Αυτοπεποίθηση και φοβίες

[roumana]

Η αυτοπεποίθηση είναι μια 'στάση' που επιτρέπει στο άτομο να έχει μια θετική αλλά και ρεαλιστική αντίληψη για τον εαυτό του και για τις ικανότητές του να χειρίζεται τις καταστάσεις ή τις δυσκολίες που το αφορούν. Με άλλα λόγια, είναι η πεποίθηση του ατόμου ότι έχει την ικανότητα να πράξει, στα πλαίσια των δυνατοτήτων του και της λογικής, ό,τι επιθυμεί, σχεδιάζει και αναμένει.

Αντανακλά, επίσης, την εμπιστοσύνη που έχει στις ικανότητές του αυτές, αλλά και την αίσθηση ότι ασκεί έλεγχο στη ζωή του. Ακόμα και αν κάτι δεν πάει καλά, η θετική στάση και η αποδοχή του εαυτού στα άτομα με υψηλή αυτοπεποίθηση δεν αλλάζει.

Αντίθετα, τα άτομα που δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους εξαρτώνται υπερβολικά από την αποδοχή και την έγκριση των άλλων για να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους. Γενικά, δεν αναλαμβάνουν κινδύνους γιατί φοβούνται την αποτυχία, αλλά και δεν προσδοκούν ότι θα κάνουν κάτι επιτυχώς.

Η εμπιστοσύνη στον εαυτό δεν είναι απαραίτητα ένα γενικευμένο χαρακτηριστικό που αναφέρεται σε όλες τις πλευρές της ζωής. Συνήθως, ένα άτομο έχει υψηλή αυτοπεποίθηση για ορισμένες δραστηριότητες (π.χ., σπουδές, κοινωνικές σχέσεις), ενώ ταυτόχρονα μπορεί να έχει μικρή αυτοπεποίθηση για άλλες δραστηριότητες (π.χ., σχέσεις με το άλλο φύλο).

Δεν γεννηθήκαμε, βέβαια, αμφισβητώντας τον εαυτό μας. Αυτό είναι κάτι που το μαθαίνουμε, ή που μας το μαθαίνουν οι άλλοι, οι οποίοι αν και θεωρούν ότι μας προστατεύουν, στην πραγματικότητα μας κληροδοτούν τις δικές τους αμφιβολίες και ανησυχίες. Αν και θέλουν δυνατούς, ικανούς και με αυτοπεποίθηση ανθρώπους, διδάσκουν μερικές φορές διαδικασίες και τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς που οδηγούν αλλού.

Καταλαβαίνω λοιπόν ότι η καχυποψία που νιώθω απέναντι στους φίλους έχει να κάνει με το φόβο μου ότι θα αποτύχω, όχι να γίνομαι αγαπητή, αλλά στο να ψυχολογήσω ποιες είναι οι αληθινές προθέσεις όταν θα μου κάνουν παρέα. Όλοι φοβούνται την εκμετάλλευση, όλοι θέλουν να μην πληγωθούν…όμως δεν απομονώνονται…(όπως έκανα εγώ)

Αντιθέτως, με τους αγνώστους δεν νιώθω ότι δεν θα μπορούσα να προβλέπω τις προθέσεις τους…
Άρα μου γίνετε φοβία μόνο όταν αποκτά σημασία για μένα ο κάθε υποτιθέμενο φίλος(η)...

Και πώς το ξεπερνάμε αυτό αν δεν ρισκάρουμε? (η ερώτηση δεν είναι ρητορική)

Αν έχετε και εσείς παρόμοιες φοβίες που προέρχονται από έλλειψη αυτοπεποίθησης (είπαμε δεν μπορούμε να έχουμε υψηλή αυτοπεποίθηση για όλες μας τις δραστηριότητες) ελατέ να τα συζητήσουμε εδώ…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Founes]

Η αυτοπεποίθηση είναι μια 'στάση' που επιτρέπει στο άτομο να έχει μια θετική αλλά και ρεαλιστική αντίληψη για τον εαυτό του και για τις ικανότητές του να χειρίζεται τις καταστάσεις ή τις δυσκολίες που το αφορούν. Με άλλα λόγια, είναι η πεποίθηση του ατόμου ότι έχει την ικανότητα να πράξει, στα πλαίσια των δυνατοτήτων του και της λογικής, ό,τι επιθυμεί, σχεδιάζει και αναμένει.

Αντανακλά, επίσης, την εμπιστοσύνη που έχει στις ικανότητές του αυτές, αλλά και την αίσθηση ότι ασκεί έλεγχο στη ζωή του. Ακόμα και αν κάτι δεν πάει καλά, η θετική στάση και η αποδοχή του εαυτού στα άτομα με υψηλή αυτοπεποίθηση δεν αλλάζει.

Θα διαφωνήσω λιγάκι με την πρώτη παράγραφο στο εξής... Μιλώντας πάντα προσωπικά και για τον εαυτό μου θα έλεγα οτι δεν είναι αναγκαστικά ρεαλιστική η αντίληψη που έχουν τα άτομα με αυτοπεποίθηση, για τον εαυτό τους. Άσχετα αν μεσα απο μια κατάσταση τελικά τα καταφέρνουν... είναι πολλές οι φορές που αναλαμβάνω κάτι με την πεποίθηση οτι θα τα καταφέρω, χωρίς να είμαι σίγουρος όμως οτι θα το κάνω, αλλά και χωρίς να είμαι σίγουρος οτι έχω της δυνατότητες να το κάνω. Απλά αν βρεθώ σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση (που ανακαλύπτω κάποια αδυναμία ή έλλειψη κάποιας ικανότητας) λειτουργώ πάνω απο το 100% και πάντα μα πάντα βρίσκω την άκρη, υπάρχουν και περιπτώσεις που για να τα καταφέρω εκμηδενίζω τις αδυναμίες ή αποκτώ τις ικανότητες...

όσο για την ερώτηση σου...
Η ζωή η ίδια είναι ένα ρίσκο... δεν μπορούμε να ζούμε πάντα εκ του ασφαλούς. Φυσικά και θα ρισκάρουμε, αρκεί να ήμαστε έτοιμοι για τις συνέπειες που θα έχει αυτό το ρίσκο... Για αυτό, πάντα μα πάντα σε κάθε είδους σχέση που έχουμε με κάποιον άνθρωπο, κρατάμε ενα κομματάκι του εαυτού μας για πάρτυ μας!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Δεν το ξεπερναμε. Απλα ρισκαρουμε, κι ο,τι κατσει. Δεν αξιζει να αφησεις να περνανε τα χρονια σε απομονωση φοβουμενη ΜΗΠΩΣ καποιος θελει να σε εκμεταλλευτει. Δεν γινεται δουλεια ετσι. Πρεπει να βγεις απ'το καβουκι, να εμπιστευθεις τους αλλους (οχι βεβαια "αγαπαω ολο τον κοσμο" και δανειζω σε κεινη την καλη μου φιλη που γνωρισα χθες :p). Με την καχυποψια δεν γινεται τιποτα..απλα παντα φροντισε να μπορεις να εχεις μια αποσταση που να μπορει να σου δειξει τα πραγματα ΚΑΙ αντικειμενικα. Δηλαδη, αυτο που εγω δεν βλεπω ως εκμεταλλευση τη στιγμη που το ζω, η αδερφη μου, οι φιλοι μου κτλ, μπορουν να το αντιληφθουν και να μου το επισημανουν καλυτερα. Ομως δεν καταλαβαινω, τι ακριβως φοβασαι οτι θα εκμεταλλευτουν σ'εσενα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Ομως δεν καταλαβαινω, τι ακριβως φοβασαι οτι θα εκμεταλλευτουν σ'εσενα?

Δεν έχω ιδέα τι «θα» εκμεταλλευτούν ... δεν ξέρω καν αν θα το κάνουν. Γιʼ αυτό λέμε ότι είναι λίγο παρανοϊκός φόβος…Και λογικό είναι να σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να προβλέπεις τα πάντα.
Ξέρω όμως τι εκμεταλλεύτηκαν στο παρελθόν. Το ζήτημα δεν είναι να μην γίνει, αλλά να βρω θάρρος να το αντιμετωπίζω. Αυτό έχω χάσει…

Founes…later.ok?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Εχοντας την πειρα απο τα λαθη του παρελθοντος..γιατι δεν εμπιστευεσαι τον εαυτο σου οτι εισαι αρκετα ικανη να ξεχωρισεις πλεον αναλογες συμπεριφορες? Υπαρχουν ενα σωρο ανθρωποι που μπορει να θελουν απλως την παρεα σου χωρις τιποτα αλλο..γιατι να τους απομακρυνεις?
(Και ξανα: επεσα, χτυπησα, ε και τι μ'αυτο?!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Εχοντας την πειρα απο τα λαθη του παρελθοντος..γιατι δεν εμπιστευεσαι τον εαυτο σου

Επειδή έχασα την αυτοπεποίθηση μου.(Το καλό είναι ότι το παλεύω.)

Βέβαια δεν θέλω να μιλάμε μόνο για μένα… εσείς δεν έχετε παρόμοιες φοβίες?(Πείτε μου όχι για να σας ζηλεύω…)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

για το δικό σου θέμα λίγο ως πολύ με καλύπτουν όσοι σου απάντησαν....
θα σου εκφράσω λοιπόν τις δικές μου ανασφάλειες, έτσι για να μην νοιώθεις μόνη


εγω λοιπόν, έχω τρομερό αέρα και αυτοπεποίθηση σε ότι αφορά τη δουλειά μου ή τις κοινωνικές συναναστροφές....
δεν ειναι οτι απλά δεν έχω προβλημα και ότι τα καταφέρνω.... είναι ότι μέσα μου πραγματικά νοιώθω πολύ δυνατή να ανταπεξελθω σε όποια προκληση παρουσιαστει.
Εκει λοιπόν που υστερώ σαν άνθρωπος είναι το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης...
εκεί δεν έχω εμπιστοσύνη και παρόλα τα 36 μου χρόνια, δυστυχως δεν έχω μάθει να αποδεχομαι τον εαυτο μου όπως ακριβως είναι....
δεν έχω μάθει να τον αγαπάω όπως είναι
νταξ, έχω κάνει σοβαρές προοδους απ το παρελθόν αλλά και παλι....
δεν έχω αυτον τον αέρα και τον τουπέ που έχουν άλλες γυναίκες (ή και άντρες) παρόλο που εμφανισιακά δεν ειναι και κάτι το ιδιαιτερο
Πιστευω ακράδαντα όπως είπες και εσύ, οτι παιζει πολύ σημαντικό ρόλο το πως μεγάλωσε κάποιος ....
εγω μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που πάντα "εσπρωχναν" τα πνευματικά μας προσόντα και ποτε μα ποτέ την εξωτερική εμφάνιση....
δεν λέω ότι είναι κακό αυτο που έκαναν... απλά μάλλον δεν είχαν το σωστό μέτρο....
δεν θυμάμαι ούτε μια φορά στη ζωή μου τη μητέρα μου να μου λεει ότι είμαι όμορφη... ενώ όλες οι μανάδες λένε τέτοια πραγματα στα παιδια τους
οχι οτι ειπε ποτε ότι είμαι άσχημη.... αλλά πάντα όταν ήθελε να τονίσει κάτι σε μένα (και στην αδερφή μου, τα ίδια κομπλεξ κουβαλάμε) πάντα θα ήταν για το πόσο έξυπνες ή δυναμικές ή δεν ξέρω και γω τι άλλο είμαστε ή θα έπρεπε να είμαστε....
οι απαιτήσεις της σταματούσαν εκεί... και ποτε δεν είπε...βγαλε παιδι μου τις αρβύλες και βάλε μια γοβα να δείχνεις γυναικα... με αφησε με τις αρβυλες
Η ίδια δε, ήταν μια γυναίκα η οποία πρόσεχε τον εαυτό της εμφανισιακά.... και όλοι έλεγαν ότι ήταν η πιό όμορφη απ τις αδερφές της (6 το σύνολο) οπότε φαντάζομαι ότι κι αυτή με τη σειρά της θα είχε το παράπονο ότι κανενας δεν της ειπε ποτε ποσο έξυπνη είναι.... (ψέμμα... γιατί εγω και η αδερφή μου παντα την θαυμάζαμε)
το θέμα λοιπόν είναι ότι έτσι μεγάλωσα... πιστευοντας στο μυαλό μου κι οχι στην εμφανιση μου....
δεν ειναι οτι δεν βλεπομαι το ξέρω οτι αν ντυθω βαφτω φτιαχτω όπως ολες οι γυναικες ειμαι καλουτσικη
το θεμα ειναι όμως νομίζω, ότι θα επρεπε να νοιωθω καλα με τον εαυτό μου, να έχω αυτοπεποίθηση, χωρίς να έχω φάει πρωτα τη μισή μου ζωή μπροστα στον καθρέφτη .... ετσι δεν ειναι?
ακουω κι εγω λοιπόν προτασεις (ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ ) πως θα αποκτήσω λιιιιιιιιιιιιγο περισσοτερη αυτοπεποίθηση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[travel_lover]

@κουε: ω ναι! το διάβασα το κειμενάκι σου...
κ καταλήγω: χρυσή συνταγή: δεν χρειάζεται να βαφτεις κ να ντυθείς για να νιώθεις όμορφη. ψαξε το στο βλέμμα του άντρα σου (κ σε ότι άλλο βλέμμα πέφτει πάνω σου), ψώνισε την ...λιγάκι, κ κάθε φορά που είσαι μπροστά στον καθρέφτη φτύσε τον εαυτό σου μην σε ματιάξουν!!!


και προχωράμε στις δικές μου φοβίες...
φοβίες εγκατάληψης...νιώθω ότι αν κάνω κάτι λάθος θα απολυθώ από την δουλειά, θα με φτύσουν οι φίλοι, συνεχής φόβος ότι θα με αφήσει το αμορ. κοινώς ανασφάλεια, παρ'όλο που όλοι (ή τελοσπάντων όλοι όσοι ξέρω, με θαυμάζουν λίγο πολύ για την κοινωνικότητά μου κ τις αξίες μου).
κ απλά παλεύω να μην το σκέφτομαι κ απλά να απολαμβάνω χωρίς τις συνηθισμένες σκέψεις μου του τύπου "πολύ καλό για να είναι αληθινό για μένα"!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

και προχωράμε στις δικές μου φοβίες...
φοβίες εγκατάληψης...νιώθω ότι αν κάνω κάτι λάθος θα απολυθώ από την δουλειά, θα με φτύσουν οι φίλοι, συνεχής φόβος ότι θα με αφήσει το αμορ. κοινώς ανασφάλεια, παρ'όλο που όλοι (ή τελοσπάντων όλοι όσοι ξέρω, με θαυμάζουν λίγο πολύ για την κοινωνικότητά μου κ τις αξίες μου).
κ απλά παλεύω να μην το σκέφτομαι κ απλά να απολαμβάνω χωρίς τις συνηθισμένες σκέψεις μου του τύπου "πολύ καλό για να είναι αληθινό για μένα"!

tks Για τη συμβουλή
πάμε σε σένα
τι θα γίνει δλδ αν σε απολύσουν απ τη δουλεια????
- θα κάτσεις κανα μήνα σπιτι σου, θα ξεκουραστείς, θα γραφεις στο στέκι και τελικα... θα βρεις άλλη δουλειά για να σε ξεζουμίζουν
τι θα γίνει αν σε φτύσουν οι φίλοι?
- θα κλάψεις, θα χτυπηθείς, θα πονέσεις, θα κλειστείς στο σπιτι και τελικά... θα βρεις άλλους φίλους απ το στέκι αντε και εκτος στεκιου (οι σχέσεις είναι ανοιχτοί κύλοι... όταν κλυσουν, παμε για άλλα )
τι θα γίνει αν σε χωρίσει το αμόρ?
- ότι θα έκανες για τους φίλους χ 2 και τι θα γίνει τελικά? ότι γίνεται με όλους τους χωρισμένους ανθρωπους σε αυτον τον πλανήτη... κάποια στιγμή θα βρεθεί άλλη αγάπη
εν ολίγης... όταν σε πιανουν αυτες οι φοβίες... ΑΝΑΛΥΣΕ τις.... τι θα γινει δλδ αν συμβει αυτο? και θα δεις ότι οκ ναι, ειναι άσχημο αλλά ξεπερνιέται άρα δεν είναι τραγικο, άρα δεν υπάρχει και λογος να εισαι ανασφαλής

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Εγώ πάλι ο κυριότερος τομέας που δεν έχω αυτοπεποίθηση είναι η σχέση μου. Φοβάμαι κι εγώ συνέχεια μήπως συμβεί κάτι και σταματήσει να είναι ερωτευμένος ή μηπως κάποια στιγμή σταματήσουμε και οι δύο ή σταματήσω εγώ και χρειαστεί να χωρίσουμε, κάτι που μου φαίνεται τώρα τραγικότερο απο οποιαδήποτε επαγγελματική αποτυχία. Γι'αυτό ακριβώς το λόγο συνεχώς βασανίζω τον εαυτό μου, προσπαθώντας να "τεστάρω" κατα πόσον είμαι ακόμη ερωτευμένη, μην τυχόν και "μου έφυγε" και μένω απο συνήθεια και τέτοια... Πάντα βέβαια διαπιστώνω οτι είμαι ερωτευμένη, αλλά μερικές μέρες μετά πάλι ανησυχώ... Με τον σύντροφο μου όταν το παθαίνω αυτό το ονομάζουμε "οι κρίσεις μου" Πλέον ξέρω οτι αυτό οφείλεται σε όσους προβληματισμούς έχω διαβάσει κατα καιρούς περι σχέσεων που ο ένας σταμάτησε να είναι ερωτευμένος και άργησε πολύ να το καταλάβει, και συνεχώς φοβάμαι μην συμβει και σε μένα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

εσύ θες απλά μερικά χαστούκια να συνέλθεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

.....ακουω κι εγω λοιπόν προτασεις (ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ ) πως θα αποκτήσω λιιιιιιιιιιιιγο περισσοτερη αυτοπεποίθηση

Κουεδίνι, έχεις ένα υπέροχα όμορφο και τσαχπίνικο προσωπάκι, που μπορείς να μαγνητίσεις όποιον θες, όποτε θες, αμα θες. Μην ακούω τέτοια πράγματα.....

Υ.Γ. Και το πιστεύω αυτό που γράφω, αλλιώς δεν θα έγραφα τίποτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

εσύ θες απλά μερικά χαστούκια να συνέλθεις

ΛΟΛ! Το ξέρω μωρέ, αλλά ...φοβία είναι αυτή..
Πάντως όσον αφορά το δικό σου θέμα, πραγματικά απορώ πως είναι δυνατόν να έχεις εσύ τέτοια έλλειψη αυτοπεποίθησης για την εμφάνιση σου Τι να πουν δηλαδή άλλες; Εσύ όταν σε είχα πρωτοδει που ήσουν πιο αδύνατη ήσουν ΚΟΥΚΛΑ! Και τώρα είσαι, απλά σε χαλάνε λίγο τα λίγα κιλάκια που έβαλες (που όλες εχουμε κάποιες μικρές άτελειες ). Κατά τα άλλα, πρόσωπο έχεις φοβερό και πολύ γοητευτικό και τσαχπίνικο που είπε και η Ελένη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Θα διαφωνήσω λιγάκι με την πρώτη παράγραφο στο εξής... Μιλώντας πάντα προσωπικά και για τον εαυτό μου θα έλεγα οτι δεν είναι αναγκαστικά ρεαλιστική η αντίληψη που έχουν τα άτομα με αυτοπεποίθηση, για τον εαυτό τους.

Πιστεύω απλά ότι γίνετε ποιο ρεαλιστική αν συνδυάζεται και με μια υγειές αυτοκριτική. Διαφορετικά είναι απλά φαντασία, για να μην πω ψέμα που λέμε στον εαυτό μας. Που και αυτό έχει τις αιτίες του.(Αμυντικοί ψυχικοί μηχανισμοί)

Η ζωή η ίδια είναι ένα ρίσκο... δεν μπορούμε να ζούμε πάντα εκ του ασφαλούς. Φυσικά και θα ρισκάρουμε, αρκεί να ήμαστε έτοιμοι για τις συνέπειες που θα έχει αυτό το ρίσκο... Για αυτό, πάντα μα πάντα σε κάθε είδους σχέση που έχουμε με κάποιον άνθρωπο, κρατάμε ενα κομματάκι του εαυτού μας για πάρτυ μας!

Συμφωνώ απόλυτα. Το μόνο κακό είναι ότι αποφεύγω να εφαρμόζω την θεωρία στη πράξη. Ακόμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Eπαναφέρω το θέμα γιατί τελευταία με προβληματίζει αρκετά ο "αέρας" που βγάζω προς τα έξω. Έχω παρατηρήσει πως φέρομαι, στέκομαι και μιλάω σαν μικρό κοριτσάκι, ιδίως αν δεν ξέρω κάποιον καλά και θέλω να κάνω "σοβαρή" και "καλή" εντύπωση. Κάνω γκριμάτσες, ανοιγοκλείνω μάτια, κοιτάω σαν χαζό το κενό, λέω με χίλιες λέξεις αυτό που θα μπορούσα να πω με δύο και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Φυσικά αυτό δεν με έχει βοηθήσει καθόλου στο να βρω δουλειά (ένα θα σας πω.. εκεί που δουλεύω τα αφεντικά είναι τυφλά ) - θυμάμαι πως έχω περάσει άπειρες συνεντεύξεις και ποτέ δεν προχώρησα πιο κάτω (στην δουλειά μου δεν χρειάστηκε συνέντευξη ευτυχώς )

Το κακό είναι πως παρόλο που το έχω συνειδητοποιήσει, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να αλλάξω την εικόνα μου και νομίζω πως γι' αυτό φταίει η ιδιαίτερως χαμηλή μου αυτοπεποίθηση Δεν πίστεψα ποτέ πως είμαι κάτι ιδιαίτερο ή έχω κάνει οτιδήποτε ιδιαίτερο, οπότε αυτό βγάζω και προς τα έξω (κάνοντας την μαμά μου έξαλλη ) και αυτό τελικά μου έχει κάνει πολύ μεγάλο κακό γιατί έχω μείνει πίσω (και δεν εννοώ μόνο στα επαγγελματικά, ποτέ δεν διεκδικώ τίποτα και δεν δείχνω ποια είμαι στ' αλήθεια).

Έχετε καμία ΠΡΑΚΤΙΚΗ ιδέα πως θα μπορούσα να αλλάξω; Γιατί από θεωρία και σκέψεις έχω κάνει πολλές, αλλά πάντα όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα κάνω σαν μικρό κοριτσάκι και κανείς τελικά δεν με αντιμετωπίζει σαν άτομο με ικανότητες και αξία.. (και δεν εννοώ τους φίλους και την μαμά μου εδώ που είναι οι μόνοι που με έχουν δει πραγματικά - αν και πάλι δεν νιαουρίζω χαριτολογώντας )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Κάτσε και γράψε σε ένα χαρτί όλα τα επιτεύγματα σου, απο τότε που ήσουν παιδί μέχρι τώρα.
Μετά κοίτα τα αρκετές φορές και ...ψωνίσου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Κάτσε και γράψε σε ένα χαρτί όλα τα επιτεύγματα σου, απο τότε που ήσουν παιδί μέχρι τώρα.
Μετά κοίτα τα αρκετές φορές και ...ψωνίσου

Αυτό ακριβώς.
Και απο εδώ και στο εξής, βάζε στόχους.
Από απλούς καθημερινούς, μέχρι πιο μακροπρόθεσμους και σύνθετους.
Το βράδυ πριν κοιμηθείς, κάνε τον απολογισμό της ημέρας:
Σήμερα κατάφερα αυτό, αυτό κι εκείνο.
Αύριο, έχω να παλέψω για το άλλο.
Αλλωστε και η καθημερινότητά μας πλέον, είναι μια συνεχής μάχη που οφείλουμε να κερδίζουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Αυτό ακριβώς.

Εσύ συμφώνησες μαζί μου;;
Μπαααα, δεν παίζει, θα κοιμάμαι ακόμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Καλά μην το παίρνεις και πάνω σου.
Αν 1 στις 1000 πεις μια σωστή κουβέντα, γιατί να μη συμφωνήσω;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Στόχους βάζω συνέχεια (ειδικά τον τελευταίο χρόνο) και τους πετυχαίνω - γι' αυτό και νιώθω πλέον καλύτερα με μένα. Αλλά άμα βρεθώ με κόσμο που δεν ξέρω ή πιθανούς εργοδότες ..βράστα Χαράλαμπε!

Τεσπά, θα τα δοκιμάσω, ευχαριστώ πολύ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.