Δεν θέλω να δουλέψω

[moonlight]

'αργια μητηρ πασης κακιας'...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Ας ειχα μια μηχανη να κοβει ευρω, δολαρια, λιρες (δεν εχω τετοια προβληματα), να δεις μετα ποσο θα δουλευα και κατα ποσο θα καθομουν...
Προσωπικα δουλευω για να ζω και οχι το αντιθετο...
Εγω λυπαμαι, και το λεω πολυ ειλικρινα, εκεινους που ζουν για να δουλευουν...

Ταξιδια γκαις μια ζωη και ενασχοληση με πραγματα που ουσιαστικα με γεμιζουν και ευχαριστουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Εγω λυπαμαι, και το λεω πολυ ειλικρινα, εκεινους που ζουν για να δουλευουν...

Ταξιδια γκαις μια ζωη και ενασχοληση με πραγματα που ουσιαστικα με γεμιζουν και ευχαριστουν...

Κάποιους τους γεμίζει και τους ευχαριστεί η δουλειά τους. Το ότι κάποιος σκέφτεται διαφορετικά από σένα και τον γεμίζουν διαφορετικά πράγματα συνιστά λόγο να τον λυπάσαι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Εαν πραγματικα αυτο θελουν απο τη ζωη τους, κυριως τους ευχαριστει και δεν ειναι απλα ιδεα τους, καλως κανουν. Αυτους δεν τους λυπαμαι...
Αλλα εκεινους που ειναι σα ρομποτακια και εχουν στο μυαλο τους τη δουλεια τους ως μεσο μονο για αναγνωριση, εξουσια και χρημα, ε αυτους ναι, τους λυπαμαι τα μαλα...Αυτοι ζουν για να δουλευουν, ωστε να αποκτησουν ολα τα παραπανω και ουσιαστικα χωρις να το καταλαβαινουν γινονται σκλαβοι της εργασιας τους.

Ειναι βεβαια και το αλλο...Κατα ποσο ειναι ισορροπημενος καποιος, οταν για εκεινον υπαρχει μονο δουλεια (αυτοι που ζουν για να δουλευουν) και οχι προσωπικη, κοινωνικη ζωη?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Είπε κάποιος ότι αν η δουλειά ήταν ωραίο πράγμα, δεν θα μας πληρώναν για να την κάνουμε
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη: Γνωρίζω άτομα που έφυγαν με εθελούσια έξοδο, ή με σύνταξη κανονική και έπαθαν κατάθλιψη.

Όσο για μένα, είμαι κάπου στη μέση. Θέλω να δουλεύω για να ζω, αλλά όχι να ζω για να δουλεύω.
Το τέλειο για μένα θα ήταν να είχα μια δουλειά που να με απασχολούσε λίγες μόνο ώρες, αλλά αυτό στη χώρα της Ουτοπίας γίνεται μόνο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kloyklos]

Συνηθως αυτοι που δουλευουν μονο για να ζησουν είναι αυτοι που φροντίζουν άλλοι για πάρτη τους και τα έχουν βρει όλα έτοιμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[paokman]

Στην πρώτη περίπτωση, πραγματικά θα τον ζήλευα. Δεν υπάρχει, νομίζω, κάτι ιδανικότερο από το να έχεις όσα λεφτά χρειάζεσαι για να κάνεις τα χόμπι σου και να αναλώνεις τη ζωή σου στις τέχνες και στα γράμματα.

Τα άλλα 2 πιστεύω πως δεν γίνονται! Είναι ουτοπικά!

Εγώ, όσο ήμουν φοιτητής, ήθελα να τελειώσω το δυνατόν γρηγορότερα τις σπουδές μου, πιστεύοντας ότι δουλεύοντας θα κάνω πολλά πράγματα με τα λεφτά που θα έπαιρνα. Αμ, δε...

Δουλεύω και καλά 8ωρο, αλλά πάω στις 08.00 και φεύγω στις 21.00...
Οπότε, πάει το κολυμβητήριο, πάει το τρέξιμο, πάνε οι βόλτες, πάνε οι φίλοι... Κάθε ημέρα κοιμάμαι και τα Σαββατοκύριακα βλέπω την κοπέλλα μου... Αυτά...

Γι' αυτό, λοιπόν, μην κρίνεται όσους έχουν λεφτά και δεν δουλεύουν. Καλά κάνουν! Μακάρι να ήμουν στη θέση τους!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μελιώ]

Όταν ακούτε αυτή τη φράση...
....1) απο άτομο που δεν εχει οικονομικη αναγκη να δουλεψει και να ζησει καλα
....2) από άτομο που δε του τρεχουν απο τα πατζάκια αλλά θελει τα εξοδά του
....3) οπως το 2 αλλά που δεχεται να ζησει πιο λιτα.

...τι σκεψεις κανετε για τα ατομα αυτα ; Τι αρχική εντυπωση σας κανουν ;

1 ) Αι χέιτ γιου αι χέιτ γιου , αι χέιτ γιου … θανάσιμα κιόλας

2 ) Πες ώρα , μέρος , τράπεζα και γω θα φυλάω τσίλιες

3 ) Αααα , αν δεν πίνω ντομ περινιόνιςςς εβρυ μόρνινγγγκςς ντεν μπορώ




Λεπόν θα αφήσω την πλάκα στην άκρη διότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό και με νευριάζει α-φα-ντα-στα .
Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην εργάζεται , δεν το μπορώ , δεν το α-ντέ-χω λέμε

Είναι η απόλυτη και μοναδική ίσως θα τολμούσα να πω χαρά μου ,το να ξυπνώ στις 6 πριν ο ήλιος να
φέξει , ξυπνητήρι χτυπάς σαν τρελό ( σήκω – ξύπνα ) να τρέχω σαν τη τρελή του σαγιό έχοντας στο 'να
μου χέρι το τσιγάρο ( μοιάζεις με .. μοιάζεις με … χαμενο φάρο ..κι άμα θα σβήσει απʼ τη μπορα ….
Ώπα ) στο άλλο την οδοντόβουρτσα , τσάντες , κινητά , κλειδιά να εκσφενδονίζονται στον αέρα , καφέδες
που δεν προλαβαίνω να πιω , και με χαμόγελο στα χείλη να τρέχω για το σταθμό
( του μονάχου … πως με άφησες αχουυυυυ ) να στριμώχνομαι με άλλους χίλιους δυο ταλαίπωρους
που δεν ξέρουν να εκτιμήσουν το πρωινό ξύπνημα και δυσανασχετούν ( οι άθλιοι του ουγκουυυ ) και να
φτάνω στη δουλειά τρισευτυχισμένη που μια ακόμα υπέροχη μέρα με περιμένει και είναι ακριβώς
μα ΑΚΡΙΒΩΣ όπως την είχα ονειρευτεί από τα εφηβικά μου χρόνια .


Και εξηγούμαι ..
Από παιδίσκη το όνειρό μου ήταν να υπογράφω σύμβαση οχταώρου και να δουλεύω 12ωρο μη σας πω
και 15ωρο ( μιλάμε για την απόλυτη ηδονή ) , φυσικά να μη μου πληρώνουν υπερωρίες
( μάθατε και τις υπερωρίες στραβαδια να'ουμε !ουστ ! ) να με πληρώνουν παααντα με καθυστέρηση
( αφου δεν έχουν οι άνθρωποι τι να κάνουν ? Να μην αγοράσουν το 5τους ρόλεξ για να πληρώσουν εμένα
στην ώρα μου ?
Βρε άντε ουστ που δεν νοείται να καταλάβετε τον πόνο του αγνού καπιταλιστή ! ουστ !)


Να μου δίνουν φυσικάααα το βασικό αφήνοντάς μου πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο ( κι εγώ να γεμίζω με αιματάκι
στο σαγόνι από το "αγκίστρι " ) της προαγωγής και της αύξησης μισθού αν καταφέρω
κι εγώ η άχρηστη να δουλέψω επιτέλους και τα σάββατα ενίοτε και αρκετές κυριακές για το καλό της εταιρείας
που πρέπει όλοι να αγωνιστούμε αφού πρέπει να την νιώθουμε σαν οικογένειά μας .( )

Επίσης να προσθέσω πως με συγκλονίζει αφάνταστα το γεγονός πως εμείς γι αλλού κινήσαμε για αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει …. Αυτό πιστεύω πως είναι το ωραιότερο κομμάτι στον εργασιακό στοίβο ..

Δλδ το γεγονός πως όταν σπούδαζες είχες όνειρα ( μπλιακς ) πως στη δουλειά σου θα είσαι δημιουργικός
πως οι ιδέες σου θα βρουν έδαφος έκφρασης ( αηδίαααα ) και πως όλοι θα εκτιμήσουν την προσφορά
σου ( σίχαμα λέμεεε )
ενώ τελικά απλά κάνεις ξανά και ξανά ότι πιο μονότονο υπάρχει ( αχ , τι ευτυχία ) ουδείς θέλει να ακούσει
τις ιδέες σου διότι τα αφεντικά ξέρουν καλύτερα , βγάζεις αμέτρητες φωτοτυπίες για όλααα τα τμήματα
( φωτοτυπικό μου είσαι το άλλο μου μισό μουυυυυυ σμουατς !) και η ηδονή δεν έχει τέλος λέμε …

Και αισθάνεσαι ολοκληρωμένος και άκρως φτασμένος άνθρωπος που λίγο πριν τα μεσάνυχτα καταλήγεις σπίτι σου νιώθοντας τα πόδια σου να μη σε βαστάνε ( μα δεν είναι λαβλυυυυ ?) και σωριάζεσαι σε ένα καναπέ
βλέποντας υπέροχες μοναδικές και ανεπανάληπτες ελληνικές σειρές που σου διδάσκουν τα καλύτερα νοήματα
της ζωής όπως το :
το να απατάς τον άντρα σου είναι συνηθισμένο , μα ν' απατάς τον εραστή που το 'χεις δει γραμμένο???? εεε ??
.. Καθώς και ειδήσεις που σου μαθαίνουν την αξία της ξενοφοβίας , του σκοταδισμού , της πολιτικής ασυδοσίας
και όλες αυτές τις υψηλές αξίες με τις οποίες οφείλει να πορεύεται κανείς για να είναι ένα σωστό μέλος της κενωνίας !!

Όπως καταλαβαίνετε θεωρώ πως είναι ότι πιο άθλιο το να μην θέλει κανείς να ζήσει κάτω από αυτές τις μοναδικά
υπέροχες συνθήκες και να θέλει ( άκουσον-άκουσον ) δημιουργική εργασία , ελευθερο χρόνο , σεβασμό και
αναγνώριση της προσφοράς του και άλλες τέτοιες αηδίες για να μην μιλήσω για τα τσιτάτα περί υπεραξίας και
σαχλαμάρες .. μου μάθατε τώρα και μου τσαμπουνάτε : υπεραξία και υπεραξία … βρε χαιντε από δω !

Ουφ ! Τα είπα και ξαλάφρωσα !
Σας αφήνω τώρα πάω να φτιάξω καφέδες στους διευθυντάδες μου διότι τι νομίζατε δηλαδής γιατί το πήρα το 825ο
πτυχίο εεε ? Γιατί ?
Για να ζω αυτή την απολυτη ευτυχία γιεςςςςςςςς !!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μάριλυ]

Δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο με τη Μελιώ. Δουλεύω εδώ και 2 χρόνια και ήταν αρκετά για να πάθω ¨αποστροφή μισθωτής εργασίας". Ακούω πολλούς που μιλάνε για έκφραση δημιουργικότητας και προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και μου έρχονται στο μυαλό οι εξής τρεις εκδοχές α. δεν έχουν δουλέψει ποτέ, β. έχουν τόσο βαθιά ριζωμένη την επικρατούσα αντίληψη περί εργασίας που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να την εξετάσουν ή να ομολογήσουν ότι κατά βάθος διαφωνούν, γ. ανήκουν στην κατηγορία των ελάχιστων ευλογημένων ανθρώπων που τους αρέσει η δουλειά τους.

Εγώ πάντως αυτό που βιώνω και βλέπω γύρω μου είναι άνθρωποι που ξυπνάν από τα άγρια χαράματα, περνούν όλη τη μέρα μπροστά σε έναν υπολογιστή, είναι μες στο άγχος και "τρώνε ξύλο" από αφεντικά , δουλεύουν υπερωρίες χωρίς να πληρώνονται και γυρνάν στο σπίτι κουρασμένοι χωρίς ενέργεια μόνο και μόνο για να αναρρώσουν για την επόμενη μέρα. Και περνούν έτσι τα χρόνια και εξαργυρώνουμε τη ζωή μας για να πάρουμε μεγαλύτερο μισθό, προαγωγή, θέση διευθυντή (ουάου, συγκηνητικό!). Με κάνει έξαλλη που πρέπει να ανεχτώ όλα αυτά για να μπορώ να ζω. Μόνο εγώ νιώθω κορόιδο? Είναι μόνο δικιά μου ιδέα ότι αυτός ο τρόπος ζωής είναι ΑΦΥΣΙΚΟΣ? Και φυσικά το να βρεις κάτι που να "σε γεμίζει" ακούγεται τις περισσότες φορές σαν παραμυθάκι για παιδιά στην οικονομική πραγματικότητα που ζούμε. Παρ'ολ'αυτά εγώ θα κάνω τα πάντα για να μην περάσω όλη μου τη ζωή με αυτό τον τροπό.

Όσο για την κοινωνική προσφορά, πιστεύω ότι 4 ώρες δουλειά τη μέρα σε συνδυασμό με τη χρήση τεχνολογίας που σήμερα διαθέτουμε θα έπρεπε να είναι αρκετές για να καλυφθούν οι ανάγκες της κοινωνίας. Από εκεί και πέρα οι παραπάνω ώρες εξυπηρετούν τις επιδιώξεις των εταιριών για κέρδη (που δυστυχώς για τον εργαζόμενο είναι ακόρεστες).

Φυσικά όποιος θέλει να δουλεύει λιγότερες ώρες και να έχει χρόνο για τα παιδια του ή για χόμπι είναι τεμπέλης. Στον αντίποδα έννοιες όπως εργατικότητα, φιλοδοξία, καριέρα, κοινωνικό στάτους, αναγνώριση έχουν επικρατήσει στην κοινή συνείδηση σαν αρετές και χρησιμοποιούνται σαν δολώματα για να ωθουν τον εργαζόμενο να δίνει κι άλλο κι άλλο κι άλλο για να φτάσει τελικά που? Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και ορίζει τη ζωή του όπως επιθυμεί. Καλό θα ήταν όμως να σταματήσουμε μια στιγμή και να σκεφτούμε αν οι επιλογές που έχουμε κάνει είναι πραγματικά οι δικές μας και αν όχι να έχουμε το σθένος να τις αλλάξουμε. Το να το καταλάβουμε δεν είναι δύσκολο, μας το λέει εξάλλου μια φωνή μέσα μας που προσπαθούμε να την καταπιέσουμε, το δύσκολο είναι τι θα κάνουμε από εκεί και πέρα. Για μενα πάντως ειναι πραγματικά κρίμα να υπάρχει νέος άνθρωπος που νιώθει όπως εγώ και να μην κάνει απολύτως τίποτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Andrew19]

Η πρώτη κατηγορία πάντως έχει πάρα πολλά γνωστά άτομα στην ιστορία, καλλιτέχνες, συγγραφείς, επιστήμονες που δεν δούλεψαν ποτέ για να βγάλουν χρήματα και συνήθως αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον. Το ότι δεν δουλεύει κάποιος δεν είναι απαραίτητα κακό, το να μην κάνει τίποτα είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Εξαρτάται από πολλά πράγματα και κυρίως από το τι κάνει αυτό το άτομο τις ώρες που δε δουλεύει. Δεν είναι θέμα ηθικής, είναι θέμα δημιουργικότητας.

Επίσης το άτομο ,που λες ότι δεν εργάζεται επειδή δεν έχει την οικονομική ανάγκη, πού βρίσκει τα χρήματα; Και εδώ είναι θέμα ηθικό και επίσης, θέμα ανεξαρτησίας. Πολλές φορές σύζυγοι, γυναίκες κυρίως, δεν έχουν την ανάγκη να δουλέψουν γιατί ο σύζυγος τους τους καλύπτει τα έξοδα. Το ίδιο με τα παιδάκια του μπαμπά και της μαμάς, που οι καλοί γονείς τους καταθέτουν έναν τεράστιο μισθό κάθε μήνα με έξτρα δώρα τις περιόδους των διακοπών για τις υπηρεσίες τους να είναι "καλά παιδιά". Καθόλου σπάνιο φαινόμενο. Εγώ δεν τον εγκρίνω αλλά αν κάποιοι νιώθουν εντάξει με αυτό όταν συμβαίνει, ο λόγος τρίτων περισσεύει.

Έχω γνωρίσει άτομα που δε δουλεύουν και απλά κάθονται όλη τη μέρα σπίτι και πηγαίνουν για καφέ. Συνήθως τα περισσότερα από αυτά τα άτομα που ξέρω χρωστάνε 35 μαθήματα σε κάποιο ΤΕΙ και υποτίθεται ότι διαβάζουν. Άλλοι δε σπουδάζουν καθόλου και απλά μένουν με τους γονείς τους και υποτίθεται ότι κάποια στιγμή θα βρουν δουλειά. Δε θέλω να κατακρίνω ζωές και ούτε να λέω μεγάλα λόγια απλά αν εγώ προσωπικά βρισκόμουν δέσμια μίας τέτοιας κατάστασης για τον οποιοδήποτε λόγο θα αυτοκτονούσα.

Έχω όμως φίλους που δε δουλεύουν ή δουλεύουν πολύ περιστασιακά και ταξιδεύουν. Έχω ένα φίλο στο Παρίσι που δουλεύει κάποιους μήνες του χρόνου σε μία σχολή τσίρκου (διδάσκει σε παιδάκια) και ταυτόχρονα αυτούς τους μήνες κάνει πρόβες με την ομάδα τζάγκλινκ που έχει, και όταν φτιάξει ο καιρός τα παρατάει όλα και γυρίζει στην Ευρώπη κάνοντας θέατρο δρόμου. Επίσης άλλος ,πολύ καλός φίλος, από Αμερική που επίσης δουλεύει σε μία δουλειά περιστασιακή, όχι συγκεκριμένη, και ύστερα ταξιδεύει με ελάχιστα χρήματα, για πολλούς μήνες. Άλλη φίλη από το Ισραήλ που κάνει επίσης το ίδιο. Πιστεύω ότι στον κόσμο υπάρχουν πολλά άτομα που συνειδητά έχουν απαρνηθεί τα χρήματα και ζουν χωρίς να δουλεύουν. Δημιουργούν απλά δεν έχουν χρηματική ανταμοιβή για το έργο τους, όπως είθιστε στο σύστημα της εργασίας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Susiria, άλλες χώρες κι άλλες ηλικίες. Στην Ελλάδα - πιθανώς και σε άλλες χώρες που δεν ξέρω - η πιθανότητα να βρίσκεις όταν σου τελειώνουν τα λεφτά περιστασιακή δουλειά είναι μηδαμινή. Επίσης όταν έρθει η ώρα να καταλαγιάσεις με αυτό το παρελθόν σε περιμένουν όλοι στην γωνία να σε ....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

Όταν σου παίρνει πολύ ώρα, είσαι αργός. Όταν παίρνει πολλή ώρα στο αφεντικό σου, είναι προσεχτικός.

Όταν δεν κάνεις κάτι, είσαι τεμπέλης. Όταν δεν κάνει κάτι, είναι απασχολημένος.

Όταν κάνεις λάθος, είσαι ηλίθιος. Όταν κάνει λάθος, είναι άνθρωπος.

Όταν το κάνεις όπως θες εσύ, δεν κάνεις ό,τι σου είπαν. Όταν το κάνει το αφεντικό σου, είναι δημιουργικός.

Όταν το κάνεις μόνος σου, δεν είσαι συνεργάσιμος. Όταν το κάνει το αφεντικό σου, παίρνει πρωτοβουλία.

Όταν παίρνεις θέση, είσαι ξεροκέφαλος. Όταν παίρνει θέση, είναι αποφασιστικός.

Όταν παραβιάζεις έναν κανόνα, είσαι ανατρεπτικός και εγωκεντρικός . Όταν το αφεντικό σου ξεχνά μερικούς κανόνες, είναι πρωτοπόρος.

Όταν βοηθάς ένα συνάδελφο, " χαζεύεις και παρατάς τη δουλεία". Όταν το κάνει το αφεντικό σου, " παίζει ομαδικά".

Όταν κάποιος άλλος σε βοηθάει, " φορτώνεις" άλλους. Όταν κάποιος τον βοηθάει, κατανέμει ευθύνες.

Όταν είσαι εκτός γραφείου, "περιφέρεσαι ασκόπως" ή " κοπροσκυλιάζεις". Όταν το κάνει το αφεντικό σου, "είναι σε δουλειά" ή "έχει meeting".

Όταν τηλεφωνείς και λες ότι είσαι άρρωστος, έκανες το Σαββατοκύριακο τριήμερο. Όταν το κάνει το αφεντικό σου, πρέπει να είναι πολύ άρρωστος.

Όταν ζητάς να φύγεις νωρίτερα, έχεις γκόμενα ή πάς για ψώνια.. Όταν το αφεντικό σου φεύγει νωρίτερα, έχει σημαντική δουλειά.

Όταν παίρνεις αύξηση, είσαι τυχερός ή έγλυψες κ....λους. Όταν παίρνει εκείνος, πραγματικά την άξιζε.

Όταν κάνεις καλή δουλειά, σου χτυπούν την πλάτη και λένε μπράβο. Όταν το αφεντικό σου κάνει καλή δουλειά, το μπόνους χτυπάει ταβάνι..

Όταν ξεχνάς να κάνεις κάτι, ακούς ότι " όλα πρέπει να στα λένε;;; ". Όταν δεν κάνει κάτι το αφεντικό σου, " ε όλα αυτός θα τα κάνει;"!

Αποφάσισε τι θες να είσαι αφεντικό ή υπάλληλος και αναλόγως κρίνεσαι για το πως δουλεύεις............ή ακόμα κι όταν δεν θέλεις να δουλέψεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[libre]

Άλλο δουλεύω (δούλος), αλλο εργάζομαι (παραγω εργο). Το πότε πρόκειται για δουλειά (ή δουλεία) και πότε για εργασία φαινεται απο τις συνθηκες. Στο πρώτο λεμε όχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Άλλο δουλεύω (δούλος), αλλο εργάζομαι (παραγω εργο). Το πότε πρόκειται για δουλειά (ή δουλεία) και πότε για εργασία φαινεται απο τις συνθηκες. Στο πρώτο λεμε όχι.

: Βασικά, για δουλεία πρόκειται, όταν ο παραγωγός παίρνει τα 10 και αποδίδει τα υπόλοιπα 90....Όπως συμβαίνει δλδ και σήμερα, πχ στην Ελλάδα, σε όσους ακόμη παράγουν πραγματικά...

ΥΓ: Αντίθετα δλδ με την αρχαία "Δεκάτη"....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[libre]

: Βασικά, για δουλεία πρόκειται, όταν ο παραγωγός παίρνει τα 10 και αποδίδει τα υπόλοιπα 90....Όπως συμβαίνει δλδ και σήμερα, πχ στην Ελλάδα, σε όσους ακόμη παράγουν πραγματικά...

Κατι τετοιο ειναι ληστεια του πολιτη. Παντως σε ο, τι με αφορα, εχω την ταση να συνδεω τα προβληματα της δουλειας οχι τοσο με το χρημα, οσο με τον ελευθερο χρονο. Αν δεν εχεις ελευθερο χρονο, δεν αναπτυσσεσαι σαν ανθρωπος. Τρεχεις ολη μερα εκτελωντας εντολες ή για να προλαβεις προθεσμιες και ενιοτε παιρνεις και δουλεια για το σπίτι. Δηλαδη δηλητηριαζεις και τον προσωπικο σου χρονο με εργασιακες μιζεριες. Ευτυχως ειμαι στον τομεα της προσωπικης αναπτυξης και ειχα την ευκαιρεια να διαβασω πολλους μεγαλους επαγγελματιες του κλαδου μου και ακολουθησα τις συμβουλες τους. Σημερα πια δεν εχω ωραρια κι εργαζομαι ελαχιστα (πλην καποιων εξαιρεσεων). Οχι οτι η δουλεια δεν ειναι πολλη, απλα καποια πραγματα λειτουργουν με αυτοματο πιλοτο (οπως πχ καποιος εισπρατει νοικια, εγω εισπραττω commissions) και τα υπολοιπα με αναθεση σε τριτους. Τα περισσοτερα που βγαζω πανε σε πληρωμες τριτων και σε φορους, αλλά αυτα που μενουν με ικανοποιουν. Δεν προκειται να παρω λεφτα στον ταφο μου. Τουναντιον καθε στιγμη που περναει εφυγε για παντα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Το ιδανικό είναι κάποιος να βρει μια δουλειά που να του αρέσει, δηλαδή να μην την κάνει απλά και μόνο για να ζει. Δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερο πράγμα απ' το να περνάω 8 ώρες τη μέρα σε μια δουλειά που σιχαίνομαι, καθώς έτσι καταλήγεις να χαραμίζεις τη ζωή σου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην δουλεύει μετά από κάποια ηλικία, πιστεύω ότι θα δουλεύω μέχρι να πεθάνω. Βοηθάει βέβαια και το γεγονός πως επέλεξα ένα επάγγελμα που μου αρέσει και που τα χρόνια δεν έχουν καμία σημασία (αντίθετα ένας 70άρης προγραμματιστής έχει αρκετά πλεονεκτήματα έναντι ενός 25άρη). Νομίζω πως οι άνθρωποι που απλά περιμένουν να βγουν στη σύνταξη χάνουν ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής τους.

Φυσικά αρκετές δουλειές όπως οι χειρωνακτικές έχουν κάποιο όριο ηλικίας, μετά από το οποίο αναγκαστικά συνταξιοδοτείσαι, αλλά και πάλι αυτό δεν σημαίνει πως οι συνταξιούχοι πρέπει να σταματάνε να εργάζονται. Πλέον ο μέσος όρος ζωής είναι τα 85, και ένας άνθρωπος στα 75 αν προσέχει τον εαυτό του μπορεί να εργάζεται κανονικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[libre]

Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην δουλεύει μετά από κάποια ηλικία, πιστεύω ότι θα δουλεύω μέχρι να πεθάνω. Βοηθάει βέβαια και το γεγονός πως επέλεξα ένα επάγγελμα που μου αρέσει και που τα χρόνια δεν έχουν καμία σημασία (αντίθετα ένας 70άρης προγραμματιστής έχει αρκετά πλεονεκτήματα έναντι ενός 25άρη).

Αυτο που κανεις εσυ, δεν ειναι δουλεια, ειναι απολαυση. Καθως εχω ταχτικη επικοινωνια με προγραμματιστες, κυριως για customizations, με ρωτανε «το θες ετσι, το θες αλλιως; » και εκστασιαζομαι βλεποντας οτι μπορεις να δημιουργησεις κατι συμφωνα με τα γουστα σου κι αυτο να λειτουργει σαν ζωντανος οργανισμος και να εξυπηρετει κοσμο ή να παραγει εργο. Πχ ζητησα προσφατα να μου customαρουν ενα τσατ κι ενα προγραμμα για crowdfunding και καθομαι και τα κοιταω σαν χαζος, που ειναι ακριβως οπως τα ηθελα. Μιλαμε μεγαλο πραγμα η δημιουργια και κατα καποιον τροπο σε ζηλευω.

Τωρα αρχισα να μπαινω στο τρυπακι κι εγω, διορθωνοντας βασικα καποια bugs, και λυπαμαι που εχω χασει τοσα χρονια. Το 85 ενας φιλος μου μου ελεγε οτι θα πηγαινε για προγραμματιστης και οτι ηταν το μελλον και δεν ειχα καταλαβει την ευκαιρια. Με το ταξιδιαρικο στοιχειο που με διεκρινε, αντι να τριγυρναω τον κοσμο σε διαφορες εμπορικες αποστολες και να τρωω ολη τη μαυριλα, γιατι οι περισσοτερες ηταν σε τριτοκοσμικες χωρες, θα το επαιζα nomad και θα εργαζομουνα με τον υπολογιστη μου απο οποιοδηποτε εξωτικο μερος του κοσμου. Η μερα μου θα κυλουσε αναμεσα σε δουλεια στο μπαλκονι ενος παραθαλασσιου ξενοδοχειου, μπανακι και το βραδυ χορος και ποτά με εξωτικες καλλονες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσεις να προγραμματίζεις. Ιδιαίτερα αν ασχολείσαι σε ερασιτεχνικό επίπεδο είναι πολύ πιο απολαυστικό γιατί μαθαίνεις μόνο τα πράγματα που σε ενδιαφέρουν και δεν έχεις και αρκετά άλλα αρνητικά που συνοδεύουν το επάγγελμα, όπως deadlines, πολλές ώρες δουλειάς, συνομιλίες με άτομα που δεν ξέρουν τι θέλουν κτλ. Το να δουλεύεις βέβαια από το laptop σου σε εξωτικές παραλίες είναι λίγο δύσκολο. Αυτά συνήθως τα κάνουν μόνο οι artists.

Αλλά ναι αυτό που λες για την δημιουργία ισχύει. Όταν ξέρεις να προγραμματίζεις μπορείς θεωρητικά να δώσεις μορφή σε οτιδήποτε έχεις μέσα στο κεφάλι σου. Είναι και ο λόγος που επέλεξα αυτό τον τομέα. Από μικρός ήμουν πολύ δημιουργικό άτομο, περνούσα ατέλειωτες ώρες παίζοντας με playmobil φτιάχνοντας φανταστικούς κόσμους και ιστορίες και απλά όταν ήρθα σε επαφή με τον προγραμματισμό ήταν το φυσικό επακόλουθο. Βοήθησε και το γεγονός ότι κατάλαβα (ένιωσα) κατευθείαν την λογική του προγραμματισμού. Υπήρχαν θυμάμαι αρκετά παιδιά στο σχολείο μου που ήταν έξυπνα, δηλαδή καταλάβαιναν μαθηματικά, φυσική κτλ, αλλά στον προγραμματισμό τα βρίσκανε δύσκολα.

Σήμερα, ήμουνα στο αστικό και καθώς περίμενα να φτάσω στο τέρμα, κοιτούσα τον οδηγό και σκεφτόμουνα πόσο απαίσια δουλειά κάνει και πόσο θα μισούσα τη ζωή μου αν ήμουν αναγκασμένος να κάνω κάτι τέτοιο. Να οδηγείς 8 ώρες μέσα στην κίνηση της πόλης, κάθε μέρα 10 φορές το ίδιο δρομολόγιο, να παίρνεις ένα μισθό πείνας και να ξέρεις πως σε 10 χρόνια δεν πρόκειται να έχεις κανένα απολύτως επιπλέον προσόν απ'ότι έχεις τώρα, ούτε θα μπορείς να διεκδικήσεις μια καλύτερη δουλειά, ή ένα καλύτερο μισθό. Είσαι κυριολεκτικά σε ένα endless loop και καταλαβαίνω πως η μόνη σωτηρία γι'αυτούς είναι η σύνταξη. Αλλά τι να το κάνεις τότε? Στα 65 δεν έχεις τις σωματικές αντοχές για να απολαύσεις πλέον τις σωματικές απολαύσεις και το μόνο που μένει είναι οι πνευματικές, αλλά αυτές συνήθως δεν τις εκτιμάς αν δεν είσαι σε διαρκή επαφή μαζί τους από μικρή ηλικία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bemanos]

Το ιδανικό είναι κάποιος να βρει μια δουλειά που να του αρέσει, δηλαδή να μην την κάνει απλά και μόνο για να ζει. Δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερο πράγμα απ' το να περνάω 8 ώρες τη μέρα σε μια δουλειά που σιχαίνομαι, καθώς έτσι καταλήγεις να χαραμίζεις τη ζωή σου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην δουλεύει μετά από κάποια ηλικία, πιστεύω ότι θα δουλεύω μέχρι να πεθάνω. Βοηθάει βέβαια και το γεγονός πως επέλεξα ένα επάγγελμα που μου αρέσει και που τα χρόνια δεν έχουν καμία σημασία (αντίθετα ένας 70άρης προγραμματιστής έχει αρκετά πλεονεκτήματα έναντι ενός 25άρη). Νομίζω πως οι άνθρωποι που απλά περιμένουν να βγουν στη σύνταξη χάνουν ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής τους.

Φυσικά αρκετές δουλειές όπως οι χειρωνακτικές έχουν κάποιο όριο ηλικίας, μετά από το οποίο αναγκαστικά συνταξιοδοτείσαι, αλλά και πάλι αυτό δεν σημαίνει πως οι συνταξιούχοι πρέπει να σταματάνε να εργάζονται. Πλέον ο μέσος όρος ζωής είναι τα 85, και ένας άνθρωπος στα 75 αν προσέχει τον εαυτό του μπορεί να εργάζεται κανονικά.

Αυτο ακριβως.Ειναι λυπηρο που η μεγαλη πλειονοτητα των εργαζομενων "δουλευουν για να ζουν" Και οχι το αντιθετο. Και εμενα με κοβω να δουλευω μεχρι να πεθανω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.