Αποτελεί η εκπόρνευση αμαρτία;

[Πουπουλίνα]

Προσφέρει...Το σώμα της. Επειδή είσαι καθηγήτρια και αυτό που κι εσύ κάνεις είναι λειτούργημα, απαγορεύεται να είναι και κάτι άλλο ; Μα με πιο ευρεία και όχι κυριολεκτική έννοια ; Εσύ κάνεις...λειτούργημα. Μα κι αυτές κάνουν "λειτούργημα". Τώρα το καταλαβαίνεις καλύτερα ;

Καλα δεν υπαρχουν αυτα που λες πραγματικα!
Το λειτουργημα το επιλεγεις και προσφερεις ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Αυτοι οι ανθωποι ''προσφερουν'' επι πληρωμη το σωμα τους οχι για να προσφερουν στην κοινωνια...αλλα για να επιβιωσουν ή με την βια.ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΑΡΜΑΝΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥΣ.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 28 Αυγούστου 2023

Συνεπώς, ως επάγγελμα που έχει και σοβαρό κοινωνικό ρόλο, η παροχή τετοιων υπηρεσιών είναι και λειτούργημα

Οχι..διοτι το προσημο του ειναι αρνητικοτατο.Δες παραπανω.

 

[Υδροχόος]

Καλα δεν υπαρχουν αυτα που λες πραγματικα!
Το λειτουργημα το επιλεγεις και προσφερεις ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Αυτοι οι ανθωποι ''προσφερουν'' επι πληρωμη το σωμα τους οχι για να προσφερουν στην κοινωνια...αλλα για να επιβιωσουν ή με την βια.

Είτε το επιλέγουν, είτε όχι...προσφέρουν στην κοινωνία. Κι ας είναι και επί πληρωμή. Επιτελούν έργο, κατά κάποιον τρόπο. Αν εσύ δεν μπορείς να το δεις, δε φταίω εγώ...Ένα παιδί του δημοτικού θα δυσκολευόταν να τα κατανοήσει αυτά. Όχι μια μεγάλη γυναίκα...

 

[Πουπουλίνα]

Είτε το επιλέγουν, είτε όχι...προσφέρουν στην κοινωνία. Κι ας είναι και επί πληρωμή. Επιτελούν έργο, κατά κάποιον τρόπο. Αν εσύ δεν μπορείς να το δεις, δε φταίω εγώ...Ένα παιδί του δημοτικού θα δυσκολευόταν να τα κατανοήσει αυτά. Όχι μια μεγάλη γυναίκα...

Κια ο μπακαλης προσφερει στην κοινωνια τα αγαθα του και ο επιχειρηματιας προσφερει το εμπορευμα του .....δεν κανουν λέιτουργημα.Ετσι οπως το λες ...ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΝΟΥΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ.
ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ
Κια θα το ξαναπω.
ΜΑΘΕ ΠΡΩΤΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΕΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ..διοτι δεν ξερεις.

Κατα τα αλλα ΜΗΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΣ ΕΣΥ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η λεξη ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ.

ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΕΝ ΤΑ ΛΕΩ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΑΥΤΑ.
Οσο δικαιολογουμε και ΩΡΑΙΟΠΟΙΟΥΜΕ την πορνεια τοσο αυτα τα φαινομενα θα υπαρχουν με ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ//διοτι στην πραγματικοτητα ΜΟΝΟ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ/Απο ολες τις πλευρες.

Πορνεία και επιλογή​

Οι σκέψεις αυτές είναι αποτέλεσμα μιας μικρής μελέτης που κάνω σχετικά με την πορνεία. Έναυσμα ήταν μια ομιλία της Catharine MacKinnon στο Πανεπιστήμιο του Cambridge την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου. Η MacKinnon έβαλε όλες μου τις σκέψεις σε σειρά, κι έτσι έγραψα αυτό το κείμενο βασισμένος στην ομιλία της. Δεν έχω απόλυτες απόψεις, ακόμη προσπαθώ να διαχωρίσω κατα πόσο συμφωνώ ή όχι μαζί της, γι’αυτό κάθε συνεισφορά καλοδεχούμενη.
Υπάρχουν διάφορες απόψεις αναφορικά με την πορνεία, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο διάφορων διαχωρισμών. Για παράδειγμα, υπάρχει ο διαχωρισμός μεταξύ παιδικής και ενήλικη πορνείας, νόμιμης και παράνομηs, πορνείας σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο και οικειοθελής ή επιβεβλημένης πορνείας.

Οι δυο ομάδες​

Οι υπέρμαχοι της πορνείας ισχυρίζονται ότι η “σεξουαλική εργασία” είναι “το αρχαιότερο επάγγελμα” και ότι είναι “προϊόν παγκόσμιας κουλτούρας”. Οι γυναίκες είναι αυτόνομες και κατέχουν το δικαίωμα της επιλογής. Είναι δηλαδή επιλογή τους να γίνουν πόρνες. Άρα, δεδομένου ότι έχουν τον έλεγχο της (σεξουαλικής) συνεύρεσης, τότε η πορνεία δεν είναι κάτι κατακριτέο.
Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει ότι η πορνεία είναι το αρχαιότερο είδος καταπίεσης και ότι τα θύματα της δεν πρέπει να ονομάζονται “πόρνες” αλλά “εκπορνευόμενα άτομα”. Χρειάζεται δηλαδή να αλλάξουμε τον χαρακτηρισμό που υπονοεί ότι η πορνεία είναι επιλογή. Η πορνεία πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ως “συνεχιζόμενος βιασμός” και έτσι το στίγμα της να μεταφερθεί από τις γυναίκες στους άντρες προαγωγούς.
Η πρώτη ομάδα ζητά νομιμοποίηση της πορνείας. Η δεύτερη θέλει την εξάλειψη της και προτείνει ποινικοποίηση των προαγωγών, αποποινικοποίηση των γυναικών και βοήθεια επανένταξης τους στην κοινωνία μέσω προγραμμάτων επανεκπαίδευσης. Το Σουηδικό μοντέλο θεωρείται η πιο επιτυχημένη εφαρμογή αυτής της πολιτικής.

Τα δεδομένα​

(α) Φτώχεια
Τα εκπορνευόμενα άτομα είναι φτωχά και κατά πλειοψηφία μέλη μειονοτήτων. Παρόλο που η ανάγκη που τους ωθεί στην πορνεία είναι η φτώχεια, ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις όπου καταφέρνουν να βγουν από αυτή. Με άλλα λόγια, η δομή της κοινωνίας αφαιρεί το δικαίωμα της επιλογής και η πορνεία αποτελεί την τελευταία και χειρότερη διαθέσιμη επιλογή.
(β) Ηλικία και σεξουαλική κακοποίηση
Ακόμη ένα παγκόσμιο χαρακτηριστικό της πορνείας είναι ότι η ηλικία εισδοχής σε αυτή είναι χαμηλή. Στη Ινδία για παράδειγμα η μέση ηλικία είναι 10 χρονών. Παράλληλα, εκτός από το μικρό της ηλικίας, μεγάλο ποσοστό εκπορνευόμενων γυναικών είναι θύματα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Η παιδική ηλικία είναι δηλαδή καθοριστική στην μετέπειτα εξέλιξη των γυναικών αυτών.
(γ) Ακόμη περισσότερη φτώχεια
Από τη στιγμή που μια γυναίκα εμπλέκεται στην πορνεία, τότε οι πιθανότητες της να μείνει στην φτώχεια πολλαπλασιάζονται. Οι υπέρογκες πληρωμές που αναγκάζεται να δώσει στον προαγωγό της είτε υπό μορφή ενοικίου είτε για λόγους προστασίας, την περιορίζουν στη ζωή που της έχει επιβληθεί. Στις πλείστες περιπτώσεις, μια γυναίκα βγάζει περισσότερα λεφτά δουλεύοντας σε βενζινάδικο παρά πουλώντας το κορμί της.

Το σεξ, η ζήτηση, η αστυνομία και το στίγμα​

Χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε το “σεξ”. Το σεξ δεν είναι κάτι που μπορεί να πουληθεί. Η χαρά του σεξ βρίσκεται δηλαδή στην πράξη της ερωτικής συνεύρεσης. Το σέξ έχει αξία από μόνο του και άρα κατά τη διάρκεια του, ο σύντροφος επιβραβεύει τη σύντροφο με τη συμμετοχή του και αντίθετα. Από την άλλη, στην πορνεία, το σεξ χρησιμοποιείται εξαναγκαστικά με βάση την ανάγκη της γυναίκας να επιβιώσει. Άρα, πορνεία είναι η σεξουαλική πράξη που αποφέρει μη σεξουαλική πληρωμή.
Η ζήτηση είναι ο λόγος που υπάρχει αυτή η επιχείρηση. Με άλλα λόγια οι άντρες είναι εκείνοι που ευθύνονται που υπάρχει αυτή η επιχείρηση αλλά είναι και οι μόνοι που δεν στιγματίζονται από την εμπλοκή τους σε αυτή. Οι άντρες είναι πρακτικά αόρατοι αφού απολαμβάνουν το προνόμιο της ανωνυμίας καθώς το κοινωνικό στίγμα πάει αποκλειστικά στις γυναίκες. Οι γυναίκες ξεχωρίζουν ως “πουτάνες” ενώ οι άντρες δεν προσδιορίζονται ως “αγοραστές γυναικών”. Μάλιστα, σε πολλές χώρες οι άντρες περιγράφονται με μη απειλητικά ονόματα. Στην Αμερική για παράδειγμα τους ονομάζουν “John”.
Οι γυναίκες πέφτουν συνέχεια θύματα βιασμού ή ξυλοδαρμού είτε από τους προαγωγούς τους είτε από τους πελάτες. Όταν όμως εμπλέκεται η αστυνομία, η κατάσταση γίνεται χειρότερη καθώς οι γυναίκες συλλαμβάνονται, ο προαγωγός πληρώνει την εγγύηση και οι γυναίκες γίνονται ακόμη πιο εξαρτημένες. Επίσης, αποκτούν και ποινικό φάκελο που σημαίνει ότι το στίγμα της πορνείας γίνεται πλέον ανεξίτηλο.

Οι ηθικολόγοι και η μείωση της ζημιάς​

Οι γυναίκες στους δρόμους βρίσκονται στον πάτο του κόσμου της πορνείας και οι πόρνες πολυτελείας στην κορυφή. Είναι γεγονός ότι υπάρχει μια ταξική δομή στην πορνεία. Πολλές φορές όμως χρησιμοποιείται λανθασμένα ο διαχωρισμός της εσωτερικής με την εξωτερική πορνεία για να εξηγήσει αυτή την ιεραρχική δομή.
Οι γυναίκες στους δρόμους συχνά έχουν περισσότερες επιλογές από τις γυναίκες που βρίσκονται σε πορνεία και καμπαρέ γιατί έχουν την επιλογή να τρέξουν μακριά από τον κίνδυνο. Οι γυναίκες στα πορνεία από την άλλη, βρίσκονται υπό συνεχή παρακολούθηση από τον προαγωγό τους ο οποίος τους αφαιρεί εξ ολοκλήρου την οποιαδήποτε επιλογή του πελάτη. Άρα, αυτό το διαχωρισμός μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής πορνείας είναι λανθασμένος και πολλές φορές χρησιμοποιείται για να δαιμονοποιήσει την εξωτερική πορνεία δίνοντας το πράσινο φως στην αποποινικοποίηση της εσωτερικής. Την ίδια ώρα, ο διαχωρισμός αυτός δίνει τροφή στη λανθασμένη εντύπωση πολλών από εμάς που νομίζουμε ότι οι εκπορνευόμενες γυναίκες που φαίνεται να έχουν φινέτσα (πχ ακριβά escort services – δεν βρήκα καλύτερη λέξη) όντως έχουν τις επιλογές των ατόμων της άρχουσας τάξης. Όπως είπε η MacKinnon: “This distinction feeds the illusion that women in prostitution that appear classy have indeed upper-class options”.
Ο λόγος που επιστρατεύεται αυτή η ρητορεία είναι για να δικαιολογήσει την πορνεία. Για παράδειγμα, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη μείωση του κινδύνου που έχει η πορνεία (πχ HIV/AIDS) και όχι στην εξάλειψη της πορνείας αυτής καθ’ εαυτής.

Η πορνεία ως επιλογή​

Πολλές εκπορνευόμενες γυναίκες είναι εθισμένες στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ. Οι ουσίες λειτουργούν ως καταπραϋντικά που απαλύνουν τον πόνο του συνεχόμενου τραύματος που βιώνουν. Παράλληλα, η εξάρτιση τους σ’ αυτές τις ουσίες τις κάνει ακόμη περισσότερο εξαρτημένες στον προαγωγό τους. Σίγουρα δεν γίνεται να εννοούμε αυτό όταν μιλάμε για “επιλογή”, ή για “εργασία”. Η αυθόρμητη απάντηση σε μια έρευνα που ρωτούσε διάφορες εκπορνευόμενες γυναίκες “τι χρειάζεσαι;” ήταν “να φύγω από εδώ”. Το γεγονός ότι δεν μπορούν να φύγουν από την πορνεία, την καθιστά σεξουαλική δουλεία. Η επιλογή δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση.

Συμπεράσματα​

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η πορνεία δεν είναι κάτι κακό. Η άποψη αυτή αλλάζει αμέσως όταν η συζήτηση γυρίσει στα παιδιά που εκπορνεύονται. Είναι όμως διαφορετικό; Μπορούμε να διαχωρίσουμε την παιδική με την ενήλικη πορνεία; Είναι διαφορετικό άτομο το κορίτσι που έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης με τη γυναίκα που εκδίδεται μερικά χρόνια μετά; Όχι. Είναι ακριβώς το ίδιο άτομο. Παρά να προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε τα μεμονωμένα κακά της πορνείας, χρειάζεται να δούμε την πορνεία ως κακό.
Όταν η πορνεία νομιμοποιείται οι αριθμοί εκτοξεύονται. Παράλληλα με τη νόμιμη πορνεία, αυξάνεται και η παράνομη καθώς πολλοί από τους “Johns” δεν αρέσκονται στη χρήση προφυλακτικών και έτσι αναγκαστικά δημιουργείται και μαύρη αγορά όπου το ρίσκο πολλαπλασιάζεται. Η αποποινικοποίηση της πορνείας είναι ένα αποτυχημένο πείραμα.
Η πορνεία δεν μπορεί να είναι “ασφαλής”. Μέχρι και τα μαξιλάρια μπορούν να αποτελέσουν πιθανό φονικό όπλο. Ο μόνος τρόπος να διαχειριστούμε το πρόβλημα είναι να ποινικοποιήσουμε την αγορά γυναικών και τους τρίτους που κερδοφορούν από αυτή και παράλληλα να προστατέψουμε τις γυναίκες.
Στο κάτω-κάτω, καμιά εκπορνευόμενη δεν θέλει το παιδί της να γίνει πόρνη. Ας ξεπεράσουμε τις αυταπάτες ότι η πορνεία είναι επιλογή.

---

Πορνεία και επιλογή

Οι σκέψεις αυτές είναι αποτέλεσμα μιας μικρής μελέτης που κάνω σχετικά με την πορνεία. Έναυσμα ήταν μια ομιλία της Catharine MacKinnonστο Πανεπιστήμιο του Cambridge την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου. Η MacKinnon έβαλε όλες μου τις σκέψεις σε σειρά, κι έτσι έγραψα αυτό το κείμενο βασισμένος στην ομιλία...

iordanou.org

Αλλα ΑΝΑΘΕΜΑ και αν διαβαζετε κανενα αρθρο.Μονο να πειτε το λογακι σας , σας νοιαζει.Διαβαστε και λιγο.,.δεν βλαπτει.

 

[glayki]

Αρνούμαι να δεχτώ πως υπάρχει κοινωνικό όφελος .Μονομερώς δλδ για τους επιβήτορες και όσες/ όσους κατά τα λεγόμενα σας" γλυτώνουν "από το ξέσπασμα τους ενάντια στον κοινωνικό ιστό και άρα κατά τη γνώμη σας το εν λόγω επάγγελμα ισοδυναμεί με λειτούργημα.... Από τη στιγμή που υπάρχουν ανθρώπινες υπάρξεις ( άνδρες και γυναίκες.. Δεν έχει σημασία ) που εξαναγκάζονται από προαγωγούς / μαστροπους, σωματεμπορους σε μη ηθελημένη διάθεση σώματος δε μπορεί να υπάρχει συλλογικό όφελος

 

[Πουπουλίνα]

Αρνούμαι να δεχτώ πως υπάρχει κοινωνικό όφελος .Μονομερώς δλδ για τους επιβήτορες και όσες/ όσους κατά τα λεγόμενα σας" γλυτώνουν "από το ξέσπασμα τους ενάντια στον κοινωνικό ιστό και άρα κατά τη γνώμη σας το εν λόγω επάγγελμα ισοδυναμεί με λειτούργημα.... Από τη στιγμή που υπάρχουν ανθρώπινες υπάρξεις ( άνδρες και γυναίκες.. Δεν έχει σημασία ) που εξαναγκάζονται από προαγωγούς / μαστροπους, σωματεμπορους σε μη ηθελημένη διάθεση σώματος δε μπορεί να υπάρχει συλλογικό όφελος

Ολα τα απανταει και τα λεει το παραπανω αρθρο..ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ/.
Μονο να πεταγονται να πουνε την τελευταια κουβεντα τους νοιαζει.
ΔΕΝ Υ[ΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ.
ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
ΟΙπως εχει αντοθετη αποψη να διαβασει το αρθρο.
ΑΛΛΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ.
ΥΓ Κια να μαθουμε και τι σημαινει το λειτουργημα πληζ.ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕς ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ.

 

[Υδροχόος]

Μαζευτείτε λιγάκι έτσι ; Καλό θα σας κάνει...

Το αν διαβάζουμε, πόσο διαβάζουμε και τί είναι ο καθένας από εμάς...αφήστε να το κρίνει η ζωή έξω...

Μάθετε να κάνετε διάλογο, επιτέλους. Ποτέ δεν είναι αργά. Και μάθετε να διαβάζετε και τί λέει ο άλλος / τί εννοεί...

Με τις προσβολές και την αγένεια δεν βγαίνει άκρη...

Και μετά σου λένε...μεγάλοι άνθρωποι που μιλάνε πολιτισμένα...

 

[ilias90]

Μιας και αναφέρθη, ας ρίξω λίγο το επίπεδο:

Spoiler

 

[Πουπουλίνα]

Και επειδη εγω εχω μαθει οτι λεω να το στηριζω επιστημονικα και σοβαρα ας βαλουμε και το αρθρο ενος επιστημονα.
Διοτι οταν υποστηριζουμε κατι,καλο ειναι πριν αρχισουε να προσβαλλουμε και να το παιζουμε ξερολες..να το εχουμε ψαξει λιγο.
ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΙΕ ΑΠΟΨΗ ΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ.
Μαθετε να διαβαζετε και οχι μονο να την πετατε καποιοι.
Επιστημονας το γραφει.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟ ΑΡΘΡΟ.

Πορνεία: επάγγελμα, ελεύθερη επιλογή, εσωτερικός καταναγκασμός ή...

Πορνεία: σε μία κοινωνία ισοτιμίας και ισονομίας, δεν νοείται η ύπαρξη της πορνείας, από τη στιγμή που αντικατοπτρίζει το δικαίωμα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο

www.i-psyxologos.gr

Πορνεία: επάγγελμα, ελεύθερη επιλογή, εσωτερικός καταναγκασμός ή…​

Πορνεία: γενικά​

Και μόνο το άκουσμα της λέξης «πορνεία» πυροδοτεί σκέψεις και συναισθήματα, από τη στιγμή που περιβάλλεται από έντονες προκαταλήψεις, στερεότυπα, αφορισμούς και ηθικές αξίες που την απορρίπτουν συλλήβδην, δυσχεραίνοντας την κατανόηση και μια πιο ρεαλιστική και ουσιαστική αντιμετώπισή της.


Λέγεται πως η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο. Είναι, όμως, επάγγελμα; Αν ναι, τότε ποια είναι τα δικαιώματα και ποιες οι υποχρεώσεις των εργαζομένων; Αν όχι, τότε τι είναι; Ποινικό αδίκημα, προσωπικό ή κοινωνικό πρόβλημα; Αν πρόκειται για ποινικό αδίκημα, τότε ποιος είναι ο ένοχος; Η πόρνη ή/και ο πελάτης; Γιατί διώκεται, συχνά, μόνον αυτός που πουλά υπηρεσίες και όχι αποκλειστικά αυτός που αγοράζει το παράνομο «εμπόρευμα», όπως συμβαίνει σε ορισμένες χώρες όπου δεν περισσεύει η κοινωνική υποκρισία;


Όταν διαβάζουμε ή ακούμε τη λέξη «πορνεία», το μυαλό μας πηγαίνει σχεδόν αυτόματα σε μία προκλητικά ντυμένη ή μισόγυμνη γυναίκα που πουλά το κορμί της, προσφέροντας διαφόρων ειδών σεξουαλικές υπηρεσίες στο δρόμο, σε κάποιο οίκο α(ε)νοχής ή στο διαδίκτυο, σε όσους είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για αυτές. Πρόκειται, όμως, μόνο περί αυτού; Είναι μόνον οι γυναίκες που εκπορνεύονται; Είναι τα πράγματα τόσο απλά ή μήπως μας έχουν διαπαιδαγωγήσει να τα βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο;


Αν η λέξη πορνεία προκαλεί, τότε το φαινόμενο της ανδρικής πορνείας ή αυτής νεαρών εφήβων προκαλεί ακόμα περισσότερο καθώς αγγίζει, επιπλέον, και το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας. Εκτός αυτού, υπάρχει και το φαινόμενο της ανδρικής πορνείας, με τον άνδρα να πουλά σεξουαλικές υπηρεσίες σε γυναίκες πελάτισσες. Για τον ενδιαφερόμενο, τον περίεργο ή τον αμφισβητούντα, έχω να πω πως η πληκτρολόγηση των λέξεων κλειδιών «Male Prostitution» θα εμφανίσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες ανδρικής πορνείας…


Όπως βλέπουμε, το θέμα της πορνείας είναι πολύ πιο σύνθετο και, αν το αναλύσουμε διεξοδικότερα, θα διαπιστώσουμε πως αφορά, λιγότερο ή περισσότερο και με την ευρύτερη έννοια, κάθε άνδρα και γυναίκα γιατί έχει να κάνει με τη σχέση και τη θέση των δύο φύλων στην κοινωνία, με τη σχέση εξουσίας μεταξύ τους αλλά και ευρύτερα, και, τέλος, με τη σεξουαλικότητά μας.


Ο ορισμός του τι είναι η πορνεία φαντάζει, αρχικά τουλάχιστον, σχετικά εύκολος. Η πραγματικότητα είναι, όμως, πολύ διαφορετική. Οι ορισμοί που υπάρχουν είναι πολλοί και ποικίλουν ανάλογα με την οπτική αυτού που προσεγγίζει και εξετάζει το θέμα. Σε γενικές γραμμές, όμως, θα μπορούσαμε να πούμε πως, στη συζήτηση περί πορνείας, υπάρχουν δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Το ένα αποτελείται από αυτούς που υποστηρίζουν το δικαίωμα των γυναικών να μπορούν να πωλούν σεξ -όπως και ο κάθε επιχειρηματίας το δικό του εμπόρευμα- και ως εκ τούτου ζητούν τη νομιμοποίηση της πορνείας, ενώ το άλλο στρατόπεδο θεωρεί την πορνεία ως μοχλό καταπίεσης των γυναικών και μια μορφή σεξουαλικής βίας. Αν και η διχοτόμηση αυτή αποτελεί μια υπεραπλούστευση, έχει παρόλ΄αυτά την αξία της.


Όταν, πριν από 100 περίπου χρόνια, η πορνεία άρχισε να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις στις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης θεωρήθηκε πως ήταν όχι μόνο κάτι το απόλυτα φυσιολογικό αλλά και απαραίτητο για τον πολιτισμό μας. Παρόλ΄αυτά, οι ίδιες οι πόρνες θεωρήθηκαν ως πλάσματα ενός κατώτερου θεού, βιολογικά υποδεέστερες και ως ανήκουσες σε μία κατώτερη φυλή.


Επειδή ζούμε σε κοινωνίες όπου το οτιδήποτε παράγει υπεραξία, δηλαδή κέρδος, πριμοδοτείται και, σε περίπτωση που είναι ανήθικο ή/και παράνομο, «δικαιολογείται» ή ανάγεται σε αναγκαίο κακό. Έτσι λοιπόν και η πορνεία, από τη στιγμή που αποδίδει τεράστια κέρδη, έχει νομιμοποιηθεί σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Γερμανία, η Ν. Ζηλανδία κ.ά., με το πρόσχημα του καλύτερου ελέγχου, της ασφάλειας των ίδιων των πορνών και της προστασίας της δημόσιας υγείας ή αλλιώς -σύμφωνα με την Amnesty- την προστασία των προαναφερθέντων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό, ως ιδέα, ακούγεται καλό και σωστό, το ερώτημα είναι, όμως, κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει μια πολύ περίπλοκη και σκληρή πραγματικότητα.


Όσον αφορά στα κέρδη αυτής της άκρως επικερδούς και εκτός οικονομικών κρίσεων βιομηχανίας, αξίζει να αναφερθεί πως, μόνο στη Γερμανία, οι 400.000 πόρνες, που διακινούνται από τη μαφία και εξυπηρετούν καθημερινά έναν αριθμό πελατών που ξεπερνά τα 1,2 εκατομμύρια άτομα, αποδίδουν ετήσια κέρδη που ξεπερνούν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ, σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα 23 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ.
Διάφοροι μύθοι για την πορνεία


Όπως και κάθε άλλο θέμα που αγγίζει σημαντικές και ευαίσθητες πλευρές του ψυχισμού και της ζωής μας, έτσι και το φαινόμενο της πορνείας, που αγγίζει τη σεξουαλικότητα και τις ηθικές μας αξίες, πυροδοτεί φαντασιώσεις, συναισθήματα αλλά και πεποιθήσεις που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται πάντα στην ισχύουσα πραγματικότητα. Οι πιο συνήθεις μύθοι που περιβάλουν την πορνεία είναι οι εξής:


– Η πορνεία είναι το αρχαιότερο επάγγελμα


– Η πορνεία μειώνει τον αριθμό των βιασμών γυναικών


– Οι πόρνες ζουν μια πολυτελή ζωή και είναι πλούσιες


– Οι οίκοι ανοχής προστατεύουν τις πόρνες από τη βία και τους βιασμούς


– Η πορνεία είναι προτιμότερη και καλύτερη από τη φτώχεια


– Η πορνεία είναι απαραίτητη για να μπορούν οι άνδρες να ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους ορμές


– Η πορνεία δεν προκαλεί τραύματα ψυχικού, φυσικού, σεξουαλικού ή κοινωνικού χαρακτήρα


– Μια πόρνη μπορεί να διακόψει οποτεδήποτε θελήσει αυτήν τη δραστηριότητά της


– Η πορνεία μειώνει τον αριθμό των διαζυγίων

Οι συνηθέστεροι λόγοι που οδηγούν στην πορνεία


Παλαιότερα, η επιστημονική έρευνα γύρω από τους λόγους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν κάποια άτομα στην πορνεία, εστιάζονταν, σε μεγάλο βαθμό, στην ύπαρξη κάποιας μορφής ψυχοπαθολογίας και σε ατομικούς κυρίως παράγοντες, όπως η ύπαρξη μιας λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας, νοητική υστέρηση ή χαμηλός δείκτης νοημοσύνης, διάφορες ψυχικές διαταραχές, ασαφής εικόνα εαυτού και σεξουαλικής ταυτότητας κ.ά. Τώρα πλέον, υπάρχει μια αλλαγή προσανατολισμού και στόχευσης που επικεντρώνεται σε κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς κυρίως παράγοντες, όπως η ύπαρξη σοβαρών κοινωνικών και οικογενειακών προβλημάτων, όπως π.χ. το διαζύγιο, οι έντονες και διαχρονικές οικογενειακές συγκρούσεις, γονείς στην πορνεία ή με ανεξέλεγκτη σεξουαλική συμπεριφορά, ελλιπής φροντίδα και σεξουαλική κακοποίηση του ατόμου κατά τη διάρκεια της παιδικής ή/και εφηβικής του ηλικίας.


Για την πλειοψηφία των ατόμων που οδηγούνται στην πορνεία (γιατί υπάρχουν πλέον και αρκετοί άνδρες ομοφυλόφιλοι, τραβεστί κ.τ.λ.), ο συνηθέστερος και πρωταρχικός λόγος που επικαλούνται για την απόφασή τους αυτή είναι η έλλειψη χρημάτων που δεν τους επιτρέπει να ζήσουν τη ζωή που επιθυμούν. Υπάρχουν, όμως, και ορισμένες χώρες -όπως π.χ. η Σουηδία, που διαθέτει ένα πολύ αναπτυγμένο κοινωνικό σύστημα- όπου, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του κόσμου, καμία γυναίκα δεν χρειάζεται να οδηγηθεί στην πορνεία για να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα πως υπάρχουν και άλλοι λόγοι που συμβάλουν σε αυτήν την «επιλογή».


Διαπιστώθηκε, λοιπόν, πως, εκτός από τις όποιες πρωτογενείς ανάγκες, υπάρχουν και κάποια δευτερογενή -όπως αποκαλούνται- κίνητρα που μπορεί να οδηγήσουν κάποιο άτομο στην πορνεία. Τα δευτερογενή αυτά κίνητρα είναι, για παράδειγμα, η αναζήτηση μιας προσωπικής ταυτότητας, μια αυτοκαταστροφική διάθεση, η περιέργεια, η απόγνωση και μια διάθεση συνειδητής ή υποσυνείδητης διαμαρτυρίας.


Ειδικότερα για πολλά νέα άτομα ή εφήβους, ο κυριότερος λόγος που οδηγεί στην πορνεία είναι η ύπαρξη μιας χαοτικής κατάστασης στη ζωή τους και η σχεδόν παντελής έλλειψη χρημάτων. Αυτή η χαοτική κατάσταση μπορεί να αφορά στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, στην έλλειψη σταθερών σχέσεων με κάποια ενήλικα άτομα ή κάποιου είδους τραυματική κρίση στο οικογενειακό περιβάλλον του νέου ατόμου που το οδήγησε στη φυγή από το σπίτι. Για παράδειγμα, στο Λος Άντζελες των Η.Π.Α., το 75% του συνόλου των νέων ατόμων που βρίσκονται στην πορνεία είναι άστεγοι ή έχουν φύγει από το σπίτι τους εξαιτίας πολύ σοβαρών, συνήθως, οικογενειακών προβλημάτων. Το ίδιο ισχύει και για νέα άτομα που τοποθετήθηκαν για ανάλογους λόγους σε διάφορα κρατικά ιδρύματα. Η ιδρυματοποίηση αυτή καθαυτή, αλλά και τα σοβαρά προβλήματα που οδήγησαν σε αυτήν αποτελούν, όπως φαίνεται, σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για είσοδο στην πορνεία.

Το συμπέρασμα που βγαίνει, λοιπόν, από τα αποτελέσματα των διεθνών ερευνών επί του θέματος είναι πως η είσοδος στην πορνεία είναι το αποτέλεσμα πολλών και αλληλεπιδρώντων μεταξύ τους παραγόντων, με σημαντικότερους αυτούς της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς, της ύπαρξης πρώιμων ψυχικών διαταραχών και τραυματικών εμπειριών όπως η φυσική, ψυχική και σεξουαλική κακοποίηση, της συστηματικής συναισθηματικής απόρριψης καθώς και της ύπαρξης άλλων σοβαρών κοινωνικών και οικογενειακών προβλημάτων όπως η φτώχεια, η χρήση ουσιών, η παντελής απουσία σχέσεων εμπιστοσύνης με άλλα ενήλικα άτομα ή στοιχειώδους κοινωνικού δικτύου που έχουν ως αποτέλεσμα την απουσία ορίων και βασικών αξιών όσον αφορά στη σεξουαλικότητα.


Θεωρείται πως τέτοιου είδους τραυματικά βιώματα πριμοδοτούν τη δημιουργία μιας αίσθησης στο άτομο που διευκολύνει την εμφάνιση συμπεριφορών όπως η πορνεία, δηλαδή, τη χρησιμοποίηση του σώματος με τρόπο που να καλύπτει -ως ένα βαθμό τουλάχιστον- μη σεξουαλικές ανάγκες, όπως η δημιουργία μιας αίσθησης κοινότητας με άλλους, η απόκτηση μιας προσωπικής ταυτότητας, χρημάτων ή άλλων υλικών απολαβών κ.τ.λ.


Τέτοιου είδους τραυματικά βιώματα, στη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ζωής ατόμων που οδηγήθηκαν στην πορνεία, έχουν ως αποτέλεσμα την υιοθέτηση και συνέχιση των καταστροφικών συμπεριφορών που βίωσαν και στη μετέπειτα ζωή τους. Για παράδειγμα, μία έφηβη που προέρχεται από ένα οικογενειακό περιβάλλον με τεράστια προβλήματα, χωρίς κάποια στήριξη από άλλα ενήλικα άτομα και που έχει ήδη μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό της, μπορεί εύκολα να αναζητήσει κάποιο περιβάλλον όπου θα βρει λίγη προσοχή, μια «ταυτότητα» και μια ψευδαίσθηση κοινότητας ως υποκατάστατο της οικογένειας και της ασφάλειας που ίσως ποτέ να μην είχε. Ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να είναι μία παρέα-υποκουλτούρα που κάνει, καθημερινά και με συγκεκριμένες τελετουργίες, χρήση ναρκωτικών ή μια παρέα όπου εισπράττει το ενδιαφέρον διαφόρων αγοριών ή ανδρών, νιώθοντας με τον τρόπο αυτόν πως έχει μία αξία, έστω και ως καθαρά σεξουαλικό αντικείμενο. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…


Η πληρωμή μπορεί να έχει αρχικά τη μορφή ανταλλαγμάτων όπως τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τα ρούχα κ.τ.λ. Η πραγματική πορνεία αρχίζει όταν τα ανταλλάγματα των «σεξουαλικών υπηρεσιών» μετατρέπονται σε χρηματική αμοιβή…

Είναι η πορνεία αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής;


Είναι η απόπειρα αυτοκτονίας, η αυτοτραυματική ή η βίαιη συμπεριφορά κάποιου, η κατανάλωση αλκοόλ από έναν αλκοολικό αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής; Κανείς δεν τους αναγκάζει να κάνουν αυτό που κάνουν. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ. Το ίδιο ισχύει και για την πορνεία.


Κάθε μορφή πορνείας εμπεριέχει πάντα κάποιας μορφής εξαναγκασμό, αναλόγως, βέβαια, από τον τρόπο που ορίζει κάποιος την ελεύθερη επιλογή ή τον εξαναγκασμό. Ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι κάποιου μαστροπού ή εμπόρου λευκής σαρκός -όπως συχνά παρουσιάζεται- είναι πάντα παρούσα με το δικό της ξεχωριστό τρόπο η προηγούμενη ζωή κάποιου, δηλαδή, τα βιώματά του, η κακοποίηση, η ανέχεια και πολλοί άλλοι ψυχοκοινωνικοί ή οικογενειακοί παράγοντες που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό έναν τέτοιο προσανατολισμό. Επιλέγω σημαίνει πως διαλέγω μεταξύ διαφόρων άλλων πιθανών επιλογών ή δυνατοτήτων. Ποιες είναι, όμως, αυτές οι άλλες πιθανές επιλογές; Πόσοι μπορούν να απαλλαγούν με τη δική τους θέληση από τον εσωτερικό καταναγκασμό που συνιστούν για κάθε άνθρωπο η προσωπική του ιστορία και τα βιώματά του (π.χ. σεξουαλική ή/και συναισθηματική κακοποίηση) που, σε συνδυασμό με κάποιους εξωτερικούς παράγοντες (π.χ. φτώχεια), διαμορφώνουν για κάποια άτομα μονόδρομους ζωής;


Με τον ίδιο τρόπο που η άποψη πως, σε μια δημοκρατική κοινωνία, έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευκαιρίες, συνιστά υπεραπλούστευση -αν όχι χλευασμό-έτσι και η άποψη πως ο δρόμος προς την πορνεία είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής γεννά πολλά ερωτηματικά και είναι εκ του πονηρού…


Το ερώτημα περί ελεύθερης βούλησης δεν είναι θεωρητικό ή ρητορικό. Η όποια απάντηση υιοθετηθεί έχει καθοριστική επίπτωση στον τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου της πορνείας, τόσο σε ατομικό όσο και σε νομικό και κοινωνικό επίπεδο.


Όταν υπάρχει κάποιο θύμα (π.χ. πόρνη) τότε υπάρχει, όπως είναι φυσικό, και ένας θύτης (πελάτης). Η νομική προσέγγιση του φαινομένου, στην περίπτωση αυτή, είναι ολοκληρωτικά διαφορετική απ΄ ό,τι αν η επικρατούσα άποψη ήταν πως η πορνεία είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής. Το θύμα πάντα προστατεύεται με τη βοήθεια κατάλληλου νομικού πλαισίου αλλά και συγκεκριμένων κοινωνικών δομών και παρεμβάσεων που θα πρέπει να υπάρχουν.
Συνέπειες της πορνείας


Η πορνεία έχει σοβαρές συνέπειες τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Οι συνέπειες αυτές, όμως, μπορεί να ποικίλουν από άτομο σε άτομο εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, όπως π.χ. η διάρκεια που το άτομο βρισκόταν στην πορνεία, το είδος της πορνείας κ.ά. Πάντως, είναι γεγονός πως ένα μεγάλο μέρος της εγκληματικότητας, όπως το εμπόριο λευκής σαρκός, η μαστροπεία, η κακοποίηση, η διακίνηση ναρκωτικών κ.ά. συνδέονται άμεσα με αυτήν.


Έχει διαπιστωθεί πως περισσότεροι από το 75% των ατόμων που βρίσκονταν στην πορνεία βιώνουν τουλάχιστον κάποιες από τις παρακάτω συνέπειες που σε αρκετές περιπτώσεις έχουν δραματικές συνέπειες στη μετέπειτα ζωή τους.


Ψυχολογικές συνέπειες


– Ανεξαρτήτως χώρας ή μορφής, η πορνεία φαίνεται πως προκαλεί σε πολλούς τον ίδιο τύπο μετατραυματικού στρες με αυτόν που παρατηρείται σε βετεράνους πολέμου, σε θύματα βασανισμών, βιασμών και άγριας κακοποίησης.


– Χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσκολίες δημιουργίας στενών διαπροσωπικών σχέσεων με άλλους, αυτομομφές, αισθήματα ενοχής και κατάθλιψης, αποφυγή κοινωνικών συναναστροφών. Φόβος συναισθηματικής εγγύτητας, δυσανεξία στη σωματική εγγύτητα ή στην επαφή με άλλους


Σωματικές συνέπειες


– Έχει διαπιστωθεί πως υπάρχει σχέση ανάμεσα στην πορνεία και στην εμφάνιση διαφόρων σωματικών και ψυχοσωματικών προβλημάτων, ιδιαίτερα αϋπνίες, πόνοι στην πλάτη, στους αγκώνες, στην κοιλιά και στο κεφάλι, διάφορα γυναικολογικά προβλήματα, αφροδίσια νοσήματα.


Κοινωνικές συνέπειες


– Κοινωνική απομόνωση και στιγματοποίηση, μερική μοναξιά, εξαιτίας της απόσυρσης από συγγενικές και φιλικές σχέσεις, λόγω ντροπής ή φόβου αποκάλυψης του τρόπου ζωής τους


Η μεγάλη ανάγκη της πλειοψηφίας των γυναικών να αποστασιοποιηθούν συναισθηματικά, βουβαίνοντας τα επώδυνα συναισθήματά τους ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της δραστηριότητάς τους, τις οδηγεί στη χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών. Οι συνέπειες αυτού του μηχανισμού αυτοπροστασίας έχει -πέραν του εθισμού σε διάφορες ουσίες- πολύ βαρύ αντίτιμο και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις αργότερα. Όπως προαναφέρθηκε, είναι σχεδόν αδύνατον να μπορέσουν να λειτουργήσουν σε μια στενή προσωπική σχέση με τρόπο φυσιολογικό και αμοιβαίο, είτε συναισθηματικά είτε ερωτικά.
Επίλογος


Στο διάλογο για το φαινόμενο της πορνείας, η αναφορά στο θέμα της δύναμης/εξουσίας είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η έκφραση «Και με τα λεφτά μου, γ…ω και την κυρά μου», αν και όχι το ίδιο αντιπροσωπευτική πλέον όσο παλαιότερα, αντικατοπτρίζει, παρόλ΄αυτά, μια υφιστάμενη νοοτροπία και στάση ζωής όπου ο Άνδρας έχει το δικαίωμα να αγοράζει γυναίκες για να εκφορτίζει τη σεξουαλική του ορμή. Για τους ίδιους λόγους, ένας μαστροπός έχει το δικαίωμα να έχει στην κτήση του μία ή περισσότερες γυναίκες που να τις εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν. Σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, ένας άνδρας μπορεί ακόμα να έχει -αν διαθέτει οικονομική άνεση- περισσότερες της μίας συζύγους.


Σε μία κοινωνία ισοτιμίας και ισονομίας, δεν νοείται η ύπαρξη της πορνείας, από τη στιγμή που αντικατοπτρίζει το δικαίωμα ενός απόλυτου ελέγχου και μιας εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο. Αν κάποια στιγμή οι κοινωνίες φθάσουν σε σημείο όπου η πορνεία θα μπορεί να είναι πραγματικά το αποτέλεσμα μιας ελεύθερης βούλησης και επιλογής, ένα επάγγελμα με τους ίδιους όρους, δικαιώματα και υποχρεώσεις όπως και κάθε άλλο και όπου οι πόρνες θα έχουν την ίδια ακριβώς αξία και αποδοχή ως άτομα, όπως και η οποιαδήποτε άλλη γυναίκα ή άνδρας, τότε καλώς να ορίσει…





Dr. Σάββας Ν. Σαλπιστής, M.Sc., Ph.D.


Κλινικός Ψυχολόγος Πανεπιστημίου Στοκχόλμης ενηλίκων και παίδων


Διπλωματούχος Ψυχοθεραπευτής


Βασιλικού Ιατροχειρουργικού Ινστιτούτου Karolinska Στοκχόλμης

Για να βαζουμε τα πραγματα στη θεση τους και να μην λεμε αρες μαρες.
ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΠΕΡΙ ΒΙΑΣΜΩΝ ,ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ ΚΛΠ.

Στους μυθους που λεει ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ειναι ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ που ακουστηκαν παραπανω.ΟΛΑ.

Κια κατι ακομα.
Ολα αυτα που λεμε δεν ειναι αφυψηλου και ως κατηγορητηριο για γυναικες και αντρες πορνους.
Ειναι ακριβως το αντιθετο.

ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΣ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ οτι ΕΙΝΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

 

[parafernalia]

Ἐξυπηρετεῖ μία πρωταρχικὴ ἀνάγκη καὶ χωρὶς τὴν ὑπηρεσία του ἡ κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσῃ σωστά."

Συνεπώς, ως επάγγελμα που έχει και σοβαρό κοινωνικό ρόλο, η παροχή τετοιων υπηρεσιών είναι και λειτούργημα

Δηλαδή πιστεύεις ότι η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς τις πόρνες;

 

[Πουπουλίνα]

Δηλαδή πιστεύεις ότι η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς τις πόρνες;

Φιλε μου..αν εκαναν τον κοπο να διαβασουν τα αρθρα που εχουν μπει εδω..αυτο εννοω με το ΔΙΑΒΑΣΜΑ και οχι αν γενικα διαβαζουν στη ζωη τους,που να ξερω εγω τι κανουν στη ζωη τους,αλλα οταν ΕΔΩ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΑΡΘΡΑ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ..ΑΠΛΑ ΛΕΝΕ ΤΑ ΛΟΓΑΚΙΑ ΤΟΥΣ...θα απαντουσαν σε ολα τα ερωτηματα και θα εκλεινε το θεμα.Απλα λενε το ποιηματακι τους.
Να λεμε και καμια αληθεια.

 

[Valder]

Δηλαδή πιστεύεις ότι η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς τις πόρνες;

Ναι, το πιστευω.

 

[glayki]

Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε μπροστά σε φαινόμενα κατάφωρης παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων για περίπτωσεις ανθρώπων πχ θυμάτων trafficking ή ατόμων που δεν εκδίδονται από προσωπική επιλογή ( ή και αν είναι προσωπική επιλογή όποιος διάβασε το παραπάνω άρθρο, θα συμπέρανε πως ένα αριθμός παραγόντων που δεν έχει να κάνει με τις ορέξεις της καθεμιάς/ καθενός που προσφέρει υπηρεσίες τον οδήγησε εκεί).

Η εθελοτυφλια ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση συνέχειας της νοσηροτητας. Δεν μπορεί να είναι ωφελιμη για το κοινωνικό συνολο η βεβήλωση και ο εξευτελισμός ενός σώματος που χρησιμοποιείται ως σκευος υποδοχής

 

[Aura]

Αυτό που βαφτίζεται ως ανηθικότητα - το οποίο είναι ανθρώπινη σύμβαση - που οφείλεται, είναι το ερώτημα. Γιατί είναι ανήθικο; Δυσκολευόμαστε να δώσουμε μια ξεκάθαρη απάντηση, όλους μας "τρώει" αλλά το χαϊδεύουμε το θέμα δεξιά κι αριστερά.

Γιατί είναι η σεξουαλικότητα / πορνεία ανήθικη και όχι το ποδόσφαιρο π.χ.; Ο Εμπαπέ ζήτησε 50 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Κι αυτός δεν εμπορεύεται ανήθικα το σώμα του; Τα αξίζει; Σιγά μην τα αξίζει, κανένας δεν αξίζει τόσα λεφτά.

Ο Δίας είπε να σου αρέσει ο άντρας. Η πορνεία σημαίνει πάλι το αντίθετο ή έτσι το έχουμε εμείς στο μυαλό μας, γιατί και αυτές οι γυναίκες διαλέγουν σε ένα βαθμό τους πελάτες τους πιστεύω ή αυτές έστω που δεν έχουν νταβατζήδες ή δεν δουλεύουν για 20 ευρώ . Αν φαντάζεσαι όμως ότι πηγαίνεις με μαλάκες, γέρους, άπλυτους γιατί αυτό να είναι καλύτερο από το ποδόσφαιρο ή να σερβίρεις καφέδες; φαντάζει πολύ πιο ψυχοφθόρο άρα και ανήθικο.

Κατ τα άλλα είτε διαλέγεις τους πελάτες σου είτε όχι , εγώ πιστεύω πάντα θα θεωρείται ανήθικο , αλλιώς θα χρέωναν όλες οι γυναίκες τις περιστασιακές σχέσεις τους .

 

[Valder]

...αλλιώς θα χρέωναν όλες οι γυναίκες τις περιστασιακές σχέσεις τους .

Μια περιστασιακή σχέση κοστίζει δυνητικά σε έναν άντρα πιο ακριβά από μια επαγγελματία.

 

[Πουπουλίνα]

Και ετσι για να δουμε ποιος ειναι υπερ των δικαιωματων των γυναικων και ποιος οχι..διοτι εδω καποιοι διαστρεβλωνουν τα παντα..για να δουμε ποιοι νοιαζονται για τις γυναικες και ποιοι οχι..

Η εποχή στην οποία η πορνεία γίνεται κάτι το κοινότυπο


Η πορνεία παραμένει ένα μεγάλο ταμπού. Αν το ζήτημα ξαναεμφανίζεται μέσα στην δεκαετία του 1980, αυτό γίνεται μέσα από το πρίσμα της δημοσιάς υγείας, γιατί η ανάπτυξη του AIDS ξαναζωντανεύει τις φοβίες που θυμίζουν εκείνες της σύφιλης το 19ο αιώνα. Τρανή απόδειξη είναι η διάθεση να ξανανοίξουν οι οίκοι ανοχής και μάλιστα στο όνομα του “μοντερνισμού”.


Κάποια μέτρα, που εφαρμόστηκαν χάρη σε κονδύλια της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, όπως η δημιουργία του οργανισμού “Λεωφορείο των Γυναικών” ( Le Bus des femmes) τείνουν στην αναγνώριση της πορνείας σαν επάγγελμα, γεγονός που καταγγέλλεται στην Γαλλία από το “Κίνημα της Φωλιάς” ( Mouvement u Nid )(2) και των φεμινιστικών οργανώσεων.


Όλα συγκλίνουν προς μια κατάσταση στην οποία η πορνεία γίνεται κάτι το κοινότυπο. Η μεγάλη νεοφιλελεύθερη αγορά θέλει να βάλει χέρι στις απολαύσεις με σκοπό την τιμολόγησή της. Η καταναλωτική λογική εισβάλει σε όλα τα πεδία της ζωής, η έκφραση “εργαζόμενες του σεξ” πλασάρει την ιδέα, πως το σεξ έναντι πληρωμής έχει γίνει ένα αναμφισβήτητο γεγονός της σύγχρονης οικονομίας, που δεν δέχεται καμία αντίρρηση.


Κάθε ηθική έννοια σαρώνεται, κάθε σχέση κυριαρχίας πνίγεται κάτω από την ατομική λογική. Η πορνεία αποκλείεται έτσι από την βια κατά των γυναικών. Η όλο και πιο μαζική συμμετοχή των αγοριών στην πορνεία θολώνει ακόμα περισσότερα τις σχέσεις ανισότητας μεταξύ των φύλων, ακόμα και αν τα εκδιδόμενα αγόρια αποκλείονται στην πραγματικότητα από το καθεστώς του ανδρισμού, θηλυκοποιημένα καθώς είναι όπως συμβαίνει συχνά στους/στις τραβεστί και τράνς.


Σταδιακά, οι φεμινιστικές διεκδικήσεις διαστρεβλώνονται από το λόμπι της βιομηχανίας του σεξ: “το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματος σου“ γίνεται το δικαίωμα να το πουλήσεις, “ το δικαίωμα να εκπορνεύεσαι” ταυτίζεται με έκφραση ελευθέριας. Η “αγορά του σεξ” χειραγωγεί την σεξουαλικότητα με σκοπό να ενθαρρύνει την ζήτηση ( πορνογραφία, σεξουαλικός τουρισμός) και επιπλέον για να δημιουργήσει ζήτηση από πορνοπελάτισσες.


Έτσι, το σύστημα κλειδώνεται: δεν υπάρχουν πια θύματα, και άρα δεν υπάρχουν πια δήμιοι. Όλοι εκμεταλλεύονται όλους, και έτσι η ισότητα έχει επιτέλους πραγματοποιηθεί!


Μια βια μη-αντιληπτή


Η κανονικοποίηση της πορνείας στη κοινωνία κάνει όλο και πιο αθέατα τα τραύματα που βιώνουν τα εκδιδόμενα άτομα. Ενώ η βια καταγγέλλεται μόλις και μετά βίας όταν είναι ορατή (εμπόριο παιδιών, γυναικών και αγοριών για σεξουαλική εκμετάλλευση), η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η κακοποίηση που βρίσκονται στην ίδια την καρδιά του πορνικού συστήματος (συναισθηματική αναισθησία, σχιζοφρενικός διχασμός, αίσθημα ανασφάλειας, μόνιμο άγχος, βρισιές, αηδία, καταστροφή της εικόνας της ίδιας/ίδιου) αυτά δεν συζητούνται ποτέ παρά μόνο από τα φεμινιστικά κινήματα η από οργανώσεις όπως αυτή του “Κινήματος της φωλιάς” (Μouvement du Nid).


Η σιωπή καλύπτει την αργή και βαθιά επιδείνωσή της σεξουαλικής και συναισθηματικής ζωής των εκδιδομένων. Η πορνεία αποτελεί μια αθέατη βια, όπως ήσαν για αιώνες άλλες μορφές βίας ( βιασμός, αιμομιξία, βια στο ζευγάρι), όλες ενδεικτικές του δικαιώματος ιδιοκτησίας του ανδρικού φύλου πάνω στο θηλυκό.


Η ίδια σιωπή σκεπάζει τους πορνοπελάτες, καθώς νομιμοποιείται ιστορικά η συμπεριφορά τους χάρη σε μύθους, ο πιο διαδεδομένος από τους οποίους είναι ότι “έτσι αποφεύγονται οι βιασμοί”. Το μυστικό που καλύπτει τις πράξεις τους στο όνομα “της ιδιωτικής ζωής”, παραμένει εξαιρετικά προστατευμένο.


“Η ανδρική κυριαρχία, όπως κάθε κυριαρχία δομείται πάνω στην αδιαφάνεια των πρακτικών των κυρίαρχων” ( Welzer-Lang, 1996). Το επιβεβαιώνει η σχεδόν απόλυτη απουσία μελετών και ερευνών. Θα ήταν ωστόσο βασικό να μετρήσουμε τις συνέπειες της χρήσης της πορνείας πάνω στην ανδρική βια. Η αξιοσημείωτη δουλειά σε αυτό το πεδίο του Σουηδού Sven Axel Mansson (1986) αξίζει να αναφερθεί.


Η Ευρώπη των μαστροπών


Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα διακυβεύματα είναι κρισιμότατα. Πρωτεργάτρια του διακανονισμού, οπαδός μιας οργανωμένης πορνείας ως δημόσιας υπηρεσίας, η Ολλανδία πέτυχε να εισαγάγει την έννοια της “εξαναγκαστικής πορνείας” στα διεθνή κείμενα, αρχής γενομένης με την τελική απόφαση της Διεθνούς Συνδιάσκεψης του Πεκίνου (1995).


Αυτή η έννοια υπονοεί την ύπαρξη μιας “ελεύθερης “ πορνείας που πρέπει πια να επαγγελματοποιηθεί, και που καλύπτει την αποποινικοποίηση της μαστροπείας. Η διάκριση αυτή μετατρέπει ως δια μαγείας σε ατομικές επιλογές τις ενέργειες ενός γιγάντιου συστήματος εκμετάλλευσης παίζοντας το παιχνίδι των προαγωγών, δίνοντας τους περισσότερη νομιμότητα από όση είχαν ποτέ τολμήσει να ονειρευτούν.


Επομένως, είναι τα θύματα που πρέπει να αποδείξουν τον εξαναγκασμό που έχουν υποστεί! Ορίζονται διαφοροποιήσεις μεταξύ ενήλικης και παιδικής πορνείας, μεταξύ πορνείας ξένων και Ευρωπαίων γυναικών. Αυτό που είναι έγκλημα στα 16 ή στα 18 χρόνια μείον μια ημέρα (ανάλογα με την ηλικία της ισχύουσας σεξουαλικής ενηλικίωσης), γίνεται έτσι από την μια ημέρα στην άλλη μια κοινή εμπορευματική πράξη.


Αυτό που είναι νόμιμο στις χώρες του Βορά είναι παράνομα στις χώρες του Νότου. Όλες οι διαφοροποιήσεις που αναφέρονται στον αγώνα ενάντια σε διάφορες μορφές πορνείας έχουν ως λειτουργία να νομιμοποιείται η πορνεία σαν τέτοια.


Η Marie-Victoire Louis (1997) απορρίπτει κάθε διαφοροποίηση μεταξύ ελεύθερης και εξαναγκασμένης πορνείας- ποιος/ποια θα μπορούσε να δικαιολογήσει το απαρτχάιντ μεσω της συγκατάθεσης ορισμένων στην σκλαβιά τους;- και υπερασπίζεται ένα αληθινό πολιτικό σχέδιο απόρριψης κάθε εμπορευματοποίησης του σώματος και της σεξουαλικότητας.


Την ίδια ώρα, το Διεθνές Γραφείο Εργασίας προτείνει να ενσωματωθεί η πορνεία στην οργάνωση εργασίας προτείνοντας να αφαιρεθούν μόνον οι πιο σοκαριστικές πτυχές της, δηλαδή η παιδική πορνεία ( Lim, 1998). Η πορνεία αναγνωρίζεται έτσι επίσημα σαν βιώσιμη λύση στα προβλήματα των γυναικών.


Παράλληλα με αυτά, η νομιμότητα του πορνοσυστήματος επικυρώνεται σταδιακά από το δίκαιο (Βελγικός νόμος του 13 Απρίλη του 1995), και η διαστροφή του νόμου συνίσταται στο ότι επικεντρώνεται μόνο σε περιπτώσεις υπερβολικής κατάχρησης και ακραίας βίας.


Η Ευρωπαϊκή Ένωση οργανώνεται για να αντιμετωπίσει την “παράνομη διακίνηση ανθρώπων” ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την νόμιμη διακίνηση και εγκαταλείποντας κάθε αναφορά στην “Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1949 για την καταστολή της εμπορίας ανθρώπων και της εκμετάλλευσης της πορνείας τρίτων”, που διακήρυσσε στα προλεγόμενά της ότι η πορνεία “είναι ασυμβίβαστη με την αξιοπρέπεια και την αξία του ανθρώπου”. Ένα κείμενο στο οποίο η καταργητική* Γαλλία παρέμενε μέχρι τώρα πιστή .


Για έναν τρίτο δρόμο


Μέσα σε αυτό το τοπίο, η σουηδική πολιτική ξεχωρίζει πάρα πολύ έντονα. Από την πρώτη Ιανουαρίου του 1999, απαγορεύεται η αγορά των “σεξουαλικών υπηρεσιών”. Η καταστολή στοχεύει τους πελάτες που μπορούν να καταδικαστούν μέχρι σε έξι μήνες φυλάκισης, και όχι τα εκδιδόμενα πρόσωπα. Μια απόφαση που εγγράφεται εδώ και χρόνια σε ένα σύνολο από δράσεις ενάντια στην πορνεία, με μια από τις πιο πρωτότυπες να είναι αυτή που προτείνει στους πελάτες τηλεφωνικές συμβουλές ή συνομιλίες με ψυχολόγους. Η Σουηδία είναι έτσι η πρώτη χώρα που διακηρύσσει πως η πορνεία συνιστά βια κατά των γυναικών και την περιλαμβάνει στην πολιτική και νομοθετική δράση της “για την ειρήνη των γυναικών”. Σύμφωνα με την υπουργό Ισότητας των Φύλων, Margaretha Wimberg , “να μεταχειρίζεσαι ένα πρόσωπο σαν εμπόρευμα, ακόμα και με τη συναίνεσή του, είναι ένα έγκλημα”.


Όλα αυτά σημαίνουν πως ανοίγεται ένας καινούργιας δρόμος. Σήμερα διαφαίνεται η θαρραλέα και καινούργια ιδέα μιας κοινωνίας χωρίς πορνεία – στόχος για τον οποίο αγωνίζεται εδώ και πολύ καιρό η οργάνωση “Κίνημα της Φωλιάς”, “ Mouvement du Nid”.


Πρόκειται για ένα σχέδιο, που πρέπει να υποστηρίζεται με αληθινή πολιτική βούληση, όπως η πραγματοποίηση δράσεων πρόληψης και εκπαίδευσης ενάντια στις βαθύτερες αιτίες της πορνείας – κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές-, το ξερίζωμα των συνηθειών του ανδρισμού, ο αγώνας ενάντια στην σεξουαλική βια και κακοποίηση…


Η πορνεία ήταν για πολύ μεγάλο διάστημα η “μοίρα” των γυναικών, υιοθετώντας έτσι την ιδέα ότι το σώμα τους είναι διαρκώς διαθέσιμο για σεξουαλική ικανοποίηση του άλλου, ότι είναι όντα που από την φύση τους υποτάσσονται στο φύλο τους, ότι είναι καταδικασμένες να υπηρετούν και να περιφρονούνται, υποταγμένες στις δήθεν ανάγκες των ανδρών, αποκλεισμένες από το βασίλειο της σκέψης και του πολιτισμού.


Στην αυγή του 21ου αιώνα, πώς μπορούμε να αγωνιστούμε για την ισότητα αν δεν αγωνιστούμε ενάντια στην πορνεία;

Η πορνεία, δικαίωμα του άνδρα; - Το Μωβ

Γράφει η Claudine Legardinier Μετάφραση-προλογος: Σόνια Μητραλιά Η πορνεία, δικαίωμα του άνδρα; Γιατί μια πλατιά συζήτηση γύρω από το παραπάνω

tomov.gr

 

[glayki]

Ο. Ουγκώ έλεγε " Μορφώστε το κεφάλι του λαού και δε θα χρειαστεί να το κόψετε με τη γκιλοτίνα".Η μόρφωση , η ψυχολογική υποστήριξη των αδυναμων κοινωνικών στρωμάτων που ζουν σε προβληματικά περιβάλλοντα , η κοινωνική πολιτικη ενός κράτους πρόνοιας αποντος στις μέρες μας, ίσως απομάκρυνε ευάλωτες υπάρξεις απο τ ο χώρο της έκδοσης.

 

[Himela]

Πιστεύω οτι ακόμα κι αν η πορνεία ξεκινά με θετικά πρόσημα (το κάνει μια γυναίκα επειδή το θέλει, έχει δικαίωμα στο σώμα της, προσέχει με ποιους πάει, είναι ασφαλής, ξεχαρμανιάζουν άνθρωποι που δεν μπορούν να το κάνουν αλλιώς κλπ), το γεγονός οτι στην πορεία έχει χαθεί η μπάλα με μαστροπούς, τράφικινγκ, αρρώστιες, πορνεία για τη δόση, sexual abuse, πορνεία παιδιών!!!!!! κλπ δείχνει οτι κάπου πρέπει να το ξανασκεφτούμε.

Από την άλλη το θέμα μας είναι αν η εκπόρνευση αποτελεί αμαρτία κι όχι αν η πορνεία είναι καλή ή κακή.

 

[Luke87]

Πιστεύω οτι ακόμα κι αν η πορνεία ξεκινά με θετικά πρόσημα (το κάνει μια γυναίκα επειδή το θέλει, έχει δικαίωμα στο σώμα της, προσέχει με ποιους πάει, είναι ασφαλής, ξεχαρμανιάζουν άνθρωποι που δεν μπορούν να το κάνουν αλλιώς κλπ), το γεγονός οτι στην πορεία έχει χαθεί η μπάλα με μαστροπούς, τράφικινγκ, αρρώστιες, πορνεία για τη δόση, sexual abuse, πορνεία παιδιών!!!!!! κλπ δείχνει οτι κάπου πρέπει να το ξανασκεφτούμε.

Από την άλλη το θέμα μας είναι αν η εκπόρνευση αποτελεί αμαρτία κι όχι αν η πορνεία είναι καλή ή κακή.

Δε ξέρω ίσως δεν κοιτάζω το θέμα εντελώς αντικειμενικά. Πχ δεν είχα ποτέ θέμα με τους Ζιγκολό.

 

[amarelia]

Επειδή ο τίτλος δεν είναι αυστηρός θα κάνω το κομμάτι μου.
Την λέξη αμαρτία δεν την ενστερνίζομαι, ωστόσο για μένα ο μεγαλύτερος ξεπεσμός είναι η ψυχική/πνευματική εκπόρνευση. Να αλλάζεις ρόλους με βάση το συμφέρον σου κάθε φορά, να ξεπουλιέσαι για να ανήκεις κάπου, να κάνεις εκπτώσεις στην δική σου αλήθεια για να είσαι αρεστός απο τρίτους. Να είσαι οπαδός και να παίρνεις άκριτα και αμάσητα την γραμμή της παράταξης. Να είσαι μέλος μιας οργάνωσης της οποίας είσαι πιστός σκύλος της χάνοντας τον δικό σου σκοπό. Να είσαι για τους άλλους και ταυτόχρονα για κανέναν, να είσαι όπου φυσάει ο άνεμος και να μην έχεις προσωπική γραμμή. Να μάχεσαι για το "καλό" προκαλώντας κακό και να μην ξέρεις άλλη αλήθεια πέρα απο την δική σου. Να είσαι παρατηρητής στην αδικία και να ζείς για να τρώς εσύ, να πλουτίζεις εσύ και πέρα απο σένα κανείς άλλος. Να είσαι άχρηστος.

Και όσο για το αν η σωματική εκπόρνευση είναι κάτι που καταδικάζω ( εσείς το λέτε αμαρτία) , σε καμία περίπτωση.

 

[parafernalia]

Όταν μία γυναίκα έναντι αμοιβής (νομίζω είναι κάπου 10.000 ευρώ η ταρίφα) αποφασίζει να γίνει παρένθετη μητέρα, εκπορνεύεται ή όχι;