[Αρχείο 2009 - 2017] Γενικές σκέψεις για την πολιτική και την επικαιρότητα

Guest 190013 · 01-10-15

Σε πρόσφατη συζήτηση εδώ είχα αναφερθεί στην ανάγκη (που πρέπει να είναι και πολιτική προτεραιότητα) μείωσης των ανισοτήτων που δημιουργεί η εκπαίδευση. Έρχεται τώρα το BBC σε αφιέρωμά του να καταδείξει το ελληνικό πρόβλημα στην εκπαίδευση, εστιάζοντας ακριβώς σε αυτές τις ανισότητες. "Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες στην εκπαίδευση ανάμεσα στα αναπτυγμένα κράτη".

Τι άλλο πρέπει να γίνει ώστε να ενδιαφερθεί το Υπουργείο για την αναγκαιότητα μιας ευρείας κλίμακας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης;

nPb · 01-10-15

Το BBC για ποιο λόγο δεν αναδεικνύει το Αγγλικό σύστημα εκπαίδευσης που είναι κατά κύριο λόγο super market στη γνώση ανάλογα τα fees; :whistle:

Eκεί δηλαδή, δεν υπάρχει ανισότητα; Το Ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης σε σχέση με άλλα συστήματα δεν είναι και τόσο ταξικό. Όμως υπάρχει μια διαστρέβλωση εννοιών: άλλο πράγμα ισότητα στην μάθηση και άλλο πράγμα ομοιότητα. Δεν είμαστε και δεν μπορεί να είμαστε όμοιοι απέναντι στη γνώση διότι ο κάθε άνθρωπος επιλέγει με τη δική του προσωπικότητα, τη γνώση που θέλει ή τη πορεία ζωής θέλει να ακολουθήσει.

Johnny15 · 01-10-15

Ότι να ναι το bbc. Σίγουρα δεν είναι τελείως ισορροπημένο το σύστημα στην Ελλάδα αλλά τουλάχιστον μπορεί και κάποιος φτωχός να περάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο και να φοιτήσει δωρεάν. Ποια συστήματα είναι καλύτερα? Το pay to study της Αγγλίας ή αυτό της Γερμανίας που από τα 10 σου έτη αποφασίζεται αν θα πας σε τεχνικό ή σε πανεπιστήμιο ή πως τα λένε εκεί. Μάλλον προσπαθούν να ρίξουν όσο περισσότερη λάσπη γίνεται στο ελληνικό σύστημα ώστε να έρθουν να μας σώσουν τα ιδιωτικά.

PeterTheGreat · 1 Οκτωβρίου 2015

Αρχική Δημοσίευση από klean:
Σε πρόσφατη συζήτηση εδώ είχα αναφερθεί στην ανάγκη (που πρέπει να είναι και πολιτική προτεραιότητα) μείωσης των ανισοτήτων που δημιουργεί η εκπαίδευση. Έρχεται τώρα το BBC σε αφιέρωμά του να καταδείξει το ελληνικό πρόβλημα στην εκπαίδευση, εστιάζοντας ακριβώς σε αυτές τις ανισότητες. "Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες στην εκπαίδευση ανάμεσα στα αναπτυγμένα κράτη".

Τι άλλο πρέπει να γίνει ώστε να ενδιαφερθεί το Υπουργείο για την αναγκαιότητα μιας ευρείας κλίμακας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης;

Το πρόβλημα δεν είναι τα ίδια τα φροντιστήρια, αυτά είναι απλά σύμπτωμα.

Νομίζω όλοι συμφωνούν ότι οι Πανελλαδικές σαν ιδέα (η εφαρμογή τους μπάζει) είναι απαραίτητες, με την ίδια λογική όπως τα αγγλικά A-Levels και τα αμερικάνικα MCAT (για τις ιατρικές σχολές). Σε κάθε ανταγωνιστικό σύστημα εισαγωγής, ακόμα και αν η δημόσια εκπαίδευση είναι τέλεια, θα υπάρχουν ιδιαίτερα/βοηθήματα/φροντιστήρια, αυτό δεν μπορεί να καταπολεμηθεί. Πάντα αυτοί που έχουν χρήματα να 'πετάξουν' θα προσπαθήσουν να βελτιώσουν τις επιδόσεις των παιδιών τους.

Το πρόβλημα είναι η διαφορά στην ποιότητα του μαθήματος μεταξύ του δημόσιου σχολείου και των φροντιστηρίων (θα αναφερθώ σε αυτά, αλλά τα ιδιαίτερα είναι παρόμοια.)
1) Οι ώρες που αφιερώνονται σε κάθε μάθημα είναι μεν οι ίδιες πάνω κάτω (πχ. Φυσική Κατ. είχα 3 ώρες στο σχολείο και 4 στο φροντιστήριο), αλλά δεν χάνονται (στο φροντιστήριο όσες ώρες χάσαμε λόγω εκλογών/αργιών αναπληρώθηκαν, δεν υπάρχουν συνελεύσεις και άλλες λοιπές μ******ς, κλπ, τα διαγωνίσματα γίνονται τις κυριακές και όχι την ώρα του μαθήματος, κλπ.).
2) Οι παραπάνω ώρες επίσης γίνονται ολόκληρες στο φροντιστήριο, δηλαδή στις περισσότερες περιπτώσεις αν το πρόγραμμα λέει μάθημα από τις 4 μέχρι τις 4:40, τότε 4:05 έχει αρχίσει σίγουρα το μάθημα και δεν τελειώνει πριν τις 4:40, ίσως και περισσότερο). Στο σχολείο ο καθηγητής (συνήθως) θα αργήσει τουλάχιστον 5 λεπτά, οι μαθητές άλλα 5, και θα υπάρξουν και 5 λεπτά χαβαλέ πριν να αρχίσει το μάθημα, ενώ ακριβώς στις 4:40 οι μαθητές θα σηκωθούν να φύγουν.
3) Οι ώρες στο φροντιστήριο γίνονται πιο αποδοτικά, καθώς ο μοναδικός σκοπός του είναι η προετοιμασία για τις εξετάσεις. Αν και είχα την τύχη να έχω καθηγητές στο σχολείο που έκαναν μάθημα κοντά στο φροντιστηριακό (δηλαδή με ασκήσεις από βοηθήματα, παλιά θέματα, κλπ.) δεν το κάνουν όλοι αυτό, καθώς είναι πιο εύκολο να μείνουν στο (ελλιπές) σχολικό βιβλίο.
4) Στο φροντιστήριο τα τμήματα είναι μικρά και συνήθως ομοιογενή. Στο σχολείο ο καθηγητής έχει να αντιμετωπίσει από 15 μέχρι και 30 μαθητές (από 'βάλτε μου 10 να πάρω απολυτήριο' μέχρι και αστέρια), ενώ στο φροντιστήριο το πολύ 8 (οι οποίοι είναι όμοιου επιπέδου).
5) Στο φροντιστήριο η επίδοση των μαθητών στις εξετάσεις είναι καθοριστική για την πελατεία του. Οι αφίσες με τα πολλά μόρια και τις μουράτες σχολές προσελκύουν νέους πελάτες, ενώ όποιος καθηγητής δεν είναι αποτελεσματικός μπορεί να αντικατασταθεί. Στο σχολείο δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη για σοβαρή δουλειά.
6) Οι μαθητές βλέπουν το σχολείο σαν 'αγγαρεία', ενώ το φροντιστήριο το πληρώνουν και εκτιμούν τον χρόνο τους εκεί.

Είναι προφανές λοιπόν γιατί κάποιος που πηγαίνει σε φροντιστήριο έχει μεγαλύτερες ελπίδες στις πανελλαδικές. Η λύση δεν είναι η κατάργηση ή η φορολόγηση των φροντιστηρίων, αλλά η βελτίωση του σχολείου ώστε το 'χάσμα' μεταξύ αυτών που κάνουν φροντιστήριο και αυτών που δεν κάνουν να μειωθεί.

Η λύση που προτείνω εγώ είναι ο διαχωρισμός της προετοιμασίας για τις πανελλαδικές από την γενική παιδεία, είτε με την κατάργηση της γενικής παιδείας στην Γ (και μετακίνηση των μαθημάτων/ύλης της στις Α και Β) είτε με την δημιουργία ξεχωριστού, προαιρετικού προ-παρασκευαστικού έτους για προετοιμασία για τις πανελλαδικές. Σε αυτό το έτος (είτε η Γ λυκείου είτε η 'Δ') το σχολικό πρόγραμμα θα εστιάζει στη προετοιμασία για τις εξετάσεις, με αντίστοιχο ωράριο. Ο μισθός των καθηγητών θα πολλαπλασιάζεται με έναν συντελεστή ανάλογα με τον μέσο όρο της επίδοσης της τάξης στις πανελλαδικές μετά από μετατροπή σε κανονική κατανομή (ή θα υπάρχει αντίστοιχο μπόνους στο τέλος του σχολικού έτους).

Τα τμήματα δε θα διαχωρίζονται με βάση την βαθμολογία στα προηγούμενα έτη, αλλά θα κατανέμονται τυχαία (με κλήρωση) στους καθηγητές για να αποτραπεί η 'μάχη' για το ποιος θα πάρει το καλύτερο τμήμα. Κάθε τμήμα θα έχει μικρό αριθμό μαθητών, καθώς υπάρχουν και οι αίθουσες (αυτό το δωρεάν 'φροντιστήριο' μπορεί να γίνεται σε ώρες διαφορετικές από το κανονικό σχολικό ωράριο των άλλων τάξεων) και οι καθηγητές (ούτως ή άλλως υπάρχει μεγάλη ανεργία στους αντίστοιχους κλάδους).

Ταυτόχρονα, οι γονείς θα λαμβάνουν 'κουπόνια' που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα χρήματα, τα οποία μπορούν να δώσουν είτε σαν μηνιαία συνδρομή/χρηματοδότηση στο δημόσιο σχολείο της επιλογής τους για το έτος προετοιμασίας, είτε σε ιδιωτικό φροντιστήριο. Έτσι τα σχολεία τα ίδια (τα οποία πρέπει να αυτονομηθούν σε μεγάλο βαθμό) θα έχουν λόγο να υποστηρίζουν τα παιδιά στις επιλογές τους (και να διαφημίζονται όπως κάθε ιδιωτικό ίδρυμα).

Το προσωπικό των σχολείων θα επιλέγεται από ειδική επιτροπή με βάση τυπικά προσόντα, διδακτική εμπειρία και εξετάσεις με ανώνυμο σύστημα επιλογής, στο οποίο θα αναγράφονται μόνο αυτά και όχι η ταυτότητα του υποψηφίου καθηγητή, ενώ η θέση δεν θα είναι μόνιμη και συνεχής χαμηλή επίδοση (μετά από συνεχή αξιολόγηση) θα οδηγεί σε ποινές ή και απόλυση.

Ίσως θα θεωρηθεί ως 'επίθεση' στην δωρεάν παιδεία (πως?) από πολλούς, αλλά αυτή ήδη δεν υπάρχει!

Αυτά από εμένα.

DarthFederer · 01-10-15

Αρχική Δημοσίευση από Johnny15:
Ότι να ναι το bbc. Σίγουρα δεν είναι τελείως ισορροπημένο το σύστημα στην Ελλάδα αλλά τουλάχιστον μπορεί και κάποιος φτωχός να περάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο και να φοιτήσει δωρεάν. Ποια συστήματα είναι καλύτερα? Το pay to study της Αγγλίας ή αυτό της Γερμανίας που από τα 10 σου έτη αποφασίζεται αν θα πας σε τεχνικό ή σε πανεπιστήμιο ή πως τα λένε εκεί. Μάλλον προσπαθούν να ρίξουν όσο περισσότερη λάσπη γίνεται στο ελληνικό σύστημα ώστε να έρθουν να μας σώσουν τα ιδιωτικά.

Θα σου πω για το συστημα της Γερμανιας που ξερω απο πρωτο χερι. Οντως μετα την 4η στα περισσοτερα κρατιδια ή μετα την 5η στα υπολοιπα οπως το Βερολινο, υπαρχει διαχωρισμος μαθητων. Υπαρχουν τρια ειδη δευτεροβαθμιας και ενα τουρλου αν θυμαμαι καλα. Οι βαθμοι στη Γερμανια πιθανον να γνωριζεις οτι ειναι αναποδα απο οτι στην Ελλαδα, το 1 ειναι το αριστα και το 5 ο κατωτερος. Παιδι που εχει 1 μπροστα στο απολυτηριο του ειναι δυσκολο εως απιθανο να μην παει σε Gymnasium. Οι δασκαλοι εχουν πληρη αποψη για το μαθητη, καθως δεν εχει ενα δασκαλο μονο, αλλα πολλους. Επισης το Γερμανικο συστημα εχει πολυ λιγοτερο διαβασμα απο το Ελληνικο κι ενας νορμαλ μαθητης γραφει ευκολα ασσους, δεν ειναι καμια τρομερη επιστημη. Απο το δευτερο επιπεδο του γυμνασιου, μολις τελειωσεις την 10η και παρεις το απολυτηριο του γυμνασιου, αν εισαι γερος και θες να χτυπησεις Uni μπορεις να μεταπηδησεις στο ανωτερο και να συνεχισεις αλλα δυο χρονια για να κανεις Abitur. Ομως το επιπεδο του Gymnasium ειναι υψηλο και πολλα παιδια που ηξερα που πηγαιναν στο διγλωσσο γυμνασιο δεν τα εβγαλαν περα και πηγαν στο αμεσως επομενο που ειναι πιο νορμαλ το επιπεδο.

Το θεμα ειναι οτι ο διαχωρισμος λειτουργει ευεργετικα προς τα πανω αλλα κανενας δεν σε αποκλειει να μεταπηδησεις απο τη μια βαθμιδα στην αλλη. Επισης επειδη πολλοι Γερμανοι βρισκουν ευκολα δουλεια που πληρωνει και αρκετα καλα, δεν σπουδαζουν, για αυτο υπαρχουν τοσο πολλοι εισαγωμενοι επιστημονες στη χωρα. Στην Ελλαδα που φοβομαστε μη διαχωρισουμε τους μαθητες, εχουμε καταφερει να φτιαξουμε ενα σχολειο που τραβαει ολους τους μαθητες προς τα κατω και ουσιαστικα κανει την ιδιωτικη εκπαιδευση αναγκη. Αν καταργουσαμε τις απουσιες, τα λυκεια θα αδειαζαν. Αυτο πρεπει να μας προβληματισει.

Ισως ο διαχωρισμος τοσο νωρις να ειναι υπερβολικος, μπορει, δεν το εχω μελετησει σε βαθος, αλλα αν θελουμε να καταργησουμε την παραπαιδεια, τοτε ο διαχωρισμος τουλαχιστον του λυκειου ειναι μονοδρομος. Βεβαια καμια κυβερνηση δεν θελει να καταργησει την παραπαιδεια γιατι απασχολει χιλιαδες εκπαιδευτικους που αλλιως θα εμεναν ανεργοι, οποτε κι αυτοι τωρα ζουν απο το αιμα των γονιων.

Τελος η αυξηση του ωραριου δεν θα ηταν κακη ιδεα καθως θα υπηρχε περισσοτερος χρονος για μαθηματα που τωρα ειναι στο κλασιμο, οπως ξενες γλωσσες, αθλητισμος και καλλιτεχνικα/μουσικη. Το σχολειο θα μπορουσε να ειναι μεχρι τις 4 και να μειωθει πολυ ο φορτος για το σπιτι. Καλυτερα να τελειωνεις 4 και να ξερεις οτι εχεις μια ωρα δουλεια μαξ και μετα ελευθερο χρονο, παρα να φευγεις 2 και τραβιεσαι μεχρι τις 8-9 γιατι ενδιαμεσα θα πρεπει να πας αγγλικα, γαλλικα, πιανο και καρατε...

Guest 186240 · 01-10-15

Αρχική Δημοσίευση από Johnny15:
Πω τα αγγλικά του Τσίπρα... τον ρωτούσαν κάτι και δεν ήξερε καν τι τον ρωτάνε. Αλλά εντάξει οποιοσδήποτε άλλος από τα μεγάλα κόμματα και να ήταν το ίδιο χάλια θα ήταν. Αναρωτιέμαι γιατί δεν μαθαίνουν αγγλικά.

Έλα ντε, ας έπαιρνε ένα μεταφραστή. Φαινόταν η προσπάθεια του να μεταφέρει στα αγγλικά τις (όποιες) σκέψεις του..

Dreamweaver · 01-10-15

Σλεγιερς οφ δε πιπλζ αμερικανς, καμ του ιμβεστ ιν γκρις. Γιου γουιλ μεικ μενι μανι, αι γκαραντι ιτ (χαχ) . Εντ γουερ αρ γιου, μεικ μπιγκ ιμβεστμεντς,ε? Μπικοζ βι χαβ μπιιιγκ ντεμπτ.

Οσο αφορα την ουσια των οσων ειπε, δν ανοιξε ουτε το wikihow για να δει πως προσεκυεις επενδυτες

Guest 001921 · 01-10-15

Αρχική Δημοσίευση από PeterTheGreat:
Το πρόβλημα δεν είναι τα ίδια τα φροντιστήρια, αυτά είναι απλά σύμπτωμα.

Νομίζω όλοι συμφωνούν ότι οι Πανελλαδικές σαν ιδέα (η εφαρμογή τους μπάζει) είναι απαραίτητες, με την ίδια λογική όπως τα αγγλικά A-Levels και τα αμερικάνικα MCAT (για τις ιατρικές σχολές). Σε κάθε ανταγωνιστικό σύστημα εισαγωγής, ακόμα και αν η δημόσια εκπαίδευση είναι τέλεια, θα υπάρχουν ιδιαίτερα/βοηθήματα/φροντιστήρια, αυτό δεν μπορεί να καταπολεμηθεί. Πάντα αυτοί που έχουν χρήματα να 'πετάξουν' θα προσπαθήσουν να βελτιώσουν τις επιδόσεις των παιδιών τους.

Το πρόβλημα είναι η διαφορά στην ποιότητα του μαθήματος μεταξύ του δημόσιου σχολείου και των φροντιστηρίων (θα αναφερθώ σε αυτά, αλλά τα ιδιαίτερα είναι παρόμοια.)
1) Οι ώρες που αφιερώνονται σε κάθε μάθημα είναι μεν οι ίδιες πάνω κάτω (πχ. Φυσική Κατ. είχα 3 ώρες στο σχολείο και 4 στο φροντιστήριο), αλλά δεν χάνονται (στο φροντιστήριο όσες ώρες χάσαμε λόγω εκλογών/αργιών αναπληρώθηκαν, δεν υπάρχουν συνελεύσεις και άλλες λοιπές μ******ς, κλπ, τα διαγωνίσματα γίνονται τις κυριακές και όχι την ώρα του μαθήματος, κλπ.).
2) Οι παραπάνω ώρες επίσης γίνονται ολόκληρες στο φροντιστήριο, δηλαδή στις περισσότερες περιπτώσεις αν το πρόγραμμα λέει μάθημα από τις 4 μέχρι τις 4:40, τότε 4:05 έχει αρχίσει σίγουρα το μάθημα και δεν τελειώνει πριν τις 4:40, ίσως και περισσότερο). Στο σχολείο ο καθηγητής (συνήθως) θα αργήσει τουλάχιστον 5 λεπτά, οι μαθητές άλλα 5, και θα υπάρξουν και 5 λεπτά χαβαλέ πριν να αρχίσει το μάθημα, ενώ ακριβώς στις 4:40 οι μαθητές θα σηκωθούν να φύγουν.
3) Οι ώρες στο φροντιστήριο γίνονται πιο αποδοτικά, καθώς ο μοναδικός σκοπός του είναι η προετοιμασία για τις εξετάσεις. Αν και είχα την τύχη να έχω καθηγητές στο σχολείο που έκαναν μάθημα κοντά στο φροντιστηριακό (δηλαδή με ασκήσεις από βοηθήματα, παλιά θέματα, κλπ.) δεν το κάνουν όλοι αυτό, καθώς είναι πιο εύκολο να μείνουν στο (ελλιπές) σχολικό βιβλίο.
4) Στο φροντιστήριο τα τμήματα είναι μικρά και συνήθως ομοιογενή. Στο σχολείο ο καθηγητής έχει να αντιμετωπίσει από 15 μέχρι και 30 μαθητές (από 'βάλτε μου 10 να πάρω απολυτήριο' μέχρι και αστέρια), ενώ στο φροντιστήριο το πολύ 8 (οι οποίοι είναι όμοιου επιπέδου).
5) Στο φροντιστήριο η επίδοση των μαθητών στις εξετάσεις είναι καθοριστική για την πελατεία του. Οι αφίσες με τα πολλά μόρια και τις μουράτες σχολές προσελκύουν νέους πελάτες, ενώ όποιος καθηγητής δεν είναι αποτελεσματικός μπορεί να αντικατασταθεί. Στο σχολείο δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη για σοβαρή δουλειά.
6) Οι μαθητές βλέπουν το σχολείο σαν 'αγγαρεία', ενώ το φροντιστήριο το πληρώνουν και εκτιμούν τον χρόνο τους εκεί.

Είναι προφανές λοιπόν γιατί κάποιος που πηγαίνει σε φροντιστήριο έχει μεγαλύτερες ελπίδες στις πανελλαδικές. Η λύση δεν είναι η κατάργηση ή η φορολόγηση των φροντιστηρίων, αλλά η βελτίωση του σχολείου ώστε το 'χάσμα' μεταξύ αυτών που κάνουν φροντιστήριο και αυτών που δεν κάνουν να μειωθεί.

Η λύση που προτείνω εγώ είναι ο διαχωρισμός της προετοιμασίας για τις πανελλαδικές από την γενική παιδεία, είτε με την κατάργηση της γενικής παιδείας στην Γ (και μετακίνηση των μαθημάτων/ύλης της στις Α και Β) είτε με την δημιουργία ξεχωριστού, προαιρετικού προ-παρασκευαστικού έτους για προετοιμασία για τις πανελλαδικές. Σε αυτό το έτος (είτε η Γ λυκείου είτε η 'Δ') το σχολικό πρόγραμμα θα εστιάζει στη προετοιμασία για τις εξετάσεις, με αντίστοιχο ωράριο. Ο μισθός των καθηγητών θα πολλαπλασιάζεται με έναν συντελεστή ανάλογα με τον μέσο όρο της επίδοσης της τάξης στις πανελλαδικές μετά από μετατροπή σε κανονική κατανομή (ή θα υπάρχει αντίστοιχο μπόνους στο τέλος του σχολικού έτους).

Τα τμήματα δε θα διαχωρίζονται με βάση την βαθμολογία στα προηγούμενα έτη, αλλά θα κατανέμονται τυχαία (με κλήρωση) στους καθηγητές για να αποτραπεί η 'μάχη' για το ποιος θα πάρει το καλύτερο τμήμα. Κάθε τμήμα θα έχει μικρό αριθμό μαθητών, καθώς υπάρχουν και οι αίθουσες (αυτό το δωρεάν 'φροντιστήριο' μπορεί να γίνεται σε ώρες διαφορετικές από το κανονικό σχολικό ωράριο των άλλων τάξεων) και οι καθηγητές (ούτως ή άλλως υπάρχει μεγάλη ανεργία στους αντίστοιχους κλάδους).

Ταυτόχρονα, οι γονείς θα λαμβάνουν 'κουπόνια' που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα χρήματα, τα οποία μπορούν να δώσουν είτε σαν μηνιαία συνδρομή/χρηματοδότηση στο δημόσιο σχολείο της επιλογής τους για το έτος προετοιμασίας, είτε σε ιδιωτικό φροντιστήριο. Έτσι τα σχολεία τα ίδια (τα οποία πρέπει να αυτονομηθούν σε μεγάλο βαθμό) θα έχουν λόγο να υποστηρίζουν τα παιδιά στις επιλογές τους (και να διαφημίζονται όπως κάθε ιδιωτικό ίδρυμα).

Το προσωπικό των σχολείων θα επιλέγεται από ειδική επιτροπή με βάση τυπικά προσόντα, διδακτική εμπειρία και εξετάσεις με ανώνυμο σύστημα επιλογής, στο οποίο θα αναγράφονται μόνο αυτά και όχι η ταυτότητα του υποψηφίου καθηγητή, ενώ η θέση δεν θα είναι μόνιμη και συνεχής χαμηλή επίδοση (μετά από συνεχή αξιολόγηση) θα οδηγεί σε ποινές ή και απόλυση.

Ίσως θα θεωρηθεί ως 'επίθεση' στην δωρεάν παιδεία (πως?) από πολλούς, αλλά αυτή ήδη δεν υπάρχει!

Αυτά από εμένα.

Η πρότασή σου είναι πολύ ωραία. Μπράβο :-)

Gaspar · 2 Οκτωβρίου 2015

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Περί ημετέρας παιδείας

Οσοι είναι σήμερα σαράντα με σαράντα πέντε μεγάλωσαν στην Ελλάδα που προσπαθούσε να ξεπεράσει τα όρια της μοναξιάς της και να γίνει ευρωπαϊκή χώρα. Η εκμάθηση τουλάχιστον μιας μεγάλης ευρωπαϊκής γλώσσας ήταν μέρος της γενικής παιδείας, όπως είναι και σήμερα. Ελάχιστοι δεν συμπλήρωναν τα κενά του σχολείου σε κάποιο φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Είναι σχεδόν αδύνατο για έναν Ελληνα, όπως και για έναν Ολλανδό, να αισθανθεί Ευρωπαίος αν δεν ξέρει τουλάχιστον να μιλήσει αγγλικά. Εκτός των άλλων, είναι και η γλώσσα των υπολογιστών με τους οποίους μεγάλωσαν οι σημερινοί σαραντάρηδες.

Ο κ. Τσίπρας είναι μια από τις εξαιρέσεις της γενιάς του. Με εντυπωσιάζει και το γεγονός ότι είναι παιδί μιας εύπορης αστικής οικογένειας, κοινώς είχε και τις προϋποθέσεις να αποκτήσει τη στοιχειώδη καλλιέργεια των συνομηλίκων του. Δεν εννοώ να διαβάζεις την «Καρδιά του σκότους» του Κόνραντ και να απολαμβάνεις την καλλιέπεια του ύφους του. Εννοώ να μπορείς να διαβάσεις ένα σχόλιο εφημερίδας και να μπορείς να συνεννοηθείς ή να σταθείς σε μια συζήτηση της οποίας το θέμα γνωρίζεις. Και όλα αυτά τα λέω χωρίς καμία διάθεση αστεϊσμού ή ειρωνείας. Διότι το επεισόδιο με τον κ. Κλίντον και τον «άγνωστο Αμερικανό επενδυτή», διότι περί επεισοδίου πρόκειται, μάλλον θλίψη και ντροπή μού προκαλεί.

Και καλά. Ας πούμε ότι στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα ο Αμερικανός επενδυτής είναι καταδικασμένος να μείνει άγνωστος, κάτι σαν φάντασμα, ή, καλύτερα, φαντασίωση. Ο Ελληνας πρωθυπουργός όμως, με την αμηχανία του, την αδυναμία του να κατανοήσει τις ερωτήσεις και την άγνοια της «ατζέντας», δυστυχώς μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα το βάθος του προβλήματος. Και αυτό δεν είναι η άγνοια της αγγλικής. Είναι ότι ο ίδιος δεν έχει συναίσθηση της αγνοίας του. Θα μπορούσε να ζητήσει μεταφραστή, όπως και θα μπορούσε να έχει εκπονήσει, έστω και την παραμονή το βράδυ στο ξενοδοχείο, μερικές αληθοφανείς προτάσεις για τους επενδυτές. Σκέφτηκε όμως ότι δεν χρειάζεται να κάνει τον κόπο. Οπως κέρδισε τις εκλογές έτσι θα κερδίσει και τους επενδυτές.

Οταν είχε επισκεφθεί το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη δεκαετία του εβδομήντα και είχε μιλήσει γαλλικά, η τηλεόραση χρησιμοποίησε διερμηνέα για να μεταφέρει την προφορά του σε κανονικά γαλλικά. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε όχι να γελάσει, ούτε να χαμογελάσει. Γιατί; Γιατί όλοι τον έπαιρναν στα σοβαρά και ήξεραν πως κάτι έχει να τους πει, ασχέτως αν το έλεγε με κακή προφορά. Εξάλλου και στα ελληνικά η προφορά του δεν ήταν η καλύτερη.

Αν νομίζεις ότι μπορείς να μιλήσεις αγγλικά χωρίς να ξέρεις και θα προσελκύσεις επενδυτές σαν να μιλάς σε συνέλευση φοιτητών, τότε πώς θα διαχειρισθείς τις τύχες μιας χώρας που δεν βρίσκεται και στην καλύτερη κατάσταση; Θα μου πείτε, η χώρα σε επέλεξε. Προφανώς επειδή ένα μεγάλο μέρος του κοινού ταυτίζεται με το θράσος της αγνοίας του ηγέτη του.

Είδα πως ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε και με τον πρόεδρο του Ισημερινού. Τον διαβεβαίωσε δε ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής με την Ευρώπη. Τα προβλήματα θα αρχίσουν όταν η σχέση αντιστραφεί, όταν ο Ισημερινός θα γίνει η γέφυρα της Ελλάδας με την υπόλοιπη Ευρώπη.

https://www.kathimerini.gr/832922/opinion/epikairothta/politikh/peri-hmeteras-paideias

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ «Ε σιγκνίφικαλ γκιφτ του γκλόμπαλ σιβιλαϊζέισον»

Το λάθος του Τσίπρα δεν ήταν ότι δεν ήξερε αγγλικά για να τα βγάλει πέρα. Ηταν, μάλλον, ότι επέλεξε να μετάσχει σε μια διαδικασία στην οποία η άριστη γνώση της γλώσσας ήταν προϋπόθεση και μάλιστα, διαδικασία, την οποία μετέδιδε απευθείας το CNN. Ολο αυτό, όμως, ο Τσίπρας το είδε σαν κάτι απλό, χωρίς σπουδαίες συνέπειες: ένα ρίσκο ισοδύναμο με μια μπλόφα στην πόκα. (Ισως επειδή, όπως έχω παρατηρήσει, μία από τις δραστηριότητες με τις οποίες τους αρέσει στην Αριστερά να χάνουν τον χρόνο τους είναι παίζοντας χαρτιά...).

Να συνοψίσω τη συζήτησή τους όσο καλύτερα μπορώ. Η εισαγωγή του Κλίντονος ήταν τόσο κολακευτική, ώστε προς στιγμήν εγώ νόμισα ότι δούλευε τον συνομιλητή του. (Εκ των υστέρων και δεδομένου ότι η συζήτηση κατέληξε σε φιάσκο, αυτή η αμφισημία της κολακείας σώζει κάπως το γόητρο του Κλίντονος). Αφού παρουσίασε μία περίληψη της ελληνικής περιπέτειας, τον ρώτησε πού πάει τώρα η κυβέρνηση του. Ο Τσίπρας δεν κατάλαβε, δεν απάντησε. Τον ρώτησε έπειτα αν, μετά τη συμφωνία με τους εταίρους, άνοιξε ο δρόμος για επενδύσεις στην Ελλάδα. Ούτε αυτό το κατάλαβε ο Τσίπρας, απάντησε με γενικότητες. Τον ρώτησε κατόπιν αν έχει ένα κατάλογο των επενδύσεων που θα ήθελε. Πάλι δεν κατάλαβε ο Τσίπρας, του είπε... πόσο ωραία χώρα είναι η Ελλάδα! (Αξιομνημόνευτη από το σημείο αυτό της συνομιλίας, η ωραία φράση του Τσίπρα: «Γκρηζ χαζ ε σιγκνίφικαλ λοκέισον ιν δε γουότ»).

Ο Κλίντον τον πίεσε να γίνει συγκεκριμένος και αναφέρθηκε σε κάποια γερμανική επένδυση σε ανεμογεννήτριες που ετοιμάζεται στη Βόρειο Ελλάδα. «Στη Βόρειο Ελλάδα;». Ηταν το μόνο που ψέλλισε ο Τσίπρας, προφανώς ήταν και το μόνο που είχε καταλάβει. Ξανά ο Κλίντον έσπευσε να τον βοηθήσει και τον ρώτησε αν οι επενδυτές μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς ότι θα πετύχουν τις αποδόσεις των κεφαλαίων που επιδιώκουν. Πλήρης η αμηχανία του Τσίπρα. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε από την πίεση να πει οπωσδήποτε κάτι, για να διασκεδάσει την εντύπωση του κοινού ότι δεν καταλαβαίνει τον συνομιλητή του, άρχισε να λέει πόσο διεφθαρμένη χώρα είναι η Ελλάδα. Εδώ, το καλύτερο που είχε να προσφέρει σε υποψήφιους επενδυτές ο Τσίπρας ήταν η διαβεβαίωση, σε άψογα νέγρικα αγγλικά: «Δέι ντον χαβ νάθιν του λουζ».

Στο σημείο αυτό, καθώς το φιάσκο έπαιρνε επικίνδυνες διαστάσεις, ο Κλίντον έκανε την ηρωικότερη από τις προσπάθειές του για τη διάσωση του πρωθυπουργού Τσίπρα. «Λέτε, δηλαδή, ότι δεν είναι απαραίτητο για τους επενδυτές να περιμένουν να συμβούν οι αλλαγές, (σ.σ. τα μέτρα κατά της διαφθοράς, δηλαδή). Αυτό δεν είναι το μήνυμά σας;». Εκτός από το μόνιμο χαμόγελο της φρίκης, ο Τσίπρας απάντησε με ένα «χμμμ», που προκάλεσε (για έκτη φορά, αλλά ακολούθησαν και άλλες...) γέλια στο κοινό. Εκεί, ο Κλίντον κατάλαβε ότι, με τέτοιο στουρνάρι για συνομιλητή, όφειλε τουλάχιστον να σώσει επειγόντως τον εαυτό του από την ξεφτίλα. Και το έκανε με ένα αστείο: «Οπότε, λοιπόν, οι επενδυτές να ετοιμάζουν τα τσεκ από τώρα;». Ρώτησε και το κοινό ξέσπασε πάλι σε γέλια. «Δεν αποδίδω σωστά αυτό που θέλετε να πείτε;», συνέχισε ο Κλίντον, ενώ ο Τσίπρας έμενε σιωπηλός, με το κοινό αυτή τη φορά να ξεσπά σε χειροκροτήματα οίκτου για τον άλαλο Ελληνα πρωθυπουργό.

Το τραγικότερο ήταν το φινάλε, όπου ο Τσίπρας αναλύθηκε σε ένα θλιβερό μονόλογο για την προσφορά της σύγχρονης Ελλάδας, τον οποίο η μεγαλαυχία και ο στόμφος σε συνδυασμό με τα άθλια αγγλικά έκαναν ακόμη χειρότερο. «Η δημοκρατία θα επιστρέψει στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας», ισχυρίσθηκε. Αυτό, είπε, είναι «ένα σημαντικό (σιγκνίφικαλ, όπως το λέει...) δώρο στον παγκόσμιο πολιτισμό»! Οπως είπε χαρακτηριστικά, «ουάνς εγκέν γουί γκιβ του άουαρ γιουροπίαν πάρτνερς». Σε αυτό το σημείο της συζήτησης, δεν ακούστηκαν γέλια από το κοινό. Ακούστηκε ένα σούσουρο ενόχλησης, υποθέτω για την κομπορρημοσύνη του δύστυχου Ελληνα πρωθυπουργού.
Παρόλα αυτά, εγώ θα συμφωνήσω με τον πρωθυπουργό όσον αφορά τη συγκεκριμένη παρατήρηση. Ναι, δίνουμε, πράγματι. Ας είναι και γέλιο. Δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα.
https://www.kathimerini.gr/832923/op...-sigknifikal-gkift-toy-gklompal-sivilaizeison

Guest 190013 · 02-10-15

Αρχική Δημοσίευση από PeterTheGreat:
Η λύση που προτείνω εγώ είναι ο διαχωρισμός της προετοιμασίας για τις πανελλαδικές από την γενική παιδεία, είτε με την κατάργηση της γενικής παιδείας στην Γ (και μετακίνηση των μαθημάτων/ύλης της στις Α και Β) είτε με την δημιουργία ξεχωριστού, προαιρετικού προ-παρασκευαστικού έτους για προετοιμασία για τις πανελλαδικές. Σε αυτό το έτος (είτε η Γ λυκείου είτε η 'Δ') το σχολικό πρόγραμμα θα εστιάζει στη προετοιμασία για τις εξετάσεις, με αντίστοιχο ωράριο. Ο μισθός των καθηγητών θα πολλαπλασιάζεται με έναν συντελεστή ανάλογα με τον μέσο όρο της επίδοσης της τάξης στις πανελλαδικές μετά από μετατροπή σε κανονική κατανομή (ή θα υπάρχει αντίστοιχο μπόνους στο τέλος του σχολικού έτους).

Τα τμήματα δε θα διαχωρίζονται με βάση την βαθμολογία στα προηγούμενα έτη, αλλά θα κατανέμονται τυχαία (με κλήρωση) στους καθηγητές για να αποτραπεί η 'μάχη' για το ποιος θα πάρει το καλύτερο τμήμα. Κάθε τμήμα θα έχει μικρό αριθμό μαθητών, καθώς υπάρχουν και οι αίθουσες (αυτό το δωρεάν 'φροντιστήριο' μπορεί να γίνεται σε ώρες διαφορετικές από το κανονικό σχολικό ωράριο των άλλων τάξεων) και οι καθηγητές (ούτως ή άλλως υπάρχει μεγάλη ανεργία στους αντίστοιχους κλάδους).

Ταυτόχρονα, οι γονείς θα λαμβάνουν 'κουπόνια' που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα χρήματα, τα οποία μπορούν να δώσουν είτε σαν μηνιαία συνδρομή/χρηματοδότηση στο δημόσιο σχολείο της επιλογής τους για το έτος προετοιμασίας, είτε σε ιδιωτικό φροντιστήριο. Έτσι τα σχολεία τα ίδια (τα οποία πρέπει να αυτονομηθούν σε μεγάλο βαθμό) θα έχουν λόγο να υποστηρίζουν τα παιδιά στις επιλογές τους (και να διαφημίζονται όπως κάθε ιδιωτικό ίδρυμα).

Το προσωπικό των σχολείων θα επιλέγεται από ειδική επιτροπή με βάση τυπικά προσόντα, διδακτική εμπειρία και εξετάσεις με ανώνυμο σύστημα επιλογής, στο οποίο θα αναγράφονται μόνο αυτά και όχι η ταυτότητα του υποψηφίου καθηγητή, ενώ η θέση δεν θα είναι μόνιμη και συνεχής χαμηλή επίδοση (μετά από συνεχή αξιολόγηση) θα οδηγεί σε ποινές ή και απόλυση.

Τα παίρνω από την αρχή. Ο διαχωρισμός της γενικής παιδείας από αυτή που απαιτείται για την είσοδο στα ΑΕΙ είναι αναχρονιστική παιδαγωγική προσέγγιση (ανέφερα σε προηγούμενα μηνύματα σχετικές εκθέσεις) και οδηγεί στην υποβάθμιση της αξίας της, την υποβάθμιση του σχολείου ως παράγοντα γενικής μόρφωσης (θεωρώ απίθανο τα έτη πριν το προπαρασκευαστικό μαθητές-καθηγητές να μην αναλώνονται αποκλειστικά στην ύλη των εξετάσεων) ενώ υπονομεύονται καθαρά όσοι δεν επιλέγουν να ακολουθήσουν προπαρασκευαστικό έτος για εξετάσεις (εκπαιδευτική ανισότητα) αν και προβλέπω να είναι ελάχιστοι.

Όσον αφορά τους καθηγητές, η συσχέτιση μισθού και επίδοσης αλλά και οι διαδικασίες επιλογής των καθηγητών δημιουργούν ανταγωνισμό ανάμεσα στους καθηγητές (ξέχωρα από αυτόν των μαθητών που συνεχίζουν να συμμετέχουν σε ανταγωνιστικές εξετάσεις) με αποτέλεσμα να ωφελούνται τελικά όσοι διδάσκουν σε περιοχές εύπορες, με περισσότερες ευκαιρίες και κατάλληλη υποστήριξη (εκτός βέβαια αν κάναμε πανελλαδική κλήρωση για την διαμόρφωση των τμημάτων

).

Όσον αφορά τα κουπόνια, σε βάθος χρόνου θα δούμε το κεφάλαιο να συγκεντρώνεται στα κέντρα με τις καλύτερες επιδόσεις και την καλύτερη υποστήριξη. Αυτό συμβαίνει όταν λειτουργείς με τους νόμους της αγοράς. Ο ανταγωνισμός είναι η μεταβατική φάση μεταξύ μονοπωλίων. Κι άλλη εκπαιδευτική ανισότητα. Από την άλλη, ενώ θέλουμε να μειώσουμε την παραπαιδεία, εδώ βλέπω ότι την επιδοτούμε κιόλας, και μάλιστα με το δημόσιο χρήμα των κουπονιών.

Εν τέλει, δεν αρνούμαι ότι όντως μπορεί να υπάρξουν κάποια οφέλη για ορισμένες κατηγορίες μαθητών, όμως σαν γενική εικόνα, μου φαίνεται σαν σύστημα αρκετά πολύπλοκο, γραφειοκρατικό, με ελλιπή δημόσιο έλεγχο, κοστοβόρο, που συντηρεί τον θεσμό των πανελλαδικών που παρότι αξιοκρατικός οδηγεί παιδιά στο Πανεπιστήμιο από ανάγκη κι όχι από επιλογή, με σχολικά κριτήρια κι όχι κριτήρια που υποδεικνύει το ίδιο το Πανεπιστήμιο, ένα σύστημα που βλέπουμε πως αγχώνει και καταβάλλει τους μαθητές.

Αντ' αυτού, εγώ θα πρότεινα κάτι πολύ απλούστερο. Την δημιουργία ενιαίου Προγράμματος Σπουδών για όλη την σχολική εκπαίδευση που θα καταλήγει σε Πανελλήνιες Εξετάσεις για την απόκτηση απολυτηρίου. Αυτό το απολυτήριο θα περιέχει συνολική αξιολόγηση του μαθητή σε μορφή έκθεσης και τους βαθμούς του στις εξετάσεις (θα εξετάζονται τα βασικά μαθήματα γενικής παιδείας και κατεύθυνσης) οι οποίοι μπορούν ανά χρονιά να βελτιώνονται. Αυτές οι Πανελλήνιες δεν θα έχουν καμία ανάμειξη με τα Πανεπιστήμια και δεν θα είναι ανταγωνιστικές. Έτσι, μετά το τέλος του σχολείου ο μαθητής θα έχει στην κατοχή του ένα ισχυρό και πιστοποιημένο πτυχίο με το οποίο θα μπορεί να δουλέψει, να μπει σε επαγγελματικές σχολές, να επιμορφωθεί, να αξιολογηθεί, να κάνει αίτηση σε όποια Πανεπιστημιακή Σχολή επιλέξει. Από κει και πέρα το Πανεπιστήμιο θα θέσει τα δικά του κριτήρια με βάση το απολυτήριο και θα κάνει τις απαραίτητες διαδικασίες (συντελεστές βαρύτητας, βάση σε μάθημα, εισαγωγικές εξετάσεις, συνέντευξη, ό,τι επιλέξει εκείνο). Είναι απλό στην εφαρμογή, δίκαιο καθώς διατηρείται το αδιάβλητο των Πανελλαδικών, μη ανταγωνιστικό καθώς δεν οδηγεί σε κατάληψη θέσης στο Πανεπιστήμιο και αφήνει τόσο το Λύκειο όσο και το Πανεπιστήμιο να είναι πραγματικά αυτόνομα. Το σχέδιο αυτό συνεπάγεται βέβαια ευρύτερες αλλαγές για τις οποίες επιφυλάσσομαι.

DarthFederer · 02-10-15

Αρχική Δημοσίευση από gaspar:
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Περί ημετέρας παιδείας

Οσοι είναι σήμερα σαράντα με σαράντα πέντε μεγάλωσαν στην Ελλάδα που προσπαθούσε να ξεπεράσει τα όρια της μοναξιάς της και να γίνει ευρωπαϊκή χώρα. Η εκμάθηση τουλάχιστον μιας μεγάλης ευρωπαϊκής γλώσσας ήταν μέρος της γενικής παιδείας, όπως είναι και σήμερα. Ελάχιστοι δεν συμπλήρωναν τα κενά του σχολείου σε κάποιο φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Είναι σχεδόν αδύνατο για έναν Ελληνα, όπως και για έναν Ολλανδό, να αισθανθεί Ευρωπαίος αν δεν ξέρει τουλάχιστον να μιλήσει αγγλικά. Εκτός των άλλων, είναι και η γλώσσα των υπολογιστών με τους οποίους μεγάλωσαν οι σημερινοί σαραντάρηδες.

Ο κ. Τσίπρας είναι μια από τις εξαιρέσεις της γενιάς του. Με εντυπωσιάζει και το γεγονός ότι είναι παιδί μιας εύπορης αστικής οικογένειας, κοινώς είχε και τις προϋποθέσεις να αποκτήσει τη στοιχειώδη καλλιέργεια των συνομηλίκων του. Δεν εννοώ να διαβάζεις την «Καρδιά του σκότους» του Κόνραντ και να απολαμβάνεις την καλλιέπεια του ύφους του. Εννοώ να μπορείς να διαβάσεις ένα σχόλιο εφημερίδας και να μπορείς να συνεννοηθείς ή να σταθείς σε μια συζήτηση της οποίας το θέμα γνωρίζεις. Και όλα αυτά τα λέω χωρίς καμία διάθεση αστεϊσμού ή ειρωνείας. Διότι το επεισόδιο με τον κ. Κλίντον και τον «άγνωστο Αμερικανό επενδυτή», διότι περί επεισοδίου πρόκειται, μάλλον θλίψη και ντροπή μού προκαλεί.

Και καλά. Ας πούμε ότι στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα ο Αμερικανός επενδυτής είναι καταδικασμένος να μείνει άγνωστος, κάτι σαν φάντασμα, ή, καλύτερα, φαντασίωση. Ο Ελληνας πρωθυπουργός όμως, με την αμηχανία του, την αδυναμία του να κατανοήσει τις ερωτήσεις και την άγνοια της «ατζέντας», δυστυχώς μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα το βάθος του προβλήματος. Και αυτό δεν είναι η άγνοια της αγγλικής. Είναι ότι ο ίδιος δεν έχει συναίσθηση της αγνοίας του. Θα μπορούσε να ζητήσει μεταφραστή, όπως και θα μπορούσε να έχει εκπονήσει, έστω και την παραμονή το βράδυ στο ξενοδοχείο, μερικές αληθοφανείς προτάσεις για τους επενδυτές. Σκέφτηκε όμως ότι δεν χρειάζεται να κάνει τον κόπο. Οπως κέρδισε τις εκλογές έτσι θα κερδίσει και τους επενδυτές.

Οταν είχε επισκεφθεί το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη δεκαετία του εβδομήντα και είχε μιλήσει γαλλικά, η τηλεόραση χρησιμοποίησε διερμηνέα για να μεταφέρει την προφορά του σε κανονικά γαλλικά. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε όχι να γελάσει, ούτε να χαμογελάσει. Γιατί; Γιατί όλοι τον έπαιρναν στα σοβαρά και ήξεραν πως κάτι έχει να τους πει, ασχέτως αν το έλεγε με κακή προφορά. Εξάλλου και στα ελληνικά η προφορά του δεν ήταν η καλύτερη.

Αν νομίζεις ότι μπορείς να μιλήσεις αγγλικά χωρίς να ξέρεις και θα προσελκύσεις επενδυτές σαν να μιλάς σε συνέλευση φοιτητών, τότε πώς θα διαχειρισθείς τις τύχες μιας χώρας που δεν βρίσκεται και στην καλύτερη κατάσταση; Θα μου πείτε, η χώρα σε επέλεξε. Προφανώς επειδή ένα μεγάλο μέρος του κοινού ταυτίζεται με το θράσος της αγνοίας του ηγέτη του.

Είδα πως ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε και με τον πρόεδρο του Ισημερινού. Τον διαβεβαίωσε δε ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής με την Ευρώπη. Τα προβλήματα θα αρχίσουν όταν η σχέση αντιστραφεί, όταν ο Ισημερινός θα γίνει η γέφυρα της Ελλάδας με την υπόλοιπη Ευρώπη.

https://www.kathimerini.gr/832922/opinion/epikairothta/politikh/peri-hmeteras-paideias

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ «Ε σιγκνίφικαλ γκιφτ του γκλόμπαλ σιβιλαϊζέισον»

Το λάθος του Τσίπρα δεν ήταν ότι δεν ήξερε αγγλικά για να τα βγάλει πέρα. Ηταν, μάλλον, ότι επέλεξε να μετάσχει σε μια διαδικασία στην οποία η άριστη γνώση της γλώσσας ήταν προϋπόθεση και μάλιστα, διαδικασία, την οποία μετέδιδε απευθείας το CNN. Ολο αυτό, όμως, ο Τσίπρας το είδε σαν κάτι απλό, χωρίς σπουδαίες συνέπειες: ένα ρίσκο ισοδύναμο με μια μπλόφα στην πόκα. (Ισως επειδή, όπως έχω παρατηρήσει, μία από τις δραστηριότητες με τις οποίες τους αρέσει στην Αριστερά να χάνουν τον χρόνο τους είναι παίζοντας χαρτιά...).

Να συνοψίσω τη συζήτησή τους όσο καλύτερα μπορώ. Η εισαγωγή του Κλίντονος ήταν τόσο κολακευτική, ώστε προς στιγμήν εγώ νόμισα ότι δούλευε τον συνομιλητή του. (Εκ των υστέρων και δεδομένου ότι η συζήτηση κατέληξε σε φιάσκο, αυτή η αμφισημία της κολακείας σώζει κάπως το γόητρο του Κλίντονος). Αφού παρουσίασε μία περίληψη της ελληνικής περιπέτειας, τον ρώτησε πού πάει τώρα η κυβέρνηση του. Ο Τσίπρας δεν κατάλαβε, δεν απάντησε. Τον ρώτησε έπειτα αν, μετά τη συμφωνία με τους εταίρους, άνοιξε ο δρόμος για επενδύσεις στην Ελλάδα. Ούτε αυτό το κατάλαβε ο Τσίπρας, απάντησε με γενικότητες. Τον ρώτησε κατόπιν αν έχει ένα κατάλογο των επενδύσεων που θα ήθελε. Πάλι δεν κατάλαβε ο Τσίπρας, του είπε... πόσο ωραία χώρα είναι η Ελλάδα! (Αξιομνημόνευτη από το σημείο αυτό της συνομιλίας, η ωραία φράση του Τσίπρα: «Γκρηζ χαζ ε σιγκνίφικαλ λοκέισον ιν δε γουότ»).

Ο Κλίντον τον πίεσε να γίνει συγκεκριμένος και αναφέρθηκε σε κάποια γερμανική επένδυση σε ανεμογεννήτριες που ετοιμάζεται στη Βόρειο Ελλάδα. «Στη Βόρειο Ελλάδα;». Ηταν το μόνο που ψέλλισε ο Τσίπρας, προφανώς ήταν και το μόνο που είχε καταλάβει. Ξανά ο Κλίντον έσπευσε να τον βοηθήσει και τον ρώτησε αν οι επενδυτές μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς ότι θα πετύχουν τις αποδόσεις των κεφαλαίων που επιδιώκουν. Πλήρης η αμηχανία του Τσίπρα. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε από την πίεση να πει οπωσδήποτε κάτι, για να διασκεδάσει την εντύπωση του κοινού ότι δεν καταλαβαίνει τον συνομιλητή του, άρχισε να λέει πόσο διεφθαρμένη χώρα είναι η Ελλάδα. Εδώ, το καλύτερο που είχε να προσφέρει σε υποψήφιους επενδυτές ο Τσίπρας ήταν η διαβεβαίωση, σε άψογα νέγρικα αγγλικά: «Δέι ντον χαβ νάθιν του λουζ».

Στο σημείο αυτό, καθώς το φιάσκο έπαιρνε επικίνδυνες διαστάσεις, ο Κλίντον έκανε την ηρωικότερη από τις προσπάθειές του για τη διάσωση του πρωθυπουργού Τσίπρα. «Λέτε, δηλαδή, ότι δεν είναι απαραίτητο για τους επενδυτές να περιμένουν να συμβούν οι αλλαγές, (σ.σ. τα μέτρα κατά της διαφθοράς, δηλαδή). Αυτό δεν είναι το μήνυμά σας;». Εκτός από το μόνιμο χαμόγελο της φρίκης, ο Τσίπρας απάντησε με ένα «χμμμ», που προκάλεσε (για έκτη φορά, αλλά ακολούθησαν και άλλες...) γέλια στο κοινό. Εκεί, ο Κλίντον κατάλαβε ότι, με τέτοιο στουρνάρι για συνομιλητή, όφειλε τουλάχιστον να σώσει επειγόντως τον εαυτό του από την ξεφτίλα. Και το έκανε με ένα αστείο: «Οπότε, λοιπόν, οι επενδυτές να ετοιμάζουν τα τσεκ από τώρα;». Ρώτησε και το κοινό ξέσπασε πάλι σε γέλια. «Δεν αποδίδω σωστά αυτό που θέλετε να πείτε;», συνέχισε ο Κλίντον, ενώ ο Τσίπρας έμενε σιωπηλός, με το κοινό αυτή τη φορά να ξεσπά σε χειροκροτήματα οίκτου για τον άλαλο Ελληνα πρωθυπουργό.

Το τραγικότερο ήταν το φινάλε, όπου ο Τσίπρας αναλύθηκε σε ένα θλιβερό μονόλογο για την προσφορά της σύγχρονης Ελλάδας, τον οποίο η μεγαλαυχία και ο στόμφος σε συνδυασμό με τα άθλια αγγλικά έκαναν ακόμη χειρότερο. «Η δημοκρατία θα επιστρέψει στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας», ισχυρίσθηκε. Αυτό, είπε, είναι «ένα σημαντικό (σιγκνίφικαλ, όπως το λέει...) δώρο στον παγκόσμιο πολιτισμό»! Οπως είπε χαρακτηριστικά, «ουάνς εγκέν γουί γκιβ του άουαρ γιουροπίαν πάρτνερς». Σε αυτό το σημείο της συζήτησης, δεν ακούστηκαν γέλια από το κοινό. Ακούστηκε ένα σούσουρο ενόχλησης, υποθέτω για την κομπορρημοσύνη του δύστυχου Ελληνα πρωθυπουργού.
Παρόλα αυτά, εγώ θα συμφωνήσω με τον πρωθυπουργό όσον αφορά τη συγκεκριμένη παρατήρηση. Ναι, δίνουμε, πράγματι. Ας είναι και γέλιο. Δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα.
https://www.kathimerini.gr/832923/op...-sigknifikal-gkift-toy-gklompal-sivilaizeison

Ντροπη να ανεβαζεις αρθρα της καταπτυστης Καθημερινης, της εφημεριδας της διαπλοκης και των γερμανοτσολιαδων. Του προδοτη Μανδραβελη που ορθως καποιοι αγνοι αγωνιστες εσπασαν το αυτοκινητο του. Ανεβασε εκει κανα αρθρο απο Αυγη ή Εφημεριδα των Συντακτων να ξεστραβωθουμε...

timonierhs · 04-10-15

Στην Ελλάδα έχουμε την τάση συχνά να δραματοποιούμε καταστάσεις, π.χ λέμε ότι πλέον σύγκριση θα κάνουμε μονο με χώρες της Αφρικής κτλ. Όμως, πραγματικά η παρακάτω λίστα δείχνει σε τι κατάσταση βρίσκεται η χώρα στον οικονομικό τομέα και τις προσδοκίες για επενδυσεις- ανάπτυξη -θέσεις εργασίας στο μέλλον. Δείτε στο παρακάτω λινκ το ranking για το economic freedom το 2015 Και ψαξτε να δειτε που βρισκόμαστε.

https://www.heritage.org/index/ranking

Johnny15 · 04-10-15

Τι πάει να πει "economic freedom" και πρέπει να μας λέει κάτι;

akikos · 04-10-15

Γελάω μια ώρα

https://www.protothema.gr/greece/article/514881/astunomikoi-me-ilektrika-podilata-stin-athina/

Alejandro che 7 · 04-10-15

Αρχική Δημοσίευση από Johnny15:
Τι πάει να πει "economic freedom" και πρέπει να μας λέει κάτι;

Εννοεί κατά πόσο είναι ελεύθεροι οι καπιταλιστές να πλουτίζουν σε βάρος του λαού

Giorgos216 · 05-10-15

Αρχική Δημοσίευση από Alejandro che 7:
Εννοεί κατά πόσο είναι ελεύθεροι οι καπιταλιστές να πλουτίζουν σε βάρος του λαού

Ακριβώς, γι'αυτό οι πολίτες των κρατών που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης υποφέρουν.

Οικονομική ελευθερία σημαίνει εύκολη εισδοχή επενδύσεων, μικρή γραφειοκρατία και διαμόρφωση σταθερού φορολογικού συστήματος εντός του οποίου μπορεί να αναπτυχθεί η οικονομία, με αποτέλεσμα να ωφελούνται οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοί τους αντί να χάνονται χρήματα σε αντιπαραγωγικούς τομείς και η διαφθορά με την πολιτική εξουσία να συγκεντρώνει τον πλούτο σε συγκεκριμένες τσέπες. Επιχείρηση, άλλωστε, δεν είναι μόνο ο πολυεθνικός κολοσσός, αλλά και το μαγαζί στο οποίο δουλεύουν δύο άνθρωποι, η οικογενειακή επιχείρηση κλπ. Τα κομμουνιστικά τσιτάτα το μόνο που κάνουν είναι να κρατάνε τις παρωπίδες στη θέση τους για να μη σώσουν ποτέ να αντιληφθούν την πραγματικότητα.

Alejandro che 7 · 05-10-15

Αρχική Δημοσίευση από Giorgos216:
Ακριβώς, γι'αυτό οι πολίτες των κρατών που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης υποφέρουν.

Οικονομική ελευθερία σημαίνει εύκολη εισδοχή επενδύσεων, μικρή γραφειοκρατία και διαμόρφωση σταθερού φορολογικού συστήματος εντός του οποίου μπορεί να αναπτυχθεί η οικονομία, με αποτέλεσμα να ωφελούνται οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοί τους αντί να χάνονται χρήματα σε αντιπαραγωγικούς τομείς και η διαφθορά με την πολιτική εξουσία να συγκεντρώνει τον πλούτο σε συγκεκριμένες τσέπες. Επιχείρηση, άλλωστε, δεν είναι μόνο ο πολυεθνικός κολοσσός, αλλά και το μαγαζί στο οποίο δουλεύουν δύο άνθρωποι, η οικογενειακή επιχείρηση κλπ. Τα κομμουνιστικά τσιτάτα το μόνο που κάνουν είναι να κρατάνε τις παρωπίδες στη θέση τους για να μη σώσουν ποτέ να αντιληφθούν την πραγματικότητα.

Περί ιεράς εξέτασης πρόκειται που στη θέση του κλήρου βρίσκονται οι νόμοι του νεοφιλελευθερισμού.

Και για του λόγου το αληθές να το αποτέλεσμα της νούμερο 1 παγκόσμιας οικονομίας σύμφωνα με την βλακώδη λίστα.
https://www.tsantiri.gr/kosmos/chongk_kongk_ta_apanthropa_kelia_ton_ftochon/

Johnny15 · 05-10-15

Alejandro che 7 οι φιλελεύθεροι βλέπουν τους ευκατάστατους σε αυτές τις χώρες. Φυσικά και είναι πρότυπα για αυτούς γιατί θα έκαναν ζωάρα και θα έβγαζαν και χρήματα. Όμως δεν μπορούν να φανταστούν πως είναι να είσαι φτωχός σε αυτές τις χώρες, για αυτούς δεν υπάρχει αυτό το σκηνικό, αυτοί αν ζούσαν εκεί θα ήταν σίγουρα λεφτάδες.

DarthFederer · 05-10-15

Αρχική Δημοσίευση από Johnny15:
Alejandro che 7 οι φιλελεύθεροι βλέπουν τους ευκατάστατους σε αυτές τις χώρες. Φυσικά και είναι πρότυπα για αυτούς γιατί θα έκαναν ζωάρα και θα έβγαζαν και χρήματα. Όμως δεν μπορούν να φανταστούν πως είναι να είσαι φτωχός σε αυτές τις χώρες, για αυτούς δεν υπάρχει αυτό το σκηνικό, αυτοί αν ζούσαν εκεί θα ήταν σίγουρα λεφτάδες.

Οποτε η εναλλακτικη ειναι μια κρατικοδιαιτη οικονομια με κρατικα μονοπωλια και απεχθεια σε καθε επενδυση; Αν θεωρεις λεφτα καποιον που θα εβγαζε 30 χιλιαρικα το χρονο, τοτε ναι θα ηταν λεφτας. Στην Ελλαδα βεβαια ειναι εγκλημα να μην εισαι μπατιρης...

Μια χωρα με ισχυρη οικονομια μπορει να φτιαξει κρατος προνοιας χωρις να κανει αφαιμαξη στη μεσαια ταξη. Ομως τις περισσοτερες φορες το κρατος προνοιας γυρναει μπουμερανγκ καθως πολλοι βολευονται στα κρατικα επιδοματα και δεν αναζητουν καν δουλεια...

Johnny15 · 05-10-15

DarthFederer δεν είμαι των άκρων, ωστόσο δεν μπορώ να δεχτώ να θεοποιούμε και να θεωρούμε απαραίτητο να ακολουθήσουμε το μοντέλο χωρών στις οποίες επικρατούν οι παραπάνω απάνθρωπες συνθήκες.

[Αρχείο 2009 - 2017] Γενικές σκέψεις για την πολιτική και την επικαιρότητα

Guest 190013

Επισκέπτης

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Guest 186240

Επισκέπτης

Πολύ δραστήριο μέλος

Guest 001921

Επισκέπτης

Περιβόητο μέλος

Guest 190013

Επισκέπτης

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος