Συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του παιδιού

εγώ πάλι ξέρω αρκετούς της γενιάς σου (εννοώ 31-32-33-34 ετών τα παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό) που ΔΥΣΤΥΧΩΣ μεγαλώσαν έτσι από τις μανάδες τους...

Λοιπόν... δεν ξέρω αν θα με πιστέψετε αλλά εγώ αυτά τα είχα συζητήσει με τον καλό μουν πριν καν τον παντρευτώ πόσο μάλλον πριν κάνω παιδί....
Δεν θα ήθελα για πατέρα του παιδιού μου κάποιον που θεωρεί ότι η υποχρέωση του σταματάει στο να δίνει λεφτά. Δεν ήθελα το παιδί μου να έχει για πατέρα έναν τύπο σαν τον δικό μου πατέρα.
Λεφτά δίνω κι εγώ... αυτό είναι το εύκολο


Ο άντρας μου κάνει όσα ακριβώς κι εγώ...
Αλλες φορές κάνω λίγα περισσότερα εγώ κι άλλες φορές αυτός... ανάλογα με το πως βολεύει το πρόγραμμα της ζωής μας
Οταν γυρίσαμε απ το νοσοκομείο επειδή εγώ ήμουν χειρουργημένη και με το σοβαρό μου πρόβλημα στο πόδι και στη μέση, τις πρώτες 5-10 μέρες έκανε μόνος του αυτός όλες τις αλλαγές της πάνας και τα πλυσίματα... εγώ ήμουν ξάπλα
Αυτός ξεθάρρεψε πιο πριν από μένα στο να πιάνει το παιδί...
Πλέον του είναι τόσο εύκολο το να ασχολείται μαζί του όσο το να κάνει οτιδήποτε άλλο που γνωρίζει πολύ καλά

Αρχική Δημοσίευση από FaniFox:

Παιδιά, εγώ γύρισα στη δουλειά μετά τη γέννηση της κόρης μου και ο άνδρας μου πήρε 9 μήνες άδειας για την ανατροφή του παιδιού! Επειδή μπορούσε να το κάνει αυτό εν αντιθέσει με εμένα που στον ιδιωτικό τομέα δεν είχα τη δυνατότητα, η κόρη μας έχει full-time dad για τουλάχιστον 8 ώρες κάθε μέρα! Φυσικά μετά τις 4:00, τα χρέη (αλλά και οι αγκαλιές ) μοιράζονται.
Το θέμα είναι ότι ο άντρας μου, έμπειρος γιατί μεγάλωσε τα 2 του ανήψια, ήταν πολύ πιό έτοιμος από εμένα στο μεγάλωμα του δικού μας παιδιού και φυσικά συμμετέχει σε όλα Είμαι εξαιρετικά περήφανη γι'αυτόν!

Click για ανάπτυξη...

προσωπικά χαίρομαι πάρα πολύ όταν ακούω πατεράδες να μεγαλώνουν/συμμετέχουν στη φροντίδα του παιδιού. Ο δικός μου πατέρας ασχολήθηκε πολύ με εμένα, αλλά νιώθω λίγο εξαίρεση ανάμεσα στους φίλους μου (από συζητήσεις που έχουμε κάνει κατά καιρούς) και ειλικρινά χαίρομαι να ακούω ότι τα πραγματα δεν έτσι πια.

Διακρίνω ένα μούδιασμα από πλευράς αντρών, να απαντήσουν στο θέμα;

Πέραν της τυπικής υποχρέωσης που έχει ένας πατέρας προς το παιδί του και αναφέρθηκε σχεδόν σε όλα τα παραπάνω ποστ, υπάρχει πηγαία ανάγκη στους μπαμπάδες να φροντίσουν τα παιδιά τους;

Διαβάζω πως κατά τη διάρκεια του τοκετού εκκρίνονται στις μητέρες ορμόνες που θεωρούνται υπεύθυνες από τους επιστήμονες για τη μητρική αγάπη. Στους άντρες υπάρχει αντίστοιχος μηχανισμός;

Μμμμμ ναι, ήλπιζα να εστιάσουμε περισσότερο σ'αυτό:

Πέραν της τυπικής υποχρέωσης που έχει ένας πατέρας προς το παιδί του και αναφέρθηκε σχεδόν σε όλα τα παραπάνω ποστ, υπάρχει πηγαία ανάγκη στους μπαμπάδες να φροντίσουν τα παιδιά τους;

Click για ανάπτυξη...

...και να πάρουμε καμία απάντηση και από τον ανδρικό πληθυσμό του φόρουμ.

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Πόσο θα αφήνατε το σύζυγό σας να συμμετέχει ή όχι στη διαπαιδαγώγηση, αλλά στην καθημερινή φροντίδα του βρέφους και του παιδιού;
Εσείς άντρες, πόσο θα θέλατε να σας επιτρέπει η σύζυγος να συμμετέχετε;

Click για ανάπτυξη...

Ο λόγος που δεν έχω συμμετάσχει έως σήμερα στο θέμα, είναι ότι διαφωνώ καθέτως με την εκφώνηση του θέματος. Είναι σοβινιστικού και ρατσιστικού περιεχομένου και λυπάμαι που προέρχεται από ένα άτομο που εκτιμώ ιδιαιτέρως. Σήμερα όμως δεν άντεξα άλλο να το βλέπω...

Από πότε θα πρέπει να ρωτάμε τις γυναίκες αν μας αφήνουν ν' ασχοληθούμε με το παιδί μας; Αν μας επιτρέπει η σύζυγος λέει;;;

Ποια είναι για να μας επιτρέψει, δεν το καταλαβαίνω. Η νοοτροπία της παρωχημένης ελληνικής κοινωνίας, που θεωρεί το παιδί κτήμα της μητέρας, το παλαιοντολογικό νομικό καθεστώς που δίνει κατά 99% τα παιδιά στις μητέρες, θεωρώντας κάτι τέτοιο αυτονόητο, σχεδόν σαν φυσικό δικαίωμα, πραγματικά με εξοργίζει, όπως και πολλούς άλλους άντρες, οι οποίοι έχουν κάνει σύλλογο για τα δικαιώματα του πατέρα.

Αν θέλουμε να μιλούμε για ίσα δικαιώματα, να μιλούμε για ΙΣΑ απ' όλες τις πλευρές, ειδάλλως κάποια ζώα θα είναι πιο ίσα από κάποια άλλα, όπως ευφυώς μας λέει ο Τζωρτζ Όργουελ στη "Φάρμα των Ζώων".

Η συνήθης νοοτροπία να έχουμε αφαιρέσει όλα τα δικαιώματα του άντρα που απέρρεαν από το φαλλοκρατικό μοντέλο, ενώ αντίθετα να κρατούν οι γυναίκες όλα τα δικαιώματα που τους αναγνωρίζονταν από τη φαλλοκρατική ιδεολογία, δεν έχει καμιά λογική, ούτε εντάσσεται στα πλαίσια της ισότητας. Έχει μόνο τη λογική της Μητριαρχικής καταπίεσης.

Απορρίπτω το Πατριαρχικό μοντέλο και όλα τα παράγωγά του, όπως και το Μητριαρχικό εξίσου. Ζητώ την ισότητα στην πράξη.

Η ενασχόληση με τα παιδιά δεν είναι απλά υποχρέωση του άντρα. Είναι δικαίωμα, φυσικό και αναφαίρετο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για έναν πατέρα από το να ασχολείται με το παιδί του, να παίζει μαζί του, να το βλέπει να χαμογελά, ακόμη καλύτερα να το κάνει να γελά. Είναι το μόνο εύκολο να μάθει κανείς να αλλάζει πάνες, να πλένει, να ντύνει, να φτιάχνει κρέμες και γάλατα και να ταΐζει ένα παιδί. Καμία γυναίκα δεν θα μου πουλούσε εκδούλευση με αυτά, ούτε θα μου στερούσε την επαφή με την κόρη μου εξαιτίας τους.

Μετά από λίγες ημέρες, τα έκανα με το ένα χέρι. Φυσικά, δεν τέθηκε ποτέ θέμα άντρα ή γυναίκας στη διαπαιδαγώγηση και στη φροντίδα. Όταν όμως χώρισα, το παιδί μου έμεινε αναγκαστικά με τη μητέρα του και δεν θα μπορούσα με κανένα τρόπο να το πάρω κοντά μου. Μάλιστα, η πρώην γύρισε και μου είπε στα σοβαρά: "Θα έπρεπε να είχες φύγει πριν από τρία χρόνια, θα ήταν καλύτερα για το παιδί". "Γιατί θα ήταν καλύτερα;" ρώτησα εγώ. "Γιατί δεν θα σε θυμόταν" μου είπε εκείνη... Φυσικά ξέχασε τις πρώτες ημέρες, όταν εκείνη είχε πάθει υστερία και δεν ήθελε ούτε να το βλέπει και το φρόντιζα εγώ...

Ζητώ συγνώμη για τον τόνο (πόνο) μου, ξέρω ότι η αγαπητή μου Isi δεν το εννοούσε έτσι, όμως έξυσε με τον τρόπο αυτό πληγές. Οι διατυπώσεις δείχνουν μια νοοτροπία που έχει εισχωρήσει σε βάθος και παρεισφρέει στο λόγο μας ακόμη και όταν αυτό δεν γίνεται ηθελημένα ή συνειδητά...

Αρχική Δημοσίευση από dalcfu:

Το θέμα δεν είναι πώς θα μπει στην καρδιά του παιδιού αλλά πώς θα διευκολύνει και θα βοηθήσει τη σύντροφό του. Δεν καταλαβαίνω γιατί το ''μεγάλωμα'' πρέπει να το επωμιστεί αποκλειστικά η μητέρα.

Click για ανάπτυξη...

Θα διαφωνήσω αγαπητή μου. Ακριβώς αυτό είναι το θέμα: Να μπει στην καρδιά του παιδιού. Όλα τ' άλλα είναι διαδικαστικές λεπτομέρειες.

Με τη διατύπωση που υπογραμμίζω, υπονοείς ότι ο άντρας είναι κάτι σαν βοηθητικό προσωπικό ("Το θέμα δεν είναι να τον αγαπάει το παιδί, αλλά να βοηθάει εμένα", βγαίνει το νόημα). Η πατρότητα δεν είναι ορντινάντσα της μητρότητας. Είναι μια πλήρης και αυτόνομη σχέση, μεταξύ δύο ανθρώπων που έχουν κοινές γενετικές καταβολές, δηλαδή του πατέρα με το παιδί του, όσο αυτόνομη και αυθύπαρκτη είναι η σχέση της μητέρας με το παιδί της αντίστοιχα.

Λατρεύω να φροντίζω, να νταντεύω, να παίζω, να τσιμπάω και να παλεύω με την κόρη μου. Δεν χρειάστηκε να μου το επιβάλει κανείς αυτό...

Αφού το έχω ξαναπεί Μισέλ μου, ότι εγώ είμαι υστερικός Ομινιστής (sic). Κάποιος πρέπει να το κάνει κι αυτό, για να υπάρχει ενδιαφέρον στη συζήτηση...

Αγαπημένε μου Χαούλη, η διατύπωση του παρόντος θέματος προέκυψε από το θέμα περί των οικοκυρικών () όπου κάποιες κοπέλες εξέφρασαν τη σεβαστή κατά τα άλλα αποστροφή τους προς την εικόνα ενός άντρα με σφουγγαρίστρα και σίδερο.

Επειδή είμαι σίγουρη ότι η εικόνα ενός πατέρα που φροντίζει το παιδί του δεν φέρνει αποστροφή σε κανέναν έθεσα το θέμα κατ' αυτόν τον τρόπο ελπίζοντας να λάβω και αντίστοιχες απαντήσεις...
Γι' αυτό και ρώτησα παρακάτω: υπάρχει πηγαία ανάγκη στους μπαμπάδες να φροντίσουν τα παιδιά τους;

Ως τώρα μόνο εσύ και ο Ρεμπεσκές απαντήσατε στο θέμα και πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι άνδρες δεν ενδιαφέρονται να πάρουν θέση όπως επίσης μου κάνει εντύπωση που στο μυαλό των γυναικών δεν προηγείται της υποχρέωσης η πηγαία και αυθόρμητη ανάγκη του πατέρα προς το παιδί.

Όπως έχω αναφέρει και σε άλλο θέμα, είχα γνωστό ο οποίος έβαζε το νεογέννητο παιδί του να θυλάσει το βράδυ, παροτρίνοντας τη γυναίκα του να συνεχίσει τον ύπνο της. Ήταν κάτι που το ήθελε και το επεδίωξε ο ίδιος!

Πραγματικά υπάρχει ακόμα μέσα στα κεφάλια μας η νοοτροπία του παρελθόντος βαθιά ριζωμένη κι ο Ρεμπεσκές δεν έχει καθόλου άδικο με το σύντομο αλλά όπως πάντα εύστοχο σχόλιό του!

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Γι' αυτό και ρώτησα παρακάτω: υπάρχει πηγαία ανάγκη στους μπαμπάδες να φροντίσουν τα παιδιά τους;

Ως τώρα μόνο εσύ και ο Ρεμπεσκές απαντήσατε στο θέμα και πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι άνδρες δεν ενδιαφέρονται να πάρουν θέση όπως επίσης μου κάνει εντύπωση που στο μυαλό των γυναικών δεν προηγείται της υποχρέωσης η πηγαία και αυθόρμητη ανάγκη του πατέρα προς το παιδί.

Click για ανάπτυξη...

Εγώ έχω όλη την καλή διάθεση να σε βοηθήσω αλλά τι να πω; Για την ώρα ούτε καν το έχω σκεφτεί το θέμα, ή μάλλον επειδή επί του παρόντος δεν με απασχολεί καθόλου, μη σου πω ότι το θεωρώ βάσανο, το αφήνω στην άκρη του μυαλού μου για να το ξαναπιάσω όταν έρθει η κατάλληλη στιγμη. Αυτή τη στιγμή πάντως μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι ενώ μ'αρέσει να βλέπω μωράκια, κατά κανόνα μετά τα πρώτα 20 λεπτά στον ίδιο χώρο με αυτά αρχίζω να κουράζομαι επικίνδυνα.

είναι τόσο ωραία τα σαββατοκύριακα που αναλαμβάνει ο χάσμπαντ κι εγώ κάνω παρεμβολές μόνο για θηλασμό....
είναι παγίδα πάντως ο θηλασμός..αν ο πατέρας είναι κουρασμένος, βαρεμένος, κλπκλπ, το πάει πίσω στη μητέρα λέγοντας ότι "πεινάει" κι επειδή ένα μωράκι σπάνια θα αρνηθεί το στήθος έστω και για λίγο, επιβεβαιώνεται μόνος του, λέγοντας "είδες, είδες???"