Αγχώδη ερωτήματα σχετικά με το κοινωνικά αποδεκτό βάρος

[epote]

Να ρωτησω κατι, επειδη αυτο δε το εχω ξανακουσει : σε ηλικιες 4-5 ρτων , δεν εχουν αναπτυξει τα παιδια τα ενζυμα για την καταναλωση και επεξεργασια του λιπους ; Μου φαινεται λιγο περιεργο γιατι θα περιμενα τοτε μεχρι 5 ετων να ειναι ολα μπογοι !

αυτο σημβαινει στον οποιοδηποτε, αν δεν παιρνεις απο τη διατροφη σου για παραδειγμα βιταμινη Ε δεν μπορουν τα μιτοχονδρια να κανουν αποτελεσματικα την παραγωγη ενεργειας κτλ. Θελω να πω, αν η διατροφη σου ειναι πλουσια σε θερμιδες αλλα φτωχη σε θρεπτικα υλικα ολες αυτες τις θερμιδες δεν μπορεις να τις κανει και πολλα πραγματα.

ΕΙΔΙΚΑ για τα μικρα παιδια (δεν ειμαι σιγουρος αν παει μεχρι 4-5 ειναι πιθανον αλλα στα βρεφη συμβαινει σιγουρα) το λιπος δεν ειναι κακο.

ολα πρακτικα τα μωρα ειναι χοντρα,αλλα το λιπος τους ειναι "ενεργος" ιστος καθοτι συνηστατε κυριος απο τα λεγομενα "καφε" λιποκυταρα που εχουν μιτοχονδρια και παραγουν θερμοτητα για να κρατανε το μωρο ζεστο.

το λιπος που εχουμε εμεις στις κοιλιες μας δεν ειναι ενεργο ειναι "λευκος" λιποδης ιστος και πρεπει να ενεργοποιηθει περιφερικα μεσω των ανδρενεργικων υποδοχεων και/η διαφορων πεπτιδιων (αυξιτικη ορμονη, IGF κτλ)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

A αυτο ενοοουσες (περι Ε κλπ). Οκ.

Παντως πολλες φορες υπαρχουν παιδια (ισως ολα κιολας) που καταδικαζονται απο τους γονεις τους να παχυνουν. Γιατι ναι μεν μπορει να εχουν προδιαθεση, αλλα η ζημια γινεται απο τις συνηθειες μεσα στην οικογενεια και τη διατροφη. Και αν παχυνει μικρο (μεχρι την ληξη της αναπτυξης), τοτε ειναι πιο δυσκολο να αδυνατισει και να μεινει αδυνατο.

Γιαυτο οσοι ειστε γονεις, σταματηστε να τα μπουκωνετε με τη δικαιολογια οτι θα "το παρει σε μποϊ "

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[briki]

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ημουν χοντρη. Στο δημοτικο φυσιολογικη, στο γυμνασιο αρχισα να γεμιζω αλλα ημουν απλως γεματη οχι χοντρη. Μετα το λυκειο αρχισα να παχαινω πολυ ωσπου εφτασα στο 2ο ετος σπουδων να ειμαι 75 κιλα με υψος 1.68. Εν τω μεταξυ ειχα δοκιμασει τις απειρες διαιτες αλλα η λαιμαργια μου και η κοιλιοδουλεια μου ηταν απεριγραπτη. Μου προτεινανε λοιπον μια διαιτα των αστροναυτων με την οποια υποτιθεται οτι τρως καθε μερα το ιδιο φαγητο ολη μερα, οσο θελεις και χανεις αμεσως βαρος, και οντως ετσι εγινε, ειχα χασει 20 κιλα σε 22 μερες, αλλα δεν ηξερα οτι αν σταματαγα αυτη τη διαιτα και αρχισα να τρωω κανονικα σαν ανθρωπος, με ενα κανονικο γευμα την ημερα, εβαζα ΟΧΙ μονο οσα κιλα ειχα χασει, αλλα τα τριπλα!, οποτε εφτασα αισιως στο 4ο ετος σπουδων να ζυγιζω περιπου 110 με 120 κιλα!!! Υπηρχα, δεν ζουσα, αν και δεν εχω παραπονο, δεν αποκλειστηκα κοινωνικα ουτε προσωπικα, και με τις παρεες μου περναγα πολυ καλα, και ολως παραδοξως εκανα σχεσεις (οχι βλακειες και με απελπισμενους αλλα κανονικοτατες και με πολυ αισθημα) και γενικα απλωνα το χερι μου και κυριολεκτικα επαιρνα οτι ηθελα απο τη ζωη, η τουλαχιστον ΚΑΠΩς ετσι νομιζα πως ητανε τα πραγματα γιατι μεσα μου απλως υπηρχα και ΔΕΝ ζουσα. Εν παση περιπτωσει, μετα απο τις σπουδες επιστρεφω Ελλαδα και καποια στιγμη αρχιζω διαιτα, και απο 120 κιλα καταληγω να γινομαι 48 μεσα σε 9 μηνες! Οσα ειμαι και μεχρι σημερα, αλλα οχι με απλη διαιτα αλλα με υποσιτιση, γιατι δεν ηθελα απλως να χασω βαρος, αλλα ηθελα να το χασω αμεσα. Δοξα το θεο, διατηρω τα 48 και δεν εχω προβληματα υγειας, περα απο το γεγονος οτι πλεον το θεμα του φαγητου μου χει γινει ενα σοβαρο ψυχολογικο προβλημα, το βλεπω σαν φαρμακι και οχι σαν φαρμακο. ΔΕΝ ειμαι της αποψης του παν μετρον αριστον γιατι οταν τρωω δεν σταματαω, τρωω μεχρι να κανω εμετο, τρωω τα παντα και σε τεραστιες ποσοτητες, ειμαι της αποψης οτι οταν τρωμε, ΤΡΩΜΕ. Οποτε, επειδη δεν θα μπορουσα ποτε να ξαναπεσω στο μαρτυριο του παχυσαρκου που υπηρξα, εχω καταληξει περιπου ετσι, οχι βουλιμικη, γιατι δεν ειμαι, ουτε κρυβομαι, ουτε τρωω και μετα τα βγαζω, απλως τρεφομαι με 1-2 φρουτα, ενα πολυ μικρο γευμα(ψαρι η λαχανικα) χωρις λαδι, ψωμι κλπ και λιγο γαλα 0% ημερησιως... δεν ξερω αν ειμαι ευτυχισμενη, αλλα μαλλον ολα ειναι θεμα συνηθειας...ακομη και για τοσο λαιμαργα ατομα σαν εμενα. Απο τοτε που αδυνατησα και μπορουσα να ντυθω οπως ηθελα, οταν φορεσα πρωτη φορα στη ζωη μου small και extra small εβαλα τα κλαματα, οταν αδυνατισα και ανεβηκα παλι μετα σε αεροπλανο και χωρουσα να καθισω στη θεση του αεροπλανου επι 2 σχεδον δεν μπορουσα να το πιστεψω και η αποκορυφωση ηταν οταν εκανα ξανα μπανιο στη θαλασσα μετα απο πολλα χρονια (γιατι οσο ημουν φαλαινα εννοειται οτι δεν ηξερα τι θα πει παω για μπανιο, εκτος απο το να ειμαι εξω απο το νερο και ντυμενη, οχι με μαγιω).
Αυτα... στην κριση σας..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Βρε briki μπραβο σου που καταφερες να χασεις τοσα κιλα, αλλα μηπως θα πρεπε να επισκεφθεις διαιτολογο η ισως και ψυχολογο? Μη το παρεις στραβα, αλλα ετσι οπως τα διαβαζω μου θυμιζει κατι απο νευρικη ανορεξια..μπορεις να αρχισεις να τρως κανονικα χωρις να εισαι μονιμα με το φοβο οτι θα παρεις βαρος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Βρε briki μπραβο σου που καταφερες να χασεις τοσα κιλα, αλλα μηπως θα πρεπε να επισκεφθεις διαιτολογο η ισως και ψυχολογο? Μη το παρεις στραβα, αλλα ετσι οπως τα διαβαζω μου θυμιζει κατι απο νευρικη ανορεξια..μπορεις να αρχισεις να τρως κανονικα χωρις να εισαι μονιμα με το φοβο οτι θα παρεις βαρος

Με το μεταβολισμό που θα έχει τώρα Κατερίνα, και κανονικά να αχίσει να τρώει, θα βάζει βάρος... Όταν είχα φτάσει κι εγώ σε αυτή την κατάσταση 500 θερμίδες να έτρωγα και έβαζα βάρος. Και όταν είσαι τόσο "ψυχάκιας" με το βάρος σου και μισό κιλό να δεις οτι έβαλες πέφτεις σε κατάθλιψη... Για μένα τουλάχιστον έτσι ήταν...
Και ναι, σίγουρα θυμίζει κάτι απο νευρική ανορεξία (για να μην πω οτι είναι νευρική ανορεξία) αλλά τι να τη συμβουλέψεις; Εγώ πραγματικά δεν ξέρω. Ίσως επειδή έχω περάσει κι εγώ απο αυτή την κατάσταση και ξέρω πως είναι... Να της πω να τρώει παραπάνω; Μα θα βάλει και αν δεν το συνειδητοποιήσει μόνη της οτι πρέπει να το ξεπεράσει αυτό τότε θα νιώθει απαίσια...
Εγώ πάντως είπα μια μέρα "άει στο καλό, τα βροντάω όλα κάτω, πόσα κιλά θα πάω πια;" και άρχισα να τρώω κανονικά... Όχι βέβαια απο τη μια μέρα στην άλλη, μου πήρε κάπου 3 χρόνια να μην σκέφτομαι καθόλου θερμίδες κλπ και έβαλα 12 περίπου κιλά. Αλλά δεν μπορώ να το πω αυτό στη μπρίκι γιατί εγώ δεν είχα φτάσει ποτέ 110 κιλά... Το πολύ που είχα πάει ήταν 54 (ύψος 1.60) οπότε μετά πήγα γύρω στα 58. Και σίγουρα θα είναι πιο δυστυχισμένη στα 100 παρά στα 48, όπως και να τρώει... Οπότε πραγματικά δεν ξέρω τι να τη συμβουλέψω... Ακριβως επειδή έχω βρεθεί σε παρόμοια θέση και ξέρω πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα...
Το θέμα πάντως μπρίκι είναι: Αντέχεις να ζεις έτσι ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Γι'αυτο ακριβως, επειδη θα παρει βαρος (κι επειδη ΠΡΕΠΕΙ να παρει βαρος.. 48 κιλα σε 1.68 παραειναι λιγα!!), πρεπει να υπαρχει και ψυχολογικη υποστηριξη.. Δεν ειναι ολα θεμα βαρους και ομορφιας μονο, σε τετοιες περιπτωσεις ειναι πρωτα απ'ολα θεμα υγειας..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[briki]

Να σας πω την αληθεια, δεν ξερω και δεν μπορω να απαντησω σε οτιδηποτε με σιγουρια.. αυτο που ξερω για τον εαυτο μου 100% ειναι οτι ειμαι μεγαλη μουλαρα, αρα και πεισματαρα, και οταν λεω οτι κατι θα το κανω και το αποφασιζω πολυ σοβαρα μεσα μου, τοτε ο κοσμος ολος να γκρεμιστει, εγω το κανω. Αυτο μπορω να το πω με σιγουρια. Στα 48 κιλα ειμαι εδω και 2 και κατι χρονια πλεον και οντως αν βαλω καποιες φορες εστω και καποια γραμμαρια πεφτω σε καταθλιψη και απλως δεν το επιτρεπω. Οταν βλεπω φαγητα και κυριως γλυκα, γιατι ημουν πολυ γλυκατζου, σκεφτομαι απο μεσα μου, οτι οοολα αυτα θα υπαρχουν παντα και θα καταστρεφουν ζωες, το θεμα ειναι εγω τι κανω.. η σκεφτομαι οτι στο σωμα μου θα ζω μεχρι να γινω γιαγια (ελπιζω) οποτε για ποιον λογο να το τροφοδοτω με "σκουπιδια".. κλπ
Απο κει και περα, εχω επισκεφθει διαιτολογο, η οποια μαλιστα μου συστησε να παω και σε ψυχολογο (χεχεχε!) και η οποια μου εδωσε μια ισορροπημενη διατροφη την οποια προσπαθησα να ακολουθησω αλλα για να μαι ειλικρινης οταν την πρωτοαρχισα, αρχισε να ανοιγει το στομαχι μου και οταν το στομαχι το δικο μου ανοιγει.... δεν αστειευεται, θελει ΠΟΛΥ φαι για να μεινει ικανοποιημενο, οποτε και δεν τη συνεχισα..απλως οπως εγραψα και πιο πανω, προσπαθω στα μικρα γευματα να τρωω ψαρι, φακες, λαχανικα (<----ακους παναγιωτακη; -exp.b) κλπ, ωστε στοιχειωδως να τρεφομαι απο ολες τις διατροφικες ομαδες. Τωρα, το θεμα του ψυχολογου, δε σας κρυβω οτι θελω να παω και δεν εχω κανενα ταμπου... απλως, με τον καιρο, επειδη αυτος ο τροπος ζωης μου χει γινει μια σηνηθεια.. λεω στον εαυτο μου, ελα μωρε..και ολο το αναβαλλω...

Μισελ, χαιρομαι παρα πολυ για σενα που μπορεις πλεον να τρως φυσιολογικα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Καταρχήν συγχαρητήρια που έκανες ένα τόσο σημαντικό κατόρθωμα δυστυχώς όμως με λάθος τρόπο. Η "φαγητοφοβία" δεν είναι λύση ζωής.Ένας ειδικός θα σε βοηθήσει να επαναφέρεις τον μεταβολισμό σου και με λίγη υπομονή και προσπάθεια θα αρχίσεις να τρέφεσαι κανονικά και να μην παχαίνεις.Θα σε βοηθήσει να αποβάλλεις την ιδέα πως όταν ξεκινάς να τρως δεν μπορείς να σταματήσεις.
Και μην φοβάσαι και οι γυναίκες που φορούν μίντιουμ είναι εξίσου ελκυστικές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[briki]

Το ξερω πως εχετε δικιο σε ολα οσα προτεινετε και το πιστευω πραγματικα οτι θελετε να βοηθησετε. Κατ' αρχην ευχαριστω για τις απαντησεις σας
Το θεμα ειναι οτι ενω κατανοω το λογικο της υποθεσης δεν μπορω να φερω τον εαυτο μου στο να το κανει..τουλαχιστον οχι ακομη, ειμαι σιγουρη οτι καταλαβαινετε το συναισθημα, ολοι
Δεν ξερω αν αυτη η απαντηση που δινω κρυβει μεσα της μια αισθηση σιγουριας ή μια αφελεια της επικινδυνοτητας της καταστασης..
Εύχομαι απλως να μην περασει κανεις αυτο που εχω περασει εγω. Κανεις μα κανεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Και μην φοβάσαι και οι γυναίκες που φορούν μίντιουμ είναι εξίσου ελκυστικές.

κι αυτες επίσης που φορουν Large ή και Extra Large μπορουν να ειναι εξίσου ελκυστικές...
Δεν ειναι μονο το να ειναι λεπτο ένα σωμα... μπορει να ειναι δεμενο... να ντυνεται σωστα.... να κινειται σωστα.... να μιλάει σωστα!!! και μια γυναικα να ειναι θεά χωρίς να έχει τις αναλογίες μοντέλου.....
Αλοιμονο ρε παιδια αν ήταν ωραίες/οι ΜΟΝΟ οι λεπτοί....
δεν πάει ετσι όμως (ευτυχως )


Καλή μου briki.....
διαβάζοντας όσα εγραψες για το πως αισθανεσαι σε σχεση με το φαγητο κι οχι σε σχεση με την αναλογια υψους βάρους, έχω να σου πω ότι διατρεχεις κίνδυνο....
Θα σου προτεινα να πας μια βολτα απ το ελληνικο φορουμ για άτομα με διατροφικά προβληματα και να διαβασεις λιγο....
Εκει ίσως διαπιστωσεις μόνη σου ότι έφυγες απο τη βουλιμια και περασες στην νευρική ανορεξία.
Αυτό ειναι εξίσου επικινδυνο με την βουλιμια....
Το ότι δεν προκαλείς εμετό κάθε φορα που τρως ειναι ιδιαιτερα θετικό, αλλά και παλι ο τροπος που σκεφτεσαι και αντιμετωπιζεις το φαγητο δεν ειναι καλος....
Φυσικά ειναι δικό σου θεμα και προσωπική σου επιλογη το τι κανεις ή θα κάνεις τελικά, όμως το να στερεισαι ένα γλυκο μια στα τοσα και να αυθυποβαλεις τον εαυτο σου ότι αυτο ειναι "σκουπιδι" σιγουρα δεν σε κανει ευτυχισμένη καλη μου...

Η πραγματική ευτυχία κρυβεται αλλου.... πιστεψε με

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Συμφωνώ κουε αλλά απο προσωπική εμπειρία, ο,τι μα ο,τι και να της πούμε τώρα απο το ένα θα μπει και απο το άλλο θα βγει
(δεν το λέω για να προσβάλλω τη briki που ίσα ίσα μου είναι αρκετά συμπαθής αλλά επειδή έχω περάσει κι εγώ απο εκεί και όταν μου έλεγαν τέτοια τα άκουγα βερεσέ)
Κάποια στιγμή θα το καταλάβει μόνη της και θα αποφασίσει εκείνη να διορθώσει την κατάσταση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Δε διαφωνω.... σιγουρα μονο όταν θα ειναι έτοιμη μονη της και το αποφασισει θα παρει δραστικά μετρα....
Εγω απλά ειπα να παει να διαβασει στο συγκεκριμένο φορουμ που υπάρχουν αρκετα άτομα που σκεφτονται και λειτουργουν όπως η ίδια...
ισως ετσι καταλαβει πιο συντομα τη σοβαροτητα του θεματος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Ε δωστης το φόρουμ τότε!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[briki]

Μισελ, με καταλαβαινεις ακριβως ομως!

ΚΑΚΗ_ΕΠΙΡΡΟΗ ευχαριστως να επισκεφθω το φορουμ που προτεινεις

Παντως για να μαι ειλικρινης... καλα ειμαι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Τυχαια βρεθηκα σε αυτη την ιστοσελιδα www.eatingdisorders.gr, η οποια αναφερεται στις διαταραχες προσληψης τροφης, οπως παχυσαρκια, νευρικη ανορεξια και βουλιμια.

Η παρακατω προσωπικη ιστορια ειναι πραγματικα τραγικη...
Με συγκλονισε...

"Η ιστορία της Κικής
Οι 1642 ημέρες της Κικής
(7.15π.μ. Δευτέρα) Χτυπάει το ξυπνητήρι. Η Κική ξυπνάει γεμάτη άγχος κι αμέσως ελέγχει το στομάχι της για να ελέγξει να δει εάν είναι επίπεδο η έχει μεγαλώσει. Θεωρεί πως μάλλον έχει μεγαλώσει από εχτές. Γνωρίζει αμέσως ότι η μέρα της δεν θα κυλήσει και τόσο ευχάριστα.. Καθώς μπαίνει στο μπάνιο, πιάνει το στομάχι της και τους μηρούς της. Αισθάνεται ότι πάχυνε. Καθώς προσπαθεί να βάλει τη 47 νούμερο φούστα της, κοιτιέται στον καθρέφτη και μονολογεί «πάλι πάχυνα, είμαι κακάσχημη, μισώ τον εαυτό μου».
(8.00πμ.) Στο δρόμο για το σχολείο αγοράζει από τον φούρνο 1 τυρόπιτα, 1 σπανακόπιτα, 1 λουκανόπιτα και 1 κρουασάν. Τα βάζει κάτω από την μπλούζα της και ένα ένα τα καταβροχθίζει μέχρι να φτάσει στο σχολείο της.

(8.15πμ.) Μπαίνει τρέχοντας στο σχολείο και κατευθύνεται στις τουαλέτες. Χώνει βαθιά μέσα τα δάχτυλά της και ξερνάει όλα αυτά που είχε καταβροχθίσει πριν 15 λεπτά. Οι τροφές βγαίνουν ολόκληρες καθώς τις κατάπινε αμάσητες από την μανία της. Η τροφή βγαίνει με φόρα και μία αμάσητη μπουκιά της κάθετε στο λαιμό. Πιέζει λίγο την κοιλιά της και τεντώνει τον οισοφάγο της. Η μπουκιά βγαίνει και η Κική γλιτώνει άλλη μια μέρα τον πνιγμό. Συνεχίζει να ξερνάει μέχρι να βγουν μόνο σάλια.

(8.30πμ.) Μπαίνει στην αίθουσα αργοπορημένη και σιωπηλή. Τα πόδια της τρέμουν, τα μάτια της κόκκινα, τα δάχτυλά της μυρίζουν απαίσια από τον εμετό. Σκουπίζει διακριτικά το αίμα από τα σκισμένα από τα οξέα χείλη της και ξαπλώνει πάνω στο θρανίο όπου πέφτει σε λήθαργο για 3 ώρες. Έχει χαθεί, έχει μουδιάζει το κεφάλι της από τη ζάλη, ακούει φωνές αλλά είναι τόσο βυθισμένη που δεν μπορεί να αντιδράσει.

(11.30πμ.) Την ξυπνάει η καθηγήτρια της φιλολογίας. "Σήκω Κικίτσα μου, πρέπει να πας στο ραντεβού σου με τον ψυχολόγο". Παίρνει το σάκο της και ξεκινάει για το κέντρο ψυχικής υγιεινής. Στο δρόμο μπαίνει σε ένα γυράδικο και αγοράζει 2 σάντουιτς. Τα τρώει με μανία και νιώθει ένα βήμα πριν από την τρέλα! Καταπίνει την τελευταία μπουκιά και σε ένα λεπτό βρίσκεται σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Μπαίνει μέσα και αρχίζει να ξερνάει, να ξερνάει, να ξερνάει. Τέλειος συγχρονισμός! Ήξερε πάντα τι θα φάει και που θα το ξεράσει! Ένα έγκλημα πάντα καλά μελετημένο.

(12.30πμ.)Μπαίνει στον ψυχολόγο. Νεύρα πολλά. Θέλει να φύγει! Δεν τον χωνεύει! Κοιτάει το ρολόι της συνέχεια μέχρι να περάσουν αυτά τα 20 λεπτά! Τι ειρωνεία! Σε 20 λεπτά θα ξεπερνούσε κάτι τέτοιο? Τόσος ήταν όμως ο χρόνος που μπορούσε να έχει και να αγοράσει!

(13.30πμ.) Φτάνει σπίτι. Είναι μόνη της! Όλοι λείπουν και θα αργήσουν να γυρίσουν! Κατευθύνεται προς την κουζίνα και παθαίνει σοκ! Το ψυγείο είχε λουκέτο! Τι θα κάνω? Χρήματα άλλα δεν έχω για να αγοράσω τη δόση μου. Τα νεύρα και η ταραχή πιάνουν κόκκινο. Τραβάει της αλυσίδες με λύσσα με μανία. Τις τραβάει , τις τραβάει, τις τραβάει. Τα χέρια μάτωσαν. Βρίσκει μια τανάλια μεγάλη στα εργαλεία του πατέρας της και καταφέρνει και το ανοίγει! Ορμάει στο ψυγείο, τα πετάει όλα στο πάτωμα και αρχίζει να τα τρώει και να τα αλείφει από ικανοποίηση πάνω της! Τρώει και ξερνάει , τρώει και ξερνάει, τρώει και ξερνάει. Αλμυρά , γλυκά, κατεψυγμένα, χαλασμένα! Τα πάντα!

(17.30πμ.) Μπαίνει στη τουαλέτα για να ξεράσει για 8 φορά και εκεί τρελαίνεται. Δεν μπορεί να ξεράσει! Με τίποτα! Πίνει αλατόνερα αλλά τίποτα. Πιέζει την κοιλιά της αλλά η τροφή μένει ακόμα μέσα της - Τι θα κάνω? Τρελαίνομαι! Βγες καταραμένο φαγητό από μέσα μου, βγες που να σε πάρει ο διάολος, βγες- Τότε παίρνει την πιο αηδιαστική απόφαση. Χώνει το χέρι της μέσα στις ακαθαρσίες τις τουαλέτας, πιάνει μια μεγάλη χούφτα και την βάζει στο στόμα της. Επιτέλους ξέρασε, ηρέμισε και λιποθύμησε πάνω στην λεκάνη

(18.30πμ.) Ξυπνάει πάνω στους εμετούς με τα κορμί της μουδιασμένο. Σηκώνεται αργά αργά και πάει πάλι στη κουζίνα. Δεν είχε μείνει όμως τίποτε άλλο να φάει. Το μόνο που βρίσκει είναι ένα τάπερ με λαρδί κατεψυγμένο. Δεν χάνει χρόνο και αρχίζει να το καταβροχθίζει. Τρέχει για την τουαλέτα και εκεί, ω θεέ μου. Μπαίνει η αδερφή της στο σπίτικαι. Ήρθε νωρίτερα! Γιατί ήρθε νωρίτερα? Δεν την αφήνει να πάει στην τουαλέτα γιατί ξέρει τι θα κάνει! Η Κική τρελαίνεται! Aσε με, φωνάζει! Ο χρόνος περνάει και το φαγητό είναι μέσα μου, άσε με- Η αδερφή της την εμποδίζει Και τότε η Κική την πιάνει με τα 2 της χέρια τον λαιμό και την σφίγγει με λύσσα και μανία. Το πρόσωπο της αδερφής της αρχίζει και μελανιάζει. Η Κική έχει τα μάτια της κλειστά για να μη βλέπει Και τότε μπαίνει στη μέση μια φίλη της αδερφής της και ως εκ θαύματος σώζει την κατάσταση.

(19.00πμ.) Η Κική κλείνεται στην αποθήκη όπου ξερνάει πάνω της και αρχίζει να τα σπάει όλα από την ταραχή της και μένει εκεί περίπου 1 ώρα στους εμετούς , στα γυαλιά και τα δάκρυα. Ακούει φωνές από έξω ,αλλά δε δίνει σημασία! Είναι πλέον χαμένη στο δικό της κόσμο, στη δική της πικρή αλήθεια.

(20.00πμ.) Πάω να κάνω μπάνιο. Θα αφήσεις την πόρτα ανοιχτή να σε βλέπουμε, της λέει ο πατέρας της. -Μα αυτό δεν γίνεται! Είμαι 18 χρονών δεν μπορείς να με βλέπεις. Τελικά κάνει μπάνιο με την πόρτα ανοιχτή και οι θεατές ψυχροί καθισμένοι σε καρέκλες να την παρακολουθούν. Συναισθήματα απαίσια , εμπειρίες τραυματικές.

(20.30πμ.) Βγαίνει από το μπάνιο , πάει στο δωμάτιο της. Ζυγίζεται και χαίρεται για το 1/2 κιλό που έχασε και σήμερα! Χαμογελάει για τα 35 της κιλά που ζυγίζει και λέει - Ωραία πάμε για τα 34! Το κεφάλι της είναι μουδιασμένο, η καρδιά της χτυπάει σας τρελή. Ζαλίζεται. Ξαπλώνει και νιώθει σαν να αιωρείται σε ένα μαύρο κενό. Νιώθει το σώμα της σαν να παραλύει, σας να μην μπορεί να το ελέγξει. Κρυώνει, τρέμει και σιγά σιγά βυθίζεται και χάνεται σε εκείνο το μαύρο κενό μέχρι το επόμενο πρωί που θα βιώσει και πάλι τα ίδια. "

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

briki:

Τα συμπτωματα που εχεις ειναι τυπικα για ανθρωπους που εχουν περασει περιοδους πεινας, πολυ δυσκολα θα τα ξεπερασεις χωρις να επισκεφθεις καποιο ειδηκο και θα προσδιοριζουν τη ζωη σου με ενα τροπο παρεμβατικο για παντα.

Μην το αμελεις, μπορεις να εισαι και με ωραιο σωμα και να μην τρως (πολλες) βλακειες και να μην εχεις στο μυαλο σου το μονιμο αγχος του οτι θα παχυνεις.

Στο λεω αυτο ως καποιος που εχει χασει 45 κιλα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deathpale]

Σε νιώθω απόλυτα. Από μικρή είχα άγχος με το βάρος μου και τώρα πια έχω φτασει σε σημείο να βλέπω μπροστά μου φαγητό και να το αντιμετωπίζω σαν μαθηματική εξίσωση. 1 φύλλο μαρούλι 5 θερμίδες +1 μικρό αγγούρι 25 θερμίδες κλπ. Χοντρή δεν υπήρξα ποτέ και όλοι μου λένε ότι έχω ωραίο σωμα αλλά εγώ κάθε φορά που με βλέπω στον καθρέφτη απογοητεύομαι. Το μόνο που με χαροποιεί είναι όταν ανεβαίνω κάθε πρωί στη ζυγαριά και βλεπω ότι είμαι πιο αδύνατη από ότι ήμουν την προηγούμενη μέρα. The scale never lies, the lower the number, the higher you're worth... Σε αυτό το σημείο μας έχουν φτάσει η τηλεόραση και όλα τα πρότυπα ομορφιάς...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Σε νιώθω απόλυτα. Από μικρή είχα άγχος με το βάρος μου και τώρα πια έχω φτασει σε σημείο να βλέπω μπροστά μου φαγητό και να το αντιμετωπίζω σαν μαθηματική εξίσωση. 1 φύλλο μαρούλι 5 θερμίδες +1 μικρό αγγούρι 25 θερμίδες κλπ. Χοντρή δεν υπήρξα ποτέ και όλοι μου λένε ότι έχω ωραίο σωμα αλλά εγώ κάθε φορά που με βλέπω στον καθρέφτη απογοητεύομαι. Το μόνο που με χαροποιεί είναι όταν ανεβαίνω κάθε πρωί στη ζυγαριά και βλεπω ότι είμαι πιο αδύνατη από ότι ήμουν την προηγούμενη μέρα. The scale never lies, the lower the number, the higher you're worth... Σε αυτό το σημείο μας έχουν φτάσει η τηλεόραση και όλα τα πρότυπα ομορφιάς...

Να προσεχεις μικρη!!

Αν οι γυρω σου λενε οτι εχεις ωραιο σωμα δεν χρειαζεται να κανεις υπερβολες!!

Αν τρως ολο το φαγητο σου και κανεις και καλη γυμναστικη το σωμα σου θα δεσει και θα σφιξει με ομορφο τροπο. Με την υπερβολη δεν καταφερε κανεις τιποτα. Μονο περιστασιακες αλλαγες..


Οσο για τα προτυπα ομορφιας..

"το δαχτυλο μου σηκωνω και δεν μιλαω για τον αντιχειρα ρε"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[love_angel]

απο τοτε που θυμαμαι τον ευατο μου, θυμαμαι τη μητερα μου να μου λεει, κανε λιγο διαιτα, σταματα να τρως, εισαι ''φακλανα''.
ολο το σοι να λεει ''μη της δινεται ψωμια'', ''ειναι χοντρη, εμοιασε στη μανα της'', να παιρνουν τηλεφωνο στο σπτι για να δωσουν καποια θαυματουργη διαιτα.
''απο προσωπο εισαι κουκλα, κανε διαιτα''/ το χα ακουσει απειρες φορες. και καθε φοραω να ποναω πιο πολυ.

και γω να κλαιω. να μαι παιδακι δημοτικου και να ντρεπομαι να βγω εξω. να καθομαι μεσα και να κλαιω.
τα πρωτα χρονια στο γυμνασιο πριν αδυνατησω να μην εχω φιλους, να με κοροιδευουν ολοι και να ειρωνευονται για το αν χωραω να περασω απο την πορτα.

τριτη γυμνασιου απο 95 κιλα εμφανιζομαι 56 στο σχολειο.
ξαφνικα ολοι θελαν να κανουν παρεα μου, εγινα δημοφιλης.
ξαφνικα ημουν η πιο ωραια της ταξης, και ολοι με αντιμετωπιζαν αλλιως.
ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. λες και δεν ημουν εγω στο χαρακτηρα.

ακομα και τωρα, για να φαω ενα σουβλακι το σκεφτομαι κανα 3ωρο μεχρι να παρω αποφαση να το φαω. τρωω και νιωθω τυψεις. και ετσι και παρω 5 κιλα θα τη βγαζω με μαρουλι μεχρι να τα χασω. ζηλευω τη ξαδερφη μου, που τρωει τα διπλασια αποτι εγω και ειναι 50 κιλα με το ζορυ. εγω μια ζωη θα πρεπει να προσεχω και να μετραω τις μπουκιες μου. γ@μω την ατυχια μου!

τι τα θυμηθηκα τωρα αυτα και περασα τελεια σημερα! φυγετε ασχημες αναμνησεις, ΦΥΓΕΤΕ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.