ΔΕΠΥ στους ενήλικες

[Eeeee]

Είχα μια υποψία γενικά από τότε που ήμουν μικρή αλλά πιστεύω ότι έχω ΔΕΠΥ. Όταν πήγα να συζητήσω με την σύμβουλο μου μου είπε ότι αν το είχα θα είχα διαγνωστεί από τότε που ήμουν μαθήτρια αλλά στην επαρχία που έχω μεγαλώσει θεωρείται ταμπού να πάει ένα παιδί σε ψυχολόγο τόσο νωρίς,άσε που δεν υπήρχαν τότε οι υποδομές ούτε οι γνώσεις ώστε να καταλάβω αν το έχω ή όχι. Το έχω ψάξει το θέμα γενικά και νιώθω ότι ταιριάζω σε κάθε σύμπτωμα και έχω κάνει και τεστ στο οποίο βγήκα κάθε φορά σχεδόν 100% αλλά βέβαια χωρίς επίσημη διάγνωση δεν είναι τίποτα σίγουρο. Όμως που μπορώ να απευθυνθώ ώστε να ξεκαθαριστεί αυτός ο προβληματισμό; Μήπως απλά είμαι κατά φαντασίαν ασθενής και απλά τα φτιάχνω στον εγκέφαλο μου; Όντως απλά ειμαι τεμπελιά και δεν έχω τα μυαλά να συγκεντρωθω;

 

[Eclipse]

Όντως απλά ειμαι τεμπελιά και δεν έχω τα μυαλά να συγκεντρωθω;

Αυτό πίστευε η αδερφή μου μέχρι που αποφάσισε να πάει σε ψυχολόγο και διαγνώστηκε με adhd (aka δεπυ στα ελληνικά). Κυριολεκτικά μεγάλωσε νομίζοντας πως είναι χαζή ή κάτι τέτοιο.
Πήγαινε στον ψυχολόγο να το λύσεις το θέμα. Πολλοί ενήλικες έχουν ΔΕΠΥ χωρις καν να το γνωρίζουν.

 

[Joji]

έχω κάνει και τεστ στο οποίο βγήκα κάθε φορά σχεδόν 100%

Τι τεστ;

Θα εκπλαγείς από το πόσοι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν μια διαταραχή την οποία δεν έχουν στα αλήθεια. Θεωρώ πως το ίντερνετ, καλό-χρυσό μεν, αλλά μερικές φορές μας ωθεί στο self diagnosing. Αν σε επηρεάζει στην καθημερινότητά σου και θέλεις όντως να ξέρεις, θα πας σε ψυχίατρο.

 

[Eeeee]

Τι τεστ;

Θα εκπλαγείς από το πόσοι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν μια διαταραχή την οποία δεν έχουν στα αλήθεια. Θεωρώ πως το ίντερνετ, καλό-χρυσό μεν, αλλά μερικές φορές μας ωθεί στο self diagnosing. Αν σε επηρεάζει στην καθημερινότητά σου και θέλεις όντως να ξέρεις, θα πας σε ψυχίατρο.

Πράγματι σωστά παρατηρείς και υπάρχει ένα επαρκές μερίδιο ανθρώπων που κάνουν self diagnose και ζουν σε ένα σενάριο κατά φαντασίαν ασθενής.Αλλα έπρεπε να παρατηρήσεις ότι λέω πιο κάτω ότι χωρίς επίσημη διάγνωση τίποτα δεν είναι σίγουρο. Αυτό με τα τεστ είναι απλά μια αφορμή για προβληματισμό,αν δεν έχω κάτι τέτοιο καλώς αν το έχω άντε να δούμε.

 

[Joji]

Αλλα έπρεπε να παρατηρήσεις ότι λέω πιο κάτω ότι χωρίς επίσημη διάγνωση τίποτα δεν είναι σίγουρο.

Το είδα και πολύ καλά μάλιστα.

Αυτό με τα τεστ είναι απλά μια αφορμή για προβληματισμό,αν δεν έχω κάτι τέτοιο καλώς αν το έχω άντε να δούμε.

Πίστεψέ με, πολλοί ανακουφίζονται όταν μαθαίνουν ότι αυτό που έχουν και αισθάνονται ως interruption στην καθημερινότητά τους δεν είναι στο κεφάλι τους. Προσωπικά θα ένιωθα πολύ καλύτερα ξέροντας ότι ναι έχω ADHD από το να μην έχω και να κάθομαι να αναρωτιέμαι τι φταίει. Δεν λέω ότι είναι καλό, απλώς στην δεύτερη περίπτωση μένεις να κρέμεσαι. Στην πρώτη το ψάχνεις παραπάνω και βρίσκεις και τρόπους να το διαχειριστείς. Οπότε ξέρεις τι να κάνεις, αφήνεις τα τεστ και πας για διάγνωση.

 

[bubblebee]

πάσχω από χρόνιο άγχος και πριν ένα χρόνο καταλάθως έπεσα πάνω σε ένα ποστ για το adhd και ήμουν σε φάση "ΩΠ" φυσικά πέρασαν και έμενα από το μυαλό μου όσα ειπώθηκαν παραπάνω περί 'κατα φαντασίαν ασθενή' και 'self-diagnosing'..
στην πρώτη συνεδρία με την ψυχίατρο μου δεν αναφέρθηκα από μόνη μου σε ΔΕΠΥ και κυρίως επέμεινα στο άγχος, αλλά από μόνη της η γιατρός ως πρώτη διάγνωση της είπε πως (προφανώς) πάσχω από αγχώδης διαταραχή αλλά ότι διακρίνει και συμπτώματα ΔΕΠΥ, απλά η συννοσηρότητα δυσκολεύει την διάγνωση από τόσο νωρίς.
η γνώμη μου είναι να κλείσεις ραντεβού με έναν ψυχίατρο, δεν θα χάσεις τίποτα! το χειρότερο που μπορεί να γίνει είναι να χάσεις κάποια χρήματα, ενώ στην καλύτερη των περιπτώσεων θα λάβεις μια απάντηση για ένα πρόβλημα που σε τυραννάει εδώ και χρόνια.

 

[Εχέμυθη]

Έχοντας δει τα συμπτώματα πιστεύω ότι τα περισσότερα τα εχω, σε μικρό βαθμό μεν αλλά αισθητό. Άρχισα να το αντιλαμβάνομαι πρόσφατα όταν ένας φίλος μου μου είπε ότι έχει διαγνωστεί και συζητώντας τα συμπτώματα και ψάχνοντας μόνη μου κατάλαβα ότι κάτι μάλλον δεν πάει καλά ή μάλλον αυτό που δε πάει καλά έχει όνομα . Εγώ αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν γίνεται να διαγνωσθεί σε δημόσιο φορέα υγείας όπως πχ η δυσλεξία

 

[Scandal]

Με ποιες μεθόδους ο ψυχολόγος ή ο ψυχιάτρος κάνει τη διάγνωση; Ας πούμε με συζήτηση; Με ερωτηματολόγιο;
Δε θα πρωτοτυπήσω Πιστεύω κι εγώ πως έχω ΔΕΠΥ (όχι υπερκινητικότητα, αυτή την είχα μικρός κάπως και μετά τα 15 καταλάγιασε), αλλά δεν έχει τύχει να διαγνωσθώ επίσημα.
Και επίσης τι μπορεί να κάνει ένας πλέον ενήλικας με αυτό το θέμα; Το σταυρό του;

 

[Κυβέλη]

Καλησπέρα! Μια από τα ίδια και εγώ πιστεύω ... σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο γίνεται η διάγνωση;

 

[Εχέμυθη]

Με ποιες μεθόδους ο ψυχολόγος ή ο ψυχιάτρος κάνει τη διάγνωση; Ας πούμε με συζήτηση; Με ερωτηματολόγιο;
Δε θα πρωτοτυπήσω Πιστεύω κι εγώ πως έχω ΔΕΠΥ (όχι υπερκινητικότητα, αυτή την είχα μικρός κάπως και μετά τα 15 καταλάγιασε), αλλά δεν έχει τύχει να διαγνωσθώ επίσημα.
Και επίσης τι μπορεί να κάνει ένας πλέον ενήλικας με αυτό το θέμα; Το σταυρό του;

Μπήκα στην επίσημη ιστοσελίδα ΔΕΠΥ Ελλάδας και απ'ότι είδα για τους ενήλικες είναι αρκετά πολύπλοκη διαδικασία, περιλαμβάνει τέστ ακόμα καί γονείς για να πούνε την εμπειρία τους. Τώρα το ερώτημα το έθεσα στην ψυχολόγο μου η οποία δεν ειδικεύεται σε ΔΕΠΥ, είπε ότι θά το ψάξει. Πίστευα ότι είναι μία αρκετά πιο απλή διαδικασία αλλά εν τέλει δε φαίνεται ιδιαίτερα απλή ειδικά για τους ενήλικες.


Ο φίλος μου πάντως που διαγνώστηκε επίσημα, είναι Γερμανός επομένως έχουν τελείως διαφορετικό σύστημα υγείας, μου είπε ότι ηρέμησε αρκετά από τότε και για νά είμαι ειλικρινής θά ήθελα να το ψάξω γιατί παρόλο που θεωρούμαι λειτουργική και μία χαρά τα καταφέρνω είτε θα αναβάλλω κάποια πράγματα και πχ σε εργασίες όπως τώρα Με τη διπλωματική μου δυσκολεύομαι στο να γράψω ένα κείμενο με τα συμπεράσματα, δυσκολεύομαι στην οργάνωση, στο να συγκεντρωθω, όταν λειτουργώ υπό πίεση νιώθω τύπου αυτό που λέει σαν μηχανή. Είμαι σίγουρη ότι έχω γιατί κάνω τικ στα περισσότερα κουτάκια. Άντε νά δούμε!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Σεπτεμβρίου 2022

Καλησπέρα! Μια από τα ίδια και εγώ πιστεύω ... σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο γίνεται η διάγνωση;

https://www.adhdhellas.org/2013-09-04-22-54-12/item/638-i-diagnosi-tis-depy-stous-enilikes
Εδώ λέει ακόμα και από οικογενειακό γιατρό ή άτομο που ειδικεύεται. Ούτε όλοι οι ψυχίατροι ούτε όλοι οι ψυχολόγοι ειδικεύονται

 

[brizoulis]

Η Διάσπαση Προσοχής (με ή χωρίς υπερκινητικότητα) / ΔΕΠ(Υ) διαγιγνώσκεται συνήθως από αναπτυξιολογο (στα παιδιά) ή από ψυχίατρο. Η αντιμετώπιση γίνεται με ψυχοθεραπεία και ειδική φαρμακευτική αγωγή. Έχω και γώ διάσπαση (χωρίς υπερκινητικότητα) και ξέρω!!

 

[bubblebee]

Έχοντας δει τα συμπτώματα πιστεύω ότι τα περισσότερα τα εχω, σε μικρό βαθμό μεν αλλά αισθητό. Άρχισα να το αντιλαμβάνομαι πρόσφατα όταν ένας φίλος μου μου είπε ότι έχει διαγνωστεί και συζητώντας τα συμπτώματα και ψάχνοντας μόνη μου κατάλαβα ότι κάτι μάλλον δεν πάει καλά ή μάλλον αυτό που δε πάει καλά έχει όνομα . Εγώ αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν γίνεται να διαγνωσθεί σε δημόσιο φορέα υγείας όπως πχ η δυσλεξία

η διάγνωση γίνεται από ψυχίατρο και υπάρχουν ψυχίατροι σε νοσοκομεία ή ακόμα και σε ορισμένα κέντρα υγείας αν θυμάμαι καλά.. μπορείς να μπεις στο idika και να ψάξεις γιατρούς στην περιοχή σου απλά το κακό είναι ότι αν είσαι από επαρχία το πιο πιθανό είναι να μην βρεις ψυχίατρο δημοσίου </3

Με ποιες μεθόδους ο ψυχολόγος ή ο ψυχιάτρος κάνει τη διάγνωση; Ας πούμε με συζήτηση; Με ερωτηματολόγιο;
Δε θα πρωτοτυπήσω Πιστεύω κι εγώ πως έχω ΔΕΠΥ (όχι υπερκινητικότητα, αυτή την είχα μικρός κάπως και μετά τα 15 καταλάγιασε), αλλά δεν έχει τύχει να διαγνωσθώ επίσημα.
Και επίσης τι μπορεί να κάνει ένας πλέον ενήλικας με αυτό το θέμα; Το σταυρό του;

πολλοί καταλήγουν να διαγνωσθούν ως ενήλικες η αλήθεια είναι ειδικά αν δεν έχουν υπερκινητικά συμπτώματα.. οι ψυχολόγοι μπορούν να σε διαγνώσουν θεωρητικά και να ξεκινήσεις μια ψυχοθεραπευτική αγωγή (τύπου CBT; δεν ειμαι σίγουρη), οι ψυχίατροι μπορούν προφανώς να σε διαγνώσουν και να σου προσφέρουν φαρμακευτική αγωγή αν το θεωρήσουν απαραίτητο..

όποιον κι αν επιλέξεις, η διάγνωση γίνεται μέσω συζήτησης και ερωτηματολογίου. Προσωπικά απλά αναφέρθηκα στην παιδική μου ηλικία και δεν μου ζητήθηκε να μιλήσει ο γιατρός με τους γονείς μου.. Νομίζω αυτό κυρίως γίνεται στους ανήλικους ασθενείς αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.. Ίσως να πηγαίνει ανάλογα και με τον ειδικό, αυτό θα πρέπει να το ρωτήσεις..

Καλησπέρα! Μια από τα ίδια και εγώ πιστεύω ... σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο γίνεται η διάγνωση;

όπου επιλέξεις, απλά ο ψυχολόγος δεν μπορεί να σου συνταγογραφήσει κάποια φαρμακευτική αγωγή..

Μπήκα στην επίσημη ιστοσελίδα ΔΕΠΥ Ελλάδας και απ'ότι είδα για τους ενήλικες είναι αρκετά πολύπλοκη διαδικασία, περιλαμβάνει τέστ ακόμα καί γονείς για να πούνε την εμπειρία τους. Τώρα το ερώτημα το έθεσα στην ψυχολόγο μου η οποία δεν ειδικεύεται σε ΔΕΠΥ, είπε ότι θά το ψάξει. Πίστευα ότι είναι μία αρκετά πιο απλή διαδικασία αλλά εν τέλει δε φαίνεται ιδιαίτερα απλή ειδικά για τους ενήλικες.


Ο φίλος μου πάντως που διαγνώστηκε επίσημα, είναι Γερμανός επομένως έχουν τελείως διαφορετικό σύστημα υγείας, μου είπε ότι ηρέμησε αρκετά από τότε και για νά είμαι ειλικρινής θά ήθελα να το ψάξω γιατί παρόλο που θεωρούμαι λειτουργική και μία χαρά τα καταφέρνω είτε θα αναβάλλω κάποια πράγματα και πχ σε εργασίες όπως τώρα Με τη διπλωματική μου δυσκολεύομαι στο να γράψω ένα κείμενο με τα συμπεράσματα, δυσκολεύομαι στην οργάνωση, στο να συγκεντρωθω, όταν λειτουργώ υπό πίεση νιώθω τύπου αυτό που λέει σαν μηχανή. Είμαι σίγουρη ότι έχω γιατί κάνω τικ στα περισσότερα κουτάκια. Άντε νά δούμε!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Σεπτεμβρίου 2022

https://www.adhdhellas.org/2013-09-04-22-54-12/item/638-i-diagnosi-tis-depy-stous-enilikes
Εδώ λέει ακόμα και από οικογενειακό γιατρό ή άτομο που ειδικεύεται. Ούτε όλοι οι ψυχίατροι ούτε όλοι οι ψυχολόγοι ειδικεύονται

Η δική μου εμπειρία δεν ήταν περίπλοκη να πω την αλήθεια, και η γνώμη των γονιών δεν είναι απόλυτη, εκτός κι αν δεν θυμάσαι καθόλου κάτι ΔΕΠΥ-related απ' την παιδική σου ηλικία φαντάζομαι.. για τους ενήλικες είναι γενικά λίγο πιο "πολύπλοκο" γιατί οι περισσότεροι αναπτύσσουμε κάποια coping mechanisms μεγαλώνοντας (ειδικά στις σπουδές και στην δουλειά) και το ΔΕΠΥ κρύβεται πίσω απ' αυτά :'))

Ο οικογενειακός γιατρός το πιθανότερο απλά να παρατηρήσει τα πιο έντονα συμπτώματα και να σε παραπέμψει σε έναν ειδικό.. σίγουρα κάποιος με εξειδίκευση στο ΔΕΠΥ είναι προτιμότερος αλλά πιστεύω και ένας καθημερινός ψυχολόγος ή ψυχίατρος θα μπορέσει να σε βοηθήσει αν δεν έχεις την επιλογή του ειδικού ^^

Ελπίζω να βρεις την σωστή διάγνωση πάντως~!

 

[Εχέμυθη]

η διάγνωση γίνεται από ψυχίατρο και υπάρχουν ψυχίατροι σε νοσοκομεία ή ακόμα και σε ορισμένα κέντρα υγείας αν θυμάμαι καλά.. μπορείς να μπεις στο idika και να ψάξεις γιατρούς στην περιοχή σου απλά το κακό είναι ότι αν είσαι από επαρχία το πιο πιθανό είναι να μην βρεις ψυχίατρο δημοσίου </3


πολλοί καταλήγουν να διαγνωσθούν ως ενήλικες η αλήθεια είναι ειδικά αν δεν έχουν υπερκινητικά συμπτώματα.. οι ψυχολόγοι μπορούν να σε διαγνώσουν θεωρητικά και να ξεκινήσεις μια ψυχοθεραπευτική αγωγή (τύπου CBT; δεν ειμαι σίγουρη), οι ψυχίατροι μπορούν προφανώς να σε διαγνώσουν και να σου προσφέρουν φαρμακευτική αγωγή αν το θεωρήσουν απαραίτητο..

όποιον κι αν επιλέξεις, η διάγνωση γίνεται μέσω συζήτησης και ερωτηματολογίου. Προσωπικά απλά αναφέρθηκα στην παιδική μου ηλικία και δεν μου ζητήθηκε να μιλήσει ο γιατρός με τους γονείς μου.. Νομίζω αυτό κυρίως γίνεται στους ανήλικους ασθενείς αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.. Ίσως να πηγαίνει ανάλογα και με τον ειδικό, αυτό θα πρέπει να το ρωτήσεις..

όπου επιλέξεις, απλά ο ψυχολόγος δεν μπορεί να σου συνταγογραφήσει κάποια φαρμακευτική αγωγή..

Η δική μου εμπειρία δεν ήταν περίπλοκη να πω την αλήθεια, και η γνώμη των γονιών δεν είναι απόλυτη, εκτός κι αν δεν θυμάσαι καθόλου κάτι ΔΕΠΥ-related απ' την παιδική σου ηλικία φαντάζομαι.. για τους ενήλικες είναι γενικά λίγο πιο "πολύπλοκο" γιατί οι περισσότεροι αναπτύσσουμε κάποια coping mechanisms μεγαλώνοντας (ειδικά στις σπουδές και στην δουλειά) και το ΔΕΠΥ κρύβεται πίσω απ' αυτά :'))

Ο οικογενειακός γιατρός το πιθανότερο απλά να παρατηρήσει τα πιο έντονα συμπτώματα και να σε παραπέμψει σε έναν ειδικό.. σίγουρα κάποιος με εξειδίκευση στο ΔΕΠΥ είναι προτιμότερος αλλά πιστεύω και ένας καθημερινός ψυχολόγος ή ψυχίατρος θα μπορέσει να σε βοηθήσει αν δεν έχεις την επιλογή του ειδικού ^^

Ελπίζω να βρεις την σωστή διάγνωση πάντως~!

Θεσσαλονίκη θα είμαι λογικά σε κανένα μήνα μόλις επαναπατριστω Όλα όσα αναφέρω είναι όλα όσα διάβασα καί επειδή τόν τελευταίο χρόνο με το μεταπτυχιακό μου χρειάστηκε πολλές φορές να κάνω tasks , κυρίως εργασίες κατάλαβα ότι τελικά κάτι παίζει να μην πάει και τόσο καλά. Όταν γυρίσω με το καλό θα το ψάξω, θα προσπαθήσω να βρώ κάτι σε δημόσιο. Φαντάζομαι ότι ίσως στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Σταυρούπολης θα υπάρχει ειδικότητα.
Σ'ευχαριστώ πολύ

 

[bubblebee]

Θεσσαλονίκη θα είμαι λογικά σε κανένα μήνα μόλις επαναπατριστω Όλα όσα αναφέρω είναι όλα όσα διάβασα καί επειδή τόν τελευταίο χρόνο με το μεταπτυχιακό μου χρειάστηκε πολλές φορές να κάνω tasks , κυρίως εργασίες κατάλαβα ότι τελικά κάτι παίζει να μην πάει και τόσο καλά. Όταν γυρίσω με το καλό θα το ψάξω, θα προσπαθήσω να βρώ κάτι σε δημόσιο. Φαντάζομαι ότι ίσως στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Σταυρούπολης θα υπάρχει ειδικότητα.
Σ'ευχαριστώ πολύ

Ναι σε καταλαβαινω.. Στην Θεσσαλονίκη όλο και κάτι θα έχει δεν μπορει ^^

 

[touvlo]

Πολλοί από μας, αν όχι όλοι, έχουν κάποια διαταραχή. Δεν είναι αρρώστια και για τις περισσότερες διαταραχές, δεν υπάρχουν φάρμακα, επειδή ακριβώς, ...τι να θεραπεύσεις; Είσαι ιατρικώς <<καλά>>.
Γιατρός δεν είμαι, αλλά υπάρχουν άτομα στο περιβάλλον μου με διάφορα και έχω επισκεφτεί και γω ψυχολόγους, για διάφορους λόγους (δεν είμαι τρελλή, απλά προβλήματα με παιδιά κλπ).
Λοιπόν, είμαι 57. Όταν ήμουν παιδί, δεν ήξεραν τη δεπυ. Ήμουν απλά ένα άταχτο παιδί. Τώρα μετά από χρόνια, υποθέτω πως είχα δεπυ. Η ψυχολόγος μου είπε, πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λόγος να το ψάξω, πλέον δε μου δημιουργεί κάποιο πρόβλημα. Επίσης να πω, πως το έχω θέσει μόνη μου υπό έλεγχο, πολύ πριν μάθω πώς λέγεται, με τον αθλητισμό. Το ονόμαζα υπερένταση, υπερικινητικότητα και πήγαινα μόνη για σπορ, όταν με έπιανε, πριν πιάσω μαθήματα κλπ. Στην πορεία έκανα πολλά πράματα, δουλειές, παρέες, γιόγκα, σπουδές, ώστε ηρεμούσα και κάθε βράδυ έπεφτα ξερή για ύπνο!
Τώρα βλέπω ο γιος μου έχει τα ίδια συμπτώματα. Πιθανότατα έχει και αυτός, δε μου λέει πια, προσπαθεί να το θέσει μόνος υπό έλεγχο. Δυσκολεύεται περισσότερο από μένα, ίσως γιατί δεν κάνει τόσες δραστηριότητες, δεν κοιμάται καλά και δεν τρώει καλά και κυρίως δεν ακούει τους γιατρούς (με το ίντερνετ γίναμε εμείς γιατροί).

Πάντως δεν είναι τραγικό, ζεις μ αυτό. Άποψή μου: πιστεύω μια/δυο επισκέψεις σε ψυχολόγους δε θα έβλαπταν. Όμως φάρμακα ηρεμηστικά κλπ, νομίζω περισσότερο θα βλάψουν, παρά θα ωφελήσουν. Η ζωή συνεχίζεται και με δεπυ και υπάρχουν πάρα πολλοί ευτυχισμένοι δεπυ/άνθρωποι. Ίσως μια επίσκεψη σε ψυχολόγο θα σε βοηθήσει, να αποδεχτείς τον <<άταχτο>> και <<όχι αυτοσυγκεντρωμένο>> εαυτό σου και να κάνεις πράματα που θα σε ευχαριστήσουν και θα βρεις τεχνικές ηρεμίας και αυτοσυγκέντρωσης (πχ αυτογενής προπόνηση, γιόγκα κλπ).

 

[touvlo]

Η Διάσπαση Προσοχής (με ή χωρίς υπερκινητικότητα) / ΔΕΠ(Υ) διαγιγνώσκεται συνήθως από αναπτυξιολογο (στα παιδιά) ή από ψυχίατρο. Η αντιμετώπιση γίνεται με ψυχοθεραπεία και ειδική φαρμακευτική αγωγή. Έχω και γώ διάσπαση (χωρίς υπερκινητικότητα) και ξέρω!!

Τι φάρμακο μπορεί να πάρει κανείς για δεπυ; Είναι δυνατό; Δηλ πώς λειτουργούν;

 

[Grand Duchess]

Τι φάρμακο μπορεί να πάρει κανείς για δεπυ; Είναι δυνατό; Δηλ πώς λειτουργούν;

Συνήθως το Ριταλιν δίνουν το οποίο είναι συγκεκριμένο για την πάθηση αυτή είναι όμως στην κατηγορία ναρκωτικων και θέλει κόκκινη συνταγή

Έπειτα πέρα από αυτό υπάρχει και υποστηρικτική θεραπεία κλασσική για τις αϋπνίες, το άγχος που προκαλεί η πάθηση

 

[touvlo]

Συνήθως το Ριταλιν δίνουν το οποίο είναι συγκεκριμένο για την πάθηση αυτή είναι όμως στην κατηγορία ναρκωτικων και θέλει κόκκινη συνταγή

Έπειτα πέρα από αυτό υπάρχει και υποστηρικτική θεραπεία κλασσική για τις αϋπνίες, το άγχος που προκαλεί η πάθηση

Το ΔΕΠΥ δεν είναι πάθηση! Είναι μια απλή διαφορετική συμπεριφορά.
Και αυτό το ριταλιν, τι κάνει;
Σόρυ που ρωτώ λίγο με αρνητική διάθεση, αλλά είμαι εναντίον των όχι αναγκαίων φαρμάκων. Και μεις έχουμε οι 3 απ τους 4 στην οικογένεια το Δ..Υ, ο ένας διεγνωσμένα, οι γονείς, δηλ εμείς, μας <<διέγνωσε>> ο γιος, ο παθών! Ζούμε χρόνια μ αυτό. Ο άντρας μου έχει πετύχει πολλά χάρη στην υπερκινητικότητά του. Ναι, δεν <κάθεται ποτέ>.
Μόνο τα συμπτώματα που λες μπορείς να αλλάξεις με φάρμακα, αλλά σε τι ωφελεί;

Το δικό μου <<φάρμακο>> επί χρόνια ήταν ο αθλητισμός.
Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες, ηθοποιοί, χορευτές κλπ είχαν δεπυ (Σακιρα, Έμμα Γουάτσον).

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Ιουνίου 2023

Ρε παιδιά; Διάβασα στο διαδίκτυο για το ριαταλίν και έφριξα! Δίνουν γιατροί τετοιο πράμα, για μια απλούστατη ψιλοδιαταραχή; Άιντεεεε, θέλουν να μας κάνουν όλους κοιμισμένα/μαστουρωμένα αρνάκια!
Άντε ρε παιδιά, μια χαρά είμαστε με τη δεπυ μας! Σ΄όποιον αρέσουμε!

 

[Grand Duchess]

Το ΔΕΠΥ δεν είναι πάθηση! Είναι μια απλή διαφορετική συμπεριφορά

Όχι το ΔΕΠΥ δεν είναι απλά διαφορετική συμπεριφορά.
Μια διαφορετική συμπεριφορά την διορθώνει κάποιος άνετα, είναι εκούσια.
Το ΔΕΠΥ είναι πάθηση και εντάσσεται στην ψυχιατρική.
Σε όλες αυτές τις διαταραχές θα έλεγα πιο σωστά (adhdh, ocd κτλ) υπάρχει πίσω ολόκληρος εκπληκτικός μηχανισμός στην χημεία του εγκεφάλου των πασχόντων, που τους διαφοροποιεί από τους μη πάσχοντες. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να ελέγξουν τα συμπεράσματα και την "συμπεριφορά" τους.

Το ΔΕΠΥ δεν είναι πάθηση! Είναι μια απλή διαφορετική συμπεριφορά.
Και αυτό το ριταλιν, τι κάνει;
Σόρυ που ρωτώ λίγο με αρνητική διάθεση, αλλά είμαι εναντίον των όχι αναγκαίων φαρμάκων. Και μεις έχουμε οι 3 απ τους 4 στην οικογένεια το Δ..Υ, ο ένας διεγνωσμένα, οι γονείς, δηλ εμείς, μας <<διέγνωσε>> ο γιος, ο παθών! Ζούμε χρόνια μ αυτό. Ο άντρας μου έχει πετύχει πολλά χάρη στην υπερκινητικότητά του. Ναι, δεν <κάθεται ποτέ>.
Μόνο τα συμπτώματα που λες μπορείς να αλλάξεις με φάρμακα, αλλά σε τι ωφελεί;

Το δικό μου <<φάρμακο>> επί χρόνια ήταν ο αθλητισμός.
Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες, ηθοποιοί, χορευτές κλπ είχαν δεπυ (Σακιρα, Έμμα Γουάτσον).

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Ιουνίου 2023

Ρε παιδιά; Διάβασα στο διαδίκτυο για το ριαταλίν και έφριξα! Δίνουν γιατροί τετοιο πράμα, για μια απλούστατη ψιλοδιαταραχή; Άιντεεεε, θέλουν να μας κάνουν όλους κοιμισμένα/μαστουρωμένα αρνάκια!
Άντε ρε παιδιά, μια χαρά είμαστε με τη δεπυ μας! Σ΄όποιον αρέσουμε!

Επειδή η δική σας και τις οικογένειάς σας περίπτωση ήταν διαχειρισιμη, προφανώς δεν ισχύει αυτό για όλα τα περιστατικά. Η διάγνωση από τον ψυχίατρο είναι μονόδρομος ώστε να διαπιστωθεί σε τι βαθμό επηρεάζει την καθημερινότητα του πάσχοντα, και αν θα χρειαστεί ή όχι θεραπεία.
Κανείς δεν θα σας κάνει πόλεμο που έχετε ΔΕΠΥ. Ηρεμιστε. Αλλά δεν δουλεύει σε όλους απλά να ρίξεις ένα τρέξιμο και όλα κουλ
Έχω γνωρίσει άτομα που δυστυχώς ήταν τόσο σοβαρό που δεν μπορούν να λειτουργήσουν, ξεχνούν το παραμικρό που κάνουν, δεν μπορούν ούτε αριθμητική να κάνουν σωστά γιατί αγχώνονται (άθελά τους) και συνεπώς σε καμία δουλειά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.
Οπότε, ας μην κρίνουμε αυτούς που τα χρειάζονται, επειδή κάποιοι βολεύονται ευκολότερα

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Ιουνίου 2023

Μόνο τα συμπτώματα που λες μπορείς να αλλάξεις με φάρμακα, αλλά σε τι ωφελεί;

Ε μα γι'αυτό το παίρνουν οι άνθρωποι που το χρειάζονται, που έχουν ένα βαρύ στάδιο, και όχι απλά το στάδιο της υπερκινητικότητας.
Όταν (ιδίως η ΔΕΠΥ σε νεαρες γυναίκες) τις κάνει να ξεχνούν καθημερινώς μέχρι και που έχουν βάλει τα κλειδιά, τι να κάνουν;
Είναι εντελώς λανθασμένη άποψη ότι η ΔΕΠΥ εκδηλώνεται μόνο ως υπερκινητικότητα. Η υπερκινητικότητα είναι το πιο ελαφρύ σύμπτωμα.

Επισυνάπτω κάτω τα πιο "σοβαρά" συμπτώματα της ΔΕΠΥ που ανάλογα την βαρύτητα κάνουν τον πασχον υποψήφια για θεραπεία.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Ιουνίου 2023

απλούστατη ψιλοδιαταραχή

Ξαναλέω
Δική σας περίπτωση ≠ όλες οι περιπτώσεις ΔΕΠΥ.
ΜΗΝ την υποτιμάτε επειδή έχετε, απ'ότι περιγράφεται (για να σας περνάει απλά με γυμναστική) μια ελαφριά μορφή της διαταραχής

 

[touvlo]

Καλά, για να το λες, θα ξέρεις, δεν επιμένω.
Άλλωστε η επιστήμη προχωρά.

Αλλά για το δυνατό φάρμακο, έχω ένσταση.
Όσο και χάλια να ήμουν, δε θα το έπαιρνα. Ασφαλώς δεν μπορείς να λειτουργήσεις σε μια κοινωνία που μας θέλει ρομποτάκια. Ίσως ούτε στο σπίτι, ούτε στη σχέση, ούτε σε τίποτα.
Όμως δεν κινδυνεύεις απ αυτό. Ζεις σε διαφορετικές συνθήκες με αυτό. Ζεις διαφορετικά!
Θα έκανα άλλες εναλλακτικές θεραπείες, ψυχοθεραπεία, αυτογενής προπόνηση, γιόγκα, αθλήματα αυτοσυγκέντρωσης, μουσική, δεν ξέρω. Αλλά να θέσω όλο το νευρικό μου σύστημα σε κίνδυνο, για το <<επιθυμητό αποτέλεσμα>>;

Ας πάρω τα 5 παραδείγματα:
Σπιτι άνω κάτω: Πού το πρόβλημα;
Δε συγκεντρωνεσαι για ώρα: Κάνεις συχνά διαλείμματα
Κλειδιά : βάζεις σφυριχτράκι
φοβος κουραστικών εργασιών : κάνε ευκολότερες, στα μέτρα σου
Πετούν οι σκέψεις σου: Κάνε μια δουλειά με απλές και σύντομες σκέψεις

Τα βλέπω απλά, θα πεις. Ίσως. Αλλά δε θα εμπιστευόμουν γιατρό, που θα μου έδινε ναρκωτικό και δε θα το παλεύαμε με κάθε άλλο τρόπο. Είναι κουραστικό, το ξέρω.