Ανθρωποφοβία και αγοραφοβία

[Εριφύλη]

Καλησπέρα! Θα ήθελα να μοιραστώ το πρόβλημα μου μαζί σας. Πριν 4 εβδομάδες κόλλησα κορονοϊό, τον πέρασα πολύ ελαφρά σχετικά και έκατσα και πέντε μέρες καραντίνα. Από τότε που βγήκα όμως έχει αλλάξει όλη μου η προσωπικότητα. Ήμουν σχετικά πολύ κοινωνική και μου άρεσε να βγαίνω έξω, πλέον δεν μπορώ να περάσω το κατώφλι της εξώπορτας χωρίς την μαμά μου, ούτε τις φίλες μου δεν θέλω. Νομίζω ότι θα βγω έξω και θα πεθάνω, όσο γελοίο και να ακούγεται, έχω πείσει τον εαυτό μου ότι θα πάθω κάτι πολύ κακό... Την Δευτέρα που θα μας έρθει έχουμε κλείσει εισιτήρια με κάποιες φίλες μου να δούμε μια θεατρική παράσταση και στο καπάκι μία συναυλία σε θέατρο πάλι. Θέλω να πάω, δεν θέλω να το χάσω γιατί θα είναι η αγαπημένη μου ηθοποιός, αλλά δεν μπορώ, φοβάμαι μη πάθω κάτι και το κυριότερο φοβάμαι μη κολλήσω γρίπη ή πάλι κορονοϊό καθώς στην συναυλία κανένας δεν θα φοράει μάσκα... Τι να κάνω; Δεν με αναγνωρίζω, φοβάμαι τα πάντα πλέον, έχω να πάω στην σχολή έναν μήνα, έχασα και δύο μαθήματα εξεταστικής από το άγχος μου... Το συζήτησα με τον ψυχολόγο μου αλλά δεν με βοήθησε πουθενά, θέλω να μου απαντήσουν άτομα που έχουν βιώσει κάτι τέτοιο και πως το αντιμετώπισαν! Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

 

[Azur]

θέλω να μου απαντήσουν άτομα που έχουν βιώσει κάτι τέτοιο και πως το αντιμετώπισαν!

Γεια σου, Εριφύλη

Δεν είμαι αρρωστοφοβικός προσωπικά, αλλά κοινωνιοφοβικός.

Το ποστ σου μου θύμισε την ΙΨΔ που έχω

Ελπίζω να είσαι καλύτερα σήμερα.

 

[Υδροχόος]

Καλησπέρα! Θα ήθελα να μοιραστώ το πρόβλημα μου μαζί σας. Πριν 4 εβδομάδες κόλλησα κορονοϊό, τον πέρασα πολύ ελαφρά σχετικά και έκατσα και πέντε μέρες καραντίνα. Από τότε που βγήκα όμως έχει αλλάξει όλη μου η προσωπικότητα. Ήμουν σχετικά πολύ κοινωνική και μου άρεσε να βγαίνω έξω, πλέον δεν μπορώ να περάσω το κατώφλι της εξώπορτας χωρίς την μαμά μου, ούτε τις φίλες μου δεν θέλω. Νομίζω ότι θα βγω έξω και θα πεθάνω, όσο γελοίο και να ακούγεται, έχω πείσει τον εαυτό μου ότι θα πάθω κάτι πολύ κακό... Την Δευτέρα που θα μας έρθει έχουμε κλείσει εισιτήρια με κάποιες φίλες μου να δούμε μια θεατρική παράσταση και στο καπάκι μία συναυλία σε θέατρο πάλι. Θέλω να πάω, δεν θέλω να το χάσω γιατί θα είναι η αγαπημένη μου ηθοποιός, αλλά δεν μπορώ, φοβάμαι μη πάθω κάτι και το κυριότερο φοβάμαι μη κολλήσω γρίπη ή πάλι κορονοϊό καθώς στην συναυλία κανένας δεν θα φοράει μάσκα... Τι να κάνω; Δεν με αναγνωρίζω, φοβάμαι τα πάντα πλέον, έχω να πάω στην σχολή έναν μήνα, έχασα και δύο μαθήματα εξεταστικής από το άγχος μου... Το συζήτησα με τον ψυχολόγο μου αλλά δεν με βοήθησε πουθενά, θέλω να μου απαντήσουν άτομα που έχουν βιώσει κάτι τέτοιο και πως το αντιμετώπισαν! Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Μου κάνει εντύπωση που όλο αυτό που περνάς/περιγράφεις, η ψυχολόγος σου το πέρασε "στο έτσι". Τί εννοείς δε σε βοήθησε ; Τί σου είπε ; Σε άκουγε μόνο και δεν είπε τίποτα ; Μήπως σου είπε να δείτε πώς θα πάει/συνεχίσει και βλέπετε ;

Γεια σου, Εριφύλη

Δεν είμαι αρρωστοφοβικός προσωπικά, αλλά κοινωνιοφοβικός.

Το ποστ σου μου θύμισε την ΙΨΔ που έχω

Ελπίζω να είσαι καλύτερα σήμερα.

Βρε, θα σε σκοτώσω !!!

Το ποστ της είναι από το '22 !! Τώρα το είδα !!

Δεν έχω πιει καφέ ακόμα...

@Εριφύλη, συγγνώμη !! Γράψε λάθος από μένα...

 

[Λένω]

Γεια σου, Εριφύλη

Δεν είμαι αρρωστοφοβικός προσωπικά, αλλά κοινωνιοφοβικός.

Το ποστ σου μου θύμισε την ΙΨΔ που έχω

Ελπίζω να είσαι καλύτερα σήμερα.

Μου κάνει εντύπωση που όλο αυτό που περνάς/περιγράφεις, η ψυχολόγος σου το πέρασε "στο έτσι". Τί εννοείς δε σε βοήθησε ; Τί σου είπε ; Σε άκουγε μόνο και δεν είπε τίποτα ; Μήπως σου είπε να δείτε πώς θα πάει/συνεχίσει και βλέπετε ;

Βρε, θα σε σκοτώσω !!!

Το ποστ της είναι από το '22 !! Τώρα το είδα !!

Δεν έχω πιει καφέ ακόμα...

@Εριφύλη, συγγνώμη !! Γράψε λάθος από μένα...

Ισχύουν και ετεροχρονισμένα.
Μην αγχώνεστε.

Ας τα δει και κάποιος άλλος άνθρωπος που έχει τους ίδιους προβληματισμούς.

 

[Λένω]

@ilias90 Είσαι ο πλέον κατάλληλος να μας δώσεις τα φώτα σου.
Δικό σου το θέμα.

 

[ilias90]

@ilias90 Είσαι ο πλέον κατάλληλος να μας δώσεις τα φώτα σου.
Δικό σου το θέμα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις καλύτερα να μιλάνε οι ειδικοί. Σύμφωνα με τον Νίκο Μάνου και το «Βασικά στοιχεία κλινικής ψυχιατρικής» υπάρχει η αγοραφοβία, που ορίζεται ως:
«Φόβος να είναι κανείς σε μέρη ή καταστάσεις από όπου η φυγή μπορεί να είναι δύσκολη (ή μπορεί να φέρει το άτομο σε δύσκολη θέση ή αμηχανία) ή στις οποίες μπορεί να μην υπάρχει δυνατότητα βοήθειας σε περίπτωση εμφάνισης πανικού.»
Διακρίνεται, όμως, από την κοινωνική φοβία, όπου μιλάμε για φόβο ταπείνωσης ή αμηχανίας σε κοινωνικές καταστάσεις ή σε καταστάσεις που το άτομο έχει να επιτελέσει κάτι μπροστά σε κόσμο. Ο φόβος δε σε αυτές τις καταστάσεις υφαίνεται γύρω από την αίσθηση του ατόμου ότι είναι εκτεθειμένο στην παρατήρηση, την κριτική ή τον εξονυχιστικό έλεγχο των άλλων, ιδιαίτερα αν αυτοί είναι άγνωστοι και φοβάται ότι θα το κρίνουν ως τρελό ή ηλίθιο.

Και κάτι που έχω γράψει αλλού, θεωρώ, όμως, ότι σχετίζεται άμεσα:

«...Τα άτομα σήμερα, ενθαρρύνονται να αγαπούν τον εαυτό τους όπως είναι, να δίνουν αξία στα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους και να τα αγκαλιάζουν (άσχετα αν αυτά είναι δυσλειτουργικά), να δίνουν σημασία στην αυτοεικόνα τους, αδιαφορώντας για τη γνώμη των άλλων και εν γένει να θεωρούν τον εαυτό τους ξεχωριστό. Έχουμε, δηλαδή, ένα συλλογικό ασυνείδητο που ωθείται στο να αντιμετωπίζει τον κόσμο ναρκισσιστικά.

Σημαντικό ρόλο σε όλη αυτήν την κατάσταση διαδραματίζουν, όπως είναι φυσικό, τα κοινωνικά δίκτυα. Πράγματι, ποτέ στον κόσμο δεν υπήρξε μία τέτοια κατάσταση, όπου όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως της ισχύς που διαθέτουν και των πράξεών τους (θετικών ή αρνητικών), να είναι δυνάμει διασημότητες. Σε παλαιότερες εποχές, μόνο άνθρωποι που είχαν διακριθεί για τα επιτεύγματά τους (π.χ. επιστήμονες, αθλητές κ.α.), πολιτικοί ή δράστες εγκληματικών ενεργειών, ήταν σε θέση να γίνουν γνωστοί στο ευρύ κοινό και αντιμετωπίζονταν ως παραδείγματα προς μίμηση ή προς αποφυγείν, ενώ, μοιραία, πολλά στοιχεία της προσωπικής τους ζωής διέρρεαν στο σύνολο. Σήμερα, κάθε άνθρωπος που διαθέτει έναν λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να γνωστοποιήσει τις πεποιθήσεις του, την προσωπική του ζωή και στοιχεία του χαρακτήρα του σε ένα κοινό που ξεφεύγει από τον στενό (ή ευρύ) κύκλο της προσωπικής του ζωής. Τα στενά όρια της γειτονιάς, της οικογένειας, των φίλων και γνωστών, όπως επίσης των ορίων της κοινότητας στην οποία διαμένει ένα άτομο επεκτείνονται σε εθνικά, έως και παγκόσμια. Αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση έχει φέρει δραματικές αλλαγές στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και ισχυρές αρνητικές επιπτώσεις. Σύμφωνα με σχετική έρευνα, οι τελευταίες ενδέχεται να είναι καθοριστικές αναφορικά με το ευ ζην ενός ανθρώπου, αφού επιφέρουν αρνητικές επιπτώσεις όπως αίσθημα άγχους, κατάθλιψης και μοναχικότητας, όπως επίσης έκπτωση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και των σχέσεων στον πραγματικό κόσμο, μειωμένη παραγωγικότητα, κακές συνήθειες ύπνου και αρνητική επίδραση στην ψυχική υγεία.

Έχουμε, δηλαδή, το παράδοξο μιας συνθήκης όπου, τα όρια της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων γκρεμίζονται, τα άτομα μπορούν να επικοινωνούν στιγμιαία με ανθρώπους με τους οποίους σε μία άλλη εποχή θα ήταν αδύνατο να το κάνουν, κι όμως, παρόλα αυτά, παρατηρείται έκπτωση των κοινωνικών τους δεξιοτήτων και αύξηση του αισθήματος της μοναξιάς. Εδώ μπορούμε να κάνουμε εκ νέου λόγο για τον νέο τύπο ανθρώπου που ονομάσαμε ως «homo antisocialis.» Αυτός ο χαρακτηρισμός σε πρώτη ανάγνωση ενδέχεται να φανεί υπερβολικός. Όμως, αν λάβουμε υπόψη την ετυμολογία της λέξης «κοινωνικός», αυτή αφορά σε έναν άνθρωπο που διαθέτει κοινωνικές δεξιότητες, ενδιαφέρεται για τα τεκταινόμενα της κοινωνίας στην οποία διαβιεί και στην οποία θέλει να συνεισφέρει. Άρα ο άνθρωπος που έχει υποστεί τις ανωτέρω επιπτώσεις του εθισμού στα κοινωνικά δίκτυα γίνεται εκ των πραγμάτων αντικοινωνικός. Αντί, λοιπόν, οι νέοι τρόποι επικοινωνίας να φέρνουν εγγύτερα τους ανθρώπους, τους απομονώνουν, κάνοντάς τους να κλείνονται σε ένα ατομικό κέλυφος, το οποίο ωραιοποιημένα προωθούν προς τα έξω, ώστε να λαμβάνουν την πολυπόθητη επιβεβαίωση.

Όπως συνηθίζεται να λέγεται για την εποχή μας, «έχουμε καταφέρει να ζούμε τόσο κοντά, αλλά να είμαστε τόσο μακριά.» Αν θέλουμε να εξετάσουμε και πάλι την ψυχολογική διάσταση του ζητήματος, δεν θα αποτελούσε υπερβολή να ισχυριστούμε ότι, πέρα από τα ναρκισσιστικά στοιχεία του ψυχισμού του σύγχρονου ανθρώπου, εμφανίζονται και αυτά της κατάθλιψης (άλλωστε η κατάθλιψη αποτελεί μία από τις επιπτώσεις του εθισμού στα κοινωνικά δίκτυα.) Συνήθη συναισθήματα της κατάθλιψης είναι η λύπη, η θλίψη, η απογοήτευση και η απελπισία. Φυσικά, δεν ισχυρίζομαι ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι διαθέτουν τα διαγνωστικά κριτήρια για να θεωρηθούν καταθλιπτικοί ή νάρκισσοι, αλλά ότι η οπτική τους για τον κόσμο έχει αρκετά κοινά με αυτή των νάρκισσων και των καταθλιπτικών. Παρόλα αυτά, δεν αποτελούν τα κοινωνικά δίκτυα και η ατομικιστική θεώρηση της εποχής τις μοναδικές αιτίες. Άλλες αιτίες μπορούν να εντοπιστούν στην απώλεια του αισθήματος του ανήκειν σε μία κοινότητα, την άντληση ευχαρίστησης του ανθρώπου από τον διακριτό του ρόλο μέσα σε αυτή -στις προβιομηχανικές, ολιγομελείς κοινωνίες ο κάθε άνθρωπος ασκούσε ένα επάγγελμα δια βίου και αυτοοριζόταν εν πολλοίς από αυτό-, την αστικοποίηση και την απώλεια της αίσθησης ενός ισχυρού νοήματος που επέφεραν ο ρεαλισμός, ο υλισμός και ο νιχιλισμός. Ασχέτως των πεποιθήσεων που έχει ο καθένας μας, δεν μπορεί παρά να μην αναγνωρίσει ότι το νόημα που αντλεί κάποιος άνθρωπος όταν πιστεύει σε μία υπερβατική οντότητα σαν τον θεό, δεν μπορεί να συγκριθεί με το οποιοδήποτε νόημα μπορεί να βρει στην «απομαγευμένη» συνθήκη της εποχής μας. Γιατί, αν κάποιος πιστεύει ότι υφίσταται ένα ον, το οποίο δεν είναι πεπερασμένο, δεν έχει αρχή και τέλος και του εξασφαλίζει την μεταθανάτια ύπαρξη, θα αντιληφθεί τον κόσμο τελείως διαφορετικά από ό,τι αν θεωρεί πως το μοναδικό πράγμα που υπάρχει είναι ο κόσμος που ζούμε και τα όσα χρόνια ζήσουμε σε αυτόν. »

 

[glayki]

Κοινωνιοφοβικα και αγοραφοβικα άτομα είναι πιο εύκολο να αλληλεπιδρούν διαδικτυακά , όπου ο φόβος της έκθεσης και της απόρριψης εξαντλείται σε κάποιου είδους επικριτικά σχόλια που ενδέχεται να δεχτούν και το είδος της δυσφορίας θα περιοριστεί μετά το κλείσιμο της οποίας εφαρμογής και την επιθυμητή απομόνωση που θα ακολουθήσει σαν πλέγμα απόστασης ασφάλειας.

 

[ilias90]

Κοινωνιοφοβικα και αγοραφοβικα άτομα είναι πιο εύκολο να αλληλεπιδρούν διαδικτυακά , όπου ο φόβος της έκθεσης και της απόρριψης εξαντλείται σε κάποιου είδους επικριτικά σχόλια που ενδέχεται να δεχτούν και το είδος της δυσφορίας θα περιοριστεί μετά το κλείσιμο της οποίας εφαρμογής και την επιθυμητή απομόνωση που θα ακολουθήσει σαν πλέγμα απόστασης ασφάλειας.

Αυτό όμως είναι αμφίδρομο. Η αύξηση τέτοιων φοβιών να συνδέεται με τα κοινωνικά δίκτυα. Προφανώς και όλο και νεότερες γενιές, που ουσιαστικά θα μεγαλώνουν με αυτόν τον τρόπο κοινωνικής αλληλεπίδρασης θα έχουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης τέτοιων φοβιών.

 

[glayki]

Αυτό όμως είναι αμφίδρομο. Η αύξηση τέτοιων φοβιών να συνδέεται με τα κοινωνικά δίκτυα. Προφανώς και όλο και νεότερες γενιές, που ουσιαστικά θα μεγαλώνουν με αυτόν τον τρόπο κοινωνικής αλληλεπίδρασης θα έχουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης τέτοιων φοβιών.

Μα φυσικά την ήδη ροπή προς την κοινωνική απομόνωση ενισχύει η εξάρτηση από την διαδικτυακή αλληλεπίδραση. Πως θα καλλιεργήσουμε δεξιότητες επικοινωνίας στον πραγματικό κόσμο , όταν εξαντλούμε την ανάγκη για επαφή με εικονικούς φίλους, με ψευδαίσθηση κοινωνικότητας ανώδυνης;
Σιγά σιγά παγειωνεται η μοναξιά παρα την φαινομενική παρουσία σε εικονικούς χώρους έκφρασης.

 

[Giorgkalo]

Μου κάνει εντύπωση που όλο αυτό που περνάς/περιγράφεις, η ψυχολόγος σου το πέρασε "στο έτσι". Τί εννοείς δε σε βοήθησε ; Τί σου είπε ; Σε άκουγε μόνο και δεν είπε τίποτα ; Μήπως σου είπε να δείτε πώς θα πάει/συνεχίσει και βλέπετε ;

Βρε, θα σε σκοτώσω !!!

Το ποστ της είναι από το '22 !! Τώρα το είδα !!

Δεν έχω πιει καφέ ακόμα...

@Εριφύλη, συγγνώμη !! Γράψε λάθος από μένα...

Ωχ δεν το ειχα δει ουτε εγω καλα που το ειπες μολις σκεφτομουν να γραψω

 

[Υδροχόος]

Ωχ δεν το ειχα δει ουτε εγω καλα που το ειπες μολις σκεφτομουν να γραψω

Πέρα από την πλάκα, μπορείς να γράψεις γενικά για το θέμα, αν το θέλεις...

Εγώ παρασύρθηκα από τον @Azur που δεν είχε ξυπνήσει καλά, δεν είχε ανοίξει το μάτι του και δεν είχε πιει καφέ...

 

[Giorgkalo]

Ενταξει μετα απο 3 χρονια απαντω περισσοτερο γενικα του θρματος...
ειναι λιγικο για εκεινη την εποχη που ειχε πρωτοεμφανιστει ο covid με τοσες καραντινες...ηταν περιεργο αλλα και σε καθε εποχη...συνηθηζεις...αλλαζεις ρουτινα...φτιαχνεις αλλη καθημερινοτητα τοσες μερες που εισαι σπιτι...και μετα ενστικτωδως νιωθεις πιο ασφαλες για πολλους λογους να συνεχεισεις να μεινεις "προστατευμενος" στο οικειο σου περιβαλλον...και μετα που βγαινεις απο το safe zine σου βλεπεις εναν διαφορετικο κοσμο που πρεπει να αντιμετωπισεις...
Οποιος κι αν ειναι ο λογος...covid ή γενικα κατι αλλο που θελει καποιος να μεινει στην ααφαλη του ζωνη, πρεπει να το αντιμετωπιζει το συντομοτερο δυνατο...
Κανε αυτο που πιστευεις σωστο αλλα κ που φοβασαι για να το καταφερεις και να επανελθεις... στο συγκεκριμενο παραδειγμα ξερεις οτι το σωστο ειναι να βγεις κ να επανελθεις αλλα το φοβασαι γιατι εχεις συνηθησει στο χωρο ασφαλειας σου...Κανε αυτο που θες και νιωθεις οτι ειναι σωστο ενστικτωδως το γρηγοροτερο και μην φοβασαι τιποτα!