Αφήνετε φιλοδώρημα; (pourboire)

[desna]

Υπάρχουν μερικοί παράγοντες που επηρεάζουν την κριτική μου σκέψη εκείνη την στιγμή. Π.χ: Αν είμαστε παραπάνω από απλά ένα άτομο θα βάλουμε όλοι από κάτι για φιλοδώρημα, οι εκάστοτε καιρικές συνθήκες, πόσο χρόνο πήρε η παραγγελία μέχρι να φτάσει στην πόρτα μου, το μέγεθος και η τιμή της παραγγελίας κλπ. (το έχουμε κάνει επιστήμη εδώ που τα λέμε, ωστόσο σε φοιτητοκατάσταση δεν παίζουν πολλά)

 

[Ιππολύτη]

Είμαι σε μια ηλικία που έχω φίλους και γνωστούς αρκετούς ντελιβεράδες και σερβιτόρους. Και μόνο που ξέρω τι λούκι τραβάνε, σχεδόν πάντα κάτι θα αφήσω.

Δεν κάνουν μόνο βόλτα με τα παπάκια οι "τροφοδιανομείς". Γαμάνε όλο το ωράριο ύπνου τους πολλές φορές, δουλεύουν νύχτα και κοιμούνται όλη τη μέρα, χάνουν σημαντικό μέρος της κοινωνικής τους ζωής σε σχέση ειδικά με άλλους νέους που είτε δε δουλεύουν καθόλου, είτε δουλεύουν την ημέρα.

 

[Nelliel]

Ναι οκ ο καθένας κάτι έχει να πει για την δουλειά του άσχημο προφανώς. Κι ο μπετατζής όλη μέρα στο γιαπι είναι και κουβαλάει τσιμέντα, αυτός γιατί δεν παίρνει τιπς;

Η έννοια του τιπ ποια είναι δηλαδή; Όταν αγοράζεις παπούτσια δίνεις ένα 20% επιπλέον για την καλή κατασκευή; Οχι. Αν σου φτιάξω το pc θα μου δώσεις tip γιατί το έκανα καλά; Οχι. Στο σερβιτόρο, το ντελιβετα γιατί να δίνεις τότε; Δεν πληρώνονται από το εστιατόριο; Αν δεν πληρώνονται αρκετά γιατί είναι αυτό πρόβλημα του πελάτη και όχι του σερβιτόρου και του εστιατορα;

Anyway, η έννοια του tip είναι άλλη και λίγοι την καταλαβαίνουν. Tip δίνεις στον άλλο ως μια άτυπη ένδειξη ότι περιμένεις κάτι παραπάνω από αυτόν από το συνηθισμένο και γι αυτό το λόγο όσοι το κατανοούν αυτό δίνουν tips στην αρχή και όχι στο τέλος. Δίνεις tip στον σερβιτόρο στην αρχή στο καλό μαγαζί που γίνεται χαμός για να σε προσέξει ιδιαίτερα. Δίνεις tip στον ρεσεψιονιστ για να σε βάλει σε ένα καλύτερο δωμάτιο που το έχουν να κάθεται για το οποίο κανονικά θα πλήρωνες παραπάνω από το tip και ο ρεσεψιονιστ δεν θα τσεπωνε τίποτα παραπάνω. Είναι μια under the table συμφωνία.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 9 Νοεμβρίου 2020

Και για όσους δηλαδή δεν έχουν δουλειές που πληρώνουν καλά πρέπει να τους δίνουμε εμείς επίδομα; Αν δεν βγάζει αρκετά χρήματα ο πιτσαδορος ας γίνει κάτι άλλο να αποκορεστει και ο κλάδος των πίτσαδορων και να παίρνουν περισσότερα.

Συμφωνώ. Αλλά στην Β. Αμερική η έννοια είναι διαφορετική. Ουσιαστικά είναι άγραφος νόμος ότι πρέπει να αφήσεις τιπ σε εστιατόρια, ταξί, διανομείς, κομμωτήρια, και μερικά ακόμα. Το βρίσκω τραγικό αλλά έτσι είναι. Μου κακοφαινεται όταν πληρώνω $50 για κούρεμα και με το τιπ και τους φόρους μου βγαίνει 65. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Αν δεν αφήσεις θα νιώσεις περίεργα. Ένας από τους λόγους που δεν παίρνω takeout είναι και αυτός.

 

[The Mountain]

Εγώ αφήνω συνήθως ότι βολέψει για τα ψιλά, πχ αν έρθει παραγγελία 8.60 δίνω 10ρικο και του λέω να τα κρατήσει. Σπάνια πάνω από 1.50 ευρώ.

 

[vassilis498]

Συμφωνω αλλα διαφωνω με την βροχη. Δεν θα λιωσουν. Εδω που βρεχει 300 μερες τον χρονο δεν εχουν θεμα. Εφοσον εχουν επιλεξει αυτο το επαγγελμα και χρησιμοποιουν ποδηλατο ή μηχανακι, μπορουν να επενδυσουν σε αδιαβροχα ρουχα. Οταν βρεχει δεν τους δινω παραπανω $$. Μονο οταν χιονισει πολυ και οι δρομοι ειναι χαλια, τοτε θα δωσω παραπανω γιατι ξερω οτι δεν θα μπορεσουν να εκπληρωσουν τον ιδιο αριθμο παραγγελιων, οποτε το μεροκαματο τους θα πεσει αισθητα.

Δεν ξέρω αν το λες από ιδεολογία αλλά προφανώς και δεν το έχουν επιλέξει ακριβώς το επάγγελμα. Δε γίνεται κανείς ντελιβεράς επειδή έχει πάθος με το να μοιράζει πίτσες ή επειδή έχει καμιά φαντασίωση πως θα του ανοίξει την πόρτα καμιά μέρα ένα μοντέλο με βραδινή ρομπίτσα που ξέμεινε από ψιλά.

That said, ανάλογα την περίσταση. Στην Αθήνα το θεωρώ καφρίλα να παραγγείλεις τις λίγες φορές το χρόνο που βρέχει με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το impact στην καθημερινή ζωή. Στο Λονδίνο θα το έκανα πολύ πιο εύκολα. Έπειτα είναι και θέμα συνηθειών. Θα γέμιζες σκουπίδια ένα χώρο με το σκεπτικό πως θα τα μαζέψει ο καθαριστής; Είθισται σε επαγγέλματα που αφορούν εξυπηρέτηση πελατών, όπως ο υπάλληλος κάνει ό,τι μπορεί προς εξυπηρέτησή μας έτσι κι εμείς να μην ταλαιπωρούμε κόσμο χωρίς λόγο γιατί από ένα σημείο κι έπειτα μιλάμε για abuse της εξυπηρέτησης του άλλου. Δεν είναι υπηρέτης σου ο άλλος επειδή τον πληρώνεις. Το delivery υπάρχει κυρίως για ευκολία χρόνου και για περιπτώσεις στις οποίες δεν έχουμε τα μέσα να πάμε από το μαγαζί. Όχι για να φάει κάποιος άλλος το κρύο και τη βροχή αντί για μας.

 

[Nelliel]

Δεν ξέρω αν το λες από ιδεολογία αλλά προφανώς και δεν το έχουν επιλέξει ακριβώς το επάγγελμα. Δε γίνεται κανείς ντελιβεράς επειδή έχει πάθος με το να μοιράζει πίτσες ή επειδή έχει καμιά φαντασίωση πως θα του ανοίξει την πόρτα καμιά μέρα ένα μοντέλο με βραδινή ρομπίτσα που ξέμεινε από ψιλά.

That said, ανάλογα την περίσταση. Στην Αθήνα το θεωρώ καφρίλα να παραγγείλεις τις λίγες φορές το χρόνο που βρέχει με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το impact στην καθημερινή ζωή. Στο Λονδίνο θα το έκανα πολύ πιο εύκολα. Έπειτα είναι και θέμα συνηθειών. Θα γέμιζες σκουπίδια ένα χώρο με το σκεπτικό πως θα τα μαζέψει ο καθαριστής; Είθισται σε επαγγέλματα που αφορούν εξυπηρέτηση πελατών, όπως ο υπάλληλος κάνει ό,τι μπορεί προς εξυπηρέτησή μας έτσι κι εμείς να μην ταλαιπωρούμε κόσμο χωρίς λόγο γιατί από ένα σημείο κι έπειτα μιλάμε για abuse της εξυπηρέτησης του άλλου. Δεν είναι υπηρέτης σου ο άλλος επειδή τον πληρώνεις. Το delivery υπάρχει κυρίως για ευκολία χρόνου και για περιπτώσεις στις οποίες δεν έχουμε τα μέσα να πάμε από το μαγαζί. Όχι για να φάει κάποιος άλλος το κρύο και τη βροχή αντί για μας.

Διαφωνώ για τις καιρικές συνθήκες εκτός αν πρόκειται για έντονα καιρικά φαινόμενα. Σε κανέναν δεν αρέσει να δουλεύει στην βροχή αλλά δεν είναι τόσο ακραίο φαινόμενο. Ούτε εμένα μου αρέσει να πηγαίνω στην δουλειά μου όταν βρέχει αλλά πηγαίνω. Στο διπλανο κτίριο που χτιζόταν επί 1 χρόνο δεν σταματούσαν όταν χιονιζε ή όταν έβρεχε. Όταν δούλευα σε ένα άλλο κέντρο πριν 10 χρονια στους -16 δεν έλεγα δεν πάω γιατί κάνει κρύο ούτε μου έδιναν άδεια για να μην παγωσω. Αναφέρομαι σε έκθεση στο κρύο έξω, επί ένα 6ωρο άνετα. Όπως έλεγε και μια διαφήμιση που είχα δει πρόσφατα: there is no bad weather, just bad gear.

 

[vassilis498]

Δεν έχει νόημα να το κουράζουμε παραπάνω. Πολλοί έχουμε πάει στη δουλειά μας με διάφορα καιρικά φαινόμενα δεν είπα κάτι διαφορετικό. Το θέμα είναι κατά πόσο ο καθένας αξιολογεί την αξία του φαγητού του στην εκάστοτε περίπτωση ως προς την ταλαιπωρία και το άγχος που θα φάει κάποιος με ένα παπάκι μες στη βροχή για να φαει κάποιος άλλος ζεστή πίτσα. Κάποιοι το θεωρούν σε κάθε περίπτωση οκ, κάποιοι όχι, κάποιοι θεωρούν πως η καφρίλα εξαγοράζεται με λεφτά (φιλοδώρημα εν προκειμένω) δεν μπορώ να πείσω κάποιον για κάτι άλλο.

 

[Devil]

Ναι οκ ο καθένας κάτι έχει να πει για την δουλειά του άσχημο προφανώς. Κι ο μπετατζής όλη μέρα στο γιαπι είναι και κουβαλάει τσιμέντα, αυτός γιατί δεν παίρνει τιπς;

Η έννοια του τιπ ποια είναι δηλαδή; Όταν αγοράζεις παπούτσια δίνεις ένα 20% επιπλέον για την καλή κατασκευή; Οχι. Αν σου φτιάξω το pc θα μου δώσεις tip γιατί το έκανα καλά; Οχι. Στο σερβιτόρο, το ντελιβετα γιατί να δίνεις τότε; Δεν πληρώνονται από το εστιατόριο; Αν δεν πληρώνονται αρκετά γιατί είναι αυτό πρόβλημα του πελάτη και όχι του σερβιτόρου και του εστιατορα;

Anyway, η έννοια του tip είναι άλλη και λίγοι την καταλαβαίνουν. Tip δίνεις στον άλλο ως μια άτυπη ένδειξη ότι περιμένεις κάτι παραπάνω από αυτόν από το συνηθισμένο και γι αυτό το λόγο όσοι το κατανοούν αυτό δίνουν tips στην αρχή και όχι στο τέλος. Δίνεις tip στον σερβιτόρο στην αρχή στο καλό μαγαζί που γίνεται χαμός για να σε προσέξει ιδιαίτερα. Δίνεις tip στον ρεσεψιονιστ για να σε βάλει σε ένα καλύτερο δωμάτιο που το έχουν να κάθεται για το οποίο κανονικά θα πλήρωνες παραπάνω από το tip και ο ρεσεψιονιστ δεν θα τσεπωνε τίποτα παραπάνω. Είναι μια under the table συμφωνία.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 9 Νοεμβρίου 2020

Και για όσους δηλαδή δεν έχουν δουλειές που πληρώνουν καλά πρέπει να τους δίνουμε εμείς επίδομα; Αν δεν βγάζει αρκετά χρήματα ο πιτσαδορος ας γίνει κάτι άλλο να αποκορεστει και ο κλάδος των πίτσαδορων και να παίρνουν περισσότερα.

Να δινετε τιπ στους ντελιβεράδες .... για να μας σκοτώνουν πιο ευκολα στο δρομο ή να μας χαραζουν το αμαξι με τα μηχανάκια τους επιχειρώντας να περάσουν απο σημειο που δεν περνάει ουτε γάτα αναμεσα απο σταματημενα αμαξια σε ένα φανάρι.

Μακραν οι χειροτεροι και πιο επικινδυνοι οδηγοι. Δηλαδη επειδη ο ελληναρας θελει το πρωι την καφεδιά και τη ζαμπονοτυροπιτα ή το πιτογυρο θα πρέπει να τρέξει ο αλλος να του τα πάει ζεστά (μη κρυώσει και χάσει τα θρεπτικά συστατικα της σφολιάτας) να πέσει πανω στο δικο μου το αμάξι. Εχουν φάει βρισιδι ουκ ολιγες φορές στα φανάρια θέλουν και φιλοδώρημα... ΝΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!!!

 

[hirasawayui]

Μια φορά κι ένα καιρό στα νιάτα μου, έκανα κι εγώ τον ντελιβερά(για 2 έτη, πριν 10-11 χρόνια, σε 3 διαφορετικά μαγαζιά). Στο 4ωρο έφευγα με 25 και στο 6ωρο έβγαζα καθαρά 22-23 ευρώ απ' το μαγαζί + 10 εώς και 25 ευρώ από τιπς. Και ρωτώ, ποιος/ποια παίρνει στα 19 του 33-45 ευρώ το 6ωρο?
Σχετικά με τις καιρικές συνθήκες, μπορώ να πω για τους οικοδόμους, τους εργάτες γης και άλλα σχετικά επαγγέλματα που μπορεί να μου διαφεύγουν. Και μην ξεχνάμε ότι η Αθήνα έχει αρκετά ηπιότερο κλίμα απ' την βόρεια Ελλάδα.

Αυτά περί δύσκολων συνθηκών κλπ είναι παραμύθια, τουλάχιστον ήταν τότε για μένα και για εκτός Αθήνας μιλώντας πάντα. Πότε δεν ένιωσα ότι δούλευα και το άγχος μηδαμινό ως ελάχιστο. Έκανα τη βόλτα μου και με πλήρωναν. Ίσως να 'ταν και η ηλικία τότε που τα έβλεπα έτσι, δεν ξέρω.

Και επίσης, δεν νιώθω και ιδιαίτερη συμπάθεια για τους (πρώην) συναδέλφους. Η χειρότερη φάρα οδηγών με διαφορά. Μπορούμε να το παρατηρήσουμε εμπειρικά πεζή και ακόμη πιο εύκολα ως οδηγοί. Παραβιάσεις STOP, κόκκινων φαναριών, αντίθετα σε μονόδρομους, να πετάγονται από στενά χωρίς ορατότητα, ακόμη και με υπερβολική ταχύτητα σε πλατείες όπου παίζουν παιδιά. Και όχι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν είναι γιατί τους πιέζει ο εργοδότης. Δεν λέω ότι δεν παίζει κι αυτό, απλά από αυτά που βίωσα και από αυτά που άκουσα και βλέπω, δεν νομίζω ότι είναι η πλειοψηφία. Είναι γιατί ένα τρομαχτικά μεγάλο ποσοστό είναι ο ορισμός του κάγκουρα, ο μαμάω και δέρνω και "ωωωχ μωρέ αδελφάκι μου".

 

[Guest 209912]

That said, ανάλογα την περίσταση. Στην Αθήνα το θεωρώ καφρίλα να παραγγείλεις τις λίγες φορές το χρόνο που βρέχει με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το impact στην καθημερινή ζωή. Στο Λονδίνο θα το έκανα πολύ πιο εύκολα.

Ε ναι, αφού όλοι ξέρουμε πως η καφρίλα ή το abuse εξαρτάται από το αν είναι συνηθισμένο το θύμα. Στο Λονδίνο που βρέχει συνέχεια έχει συνηθίσει ο άλλος στο κρύο οπότε τον καλούμε χωρίς τύψεις, στην Αθήνα όχι...

Έπειτα είναι και θέμα συνηθειών. Θα γέμιζες σκουπίδια ένα χώρο με το σκεπτικό πως θα τα μαζέψει ο καθαριστής; Είθισται σε επαγγέλματα που αφορούν εξυπηρέτηση πελατών, όπως ο υπάλληλος κάνει ό,τι μπορεί προς εξυπηρέτησή μας έτσι κι εμείς να μην ταλαιπωρούμε κόσμο χωρίς λόγο γιατί από ένα σημείο κι έπειτα μιλάμε για abuse της εξυπηρέτησης του άλλου. Δεν είναι υπηρέτης σου ο άλλος επειδή τον πληρώνεις. Το delivery υπάρχει κυρίως για ευκολία χρόνου και για περιπτώσεις στις οποίες δεν έχουμε τα μέσα να πάμε από το μαγαζί. Όχι για να φάει κάποιος άλλος το κρύο και τη βροχή αντί για μας.

Φυσικά και είναι υπηρέτης σου ο άλλος όταν τον πληρώνεις, όπως ακριβώς είσαι εσύ υπηρέτης κάποιου άλλου όταν σε πληρώνει, αλλιώς για ποιο λόγο τον πληρώνεις? Και όχι, ο σκοπός του delivery είναι ακριβώς αυτός, ότι θα φάει κάποιος άλλος το κρύο, τη βροχή και το μαγείρεμα για εσένα, αλλιώς γιατί πληρώνεις ακριβώς?

Υποκρισίες και ψευτοανθρωπισμοί είναι όλα αυτά. Μας πήρε ο πόνος τώρα για τον ντελιβερά που είναι στο κρύο και αισθανόμαστε τύψεις, γιατί? Απλά και μόνο επειδή τον βλέπεις και επειδή μπήκε στο κρύο από κάποια άμεση δική συ ενέργεια. Υπάρχει και ο ΔΕΗτζής που ανεβαίνει στην κολώνα με κίνδυνο της ζωής του για να έχεις εσύ ρεύμα, ο σκουπιδιάρης που σου μαζεύει τα σκατά βρέξει χιονίσει, ο μεταλλωρύχος που τρώει καρκίνο για να έχεις εσύ αλουμινένια παράθυρα να ζεσταίνεσαι κ.ο.κ. Όλοι αυτοί είναι σαν να μην υπάρχουν επειδή δεν τους βλέπουμε. Άρα απλά δίνεις το τιπ για να απαλλάξεις τον εαυτό σου από τις τύψεις που νιώθεις βλέποντας τον ντελιβερά, όχι γιατί νοιάζεσαι πραγματικά.

Στον κόσμο υπάρχουν ένα κάρο δουλειές που είναι σκατά αλλά πρέπει να γίνουν και γι αυτό θα υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι που θα επιλέξουν να τις κάνουν, είτε γιατί δεν μπορούν ή γιατί δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο. Όλοι στα γραφεία και στο τζάκι δεν γίνεται να είμαστε. Κάποιοι θα δουλεύουμε και στο κρύο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Νοεμβρίου 2020

Μια φορά κι ένα καιρό στα νιάτα μου, έκανα κι εγώ τον ντελιβερά(για 2 έτη, πριν 10-11 χρόνια, σε 3 διαφορετικά μαγαζιά). Στο 4ωρο έφευγα με 25 και στο 6ωρο έβγαζα καθαρά 22-23 ευρώ απ' το μαγαζί + 10 εώς και 25 ευρώ από τιπς. Και ρωτώ, ποιος/ποια παίρνει στα 19 του 33-45 ευρώ το 6ωρο?
Σχετικά με τις καιρικές συνθήκες, μπορώ να πω για τους οικοδόμους, τους εργάτες γης και άλλα σχετικά επαγγέλματα που μπορεί να μου διαφεύγουν. Και μην ξεχνάμε ότι η Αθήνα έχει αρκετά ηπιότερο κλίμα απ' την βόρεια Ελλάδα.

Αυτό ακριβώς. Αν πας να δουλέψεις οικοδομή στα 18 σου παίρνεις ένα 30αρι βαριά το 8ωρο για πολύ πιο βαριά δουλειά από το να οδηγείς μηχανάκι, σε χειρότερες συνθήκες. Το ντελίβερι έχει τεράστια ζήτηση στην Ελλάδα και γι αυτό πληρώνει. Στην Κρήτη δίνουν 1200 το ελάχιστο και πληρώνουν και βενζίνες και τα πάντα. Όποιος κάθετε Αθήνα και δουλεύει ντελίβερι για 500 είναι απλά επιλογή του.

 

[akikos]

Δίνω 1 - 2 ευρώ συνήθως για κοινωνικούς λόγους. Ηθικά είμαι αντίθετος γιατί ο ντελιβεράς είναι ο μοναδικός που παίρνεις tip για ένα προιόν που συμμετέχουν πολλοί παραπάνω.

Όποιος κάθετε Αθήνα και δουλεύει ντελίβερι για 500 είναι απλά επιλογή του.

Aθήνα υπάρχει ανταγωνισμός και αν δουλέψεις σε μαγαζί που εξυπηρετεί πλούσιες περιοχές της Αθήνας μπορείς να δεις φιλοδωρήματα 10 και 20 ευρώ που είναι όλα μαύρα. Συνεπώς και με 500 ευρώ δεν θα πεις όχι σε αυτή τη θέση. Μπορείς να βγάζεις 3000 το μήνα μαύρα και η εφορία δεν πρόκειται να ασχοληθεί ποτέ μαζί σου.

 

[Agaphbou]

Το pourboire κανονικά έχει την έννοια να δώσει κίνητρο στους σερβιτόρους για να σε εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά δεν είναι σε όλες τις χώρες το ίδιο. Στην Αμερική, πχ, αν δεν αφήσεις tip είσαι τσίπης με όλη την έννοια της λέξης γιατί όλοι ξέρουν ότι ο μισθός των σερβιτόρων είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου τα tips. Στην Ιαπωνία, απ' την άλλη, το πουρμπουάρ θεωρείται προσβολή, ότι νιώθεις οίκτο για τον σερβιτόρο, οπότε αυτά καλό είναι να τα γνωρίζουμε πριν ταξιδέψουμε κάπου.

Στην Ελλάδα, τώρα, η φάση είναι λίγο περίεργη, γιατί ο καθένας αφήνει ό,τι του καπνίσει, όποτε του καπνίσει. Προσωπικά σχεδόν πάντα αφήνω κάτι (εκτός κι αν τα ψιλά μου φτάνουν ίσα ίσα και μετά έχω 20ευρο, 50 ευρο ή κάρτα), αλλά συνήθως είναι συμβολικό γιατί βγαίνω με μεγάλες παρέες και παίρνω έναν καφέ πχ μόνο. Αν ο καφές κάνει 3,20 θ' αφήσουμε όλοι 3,50 και κάπως έτσι θα βγει και το πουρμπουάρ. Αν είμαι μόνη μου ή με ένα άτομο, θ' αφήσω 1-2 ευρώ. Αν μιλάμε για φαγητό και ο λογαριασμός φτάσει τα 80+ ευρώ, ε θ' αφήσουμε κανά τάλιρο.

Αν ο σερβιτόρος είναι αγενής ή αργήσει πάρα πολύ η παραγγελία μου, δεν αφήνω ούτε 1 λεπτό, δεν ενθαρρύνω τέτοιες καταστάσεις. Αν, απ' την άλλη, γίνεται πανικός από κίνηση αλλά η εξυπηρέτηση είναι φοβερή, ή αν ο σερβιτόρος είναι πολύ ευγενικός κι επικοινωνιακός, θ' αφήσω κάτι παραπάνω, με αντίστοιχο σκεπτικό. Τώρα, το γιατί να παίρνουν ορισμένα επαγγέλματα τιπ και ορισμένα άλλα όχι, δε θα το κρίνω εγώ.

Προσωπικά αφήνω 1. στους σερβιτόρους, 2. τους ντελιβεράδες (πλέον, γιατί παλιά το efood δεν είχε επιλογή tip με κάρτα, οπότε δεν μπορούσα ούτως ή άλλως) και 3. σπανιότερα και μόνο αν δεν τα έχω ακριβώς, στους καλούς ταξιτζήδες (φιλικοί, γρήγοροι και που επιλέγουν τη φθηνότερη διαδρομή). Ο πατέρας μου, πχ, που δεν ψωνίζει από μαγαζιά τύπου zara και ζητάει πάντα τη βοήθεια του πωλητή, έχει τύχει να αφήσει και σ' αυτόν, ειδικά αν είναι καλός και του βρίσκει πράγματα στο γούστο του (οπότε τον διευκολύνει πραγματικά, απ' το να ψάξει όλες τις κρεμάστρες σε όλο το μαγαζί). Fun fact though, έχω παρατηρήσει ότι οι πωλητές αυτοί δε δέχονται ποτέ με την πρώτη το πουρμπουάρ γιατί δεν το έχουν συνηθίσει κι αισθάνονται πολύ περίεργα, ακόμη κι αν το αξίζουν πολύ περισσότερο απ' τον μέσο σερβιτόρο. Α, επίσης σε εστιατόρια, όταν μένει πολύ ευχαριστημένος, δίνει μεγαλύτερο πουρμπουάρ αλλά πάντα λέει "να τα μοιραστείτε με τα παιδιά μέσα" εννοώντας όσους δουλεύουν στην κουζίνα. Γενικά είναι απ' τους πιο σωστούς tippers που ξέρω, σε συνάρτηση με την ηλικία του και τον λογαριασμό που κάνει κάθε φορά. Ούτε υπερβολικό tip για να φανεί κάποιος, ούτε να παραγγείλει τον μισό κατάλογο και να κάνει τσιγκουνιές στο τέλος.

Τα μόνα tips που με βρίσκουν αντίθετη είναι τα "πολυτελείας". Ένα δεκάευρο κάθε φορά στον παρκαδόρο του ξενοδοχείου για να σου φέρει το αμάξι στην είσοδο, άλλο ένα στο παιδί που κουβαλάει τις βαλίτσες στο δωμάτιο, ένα πενηντάρι στον πορτιέρη στα μπουζούκια για να σε βάλει πρώτο τραπέζι και πάει λέγοντας. Αυτά τα θεωρώ πεταμένα λεφτά και λίγο χυδαιότητα, για να είμαι ειλικρινής. Ευτυχώς τώρα βλέπω να συμβαίνουν πολύ λιγότερο σε σχέση με τα χρόνια προ κρίσης κι έχουν περιοριστεί μόνο στα resort που πηγαίνουν ξένοι "λεφτάδες".

 

[Johnny15]

Δεν καταλαβαίνω γιατί να δίνω tips να πω την αλήθεια. Αυτή η κουλτούρα προέρχεται από α) πλούσιους και β) από χώρες στις οποίες οι σερβιτόροι/διανομείς δεν πληρώνονται μισθό.

Αντί να βελτιωθεί η κατάσταση με τους διανομείς όπως για παράδειγμα να πληρώνουν οι εργοδότες τους τα καύσιμα, την συντήρηση της μηχανής κλπ, αυτοί μεταβιβάζουν αυτό το κόστος στον τελικό καταναλωτή, ο οποίος σκέφτεται ότι οι διανομείς τα βγάζουν πέρα δύσκολα και αφήνει tips. Με αυτήν την λογική είμαστε κορόιδα γιατί πληρώνουμε το κόστος που θα έπρεπε να πληρώνουν οι εργοδότες.

Όσον αφορά την άλλη διάσταση του θέματος, ότι έχουν δύσκολη δουλειά, σόρρυ κιόλας αλλά υπάρχουν πολύ πιο δύσκολες. Μια οποιαδήποτε χειρονακτική εργασία σε χωράφι ή εργοστάσιο είναι πολύ πιο δύσκολη και επίπονη, να αφήσουμε tips σε αυτούς λέω εγώ.

 

[Aura]

Ε ναι, αφού όλοι ξέρουμε πως η καφρίλα ή το abuse εξαρτάται από το αν είναι συνηθισμένο το θύμα. Στο Λονδίνο που βρέχει συνέχεια έχει συνηθίσει ο άλλος στο κρύο οπότε τον καλούμε χωρίς τύψεις, στην Αθήνα όχι...



Φυσικά και είναι υπηρέτης σου ο άλλος όταν τον πληρώνεις, όπως ακριβώς είσαι εσύ υπηρέτης κάποιου άλλου όταν σε πληρώνει, αλλιώς για ποιο λόγο τον πληρώνεις? Και όχι, ο σκοπός του delivery είναι ακριβώς αυτός, ότι θα φάει κάποιος άλλος το κρύο, τη βροχή και το μαγείρεμα για εσένα, αλλιώς γιατί πληρώνεις ακριβώς?

Υποκρισίες και ψευτοανθρωπισμοί είναι όλα αυτά. Μας πήρε ο πόνος τώρα για τον ντελιβερά που είναι στο κρύο και αισθανόμαστε τύψεις, γιατί? Απλά και μόνο επειδή τον βλέπεις και επειδή μπήκε στο κρύο από κάποια άμεση δική συ ενέργεια. Υπάρχει και ο ΔΕΗτζής που ανεβαίνει στην κολώνα με κίνδυνο της ζωής του για να έχεις εσύ ρεύμα, ο σκουπιδιάρης που σου μαζεύει τα σκατά βρέξει χιονίσει, ο μεταλλωρύχος που τρώει καρκίνο για να έχεις εσύ αλουμινένια παράθυρα να ζεσταίνεσαι κ.ο.κ. Όλοι αυτοί είναι σαν να μην υπάρχουν επειδή δεν τους βλέπουμε. Άρα απλά δίνεις το τιπ για να απαλλάξεις τον εαυτό σου από τις τύψεις που νιώθεις βλέποντας τον ντελιβερά, όχι γιατί νοιάζεσαι πραγματικά.

Στον κόσμο υπάρχουν ένα κάρο δουλειές που είναι σκατά αλλά πρέπει να γίνουν και γι αυτό θα υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι που θα επιλέξουν να τις κάνουν, είτε γιατί δεν μπορούν ή γιατί δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο. Όλοι στα γραφεία και στο τζάκι δεν γίνεται να είμαστε. Κάποιοι θα δουλεύουμε και στο κρύο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Νοεμβρίου 2020

Αυτό ακριβώς. Αν πας να δουλέψεις οικοδομή στα 18 σου παίρνεις ένα 30αρι βαριά το 8ωρο για πολύ πιο βαριά δουλειά από το να οδηγείς μηχανάκι, σε χειρότερες συνθήκες. Το ντελίβερι έχει τεράστια ζήτηση στην Ελλάδα και γι αυτό πληρώνει. Στην Κρήτη δίνουν 1200 το ελάχιστο και πληρώνουν και βενζίνες και τα πάντα. Όποιος κάθετε Αθήνα και δουλεύει ντελίβερι για 500 είναι απλά επιλογή του.

Καλά ακριβώς επειδή τον βλέπεις κάνει την διαφορά. Είναι το ίδιο που μας λένε οι χορτοφάγοι ότι είμαστε υποκριτές για το καλό σκυλάκι η γουρουνάκι που θα δούμε και μας βγαίνουν ενστικτωδώς αισθήματα συμπάθειας αλλά άμα δουμε μια μπριζόλα θα την φάμε. Δεν είναι υποκρισία είναι ψυχολογία και εγκεφαλική ενεργοποίηση συναισθημάτων οίκτου και συμπόνοιας όταν βλέπουμε κάτι η συμμετέχουμε σε αυτό.

 

[Guest 209912]

Καλά ακριβώς επειδή τον βλέπεις κάνει την διαφορά. Είναι το ίδιο που μας λένε οι χορτοφάγοι ότι είμαστε υποκριτές για το καλό σκυλάκι η γουρουνάκι που θα δούμε και μας βγαίνουν ενστικτωδώς αισθήματα συμπάθειας αλλά άμα δουμε μια μπριζόλα θα την φάμε. Δεν είναι υποκρισία είναι ψυχολογία και εγκεφαλική ενεργοποίηση συναισθημάτων οίκτου και συμπόνοιας όταν βλέπουμε κάτι η συμμετέχουμε σε αυτό.

Και η σωστή απάντηση προς τους χορτοφάγους είναι "Όχι δεν με νοιάζει καθόλου το γουρουνάκι, γι αυτό το τρώω.", όχι να μην φας την μπριζόλα εκείνη τη στιγμή γιατί σε έκανε κάποιος guilt trip και αντίστοιχα να δώσεις tip γιατί αισθάνθηκες στιγμιαίο οίκτο ενώ γενικότερα δεν δίνεις δεκάρα για τον ντελιβερά, τον οικοδόμο, τον ΔΕΗτζη κτλ (όπως είναι φυσικό).

Και τέλος πάντων ο καθένας είναι προφανώς ελεύθερος να δίνει όπου θέλει τα λεφτά του, είτε σαν tips, ή σε ζητιάνους ή οπουδήποτε. Η υποκρισία κυρίως αρχίσει όταν προσπαθούμε μέσω peer pressure να κάνουμε και τον άλλο να ακολουθήσει. Ξέρεις, δεν δίνεις tip και σε κοιτάνε περίεργα, σου κολλάνε την ταμπέλα του τσιγκούνη κτλ επειδή στην ουσία δεν υπέκυψες στο στιγμιαίο συναίσθημα του οίκτου.

Άσε που το όλο σκηνικό με τα tips είναι εντελώς αντίθετο σε κάποιες βασικές αρχές αυτού που λέμε δυτικός πολιτισμός, όπως η ευθύτητα και η ειλικρίνεια στις συναλαγές. Μου κοστολογείς μια υπηρεσία 10ευρώ και μου το λες εξ αρχής ώστε να ξέρω αν το θέλω ή όχι. Κοστολόγησε την 12ευρώ και βάλε στην τιμή άλλα 2 γιατί ο ντελιβεράς μου είναι γαμάτος, καλό παιδί και πολύ γρήγορος και άσε με να επιλέξω αν θέλω να δώσω τα 2 παραπάνω. Το να κοστολογείς κάτι 10ευρώ και να υπάρχει ο άγραφος νόμος πως θα πληρώσω άλλα 2 είναι σαν κάτι διαφημήσεις που λένε μόνο 10ευρώ το πουκάμισο αλλά είναι χωρίς ΦΠΑ που στο λένε μετά. Dishonest tactics και waste of time που κάνουν μόνο κάτι τύποι που ποντάρουν στο ότι θα έρθεις σε δύσκολη θέση εκείνη τη σιτγμή/θα ντραπείς και θα το πάρεις.

 

[Agaphbou]

Και η σωστή απάντηση προς τους χορτοφάγους είναι "Όχι δεν με νοιάζει καθόλου το γουρουνάκι, γι αυτό το τρώω.", όχι να μην φας την μπριζόλα εκείνη τη στιγμή γιατί σε έκανε κάποιος guilt trip και αντίστοιχα να δώσεις tip γιατί αισθάνθηκες στιγμιαίο οίκτο ενώ γενικότερα δεν δίνεις δεκάρα για τον ντελιβερά, τον οικοδόμο, τον ΔΕΗτζη κτλ (όπως είναι φυσικό).

Και τέλος πάντων ο καθένας είναι προφανώς ελεύθερος να δίνει όπου θέλει τα λεφτά του, είτε σαν tips, ή σε ζητιάνους ή οπουδήποτε. Η υποκρισία κυρίως αρχίσει όταν προσπαθούμε μέσω peer pressure να κάνουμε και τον άλλο να ακολουθήσει. Ξέρεις, δεν δίνεις tip και σε κοιτάνε περίεργα, σου κολλάνε την ταμπέλα του τσιγκούνη κτλ επειδή στην ουσία δεν υπέκυψες στο στιγμιαίο συναίσθημα του οίκτου.

Άσε που το όλο σκηνικό με τα tips είναι εντελώς αντίθετο σε κάποιες βασικές αρχές αυτού που λέμε δυτικός πολιτισμός, όπως η ευθύτητα και η ειλικρίνεια στις συναλαγές. Μου κοστολογείς μια υπηρεσία 10ευρώ και μου το λες εξ αρχής ώστε να ξέρω αν το θέλω ή όχι. Κοστολόγησε την 12ευρώ και βάλε στην τιμή άλλα 2 γιατί ο ντελιβεράς μου είναι γαμάτος, καλό παιδί και πολύ γρήγορος και άσε με να επιλέξω αν θέλω να δώσω τα 2 παραπάνω. Το να κοστολογείς κάτι 10ευρώ και να υπάρχει ο άγραφος νόμος πως θα πληρώσω άλλα 2 είναι σαν κάτι διαφημήσεις που λένε μόνο 10ευρώ το πουκάμισο αλλά είναι χωρίς ΦΠΑ που στο λένε μετά. Dishonest tactics και waste of time που κάνουν μόνο κάτι τύποι που ποντάρουν στο ότι θα έρθεις σε δύσκολη θέση εκείνη τη σιτγμή/θα ντραπείς και θα το πάρεις.

Μα δεν είναι οίκτος, είναι δική σου επιλογή αν θα δώσεις κάτι παραπάνω ή όχι, ανάλογα με το ποσό ευχαριστημένος έμεινες από την εξυπηρέτηση. Κι εγώ διαφωνώ με το υποχρεωτικό tip αλλά στην Ελλάδα δεν είναι έτσι, οπότε...

 

[Guest 209912]

Μα δεν είναι οίκτος, είναι δική σου επιλογή αν θα δώσεις κάτι παραπάνω ή όχι, ανάλογα με το ποσό ευχαριστημένος έμεινες από την εξυπηρέτηση. Κι εγώ διαφωνώ με το υποχρεωτικό tip αλλά στην Ελλάδα δεν είναι έτσι, οπότε...

Για κάποιους είναι, καθώς όπως έγραψαν αρκετοί παραπάνω τον λυπούνται όταν βρέχει και δίνουν παραπάνω.

 

[Guest 875331]

Μα δεν είναι οίκτος, είναι δική σου επιλογή αν θα δώσεις κάτι παραπάνω ή όχι, ανάλογα με το ποσό ευχαριστημένος έμεινες από την εξυπηρέτηση. Κι εγώ διαφωνώ με το υποχρεωτικό tip αλλά στην Ελλάδα δεν είναι έτσι, οπότε...

Εγώ διαφωνώ εδώ στην Ελλάδα πιστεύω οι περισσότεροι δεν δίνουν τιπ. Στις καφετέριες και τα εστιατόρεια π.χ. όταν έβγαινα πιο παλιά πριν τις πιστωτικές με άτομα < 30 ετών ποτέ δεν θυμάμαι να είχε αφήσει κάποιος, συχνά βέβαια άφηναν οι πιο μεγάλοι σε ηλικία, όμως τώρα με τις πιστωτικές πολλοί (σερβιτόροι) μου έχουν πει ότι έχει ελαττωθεί αυτό σε μεγάλο βαθμό.

 

[Forgetit]

Στα ντελιβερι δίνω πάντα και επιπλέον στο δρόμο τους δίνω προτεραιότητα ( όπως κάνω σε όλα τα επαγγελματικά αυτοκίνητα και ταξί) ,επίσης όταν κανουν "σφήνες" δίπλα μου,κλείνω τον καθρέφτη του αυτοκινήτου για να διευκολύνω την πρόσβαση.

.. κατάλοιπα από την προηγούμενη δουλειά μου όπου οδηγούσα ολημερίς στους δρόμους της Αθήνας και γνωρίζω από πρώτο χέρι τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

 

[Giannoutas]

Ναι αφήνω, χωρίς να το φιλοσοφήσουμε και πολύ.