Δικαιολογούν μια κακή μάνα τα δικά της παιδικά βιώματα;

[xristinaki]

Εχω ακουσει απο φιλη μας ψυχιατρο τη εξης φραση για μια κακη μητερα ,δεν εχει δεχτει ποτε αγαπη απο την οικογενεια της κι για αυτο δεν ξερει πως να εκφρασει την δικη της αγαπη στα παιδια της.
Αυτα τα λογια με ειχαν μπερδεψει αρκετα.Σιγουρα τα παιδικα μας βιωματα κι τα απωθημενα μας οδηγουν σε λαθος συμπεριφορες πολλες φορες κι δεν πρεπει ολα αυτα να τα ξεσπαμε στα παιδια,δεν δικαιολογειται ουτε δικαιωνεται καποιος με αυτον τροπο.
Ειδικα αν μια μητερα εχει ξεπερασει πλεον το οριο σημαινει οτι ειναι ανικανη να κρατησει το παιδι κι σιγουρα ειναι διαταραγμενη.Χρειαζεται σοφρωνισμο για τις πραξεις της κι σαφως παρακουλουθηση απο ειδικο.
Η κακοποιηση ενος παιδιου δεν ειναι σημαδι διαταραχης?Τι πρεπει να κανει κανεις ακομα για να τον βρουν αρρωστο?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bill_1992]

(άλλωστε η εκδίκηση δεν θα φέρει το παιδί πίσω) αλλά να μειωθούν στο ελάχιστο τέτοια περιστατικά, με περισσότερη πρόνοια κκ προσοχή από το κράτος κ ίσως με καλύτερη παιδεία...

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποδωθούν ευθύνες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[travel_lover]

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποδωθούν ευθύνες...

φυσικά κ πρέπει ναποδοθούν ευθύνες! επιβάλλεται! απλά το θέμα είναι να ελαχιστοποιηθούν αυτά τα φαινόμενα κ αυτό δεν γίνεται μόνο με τον σωφρονισμό κάποιου (κ μετά το κράτος θεωρεί ότι έκανε το καθήκον του). χρειάζονται σοβαρότερα κ μεγαλυτερα μετρα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Λοιπόν το θέμα αυτό είναι σοκαριστικό και ακραίο, όταν κάποιος έχει κακή παιδική ζωη και δεν μπορεί να συμβιβαστεί με αυτό κακός έκανε παιδιά, δεν πρέπει να κάνεις παιδιά όταν έχεις προβλήματα τέτοιου ίδους, όσο και να το αγαπάς το παιδί σου άν δεν τα ξεπεράσει τελέιως είναι απαγορευτικό να το κάνεις ή κάν να το σκευτείς, εξάλου δεν της έβαλε κανείς μαχαίρι στο λαιμό να το κάνει

Εχουμε κακά βιώματα δεν κάνουμε παιδιά άν δεν είμαστε έτοιμοι, αυτό είναι νόμος, η μάνα είναι ασιγχώρητη και έπρεπε να την αφήσουν να πεθάνει και εκείνη απο ασιτία να δούμε θα της αρέσει;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DiaVolita69]

Οχι.. Θα παρει τα μετρα του ΜΟΝΟ οταν αρχισει να γινεται τζερτζελες στα ΜΜΕ, κι αυτο για οσο διαρκεσει αυτο το πανηγυρι!

Έχω διαβάσει σχεδόν όλες τις σκέψεις σας για το θέμα αυτό και πραγματικά, να σας πω την αλήθεια μου στάθηκα περισσότερο σε αυτο και με θλίβει το γεγονός ότι περιμένουμε να αναδειχθεί απο τα ΜΜΕ κάποιο τραγικό γεγονός...\
Ενώ μπορεί και να συμβαίνει δίπλα μας, και να μην το γνωρίζουμε ή να το γνωρίζουμε και να μην μπορούμε να επέμβουμε. Ποιο νομικό πλαίσιο μας δίνει το δικαίωμα να επεμβαίνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Κανένα. Πόσοι σύλλογοι για κακοποιημένα παιδιά υπάρχουν στη χώρα; Λειτουργούν;
Θυμάμαι μια μέρα, αυτο που είπε μία θεία μου που είναι στην Αυστραλία εδώ και χρόνια. Όταν πρωτοπήγε είχε την μεγάλη κόρη της, και σε ένα μαγαζί, η μικρή έκλεγε επίμονα για να της παρουν κάτι. Η θεία μου την χτύπησε -όπως κάναμε εδώ στην Ελλάδα για χρόνια- για να σταματήσει. Και μία αυστραλιανή πελάτισσα του μαγαζιού την σταμάτησε λέγοντας ότι θα καλέσει την αστυνομία και απο εκει, όπως έμαθε αργότερα αυτη η θεία μου, θα της έπερναν το παιδί γιατι ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ να μην χτυπάνε τα παιδιά ούτε για "παιδαγωγικούς" σκοπούς... Γιατί είναι μορφή βίας όπως και να το δεί κανείς.
Ενώ εδώ εμείς τι λέμε; <<το ξύλο βγήκε απ τον παράδεισο>> Αυτό θα μου πείτε είναι μια ρήση. Αλλα υπάρχει κανής να μην την ...."ασπάζεται" και να μην την πραγματοποιεί;
Φοβάμαι ότι είμαστε καλοί στα λόγια μόνο στα "ΘΑ" αλλά χρεισημοποιούμε το ξύλο για πειθώ.
Έν κατακλείδη, δεν πιστεύω ότι τα παιδικά βιώματα μιας μάνας όσο άσχημα και να είναι, είναι το ελαφρυντικό σε μια τετοια πράξη. Ακόμα και το γεγονός ότι είχε και άλλα παιδιά, και ήταν χωρίς σύζυγο, εμένα μου λέει ότι δεν ήταν ισοροπημένο άτομο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fatsoula]

Ενώ μπορεί και να συμβαίνει δίπλα μας, και να μην το γνωρίζουμε ή να το γνωρίζουμε και να μην μπορούμε να επέμβουμε. Ποιο νομικό πλαίσιο μας δίνει το δικαίωμα να επεμβαίνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Κανένα. Πόσοι σύλλογοι για κακοποιημένα παιδιά υπάρχουν στη χώρα; Λειτουργούν;

Έν κατακλείδη, δεν πιστεύω ότι τα παιδικά βιώματα μιας μάνας όσο άσχημα και να είναι, είναι το ελαφρυντικό σε μια τετοια πράξη. Ακόμα και το γεγονός ότι είχε και άλλα παιδιά, και ήταν χωρίς σύζυγο, εμένα μου λέει ότι δεν ήταν ισοροπημένο άτομο.

Θα συμφωνήσω με αυτό που λές!!!
Η μητέρα μου πχ είχε άσχημα παιδικά χρόνια αλλά παρόλα αυτά μας μεγάλωσε και μας πρόσεχε πάρα πολύ!Ποτέ δεν μας βάρεσε για οποιοδήποτε λόγο!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DiaVolita69]

Φατσούλα, δυστυχώς δεν είναι όλοι έτσι, και αυτό φαίνεται με τραγικό τρόπο. Ποτέ ένα παιδί δεν θα καταλάβει τον λόγο για τον οποίο τρώει το ξύλο. Είναι τόσο αθώα τα παιδιά, που πάντα, όσο κι αν πονάνε, δεν θα διαμαρτυριθούν γιαυτό που τους κάνουμε και κυριώς οι γονείς.
Ποτέ δεν μπορεσα να χωνέψω αυτό που λένε μερικοί -πολλές φορές- δικά μου είναι τα παιδιά και ότι θέλω τα κάνω.
Την επιμέλεια μπορεί να την έχει σαν γονιός αλλά ως εκεί. Δεν είναι κτήμα κανενός. Είναι αυτόνομες προσωπικότητες, άσχετα αν δεν έχουν εμπειριες όπως εμεις. Κι αν διαπιστωθεί ότι δεν είναι εντάξει, από ειδικούς, να του αφαιρείται.
Και γω ποτέ δεν εφαγα ξύλο. Αλλα λέω -ΑΝ- έτρωγα, ίσως να μου φαινόταν κάτι "φυσιολογικό"
Ωριμάζοντας όμως, κανείς και γίνοντας γονιός, έχει νου να σκευτεί πρώτα αυτό που πάει να κάνει.
Σε αντίθετες περιπτώσεις ειναι για παρακολούθηση..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Διάβασα το θέμα και θυμήθηκα το περιστατικό. Πράγματι, η βία εναντίον των παιδιών είναι εξοργιστική και σε κάνει να σκέφτεσαι ακόμη και τη θανατική ποινή. Το άτομο αυτό ωστόσο, είναι διαταραγμένο και αυτό ίσως να αιτιολογεί την πράξη του, σε καμμία περίπτωση όμως δεν τη δικαιολογεί. Όλοι έχουν τις πληγές τους, όπως έχουν και την ευθύνη των πράξεών τους, από τη στιγμή που ενηλικιώνονται.

Από την άλλη μεριά η κοινωνία μοιράζεται σ' έναν βαθμό τη συλλογική ευθύνη για κάποια φαινόμενα που θεωρείται ότι η ίδια γεννά κι αναπαράγει. Η κοινωνία διδάσκει τη βία, την εκμετάλλευση, την αδιαφορία, το κυνήγι του χρήματος, την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, γι' αυτό και η διαστροφή, η φρίκη και τα ακραία φαινόμενα συνεχώς μεγεθύνονται. Δε ζούμε δα και στην Πολιτεία του Πλάτωνα. Πάντα οι εξουσιαστικές κοινωνίες είχαν τέτοια φαινόμενα, σήμερα ο "πολιτισμός" μας μάλλον τα προάγει, για λόγους καθαρά δομικούς.

Έχουμε όλοι λίγη απ' την ευθύνη, έστω για το ότι ξέρουμε αλλά προτιμούμε να γυρνάμε την πλάτη και να κάνουμε πως δεν είδαμε, βολεμένοι μέσα στο μικρόκοσμο της τύρβης μας. Ας μην ξεχνούμε με πόση λαιμαργία καταναλώνουμε από τηλοψίας κάθε φρικιαστικό περιστατικό που μας σερβίρουν τα εξουσιαστικά ΜΜΕ.

Θέλω απλά να σημειώσω κάποιες απόψεις, οι οποίες με τρομάζουν περισσότερο κι από το ίδιο το γεγονός που υπήρξε η αφορμή για το άνοιγμα του θρεντ αυτού:

Με λύπη μου λέω ότι τέτοια άτομα θα έπρεπε να πεθάνουν με τον ίδιο τρόπο που έχουν σκοτώσει τους άλλους. Εάν υπήρχε τέτοιος νόμος ή έστω θαν. ποινή, είμαι σίγουρη ότι θα σκεφτόντουσαν πάρα πολύ το να διαπράξουν κάποιο έγκλημα (από το πιό απλό μέχρι το πιο "βαρύ")

Η θανατική ποινή και το οφθαλμόν αντί οφθαλμού δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Έλυσαν άραγε το πρόβλημα της βίας στις ΗΠΑ; Έχουμε εμείς στην Ελλάδα, όπου δεν ισχύει η θανατική ποινή, περισσότερη εγκληματικότητα από τον "ομφαλό του κόσμου"; Περισσότερο μίσος; Περισσότερο ρατσισμό; Η σκέψη δε, να τιμωρείται κάποιος με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο έβλαψε το συνάνθρωπό του είναι ανατριχιαστική. Γιατί μπορεί ένας να είναι κτήνος, όμως η κοινωνία δεν μπορεί να φέρεται κτηνωδώς ως σύνολο και να το διδάσκει αυτό ως δικαιοσύνη.

Εαν το παρουμε αναλυτικα και σε βαθος, οποιοσδηποτε ουσιαστικα πραττει καποια εγκληματικη ενεργεια (οχι απο λαθος του.Π.Χ. να παιζω με οπλο μικρος και να πυροβολισω κατα λαθος τον παππου...),κατι τρεχει με αυτον.
δεν ειναι εντελως καλα.
Υπαρχει καποιο προβλημα με τροπο σκεψης,κρισης κτλ κτλ.

Απαράδεκτη γενίκευση που οδηγεί σε οργουελικές κοινωνίες. Με αυτόν τον τρόπο τα ψυχιατρεία της ΕΣΣΔ του σταλινικού καθεστώτος ήταν γεμάτα με "εγκληματίες", οι οποίοι δεν ήταν τίποτε άλλο από αντιφρονούντες. Η βία είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος επιλέγει αν θα την ασκήσει και πώς και πληρώνει το τίμημά του. Το έγκλημα δεν οφείλεται σε ψυχασθένεια. Φυσικά ο Μάριος μάλλον δεν εννοούσε αυτό, αλλά θα ήθελα να του επισημάνω τις προεκτάσεις των γραφομένων του.

Με πιο δικαιωμα αυτο το τερας το καταδικασε σε θανατο? Μακαρι να σαπισει στη φυλακη! Οχι τιποτα αλλο για να μην βγει μια μερα και ζηταει τα αλλα παιδια της πισω!!!

Αυτή η απάντηση εμπεριέχει τόση αγριότητα που μου δημιουργεί αποστροφή, χωρίς φυσικά να γνωρίζω τη συνομιλήτρια. Πιστεύω ότι στην πραγματικότητα θα είναι ένας καλός άνθρωπος όπως και όλοι μας. Έχει όμως ποτέ σκεφτεί πού οδηγούν αυτοί οι αφορισμοί; Θα ήθελα να της συστήσω να δει την ταινία "Το τέρας" ("Monster") με τη Σαρλίζ Θερόν, πριν ξαναμιλήσει έτσι για οποιονδήποτε, όσο κακό κι αν είναι αυτό που έκανε. Πού είναι η ορθοδοξία και η ελληνική μας παιδεία;

Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται βασανιστήριο στην μάνα

Ούτε ο Σαντάμ να ήσουν αγαπητή μου. Αν επιτρέψουμε τα βασανιστήρια και τα θεσμοθετήσουμε ως μέθοδο απόδοσης δικαιοσύνης, να είσαι σίγουρη ότι κάποτε μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον σου, αν αυτό βολεύει την εξουσία. Άλλωστε το τι είναι έγκλημα και τι όχι είναι σχετικό πολλές φορές. Πόσους αιώνες πίσω, σε πραγματικά μαύρες εποχές μας γυρνάει αυτό! Και ο Χριστός δικαίως, κατά τους δημίους του, βασανίστηκε για παραδειγματισμό των υπολοίπων. Το πλήθος ούρλιαζε "Άρων άρων σταύρωσον αυτόν". Έτσι μας δίδαξε να ουρλιάζουμε και μεις;

Και μία αυστραλιανή πελάτισσα του μαγαζιού την σταμάτησε λέγοντας ότι θα καλέσει την αστυνομία και απο εκει, όπως έμαθε αργότερα αυτη η θεία μου, θα της έπερναν το παιδί γιατι ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ να μην χτυπάνε τα παιδιά ούτε για "παιδαγωγικούς" σκοπούς... Γιατί είναι μορφή βίας όπως και να το δεί κανείς.

Το κράτος αυτό έπαιρνε τα παιδιά των ιθαγενών από τους γονείς τους για να τα "μορφώσει" με τη βρεττανική παιδεία, για "το καλό τους", γεγονός που αργότερα θεωρήθηκε ως έγκλημα και ακόμη πληρώνει αποζημιώσεις. Δείτε την ταινία "Rabbitproof Fence" για περισσότερες πληροφορίες. Δεν μας έχει πείσει, το Αυστραλιανό αλλά και κάθε άλλο κράτος, ότι θα μεγαλώσει ένα παιδί καλύτερα από τη μάνα μου, που μου έριχνε και καμιά ξυλιά. Κι όμως, εκείνη η ξυλιά είχε τόση αγάπη μέσα της, που κανένα κρατικό ίδρυμα δεν θα μπορούσε να μου εξασφαλίσει. Ξαναρωτώ: Εμείς, που βγήκε το ξύλο απ' τον παράδεισο, έχουμε περισσότερη ή λιγότερη βία από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία; Εφόσον μιλάμε απλά για ένα χαστούκι, η άποψη αυτή καταλήγει στο "Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο" του Άλντους Χάξλεϋ, μια ακόμη προφητική δυστοπία.

Και μια θετική, κατά τη γνώμη μου άποψη:

φυσικά κ πρέπει ναποδοθούν ευθύνες! επιβάλλεται! απλά το θέμα είναι να ελαχιστοποιηθούν αυτά τα φαινόμενα κ αυτό δεν γίνεται μόνο με τον σωφρονισμό κάποιου (κ μετά το κράτος θεωρεί ότι έκανε το καθήκον του). χρειάζονται σοβαρότερα κ μεγαλυτερα μετρα!

Η κοινωνία πρέπει να πάψει να διδάσκει τη βία, την εκμετάλλευση και τη χυδαιότητα καλέ μου φίλε. Όλοι μας είμαστε κοινωνία και πρέπει να στεκόμαστε ενεργά μπροστά στα κοινωνικά φαινόμενα, όχι να περιμένουμε να τα καταναλώσουμε υποκριτικά (όπως και άλλοι έχουν επισημάνει) από την τηλεόραση, εφησυχάζοντας τη χειμαζόμενη συνείδησή μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DiaVolita69]

... Όλοι έχουν τις πληγές τους, όπως έχουν και την ευθύνη των πράξεών τους, από τη στιγμή που ενηλικιώνονται.

Από την άλλη μεριά η κοινωνία μοιράζεται σ' έναν βαθμό τη συλλογική ευθύνη για κάποια φαινόμενα που θεωρείται ότι η ίδια γεννά κι αναπαράγει. Η κοινωνία διδάσκει τη βία, την εκμετάλλευση, την αδιαφορία, το κυνήγι του χρήματος, την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, γι' αυτό και η διαστροφή, η φρίκη και τα ακραία φαινόμενα συνεχώς μεγεθύνονται. Δε ζούμε δα και στην Πολιτεία του Πλάτωνα. Πάντα οι εξουσιαστικές κοινωνίες είχαν τέτοια φαινόμενα, σήμερα ο "πολιτισμός" μας μάλλον τα προάγει, για λόγους καθαρά δομικούς.

Έχουμε όλοι λίγη απ' την ευθύνη, έστω για το ότι ξέρουμε αλλά προτιμούμε να γυρνάμε την πλάτη και να κάνουμε πως δεν είδαμε, βολεμένοι μέσα στο μικρόκοσμο της τύρβης μας. Ας μην ξεχνούμε με πόση λαιμαργία καταναλώνουμε από τηλοψίας κάθε φρικιαστικό περιστατικό που μας σερβίρουν τα εξουσιαστικά ΜΜΕ..

Αυτό το υπογράμμισα γιατί από τη μία είναι κοινώς παραδεκτό αλλά εγώ ενίσταμαι. Η κοινωνία μπορεί να διδάσκει από μόνη της τη βία γιατί η ίδια έχει απαξιώσει τον εαυτό της και τους κανόνες της είτε ηθικούς είτε τους γραπτούς ή άγραφους νόμους της.Τα φαινόμενα που βλέπεις να συμβαίνουν είναι θέμα πολιτικής;
....

Και μία αυστραλιανή πελάτισσα του μαγαζιού την σταμάτησε λέγοντας ότι θα καλέσει την αστυνομία και απο εκει, όπως έμαθε αργότερα αυτη η θεία μου, θα της έπερναν το παιδί γιατι ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ να μην χτυπάνε τα παιδιά ούτε για "παιδαγωγικούς" σκοπούς... Γιατί είναι μορφή βίας όπως και να το δεί κανείς.

Το κράτος αυτό έπαιρνε τα παιδιά των ιθαγενών από τους γονείς τους για να τα "μορφώσει" με τη βρεττανική παιδεία, για "το καλό τους", γεγονός που αργότερα θεωρήθηκε ως έγκλημα και ακόμη πληρώνει αποζημιώσεις. Δείτε την ταινία "Rabbitproof Fence" για περισσότερες πληροφορίες. Δεν μας έχει πείσει, το Αυστραλιανό αλλά και κάθε άλλο κράτος, ότι θα μεγαλώσει ένα παιδί καλύτερα από τη μάνα μου, που μου έριχνε και καμιά ξυλιά. Κι όμως, εκείνη η ξυλιά είχε τόση αγάπη μέσα της, που κανένα κρατικό ίδρυμα δεν θα μπορούσε να μου εξασφαλίσει. Ξαναρωτώ: Εμείς, που βγήκε το ξύλο απ' τον παράδεισο, έχουμε περισσότερη ή λιγότερη βία από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία; Εφόσον μιλάμε απλά για ένα χαστούκι, η άποψη αυτή καταλήγει στο "Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο" του Άλντους Χάξλεϋ, μια ακόμη προφητική δυστοπία.

Αυτό είναι πέρα για πέρα απαράδεκτο και πραγματικά φρίττω όταν ακούω μέχρι που μπορεί να φτάσει η ... αγάπη. Αυτό που περιέγραψες είναι τελείως υποκειμενικό, και σε μια πολιτισμένη κοινωνία, δεν έχει υποκειμενικότητες. Αυτό που ενστερνίζεσαι ως "πολλή αγάπη" δηλαδή αν ήταν υπερβολική η αγάπη θα ήταν και περισσότερο το ξύλο;;;; [smilie=4,6,5]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Αυτό το υπογράμμισα γιατί από τη μία είναι κοινώς παραδεκτό αλλά εγώ ενίσταμαι. Η κοινωνία μπορεί να διδάσκει από μόνη της τη βία γιατί η ίδια έχει απαξιώσει τον εαυτό της και τους κανόνες της είτε ηθικούς είτε τους γραπτούς ή άγραφους νόμους της.Τα φαινόμενα που βλέπεις να συμβαίνουν είναι θέμα πολιτικής;
....

Η κάθε κοινωνία διαπαιδαγωγεί τους πολίτες ή υπηκόους της σύμφωνα με τις ανάγκες της και τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Επίσης, εξ ορισμού, κάθε πράξη ενός πολίτη μέσα σ' ένα κοινωνικό σύνολο είναι μια πολιτική πράξη. Συνεπώς κι εμείς διδάσκουμε με τη στάση και τις πράξεις μας κάτι στο περιβάλλον με το οποίο αλληλεπιδρούμε. Καθημερινά όλοι μας συμβάλλουμε στη διαμόρφωση της λεγόμενης "μέσης άποψης". Έτσι, έχουμε όλοι μας μέρος της ευθύνης για την κοινωνία που διακονούμε και γι' αυτόν το λόγο θα πρέπει να είμαστε λιγότερο αφοριστικοί απέναντι στον "αμαρτωλό". "Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω", λέει ο ποιητής.

Αυτό είναι πέρα για πέρα απαράδεκτο και πραγματικά φρίττω όταν ακούω μέχρι που μπορεί να φτάσει η ... αγάπη. Αυτό που περιέγραψες είναι τελείως υποκειμενικό, και σε μια πολιτισμένη κοινωνία, δεν έχει υποκειμενικότητες. Αυτό που ενστερνίζεσαι ως "πολλή αγάπη" δηλαδή αν ήταν υπερβολική η αγάπη θα ήταν και περισσότερο το ξύλο;;;;

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου θύμα βίας, ούτε "υπερβολικής αγάπης". Το κακό με όλους μας είναι ότι έχουμε την τάση να "φρίττουμε" εύκολα, όταν αυτό που λέει ο άλλος δεν ανήκει στη σφαίρα του γνωστικού μας οικοδομήματος, με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε το πραγματικό του νόημα. Όταν χάνεται το μέτρο αγαπητή μου, χάνεται και η ισορροπία στη συζήτηση. Μια κοινωνία χωρίς υποκειμενικότητες δεν είναι ο προάγγελος μιας εξουσιαστικής δυστοπίας, όπου όλα καθορίζονται εκ των προτέρων ως αντικειμενικά και οποιαδήποτε απόκλιση αποβάλλεται; Ποιος ακριβώς μπορεί να καθορίσει το αντικειμενικά σωστό; Ποιος έχει τελικά αυτήν τη θεϊκή παραίσθηση; Το μεγάλωμα ενός παιδιού σε ίδρυμα ή σε ανάδοχη οικογένεια για ψύλλου πήδημα δεν είναι μορφή βίας, την οποία ίσως ενστερνίζεσαι; Κατά τη γνώμη μου, το να μεγαλώνεις παιδιά έχοντας την πεποίθηση ότι κατέχεις την αντικειμενικά σωστή άποψη, είναι πολύ πιο τρομακτικό από μερικές ξυλιές στον πισινό. Η ψυχολογική βία μπορεί να είναι πιο τραυματική από τη φυσική, αναλόγως του μέτρου που η καθεμιά ασκείται.

Θα θέσω μια σειρά ερωτήσεων, με αφορμή τα όσα παραθέτω. "Τι είναι αυτό που μας κάνει να θεωρούμε πολιτισμένη τη σημερινή μας κοινωνία, σε αντίθεση με τις παλαιότερες μορφές της; Έχουμε λύσει τα κοινωνικά μας προβλήματα ή μήπως τα έχουμε μεγενθύνει κι επιπλέον έχουμε δημιουργήσει νέα; Μόνο ο Μεσαίωνας υπάρχει ως παρελθόν;"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Παιδια οσοι λετε οτι δεν υπαρχει κανενα ελαφρυντικο ή οτι η βια ειναι παντα επιλογη μας κλπ, και το λετε τοσο πεπεισμενοι, μηπως θα επρεπε αφενος να μην ειστε τοσο σιγουροι (μια και ουτε οι ειδικοι δεν ειναι), και αφεταιρου, να θυμηθουμε την φραση "σωας τας φρενας" που ηχει σε δικαστηρια και απο ψυχιατρους ;

Δεν μιλαω συγκεκριμενα για το συμβαν αυτο (δε ξερω τι ηταν τελικα αυτη η μανα), αλλά γενικοτερα. Και θα το παω και πιο μακρια. Ακομα και να μην ηταν εντελως τρελη, εφοσον κανεις δεν γεννιεται καλος ή κακος, ας αναρωτηθουμε τι ωθησε καποιον σε κατι τετοιο. Δεν σημαινει οτι δινουμε αφεση αμαρτιων βεβαια. Αλλά το ζουμι της υποθεσης ειναι το "γιατι" και πως δε θα επαναληφθει.

Αν μια οικογενεια αναθρεψει ενα παιδι με ψυχικα τραυματα, αφημενο στην τυχη του, καποια στιγμη θα εμφανισει και αυτο κατι. Δεν βγαινουν απο το πουθενα αυτα. Περισσοτερο πρεπει να διοχετευουμε την ενεργεια μας, στην ριζα του προβληματος, παρά στον τελικο "εκτελεστη" μιας τετοιας κακης πραξης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[flyer]

η μητερα μου ειναι ορφανη απο πατερα και μητερα απο τα 12 ης και μια χαρα μανα εχει γινει...τιποτα δεν μπορει να την δικαιολογησει! ισα ισα που αν εχει ασχημα παιδικα βιωματα θα θελει το παιδι της να ειναι σε καλυτερη μοιρα απο τη δικη της και θα κανει οτι μπορει για να εχει το παιδι της αυτα που δεν μπορουσε να εχει αυτη.ειτε υλικα ειτε ψυχικα αγαθα ειναι αυτα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kassie]

Αγαπητέ Great Chaos, δικαίωμά σου να μην συμφωνείς με τις εκφράσεις μου (ναι, εξακολουθώ να θεωρώ αυτή τη μάνα τέρας καμία σχέση με την ομώνυμη ταινία με τη Θερόν) όπως κι εγώ δεν συμφωνώ με την κριτική που άσκησες στα πόστ. Ναι, επθυμώ να παραμείνει αυτή η μάνα στη φυλακή κι όχι να βγεί με αναστολή σε 5-6 χρόνια και να πάρει πίσω τα υπόλοιπα παιδιά της.

Υ.Γ. Νομίζω ότι η αγανάκτησή μου δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία μου ή την πίστη μου. Είναι απλά στοιχείο της ανθρώπινης φύσης μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Συγνωμη μονο εγω το θεωρω αυτο παραλογο?
Μεχρι πιο σημειο πιστευετε οτι διακιολογουν τα βιωματα μας τις πραξεις μας?

Φυσικα και δεν εισαι ο μονος που το θεωρει παραλογο.....Αν ειναι δυνατον....Και νομιζω πως τα βιωματα δικαιολογουν καπως τις πραξεις μας,αλλα οχι στην συγκεκριμενη περιπτωση...

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!

Άμα πέρασε τόόόόσο άσχημη παιδική ηλικία που να μη μπορεί να καταλάβει τις στοιχειώδεις ανάγκες ενός παιδιού, να μην έκανε παιδιά

Συμφωνω απολυτα!Ντροπη της..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Δικαιολογούν μια κακή μάνα τα δικά της παιδικά βιώματα;

Σε καμμια των περιπτωσεων...
Ισως μεχρι ενος σημειου η γνωση του ιστορικου της μητερας να βοηθαει καποιον στο να προσπαθησει να την καταλαβει...Αλλα οχι στο να τη δικαιολογησει. Σε αυτο ειμαι απολυτη.- (οκκκ...οκ.....και σε αλλα πολλα, αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα μας!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Δικαιολογούν μια κακή μάνα τα δικά της παιδικά βιώματα;

Δεν τα δικαιολογούν αλλά θα μπορούσε να είναι μια αιτία. Βασικά νομίζω οτι είναι πιθανότητες 50-50, γιατί εξαρτάται πώς θα το δει ο καθένας. Κάποιο βίωμα δηλαδή που συνέβη στην παιδική ηλικία κάποιου μπορεί να επιλέξει να μην το κάνει στο παιδί του, μπορεί όμως και να το κάνει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[*natalia5555*]

ελεος.και οταν τη ρώτησαν γιατί έκανε όλα αυτά στο ίδιο της το παιδί τι απάντησε?σύγουρα θα ήταν ψυχικά άρρωστη και αν όχι θα τη κρέμαγα ευχαρίιστως...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.