[Αρχείο 2009 - 2017] Γενικές σκέψεις για την πολιτική και την επικαιρότητα

[john_doe]

Το πόιντ μου ήταν ότι τα 2/3 είναι άσχετοι και πρέπει να απολυθούν!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Το πόιντ μου ήταν ότι τα 2/3 είναι άσχετοι και πρέπει να απολυθούν!

Δεν αντιλέγω αλλά αυτή η λογική και η πρόταση (που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτή της Φινλανδίας όσον αφορά την αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών) θα πρέπει να αιτιολογηθεί και κυρίως να τεκμηριωθεί ώστε να σταθεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

Ε, και μόνο το γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ καθώς και ΟΧΙ κατά 85% σημαίνει ότι το πρόβλημα με την εκπαίδευση που έλαβαν είναι χοντρό!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Ε, και μόνο το γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ καθώς και ΟΧΙ κατά 85% σημαίνει ότι το πρόβλημα με την εκπαίδευση που έλαβαν είναι χοντρό!

Ε ντάξει, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω τώρα, ούτε μπορώ να λάβω ως τεκμήριο την παραπάνω διαπίστωση-πολιτικό πόρισμα για την απόλυση των 2/3 των εκπαιδευτικών. Ας κρίνει ο καθένας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Και τι σχέση έχει αυτό με την κουβέντα μας; Νόμιζα ότι συζητάμε για τους ταξικούς φραγμούς της εκπαίδευσης. Τι πιο ταξικό λοιπόν να μπαίνουν στα πανεπιστήμια μόνον οι επιτυχόντες, που κατά τεκμήριο είχαν την οικονομική άνεση να κάνουν φροντιστήριο; Κλήρωση, λοιπόν!

Πρέπει να στο κάνω νιανιά; Θεωρητικά ναι, είναι ταξικό το να ωθείς τον κόσμο σε ανταγωνιστικές εξετάσεις για να έχει πρόσβαση σε κάποια παροχή του κράτους. Το πανεπιστήμιο όμως είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα απλό σχολείο αυτός που φοιτά στην ιατρική δεν έχεις τις ίδιες διεξόδους με αυτόν που σπουδάζει λογοθεραπεία. Η κατανομή των σχολών και των επαγγελμάτων έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα ενός ατόμου. Το να πάει κάποιος σε ένα πειραματικό σχολείο αντί για ένα συμβατικό δε θα το κάνει γιατί του ταιριάζει καλύτερα και η ζωή του θα εξαρτηθεί από αυτό. Και σε αυτήν την περίπτωση όταν μιλάμε για ΑΕΙ αντιμετωπίζονται ( πλέον ) όλα ως ισοδύναμα και οι όποιες εξετάσεις λύνουν καθαρά το θέμα της κατανομής. Όχι όπως τα σχολεία που υπάρχει η ελίτ που απλά θα μπουν οι καλύτεροι.

Επίσης οι εξετάσεις των πειραματικών έχουν διαφορετικό χαρακτήρα από τις πανελλήνιες. Στις μεν ψάχνεις απλά ταλέντα για να στελεχώσεις την ελιτ σου. Στις δε βάζεις τον κάθε μελλοντικό ενήλικα προ των ευθυνών του και τον ωθείς να εργαστεί για να πετύχει τους στόχους του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[john_doe]

Πρέπει να στο κάνω νιανιά; Θεωρητικά ναι, είναι ταξικό το να ωθείς τον κόσμο σε ανταγωνιστικές εξετάσεις για να έχει πρόσβαση σε κάποια παροχή του κράτους. Το πανεπιστήμιο όμως είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα απλό σχολείο αυτός που φοιτά στην ιατρική δεν έχεις τις ίδιες διεξόδους με αυτόν που σπουδάζει λογοθεραπεία. Η κατανομή των σχολών και των επαγγελμάτων έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα ενός ατόμου. Το να πάει κάποιος σε ένα πειραματικό σχολείο αντί για ένα συμβατικό δε θα το κάνει γιατί του ταιριάζει καλύτερα και η ζωή του θα εξαρτηθεί από αυτό. Και σε αυτήν την περίπτωση όταν μιλάμε για ΑΕΙ αντιμετωπίζονται ( πλέον ) όλα ως ισοδύναμα και οι όποιες εξετάσεις λύνουν καθαρά το θέμα της κατανομής. Όχι όπως τα σχολεία που υπάρχει η ελίτ που απλά θα μπουν οι καλύτεροι.

Επίσης οι εξετάσεις των πειραματικών έχουν διαφορετικό χαρακτήρα από τις πανελλήνιες. Στις μεν ψάχνεις απλά ταλέντα για να στελεχώσεις την ελιτ σου. Στις δε βάζεις τον κάθε μελλοντικό ενήλικα προ των ευθυνών του και τον ωθείς να εργαστεί για να πετύχει τους στόχους του.

Συγγνώμη, αλλά αν το πρότυπο σχολείο είναι μηχανισμός δημιουργίας ελίτ, τότε οι περιζήτητες πανεπιστημιακές σχολές τι είναι; Αν το πρόβλημά σου είναι οι ελίτ τότε εκτός από τα πρότυπα σχολεία οφείλεις να καταργήσεις και τις ιατρικές και τις νομικές και τους ημμυ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Δηλώνω αντίθετος στην ύπαρξη των “πρότυπων” σχολείων και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω.
1) Πρώτα – πρώτα στην υποχρεωτική εκπαίδευση (δημοτικό – γυμνάσιο) ένας βασικός στόχος πρέπει να είναι η προσαρμογή του παιδιού στην κοινωνία. Στις ηλικίες αυτές το πρότυπο λειτουργεί σαν ιδιωτικό, αποκόβοντας το μαθητή από την πραγματικότητα. Το έχω ζήσει αυτό, καθώς πήγα σε ιδιωτικό δημοτικό και όταν βρέθηκα στο δημόσιο γυμνάσιο, χρειάστηκα προσπάθεια για να προσαρμοστώ.
2) Γίνεται ένας αγώνας να περάσουν κάποια παιδιά στα πρότυπα. Αυτό σημαίνει φροντιστήρια και χρήμα. Οι γονείς βλέπουν το πρότυπο σαν ένα φτηνό ιδιωτικό. Προφανώς οι μαθητές που θα πάνε στο πρότυπο, θα φύγουν από το “άλλο” σχολείο, αποδυναμώνοντας το και υποβιβάζοντάς το. Να σημειωθεί και ότι στα πρότυπα σχολεία το κράτος χορηγεί περισσότερα χρήματα.
3) Δημιουργείται ένας ελιτισμός. Ακούω μεγάλους ανθρώπους να καμαρώνουν “εγώ τελείωσα το Βαρβάκειο”. Για να μην υπάρχουν λαθεμένες εντυπώσεις, οι καθηγητές των πρότυπων δεν είναι άλλοι από τους καθηγητές των υπόλοιπων δημόσιων σχολείων. Απλά, έχοντας καλύτερο υλικό, μπορούν να κάνουν πιο ποιοτική δουλειά. Και των πρότυπων σχολείων οι μαθητές (όπως και των ιδιωτικών), τα ίδια (ίσως και περισσότερα) φροντιστήρια και ιδιαίτερα κάνουν.
4) Για το λύκειο, το ζήτημα είναι το τι είδους λύκειο θέλουμε. Στα “γνωστά” κράτη, ένα ποσοστό μικρότερο του 50% ακολουθεί το γενικό λύκειο. Οι υπόλοιποι φοιτούν σε τεχνικά και επαγγελματικά λύκεια. Στη χώρα μας το παραπάνω ποσοστό ξεπερνά ίσως και το 90%. Έτσι έχουμε ένα γενικό λύκειο στο οποίο είναι “μαθητής” και ο κάθε πικραμένος, ο οποίος περνάει χαριστικά τις τάξεις και στο τέλος παίρνει και σαν δώρο το απολυτήριο με 9,5. Αν με τα πρότυπα αδειάζουμε τα άλλα λύκεια από τους “καλούς” μαθητές, μόνο παιδεία δεν φτιάχνουμε.
5) Κατά τη γνώμη μου, το γενικό λύκειο θα έπρεπε να επιλέγει τους μαθητές του με εισαγωγικές εξετάσεις. Προφανώς οι “μαθητές του 5” δεν θα είχαν θέση σε αυτό. Για το δικό τους καλό θα διοχετεύονταν στην επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση. Έτσι, δεν θα είχε νόημα η ύπαρξη των πρότυπων σχολείων, καθώς το κάθε λύκειο έχοντας μαθητές από κάποιο επίπεδο και πάνω, θα ήταν ουσιαστικά “πρότυπο”.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

1. Διεύρυνση Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης
2. Κατάργηση διατάξεων που αποκλείουν μαθητές από την ολοκλήρωση των υποχρεωτικών σπουδών τους (εξετάσεις κλπ)

Τα μέτρα αυτά αναφέρονται στους μαθητές των χαμηλότερων τάξεων της βαθμολογικής κλίμακας. Αυτούς που αφενός δεν συγκεντρώνουν την απαιτούμενη βαθμολογία για να προβιβαστούν στην επόμενη τάξη και είτε εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση είτε διακόπτουν μετά την ολοκλήρωση της. Και ρωτώ: Ποιο το νόημα να υποχρεώνεις κάποιον να μορφωθεί, τη στιγμή που επιδεικτικά αρνείται. Ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να μαθαίνεις, να μορφώνεσαι. Το αγαθό αυτό μπορείς να το προσφέρεις στον άλλο, δεν μπορείς όμως να τον αναγκάσεις να το δεχτεί.

3. Ενίσχυση μαθημάτων πολιτικής και πολιτειακής παιδείας

Το μάθημα της πολιτικής παιδείας είναι πραγματικά το πιο άχρηστο πράγμα που διδάσκεται στα σχολεία. Το σύστημα που διδάσκεται είναι εξιδανικευμένο και δεν έχει καμία ανταπόκριση με την πραγματικότητα. Για να καταλάβεις τι εστί πολιτική και πώς αυτή λειτουργεί πρέπει να ασχοληθείς μαζί της. Διότι το βιβλίο θα σου πει: "Την Κυριακή 20 Σεπτέμβρη έχουμε εθνικές εκλογές. Μέχρι την προηγούμενη μέρα γίνονται προεκλογικές καμπάνιες, προκειμένου να ενημερωθεί ο κόσμος για τις θέσεις του εκάστοτε υποψήφιου"
Έχεις δει ποτέ παιδιά και νέους να μοιράζουν έξω φυλλάδια? Σήμερα εγώ, κατεβένοντας την Ναυαρίνου είδα δύο ομάδες, μία στο ύψος της Εγνατίας και μία στης Τσιμισκής, να μοιράζουν φυλλάδια του ΚΚΕ. Στη διασταύρωση Ναυαρίνου με Τσιμισκή είναι το stand του Ποταμιού. Στρίβοντας και προχωρώντας προς την Πλατεία Αριστοτέλους είδα δύο παιδιά να προχωράνε και να μοιράζουν φυλλάδια της Νέας Δημοκρατίας. Αυτοί είτε πληρώνονται (όπως τα παιδιά που μοιράζουν διαφημιστικά για τα κέντρα ξένων γλωσσών και τα λοιπά φαγάδικα), οπότε, αφού το κόμμα δαπανά ένα Α ποσό για τη δουλειά αυτή λαμβάνει ψηφοφόρους, είτε είναι άτομα της νεολαίας, που για αντίστοιχους λόγους κινητοποιούνται να μοιράσουν το υλικό. Γιατί μοιράζονται τα φυλλάδια? Αφού οι περισσότεροι διαβάζουν ΚΚΕ/Ποτάμι/ΝΔ και το πετάνε. Δεν κάθονται να το διαβάσουν ολόκληρο, να δουν και να πειστούν από τις θέσεις που γράφονται μέσα. Αυτοί που τα τυπώνουν το ξέρουν, αλλά συνεχίζουν. Μήπως, και μόνο που θα δεις το όνομα του κόμματος επηρεάζεσαι? Γιατί γίνεται αυτό? Πώς εμείς, οι ψηφοφόροι, αφήνουμε κάτι τέτοιο να επηρεάζει την κρίση μας? Και γιατί συνεχίζει να γίνεται ακόμα, 2 μέρες πριν τις εκλογές. 1 μήνα τώρα δεν έχουμε διαμορφώσει πολιτική άποψη, μετά τις τόσες προεκλογικές ομιλίες και τα 2 debate που διεξήχθησαν?
Αυτά είναι η ουσία της πολιτικής, και αυτά δεν πρόκειται ποτέ να διαβάσεις σε σχολικό βιβλίο. Για αυτό, όσες ώρες μάθημα και να αφιερώσεις την Πολιτική Παιδεία, το αποτέλεσμα που θα πάρεις θα είναι μηδαμινό. Ο μηχανισμός της πολιτικής είναι τόσο περίπλοκος που δεν μπορείς να τον ψηλαφίσεις θεωρητικά, μέσα από το περιβάλλον ενός σχολικού μαθήματος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Συγγνώμη, αλλά αν το πρότυπο σχολείο είναι μηχανισμός δημιουργίας ελίτ, τότε οι περιζήτητες πανεπιστημιακές σχολές τι είναι; Αν το πρόβλημά σου είναι οι ελίτ τότε εκτός από τα πρότυπα σχολεία οφείλεις να καταργήσεις και τις ιατρικές και τις νομικές και τους ημμυ.

Οι σχολές που αναφέρεις δεν αντιμετωπίζονται ως elite από το κράτος παρά μόνο από τους υποψήφιους και λυπάμαι που το βλέπεις κι εσύ έτσι. Οι πανελλήνιες είναι ανταγωνιστικός διαγωνισμός όχι εξετάσεις αριστείας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Απαντάω στον DumeNuke.

Για το πρώτο σκέλος, μου παρουσιάσεις μια ευρέως διαδεδομένη λογική ότι μερικά παιδιά αρνούνται να μορφωθούν. Μπορείς να με κρίνεις αλλά θεωρώ θεμελιακά λάθος αυτή τη θέση. Πώς γίνεται να αρνείται ένα παιδί να μάθει; Όταν μάλιστα επιςτημονικές έρευνες δείχνουν το αντίθετο, ότι δηλαδή τα παιδιά έχουν τόσο μεγάλη έφεση στη γνώση, τη μάθηση και τον πειραματισμό, σε σημείο που το σύστημα εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο μειώνει αυτή την τάση με τις στρεβλώσεις του γύρω στο 80% (τα στοιχεία από διαλέξεις ενός κορυφαίου εκπαιδευτικού αναλυτή - Ken Robinson). Πώς λοιπόν γίνεται ένα παιδί να αρνείται τη μάθηση, τη φαντασία, το ερέθισμα,τον πειραματισμό, τους ορίζοντες που του προσφέρει η εκπαίδευση; Και μιλώ από το νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο, εκεί οριοθετώ την υποχρεωτική εκπαίδευση. Πώς γίνεται εν συνεχεία να αποδέχεται ή και να επιζητεί τις εκπαιδευτικές και οικονομικές ανισότητες; Η απάντηση για μένα είναι και το ξανάπα προηγουμένως ότι το πρόβλημα δεν το έχουν τα παιδιά αλλά το σύστημα το οποίο τα απωθεί και στην ουσία δεν προάγει αυτές τις αξίες. Αντί λοιπόν να διώξουμε τα παιδιά, να αλλάξουμε το σύστημα.

Συγκεκριμένα πράγματα, ενιαία υποχρεωτική εκπαίδευση μέχρι το Λύκειο που θα αποβλέπει στην επίτευξη συγκεκριμένων παιδαγωγικών στόχων (benchmarks) όπως: κριτική μέθοδος, επιστημονική μέθοδος, φαντασία, δημιουργικότητα, δεξιότητες επιχειρηματολογίας, δεξιότητες κοινωνικοποίησης, τεχνικές δεξιότητες κλπ. Όλα αυτά δηλαδή που οφείλει να έχει σε βασικό επίπεδο ο κάθε σύγχρονος άνθρωπος. Κι από κει και πέρα, ανάλογα τις επιλογές και τις προτιμήσεις του, να ακολουθήσει ο καθένας τον δρόμο του.

Όσον αφορά την "Πολιτική Παιδεία" θεωρώ πως πριν την απορρίψουμε, οφείλουμε να την δοκιμάσουμε σε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να δώσει αποτελέσματα όπως (για μένα) αυτό που περιέγραψα συνοπτικά παραπάνω. Οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος δεν θα πρέπει να είναι άλλοθι για την απομάκρυνση των μαθητών από την γνωριμία με την ιδιότητα του ενεργού πολίτη, γιατί αυτό είναι η πολιτική παιδεία (δεξιότητες διαλόγου, επιχειρηματολογίας, κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, κοινωνικού ελέγχου, άσκηση στη νομιμότητα, τους κανόνες κλπ). Είναι χρήσιμη πιστεύω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Για το πρώτο σκέλος, μου παρουσιάσεις μια ευρέως διαδεδομένη λογική ότι μερικά παιδιά αρνούνται να μορφωθούν. Μπορείς να με κρίνεις αλλά θεωρώ θεμελιακά λάθος αυτή τη θέση. Πώς γίνεται να αρνείται ένα παιδί να μάθει; Όταν μάλιστα επιςτημονικές έρευνες δείχνουν το αντίθετο, ότι δηλαδή τα παιδιά έχουν τόσο μεγάλη έφεση στη γνώση, τη μάθηση και τον πειραματισμό, σε σημείο που το σύστημα εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο μειώνει αυτή την τάση με τις στρεβλώσεις του γύρω στο 80% (τα στοιχεία από διαλέξεις ενός κορυφαίου εκπαιδευτικού αναλυτή - Ken Robinson). Πώς λοιπόν γίνεται ένα παιδί να αρνείται τη μάθηση, τη φαντασία, το ερέθισμα,τον πειραματισμό, τους ορίζοντες που του προσφέρει η εκπαίδευση; Και μιλώ από το νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο, εκεί οριοθετώ την υποχρεωτική εκπαίδευση. Πώς γίνεται εν συνεχεία να αποδέχεται ή και να επιζητεί τις εκπαιδευτικές και οικονομικές ανισότητες; Η απάντηση για μένα είναι και το ξανάπα προηγουμένως ότι το πρόβλημα δεν το έχουν τα παιδιά αλλά το σύστημα το οποίο τα απωθεί και στην ουσία δεν προάγει αυτές τις αξίες. Αντί λοιπόν να διώξουμε τα παιδιά, να αλλάξουμε το σύστημα.

-Ο δάσκαλος αργεί 5 λεπτά να έρθει στην τάξη και ολόκληρο το τμήμα κατεβαίνει στο προαύλιο για κενό.
-Πενθήμερη κατάληψη, γιατί η τυρόπιτα στο κυλίκειο είναι τρίγωνη ή στρόγγυλη και εμείς θέλουμε "από το άλλο σχήμα". Ή, απλώς, για να χάσουμε μάθημα.
-Σύγκλιση συνέλευσης τμήματος την Παρασκευή το μεσημέρι, ώστε να φύγουμε νωρίτερα για σπίτι, χωρίς να έχουμε κάτι να συζητήσουμε.
-Τα προγνωστικά λένε ότι σήμερα θα βρέξει, αλλά το 15μελές βαριέται να κάνει μάθημα και πάει στον διευθυντή να ζητήσει εκδρομή, με την πλήρη υποστήριξη ολόκληρου του σχολικού συγκροτήματος.
-Δοκιμαστικές για την παρέλαση, πρόβες για τις γιορτές, διανομή σχολικής εφημερίδας, εθελοντική εργασία για το ασβέστωμα των τοίχων του σχολείου και για να ξεριζωθούν τα αγριόχορτα.

Αυτά είναι τα βασικότερα στοιχεία που υποδεικνύουν ότι ναι, υπάρχουν μαθητές που ΔΕΝ θέλουν να κάνουν μάθημα. Σε αυτού του είδους μαθητές, που αδιαφορούν πλήρως για τα σχολικά τους καθήκοντα μέχρι την ηλικία των 15, τι παραπάνω πιστεύεις ότι έχει να προσφέρει η παράταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης κατά 3 επιπλέον χρόνια?

Στην ερώτηση σου, λοιπόν, "υπάρχουν παιδιά που αρνούνται να μάθουν?", σε αντερωτώ:
Έστω ότι δεν υπάρχουν. Αφού λοιπόν όλα τους επιθυμούν να μορφωθούν, γιατί να παρατείνεις τα όρια υποχρεωτικής εκπαίδευσης?
Έστω ότι υπάρχουν. Από τη στιγμή που έχουν δείξει τόση αρνητική συμπεριφορά μέχρι την ηλικία των 15, όπου και πλέον έχουν μπει στην εφηβία και γίνονται περισσότερο αντιδραστικά, τι ακριβώς έχουν να κερδίσουν με το να μείνουν στο σχολείο 3 επιπλέον χρόνια?

Όσον αφορά την "Πολιτική Παιδεία" θεωρώ πως πριν την απορρίψουμε, οφείλουμε να την δοκιμάσουμε σε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να δώσει αποτελέσματα όπως (για μένα) αυτό που περιέγραψα συνοπτικά παραπάνω. Οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος δεν θα πρέπει να είναι άλλοθι για την απομάκρυνση των μαθητών από την γνωριμία με την ιδιότητα του ενεργού πολίτη, γιατί αυτό είναι η πολιτική παιδεία (δεξιότητες διαλόγου, επιχειρηματολογίας, κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, κοινωνικού ελέγχου, άσκηση στη νομιμότητα, τους κανόνες κλπ). Είναι χρήσιμη πιστεύω.

Την Πολιτική Παιδεία την έχουμε δοκιμάσει. Γ' Γυμνασίου δεν υπήρχε ένα μάθημα που μας δίδασκε πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως πολίτες, με ποια κριτήρια κάποιος μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής ή να εκλεγεί ΠτΔ? Πιστεύεις ότι εσύ κέρδισες κάτι από το συγκεκριμένο μάθημα, το οποίο μπορείς να χρησιμοποιήσεις προκειμένου να κάνεις ορθότερη επιλογή ως προς το ποιο πολιτικό κόμμα θα ψηφίσεις στις αυριανές εκλογές?
Ο ενεργός πολίτης δεν διαμορφώνεται εντός της σχολικής αίθουσας. Είναι σαν να δίνεις 100 βιβλία νευροχειρουργικής σε έναν πτυχιούχο γιατρό να τα διαβάσει, να του κάνεις και 15 ώρες ώρες σεμινάρια με slides και να περιμένεις ότι θα αποδώσει 100% στο χειρουργειο. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει ξαναπιάσει χειρουργικό μαχαιράκι ποτέ στη ζωή του.
Η θεωρητική γνώση είναι πάρα πολύ καλή, όταν υπάρχει η αντίστοιχα εμπειρία που σου επιτρέπει να την χρησιμοποιήσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Αναφέρεις 5 παραδείγματα τα οποία όντως ισχύουν αλλά δεν έρχονται σε αντίθεση με όσα υποστήριξα. Διαπιστώνεται όντως μια τάση των παιδιών να αποφεύγουν όποτε μπορούν να κάνουν μάθημα. Αυτό νομίζεις συμβαίνει σε ένα κομμάτι που δεν θέλει να κάνει μάθημα; Μόνος σου είπες "με την υποστήριξη όλου του σχολικού συγκροτήματος". Υπάρχει κανείς που, έστω και χωρίς να το εκδηλώνει, χαλάστηκε από μια κοπάνα, ένα κενό ή μια συνέλευση που δεν χρειάζεται; Άρα να υποθέσουμε ότι σχεδόν (λέω σχεδόν γιατί παίρνω σαν υπόθεση ότι υπάρχουν τέτοια παιδιά, εγώ δεν υπήρξα τέτοιο) όλα τα παιδιά απεχθάνονται τη μάθηση; Όχι, αυτό που είπα είναι ότι το ίδιο το σύστημα απωθεί τα παιδιά.

Το μάθημα του δασκάλου όπως γίνεται σήμερα, υπαγορευμένο σο σύνολό του από το Υπουργείο, με δαςκαλοκεντρικές μεθόδους, στεγνές διαλέξεις και εξετάσεις, που δεν αφήνει τον μαθητή να συνεργαστεί, να αυτενεργήσει κτλ σαφώς και είναι δυσάρεστο και απευκταίο για τους μαθητές. Στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν τα φαινόμενα των καταλήψεων, των συνελεύσεων κτλ. Αλήθεια τόλμησε κανένα σχολείο να διδάξει την χρησιμότητα των μαθητικών συνελεύσεων, τις αρχές του διαλόγου, τους τρόπους διεκδίκησης αιτημάτων αντί της κατάληψης ώστε να αποφεύγονται τα παραπάνω φαινόμενα; Εδώ έρχεται και κολλά η πολιτική παιδεία, η οποία ναι προσωπικά με ωφέλησε πολύ, δεν παύει ωστόσο να είναι μέρος αυτού του στρεβλού συστήματος και πρέπει να αλλάξει.

Θέλω να ξεχωρίσω ειδικά το τελευταίο παράδειγμα που έδωσες, καθώς η φροντίδα του σχολικού κήπου, η κατασκευή και διανομή μιας εφημερίδας κ.α. είναι πράγματα που κατά τη γνώμη μου μπορούν να ωφελήσουν τα παιδιά πολύ περισσότερο από ένα στεγνό μάθημα 45 λεπτών και σαφώς δεν συνιστούν πρόβλημα για μένα.

Άρα ναι, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν παιδιά που δεν θέλουν να μάθουν. Και έρχομαι να απαντήσω για τη διεύρυνση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης λέγοντας ότι προκειμένου ένα παιδί να αποκτήσει όλα όσα χρειάζεται για να βγει πλήρως εγγράματος, ενεργός πολίτης στο πλαίσιο της κοινωνίας δεν αρκούν τα 6 χρόνια του δημοτικού και τα 3 του γυμνασίου. Πρακτικά πράγματα δηλαδή. Ένας που ολοκληρώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση, βγαίνει στην κοινωνία και την αγορά στα 15 (!) και απορώ με τι δεξιότητες και τι εμπειρίες μπορεί να ανταπεξέλθει. Η διεύρυνση θα ελαφρύνει και το βάρος της ύλης που στο πλαίσιο της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης οφείλει να διδαχθεί σύμφωνα με τα Αναλυτικά Προγράμματα.

Edit: Παιδιά αντιδραστικά, με ιδιαιτερότητες και ανάγκες πάντα θα υπάρχουν, αλλά το ίδιο το σύστημα θα πρέπει να μπορεί να μεριμνήσει εξατομικευμένα. Έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται να βγουν όλοι άριστοι -στο ίδιο επίπεδο- ακόμα και από το καλύτερο σχολείο. Άλλος θα βγει με 20 κι άλλος με 3 ή 2. Αλλά ο αποκλεισμός ενός παιδιού από την εκπαιδευτική διαδικασία είναι χειρότερος ακόμη κι από βαθμό απολυτηρίου 0.

Στο τελευταίο θα συμφωνήσω, ο πολίτης δεν διαμορφώνεται μέσα στις σχολικές τάξεις. Άρα καλό είναι να σκεφτούμε πως θα διευρύνουμε τον θεσμό του σχολείου πέραν των 4 τειχών (θέσεις πάλι του Ken Robinson).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Αναφέρεις 5 παραδείγματα τα οποία όντως ισχύουν αλλά δεν έρχονται σε αντίθεση με όσα υποστήριξα. Διαπιστώνεται όντως μια τάση των παιδιών να αποφεύγουν όποτε μπορούν να κάνουν μάθημα. Αυτό νομίζεις συμβαίνει σε ένα κομμάτι που δεν θέλει να κάνει μάθημα; Μόνος σου είπες "με την υποστήριξη όλου του σχολικού συγκροτήματος". Υπάρχει κανείς που, έστω και χωρίς να το εκδηλώνει, χαλάστηκε από μια κοπάνα, ένα κενό ή μια συνέλευση που δεν χρειάζεται; Άρα να υποθέσουμε ότι σχεδόν (λέω σχεδόν γιατί παίρνω σαν υπόθεση ότι υπάρχουν τέτοια παιδιά, εγώ δεν υπήρξα τέτοιο) όλα τα παιδιά απεχθάνονται τη μάθηση; Όχι, αυτό που είπα είναι ότι το ίδιο το σύστημα απωθεί τα παιδιά.

Μπορείς να το λες Γιάννη (τα παιδιά αρνούνται να μάθουν) ή Γιαννάκη (το εκπαιδευτικό σύστημα απωθεί τα παιδιά), όμως η ουσία είναι η ίδια: Με την αύξηση των χρόνων υποχρεωτικής εκπαιδεύσης εξαναγκάζεις μία μερίδα των νέων να παραμείνει στις σχολικές αίθουσες, χωρίς να επομίζονται κανένα απολύτως όφελος. Αντί να τα αφήσεις στα 15 τους να τα αφήσεις να βγουν στην αγορά εργασίας, να κάνουν την προσπαθεία τους και είτε να επιτύχουν είτε να αποτύχουν και να συνειδητοποιήσουν την αξία της μόρφωσης, επιστρέφοντας στα σχολικά θρανία μετά από 5 ή 10 χρόνια, θέλεις να τα κρατήσεις άλλα 3 χρόνια μέσα στις σχολικές αίθουσες, πιστεύοντας ότι είναι για το καλό τους. Και ξαναρωτώ, τι ώφελος υπάρχει σε ένα παιδί που ξυπνάει στις 8.00 το πρωί να πάει σχολείο, γυρνάει σπίτι στις 2.00 το μεσημέρι και δεν έχει αποκομμίσει τίποτα κατά τη διάρκεια της ημέρας? Άμα, ειδικά, λάβουμε υπόψιν το μέτρο για την κατάργηση των εξετάσεων, ενδεχομένως να υπάρχουν άτομα που θα παίρνουν απολυτήριο Λυκείου, χωρίς να έχουν αποκτήσει κανένα ουσιαστικό γνωσιακό προσόν. Υπάρχει ή όχι αυτό το ενδεχόμενο? Και ποια ωφέλη το αντισταθμίζουν?

Το μάθημα του δασκάλου όπως γίνεται σήμερα, υπαγορευμένο σο σύνολό του από το Υπουργείο, με δαςκαλοκεντρικές μεθόδους, στεγνές διαλέξεις και εξετάσεις, που δεν αφήνει τον μαθητή να συνεργαστεί, να αυτενεργήσει κτλ σαφώς και είναι δυσάρεστο και απευκταίο για τους μαθητές. Στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν τα φαινόμενα των καταλήψεων, των συνελεύσεων κτλ. Αλήθεια τόλμησε κανένα σχολείο να διδάξει την χρησιμότητα των μαθητικών συνελεύσεων, τις αρχές του διαλόγου, τους τρόπους διεκδίκησης αιτημάτων αντί της κατάληψης ώστε να αποφεύγονται τα παραπάνω φαινόμενα; Εδώ έρχεται και κολλά η πολιτική παιδεία, η οποία ναι προσωπικά με ωφέλησε πολύ, δεν παύει ωστόσο να είναι μέρος αυτού του στρεβλού συστήματος και πρέπει να αλλάξει.

Θα ήθελες να συγκεκριμενοποιήσεις τα ωφέλη που σου πρόσφερε το συγκεκριμένο μάθημα? Γιατί, εντάξει, και εμένα με ωφέλησε σε ένα βαθμό, ξέρω την απάντηση στην ερώτηση "Ποιο από τα παρακάτω κριτήρια πρέπει να πληροί ο ΠτΔ;" στην κατηγορία των Πολιτικών του Quizdom.

Άρα ναι, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν παιδιά που δεν θέλουν να μάθουν. Και έρχομαι να απαντήσω για τη διεύρυνση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης λέγοντας ότι προκειμένου ένα παιδί να αποκτήσει όλα όσα χρειάζεται για να βγει πλήρως εγγράματος, ενεργός πολίτης στο πλαίσιο της κοινωνίας δεν αρκούν τα 6 χρόνια του δημοτικού και τα 3 του γυμνασίου. Πρακτικά πράγματα δηλαδή. Ένας που ολοκληρώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση, βγαίνει στην κοινωνία και την αγορά στα 15 (!) και απορώ με τι δεξιότητες και τι εμπειρίες μπορεί να ανταπεξέλθει. Η διεύρυνση θα ελαφρύνει και το βάρος της ύλης που στο πλαίσιο της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης οφείλει να διδαχθεί σύμφωνα με τα Αναλυτικά Προγράμματα.

Θα σου παραθέσω μια ιστορία που διάβασα στο βιβλίο του Χορχέ Μπουκάι "Να σου πω μια ιστορία":

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας θυρωρός, ο οποίος ζούσε με την οικογένεια και τα παιδιά του σε ένα μικρό χωριό. Προκειμένου να ζήσει ο ίδιος, αλλά και η οικογένεια του, αναγκαζόταν να δουλεύει ως θυρωρός σε πορνείο. Πραγματικά, δεν υπήρχε πιο βρώμικη και κακοπληρωμένη δουλειά από τη δική του, όμως του επέτρεπε να εξασφαλίζει τα απαραίτητα, προκειμένου να ζει αυτός και η οικογένεια του.
Μια μέρα, πέθανε ο ιδιοκτήτης του πορνείου και νέος ιδιοκτήτης ανέλαβε ο γιος του, άνθρωπος σπουδαγμένος και με ανησυχίες, που ήθελε να εξιχρονίσει την επιχείρηση του πατέρα του. Αποφασίζει, λοιπόν, να ρωτάει τη γνώμη των πελατών του, προκειμένου να μπορέσει να διαπιστώσει και να βελτιώσει τα προβλήματα που δυσαρεστούσαν τους πελάτες του.
Αναθέτει, λοιπόν, στο θυρωρό τα εξής επιπλέον καθήκοντα:
Θα ρωτάει κάθε πελάτη αν έμεινε ικανοποιημένος ή όχι, κάθε 5 πελάτες θα ζητάει να βαθμολογήσουν με άριστα το 10 και κάθε 10 πελάτες θα ρωτάει σε ποιους τομείς θα μπορούσε να βελτιωθεί η επιχείρηση. Θα τα γράφει σε ένα βιβλίο και στο τέλος της εβδομάδας θα το παραδίδει. Ο θυρωρός κάθε άλλο παρά πρόθυμος να διεκπερεώσει τα νέα του καθήκοντα. Ωστόσο υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα: Δεν ήξερε γραφή και ανάγνωση. Ο ιδιοκτήτης, μην μπορώντας να συντηρεί και θυρωρό και γραφέα, αναγκάστηκε να απολύσει το θυρωρό, δίνοντας του μια αποζημίωση.
Ο πρωταγωνιστής μας ένιωσε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια του. Πραγματικά, δεν ήξερε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει, πέρα από αυτή του θυρωρού στο πορνείο. Αυτή τη δουλειά έκανε και ο πατέρας του, και ο παππούς του, κ.ο.κ. Γυρνώντας σπίτι του σκέφτηκε ότι, μέχρι να βρει μια άλλη δουλειά, θα μπορούσε να ζητάει από τους γείτονες να κάνει μικροεπισκευές στα σπίτια τους. Αλλά για αυτό χρειαζόταν εργαλεία. Αποφάσισε, λοιπόν, να δαπανήσει ένα μικρό μέρος της αποζημίωσης του για να αγοράσει μερικά εργαλεία από το διπλανό χωριό. Με το που γύρισε από το ταξίδι του, ακούει να χτυπάνε την πόρτα του. Ήταν ο γείτονας του, που του ζητούσε να δανειστεί το σφυρί του. "Ευχαρίστως, γειτόνα μου, αλλά με αυτό το σφυρί σκεφτόμουν να εργαστώ για να ζήσω την οικογένεια μου". "Καταλαβαίνω. Όμως, εγώ είμαι πολυάσχολος και δεν μπορώ να ταξιδέψω μέχρι το διπλανό χωριό για να αγοράσω καινούργιο. Θες να σου πληρώσω την αξία του σφυριού, συν τα έξοδα του ταξιδιού, για να μου πουλήσεις το δικό σου και να αγοράσεις εσύ καινούργιο? Ούτως ή άλλους, άνεργος είσαι".
Ο πρώην-θυρωρός κάθισε και το σκέφτηκε. Με τα επιπλέον λεφτά που του πρόσφερε ο γείτονας θα μπορούσε να αγοράσει 1 σφυρί και μερικές βίδες, οπότε δέχτηκε. Πριν φύγει σκέφτηκε ότι θα υπάρχουν και άλλοι συγχωριανοί που τους λείπουν εργαλεία, οπότε αποφάσισε να ρισκάρει ένα ακόμα μέρος της αποζημίωσης του και να αγοράσει 2 σφυριά και 1 πένσα.
Το ρίσκο του βγήκε σε καλό, καθώς μπόρεσε να τα πουλήσει. Έτσι, σιγά-σιγά, άρχισε να επισκέπτεται όλο και πιο συχνά το διπλανό χωριό, προκειμένου να αγοράσει εργαλεία για τους συγχωριανούς του. Με την πάροδο του καιρού μπόρεσε να μαζέψει ένα ικανό ποσό, για να χτίσει μια μικρή αποθήκη, ώστε να μην ταξιδεύει τόσο συχνά. Αργότερα έχτισε κι ένα Χυτείο και, εκμεταλλευόμενος τα κοιτάσματα σιδήρου της περιοχής, παρήγαγε τα δικά του εργαλεία. Συνέχισε να διευρύνει την επιχείρηση του, αρχίζοντας να κατασκευάζει και όπλα, και, μετά από μερικά χρόνια, είχε γίνει ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας της περιοχής. Όλοι οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά έρχονταν να αγοράσουν όπλα και εργαλεία από το δικό του μαγαζί. Κάποια στιγμή, από τα κέρδη που είχε βγάλει, αποφάσισε να δωρίσει ένα σχολείο στο χωριό του.
Στα εγκαινία έγινε μεγάλη γιορτή και ο δήμαρχος απηύθυνε έναν μακρύ και πομπώδη λόγο προς τιμήν του ευεργέτη. Του ζήτησε, επίσης, να υπογράψει την πρώτη σελίδα του μαθητολογίου. Κοκκινίζοντας, ο μεγάλος, πλέον, επιχειρημάτιας, παραδέχθηκε ενώπιον όλων ότι δεν ήξερε ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει.
"Σοβαρά?", απόρησε ο δήμαρχος. "Καταφέρατε και γίνατε ο μεγάλυτερος επιχερηματίας της ευρύτερης περιοχής, χωρίς να ξέρετε γραφή και ανάγνωση. Μα αυτό είναι εκπληκτικό. Φανταστείτε τι παραπάνω θα είχατε καταφέρει αν ξέρατε να γράφετε και να διαβάζετε".
Με ύφος σίγουρο και σοβαρό, ο επιχειρηματίας απάντησε: "Άμα ήξερα να γράφω και να διαβάζω, θα ήμουν ακόμα ένας απλός και ταπεινός θυρωρός πορνείου!"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Καθαρά, ναι υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Απολυτήριο Λυκείου με βαθμό 0. Από κει και πέρα πρόβλημα του σπουδαστή, που θα μπορεί βέβαια να το βελτιώσει μέσα στη ζωή του. Το σχολείο δεν είναι εργαστήριο κατάρτισης. Είναι πρώτα απ' όλα φορέας κοινωνικοποίησης, κοινωνικής αλληλεπίδρασης, συμμετοχής, πολιτισμού. Από το να αφήνεις έωλα τα παιδιἀ στα 15, είναι προτιμότερο να πάρουν τις επιπλέον παραστάσεις και εμπειρίες. Κι ας βγουν με 0, θα έχουν κερδίσει όμως κάτι σίγουρα και δεν θα εἰναι αποκλεισμένα, έχει και ψυχική σημασία αυτό. Δεν το λέω εγώ, αλλά σύγχρονες παιδαγωγικές έρευνες ξαναλέω. Και μιλάμε για ένα νέο σύστημα που θα προσπαθεί να ελαχιστοποιεί αυτά τα φαινόμενα, έτσι; Οι αλλαγές δεν είναι ξέμπαρκες.

Το σχήμα Γιάννης - Γιαννάκης δεν με βρίσκει σύμφωνο. Πρόκειται για θεμελιακά διαφορετικές οπτικές, διότι στην πρώτη περίπτωση στρέφεσαι κατά παιδιών ενώ στη δεύτερη κατά του συστήματος, είναι πολύ βασικό. Και καλώ να επιλέξουμε τώρα, Γιάννης ή Γιαννάκης; Αν συμφωνήσουμε εδώ, μπορούν να βρεθούν τα υπόλοιπα.

Πάμε στα οφέλη της πολιτικής παιδείας. Ναι έμαθα για την Βουλή, πώς λειτουργούν οι εξουσίες, πώς αυτά που τότε έβλεπα στην τιβί και δεν τα καταλάβαινα συνδέονται με την καθημερινότητά μας, έμαθα για την Αρχαία Αθήνα, την γέννηση της πολιτικής και της δημοκρατίας, έμαθα πολλά που ίσως πολλοί δεν έχουν την ευκαιρία. Θα μου πεις, υπερασπίζεσαι το σημερινό αντικείμενο όπως διδάσκεται; Επαναλαμβάνομαι αλλά τι να κάνω , όχι προφανώς. Αλλά η λογική "πονάει πόδι, κόβω πόδι" δεν νομίζω πως βελτιώνει την κατάσταση. Κατά τ' άλλα, παραπέμπω στα παραπάνω μηνύματα.

Λοιπόν, καλή κι η ιστοριούλα, όμως νομίζω αντικρίζει μονόφθαλμα την εκπαιδευτική διαδικασία. Πάμε πάλι, το σχολείο δεν πρέπει να είναι εργαστήριο κατάρτισης, όχι μόνο τουλάχιστον. Πρώτα απ' όλα, θα πρέπει να κοινωνικοποιεί το άτομο, να του δίνει γενική ανθρωπιστική παιδεία, τις δυνατότητες να διαλέγεται επί ίσοις όροις στην κοινωνία, να επικοινωνεί, να συμμετέχει στα κοινά, να διαφυλάττει παράδοση και να παράγει πολιτισμό. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος λοιπόν μπορεί να είχε στο τέλος λεφτά, αλλά δεν είχε άλλα πράγματα. Και η απάντησή του "αν ήξερα να διαβάζω και να γράφω θα ήμουν απλά θυρωρός πορνείου" είναι κατά τη γνώμη μου και αντιπαιδαγωγική και παραπλανητική. Διότι η ζωή και η επιτυχία δεν είναι συνυφασμένη μόνο με το χρήμα και τη δόξα. Ας μην καθίσω να αναλύσω τι πολιτικές, ψυχολογικές, οικονομικές, κυρίως πολιτισμικές δυνατότητες θα είχε αν ἠξερε να διαβἀζει και να γράφει, νομίζω είναι προφανές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Κι ας βγουν με 0, θα έχουν κερδίσει όμως κάτι σίγουρα και δεν θα εἰναι αποκλεισμένα, έχει και ψυχική σημασία αυτό. Δεν το λέω εγώ, αλλά σύγχρονες παιδαγωγικές έρευνες ξαναλέω.

Συνοψίζοντας αυτήν σου την πρόταση, με τις παραπάνω απαντήσεις που μου έχεις δώσει, η γενική σου θέση είναι ότι το δεύτερο μισό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να γίνει υποχρεωτικό για όλους, γιατί πιστεύεις ότι έχουν κάτι να κερδίσουν, το οποίο δεν διευκρινίζεις τι είναι, αλλά το στηρίζεις σε διδακτορικές διατριβές πανεπιστημιακών.
Επειδή μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε, οι διδακτορικές διατριβές και λοιπές μελέτες γίνονται πάνω σε μοντελοποιημένα σχολεία. Όχι στα σχολεία της Ελληνικής κοινωνίας. Το να παίρνεις την μελέτη του x,y ακαδημαϊκού και να προσπαθείς να την περάσεις στα ελληνικά σχολεία είναι λάθος, το έχουμε δοκιμάσει, έχει αποτύχει. Ένα πρόσφατο παράδειγμα που εισήγαγαν όταν ήμουν εγώ Α' Λυκείου και έχεις ζήσει και εσύ είναι το περιβόητο Project. Το οποίο ήταν πάρα πολύ καλό σαν ιδέα και θα ήταν πολύ χρήσιμο αν εφαρμόζονταν σωστά. Αλλά τα ελληνικά σχολεία δεν έχουν τις υποδομές και τις προϋποθέσεις να το υποστηρίξουν.

Το σχήμα Γιάννης - Γιαννάκης δεν με βρίσκει σύμφωνο. Πρόκειται για θεμελιακά διαφορετικές οπτικές, διότι στην πρώτη περίπτωση στρέφεσαι κατά παιδιών ενώ στη δεύτερη κατά του συστήματος, είναι πολύ βασικό. Και καλώ να επιλέξουμε τώρα, Γιάννης ή Γιαννάκης; Αν συμφωνήσουμε εδώ, μπορούν να βρεθούν τα υπόλοιπα.

Εγώ κοιτάω το τρακαρισμένο αμάξι και λέω ότι πρέπει να επιδιορθωθεί, εσύ κάθεσαι και ασχολείσαι με το αν φταίς εσύ ή ο οδηγός από πίσω που τσουγκρίσατε. Δεν με νοιάζει αν θα το πεις "ο μαθητής αρνείται να διαβάσει" ή "το σχολείο αποστρέφει τον μαθητή από το να διαβάσει", δεν ενδιαφέρομαι να επιρρίψω ευθύνες στον μαθητή ή στο εκπαιδευτικό σύστημα. Για τον Α ή Β λόγο υπάρχουν μαθητές που αντισκέντονται επιδεικτικά στη σχολική διαδικασία, την οποία εσύ θέλεις να παρατείνεις, αναγνωρίζοντας ότι είναι λάθος, δίχως να προσφέρεις κάποιο ουσιώδες επιχείρημα για να τη βελτιώσεις πρώτα.
Κοινώς, πας να βάλεις καινούργιο τζάμι στα αλάρμς, δίχως να έχεις αλλάξει τη σπασμένη λάμπα.... Μάντεψε αν θα λειτουργούν....

Πάμε στα οφέλη της πολιτικής παιδείας. Ναι έμαθα για την Βουλή, πώς λειτουργούν οι εξουσίες, πώς αυτά που τότε έβλεπα στην τιβί και δεν τα καταλάβαινα συνδέονται με την καθημερινότητά μας, έμαθα για την Αρχαία Αθήνα, την γέννηση της πολιτικής και της δημοκρατίας, έμαθα πολλά που ίσως πολλοί δεν έχουν την ευκαιρία. Θα μου πεις, υπερασπίζεσαι το σημερινό αντικείμενο όπως διδάσκεται; Επαναλαμβάνομαι αλλά τι να κάνω , όχι προφανώς. Αλλά η λογική "πονάει πόδι, κόβω πόδι" δεν νομίζω πως βελτιώνει την κατάσταση. Κατά τ' άλλα, παραπέμπω στα παραπάνω μηνύματα.

Και όλα αυτά είναι πολύ ωραία και χρήσιμο να τα ξέρεις, αλλά το ερώτημα που σου έθεσα ήταν άλλο και αφορά τον πολιτικά ενεργό πολίτη:

Πιστεύεις ότι εσύ κέρδισες κάτι από το συγκεκριμένο μάθημα, το οποίο μπορείς να χρησιμοποιήσεις προκειμένου να κάνεις ορθότερη επιλογή ως προς το ποιο πολιτικό κόμμα θα ψηφίσεις στις αυριανές εκλογές?

Και μην μπερδεύεσαι, δεν πρότεινα πουθενά να κοπούν ώρες από το μάθημα, δεν συμφωνώ όμως με το να προστεθούν. Γιατί οι ώρες που έχει αρκούν για να εκπληρώσει το σκοπό του.

Λοιπόν, καλή κι η ιστοριούλα, όμως νομίζω αντικρίζει μονόφθαλμα την εκπαιδευτική διαδικασία. Πάμε πάλι, το σχολείο δεν πρέπει να είναι εργαστήριο κατάρτισης, όχι μόνο τουλάχιστον. Πρώτα απ' όλα, θα πρέπει να κοινωνικοποιεί το άτομο, να του δίνει γενική ανθρωπιστική παιδεία, τις δυνατότητες να διαλέγεται επί ίσοις όροις στην κοινωνία, να επικοινωνεί, να συμμετέχει στα κοινά, να διαφυλάττει παράδοση και να παράγει πολιτισμό. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος λοιπόν μπορεί να είχε στο τέλος λεφτά, αλλά δεν είχε άλλα πράγματα. Και η απάντησή του "αν ήξερα να διαβάζω και να γράφω θα ήμουν απλά θυρωρός πορνείου" είναι κατά τη γνώμη μου και αντιπαιδαγωγική και παραπλανητική. Διότι η ζωή και η επιτυχία δεν είναι συνυφασμένη μόνο με το χρήμα και τη δόξα. Ας μην καθίσω να αναλύσω τι πολιτικές, ψυχολογικές, οικονομικές, κυρίως πολιτισμικές δυνατότητες θα είχε αν ἠξερε να διαβἀζει και να γράφει, νομίζω είναι προφανές.

Η ιστορία δεν αντικρίζει την εκπαιδευτική διαδικασία μονόφθαλμα, δεν λέει πουθενά ότι όλοι οι αγράμματοι του χωριού γίνανε μεγάλοι και τρανοί επιχειρηματίες. Αντιθέτως, δίνει μια εναλλακτική. Ότι δεν είναι η μόρφωση η μόνη διόδος.
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας δεν είναι ότι ο τύπος ήταν αγράμματος και έφτιαξε περιουσία. Ένας άνθρωπος, χωρίς τις βασικές γνώσεις, απελπισμένος όταν έχασε τη δουλειά του και έφτασε σε ένα τούνελ χωρίς φως στο βάθος, πάλεψε, ρίσκαρε και ανταμοίφθηκε. Και για το λόγο αυτό ήταν ευτυχισμένος, γιατί, παρά τις αντιξοότητες πέτυχε.
Η αξία του σχολείου είναι μεγάλη, ναι, αλλά δεν είναι ο μόνος δρόμος, για να θες να τον επιβάλλεις ως υποχρεωτικό. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο θέλω να καταλήξω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[chrispap1997]

ενα μονο θα πω : 28 Μαΐου 1979

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Λοιπόν, νομίζω πως έχω αναφέρει αρκετά και θα αποφύγω να επαναλάβω τα ίδια. Προφανώς δεν θα διευρύνεις τα χρόνια εκπαίδευσης υπό το υπάρχον σύστημα, το μέτρο εντάσσεται σε ένα πλέγμα ενεργειών που ανέφερα σε πολλά μηνύματα παραπάνω. Η αρχική μου πρόταση έγινε ενδεικτικά ως δείγμα μείωσης των εκπαιδευτικών ανισοτήτων. Άρα προφανώς τα σχολεία θα πρέπει να υποστηριχθούν και να έχουν τις κατάλληλες υποδομές και προϋποθέσεις που λες. Τώρα αυτό που λες για μοντελοποιημένα σχολεία, τουλάχιστον με αυτά που έχω διαβάσει, δεν προκύπτει. Ίσα ίσα που οι σύγχρονες μελέτες αναδεικνύουν την ανάγκη απομοντελοποίησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και εξατομίκευσης της μάθησης.

Συνοπτικά, ναι, τα παιδιά μπορούν να ωφεληθούν από 3 επιπλέον χρόνια εκπαίδευσης για λόγους κοινωνικούς, ανθρωπιστικούς κλπ τα χω πει, δεν καταλαβαίνω αυτό που λες ότι δεν το έχω διευκρινίσει. Διάβασε τα παραπάνω μηνύματα. Το Γυμνάσιο δεν επαρκεί για να αφομοιώσει ένας νέος με φυσικό και ανθρώπινο τρόπο όλα όσα χρειάζεται για να σταθεί στην κοινωνία. Και ξαναλέω, δεν είναι μόνο το επάγγελμα.

Άλλωστε, μιλάμε για ένα μικρό σχετικά ποσοστό που επιλέγει να μην πάει στο Λύκειο (Γενικό ή Επαγγελματικό). Ακόμη όμως και αυτά τα παιδιά τις περισσότερες φορές ακολουθούν μια άλλου είδους εκπαίδευση ή τεχνική κατάρτιση, άρα δεν είναι ότι δεν θέλουν να μάθουν. Απλά έχουν διαφοροποιημένες ανάγκες. Σημαντικό.

Και πάλι δεν συμφωνώ με τον παραλληλισμό που κάνεις και έχω εξηγήσει τους λόγους που ξεχωρίζω τις 2 καταστάσεις, ξαναδιάβασε τι έχω γράψει. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν πολλά παιδιά που αρνούνται να πάνε σχολείο στο Γυμνάσιο, ή ακόμη και στο Δημοτικό. Πάρα πολλές περιπτώσεις. Άρα τι να κάνουμε, να τους διώξουμε κι από κει; Ή να κάνουμε όλη την εκπαίδευση προαιρετική; Είναι ουσιώδες αυτό γιατί χρησιμοποιώ την ίδια λογική και στο Λύκειο.

Όσον αφορά την πολιτική παιδεία, προφανώς το μάθημα δεν θα σου δώσει κατεύθυνση για το τι είναι πιο ορθό να ψηφίσεις, καθώτι δεν τίθεται θέμα ορθού και λανθασμένου. Σου δίνει όμως τις βάσεις, ώστε να διαλέγεσαι, να ανταλλάσσεις απόψεις, να αξιολογείς και να είσαι σε θέση να συμμετέχεις στην δημοκρατική αυτή διαδικασία. Και όταν λέω πολιτική παιδεία, δεν εννοώ μόνο το μάθημα, εννοώ την λειτουργία των μαθητικών κοινοτήτων, των συνελεύσεων, την Βουλή των Εφήβων πχ, τις επισκέψεις στη Βουλή, το μάθημα της Ιστορίας κλπ. Άρα η ενίσχυση δεν μεταφράζεται απλοϊκά σε αύξηση των ωρών διδασκαλίας ενός μαθήματος. Η λογική αυτή είναι από μόνη της παθογένεια του σημερινού συστήματος.

Για την ιστορία, αλήθεια νομίζεις πως αυτός ο άνθρωπος όντας αγράμματος είναι όντως ευτυχισμένος; Πώς ενημερώνεται, πώς επικοινωνεί, πώς γεμίζει τη ζωή του με κάτι πέρα από τη δουλειά του και το χρήμα; Γιατί δεν απαντάς σε αυτό; Φαντάσου τον εαυτό σου σε αυτή τη θέση, μεγιστάνας και αγράμματος. Είσαι ευτυχισμένος; Το λέω τρίτη φορά, υπάρχουν κι άλλα πράγματα πέρα από το επάγγελμα και το χρήμα.

Η μόρφωση είτε μέσα από το σχολείο, είτε μέσα από την οικογένεια είτε με άλλους τρόπους είναι η μόνη δημοκρατική δίοδος που εξασφαλίζει την ευημερία μιας κοινωνίας ως σύνολο. Γιατί κανείς δεν προχωρά μόνος του είτε είναι φουλ μορφωμένος είτε έχει την τύχη (ή και το μυαλό, δεν αντιλέγω) στο πλευρό του, όπως ο τύπος στην ιστορία. Γιατί ακόμα κι αυτό βασίστηκε σε ανθρώπους μορφωμένους για να πετύχει. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη για συνολική μόρφωση, χωρίς αποκλεισμούς και ταξικές επιλογές. Που ωθεί την κοινωνία (κι όχι κάποια άτομα μόνο) στην πολιτιστική άνθηση, στην ειρήνη και βέβαια στη δημιουργία πλούτου. Άρα αναρωτιέμαι, ποια ακριβώς είναι η εναλλακτική που λες και που προτείνει η ιστορία αυτή και επιδρά στην κοινωνία ως σύνολο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΑmyC]

Ισχυει πως η πλειοψηφια των μαθητων αδιαφορει για το μαθημα. Αυτο οφειλεται τοσο στην αυθεντια της εδρας και τα παρωχημενα εκπαιδευτικα μεσα οσο και στην ελλειψη εκσυγχρονισμου των μαθηματων. Προσωπικα θεωρω οτι στα πλαισια μιας γενικης μορφωσης σε ολες τις βαθμιδες της εκπαιδευσης θα επρεπε να δινεται εμφαση και στη πραξη. Πχ τα παιδια στο δημοτικο θα πρεπει να μπαινουν στη διαδικασια να εργαζονται με τα χερια τους. Να μαθουν πως ειναι να καλλιεργουν και γενικοτερα να δημιουργουν πραγματα. Επειτα στο γυμνασιο να ασχολουνται με στοιχειωδεις επισκευες κλπ. Μεσω της ατομικης δημιουργιας σε συνδυασμο βεβαια με τη μελετη των γνωστικων αντικειμενων απο θεωρητικη πλευρα και παραλληλα με την ανθρωπιστικη μορφωση, πιστευω ακραδαντα πως θα συντηρουνταν το ενδιαφερον ολης της μαθητικης κοινοτητας. Συναμα θα κερδιζονταν και πολυτιμες γνωσεις για τη καθημερινη ζωη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alejandro che 7]

Το κέρδος σκοτώνει την υγεία.

https://mashable.com/2015/09/21/hedge-fund-drug-price/?utm_cid=mash-com-fb-main-link#FaKnSDk0MGkK

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Πω τα αγγλικά του Τσίπρα... τον ρωτούσαν κάτι και δεν ήξερε καν τι τον ρωτάνε. Αλλά εντάξει οποιοσδήποτε άλλος από τα μεγάλα κόμματα και να ήταν το ίδιο χάλια θα ήταν. Αναρωτιέμαι γιατί δεν μαθαίνουν αγγλικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.