Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

Ορέστης40

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Ορέστης40 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 148 μηνύματα.
Ότι δεν υπάρχει.
Βρες μου έναν ή μία που να μπορεί να αποδείξει ότι θεράπευσε κάποιον ασθενή.


Ή ψυχιατρική έχει μεγάλο παρελθόν
και κοντινό παρόν.

Κάτι σαν να λέμε για τον πουτσο καβάλα.


Ειναι σιγουρο αυτο; Και αν δεν θεραπευτει καποιος τελειως, μπορει να παει καλυτερα.
 

McManus

Δραστήριο μέλος

Ο Τι ώρα να περάσω; αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει γράψει 744 μηνύματα.
Ειναι σιγουρο αυτο; Και αν δεν θεραπευτει καποιος τελειως, μπορει να παει καλυτερα.


Δεν έχω ακούσει κάποια επιτυχία.
Προσπαθουσα να βρω ποια είναι τα επαγγέλματα που μπορείς να λες ότι θες
και στα παπάρια σου κι έχω βρει τους ψυχιάτρους και τους μετεωρολόγους.
Θα εβαζα και τους σεισμολόγους αλλά βλέπω αντίδραση από τον κόσμο για να μην τους πέσει το σπίτι στο κεφάλι.
Στα άλλα δύο απλά μιλούν ή κουβαλούν ομπρέλα.

Αρα...
 

Guest 092312

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Δεν ξερω αν ξεπερνιουνται αυτα Φωτη. Γινονται κομματι μας.

To να ξεπεράσεις ένα ψυχικό τραύμα προϋποθέτει την αποδοχή του ως κομμάτι της ιστορίας σου και όχι την προσπάθεια να το "διαγράψεις" από το ιστορικό σου. Κάθε εμπειρία σου, κάθε άνθρωπος που πέρασε από την ζωή σου και κάθε πράξη σου -άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο- σε πλάθουν, το κατά πόσο σε καθορίζουν είναι στο χέρι σου.
Πχ, αν εγώ μεγάλωσα με έναν πατέρα που μας έδερνε και μία μητέρα αλκοολική (παράδειγμα δίνω, μη καταγραφεί στο προφίλ μου) προφανώς κάτι τέτοιο άφησε το στίγμα του και προφανώς πάντα θα επηρεάζει την ταυτότητά μου. Το θέμα είναι να το αποδεχτώ, ίσως να το συγχωρήσω και να καταλάβω ότι από εδώ και πέρα ο έλεγχος είναι δικός μου.
Η συζήτηση με έναν ειδικό πάντα, πάντα είναι καλή επιλογή, όχι γιατί με κάποιον τρόπο θα πας εκεί και θα σε φτιάξει, αλλά γιατί θα σε βοηθήσει να βοηθήσεις εσύ εσένα.
 

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,321 μηνύματα.
Δεν έχω ακούσει κάποια επιτυχία.
Προσπαθουσα να βρω ποια είναι τα επαγγέλματα που μπορείς να λες ότι θες
και στα παπάρια σου κι έχω βρει τους ψυχιάτρους και τους μετεωρολόγους.

Να μαντεψω, κανεις ψυχοθεραπεια και εισαι στη φαση που θεωρεις οτι ο θεραπευτης σου ειναι ενας κομπογιανιτης που δεν ξερει τι του γινεται? Μεταβιβαση λεγεται.

Οπως φανταζεσαι δεν ανακαλυψες εσυ οτι ειναι λαθος αυτο που εκατομμυρια ανθρωποι στο κοσμο σπουδαζουν ολη τους ζωη. Φυσικα και η ψυχιατρικη εχει βοηθησει κοσμο. Πολυ κοσμο.

Για να πεις θεραπευσει πρεπει να εχεις ενα καλο ορισμο της παθησης πρωτα κατι που στην ψυχ δεν εχουμε. Αν ορισουμε την θεραπεια σαν την μακροχορνια ελειψη παθολογικων συμπτοματων τοτε εχει θεραπευσει πολυ κοσμο.

https://kce.fgov.be/sites/default/files/atoms/files/KCE_230_Depression_Report.pdf

Ενδεικτικα τελειως αν ψαξεις efficacy of psychotherapy in major depression θα βγαλεις αρκετα αποτελεσματα. Μπορεις να δεις και απεικονιστικα διαφορες πριν και μετα την θεραπαεια και σε σχεση με το control group.

Επισης η διαφορα στη νοσηροτητα σχιζοφρενων υπο ιατρικη παρακολουθηση και χωρις ειναι χαοδης.

Εκει που οι ψυχ- χωλαινουν ειναι στις διαταραχες προσωπικοτητας (εξου και βασανιζεσαι και εσυ). Νεαρη επιστιμη εχει καιρο μπροστα της.

Συγγνωμη οι μετεωρολογοι τι προβλημα εχουν? Η ελειψη προβλεψιμοτητας σε ενα συστημα το οποιο ειναι εγγενες χαοτικο δεν λεει κατι. Μπορουμε να μελετησουμε το συστημα ποιοτικα οχι ποσοτικα. Τι σκατα υπαρχουν τα χαοτικα μαθηματικα δηλαδη? Επειδη εσυ δεν τα ξερεις και νομιζεις οτι μετεωρολογια = αυτο που βλεπεις στη τηλεοραση η τι σου λεει το κινητο σου?

Μια χαρα επιστιμη ειναι, και αυτη και η σεισμολογια.
 

Resaldis

Δραστήριο μέλος

Ο Resaldis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 784 μηνύματα.
«Τα αντικαταθλιπτικά μπορεί να αποτελέσουν ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τη θεραπεία της μείζονος κατάθλιψης, αλλά αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι πρέπει να αποτελούν πάντα την πρώτη γραμμή της θεραπείας. Τα φάρμακα θα πρέπει να εξετάζονται παράλληλα με άλλες επιλογές, όπως οι ψυχολογικές θεραπείες», δήλωσε ο Τσιπριάνι.
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 816 μηνύματα.
είναι δυνατό; Παιδιά, αυτά τα στατιστικά είναι αναξιόπιστα. Πώς βγαίνει το αποτελεσμα; Μετρούν όσους καταγράφουν οι ψυχολόγοι/ψυχίατροι; Μα οι περισσότεροι δεν πάνε καν.
Εγώ πιστεύω πως είναι πολύ περισσότεροι οι καταθλιπτικοί. Δεν ξέρω και ποιους μετρούν, γιατί η κατάθλιψη έχει διαβαθμίσεις και υποκατηγορίες. Δεν τις ξέρω όλες, μη ρωτάτε. Διαβάζω όμως στο διαδίκτυο σε γκρουπ, πως πάρα πολλοί έχουν. Και δε μιλάμε για μια στενοχώρια, ή μια θλίψη. Μιλάμε για άρρωστη κατάσταση. Βασικά οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μου, είτε παίρνουν κάποιο ψυχοφάρμακο, είτε κάνουν κάποια θεραπεία, γενικά είναι χάλια. Λέτε να είναι σύμπτωση, που αυτό το 6,52% είναι φίλοι και γνωστοί μου; Λέτε να φταίω εγώ;:angel:
 

Guest 126033

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
είναι δυνατό; Παιδιά, αυτά τα στατιστικά είναι αναξιόπιστα. Πώς βγαίνει το αποτελεσμα; Μετρούν όσους καταγράφουν οι ψυχολόγοι/ψυχίατροι; Μα οι περισσότεροι δεν πάνε καν.
Εγώ πιστεύω πως είναι πολύ περισσότεροι οι καταθλιπτικοί. Δεν ξέρω και ποιους μετρούν, γιατί η κατάθλιψη έχει διαβαθμίσεις και υποκατηγορίες. Δεν τις ξέρω όλες, μη ρωτάτε. Διαβάζω όμως στο διαδίκτυο σε γκρουπ, πως πάρα πολλοί έχουν. Και δε μιλάμε για μια στενοχώρια, ή μια θλίψη. Μιλάμε για άρρωστη κατάσταση. Βασικά οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μου, είτε παίρνουν κάποιο ψυχοφάρμακο, είτε κάνουν κάποια θεραπεία, γενικά είναι χάλια. Λέτε να είναι σύμπτωση, που αυτό το 6,52% είναι φίλοι και γνωστοί μου; Λέτε να φταίω εγώ;:angel:

Σου παραθέτω μερος της εργασιας μου που εκανα πανω στην μελετη της καταθλιψης ωστε να καταλαβεις οτι αυτο το ποσοστο βγαινει απο πολυ συγκεκριμενο πλαισιο

Ο δωδεκάμηνος επιπολασμός της Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής στη Βόρεια
Αμερική ανέρχεται σε ποσοστό 3-5% για τους άνδρες και 8-10% για τις γυναίκες
(Kessler, (2005)), ενώ ο επιπολασμός ζωής στο σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού
ανέρχεται σε ποσοστό 7-21% (Kessler, (2013)). Έχει βρεθεί ότι το 2017 περίπου 163
εκατομμύρια άνθρωποι (2% του παγκόσμιου πληθυσμού) υπέφεραν από Κατάθλιψη
(GBD, (2017)). Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το συνολικό ποσοστό
των ατόμων με Κατάθλιψη στη χώρα μας το 2015 προσδιορίστηκε στο 5.7%. Η
ηλικιακή ομάδα με τα υψηλότερα ποσοστά Κατάθλιψης είναι αυτή των ατόμων μεταξύ
55-74 ετών, ενώ συχνά εμφανίζεται σε παιδιά και εφήβους κάτω των 15 ετών (WHO

Επειτα δεν προσμετράγατε ο παραγοντας της συννοσηροτητας πολλες φορες .
Η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή συχνά συνυπάρχει με άλλες ψυχικές διαταραχές.
Το 30% των ατόμων με Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή εμφανίζει μία ή
περισσότερες επιπλέον αγχώδεις διαταραχές, όπως Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή,
Διαταραχή Πανικού και Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες, τα συμπτώματα των
οποίων πιθανόν να επιβραδύνουν την ανάρρωση, ενώ αυξάνουν την πιθανότητα
υποτροπής και την αυτοκτονική συμπεριφορά (Moffitt et al., (2007) και Hirschfeld,
(2001)).
Η εμφάνιση κατάθλιψης είναι 1,49-3,5 φορές πιο πιθανή στα άτομα με κοινωνική
φοβία, ενώ στο 77% των περιπτώσεων η κοινωνική φοβία προηγείται της
κατάθλιψης. Το γεγονός αυτό πιθανόν συνδέει την έλλειψη προσωπικών σχέσεων
και την απομόνωση που προκύπτει εξαιτίας των κοινωνικών αποφυγών που
χαρακτηρίζουν τη διαταραχή κοινωνικού άγχους με την επακόλουθη εμφάνιση της
κατάθλιψης (The Wiley Blackwell Handbook of Social Anxiety Disorder (2014)).
Τα άτομα που πάσχουν από Κατάθλιψη συχνά εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά
εξάρτησης από το αλκοόλ ή/και από ουσίες, γεγονός που επιδεινώνει την πορεία της
θεραπείας και αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης αυτοκτονικής συμπεριφοράς (Grant,
(1995) και Boden (2011)).
Συχνή είναι επίσης η συννοσηρότητα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και
Υπερκινητικότητας. Το 1/3 των ατόμων με ΔΕΠΥ αναπτύσσουν στην πορεία και
Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή (Hallowell, (2005)). Η συνύπαρξη των δύο αυτών
διαταραχών τείνει να δυσκολεύει τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία τους
(Brunsvold, (2008)).
Τέλος, στα άτομα τρίτης ηλικίας η Κατάθλιψη συχνά συνυπάρχει με σωματικά
νοσήματα, όπως αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιαγγειακά νοσήματα, νόσο του
Πάρκινσον και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (Yohannes, (2008)).

Αλλος ενας παραγοντας ειναι και η Διαφοροδιαγνωση

Είναι σημαντικό να μη συγχέεται η Kατάθλιψη με τη Δυσθυμία. Η Δυσθυμία αποτελεί
μια χρόνια, ηπιότερη διαταραχή της διάθεσης, η οποία χαρακτηρίζεται από πεσμένη
διάθεση σχεδόν σε καθημερινή βάση για τουλάχιστον δύο χρόνια. Τα συμπτώματα
δεν είναι τόσο έντονα όσο στην Κατάθλιψη, ωστόσο τα άτομα με Δυσθυμία είναι
πιθανό να εμφανίσουν δευτερογενή μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια (Sadock,
(2002)).
Η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή προσομοιάζει αρκετά στην Διαταραχή της
Προσαρμογής με καταθλιπτική διάθεση, η οποία εμφανίζεται ως απόκριση σε κάποιο
συγκεκριμένο στρεσογόνο παράγοντα και τα συμπτώματά της επηρεάζουν σημαντικά
τη διάθεση και τη συμπεριφορά του ατόμου, ωστόσο δεν πληρούνται τα κριτήρια για
διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικού Επεισοδίου (APA, (2013)).
Στις Διπολικές Διαταραχές, τα Μείζονα Καταθλιπτικά Επεισόδια εναλλάσσονται με
Μανιακά ή/και Υπομανιακά Επεισόδια, τα οποία χαρακτηρίζονται από ανεβασμένη ή
ευερέθιστη διάθεση, διογκωμένη αυτοεκτίμηση, ιδεοφυγή και παθολογικά αυξημένη
ενέργεια (APA, (2013)).
Αναφορικά με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, είναι
σημαντικό να μην παρερμηνεύονται τα συμπτώματα έλλειψης συγκέντρωσης και
χαμηλής ανοχής στην ματαίωση, τα οποία συχνά είναι κοινά και στις δύο διαταραχές,
γεγονός που παρακωλύει την ορθή διάγνωση (Brunsvold, (2008)).
Σε περιπτώσεις στις οποίες το άτομο έχει βιώσει κάποια απώλεια, το πιθανότερο
είναι τα συμπτώματα να οφείλονται στο Πένθος και όχι στην ύπαρξη Μείζονος
Καταθλιπτικής Διαταραχής. Η βασική διαφορά του φυσιολογικού πένθους με την
Κατάθλιψη είναι ότι στο πρώτο η πεσμένη διάθεση συνδέεται άμεσα με την απώλεια,
η διάθεση συχνά παρουσιάζει διακυμάνσεις και συνήθως η αυτοεκτίμηση του ατόμου
παραμένει άθικτη, ενώ στη δεύτερη η καταθλιπτική διάθεση είναι επίμονη και
περισσότερο διάχυτη και η αυτοεκτίμηση του ατόμου πλήττεται σημαντικά, καθώς
παρουσιάζει έντονο αίσθημα αναξιότητας και αυτο-υποτίμησης (ΑΡΑ, (2013)).
Τέλος, προτού δοθεί η διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής είναι σημαντικό
να αποκλειστεί το ενδεχόμενο τα συμπτώματα να προκύπτουν από κάποια ιατρική
κατάσταση ή από χρήση ουσιών
(APA, (2013)).

ολα αυτα βεβαια ειναι βαση και του DSM και τις βιβλιογραφιας που αναφερω
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 816 μηνύματα.
Σου παραθέτω μερος της εργασιας μου που εκανα πανω στην μελετη της καταθλιψης ωστε να καταλαβεις οτι αυτο το ποσοστο βγαινει απο πολυ συγκεκριμενο πλαισιο

Ο δωδεκάμηνος επιπολασμός της Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής στη Βόρεια
Αμερική ανέρχεται σε ποσοστό 3-5% για τους άνδρες και 8-10% για τις γυναίκες
(Kessler, (2005)), ενώ ο επιπολασμός ζωής στο σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού
ανέρχεται σε ποσοστό 7-21% (Kessler, (2013)). Έχει βρεθεί ότι το 2017 περίπου 163
εκατομμύρια άνθρωποι (2% του παγκόσμιου πληθυσμού) υπέφεραν από Κατάθλιψη
(GBD, (2017)). Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το συνολικό ποσοστό
των ατόμων με Κατάθλιψη στη χώρα μας το 2015 προσδιορίστηκε στο 5.7%. Η
ηλικιακή ομάδα με τα υψηλότερα ποσοστά Κατάθλιψης είναι αυτή των ατόμων μεταξύ
55-74 ετών, ενώ συχνά εμφανίζεται σε παιδιά και εφήβους κάτω των 15 ετών (WHO

Επειτα δεν προσμετράγατε ο παραγοντας της συννοσηροτητας πολλες φορες .
Η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή συχνά συνυπάρχει με άλλες ψυχικές διαταραχές.
Το 30% των ατόμων με Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή εμφανίζει μία ή
περισσότερες επιπλέον αγχώδεις διαταραχές, όπως Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή,
Διαταραχή Πανικού και Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες, τα συμπτώματα των
οποίων πιθανόν να επιβραδύνουν την ανάρρωση, ενώ αυξάνουν την πιθανότητα
υποτροπής και την αυτοκτονική συμπεριφορά (Moffitt et al., (2007) και Hirschfeld,
(2001)).
Η εμφάνιση κατάθλιψης είναι 1,49-3,5 φορές πιο πιθανή στα άτομα με κοινωνική
φοβία, ενώ στο 77% των περιπτώσεων η κοινωνική φοβία προηγείται της
κατάθλιψης. Το γεγονός αυτό πιθανόν συνδέει την έλλειψη προσωπικών σχέσεων
και την απομόνωση που προκύπτει εξαιτίας των κοινωνικών αποφυγών που
χαρακτηρίζουν τη διαταραχή κοινωνικού άγχους με την επακόλουθη εμφάνιση της
κατάθλιψης (The Wiley Blackwell Handbook of Social Anxiety Disorder (2014)).
Τα άτομα που πάσχουν από Κατάθλιψη συχνά εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά
εξάρτησης από το αλκοόλ ή/και από ουσίες, γεγονός που επιδεινώνει την πορεία της
θεραπείας και αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης αυτοκτονικής συμπεριφοράς (Grant,
(1995) και Boden (2011)).
Συχνή είναι επίσης η συννοσηρότητα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και
Υπερκινητικότητας. Το 1/3 των ατόμων με ΔΕΠΥ αναπτύσσουν στην πορεία και
Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή (Hallowell, (2005)). Η συνύπαρξη των δύο αυτών
διαταραχών τείνει να δυσκολεύει τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία τους
(Brunsvold, (2008)).
Τέλος, στα άτομα τρίτης ηλικίας η Κατάθλιψη συχνά συνυπάρχει με σωματικά
νοσήματα, όπως αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιαγγειακά νοσήματα, νόσο του
Πάρκινσον και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (Yohannes, (2008)).

Αλλος ενας παραγοντας ειναι και η Διαφοροδιαγνωση

Είναι σημαντικό να μη συγχέεται η Kατάθλιψη με τη Δυσθυμία. Η Δυσθυμία αποτελεί
μια χρόνια, ηπιότερη διαταραχή της διάθεσης, η οποία χαρακτηρίζεται από πεσμένη
διάθεση σχεδόν σε καθημερινή βάση για τουλάχιστον δύο χρόνια. Τα συμπτώματα
δεν είναι τόσο έντονα όσο στην Κατάθλιψη, ωστόσο τα άτομα με Δυσθυμία είναι
πιθανό να εμφανίσουν δευτερογενή μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια (Sadock,
(2002)).
Η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή προσομοιάζει αρκετά στην Διαταραχή της
Προσαρμογής με καταθλιπτική διάθεση, η οποία εμφανίζεται ως απόκριση σε κάποιο
συγκεκριμένο στρεσογόνο παράγοντα και τα συμπτώματά της επηρεάζουν σημαντικά
τη διάθεση και τη συμπεριφορά του ατόμου, ωστόσο δεν πληρούνται τα κριτήρια για
διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικού Επεισοδίου (APA, (2013)).
Στις Διπολικές Διαταραχές, τα Μείζονα Καταθλιπτικά Επεισόδια εναλλάσσονται με
Μανιακά ή/και Υπομανιακά Επεισόδια, τα οποία χαρακτηρίζονται από ανεβασμένη ή
ευερέθιστη διάθεση, διογκωμένη αυτοεκτίμηση, ιδεοφυγή και παθολογικά αυξημένη
ενέργεια (APA, (2013)).
Αναφορικά με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, είναι
σημαντικό να μην παρερμηνεύονται τα συμπτώματα έλλειψης συγκέντρωσης και
χαμηλής ανοχής στην ματαίωση, τα οποία συχνά είναι κοινά και στις δύο διαταραχές,
γεγονός που παρακωλύει την ορθή διάγνωση (Brunsvold, (2008)).
Σε περιπτώσεις στις οποίες το άτομο έχει βιώσει κάποια απώλεια, το πιθανότερο
είναι τα συμπτώματα να οφείλονται στο Πένθος και όχι στην ύπαρξη Μείζονος
Καταθλιπτικής Διαταραχής. Η βασική διαφορά του φυσιολογικού πένθους με την
Κατάθλιψη είναι ότι στο πρώτο η πεσμένη διάθεση συνδέεται άμεσα με την απώλεια,
η διάθεση συχνά παρουσιάζει διακυμάνσεις και συνήθως η αυτοεκτίμηση του ατόμου
παραμένει άθικτη, ενώ στη δεύτερη η καταθλιπτική διάθεση είναι επίμονη και
περισσότερο διάχυτη και η αυτοεκτίμηση του ατόμου πλήττεται σημαντικά, καθώς
παρουσιάζει έντονο αίσθημα αναξιότητας και αυτο-υποτίμησης (ΑΡΑ, (2013)).
Τέλος, προτού δοθεί η διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής είναι σημαντικό
να αποκλειστεί το ενδεχόμενο τα συμπτώματα να προκύπτουν από κάποια ιατρική
κατάσταση ή από χρήση ουσιών
(APA, (2013)).

ολα αυτα βεβαια ειναι βαση και του DSM και τις βιβλιογραφιας που αναφερω
ευχαριστούμε πάρα πολύ, που παρεθεσες μέρος της εργασίας σου. Εσένα μη σε χάσουμε, θα σε χρειαστούμε!
Κοίτα, αν μερικές φορές γράφω τις σκέψεις μου, σε σένα ή και στον VW τις προάλλες, δε θέλω να θίξω τις εργασίες σας, που συγχαρητήρια για τον κόπο σας και σας ευχαριστούμε, που μοιράζεστε τη γνώση μαζί μας. Απλά πάντα έχω μια κριτική διάθεση. Ίσως το επεξεργάζομαι στο μυαλό μου, κάνοντας εσάς ενοχλητικές ερωτήσεις, αλλά στην ουσία θέλω να διαλύσω τις δικές μου αμφιβολλίες και θέλω να βρω, πού ακριβως είναι η αλήθεια.
Πχ, είδες, πως μας ανεφερες πολλές διαταραχές. Όμως για πες μου, αν κάποιος δεν πηγαίνει σε ψυχολόγο, πώς θα καταμετρηθεί; Θέλω να πω, πως μπράβο οι ψυχολόγοι που δίνουν στοιχεία, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις, οι χειρότερες μην σου πω, που δεν είναι σε επίβλεψη/θεραπεία
 

Guest 126033

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
ευχαριστούμε πάρα πολύ, που παρεθεσες μέρος της εργασίας σου. Εσένα μη σε χάσουμε, θα σε χρειαστούμε!
Κοίτα, αν μερικές φορές γράφω τις σκέψεις μου, σε σένα ή και στον VW τις προάλλες, δε θέλω να θίξω τις εργασίες σας, που συγχαρητήρια για τον κόπο σας και σας ευχαριστούμε, που μοιράζεστε τη γνώση μαζί μας. Απλά πάντα έχω μια κριτική διάθεση. Ίσως το επεξεργάζομαι στο μυαλό μου, κάνοντας εσάς ενοχλητικές ερωτήσεις, αλλά στην ουσία θέλω να διαλύσω τις δικές μου αμφιβολλίες και θέλω να βρω, πού ακριβως είναι η αλήθεια.
Πχ, είδες, πως μας ανεφερες πολλές διαταραχές. Όμως για πες μου, αν κάποιος δεν πηγαίνει σε ψυχολόγο, πώς θα καταμετρηθεί; Θέλω να πω, πως μπράβο οι ψυχολόγοι που δίνουν στοιχεία, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις, οι χειρότερες μην σου πω, που δεν είναι σε επίβλεψη/θεραπεία
Καταρχην να πουμε πως υπευθυνος για διαγνωση ειναι μονο ο ψυχιατρος ,ουτε ψυχολογος ουτε συμβουλος ουτε κοινωνικος λειτουργος ...

Επειτα εκτιματε οτι το ποσοστο μπορει να ειναι πολυ μεγαλυτερο εφοσον ζουμε σε μια κοινωνια που δισταζει ακομα οχι μονο να πει οτι παει σε ψυχολογο ,ποσο μαλλον σε ψυχιατρο ,να πει οτι αντιμετωπιζει ενα ψυχολογικο θεμα ..

Αρα υπαρχει πολυ σωστα οπως λες και ενα μεγαλο ποσοστο μη επισημα διαγνωσμενο ..

Συχνα εχουμε την ταση μια θλιψη ή μια στεναχωρια να την βαπτιζουμε καταθλιψη...εχει γινει λιγο καραμελα ,αλλα δυστηχως η διαγνωσμενη μειζων καταθλιψη ειναι πολυ χειροτερη απο το να περασεις μια θλιψη.

Το τελευταιο διαστημα βεβαια εχουν εισαχθει και δυο "ατυπα " για εμας ειδη καταθλιψης τα οποια ομως δεν αποτελουν επισημες διαγνωσεις ,η μια ειναι η Χαμογελαστη καταθλιψη και η αλλη ειναι η Καταθλιψη υψηλης λειτουργικοτητας,οι οποιες τις πειρσοστερες φορες ακριβως επειδη ο πασχων ειναι λειτουργικος δεν οδηγειτε στην επιση διαγνωση ,εμεις ομως ως θεραπευτες οφειλουμε να τOν αντιμετωπισουμε σαν περιστατικο μειζων καταθλιπτικο εφοσον πληρη τουλαχιστον 5 απο τα συμπτωματα που αναφερει το DSM..
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top