά τώρα. Η εσιταλοπράμη και άλλα φάρμακα της ίδιας κατηγορίας έχουν όντως παρενέργειες.
Ναι, φυσικά! Δεν έχω κανένα κόλλημα να το πω. Λάθος θα ήταν αν άφηνα τον εαυτό μου να σέρνεται αβοήθητος.Υποθέτω πως ο τωρινός σου γιατρός εκτός από την φαρμακευτική αγωγή που σου έδωσε, σου κάνει και ψυχοθεραπεία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Ωστόσο, εγώ θα ήθελα να δοκιμάσω να πάρω βοήθεια κι από έναν ομοιοπαθητικό ιατρό, αν και είμαι κάπως δύσπιστη ως προς το αν θα μπορέσει να με βοηθήσει χωρίς φάρμακα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Να μην νοιώθεις καθόλου υποχρεωμένη, δεν κάναμε και κάτι φοβερό.
Πάντως να ξέρεις πως θα έρθουν αρκετές στιγμές που θα νοιώθεις καλύτερα, τα ξεσπάσματα θα αραιώνουν με τον καιρό, αλλά δεν θα εξαφανιστούν. Θα σε επισκέπτονται απλά πιο αραιά.
Γιατί στο λέω αυτό; Για να μην απογοητευτείς στο επόμενο, νομίζοντας πως χειροτέρεψες. Είναι απόλυτα φυσικό ακόμα και μετά από χρόνια, ειδικά σε μια δύσκολη στιγμή στην ζωή σου, να έχεις ξεσπάσματα πένθους.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Είναι πολύ ενθαρρυντικό αυτό που μου λες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Πάντως νιώθω καταϋποχρεωμένη απέναντί σας για τη στήριξή σας και αισθάνομαι την ανάγκη να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Καλού κακού, δες έναν γιατρό γι' αυτό.
Αλήθεια είναι και το σημαντικό είναι πως δεν θέλει τον ίδιο χρόνο για όλους. Ανάλογα με τον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση του καθ' ενός είναι νομίζω. Σε κάποιες περιπτώσεις, θέλει αρκετό χρόνο οπότε, υπομονή και δύναμη.
΄Εκανες το καλύτερο πράγμα. Απ' όσο μπορώ να καταλάβω, είσαι πολύ πιο ευαίσθητη από μένα και είχες απίστευτα μεγαλύτερο δέσιμο με τον πατέρα σου. Το να γράφεις τι νοιώθεις, ακόμα κι αν ξέρεις πως δεν θα το διαβάσει κανείς, είναι μεγάλο γιατρικό.
Είσαι στο κατάλληλο θέμα, μπορείς να γράψεις άπειρα μηνύματα και κάποιοι θα είμαστε εδώ να τα διαβάσουμε και να σου πούμε δυό λόγια. Περνάς μια απίστευτα δύσκολη εποχή στην ζωή σου και χρειάζεσαι όλη την υποστήριξη που μπορείς να βρεις, απ' όπου κι αν προέρχεται.
Πέρα από το ότι είμαι πολύ ευαίσθητη, είχα και ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο με τον πατέρα μου. Είχαμε τον ίδιο χαρακτήρα. Σ' ευχαριστώ για τη συμπαράστασή σου και για τα καλά σου λόγια (όπως και όλα τα υπόλοιπα μέλη). Μένω υπόχρεη. Ωστόσο, δεν θα ήθελα να εκμεταλλευτώ την καλοσύνη και την υπομονή κανενός. Τη Δευτέρα θα δω ειδικό, για να στηρίξω τη μητέρα μου και τον εαυτό μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Επίσης, όποιος έχει κατάθλιψη δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο ευφυής ή λιγότερο δυνατός. Αδυναμία χαρακτήρος δείχνει το να καταρρέεις κάθε μέρα και να μην κάνεις τίποτα γι' αυτό εθελοτυφλώντας ότι δεν έχεις τίποτα, κάτι που δυστυχώς γίνεται συχνά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Πολυ σωστο η μεγαλυτερη βοηθεια σε ολα ειναι η δυναμη που κρυβει ο καθε ενθρωπος μεσα του...και αυτη ειναι μεγαλη απλα ισως μερικοι να μην την εχουν ανακαλυψει ακομα...Σου ευχομαι να καταφερεις να ανταπεξελθεις την οποια "καταθλιψη"(μικρη μεγαλη δεν εχει σημασια) σε βαρενει
Καταρχάς, την Πίστη μου στον Θεό δεν τη διαπραγματεύομαι. Ωστόσο, το θέμα αυτό είναι υποκειμενικό και ο/η καθένας/μία μπορεί να πράττει κατά βούληση, αλλά και να σέβεται τις απόψεις των άλλων. Σ' ευχαριστώ, επίσης, για τα καλά σου λόγια. Δεν είναι κάτι σοβαρό. Επειδή οι γονείς μου καταβλήθηκαν μέσα σε έναν χρόνο, δεν είχα προλάβει να προετοιμάσω τον εαυτό μου ψυχολογικά ότι κάποια στιγμή μπορεί και να αρρωστήσουν. Έτσι, δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ. Τους αγαπάω πάρα πολύ και δεν άφησα ποτέ το μυαλό μου να πάει στο χειρότερο. Όση δύναμη έχω τη δίνω σ' αυτούς και για να συνεχίσω να το κάνω αυτό, κατάλαβα ότι πρέπει να βοηθήσω και τον εαυτό μου. Δεν πρέπει να με βλέπουν μελαγχολική. Αντίθετα, πρέπει να τους ενθαρρύνω, ακόμα κι όταν τα γεγονότα είναι αποθαρρυντικά. Συγνώμη αν σας κούρασα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Καταλαβαίνω ότι, αν κάποιος/α έχει κατάθλιψη, χρειάζεται ειδική βοήθεια και δεν αρκούν 2-3 συμβουλές. Αν κάποιος/α δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να δει ένα ψυχολόγο ιδιωτικά, υπάρχουν και ψυχολόγοι του δήμου, στους οποίους μπορεί να πάει κανεις/μία δωρεάν. Τα ταμπού μεγεθύνουν το πρόβλημα. Δεν είναι ντροπή να πάει κάποιος/α σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο. Κάνουν θαύματα. Για να το λέω τόσο σθεναρά, κάτι ξέρω. Ως οπαδός της ρεαλιστικής σχολής συνηθίζω να μιλάω ανοιχτά για όλα τα θέματα χωρις υπεκφυγές, διότι όλα είναι μέσα στη ζωή: μεταξύ αυτών και η κατάθλιψη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.