Αυτοτραυματισμός

[Zithos]

Αρα το κλαμα ταυτιζεται με την ευαισθησια αλλα οχι ΜΟΝΟ το κλαμα ετσι;

Σωστά το κλάμα έχει μητέρα την ευαισθησία αλλά η ευαισθησία έχει και άλλα παιδιά εκτός απο το κλάμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anonymoss]

Σωστά το κλάμα έχει μητέρα την ευαισθησία αλλά η ευαισθησία έχει και άλλα παιδιά εκτός απο το κλάμα.

ισχυει και οτι η ευαισθησια δεν ταυτιζετι μονο με το κλαμα;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 699855]

Η κατάθλιψη που φτάνει σε τέτοιο σημείο (αυτοτραυματισμού) δεν είναι κάτι που μπορεί να συζητηθεί εδώ. Δεν είναι ένα θέμα στο οποίο μπορούμε να ανταλλάξουμε χαλαρά απόψεις και να συστήσουμε τρόπους αντιμετώπισης. Μπορεί να κάνουμε περισσότερο κακό παρά καλό. Μόνο ένας καλός ψυχολόγος θα οδηγήσει στη λύση και στην ανακούφιση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vivian.]

Έχω φτάσει σε σημείο να σκεφτώ να αυτοτραυματιστώ, αλλά δεν το έκανα τελικά γιατί κατάλαβα οτι δεν αξίζει να ξεσπάς πάνω στο σώμα σου, ότι και αν νιώθεις.

Γενικά, είναι πολύ λεπτό το θέμα και ο καθένας το βιώνει διαφορετικά ανάλογα με το πόσο έντονα αισθάνεται συναισθήματα αρνητικά όπως ο θυμός, η θλίψη ή ο πόνος.

Δεν έχω γνωρίσει κανένα άτομο που να αυτοτραυματίζεται αλλά πλέον, αρκετά άτομα καταφεύγουν σε τέτοιες λύσεις διότι μπουχτίζουν (να το πω έτσι ) από κάποια πράγματα ή για άλλους πιο προσωπικούς λόγους...

Η αλήθεια όμως είναι ότι όντως μπορείς να νιώσεις ξαλαφρωμένος αν κάνεις κάτι τέτοιο αλλά σίγουρα δεν αποτελεί τρόπο για να λύσεις προβλήματα που μπορεί να σε απασχολούν.

Και προς θεού, μη θεωρείτε ότι είναι ψυχικά άρρωστοι αυτοί που αυτοτραυματίζονται γιατί κατά καιρούς ακούω κάτι τέτοια σχόλια.
Δεν είναι άρρωστοι.

Ο καθένας έχει βρεθεί σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής του και έχει ξεσπάσει με τον έναν τρόπο ή τον άλλο.
Άλλοι σπάνε ποτήρια και φωνάζουν, ενώ άλλοι αυτοτραυματίζονται..

Απλά δεν είναι "υγιείς" τρόπος να εκφράσεις τα συναισθήματά σου γιατί μπορεί και μερικές φορές να ξεφύγεις και να κάνεις κακό στον εαυτό σου που δυστυχώς μπορεί να μην μπορείς να επανορθώσεις...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sins]

προφανώς και δεν είναι άρρωστοι.
κάποιοι λένε πως είναι αδύναμοι και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. εγώ πιστεύω επειδή αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα γιἀυτό ξεσπούν με αυτό το τρόπο.
κάποιοι λένε οτι έτσι ξεχνάνε τον ψυχικό πόνο προσπαθώντας να συγκεντρωθούν στον σωματικό πόνο.
πάντως δεν είναι και σίγουρο ότι θα μπορέσει κάποιος να ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα με ψυχολόγο. το να κάθεται κάποιος μπροστά σου και να περιμένει να του μιλήσεις για τα προβλήματά σου δεν είναι ότι πιο βολικό για όλους..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[life12]

προσωπικα 8εωρω γελοιο οταν νιω8ω 8υμο-8λιψη-πονο να αρχισω να αυτοτραυματιζομαι π.χ.να χαρακωνομαι
δηλαδη δεν μπορω να καταλαβω τι 8α μου προσφερει??8α με κανει να νιωσω καλυτερα με το να κανω ετσι το σωμα μου???
προσωπικη αποψη παντα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sins]

προσωπικα 8εωρω γελοιο οταν νιω8ω 8υμο-8λιψη-πονο να αρχισω να αυτοτραυματιζομαι π.χ.να χαρακωνομαι
δηλαδη δεν μπορω να καταλαβω τι 8α μου προσφερει??8α με κανει να νιωσω καλυτερα με το να κανω ετσι το σωμα μου???
προσωπικη αποψη παντα

γενικά το παθαίνει κάποιος όχι όταν αισθάνεται μια κάποιες φορέ πόνο θυμό και τέτοια αλλά όταν είναι μια μόνιμη κατάσταση , μπορεί και χρόνια που ο άλλος καταπιέζεται ή γενικά περνάει άσχημα.
και κάποιος μπορεί να το κάνει για να "τιμωρήσει"τον εαυτό του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vivian.]

Μερικοί ίσως να θέΛουν να ξεφύγουν και από τον ίδιο τους τον εαυτό..

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θεωρούν οτι δεν είναι αρκετά καλοί και δεν νιώθουν ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και για αυτό τον λόγο αυτοτραυματίζονται...

Οι αιτίες είναι πραγματικά πολλές γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και αντιμετωπίζει κάποια πράγματα με διαφορετικό τρόπο...

Όπως και να'χει το θέμα, η κατάσταση μπορεί να γίνει πολύ σοβαρή και να βάλεις τον εαυτό σου σε σοβαρό κίνδυνο...Καλό είναι να αναζητήσετε άλλους τρόπους ξεσπάσματος.

Σπάστε ποτήρια ή πιάτα. Κανείς δεν θα σας πει τίποτα. Σκίστε χαρτιά και γιατί όχι, κλάψτε. Πολλές φορές το κλάμα αποτελεί "λύτρωση" και απαλύνει κάπως τον ψυχικό πόνο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[life12]

Όπως και να'χει το θέμα, η κατάσταση μπορεί να γίνει πολύ σοβαρή και να βάλεις τον εαυτό σου σε σοβαρό κίνδυνο...Καλό είναι να αναζητήσετε άλλους τρόπους ξεσπάσματος.

Σπάστε ποτήρια ή πιάτα. Κανείς δεν θα σας πει τίποτα. Σκίστε χαρτιά και γιατί όχι, κλάψτε. Πολλές φορές το κλάμα αποτελεί "λύτρωση" και απαλύνει κάπως τον ψυχικό πόνο...

τι μου 8υμιζει τι μου 8υμιζει???
ααααααα εμενα οταν εχω νευρα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stavri_]

Πρώτα από όλα, να κάνω μία διόρθωση σε κάτι που αναφέρθηκε παραπάνω: Η λύση δεν είναι συνήθως ο ψυχολόγος, αλλά ο ψυχίατρος. Ο αυτοτραυματισμός (και γενικότερα οι διάφορες μορφές Αυτοτιμωρίας) είναι σύμπτωμα - μηχανισμός αντιμετώπισης( και όχι πάθηση), που οφείλεται σε νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες. Συνεπώς, ο ψυχολόγος ( =σύμβουλος κατά κύριο λόγο) δεν προτιμάται για την αντιμετώπιση του Αυτοτραυματισμού.

Δόντια, χέρια ή και αιχμηρά αντικείμενα χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του αυτοτραυματισμού, πραγματοποιώντας μία "σύζευξη" σωματικού - ψυχικού πόνου. Μπορεί στους περισσότερους να φαίνεται ως παράλογο, αλλά για τον αυτοτραυματιζόμενο είναι απόπειρα "επιβίωσης" από τον υπέρμετρο ψυχικό πόνο. Συνήθως γίνεται και ασυνείδητα. Είναι μία προσωρινή επαναφορά της γαλήνης και της ηρεμίας καθώς εκτονώνεται η αφόρητη ένταση που αισθάνεσαι. Ο σωματικός πόνος καλύπτει παροδικά τον συναισθηματικό. Άλλος λόγος που μπορεί να οδηγήσει στον αυτοτραυματισμό είναι η πεποίθηση ότι αξίζεις να τιμωρηθείς. Εμμονές και πεποιθήσεις εσφαλμένες οδηγούν εκεί, καθώς επίσης και οδυνηρά συναισθήματα, άγχος, στρες, θυμός, προσπάθεια απόκτησης ενδιαφέροντος από τρίτους κλπ...

Σε γενικές γραμμές ,ο αυτοτραυματισμός αποτελεί ουσιαστικά έναν τρόπο με τον οποίο το άτομο μαθαίνει να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τα πολύ έντονα συναισθήματά του. Νιώθει συχνά ικανοποίηση και ανακούφιση. Άλλες φορές γίνεται προκειμένου να αισθανθεί ο αυτοτραυματιζόμενος κάποιο αισθητηριακό σοκ, ικανό να τον ξυπνήσει από το συναισθηματικό λήθαργο - ανηδονία - Κενό. Άλλες φορές πάλι αποτελεί προσπάθεια "αποστασιοποίησης"- dissociative state.
Ο αυτοτραυματισμός συνδέεται συχνά και με τη διαταραχή της κατάθλιψης, της διπολικής διαταραχής, των διαταραχών διατροφής και της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής( για όσους δεν γνωρίζουν: ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμοί, εμμονές : OCDisorder).

Τέλος πάντων, είναι πολλά αυτά που μπορούν να οδηγήσουν στον αυτοτραυματισμό και δεν θέλω να κουράσω. Έχει να κάνει και με τη σημαντικότητα ας πούμε της μορφής αυτοτραυματισμού.( από τριχοτιλλομανία έως σπάσιμο κοκκάλου πχ)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[petros.Nikw]

Πρώτα από όλα, να κάνω μία διόρθωση σε κάτι που αναφέρθηκε παραπάνω: Η λύση δεν είναι συνήθως ο ψυχολόγος, αλλά ο ψυχίατρος. Ο αυτοτραυματισμός (και γενικότερα οι διάφορες μορφές Αυτοτιμωρίας) είναι σύμπτωμα - μηχανισμός αντιμετώπισης( και όχι πάθηση), που οφείλεται σε νευρολογικές και ψυχιατρικές ασθένειες. Συνεπώς, ο ψυχολόγος ( =σύμβουλος κατά κύριο λόγο) δεν προτιμάται για την αντιμετώπιση του Αυτοτραυματισμού.

Δόντια, χέρια ή και αιχμηρά αντικείμενα χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του αυτοτραυματισμού, πραγματοποιώντας μία "σύζευξη" σωματικού - ψυχικού πόνου. Μπορεί στους περισσότερους να φαίνεται ως παράλογο, αλλά για τον αυτοτραυματιζόμενο είναι απόπειρα "επιβίωσης" από τον υπέρμετρο ψυχικό πόνο. Συνήθως γίνεται και ασυνείδητα. Είναι μία προσωρινή επαναφορά της γαλήνης και της ηρεμίας καθώς εκτονώνεται η αφόρητη ένταση που αισθάνεσαι. Ο σωματικός πόνος καλύπτει παροδικά τον συναισθηματικό. Άλλος λόγος που μπορεί να οδηγήσει στον αυτοτραυματισμό είναι η πεποίθηση ότι αξίζεις να τιμωρηθείς. Εμμονές και πεποιθήσεις εσφαλμένες οδηγούν εκεί, καθώς επίσης και οδυνηρά συναισθήματα, άγχος, στρες, θυμός, προσπάθεια απόκτησης ενδιαφέροντος από τρίτους κλπ...

Σε γενικές γραμμές ,ο αυτοτραυματισμός αποτελεί ουσιαστικά έναν τρόπο με τον οποίο το άτομο μαθαίνει να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τα πολύ έντονα συναισθήματά του. Νιώθει συχνά ικανοποίηση και ανακούφιση. Άλλες φορές γίνεται προκειμένου να αισθανθεί ο αυτοτραυματιζόμενος κάποιο αισθητηριακό σοκ, ικανό να τον ξυπνήσει από το συναισθηματικό λήθαργο - ανηδονία - Κενό. Άλλες φορές πάλι αποτελεί προσπάθεια "αποστασιοποίησης"- dissociative state.
Ο αυτοτραυματισμός συνδέεται συχνά και με τη διαταραχή της κατάθλιψης, της διπολικής διαταραχής, των διαταραχών διατροφής και της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής( για όσους δεν γνωρίζουν: ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμοί, εμμονές : OCDisorder).

Τέλος πάντων, είναι πολλά αυτά που μπορούν να οδηγήσουν στον αυτοτραυματισμό και δεν θέλω να κουράσω. Έχει να κάνει και με τη σημαντικότητα ας πούμε της μορφής αυτοτραυματισμού.( από τριχοτιλλομανία έως σπάσιμο κοκκάλου πχ)

τί νομίζεις ότι θα προτείνει ψυχίατρος; θα πει ίσως να πάρει χάπια ή φάρμακα ο άλλος για να σταματήσει να μελαγχολεί.
δεν σου λέω ότι όλα στην ζωη κάποιου είναι μια χαρά και ξαφνικά είχε τάσεις αυτοκτονίας και τέτοια. ναι εκεί χρειάζεται ψυχίατρος. όχι όμως να βγάλουμε και τους ανθρώπους που έχουν περάσει 1-2 τρια πράγματα παραπάνω ψυχοπαθείς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iwalkinamaze]

Το εχω γραψει και σε αλλο θεμα ομως νομιζω ταιριαζει εδω πιο πολυ.Εγω απο 12 χρονων αρχισα να τραβαω ασυναισθητα τουφες απο τα μαλλια μου.Κατα περιοδους πιο πολυ,μετα λιγοτερο αναλογα με το ποσο στρεσαρισμενη ημουν.Εκτος αυτου φετος (ισως λογω προετοιμασιας για Πανελληνιες) αρχισα και πειραζα το δερμα μου με αποτελεσμα να κανω μικρες πληγες σε πολλα σημεια.Η δερματολογος μου εδωσε να παιρνω atarax αλλα δε βοηθαει καθολου.Αν εχει αντιμετωπισει καποιος παρομοια κατασταση ας μου πει γιατι πραγματικα δεν ξερω τι να κανω :/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Το εχω γραψει και σε αλλο θεμα ομως νομιζω ταιριαζει εδω πιο πολυ.Εγω απο 12 χρονων αρχισα να τραβαω ασυναισθητα τουφες απο τα μαλλια μου.Κατα περιοδους πιο πολυ,μετα λιγοτερο αναλογα με το ποσο στρεσαρισμενη ημουν.Εκτος αυτου φετος (ισως λογω προετοιμασιας για Πανελληνιες) αρχισα και πειραζα το δερμα μου με αποτελεσμα να κανω μικρες πληγες σε πολλα σημεια.Η δερματολογος μου εδωσε να παιρνω atarax αλλα δε βοηθαει καθολου.Αν εχει αντιμετωπισει καποιος παρομοια κατασταση ας μου πει γιατι πραγματικα δεν ξερω τι να κανω :/

Πραγματικά με το που είδα τι κάνεις, ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι και με διαπέρασαν ρίγη. Μήπως να το συζητούσες με τους γονείς σου και να βρείτε μια λύση; (αν δεν το έχεις κάνει ήδη). Οσες φορές και αν τραβήξεις τούφες από τα μαλλιά σου δεν νομίζω πως αλλάζει και πολύ το πως νιώθεις, ή κάνω λάθος; Δεν το έχω επιχειρήσει ποτέ και δεν ξέρω. Αντί αυτό για να σου φύγει το στρες και το άγχος θα μπορούσες να κάνεις άλλα πράγματα όπως να πας για τρέξιμο ή μια βόλτα στην θάλασσα, αν μένεις κοντά. Ισως ο καθαρός αέρας σε ηρεμήσει και σε κάνει να σκεφτείς τα πράγματα διαφορετικά, που ξέρεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iwalkinamaze]

Πραγματικά με το που είδα τι κάνεις, ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι και με διαπέρασαν ρίγη. Μήπως να το συζητούσες με τους γονείς σου και να βρείτε μια λύση; (αν δεν το έχεις κάνει ήδη). Οσες φορές και αν τραβήξεις τούφες από τα μαλλιά σου δεν νομίζω πως αλλάζει και πολύ το πως νιώθεις, ή κάνω λάθος; Δεν το έχω επιχειρήσει ποτέ και δεν ξέρω. Αντί αυτό για να σου φύγει το στρες και το άγχος θα μπορούσες να κάνεις άλλα πράγματα όπως να πας για τρέξιμο ή μια βόλτα στην θάλασσα, αν μένεις κοντά. Ισως ο καθαρός αέρας σε ηρεμήσει και σε κάνει να σκεφτείς τα πράγματα διαφορετικά, που ξέρεις.

Nαι ετσι ειναι,το μονο που γινεται με το τραβηγμα ειναι να πηγαινει μονο του το χερι μου και να βγαζει να βγαζει και μετα καταληγω με νευρα και πονοκεφαλο.Το εχω συζητησει αλλα η μητερα μου για παραδειγμα ειναι απ'ο,τι εχω καταλαβει της αποψης οτι οσο σκαλιζεις αυτα τα πραγματα τοσο χειροτερα γινονται.Κι ετσι το μονο που κανουμε ειναι εγω να βγαζω κι εκεινη να φωναζει και να φρικαρει.Ειχα δοκιμασει ηρεμιστικα αλλα μονο με νυσταζαν και με εκαναν υποτονικη.Γυμναζομαι αρκετα συχνα,δεν ξερω τι αλλο να κανω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Nαι ετσι ειναι,το μονο που γινεται με το τραβηγμα ειναι να πηγαινει μονο του το χερι μου και να βγαζει να βγαζει και μετα καταληγω με νευρα και πονοκεφαλο.Το εχω συζητησει αλλα η μητερα μου για παραδειγμα ειναι απ'ο,τι εχω καταλαβει της αποψης οτι οσο σκαλιζεις αυτα τα πραγματα τοσο χειροτερα γινονται.Κι ετσι το μονο που κανουμε ειναι εγω να βγαζω κι εκεινη να φωναζει και να φρικαρει.Ειχα δοκιμασει ηρεμιστικα αλλα μονο με νυσταζαν και με εκαναν υποτονικη.Γυμναζομαι αρκετα συχνα,δεν ξερω τι αλλο να κανω

Οπότε καταλήγεις σε αδιέξοδο όπως και να ναι.
Προσπάθησε κάθε φορά που θες να τραβήξεις τα μαλλιά σου, σκέψου κάτι άλλο, οτιδήποτε -καλό πάντα, και όχι επιβλαβές για σένα- πάρε κάτι άλλο και τράβα. Μια κούκλα ίσως, ε και τράβα σε εκείνη τα μαλλιά. Ισως να ναι και αυτό μια λύση, δεν ξέρω. Απλά όταν νιώσεις πως θες να τραβήξεις τούφες, ασχολήσου με κάτι άλλο και κράτα το μυαλό σου απασχολημένο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bemanos]

Το εχω γραψει και σε αλλο θεμα ομως νομιζω ταιριαζει εδω πιο πολυ.Εγω απο 12 χρονων αρχισα να τραβαω ασυναισθητα τουφες απο τα μαλλια μου.Κατα περιοδους πιο πολυ,μετα λιγοτερο αναλογα με το ποσο στρεσαρισμενη ημουν.Εκτος αυτου φετος (ισως λογω προετοιμασιας για Πανελληνιες) αρχισα και πειραζα το δερμα μου με αποτελεσμα να κανω μικρες πληγες σε πολλα σημεια.Η δερματολογος μου εδωσε να παιρνω atarax αλλα δε βοηθαει καθολου.Αν εχει αντιμετωπισει καποιος παρομοια κατασταση ας μου πει γιατι πραγματικα δεν ξερω τι να κανω :/

Ειναι σχεδον σιγουρο οτι πασχεις απο αυτο σχετικα με τα μαλια και
απο αυτο σχετικα με το δερμα.
Πολυ συχνα αυτα τα δυο πανε ''πακετο'' ,αλλα θα πρεπει να πας σε καποιον ψυχιατρο για να τα αντιμετωπισεις (φαρμακα+ψυχοθεραπεια)
Μη το αφησεις ,γιατι μπορει να χειροτερεψει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εσχατόγερος]

Η κατάθλιψη που φτάνει σε τέτοιο σημείο (αυτοτραυματισμού) δεν είναι κάτι που μπορεί να συζητηθεί εδώ. Δεν είναι ένα θέμα στο οποίο μπορούμε να ανταλλάξουμε χαλαρά απόψεις και να συστήσουμε τρόπους αντιμετώπισης. Μπορεί να κάνουμε περισσότερο κακό παρά καλό. Μόνο ένας καλός ψυχολόγος θα οδηγήσει στη λύση και στην ανακούφιση.

Για την ακρίβεια: Όχι ψυχολόγος. Ψυχίατρος πρώτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iwalkinamaze]

Ειναι σχεδον σιγουρο οτι πασχεις απο αυτο σχετικα με τα μαλια και
απο αυτο σχετικα με το δερμα.
Πολυ συχνα αυτα τα δυο πανε ''πακετο'' ,αλλα θα πρεπει να πας σε καποιον ψυχιατρο για να τα αντιμετωπισεις (φαρμακα+ψυχοθεραπεια)
Μη το αφησεις ,γιατι μπορει να χειροτερεψει

Πηγα σε δερματολογο επειδη ειχε πληγες το δερμα μου στα ποδια και μου ειπε οτι εχω παθομιμια και της ειπα και για τα μαλλια και ειπε οτι ειναι οντως τριχοτιλλομανια.Εγω ειμαι της δικης σου αποψης,εμπιστευομαι περισσοτερο τα χαπια κλπ απο εναν ψυχολογο πχ γιατι ουσιαστικα ξερω τι ειναι σωστο και αν με το μπλα μπλα μπορουσα να διαχειριστω τα προβληματα μου δε θα ειχα προβληματα.Δεν ξερω αν βγαζω νοημα Η μητερα μου διαφωνει λιγο,βασικα το αποφευγει νομιζω.

Οπότε καταλήγεις σε αδιέξοδο όπως και να ναι.
Προσπάθησε κάθε φορά που θες να τραβήξεις τα μαλλιά σου, σκέψου κάτι άλλο, οτιδήποτε -καλό πάντα, και όχι επιβλαβές για σένα- πάρε κάτι άλλο και τράβα. Μια κούκλα ίσως, ε και τράβα σε εκείνη τα μαλλιά. Ισως να ναι και αυτό μια λύση, δεν ξέρω. Απλά όταν νιώσεις πως θες να τραβήξεις τούφες, ασχολήσου με κάτι άλλο και κράτα το μυαλό σου απασχολημένο.

Ευχαριστω καταρχην για την απαντηση!Αυτο μου ειπε η γιατρος.Η αληθεια ειναι οτι οι κινησεις πλεον γινονται μονες τους που δεν μπαινω καν στον κοπο,το συνειδητοπoιω οταν πια ποναει το κεφαλι μου.Οταν ημουν στο χωριο τωρα για διακοπες ειχα μαδησει ο,τι σε φυτο υπηρχε κοντα στο σπιτι μου αλλα εδω δεν εχει τετοια

Για την ακρίβεια: Όχι ψυχολόγος. Ψυχίατρος πρώτα.

Στη μητερα μου πως το λες.Εγω θελω να παω,τουλαχιστον να μου πει μια αποψη ρε παιδι μου να ξερω αλλα δισταζω να το ζητησω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εσχατόγερος]

Στη μητερα μου πως το λες.Εγω θελω να παω,τουλαχιστον να μου πει μια αποψη ρε παιδι μου να ξερω αλλα δισταζω να το ζητησω

Δοκίμασε να το κάνεις χωρίς τη μητέρα σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iwalkinamaze]

Δοκίμασε να το κάνεις χωρίς τη μητέρα σου.

χμ λες ε?Φοβαμαι μην τα κανω σαλατα,εχω μια ταση γενικα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.