Έρωτες εξ' αποστάσεως

[bunny217]

Λοιπόοοον μια που σχεδόν όλες μου οι σχέσεις ήταν με απόσατση έχω να πω πως πρέπει να υπάρχει θέληση και απο τις 2 μεριές γαι αν γίνονται οι συναντήσεις.αν και πάλι είναι κάπως δύσκολο γιατί μετά απο κάποιο σημείο γίνεται παρα πολύ κουραστικό αυτό.

Κάποιος είπε πως αν με τα ίδια άτομα είμασταν στην ίδια πόλη αν θα μπορούσαμε να έχουμε σχέση έχω να πω το εξής ότι όντως είναι διαφορετικό να είσαι στην ίδια πολη και αν έχεις σχέση και αλλιώς σε διαφορετικές και να μένετε κάποιο διάστημα μαζί.
Με τους πρών μου πιστεύω πως δεν θα μπορούσα να έχω σχέση στην ίδια πόλη, αν και με τον πρώην μου πραγματικά δεν γνωρίζω αν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί ή όχι, ίσως αν είμασταν στην ίδια πόλη να είμασταν ακόμα μαζί.
Και η τωρινή σχέση μου είναι σχεδόνα με απόσατση γιατί βρισκόαμστε σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο αλλά είμαστε απο την ίδια πόλη άσχετο οτι σχπουδάζουμε σε διαφορετικές ακι είμαστε 13,5 μήνες μαζί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Viktoria]

Το αγόρι μου σπουδάζει Κομοτηνή και εγώ Αθήνα.Όταν έφυγε τα είχαμε μόλις 3 μήνες και πίστευα πως δε θα κρατήσει, ωστόσο είμαστε μαζί σχεδόν δυόμισι χρόνια! Εντάξει,τον πρώτο καιρό ήταν πολύ άσχημα αλλά τώρα βλέπω οτι μάλλον καλό μου έκανε, αφού γενικά παλιότερα βαριόμουν εύκολα σε μια σχέση ενώ τώρα όποτε συναντιόμαστε κάνουμε σαν τρελοί ο ένας για τον άλλον! Άσε που μαθαίνεις να είσαι ανεξάρτητος,δηλαδή να μην "κρεμιέσαι" από τον σύντροφό σου. Βλέπω κάποιες φίλες μου που όλη τους η ζωή κινείτα γύρω από τη σχέση τους και δε νομίζω πως είναι ό,τι καλύτερο.Γενικά πιστεύω πως αν υπάρχει αληθινή αγάπη και συχνές συναντήσεις, η απόσταση δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.Τώρα, αν η σχέση δεν είναι τόσο ισχυρή,προκαλεί πολλούς καβγάδες και προβλήματα και εντέλει χωρισμό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-stekoumenos]

Το αγόρι μου σπουδάζει Κομοτηνή και εγώ Αθήνα.Όταν έφυγε τα είχαμε μόλις 3 μήνες και πίστευα πως δε θα κρατήσει, ωστόσο είμαστε μαζί σχεδόν δυόμισι χρόνια! Εντάξει,τον πρώτο καιρό ήταν πολύ άσχημα αλλά τώρα βλέπω οτι μάλλον καλό μου έκανε, αφού γενικά παλιότερα βαριόμουν εύκολα σε μια σχέση ενώ τώρα όποτε συναντιόμαστε κάνουμε σαν τρελοί ο ένας για τον άλλον! Άσε που μαθαίνεις να είσαι ανεξάρτητος,δηλαδή να μην "κρεμιέσαι" από τον σύντροφό σου. Βλέπω κάποιες φίλες μου που όλη τους η ζωή κινείτα γύρω από τη σχέση τους και δε νομίζω πως είναι ό,τι καλύτερο.Γενικά πιστεύω πως αν υπάρχει αληθινή αγάπη και συχνές συναντήσεις, η απόσταση δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.Τώρα, αν η σχέση δεν είναι τόσο ισχυρή,προκαλεί πολλούς καβγάδες και προβλήματα και εντέλει χωρισμό.

Αυτό που αναφέρεις δεν υποδηλώνει μια καλή σχέση μόνο μεταξύ σας...αλλά πολύ περισσότερο φανέρωνει οτι και ο καθένας απ τους δυο σας έχει μια αρκετά καλή σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό και συνεπεία αυτής της καλής σχέσης με τον εαυτό σας...έρχεται και η μεταξύ σας καλή σχέση.Το να μην αντέχουμε τις αποστάσεις με τον σύντροφο μας....συνήθως οφείλεται στο ότι δεν αντέχουμε να μένουμε με τον εαυτό μας μόνο....και ακριβώς αυτό συμβαίνει και σε όσους τρελαίνονται με την ιδέα και μόνο οτι θα μείνουν για λίγο μόνοι.Δυστυχώς ή ευτυχώς οι σχέσεις που κάνουμε με τους άλλους...είναι απλώς προέκταση ή αντανάκλαση της σχέσης που έχουμε με τον εαυτό μας....και τελικά τα προβλήματα που ανακύπτουν στης σχέση μας με τον σύντροφο μας...μπορεί να είναι απλώς μια απόρροια προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε εμείς οι ίδιο με τον εαυτό μας (ή και ο συντρόφος μας με τον δικό του εαυτό).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Εγώ ρε γμτ απο το καλοκαίρι που το περάσαμε όλο μαζι, δεν μπορώ με τίποτα να αντέξω για πολλές μέρες μακριά... Παλιά το άντεχα πολύ πιο έυκολα, τώρα μόνο που σκέφτομαι το άδειο σπίτι στη Θεσ/νίκη ψυχοπλακώνομαι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-stekoumenos]

Εγώ ρε γμτ απο το καλοκαίρι που το περάσαμε όλο μαζι, δεν μπορώ με τίποτα να αντέξω για πολλές μέρες μακριά... Παλιά το άντεχα πολύ πιο έυκολα, τώρα μόνο που σκέφτομαι το άδειο σπίτι στη Θεσ/νίκη ψυχοπλακώνομαι...

Michelle...το πολύ ή το λίγο αντέχω...είναι σχετικά για άλλους το πολύ μπορεί να είναι λίγο και σε άλλους το λίγο μπορεί να είναι πολύ.Το θέμα είναι οτι ποτέ δεν είμαστε μόνοι....πάντα μας συντροφεύει ο εαυτός μας...φυσικά όσο πιο πολλά ζητήματα έχουμε επιλύσει στη σχέση μας με τον εαυτό μας τόσο πιο ευχάριστη είναι η παρέα του...άν όμως έχουμε σε εκκρεμότητα κάποια προβληματάκια μαζί του....τότε είναι που όταν βρισκόμαστε μαζί του (με τον εαυτό μας δηλ) αρχίζει και μας τα ψάλλει και σίγουρα αυτό δεν είναι ότι το καλύτερο.
Ωστόσο...πολύ πιθανόν όλα αυτά να μην αφορούν εσένα και να είσαι απλά πολύ ερωτευμένη.....οπότε ακόμα και όταν σου λείπει ο φίλος σου πρέπει να απολαμβάνεις αυτήν την αίσθηση μοναξιάς που νιώθεις μιας και ειναι ζωντανή απόδειξη του πόσο πολύ μπορείς να αγαπήσεις κάποιον και άρα πόσο πλούσιο ψυχισμό διαθέτεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Michelle...το πολύ ή το λίγο αντέχω...είναι σχετικά για άλλους το πολύ μπορεί να είναι λίγο και σε άλλους το λίγο μπορεί να είναι πολύ.Το θέμα είναι οτι ποτέ δεν είμαστε μόνοι....πάντα μας συντροφεύει ο εαυτός μας...φυσικά όσο πιο πολλά ζητήματα έχουμε επιλύσει στη σχέση μας με τον εαυτό μας τόσο πιο ευχάριστη είναι η παρέα του...άν όμως έχουμε σε εκκρεμότητα κάποια προβληματάκια μαζί του....τότε είναι που όταν βρισκόμαστε μαζί του (με τον εαυτό μας δηλ) αρχίζει και μας τα ψάλλει και σίγουρα αυτό δεν είναι ότι το καλύτερο.
Ωστόσο...πολύ πιθανόν όλα αυτά να μην αφορούν εσένα και να είσαι απλά πολύ ερωτευμένη.....οπότε ακόμα και όταν σου λείπει ο φίλος σου πρέπει να απολαμβάνεις αυτήν την αίσθηση μοναξιάς που νιώθεις μιας και ειναι ζωντανή απόδειξη του πόσο πολύ μπορείς να αγαπήσεις κάποιον και άρα πόσο πλούσιο ψυχισμό διαθέτεις.

Δεν νομίζω οτι είναι το πρώτο... Γιατί δεν νιώθω κάτι τέτοιο όταν πηγαίνω πάνω... Απλά έχω συνηθίσει το σπίτι με αυτόν μέσα απο το καλοκαίρι και με ξενίζει να είμαι μόνη μου εκει... Νιώθω οτι απο στιγμή σε στιγμή θα ακούσω το ασανσέρ και θα μπει μέσα όπως το καλοκαίρι όταν έβγαινε για να πάρει πχ τσιγάρα... Όποτε ακούω ασανσέρ νομίζω οτι είναι αυτό, παρ'οτι ξέρω καταβάθος οτι δεν είναι... Πολύ περίεργη αίσθηση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nikita13]

Δεν νομίζω οτι είναι το πρώτο... Γιατί δεν νιώθω κάτι τέτοιο όταν πηγαίνω πάνω... Απλά έχω συνηθίσει το σπίτι με αυτόν μέσα απο το καλοκαίρι και με ξενίζει να είμαι μόνη μου εκει... Νιώθω οτι απο στιγμή σε στιγμή θα ακούσω το ασανσέρ και θα μπει μέσα όπως το καλοκαίρι όταν έβγαινε για να πάρει πχ τσιγάρα... Όποτε ακούω ασανσέρ νομίζω οτι είναι αυτό, παρ'οτι ξέρω καταβάθος οτι δεν είναι... Πολύ περίεργη αίσθηση...

Αυτό το είχα πάθει και εγώ στο πρώτο έτος που έιχα σχέση με παιδί από την πατρική μου πόλη που σπούδαζε αλλου αλλά ήταν συνέχεια μα συνέχεια εδώ Θεσσαλονίκη σαν παντρεμένοι ζούσαμε..Είχα συνηθίσει τόσο την παρουσία του που άμα έλειπε και 2 μέρες μόνο(που ήταν το μέγιστο) κάτι πάθαινα
Απλά σε τέτοιες περιπτώσεις είνα πολύ εύκολο να μπερδέψεις τα αισθήματα με την συνήθεια εγώ για παράδειγμα όταν χωρίσαμε συνειδοτοποίησα ότι ερωτευμένη δεν ήμουν ποτέ μαζί του!!
Και έιναι καλό ειδικά σε αυτή την ηλικία να έχει ο καθένας τον χώρο του για να μην έρθει η ρήξη αργά η γρήγορα η ο κορεσμός.Βέβαια παίζει ρόλο ο χαρακτήρας του καθενός

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-stekoumenos]

Δεν νομίζω οτι είναι το πρώτο... Γιατί δεν νιώθω κάτι τέτοιο όταν πηγαίνω πάνω... Απλά έχω συνηθίσει το σπίτι με αυτόν μέσα απο το καλοκαίρι και με ξενίζει να είμαι μόνη μου εκει... Νιώθω οτι απο στιγμή σε στιγμή θα ακούσω το ασανσέρ και θα μπει μέσα όπως το καλοκαίρι όταν έβγαινε για να πάρει πχ τσιγάρα... Όποτε ακούω ασανσέρ νομίζω οτι είναι αυτό, παρ'οτι ξέρω καταβάθος οτι δεν είναι... Πολύ περίεργη αίσθηση...

Αυτή λοιπόν η περίρεγη αίσθηση ...πρέπει να σε χαροποιεί διότι αποδεικνύει τον πλούτο και την ένταση των συναισθημάτων σου...και για αυτό σου το φορτίο πρέπει να συγχαρείς τον εαυτό σου....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Τέσπα βγήκαμε αρκετά off topic μάλλον

Δυστυχώς θα πρέπει να συμφωνήσω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Αυτό που αναφέρεις δεν υποδηλώνει μια καλή σχέση μόνο μεταξύ σας...αλλά πολύ περισσότερο φανέρωνει οτι και ο καθένας απ τους δυο σας έχει μια αρκετά καλή σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό και συνεπεία αυτής της καλής σχέσης με τον εαυτό σας...έρχεται και η μεταξύ σας καλή σχέση.Το να μην αντέχουμε τις αποστάσεις με τον σύντροφο μας....συνήθως οφείλεται στο ότι δεν αντέχουμε να μένουμε με τον εαυτό μας μόνο....και ακριβώς αυτό συμβαίνει και σε όσους τρελαίνονται με την ιδέα και μόνο οτι θα μείνουν για λίγο μόνοι.Δυστυχώς ή ευτυχώς οι σχέσεις που κάνουμε με τους άλλους...είναι απλώς προέκταση ή αντανάκλαση της σχέσης που έχουμε με τον εαυτό μας....και τελικά τα προβλήματα που ανακύπτουν στης σχέση μας με τον σύντροφο μας...μπορεί να είναι απλώς μια απόρροια προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε εμείς οι ίδιο με τον εαυτό μας (ή και ο συντρόφος μας με τον δικό του εαυτό).

Νομίζω ότι μπερδεύεις την ανάγκη για κοινωνικότητα με την εσωτερική ισορροπία: είναι δύο θέματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους και το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο. Το αν θα αντέξει μια σχέση εξ'αποστάσεως μπορεί να οφείλεται στο φόβο της μοναξιάς (άρα στην ανάγκη για κοινωνική συναναστροφή), όπως επίσης και στο γεγονός ότι είναι και οι δύο "γεμάτοι" ψυχικά ο ένας από τον άλλο, που δεν υπάρχουν τρόποι για να κρατηθούν μακρυα. Όλα είναι πιθανά, χωρίς να αποκλείει το ένα το άλλο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-stekoumenos]

Νομίζω ότι μπερδεύεις την ανάγκη για κοινωνικότητα με την εσωτερική ισορροπία: είναι δύο θέματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους και το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο. Το αν θα αντέξει μια σχέση εξ'αποστάσεως μπορεί να οφείλεται στο φόβο της μοναξιάς (άρα στην ανάγκη για κοινωνική συναναστροφή), όπως επίσης και στο γεγονός ότι είναι και οι δύο "γεμάτοι" ψυχικά ο ένας από τον άλλο, που δεν υπάρχουν τρόποι για να κρατηθούν μακρυα. Όλα είναι πιθανά, χωρίς να αποκλείει το ένα το άλλο..

Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λές...σε ότι αφορά το μπέρδεμα άν και εγώ θα προτιμούσα την λέξη συνδιασμό ή αλληλεξάρτηση.Δεν είμαστε ένα άθροισμα αναγκών άσχετων μεταξύ τους...αλλά είμαστε μια ενότητα που οι ανάγκες μας είναι σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία αλληλοσχετίζονται και ελείματα σε κάποια ανάγκη μας μπορούν να φέρουν αλλοιώσεις στην έκδραση άλλων αναγκών μας...και αυτό αν θέλεις αντικατοπτρίζεται και στο πυραμοειδές μοντέλο αναγκών του Μάσλοου.Η ανάγκη της συντροφικότητας (που θίγεται σε αυτό το θέμα) και το πως εκφράζεται ή ικανοποιείται..βεβέως σχετίζεται με την γενικότερη ισορροπία που υπάρχει μέσα μας κι αν θέλεις ο τρόπος που σχετιζόμαστε με τον εαυτό μας ανακλάται σε όλες τις σχέσεις μας κι ίσως πιο ηχηρά αφήνει την στάμπα του στη σχέση με τον σύντροφο μας.Γι αυτό μια ερωτική σχέση μπορεί να είναι πράγματι σχέση αγάπης αλλά μπορεί να είναι και μια σχέση εξάρτησης και στην τελευταία περίπτωση κενά που έχουν να κάνουν με την αυτοεκτίμηση μας αναδύονται και προσπαθούν να βρούν την κάλυψη τους στην εκτίμηση που μας δείχνει ή δεν μας δείχνει ο σύντροφος μας.Άν καταλάβουμε ποιές απο τις ανάγκες μας έχουν σαν φυσικό χώρο ικανοποίησης τη σχέση μας,ποιες ανάγκες τελικά μπορεί να καλύψει η συγκεκριμένη σχέση μας και ποιές ανάγκες δεν αφορούν καθόλου τη σχέση με τον σύντροφο μας αλλά τον τρόπο που σχετιζόματσε εμείς με τον εαυτό μας.....τότε σίγουρα θα είμαστε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Psixotis]

Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται;Ή μήπως γρηγορότερα αλληλοεπιθυμούνται;Οι απόψεις διίστανται.Τί λέτε;

Στην αρχη σιγουρα τα συναισθήματα ειναι εντονα, παρα πολυ κιολας. Σε αυτο συμβαλλει κυριως η μυθοποίηση του ατομου που ζει μακρυα και ερχεται κοντα σου μονο μεσω της σκεψης, κι οχι της αμεσης επαφής.

Το μονο κακο ειναι δυστυχως, οτι απο ενα σημειο και μετα η αποσταση διωχνει σιγα σιγα τα πρωτα συναισθηματα, και η λογικη αποσταση κανει τον "ερωτα εξ αποστασεως" κατι σαν "περιστασιακο κρεβατι"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[The Djinn]

Ερωτας και σχεση εξ αποστασεως...
Υπαρχει!
Τον εζησα και ασχετα αν τελειωσε...αδοξα ας πουμε, ακομα πιστευω πως εαν και οι δυο κανουν υπομονη,σφιξουν τα δοντια και αν υπαρχη αγαπει ολα ξεπερνιουνται...
Στην περιπτωση μου, δεν ειναι οτι δεν υπηρξε αγαπη, προς Θεου!
Η κοπελα μου το απεδειξε με τον πιο υπεροχο τροπο για πολυ καιρο και ασχετα εαν στο τελος "λυγισε" η ιδια, εγω δεν μπορω παρα μονο να την ευχαριστησω για οτι μου προσεφερε τοσα χρονια,και για τον τροπο με τον οποιο ειχε σταθει διπλα μου και με αγαπησε.
Και ασχετα εαν βλεπομασταν μερικες φορες τον χρονο,ποτε δεν εκανα κατι με καποια αλλη...
οχι γιατι δεν ειχα τις ευκαιριες αλλα γιατι δεν υπηρχε λογος...οταν αγαπας καποιον με ολο σου το ειναι,οταν ειναι η πρωτη και η τελευταια σου σκεψη καθε μερα,τοτε το να κανεις μια αρπαχτη προσωπικα δεν θα μου προσεφερε τιποτα...
Για να μην ξεφευγω παντως απο το θεμα,πιστευω πως με πολυ υπομονη,δυναμη κατανοηση και εμπιστοσυνη (μιας και οταν υπαρχει αποσταση υπαρχουν και πολλοι καλοθελητες και πολλες "ανησυχιες"),και φυσικα αγαπη τοτε ενας ερωτας ζει και βασιλευει...και να φενεται πως χανει το βασιλειο του πολλες φορες,παλι ερχεται η στιγμη που θα φτιαξει ενα ακομα μεγαλυτερο και πλεον τιποτα δεν θα μπορει να το γκρεμισει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nikita13]

Ερωτας και σχεση εξ αποστασεως...
Υπαρχει!
Τον εζησα και ασχετα αν τελειωσε...αδοξα ας πουμε, ακομα πιστευω πως εαν και οι δυο κανουν υπομονη,σφιξουν τα δοντια και αν υπαρχη αγαπει ολα ξεπερνιουνται...
Στην περιπτωση μου, δεν ειναι οτι δεν υπηρξε αγαπη, προς Θεου!
Η κοπελα μου το απεδειξε με τον πιο υπεροχο τροπο για πολυ καιρο και ασχετα εαν στο τελος "λυγισε" η ιδια, εγω δεν μπορω παρα μονο να την ευχαριστησω για οτι μου προσεφερε τοσα χρονια,και για τον τροπο με τον οποιο ειχε σταθει διπλα μου και με αγαπησε.
Και ασχετα εαν βλεπομασταν μερικες φορες τον χρονο,ποτε δεν εκανα κατι με καποια αλλη...
οχι γιατι δεν ειχα τις ευκαιριες αλλα γιατι δεν υπηρχε λογος...οταν αγαπας καποιον με ολο σου το ειναι,οταν ειναι η πρωτη και η τελευταια σου σκεψη καθε μερα,τοτε το να κανεις μια αρπαχτη προσωπικα δεν θα μου προσεφερε τιποτα...
Για να μην ξεφευγω παντως απο το θεμα,πιστευω πως με πολυ υπομονη,δυναμη κατανοηση και εμπιστοσυνη (μιας και οταν υπαρχει αποσταση υπαρχουν και πολλοι καλοθελητες και πολλες "ανησυχιες"),και φυσικα αγαπη τοτε ενας ερωτας ζει και βασιλευει...και να φενεται πως χανει το βασιλειο του πολλες φορες,παλι ερχεται η στιγμη που θα φτιαξει ενα ακομα μεγαλυτερο και πλεον τιποτα δεν θα μπορει να το γκρεμισει...

Για ακόμα μια φορά σου βγάζω το καπέλο...Σε θαυμάζω για τον τρόπο που σκέφτεσαι και τυχερή η κοπέλα που ήταν μαζί σου άσχετα αν δεν είναι πλέον..Και κρίμα να τελειώνει μια τέτοια σχέση που να άντεξε τόσο πολύ στον χρόνο και την απόσταση..Θα είχατε τους λόγους σας βέβαια και τα καλύτερα πάντα σε περιμένουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[emufear]

Ερωτας και σχεση εξ αποστασεως...
Υπαρχει!
Τον εζησα και ασχετα αν τελειωσε...αδοξα ας πουμε, ακομα πιστευω πως εαν και οι δυο κανουν υπομονη,σφιξουν τα δοντια και αν υπαρχη αγαπει ολα ξεπερνιουνται...
Στην περιπτωση μου, δεν ειναι οτι δεν υπηρξε αγαπη, προς Θεου!
Η κοπελα μου το απεδειξε με τον πιο υπεροχο τροπο για πολυ καιρο και ασχετα εαν στο τελος "λυγισε" η ιδια, εγω δεν μπορω παρα μονο να την ευχαριστησω για οτι μου προσεφερε τοσα χρονια,και για τον τροπο με τον οποιο ειχε σταθει διπλα μου και με αγαπησε.
Και ασχετα εαν βλεπομασταν μερικες φορες τον χρονο,ποτε δεν εκανα κατι με καποια αλλη...
οχι γιατι δεν ειχα τις ευκαιριες αλλα γιατι δεν υπηρχε λογος...οταν αγαπας καποιον με ολο σου το ειναι,οταν ειναι η πρωτη και η τελευταια σου σκεψη καθε μερα,τοτε το να κανεις μια αρπαχτη προσωπικα δεν θα μου προσεφερε τιποτα...
Για να μην ξεφευγω παντως απο το θεμα,πιστευω πως με πολυ υπομονη,δυναμη κατανοηση και εμπιστοσυνη (μιας και οταν υπαρχει αποσταση υπαρχουν και πολλοι καλοθελητες και πολλες "ανησυχιες"),και φυσικα αγαπη τοτε ενας ερωτας ζει και βασιλευει...και να φενεται πως χανει το βασιλειο του πολλες φορες,παλι ερχεται η στιγμη που θα φτιαξει ενα ακομα μεγαλυτερο και πλεον τιποτα δεν θα μπορει να το γκρεμισει...

Με άγγιξε πολύ το post σου man... Μήπως μπορείς να μας πεις τι έγινε τελικά και λύγισε η κοπέλα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skoulikadera---]

Δυστυχώς σε ελάχιστες περιπτώσεις δεν ισχυεί αυτό που λέει ο λαός μας...."Μάτια που δεν βλέποντε γρήγορα λησμονούντε..."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nikita13]

Δυστυχώς σε ελάχιστες περιπτώσεις δεν ισχυεί αυτό που λέει ο λαός μας...."Μάτια που δεν βλέποντε γρήγορα λησμονούντε..."

Δεν είναι απααίτητα έτσι σε περιπτώσεις όπου είναι δυο άνθρωποι κατασταλαγμένοι,που ξέρουν τι θέλουν και τα έχουν βρει με τον εαυτό τους μια τέτοια κατάσταση δυναμώνει την σχέση..Στις άλλες περιπτώσεις που χωρίζουν απλα το να μην βλέπουν τον άλλοντους κάνει καλό και τους βοηθά να μην το σκέφτονται..Αλλα όταν βλέπεις ύστερα από μήνες τον άλλον ξανά η ταραχή είναι ακόμα μεγαλύτερη και συνειδητοποιείς ότι τίποτα δεν ξεπέρασες απλώς έθαψες πράγματα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[The Djinn]

Με άγγιξε πολύ το post σου man... Μήπως μπορείς να μας πεις τι έγινε τελικά και λύγισε η κοπέλα;

Ηταν λιγο πολυ αδιευκρινηστες οι συνθηκες και οι λογοι...
Μιλησαμε,ξερεις μου εξηγησε περιπου, αλλα εγω εκει ημουν λιγο πολυ..."αλλου"...
σου εχει τυχει να σου μιλανε,να γνεφεις καταφατικα,να κανεις διαλογο αλλα μολις τελειωσει το ολο σκηνικο, το μυαλο να τραβαει ενα "format" και να μην θυμασαι καθαρα τι εγινε;
Κατι τετοιο εγινε με εμενα...
Οι βασικοι λογοι ηταν διαφορα οικογενειακα προβληματα που ειχε,προβληματα με την δουλεια της πυο εφυγε απο εκει που δουλευε και δεν μπορουσε να βρει αλλου ευκολα,και κατι τετοια...
Κατι τετοια μου ειπε, αλλα επιπλεον λογος ειναι (αν και δεν μου το ειπε στα ισια) ειναι οτι δεν αντεχε αλλο λογικα στην αποσταση και στο χρονο που ημασταν μακρια.
Υπηρχε και γενικοτερη πιεση απο το σπιτι της (οχι για εμενα),αλλα για την δουλεια,οικονομικα θεματα κτλ κτλ, και ισως ολα αυτα συν του οτι εγω δεν ημουν κοντα της...καταλαβαινεις.*
'Η αλλιως μπορει να επαψε να με αγαπα...
Οπως και να εχει,εκεινο που με ενδιαφερει προσωπικα (ασχετα αν στεναχωρηθηκα με τον χωρισμο), ειναι οτι τοσο καιρο που ημασταν μαζι (και μιλαμε για χρονια), αυτη ηταν κυρια απεναντι μου.
Μου φερθηκε παραπανω απο "ενταξει", με αγαπησε οσο κανεις οπως εκανα κι εγω και ηταν παντα κοντα μου.
Ειναι αληθεια ολα αυτα που εκανε,και γι' αυτο οσο και αν τσαντιστηκα,θυμωσα,στεναχωρηθηκα για οτι εγινε, ποτε δεν γυρισα να την "κακολογησω" (ξερεις να πω "Αντε να χαθει που δεν εκτιμα τιποτα"π.χ.) εστω και πανω στον θυμο μου.


*Σ'ολα τα παραπανω καποιος μπορει να πει οτι, ενταξει πολλοι εχουν προβληματα πασης φυσης, δεν ειναι "ορθο" να χωριζεις καποιον γι'αυτα.
Ειδικα εαν αυτος σε στηριζει,οπως εκανα.(εστω και απο μακρια πολλες φορες)
Συμφωνω,αλλα εγω αν και το σκεφτηκα δεν της το εθεσα ποτε σαν ερωτημα,γιατι την ειδα οταν μου μιλαγε οτι ηταν πολυ μπερδεμενη για το τι πρεπει να κανει, γιατι φαινοταν οτι με αγαπουσε ακομα,και αποφασισα να μην της θεσω τετοια ερωτηματα και ας τρωνε αργοτερα εμενα μεσα μου,για να μην την "πιεσω"...
Με λιγα λογια, προτημσα να μην μιλησω(και αυτο ειναι σπανιο για εμενα), απο το να την "πιεσω" περισσοτερο.
Ετσι κι αλλιως η ζωη ειναι μια ροδα που γυριζει...Την αφησα στην επιλογη της.
Απλως μακαρι να ειναι γενικα και παντα καλα, γιατι ειναι ενα ατομο που δεν της αξιζει να πληγωνεται.
Κι αυτο το λεω οχι γιατι την αγαπω ακομα, ή γιαιτ ειμαι κολλημενος κτλ κτλ, αλλα γιατι πραγματικα ειναι -καλη- κοπελα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[emufear]

Βούρκωσα man, respect.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skoulikadera---]

Δεν είναι απααίτητα έτσι σε περιπτώσεις όπου είναι δυο άνθρωποι κατασταλαγμένοι,που ξέρουν τι θέλουν και τα έχουν βρει με τον εαυτό τους μια τέτοια κατάσταση δυναμώνει την σχέση..Στις άλλες περιπτώσεις που χωρίζουν απλα το να μην βλέπουν τον άλλοντους κάνει καλό και τους βοηθά να μην το σκέφτονται..Αλλα όταν βλέπεις ύστερα από μήνες τον άλλον ξανά η ταραχή είναι ακόμα μεγαλύτερη και συνειδητοποιείς ότι τίποτα δεν ξεπέρασες απλώς έθαψες πράγματα..

Πολύ ρομαντικό και τρυφερό αυτό που λες όμως η πραγματικότητα πιστεύω πως είναι λίγο διαφορετική, δεν είμαι απόλυτη εξάλου πιστεύω οι συνθήκες του "εξ'αποστάσεως" σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετικές και κάθε άνθρωπος αντιδρά με τον δικό του τρόπο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 19 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.