Cuius Cuius
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MaryVeg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κυκλικά όνειρα πετούν ανάμεσά μας
Ανοίγεις τα φτερά στέκεσαι σε μια γωνία
Η απώλεια της παρουσίας σου ανοίγει στο πάτωμα θάλασσες με καταπίνει
Ανοίγεις τα μάτια και το δωμάτιο σκοτεινιάζει
Κλείνεις τα μάτια και τα κύματα με πνίγουν
Σε χάνω στην κορύφωση ενός λεπτού
Τα όνειρα γίνονται τρίγωνα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Τότε κοίταξε τα μάτια του και κατάλαβε
μετά το το φιλί δεν υπάρχει γυρισμός
χωρίς πόνο και δάκρυα.
Τα φιλιά σου ήταν ένα χάδι στον λαιμό μου
και τα δάκρυα που 'πέφταν σιωπηλά,
με είχαν κεντήσει σαν το χθες τ' Αυγερινό μου
και είχα ξεχάσει της αγάπης την ορμή.
Ταξίδεψα για χρόνια στο παρόν μου
όμως δεν γνώρισα ποτέ μου την χαρά.
Μια ζωγραφιά είχα σώσει από τον πόνο του Αιόλου,
μα την έβλεπα για πάντα στα κρυφά.
Αλίμονο στους ξεχασμένους,
τους απρόσωπους του ανέμου
πού 'φυγαν μια μέρα ξαφνικά
από το τώρα το λατρεμένο
για ένα ανύπαρκτο μετά.
Θα φορέσω απόψε τα καλά μου,
ωραίε του ουρανού,
και θα 'ρθω μες τη νύχτα
να με φιλήσεις γλυκά στο στόμα
και να γεμίσεις το σώμα με φωτιά.
Και κάθε βλέμμα σου,
που θα σβήνει νοερά
με της αγάπης το σημάδι,
εμένα θα μου δίνει φτερά αγγελικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MaryVeg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
D_G
Πολύ δραστήριο μέλος
Πάλι ζέστη κι έχει φτάσει
τους 42 βαθμούς
νέα άνοδο προβλέπουν
κι έχω χάσει τους ρυθμούς.
Και κρατάει 2 βδομάδες,
ώ, τι βάσανο φριχτό,
κι είναι ζήτημα αν πέσει
έστω και έναν βαθμό.
Και την εποχή την λένε
όλοι οι βλάκες "καλοκαίρι",
μα εγώ το έχω αλλάξει
και την λέω: ΚΑΚΟΚΑΙΡΙ !!!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
aluteros
Νεοφερμένος
κατα τη γνωμη μου,ποιημα χωρις ομοιοκαταληξια δεν ειναι ποιημα!
poor boy... εχεις χασει εναν αιωνα μοναδικης ποιησης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
D_G
Πολύ δραστήριο μέλος
αναρωτιέσαι "Που πήγανε όλοι;"
Σκέψεις δεκαπενταύγουστου, βλέποντας τους άδειους δρόμους..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Οι περιστάσεις μας επιβάλλουν ένα χαμόγελο,
κι εσύ αφήνεις - όταν πρέπει- ένα θεατρικό δάκρυ
να δραπετεύσει από την φυλακή
των ξεχασμένων σου συναισθημάτων,
γιατί έτσι πρέπει.
Στο σκοτάδι έμαθες, τα μυστικά να αποκαλύπτεις
σε άψυχα αντικείμενα που σου χαρίζουν
πάντοτε την σιωπή τους.
Και εσύ είσαι μέρος μιας ζωής
που περιορίζεται στις απαιτήσεις των άλλων,
γιατί έτσι πρέπει.
Σαν σε παλιά ταινία, οι διάλογοι δεν έχουν τέλος.
Οι αγκαλιές και τα φιλιά προβάλλονται
πάντα την κατάλληλη στιγμή
δίχως αμηχανία και αστάθεια,
μονάχα η φλόγα ενός κεριού
να τρεμοπαίζει στο σκοτάδι,
και εσύ ακλόνητος να παίζεις τον ρόλο σου,
γιατί έτσι πρέπει.
Στο πέρασμα του χρόνου αρχίζεις και φθείρεσαι,
ένα παλιομοδίτικο ρούχο που δε ταιριάζει στην κοινωνία τους,
ένα άχρηστο ρούχο που απλώς συνόδευε στιγμές άλλων.
Και συ δεν αποτελείς παρά μόνο μια εικόνα,
μια θολή εφηβική εικόνα...
Φεύγεις και εσύ απ'την σκηνή
λίγο πριν το τέλος,
γιατί έτσι πρέπει.
20 Αυγούστου 2011
Ένα τελευταίο που έγραψα και σκέφτηκα να το ανεβάσω..
Άντε, σιγά-σιγά να ανεβάσουν και άλλοι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Τα πρέπει της ζωής
Οι περιστάσεις μας επιβάλλουν ένα χαμόγελο,
κι εσύ αφήνεις - όταν πρέπει- ένα θεατρικό δάκρυ
να δραπετεύσει από την φυλακή
των ξεχασμένων σου συναισθημάτων,
γιατί έτσι πρέπει.
Στο σκοτάδι έμαθες, τα μυστικά να αποκαλύπτεις
σε άψυχα αντικείμενα που σου χαρίζουν
πάντοτε την σιωπή τους.
Και εσύ είσαι μέρος μιας ζωής
που περιορίζεται στις απαιτήσεις των άλλων,
γιατί έτσι πρέπει.
Σαν σε παλιά ταινία, οι διάλογοι δεν έχουν τέλος.
Οι αγκαλιές και τα φιλιά προβάλλονται
πάντα την κατάλληλη στιγμή
δίχως αμηχανία και αστάθεια,
μονάχα η φλόγα ενός κεριού
να τρεμοπαίζει στο σκοτάδι,
και εσύ ακλόνητος να παίζεις τον ρόλο σου,
γιατί έτσι πρέπει.
Στο πέρασμα του χρόνου αρχίζεις και φθείρεσαι,
ένα παλιομοδίτικο ρούχο που δε ταιριάζει στην κοινωνία τους,
ένα άχρηστο ρούχο που απλώς συνόδευε στιγμές άλλων.
Και συ δεν αποτελείς παρά μόνο μια εικόνα,
μια θολή εφηβική εικόνα...
Φεύγεις και εσύ απ'την σκηνή
λίγο πριν το τέλος,
γιατί έτσι πρέπει.
20 Αυγούστου 2011
Οι κρέπες της Μονής.
Οι περιστάσεις μας επιβάλλουν ένα χυλό,
κι εσύ αφήνεις - όταν κρέπει- ένα θεατρικό κουτάλι
να δραπετεύσει από την φυλακή
του ξεχασμένου σου τάπερ,
γιατί έτσι κρέπει.
Στο σκοτάδι έμαθες, τα μυστικά να αποκαλύπτεις
σε άψυχα γάλατα που σου χαρίζουν
πάντοτε την σιωπή τους.
Και εσύ είσαι μέρος μιας ζωής της Μονής
που περιορίζεται στις απαιτήσεις των άλλων για φρέσκια κρέπα,
γιατί έτσι κρέπει.
Σαν σε παλιά ταινία, οι διάλογοι νοστιμιάς δεν έχουν τέλος.
Οι αγκαλιές και τα φιλιά προβάλλονται
πάντα την κατάλληλη στιγμή
δίχως αμηχανία και αστάθεια,
μονάχα η φλόγα ενός τηγανιού
να τρεμοπαίζει στη κουζίνα του γκαζιού
και εσύ ακλόνητος να παίζεις τον ρόλο του Σεφ της Μονής,
γιατί έτσι κρέπει.
Στο πέρασμα του χρόνου αρχίζεις και φθείρεσαι,
ένα παλιομοδίτικο ρούχο Μονής που δε ταιριάζει στην κοινωνία τους,
ένα άχρηστο ρούχο που απλώς συνόδευε στιγμές άλλων μοναχών.
Και συ δεν αποτελείς παρά μόνο μια εικόνα,
μια θολή εφηβική εικόνα...φτιάχνοντας τη λεγόμενη κρέπα Της Μονής.
Φεύγεις και εσύ απ'την σκηνή
λίγο πριν το τέλος της παρασκευής της Κρέπας της Μονής
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΚΡΕΠΕΙ.
8 Σεπτ. 2011
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
RunawayDreamer
Δραστήριο μέλος
Οι κρέπες της Μονής.
Οι περιστάσεις μας επιβάλλουν ένα χυλό,
κι εσύ αφήνεις - όταν κρέπει- ένα θεατρικό κουτάλι
να δραπετεύσει από την φυλακή
του ξεχασμένου σου τάπερ,
γιατί έτσι κρέπει.
Στο σκοτάδι έμαθες, τα μυστικά να αποκαλύπτεις
σε άψυχα γάλατα που σου χαρίζουν
πάντοτε την σιωπή τους.
Και εσύ είσαι μέρος μιας ζωής της Μονής
που περιορίζεται στις απαιτήσεις των άλλων για φρέσκια κρέπα,
γιατί έτσι κρέπει.
Σαν σε παλιά ταινία, οι διάλογοι νοστιμιάς δεν έχουν τέλος.
Οι αγκαλιές και τα φιλιά προβάλλονται
πάντα την κατάλληλη στιγμή
δίχως αμηχανία και αστάθεια,
μονάχα η φλόγα ενός τηγανιού
να τρεμοπαίζει στη κουζίνα του γκαζιού
και εσύ ακλόνητος να παίζεις τον ρόλο του Σεφ της Μονής,
γιατί έτσι κρέπει.
Στο πέρασμα του χρόνου αρχίζεις και φθείρεσαι,
ένα παλιομοδίτικο ρούχο Μονής που δε ταιριάζει στην κοινωνία τους,
ένα άχρηστο ρούχο που απλώς συνόδευε στιγμές άλλων μοναχών.
Και συ δεν αποτελείς παρά μόνο μια εικόνα,
μια θολή εφηβική εικόνα...φτιάχνοντας τη λεγόμενη κρέπα Της Μονής.
Φεύγεις και εσύ απ'την σκηνή
λίγο πριν το τέλος της παρασκευής της Κρέπας της Μονής
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΚΡΕΠΕΙ.
8 Σεπτ. 2011
Δηλαδή τι έκανες τώρα;
Πήρες κάτι που έγραψα και το μετέτρεψες σε ένα χλευαστικό ποιηματάκι.
Είσαι γελοίος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alejandro Papas
Περιβόητο μέλος
Ησουν ζωντανη στα χερια μου,μια οπτασια χωρις προηγουμενο,ενα ονειρο αληθινο, η ζωη μου ολοκληρη
ησουν το φως που με θαμπωνε καθε πρωι, και η ανασα μου μεσα στην ομιχλη
μαζι ειχαμε παει παντου,σε μερη μακρινα και αλλιωτικα, αποκοσμα και συναρπαστικα
η φωνη σου ηταν ο ηχος που τοσο αγαπουσα σαν τη γλυκια συγχορδια μιας κιθαρας
σε κρατουσα σφιχτα μη σε χασω, μεσα στην αγκαλια μου νομιζα εισαι ασφαλης,
ποσο λαθος εκανα Θεε μου
Μια μερα ετσι απλα γλιστησες,εφυγες μακρια
προσπαθησα να σε πιασω,να μην πεσεις, αλλα σε εχασε
χαθηκες μεσα στην αβυσσο, εκει μεσα στη ληθη
και τωρα μενω μονος,ξεχασμενος να κοιταω το κενο μπροστα μου
χωρις να ξερω τι να κανω, με μονη συντροφια ενα τσιγαρο ενα ποτο και τις αναμνησεις μου
να βλεπω τον ηλιο ο οποιος ανατελει αλλα να μενει τοσο κρυος
Ειμαι στην ακρη του γκρεμου και περιμενω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Surt7
Νεοφερμένος
"4 Φίλοι"
Ζήσε την κάθε σου μέρα
πάλεψε για την κάθε στιγμή
οραματίσου το μέλλον
ένα μέλλον που φτιάχνεις εσύ.
Στήριξε τα όνειρά σου
όσο και να σε πονάνε
πάλευε πάντα γι' αυτά.
Υπάρχουν άνθρωποι γύρω
που τα ξεπούλησαν
για να φτάσουν στην επιφάνεια
αν κοιτάξεις όμως στο σκοτάδι
υπάρχουν κι αυτοί
που επιλέγουν την αφάνεια
συντηρώντας μέσα τους βαθιά
τη φλόγα του ονείρου.
Τώρα όμως που θυμάμαι
4 φίλοι σ' ένα μπαρ
σαν όνειρο μάλλον το θυμάμαι
δώσανε όρκο ιερό στον άνεμο
πως δε θα αφήσουν τα όνειρά τους
και θα παλεύουν πάντα γι' αυτά.
Μα τώρα άκουσε φίλε μου κάτι
που δε θα στο πω ποτέ ξανά.
"Μάθε να ζεις με τα <<θέλω>> σου
και όχι με τα <<πρέπει>> των άλλων
γιατί στο τέλος εσύ θα 'σαι αυτός
που θα ψάχνει ζωή στα σκουπίδια των <<μεγάλων>>".
Υ.Γ. : Ευχαριστώ θερμά όποιον το διαβάσει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
amy001
Πολύ δραστήριο μέλος
Για όσους διαβάσουν αυτή τη δημοσίευση, σας παρακλώ δείξτε επιοίκια...είναι κάτι που έγραψα εγω! Δεκτές όλες οι κριτικές.
"4 Φίλοι"Ζήσε την κάθε σου μέρα
πάλεψε για την κάθε στιγμή
οραματίσου το μέλλον
ένα μέλλον που φτιάχνεις εσύ.
Στήριξε τα όνειρά σου
όσο και να σε πονάνε
πάλευε πάντα γι' αυτά.
Υπάρχουν άνθρωποι γύρω
που τα ξεπούλησαν
για να φτάσουν στην επιφάνεια
αν κοιτάξεις όμως στο σκοτάδι
υπάρχουν κι αυτοί
που επιλέγουν την αφάνεια
συντηρώντας μέσα τους βαθιά
τη φλόγα του ονείρου.
Τώρα όμως που θυμάμαι
4 φίλοι σ' ένα μπαρ
σαν όνειρο μάλλον το θυμάμαι
δώσανε όρκο ιερό στον άνεμο
πως δε θα αφήσουν τα όνειρά τους
και θα παλεύουν πάντα γι' αυτά.
Μα τώρα άκουσε φίλε μου κάτι
που δε θα στο πω ποτέ ξανά.
"Μάθε να ζεις με τα <<θέλω>> σου
και όχι με τα <<πρέπει>> των άλλων
γιατί στο τέλος εσύ θα 'σαι αυτός
που θα ψάχνει ζωή στα σκουπίδια των <<μεγάλων>>".
Υ.Γ. : Ευχαριστώ θερμά όποιον το διαβάσει!
hey that was good...μπραβο σου ειλικρινααα!!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Surt7
Νεοφερμένος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
transient
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MakingMirrors
Εκκολαπτόμενο μέλος
Τελευταία εν Ελλάδι
με τον κόμβο του Εκάνδη
Εκδηλώνονται οι πάντες
οι Μιράντες κι οι Γαλιάνδρες
Στα χαζά του Ρέντη
χάνει ο σκύλος τον αφέντη
Σε τραβάνε απ'τις ζάντες
σου σουφρώνουνε τις τσάντες
Οι μοντέρνοι μας λεβέντες
ολοι φλωροι και χλεχλεδες
Και στα night club κουνιούνται
κι όταν πανε για βολτούλα εις το Γκάζιον το βράδυ
στο γκαρσόν λένε με γλύκα :
''ένα (μπιπ) με περγαμόντο κι ένα παγωτό με σύκα''
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
αδαμαντια52071
Πολύ δραστήριο μέλος
Πηρα το 2ο βραβειο στο πανελληνιο διαγωνισμο ποιησης της Πετρουπολης με αυτο το ποιημα .
Σημείωση: Μετακίνηση του μηνύματος από το θέμα "Ανάλαφρα ποιήματα και στίχοι μας"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MakingMirrors
Εκκολαπτόμενο μέλος
Οι κρέπες της Μονής.
Οι περιστάσεις μας επιβάλλουν ένα χυλό,
κι εσύ αφήνεις - όταν κρέπει- ένα θεατρικό κουτάλι
να δραπετεύσει από την φυλακή
του ξεχασμένου σου τάπερ,
γιατί έτσι κρέπει.
Στο σκοτάδι έμαθες, τα μυστικά να αποκαλύπτεις
σε άψυχα γάλατα που σου χαρίζουν
πάντοτε την σιωπή τους.
Και εσύ είσαι μέρος μιας ζωής της Μονής
που περιορίζεται στις απαιτήσεις των άλλων για φρέσκια κρέπα,
γιατί έτσι κρέπει.
Σαν σε παλιά ταινία, οι διάλογοι νοστιμιάς δεν έχουν τέλος.
Οι αγκαλιές και τα φιλιά προβάλλονται
πάντα την κατάλληλη στιγμή
δίχως αμηχανία και αστάθεια,
μονάχα η φλόγα ενός τηγανιού
να τρεμοπαίζει στη κουζίνα του γκαζιού
και εσύ ακλόνητος να παίζεις τον ρόλο του Σεφ της Μονής,
γιατί έτσι κρέπει.
Στο πέρασμα του χρόνου αρχίζεις και φθείρεσαι,
ένα παλιομοδίτικο ρούχο Μονής που δε ταιριάζει στην κοινωνία τους,
ένα άχρηστο ρούχο που απλώς συνόδευε στιγμές άλλων μοναχών.
Και συ δεν αποτελείς παρά μόνο μια εικόνα,
μια θολή εφηβική εικόνα...φτιάχνοντας τη λεγόμενη κρέπα Της Μονής.
Φεύγεις και εσύ απ'την σκηνή
λίγο πριν το τέλος της παρασκευής της Κρέπας της Μονής
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΚΡΕΠΕΙ.
8 Σεπτ. 2011
το ποιήμα αυτό αποτελεί μια δυνατή επιλογή ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
peleas
Νεοφερμένος
Μίμηση ζωής η ζωή του
Η κάθε μέρα, σκιά της προηγούμενης
Η χαρά, ο πόνος,
οι πρωινές στάλες δροσιάς στα φύλλα της μπιγκόνιας ,
το χαμόγελο ενός ξένου στη στάση του μετρό.
Όλες του οι στιγμές, σημεία στίξης σε χαρτί ιλουστρασιόν,
πεισματικά ατσαλάκωτο στου χρόνου το μπουρίνι
Μίμηση ζωής η ζωή του
Ενας Ντόριαν Γκρέυ χωρίς πορτραίτο
Ενας έρωτας χωρίς ερώτηση
Μια συγκίνηση χωρίς το «συν»
Μια ηδονή από φτηνή λαγνεία καμωμένη.
Μίμηση ζωής η ζωή του
Τραγωδία χωρίς κάθαρση,
«Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας»…
Πορεία τελετουργική από μια πράξη τέλεια
σε μίαν αποσιωπητική τελεία…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 50 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.