Ανύπαντρες μητέρες

[Neraida]

Δεν νομίζω το κυριότερο να είναι η αγάπη προς το σύντροφο αλλά η επιθυμία για ένα παιδί.
Κακά τα ψέμματα, ένα παιδί μπορεί να σε πάει πίσω στην Επαγγελματική σου καριέρα όποτε πολύ πιθανών ενώ υπερ αγαπάς την/τον σύντροφο σου να μην θέλεις παιδιά. Είναι μια θυσία που πρέπει να γίνει στο κατάλληλο χρόνο

Δε συμφωνω σε καμμια περιπτωση οταν αναφερεται στον ανδρα!
Ουτως ή αλλως κατα κυριο λογο την επαγγελματικη πορεια της γυναικας υπαρχει περιπτωση να επηρεασει και οχι του ανδρος....
Και δεν μπορω να καταλαβω, πως θα σε παει πισω, εαν εχεις μια "σταθερη" δουλεια και απλα προσπαθεις για την ανελιξη σου....Γιατι εγω αναφερθηκα σε ζευγαρια, οπου βρισκονται σε τετοια φαση ζωης, που τους επιτρεπει να δημιουργησουν οικογενεια....
Προσωπικα, αυτους που ενω μπορει να ειναι "ετοιμοι", ενω υποστηριζουν οτι δεν ειναι για τους χ, ψ λογους, τους χαρακτηριζω ευθυνοφοβους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ninaki]

Όπως και να έχει παιδιά ... είναι δύσκολο μία ανύπαντρη μητέρα <μόνη> να τα καταφέρει, αλλά εγώ πιστεύω πως συγκεκριμένα μια μάνα ξέρει πολύ καλά πως να τα φέρει είς πέρας για να ζήσει το παιδί της...
Όσο για την επαγγελματική της καριέρα θεωρώ πως δεν πρόκειται να πάει πίσω εάν υπάρχει η στήριξη από την οικογέννειά της!
Μερικές φορές οι άντρες κάνουν πίσω σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά γενοκότερα συμφωνώ με την
Neraida: '' αυτους που ενω μπορει να ειναι "ετοιμοι", ενω υποστηριζουν οτι δεν ειναι για τους χ, ψ λογους, τους χαρακτηριζω ευθυνοφοβους...''

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Δε συμφωνω σε καμμια περιπτωση οταν αναφερεται στον ανδρα!
Ουτως ή αλλως κατα κυριο λογο την επαγγελματικη πορεια της γυναικας υπαρχει περιπτωση να επηρεασει και οχι του ανδρος....
Και δεν μπορω να καταλαβω, πως θα σε παει πισω, εαν εχεις μια "σταθερη" δουλεια και απλα προσπαθεις για την ανελιξη σου....Γιατι εγω αναφερθηκα σε ζευγαρια, οπου βρισκονται σε τετοια φαση ζωης, που τους επιτρεπει να δημιουργησουν οικογενεια....
Προσωπικα, αυτους που ενω μπορει να ειναι "ετοιμοι", ενω υποστηριζουν οτι δεν ειναι για τους χ, ψ λογους, τους χαρακτηριζω ευθυνοφοβους...

Σαφώς και τα ίδια μπορούν ισχύουν και για την Γυναίκα, δεν υπάρχουν βρε παιδιά ουσιαστικές διαφορές. Απλά η γυναίκα όταν δεν επιθυμεί το παιδί κάνει έκτρωση ενώ ο άντρας απλά τρέπεται σε φυγή.

Όσο για την σταθερή δουλεία, δεν παίζει τόσο ρόλο αφού ίσως να απέφευγες ένα project/meeting που θα σε κράταγε 16 ώρες στην δουλεία π.χ. ασχέτως αν σου άρεσε κάτι τέτοιο.

Ωστόσο το κυριότερο ζήτημα για εμένα είναι το εξής, το σωστό μεγάλωμα ενός παιδιού είναι κάτι το όποιο δεν μπορεί να συμπέσει με την λογική "έλα μώρε, αφού μας έτυχε ας το δεχτούμε"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ANY]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ
Και καλή εβδομάδα !!!

Έχω μπερδευτεί ποιος λεει τι απλά θα προσπαθήσω να απαντήσω σε μερικά.....
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ 2 ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ....
Το αντισυλληπτικό χάπι δεν μπορούν να το πάρουν όλες οι γυναίκες. Είναι θέμα ιατρικό και δεν είμαι η αρμόδια για να το αναλύσω.

Για τους άντρες εννοούσα πως οι ΕΛΛΗΝΕΣ συγκεκριμένα είναι πολύ επιπόλαιοι με το θέμα αυτό. Αυτό το λένε έρευνες και όχι εγώ αν και το έχω παρατηρήσει και εγώ από προσωπικές εμπειρίες με σχέσεις ή φίλους. Επίσης και οι γυναίκες είναι επιπόλαιες στα πλαίσια του ο.κ ο άντρας τα αναλαμβάνει αυτά...Ανόητες γυναίκες δεν το συζητώ !!!!!!!

Όταν λεω πως οι γυναίκες πρέπει να υπακούσουν στα θέλω των αντρών εννοώ την έκτρωση. Πρώτη φορά το ακούτε? Τόσο παράξενο είναι? Το πιο συνηθισμένο είναι. Και επειδή είναι τόσο δύσκολο να είσαι ανύπαντρη γι΄ αυτό τους περνάει (των αντρών) και γι΄ αυτό υπάρχουν λίγες ανύπαντρες μητέρες.
Βέβαια η γυναίκα τραβάει όλο το «λούκι» και συναισθηματικά και σωματικά. σε μια έκτρωση.

Η περίπτωση να θέλει ο άντρας το παιδί και η γυναίκα όχι είναι λίγο τραβηγμένη....... Βεβαίως και υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις αλλά αν συζητούσαμε την κάθε μια εξαίρεση αναλυτικά θα μιλάγαμε χρόνια....

«έλα μωρέ αφού μας έτυχε να το κρατήσουμε»... συγγνώμη αλλά είναι για γέλια.........κανείς δεν σκέφτεται έτσι...

Το τι πιστεύει ο ένας και ο άλλος για το πως θα πεις στο παιδί σου για τον καινούργιο σύντροφο δεν έχει καμιά σημασία. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ πως οι ειδικοί ξέρουν καλύτερα.

Μπορεί να με βρείτε ιδιαίτερα αισιόδοξη αλλά ας μην ξεχνάμε πως δεν βρισκόμαστε στο 1830, έχουν αλλάξει τα πράγματα δεν είναι τόσο τρομερό ένα παιδί χωρίς πατέρα πια ίσως γιατί ΔΥΣΤΥΧΩΣ το βλέπουμε όλο και συχνότερα.
Αγνώστου πατρός ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ. Με μια απλή δικαστική πράξη δίνεις στο παιδί σου όνομα, η μητέρα μόνη της. Μπορεί τα πράγματα να πηγαίνουν αργά στην Ελλάδα... όπως όλα... αλλά σίγουρα προς την σωστή κατεύθυνση. Στενά μυαλά θα υπάρχουν πάντα και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Σας ζάλισα ? Ελπίζω όχι. Γειααααααααααα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Το αντισυλληπτικό χάπι δεν μπορούν να το πάρουν όλες οι γυναίκες.

Είναι θέμα ιατρικό και δεν είμαι η αρμόδια για να το αναλύσω.

Δεν νομίζεις ότι το πρώτο έρχεται σε αντίθεση του δεύτερου;

Η περίπτωση να θέλει ο άντρας το παιδί και η γυναίκα όχι είναι λίγο τραβηγμένη....... Βεβαίως και υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις αλλά αν συζητούσαμε την κάθε μια εξαίρεση αναλυτικά θα μιλάγαμε χρόνια....

Όποτε να προτιμήσουμε τις αυθαίρετες γενικεύσεις;

«έλα μωρέ αφού μας έτυχε να το κρατήσουμε»... συγγνώμη αλλά είναι για γέλια.........κανείς δεν σκέφτεται έτσι...

Με την υπερβολή καμία φορά δείχνεις το πως ακούγετε μια άποψη

έχουν αλλάξει τα πράγματα δεν είναι τόσο τρομερό ένα παιδί χωρίς πατέρα πια ίσως γιατί ΔΥΣΤΥΧΩΣ το βλέπουμε όλο και συχνότερα.

Ποίος είπε το αντίθετο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

. Με μια απλή δικαστική πράξη δίνεις στο παιδί σου όνομα, η μητέρα μόνη της.

Γιατί να κάνει κανείς δικαστική πράξη? Δήλωση στο ληξιαρχείο θέλει άπ' όσο ξέρω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ANY]

Η ευθηνη της σύλληψης είναι της γυναίκας. Εκείνη έχει σχεδόν απόλυτο έλεγχο για το αν θα μένει έγκυος ή όχι. Η πιθανότητα να μένεις έγκυος όταν χρησιμοποιείς το αντισυλληπτικό χάπι είναι μικρότερη από 1,25 . Εξαιρούνται οι περιπτώσεις όπου μένεις έγκυος ακόμα και όταν παίρνεις μια τόσο ασφαλής προστασία.
Τα ατυχήματα, λοιπόν, έχουν σε μεγάλο ποσοστό άλλες αιτίες όπως: άγνοια, βία ή επιπολαιότητα.

Η κοινωνία μας κρίνει την γυναικα επειδή εκθέτει το παιδί σε ένα περιβάλλον που ακόμα θεωρεί πως η ανάγκη ύπαρξης προσφοράς και των δυο γονιών είναι βασική ανάγκη.
Δυστυχώς, η αντίληψη της κοινωνίας για «το σωστό» περιορίζεται στο να κρίνει και στην συνέχεια, το παιδί αντιμετωπίζει κάθε λογής αρνητική/μειονεκτική αντίδραση από την ίδια την κοινωνία που «νοιάζεται» για το καλό του.

Ζώντας σε μια τέτοια κοινωνία, διαφωνώ με τις μητέρες που επιλέγουν να είναι ανύπαντρες. Θα πάψω να διαφωνήσω, βεβαίως, όταν και η Ελλάδα θα φτάσει στο επίπεδο άλλων χωρών, όπου δεν υπάρχει ρατσισμό και κοινωνικό στιγματισμό για την γυναίκα που επιλέγει να μεγαλώσει μόνη τα παιδιά της.

Υγ για την ΑΝΥ που είναι καινούρια: υπήρξα ανύπαντρη μητέρα για 7 χρόνια. Και οι δυσκολίες σχέσης παιδί - πατριό είναι πολλές και σοβαρές.

Αν ειναι πολλές και σοβαρές δεν προχωράς με αυτόν τον άνθρωπο. Απλό μου φαίνεται.

Δεν νομίζεις ότι το πρώτο έρχεται σε αντίθεση του δεύτερου;

Όποτε να προτιμήσουμε τις αυθαίρετες γενικεύσεις;

Με την υπερβολή καμία φορά δείχνεις το πως ακούγετε μια άποψη

Ποίος είπε το αντίθετο;

Εγώ ξέρω. Να κάτσω να το αναλύσω χωρίς να είμαι γιατρός? και έχει σημασία? εκτός αν δεν με πιστεύετε.. Λογικό μου κάνει και αυτό !

Εγώ ξέρω. Να κάτσω να το αναλύσω χωρίς να είμαι γιατρός? και έχει σημασία? εκτός αν δεν με πιστεύετε.. Λογικό μου κάνει και αυτό !

Αυθαίρετα γιατί δεν ασχολούμε αναλυτικά με μια εξαίρεση? Πολύ εύκολα τις βάζεις τις ετικέττες..

Βρε παιδιά δεν θέλω να κάνω την έξυπνη ΑΛΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
αλλά είμαι ανύπαντρη μητέρα, μέχρι να γεννήσω είχα χρόνο και έψαχνα τα απίστευτα για το θέμα στο internet, έχω μιλήσει με κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, δικηγόρους με το σύλλογο αγέννητου παιδιού..
Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου αυτά που λέω.
Ναι χρειάζεται δικαστική πράξη για να δώσεις όνομα πατρός (το μικρό).
Δικηγόρος μου το έχει πει.
Έκανε λάθος? τι να σου πω....
Και για όλα τα υπόλοιπα έχω διαβάσει έρευνες και στατιστικά..
Από την μια με έκαιγε το θέμα από την άλλη ήθελα να είμαι όσο γίνεται πιο έτοιμη για την περιπέτεια που είχα μπει και να κάνω το καλύτερο για το παιδάκι μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Αγνώστου πατρός ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ. Με μια απλή δικαστική πράξη δίνεις στο παιδί σου όνομα, η μητέρα μόνη της. Μπορεί τα πράγματα να πηγαίνουν αργά στην Ελλάδα... όπως όλα... αλλά σίγουρα προς την σωστή κατεύθυνση. Στενά μυαλά θα υπάρχουν πάντα και όχι μόνο στην Ελλάδα.

… τι να το κάνεις το όνομα πατρός όταν ο πατέρας απουσιάζει ουσιαστικά από την ζωή του παιδιού, και το παιδί συγκρίνεται με τα άλλα παιδιά που έχουν μπαμπάδες;

Αν ειναι πολλές και σοβαρές δεν προχωράς με αυτόν τον άνθρωπο. Απλό μου φαίνεται.

Σε συμβουλεύω θερμά να πάρεις γνώμη ιδικού περί του θέματος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ANY]

το όνομα πατρός χρειάζεται στο σχολείο.
Αν έχεις δεν ξέρουν καν τα παιδάκια τι γίνεται.. απλό..
παλιά δεν ήταν έτσι..
τώρα είναι εύκολο να το γνωρίζει μόνο η δασκάλα...
αυτό εννοούσα

Γνώμη ειδικού έχω πάρει από τότε που ήμουν έγκυος. Και, όχι, δεν μένεις με έναν πατριό που βλέπεις ότι δημιουργεί προβλήματα στο παιδί σου.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Γνώμη ειδικού έχω πάρει από τότε που ήμουν έγκυος. Και, όχι, δεν μένεις με έναν πατριό που βλέπεις ότι δημιουργεί προβλήματα στο παιδί σου.

… είπες πως σου φαίνεται απλό. Πιστεύω ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει μια ανύπαντρη μητέρα.
Είναι δύσκολο να τρέφεις ένα παιδί μόνη σου, είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις την κοινωνία που επικρίνει, αλλά το πιο δύσκολο είναι να κάνεις το παιδί να δέχεται ότι και πατριός που τον μεγαλώνει έχει λόγο στη διαπαιδαγώγησή του, αφού το παιδί μεγάλωσε και καταλαβαίνει κάποια πράγματα, όπως ότι δεν είχε μπαμπά από την αρχή.
Εσυ η ίδια θα έχεις πρόβλημα να δεχτείς ότι ο πατριός έχει τα ίδια δικαιώματα με τον βιολογικό πατέρα. (και αν δεν θα έχεις…θα είσαι η εξαίρεση).
Και βεβαίως, αν ο πατριός δημιουργεί πρόβλημα στο παιδί τον απορρίπτεις. Δεν χρειάζεται να πούμε τα αυτονόητα.
Καμία φορά ANY μου, τα προβλήματα δεν εμφανίζονται από την πρώτη στιγμή. Περνάνε χρόνια, κάνεις και άλλα παιδιά, ο πατριός μπορεί να είναι( ή να σου φαίνεται) άψογος… το παιδί πάντα θα έχει απωθημένα. Ένα από τα μεγαλύτερα, είναι το γεγονός ότι ο βιολογικός πατέρας «δεν τον ήθελε». Αυτό έχει αντίκτυπο στη σχέση παιδί - πατριός. Ο πατριός μπορεί να κάνει την προσπάθειά του να έχουν καλή σχέση αλλά το παιδί να μην την δέχεται…

Όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι καθόλου απλά τα πράγματα.



Καταλαβαίνω ότι θέλεις να τονίσεις κάτι… δεν είναι ανάγκη να τα γράφεις με κεφαλαία (δηλώνουν υψηλό τόνο φωνής.)…μπορείς να υπογραμμίζεις, για παράδειγμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ANY]

Γεια σου !
Συγνώμη αν σε ξεκούφανα με τα κεφαλαία λοιπόν !
Εγώ ένα έχω καταλάβει..
Τα παιδιά γενικά είναι δύσκολη υπόθεση, με, χωρίς μπαμπά.... δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα.
Ακόμα και σε μια "κανονική" οικογένεια δημιουργούνται πολλές φορές προβλήματα τεράστια.
Εγώ ξέρω να σου πω παράδειγμα πατριού που είναι τόσο συγκινητικό που βάζει κάτω όλους τους πατεράδες του κόσμου.
Γιατί να συζητάμε και να σκεφτόμαστε τα χειρότερα ? Βαρέθηκα να ακούω τα χειρότερα. Ειμαι αποφασισμένη να βρω τα καλύτερα για το παιδάκι μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Γεια σου !
Συγνώμη αν σε ξεκούφανα με τα κεφαλαία λοιπόν !
Εγώ ένα έχω καταλάβει..
Τα παιδιά γενικά είναι δύσκολη υπόθεση, με, χωρίς μπαμπά.... δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα.
Ακόμα και σε μια "κανονική" οικογένεια δημιουργούνται πολλές φορές προβλήματα τεράστια.
Εγώ ξέρω να σου πω παράδειγμα πατριού που είναι τόσο συγκινητικό που βάζει κάτω όλους τους πατεράδες του κόσμου.
Γιατί να συζητάμε και να σκεφτόμαστε τα χειρότερα ? Βαρέθηκα να ακούω τα χειρότερα. Ειμαι αποφασισμένη να βρω τα καλύτερα για το παιδάκι μου.

Συγχαρητήρια για την αισιοδοξία σου και σου εύχομαι πραγματικά να βρεις κάποιον που να αγαπά το παιδί σου σαν να είναι δικό του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ANY]

Ευχαριστω πολύ πολύ και εγώ σου εύχομαι τα καλύτερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kedros]

Εγκρίνεται ή κατακρίνεται την επιλογή κάποιων γυναικών να μεγαλώσουν μόνες τους ένα παιδί;
Οι κοπέλες του φόρουμ θα μπορούσατε να γίνετε μία ανύπαντρη μητέρα;
Οι άντρες του φόρουμ θα δεχόσασταν την απόφαση μιας φίλης-γνωστής-συγγενή να γίνει ανύπαντρη μητέρα;Θα κάνετε σχέση με μια γυναίκα που έχει παιδί εκτός γάμου;

Θεωρείτε ότι θα έχει επίπτωση στην ψυχολογία του παιδιού αργότερα;

Έχω δηλώσει και σε άλλο θέμα ( κι έγινε ολόκληρη αναστάτωση, ελπίζω να μην ακολουθήσει κι εδώ το ίδιο απο τα αγόρια ) οτι σήμερα η γυναίκα λόγο της εξέλιξης της σαν οντότητα και κατα συνέπεια σαν ενεργός πολίτης της κοινωνίας μας, προσφέρει περισσότερα απο τον άντρα μέσα στην '' οικογένεια ''. Κατά κάποιο τρόπο είναι και μητέρα και πολλές φορές πατέρας γιατί κακά τα ψέματα οι περισσότεροι άντρες έχουμε μάθει να τα βρίσκουμε έτοιμα και όταν βλέπουμε οτι η σύντροφος μας τα καταφέρνει καλά, της φορτώνουμε ακόμα και το ρόλο μας στην οικογένεια.

Με λίγα λόγια πιστεύω οτι απο ηθικής και επιμορφωτικής πλευράς μια γυναίκα πλέον μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί ή και δύο. Το μόνο που δεν μπορώ να πω με σιγουριά είναι αν θα καταφέρει να αντέξει στην καθημερινή πίεση που θα τις ασκείται απο τις υποχρεώσεις και το χρόνο που θα χρειάζεται να αφιερώσει στο/α παιδί/ια της και στην δικιά της ψυχολογική πίεση που θα της παρουσιαστεί όταν αντιλληφθεί οτι ο χρόνος της θα είναι πολύ περιορισμένος και έτσι ίσως να μην μπορεί να εκπληρώνει τις προσωπικές της επιθυμίες και ανάγκες οπότε και να εμποδίζουν την περεταίρω εξέλιξη της σαν άνθρωπο κα γυναίκα συνάμα.

Ευχαριστώ που με διαβάσατε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mikro thalasino]

Είμαι ανύπαντρη μητέρα μιας κορούλας 5 ετών. Ίσως να σας κάνει εντύπωση αλλά απέκτησα την κόρη μου γιατί το επέλεξα και όχι γιατί έτυχε μια εγκυμοσύνη σε κάποια στιγμή που δεν την περίμενα. Οι λόγοι που με έκαναν να πάρω την απόφαση πολλοί.... Τώρα μετά από 5 χρόνια από τη γέννηση της γλυκειάς μου κόρης αυτό που έχω να καταθέσω είναι ότι σίγουρα τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο γονείς. Όμως όταν ένα ζευγάρι μπορεί να ισορροπήσει τους θυμούς τους και τις εξάρσεις του. Είναι άπειρες οι στιγμές που νοιώθω ενοχές απέναντι στο παιδί μου για την επιλογή μου. Γιατί το παιδί δεν το ρώτησα ούτε εγώ αλλά ούτε και ο τότε σύντροφός μου. Γέννησα τη κόρη μου για να ικανοποιήσω τον εαυτό μου. Όμως τελικά όλοι οι γονείς πάνω σε αυτό τον πλανήτη τα παιδιά τα γεννούν μόνον για τον εαυτό τους. Και πιστέψτε με... Αν το αναλύσετε θα φτάσετε στο ίδιο συμπέρασμα.

Για εμένα η κόρη μου είναι δώρο Θεού. Δεν είναι πάντα εύκολα τα πράγματα. Υπάρχουν πολλές στιγμές που θα ήθελα να είναι δίπλα μας ο πατέρας της. Και για το παιδί αλλά και για εμένα. Παρόλα αυτά το άν έκανα καλά που πήρα αυτή την απόφαση και το αν είμια μια καλή μαμά μέσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ανύπαντρη μητέρα, αυτό θα το κρίνει μόνον η κόρη μου όταν μεγαλώσει. Κανένας άλλος... Εγώ μπορεί να νοιώθω πως κάνω το καλύτερο που μπορώ. Όμως στην δική του ψυχούλα δεν γνωρίζω πως θα γραφτεί η ιστορία της ζωής μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Τώρα μετά από 5 χρόνια από τη γέννηση της γλυκειάς μου κόρης αυτό που έχω να καταθέσω είναι ότι σίγουρα τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο γονείς.

δεν σε κοροηδευω, απλα πρεπει να το διαβασουν λιγακι εδω μεσα για να καταλαβουν ορισμενα πραγματα ολοι αυτοι οι "απελευθερομενοι" και "απελευθερομενες"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Eνα παιδί έχει ανάγκη την μητέρα και τον πατέρα.
Ενα παιδί είναι απαραίτητο να έχει και τα δύο πρότυπα στη ζωή του.
Δε θα ήθελα ποτέ να γίνω μητέρα χωρίς να προσφέρω στο παιδί μου έναν καλό πατέρα. Το δικαιούται.

Αν τύχαινε(περαν του οτι θα βαρούσα το κεφάλι μου στον τοίχο, θα το κρατούσα και θα έκανα οσα περνουν απο το χέρι μου να μεγαλώσει σωστά)
Θα εκανα σχέσεις με ανθρώπους που μαζί με εμένα θα αγαπούσαν και το δικό μου παιδί.
Ισως να μην εκανα σχέσεις, ίσως να είχα μόνο μία.

Θα ημουν εγω με το παιδί. Ενα. Και κανείς άλλος, και με κάθε τρόπο θα του έδινα όλα τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή του ακόμα κι αν θα έπρεπε να ρίξω τη δική μου ζωή.

Οταν κανεις παιδιά οφείλεις να ασχολείσαι 24 ωρα, το θέλεις, το κάνεις με αγάπη. Δε θα με ένοαιζε κάτι άλλο και κανείς άλλος.

Αν ήμουν 'αντρας και αγαπούσα μια γυναίκα θα ήμουν μαζί της και με το παιδί της.

Θαυμάζω τις γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, όχι όμως όλες γιατί κάποιοες δεν έχουν φερθεί σωστά. Θαυμάζω όσες κοίταξαν πρώτα το παιδί και μετά τον εαυτό τους....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Εγκρίνεται ή κατακρίνεται την επιλογή κάποιων γυναικών να μεγαλώσουν μόνες τους ένα παιδί;
Οι κοπέλες του φόρουμ θα μπορούσατε να γίνετε μία ανύπαντρη μητέρα;
Οι άντρες του φόρουμ θα δεχόσασταν την απόφαση μιας φίλης-γνωστής-συγγενή να γίνει ανύπαντρη μητέρα;Θα κάνετε σχέση με μια γυναίκα που έχει παιδί εκτός γάμου;

Θεωρείτε ότι θα έχει επίπτωση στην ψυχολογία του παιδιού αργότερα;

Εγκρίνω την επιλογή κάποιον γυναικών να μεγαλώσουν μόνες τους ένα παιδί από μία σχέση που δεν άντεξε. Εγκρίνω ακόμα πιο πολύ την επιλογή κάποιων γυναικών να υιοθετίσουν ή να "γονιμοποιηθούν" τεχνητά χωρίς την αντρική μετέπειτα παρουσία. Νομίζω πως θα μπορούσα να γίνω ανύπαντρη μητέρα και φυσικά θα στήριζα ψυχολογικά και πρακτικα κάποια φίλη μου που θα ήθελε να κάνει κάτι ανάλογο.Και όσο για σχέση με άτομο που έχει παιδί πιστεύω δεν θα έπρεπε καν να τίθεται ζήτημα καθώς ένα παιδί μόνο εμπόδιο δεν θα μπορούσε να είναι.




Υ.Γ:Αγαπητή κυβέρνηση, θα ήθελα να σου ζητήσω να κάνεις κάτι περισσότερο για τις ανύπαντρες μητέρες της Ελλάδας και να μην αντιμετωπίζονται σαν "μαύρα πρόβατα" της κοινωνίας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Δεν ειμαι σίγουρη αν ταιριάζει το ερώτημα εδώ, αν πιστεύετε ότι άλλου πάει καλύτερα μεταφέρετέ το.

Ως τώρα συζητάμε σε μια πιο...θεωρητική βάση. Αν δλδ μιλάμε για επιλογή [καταλάθος ή συνειδητά] του να γίνει κάποια ανύπαντρη μητέρα ενώ θα μπορούσε να ... περιμένει ξέρω γω να παντρευτεί/συζήσει/μεγαλώσει ένα παιδί μαζί με τον πατέρα. Πάντα όμως, είτε καταλάθος είτε συνειδητά μπορεί να επιλέξει κάτι άλλο και να έχει ευκαιρίες στο μέλλον.

Να θέσω ένα ερώτημα (γιατί στη θεωρία όλα εύκολα είναι--και για μένα δεν κατακρίνω καμιά σας)
Αν ερχόταν αύριο ένας γιατρός και σας έλεγε ότι για λόγους που απειλούν την ίδια σας τη ζωή πρέπει να φροντίσετε να κάνετε παιδιά μέσα στην επόμενη 3-ετία και μετά δεν θα είχατε καμία επιλογή τι θα κάνατε? Πώς θα νιώθετε?
Ας βάλω και ένα κοινωνικό background έτσι για λόγους πληρότητας. Γυναίκα, 27-30, με τελειωμένες σπουδές αλλά όχι τακτοποιημένη επαγγελματικά (άρα και οικονομικά), χωρίς κανενά ερωτικό φλέρτ/ενδιαφέρον στο άμεσο περιβάλλον της.
So?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Αν ερχόταν αύριο ένας γιατρός και σας έλεγε ότι για λόγους που απειλούν την ίδια σας τη ζωή πρέπει να φροντίσετε να κάνετε παιδιά μέσα στην επόμενη 3-ετία και μετά δεν θα είχατε καμία επιλογή τι θα κάνατε? Πώς θα νιώθετε?
Ας βάλω και ένα κοινωνικό background έτσι για λόγους πληρότητας. Γυναίκα, 27-30, με τελειωμένες σπουδές αλλά όχι τακτοποιημένη επαγγελματικά (άρα και οικονομικά), χωρίς κανενά ερωτικό φλέρτ/ενδιαφέρον στο άμεσο περιβάλλον της.
So?

Εαν...(και ειναι μεγαλο εαν), είναι τοσο επιτακτικό για λογους επιβιωσης,υγειας, να τεκνοποιησει η γυναικα, τοτε σαφως φευγει μια απο τις επιλογες της απο τη λιστα. Δλδ :

1. Δεν περιμενω γιατι φοβαμαι την υγεια μου (γενικοτερα ή λογω συγκεκριμενου διεγνωσμενου προβληματος).
2. Περιμενω μεν, αλλά αν μου τελειωσει ο χρονος, θα τα κανω βιαστικά ωστε πασει θυσια να κανω δικά μου παιδια κι οτι γινει.
3. Επιδιωκω (με υπομονη) να τα κανω ολα σωστα, γιατι ετσι θα εχω τις περισσοτερες πιθανοτητες να μη το μετανιωσω και να βρω ευτυχια.

Στην 3η περιπτωση, παιζει και το σεναριο της εξωσωματικης, αλλά και της υοθεσιας. (και αν θυμαμαι καλα υπαρχει και δυνατοτητα κυησης σε άλλη γυναικα, με απο κοινου αποδοχη "φερτο να στο ψησω, ετοιμο, παρτο" ).

Παντως αν δεν ειναι 100% θεμα υγειας, και ειναι μονο θεμα ηλικιας, ναι μεν το νωρις ειναι προτιμοτερο, όμως η επιστημη βοηθά πολύ.

"Το 1/3 των γυναικών στη χώρα μας που κάνουν θεραπεία εξωσωματικής είναι άνω των 40 ετών. Ο μέσος όρος ηλικίας των γυναικών που επιχειρούν την εξωσωματική είναι τα 37 χρόνια ηλικίας, ενώ οι περισσότερες γυναίκες είναι 36-40 ετών."
=Πηγη : Ελευθεροτυπια-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.