Συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του παιδιού

[Rempeskes]

Γιατί έτσι μαθαίνουν τα αγόρια οι μανάδες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dalcfu]

Πολύ σωστά λες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Εγω γιατι νομιζω οτι εχουν αλλαξει τα πραγματα απο τη γενια μου κιολας...δλδ οτι οι αντρες της γενιας μου δεν εχουν μεγαλωσει ετσι, οπως υποστηριζει ο Ρεμπ..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

εγώ πάλι ξέρω αρκετούς της γενιάς σου (εννοώ 31-32-33-34 ετών τα παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό) που ΔΥΣΤΥΧΩΣ μεγαλώσαν έτσι από τις μανάδες τους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

εγώ πάλι ξέρω αρκετούς της γενιάς σου (εννοώ 31-32-33-34 ετών τα παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό) που ΔΥΣΤΥΧΩΣ μεγαλώσαν έτσι από τις μανάδες τους...

Τι να πω...εγω στον κυκλο μου δεν εχω ανδρες που να εχουν μεγαλωσει διαφορετικα απο τα κοριτσια...Και βλεπω πως συμπεριφερονται πλεον στις οικογενειες τους...αλλα και στις σχεσεις τους....Μπορει να εχω πεσει στις εξαιρεσεις....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[commie]

Μίλησα μαζί του σήμερα και μου είπε ότι έχω δίκαιο και μου είπε ότι θα με βοηθάει και μου είπε ότι θα φτιάξει και τα ωράρια από την δουλειά να έρχετε πιο γρήγορα από την δουλειά για να προσέχει και λίγο το μωρό.
Ευχαριστώ για τις συμβουλές!
χχχχ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Λοιπόν... δεν ξέρω αν θα με πιστέψετε αλλά εγώ αυτά τα είχα συζητήσει με τον καλό μουν πριν καν τον παντρευτώ πόσο μάλλον πριν κάνω παιδί....
Δεν θα ήθελα για πατέρα του παιδιού μου κάποιον που θεωρεί ότι η υποχρέωση του σταματάει στο να δίνει λεφτά. Δεν ήθελα το παιδί μου να έχει για πατέρα έναν τύπο σαν τον δικό μου πατέρα.
Λεφτά δίνω κι εγώ... αυτό είναι το εύκολο


Ο άντρας μου κάνει όσα ακριβώς κι εγώ...
Αλλες φορές κάνω λίγα περισσότερα εγώ κι άλλες φορές αυτός... ανάλογα με το πως βολεύει το πρόγραμμα της ζωής μας
Οταν γυρίσαμε απ το νοσοκομείο επειδή εγώ ήμουν χειρουργημένη και με το σοβαρό μου πρόβλημα στο πόδι και στη μέση, τις πρώτες 5-10 μέρες έκανε μόνος του αυτός όλες τις αλλαγές της πάνας και τα πλυσίματα... εγώ ήμουν ξάπλα
Αυτός ξεθάρρεψε πιο πριν από μένα στο να πιάνει το παιδί...
Πλέον του είναι τόσο εύκολο το να ασχολείται μαζί του όσο το να κάνει οτιδήποτε άλλο που γνωρίζει πολύ καλά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

εγώ πάλι ξέρω αρκετούς της γενιάς σου (εννοώ 31-32-33-34 ετών τα παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό) που ΔΥΣΤΥΧΩΣ μεγαλώσαν έτσι από τις μανάδες τους...

Εγώ πάλι έχω μια κλασσική πεθερά που μεγάλωσε τα αγόρια της σαν "αγόρια" αλλά τα έμαθε ότι η αγάπη είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο. Και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα από αγάπη ο άντρας μου να κάνει όσα κι εγώ, όχι τα ίδια πράγματα γιατί υπάρχουν και προτιμήσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[FaniFox]

Παιδιά, εγώ γύρισα στη δουλειά μετά τη γέννηση της κόρης μου και ο άνδρας μου πήρε 9 μήνες άδειας για την ανατροφή του παιδιού! Επειδή μπορούσε να το κάνει αυτό εν αντιθέσει με εμένα που στον ιδιωτικό τομέα δεν είχα τη δυνατότητα, η κόρη μας έχει full-time dad για τουλάχιστον 8 ώρες κάθε μέρα! Φυσικά μετά τις 4:00, τα χρέη (αλλά και οι αγκαλιές ) μοιράζονται.
Το θέμα είναι ότι ο άντρας μου, έμπειρος γιατί μεγάλωσε τα 2 του ανήψια, ήταν πολύ πιό έτοιμος από εμένα στο μεγάλωμα του δικού μας παιδιού και φυσικά συμμετέχει σε όλα Είμαι εξαιρετικά περήφανη γι'αυτόν!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Παιδιά, εγώ γύρισα στη δουλειά μετά τη γέννηση της κόρης μου και ο άνδρας μου πήρε 9 μήνες άδειας για την ανατροφή του παιδιού! Επειδή μπορούσε να το κάνει αυτό εν αντιθέσει με εμένα που στον ιδιωτικό τομέα δεν είχα τη δυνατότητα, η κόρη μας έχει full-time dad για τουλάχιστον 8 ώρες κάθε μέρα! Φυσικά μετά τις 4:00, τα χρέη (αλλά και οι αγκαλιές ) μοιράζονται.
Το θέμα είναι ότι ο άντρας μου, έμπειρος γιατί μεγάλωσε τα 2 του ανήψια, ήταν πολύ πιό έτοιμος από εμένα στο μεγάλωμα του δικού μας παιδιού και φυσικά συμμετέχει σε όλα Είμαι εξαιρετικά περήφανη γι'αυτόν!

προσωπικά χαίρομαι πάρα πολύ όταν ακούω πατεράδες να μεγαλώνουν/συμμετέχουν στη φροντίδα του παιδιού. Ο δικός μου πατέρας ασχολήθηκε πολύ με εμένα, αλλά νιώθω λίγο εξαίρεση ανάμεσα στους φίλους μου (από συζητήσεις που έχουμε κάνει κατά καιρούς) και ειλικρινά χαίρομαι να ακούω ότι τα πραγματα δεν έτσι πια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Διακρίνω ένα μούδιασμα από πλευράς αντρών, να απαντήσουν στο θέμα;

Πέραν της τυπικής υποχρέωσης που έχει ένας πατέρας προς το παιδί του και αναφέρθηκε σχεδόν σε όλα τα παραπάνω ποστ, υπάρχει πηγαία ανάγκη στους μπαμπάδες να φροντίσουν τα παιδιά τους;

Διαβάζω πως κατά τη διάρκεια του τοκετού εκκρίνονται στις μητέρες ορμόνες που θεωρούνται υπεύθυνες από τους επιστήμονες για τη μητρική αγάπη. Στους άντρες υπάρχει αντίστοιχος μηχανισμός;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[FaniFox]

Διαβάζω πως κατά τη διάρκεια του τοκετού εκκρίνονται στις μητέρες ορμόνες που θεωρούνται υπεύθυνες από τους επιστήμονες για τη μητρική αγάπη. Στους άντρες υπάρχει αντίστοιχος μηχανισμός;

Όχι, νομίζω ότι ο άνδρας αρχίζει να νιώθει αυτό που λέμε "πατρική αγάπη" μετά τη γέννηση του παιδιού.
Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο δένεται μαζί του.
Ειδικά με τα πρώτα γελάκια και τα μπερδεμένα λογάκια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Μμμμμ ναι, ήλπιζα να εστιάσουμε περισσότερο σ'αυτό:

Πέραν της τυπικής υποχρέωσης που έχει ένας πατέρας προς το παιδί του και αναφέρθηκε σχεδόν σε όλα τα παραπάνω ποστ, υπάρχει πηγαία ανάγκη στους μπαμπάδες να φροντίσουν τα παιδιά τους;

...και να πάρουμε καμία απάντηση και από τον ανδρικό πληθυσμό του φόρουμ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Πόσο θα αφήνατε το σύζυγό σας να συμμετέχει ή όχι στη διαπαιδαγώγηση, αλλά στην καθημερινή φροντίδα του βρέφους και του παιδιού;
Εσείς άντρες, πόσο θα θέλατε να σας επιτρέπει η σύζυγος να συμμετέχετε;

Ο λόγος που δεν έχω συμμετάσχει έως σήμερα στο θέμα, είναι ότι διαφωνώ καθέτως με την εκφώνηση του θέματος. Είναι σοβινιστικού και ρατσιστικού περιεχομένου και λυπάμαι που προέρχεται από ένα άτομο που εκτιμώ ιδιαιτέρως. Σήμερα όμως δεν άντεξα άλλο να το βλέπω...

Από πότε θα πρέπει να ρωτάμε τις γυναίκες αν μας αφήνουν ν' ασχοληθούμε με το παιδί μας; Αν μας επιτρέπει η σύζυγος λέει;;;

Ποια είναι για να μας επιτρέψει, δεν το καταλαβαίνω. Η νοοτροπία της παρωχημένης ελληνικής κοινωνίας, που θεωρεί το παιδί κτήμα της μητέρας, το παλαιοντολογικό νομικό καθεστώς που δίνει κατά 99% τα παιδιά στις μητέρες, θεωρώντας κάτι τέτοιο αυτονόητο, σχεδόν σαν φυσικό δικαίωμα, πραγματικά με εξοργίζει, όπως και πολλούς άλλους άντρες, οι οποίοι έχουν κάνει σύλλογο για τα δικαιώματα του πατέρα.

Αν θέλουμε να μιλούμε για ίσα δικαιώματα, να μιλούμε για ΙΣΑ απ' όλες τις πλευρές, ειδάλλως κάποια ζώα θα είναι πιο ίσα από κάποια άλλα, όπως ευφυώς μας λέει ο Τζωρτζ Όργουελ στη "Φάρμα των Ζώων".

Η συνήθης νοοτροπία να έχουμε αφαιρέσει όλα τα δικαιώματα του άντρα που απέρρεαν από το φαλλοκρατικό μοντέλο, ενώ αντίθετα να κρατούν οι γυναίκες όλα τα δικαιώματα που τους αναγνωρίζονταν από τη φαλλοκρατική ιδεολογία, δεν έχει καμιά λογική, ούτε εντάσσεται στα πλαίσια της ισότητας. Έχει μόνο τη λογική της Μητριαρχικής καταπίεσης.

Απορρίπτω το Πατριαρχικό μοντέλο και όλα τα παράγωγά του, όπως και το Μητριαρχικό εξίσου. Ζητώ την ισότητα στην πράξη.

Η ενασχόληση με τα παιδιά δεν είναι απλά υποχρέωση του άντρα. Είναι δικαίωμα, φυσικό και αναφαίρετο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για έναν πατέρα από το να ασχολείται με το παιδί του, να παίζει μαζί του, να το βλέπει να χαμογελά, ακόμη καλύτερα να το κάνει να γελά. Είναι το μόνο εύκολο να μάθει κανείς να αλλάζει πάνες, να πλένει, να ντύνει, να φτιάχνει κρέμες και γάλατα και να ταΐζει ένα παιδί. Καμία γυναίκα δεν θα μου πουλούσε εκδούλευση με αυτά, ούτε θα μου στερούσε την επαφή με την κόρη μου εξαιτίας τους.

Μετά από λίγες ημέρες, τα έκανα με το ένα χέρι. Φυσικά, δεν τέθηκε ποτέ θέμα άντρα ή γυναίκας στη διαπαιδαγώγηση και στη φροντίδα. Όταν όμως χώρισα, το παιδί μου έμεινε αναγκαστικά με τη μητέρα του και δεν θα μπορούσα με κανένα τρόπο να το πάρω κοντά μου. Μάλιστα, η πρώην γύρισε και μου είπε στα σοβαρά: "Θα έπρεπε να είχες φύγει πριν από τρία χρόνια, θα ήταν καλύτερα για το παιδί". "Γιατί θα ήταν καλύτερα;" ρώτησα εγώ. "Γιατί δεν θα σε θυμόταν" μου είπε εκείνη... Φυσικά ξέχασε τις πρώτες ημέρες, όταν εκείνη είχε πάθει υστερία και δεν ήθελε ούτε να το βλέπει και το φρόντιζα εγώ...

Ζητώ συγνώμη για τον τόνο (πόνο) μου, ξέρω ότι η αγαπητή μου Isi δεν το εννοούσε έτσι, όμως έξυσε με τον τρόπο αυτό πληγές. Οι διατυπώσεις δείχνουν μια νοοτροπία που έχει εισχωρήσει σε βάθος και παρεισφρέει στο λόγο μας ακόμη και όταν αυτό δεν γίνεται ηθελημένα ή συνειδητά...

Το θέμα δεν είναι πώς θα μπει στην καρδιά του παιδιού αλλά πώς θα διευκολύνει και θα βοηθήσει τη σύντροφό του. Δεν καταλαβαίνω γιατί το ''μεγάλωμα'' πρέπει να το επωμιστεί αποκλειστικά η μητέρα.

Θα διαφωνήσω αγαπητή μου. Ακριβώς αυτό είναι το θέμα: Να μπει στην καρδιά του παιδιού. Όλα τ' άλλα είναι διαδικαστικές λεπτομέρειες.

Με τη διατύπωση που υπογραμμίζω, υπονοείς ότι ο άντρας είναι κάτι σαν βοηθητικό προσωπικό ("Το θέμα δεν είναι να τον αγαπάει το παιδί, αλλά να βοηθάει εμένα", βγαίνει το νόημα). Η πατρότητα δεν είναι ορντινάντσα της μητρότητας. Είναι μια πλήρης και αυτόνομη σχέση, μεταξύ δύο ανθρώπων που έχουν κοινές γενετικές καταβολές, δηλαδή του πατέρα με το παιδί του, όσο αυτόνομη και αυθύπαρκτη είναι η σχέση της μητέρας με το παιδί της αντίστοιχα.

Λατρεύω να φροντίζω, να νταντεύω, να παίζω, να τσιμπάω και να παλεύω με την κόρη μου. Δεν χρειάστηκε να μου το επιβάλει κανείς αυτό...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Ο λόγος που δεν έχω συμμετάσχει έως σήμερα στο θέμα, είναι ότι διαφωνώ καθέτως με την εκφώνηση του θέματος. Είναι σοβινιστικού και ρατσιστικού περιεχομένου και λυπάμαι που προέρχεται από ένα άτομο που εκτιμώ ιδιαιτέρως. Σήμερα όμως δεν άντεξα άλλο να το βλέπω...

Από πότε θα πρέπει να ρωτάμε τις γυναίκες αν μας αφήνουν ν' ασχοληθούμε με το παιδί μας; Αν μας επιτρέπει η σύζυγος λέει;;;

Ποια είναι για να μας επιτρέψει, δεν το καταλαβαίνω. Η νοοτροπία της παρωχημένης ελληνικής κοινωνίας, που θεωρεί το παιδί κτήμα της μητέρας, το παλαιοντολογικό νομικό καθεστώς που δίνει κατά 99% τα παιδιά στις μητέρες, θεωρώντας κάτι τέτοιο αυτονόητο, σχεδόν σαν φυσικό δικαίωμα, πραγματικά με εξοργίζει, όπως και πολλούς άλλους άντρες, οι οποίοι έχουν κάνει σύλλογο για τα δικαιώματα του πατέρα.

Αν θέλουμε να μιλούμε για ίσα δικαιώματα, να μιλούμε για ΙΣΑ απ' όλες τις πλευρές, ειδάλλως κάποια ζώα θα είναι πιο ίσα από κάποια άλλα, όπως ευφυώς μας λέει ο Τζωρτζ Όργουελ στη "Φάρμα των Ζώων".

Η συνήθης νοοτροπία να έχουμε αφαιρέσει όλα τα δικαιώματα του άντρα που απέρρεαν από το φαλλοκρατικό μοντέλο, ενώ αντίθετα να κρατούν οι γυναίκες όλα τα δικαιώματα που τους αναγνωρίζονταν από τη φαλλοκρατική ιδεολογία, δεν έχει καμιά λογική, ούτε εντάσσεται στα πλαίσια της ισότητας. Έχει μόνο τη λογική της Μητριαρχικής καταπίεσης.

Απορρίπτω το Πατριαρχικό μοντέλο και όλα τα παράγωγά του, όπως και το Μητριαρχικό εξίσου. Ζητώ την ισότητα στην πράξη.

Η ενασχόληση με τα παιδιά δεν είναι απλά υποχρέωση του άντρα. Είναι δικαίωμα, φυσικό και αναφαίρετο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για έναν πατέρα από το να ασχολείται με το παιδί του, να παίζει μαζί του, να το βλέπει να χαμογελά, ακόμη καλύτερα να το κάνει να γελά. Είναι το μόνο εύκολο να μάθει κανείς να αλλάζει πάνες, να πλένει, να ντύνει, να φτιάχνει κρέμες και γάλατα και να ταΐζει ένα παιδί. Καμία γυναίκα δεν θα μου πουλούσε εκδούλευση με αυτά, ούτε θα μου στερούσε την επαφή με την κόρη μου εξαιτίας τους.

Μετά από λίγες ημέρες, τα έκανα με το ένα χέρι. Φυσικά, δεν τέθηκε ποτέ θέμα άντρα ή γυναίκας στη διαπαιδαγώγηση και στη φροντίδα. Όταν όμως χώρισα, το παιδί μου έμεινε αναγκαστικά με τη μητέρα του και δεν θα μπορούσα με κανένα τρόπο να το πάρω κοντά μου. Μάλιστα, η πρώην γύρισε και μου είπε στα σοβαρά: "Θα έπρεπε να είχες φύγει πριν από τρία χρόνια, θα ήταν καλύτερα για το παιδί". "Γιατί θα ήταν καλύτερα;" ρώτησα εγώ. "Γιατί δεν θα σε θυμόταν" μου είπε εκείνη... Φυσικά ξέχασε τις πρώτες ημέρες, όταν εκείνη είχε πάθει υστερία και δεν ήθελε ούτε να το βλέπει και το φρόντιζα εγώ...

Ζητώ συγνώμη για τον τόνο (πόνο) μου, ξέρω ότι η αγαπητή μου Isi δεν το εννοούσε έτσι, όμως έξυσε με τον τρόπο αυτό πληγές. Οι διατυπώσεις δείχνουν μια νοοτροπία που έχει εισχωρήσει σε βάθος και παρεισφρέει στο λόγο μας ακόμη και όταν αυτό δεν γίνεται ηθελημένα ή συνειδητά...

Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω, όπως και επίσης διαφωνώ ακόμα και με τη νοοτροπία να αποφασίζει η γυναίκα μόνη της σχεδόν αν θα κρατήσει το παιδί ή όχι.
Ωστόσο με λυπεί ιδιαίτερα να βλέπω ότι σε τέτοιες δηλώσεις αν αντιδρούσε αντίστοιχα μια γυναίκα (σε περίπτωση που το σχόλιο ήταν υποτιμητικό για τις δικές της δυνατότητες και το δικό της ρόλο) η αντίδραση θα ήταν να χαρακτηριστεί "υστερική φεμινίστρια" και να αναρωτιούνται -γυναίκες και άνδρες- που βλέπει το πρόβλημα, μιας και "οι γυναίκες έχουν πλέον επιτύχει ισότητα για τις ίδιες" (yeah sure).
Άσχετο βασικά με σένα το σχόλιο Χάος, απλά βρήκα αφορμή να εκφράσω ένα παράπονο μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Αφού το έχω ξαναπεί Μισέλ μου, ότι εγώ είμαι υστερικός Ομινιστής (sic). Κάποιος πρέπει να το κάνει κι αυτό, για να υπάρχει ενδιαφέρον στη συζήτηση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Αγαπημένε μου Χαούλη, η διατύπωση του παρόντος θέματος προέκυψε από το θέμα περί των οικοκυρικών () όπου κάποιες κοπέλες εξέφρασαν τη σεβαστή κατά τα άλλα αποστροφή τους προς την εικόνα ενός άντρα με σφουγγαρίστρα και σίδερο.

Επειδή είμαι σίγουρη ότι η εικόνα ενός πατέρα που φροντίζει το παιδί του δεν φέρνει αποστροφή σε κανέναν έθεσα το θέμα κατ' αυτόν τον τρόπο ελπίζοντας να λάβω και αντίστοιχες απαντήσεις...
Γι' αυτό και ρώτησα παρακάτω: υπάρχει πηγαία ανάγκη στους μπαμπάδες να φροντίσουν τα παιδιά τους;

Ως τώρα μόνο εσύ και ο Ρεμπεσκές απαντήσατε στο θέμα και πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι άνδρες δεν ενδιαφέρονται να πάρουν θέση όπως επίσης μου κάνει εντύπωση που στο μυαλό των γυναικών δεν προηγείται της υποχρέωσης η πηγαία και αυθόρμητη ανάγκη του πατέρα προς το παιδί.

Όπως έχω αναφέρει και σε άλλο θέμα, είχα γνωστό ο οποίος έβαζε το νεογέννητο παιδί του να θυλάσει το βράδυ, παροτρίνοντας τη γυναίκα του να συνεχίσει τον ύπνο της. Ήταν κάτι που το ήθελε και το επεδίωξε ο ίδιος!

Πραγματικά υπάρχει ακόμα μέσα στα κεφάλια μας η νοοτροπία του παρελθόντος βαθιά ριζωμένη κι ο Ρεμπεσκές δεν έχει καθόλου άδικο με το σύντομο αλλά όπως πάντα εύστοχο σχόλιό του!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Θυμάμαι ότι ψυχολόγος στον παιδικό μάλωνε τις μαμάδες γιατί η τάση τους είναι μόλις πάει να κάνει κάτι ο πατέρας να τον κόβουν με ένα στυλάκι "θα το κάνω καλύτερα, θα το κάνω γρηγορότερα". 'Αρα φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι κλασσική συμπεριφορά.

Εγώ έχω τρία παιδιά και δεν θεωρώ ότι έχω "μητρικό" ένστικτο. 'Εμαθα να αγαπώ τα άλλα παιδιά μέσα από τα παιδιά μου. 'Εμαθα να είμαι επιεικής με τα άλλα παιδιά μέσα από τα παιδιά μου. Δεν είμαι σίγουρη τι σημαίνει μητρικό ένστικτο αλλά κάθε μωρό χρειάζεται την ενεργή μας συμμετοχή για να ζήσει κατ'αρχήν οπότε δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο οποιοσδήποτε, άντρας ή γυναίκα, δεν θα'κανε τα αναγκαία, και αυτό δεν θα τον έδενε με ένα άρρηκτο δεσμό με το πλασματάκι αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tetragrammaton]

Γι' αυτό και ρώτησα παρακάτω: υπάρχει πηγαία ανάγκη στους μπαμπάδες να φροντίσουν τα παιδιά τους;

Ως τώρα μόνο εσύ και ο Ρεμπεσκές απαντήσατε στο θέμα και πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι οι άνδρες δεν ενδιαφέρονται να πάρουν θέση όπως επίσης μου κάνει εντύπωση που στο μυαλό των γυναικών δεν προηγείται της υποχρέωσης η πηγαία και αυθόρμητη ανάγκη του πατέρα προς το παιδί.

Εγώ έχω όλη την καλή διάθεση να σε βοηθήσω αλλά τι να πω; Για την ώρα ούτε καν το έχω σκεφτεί το θέμα, ή μάλλον επειδή επί του παρόντος δεν με απασχολεί καθόλου, μη σου πω ότι το θεωρώ βάσανο, το αφήνω στην άκρη του μυαλού μου για να το ξαναπιάσω όταν έρθει η κατάλληλη στιγμη. Αυτή τη στιγμή πάντως μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι ενώ μ'αρέσει να βλέπω μωράκια, κατά κανόνα μετά τα πρώτα 20 λεπτά στον ίδιο χώρο με αυτά αρχίζω να κουράζομαι επικίνδυνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

είναι τόσο ωραία τα σαββατοκύριακα που αναλαμβάνει ο χάσμπαντ κι εγώ κάνω παρεμβολές μόνο για θηλασμό....
είναι παγίδα πάντως ο θηλασμός..αν ο πατέρας είναι κουρασμένος, βαρεμένος, κλπκλπ, το πάει πίσω στη μητέρα λέγοντας ότι "πεινάει" κι επειδή ένα μωράκι σπάνια θα αρνηθεί το στήθος έστω και για λίγο, επιβεβαιώνεται μόνος του, λέγοντας "είδες, είδες???"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.