Αναρχία

[Guest 209912]

Ο όρος Αναρχία αποτελεί έναν από τους πιο παρεξηγημένους πολιτικούς όρους στην ιστορία. Ο μέσος άνθρωπος ακούει για αναρχικούς και στο μυαλό του έρχονται εικόνες με κουκουλοφόρους, να σπάνε τα πάντα και να πετάνε μολότοφ κατά της αστυνομίας. Ακούει για αναρχικές κοινωνίες και φαντάζεται κοινωνίες όπου θα επικρατεί το χάος και ο νόμος της ζούγκλας, ενώ στο μυαλό του έρχεται αυτομάτως ο κόσμος του Mad Max. Τίποτα από τα παραπάνω φυσικά δεν ισχύει.​

Αναρχία είναι το πολιτικό/φιλοσοφικό ρεύμα το οποίο υποστηρίζει πως οι κοινωνίες των ανθρώπων μπορούν να οργανωθούν και να λειτουργήσουν χωρίς την ύπαρξη αρχόντων. Οι ελεύθερες αυτές κοινωνίες βασίζονται στον εθελοντισμό, γι' αυτό τον λόγο δεν μπορούν να υπάρξουν μορφές εξουσίας, καθώς η εξουσία εξ ορισμού είναι η μη εθελοντική συμμόρφωση ενός ανθρώπου στις επιθυμίες ενός άλλου.​

Non - aggression principle (ΝΑP)
Το NAP ή στα ελληνικά η αρχή της μη επιθετικότητας, είναι μια ηθική αρχή η οποία θεωρεί την επιθετικότητα ως ανήθικη και παράνομη. Έτσι κάθε άνθρωπος που εκκινεί βία προς κάποιον άλλο θεωρείται ανήθικος. Η αρχή αυτή διαχωρίζεται από τον Πασιφισμό καθώς αποδέχεται την βία, όταν αυτή χρησιμοποιείται γα αυτοάμυνα, διότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να προστατέψει την ζωή του και τις ζωές άλλων ανθρώπων από εχθρικές επιθέσεις. Η αρχή αυτή αποτελεί τον βασικό πυλώνα της Αναρχίας.


Κράτος και Αναρχία
Ως κράτος θεωρείται μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι ζούνε σε μια γεωγραφική περιοχή, οργανωμένοι σε ένα σύστημα κυβέρνησης. Ουσιαστικά σε κάθε κράτος υπάρχουν ηγέτες οι οποίοι διαμορφώνουν τους νόμους, παίρνουν αποφάσεις για το σύνολο και ασκούν εξουσία επάνω στους πολίτες, μέσω ενός συστήματος επιβολής (αστυνομία, στρατός).
Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό η Αναρχία αποτελεί το ακριβώς αντίθετο του κράτους. Αν αποδεχθούμε το NAP τότε το κράτος αποτελεί έναν εγγενή ανήθικο οργανισμό, καθώς η βάση κάθε κράτους είναι η εκκίνηση βίας προς τους πολίτες. Κάθε πολίτης που γεννιέται σε ένα κράτος είναι υποχρεωμένος να υπακούει στους άρχοντες αυτού του κράτους και στους νόμους και τις αποφάσεις που αυτοί θεσπίζουν. Η άρνηση υπακοής έχει ως αποτέλεσμα την άμεση και βίαιη επιβολή των αποφάσεων των αρχόντων στον πολίτη μέσω της αστυνομίας.

Επομένως κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος όταν ζει σε μια κρατική κοινωνία, καθώς τα όρια την ελευθερίας του εξαρτώνται πάντα από την κυβέρνηση και τους νόμους που αυτή θεσπίζει. Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η φορολογία. Κάθε πολίτης είναι υποχρεωμένος να καταβάλει ένα κομμάτι της εργασίας του στο κράτος ως φόρο, για τη συντήρηση των δομών του. Αυτή η ενέργεια όπως και οι περισσότερες ενέργειες του κράτους είναι ανήθική καθώς αποτελεί καθαρή παραβίαση του NAP. Αν κάποιος πολίτης αρνηθεί να καταβάλλει φόρους, τότε το κράτος θα εκκινήσει βία εναντίον του, φυλακίζοντας τον.


Αναρχία και κανόνες
Όπως είπα και πριν πολλοί άνθρωποι θεωρούν πως μια αναρχική κοινωνία αποτελεί μια ζούγκλα όπου ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, πράγμα που δεν ισχύει. Κάθε κοινωνία χρειάζεται κανόνες για να λειτουργήσει και το ίδιο ισχύει στις αναρχικές κοινωνίες. Η διαφορά με τις κρατικές κοινωνίες έγκειται στο γεγονός πως κάθε άτομο είναι ελεύθερο να θεσπίσει τους δικούς του κανόνες και γίνει μέλος κοινωνιών που τους αποδέχονται. Έτσι αν μια κοινωνία θεωρεί πως ο φόνος είναι παράνομος, τότε θα δέχεται μόνο άτομα που έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις ενώ τα άτομα που θεωρούν τον φόνο αποδεκτό δεν θα γίνονται δεκτά από την κοινωνία και θα πρέπει να ζήσουν μόνα τους, ή να βρουν άλλα άτομα με παρόμοιες απόψεις (αν υπάρχουν).

Εδώ εύλογα απορεί κανείς πως θα εφαρμόζονται οι κανόνες σε μια αναρχική κοινωνία ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν βία για την εφαρμογή τους, πράγμα που θα παραβίαζε το ΝΑP. Η απάντηση είναι ο εξοστρακισμός.

Ο εξοστρακισμός αποτελεί μια αρχαία και πολύ αποτελεσματική τεχνική για την εφαρμογή των κανόνων σε μία κοινωνία. Ας υποθέσουμε μία κοινωνία όπου ο βιασμός θεωρείται παράνομος και ένας άντρας βιάζει μια κοπέλα. Αφότου η ενοχή του άντρα αποδειχθεί τότε αυτομάτως αυτός εξοστρακίζεται από την κοινωνία. Τι σημαίνει αυτό? Σημαίνει πως κάθε μέλος της κοινωνίας αυτόματα σταματά να συνεργάζεται μαζί του. Ο μπακάλης σταματά να του πουλά τρόφιμα, η εταιρία ηλεκτρισμού του κόβει την παροχή ρεύματος, ο εργοδότης του τον απολύει κτλ. Οι μόνες επιλογές που έχει τώρα αυτός ο άνθρωπος είναι ή να συνεχίσει να ζει στην κοινωνία αυτή μέχρι να πεθάνει της πείνας, ή να φύγει και να βρει μια κοινωνία που η πράξη του θα είναι αποδεκτή (λίγο δύσκολο) ή να αναλάβει τις ευθύνες του και να εξιλεωθεί για την πράξη του, κάνοντας τις απαραίτητες ενέργειες που προβλέπονται.
Ο εξοστρακισμός αποτελεί μια πολύ ισχυρή μέθοδο, καθώς έχει αποδειχθεί πως ένα κοινωνικά εξοστρακισμένο άτομο βιώνει τα ίδια συναισθήματα με ένα άτομο που γνωρίζει πως από στιγμή σε στιγμή θα πεθάνει.

Αναρχία και ιδιοκτησία
Η σχέση της αναρχίας με την ιδιοκτησία είναι ουσιαστικά η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ρευμάτων του Αναρχοκαπιταλισμού και του Αναρχοκομουνισμού. Το πρώτο ρεύμα θεωρεί την ιδιοκτησία νόμιμη, ενώ το δεύτερο ρεύμα την θεωρεί παράνομη. Αν και τα δύο αυτά ρεύματα φαίνονται εκ πρώτης άποψης τελείως αντιδιαμετρικά και ασύμβατα μεταξύ τους, μπορούν κάλλιστα να συνυπάρξουν. Άλλωστε ο σεβασμός της ιδιοκτησίας είναι απλά άλλος ένας κανόνας, οπότε τα άτομα που θέλουν ιδιωτική ιδιοκτησία θα επιλέξουν να γίνουν μέλη κοινωνιών που την αποδέχονται, ενώ τα άτομα που δεν την αποδέχονται θα κινηθούν προς τις αντίστοιχες κοινωνίες. Όσο λοιπόν δεν παραβιάζεται το NAP και από τις δύο πλευρές η διαφορά μεταξύ αυτών των κοινωνιών είναι απλά ο τρόπος κατανομής των πόρων.



Θα σας άρεσε να ζήσετε σε μια αναρχική κοινωνία? Αν ναι/όχι, γιατί?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Ο όρος Αναρχία αποτελεί έναν από τους πιο παρεξηγημένους πολιτικούς όρους στην ιστορία. Ο μέσος άνθρωπος ακούει για αναρχικούς και στο μυαλό του έρχονται εικόνες με κουκουλοφόρους, να σπάνε τα πάντα και να πετάνε μολότοφ κατά της αστυνομίας. Ακούει για αναρχικές κοινωνίες και φαντάζεται κοινωνίες όπου θα επικρατεί το χάος και ο νόμος της ζούγκλας, ενώ στο μυαλό του έρχεται αυτομάτως ο κόσμος του Mad Max. Τίποτα από τα παραπάνω φυσικά δεν ισχύει.​

Αναρχία είναι το πολιτικό/φιλοσοφικό ρεύμα το οποίο υποστηρίζει πως οι κοινωνίες των ανθρώπων μπορούν να οργανωθούν και να λειτουργήσουν χωρίς την ύπαρξη αρχόντων. Οι ελεύθερες αυτές κοινωνίες βασίζονται στον εθελοντισμό, γι' αυτό τον λόγο δεν μπορούν να υπάρξουν μορφές εξουσίας, καθώς η εξουσία εξ ορισμού είναι η μη εθελοντική συμμόρφωση ενός ανθρώπου στις επιθυμίες ενός άλλου.​

Non - aggression principle (ΝΑP)
Το NAP ή στα ελληνικά η αρχή της μη επιθετικότητας, είναι μια ηθική αρχή η οποία θεωρεί την επιθετικότητα ως ανήθικη και παράνομη. Έτσι κάθε άνθρωπος που εκκινεί βία προς κάποιον άλλο θεωρείται ανήθικος. Η αρχή αυτή διαχωρίζεται από τον Πασιφισμό καθώς αποδέχεται την βία, όταν αυτή χρησιμοποιείται γα αυτοάμυνα, διότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να προστατέψει την ζωή του και τις ζωές άλλων ανθρώπων από εχθρικές επιθέσεις. Η αρχή αυτή αποτελεί τον βασικό πυλώνα της Αναρχίας.


Κράτος και Αναρχία
Ως κράτος θεωρείται μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι ζούνε σε μια γεωγραφική περιοχή, οργανωμένοι σε ένα σύστημα κυβέρνησης. Ουσιαστικά σε κάθε κράτος υπάρχουν ηγέτες οι οποίοι διαμορφώνουν τους νόμους, παίρνουν αποφάσεις για το σύνολο και ασκούν εξουσία επάνω στους πολίτες, μέσω ενός συστήματος επιβολής (αστυνομία, στρατός).
Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό η Αναρχία αποτελεί το ακριβώς αντίθετο του κράτους. Αν αποδεχθούμε το NAP τότε το κράτος αποτελεί έναν εγγενή ανήθικο οργανισμό, καθώς η βάση κάθε κράτους είναι η εκκίνηση βίας προς τους πολίτες. Κάθε πολίτης που γεννιέται σε ένα κράτος είναι υποχρεωμένος να υπακούει στους άρχοντες αυτού του κράτους και στους νόμους και τις αποφάσεις που αυτοί θεσπίζουν. Η άρνηση υπακοής έχει ως αποτέλεσμα την άμεση και βίαιη επιβολή των αποφάσεων των αρχόντων στον πολίτη μέσω της αστυνομίας.

Επομένως κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος όταν ζει σε μια κρατική κοινωνία, καθώς τα όρια την ελευθερίας του εξαρτώνται πάντα από την κυβέρνηση και τους νόμους που αυτή θεσπίζει. Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η φορολογία. Κάθε πολίτης είναι υποχρεωμένος να καταβάλει ένα κομμάτι της εργασίας του στο κράτος ως φόρο, για τη συντήρηση των δομών του. Αυτή η ενέργεια όπως και οι περισσότερες ενέργειες του κράτους είναι ανήθική καθώς αποτελεί καθαρή παραβίαση του NAP. Αν κάποιος πολίτης αρνηθεί να καταβάλλει φόρους, τότε το κράτος θα εκκινήσει βία εναντίον του, φυλακίζοντας τον.


Αναρχία και κανόνες
Όπως είπα και πριν πολλοί άνθρωποι θεωρούν πως μια αναρχική κοινωνία αποτελεί μια ζούγκλα όπου ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, πράγμα που δεν ισχύει. Κάθε κοινωνία χρειάζεται κανόνες για να λειτουργήσει και το ίδιο ισχύει στις αναρχικές κοινωνίες. Η διαφορά με τις κρατικές κοινωνίες έγκειται στο γεγονός πως κάθε άτομο είναι ελεύθερο να θεσπίσει τους δικούς του κανόνες και γίνει μέλος κοινωνιών που τους αποδέχονται. Έτσι αν μια κοινωνία θεωρεί πως ο φόνος είναι παράνομος, τότε θα δέχεται μόνο άτομα που έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις ενώ τα άτομα που θεωρούν τον φόνο αποδεκτό δεν θα γίνονται δεκτά από την κοινωνία και θα πρέπει να ζήσουν μόνα τους, ή να βρουν άλλα άτομα με παρόμοιες απόψεις (αν υπάρχουν).

Εδώ εύλογα απορεί κανείς πως θα εφαρμόζονται οι κανόνες σε μια αναρχική κοινωνία ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν βία για την εφαρμογή τους, πράγμα που θα παραβίαζε το ΝΑP. Η απάντηση είναι ο εξοστρακισμός.

Ο εξοστρακισμός αποτελεί μια αρχαία και πολύ αποτελεσματική τεχνική για την εφαρμογή των κανόνων σε μία κοινωνία. Ας υποθέσουμε μία κοινωνία όπου ο βιασμός θεωρείται παράνομος και ένας άντρας βιάζει μια κοπέλα. Αφότου η ενοχή του άντρα αποδειχθεί τότε αυτομάτως αυτός εξοστρακίζεται από την κοινωνία. Τι σημαίνει αυτό? Σημαίνει πως κάθε μέλος της κοινωνίας αυτόματα σταματά να συνεργάζεται μαζί του. Ο μπακάλης σταματά να του πουλά τρόφιμα, η εταιρία ηλεκτρισμού του κόβει την παροχή ρεύματος, ο εργοδότης του τον απολύει κτλ. Οι μόνες επιλογές που έχει τώρα αυτός ο άνθρωπος είναι ή να συνεχίσει να ζει στην κοινωνία αυτή μέχρι να πεθάνει της πείνας, ή να φύγει και να βρει μια κοινωνία που η πράξη του θα είναι αποδεκτή (λίγο δύσκολο) ή να αναλάβει τις ευθύνες του και να εξιλεωθεί για την πράξη του, κάνοντας τις απαραίτητες ενέργειες που προβλέπονται.
Ο εξοστρακισμός αποτελεί μια πολύ ισχυρή μέθοδο, καθώς έχει αποδειχθεί πως ένα κοινωνικά εξοστρακισμένο άτομο βιώνει τα ίδια συναισθήματα με ένα άτομο που γνωρίζει πως από στιγμή σε στιγμή θα πεθάνει.

Αναρχία και ιδιοκτησία
Η σχέση της αναρχίας με την ιδιοκτησία είναι ουσιαστικά η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ρευμάτων του Αναρχοκαπιταλισμού και του Αναρχοκομουνισμού. Το πρώτο ρεύμα θεωρεί την ιδιοκτησία νόμιμη, ενώ το δεύτερο ρεύμα την θεωρεί παράνομη. Αν και τα δύο αυτά ρεύματα φαίνονται εκ πρώτης άποψης τελείως αντιδιαμετρικά και ασύμβατα μεταξύ τους, μπορούν κάλλιστα να συνυπάρξουν. Άλλωστε ο σεβασμός της ιδιοκτησίας είναι απλά άλλος ένας κανόνας, οπότε τα άτομα που θέλουν ιδιωτική ιδιοκτησία θα επιλέξουν να γίνουν μέλη κοινωνιών που την αποδέχονται, ενώ τα άτομα που δεν την αποδέχονται θα κινηθούν προς τις αντίστοιχες κοινωνίες. Όσο λοιπόν δεν παραβιάζεται το NAP και από τις δύο πλευρές η διαφορά μεταξύ αυτών των κοινωνιών είναι απλά ο τρόπος κατανομής των πόρων.



Θα σας άρεσε να ζήσετε σε μια αναρχική κοινωνία? Αν ναι/όχι, γιατί?

Απορίες για το αναρχία και κοινωνία
1ον για να ζήσω στη χ,ψ κοινωνία πρέπει να συμφωνώ με τους κανόνες 100%
2ον μια κοινωνία που θέλει πολέμους (τζιχαντιστές πχ) δε θα αρχίσει πολέμους σε μια κοινωνία που δε θέλει (και αυτό βια είναι) (προσωπικά δε θέλω) δε πρέπει να υπάρχουν στρατοί οι άνθρωποι της κοινωνίας θα είναι οι στρατοί για να την υπερασπιστούν
3ον θα υπάρχουν σύνορα να ξεχωρίζουμε τοις κοινωνίες μεταξύ τους η θα πάει ο καθένας θα κάνει σε μια κοινωνία (με άλλους κανόνες και μπορεί να κλέβει πχ και να έρχεται στη δικιά του κοινωνία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Απορίες για το αναρχία και κοινωνία
1ον για να ζήσω στη χ,ψ κοινωνία πρέπει να συμφωνώ με τους κανόνες 100%
2ον μια κοινωνία που θέλει πολέμους (τζιχαντιστές πχ) δε θα αρχίσει πολέμους σε μια κοινωνία που δε θέλει (και αυτό βια είναι) (προσωπικά δε θέλω) δε πρέπει να υπάρχουν στρατοί οι άνθρωποι της κοινωνίας θα είναι οι στρατοί για να την υπερασπιστούν
3ον θα υπάρχουν σύνορα να ξεχωρίζουμε τοις κοινωνίες μεταξύ τους η θα πάει ο καθένας θα κάνει σε μια κοινωνία (με άλλους κανόνες και μπορεί να κλέβει πχ και να έρχεται στη δικιά του κοινωνία

1. Για να ζήσεις σε μια κοινωνία πρέπει προφανώς να αποδέχεσαι τους κανόνες της, ή τουλάχιστο τους πιο βασικούς. Αν εσύ ας πούμε θεωρείς την κλοπή ή το φόνο σωστούς δεν θα περάσεις καλά σε μία κοινωνία που τους απαγορεύει. Τώρα το αν χρειάζεται να αποδεχθείς τους κανόνες στο 100% αυτό είναι θέμα της κάθε κοινωνίας, και του κάθε μέλους της ξεχωριστά. Μπορεί ας πούμε τα μέλη μιας κοινωνίας να θεωρούν ότι πρέπει να δίνουν ένα ποσό κάθε χρόνο σε φιλανθρωπίες αλλά εσύ να μην θες να δώσεις για δικούς σου λόγους και παρόλα αυτά να συνεχίζουν να σε αποδέχονται. Γενικώς, επειδή οι κανόνες σε αυτές τις κοινωνίες δεν εφαρμόζονται από μια αρχή όπως το κράτους, αλλά από όλα τα μέλη της ξεχωριστά, μόνο οι πιο βασικοί κανόνες όπως φόνος, βιασμός, κλοπή κτλ θα έχουν καθολική ισχύ.

2. Αναρχικές δεν σημαίνει απροστάτευτες κοινωνίες, απλά σημαίνει ελεύθερες. Για να παραμείνει ελεύθερη μια τέτοια κοινωνία ιδιαίτερα αν συνορεύει με τζιχαντιστές όπως λες, ή πιο απλά με κράτη τα οποία είναι εκ φύσεως ιμπεριαλιστικά, πρέπει να μπορεί να προστατεύεται, οπότε ο στρατός σίγουρα θα υπάρξει. Επειδή το κεφάλαιο της οργάνωσης του στρατού στις αναρχικές κοινωνίες είναι μεγάλο θα γράψω αργότερα ένα ξεχωριστό ποστ γι' αυτό.

3. Σύνορα δεν υπάρχουν στις αναρχικές κοινωνίες. Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει ένα κομμάτι γης και να χτίσει το σπίτι του εκεί.Στο αναρχοκαπιταλιστικό ρεύμα, κάθε άνθρωπος μπορεί να επιλέξει ένα κομμάτι γης, να το περιφράξει και αυτό θα αποτελεί πλέον ιδιοκτησία του. Για να θεωρηθεί όμως δικό του πρέπει να χτίσει κάτι όπως ένα σπίτι, να το καλλιεργήσει κτλ. Αν δεν κάνει τίποτα από αυτά τότε με το πέρας ενός χρόνου το κομμάτι αυτό θεωρείται πάλι ανιδιόκτητο και κάποιος άλλος μπορεί να το πάρει. Έτσι μπορείς να πας σε ένα χωριό και να χτίσεις ένα σπίτι, απλά αν εσένα σου αρέσει να κλέβεις κανείς στο χωριό δεν πρόκειται να συνεργαστεί μαζί του και σύντομα θα αναγκαστείς να φύγεις, καθώς δεν θα μπορείς να αγοράσεις τρόφιμα, να δουλέψεις κτλ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Libertus]

Με αναρχοκαπιταλισμό και χωρίς κράτος δεν μπορούν να διαφυλαχθούν η ακεραιότητα και τα συμφέροντα ενός έθνους. Επίσης χωρίς κράτος ο καθένας επαφίεται στις δυνάμεις του και δεν υπάρχει καμία πρόνοια, πράγμα επικίνδυνο. Φυσικά, εκτός των άλλων, πρόκειται για ένα ουτοπικό σύστημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Cody]

Πάντα πρέπει να υπάρχει μία αρχή, όχι αναγκαστηκά κάποιος άρχων, αλλά κανονισμοί.

Αν δεν υπάρχει μία αρχή, μία κοινή πορεία, (που να την έχουν συμφωνήσει όλοι μαζί) και οι άνθρωποι που νιώθουν ίσοι θα σφαχτούν μεταξύ τους, και όχι λόγο ισότητας, αλλά λόγο προσωπικού εγωϊσμού.

Η ισότητα και η "αναρχία" είναι πολύ γενικά, πάντα θα υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Ακόμα και όσοι άνθρωποι νιώθουν "ίσοι" μεταξύ τους ή έχουν συμφωνήσει ότι μπορούν να ζουν αρμωνικά χωρίς κανονισμούς, πάλι θα έχουν ανάγκες εγωϊστικές, αναγνώρισης, ολοκλήρωσης (όπως μας λέει και το κακό μας ΑΟΔΕ, που έχει δίκιο σε αυτό εν μέρη )...

Φανταστήτε το e-steki χωρίς κανονισμούς για παράδειγμα...

Ακόμα και τα ζώα έχουν κανονισμούς και "ηγέτες".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PeterTheGreat]

Πάντα πρέπει να υπάρχει μία αρχή, όχι αναγκαστηκά κάποιος άρχων, αλλά κανονισμοί.

Αν δεν υπάρχει μία αρχή, μία κοινή πορεία, (που να την έχουν συμφωνήσει όλοι μαζί) και οι άνθρωποι που νιώθουν ίσοι θα σφαχτούν μεταξύ τους, και όχι λόγο ισότητας, αλλά λόγο προσωπικού εγωϊσμού.

Η ισότητα και η "αναρχία" είναι πολύ γενικά, πάντα θα υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Ακόμα και όσοι άνθρωποι νιώθουν "ίσοι" μεταξύ τους ή έχουν συμφωνήσει ότι μπορούν να ζουν αρμωνικά χωρίς κανονισμούς, πάλι θα έχουν ανάγκες εγωϊστικές, αναγνώρισης, ολοκλήρωσης (όπως μας λέει και το κακό μας ΑΟΔΕ, που έχει δίκιο σε αυτό εν μέρη )...

Φανταστήτε το e-steki χωρίς κανονισμούς για παράδειγμα...

Ακόμα και τα ζώα έχουν κανονισμούς και "ηγέτες".

Το θέμα είναι να την έχουν συμφωνήσει ΌΛΟΙ μαζί. Όχι οι μισοί, ούτε οι 99 στους 100. ΚΑΙ οι 100. Εθελοντικά. Χωρίς την απειλή της βίας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Και τώρα "εθελοντικά" αποφασίζεις. Δεν σου βάζει κανείς το πιστόλι στο κρόταφο. Ο λόγος που στα περισσότερα εκτελεστικά όργανα οι αποφάσεις παίρνονται κατά πλειοψηφεία και όχι ομόφωνα απαραιτήτως είναι καθαρά πρακτικός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Και τώρα "εθελοντικά" αποφασίζεις. Δεν σου βάζει κανείς το πιστόλι στο κρόταφο. Ο λόγος που στα περισσότερα εκτελεστικά όργανα οι αποφάσεις παίρνονται κατά πλειοψηφεία και όχι ομόφωνα απαραιτήτως είναι καθαρά πρακτικός.

Φυσικά και σου βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο. Σε μια δημοκρατία οι κανόνες εφαρμόζονται μέσω της βίας. Αν αρνηθείς να υπακούσεις σε έναν κανόνα που έχει θεσπίσει η πλειοψηφία, θα δεχτείς την βία της αστυνομίας και τον εγκλεισμό. Αν αρνηθείς να πληρώσει φορολογία για παράδειγμα δεν έρχεται το κράτος να σου πει, αφού δεν πλήρωσες δεν έχεις το δικαίωμα στην δημόσια παιδεία και υγεία, έρχεται και σε δικάζει. Αν ανοίξεις ένα μαγαζί σε ένα οικόπεδό σου και δεν πάρεις κρατική άδεια, θα βγει απόφαση να το κλείσεις ή να πληρώσεις πρόστιμο το οποίο αν αρνηθείς πάλι θα σου ασκηθεί βία. Η δημοκρατία καμία σχέση δεν έχει με εθελοντισμό και ελευθερία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[timonierhs]

Το βασικότερο λάθος του αναρχισμού είναι ότι θεωρεί τα μέλη της κάθε κοινωνίας ώριμα τα οποία τηρούν τους εκάστοτε κανόνες κι επομένως δεν χρειάζονται κανένα κρατικό μηχανισμό ελέγχου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Το βασικότερο λάθος του αναρχισμού είναι ότι θεωρεί τα μέλη της κάθε κοινωνίας ώριμα τα οποία τηρούν τους εκάστοτε κανόνες κι επομένως δεν χρειάζονται κανένα κρατικό μηχανισμό ελέγχου.

Καμία τέτοια υπόθεση δεν κάνω και γράφω παρακάτω τους τρόπους τήρησης κανόνων

Αναρχία και συμβόλαια

Σε μία αναρχική κοινωνία προκύπτει φυσικά το πρόβλημα της εφαρμογής συμβολαίων. Σε μία κρατική κοινωνία όταν δύο άτομα συνάπτουν μία συμφωνία και ο ένας από τους δύο αποφασίσει να την αθετήσει τότε ο άλλος μπορεί να κινηθεί δικαστικά εναντίον του και να ζητήσει αποζημίωση ή εφαρμογή της συμφωνίας. Αυτός ο δρόμος προϋποθέτει ένα μέσο εξαναγκασμού που σε τελική ανάλυση θα ασκήσει βία στον αθετούντα αν συνεχίσει να αρνείται να πληρώσει. Καθώς οι αναρχικές κοινωνίες βασίζονται στο NAP και η ύπαρξη ενός τέτοιοι οργάνου το παραβιάζει αυτός ο τρόπος επίλυσης των διαφορών δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.


Αντίθετα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας τρόπος που θα βασίζεται στον εξοστρακισμό όσων αθετούν τις συμφωνίες τους. Για παράδειγμα έστω πως δύο άτομα αποφασίζουν να συνάψουν ένα συμβόλαιο το οποίο λέει πως ο Α θα ανακαινίσει το σπίτι του Β και αυτός θα τον πληρώσει για την δουλειά του. Κατά την υπογραφή του συμβολαίου απευθύνονται και οι δύο σε έναν DRO (Dispute Resolve Organization). Αυτός ο οργανισμός που μπορεί να είναι μια ιδιωτική εταιρία λειτουργεί ουσιαστικά σαν μία ασφαλιστική. Πρώτα ελέγχει την φερεγγυότητα και των δύο σύμφωνα με τις συμφωνίες που έχουν κάνει στο παρελθόν. Αφού και οι δύο περάσουν τον έλεγχο τότε πληρώνουν ένα ποσό στην εταιρία αυτή ως ασφάλιστρο κινδύνου και συμφωνούν εκ των προτέρων πως αν υπάρξει κάποια διένεξη μεταξύ τους που δεν μπορούν να λύσουν τον τελικό λόγο θα τον έχει η εταιρία. Αν τώρα ο Α ανακαινίσει το σπίτι του Β, αλλά ο Β αρνείται να πληρώσει προφασιζόμενος κάποια δικαιολογία τότε η υπόθεση πάει αυτομάτως στην εταιρία, η οποία αφού διεξάγει έρευνα για το τι συνέβη λαμβάνει την απόφαση που διευθετεί το ζήτημα. Φυσικά ακόμη και αν η εταιρία αποφασίσει πως ο Β πρέπει να πληρώσει, αυτός μπορεί να εξακολουθήσει να αρνείται. Βία δεν μπορεί να του ασκηθεί σε καμία περίπτωση, καθώς αυτό θα παραβίαζε το ΝΑP. Αν το θέμα φτάσει όμως εκεί τότε η εταιρία αρχικά αποζημιώνει τον Α όπως είχε συμφωνηθεί στο συμβόλαιο και στη συνέχει βάζει τον Β στην μαύρη λίστα την οποία μοιράζεται με όλες τις υπόλοιπες αντίστοιχες εταιρίες. Αυτομάτως τώρα ο Β δεν μπορεί να ξανακλείσει συμφωνία με κάποιον, καθώς όλοι θα ζητάνε να ασφαλίσουν τα συμβόλαιά τους και αυτός όντας στην μαύρη λίστα δεν θα μπορεί να ασφαλιστεί σε καμία εταιρία. Έτσι επιτυχώς εξοστρακίζεται από την κοινωνία αφού δεν μπορεί να αγοράσει, ή να πουλήσει όντας μη φερέγγυος, μέχρις ότου να κάνει τις διαδικασίες που προβλέπονται για να εξιλεωθεί.

Η λογική των DRO μπορεί να επεκταθεί σε όλα τα ζητήματα που απαιτούν εφαρμογή κανόνων, όπως ο φόνος, η κλοπή, ο βιασμός κτλ.

Αναρχία και Πόλεμος

Επειδή αναφέρθηκε ότι οι αναρχικές κοινωνίες αποτελούν ουτοπίες, δηλαδή δεν μπορούν να υπάρξουν στον πραγματικό κόσμο, νομίζω πως είναι σκόπιμο να αναφερθώ στον πόλεμο, διότι για μια αναρχική κοινωνία, ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο ύπαρξης είναι η εισβολή από κάποια κρατική κοινωνία. Θα αναφερθώ στο πως μια αναρχική κοινωνία αποτρέπει τις εισβολές αλλά και πως τις διαχειρίζεται αν αυτές συμβούν.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβει κάποιος, είναι πως ο πόλεμος αποτελεί μια επιχειρηματική δραστηριότητα. Μία κυβέρνηση αποφασίζει να επιτεθεί σε μία άλλη, διότι υπολογίζει πως τα κεφάλαια (οικονομικά, ανθρώπινα, πολιτικά) που θα διαθέσει για την επίθεση, θα της αποφέρουν κέρδη μεγαλύτερης αξίας από την αξία των κεφαλαίων που θα δαπανήσει. Με άλλα λόγια να για ξεκινήσει πόλεμο μία κυβέρνηση πρέπει να έχει προοπτική κέρδους από αυτόν. Οι ιδεολογίες, οι θρησκείες κτλ αποτελούν απλά τις αφορμές του πολέμου και τους τρόπους με τους οποίους μια κυβέρνηση αναγκάζει τους πολίτες της να πολεμήσουν.

Ας πάρουμε τώρα το κλισέ υποθετικό σενάριο, στο οποίο η Γερμανία θέλει να ξεκινήσει ένα πόλεμο στην Ευρώπη. Η Γερμανία συνορεύει με την Πολωνία και τη Γαλλία. Ας υποθέσουμε πως η Γαλλία είναι μια αναρχική κοινωνία ενώ η Πολωνία είναι κράτος.Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε βρίσκονται στο στρατιωτικό επιτελείο και σχεδιάζουν αν θα εισβάλουν στην Γαλλία ή την Πολωνία. Αν εισβάλουν στην Πολωνία υπολογίζουν πως μέσα σε ένα μήνα θα καταφέρουν να περάσουν τις άμυνες της χώρας, να εισβάλουν στην πρωτεύουσα και να καταλάβουν την κυβέρνησή της. Αφού το καταφέρουν αυτό θα μπορούν αυτομάτως να έχουν πρόσβαση στο φορολογικό σύστημα της χώρας και τα έσοδά του, καθώς τώρα η εφορία, η αστυνομία, και όλες οι άλλες κρατικές δομές θα δουλεύουν για αυτούς. Υπολογίζουν λοιπόν πως ας πούμε με την επένδυση 50 δισεκατομμυρίων μπορούν να καταλάβουν την Πολωνία και σε βάθος δεκαετίας να έχουν τα 100πλάσια κέρδη από τους φόρους της.

Εξετάζουν τώρα την περίπτωση εισβολής στην Γαλλία. Η Γαλλία καταρχάς δεν έχει πρωτεύουσα, ούτε κυβέρνηση, οπότε δεν μπορούν και να την καταλάβουν με μία κίνηση ματ. Αντίθετα η Γαλλία είναι οργανωμένη σε πολλές μικρές αυτόνομες κοινωνίες, οι οποίες σε περίπτωση εισβολής θα αντισταθούν όλες. Επίσης η Γαλλία δεν έχει έτοιμες φορολογικές δομές. Ακόμη και αν η Γερμανία καταφέρει να νικήσει τον Γαλλικό στρατό και να κατακτήσει την χώρα, πρέπει τώρα να στήσει ένα κράτος από την αρχή. Πρέπει να δαπανήσει κεφάλαια για να φτιάξει δημαρχία, για να φτιάξει αστυνομικά κέντρα, για να φτιάξει εφορίες, για να εκπαιδεύσει όλο αυτό το προσωπικό, να φτιάξει στρατόπεδα. Επίσης πρέπει να έχει στρατιωτικό προσωπικό σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό της Γαλλίας για να κρατά την τάξη και σταματά τις εξεγέρσεις, καθώς δεν υπάρχει έτοιμη Γαλλική αστυνομία που να ελέγχεται απ΄το κράτος. Οι Γάλλοι οι οποίοι έχουν οργανωθεί σε αναρχικές κοινωνίες θα προβάλουν πολύ μεγαλύτερη αντίσταση κατά των Γερμανών από τους Πολωνούς, διότι για τους Γάλλους η επιβολή την Γερμανικής κυβέρνησης αποτελεί άμεση στέρηση της ελευθερίας τους, ενώ οι Πολωνοί θα προβάλουν πολύ μικρότερη αντίσταση, ιδιαίτερα να η νέα Γερμανική κυβέρνηση ανακοινώσει φοροαπαλλαγές και περισσότερα προνόμια στους Πολωνούς από την παλιά Πολωνική κυβέρνηση. Η Γερμανική κυβέρνηση δεν μπορεί επίσης να γνωρίζει με ακρίβεια τη συνολική δύναμη πυρός της Γαλλίας καθώς δεν υπάρχουν νόμοι περί οπλοαπαγόρευσης σε αντίθεση με την Πολωνία και κάθε Γάλλος μπορεί να έχει όσα όπλα θέλει, με ότι συνέπειες έχει αυτό για τους Γερμανούς και τον επικείμενο πόλεμο. Μια κοινωνία με ελεύθερη οπλοκατοχή θα διεξάγει πολύ μεγαλύτερη αντίσταση και ανταρτοπόλεμο σε βάθος χρόνου από μια αφοπλισμένη κρατική κοινωνία σαν την Πολωνία όπου αρκεί αλά να νικήσεις τον τακτικό στρατό της. Έτσι βλέπουμε πως το κόστος εισβολής στην Γαλλία είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το κόστος εισβολής στην Πολωνία, ενώ τα κέρδη πολύ μικρότερα και πολύ πιο αβέβαια.

Οι αναρχικές κοινωνίες επίσης βασίζονται στην εθελοντική στρατιωτική άμυνα και όχι στην υποχρεωτική, όπως συμβαίνει με τα κράτη. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούν να εξαναγκάσουν τους πολίτες να πολεμήσουν, αλλά και ούτε να πληρώσουν για ένα πόλεμο. Οι στρατιωτικές δομές μιας τέτοιας κοινωνίας είναι ιδιωτικές ή κολεκτιβιστικές στρατιωτικές δομές που βασίζονται στον εθελοντισμό και όχι κρατικές δομές που βασίζονται στην υποχρεωτική επιστράτευση υπό την απειλή του θανάτου. Ως εκ τούτου επειδή η στρατιωτική ηγεσία μιας αναρχική κοινωνίας πρέπει να πείσει τα μέλη της να πολεμήσουν, θα ψάξει να βρει τον καλύτερο δυνατό τρόπο άμυνας με το μικρότερο δυνατό κόστος. Έτσι μπορεί π.χ να αποφασίσει αντί να έχει τακτικό στρατό, με πεζικό, τεθωρακισμένα κτλ να έχει απλά πυρηνικά όπλα μαζική καταστροφής, πράγμα που θα απέτρεπε κάθε κράτος από απόπειρα επίθεσης, αφού τα αντίποινα θα ήταν καταστροφικά για εκείνο.
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Libertus]

Αν πάλι η αναρχική κοινωνία είναι η Ελλάδα και όχι η Γαλλία, θα συμφέρει την Τουρκία να κάνει έναν αρκετά δαπανηρό πόλεμο, αφού θα εξασφαλίσει πετρέλαια και ελεύθερη μετακίνηση στη Μεσόγειο. Δεν βρίσκω λογική σε αυτό που λες, απλά ποντάρεις στο ότι δεν θα γίνει πόλεμος. Οι αναρχικές κοινωνίες έχουν μικρότερη αντίσταση από τις κρατικές, το αντίθετο δηλαδή από αυτό που λες, αφού αφενός δεν διακρίνονται για το πατριωτικό τους αίσθημα και αφετέρου χωρίς κεντρική εξουσία δεν υπάρχει οργανωμένος στρατός και κάθε περιοχή παλεύει μόνη της. Άρα είναι πολύ εύκολο και καθόλου δαπανηρό τελικά η Τουρκία απλά να εισβάλει στη Ρόδο π.χ και να την καταλάβει σε μια μέρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[timonierhs]

Ξεχασμένε, Θεωρείς δεδομένα ήδη κάποια πράγματα, ενώ δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, με την εξωτερικη απειλή που μπορεί να δεχτεί μια αναρχική κοινωνία. Προφανώς και θα πρέπει να υπάρχει στρατός όπως έγραψες για να μπορεί να αντικρούσει μια ενδεχόμενη εισβολή. Στον στρατό θα πρέπει να υπάρχουν αξιώματα και ηγετικές θέσεις ανάλογα με τις ικανότητες του καθένα. Κάποιος ή κάποιοι λίγοι θα πρέπει να δίνουν οδηγίες στους στρατιώτες για το πώς και πού θα δρουν. Δεν θα πηγαίνουν όλοι ντουγρου κι όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό όπως και να το δεις είναι μια μορφή εξουσίας που αργά ή γρήγορα οδηγεί σε άλλες καταστάσεις. Εκτός από τον στρατό, θα πρέπει να υπάρχουν υπηρεσίες που θα δρουν μυστικά για να μαθαίνουν και να διαχειρίζονται πληροφορίες για τις ενέργεις τους εχθρικου στρατου. Αυτό θα απαιτήσει και τη δημιουργία κάποιας μορφής αστυνόμευσης. Όλα αυτά θέλουν συντονισμό και συνεχή έλεγχο. Αυτό τον ρόλο κάποιοι πρέπει να τον αναλάβουν.

Επίσης αναφέρεσαι σε οργανισμούς DRO, οι οποίοι όπως λες θα είναι ιδιωτικοί. Θα πρέπει να είναι προφανές ότι δεν μπορείς να αναθέτεις σε εταιρίες-επιχειρήσεις που σκοπό έχουν το κέρδος να λύνουν υποθέσεις φόνων, κλοπών κι άλλων ποινικών αδικημάτων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Αν πάλι η αναρχική κοινωνία είναι η Ελλάδα και όχι η Γαλλία, θα συμφέρει την Τουρκία να κάνει έναν αρκετά δαπανηρό πόλεμο, αφού θα εξασφαλίσει πετρέλαια και ελεύθερη μετακίνηση στη Μεσόγειο. Δεν βρίσκω λογική σε αυτό που λες, απλά ποντάρεις στο ότι δεν θα γίνει πόλεμος. Οι αναρχικές κοινωνίες έχουν μικρότερη αντίσταση από τις κρατικές, το αντίθετο δηλαδή από αυτό που λες, αφού αφενός δεν διακρίνονται για το πατριωτικό τους αίσθημα και αφετέρου χωρίς κεντρική εξουσία δεν υπάρχει οργανωμένος στρατός και κάθε περιοχή παλεύει μόνη της. Άρα είναι πολύ εύκολο και καθόλου δαπανηρό τελικά η Τουρκία απλά να εισβάλει στη Ρόδο π.χ και να την καταλάβει σε μια μέρα.

Πίστεψε αν η Ελλάδα ήταν ακόμη αναρχική κοινωνία η Τουρκία ατή τη στιγμή έχει τον ο ποιο δυνατό στρατό του κόσμου οπότε δύσκολα θα νικούσαμε και πάλι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Αν πάλι η αναρχική κοινωνία είναι η Ελλάδα και όχι η Γαλλία, θα συμφέρει την Τουρκία να κάνει έναν αρκετά δαπανηρό πόλεμο, αφού θα εξασφαλίσει πετρέλαια και ελεύθερη μετακίνηση στη Μεσόγειο. Δεν βρίσκω λογική σε αυτό που λες, απλά ποντάρεις στο ότι δεν θα γίνει πόλεμος. Οι αναρχικές κοινωνίες έχουν μικρότερη αντίσταση από τις κρατικές, το αντίθετο δηλαδή από αυτό που λες, αφού αφενός δεν διακρίνονται για το πατριωτικό τους αίσθημα και αφετέρου χωρίς κεντρική εξουσία δεν υπάρχει οργανωμένος στρατός και κάθε περιοχή παλεύει μόνη της. Άρα είναι πολύ εύκολο και καθόλου δαπανηρό τελικά η Τουρκία απλά να εισβάλει στη Ρόδο π.χ και να την καταλάβει σε μια μέρα.

Το ότι οι αναρχικές κοινωνίες δεν διακρίνονται για τον πατριωτισμό τους, δεν ευσταθεί λογικά. Πατριωτισμός σημαίνει αγάπη για την πατρίδα και πατρίδα δεν είναι ένα κομμάτι ύφασμα και μερικά χώματα αλλά οι άνθρωποι που ζουν σε αυτά και οι ιδέες που τους ενώνουν. Αδυνατώ να δω λοιπόν για πιο λόγο η Ρόδος θα αφηνόταν αβοήθητη απέναντι στην Τουρκία. Όλες οι αναρχικές κοινωνίες της Ελλάδας αλλά και πολλές εκτός Ελλάδας, στην Ιταλία, τη Γαλλία κτλ, θα βοηθούσαν την Ρόδο καθώς αν δεν το κάνανε τότε απλά σε λίγο καιρό θα ερχόταν η σειρά τους. Αν φανταστείς την Αρχαία Ελλάδα σαν ένα σύνολο αναρχικών πολιτειών θα εναντιονταν απέναντι στην Περσία.

Επίσης δεν είναι απαραίτητο οι κοινωνίες να πολεμούν ξεχωριστά, ιδιαίτερα αφού θα έχουν άμεσο όφελος να πολεμούν ενωμένες. Δεν βλέπω γιατί η μία κοινωνία δεν θα βοηθούσε στρατιωτικά την άλλη απέναντι σε έναν κοινό εχθρό που θα απειλούσε εν τέλει την ελευθερία και των δυο.

Και όπως είπα και πριν, ακόμη και η Ρόδος μόνη της θα μπορούσε να αντισταθεί στην Τουρκία με μερικές πυρηνικές κεφαλές στο οπλοστάσιό της, καθώς οι Τούρκοι ηγέτες θα ήταν πολύ πιο σκεπτικοί στο να ξεκινήσουν έναν πόλεμο αν ξέραν πως οι ίδιοι και οι οικογένειες τους διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο αφανισμού. Ο λόγος που οι ηγέτες των κρατών τόσο εύκολα σήμερα ξεκινάνε πολέμους είναι πως στο μέτωπο θα πάνε οι πολίτες ενώ αυτοί και οι κύκλοι τους είναι προστατευμένοι από κάθε κίνδυνο πίσω στα σπίτια τους.

Όσο για το αν οι αναρχικές κοινωνίες έχουν μικρότερη αντίσταση από τα κράτη, σε αυτό έχει απαντήσει ήδη η Ιστορία. Ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε σε 10 χρόνια να καταλάβει μια ολόκληρη αυτοκρατορία, απλώς γιατί κατάφερε να νικήσει την αντίπαλο βασιλιά σε 5 μάχες και να αναλάβει την ήδη στημένη αυτοκρατορία. Ο Ιούλιος Καίσαρας αντίθετα έκανε 20 χρόνια για να κατακτήσει μοναχά την Γαλατία, παρόλο που διέθετε μεγαλύτερο και καλύτερο στρατό από τον Αλέξανδρο, και ήταν το ίδιο ικανός στρατηγός με αυτόν αν όχι καλύτερος. Αυτό συνέβη απλά και μόνο διότι η Γαλατία δεν είχε κεντρική εξουσία, αλλά ήταν οργανωμένη σε μικρές κοινωνίες που συχνά πολεμούσαν μεταξύ τους, (φαντάσου να μην πολεμούσαν κιόλας) αλλά πάντα ενώνονταν απέναντι στον κοινό εχθρό. Δεν θα μιλήσω καν για τις αποτυχίες των Ρωμαίων στην Γερμανία. Αντίθετα όλες οι χώρες που ήταν ήδη οργανωμένες σε κράτη όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος, το βασίλειο τον Σελευκιδών έπεσαν στα χέρια των Ρωμαίων σε πολύ λίγο χρόνο.

Ξεχασμένε, Θεωρείς δεδομένα ήδη κάποια πράγματα, ενώ δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, με την εξωτερικη απειλή που μπορεί να δεχτεί μια αναρχική κοινωνία. Προφανώς και θα πρέπει να υπάρχει στρατός όπως έγραψες για να μπορεί να αντικρούσει μια ενδεχόμενη εισβολή. Στον στρατό θα πρέπει να υπάρχουν αξιώματα και ηγετικές θέσεις ανάλογα με τις ικανότητες του καθένα. Κάποιος ή κάποιοι λίγοι θα πρέπει να δίνουν οδηγίες στους στρατιώτες για το πώς και πού θα δρουν. Δεν θα πηγαίνουν όλοι ντουγρου κι όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό όπως και να το δεις είναι μια μορφή εξουσίας που αργά ή γρήγορα οδηγεί σε άλλες καταστάσεις. Εκτός από τον στρατό, θα πρέπει να υπάρχουν υπηρεσίες που θα δρουν μυστικά για να μαθαίνουν και να διαχειρίζονται πληροφορίες για τις ενέργεις τους εχθρικου στρατου. Αυτό θα απαιτήσει και τη δημιουργία κάποιας μορφής αστυνόμευσης. Όλα αυτά θέλουν συντονισμό και συνεχή έλεγχο. Αυτό τον ρόλο κάποιοι πρέπει να τον αναλάβουν.

Μην συγχέεις την στρατιωτική οργάνωση, με τον εθελοντισμό στον οποίο αναφέρομαι. Ο εθελοντισμός αναφέρεται στην στιγμή που ο πολίτης αποφασίζει να καταταγεί για να υπερασπιστεί την κοινωνία του σε περίοδο πολέμου. Φυσικά και θα υπάρχουν αξιώματα στο στρατό και διαταγές, αλλά όταν κάποιος επιλέγει να καταταγεί χωρίς να είναι υπό την απειλή του θανάτου αν δεν το κάνει, τότε εθελοντικά θα αποδεχθεί και όλες αυτές τις δομές οργάνωσης όπως λες. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως εκτός στρατού πρέπει να υπάρχει βίαιη αστυνόμευση, καθώς αυτό δεν βγάζει νόημα. Σε περίπτωση πολέμου όλοι θα θελαν να καταταγούν για να υπερασπίσουν τις οικογένειές τους (όσοι δεν το κάναν θα εξοστρακιζόταν από την κοινωνία ως δειλοί, προδότες κτλ και η ιστορία έχει δείξει πόσο ισχυρό κίνητρο δίνει αυτό στους νέους) οπότε δεν θα υπήρχε θέμα αστυνόμευσης καθώς η αστυνόμευση χρειάζεται όταν στέλνεις κάποιον να πολεμήσει χωρίς να το θες. Είναι σαν να λες πως στο 40 η εθνική αντίσταση χρειαζόταν αστυνομία για να φέρνει τους Έλληνες στα βουνά με την βία, πράγμα άτοπο καθώς οι νέοι φεύγαν μόνοι τους για να πολεμήσουν τον Γερμανό.

Επίσης αναφέρεσαι σε οργανισμούς DRO, οι οποίοι όπως λες θα είναι ιδιωτικοί. Θα πρέπει να είναι προφανές ότι δεν μπορείς να αναθέτεις σε εταιρίες-επιχειρήσεις που σκοπό έχουν το κέρδος να λύνουν υποθέσεις φόνων, κλοπών κι άλλων ποινικών αδικημάτων.

Ξέρω τι σκέφτεσαι, πως αυτές οι εταιρίες θα αθωόνανε όσους τις πληρώνανε κτλ, αλλά αν το καλοσκεφτείς αυτό το πράγμα δεν στέκει. Επειδή οι εταιρίες αυτές έχουν σαν κίνητρο το κέρδος, θέλουν να είναι αποτελεσματικές, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να κάνουν την δουλειά τους σωστά, ώστε όλοι να θέλουν να γίνουν πελάτες τους. Αν μία τέτοια εταιρία τα έπαιρνε από φονιάδες ας πούμε και μαθευόταν αυτό, τότε κανείς δεν θα την επέλεγε στο μέλλον με αποτέλεσμα να φαλιρίσει. Έτσι η πιθανότητα να χάσει εκατομμύρια πελάτες για να πάρει ένα μικρό bribe από έναν φονιά δεν βγάζει νόημα. Είναι σαν να λες πως θα σε σκαμάρει η Microsoft και θα σου κλέψει τα λεφτά χωρίς να σου στείλει τα Windows. Επίσης θα υπήρχαν πολλές τέτοιες εταιρίες, με αποτέλεσμα η μία να ελέγχει την άλλη, καθώς αν μία κατάφερνε να αποδείξει πως η άλλη δωροδοκείται αυτομάτως θα έπαιρνε τεράστιο μερίδιο στην αγορά.

Αν σκεφτείς τώρα το κρατικό σύστημα, η αστυνομία δεν έχει άμεσο κέρδος απ'το να πιάνει τους φονιάδες, με την έννοια ότι δεν πρόκειται να χάσει πελατεία αν δεν είναι αποτελεσματική αφού πληρώνεται από τους φόρους. Έτσι η αποτελεσματικότητά της βασίζεται μοναχά στο ήθος και τη συνείδηση των αστυνομικών και τίποτα άλλο. Γι αυτό και βλέπουμε συχνά φαινόμενα διεφθαρμένων αστυνομικών κτλ, αφού ακόμη και αν όλη η δίωξη πχ είναι διεφθαρμένη και τα παίρνει απ' τους εμπόρους για να κάνει τα στραβά μάτια και αυτό αποκαλυφθεί η αστυνομία θα συνεχίσει να υπάρχει. Ίσως μπουν φυλακή μερικά κεφάλια, αλλά ούτε οικογένειες θα μείνουν στο δρόμο, ούτε όλη η αστυνομία σαν σύνολο θα απολυθεί, όπως θα συναίβενε πχ αν μια DRO έκανε το ίδο πράγμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gaspar]

Και οι εταιρίες σαν κράτη συμπεριφέρονται και έχουν σχέσεις εξουσίας κανόνες και τιμωρία. απλα η εταιρίες έχουν ως στόχο το κέρδος ενω τα κράτη την καλύτερη διαβίωση συνολικά της κοινωνίας.

σχετικά με την αναρχία
έστω οτι οι άνθρωποι ξεπερνούν την έμφυτη τάση που έχουν για επέκταση για ανάπτυξη για οργάνωση και ανταγωνισμό για θέσεις εξουσίας.
έστω οτι δεν δημιουργούνται τοπικά κράτη σε επίπεδο πόλεων η χωριών..και το κάθε άτομο είναι αυτόνομο

μια τέτοια κατάσταση δεν θα μπορούσε να έχει τίποτα απο όσα προσφέρει η οργανωμένη κοινωνία και το κράτος.
πχ σύστημα παιδείας, υγείας, δικαιοσύνης, δεν θα μπορούσε να υπάρξει γιατί αυτα βασίζονται στους φόρους και σε σχέσεις εξουσίας
ούτε και δομές όπως ηλεκτροδότηση, υδροδότηση και κατασκευή δρόμων
ακόμα και άν ένα κράτος τα έκανε όλα αυτα ιδιωτικά, μαζί με αστυνομία υγεία παιδεία κτλ.. πάλι θα έπρεπε να υπάρχει μια ανώτερη αρχη που θα εκπροσωπούσε το κράτος και θα πλήρωνε αυτες τις εταιρίες ανάλογα με το έργο τους. δλδ δεν θα υπήρχε αναρχία αλλα απόλυτος καπιταλισμός.

όλα τα παραπάνω αγαθά απλά δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε μεγάλη οργάνωση σε επίπεδο κράτους. Είναι μια κατάκτηση της ανθρωπότητας.
το να πιστεύουμε οτι κράτος είναι δυνατόν να μήν υπάρχει σε μια κοινωνία είναι ουτοπικό και γελοίο.

οι πίθηκοι είχαν το κυρίαρχο αρσενικό
η φυλή είχε τον αρχηγό της
το βασίλειο τον βασιλεία του
η Ρώμη την σύγκλητο
η σοβιετική ένωση τον γενικό γραμματέα
κτλ κτλ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 278211]

Η αναρχία είτε θα εφαρμόζεται παντού, είτε πουθενά.
Αν επικεντρωθούμε στον αναρχοκαπιταλισμό, βλέπουμε ότι κυριολεκτικά πρόκειται για μια ζούγκλα, αφού θα υπάρχει μηδενική αλληλεγγύη. Δε θα υπάρχει κανένας που θα μεριμνά για την υγεία, για τους φτωχούς, για την παιδεία. Ποιος θα ελέγξει αν όλες οι φαρμακευτικές έχουν συμφωνήσει να μην προωθούν ένα φάρμακο, ακόμα κι αν είναι αποτελεσματικό και φθηνό, για να μπορέσουν να μοσχοπουλήσουν ένα άλλο ή ακόμα και να αυξάνουν τις τιμές κατά βούληση; (και τώρα γίνονται αυτά) Η μαφία θα μπορούσε να ελεγχθεί ή θα οργίαζε (και πάλι); Ποιος θα μπορούσε να περιορίσει τη βία; Εάν αυτό το αναλάμβανε μια ιδιωτική επιχείριση, για ποιο λόγο να ήταν "ηθική", τι θα την εμπόδιζε να είναι διεφθαρμένη; Ο στόχος εδώ είναι ένας, το κέρδος με κάθε κόστος. Πολλά τα προβλήματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[timonierhs]

Μην συγχέεις την στρατιωτική οργάνωση, με τον εθελοντισμό στον οποίο αναφέρομαι. Ο εθελοντισμός αναφέρεται στην στιγμή που ο πολίτης αποφασίζει να καταταγεί για να υπερασπιστεί την κοινωνία του σε περίοδο πολέμου. Φυσικά και θα υπάρχουν αξιώματα στο στρατό και διαταγές, αλλά όταν κάποιος επιλέγει να καταταγεί χωρίς να είναι υπό την απειλή του θανάτου αν δεν το κάνει, τότε εθελοντικά θα αποδεχθεί και όλες αυτές τις δομές οργάνωσης όπως λες. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως εκτός στρατού πρέπει να υπάρχει βίαιη αστυνόμευση, καθώς αυτό δεν βγάζει νόημα. Σε περίπτωση πολέμου όλοι θα θελαν να καταταγούν για να υπερασπίσουν τις οικογένειές τους (όσοι δεν το κάναν θα εξοστρακιζόταν από την κοινωνία ως δειλοί, προδότες κτλ και η ιστορία έχει δείξει πόσο ισχυρό κίνητρο δίνει αυτό στους νέους) οπότε δεν θα υπήρχε θέμα αστυνόμευσης καθώς η αστυνόμευση χρειάζεται όταν στέλνεις κάποιον να πολεμήσει χωρίς να το θες. Είναι σαν να λες πως στο 40 η εθνική αντίσταση χρειαζόταν αστυνομία για να φέρνει τους Έλληνες στα βουνά με την βία, πράγμα άτοπο καθώς οι νέοι φεύγαν μόνοι τους για να πολεμήσουν τον Γερμανό.

Δεν μπορείς να αποκλείσεις όμως και περιπτώσεις προδοσίας από δοσίλογους κτλ. Ακόμα και σε αναρχικές κοινωνίες μπορεί να υπάρχουν άτομα που θα συνεργαστούν με τον εχθρό και θα υπονομεύσουν την ακεραιότητα και την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου. Επίσης, διάφοροι πράκτορες από το αντίπαλο στρατόπεδο μπορεί να έχουν μπει στην κοινωνία σου και να προετοιμάζουν το έδαφος. Εκτός από τον στρατό αναγκαστικά θα δημιουργηθούν πολλές (εθελοντικές υποτίθεται) υπηρεσίες μυστικές και μη που θα ελέγχουν τέτοιες περιπτώσεις για την ασφάλεια των πολιτών. Όλα αυτά θέλουν ενα μηχανισμό συντονισμού κι ελέγχου και κάποιος ή κάποιοι θα αναλάβουν να το κάνουν. Όπως και στον στρατό κι εδώ θα υπάρχουν δομές οργάνωσης κι ιεραρχίας. Όσοι κατέχουν αυτές τις θέσεις αλλά κι άλλες όπως σε ΜΜΕ θα έχουν και τη δυνατότητα άσκησης της εξουσίας κι ελέγχου. Η εξουσία παντού σε οποιοδήποτε σύστημα και καθεστώς διαφθείρει και δύσκολα την παραχωρείς. Ακόμα κι αν τελειώσει ο υποτιθέμενος πόλεμος με νικήτρια την αναρχική κοινωνία, θα προωθείται η ιδέα και το αίσθημα φόβου της εξωτερικής απειλής κι όλοι θα πρέπει να βρίσκονται σε επιφυλακή με τον στρατό και τις διάφορες υπηρεσίες ασφαλειας να κατέχουν τον ρόλο του προστάτη.

Ξέρω τι σκέφτεσαι, πως αυτές οι εταιρίες θα αθωόνανε όσους τις πληρώνανε κτλ, αλλά αν το καλοσκεφτείς αυτό το πράγμα δεν στέκει. Επειδή οι εταιρίες αυτές έχουν σαν κίνητρο το κέρδος, θέλουν να είναι αποτελεσματικές, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να κάνουν την δουλειά τους σωστά, ώστε όλοι να θέλουν να γίνουν πελάτες τους. Αν μία τέτοια εταιρία τα έπαιρνε από φονιάδες ας πούμε και μαθευόταν αυτό, τότε κανείς δεν θα την επέλεγε στο μέλλον με αποτέλεσμα να φαλιρίσει. Έτσι η πιθανότητα να χάσει εκατομμύρια πελάτες για να πάρει ένα μικρό bribe από έναν φονιά δεν βγάζει νόημα. Είναι σαν να λες πως θα σε σκαμάρει η Microsoft και θα σου κλέψει τα λεφτά χωρίς να σου στείλει τα Windows. Επίσης θα υπήρχαν πολλές τέτοιες εταιρίες, με αποτέλεσμα η μία να ελέγχει την άλλη, καθώς αν μία κατάφερνε να αποδείξει πως η άλλη δωροδοκείται αυτομάτως θα έπαιρνε τεράστιο μερίδιο στην αγορά.

Αν σκεφτείς τώρα το κρατικό σύστημα, η αστυνομία δεν έχει άμεσο κέρδος απ'το να πιάνει τους φονιάδες, με την έννοια ότι δεν πρόκειται να χάσει πελατεία αν δεν είναι αποτελεσματική αφού πληρώνεται από τους φόρους. Έτσι η αποτελεσματικότητά της βασίζεται μοναχά στο ήθος και τη συνείδηση των αστυνομικών και τίποτα άλλο. Γι αυτό και βλέπουμε συχνά φαινόμενα διεφθαρμένων αστυνομικών κτλ, αφού ακόμη και αν όλη η δίωξη πχ είναι διεφθαρμένη και τα παίρνει απ' τους εμπόρους για να κάνει τα στραβά μάτια και αυτό αποκαλυφθεί η αστυνομία θα συνεχίσει να υπάρχει. Ίσως μπουν φυλακή μερικά κεφάλια, αλλά ούτε οικογένειες θα μείνουν στο δρόμο, ούτε όλη η αστυνομία σαν σύνολο θα απολυθεί, όπως θα συναίβενε πχ αν μια DRO έκανε το ίδο πράγμα.

Το πρόβλημα με αυτές τις εταιρίες όπως είπες στέκεται στο ότι θα είναι ιδιωτικές. Αυτές θα θέλουν να έχουν εισόδημα και φυσικά κέρδος, αλλιώς δεν έχει νόημα να δημιουργηθούν. Από ποιον θα χρηματοδοτούνται ; Από που θα εξασφαλίσουν το εισόδημά τους ; Από τους πελάτες τους ; Π.χ σε περίπτωση φόνου Ο Α είναι ο ύποπτος για το φόνο του Β. Και ο Α και η οικογένεια του Β δεν έχουν καμιά απολύτως οικονομική δυνατότητα να πάνε την υπόθεση σε κάποια DRO. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση ; Επίσης αν κάποιος από άλλη (π.χ κρατική) κοινωνία μπει λαθραία σε μια αναρχική κοινωνια και διαπράξει φόνο κλοπή κι οτιδήποτε άλλο του κατέβει στο κεφάλι. Θα έρθει κάποιος να τον συλλάβει ; Τι συνέπειες θα έχει ; Εξοστρακισμό ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Φυσικά και σου βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο. Σε μια δημοκρατία οι κανόνες εφαρμόζονται μέσω της βίας. Αν αρνηθείς να υπακούσεις σε έναν κανόνα που έχει θεσπίσει η πλειοψηφία, θα δεχτείς την βία της αστυνομίας και τον εγκλεισμό. Αν αρνηθείς να πληρώσει φορολογία για παράδειγμα δεν έρχεται το κράτος να σου πει, αφού δεν πλήρωσες δεν έχεις το δικαίωμα στην δημόσια παιδεία και υγεία, έρχεται και σε δικάζει. Αν ανοίξεις ένα μαγαζί σε ένα οικόπεδό σου και δεν πάρεις κρατική άδεια, θα βγει απόφαση να το κλείσεις ή να πληρώσεις πρόστιμο το οποίο αν αρνηθείς πάλι θα σου ασκηθεί βία. Η δημοκρατία καμία σχέση δεν έχει με εθελοντισμό και ελευθερία.

Ο καθένας είναι ελεύθερος να ψηφίσει αυτόν με τον οποίο συμφωνεί περισσότερο πάνω στους νόμους και τον τρόπο που λειτουργεί το κράτος.

Αν δεν συμφωνείς με κανέναν είσαι ελεύθερος να κατεβείς ο ίδιος στην πολιτική και να διεκδικήσεις την ψήφο των άλλων. Αν βέβαια δεν σε στηρίξει κανείς μάλλον αποτελείς μειοψηφία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Δεν μπορείς να αποκλείσεις όμως και περιπτώσεις προδοσίας από δοσίλογους κτλ. Ακόμα και σε αναρχικές κοινωνίες μπορεί να υπάρχουν άτομα που θα συνεργαστούν με τον εχθρό και θα υπονομεύσουν την ακεραιότητα και την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου. Επίσης, διάφοροι πράκτορες από το αντίπαλο στρατόπεδο μπορεί να έχουν μπει στην κοινωνία σου και να προετοιμάζουν το έδαφος. Εκτός από τον στρατό αναγκαστικά θα δημιουργηθούν πολλές (εθελοντικές υποτίθεται) υπηρεσίες μυστικές και μη που θα ελέγχουν τέτοιες περιπτώσεις για την ασφάλεια των πολιτών. Όλα αυτά θέλουν ενα μηχανισμό συντονισμού κι ελέγχου και κάποιος ή κάποιοι θα αναλάβουν να το κάνουν. Όπως και στον στρατό κι εδώ θα υπάρχουν δομές οργάνωσης κι ιεραρχίας. Όσοι κατέχουν αυτές τις θέσεις αλλά κι άλλες όπως σε ΜΜΕ θα έχουν και τη δυνατότητα άσκησης της εξουσίας κι ελέγχου. Η εξουσία παντού σε οποιοδήποτε σύστημα και καθεστώς διαφθείρει και δύσκολα την παραχωρείς. Ακόμα κι αν τελειώσει ο υποτιθέμενος πόλεμος με νικήτρια την αναρχική κοινωνία, θα προωθείται η ιδέα και το αίσθημα φόβου της εξωτερικής απειλής κι όλοι θα πρέπει να βρίσκονται σε επιφυλακή με τον στρατό και τις διάφορες υπηρεσίες ασφαλειας να κατέχουν τον ρόλο του προστάτη.

Συμφωνώ πως δεν μπορείς να αποκλίσεις περιπτώσεις προδοσίας, αλλά δεν ξέρω τι σχέση έχει αυτό, αφού τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς να τις αποκλίσεις και στην περίπτωση του κράτους. Θα έλεγα μάλιστα πως η προδοσία έχει πολύ χειρότερες επιπτώσεις σε μία κρατική κοινωνία απότι σε μία αναρχική καθώς οι κρατικές κοινωνίες βασίζονται στον κεντρικό σχεδιασμό για αρκετά νευραλγικούς τομείς. Φαντάσου πχ να είναι προδότης ο υπουργός οικονομικών σου, ή ο υπουργός άμυνας ή κάποιος υφυπουργός (οι ομοιότητες με πραγματικά πρόσωπα είναι τελείως συμπτωματικές ).

Συμφωνώ επίσης πως η εξουσία διαφθείρει και οι άνθρωποι δεν αφήνουν εύκολα τις καρέκλες, αλλά αυτό είναι επιχείρημα κατά του κράτους και όχι κατά της αναρχίας, καθώς εκεί δεν υπάρχουν καρέκλες. Ακόμη και ένας στρατηγός ενός υποτιθέμενου αναρχικού αμυντικού στρατού, δεν διαθέτει καμία εξουσία εκτός του στρατεύματος του, καθώς η στράτευση όπως είπα είναι εθελοντική. Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το στράτευμα του για να γίνει ένας νέος Καίσαρας, διότι το στράτευμα του δεν συντηρείται από τη φορολογία, αλλά συντηρείται εθελοντικά από την κοινωνία με σκοπό την εγχώρια άμυνα. Οπότε αν προσπαθήσει να κάνει κάποια τέτοια κίνηση ο λαός απλά σταματά να πληρώνει για το στρατό, χώρια που για να συμφωνήσουν οι πολίτες αρχικά στην στήριξη ενός τέτοιου στρατού θα πρέπει οι ιδιοκτήτες του να έχουν 1500 δικλείδες ασφαλείας για τέτοια ενδεχόμενα.

Το πρόβλημα με αυτές τις εταιρίες όπως είπες στέκεται στο ότι θα είναι ιδιωτικές. Αυτές θα θέλουν να έχουν εισόδημα και φυσικά κέρδος, αλλιώς δεν έχει νόημα να δημιουργηθούν. Από ποιον θα χρηματοδοτούνται ; Από που θα εξασφαλίσουν το εισόδημά τους ; Από τους πελάτες τους ; Π.χ σε περίπτωση φόνου Ο Α είναι ο ύποπτος για το φόνο του Β. Και ο Α και η οικογένεια του Β δεν έχουν καμιά απολύτως οικονομική δυνατότητα να πάνε την υπόθεση σε κάποια DRO. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση ;

Όπως είπα αυτές οι εταιρίες θα εξασφαλίζουν τα χρήματά τους από τους πελάτες τους, δηλαδή πρακτικά κάθε μέλος μιας κοινωνίας που θέλει να κάνει κάποια συμφωνία. Αν κάποια οικογένεια είναι τόσο φτωχή που δεν μπορεί να πληρώσει καν για την έρευνα του φόνου του γιού τους για παράδειγμα, τότε ή τα χρήματα αυτά θα τα δώσουν συγγενείς ή φίλοι, ή η εταιρία θα αναλάβει την υπόθεση pro bono. Οι δικηγορικές εταιρίες το κάνουν συνεχώς αυτό για καλό pr, δεν βλέπω γιατί να μην γίνει έτσι στην περίπτωση αυτή.

Επίσης αν κάποιος από άλλη (π.χ κρατική) κοινωνία μπει λαθραία σε μια αναρχική κοινωνια και διαπράξει φόνο κλοπή κι οτιδήποτε άλλο του κατέβει στο κεφάλι. Θα έρθει κάποιος να τον συλλάβει ; Τι συνέπειες θα έχει ; Εξοστρακισμό ;

Ναι πάλι με εξοστρακισμό και αναφορά του φόνου στις κρατικές αρχές της κοινωνίας όπου είναι μέλος. Τώρα αν αυτές οι αρχές δεν τον τιμωρήσουν, σύντομα φαντάζομαι θα πάψουν να είναι αρχές στις κοινωνίες τους. Εδώ βέβαια θέλω να σταθώ σε ένα άλλο σημείο, από το οποίο πιστεύω πως πηγάζει η ερώτησή σου. Οι αναρχικές κοινωνίες βασίζονται στο NAP που καταδικάζει την επιθετική βία, όχι την βία γενικώς. Με άλλα λόγια, αν κάποιος αρχίσει να σκοτώνει σε μια αναρχική κοινωνία, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι κάποιος θα τον σκοτώσει εν ώρα αυτοάμυνας. Αν μπει κάποιος δηλαδή στο σπίτι σου κρατώντας μαχαίρι, θα τον πυροβολήσεις, δεν θα του πεις σε παρακαλώ βρες έξω παραβιάζεις το ΝΑP. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο εισβολέας είναι αυτός που ξεκίνησε τη βία και όχι αυτός που τον πυροβόλησε.

Ο καθένας είναι ελεύθερος να ψηφίσει αυτόν με τον οποίο συμφωνεί περισσότερο πάνω στους νόμους και τον τρόπο που λειτουργεί το κράτος.

Αν δεν συμφωνείς με κανέναν είσαι ελεύθερος να κατεβείς ο ίδιος στην πολιτική και να διεκδικήσεις την ψήφο των άλλων. Αν βέβαια δεν σε στηρίξει κανείς μάλλον αποτελείς μειοψηφία.

Στέκεσαι στο δάσος και χάνεις το δέντρο. Αν αύριο ο ΣΥΡΙΖΑ βγει και πει πως πρέπει να του δώσω το 80% της περιουσίας μου (το έχει πει ήδη βασικά) τότε εγώ δεν έχω την επιλογή να αρνηθώ. Ούτε όμως ψήφισα τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τον ψήφισε καν η πλειοψηφία. Αν πω όχι θα έρθει η αστυνομία να με μαντρώσει ή να με σκοτώσει αν αντισταθώ στην σύλληψη. Πως εγώ ας πούμε είμαι ελεύθερος σε αυτήν την κοινωνία δεν το έχω καταλάβει ακόμη, και μάλλον ούτε το έχεις καταλάβει κι εσύ για να επιμένεις σε αυτό το επιχείρημα.

Και οι εταιρίες σαν κράτη συμπεριφέρονται και έχουν σχέσεις εξουσίας κανόνες και τιμωρία. απλα η εταιρίες έχουν ως στόχο το κέρδος ενω τα κράτη την καλύτερη διαβίωση συνολικά της κοινωνίας.

Με την ειδοποιό διαφορά ότι οι εταιρίες μου προσφέρουν τα προϊόντα τους και αν θέλω τα αγοράζω. Η συμμετοχή στο κράτος είναι υποχρεωτική.

μια τέτοια κατάσταση δεν θα μπορούσε να έχει τίποτα απο όσα προσφέρει η οργανωμένη κοινωνία και το κράτος.
πχ σύστημα παιδείας, υγείας, δικαιοσύνης, δεν θα μπορούσε να υπάρξει γιατί αυτα βασίζονται στους φόρους και σε σχέσεις εξουσίας
ούτε και δομές όπως ηλεκτροδότηση, υδροδότηση και κατασκευή δρόμων
ακόμα και άν ένα κράτος τα έκανε όλα αυτα ιδιωτικά, μαζί με αστυνομία υγεία παιδεία κτλ.. πάλι θα έπρεπε να υπάρχει μια ανώτερη αρχη που θα εκπροσωπούσε το κράτος και θα πλήρωνε αυτες τις εταιρίες ανάλογα με το έργο τους. δλδ δεν θα υπήρχε αναρχία αλλα απόλυτος καπιταλισμός.

όλα τα παραπάνω αγαθά απλά δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε μεγάλη οργάνωση σε επίπεδο κράτους. Είναι μια κατάκτηση της ανθρωπότητας.
το να πιστεύουμε οτι κράτος είναι δυνατόν να μήν υπάρχει σε μια κοινωνία είναι ουτοπικό και γελοίο.

Δηλαδή μου λες ότι σε μια αναρχική κοινωνία θα υπάρχουν παιδιά και γονείς που θα θέλουν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα αλλά δεν θα υπάρχει κανένας να τα μορφώσει? Ή θα υπάρχουν ασθενείς που θα θέλουν να γίνουν καλά και δεν θα υπάρχουν γιατροί? Όπου υπάρχει ζήτηση υπάρχει και ευκαιρία για κέρδος, το οποίο θα δώσει κίνητρο σε άτομα για να καλύψουν την ζήτηση αυτή.

Τι ακριβώς εμποδίζει κάποιον ας πούμε να φτιάξει ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού και πουλά την ενέργεια στους κατοίκους μια κοινωνίας, ή το νερό, ή τους δρόμους κτλ? Και ας μην ξεχνάμε πως αυτά δεν είναι δωρεάν στις κρατικές κοινωνίες. Τα πληρώνουμε μέσω της φορολογίας και τα πληρώνουμε και πολλές φορές πάνω από την πραγματική τους αξία, διότι το κράτος αποτελεί μονοπώλιο και οι πελάτες του δεν επιτρέπεται να πάνε αλλού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Στέκεσαι στο δάσος και χάνεις το δέντρο. Αν αύριο ο ΣΥΡΙΖΑ βγει και πει πως πρέπει να του δώσω το 80% της περιουσίας μου (το έχει πει ήδη βασικά) τότε εγώ δεν έχω την επιλογή να αρνηθώ. Ούτε όμως ψήφισα τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τον ψήφισε καν η πλειοψηφία. Αν πω όχι θα έρθει η αστυνομία να με μαντρώσει ή να με σκοτώσει αν αντισταθώ στην σύλληψη. Πως εγώ ας πούμε είμαι ελεύθερος σε αυτήν την κοινωνία δεν το έχω καταλάβει ακόμη, και μάλλον ούτε το έχεις καταλάβει κι εσύ για να επιμένεις σε αυτό το επιχείρημα.

Τον ΣΥΡΙΖΑ τον ψήφισε η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς.

Όπως καταλαβαίνω το πρόβλημά σου είναι η ίδια η δημοκρατία και ο τρόπος με τον οποίο επιβάλλονται οι αποφάσεις της πλειοψηφίας στο σύνολο, όχι η σημερινή της μορφή αν ναι δε μπορώ να κάνω κάτι για αυτό δεν είναι θέμα επιχειρήματος σου απάντησα πάνω σε αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.