Διαστημικά νέα

[Πουπουλίνα]

Και λίγη χαλάρωση .
(Ναι ,εγώ έτσι χαλαρώνω )


Ανακαλύφθηκε καυτός εξωπλανήτης όπου βρέχει... σίδηρο

Ευρωπαίοι αστρονόμοι πιστεύουν ότι υπάρχουν βάσιμες πιθανότητες ένας πολύ καυτός εξωπλανήτης, ο WASP-76b, να έχει βροχές από σίδηρο.
Οι σχετικές ενδείξεις ανιχνεύθηκαν για πρώτη φορά στην ατμόσφαιρα του.

Οι καυτοί γιγάντιοι εξωπλανήτες δέχονται από το άστρο τους ακτινοβολία χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή που δέχεται η Γη από τον Ήλιο.

Οι θερμοκρασίες τους, που ξεπερνούν τους 1.700 βαθμούς Κελσίου, θεωρούνται ιδανικά εργαστήρια για τη μελέτη ακραίων κλιματικών και χημικών συνθηκών σε άλλους κόσμους.

Ο εξωπλανήτης βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων, απέχει περίπου 390 έτη φωτός και είχε αρχικά μελετηθεί το 2018 από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.

Οι ερευνητές από την Ελβετία, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντέηβιντ Έρενράιχ του Αστρονομικού Παρατηρητηρίου του Πανεπιστημίου της Γενεύης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", μελέτησαν τις χημικές «υπογραφές» στην ατμόσφαιρα του πλανήτη WASP-76b και εντόπισαν το «σήμα» του σιδήρου.

Ο WASO-76b έχει μόνο μια πλευρά του στραμμένη προς το άστρο του, όπως η Σελήνη σε σχέση με τη Γη. Ο εν λόγω εξωπλανήτης έχει θερμοκρασίες επιφανείας άνω των 2.400 βαθμών Κελσίου στη φωτεινή πλευρά του που «βλέπει» μόνιμα το άστρο του, ικανές να εξαερώσουν μέταλλα που καταλήγουν στην ατμόσφαιρα του.

Κατόπιν οι ατμοί των μετάλλων μεταφέρονται από ισχυρούς ανέμους στην κατά 1.000 βαθμούς πιο κρύα και μόνιμα «σκοτεινή» πλευρά του πλανήτη.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι εκεί ο σίδηρος συμπυκνώνεται, πιθανώς σε νέφη, τα οποία στη συνέχεια πέφτουν ως βροχή στη διάρκεια της νύχτας του «εξωτικού» εξωπλανήτη.

«Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο πλανήτης γίνεται βροχερός το βράδυ, μόνο που βρέχει σίδηρο», δήλωσε ο Ερενράιχ.

Προφανώς οι ομπρέλες δεν είναι κατάλληλες για μια τέτοια σιδερένια βροχή…

Ανακαλύφθηκε καυτός εξωπλανήτης όπου βρέχει... σίδηρο

Ο εξωπλανήτης βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων #CNNgrNews

www.cnn.gr

 

[Πουπουλίνα]

Στα δικά μας πάλι.
Μπράβο του.

Αρης Τρίτσης: Ελληνική πρωτιά στην Αστροφυσική

To Βραβείο MERAC της Ευρωπαϊκής Αστρονομικής Εταιρείας για την καλύτερη διδακτορική διατριβή απονέμεται στον θεωρητικό αστροφυσικό Αρη Τρίτση, ο οποίος «αφουγκράστηκε» τη μουσική της γέννησης των άστρων

Δεν έχει υπάρξει άνθρωπος που έζησε πάνω στον πλανήτη Γη και δεν πέρασε έστω και λίγο χρόνο ατενίζοντας τον έναστρο ουρανό. Αυτόν που μας μαγεύει όταν είμαστε παιδιά και συνεχίζει να μας προκαλεί δέος με την απεραντοσύνη και την ομορφιά του μεγαλώνοντας. Και φυσικά από καιρού εις καιρόν κάποιοι από εμάς δεν αρκούνται στην ενατένιση. Περνούν στη δράση και προσπαθούν να αφουγκραστούν τα μυστικά του, να χαρτογραφήσουν τις μέχρι πρότινος απροσπέλαστες «γωνιές» του.

Ο Αρης Τρίτσης, ο οποίος έλαβε την ύψιστη τιμητική διάκριση που απονέμει η Ευρωπαϊκή Αστρονομική Εταιρεία σε διδακτορικούς φοιτητές

Για την αποκάλυψη θεμελιωδών παραμέτρων ενός διαστρικού νέφους, ο έλληνας θεωρητικός αστροφυσικός δρ Αρης Τρίτσης παίρνει το Βραβείο MERAC, το οποίο απονέμει η Ευρωπαϊκή Αστρονομική Εταιρεία για την καλύτερη διδακτορική διατριβή. Το βραβείο απονέμεται κάθε τρία χρόνια και αποτελεί την ύψιστη διάκριση της Ευρωπαϊκής Αστρονομικής Κοινότητας για σπουδές διδακτορικού επιπέδου. Εχει δε τη σημασία του να τονιστεί ότι ο δρ Τρίτσης, ο οποίος αυτή τη στιγμή συνεχίζει τις έρευνές του ως μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, πραγματοποίησε τη διδακτορική διατριβή του επί ελληνικού εδάφους και ειδικότερα στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) της Κρήτης. Το θέμα της διατριβής του, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Κωνσταντίνου Τάσση και ολοκληρώθηκε το 2017, αφορούσε την αστρογένεση και την αστροφυσική των διαστρικών νεφελωμάτων.
Μια ομάδα γεννιέται

Στην πραγματικότητα η τιμητική αυτή διάκριση δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη: όταν το 2018 δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της δουλειάς του δρος Τρίτση στην περίβλεπτη επιστημονική επιθεώρηση Science, η διεθνής επιστημονική κοινότητα τη χαιρέτισε ως το επίτευγμα που άνοιγε νέους δρόμους στην κατανόηση της αστρογένεσης. Οι ιθύνοντες μάλιστα της επιθεώρησης είχαν εκδώσει σχετικό δελτίο Τύπου προκειμένου να διαδώσουν τα ευρήματα της ελληνικής ερευνητικής ομάδας. Περιττό να πούμε ότι στη συνέχεια η είδηση καλύφθηκε εκτενώς από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

...

Αρης Τρίτσης: Ελληνική πρωτιά στην Αστροφυσική - ΤΟ ΒΗΜΑ

To Βραβείο MERAC της Ευρωπαϊκής Αστρονομικής Εταιρείας για την καλύτερη διδακτορική διατριβή απονέμεται στον θεωρητικό αστροφυσικό Αρη Τρίτση, ο οποίος «αφουγκράστηκε» τη μουσική της γέννησης των άστρων

www.tovima.gr

Είναι μεγάλο το άρθρο τα υπόλοιπα στην πηγή.

 

[Πουπουλίνα]

To άστρο που «δακρύζει»!

Ένα σπάνιο όσο και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο εντόπισε ομάδα ερευνητών από την Αυστραλία και την Βρετανία. Οι ερευνητές παρατήρησαν το άστρο HD74423, που βρίσκεται σε απόσταση 1,500 ετών φωτός από την Γη.

18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020

Το άστρο έχει μάζα 1,7 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και σε πολύ κοντινή απόσταση από αυτό βρίσκεται ένας ερυθρός νάνος. Οι ερευνητές αποφάσισαν να μελετήσουν καλύτερα το HD74423, επειδή έχει διαπιστωθεί ότι έχει αξιοσημείωτα χαμηλότερα επίπεδα μεταλλικών στοιχείων σε σχέση με τα επίπεδα μεταλλικών στοιχείων που υπάρχουν σε παρόμοια με αυτό άστρα.

Το φως των άστρων τείνει να πάλλεται, αλλά συνήθως αυτοί οι παλμοί παρουσιάζουν ομοιομορφία σε όλη την επιφάνεια ενός άστρου.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση Nature Astronomy (https://www.nature.com/articles/s41550-020-1035-1), το HD74423 πάλλεται προς την μία πλευρά του, γεγονός που οφείλεται στις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που υπάρχουν με τον ερυθρό νάνο. Η αλληλεπίδραση του άστρου με τον ερυθρό νάνο έχει ως αποτέλεσμα το άστρο να ταλαντώνεται και να «παραμορφώνεται», παίρνοντας ένα σχήμα που όπως λένε οι ερευνητές μοιάζει με… δάκρυ.

«Γνωρίζαμε θεωρητικώς από την δεκαετία του 1980 την ύπαρξη τέτοιων άστρων. Αναζητούσα 40 χρόνια ένα τέτοιο άστρο και επιτέλους μαζί με τους συναδέλφους μου καταφέραμε να εντοπίσουμε ένα από αυτά», αναφέρει ο καθηγητής Don Kurtz του Πανεπιστημίου του Κεντρικού Lancashire στην Βρετανία, εκ των συγγραφέων της μελέτης.

ΛΕΖΑΝΤΑ: Καλλιτεχνική απεικόνιση του άστρου που παραμορφώνεται από τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με τον ερυθρό νάνο που βρίσκεται κοντά του.

Credit: Gabriel Pérez Díaz (IAC)

https://www.eef.edu.gr/el/nea/to-astro-pou-dakryzei/

Καλλιτεχνική απεικόνιση μεν αλλά δεν παύει να είναι πανέμορφο σαν θέαμα .

 

[Πουπουλίνα]

Το νεφέλωμα της Καρδιάς

Το νεφέλωμα εκπομπής IC 1805, γνωστό και ως νεφέλωμα της Καρδιάς εξαιτίας του χαρακτηριστικού του σχήματος, βρίσκεται περίπου 7.500 έτη φωτός μακριά μας, στον αστερισμό της Κασσιόπης. Το νεφέλωμα αυτό σμιλεύθηκε από τους αστρικούς ανέμους και την υπεριώδη ακτινοβολία των νεαρών, γιγάντιων και υπέρθερμων άστρων, τα οποία εμπεριέχονται στο αστρικό σμήνος Melotte 15 που βρίσκεται στο κέντρο του.

Με ηλικία που δε υπερβαίνουν τα 1,5 εκατ. έτη, τα άστρα αυτά εκλύουν υψηλής ενέργειας υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία διασπά τα ουδέτερα άτομα υδρογόνου του νεφελώματος, σχηματίζοντας έτσι μια «θάλασσα» πλάσματος από ηλεκτρόνια και πυρήνες υδρογόνου. Στη συνέχεια, όμως, τα ηλεκτρόνια μπορούν να επανενωθούν με τους πυρήνες υδρογόνου, σχηματίζοντας και πάλι ουδέτερα άτομα υδρογόνου, σε διεγερμένη όμως κατάσταση.

Καθώς, λοιπόν, τα άτομα αυτά επανέρχονται στην χαμηλότερη ενεργειακή τους κατάσταση, εκπέμπουν ορατή ακτινοβολία με μήκη κύματος, που αντιστοιχούν κατά κύριο λόγο στο κόκκινο τμήμα του ορατού φωτός. Γι’ αυτό εξάλλου και τις περισσότερες φορές τα νεφελώματα αυτού του τύπου έχουν κόκκινο χρώμα.

Credits: Heart Nebula (IC 1805). Image: Flickr Commons/s58y

https://www.eef.edu.gr/el/nea/to-nefeloma-tis-kardias/

 

[Πουπουλίνα]

Επιτέλους ένα διαστημικό νέο της προκοπής!

Αστρονομία: Ανακαλύφθηκε η πιο φωτεινή έκρηξη σουπερνόβα που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν τη φωτεινότερη και ισχυρότερη έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν. Είναι τουλάχιστον δύο φορές πιο φωτεινή και μεγαλύτερης ενέργειας σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη είχε βρεθεί έως τώρα.

Η έκρηξη με την ονομασία SN2016aps πιστεύεται ότι ακολούθησε τη συγχώνευση δύο τεράστιων άστρων. Η ενέργεια που απελευθερώθηκε, ήταν δεκαπλάσια μιας τυπικής έκρηξης σουπερνόβα, ενώ η λαμπρότητα έως 500 φορές μεγαλύτερη.
Το φαινόμενο είχε αρχικά εντοπισθεί το 2016 από το τηλεσκόπιο Pan-STARRS, αλλά μόλις τώρα, μετά από τετραετή μελέτη και από άλλα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια (Hubble, Keck, Gemini κ.α.), έγινε αντιληπτό το μέγεθος της έκρηξης. Η μάζα του υπερκαινοφανούς αστέρα εκτιμάται ότι ήταν 50 έως 100 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας, ενώ συνήθως οι σουπερνόβα έχουν οκτώ έως 15 ηλιακές μάζες.

Οι ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν και των πανεπιστημίων Northwestern, Οχάιο, Μπέρμιγχαμ, Στοκχόλμης και Κοπεγχάγης έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας "Nature Astronomy".

Οι εκρήξεις σουπερνόβα συμβαίνουν στην επιφάνεια ενός άστρου παράγοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας, πράγμα που οδηγεί στην εντυπωσιακή αύξηση της λάμψης ενός άστρου κατά χιλιάδες έως εκατομμύρια φορές σε σχέση με την προηγούμενη φωτεινότητα του. Μερικές φορές το άστρο είναι τόσο λαμπρό, που γίνεται ορατό με γυμνά μάτια στον ουρανό της Γης, εμφανιζόμενο από το πουθενά.

Συνήθως η έκρηξη συμβαίνει σε ζεύγη άστρων λευκών νάνων, που βρίσκονται σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, ώσπου συγχωνεύονται. Καθώς το ένα άστρο «ρουφά» σταδιακά ολοένα περισσότερη ύλη από το άλλο, η τελευταία συσσωρεύεται στην επιφάνεια του πρώτου και τελικά, όταν η πυκνότητα ξεπεράσει ένα όριο, ακολουθεί μια κατακλυσμική θερμοπυρηνική έκρηξη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αστρονομία: Ανακαλύφθηκε η πιο φωτεινή έκρηξη σουπερνόβα που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν...

www.enikos.gr

 

[Πουπουλίνα]

Βρέθηκε εξωπλανήτης που μοιάζει εντυπωσιακά πολύ με τη Γη

Αμερικανοί και Ευρωπαϊοι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν βραχώδη εξωπλανήτη που φαίνεται να έχει μεγάλη ομοιότητα με τη Γη από άποψη μεγέθους και θερμοκρασίας, διαθέτοντας πιθανώς συνθήκες φιλικές για την ύπαρξη νερού και την ανάπτυξη ζωής, καθώς βρίσκεται εντός της «κατοικήσιμης» ζώνης του άστρου του.

Ο εξωπλανήτης Kepler-1649c βρίσκεται σε απόσταση 300 ετών φωτός από τη Γη και η ανακάλυψή του έγινε μετά από νέα ανάλυση παλαιότερων δεδομένων που είχε στείλει το -εκτός λειτουργίας πλέον- αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ». Στην πρώτη «ανάγνωση» ο πλανήτης πριν χρόνια είχε περάσει απαρατήρητος, αλλά τώρα, μετά από μία δεύτερη ανάλυση των στοιχείων, έγινε αντιληπτός. Από τους χιλιάδες εξωπλανήτες που έχει εντοπίσει το εν λόγω τηλεσκόπιο, ο νέος εξωπλανήτης είναι ο πιο όμοιος με τη Γη σε μέγεθος και θερμοκρασία που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.

«Είναι απίστευτο ότι βρήκαμε έναν τέτοιο εξωπλανήτη τώρα, τόσα χρόνια αφότου έχει σταματήσει η συλλογή δεδομένων από το τηλεσκόπιο Κέπλερ. Αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να βρεθεί τα επόμενα χρόνια στα πλούσια στοιχεία που συνέλλεξε το Κέπλερ», ανέφερε ο αστρονόμος Jeff Coughlin του Ινστιτούτου SETI της Καλιφόρνια.

Ο Kepler-1649c έχει διάμετρο μόλις 1,06 φορές μεγαλύτερη της Γης (δηλαδή 6% μεγαλύτερη) και λαμβάνει από το μητρικό άστρο του περίπου το 75% της ακτινοβολίας που δέχεται η Γη από τον Ήλιο, συνεπώς οι δύο πλανήτες έχουν θερμοκρασιακές ομοιότητες. Αντίθετα, όμως, με τη Γη, βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα μικρό και αχνό άστρο ερυθρό νάνο, που έχει το ένα τέταρτο του μεγέθους του Ήλιου. Επειδή κινείται πολύ πιο κοντά στο άστρο του από ό,τι η Γη γύρω από τον Ήλιο, ο Kepler-1649c χρειάζεται 19,5 γήινες ημέρες (η διάρκεια του έτους του) για να διαγράψει μία πλήρη περιφορά.

«Αυτός ο γοητευτικός μακρινός κόσμος μάς γεννά ακόμη μεγαλύτερη ελπίδα ότι μία δεύτερη Γη βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα άστρα και περιμένει να την ανακαλύψουμε», δήλωσε ο Νο2 στην επιστημονική ιεραρχία της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), Thomas Zurbuchen.

Καλλιτεχνική απεικόνιση για το πώς μπορεί να είναι η επιφάνεια του νεοανακαλυφθέντα εξωπλανήτη (Πηγή: NASA/Ames Research Center/Daniel Rutter)

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Άντριου Βάντερμπουργκ του Πανεπιστημίου του Τέξας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters», διευκρίνισαν ότι κατά πόσο όντως ο Kepler-1649c είναι κατάλληλος για να κατοικηθεί είναι κάτι -προς το παρόν- δύσκολο να εκτιμηθεί με βάση τα έως τώρα στοιχεία. Παραμένει άγνωστο αν ο πλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα και τι είδους. Οι ερυθροί νάνοι έχουν την «κακή» συνήθεια να κάνουν περιοδικές εκλάμψεις επικίνδυνης ακτινοβολίας στο διάστημα γύρω τους, κάτι που μπορεί να καταστρέψει την όποια πλανητική ατμόσφαιρα.

Άλλοι εξωπλανήτες που έχουν βρεθεί έως τώρα και εμφανίζουν ομοιότητες σε μέγεθος με τη Γη είναι οι Trappist-1f και Teergarden c, ενώ σε θερμοκρασία οι Trappist-1d και TOI 700d. Αλλά έως τώρα δεν είχε ανακαλυφθεί κανένας που να είναι τόσο όμοιος με τη Γη ταυτόχρονα σε μέγεθος και θερμοκρασία και επίσης να βρίσκεται εντός της «κατοικήσιμης» ζώνης του άστρου του.

Στο ίδιο αστρικό σύστημα έχει βρεθεί εδώ και τρία χρόνια ακόμη ένας εξωπλανήτης, ο Kepler-1649b, ο οποίος βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο άστρο, άρα αναμένεται να είναι καυτός και ακατάλληλος για ζωή (όπως η Αφροδίτη στο δικό μας ηλιακό σύστημα), ενώ δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλοι πλανήτες.

Το τηλεσκόπιο «Κέπλερ», ο σημαντικότερος «κυνηγός εξωπλανητών» για όσο λειτούργησε έως το 2018, οπότε ξέμεινε από καύσιμα, έχει φέρει στο φως περίπου τα δύο τρίτα των συνολικά 4.100 επιβεβαιωμένων μέχρι σήμερα πλανητών πέρα από το ηλιακό σύστημά μας. Οι ανακαλύψεις του έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες στην εκτίμηση ότι το 20% έως 25% των περίπου 200 δισεκατομμυρίων άστρων του γαλαξία μας διαθέτουν βραχώδεις εξωπλανήτες στη φιλόξενη ζώνη πέριξ του άστρου τους.

Βρέθηκε εξωπλανήτης που μοιάζει εντυπωσιακά πολύ με τη Γη

Διαθέτει πιθανώς συνθήκες φιλικές για την ύπαρξη νερού και την ανάπτυξη ζωής #CNNgrNews #menoumespiti, #anytimemore

www.cnn.gr

 

[Πουπουλίνα]

«Μπορίσοφ»: Ο διαστρικός κομήτης με την άφθονη ποσότητα μονοξειδίου του άνθρακα

Ο διαστρικός κομήτης 2I/Borisov -το δεύτερο αντικείμενο, μετά τον σχήματος πούρου «Οουμουαμούα», που ανακαλύφθηκε να έχει «τρυπώσει» στο ηλιακό μας σύστημα προερχόμενος από άλλο αστρικό σύστημα- έχει μια πολύ ασυνήθιστη χημική σύσταση, τελείως διαφορετική από τους «δικούς μας» κομήτες.
Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τη χημική σύσταση ενός τόσο μακρινού κομήτη. Το πιο απρόσμενο χαρακτηριστικό του είναι ότι περιέχει άφθονη ποσότητα μονοξειδίου του άνθρακα, ενός δηλητηριώδους αερίου στη Γη. Το μονοξείδιο του διαστρικού κομήτη είναι 9 έως 26 φορές περισσότερο από ό,τι στους κομήτες του ηλιακού συστήματος μας.

Το μονοξείδιο του άνθρακα, που είναι τοξικό για τους ανθρώπους, είναι κοινό αέριο στο διάστημα και μετατρέπεται σε πάγο μόνο σε μακρινές παγωμένες περιοχές. Από αυτό οι επιστήμονες συμπεραίνουν ότι ο «Μπορίσοφ» (φέρει το όνομα του ερασιτέχνη αστρονόμου της Κριμαίας που τον ανακάλυψε το 2019) σχηματίστηκε με διαφορετικό τρόπο από ό,τι οι κομήτες του ηλιακού συστήματός μας, είτε γύρω από ένα άστρο πολύ πιο μικρό και κρύο από τον Ήλιο (πιθανώς ένα ερυθρό νάνο τύπου Μ), είτε σε μια πολύ κρύα απομακρυσμένη περιοχή του μητρικού του συστήματος, με θερμοκρασίες κάτω από μείον 250 βαθμούς Κελσίου.

Οι αστρονόμοι, οι οποίοι έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», χρησιμοποίησαν για τις παρατηρήσεις του κομήτη τα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια Hubble, Neil Gehrels Swift και ALMA.

«Μας αρέσει να αναφερόμαστε στον "Μπορίσοφ" ως χιονάνθρωπο από κάποιο σκοτεινό και κρύο μέρος. Οι κομήτες είναι απομεινάρια θεμέλιων λίθων από την εποχή του σχηματισμού των πλανητών. Για πρώτη φορά καταφέραμε να μετρήσουμε τη χημική σύσταση ενός τέτοιου θεμέλιου λίθου από άλλο πλανητικό σύστημα, καθώς αυτός διερχόταν από το δικό μας ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο Ντένις Μπόντεγουιτς του Πανεπιστημίου Όμπερν της Αλαμπάμα, επικεφαλής της μίας μελέτης.

Ο «Μπορίσοφ» έχει διάμετρο περίπου ενός χιλιομέτρου και για κάποιο λόγο εκτινάχθηκε μακριά από το δικό του σύστημα, κάνοντας ένα διαστρικό ταξίδι εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ετών, που τον έφερε στη διαστημική «γειτονιά» μας. Η δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής τον αστροβιολόγο Μάρτιν Γκόρντινερ του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, αποκάλυψε ότι, παρά τις παραξενιές του, ο «Μπορίσοφ» έχει και ομοιότητες με τους κομήτες του ηλιακού μας συστήματος, αφού διαθέτει ανάλογη ποσότητα υδροκυάνιου.

Οι πρόσφατες παρατηρήσεις του κομήτη παρέχουν ενδείξεις ότι έχει αρχίσει να διασπάται σε τουλάχιστον δύο κομμάτια. Το πρώτο διαστρικό αντικείμενο, ο «Οουμουαμούα», που είχε γίνει αντιληπτός το 2017 να διασχίζει το ηλιακό μας σύστημα, δεν θεωρείται κομήτης, αλλά απομεινάρι από πλανήτη που διαλύθηκε και κάποιο κομμάτι του ξέφυγε στο διάστημα. Συνεπώς ο «Μπορίσοφ» είναι το δεύτερο διαστρικό αντικείμενο και ο πρώτος διαστρικός κομήτης στη διαστημική ιστορία.

«Μπορίσοφ»: Ο διαστρικός κομήτης με την άφθονη ποσότητα μονοξειδίου του άνθρακα

Είναι το δεύτερο αντικείμενο, μετά τον σχήματος πούρου «Οουμουαμούα», που ανακαλύφθηκε να έχει «τρυπώσει» στο ηλιακό μας σύστημα προερχόμενος από άλλο αστρικό σύστημα #CNNgrNews #menoumespiti, #anytimemore

www.cnn.gr

 

[Πουπουλίνα]

Κομήτης «Άτλας»: Πλησιάζει τη γη, αλλά αργοπεθαίνει

Διασπάται σε πολλά κομμάτια ο ανοιξιάτικος κομήτης «Άτλας» (C/2019 Y4 Atlas) που -αργοπεθαίνοντας- πλησιάζει τη Γη.

Οι φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble αποκάλυψαν περίπου 30 κομμάτια στις 20 Απριλίου και 25 κομμάτια στις 23 Απριλίου.

Αυτό εξηγεί γιατί ο κομήτης, όσο πλησιάζει τον πλανήτη μας, γίνεται πιο αχνός και όχι πιο φωτεινός, όπως αναμενόταν αρχικά.

Τα ευρήματα αποτελούν ένδειξη ότι η διάσπαση των κομητών είναι αρκετά συχνή. Επειδή αυτή συμβαίνει γρήγορα και απρόβλεπτα, οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη βέβαιοι ποια είναι η αιτία της διάσπασης. Το τηλεσκόπιο Hubble μπορεί να διακρίνει κομμάτια μικρά όσο ένα σπίτι. Πριν τη διάσπαση ο πυρήνας του κομήτη εκτιμάται ότι είχε μήκος περίπου όσο δύο ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Ο κομήτης είχε ανακαλυφθεί στις 29 Δεκεμβρίου 2019 από το ρομποτικό τηλεσκόπιο ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) στη Χαβάη, από όπου πήρε και το όνομά του. Ο κομήτης γινόταν ολοένα φωτεινότερος έως τα μέσα Μαρτίου και μερικοί αστρονόμοι προέβλεψαν ότι θα ήταν ορατός με γυμνό μάτι μέσα στο Μάιο, πράγμα που θα τον καθιστούσε έναν από τους πιο θεαματικούς κομήτες των τελευταίων δεκαετιών.

Όμως, λόγω της διάσπασής του έχει αρχίσει να γίνεται πιο αχνός αντί φωτεινότερος. Η αρχική διαπίστωση του αργού θανάτου του είχε γίνει στις 11 Απριλίου από έναν ερασιτέχνη αστρονόμο που φωτογράφισε τρία κομμάτια του κομήτη.

Ο «Άτλας» βρίσκεται σήμερα σε απόσταση περίπου 145 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Αν κάποιο από τα μεγάλα κομμάτια του τελικά επιβιώσει, ο κομήτης θα κάνει την κοντινότερη προσέγγισή του στη Γη στις 23 Μαΐου σε απόσταση περίπου 115 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Οκτώ μέρες αργότερα, θα πλησιάσει τον Ήλιο σε απόσταση 37 εκατ. χλμ.

Κομήτης «Άτλας»: Πλησιάζει τη γη, αλλά αργοπεθαίνει

Ο κομήτης άρχισε να διασπάται σε περισσότερα κομμάτια #CNNgrNews #menoumespiti, #anytimemore

www.cnn.gr

 

[Πουπουλίνα]

Ας ανανεώσουμε το θεματάκι μας.

Ξεκινάω απο τις ειδήσεις που δημοσιεύτηκαν το καλοκαίρι αυτό.

Βρέθηκε εξωπλανήτης μεγέθους ίσου με εκείνο της Γης​

Δευτέρα, 01 Ιουν 2020 11:10

Σε μία πολύ ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις ανακάλυψη έφτασε ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Γενεύης.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη ενός εξωπλανήτη (Proxima b) γύρω από το κοντινότερο στη Γη άστρο, τον Εγγύτατο του Κενταύρου (Proxima Centauri), που βρίσκεται σε απόσταση 4,2 ετών φωτός από τον Ήλιο. Ο εξωπλανήτης έχει το μέγεθος περίπου της Γης, με μάζα μόνο 1,17 φορές μεγαλύτερη, και βρίσκεται στη φιλόξενη για ζωή ζώνη του άστρου του, γύρω από το οποίο ολοκληρώνει μια τροχιά κάθε 11,2 μέρες (η διάρκεια του έτους του).

Η επιβεβαίωση του εξωπλανήτη έγινε με το ελβετικό φασματογράφο ακριβείας Espresso, που είναι εγκατεστημένος στο Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Η αρχική ανακάλυψη του Proxima b είχε γίνει πριν τέσσερα χρόνια μέσω ενός παλαιότερου φασματογράφου (HARPS).

Ο Proxima b βρίσκεται περίπου 20 φορές πιο κοντά στο άστρο του από όσο απέχει η Γη από τον Ήλιο, όμως δέχεται περίπου παρόμοια ενέργεια, συνεπώς έχει επιφανειακές θερμοκρασίες που πιθανώς επιτρέπουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή, κάτι που –αν όντως συμβαίνει- αυξάνει τις πιθανότητες ανάπτυξης ζωής. Συνεπώς ο συγκεκριμένος κοντινός εξωπλανήτης αποτελεί ιδανικό υποψήφιο για αναζήτηση ιχνών ζωής.

Ένα από τα στοιχεία που συγκαταλέγονται στα αρνητικά της αναζήτησης εξωγήινης ζωής αναφορικά με τον Proxima b είναι ότι δέχεται περίπου 400 φορές μεγαλύτερη ακτινοβολία-Χ από ό,τι η Γη, αφού το άστρο του Εγγύτατου είναι ένας ενεργός ερυθρός νάνος που «βομβαρδίζει» τον εξωπλανήτη του με ακτίνες-Χ. Το ερώτημα για τους επιστήμονες είναι αν ο εξωπλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα που λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας απέναντι στις ακτίνες-Χ. Αν υπάρχει ατμόσφαιρα, το δεύτερο σημαντικό προς διερεύνηση ζήτημα είναι αν αυτή διαθέτει χημικά στοιχεία (π.χ. οξυγόνο) που ευνοούν την ανάπτυξη της ζωής.

Πολλά είναι τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα από αυτή την πρόσφατη ανακάλυψη, με τα ισχυρότερα τηλεσκόπια του κόσμου να στρέφουν ήδη τα οπτικά τους προς την κατεύθυνσή του, προκειμένου να διερευνήσουν πιθανές απαντήσεις.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

m.naftemporiki.gr

 

[Πουπουλίνα]

Εγένετο η «πέμπτη κατάσταση της ύλης»: Σημαντικό επίτευγμα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό​

Παρασκευή, 12 Ιουνίου 2020 13:01

Ένα πείραμα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΣΣ) από επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) δημιούργησε την εξωτική κβαντική «πέμπτη κατάσταση της ύλης», ένα υπέρψυχρο αέριο συμπύκνωμα Bose-Einstein.

Πρόκειται για επιστημονικό και τεχνολογικό επίτευγμα, καθώς είναι η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο στο διάστημα σε περιβάλλον μικροβαρύτητας, κάτι που επιτρέπει τη μελέτη της ύλης σε συνθήκες πιο ευνοϊκές από εκείνες της Γης.
Το πείραμα έγινε σε ένα από τα πιο κρύα μέρη στο σύμπαν, σε μία συσκευή μεγέθους βαλίτσας (Cold Atom Laboratory-CAL), που είχε εκτοξευθεί στον ΔΣΣ το 2018. Το εν λόγω μίνι-εργαστήριο ψύχει άτομα ρουβιδίου σε έναν θάλαμο κενού, χρησιμοποιώντας φως λέιζερ για να επιβραδύνει την κίνησή τους. Στη συνέχεια, μαγνητικά πεδία συγκρατούν και «παγιδεύουν» το πυκνό νέφος των ατόμων, που έχει θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν (μείον 273 βαθμοί Κελσίου), με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός συμπυκνώματος Bose-Einstein.

Εγένετο η «πέμπτη κατάσταση της ύλης»: Σημαντικό επίτευγμα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Πρόκειται για επιστημονικό και τεχνολογικό επίτευγμα #CNNgrNews

www.cnn.gr

 

[Πουπουλίνα]

Συναγερμός στους επιστήμονες: Βρέθηκε περίεργο κοσμικό αντικείμενο - Ποια σενάρια εξετάζονται​

Οι επιστήμονες της μεγάλης διεθνούς κοινοπραξίας των ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων Ligo (ΗΠΑ) και Virgo (Ευρώπη) ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν ένα περίεργο κοσμικό αντικείμενο ή συμβάν, το οποίο ξεφεύγει από τα έως τώρα γνωστά στους αστρονόμους και αστροφυσικούς.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, πρόκειται για το πιο παράξενο σήμα βαρυτικών κυμάτων που έχει ανιχνευθεί μέχρι σήμερα και προέρχεται από τη σύγκρουση δύο πολύ ανόμοιων μεταξύ τους αντικειμένων, το ένα με μάζα περίπου εννεαπλάσια από το άλλο, σε απόσταση 800 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων σχετικά με τη μάζα του ελαφρύτερου από τα δύο συγκρουόμενα αντικείμενα, πρόκειται είτε για τη μικρότερη μαύρη τρύπα που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα είτε για το βαρύτερο άστρο νετρονίων που έχει ποτέ παρατηρηθεί ή για κάτι άλλο πιο εξωτικό. Ορισμένοι ονόμασαν το αντικείμενο «μαύρο άστρο νετρονίων», κάτι που έως τώρα δεν θεωρείτο δυνατό.

Ελληνική υπογραφή​

Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters» και στην οποία για ακόμη μία φορά είχε σημαντική συμβολή η Ελληνίδα καθηγήτρια Αστρονομίας Βίκη Καλογερά του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις, πιθανώς θα οδηγήσει τους επιστήμονες στην αναθεώρηση ορισμένων απόψεών τους για τις μαύρες τρύπες και τα άστρα νετρονίων (πάλσαρ).

Το συμβάν, με την ονομασία GW190814, που ανακοινώθηκε τώρα, αλλά είχε αρχικά ανιχνευθεί πέρυσι τον Αύγουστο από το δίκτυο Ligo-Virgo, αφορά στη συγχώνευση μίας μαύρης τρύπας με μάζα 23 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας, με ένα άλλο μυστηριώδες αντικείμενο με μάζα 2,6 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας μεγαλύτερης μαύρης τρύπας με μάζα όσο 25 ήλιοι.

Μέχρι σήμερα, το βαρύτερο γνωστό άστρο νετρονίων δεν ξεπερνά τις 2,5 ηλιακές μάζες, ενώ η μικρότερη (ελαφρύτερη) μαύρη τρύπα τις πέντε ηλιακές μάζες. Συνεπώς, υπάρχει ένα λεγόμενο «κενό μάζας» ανάμεσα στις 2,5 και στις 5 ηλιακές μάζες, εντός του οποίου είναι άγνωστο εάν υπάρχει κάποιο άλλο κοσμικό αντικείμενο ή εάν θα πρέπει να αναθεωρηθούν τα όρια πιθανής μάζας για τις μαύρες τρύπες (που μπορεί να είναι ακόμη πιο ελαφριές) ή για τα άστρα νετρονίων (που ίσως είναι ακόμη βαρύτερα).

Η τέλεια έκπληξη​

«Οι συγχωνεύσεις μικτής φύσης -μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων- έχουν προβλεφθεί εδώ και δεκαετίες, όμως αυτό το συμπαγές αντικείμενο στο κενό μάζας αποτελεί την τέλεια έκπληξη. Περιμέναμε εδώ και δεκαετίες για να λύσουμε αυτό το μυστήριο. Δεν ξέρουμε ακόμη εάν αυτό το αντικείμενο είναι τελικά το βαρύτερο γνωστό άστρο νετρονίων ή η ελαφρύτερη μαύρη τρύπα, αλλά ό,τι κι αν είναι, σπάει ένα ρεκόρ», δήλωσε η κ. Καλογερά.

«Το μυστηριώδες αντικείμενο ίσως είναι ένα άστρο νετρονίων που συγχωνεύθηκε με μίια μαύρη τρύπα, μία συναρπαστική πιθανότητα αναμενόμενη θεωρητικά, αλλά έως τώρα μη επιβεβαιωμένη μέσω παρατήρησης. Από την άλλη, με μάζα 2,6 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, κάτι που υπερβαίνει τις σύγχρονες προβλέψεις για τη μέγιστη μάζα των άστρων νετρονίων, μπορεί στην πραγματικότητα να ανιχνεύσαμε την ελαφρύτερη μαύρη τρύπα», πρόσθεσε η Ελληνίδα επιστήμονας, η οποία διαπρέπει στις ΗΠΑ.

«Η ανακάλυψη πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο που οι επιστήμονες μιλάνε για τα άστρα νετρονίων και τις μαύρες τρύπες. Το κενό μάζας μπορεί στην πραγματικότητα να μην υπάρχει καθόλου, αλλά να οφείλεται σε περιορισμούς των ικανοτήτων παρατήρησης. Ο χρόνος και οι πρόσθετες παρατηρήσεις θα δείξουν τι συμβαίνει», ανέφερε ο καθηγητής Πάτρικ Μπρέιντι του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μιλγουόκι και εκπρόσωπος της ερευνητικής κοινοπραξίας Ligo.

Όταν τα μεγαλύτερα άστρα πεθαίνουν, καταρρέουν κάτω από την ίδια τη βαρύτητά τους και αφήνουν πίσω τους μαύρες τρύπες. Όταν πεθαίνουν άστρα λιγότερο μεγάλα, εκρήγνυνται ως υπερκαινοφανείς αστέρες (σούπερ-νόβα) και αφήνουν πίσω τους πολύ πυκνά περιστρεφόμενα απομεινάρια που λέγονται άστρα νετρονίων (ένα κουταλάκι από το υλικό τους ζυγίζει δέκα εκατομμύρια τόνους).

Τα βαρυτικά κύματα, που προβλέπονται από τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αϊνστάιν, είναι «ρυτιδώσεις» στον ιστό του χωροχρόνου που προκαλούνται από βίαια γεγονότα, όπως οι συγχωνεύσεις μαύρων οπών, τα οποία ταξιδεύουν στο σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός, διαπερνώντας στην πορεία τους και τη Γη. Η ιστορική πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων είχε γίνει το 2015.

Συναγερμός στους επιστήμονες: Βρέθηκε περίεργο κοσμικό αντικείμενο - Ποια σενάρια εξετάζονται

Tο πιο παράξενο σήμα βαρυτικών κυμάτων που έχει ανιχνευθεί μέχρι σήμερα #CNNgrNews

www.cnn.gr

 

[Πουπουλίνα]

Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις δεν είναι σημερινή είδηση ,δημοσιευτηκε στις 25/6/2020​

Μεγάλη ανακάλυψη αστρονόμων: Βρέθηκε πολύ κοντινό ηλιακό σύστημα στη Γη​

Το ηλιακό σύστημα έχει δύο έως τρεις εξωπλανήτες μεγαλύτερους από τη Γη
Ένα αρκετά κοντινό ηλιακό σύστημα, σε απόσταση περίπου 11 ετών φωτός από τη Γη, το οποίο διαθέτει τουλάχιστον δύο, ίσως και τρεις εξωπλανήτες, ανακάλυψε μια διεθνής ομάδα αστρονόμων. Οι εξωπλανήτες του συστήματος, οι οποίοι κινούνται γύρω από ένα ήσυχο και πολύ πιο αχνό από τον Ήλιο άστρο, τον ερυθρό νάνο GJ 887, ανήκουν στην κατηγορία της υπερ-Γαίας, καθώς έχουν κάποιες ομοιότητες με τη Γη, αλλά μεγαλύτερο μέγεθος. Οι εξωπλανήτες βρίσκονται στην φιλόξενη για ζωή ζώνη του εν λόγω άστρου, ενός από τα κοντινότερα στον Ήλιο και είναι πολύ πιθανό να είναι βραχώδεις.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Σάντρα Τζέφερς του γερμανικού Πανεπιστημίου του Γκέτιγκεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», πραγματοποίησαν την ανακάλυψη από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO) στη Χιλή. Πρόκειται για ένα από τα κοντινότερα συστήματα πολλών πλανητών που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Η εγγύτητα των εξωπλανητών του τους καθιστά κατ' εξοχήν υποψήφιους στόχους για μελέτη από το μελλοντικό μεγάλο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, τον διάδοχο του Hubble.
Οι δύο σίγουροι εξωπλανήτες Gliese 887b και Gliese 887c είναι πολύ γρήγοροι -περισσότερο και από τον Ερμή- καθώς ολοκληρώνουν μια περιστροφή γύρω από το μητρικό τους άστρο κάθε 9,3 και 21,8 μέρες αντίστοιχα (αυτή είναι η διάρκεια του έτους τους). Οι επιστήμονες βρήκαν ενδείξεις και για ένα τρίτο εξωπλανήτη με διάρκεια έτους περίπου 50 γήινων ημερών.
Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι δύο επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες φαίνονται υπερβολικά καυτοί για να διαθέτουν υγρό νερό στην επιφάνεια τους, χωρίς πάντως αυτό να αποκλείεται. Όμως ο τρίτος μη επιβεβαιωμένος, που είναι πιο μακρινός, πιθανώς βρίσκεται μέσα στη φιλόξενη για ζωή ζώνη του άστρου του, το οποίο έχει τη μισή περίπου μάζα του Ήλιου μας και είναι λιγότερο δραστήριο από άλλους ερυθρούς νάνους, συνεπώς μάλλον δεν βομβαρδίζει τους πλανήτες του με ισχυρή ακτινοβολία. Η θερμοκρασία του Gliese 887c εκτιμάται σε περίπου 70 βαθμούς Κελσίου. Είναι άγνωστο αν οι δύο εξωπλανήτες διαθέτουν ατμόσφαιρα.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ειδικά αν μελλοντικές παρατηρήσεις επιβεβαιώσουν την ύπαρξη και τρίτου εξωπλανήτη, τότε το σύστημα του GJ 887 αναμένεται να γίνει στο μέλλον ένα από τα πιο μελετημένα στη «γειτονιά» μας. Η εγγύτητα του καθιστά πιθανή ακόμη και τη μελέτη της πιθανής ατμόσφαιρας των πλανητών του.

Το 2016 ανακαλύφθηκε ο κοντινότερος στη Γη εξωπλανήτης, ο οποίος έχει περίπου τη μάζα της Γης και κινείται πέριξ του κοντινότερου στον πλανήτη μας άστρου, του Εγγύτατου του Κενταύρου. Το 2018 ανακαλύφθηκε μια υπερ-Γη γύρω από το δεύτερο κοντινότερο στη Γη αστέρι, το άστρο Μπάρναρντ. Το 2019 βρέθηκε ένα σύστημα τριών πλανητών γύρω από τον ερυθρό νάνο GJ 1061, ο οποίος βρίσκεται λίγο μακρύτερα από τον GJ 887.

Μεγάλη ανακάλυψη αστρονόμων: Βρέθηκε πολύ κοντινό ηλιακό σύστημα στη Γη

Το ηλιακό σύστημα έχει δύο έως τρεις εξωπλανήτες μεγαλύτερους από τη Γη

www.ethnos.gr

 

[Πουπουλίνα]

NASA: Η Ευρώπη, ο δορυφόρος του Δία, θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή στον τεράστιο ωκεανό της​

ΤοΒΗΜΑ Team
25.06.2020, 11:40

Ο τεράστιος ωκεανός νερού που πιστεύεται ότι υπάρχει στο εσωτερικό της Ευρώπης, του δορυφόρου του Δία, θα μπορούσε να είναι φιλόξενος για την ανάπτυξη ζωής.


Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει μια νέα γεωχημική μελέτη μοντελοποίησης από επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), η οποία έρχεται να ενισχύσει ήδη υπάρχουσες εκτιμήσεις.
Η Ευρώπη είναι ένα από τα μεγαλύτερα φεγγάρια στο ηλιακό σύστημά μας, και από τότε που έκαναν κοντινές σε αυτή διελεύσεις τα διαστημικά σκάφη Voyager και Galileo συλλέγοντας στοιχεία, οι επιστήμονες θεωρούν πολύ πιθανό να διαθέτει κάτω από την παγωμένη επιφάνειά της ένα βαθύ ωκεανό.

Όμως, η προέλευση και η σύνθεση του ωκεανού, καθώς και η πιθανότητα να φιλοξενεί ζωή, παραμένουν αντικείμενο συνεχιζόμενου επιστημονικού διαλόγου.

Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Μοχίτ Μελγουάνι Ντασγουάνι, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο γεωεπιστημών Goldschmidt, μοντελοποίησαν τις πιθανές συνθήκες στον ωκεανό της Ευρώπης, με βάση -κυρίως- στοιχεία από το σκάφος Galileo.

Η ύπαρξη υγρού, νερού σε ένα ουράνιο σώμα αποτελεί μια βασική -αλλά όχι τη μοναδική- συνθήκη ανάπτυξης ζωής.

Όπως είπε ο Ντασγουάνι, «η σύνθεση του ωκεανού της Ευρώπης φαίνεται να έχει ομοιότητες με τους ωκεανούς της Γης. Πιστεύουμε ότι ο ωκεανός της θα μπορούσε να είναι αρκετά φιλόξενος για τη ζωή. Η Ευρώπη είναι μια από τις καλύτερες ευκαιρίες μας να βρούμε ζωή στο ηλιακό σύστημά μας».

Πάντως, όπως διευκρίνισε ο ίδιος, «όταν λέμε ότι ένα μέρος είναι φιλόξενο για ζωή δεν εννοούμε ότι πράγματι κατοικείται, απλώς ότι διαθέτει συνθήκες που θα μπορούσαν δυνητικά να επιτρέψουν την επιβίωση ορισμένων σκληροτράχηλων μορφών ζωής, όπως ξέρουμε και από τη Γη».

Η NASA ετοιμάζει την αποστολή Europa Clipper, που θα εκτοξευτεί σε λίγα χρόνια με προορισμό το δορυφόρο του Δία και με βασικό στόχο να αναζητήσει ίχνη ζωής.

Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να υπάρχουν μικρόβια, παρόμοια με ορισμένα γήινα βακτήρια που χρησιμοποιούν διοξείδιο του άνθρακα ως πηγή ενέργειας, στον ωκεανό της Ευρώπης, ο οποίος ίσως έχει βάθος 65 έως 160 χιλιομέτρων, δηλαδή πολύ μεγαλύτερο από τους ωκεανούς του πλανήτη μας.

NASA: Η Ευρώπη, ο δορυφόρος του Δία, θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή στον τεράστιο ωκεανό της - ΤΟ ΒΗΜΑ

Ο τεράστιος ωκεανός νερού που πιστεύεται ότι υπάρχει στο εσωτερικό της Ευρώπης, του δορυφόρου του Δία, θα μπορούσε να είναι φιλόξενος για την ανάπτυξη ζωής

www.tovima.gr

 

[Πουπουλίνα]

Κοσμικό μυστήριο: Εξαφάνιση γιγαντιαίου άστρου​

Τετάρτη, 01 Ιουλ 2020 15:41

Την απουσία εντός ασταθούς γιγαντιαίου άστρου σε έναν γαλαξία- νάνο αντιλήφθηκαν αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το Very Large Telescope (VLT) του European Southern Observatory.

Επιστήμονες θεωρούν πως αυτό μπορεί να υποδεικνύει ότι το άστρο έγινε λιγότερο φωτεινό και εν μέρει καλυμμένο από σκόνη. Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι κατέρρευσε σε μαύρη τρύπα χωρίς να παράξει σουπερνόβα. «Εάν ισχύει, θα είναι ο πρώτος απευθείας εντοπισμός ενός τέτοιο τερατώδους άστρου που “πεθαίνει” με αυτόν τον τρόπο» είπε ο επικεφαλής των ερευνητών, Άντριου Άλαν, διδακτορικός στο Trinity College Dublin στην Ιρλανδία.

Μεταξύ του 2001 και του 2011, διάφορες ομάδες αστρονόμων μελέτησαν το μυστηριώδες γιγαντιαίο άστρο, στον γαλαξία Kinman Dwarf, και οι παρατηρήσεις τους υπέδειξαν πως ήταν σε ύστερο στάδιο της εξέλιξής του. Ο Άλαν και οι συνεργάτες του στην Ιρλανδία, τη Χιλή και τις ΗΠΑ ήθελαν να μάθουν περισσότερα για το πώς τα πολύ μεγάλα άστρα «πεθαίνουν», και αυτό στον Kinman Dwarf φαινόταν ιδανικό. Ωστόσο, όταν έστρεψαν προς αυτό το VLT, το 2019, δεν ήταν σε θέση να βρουν τα χαρακτηριστικά του ίχνη: «Αντ'αυτού, εκπλαγήκαμε όταν είδαμε πως το άστρο είχε εξαφανιστεί» σημείωσε ο ίδιος, που ηγήθηκε έρευνας η οποία δημοσιεύτηκε στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

Σε απόσταση περίπου 75 εκατομμυρίων ετών φωτός μακριά, στον αστερισμό του Υδροχόου, ο γαλαξίας Kinman Dwarf είναι πολύ μακριά για να μπορούν οι αστρονόμοι να βλέπουν τα μεμονωμένα του άστρα, μα μπορούν να εντοπίζουν τις «υπογραφές» κάποιων από αυτά. Από το 2001 ως το 2011, το φως από τον γαλαξία έδειχνε στοιχεία πως «φιλοξενούσε» ένα «luminous blue variable» (λαμπερό μπλε μεταβλητό) άστρο περίπου 2,5 εκατομμύρια φορές πιο φωτεινό από τον ήλιο μας. Τα άστρα αυτού του τύπου είναι ασταθή, δείχνοντας δραματικές μεταβολές στα φάσματα και τη φωτεινότητά τους. Ακόμα και με αυτές τις αλλαγές, τα άστρα αυτά αφήνουν πίσω τους ίχνη που μπορούν να εντοπιστούν, μα ήταν απόντα από τα δεδομένα που η ομάδα συνέλεξε το 2019, προκαλώντας ερωτηματικά σχετικά με το τι συνέβη στο άστρο. «Θα ήταν πολύ ασυνήθιστο για ένα τόσο μεγάλο άστρο να εξαφανιστεί χωρίς να παράξει μια φωτεινή έκρηξη σουπερνόβα» είπε ο Άλαν.«Μπορεί να βρήκαμε ένα από τα πιο μεγάλα άστρα του τοπικού σύμπαντος να χάνεται αθόρυβα μέσα στη νύχτα» είπε ο Χοσέ Γκροχ, άλλος ένας εκ των ερευνητών.

Παλιά δεδομένα υπέδειξαν πως το άστρο θα μπορούσε να περνά μια περίοδο ισχυρών εκλάμψεων που τελείωσε κάποια στιγμή μετά το 2011. Αυτά τα άστρα βιώνουν τέτοιες εκλάμψεις κατά τη διάρκεια της «ζωής» τους, προκαλώντας έξαρση της απώλειας μάζας τους και δραματική αύξηση της φωτεινότητάς τους.

Με βάση τις παρατηρήσεις και τα μοντέλα τους, οι αστρονόμοι έχουν υποδείξει δύο εξηγήσεις για την εξαφάνιση του άστρου και την έλλειψη ενός σουπερνόβα, σε σχέση με αυτή την πιθανή έκλαμψη. Η έκλαμψη μπορεί να οδήγησε στη μετατροπή του σε ένα λιγότερο φωτεινό άστρο, εν μέρει κρυμμένο από τη σκόνη. Εναλλακτικά, μπορεί να κατέρρευσε σε μαύρη τρύπα χωρίς να παράξει έκρηξη σουπερνόβα. Αυτό θα ήταν σπάνιο, καθώς αυτά που γνωρίζουμε σχετικά με το πώς «πεθαίνουν» τα μεγάλα άστρα είναι πως τα περισσότερα καταλήγουν σε σουπερνόβα.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

m.naftemporiki.gr

 

[epote]

Δεν εχει αναφερει κανενας την ερευνα που προτεινει αρκετα σοβαρα οτι υπαρχει ζωη στην αφροδιτη?

 

[Πουπουλίνα]

Δεν εχει αναφερει κανενας την ερευνα που προτεινει αρκετα σοβαρα οτι υπαρχει ζωη στην αφροδιτη?

Μάλλον κατάλαβα ποιά είδηση εννοείς, και βέβαια την έχω καταχωρημένη απλά επείδη απο το καλοκαίρι είχα να ανανεώσω το θέμα, τα πάω με χρονολογική σειρά,αλλα δεν πειράζει για χάρη σου.. θα την βάλω τώρα την είδηση

Πιθανό ίχνος εξωγήινης ζωής στην Αφροδίτη​

Τρίτη, 15 Σεπτεμβρίου 2020
Την ανακάλυψη ενός σπάνιου μορίου, της φωσφίνης, στα σύννεφα της Αφροδίτης, ανακοίνωσε τη Δευτέρα διεθνής ομάδα αστρονόμων.

Στη Γη το αέριο αυτό παράγεται μόνο βιομηχανικά ή από μικρόβια που ζουν σε περιβάλλοντα χωρίς οξυγόνο. Επί δεκαετίες, αστρονόμοι είκαζαν πως τα νέφη σε μεγάλα ύψη στην Αφροδίτη θα μπορούσαν να φιλοξενούν μικρόβια- αιωρούμενα μακριά από την καυτή, αφιλόξενη επιφάνεια, μα παράλληλα ικανά να αντέχουν σε περιβάλλοντα πολύ υψηλής οξύτητας. Ο εντοπισμός φωσφίνης θα μπορούσε να υποδεικνύει ύπαρξη τέτοιας εξωγήινης «εναέριας» ζωής.

«Όταν είχαμε τα πρώτα ίχνη φωσφίνης στο φάσμα της Αφροδίτης, ήταν σοκ» είπε η Τζέιν Γκριβς του Cardiff University στο Ηνωμένο Βασίλειο, επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών που εντόπισε τα πρώτα ίχνη φωσφίνης σε παρατηρήσεις από το James Clerk Maxwell Telescope, το οποίο λειτουργεί το East Asian Observatory στη Χαβάη. Η επιβεβαίωση της ανακάλυψης χρειάστηκε 45 κεραίες του ALMA (Atacama Large millimeter/submillimeter Array) στη Χιλή, ένα πιο ευαίσθητο τηλεσκόπιο που συνεργάζεται με το ESO (European Southern Observatory).

Η διεθνής ομάδα, η οποία περιλαμβάνει επιστήμονες από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, εκτιμά πως η φωσφίνη υπάρχει σε μικρές συγκεντρώσεις στα σύννεφα της Αφροδίτης, μόνο περίπου 20 σωματίδια ανά δισεκατομμύριο. Μετά από αυτές τις παρατηρήσεις, έγιναν υπολογισμοί για να εκτιμηθεί εάν οι ποσότητες αυτές θα μπορούσαν να έρχονται από μη βιολογικές διαδικασίες στον πλανήτη. Μεταξύ των ιδεών περί αυτού περιλαμβάνονταν το ηλιακό φως, ορυκτά εκτοξευόμενα προς τα πάνω από την επιφάνεια, ηφαίστεια ή αστραπές, μα καμία από αυτές δεν θα μπορούσε να παράγει αρκετή φωσφίνη. Αυτές οι μη βιολογικές πηγές διαπιστώθηκε πως παράγουν το πολύ το 1/10000 της φωσφίνης που εντοπίστηκε από τα τηλεσκόπια.

Για να δημιουργηθεί η παρατηρηθείσα ποιότητα φωσφίνης (η οποία αποτελείται από υδρογόνο και φώσφορο) στην Αφροδίτη, οι γήινοι οργανισμοί θα έπρεπε να λειτουργούν μόνο στο 10% της μέγιστης παραγωγικότητάς τους, σύμφωνα με την ομάδα αυτή. Τα γήινα βακτήρια είναι γνωστό πως παράγουν φωσφίνη: Παίρνουν φωσφάτη από ορυκτά ή βιολογική ύλη, προσθέτουν υδρογόνο και βγάζουν φωσφίνη. Εάν υπάρχουν οργανισμοί στην Αφροδίτη, πιθανότατα θα διαφέρουν πολύ από τους γήινους «ξαδέλφους» τους, μα θα μπορούσαν να είναι οι πηγές της φωσφίνης στην ατμόσφαιρα.

Αν και η ανακάλυψη της φωσφίνης στα νέφη της Αφροδίτης αποτέλεσε έκπληξη, οι ερευνητές είναι αρκετά βέβαιοι για αυτήν. «Προς μεγάλη μας ανακούφιση, οι συνθήκες ήταν καλές στο ALMA για επιπλέον παρατηρήσεις ενώ η Αφροδίτη ήταν σε κατάλληλη γωνία προς τη Γη. Η επεξεργασία των δεδομένων ήταν πολύπλοκη, ωστόσο, καθώς το ALMA συνήθως δεν αναζητεί πολύ ανεπαίσθητα ίχνη σε πολύ φωτεινά αντικείμενα όπως η Αφροδίτη» είπε η Ανίτα Ρίτσαρντς, ερευνήτρια του UK ALMA Regional Centre και του University of Manchester. «Εν τέλει διαπιστώσαμε πως και τα δύο αστεροσκοπεία είχαν δει το ίδιο πράγμα: Αχνή απορρόφηση στο σωστό μήκος κύματος για να μιλάμε για αέριο φωσφίνης, όπου τα μόρια έχουν από πίσω τους φωτισμό από τα θερμότερα νέφη από κάτω» πρόσθεσε η Γκριβς, η οποία ηγήθηκε της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy.

Οι ερευνητές θεωρούν πως η ανακάλυψή τους είναι σημαντική επειδή μπορούν να αποκλείσουν πολλούς εναλλακτικούς τρόπους δημιουργίας φωσφίνης, αλλά αναγνωρίζουν πως η επιβεβαίωση της παρουσίας «ζωής» απαιτεί περισσότερη δουλειά. Αν και τα νέφη σε μεγάλα ύψη της Αφροδίτης έχουν ανεκτές θερμοκρασίες, μέχρι και 30 βαθμών Κελσίου, είναι απίστευτα όξινα, κάτι που συνιστά μεγάλο πρόβλημα για την επιβίωση μικροβίων εκεί.

Πιθανό ίχνος εξωγήινης ζωής στην Αφροδίτη

Την ανακάλυψη ενός σπάνιου μορίου, της φωσφίνης, στα σύννεφα της Αφροδίτης, ανακοίνωσε τη Δευτέρα διεθνής ομάδα αστρονόμων.

www.naftemporiki.gr

Εννοείται πως το θέμα είναι για όλους,όποιος έχει είδηση που δεν έχει γραφτεί τη γράφει.Εγώ απλά το ανοιξα.

 

[Πουπουλίνα]

Ανακάλυψη«περίεργου» πλανητικού συστήματος με εξωπλανήτες που αλληλεπιδρούν έντονα,από επίγειο αστεροσκοπείο​

Τρίτη, 07 Ιουλ 2020 17:13

Διάφοροι εξωπλανήτες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους έχουν ήδη εντοπιστεί από τηλεσκόπια στο διάστημα- ωστόσο, σε μια σημαντική επιστημονική εξέλιξη, για πρώτη φορά εντοπίστηκε σύστημα τέτοιου είδους από επίγειο αστεροσκοπείο.

Στο πλαίσιο διεθνούς συνεργασίας, στην οποία συμμετείχαν ερευνητές του CNRS στη Γαλλία (Le Centre national de la recherche scientifique), βρέθηκε ένα ασυνήθιστο πλανητικό σύστημα, υπό την ονομασία WASP-148, μέσω του γαλλικού οργάνου SOPHIE στο Observatoire de Haute-Provence (CNRS/Aix-Marseille Université).

Οι επιστήμονες ανέλυσαν την κίνηση του άστρου και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως φιλοξενεί δύο πλανήτες, τους WSASP-148b και WASP-148c. Οι παρατηρήσεις έδειξαν πως οι δύο πλανήτες αλληλεπιδρούν έντονα, κάτι που επιβεβαιώθηκε και από άλλα δεδομένα. Ενώ ο πρώτος (WASP-148b) πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από το άστρο του σε περίπου εννιά ημέρες, ο δεύτερος, WASP-148c, χρειάζεται τέσσερις φορές περισσότερο χρόνο.

Η αναλογία αυτή υποδεικνύει πως υπάρχει αυξημένη βαρυτική αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο πλανητών- και όπως προκύπτει, οι αστρονόμοι εντόπισαν όντως διακυμάνσεις στις τροχιακές τους περιόδους. Ενώ ένας πλανήτης που δεν επηρεάζεται από έναν άλλο θα είχε σταθερή περίοδο, οι δύο αυτοί βιώνουν επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις που υποδεικνύουν την αλληλεπίδρασή τους.

Η σχετική μελέτη ήταν να δημοσιευτεί στο Astronomy & Astrophysics.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

m.naftemporiki.gr

 

[Πουπουλίνα]

Νέες μυστηριώδεις ανακαλύψεις από τα βάθη του διαστήματος​

Παρασκευή, 10 Ιουλίου 2020 09:35

Δύο ασυνήθιστες ανακαλύψεις έκαναν οι αστρονόμοι στα βάθη του διαστήματος όπου ανακαλύφθηκαν τέσσερα μυστηριώδη αχνά αντικείμενα αλλά και μία γιγάντια δομή που εκτείνεται σε απόσταση 1,4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός και βαφτίστηκε «Τείχος του Νοτίου Πόλου».
Τα τέσσερα δακτυλιοειδή αντικείμενα, που ανακαλύφθηκαν από δύο ραδιοτηλεσκόπια (το ASKAP στην Αυστραλία και το Giant MetreWave στην Ινδία) και τα οποία είναι αόρατα από τα οπτικά, υπέρυθρα και ακτίνων-Χ τηλεσκόπια, δεν μοιάζουν με τίποτε που έχει ανακαλυφθεί στο σύμπαν μέχρι σήμερα.
Βαφτίστηκαν «παράξενοι ραδιο-κύκλοι» και οι αστρονόμοι δεν μπορούν να υπολογίσουν ακόμη την απόστασή τους από τη Γη. Προς το παρόν, έχει γίνει σχετική προδημοσίευση στη διαδικτυακή βάση arXiv και εκκρεμεί δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy».

Νέες μυστηριώδεις ανακαλύψεις από τα βάθη του διαστήματος

Τέσσερα μυστηριώδη αχνά αντικείμενα αλλά το «Τείχος του Νοτίου Πόλου» #CNNgrNews

www.cnn.gr

 

[Πουπουλίνα]

Νεότερη του αναμενομένου η Σελήνη​

Πέμπτη, 16 Ιουλ 2020 10:52

Η Σελήνη σχηματίστηκε λίγο αργότερα από ό,τι πιστευόταν μέχρι σήμερα, σύμφωνα με νέα γερμανική έρευνα.

Η κυρίαρχη θεωρία για τον σχηματισμό της Σελήνης είναι πως ένας πρωτοπλανήτης μεγέθους αντίστοιχου αυτού του Άρη συγκρούστηκε με τη Γη, δημιουργήθηκε ένα νέο σώμα- η Σελήνη. Πλανητικοί γεωφυσικοί στο DLR (Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής- Deutsches Zentrum für Luft- und Raumfahrt), υπό την καθοδήγηση του Μαξίμ Μορίς, μαζί με ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μύνστερ, χρησιμοποίησαν ένα νέο αριθμητικό μοντέλο για την αναδημιουργία του χρόνου όπου έλαβε χώρα το γεγονός- περίπου 4,425 δισ. χρόνια πριν. Οι προηγούμενες εκτιμήσεις για τον σχηματισμό της Σελήνης είχαν ως βάση μια ηλικία 4,51 δισ. ετών- 85 εκατ. ετών περισσότερο σε σχέση με τους νέους υπολογισμούς.

Οι επιστήμονες παρουσιάζουν την έρευνά τους στο Science Advances. Τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια πριν, το ηλιακό σύστημα ήταν σε μια χαοτική κατάσταση: Η Γη μεγάλωνε ακόμα, συλλέγοντας ύλη υπό τη μορφή «πλανητοειδών» (planetesimals) που είχαν σχηματιστεί προηγουμένως στον δίσκο σκόνης και αερίων σε τροχιά από τον πρώιμο ήλιο. Η νεαρή Γη παγιώθηκε, και έγινε ακόμα θερμότερη στο εσωτερικό της. Όλο και μεγαλύτερα τμήματα του βραχώδους μανδύα έλιωσαν και σχημάτισαν έναν ωκεανό μάγματος. Σε εκείνη τη φάση η Γη απέκτησε τον φυσικό της δορυφόρο, που περιστρέφεται ακόμα γύρω της. Μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της Γης και ενός πρωτοπλανήτη είχε ως αποτέλεσμα την εκτίναξη βράχων. Τα υλικά αυτά συσσωρεύτηκαν και συσπειρώθηκαν, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό της Σελήνης.

Επί της αρχής οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν όσον αφορά στο πώς σχηματίστηκε η Σελήνη, μα όχι στις λεπτομέρειες της διαδικασίας ή στον χρόνο. «Τα αποτελέσματα του τελευταίου μας μοντέλου υποδεικνύουν ότι η νεαρή Γη χτυπήθηκε από έναν πρωτοπλανήτη περίπου 140 εκατομμύρια χρόναι μετά τη γένεση του ηλιακού συστήματος, 4,567 δισεκατομμύρια χρόνια πριν» είπε ο Μορίς. «Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, αυτό συνέβη πριν 4,425 δισεκατομμύρια χρόνια- με περιθώριο απόκλισης 25 εκατ. ετών- και γεννήθηκε η Σελήνη».

Σε εκείνη τη φάση η Γη είχε μόλις εξελιχθεί σε πλανήτη. Κατά την εξέλιξη αυτή, τα βαρέα, μεταλλικά συστατικά βυθίστηκαν στο κέντρο και σχημάτισαν έναν πυρήνα σιδήρου και νικελίου, που περιτριγυριζόταν από έναν παχύ μανδύα πυριτικών πετρωμάτων. Τα πυριτικά πετρώματα γίνονταν όλο και πιο θερμά, λόγω της διαδικασίας της επικάθησης και μέσω θερμότητας από την αποσύνθεση ραδιενεργών στοιχείων.

Σε αυτή τη φάση η Γη χτυπήθηκε από τη Θεία, έναν πρωτοπλανήτη στο μέγεθος του Άρη, προκαλώντας εκτόξευση υλικού από το οποίο σχηματίστηκε η Σελήνη. Κατά τη σύγκρουση αυτή σχηματίστηκε ένας ωκεανός μάγματος βάθους αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων. Σήμερα δεν παραμένουν απομεινάρια ή ίχνη της Θείας.

Η σύγκρουση των δύο σωμάτων είχε ως αποτέλεσμα να εξατμιστεί μια μεγάλη ποσότητα βράχου από τον πρώιμο μανδύα της Γης. Το υλικό αυτό εκτινάχτηκε και συνελέγη σε έναν δακτύλιο σκόνης γύρω από τη Γη πριν επανασυντεθεί εκεί, σχηματίζοντας βράχο. «Από αυτό σχηματίστηκε γρήγορα η Σελήνη, πιθανότατα μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια» είπε η Ντόρις Μπρόιερ, άλλη μία εκ των συντελεστών της έρευνας.

Οι επιστήμονες σε μεγάλο βαθμό συμφωνούν με την ιστορία του σχηματισμού της Σελήνης, αλλά δεν είναι σε θέση να τη χρονολογήσουν με ακρίβεια, καθώς κανένας από τους σεληνιακούς βράχους που έχουν επιστραφεί στη Γη δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Οι ερευνητές του DLR και του Πανεπιστημίου του Μύνστερ βρήκαν πότε σχηματίστηκε χρησιμοποιώντας μια νέα, έμμεση μέθοδο: «Οι υπολογισμοί μας δείχνουν πως αυτό πιθανότατα συνέβη κατά το τέλος του σχηματισμού της Γη» είπε η Σαμπρίνα Σβίνγκερ, άλλη μια εκ των ερευνητών.

Δεν ήταν μόνο η Γη που είχε έναν ωκεανό μάγματος στη «νιότη» της: Η ενέργεια από την επικάθηση οδήγησε επίσης στον σχηματισμό ενός ωκεανού μάγματος στη Σελήνη, που καλύφθηκε από αυτόν. Ο ωκεανός άρχισε να στερεοποιείται και σχημάτισε έναν φλοιό ελαφρών κρυστάλλων στην επιφάνεια, που έρχεται σε επαφή με το ψυχρό διάστημα. Ωστόσο κάτω από αυτό τον μονωτικό φλοιό, η Σελήνη παρέμεινε τηγμένη για πολύ καιρό. Μέχρι τώρα οι επιστήμονες δεν ήταν σε θέση να βρουν πόσος χρόνος χρειάστηκε για την κρυσταλλοποίηση του ωκεανού, και για αυτό δεν μπορούσαν να βγάλουν συμπέρασμα για το πότε σχηματίστηκε η Σελήνη.

Για να υπολογίσουν τη διάρκεια «ζωής» του ωκεανού μάγματος, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα νέο μοντέλο υπολογιστή, που για πρώτη φορά έλαβε υπόψιν σε βάθος τις διαδικασίες που εμπλέκονταν στη σταθεροποίηση του μάγματος. «Τα αποτελέσματα του μοντέλου δείχνουν πως ο ωκεανός μάγματος της Σελήνης “έζησε” για πολύ και χρειάστηκε περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια για να στερεοποιηθεί πλήρως σε βράχο» είπε ο Μαξίμ Μορίς. «Το χρονικό πλαίσιο είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι υπολογιζόταν σε προηγούμενες μελέτες» τόνισε ο Νίκολα Τόσι του DLR, άλλος ένας εκ των συντελεστών της έρευνας. «Τα παλαιότερα μοντέλα έδιναν περίοδο στερεοποίησης μόνο 35 εκατ. ετών».

Για να διαπιστωθεί η ηλικία της Σελήνης, οι επιστήμονες χρειάστηκε να πάνε ακόμα παραπέρα, υπολογίζοντας πώς η σύσταση των πυριτικών ορυκτών που σχηματίστηκαν κατά τη στερεοποίηση άλλαζε με το πέρασμα του χρόνου. Όπως διαπιστώθηκε, υπήρχε δραστική μεταβολή στη σύνθεση, καθώς προχωρούσε η στερεοποίηση. Το εύρημα αυτό επέτρεψε να συνδεθεί ο σχηματισμός διαφορετικών τύπων βράχου στη Σελήνη με ένα συγκεκριμένο στάδιο στην εξέλιξη του ωκεανού μάγματος. «Συγκρίνοντας τη μετρηθείσα σύσταση των βράχων της Σελήνης με την προβλεφθείσα σύσταση του ωκεανού μάγματος από το μοντέλο μας, ήμασταν σε θέση να ιχνηλατήσουμε την εξέλιξη του ωκεανού πίσω στην αρχή του- τον καιρό που σχηματίστηκε η Σελήνη» είπε η Σβίνγκερ.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως η Σελήνη σχηματίστηκε 4,425 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, με απόκλιση 0,025 δισεκατομμυρίων ετών.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

m.naftemporiki.gr

 

[Πουπουλίνα]

Φρεσκότατα νέα,ζεστά ζεστά, ότι βγήκαν.
26 Οκτωβρίου 2020
Σπουδαία ανακάλυψη από τη NASA: Ανίχνευσε νερό στη Σελήνη – Τι αλλάζει για τις αποστολές στο φεγγάρι

Νερό στη φωτεινή (ορατή) πλευρά της Σελήνης ανίχνευσαν -πέραν κάθε αμφιβολίας- η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και επιστήμονες στις ΗΠΑ. Οι επιστήμονες εκτιμούν επίσης ότι στη Σελήνη υπάρχουν πολλές μικρές και μεγάλες και μόνιμες «παγίδες νερού», δηλαδή περιοχές όπου το νερό μπορεί να παγιδευτεί σταθερά, και οι οποίες καλύπτουν μια συνολική έκταση έως 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν σε δύο επιστημονικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy» και σε σχετική συνέντευξη τύπου που διοργάνωσε η NASA.

Η ανακάλυψη αναμένεται να έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις για τις μελλοντικές αποστολές στο φεγγάρι. Η NASA έχει ως στόχο την επιστροφή των αστροναυτών της στη Σελήνη το 2024 στο πλαίσιο του προγράμματος «Άρτεμις», διαδόχου του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων» των δεκαετιών 1960 και 1970.

Προηγούμενη έρευνα είχε ανιχνεύσει πιθανή παρουσία νερού στη σεληνιακή επιφάνεια, ιδίως πέριξ του νότιου πόλου. Όμως εκείνη η ανίχνευση είχε βασιστεί σε χημική «υπογραφή» στο φάσμα των τριών μικρομέτρων, η οποία δεν μπορούσε να διακρίνει με σιγουριά αν επρόκειτο για νερό (Η2Ο) ή για υδροξύλιο (ΟΗ) δεσμευμένο σε σεληνιακά ορυκτά.


Αυτή τη φορά, οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Κέισι Χόνιμπαλ του Ινστιτούτου Γεωφυσικής και Πλανητολογίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης, που ανέλυσαν στοιχεία από το Στρατοσφαιρικό Παρατηρητήριο Υπέρυθρης Αστρονομίας (SOFIA), ένα αερομεταφερόμενο τηλεσκόπιο πάνω σε ένα τροποποιημένο αεροπλάνο Boeing 747 που παρατηρεί τη Σελήνη στο μήκος κύματος των έξι μικρομέτρων, ανίχνευσαν πλέον σαφώς την ισχυρή χημική «υπογραφή» του μορίου του νερού.

Βρήκαν ότι το νερό είναι παρόν στα νότια γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης σε αναλογία περίπου 100 έως 400 μικρογραμμαρίων (μg g^1 H2O). Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το νερό είναι πιθανώς αποθηκευμένο μέσα σε υάλους ή στα κενά ανάμεσα στους κόκκους της σεληνιακής επιφάνειας, που το προστατεύουν από το αφιλόξενο περιβάλλον του φεγγαριού και επιτρέπουν έτσι στο νερό να παραμένει στη σεληνιακή επιφάνεια.

Στη δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή ατμοσφαιρικής και διαστημικής φυσικής Πολ Χέιν του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι στη Σελήνη υπάρχουν πολύ περισσότερες -από όσες υποπτεύονταν έως τώρα- κρυφές μόνιμες σκιασμένες περιοχές (λεγόμενες «ψυχρές παγίδες»), όπου το νερό μπορεί να παραμείνει μόνιμα. Εκτιμούν ότι υπάρχουν εκατοντάδες έως χιλιάδες περισσότερες μικροπαγίδες (διαμέτρου έως ενός εκατοστού) σε σχέση με τις μεγαλύτερες παγίδες νερού (διαμέτρου έως ενός χιλιομέτρου), οι οποίες μπορούν να εντοπισθούν και στους δύο πόλους.

Οι ερευνητές εκτιμούν, με βάση στοιχεία από το σκάφος LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) της NASA σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ότι περίπου 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (από τα περίπου 38 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα που είναι συνολικά η σεληνιακή επιφάνεια) έχουν τη δυνατότητα να παγιδεύσουν νερό σε διάφορα μεγέθη και σχήματα, εκ των οποίων το 60% στο νότιο ημισφαίριο, σε γεωγραφικό πλάτος μεγαλύτερο των 80 μοιρών. Το 10% έως 20% της συνολικής έκτασης των μόνιμων παγίδων νερού εκτιμάται ότι είναι μικροσκοπικές.

«Αν φανταστεί κανείς ότι στέκεται στην επιφάνεια του φεγγαριού κοντά σε ένα από τους πόλους του, θα δει σκιές ολόγυρα. Πολλές από αυτές τις μικροσκοπικές σκιές μπορεί να είναι γεμάτες πάγο», δήλωσε ο Χέιν. «Αν έχουμε δίκιο, το νερό πρόκειται να είναι πιο εύκολα προσβάσιμο ως πόσιμο, ως πυραυλικό καύσιμο ή για οτιδήποτε άλλο η NASA χρειάζεται νερό», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τους Αμερικανούς ερευνητές, μερικές σεληνιακές «ψυχρές παγίδες» υπάρχουν σε καθεστώς αιώνιου σκοταδιού, καθώς μπορεί να μην έχουν δει ούτε μία ακτίνα του Ήλιου εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Αυτά τα ευρήματα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δείχνουν ότι το νερό έχει παραχθεί ή καταλήξει στη Σελήνη μέσω διαφόρων διαδικασιών (π.χ. από κατά καιρούς πτώσεις μικρομετεωριτών ή μεγαλύτερων αστεροειδών και κομητών) και είναι πολύ πιθανό ότι έχει αποθηκευθεί σε μικρές και μεγάλες παγίδες και στις δύο πολικές περιοχές. Προς το παρόν πάντως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι όντως αυτές οι «παγίδες» κρύβουν νερό, παρά μόνο αν πάει εκεί ένα ρομποτικό ρόβερ ή ένας αστροναύτης και σκάψει. Οι μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη θα δώσουν την οριστική απάντηση.

Στη συνέντευξη της NASA την παρουσίαση των ευρημάτων έκαναν οι Νασίμ Ρανγκουάλα (επιστήμονας του παρατηρητηρίου SOFIA στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA), Πολ Χερτς (επικεφαλής του τμήματος αστροφυσικής της NASA), Τζέικομπ Μπλίτσερ (επικεφαλής επιστήμονας στη διεύθυνση ανθρώπινης εξερεύνησης και αποστολών επιχειρήσεων της NASA) και Κέισι Χόνιμπαλ (επικεφαλής ερευνήτρια της δεύτερης μελέτης για τις «ψυχρές παγίδες»).

Με πληροφορίες από ΑΠΕ ΜΠΕ

Σπουδαία ανακάλυψη από τη NASA: Ανίχνευσε νερό στη Σελήνη – Τι αλλάζει για τις αποστολές στο φεγγάρι

Νερό στη φωτεινή (ορατή) πλευρά της Σελήνης ανίχνευσαν -πέραν κάθε αμφιβολίας- η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA)...

www.enikos.gr

​