Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

[Speedy]

Κουραστικά να γκρινιάζω στον κολλητό μου και ειλικρινά το να μάθει για αυτην μου την κατάσταση το αποφεύγω.. δεν θέλω να πεσω στα μάτια του με τπτ..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

έκανα πάντα αυτο που ήθελα και είχα τους πάντες γύρω μου όπως τους ήθελα.. Μεγάλη αυτοπεποίθηση κύρια πηγή της ζωής μου..

εκανες παντα οτι ηθελες και ειχες τους παντες γυρω σου οπως ηθελες!;

Αυτο κι αν ειναι μια καλη βαση για να σε χτυπησει κατακουτελα μια μορφη καταθλιψης. Δεν κανουμε οτι θελουμε, ουτε φερνουμε τους αλλους στα μετρα μας παρα μαθαινουμε να συμβιωνουμε με τον εαυτο μας και τους αλλους ετσι οπως ειναι.

Νιώθω πως έχω χάσει τον σεβασμό ολωνων, η αυτοπεποίθηση δν γνωρίζω πια τι ακριβώς είναι και το κυριοτερό.. αυτο το χαμόγελο είναι πια ψεύτικο...

Τον εχεις χασει γιατι εσυ τους εχεις δωσει το δικαιωμα να σου τον δινουν και να τον παιρνουν οποτε αυτοι νομιζουν οτι τον αξιζεις. Ρωτησες ποτε τον εαυτο σου τι σημαινει σεβασμος για σενα, για αυτα που πιστευεις, για τις επιθυμιες σου;
Οταν εισαι τοσο εξαρτημενος απ'τους αλλους λογικο ειναι η αυτοεκτιμηση σου να εξαρταται απ'αυτους.

Πάντοτε ήμουν ένα άτομο ΠΑΡΑ πολυ ενεργό.. χωνόμουν παντού.. έκανα πάντα αυτο που ήθελα και είχα τους πάντες γύρω μου όπως τους ήθελα.. Μεγάλη αυτοπεποίθηση κύρια πηγή της ζωής μου.. Πάντα μέσα στη χαρά.. Ολοι με θυμούνται για το χαμόγελο μου.

Αυτη η χαρα και το χαμογελο που λες Σταυρο μου ηταν αλλη μια προσπαθεια να κανεις τους αλλους να σ'αγαπησουν και να σε συμπαθησουν κρυβοντας ομως τις ατελειες σου. Ηρθε μαλλον η ωρα που πρεπει να δεχτεις τον εαυτο σου με τα καλα του και τα στραβα του. Και δεν θα ηταν κακο να αποκαλυψεις στον φιλο σου τις ανασφαλειες σου, την αναγκη που εχεις να σ'αγαπανε. Εισαι ανθρωπος και επεσες, πονας και κλαις. Δεν ειμαστε καλοι σε ολα τα πραγματα. Σε καποια ειμαστε εξαιρετικοι, σε καποια ειμαστε αδεξιοι. Η ανασφαλεια μας ειναι αυτη που μας κανει πλασαρουμε τον εαυτο μας οσο πιο τελειο γινεται. Μη φας τα μουτρα σου οπως τα εχω φαει εγω. Ή μαλλον φατα για να βαλεις μυαλο.

Αυτη τη στιγμή που τα γράφω αυτά κλαίω.. χωρίς λογο.. απλά κλαίω..

Δεν πειραζει, καλο κανει. Κλαψε λιγο να καθαρισεις..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gandalf]

Κουραστικά να γκρινιάζω στον κολλητό μου και ειλικρινά το να μάθει για αυτην μου την κατάσταση το αποφεύγω.. δεν θέλω να πεσω στα μάτια του με τπτ..

Το να ανοιχτείς και να μιλήσεις σε ένα φίλο σου δεν είναι αδυναμία , το αντίθετο θα λεγα, είναι πολύ δυναμικό και αποφασιστικό βήμα για να λύσεις αυτά που σε απασχολούν. Και αν ο κολλητός σου το εκλάβει ως αδυναμία σου, τότε θα πρέπει να αμφιβάλλεις για το πόσο "κολλητοί" είστε. Δεν είναι αδυναμία ούτε να κλαις ούτε να στεναχωριέσαι για προσωπικά προβλήματα. Ο φίλος άλλωστε στις δύσκολες στιγμές φαίνεται, και αν σε υποτιμήσει και σε υποβαθμίσει στη δύσκολη για σένα φάση της ζωής σου ΄τότε μην τον έχεις φίλο. Τι να κάνουμε, όπως λες και εσύ δεν μπορούμε να κυκλοφορούμε με ψεύτικα χαμόγελα προσποιούμενοι ότι είμαστε πάντα καλά μόνο και μόνο για να είμαστε αρεστοί, είμαστε άνθρωποι και έχουμε προβλήματα όπως ανέφερε και ο shiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit! (), αν ο φίλος σου δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό....
Προσωπικά πάντως το ότι μίλησα σε έναν φίλο μου ήταν πολύ σημαντικό βήμα για να ξεπεράσω τα προβλήματά μου, σε συμβουλεύω να κάνεις και εσύ το ίδιο αν μπορείς....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gatouni8400]

Δυστυχώς περνάω κι εγώ μια μίνι κατάθλιψη αυτή την περίοδο αλλά οκ θα μου περάσει,πάντως όλη αυτή η κακή ψυχολογία που νιώθω είναι πολυ άσχημη..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Δυστυχώς περνάω κι εγώ μια μίνι κατάθλιψη αυτή την περίοδο αλλά οκ θα μου περάσει,πάντως όλη αυτή η κακή ψυχολογία που νιώθω είναι πολυ άσχημη..

Εσυ εισαι και μικρη. Πηγαινε με τις φιλες σου για κανα καφε κι ολα θα φτιαξουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gatouni8400]

Ίσως κ να έχεις δίκιο
rascal_gd , ευχαριστώ!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Ίσως κ να έχεις δίκιο
rascal_gd , ευχαριστώ!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[wolfe4ever]

πιστευετε οτι η καταθλιψη ισως να οφειλεται σε ''ουσιες'' που παραγει ο εγκεφαλος και πως ειναι κληρονομικη ή κατι τετοιο?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[din@]

γεια σας!εγω περασα απο τη φαση της καταθλιψης περσι και ακομα δεν το εχω ξεπερασει εντελως...στην αρχη ξεκινησε σαν αγχος και κατεληξε σε καταθλιψη.δεν ειχα ορεξη για τιποτα,ολα μου φαινονταν αδιαφορα,αναρωτιομουν γιατι να ζω, ξεσπουσα σε κλαμματα κτλ.ηταν μερες που δεν ηθελα να παω στη δουλεια και οταν ξυπνουσα το πρωι ελεγα''οχι παλι τα ιδια και σημερα''.σκεφτομουν ασταματητα γιατι δεν ειμαι ευτυχισμενη και τα εριχνα ολα στον φιλο μου,ηταν φρικτο!απο την αρχη εγω πηγα σε ψυχολογο,ηξερα οτι υπαρχουν ειδικοι που μπορουν να βοηθησουν.μετα απο πολλες συνεδριες και αφου η κατασταση μου δεν βελτειωνοταν πηγα και σε ψυχιατρο.η ψυχολογος με συμβουλευσε να το κανω γιατι μου ειπε οτι υπαρχουν καποιες ουσιες στον εγκεφαλο που πρεπει να ρυθμιστουν με φαρμακα.βεβαια εγω ειχα απο παλια και πολλα προβληματα με την οικογενεια μου...
το θεμα ειναι οτι με την βοηθεια και των 2 σημερα ειμαι αρκετα καλα.αν ειστε σαν και μενα μην φοβαστε να ρωτησετε καποιον ειδικο!δυστυχως στην ελλαδα,αν καποια στιγμη χρειαστεις ψυχιατρο η ψυχολογο,οι αλλοι θεωρουν αυτοματως οτι εισαι ''τρελος'' η ''σαλεμενος''.λαθος!και μην φοβαστε (αν χρειαστει φυσικα)να παρετε και καποια φαρμακα που θα κρινει οτι ειναι αναγκαια καποιος ειδικος!η υγεια μας,ψυχικη και σωματικη,ειναι πανω απο ολα!οταν ποναει το σωμα σου παιρνεις φαρμακα,το ιδιο συμβαινει και με την ψυχη..ποναει...
φυσικα ειναι παρα πολυ σημαντικο να προσπαθεις και εσυ καθε μερα,να κανεις πραγματα που θα σου προσφερουν εστω και λιγη ευχαριστηση!να εχεις ανθρωπους διπλα σου που σε καταλαβαινουν και σε βοηθουν!να μην αναβαλλεις τις καθημερινες σου δραστηριοτητες οσο κι αν το θελεις!μην σε παιρνει απο κατω και να εχεις υπομονη...
ελπιζω κανεις να μην περασει οσα περασα εγω αλλα ακομα και αν γινει ετσι ολα θα διορθωθουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ellisland]

Παιδιά καλησπέρα...

Δεν έχω κουράγιο για τιποτα...

Εν ολίγοις, έχω κατάθλιψη...και δεν ξερω πού να απευθυνθώ για βοήθεια...

Δεν έχω και χρήματα για συνεδρίες...Νιώθω ότι τίποτα δεν μου δίνει χαρά....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Γιατι ετσι? Εχει συμβει κατι που θελεις να μοιραστεις μηπως?
Χωρις καπνο, φωτια δεν υπαρχει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ellisland]

Στο μυαλό μου ναι αρκετά... Οι άλλοι πώς θα τα δείτε από το δικό σας πρίσμα δεν ξέρω...

Βασικά, ότι δεν έχω φίλους να με θυμούνται, δεν έχω δουλειά .. και συν όλα αυτά που έρχονται με την τωρινή οικονομική κατάσταση... Δεν έχω κουράγιο ούτε να αναλύσω τις καταστάσεις... Έχω πέσει σε πλήρη απραξία και είμαι γεμάτη νεύρα και πίκρα για την κατά τα άλλα "φοβερή" ζωή μου...
Ρε παιδιά, ξέρει μήπως κανείς κανέναν φιλότιμο ψυχίατρο να απευθυνθεί κανείς, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψω μία περιουσία που αυτή τη στιγμή δεν έχω;
Ή μήπως κάποια υπηρεσία;
Δεν προτιμώ ψυχολόγο η αλήθεια είναι... Αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το αντιμετωπίσω το θέμα...Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση υποβόσκει μέσα μου κοντά 3 χρόνια, αλλά είμαι στα όριά μου...
Στους δικούς μου δεν θέλω με τίποτα να το πω, ούτε καν σε φίλους ή γνωστούς.... Ντρέπομαι...υπάρχουν ταμπού και δεν μπορώ να έχω να σκέφτομαι αργότερα ότι θα με σκέφτονται να η "καταθλιπτικιά"....
Ευχαριστώ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Κοινωνικες Υπηρεσιες στους Δημους με ψυχιατρους, παιδοψυχιατρους και ψυχολογους, διαθετει τους παντες.
Στο ΓΝΑ στο ψυχιατρικο τμημα, ειχαμε επισκεφτει παιδια με ψυχιατρικα προβληματα στο παρελθον με το Πανεπιστημιο μου και ηταν σοκ τοτε για μενα... και γιαυτο δε νομιζω να σου χρειαζεται ψυχιατρος, τουλαχιστον απο τον τροπο που γραφεις. Ανθρωπο να μιλησεις εχεις αναγκη και ανθρωπο πιο εξειδικευμενο να σου δωσει κατευθυντηριες. Σου χουν ερθει μαζεμενα και δεν μπορεις να τα βαλεις σε μια ταξη. Σε αυτες τις περιπτωσεις τα πιανεις ενα-ενα αλλιως θα χασεις τη μπαλα. Αν δε θελεις να μιλησεις στην οικογενεια σου, δε θα το κανεις. Υπο πιεση δε θα κανεις τιποτα αρχικως.
Οσο για τους φιλους, τιποτα δεν ειναι τοσο τραγικο οσο εμεις νιωθουμε. Ελκουμε ο,τι εκπεμπουμε. Αν εκπεμπεις απομονωση και μαρασμο, οι φιλοι λιγα μπορουν να κανουν(για να χουμε καλους φιλους πρεπει ναμαστε εμεις πρωτα καλα. κανεις ανθρωπος δεν αντεχει απαραπανω αποσο πρεπει τα προβληματα του αλλου, εχει κι εκεινος τα δικα του. σε αυτες τις περιπτωσεις, μοιραζομαστε και δε φορτωνομαστε. εσυ ισως το εκλαμβανεις σαν απομακρυση τους η πως δε σου δινουν σημασια. αν δε δωσεις σημασια η ιδια στον εαυτο σου πως να σου δωσουν οι φιλοι?

Τελοσπαντων θα ελεγα να παρεις εκει αφου τοσο πολυ σου χει κατσει στο μυαλο (αν και το θεωρω εσχατη λυση), διαβασμα καλων βιβλιων, καμια βολτα και γυμναστικη.


Καλη τυχη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ellisland]

Στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών φαντάζομαι ότι δεν διατηρείται όμως η ανωνυμία...
Στους Δήμους; Σε ποιους μπορεί να απευθυνθεί κανείς; Έχεις κάποια ιδέα;
ΒΤW, είναι το γνωστικό σου αντικείμενο;
Προσωπικά νομίζω ότι ίσως χρειαστώ έστω για λίγο κάποιο φάρμακο να με βγάλει από το loop που έχω πέσει...

Έχω απογοητευτεί δε κ οικτρά από τις δύο παιδικές μου φίλες...Που μήνες ολόοοκληρους δεν τους νοιάζει αν ζω και αν πέθανα...
Σε γιορτές και βλακείες ξέρουν να σε θυμούνται...στην καθημερινότητα ποτέ...Ειδικά η μία με έχει πικράνει πολύ ειδικά τώρα και κατά το παρελθόν...
Πιο γενικά, εκλαμβάνω πλέον τις ανθρώπινες σχέσεις σαν ιδιοτελείς ...απέραντα ιδιοτελείς...Και αυτή τους η συμπεριφορά έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην τωρινή μου ψυχολογική κατάσταση...
Δεν με νοιάζει για τους υπόλοιπους, αλλά για αυτές τις 2 με ρίχνει στα ψυχολογικά Τάρταρα αυτή η κατάσταση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[armonia]

Κι εγώ έχω κατάθλιψη..σε ήπια μορφή ως τώρα αλλά όλο και εξαπλώνεται..Η μητέρα μου λέει θα με πάει σε ψυχολόγο..τώρα κατα πόσο θα με βοηθήσει αυτό δεν ξέρω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ellisland]

Χριστινάκι, σε καταλαβαίνω και συμπάσχω τα μάλλα...αλλά με τσαντίζει να λεει ένα κορίτσι 17 χρονών τέτοια πράγματα...
Εσύ τώρα αρχίζεις ουσιαστικά την πορεία σου...Μην σε παίρνει από κάτω!!! Πραγματικά, όχι ότι στο παίζω μεγαλύτερη ή κάτι, αλλά είσαι πολύ μικρή για να τα παίρνεις τόοοοσοοο σοβαρά!
Καλά κάνεις και το είπες στην μητέρα σου και σε θαυμάζω για αυτό, μακάρι να είχα το κουράγιο σου... αν και τόσο μεγαλύτερή σου...
Αν δεν είσαι σε τόσο κακή κατάσταση, προτείνω να ξεκινήσεις άμεσα γυμναστική πέρα από τον ψυχολόγο...Θα δεις θα νιώσεις καλύτερα .....πολύ.... Εγώ το ξέρω αυτό , αλλά δεν έχω το κουράγιο να το κάνω.... Κρίμα για μένα το ξέρω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[athene]

Κι εγώ έχω κατάθλιψη..σε ήπια μορφή ως τώρα αλλά όλο και εξαπλώνεται..Η μητέρα μου λέει θα με πάει σε ψυχολόγο..τώρα κατα πόσο θα με βοηθήσει αυτό δεν ξέρω..

Αν θέλεις εσύ,και είσαι πρόθυμη,θα σε βοηθήσει πολύ..Απ'την στιγμή που έχετε συνειδητοποιήσει το "πρόβλημα"είστε σε καλό δρόμο..Τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη δεν το παραδέχονται ούτε οι ίδιοι..Αισιοδοξία θέλει,και θετικές σκεψεις Και προπάντων άτομα που να ακούνε πραγματικά,κ όχι μόνο για να βγούνε απ'την "υποχρέωση"..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apro]

όταν διάβασα το θέμα..., αναρωτήθηκα, καλά πότε το άνοιξα αυτό το θέμα...; γιατί και εγώ είμαι ακριβώς στην κατάσταση που περιέγραψες παραπάνω....
δυστυχώς ο καθένας είναι υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό, για τις καταστάσεις που βιώνει.... και όσο περνάει ο καιρός και μένουμε άπραγοι, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα....
λογικά το πρόβλημα εντοπίζεται, στο οτί δεν έχουμε μπει ακόμα στην διαδικασία, να αλλάξουμε κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μας....
προσπάθησε να ξεκινήσεις με κάποιες μικροαλλαγές στην καθημερινότητά σου και σιγά σιγά θα βρεις το δρόμο....
σκέψου οτί έχεις μπροστά σου μία ζωή ολόκληρη και άρχισε να σχεδιάζεις το αύριο....
μην το βάζεις κάτω και άρχισε την αλλαγή της ζωής σου....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[armonia]

Χριστινάκι, σε καταλαβαίνω και συμπάσχω τα μάλλα...αλλά με τσαντίζει να λεει ένα κορίτσι 17 χρονών τέτοια πράγματα...
Εσύ τώρα αρχίζεις ουσιαστικά την πορεία σου...Μην σε παίρνει από κάτω!!! Πραγματικά, όχι ότι στο παίζω μεγαλύτερη ή κάτι, αλλά είσαι πολύ μικρή για να τα παίρνεις τόοοοσοοο σοβαρά!
Καλά κάνεις και το είπες στην μητέρα σου και σε θαυμάζω για αυτό, μακάρι να είχα το κουράγιο σου... αν και τόσο μεγαλύτερή σου...
Αν δεν είσαι σε τόσο κακή κατάσταση, προτείνω να ξεκινήσεις άμεσα γυμναστική πέρα από τον ψυχολόγο...Θα δεις θα νιώσεις καλύτερα .....πολύ.... Εγώ το ξέρω αυτό , αλλά δεν έχω το κουράγιο να το κάνω.... Κρίμα για μένα το ξέρω!

Βασικά ο χαρακτήρας μου πάντα ήταν έτσι..καταθλιπτικός..και τώρα έχουν γίνει κάποια πράγματα και έχω φτάσει στο απροχώρητο..ευτυχώς με την μητέρα μου όντως μπορώ να τα λέω όλα..πιστεύει πως και η ίδια ευθύνεται γι αυτό και θα πάμε μαζί να μας βοηθήσει..γυμναστική έκανα μέχρι τον φλεβάρη αλλά σταμάτησα λόγω μαθημάτων.θα ξανα αρχίσω το καλοκαίρι =)
εσύ γιατί δεν μπορείς να μιλήσεις στους γονείς σου; ίσως να σε βοηθούσε..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[armonia]

Αν θέλεις εσύ,και είσαι πρόθυμη,θα σε βοηθήσει πολύ..Απ'την στιγμή που έχετε συνειδητοποιήσει το "πρόβλημα"είστε σε καλό δρόμο..Τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη δεν το παραδέχονται ούτε οι ίδιοι..Αισιοδοξία θέλει,και θετικές σκεψεις Και προπάντων άτομα που να ακούνε πραγματικά,κ όχι μόνο για να βγούνε απ'την "υποχρέωση"..

Ναι πράγματι..προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά τον τελευταίο καιρό και νομίζω αρχίζει και πετυχαίνει
Ευχαριστώ πολύ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.