Έχετε σκεφτεί ποτέ να αυτοκτονήσετε;

x_xChristine

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
Αρκετοί απαντάτε χωρίς να έχετε ιδέα πως είναι. Ένας άνθρωπος που σκέφτεται σοβαρά την αυτοκτονία το πιο πιθανό είναι να πάσχει απο κατάθλιψη (το να τον οδήγησε εκεί κάποιο συμβάν είναι ένα ενδεχόμενο αλλά πιο σύνηθες είναι το ενδεχόμενο της κατάθλιψης). Όταν έχεις κατάθλιψη δεν αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα όπως ένα "συνηθισμένο" άτομο. Και έχοντας περάσει απο κατάθλιψη (την οποία μπορώ να πω πως δεν την έχω αντιμετωπίσει , υπάρχουν φάσεις που επανέρχεται κάπως αλλά τέλος πάντως είναι καλύτερη η κατάσταση απο ότι πριν 3 χρόνια) σας λέω πως είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις σε κάποιον πως είναι. Δεν βρίσκεις χαρά ή ενδιαφέρον πουθενά, ακόμα και σε πράγματα που λάτρευες παλιά. Προσωπικά, περπατούσα στο σχολείο και ήταν σαν να μην έβλεπα μπροστά μου, σαν να τα έκανα όλα μηχανικά χωρίς συναίσθηση ορισμένες φορές. Σαν να έχεις ένα μαύρο σύννεφο γύρω σου και να μη βλέπεις πιο πέρα. Απλά δεν θες να ζεις. Δεν θες να υπάρχεις. Το να αντιμετωπίζετε άτομα που πάσχουν απο κατάθλιψη με κλισε φράσεις του τύπου άλλοι στην ζωή δεν μπορούν να περπατήσουν ή όλα είναι στο μυαλό σου, όλα είναι ωραία τι καλά κτλ. είναι ηλίθιο. Είναι ψυχολογική ασθένεια, χημικές ουσίες στον εγκέφαλο που πολύ απλά δεν σου επιτρέπουν να δεις τα πράγματα όπως είναι. Κανείς γενικά δεν έχει συναίσθηση του πως "πραγματικά" είναι ο κόσμος, ο καθένας βλέπει τον κόσμο όπως του επιτρέπει ο εγκέφαλος του αλλά φαντάσου ο εγκέφαλος σου για τον ένα ή τον άλλον λόγο να μη σου επέτρεπε να αισθανθείς χαρά, ευχαρίστηση, ή και λύπη. Να μην μπορείς να ξεσπάσεις απλά να ζεις ένα συνεχές αίσθημα του τίποτα, δεν είναι θλίψη ακριβώς δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Επι περίπου 2 χρόνια δεν μπορούσα να γελάσω. Αυτό είναι που θυμάμαι πιο έντονα απο όλα, έπρεπε να προσποιούμαι το γέλιο μου για να μην φαίνομαι περίεργη στους άλλους. Αν και σαν άτομο θεωρώ την αυτοκτονία προσωπική επιλογή του καθενός θέλω να πω στον mailmad πως αν πάσχεις απο κατάθλιψη μπορείς να το ξεπεράσεις. Θυμάμαι το πως ένιωθα τότε λόγω της κατάθλιψης, πως αντιλαμβανόμουν τα πράγματα και πραγματικά με το που αρχίσεις και ξεπερνάς την κατάθλιψη θα μείνεις έκπληκτος με το πόσο διαφορετικά νιώθεις. Θέλει χρόνο και υπομονή. Επίσης κι εγώ πολύ συχνά κάνω παρόμοιες σκέψεις με τις δικές σου, του τύπου υπάρχουν τόσοι ξεχωριστοί άνθρωποι με ταλέντα ή που κάνουν τρομερά πράγματα, είναι πολύ όμορφοι, ξεχωρίζουν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και μετά είμαι εγώ, μέτρια σε όλα ή και κάτω του μετρίου, με τίποτα που να θεωρώ ταλέντο κτλ. ποιος ο λόγος να ζω; Ή πχ έμαθα ότι έχει καρκίνο ένας τρομερός άνθρωπος που γνώρισα και έλεγα καλύτερα να πεθάνω εγώ και να ζήσει αυτός στη θέση μου. Πλέον προσπαθώ να χρησιμοποιώ αυτές τις σκέψεις για να βελτιώσω τον εαυτό μου αντί να τον καταστρέψω. Είναι λεπτό το θέμα αλλά ήθελα να τοποθετηθώ. Θα σου έλεγα αφού κάνεις τέτοιες σκέψεις να ξεφορτωθείς οτιδήποτε θα σε βοηθούσε να τις ολοκληρώσεις (πχ τις σακούλες), και να πας σε ψυχολόγο ή να κάνεις οτιδήποτε θα σε βοηθούσε εσένα προσωπικά να νιώσεις καλύτερα. Άλλαξε και χώρα που λέει ο λόγος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Γιατι επαθες καταθλιψη χριστινα; Σου συνεβη κατι δυνατο;
Μερικες φορες υπαρχει η προδιαθεση. Ξερω μια κυρια που ειχε και εχει και το κληρονομησε η κορη της.
Ειναι σοβαρο προβλημα...
Κι εμεις χριστινα πραγματι ειμαστε ασχετοι αλλα προσπαθουμε καπως να βοηθησουμε. Νομιζω ειναι σημαντικο να μην αδιαφορουμε για τον συνανθρωπο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

x_xChristine

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
*την έχω αντιμετωπίσει (λάθος βιασύνης)
Γιατι επαθες καταθλιψη χριστινα; Σου συνεβη κατι δυνατο;
Μερικες φορες υπαρχει η προδιαθεση. Ξερω μια κυρια που ειχε και εχει και το κληρονομησε η κορη της.
Ειναι σοβαρο προβλημα...
Κι εμεις χριστινα πραγματι ειμαστε ασχετοι αλλα προσπαθουμε καπως να βοηθησουμε. Νομιζω ειναι σημαντικο να μην αδιαφορουμε για τον συνανθρωπο.

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να το κάνετε με καλή προδιάθεση απλά στην συγκεκριμένη περίπτωση κάνει περισσότερο κακό, δεν κατηγορώ απλά εξηγώ. Κοίτα σε εμένα δεν ξέρω αν μπορεί να είναι κληρονομικό, γενικά πιστεύω πως η κατάθλιψη είναι η μάστιγα του 21ου αιώνα. Υπήρξαν πολλά πράγματα που συνέβαλαν στο να πάθω κατάθλιψη αλλά αυτό που έκανε το πιο μεγάλο μπαμ και κατευθείαν μετά απο αυτό όλα χειροτέρεψαν ήταν το γεγονός ότι μια προσωπική φιλία 10 χρόνων τελείωσε κάπως άσχημα. Μετά απο αυτό ότι κακό είχα ζήσει ( bullying, διάφορα οικογενειακά, κτλ.) επανερχόταν στην μνήμη μου και τα έκανε όλα ακόμα χειρότερα. Ακόμα και πράγματα που όταν τα ζούσα δεν με πείραζαν τόσο η ανάμνηση τους έκανε μεγάλη ζημιά. Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα, προσπαθώ να τα εξηγήσω όσο πιο καλά μπορώ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mailmad

Νεοφερμένος

Ο mailmad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8 μηνύματα.
Κι ομως βρισκουν τη δυναμη και το αντιμετωπιζουν. Ισως πολλες φορες αν οχι τις περισσοτερες πρεπει να μαθουμε να συμβιβαζομαστε με το πως ειναι η ζωη μας ακομα και αν δεν καταφερνουμε να κανουμε οσα ονειρευομαστε.
Και τι, θα πρέπει να να γίνουμε κομφορμιστές; Δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτό. Τι έγινε το "Folow your dreams";

...Πολλα ατομα παντως που ξερω και βλεπουν ετσι τη ζωη τους βρισκουν διεξοδο προς το Θεο αλλα βεβαια αυτο ειναι και αναλογα με τα πιστευω του καθενος.
Δεν βρίσκω κάποια σύνδεση με τον θεό. Οι θρησκείες όλες δυστυχώς είναι δογματικές. Δεν θα μπορούσαν να είναι και διαφορετικά, αφού πρέπει να αποτελούν σταθερό σημείο για τους πιστούς. Η γνώμη μου για τον θεό ταυτίζεται με αυτή του Θωμά Έντισον. Είχε πει "Πιστεύω ότι υπάρχει θεός. Όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας δεν μπορεί να είναι τυχαία. Δεν πιστεύω όμως στον θεό των θρησκειών. Δεν πιστεύω ότι ο θεός είναι φιλεύσπλαχνος και ελεήμων. Αν παρατηρήσετε τη φύση, τα λιοντάρια κατασπαράζουν τις αντιλόπες, και τα μεγάλα ψάρια τρώνε τα μικρά"

Mailmad όποιος φευγει χανει πολλα απο την ζωη.
Για μενα αξιζει να τα ζει κανεις και τα καλα και τα ασχημα.
Τι γίνεται όμως όταν κάποιος αισθάνεται μόνο άσχημα; Αν υπάρχει δείκτης μέτρησης της χαράς από το -10 εώς το +10, και εγώ νιώθω από -8 εώς 0.
Πας στον κινηματογράφο και βλέπεις μια ταινία. Στα μέσα της καταλαβαίνεις ότι είναι "μάπα". Θα μείνεις να τη βλέπεις μέχρι το τέλος; Θα πρέπει κάποιος να είναι πολύ μαζοχιστής για να το κάνει, ή να σκέφτεται το εισιτήριο που πλήρωσε.

...Ένας άνθρωπος που σκέφτεται σοβαρά την αυτοκτονία το πιο πιθανό είναι να πάσχει απο κατάθλιψη (το να τον οδήγησε εκεί κάποιο συμβάν είναι ένα ενδεχόμενο αλλά πιο σύνηθες είναι το ενδεχόμενο της κατάθλιψης)...

...Θα σου έλεγα αφού κάνεις τέτοιες σκέψεις να ξεφορτωθείς οτιδήποτε θα σε βοηθούσε να τις ολοκληρώσεις (πχ τις σακούλες)...
Να επαναλάβω ότι είναι πολύ ισχνό να πραγματοποιήσω τις σκέψεις μου, και για τις σακούλες είναι πολύ πιθανότερο να τις χρησιμοποιήσω για να συσκευάσω φέτα στο τέλος όπως πάει.

Αν και σαν άτομο θεωρώ την αυτοκτονία προσωπική επιλογή του καθενός
Συμφωνώ. Το αμερικάνικο μοτίβο, είναι υπέρ της θανατικής ποινής, και κατά της ευθανασίας. Οι πεποιθήσεις μου είναι οι ακριβώς αντίθετες.

θέλω να πω στον mailmad πως αν πάσχεις απο κατάθλιψη μπορείς να το ξεπεράσεις...
...Θέλει χρόνο και υπομονή.
Υποθέτω πως μιλάς για φαρμακευτική αγωγή. Από αυτά που έχω διαβάσει, όντως απαιτούν χρόνο. Εκτός αν υπάρχει πλέον κάτι σαν υπογλώσσιο, που όταν κάποιο γεγονός σκανδαλίσει τη δυσάρεστη διάθεση, να μπορεί ο λήπτης να το αναχαιτίσει άμεσα.

...και μετά είμαι εγώ, μέτρια σε όλα ή και κάτω του μετρίου, με τίποτα που να θεωρώ ταλέντο κτλ. ποιος ο λόγος να ζω;
Στη δική μου περίπτωση, νιώθω ότι τα ταλέντα μου είναι άσχετα και ανίκανα να με κάνουν να νιώσω όμορφα.
Δεν ξέρω πως ακριβώς να το περιγράψω. Σαν να έχω μια σειρά από τα καλύτερα και ακριβότερα γερμανοπολύγωνα κλειδιά μαζί μου, αλλά εγώ να χρειάζομαι ένα απλό φθηνό κατσαβίδι, που δεν το έχω.

και να πας σε ψυχολόγο ή να κάνεις οτιδήποτε θα σε βοηθούσε εσένα προσωπικά να νιώσεις καλύτερα. Άλλαξε και χώρα που λέει ο λόγος.
Ψυχολόγο δοκίμασα, και μάλιστα δύο, όπως έγραψα και πρωτύτερα, δυστυχώς όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Άλλη ιδέα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Τι να σας πω ρε παιδια...
Τελικα ο καθενας ειναι αξιος της μοιρας του...
Πιστευω θελει πεισμα κι εγωισμο να επιβιωσεις, να μην το βαζεις κατω γιατι οποιος το βαζει κατω ειναι καταδικασμενος.
Αμα σασ αρεσει να καταδικαζεστε και να βρισκετε λογους δυστυχιας, παω πασο..

Πιο πολυ θυμωνω παρα λυπαμαι με τετοια πραγματα που βλεπω κι ακουω απο τοσο νεους ανθρωπους.
Εδω κι αναπηροι ζουν κι ευχαριστιουνται την ζωη. Φτωχοι και καλα θα περασουν αρκει να το θελουν.

Ο 21ος αι εβγαλε κοσμο κακομαθημενο γιαυτο επεσαν αλλοι στις αμοελοφιλοσοφιες κι αλλοι στα χαπια.
Και παλι δεν εχω κατι αλλο να πω, νευριαζω βασικα και πολλα αποσα γραφετε οτι δεν αντεχετε, οτι ολα σας φαινονται μαυρα, δυσκολευομαι οταν τα διαβαζω.
Κουραγιο θα ηθελα να δωσω στις οικογενειες σας, γιατι μαζι με εσας, δυστυχουν κι εκεινοι.. Δυστυχως.
Και με μια αυτοκτονια σας (ειτε κυριολεκτικη ειτε με την συμπεριφορα σασ) θα τους κανετε περισσοτερο κακο τελικα παντως.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

mailmad

Νεοφερμένος

Ο mailmad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8 μηνύματα.
Πιο πολυ θυμωνω παρα λυπαμαι με τετοια πραγματα που βλεπω κι ακουω απο τοσο νεους ανθρωπους.
Συνεχίζεις όμως και παρακολουθείς το θέμα. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι εκτός από μερικούς καταθλιπτικούς, στο θέμα συμμετέχει και ένας μαζοχιστής!

Κουραγιο θα ηθελα να δωσω στις οικογενειες σας, γιατι μαζι με εσας, δυστυχουν κι εκεινοι.. Δυστυχως.
Ποιός σου είπε ότι δυστυχούν; Αυτά που αισθάνομαι δεν τα εξωτερικεύω σε αυτούς. Αντιθέτως είμαι με το χαμόγελο στο στόμα, για να μη σου πω ότι καμιά φορά κάνω και καλαμπούρι. Μάλιστα όσο πιο απογοητευμένος είμαι, άλλο τόσο καλαμπουρτζής. Δεν γνωρίζω και αν είναι θέμα άμυνας αυτή η συμπεριφορά, ή κάτι τέτοιο.

Και με μια αυτοκτονια σας (ειτε κυριολεκτικη ειτε με την συμπεριφορα σασ) θα τους κανετε περισσοτερο κακο τελικα παντως.
Η θλίψη που θα προκαλέσει μια τέτοια πράξη, αποτελεί και μια δικλείδα που αποτρέπει την πραγματοποίησή της.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

x_xChristine

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
Πήρε πτυχίο ψυχολογίας η mindcircus, συγχαρητήρια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

methexys

Τιμώμενο Μέλος

Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,088 μηνύματα.
Τι να σας πω ρε παιδια...
Τελικα ο καθενας ειναι αξιος της μοιρας του...
Πιστευω θελει πεισμα κι εγωισμο να επιβιωσεις, να μην το βαζεις κατω γιατι οποιος το βαζει κατω ειναι καταδικασμενος.
Αμα σασ αρεσει να καταδικαζεστε και να βρισκετε λογους δυστυχιας, παω πασο..

Πιο πολυ θυμωνω παρα λυπαμαι με τετοια πραγματα που βλεπω κι ακουω απο τοσο νεους ανθρωπους.
Εδω κι αναπηροι ζουν κι ευχαριστιουνται την ζωη. Φτωχοι και καλα θα περασουν αρκει να το θελουν.

Ο 21ος αι εβγαλε κοσμο κακομαθημενο γιαυτο επεσαν αλλοι στις αμοελοφιλοσοφιες κι αλλοι στα χαπια.
Και παλι δεν εχω κατι αλλο να πω, νευριαζω βασικα και πολλα αποσα γραφετε οτι δεν αντεχετε, οτι ολα σας φαινονται μαυρα, δυσκολευομαι οταν τα διαβαζω.
Κουραγιο θα ηθελα να δωσω στις οικογενειες σας, γιατι μαζι με εσας, δυστυχουν κι εκεινοι.. Δυστυχως.
Και με μια αυτοκτονια σας (ειτε κυριολεκτικη ειτε με την συμπεριφορα σασ) θα τους κανετε περισσοτερο κακο τελικα παντως.
Παραπάνω η Christine εξήγησε τους λόγους που κάποιος νιώθει έτσι. ΔΕΝ μπορείς να το ελέγξεις. Θα ξυπνήσεις ένα ωραίο πρωί και θα πεις "Αποφασίζω από εδώ και πέρα να είμαι δυστυχισμένη"; Όχι, με τον ίδιο τρόπο δεν μπορείς να πεις ξαφνικά ότι "αποφασίζω να είμαι χαρούμενη" και ξαφνικά να πλέεις σε πελάγη ευτυχίας. Θέλει χρόνο,προσπάθεια και κυρίως, κατανόηση.Μιλάμε για μια ψυχολογική ασθένεια, όχι ένα καπρίτσιο. Εχει σχέση με τις χημικές ουσίες του εγκεφάλου. Και πραγματικά, λέγοντας σε ένα τέτοιο άτομο ότι "δεν έχεις λόγους να είσαι δυστυχισμένος, δες τα παιδάκια στην Αφρική που πεινάνε!!",απλά το κάνεις χειρότερο. Χρειάζεται κατανόηση και υποστήριξη.
Δεν γνωρίζω την ηλικία σου αλλά υποθέτω ότι είσαι μεγαλύτερη από εμάς, αφού λες για την κακομαθημένη νεα γενιά,κτλ... Να πω λοιπόν ότι εκνευρίζομαι απίστευτα όταν βάζουν τεμπέλες στη γενιά μας είτε ως κακομαθημένη, είτε ως αποξενωμένη, είτε ως εθισμένη στον υπολογιστή και όλα τα σχετικά... Οι καιροί αλλάζουν. Τα νέα παιδιά έχουν διαφορετικά ερεθίσματα από τους γονείς τους και γενικά,από τις προηγούμενες γενιές. Ζουν σε μια διαφορετική κοινωνία και είναι λογικό να αντιμετωπίζουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο, ειδικά στις μέρες μας όπου η οικονομική κρίση και τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα επηρεάζουν τις κοινωνικές σχέσεις με συνέπειες στην ψυχολογία των ατόμων. Βλέπεις τώρα τα παιδάκια στο δημοτικό να έχουν κινητό και iPads,ενώ εμείς το πολύ να παίζαμε με το gameboy. Είναι φυσικό από τη στιγμή που η τεχνολογία αναπτύσσεται να αλλάζουν και οι συνήθειές μας. Και αφού η κοινωνία αλλάζει, λογικό να αλλάζει και η ψυχοσύνθεση των ατόμων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Nicole1987

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Nicole1987 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Καθηγητής/τρια και μας γράφει απο Κύπρος (Ευρώπη). Έχει γράψει 223 μηνύματα.
Πάντως δεν ειναι παντα απαραίτητο οτι καποιος που νιωθει δυστυχισμένος πάσχει απο κατάθλιψη. Η περιπτωση του καθενος ειναι διαφορετικη και δεν θα επρεπε να συγκρίνει κανεις. Το οτι δίνουμε καποιες συμβουλές ο καθενας απο δικα του βιώματα δεν σημαινει πως οταν καποιος διαφωνεί ειναι ωραιο να ειρωνεύεται πχ. Δυστυχως οσο ασχημο και να ακούγεται πιστευω πως ο καθενας μας συμβιβάζεται στη ζωη του, κανεις δεν τα εχει ολα και δεν ειναι απόλυτα ευχαριστημένος με τη ζωη του αλλα παρ´ολα αυτα βρίσκει διεξόδους και επιβιώνει. Ισως να άξιζε τον κόπο να ξανα δοκιμαζες και καποιο αλλο ψυχολόγο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mailmad

Νεοφερμένος

Ο mailmad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8 μηνύματα.
Δεν έχω σκοπό να ψάξω για άλλο ψυχολόγο. Δεν θα αντέξω άλλη απογοήτευση για την ώρα. Και οι δύο που επισκέφτηκα στο παρελθόν ήταν συστημένοι. Ο ένας από τους δύο μάλιστα συστημένος από ειδικό, ο οποίος με ρώτησε και για το θέμα που με απασχολεί, έτσι ώστε να μου συστήσει τον κατάλληλο.
Θα δω, ίσως το κοιτάξω αργότερα.
Προσπαθώ να βρω πράγματα στη ζωή που να μου είναι ευχάριστα.
Μου αρέσει η βροχή! Όταν βρέχει, και μάλιστα δυνατά, όταν ακούω τον ήχο της, και αισθάνομαι τη μυρωδιά της, λέω μέσα μου "Μεγαλοδύναμε, έγραψες!".
Μου αρέσει η μουσική.
Τελευταία μου έχει κολλήσει, και το ακούω σχετικά συχνά, αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=qHJRaqaHiEc
Έχει μια διακριτικότητα, και μια ευαισθησία αυτή η μουσική... μιλά σαν ανθρώπινη φωνή.
Κυκλοφορώ πάντα με τα γυαλιά ηλίου. Ακόμα και όταν έχει συννεφιά, ακόμα και όταν βρέχει. Τα μάτια μου δεν θέλουν να βλέπουν πολλές πληροφορίες, τις βρίσκουν υπερβολικές. Δεν αντέχω και τους έντονους θορύβους.
Έχω διακόψει όλες τις φιλίες μου εδώ και καιρό. Τους έχω επιτρέψει τη πρόσβαση σε μένα μόνο όταν χρειάζονται τη βοήθειά μου. Η απλή παρέα μαζί τους είναι δυστυχώς χάσιμο χρόνου.
https://www.youtube.com/watch?v=XMbvcp480Y4
Όταν λέμε ότι κάποιος θέτει τέρμα στη ζωή του, δεν εννοούμε ότι είναι ο μοναδικός που έχει το προνόμιο του θανάτου. Απλά επισπεύδει τη διαδικασία.
Στη πραγματικότητα είμαστε όλοι "καταδικασμένοι" σε θάνατο, και το "καταδικασμένοι" το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί θα μπορούσε να μπει και η λέξη "ευλογημένοι", ή "λυτρωμένοι". Είναι ο προορισμός του ανθρώπου όπως λέει και ο Καρυωτάκης, και ποιοί είμαστε εμείς για να τον αμφισβητήσουμε;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Δε μας εχεις πει, εργαζεσαι? Εισαι μαθητης? Τι ρολο βαρας στην ζωη δηλαδη?
Ενηλικος ή ανηλικος?
Η ηλικια παιζει ρολο. Και τι σε εφερε ως αυτην την κατασταση?

Εγω παντως στη θεση σου, αντι να κανω βολτα στη βροχη με ... γυαλια ηλιου θα εκανα μια βολτα μεχρι τα νοσοκομεια, τα ορφανοτροφεια και θα τηλεφωνουσα σε συλλογους να δωσω συμπαρασταση οπου με χρειαζονται πραγματικα. Τι θα φας σημερα? Αν εχεις φαι παντως, τυχερος εισαι. Πολλοι δεν εχουνε να φανε. Δε φανταζεσαι τι ευτυχια μπορεις να δωσεις και αλλη τοση να εισπραξεις δινοντας.

Ο καρυωτακης οπως και οι περισσοτεροι σπουδαιοι ειχε πολλα ψυχολογικα. Δε σου λεω να μην τον διαβαζεις, αλλα διαβαζουμε με λογικη και μετρο. Δε νομιζω σου κανει καλο να τον διαβαζεις στην παρουσα φαση κι αυτον κι αλλους τετοιους ψυχοπλακωτικους. Μου αρεσει πολυ ο Καρυωτακης, αλλα ολοι θελουνε την ωρα τους.

Ελπιζω να ξυπνησεις και να ξυπνησουν ολοι οσοι σκεφτονται τοσο μαυρα και να δουν την ευτυχια της ζωης. Η ευτυχια κρυβεται μεσα σε απλα καθημερινα πραγματα, μια γλυκια κουβεντα με αγαπημενους ανθρωπους, συμπαρασταση στους πιο αδυναμους (κι οχι κλαιγοντας μαζι τους). Εγω μειλτετοιε αυτια δε χαιδευω. Θεωρω αφου σου χει δωθει το θειο δωρο της ζωης, πρεπει να το χρησιμοποιησεις θετικα, να πεισμωσεις, να βοηθησεις. Οταν δεν μπορεις να παρεις, δωσε.
Ολοι εχουν προβληματα, οποια πορτα κι αν χτυπησεις θα σου ανοιξει ενα προβλημα. Το θεμα ειναι να πατησεις ποδι που λεμε και να παλεψεις γιατι η ζωη ειναι ωραια οταν παλευεις και βλεπεις επειτα τους κοπους σου. Οποιος κατω το βαζει, ειναι χαμενος, τελειωσε, παει. Και κανεις δεν τον θυμαται μετα. Αλι στην οικογενεια του που το κλαιει μια ζωη και γεμιζει τυψεις κι ενοχες. Ξεκολλα. Μια χαρα θα πας. Και το οτι προσπαθεις να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν, μαλλον δε το χεις χασει τελειως. Κατι μεσα σου σου λεει να το παρεις αλλιως. Δεν επεξεργαζεσαι αυτο καλυτερα, παρα τους στιχους του Καρυωτακη?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

x_xChristine

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
Η λέξη ασθένεια δεν ξέρεις τι σημαίνει μάλλον ε;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Παραπάνω η Christine εξήγησε τους λόγους που κάποιος νιώθει έτσι. ΔΕΝ μπορείς να το ελέγξεις. Θα ξυπνήσεις ένα ωραίο πρωί και θα πεις "Αποφασίζω από εδώ και πέρα να είμαι δυστυχισμένη"; Όχι, με τον ίδιο τρόπο δεν μπορείς να πεις ξαφνικά ότι "αποφασίζω να είμαι χαρούμενη" και ξαφνικά να πλέεις σε πελάγη ευτυχίας. Θέλει χρόνο,προσπάθεια και κυρίως, κατανόηση.Μιλάμε για μια ψυχολογική ασθένεια, όχι ένα καπρίτσιο. Εχει σχέση με τις χημικές ουσίες του εγκεφάλου. Και πραγματικά, λέγοντας σε ένα τέτοιο άτομο ότι "δεν έχεις λόγους να είσαι δυστυχισμένος, δες τα παιδάκια στην Αφρική που πεινάνε!!",απλά το κάνεις χειρότερο. Χρειάζεται κατανόηση και υποστήριξη.
Δεν γνωρίζω την ηλικία σου αλλά υποθέτω ότι είσαι μεγαλύτερη από εμάς, αφού λες για την κακομαθημένη νεα γενιά,κτλ... Να πω λοιπόν ότι εκνευρίζομαι απίστευτα όταν βάζουν τεμπέλες στη γενιά μας είτε ως κακομαθημένη, είτε ως αποξενωμένη, είτε ως εθισμένη στον υπολογιστή και όλα τα σχετικά... Οι καιροί αλλάζουν. Τα νέα παιδιά έχουν διαφορετικά ερεθίσματα από τους γονείς τους και γενικά,από τις προηγούμενες γενιές. Ζουν σε μια διαφορετική κοινωνία και είναι λογικό να αντιμετωπίζουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο, ειδικά στις μέρες μας όπου η οικονομική κρίση και τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα επηρεάζουν τις κοινωνικές σχέσεις με συνέπειες στην ψυχολογία των ατόμων. Βλέπεις τώρα τα παιδάκια στο δημοτικό να έχουν κινητό και iPads,ενώ εμείς το πολύ να παίζαμε με το gameboy.
Αυτα κοριτσακι μου, τα εχω πει κι εγω. Τα ξερω παρα πολυ καλα και τα βλεπω καθημερινα.
Εχουν αποχαυνωθει τελειως. Τωρα ομως που μεγαλωσες- μεγαλωσατε κι εχετε κριση αναπτυγμενη (καλυτερη κι απαυτη της δικης μας γενιας) δεν μπορειτε να δειτε καθαρα τα πραγματα? Πως προκειται για ενα καλοστημενο εμποριο που παει να σας ξετιναξει? Η τχενολογια εχει βλαψει στην ψυχολογια των νεων σημερα, αυτο ειναι γεγονος. Ε αλλαξτε το. Η κριση και η κριση!
Η κριση! Χεστηκατε για την οικονομικη κριση! Σαν πως αμα σας φερουνε τωρα στο χερι λεφτα θα ξερετε τι θα τα κανετε?
Τα νιατα δε θελουν λεφτα. Θελουν δημιουργια. Αντι να κλαιγεστε για μια κριση που μονο οι οικογενειες σας εχουν λογο να κλαινε (γιατι δημιουργησαν και γκρεμιστηκαν οσα δημιουργησαν), γιατι δε δημιουργειτε εσεις καλυτερες συνθηκες?
Πεισμωστε, δουλεψτε, ελατε πιο κοντα ο ενας στον αλλο. Εγω κοπελια στα 15 μου ειχα χαρτζιλικι ισα για ενα παγωτο, δε μου χρειαζοταν κατι αλλο αλλωστε και πηγαινα στο παρκακι της γειτονιας με την παρεα μου και λεγαμε ευχαριστα πραγματα. Σημερα χωρις ταμπλετ θα πεθανετε δηλαδη? Δε βρισκεις δουλεια? Αποκλειεται να μη βρισκεις αμα ψαχνεις. Μπορεις να απασχοληθεις και με λιγα. Ναι, απασχολησου και με λιγα οχι για τα λεφτα, αλλα για να οξυγωνονεται ο εγκεφαλος, να κανεις κατι δημιουργικο. Δε σαρεσει η κατασταση εδω ως φοιτητρια? Τα βλεπεις και προσβαλλεσαι? Ετοιμασου και φυγε, κανε σχεδια για το μελλον, να ελπιζεις σε ενα καλυτερο μελλον.
Οχι ομως να θες να αυτοκτονησεις, αμαρτια ημαρτον!

Είναι φυσικό από τη στιγμή που η τεχνολογία αναπτύσσεται να αλλάζουν και οι συνήθειές μας. Και αφού η κοινωνία αλλάζει, λογικό να αλλάζει και η ψυχοσύνθεση των ατόμων.
Λογικο??
Σα να μας λες οτι ειναι λογικο να θελουν να πεθανουν? Οτι να μωρε, αφου γιναμε ετσι, τι να κανουν τωρα τα παιδια, θελουν να αυτοκτονησουν.
Μα τι διαβαζω?

Η λέξη ασθένεια δεν ξέρεις τι σημαίνει μάλλον ε;

Αυτην που παρουσιαζετε εσεις ως ασθενεια, οχι δεν την ξερω. Και δεν την αποδεχομαι ως ασθενεια.
Οι ψυχολογοι ως ασθενεια σας την παρουσιαζουν, να βγαλουν κι αυτοι κατι.
Δεν τα βαζω με τους ψυχολογους, αλλα μην αρνιομαστε οτι εχουν γινει οι τοπ επιστημονες τα τελ χρονια.
Πιο συχνα πας σε ψυχολογο, παρα σε οδοντιατρο σημερα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

x_xChristine

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 191 μηνύματα.
Με ισχυρογνώμονες-άσχετους επι του θέματος δεν συζητάω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Τελοσπαντων, εγω δεν παω να σας κανω τον συνηγορο του διαβολου, ουτε να τα βαλω μαζι σας επι προσωπικου. Ας πουμε οτι δε μου αρεσει ολο αυτο που εχει στηθει και το κυριοτερο, δε μου αρεσει ο κοσμος και ειδικοτερα νεοι ανθρωποι να οδηγουνται σαν ζωα στη σφαγη, χωρις μια επαντασταση, χωρις να χρησιμοποιουν την λογικη τους. Δεν θελουν να την χρησιμοποιησουν, δεν ειναι οτι δεν μπορουν.

Με ισχυρογνώμονες-άσχετους επι του θέματος δεν συζητάω.

Χριστινα μου, μπορεις να με αποκαλεσεις οπως επιθυμεις, αρκει ειναι να σου φυγει η ιδεα της αυτοκτονιας. Προσωπικα δεν προσβαλλομαι τοσο ευκολα.
Μπορεις να αποκαλεις οπως θελεις, οποιον θελεις και σου χαλαει το περασμα σου. Παραλληλως ομως, θελω να σκεφτεσαι. Στην ηλικια σου νομιζα ξερω τον κοσμο. Θα τα ξαναπουμε σε μερικα χρονια, οταν σε αποκαλεσει γελοια ενα νεοτερο παιδι. Θα χαμογελας, δε θα νευριαζεις. Διακρινω μια αντιδραση, ειναι υγιες:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

mailmad

Νεοφερμένος

Ο mailmad αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8 μηνύματα.
Εγω παντως στη θεση σου... ... θα εκανα μια βολτα μεχρι τα νοσοκομεια, τα ορφανοτροφεια και θα τηλεφωνουσα σε συλλογους να δωσω συμπαρασταση οπου με χρειαζονται πραγματικα.
Με τον τρόπο μου προσπαθώ. Είμαι ήδη εθελοντής αιμοδότης, έχω δηλώσει δωρητής οργάνων (για να φανώ χρήσιμος το συντομότερο σε αυτό, ξέρετε τι πρέπει να κάνω), έχω γραφτεί στη τράπεζα δοτών μυελού των οστών, και τώρα περιμένω για να δώσω δείγμα και για αιμοπετάλια (λόγω αιμοδοσίας πρέπει να περιμένω λίγο, για να είναι κατάλληλο το δείγμα μου). Επίσης έχω κάνει μικροδωρεές στο χαμόγελο του παιδιού, και στο σύλλογο ανθρώπων με σκλήρυνση κατά πλάκα.
Δεν γνωρίζω αν κάνω το σωστό, όλοι οι παραπάνω εθελοντισμοί έχουν σκοπό τον άνθρωπο, που είναι δυστυχώς η μεγαλύτερη χολέρα του πλανήτη.

Τι θα φας σημερα? Αν εχεις φαι παντως, τυχερος εισαι. Πολλοι δεν εχουνε να φανε.
Άρα αφαιρώντας τη ζωή μου, αφήνω ένα πιάτο περισσότερο για τον διπλανό μου, και επιπλέον βοηθώ στη καταπολέμηση του υπερπληθυσμού στον πλανήτη. Αυτό που λες έχει ένα point. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Πρέπει να είναι η υπέρτατη προσφορά στον εθελοντισμό...

Θεωρω αφου σου χει δωθει το θειο δωρο της ζωης, πρεπει να το χρησιμοποιησεις θετικα...
Ξέρεις πόσες φορές έχω πει κλαίγοντας "Πάρτο πίσω αυτό το δώρο", πόσες φορές αισθάνομαι ότι έκλεψα τη ζωή άλλου που θα έπρεπε να είναι στη θέση μου, πόσες φορές ευχήθηκα να μη ξυπνήσω το πρωί;

Οποιος κατω το βαζει, ειναι χαμενος...
Το έχω αποδεχτεί πλέον...

Η λέξη ασθένεια δεν ξέρεις τι σημαίνει μάλλον ε;
Ελπίζω να μην έχω γίνει η αιτία της αντιπαράθεσης.
Για τη δική μου περίπτωση πιστεύω ότι αυτό που μου συμβαίνει, είναι εν μέρει γενετικό, και εν μέρει βιωματικό. Δηλαδή γεννήθηκα με κάποια προδιάθεση, και αυτά που μου έτυχαν θα ήταν εύκολα ξεπεράσημα από ένα φυσιολογικό άτομο πχ σαν την mindcircus, την οποία την καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί να έχει αυτή τη οπτική. Δεν έχει δει ποτέ μέσα από τα δικά μου μάτια, και δεν έχει μπει ποτέ "μέσα στα παπούτσια μου" που λένε και οι αμερικανοί (τα αποία είναι και 44 νούμερο, για να πούμε και ένα αστείο). Πχ για καιρό τα μεγάλα τζιπ ήταν στη μόδα, όμως δεν είχα μπει ποτέ σε ένα τέτοιο, γιατί πάντα τα θεωρούσα αντιαισθητικά, και μέσο επίδειξης. Όταν κάποια στιγμή βρέθηκα τελικά μέσα σε ένα τέτοιο, είδα και κάτι επιπλέον. Όταν κάποιος βρίσκετε μέσα σε ένα τέτοιο όχημα είναι ψηλότερα από ότι στα υπόλοιπα αυτοκίνητα. Ο κάτοχός του βλέπει τους υπόλοιπους από ψηλά. Έχει τη ψευδαίσθηση ότι είναι ανώτερος. Αυτό δεν θα το είχα καταλάβει ποτέ αν δεν είχα μπει μέσα σε ένα τέτοιο.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι αυτό που είχε αναφέρει ο Covey, όταν κάποιος μπήκε με τα παιδιά του στο μετρό, τα οποία έκαναν τέτοια φασαρία που ενοχλούσαν τους γύρω τους. Αυτός ατάραχος αδιάφορος και σκυφτός καθόταν στο κάθισμά του. Ο Covey θυμωμένος από την αδιαφορία του, πάει και του λέει "μήπως πρέπει να μαζέψεις τα παιδιά σου;". Εκείνος γυρίζει τον κοιτάζει και λέει "Με συγχωρείς έχεις δίκιο. Πέθανε σήμερα γυναίκα μου, και έχω χάσει εντελώς τη συγκέντρωσή μου". Τότε ο Covey μαλάκωσε, και ένιωσε άβολα για την επίπληξη που έκανε.
Είναι mindcircus σαν να λες στον κοντό "Μα καλά, μαλάκας είσαι και δεν φτάνεις το πάνω ράφι;". Όπως υπάρχουν διαφορές στο σώμα, έτσι υπάρχουν και διαφορές στον εγκέφαλο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
έτσι υπάρχουν και διαφορές στον εγκέφαλο.

Χθες το βραδυ ειχα βγει με μια φιλη, η οποια γνωριζει περισσοτερα επι του θεματος. Δεν εχει κατι η ιδια, αλλα γνωριζει ατομα που εχουν απο μικρα εως μεγαλα και σοβαρα τετοια θεματα. Συζητησα μαζι της την κουβεντα που ειχαμε εδω. Κατεληξα πως επειδη ειμαι ατομο της λογικης, αποδεχομαι ναι μεν την υπαρξη τετοιων προβληματων, ομως δεν μπορω να τα καταλαβω. Προφανως για να τα καταλαβεις ή πρέπει να εχεις βιώσει κάτι παρόμοιο ή να το "χεις". Παντα πιστευα πως το "χω" στο κομματι της ψυχολογιας (κι εξακολουθω να το πιστευω). Οπως εξακολουθω να πιστευω πως πολλοι οσοι καταληγουν να σκεφτονται τοσο αρρωστημενα, ειναι εξαιτιας της μεγαλομανιας τους και του ναρκισσισμου τους. Σε αυτους απαντησα. Καποιοι αλλοι ομως εχουν πραγματι προβλημα που πηγαζει μεσα απο κατι αλλο, που ειναι σοβαρο και δεν ξερω αν ειναι και ιασιμο, και σε αυτο δυστυχως εγω δεν μπορω να βοηθησω.
Μακαρι να μπορουσα δηλαδη.
Οι ψυχιατροι ειναι ειδικοι. Δεν νομιζω οι ψυχολογοι.
Αλλα κι απο τον δευτερο να ξεκινησει καποιος, αν δει πως χρειαζεται, θα τον παραπεμψει στον πρωτο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

TURNLEFT

Νεοφερμένος

Ο TURNLEFT αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Εγώ είχα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας στα 17,αποτυχημένη,με χάπια.Έκανα κάποια πράγματα που μετά δεν τα θυμάμαι,ξεράθηκα για 2 μέρες και μετά ξύπνησα.Το έχω μετανιώσει και ευτυχώς δεν πέθανα.Θα έχανα κάποια ωραία πράγματα που έχουν γίνει απο τότε.Όχι πολλά,τα χειρότερα είναι περισσότερα,η ζωή μου είναι 1 + 5-,αλλά ζω για το 1 +.Τώρα θα μπορούσε να είναι και περισσότερο,αλλά ακόμα τίποτα.Απλά οι άνθρωποι υπερεκτημάμε την ύπαρξη μας πιστεύω.Ζωντανοί οργανισμοί είμαστε,όπως και τα ποντίκια,όπως και τα σκυλάκια,όπως όλοι,κάποια στιγμή θα πεθάνουμε.Γεννήθηκε κάποιος,πέθανε κάποιος άλλος και τα @ρχδ μας κουνήθηκαν.Όπως φύτωσε ένα δέντρο και ξεράθηκε ένα άλλο έτσι βγήκα και εγώ,με ζωτικές ανάγκες.Η διαφορά είναι η μνήμη και οι εμπειρίες.Τίποτα άλλο.Σπουδαία τα πράματα.Οι 'στιγμές'που λέμε,είναι συνήθως ατομικές,δεν νοιάζουν κανέναν άλλον εκτος απο εμάς,και οι αρνητικές και οι θετικές.Ο mailmad για παράδειγμα μπορεί να έχει 10 ανθρώπους γύρω του,και να μην έχουν πάρει χαμπάρι τι παίζει με αυτόν.Γιατί κοιτάνε τον εαυτό τους,όπως και εγώ,όπως και αυτός.Υπάρχουν δυσσεκατομύρια άνθρωποι,άλλοι πετυχαίνουν στην ζωή,άλλοι όχι,άλλοι είναι ''ατυχοι'' να πάνε πριν την ώρα τους,ή να ζούνε με κάποιο πρόβλημα υγείας,και άλλοι όχι.
mindcircus συμφωνώ ότι η φάση,λαλεί πουλί παίρνει σπυρί και τα μαύρα γυαλιά,είναι λίγο θεατρινίστικη,αλλά η Χριστίνα έχει περισσότερο δίκαιο.Το να λες στον άλλον ότι τα προβλήματα του είναι ασήμαντα επειδή ειναι στο μυαλό του,ενώ ο άλλος έχει 2 καρκίνους,δεν βγάζει πουθενά.Ο καθε άνθρωπος επεξεργάζεται τα προλήματα του με τον τρόπο του.Στο λέω απο προσωπική εμπειρία.Κάποιος μπορεί να έχει 2 καρκίνους και να έχει χάσει κάποιον δικό του άνθρωπο,και να το αντιμετοπίζει καλύτερα από κάποιον που έφαγε χυλόπητα.Έτσι είναι,είναι θέμα των ουσιών που λέει,όχι ίντερνετ.Δηλαδή τον mailmad τον κόβεις να πηγαίνει σε συνεδρίες ευνουχισμένων,όπως στο Fight Club,και να νιώθει ξαφνικά άλλος άνθρωπος?Η φάση εσείς οι νεολαίοι,είναι λάθος.Ίσα ίσα επειδή εμεις είμαστε πιο αποβλακωμένοι,αναλύουμε και κάποια πράγματα περισσότερο,λόγο ελεύθερου χρόνου,οπότε είμαστε πιο ευάλωτοι.Συμφωνώ ότι άμα λες απλά αμπελοφιλοσοφίες,μόλις φας το 8ρο στην δουλεία θα σου κοπεί η μαγκειά και απλά θα πας να ξεραθείς σπίτι σου.Αλλά αν όντως έχει ασθένεια,γιατί και η κατάθληψη και οι εμμονές ασθαίνεια είναι,τότε το πράγμα δεν είναι απλό.
Πιστεύω ότι έχουμε υπερεκτιμήσει την όλη 'που είμαστε,τι είμαστε,που πάμε'φάση.Εγώ θαυμάζω την σκυλίτσα μου.Κάθε μέρα στο βουνό,κάθε μέρα μασουλάει ξύλα,κάθε κάθε μέρα.7 χρόνια το ίδιο πράγμα.Η ίδια διαδρομή,ίδια ώρα,ίδιες συνήθειες.Και είναι υπερχαρούμενη.Φένεται.Μακάρι να ήμουν και εγώ έτσι.Γιαυτό την βγάζω κάθε μέρα.Άμα είναι να χέρεται ΤΟΣΟ πολύ με κάτι τόσο εύκολο,χαλάλι...
Άνθρωποι είμαστε,ζωντανοί οργανισμοί,ζώα,απλά με εμπειρίες και μνήμη.Το τι θα γίνει αύριο δεν είναι προκαθορσιμένο,ούτε κάποιος που έχει πρόβλημα υγείας ήθελε να το έχει,ούτε η ευτυχία κρατάει για πάντα,ούτε κάποιος που είναι δυστιχησμένος είναι αναγκαστικό να είναι για πάντα,ούτε τα προβλήματα μπαίνουν σε ζυγαριά.Ο mailmad και ο κάθε mailmad και Turnleft,μπορεί τον καρκίνο ή την φτώχεια να την αντάλαζε με αυτο που έχει...Και να το αντιμετόπιζε καλύτερα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Deco

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Deco αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Λαμία (Φθιώτιδα). Έχει γράψει 165 μηνύματα.
οχι και ουτε προκειται.η ζωη ειναι ενα δωρο κατα καποιο τροπο.
νομιζω πως οποιος εχει σκεφτει να αυτοκτονησει και το εχει πει δε το πραττει σχεδον ποτε.συνηθως κατι τετοιο γινεται εν βρασμω ψυχης και δε το εχει σκεφτει νωριτερα ή συζητησει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stathisss

Νεοφερμένος

Ο stathisss αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 2 μηνύματα.
https://www.youtube.com/watch?v=lNVCwdkEYH8
Έχετε ακούσει αυτό το τραγούδι???Για κάντε ένα κόπο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top