Ή παντρευόμαστε ή χωρίζουμε!

[Oralee]

Δεν νομίζω πως χρειάζονται επεξηγήσεις, αλλά καλού κακού ας δώσω μερικές. Ας πούμε πως έχετε σχέση με κάποιον/α για κάποιο καιρό, περνάτε καλά, είστε ευτυχισμένες/οι (αν κι έχω την αίσθηση πως κυρίως γυναίκες λένε κάτι τέτοιο, λόγω της χρονικής και κοινωνικής πίεσης που υπόκεινται για να κάνουν οικογένεια) και ο καλός σας/η καλή σας ούτε νύξη για να σοβαρέψει η σχέση. Aλλά εσείς νιώθετε πως έχετε ανάγκη να προχωρήσετε στο επόμενο επίπεδο - το συζητάτε απέξω απέξω (ή και κανονικά) και ανακαλύπτετε πως ο άλλος δεν είναι καθόλου στην ίδια φάση και μάλλον δεν θα είναι και γενικά στο άμεσο μέλλον. Πόσο σωστό και ηθικό είναι να του θέσετε το παραπάνω δίλημμα; Μήπως είναι καλύτερο απλώς να χωρίσετε και να πείτε πως θέλετε να ψάξετε για κάτι άλλο αφού εκείνος/η δεν μπορεί να σας δώσει αυτό που θέλετε και χρειάζεστε; Όμως στην ουσία πάλι το ίδιο δεν λέτε, απλώς πιο εκλεπτυσμένα;

Δεν ξέρω, πάντα αυτή η φράση μου ακούγοταν σαν εκβιασμός, όμως όσο μεγαλώνω νομίζω πως αναθεωρώ. Ναι, η διατύπωση σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά από την άλλη μήπως έτσι είσαι εντελώς ξεκάθαρος/η για το τι θέλεις και ψάχνεις;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Γιατι εσεις οι γυναικες εχετε συνδεσει τον γαμο με την υπεθυνοτητα??Γιατι θα πρεπει καποιος να παντρευτει για να δειξει οτι ειναι οντως πιστος??Αυτο ειναι σκετη καταπιεση και εκβιασμος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Αχ γιατί να χωρίσεις όταν περνάς καλά με κάποιον;;; Γιατί ντε και καλά ο προορισμός μιας σχέσης να είναι μια τελετή και δυό υπογραφές; Γιατί να μπεις στη διαδικασία να πιέσεις τον άλλον;;
Αν περνάω καλά με κάποιον, είμαι ευτυχισμένη και ζω την ευτυχία μου, η οποία δεν κρατάει για πολύ οπότε οφείλω και να τη ζήσω.
Ο γάμος για μένα είναι ένα συμβόλαιο, αν θέλουν και οι δυο τότε όλα καλά. Αλλά δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DreamStealer]

τα εκβιαστικα διλληματα ειναι παντα ασχημα.
Δηλαδη αν τον παν τρευτεις επειδη εισαι σε τετοια φαση ενω ο αλλος δεν ειναι, τι θα καταλαβεις?
προφανως να αποκκτησεις λιαν συντομως ενα διαζυγιο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Γι' αυτό ακριβώς το λόγο τα ζευγάρια (που αποτελούνται από άτομα μιας...ηλικίας, όχι από 15χρονα) πρέπει από την αρχή να έχουν ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα. Όχι βέβαια με λεπτομέρειες, αλλά να ξέρεις ρε παιδί μου ότι κι ο άλλος το βλέπει σοβαρά ή ότι ο άλλος δεν είναι σε φάση που θέλει να "settle down".
Αν φτάσεις στο σημείο να πεις "Ή παντρευόμαστε ή χωρίζουμε" τότε προφανώς δεν υπήρχε σωστή επικοινωνία in the first place.
Προφανώς ο καθένας θα πρέπει να διεκδικεί αυτό που θέλει, είτε αυτό είναι σοβαρή δέσμευση είτε πιο χαλαρή φάση. Αλλά είναι υποχρέωσή του να είναι ειλικρινής με τον άλλο και να μην τον παραπλανά.
Αν υπάρχει εξ αρχής καλή επικοινωνία, βλέπεις αν κι ο σύντροφός σου είναι στο ίδιο μήκος κύματος και ανάλογα πράττεις. Αν δεν θέλει να κάνει σοβαρή σχέση (ενώ εσύ θες), το καταλαβαίνεις νωρίς, το λήγεις και τελειώνει η ιστορία όσο είναι ακόμη νωρίς.

Τώρα, αν είσαι για καιρό με κάποιον και θες να προχωρήσει (σε γάμο) το θέμα και κάθεσαι να το συζητήσετε κι αυτός είναι κατηγορηματικά αντίθετος με την ιδέα, τι κάνεις; Συμβιβάζεσαι και περιμένεις να του έρθει η διάθεση ή του λες μωρό μου sorry θα βρω καλύτερο αγόρι (που θα θέλει να με παντρευτεί); Νομίζω πως το καλύτερο είναι το 2ο. Στο 1ο ουσιαστικά κοροϊδεύεις και αυτόν και τον εαυτό σου, γιατί θα κάνεις ότι είσαι ok με το να μείνει έτσι η σχέση, ενώ δεν θα είσαι, και ουσιαστικά θα περιμένεις πώς και πώς να αλλάξει γνώμη. Αυτή την πίεση θα την αισθανθεί κι αυτός και σε ότι καυγάδες γίνονται (ακόμη και για το ληγμένο γάλα στο ψυγείο) θα βγαίνει στην επιφάνεια κι αυτό το θέμα. Οπότε, νομίζω πως το 2ο, το να του πεις δηλαδή sorry καρντιά μου, εγώ ψάχνω κάτι άλλο, είναι πιο ευγενές.

Βέβαια όπως είπα όλα αυτά μπορούμε να τα αποφύγουμε αν είμαστε εξ αρχής ανοιχτοί και ειλικρινείς σχετικά με το τι θέλουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Γι' αυτό ακριβώς το λόγο τα ζευγάρια (που αποτελούνται από άτομα μιας...ηλικίας, όχι από 15χρονα) πρέπει από την αρχή να έχουν ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα. Όχι βέβαια με λεπτομέρειες, αλλά να ξέρεις ρε παιδί μου ότι κι ο άλλος το βλέπει σοβαρά ή ότι ο άλλος δεν είναι σε φάση που θέλει να "settle down".
[/B][/size]

Τι σημαίνει "ο άλλος το βλέπει σοβαρά";;; Και γιατί ο γάμος να σηματοδοτεί μια σοβαρή σχέση;; Η σοβαρότητα μιας σχέσης θεωρώ οτι φαίνεται στο πώς την αντιμετωπίζει το ίδιο το ζευγάρι και στο πώς αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον. Πόσα ζευγάρια έχουμε δει, παντρεμένα, που η σχέση τους βασίζεται σε ψέματα, σε απιστίες και στην εκμετάλευση;; Προβληματίζομαι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Δεν διαφωνώ αδέσποτο. Αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα. Προφανώς και δεν χρειάζεται κάποιος να είναι παντρεμένος για να είναι σε σοβαρή σχέση.
Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να ξεκαθαρίζεται εξ αρχής πώς το βλέπει ο καθένας το πράγμα. Αν ο ένας θέλει να παντρευτεί (στο άμεσο μέλλον) γιατί είναι σημαντικό γι' αυτόν ενώ ο άλλος είναι ικανοποιημένος με το να είναι μαζί (εννοείται χωρίς αυτό να σημαίνει λιγότερη πίστη/αφοσίωση/αγάπη) και δε θέλει να παντρευτεί, ε εκεί υπάρχει πρόβλημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Μη κολλάτε στον γάμο, το έβαλα για να είναι πιο πιασάρικος ο τίτλος! Όπως εξηγησα και στο αρχικό ποστ με την φράση "..και ο καλός σας/η καλή σας ούτε νύξη για να σοβαρέψει η σχέση", δεν μίλησα μόνο για γάμο, αλλά και για συμβίωση ή επισημοποίηση με όποιο τρόπο αρέσει στον καθέναν.

Δεν είναι πως ο γάμος είναι αυτοσκοπός, αλλά νομίζω υπάρχει μια ηλικία που οι "απλές" σχέσεις απλώς δεν επαρκούν πια και χρειάζεσαι ένα σύντροφο που να είναι κοντά σου με κάθε τρόπο. Και επιπλέον τι γίνεται δλδ αν θες να κάνεις παιδιά και ο άλλος δεν θέλει; Δεν θα του πεις τπτ για να μη χαλάσεις την σχέση ή θα συμβιβαστείς και θα περιμένεις πότε θα του έρθει του άλλου η φώτιση; Κι αν ας πούμε η σχέση είναι μακρόχρονη και όταν ξεκίνησε εσύ όντως δεν ήθελες κάτι παραπάνω, αλλά στο μεταξύ άλλαξες γνώμη;;;

Συμφωνώ απόλυτα με την kaleidoscope η οποία περιγράφει ακριβώς την περίπτωση που εννοώ, στην προτελευταία της παράγραφο:

Τώρα, αν είσαι για καιρό με κάποιον και θες να προχωρήσει (σε γάμο) το θέμα και κάθεσαι να το συζητήσετε κι αυτός είναι κατηγορηματικά αντίθετος με την ιδέα, τι κάνεις; Συμβιβάζεσαι και περιμένεις να του έρθει η διάθεση ή του λες μωρό μου sorry θα βρω καλύτερο αγόρι (που θα θέλει να με παντρευτεί); Νομίζω πως το καλύτερο είναι το 2ο. Στο 1ο ουσιαστικά κοροϊδεύεις και αυτόν και τον εαυτό σου, γιατί θα κάνεις ότι είσαι ok με το να μείνει έτσι η σχέση, ενώ δεν θα είσαι, και ουσιαστικά θα περιμένεις πώς και πώς να αλλάξει γνώμη. Αυτή την πίεση θα την αισθανθεί κι αυτός και σε ότι καυγάδες γίνονται (ακόμη και για το ληγμένο γάλα στο ψυγείο) θα βγαίνει στην επιφάνεια κι αυτό το θέμα. Οπότε, νομίζω πως το 2ο, το να του πεις δηλαδή sorry καρντιά μου, εγώ ψάχνω κάτι άλλο, είναι πιο ευγενές.

Δυστυχώς ο έρωτας είναι τυφλός λένε και μπορεί να ενδώσεις ενώ ξέρεις πως ο άλλος μάλλον δεν θα θέλει κάτι σοβαρό άμεσα με την ελπίδα πως ίσως τελικά αλλάξει γνώμη, αφού δεν ήταν και εντελώς αρνητικός αρχικά. Κι άλλωστε δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις φανατικών εργένηδων (αντρών και γυναικών) που ενώ δήλωναν παντού πως δεν πρόκειται ποτέ να ..κατασταλάξουν, τελικά γνώρισαν κάποιον-α και πριν καλά καλά το καταλάβουν και οι ίδιοι, βρέθηκαν να μοιράζονται όλη την ζωή τους με τον άλλον άνθρωπο και να είναι ευτυχισμένοι πολύ..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Μας έχουν τόσο πολύ φυτέψει στο μυαλό την πεποίθηση οτι γάμος = κοινωνική καταξίωση, που ξεφεύγουμε από την ουσία... δυστυχώς... Δεν ξέρω αν ξεφεύγω από το θέμα, αλλά είναι το μόνο που μπορώ να πω..

Όσο γι αυτά που λες kajira:
1. Νομίζω οτι είναι πολύ πιο απλό να πεις στον/την σύντροφό σου "τι θα έλεγες να δοκιμάζαμε να μέναμε μαζί;" και τις περισσότερες φορές αυτό έρχεται από μόνο του, παρά να του πεις "γιατί δεν παντρευόμαστε;"
2. Αν θέλεις παιδιά κι ο άλλος δεν θέλει, και θεωρείς ως σκοπό της ζωής σου να κάνεις παιδιά κι ο άλλος δεν θέλει τότα ναι, σκέφτεσαι σοβαρά είτε να επιλέξεις να μείνεις με κάποιον που κατά τα άλλα σε κάνει ευτυχισμένη, είτε να πας παρακάτω για να κάνεις παιδιά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Τετοια πραματα(παιδια,σκυλια,συγκατοικηση) καλο θα ηταν να συζητηθουν νωρις στη σχεση,σε μεσες ακρες.Πριν προχωρησει το θεμα.Και καταληξετε να χαραμιζετε χρονια για ψευτικες ελπιδες.
Ενταξει δεν εννοω στο πρωτο ραντεβου...αλλα να ειστε ηδη μερικους μηνες μαζι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Από που κι ως που γάμος=κοινωνική καταξίωση; Και που κολλάει αυτό στο θέμα Όπως έγραψε και η Κωνσταντίνα πιο πάνω, ας μην κολλάμε στον γάμο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Mercury, στους μερικούς μήνες μια χαρά έχεις δαγκώσει απίστευτα την λαμαρίνα και είναι ήδη αργά για να μπορείς να χωρίσεις αναίμακτα.. εκτός αν εγώ είμαι υπερμετρα συναισθηματική και δεν το ξέρω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Από που κι ως που γάμος=κοινωνική καταξίωση; Και που κολλάει αυτό στο θέμα Όπως έγραψε και η Κωνσταντίνα πιο πάνω, ας μην κολλάμε στον γάμο.

1. Το 99,999% αντιμετωπίζει διαφορετικά ένα παντρεμένο ζευγάρι από ένα μη παντρεμένο
2. Αυτό που έγραψε η kajira το είδα μετα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Και τι θα αλλαξει δλδ στην σχεση αν γινει μια τελετη και πεσουν καποιες υπογραφες; Ξαφνικα θα γινει πιο σοβαρη η θα ειναι διπλα σου καποιος που πριν δεν ητανε;

Αν πραγματικα αγαπας καποιον και θες να εισαι μαζι του, τοσο ωστε να θες να πας σε γαμο, τοτε μπορεις να δεχτεις οτι δεν το θελει και να μεινετε μαζι και να εχετε μια χααρα σχεση! Αν το μονο που θες ειναι γαμο τοτε ο αλλον ανθρωπος ειναι απλα το μεσων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Μας έχουν τόσο πολύ φυτέψει στο μυαλό την πεποίθηση οτι γάμος = κοινωνική καταξίωση, που ξεφεύγουμε από την ουσία.

1. Το 99,999% αντιμετωπίζει διαφορετικά ένα παντρεμένο ζευγάρι από ένα μη παντρεμένο

Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Τεσπα, ας μην το συνεχίσουμε εδώ αυτό, πάω να βρω κανένα κατάλληλο θέμα


Dark_Kronos δες το post #8 (μην κολλάτε στον γάμο).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Οταν ειχα πει στους δικους μου,οτι δεν σκοπευω να παντρευτω...Το τι ακουσα δεν φανταζεστε...Και δεν ημουνα καν σε σχεση εκεινη την περιοδο.
Απο το οτι δεν ειμαι πιστος(απο που κι ως που γαμος=μη απιστια),μεχρι το οτι θα φωναζουν τα παιδια μου μπασταρδα.
Αν ειναι δυνατον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Το ερώτημα που θέτει αυτό το θέμα:

Ας πούμε πως έχετε σχέση με κάποιον/α για κάποιο καιρό, περνάτε καλά, είστε ευτυχισμένες/οι και ο καλός σας/η καλή σας ούτε νύξη για να σοβαρέψει η σχέση. Aλλά εσείς νιώθετε πως έχετε ανάγκη να προχωρήσετε στο επόμενο επίπεδο - το συζητάτε απέξω απέξω (ή και κανονικά) και ανακαλύπτετε πως ο άλλος δεν είναι καθόλου στην ίδια φάση και μάλλον δεν θα είναι και γενικά στο άμεσο μέλλον. Πόσο σωστό και ηθικό είναι να του θέσετε το παραπάνω δίλημμα; Μήπως είναι καλύτερο απλώς να χωρίσετε και να πείτε πως θέλετε να ψάξετε για κάτι άλλο αφού εκείνος/η δεν μπορεί να σας δώσει αυτό που θέλετε και χρειάζεστε; Όμως στην ουσία πάλι το ίδιο δεν λέτε, απλώς πιο εκλεπτυσμένα;

Δεν ξέρω, πάντα αυτή η φράση μου ακούγοταν σαν εκβιασμός, όμως όσο μεγαλώνω νομίζω πως αναθεωρώ. Ναι, η διατύπωση σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά από την άλλη μήπως έτσι είσαι εντελώς ξεκάθαρος/η για το τι θέλεις και ψάχνεις;

Γενικά για τον γάμο στα θέματα:
Γάμος: Ο προορισμός του ανθρώπου;
Προσφέρει κάτι στη σχέση ο γάμος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Για τελευταία φορά ΜΗ ΚΟΛΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ! Αμάν, απλώς ήθελα πιασάρικο τίτλο!

Και δλδ οι απαντήσεις σας θα ήταν ίδιες αν η κοπελα ερχόταν και σας ελεγε πως θελει να κάνει παιδια; Ναι καταλαβαίνω πως ο σύντροφός σου είναι εντελώς ξεχωριστό πλάσμα και δεν μπορείς να φανταστείς την ζωή σου χωρίς εκείνον-η, αλλά δεν υπάρχουν δλδ όρια στο τι θα δεχόσασταν για να είστε μαζί του; Δλδ αν εσείς θελατε παιδιά κι εκείνη όχι, θα λέγατε οκ. Αν εκείνη δεν ήθελε ποτε να μείνετε μαζί, παλι οκ. Αν εκείνη δεν ήθελε να βγαινετε εξω για να μη σας δει κανεις δημοσίως επειδη ξερω γω δεν εχει πει στους δικους της για εσας, παλι οκ; Ό,τι και να ζητήσει, οκ;

Και γιατί δλδ να κανω ΜΟΝΟ εγώ πίσω στα όποια όνειρά μου και να μη κανει κι ο αλλος αν μ αγαπαει τοσο πολυ και με θεωρεί κι εκείνος ξεχωριστή; Δλδ ενταξει ας μη παντρευτούμε αν δεν θελει, αλλα θα πρέπει να μείνουμε μαζί. Στο θεμα παιδί δεν έχω ενδιάμεση πρόταση, αλλά συναισθηματικά εντελώς θεωρώ πως αν κάποιος σε αγαπάει πραγματικά, δεν έχει πρόβλημα να κάνετε παιδί.. λογικά καταλαβαίνω πως μπορεί να μην ισχύει, αλλά συναισθηματικά δεν μπορώ να δεχτώ κάτι άλλο γιατί τι σόι αγάπη είναι αυτή και πόσο με νοιάζεται ο άλλος αν με υποχρεώνει ή να τον χωρίσω (και να μου σπάσει η καρδιά) ή να μη κάνω πιθανά ποτέ παιδί;;;!!! Υποτίθεται πως θελει να με βλέπει ευτυχισμένη και αυτό τον κάνει κι εκείνον ευτυχισμένο - εγώ παντως θα έκανα παιδί ακόμα κι αν δεν ήθελα αν ο άντρας που αγαπούσα έβλεπα πως το χρειάζεται για να νιώθει ολοκληρωμένος, παρότι θα έπρεπε να υποστώ και μια ολόκληρη εγκυμοσύνη και άρα θα είχα κι έναν παραπάνω λόγο να το αρνηθώ..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Dark_Kronos δες το post #8 (μην κολλάτε στον γάμο).

Και περα απο τον γαμο...! θες να πουμε για παιδια πχ; Ειτε εχεις βρει τον ανθρωπο με τον οποιο θες να κανεις οικογενια (για τους 1002 λογους που βαριεμε να γραφω) και επομενος κανεις υπομονη γιατι αυτος ο ανθρωπος δεν θελει σε αυτην την φαση, ειτε απλα θες να κανεις παιδια, και παλι ειναι απλα το μεσων.

Γενικοτερα στο να παρει μια "σοβαρη" τροπη η σχεση, αυτο πιστευω γινετε απο μονο του, δεν χωραει πιεσεις και βιασινες. Ουτος η αλλος πιστευω μια σχεση μεταξυ 30αριδων ειναι εξ αρχης διαφορετικη απο μια 15χρονων!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Κι αν αυτός ο άνθρωπος δεν θελήσει τελικά ποτέ να κάνει παιδιά ή όταν θελήσει, εσύ δεν μπορείς πλέον; (μη ξεχνάς πως ένας άντρας κάνει παιδιά και στα 50, μια γυναίκα ίσως μπορεί, αλλά με πολύ δυσκολία και πολλούς κινδύνους)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.