Για όσους γράφουν (ποιήματα, κείμενα, κλπ)

[Βλα]

Τα γέλια της Πουτάνας

Υπάρχει κάτι σα φωνή έξω
δεν θα εμπλέξω
αυτά που μόνος βλέπω
είναι αυτός ο φρικτός
χτύπος
κάποτε το σκεφτόμουν
-όταν αστειευόμουνα
κι ονείρατα τρελά ονειρευόμουνα-
όταν σκεφτόμουν.-
η φωνή με υποδουλώνει
Ολόκληρο
η σπίθα που απόμεινε ψυχοραγεί
και η επιστολή που γράφω
-πριν τελειώσει-
έχει σφραγιστεί.-
χιλιάδες πρόσωπα
με μια φωνή
γελάνε
όπως η Πουτάνα
γελάει με τις Παρθένες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xkorko]

Βαρέθηκα.
Με στοιχειώσατε με τα συμπλέγματά σας
Μου φορτώσατε όλες τις ενοχές σας
Με ευνουχίσατε πνευματικά
Κάνατε ρεσάλτο στην ψυχή μου
βεβηλώνοντας κάθε πολύτιμη ευαισθησία
Τώρα δα έχω φτάσει στα πρόθυρα
του να ξεπουλήσω το είναι μου
στα σκλαβοπάζαρα της οικουμένης
Έχω στερηθεί την ηδονή της δημιουργίας
Το μόνο που μου απέμεινε είναι το άψυχο κουφάρι
αυτής της ψευδαίσθησης που ονομάζετε πολιτισμό
Ντρέπομαι για τη σεξουαλικότητά μου
την εξολόθρευσε ο σάπιος πουριτανισμός της ηθικής σας
Έχω πλέον μετουσιωθεί σε σκιά του εαυτού μου,
σε έναν Ανθρωπάκο, ποταπό και δούλο όλων,
όπως θα 'λεγε και ο Ράιχ
Αλλά να ξέρετε, Έξουσίες,
το τέλμα που όλους μας βυθίσατε δεν είναι απύθμενο, καθώς...
δεν έχετε κατακτήσει ακόμη την Αθανασία στις συνειδήσεις μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vivian.]

"Φοβάμαι.
Φοβάμαι μη χάσω τον έλεγχο και βρεθώ κάπου που θα το μετανιώσω, παρόλο που νόμιζα οτι μου άρεσε πραγματικά. Γιατί είναι το χειρότερο να μετανιώνεις για κάτι που κάποτε ήθελες. Είναι άσχημο και άδικο.


Μιζέρια,
Τίποτα άλλο
μόνο μιζέρια στον κόσμο.
Γιατί?

Όλα τα όχι και τα μη έχουν συγκεντρωθεί στην ατμόσφαιρα και αποτελούν οξυγόνο για δέκα εκατομμύρια ανθρώπους.
"Μη κάνεις αυτό"
"Μη κάνεις τούτο"

Μη, μη, μη...

Όχι
Όχι
ΌΧΙ
ΌΧΙ.

Και ξανά το ίδιο απο την αρχή.
Ξεκολλήστε γαμώ το κεφάλι σας.

Φύγετε απο τα μέρη που σας καταπιέζουν.
Αλλάξτε καταστάσεις που σας ενοχλούν.
Διακόψτε κάθε επικοινωνία με ανθρώπους που δηλητηριάζουν την ζωή σας.

Φύγετε.
Βγείτε έξω.
Και μόνοι σας.
Ναι, γίνεται.

Όχι, κανένας δεν θα σας παρεξηγήσει.

Περάστε καλά.
Απολαύστε τον καφέ σας, την μοναχική σας βόλτα.
Πηγαίντε και σε καμιά βιβλιοθήκη.
Δεν θα το μετανιώσετε.
Σας το εγγυώμαι.

Γνωρίστε νέους ανθρώπους.
Κοιτάξτε τους στα μάτια.
Ψάξτε βαθιά στην ψυχή τους.

Γνωρίστε τους.
Εις βάθος όμως.
Όχι επιφανειακές μαλακίες.

Μετά από λίγο καιρό ερωτευτείτε τους.
Γιατί όχι;

Συζητήστε μαζί τους.
Και προ πάντων εμπιστευτείτε τους.

Φιλήστε τους
Και αγαπήστε τους.

Και μην τους αφήσετε να σας πληγώσουν.
Κρατήστε τους κοντά σας.
Και απολαύστε κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο μαζί τους.

Και όταν οι ματιές σας χάσουν την εκρηκτικότητά τους
Όταν τα φιλιά σας χάσουν την γλύκα της ευτυχίας
και όταν τα δάκρυά σας γίνουν ζεστά και πικρά
Τότε, μόνο τότε, θα έχετε μάθει να ζείτε.

Γιατί η ζωή είναι και οι χαρές, αλλά και οι λύπες.
Και τα "σ'αγαπώ" αλλά και τα "σε μισώ".
Και τα "σε χρειάζομαι" και τα "δεν σε θέλω".
Αλλά και τα "φύγε".
Ναι.

Ακόμα και αν δεν τα εννοούμε.

Γι'αυτό βγείτε.
Ξεσκάστε.
Και πνίξτε την μιζέρια.

Και βέβαια μην ξεχνάτε...

Ερωτευτείτε
Ακόμα και αν στο τέλος πληγωθείτε.

Γιατί του έρωτα οι πληγές
είναι αυτές που μένουν.

Φιλικά,

β.κ. "

Έμπνευση της στιγμής

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Poetofmadness]

Πόρνη

Η ποίηση δεν μου επιτρέπει
να γράψω στίχους για σένα

Οι λέξεις βγαίνουν σαν φλογοβόλο
οι σκέψεις γυρνάν γύρω απο αυτήν

Ειναι γνωστή στους κοσμικούς κύκλους
Έχει τα πάντα χρήματα, φιλοδοξία και αγόρια

Δεν έχει όμως ψυχή
την έχει χάσει σε συμφωνία

Μια πόρνη που την καρδία κλέβει σε αρμονία
Χωρίς να την νοιάζει το πώς και το γιατί

Όμως περνάει ο καιρός και αυτη μόνη μεγαλώνει
η πόρνη σε λίγο βγάζει ρυτίδα και ξέχασε
πως να αγαπά

Μόνη τριγυρνά σε βρώμικα στενά και σε υπόγεια μαγαζιά
Ψάχνόντας φούντα και ζουζού για να γίνει καλά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MariaLoveItaly]

Ορίστε και ένα που μου ήρθε όταν άκουγα μουσική, όσον αφορά τον τίτλο ας μου βρείτε εσείς!


Τριγυρνάω μέσα στη νύχτα για να νιώσω ένα χάδι
Φωνές ακούω μέσα στο σκοτάδι, μήπως η ζωή
θέλει να μου δείξει κάποιο σημάδι;
Και αν όλα αυτά χαθούν μετά από αυτό το βράδυ;
Πάντα θα είσαι της ψυχής μου το σημάδι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chiyo]

γεια σας, γεια σας. αυτή την περίοδο περνάω φάση και αποφάσισα να γράψω και εγώ ένα ποίημα. είμαι φαν του υπερρεαλισμού και προφανώς τον επιδιώκω. αυτή λοιπόν είναι η πρώτη μου προσπάθεια. το ποίημα αποκαλύπτει την ψυχοσύνθεση μου, απολαύστε.

Το μπωλ

Τι και αν οι μέρες ήταν γαιμάτες σωκολατένια ριζια;
Τι και κανένα κουνούπη δεν έσκασε λάστειχο;
Οι μελησες μες στο κεφάλι
Τα χαίρια δεμμμένα
οι γκεραίες ταραγμένες
το χομα έγινε λάσπη κε σκοτείνιασαι
κε σκοτείνιασαι το μπολ κε οι μονόκεροι εξαφανίστηκαν κε έμειναν μόνο μαύρα άλογα κε βουιτά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Ορίστε
Η Φαντασία γεννά σκέψεις
που δείχνουν την πραγματικότητα
την δική μας,
τις ψευδαισθήσεις
που θέλουμε να γίνουν η Ζωή

Αλλά φοβόμαστε
την απεραντοσύνη, το κενό, την μαγεία της
και τρέμουμε όταν οι οπτασίες της ζωντανεύουν
διστάζουμε

Δεν μπορεί να γίνει η ευτυχία κατανοητή
απ το μυαλό και την ψυχή

Όταν ομως η Φαντασία γίνεται Ζωή,
απομυθοποιείται
Φθείρεται
δεν μπορεί να επιβιώσει στην γη
εξαϋλώνεται

Έτσι, μια νέα Φαντασία γεννιέται μέσα
Και λαχταρά να την αντικαταστήσει
Μία αέναη μάχη δίχως τέλος

Δεν μπορεί να γίνει κατανοητή η ευτυχία
απ το μυαλό και την ψυχή

Να μπει στην ύλη της λογοτεχνίας στις πανελλήνιες να γίνει σφαγή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πύρος]

Παιδιά εδώ μπορούμε να ανεβάζουμε δικά μας στιχάκια, είτε Ελληνικά, είτε ξένα. Μπορεί να είναι ένα ποιηματάκι ή ακόμα κ ένα τραγούδι και τεσπα οτιδήποτε τέτοιο.

''When I need strength''

Sometimes I look at myself, sometimes I look into my eyes
I think about my friends and then I smile
My friends make my life worthwhile.

And when I stop believing, yeah when I stop dreaming
My mind turns straight to my friends, my life is nothing without them
when I need strength, I'm looking for my friends

I take a step back when I'm on my own,
but with friends by my side, I'm never alone
My friends are there, when I need a shoulder to cry on

And when I stop believing, yeah when I stop dreaming
My mind turns straight to my friends, my life is nothing without them
when I need strength, I'm looking for my friends
Yeah I just think back to them, when I need strength, I'm looking for my friends
When I'm with them, I'm happy once again.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κούκου-Βάγια]

Ερωτας ειναι...

Ερωτας ειναι μια βολτα στη βροχη
που θα σου προκαλεσει μια αναταραχη
Διοτι ερωτας σημαινει παθος
και ετσι η ζωη σου αποκταει βαθος

Ερωτας ειναι ενα μαγικο φιλι
που κανει το χαμογελο σου να ακτινοβολει
Τα ματια σου να λαμπουν
οπως οταν τα χειλει μου τα χειλη σου ακουμπουν

Ερωτας ειναι η φυγη
οταν αυτη δε μπορει να αιτιολογηθει
Γιατι κατι στον ερωτα σε εχει τρομαξει
και εχει κανει τον ευατο σου να αλλαξει

Ερωτας ειναι το παθος
για αυτο δεν ειναι και ποτε ενα λαθος
Οτι αισθηματα κι αν νιωθεις
πρεπει να σαι ευτυχης που τα βιωνεις

~ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ~​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κούκου-Βάγια]

Στην αναμονή της αγάπης

Σαν πέφτει το σκοτάδι η ψύχη μου αγαλιάζει
Στα βάθη της καρδίας μου το απρόσμενο χαράζει
Μα ο νόμος το μυαλό μου αιχμαλωτίζει
Και το «πρέπει» τη ζωή μου μηδενίζει

Στο σούρουπο της μέρας μελαγχολώ
Και στην αναμονή της αγάπης ξεψυχώ
Έλα ερώτα να με λυτρώσεις
Από τα αβάσταχτα πάθη να με σώσεις

Ερώτα σε περιμένω να με βρεις
Στα χέρια μου μέσα να χαθείς
Γιατί δεν αντέχω άλλο τη μοναξιά
Και είσαι αγάπη μου τόσο μακριά

Σαν έρθεις όμως στην άχρωμη ζωή μου
θα γεμίσεις με χρώματα τη ψυχή μου
η μελαγχολία της μοναξιάς θα εξαφανιστεί
και από χαρά και ευτυχία θα αντικατασταθεί
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κούκου-Βάγια]

Ο χωρισμός

Αξίζει μια ζωή να τη περάσουμε μαζί
Και ο ένας από το βλέμμα του άλλου να ζει
Αγκαλιά να ξυπνάμε το πρωί
Να ακούμε του κόσμου τη βουή

Μα όταν οι συνθήκες δε μας ευνοούν
Και τους όρκους αγάπης ποδοπατούν
Οι ψυχές μας θλιμμένες ξαγρυπνούν
Μόνες στις σκέψεις του μυαλού μελαγχολούν

Πικρός ο γαμημένος χωρισμός
Τώρα έμεινες απλά δειλός
Περπατώντας στους δρόμους μοναχός
Χωρίς έκφραση στο βλέμμα και σιωπηλός

Η κατάρα του ερώτα με κυνηγά
Και ότι μου λέγαν δεν άκουγα
Την αγκαλιά μου σε όλους απλόχερα άνοιγα
Και ύστερα μετά τα χτυπήματα έκλαιγα

Μα δε μετανιώνω που πληγώθηκα
Και που την αγάπη δεν αρνήθηκα
Και που από τον άλλον αγαπήθηκα
Και που στο τέλος τόσο εύκολα μισήθηκα

Μα αυτό που με πόνεσε ήταν ότι για σένα άλλαξα
Το πραγματικό μου «είναι» έπνιξα
Και τα δικά μου «θέλω» τίναξα
Και τα δικά σου πια ανέδειξα

Λυπάμαι που τον εαυτό μου έχασα για σένα
Και τώρα νιώθω σα ταύρος σε αρένα
Τα συναισθήματά μου έχω πλέον αλυσοδεμένα
Να μη θελήσουν πάλι ποτέ ξανά εσένα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κούκου-Βάγια]

Λοιπον…

Λοιπόν τι πραγματικά μου συμβαίνει
Και νιώθω μες τη ζωή μου μια ξένη
Σχεδόν πάντοτε είμαι αφηρημένη
Και μες τις σκέψεις μου χαμένη

Λοιπόν γιατί τόσος πόνος
Από σενανε δημιουργημένος
Κοιτώντας τους άλλους με τόσο μένος
Και συ πια καταρρακωμένος

Λοιπόν να γιατί είσαι βουρκωμένος
Αφού θεωρήθηκες εξαπατημένος
Και από μενανε γελασμένος
Και από ολους τους άλλους αδικημένος

Λοιπόν παύω πλέον να σε περιμένω
Με μίσος το μυαλό μου γεμισμένο
Χωρίς κάτι από σένα να προσμένω
Και πλέον το κορμί μου εκτεθειμένο


​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πύρος]

You wish

I'll be the star of my life
I'll find the one that I like
I'll achieve the goals that I try
I'll be the happiest person of all time

I'll have the job of my dreams
I'll make the friends, that you wish,
to have
And I'm sure, about all those things

I'll be everything you now wish to be
You say there's no reason to be jealous of me
Well I say you wish!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πύρος]

Έτσι σε αγαπώ​

Όταν η βροχή το πρόσωπό σου χτυπά
Όταν ο αέρας σε τραβάει μακριά
Και όταν το κρύο σε πονά
Θα σου κάνω μια ζεστή αγκαλιά
Γιατί σε αγαπώ

Όταν ο κόσμος για' σένα θα γελά
Και οι παλμοί σου πέσουν της καρδιάς
Κάθε στιγμή το χέρι σου σφιχτά
Για' σένα θα το κρατώ
Γιατί σε αγαπώ

Σου είπαν πως δε σε αγαπώ όπως αυτός
Όμως εγώ τόλμη έχω να σου πω
Και όταν πεθάνω θα σε αγαπώ
Σίγουρος είμαι για αυτό

Θα πεινάσω και θα πληγωθώ
Και με μαύρα ρούχα θα ντυθώ
Θα μπουσουλώ ξυπόλητος την οδό
Τα πάντα για αυτή που αγαπώ
Γιατί σε αγαπώ

Οι καταιγίδες άγρια περνούν
Όσο είσαι μαζί μου, όχι δε θα σε βρουν

Σε καυτό τσιμέντο εγώ θα περπατώ
Για να σου δείξω ότι σ' αγαπώ
Και στο διάστημα θα αναπνέω εγώ
Για' σένα θα προχωρώ

Δεν έκανα τα όνειρά σου αληθινά
Και ούτε σε γέμισα χαρά
Όμως τα πάντα θα κάνω τώρα πια
Μέχρι το τέλος της Γης και ξανά
Γιατί σε αγαπώ
Κ' έτσι σε αγαπώ

--GP369--​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[RedFoxSpirit]

Μοναξιά

Το μυαλό σου χάνεται σε βαθιές σκέψεις
ο νους σου πλάθει ένα δικό του σύμπαν.

Συμφιλιώνεσαι μαζί της με τον καιρό και πια,
σου γίνεται συνήθεια.
Σιγά σιγά, αρχίζει να σ'αρέσει,
Καταλήγει η μοναδική σου συντροφιά.

Παύεις να νοιάζεσαι για τους γύρω σου,
εσύ αγαπάς να βρίσκεσαι μόνος.

Περιβάλλεσαι από μια γλυκιά ηρεμία.
Έχεις σταματήσει να φοβάσαι μήπως πληγωθείς,
δεν πρόκειται.
Ξέρεις πως είσαι ασφαλής στο καβούκι σου.

Οι άνθρωποι, έχουν γίνει επικίνδυνοι.
Μην τους εμπιστεύεσαι.

Κανέναν μην ξεχωρίσεις.
Να περιμένεις τα πάντα από τους πάντες.

"Αφήστε με στην μοναξιά μου", να τους λες.
















Μην γίνεσαι τόσο εγωιστής.
Χρειάζομαι λίγη από την συντροφιά σου.
Την έχω περισσότερο ανάγκη από όσο νομίζεις.

Μην με κοιτάξεις καν.
Απλώς μείνε εδώ κοντά μου.

Δεν θα χρειαστώ παραπάνω προσοχή.
Έχω ερωτευτεί την αύρα σου,
την μοναδική σου μυρωδιά.

Δεν μου είναι απαραίτητο να σε κοιτάξω στα μάτια,
τα έχω απομνημονεύσει στο μυαλό μου.

Δεν επιθυμώ να σε αγγίξω,
ξέρω ήδη πόση επιρροή πρόκειται να μου προκαλέσεις.

Μείνε για λίγο σιωπηλός δίπλα μου κι εγώ θα σε διαβάσω.
Ο ρυθμός της αναπνοής σου σε προδίδει κάθε φορά.
Άλλωστε, έχει γίνει η αγαπημένη μου μελωδία.​

Περνάω την φάση μου, μην με παρεξηγείτε.
Το δεύτερο απλά δεν έχει τίτλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ταξιδιώτης]

Θα θυμηθείς η θα ξεχασεις;
Θα ξεχαστείς όταν πετάξεις
στου ουρανού τα μαύρα χέρια.
Στα δάχτυλα σου χίλια αστέρια.
Χίλιες ευχές σ'αυτά θα κάνεις
να ξανάρθεις, μα δεν προφτανεις.
Έβλεπες την ακτογραμμή να χάνεται μαζί με την ελπίδα.
Λίγη ζωή.Τόσο μικρή.Τόσο μεγάλη θλίψη αφήνει, όταν η θύμησή της σβήνει.
Στις φυλλωσιές είχες κρυμμένη μια τελευταία αναπνοή.
Μα δεν την πρόλαβες. Μα δε σταματησες.
Πήγες πιο κει κι ύστερα χάθηκες.
Φλόγα τη φλόγα.Δάκρυ το δάκρυ που όμως δεν ήταν αρκετό να σβήσει την τρελή ανάσα που σ'έστειλε στο θάνατο.
Μόνος.Χαμένος. Τρομαγμένος.Μέσα στη γη σου ενας ξένος. Έψαχνες μες στον θάνατό σου λίγη ζωή, τον άνθρωπο σου που σ'εκανε Αθάνατο.
Χορεύεις μες στα όνειρά μας στο δροσερό Παράδεισο. Σε ζήλεψε το καλοκαίρι και σ'έστειλε στην άβυσσο.
Σ'αλλη ζωή θάλασσα γίνε.
Έτσι γενναίος, Φοίνικας μείνε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Δύο χαϊκού που, νοητικά, συμπληρώνουν το ένα το άλλο.
Κάμποσες ημέρες μετά, θα έλεγα πως θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί για τα τελευταία γεγονότα.



Απομεινάρια·
οι ξυπόλητες στάχτες
κλαίν' ικετικά.

Τα μοιρολόγια·
εμβατήριο σκιών
εγκλωβισμένων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τάσος97]

71x.5
(δυστυχώς δε φαίνεται η δομή του κειμένου σωστά...)

Καίει η φλόγα

μαζί της καίγομαι κι εγώ
μαζί της καίγονται τα όνειρα​

μαζί τους καίω κι εγώ.
Οι ήχοι του φωτός χτυπούν στο τζάμι
κι από κει
με ορμή
δονούν το πρόσωπό μου
– το προσωπείο μου.
(Τι κρίμα,
τι δέος…
μα πόσο σκότος;
)

Πέφτουν τ’ αστέρια
μαζί τους πέφτω κι εγώ
μαζί τους πέφτουν και οι ελπίδες
μα μαζί τους δεν πέφτω εγώ.
Οι σπίθες της θάλασσας πετάγονται ως την ακτή
κι από κει
με θάρρος
συμπαρασύρουν το κορμί μου
– το σώμα μονάχα μα όχι την ψυχή.
(Τι πάθος,
τι ένταση…
μα πόση μοναξιά;
)

Κρύβεται η σελήνη
μαζί της κρύβομαι κι εγώ
μαζί της κρύβονται και οι σκέψεις
μαζί τους ξυπνώ εγώ.
Το φως του Ήλιου φλέγει αργά τα σύννεφα
κι από κει
με επιμονή
συγκρούεται με την ψυχή μου
– με εκείνη μονάχα αφού το σώμα κοιμάται.
(Τι σκότος,
τι μοναξιά…
μα πόση ελευθερία;
)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Ψυχεδέλεια (LSD)

Νομίζεις πως παίρνεις τον έλεγχο,
πραγματοποιώντας ένα ταξίδι,
που θα απαλύνει τη ψυχή,
για έναν κόσμο που ονομάζεις «δικό σου».
Η πραγματικότητα, σου απαντάει,
τοποθετεί ένα σκοτεινό δωμάτιο μπροστά σου.
Στέκεις μπροστά του·
κοιτάς μέσα του και βλέπεις ό,τι εσύ θέλεις.
Όπως όλοι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[archaios19]

Έχω γράψει συνολικά 3 ιστορικά ελεύθερα ποίηματα με τους τίτλους: "Και τα σοφά τείχη έπεσαν", "Στο Μεταίχμιο Ταρτάρων και Ηλυσίων Πεδίων" και "Συμφωνίες πολέμου". Σας παραθέτω το τελευταίο...

ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ


" Η ήττα μας δόξα τους, η νίκη τους θάνατός μας"
Αυτή είναι η αιώνια συμφωνία Άρη και Πλούτωνα

Και τότε, το 480, η ίδια πολεμική σύμβαση
συντάραξε την ταραγμένη Παλλάδα

Άξαφνα ο Παρθενώνας άρχισε να αποδομείται
να χάνονται ένας ένας οι κίονες που τον βάσταζαν

Άξαφνα μια νεφέλη έφερε αδυσώπητα στον τόπο
τον Έρεβος, το Νείκος και ΕΚΕΙΝΟΥΣ

Το στέρεο βήμα τους κλυδώνιζε τα ερείπια
και τα φτερά τους άνοιγαν τον δρόμο

"Για πού;" Αυτό τους ρωτούσαν! Εκείνοι όμως
αγέρωχοι, αδιάσπαστοι, αμείλικτοι τα σήκωναν ψηλά

Ο Ύπνος και ο Θάνατος μεταφέρουν ευλαβικά
στα αόρατα χέρια τους ασήκωτους λίθους, ευκλεείς

Οι στιλβωμένες περικεφαλαίες τους δεν θα
ήταν το τελευταίο για εκείνα φως!

Ο ολόλευκος χιτώνας τους θα ήταν το πρώτο
και τελευταίο για τους γιους της Νύχτας φως!

Και τότε, το 480, τα ερείπια συμφώνησαν τον ΛΟΓΟ:
" Με πόλεμο γκρεμιστήκαμε, με πόλεμο θα σηκωθούμε"

Είναι συμβολιστικό!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.