Γιατί οι νέοι βιάζονται να παντρευτούν;

[KeepDreaming!]

Τώρα τελευταία ακούω για πολλά ζευγάρια ηλικίας 22-23 ή και μικρότερα, που αρραβωνιάζονται(χωρίς να μεσολαβεί κάποια εγκυμοσύνη) ή γενικότερα θεωρούν ότι βρήκαν "το άλλο τους μισό" και σχεδιάζουν το κοινό τους μέλλον.
Προσωπικά, μου φαίνεται πολύ τρομακτικό!Πώς είναι δυνατόν από την πρώτη σχέση που θα κάνεις και ενώ είσαι ακόμα στην αρχή των 20's σου να είσαι τόσο σίγουρος ότι με αυτόν θα είσαι για την υπόλοιπη ζωή σου;
Σίγουρα όταν είσαι με κάποιον και είστε ερωτευμένοι και μπλα μπλα μπλα, μπορείς να "δεις" το μέλλον σου μαζί του.Αλλά πόσο πιθανό είναι αυτό σε τόσο μικρές ηλικίες;
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ κάθε φορά που μαθαίνω για άτομα της ηλικίας μου ή και λίγο μεγαλύτερα ότι αρραβωνιάστηκαν ή παντρεύονται ή ακόμα χειρότερα ότι περιμένουν παιδί, ένα σοκ το παθαίνω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nymphet]

Ε,κάποιοι θα μείνουν μαζί,κάποιοι θα αποδειχτεί πως βιάστηκαν αυτό έχει να κάνει με την ωριμότητα και τη σκέψη του κάθε νεαρού ζευγαριού.Τόσες αποφάσεις παίρνουμε όλοι μας αργά ή γρήγορα,κανείς δεν ξέρει τη συνταγή της επιτυχίας.That's life

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Secret Life]

Μπορεί να το γουσταρουν να παντρευτουν τοσο μικροι! Να μη θελουν να φτασουν στα 30 ανυπαντροι, ενω παραλληλα περνανε ομορφα και εχουν σταθερη σχεση με τον συντροφο τους, χωρις πολλα σκαμπανεβασματα.
Προσωπικα θεωρω οτι δεν ειναι το θεμα να εισαι σιγουρος οτι θα ειστε μαζι για μια ζωη, αλλα το να θελεις να ειστε μαζι για μια ζωη. Αυτο αρκει. Κανεις δεν μπορει να ειναι σιγουρος για το τι μπορει να του τυχει. Ομως ενας ωριμος ανθρωπος (πραγμα που δεν εξαρταται μονο απο την ηλικια και εχουμε ολοι μας αμετρητα παραδειγματα για να το αποδειξουμε αυτο), ξερει τι θελει και παιρνει αποφασεις εχοντας στο μυαλο του τις συνεπειες της αποφασης αυτης.

Επισης πιστευω οτι οσο πιο νεος, τοσο πιο ελαφρια τα βλεπεις τα πραγματα, φροντιζεις να περνας καλα και να μην αγχωνεσαι και πολυ.. ολα αυτα αφθορμητα. Συνεπως ακομα και που ξερεις τις συνεπειες της αποφασης του γαμου, δεν σε τρομαζει γιατι εχεις βαλει προϋποθεση στους στοχους σου, να περνας καλα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[me.]

Ρε παιδιά,τόσο μικρή ηλικία και να έχει ο άλλος στο μυαλό του το γάμο !
Άλλους στόχους (επαγγελματικούς, οικονομικούς, μορφωτικούς κλπ) δεν έχει να βάλει σε προτεραιότητα ;
Ή είναι πια τόσο τακτοποιημένος σε όλα τ'άλλα απ'τα 22 του χρόνια και μόνο ο γάμος του λείπει (να ωριμάσει το μυαλό του τουλάχιστον) !
Αν δεν έχουν άλλους στόχους κι ανησυχίες και κοιτάνε στα γρήγορα "να βάλουν ένα στεφάνι" ... τι να υποθέσει κανείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Secret Life]

Γιατι πρεπει να εισαι τακτοποιημενος για να συνεχισεις σε γαμο; Δεν μπορεις να παντρευτεις και να σπουδασεις, να δουλεψεις ταυτοχρονα;
Δεν λεω να εισαι με δυο μωρα στο χερι και να τρεχεις στο πανεπιστημιο φυσικα.. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι ο γαμος αφορα κυριως το ζευγαρι και τα παιδια μπορουν να ερθουν και αργοτερα ή να μην ερθουν και καθολου. Ο γαμος ενωνει το ζευγαρι, οι συζυγοι μπορουν πλεον να εχουν κοινους στοχους, οχι να τους απορριψουν ολους και να αφιερωθουν στην οικογενεια και μονο σε αυτην.
Ολα αυτα εφοσων μιλαμε για γαμο που δεν προερχεται απο εγκυμοσυνη, κατι που κατευθειαν σου βαζει τα δυο ποδια σε ενα παπουτσι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DarthFederer]

Γιατι πρεπει να εισαι τακτοποιημενος για να συνεχισεις σε γαμο; Δεν μπορεις να παντρευτεις και να σπουδασεις, να δουλεψεις ταυτοχρονα;
Δεν λεω να εισαι με δυο μωρα στο χερι και να τρεχεις στο πανεπιστημιο φυσικα.. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι ο γαμος αφορα κυριως το ζευγαρι και τα παιδια μπορουν να ερθουν και αργοτερα ή να μην ερθουν και καθολου. Ο γαμος ενωνει το ζευγαρι, οι συζυγοι μπορουν πλεον να εχουν κοινους στοχους, οχι να τους απορριψουν ολους και να αφιερωθουν στην οικογενεια και μονο σε αυτην.
Ολα αυτα εφοσων μιλαμε για γαμο που δεν προερχεται απο εγκυμοσυνη, κατι που κατευθειαν σου βαζει τα δυο ποδια σε ενα παπουτσι.

Για να παντρευτεις πρεπει να εχεις ενα εξασφαλισμενο σταθερο εισοδημα. Επιβαλλεται να συζησεις σε δικο σου σπιτι, τα εξοδα ποιος θα τα πληρωνει; Τα πεθερικα; Δεν ειμαι κατα του γαμου, ουτε της σταθερης προσωπικης ζωης. Αλλα μη λεμε και ασυναρτησιες. Αν ο ενας απο τους δυο ειναι ενστολος και παιρνει €1000 απο τα 22 του, οκ. Σε κανονικες συνθηκες ομως δεν γινεται τοσο νωρις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Για να παντρευτεις πρεπει να εχεις ενα εξασφαλισμενο σταθερο εισοδημα. Επιβαλλεται να συζησεις σε δικο σου σπιτι, τα εξοδα ποιος θα τα πληρωνει; Τα πεθερικα; Δεν ειμαι κατα του γαμου, ουτε της σταθερης προσωπικης ζωης. Αλλα μη λεμε και ασυναρτησιες. Αν ο ενας απο τους δυο ειναι ενστολος και παιρνει €1000 απο τα 22 του, οκ. Σε κανονικες συνθηκες ομως δεν γινεται τοσο νωρις.

Γίνεται κυρίως σε χωριά όπου οι νέοι ασχολούνται με αγροτικές εργασίες. Ξέρω αρκετά παιδιά που δουλεύουν σε χωράφια που τους δόσαν οι γονείς τους από τα 18 και είναι σχετικά αυτόνομοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Secret Life]

Για να παντρευτεις πρεπει να εχεις ενα εξασφαλισμενο σταθερο εισοδημα. Επιβαλλεται να συζησεις σε δικο σου σπιτι, τα εξοδα ποιος θα τα πληρωνει; Τα πεθερικα; Δεν ειμαι κατα του γαμου, ουτε της σταθερης προσωπικης ζωης. Αλλα μη λεμε και ασυναρτησιες. Αν ο ενας απο τους δυο ειναι ενστολος και παιρνει €1000 απο τα 22 του, οκ. Σε κανονικες συνθηκες ομως δεν γινεται τοσο νωρις.

Ενταξει, ψιλοβλακεια μου.. Λογικα σε τοσο μικρη ηλικια ειναι αναποφευκτη η οικονομικη βοηθεια απο τους γονεις, συμφωνω.. υποθετω ομως οτι αυτο δεν ειναι τρομερο εμποδιο στο να παντρευτουν αυτοι που βιαζονται.. Γιατι ειναι σιγουρο οτι στα 30 θα εισαι ανεξαρτητος;
Εχω ακουσει για ελαχιστους 22χρονους να τα καταφερνουν μονοι τους, ομως εχω ακουσει για πολλους 30χρονους να μην τα βγαζουν περα μονοι τους.. Βασικα πλεον και ο 40χρονος και ο 50χρονος ριχνει τα μουτρα του κατω και ζηταει βοηθεια απο την συνταξη του παππου.. Αρα λοιπον; απατειται αραγε εξασφαλισμενο σταθερο εισοδημα για να παντρευτεις; ή μηπως το "εξασφαλισμενο εισοδημα" πλεον ειναι μια αγνωστη φραση;
Νομιζω πως η ανθρωπινη αναγκη για συντροφια ξεπερνα την οικονομικη αναγκη, ισως λανθασμενα, ομως το συναισθημα ξεπερνα την λογικη πολλες φορες.

Παντρευεσαι χωρις να ξερεις πως θα ερθουν τα πραγματα.. Μπορει ολα να φτιαξουν και να διασκεδαζεις τη ζωη σου, μπορει και να χαλασουν και αυτα που εμειναν και μια ζωη να παιδευεσαι να τα βγαλεις περα. Θα περιμενεις να δεις τι θα γινει και μετα να βρεις τον συντροφο σου, ή θα βρεις τον συντροφο σου ωστε αν εχεις περισσοτερη δυναμη (και ψυχολογικη και υλικη) και να το παλευεις πιο ευκολα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Μα αν δεν έχεις εξασφαλισμένη μια σταθερή πηγή οικονομικών (κατά προτίμηση δική σου), δεν βιάζεσαι να κάνεις οικογένεια με την κλασσική "ελληνική" έννοια του όρου και έχεις μία σταθερή σχέση με την οποία πηγαίνετε καλά ούτως ή άλλως και δεν υπάρχει ανάγκη επισημοποίησης για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων (τύπου, δεν είσαι σε χωριό 300 κατοίκων που 25 θεωρούνται μεγαλοκοπέλες και γεροντοπαλίκαρα κ παντρεύονται μεταξύ τους), για ποιο λόγο να παντρευτείς;

Για να σκεφτείς τον γάμο (και προσοχή, μιλάω για τον γάμο και όχι το συναισθηματικό δέσιμο της σχέσης), εν μέρει πρέπει να έχεις λύσει θέματα όπως η ακαδημαϊκή μόρφωση, η επαγγελματική αποκατάσταση, το εισόδημα και πάει λέγοντας. Ξέρετε πολλούς νέους να τα έχουν όλα αυτά λυμένα πριν τα 25 στην καλύτερη;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DarthFederer]

Ενταξει, ψιλοβλακεια μου.. Λογικα σε τοσο μικρη ηλικια ειναι αναποφευκτη η οικονομικη βοηθεια απο τους γονεις, συμφωνω.. υποθετω ομως οτι αυτο δεν ειναι τρομερο εμποδιο στο να παντρευτουν αυτοι που βιαζονται.. Γιατι ειναι σιγουρο οτι στα 30 θα εισαι ανεξαρτητος;
Εχω ακουσει για ελαχιστους 22χρονους να τα καταφερνουν μονοι τους, ομως εχω ακουσει για πολλους 30χρονους να μην τα βγαζουν περα μονοι τους.. Βασικα πλεον και ο 40χρονος και ο 50χρονος ριχνει τα μουτρα του κατω και ζηταει βοηθεια απο την συνταξη του παππου.. Αρα λοιπον; απατειται αραγε εξασφαλισμενο σταθερο εισοδημα για να παντρευτεις; ή μηπως το "εξασφαλισμενο εισοδημα" πλεον ειναι μια αγνωστη φραση;
Νομιζω πως η ανθρωπινη αναγκη για συντροφια ξεπερνα την οικονομικη αναγκη, ισως λανθασμενα, ομως το συναισθημα ξεπερνα την λογικη πολλες φορες.

Παντρευεσαι χωρις να ξερεις πως θα ερθουν τα πραγματα.. Μπορει ολα να φτιαξουν και να διασκεδαζεις τη ζωη σου, μπορει και να χαλασουν και αυτα που εμειναν και μια ζωη να παιδευεσαι να τα βγαλεις περα. Θα περιμενεις να δεις τι θα γινει και μετα να βρεις τον συντροφο σου, ή θα βρεις τον συντροφο σου ωστε αν εχεις περισσοτερη δυναμη (και ψυχολογικη και υλικη) και να το παλευεις πιο ευκολα;

Δεν στο εγγυαται κανενας απλα οι πιθανοτητες να εισαι ανεξαρτητος στα 30 ειναι πολυ μεγαλυτερες απο το να εισαι ανεξαρτητος στα 22. Και επισης καλο ειναι να μη τα βλεπουμε ολα τα πραγματα στο μικροκοσμο της Ελλαδας, η κατασταση στην Μπανανια δεν ειναι νορμαλ.

Φυσικα και μπορουν να παντρευτουν δυο ατομα που δεν ξερουν τι τους ξημερωνει εργασιακα. Ωστοσο αν αναλαβουν υποχρεωση για τη συντηρηση καποιου τριτου προσωπου (βλ. παιδι) πρεπει να μπορουν να τα βγαλουν περα γιατι θα υπαρχει ενας ανθρωπος που θα εξαρταται 100% απο αυτους.

Ποτε δεν εξαφανιζεται το ρισκο, σου ειπα, μονο αν εισαι ΔΥ μπορεις να πεις οτι ξερεις πως θα εχεις εισοδημα μεχρι να πεθανεις. Αλλα μην πας κοντρα σε ολα για να κανεις το καπριτσιο σου (οικογενεια) γτ θα καταληξεις να γινεις βαρος σε αλλους

(το β' προσωπο ειναι γενικο, δεν απευθυνεται σε σενα ως Μαρια)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[me.]

...
Ο γαμος ενωνει το ζευγαρι, οι συζυγοι μπορουν πλεον να εχουν κοινους στοχους, οχι να τους απορριψουν ολους και να αφιερωθουν στην οικογενεια και μονο σε αυτην.
...

Και σε μια σχέση το ζευγάρι μπορεί να είναι ενωμένο και να κάνουν πράγματα μαζί, αλλά όσο αγαπημένοι κι αν νιώθουν, κανείς δεν μπορεί να προφητεύσει τα μελλούμενα.
Και σ' ένα γάμο μπορούν να νιώθουν ενωμένοι, αλλά εδώ η διαφορά είναι πως αν πάει κάτι στραβά μελλοντικά , όρεξη να’χει το ζευγάρι εκτός από τη μαυρίλα του χωρισμού του να μπλέκει και με διαδικαστικά, διαζύγια, περιουσιακά ...
Δηλαδή, να μην παντρεύεται κανείς μόνο και μόνο επειδή αργότερα είναι πιθανόν να πάει κάτι στραβά ; Όχι.
Απλώς πρέπει να είναι πιο ώριμος, πιο διαμορφωμένος και ολοκληρωμένος ως προσωπικότητα όταν προχωράει σε τέτοιες επιλογές ώστε η πιθανότητα να πάει κάτι στραβά να είναι μικρότερη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BRUCE]

Εγώ θεωρώ πως για να πάρεις την απόφαση να παντρευτείς στα 22-23 σου χρόνια, πρέπει να είσαι απόλυτα ώριμος και συνειδητοποιημένος. Καταρχήν στην εποχή που ζούμε είναι πολύ δύσκολο ως ακατόρθωτο ένας νέος/νέα στα 22-23 να έχει μια σταθερή δουλειά και ένα σταθερό εισόδημα. Οπότε αναγκαστικά το σπιτικό θα πρέπει να το συντηρούν οι γονείς, που και αυτοί πλέον με την οικονομική κρίση θα ζορίζονται πολύ, και θα δημιουργεί μια σχέση εξάρτησης, που δεν είναι πάντα θετικό.
Έπειτα όταν αποφασίζεις να δεσμευτείς από τόσο μικρός, εγκυμονεί κινδύνους στο να ''μπουχτίσεις'' και να σου βγουν στο μέλλον απωθημένα. Διότι όταν είσαι 22-23 το αίμα σου ακόμα βράζει, και λογικό είναι να θέλεις να δοκιμάσεις/κάνεις πράγματα. Στον έγγαμο βίο έχεις τους περιορισμούς σου, και αυτό σε κάποια άτομα μπορεί να βγει σε απωθημένο και να νιώθουν ότι πνίγονται. Γιαυτό καλό θα ήταν ο νέος/νέα που θα αποφασίσει να παντρευτεί να έχει ''χορτάσει'' από εμπειρίες όλων των ειδών. Πιστεύω παίζει μεγάλο ρόλο.
Και επίσης πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η ωριμότητα. Διότι σε αυτές τις ηλικίες είναι ανάλογα το άτομο. Υπάρχουν άτομα που έχουν ωριμότητα και μυαλό 35άρη, και άλλα άτομα που έχουν μυαλό 16χρονου. Αν ισχύει το δεύτερο, ο γάμος θα είναι καταστροφικός. Διότι οι ευθύνες που έχεις να αναλάβεις είναι πάρα πολλές, και ο κίνδυνος κατάρρευσης λόγω ανωριμότητας πολύ μεγάλος!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nymphet]

Και επίσης πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η ωριμότητα. Διότι σε αυτές τις ηλικίες είναι ανάλογα το άτομο. Υπάρχουν άτομα που έχουν ωριμότητα και μυαλό 35άρη, και άλλα άτομα που έχουν μυαλό 16χρονου.

Αυτή νομίζω είναι η απάντηση σ' αυτό το θέμα
(και σε πολλά άλλα θέματα...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Queen_]

Σίγουρα είναι λίγο τρομακτικό όλο αυτό και λιγάκι επιπόλαιο θα έλεγα... είμαι και εγώ 20 χρονών στα 21 και εδώ και 3 χρόνια έχω σχέση με ένα παιδί με το οποίο τώρα μένουμε και μαζί...και οι 2 φανταζόμαστε τη ζωή μας μαζί αλλά όχι και να αρραβωνιαστούμε, πόσο μάλλον να παντρευτούμε.. είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Επίσης σκεφτόμαστε να φύγουμε στην Γερμανία για κάποιο χρονικό διάστημα επειδή τα πράγματα είναι ήδη πολύ δύσκολα εδώ. Σίγουρα σε κάποιους από εσάς θα ακουστεί λίγο παράξενο, μπορεί και ανώριμο δεν ξέρω, όπως τα βλέπει ο καθένας...δεν βιαστήκαμε να τα ζήσουμε όλα αυτά, απλά προέκυψαν και αυτό γιατί και οι δύο το επιλέξαμε.

Επίσης πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω πως ο γάμος είναι απλά μια εικόνα (γνώμη μου) και πόσο μάλλον σε αυτήν την ηλικία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[edweimaste]

Εγώ θεωρώ πως για να πάρεις την απόφαση να παντρευτείς στα 22-23 σου χρόνια, πρέπει να είσαι απόλυτα ώριμος και συνειδητοποιημένος. Καταρχήν στην εποχή που ζούμε είναι πολύ δύσκολο ως ακατόρθωτο ένας νέος/νέα στα 22-23 να έχει μια σταθερή δουλειά και ένα σταθερό εισόδημα. Οπότε αναγκαστικά το σπιτικό θα πρέπει να το συντηρούν οι γονείς, που και αυτοί πλέον με την οικονομική κρίση θα ζορίζονται πολύ, και θα δημιουργεί μια σχέση εξάρτησης, που δεν είναι πάντα θετικό.
Έπειτα όταν αποφασίζεις να δεσμευτείς από τόσο μικρός, εγκυμονεί κινδύνους στο να ''μπουχτίσεις'' και να σου βγουν στο μέλλον απωθημένα. Διότι όταν είσαι 22-23 το αίμα σου ακόμα βράζει, και λογικό είναι να θέλεις να δοκιμάσεις/κάνεις πράγματα. Στον έγγαμο βίο έχεις τους περιορισμούς σου, και αυτό σε κάποια άτομα μπορεί να βγει σε απωθημένο και να νιώθουν ότι πνίγονται. Γιαυτό καλό θα ήταν ο νέος/νέα που θα αποφασίσει να παντρευτεί να έχει ''χορτάσει'' από εμπειρίες όλων των ειδών. Πιστεύω παίζει μεγάλο ρόλο.
Και επίσης πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η ωριμότητα. Διότι σε αυτές τις ηλικίες είναι ανάλογα το άτομο. Υπάρχουν άτομα που έχουν ωριμότητα και μυαλό 35άρη, και άλλα άτομα που έχουν μυαλό 16χρονου. Αν ισχύει το δεύτερο, ο γάμος θα είναι καταστροφικός. Διότι οι ευθύνες που έχεις να αναλάβεις είναι πάρα πολλές, και ο κίνδυνος κατάρρευσης λόγω ανωριμότητας πολύ μεγάλος!

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Με έχεις καλύψει! Το φαινομενο γενικα παρατηρειται ιδιαίτερα στον κοινωνικο μου κύκλο και κάνω τις ίδιες σκέψεις...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prinCess.]

Σίγουρα χρειάζεσαι ένα σταθερό εισόδημα για να καλύπτεις τις καθημερινές ανάγκες σου (ενοίκιο, λογαριασμοί, φαγητό κτλ.). Δε μπορώ να με φανταστώ να ανοίξω σπίτι και να με χαρτζιλικώνουν οι γονείς μου, όσο ερωτευμένη και σίγουρη να είμαι για τον άλλον. Όταν όλα μπουν σε μια σειρά και έχουμε κάποια λεφτά στην άκρη τότε νε, παίρνεις ένα σπίτι, μένετε μαζί, μοιράζεστε τα έξοδα κτλ κτλ.
Για να ανοίξεις σπίτι χρειάζεσαι πολλά πράγματα που σημαίνει πολλά λεφτά. Ψυγείο, πλυντήριο, κουζίνες, έπιπλα, συσκευές, μικροπράγματα. Φαίνονται πολύ ασήμαντα, αλλά αν δεν έχεις λεφτά δε μπορείς να ζήσεις. Εγώ μόνο το δωμάτιό μου "ανακαινίζω" και έχω μείνει ταπί.
Δε θα πηγαίνεις πχ. τα άπλυτά σου στη μαμά, ούτε θα σου δίνει η μαμά ταπεράκι.

Εγώ προσωπικά είμαι υπερ του γάμου και της οικογένειας. Αν είχα τα χρήματα, παίζει να παντρευόμουν και αύριο που λέει ο λόγος, αν όχι γάμος σίγουρα συγκατοίκηση και μια επισημοποιήση μικρή. Από ένα σημείο και μετά αρχίζεις και αναθεωρείς πράγματα που παλιά δεν ήθελες ούτε να τα ακούσεις. Όταν βρεις αυτόν τον έναν δε σε φοβίζει ούτε ο γάμος, ούτε τα παιδιά, ούτε τίποτα. Θες απλά το "για πάντα" σας να ξεκινήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Τεςπα, πολύ παραμύθι έπεσε.

Καταλήγω στο ότι αν ένα ζευγάρι είναι σίγουρο για τα αισθήματά του και το βλέπει σοβαρά αυτό που έχει, και φυσικά αν υπάρχει οικονομική δυνατότητα και σταθερότητα, τότε νεεεε, ας κάνει και γάμο κι ό,τι νιώθει.
Έχω βαρεθεί να ακούω άτομα να λένε "δεν είμαι έτοιμος για αυτό το βήμα", το έχω ακούσει και το έχω πει κι εγώ σε προηγούμενες σχέσεις μου, αλλά κάποια στιγμή ο άνθρωπος που είναι δίπλα σου δε θα σου αφήνει "κενά" και αμφιβολίες και δε θα σε φοβίζει τίποτα από αυτά τα "ενήλικα" πράγματα.
καλημέρες!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Νομίζω ότι εκείνο που πριν από όλα ενδιαφέρει τους νέους είναι να ανεξαρτητοποιηθούν από τους γονείς. Το "να παντρευτούν" το βλέπουν σα μέσο προς αυτή τη κατεύθυνση. Προφανώς, όπως σωστά αναφέρθηκε, το θέμα είναι βασικά οικονομικό. Από όσα τουλάχιστον λέγονται, στην εποχή των γονιών μας, ήταν σχετικά απλό να βρουν οι νέοι κάποια δουλειά και να φύγουν από το πατρικό σπίτι. Σήμερα αυτό έχει γίνει σχεδόν άπιαστο όνειρο. Γνωρίζω περιπτώσεις ζευγαριών που βιάστηκαν (ή "έπρεπε") να παντρευτούν, οπότε το παιδικό δωμάτιο της κοπέλας έγινε νυφική σουίτα. Έτσι, γυρνάμε πολλά χρόνια πίσω, όπου το ζευγάρι μένει στην ίδια στέγη με τα πεθερικά. Έλεος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Έτσι, γυρνάμε πολλά χρόνια πίσω, όπου το ζευγάρι μένει στην ίδια στέγη με τα πεθερικά. Έλεος;

Νομίζω πως και τώρα πολλές οικογένειες μένουν με τα πεθερικά, ειδικά σε μονοκατοικίες όπου υπάρχουν 2 όροφοι. Ουσιαστικά μαζί είναι (στο ίδιο κτήριο), δεν μετράει σαν ξεχωριστό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[me.]

Τα πεθερικά, άλλωστε, βοηθάνε και στο μεγάλωμα των παιδιών

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Νομίζω πως και τώρα πολλές οικογένειες μένουν με τα πεθερικά, ειδικά σε μονοκατοικίες όπου υπάρχουν 2 όροφοι. Ουσιαστικά μαζί είναι (στο ίδιο κτήριο), δεν μετράει σαν ξεχωριστό.

Δεν νομίζω ότι είναι το ίδιο πράγμα. Στην περίπτωση που μένουν σε διαφορετικά διαμερίσματα, υπάρχει μια πόρτα που κλείνει και το ζευγάρι μένει μόνο. Από εκεί και πέρα μπορεί να καθορίσει και τα όρια των επεμβάσεων. Αν και πολλές φορές το ζευγάρι "εκμεταλλεύεται" την κατάσταση. Το να μένουν όμως όλοι μαζί στο ίδιο διαμέρισμα είναι φριχτό. Το ζευγάρι είναι τα υπάκουα παιδιά, άλλοι αποφασίζουν ακόμα και για το φαγητό, τα προβλήματα γίνονται κοινά. Σκέψου το πρωί που θα πας στην τουαλέτα να πρέπει να χαμογελάς στην πεθερά σου ή να είσαι αναγκασμένος να κάνεις σεξ αθόρυβα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.