Ακατάληπτη σουρεολαγνεία

DrStrangelove · 21-05-11

Παρελθόν,
πάρε με τηλέφωνο στο παρόν.
Τώρα έχω αλλάξει,
αλλά εσύ πρέπει να τρέξεις
πολύ για να με φτάσεις

Πώς θα με γνωρίσεις ;
ο μπροστινός σου είμαι
εκείνος ο πολύ μπροστινός
ο κουρασμένος ώμος
βαρύς από τα παράσημα
έξω από το πουκάμισο
με το ζόρι τρέχοντας
πάντα μπροστά
αυτός ο ματωμένος
ώμος

Δεσμώτης · 07-07-11

Ο Dr. train love ( :redface:

)ετοιμάζει (με μανιώδη τσαφ τσουφ)
τη νέα ποιητική του συλλογή:
"είστε όλοι για τον Πούτσο, σε 12.000.000 αντίκτυπα,
προσαρμοσμένα ειδικά και για τους μετανάστες.

Η Ιλίθιελ ( :redface:

) εξέδωσε το νέο της ποιητικό βιβλίο.
Κι εκείνη λέγεται, ακολούθησε το κόλπο του Dr. και το εξέδωσε
σε 12.000.000 αντίκτυπα συν ένα για να του κάνει σπάσιμο
και η κάρτα του τρελού επιτέλους να αποκτήσει υπόσταση
μαζί με φωτογραφίες με διπλό ζουμ και χαρωπά χρώματα
που χτυπούσαν τις αντιθέσεις τους ηχηρά θα έλεγα,
με έμφαση στη συμμετρία του κόκκινου που τόσο χρειάζονται
οι κυανοπώγωνες δραπέτες της κοινότητας e-denstekeistakalatoy.
70 ευρώ, φιλική τομή.

Λοιποί ατάλαντοι, διανοούμενοι του κώλου, κάθιδροι
συνεχίζουν τον ανήφορο της πνευματικότητας.
Εμπρός στον αγκώνα, αδέλφια ποιητές πουλιά και μπεκατσόνια.
Ξεγυμνωθείτε μωρέ. Κλάψτε. Σπαράξτε μωρέ. Είστε ποιητές or whata?
Άντε να καλύψουμε το μηδέν με μελάνι και σουπιές.
Καημένα δένδρα!
Καημένη Ρωσία, καημένε Ραγκούση.
Κι εσύ Βενιζέλε?
Ω τι αχρωματοψία πνεύματος.
Τι βυζί άρωγο! Ω! Ω! Μα ω!

Ο ρεμπεσκές συνεχίζει να εκδίδει 4.000 τίτλους την εβδομάδα!!
Ω!! Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα των αλγεβρικών αθροίσεων.

Για ό,τι νεότερο θα σας κρατώ βλαδίμηρους.
Ρεστ ιν πις.

Α και να μην ξεχάσω ότι ο πατρέας με το γνωστό πολυτονικό τερτίπι,
αυτός ο ταγός του σεφέρη και της Αλιφέρη,
ανιψιός του καραπιπέρη που η μαμά πατρίδα τον κάλεσε στο ιερό καθήκον
να φυλάει τα τσίνορα και τις κακτογραμμές της χώρας μας μέσα από ενα
γριγρι με χαλασμένη λάμπα γιατί είναι από την εποχή του ναβουχοδονόσορα
με τα καχεκτικά πηνία που παίρνουν περισπωμένη στο πρώτο ψάρεμα
ετοιμάζεται να εκδόσει ΚΙ ΑΥΤΟΣ βιβλίο με άγνωστο τίτλο.

μείνετε συντονισμένοι στο θέμα αυτό.
Σύντομα σε όλα τα μεγάλα ιχθυοπωλεία της χώρας!

παω να ρίξω κουβά επάνω μου να σβηστώ.

γιατί άλλο αύριο κι άλλο λαύριο.

Άλλο μαδέρα κι άλλο μουστάρδα.

Να' στε όλοι καλά ή σχεδόν
γιατί μας τελειώσαν τα...πονστάν.

ψ. (ακούστηκαν φωνές από το χωλ του δόκτωρα οι οποίες
μάλλον ήταν κάτι σαν "βρε δε πας στο διάολο λέω εγώ"?)

ψ2. η δε Isiliel σπάει μάρμαρα που έχει διαφορά απο το
"τα σπάει" καθώς με βάση το νεωτερισμό των ερμηνειών
ή την ερμηνεία των νεωτερισμών
(γιατί τα' χω και χαμένα λόγω μπόρας κι όχι ώρας
γιατί έσπασα το φράγμα του ήχου την περασμένη κυριακή
σπάζοντας με τα δόντια μου το καντράναπό ένα δύστυχο ρολόϊ
βικτωριανής εποχής γιατί κάπου εκεί κοντά δουλεύω (βικτώρια))
σημαίνει ότι είναι ευχαριστημένη
όταν κάθε άλλο παρά αυτό αισθάνεται.

χαιρετοστ.

Bopajgo · 15-07-11

Παράπονο με πιάνει
Το άλογο που τρέχει
Και φθινόπωρο χειμώνας
Κατσαρόλα που βράζει...

(θα επανέλθω!.. :redface:

)

Rempeskes · 15-07-11

ευχαριστώ την ελσ που πόσταρε και, βαρετά, έφτασα στο ποςτ του Δεσμώ και αναθάρρησα...

...μόνο και μόνο για να απογοητευτώ ξανά

νταξ, είναι η περίοδος των ισχνών αγελάδων. μην το κουράζεις. πιές ένα ρεντ μπουλ και άστο για μετά.
όχι τπτ, μα τσάμπα η προσπάθεια μίμησης της κλασσικής φόρμας.

τεσπα. να αποπειραθώ;

... An Cienne Andaluz

Εσύ μοναχικέ μου φίλε
Ανδαλουσιανέ μου, σκύλε
Μια φορά, και έναν καιρό
μονος τραγουδούσες εν χορώ
"σκίσε το μάτι μου, να σε χαρώ"

Μα και οκτώ χρόνια μετά
Σα διάβαζα στεγνά γραπτά
με ποδήλατο έπεσες μοιραία
βιαστική μου καλογραία
Σε επανασυνέδεσα
(χωρίς το χέρι)
Εσύ ιδανικό μου ταίρι!

Ποιός να ταν ο άλλος, που το χέρι σου κράτησε;
Ποιός να ταν εκείνος, που ο απρόσεκτος πάτησε;

Και στην τρελλα της χαράς σου, να λυτρωθείς βιάστηκες
Το πιάνο, τον παπά με το σκοινί, το Νόμο δεν σεβάστηκες...

Και, το πρωί, γύρω στις τρείς
Θυμωμένος ήρθες να με βρείς
Και με τιμώρησες σκληρά
Που κάποτε ήμουν γριά

Μα δεκαέξι χρόνια πρότερα
σε είχα σκοτώσει - μη χειρότερα!
Με τα δυο πιστόλια
που μου χες δωσει
τιμωρία να κρατήσω.
Είτε για να τα διαβάσω,
είτε για να τα πάρεις πίσω

Με θυμό σου έσβυσα το στόμα
Μα πόσα θα μου ζήταγες ακόμα;
Φεύγω, σ'αφήνω σε αυτό το χάλι
Δεν σου δίνω ούτε τρίχα από τη μασχάλη

Γιατί ήρθες ξανά στην παραλία;
Για σένα δεν έχω πια φιλία.
Τα ράσα σου παράτησα γελώντας χάμω
Και, στην Άνοιξη, με έθαψαν μισό στην άμμο

Τ ε λ ο ς

Ακούω κριτικές για το σουρρεαλιστικό μου αριστούργημα

Mittenwald · 15-07-11

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
ευχαριστώ την ελσ που πόσταρε και, βαρετά, έφτασα στο ποςτ του Δεσμώ και αναθάρρησα...

...μόνο και μόνο για να απογοητευτώ ξανά

νταξ, είναι η περίοδος των ισχνών αγελάδων. μην το κουράζεις. πιές ένα ρεντ μπουλ και άστο για μετά.
όχι τπτ, μα τσάμπα η προσπάθεια μίμησης της κλασσικής φόρμας.

τεσπα. να αποπειραθώ;

... An Cienne Andaluz

Εσύ μοναχικέ μου φίλε
Ανδαλουσιανέ μου, σκύλε
Μια φορά, και έναν καιρό
μονος τραγουδούσες εν χορώ
"σκίσε το μάτι μου, να σε χαρώ"

Μα και οκτώ χρόνια μετά
Σα διάβαζα στεγνά γραπτά
με ποδήλατο έπεσες μοιραία
βιαστική μου καλογραία
Σε επανασυνέδεσα
(χωρίς το χέρι)
Εσύ ιδανικό μου ταίρι!

Ποιός να ταν ο άλλος, που το χέρι σου κράτησε;
Ποιός να ταν εκείνος, που ο απρόσεκτος πάτησε;

Και στην τρελλα της χαράς σου, να λυτρωθείς βιάστηκες
Το πιάνο, τον παπά με το σκοινί, το Νόμο δεν σεβάστηκες...

Και, το πρωί, γύρω στις τρείς
Θυμωμένος ήρθες να με βρείς
Και με τιμώρησες σκληρά
Που κάποτε ήμουν γριά

Μα δεκαέξι χρόνια πρότερα
σε είχα σκοτώσει - μη χειρότερα!
Με τα δυο πιστόλια
που μου χες δωσει
τιμωρία να κρατήσω.
Είτε για να τα διαβάσω,
είτε για να τα πάρεις πίσω

Με θυμό σου έσβυσα το στόμα
Μα πόσα θα μου ζήταγες ακόμα;
Φεύγω, σ'αφήνω σε αυτό το χάλι
Δεν σου δίνω ούτε τρίχα από τη μασχάλη

Γιατί ήρθες ξανά στην παραλία;
Για σένα δεν έχω πια φιλία.
Τα ράσα σου παράτησα γελώντας χάμω
Και, στην Άνοιξη, με έθαψαν μισό στην άμμο

Τ ε λ ο ς

Ακούω κριτικές για το σουρρεαλιστικό μου αριστούργημα

Άμα είχε και ολίγον από φασισμό και κυνήγι μαγισσών, θα ήτο αριστούργημα.

Noisette · 15-07-11

Παραθέτω τους στίχους ενός άσματος...

Ναι, πες μου σε όλα ναι,
Όμορφα μάτια μπλε,
Και θα'ναι η βραδιά κομπλέ

Μη, μη το σκεφτείς στιγμή
Τέλος οι δισταγμοί
Πάμε στην κορυφή....

Κι αν είσαι θάλασσα
Εγώ σ' αγκάλιασα
Κι αν είσαι άνεμος
Εγώ σε κράτησα
Κι άμα το αύριο
Είναι στο χέρι μου
Θα'σαι για πάντοτε
Το καλοκαίρι μου..

Τί, πρέπει να κάνω τί,
Μια κίνηση απλή
Kάνει το έργο να παιχτεί

Πώς, θες να στο πω αλλιώς
Πάμε ολοταχώς
Μέχρι να δούμε φως

Κι αν είσαι θάλασσα
Εγώ σ' αγκάλιασα
Κι αν είσαι άνεμος
Εγώ σε κράτησα
Κι άμα το αύριο
Είναι στο χέρι μου
Θα'σαι για πάντοτε
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου
Το καλοκαίρι μου

Δώσε μου ένα φιλί
Ό,τι θυμάμαι
Να το ξεχάσω
Και τ' όνομά μου μαζί
Και την παλιά μου ζωή

Δεσμώτης · 16-07-11

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
πιές ένα ρεντ μπουλ και άστο για μετά.

Οκ.

μετά

προσπαθώντας να αποδώσω σε peugeot κύμινο την πρόζα(κ)
του ρεμπεσκέτου (σουγκαρ φρι) και τους ντροπαλούς ενδοιασμούς
του πως για το αν ή όχι παίγνια του τύπου Ταμπού, μπουκάλα,
σουντόκου, κρεμάλα, πέφτει η νύχτα στο παλέρμο κι όλο το κομμάτι
της σικελίας (με το ωραίο λιμοντσέλο) ή ακόμα τα ευφυέστατα σκευάσματα
ανώτερων μαθηματικών βλέπε πύργοι του Ανώι, όρθιο σκάκι
και σκοτς αποτελούν χάσιμο χρόνου ή όχι,
σκέφθηκα ότι ο χρόνος είναι χαζός.

Εννοώ ότι εμείς ποτέ δεν κάναμε κάτι διαφορετικό από ότι
μας υπέβαλλε ο χρόνος, αυτός ο στραβομούρης με τις πατερίτσες
που μας δέρνει μια φορά τον μήνα με 30 φάπες από παντόφλα και είναι
εκεί να με κοιτά κατάματα όταν διαλέγω καρπούζι 12 κιλών
και μέχρι να το πάω σπίτι μοιάζει η φάπα να έχει κάνει σύννεφο
σαν χέρι που δέρνει το ουράνιο σμίγμα.

Είναι χαζό να λέμε ότι χάνουμε το χρόνο.
Είτε γράφεις σουρρεαλιστικά, είτε κοινότυπα ή φιλολογικά
είτε σαν παιδούλα που σέβεται τον σκύλο τον ανδαλουσιανό
αλλά ευχαρίστως θα κέρναγε ένα χωνάκι παγωτό στο μάτι του
ρεμπεσκέ ο ήλιος έχει 365 αγελάδες, τις οποίες εσύ ΠΩΣ καλείσαι
να τις φας...αλλά μην ρωτήσεις το ΠΩΣ.

Εγώ προσθέτω κάποιες ενασχολήσεις που γεμίζουν το χρόνο μου:

45% διαβάζω πιθανοτικά κατάλοιπα και πολλαπλασιασμούς πινάκων
σε χώρους ν-στών διαστάσεων.
8% κάνω μπάνιο χρησιμοποιώντας 4 διαφορετικές κρέμες μαλλιών
για τους κατεστραμένους άλλοτε νεαρούς βόστρυχές μου
0% έκοψα τα τούρκικα σήριαλ γιατί αρχίζω να ερωτεύομαι
την μενεξέ και θα νιώθω τύψεις ότι απατώ την Πάττυ με τα σιδεράκια
και τότε οι λος ποπουλάρες θα ανεβάσουν στροφές και θα ακούγονται
σα να τραγουδάνε μύγες.
10% νοικιάζω ταινίες από ντιβιντι κλαμπ αλλά θα μ΄άρεσε στις 3 ταινίες
αντί να σου έδινε άλλη μια δώρο να έδινε ένα πεπόνι μέλι.
10% από αυτές τις βλέπω με γερμανικό audio και φινλανδικούς υπότιτλους
μέχρι να ξαναβγάλω μουστάκι και να ξαναφορέσω τα greek γιατί είμαι
ΚΑΙ ελληνάρας ΚΑΙ μπαρόκ ΚΑΙ μουστακαλής.
8% τρώω κουλούρια με σουσάμι, τυρί και το ρίχνω σε γκουαρανά και
χυμούς ξεράσματα που θέλουν φίλτρο στο φίλτρο για να μη νιώθεις
στον ουρανίσκο ένα αίσθημα λιπώδους σακούλας με γεύση βατραχόζουμο.
1% δε γράφω σε blog αλλά κάνω block σε όλα τα παλιά τραβέλια
που δε παύουν να μπαίνουν και μετά 4 χρόνια στο μσν μεσετζερ χωρίς να
παραλείπουν να βγάλουν τα κωλαράκια τους σε δημόσια θέα
σαν ξυρισμένες χορεύτριες απο κάμπινγκ του μεξικού, πρόωρα συνταξιούχες.
3% ζυγίζομαι για να αναπολώ την χαμένη κορμάρα μου
4% μετράω πόσα χρόνια, μήνες και μέρες υπολείπονται για να κλείσω τα σαράντα.
8% διαβάζω ξένες γλώσσες (τελευταία απόπειρα να τεντώνω τη γλώσσα
ενός σιχ τσου σε διασταύρωση με κανίς από γειτονικό πετ σοπ)
5% γράφω αυτοκτονικά ποιήματα για το προηγούμενο 95% που δεν το διάλεξα
αλλά με διάλεξε.

(Στο άνω άθροισμα ποσοτικών κατάλοιπων θα βρείτε μια περίσσεια που
ξεπερνά το 100%. Το περίσσευμα είναι το ανεκπλήρωτο των επιθυμιών.
Η φαντασία και οι φαντασμαγορικές λεμονάδες της)

Συνεπώς όσο καλοθελητής και να είσαι, ο μίστερ χρόνος
φτουράει από τα χέρια μας.
Όσο κι αν ποιοτικά υποκρινόμαστε ότι τον διαχειριζόμαστε σωστά.
ΑΣ ΑΝΗΣΥΧΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΗΠΩΣ ΔΟΥΜΕ ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ Ο ΓΕΡΟΞΕΚΟΥΤΗΣ.

Κάτω το facebook και η φακελοποίηση ανήλικων συνειδήσεων!
Τα νεανικά μουνάκια ανήκουν μόνο σε μένα :mad:

Ζήτω στη σιλικόνη της πορνοστάρ Τέρα Πάτρικ και το άδοξο τέλος
της καριέρας της (και της σάσα γκρέϋ που την είδε εγγεγραμένη
στο βιομηχανικό επιμελητήριο)
Ζήτω στον ομπάμα και την οζονοθεραπεία.
Ζήτω στα δις του συγγραφέα του κώδικα ντα πίτσι πίτσι.
Ζήτω στον αριστοτέλη, στο ένδοξο παρελθόν που μας χαιρετά
σαν καταποντιζόμεθα ενδόξως στο άπειρο της ακατανοητότητας μωρέ.

Η συνάρτηση είναι παραβολική και υπακούει στο υψωμένο τετράγωνο και επιστρέφει
ως φάσκελο στον υποφαινόμενο της παρούσας σουρεαλιστικής εξήγησης ή εισήγησης:

f(x)=ax^2+b.

όπου a = εσύ
και b = το ονειρικό παρελθόν της λίμπιντο

Πως άλλοτε; Πως; Πείτε μου Πως;

Κάρμινος, μπούρανος
Αδέρφια-αλήτες-new birds on the blog.

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
Ακούω κριτικές για το σουρρεαλιστικό μου αριστούργημα

βερμπαλιστικές ρίμες που δαμάζουν το υπερεγώ ενός τετραγωνισμένου ροδάκινου
και που υποδεικνύουν ενδεχομένως μια τάση υπεράσπισης του φρουτένιου εαυτού σου.

Είτε έχεις πάγκο λαϊκής,

είτε

είσαι ο Καπερνάρος.

:hmm:

Αρχική Δημοσίευση από Mittenwald:
Άμα είχε και ολίγον από φασισμό και κυνήγι μαγισσών, θα ήτο αριστούργημα.

αν είχε και λίγο κυνήγι φασιανού, even butter, με τα πολλά λιπαρά. :confused:

Δεσμώτης · 28-07-11

η μιμιτική στροφορμή καβουρδισμένων στίχων με άρωμα αμύγδαλο
είναι η προσπάθεια να στιχώσω το άκαυλο περιτύλιγμα μιας ρίμας
στο αλεκτικοποίητο πρόσταγμα ενός ανιαρού έργου.

μωρέ που πάμε μωρέ? (μάγουλα τούμπανο, αυλωνίτικα)

έτσι διεγερμένοι ας πιούμε το digital τσάι μήπως ενδεικτικά
ο αχνός του ψηφιοποιήσει τα μπαλέτα του κόσμου μας.

έτσι πρέπει να' ναι το τσάι ! ναι ναι ναι ναι :confused:

(λίνεα και λίπτον στο ανακάτεμα της κιρκεγκωριανής οσμής)

για τον ρεμπεσκέ, τον απρόσκοπτο παντομίμο της μαθηματικής τρυπανίδας:

Σε παραλία συνάντησα κοπέλα
που είχε κώλο σαν ομπρέλα.
Σκιά ζητούσα να γλιτώσω
από τον ήλιο που καιγε τόσο.

"Δέσποινα Εσύ, της Γης Μητέρα,
στο χέρι σου δε βλέπω βέρα.
Να ρθω σιμά και να πλαγιάσω;
Δες με, απ’ τη ζέστη εγώ θα βράσω".
Είπα, κι αυτή μου αποκρίθη,
καθώς μου μόστραρε τα στήθη.
"Στ’ αρχαία χρόνια είχα γαμιά σαν κυπαρίσσι.
Το έχωνε κι έχυνε σα βρύση.
Έλα μου, κάνε μου την χάρη,
που είσαι αδύναμος σαν ψάρι.
Μπες στη σκιά μου και θα βρεις
τρόπους ωραίους ν’ αναστηθείς".

Μετά τι έγινε; Δε λέω καθόλου.
Είναι ιστορία άλλου κώλου.

Και για τέλος?
Το καλύτερο.
Φέτα ήπειρος.

τσιουάουααααα

Isiliel · 28-07-11

Άσε ρε φίλε, δεν το 'χεις. Πού είναι εκείνος ο αμίμητος Δεσμώτης... :whistle:

Δεσμώτης · 28-07-11

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Άσε ρε φίλε, δεν το 'χεις. Πού είναι εκείνος ο αμίμητος Δεσμώτης...

βρε συ, βρε βρε βρε

βρε βρουτοκυνηγέ των αιώνιων σκιών και των νερόβραστων κολοκυθοτουμπάνων
αντι να μου καυχιέσαι για τους μποξέρ λιβελλογράφους και τα σκονισμένα αφιόνια
της καροτόσουπας και των TED τροφών,

θα ήταν δόκιμο να δοκιμαστεί το μαγνητικό πεδίο στον κόλπο του μεξικό
που πάντα θα χάνεται στις υπόγειες χαράδρες των φεγγαριών σου, βρε. :redface:

απεχθάνομαι τις ντεμέκ φιλίες με ζοομ από λομογραφίες.

Ουρτ.

(και τώρα σε παρακαλώ φωτογράφισε πίσω απο τα μάτια μου).

(καθώς θα έχω βγάλει τα μάτια μου χάϊδευέ με σαν σιαμέζα γάτα, παρακαλώ)

Isiliel · 28-07-11

Αχ όχι μη βγάλεις τα ματάκια σου και δεν πέτυχε σήμερα η γλαρόσουπα!
Δοκίμασέ το μιαν άλλη μέρα που οι πλανόδιοι πωλητές φιλίας θα θυμηθούν πως δεν έχουν ταΐσει το γάτο τους και θα σπεύσουν να του πετάξουν ένα ξεροκόμματο ποιήματος με λίγη σάλτσα βακαλάου.
Εξάλλου είσαι βέβαιος πως μιλάμε για λομογραφίες κι όχι για αξονικές τομογραφίες επί της λαιμητόμου;

DrStrangelove · 21-08-11

Σε περιμένω στην Ιθάκη Πηνελόπη. 'Εφτασα.
Είμαι βέβαιος πια. Αυτή είναι η Ιθάκη.
Τώρα έγινα Πηνελόπη κι έγινες Οδυσσέας.
Μου λείπεις. Με λυπείς. Πού δεν βρήκες ακόμα
την Ιθάκη, που οι ρόλοι αντιστράφηκαν,
και περισσότερο απ'ολα που δεν έχω
ούτε μνηστήρες, ούτε έναν 'Αργο
να πεθάνει στα πόδια μου.

somebody · 23-08-11

Αφου το μαθες, στο πα και το μαθες. Πως αμα παραχωσεις τις επαναληψεις σου στο βαζο, θα σκασει μωρη καρια. Θα ναι σα να περιπλεκεται ολακερος ο κοσμος σε ενα σου φιλι και στα δυο τρια αχ που αραδιαζεις καθε που πεφτεις στο χωμα. Κι επειτα θα μιλας σουαχιλι οταν μου λες σαγαπω και γω δε θα καταλαβαινω και θα ρωταω την αβυσσο να μου πει τραγουδια με πολλα λα μεσα τους. Λα οπως λαμια. Λαμια οπως μνημη. Και μνημη οπως φευγιο. Και κεινη η αιωνιοτητα θα μας βλεπει απο το ραγισμενο τζαμι και θα φτυνει φυτρι ισκιους. Θα ρχονται τοτε ολα σου τα παιδικα μικρατα και θα μας λενε κι αυτα λιγες ιστοριες με κοκκινα πατατακια και επαναστατες δρακους. Θα κλαις απωλειες και γω θα σε ντυνω φθογκους, να μαθεις και αλλα πολλα που θα σου λεω, γιατι μονο ετσι ξερεις να ερμηνευεις τις σιωπες που κραυγαζουν. Μη σκας τωρα, φευγω. Πεσε και κοιμισου και ονειρεψου το μελι πανω στο σωμα σου, θα σκασουν απο μια στροφη μελισσες πολλες να σε τσιμπησουν. Οχυρωσου πισω απο χαρτινα παραπαιτασματα, εγω δε θα σου κρατω το δαχτυλο να σε βοηθησω. Βαριεμαι να βοηθω τους δειλες φαντασιωσεις σου, αλλωστε. Χρονια τωρα. Αντε μωρη καρια, κοιμισου.
[...]

Αγνωστος και ανωνυμος σκληρος σουρεαλ τυπος.

Δεσμώτης · 27-08-11

μια λέξη για οτιδήποτε δεν έχει στόχο την εκμηδένιση του όντος σ΄ένα διαμάντι
αλλά μια αντιφιλοσοφία που τη βαρέθηκε η ψυχή μας καθώς βγάζει στις όχθες του
ποταμού πουθενά.

Πρέπει να πάρουμε άλλο δρόμο.

το τελευταίο στάδιο του ασκητισμού ας είναι η αναρώτηση "και τώρα που πεθαίνω
τι γίνεται"?

δεν έχουν την παραμικρή σημασία οι διαμαρτυρίες, οι μηνύσεις και τα διαβήματα...
...παρά μόνον η υπέρτατη αναγνώριση ότι θέλουμε τις πατάτες τηγανιτές φρέσκες.

τόσες σελίδες βιβλίων κι όμως φλεγόμαστε το ίδιο για να ακούσουμε
τη φωνή του πνεύματος.
Με οργή και αίμα θα γραφτεί το μέλλον κι όχι με ριμιξ από φημισμένες μπαλλάντες
του Βασιλικού που μας συντρίβουν τον εγωισμό σε μικρά κομμάτια που με αυτά
ταϊζεις μια γάτα για μια βδομάδα.

τι τις θέλουμε τις πρεσβείες? :/:

DrStrangelove · 29-09-11

Ποίημα Βύρωνα Πολύδωρα, σουρεαλιστή πολιτικού και σουρεαλιστή ποιητή

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ

Δεσμώτης · 29-09-11

ποιος ειμαι

ο συββαρίτης των προθέσεων. :worry:

ποιός ήρθε στη φτωχογειτονιά,
να ανταλλάξει μια γραβάτα με ένα πευκόδεντρο?

ποιος είσαι?
ένα φτωχό πνεύμα που παριστάνει ότι κρύβονται ορυκτά της γής μέσα του.
ένα πολιτικό μυράκιο που αποβδελυγματοποιεί τις κυρτώσεις ενός σαπισμένου τορτελινιού.
μια καραμπινάτη πρακτική εξυπνάδας εν απουσία μυαλού.

Ένα ξεχερσωμένο βουνό που υπηρέτησε σωστά τη βυσματική ζωή των δουλοπάροικων.
Ένας ανόητος πολιτικός με ιδρωμένα αυτιά,
που έφτιαξε τη λαμπάδα του μια πασχαλιά με το κερί από τα αυτιά
και όταν χτυπάγαν οι καμπάνες δεν άκουγε τον ήχο από το μέλλον
πως θα πεινάσουν γεννεές 14.

τελικά είσαι άλλος ένας στη λίστα των φανφαρολόγων
που προσπαθώντας να εντυπωσιάσεις με τα λόγια,
ξεχάστηκες σε αυτά και οι πράξεις έγιναν κι αυτές λόγια.

αυτό είσαι.

ένα μπλαμπλα στο μπλέντερ με φράουλες και σκατά.

κουτσούνι. :redface:

κουτσουνάκι μου Dr. ? :redface:

venividivici · 29 Σεπτεμβρίου 2011

Ποιητές των μπλε γραμμάτων....
Ποιος φταίει..;
Γιατί κοιτάτε κοντά στο δάχτυλο...
Και τα βλέπετε όλα παραμορφωμένα..
Το φρύδι για το καλλωπίσεις θέλει μακριά τον καθρέπτη
Γιατί από κοντά απλά θα το κουτσουρέψεις….
Το πως βγάζετε το φρύδι σας μπορεί να αναδείξει ή να χαλάσει ολόκληρη την εμφάνιση σας.
Μη το δάχτυλο στη μύτη!!!!
Τα δάχτυλά τους σ' ένα υγρό με βάση το δαφνέλαιο για να μιλήσουν σαν την Πυθία
Στη μύτη υπάρχουν συνήθως τρίχες οι οποίες συνεισφέρουν στο φιλτράρισμα του αέρα που θέλει ο εγκέφαλος
Το φρύδι είναι ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του προσώπου.
Δεσπόζοντας πάνω από τα μάτια, σχηματίζουν το πρόσωπο τα δυο χαριτωμένα φρυδάκια…

Καλώς τα φρύδια μας τα δυο που λένε!!!!

Όπου φρύ βάλτε αρχή….

DrStrangelove · 08-10-11

'Ολα αυτά είναι μαλακίες. Παρόλα αυτά χύνω.

Xaviera Hollander, αμερικανίδα πόρνη

Bopajgo · 18-10-11

Το ξέρω θα μαι μόνο μου κι αφεντικό στον πόνο μου
Μη μου θυμώνεις μάτια μου και κατουρώ την πάπια μου.
Κουβάριασα το χρόνο μου και 'σκα σαν σαπουνόφουσκα
Μαζεύω τα κομμάτια μου και τα σκορπώ στον άνεμο.
Καμάκωσα τη σκέψη μου με ένα περισκόπιο,
Κωλοφωτιά μου σβύστηκες σε κάποιο συρματόπλεγμα.
Κανόνες συμπεριφοράς και ηθικές αξίες
Τα έγραψα το ξέρεις που, στον οχετό δεν χώρεσαν
Τα ιερά τσιτάτα σας κι οι λαϊκοί αγώνες σας
Ποτέ τους δεν με γέμισαν γιατί λαός δεν έμεινα.
Δεν είσαι πια του γούστου μου και δεν χωράς στο μπούστο μου,
Κωλοφωτιά μου σβύστηκες μετά την εμμηνόπαυση.
Μαζεύω μπανανόφλουδα και συντηρώ καμήλες.
Στην τρύπα της βελόνας μου κοπαδιαστά τις πέρασα
Και μπέρδεψα τα νήματα με την τροχιά της δίψας μου.
Κι η παραγωγικότητα, ανάλωσε το βήχα μου
Μασάω τη χυλόπιττα που δάγκασε την τρίχα μου.
Συχνά σπαζοκεφάλιαζες κι εργατικά μαράζωνες.
Δεν είσαι πια του γούστου μου και δεν χωράς στο μπούστο μου,
Κωλοφωτιά μου σβύστηκες μετά την εμμηνόπαυση.
Κι η Κωλοπετεινίτσα κέρδισε τον Ολυμπιακό,
Τον Όλυμπο και την Αθανασία.
Κι έτσι έφαγα όλα τα λεμόνια
Και με έφαγες και 'σύ ολόκληρο στη μάπα
Γιατί εσύ δεν είχες μάπα.
Κι αυτό που έδειχνες για προσωπείο
Ήταν το ίδιο το προσωπείο
Και προϊόν των εργοστασίων
Το προσωπείο, το προσωπείο
Των δέκα δισεκατομμυρίων.
Που εκινούντο καθορισμένα
Αφέντες δούλοι σαν να ταν ένα
Χιλιετίες υψώναν κάστρα
Φτιάχναν πολέμους και πήγαν στ άστρα
Κι αυξανασθώσθε και επληθούντο.
Και όλα τούτα μες την αρένα,
Κοίταξε δες τους οι ίδιοι την φτιάξαν
Και μπήκαν όλοι μέσα σ αυτήν
Και που την πύλη την εξεχάσαν
Κι ίσως φοβούνται να ξαναβγούν
Δολοφονώντας όσους την ψάχνουν.
Κι έτσι πέθαναν
Χωρίς ποτέ να πουν τη λέξη θάλαττα
Κι έτσι διαθλάστηκε το παραμύθι
Διαθλασμένος είμαι κι εγώ.
Κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ
Κι εσύ φοράς κλουβί
Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί, γιατί, γιατί ρε
Γιατί φοράς κλουβί.
Κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ
Κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ
Φοράς κλουβί
Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί, γιατί, γιατί
Γιατί φοράς κλουβί.
Ίσως μια μέρα να σας σκοτώσω
Γιατί τον κόσμο πολύ τον λαχταρώ
Το πιθανότερο ίσως με φάτε
Αλλά μαζί σας δεν περπατώ.
Μη μου θυμώνεις μάτια μου
Και κατουρώ την πάπια μου.

Νικόλας Άσιμος

δεν ξέρω αν θεωρείται σουρεαλιστικό, αλλά ήθελα κάπου να το ποστάρω και μου ταίριαξε εδώ πέρα..

DrStrangelove · 27-10-11

Περισώσαμε

'Ωρες ώρες έτσι που σε κοίταζα
θα θελα να χαθώ μές το κατάμαυρο χρώμα σου
να γλυτώσουμε κι οι δυο απ' τους λευκούς μαλάκες
που ρουφούσαν όλο το χρώμα απ'τα μάτια μας.
Κι έμεινα με σένα ζουμερό μου Κάτι, ακόμα κι όταν γύρω μου είχα
χιλιάδες στημένα ξύλινα αγγούρια - τίποτα,

και συνωμοτούσαμε τις νύχτες,

κι ακονίζαμε τα μαχαίρια μας,
και καλά έκανες που γέμιζες τη γλώσσα σου με το δηλητήριο
που'χα στην καρδιά μου
και καλά έκανα που σκάλιζα σφεντόνες,
και συ φυσούσες τον καπνό πάνω στα μούτρα τους,
κι έτσι περισώσαμε τον καθάριο έρωτα
για κείνο το Κάτι που μισεί το βρωμερό,
πανάκριβο καθώς πρέπει τάφο
του Αιώνιου Τίποτα.

Δρ.

Ακατάληπτη σουρεολαγνεία

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Νεοφερμένος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος