Είδη νοημοσύνης / τεστς IQ

libre

Δραστήριο μέλος

Ο libre αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 694 μηνύματα.
τι χρειάζεται να καταλάβεις δηλαδή; αν υπάρχει νερό στον άρη , αν υπάρχει θεός, ή αν ο σόρος βρίσκεται πίσω από τα προβλήματα στην ευρώπη;
Δεν χρειαζεται να τα καταλαβεις. Το φοκους δεν παει στο «χρειαζεται» αλλα στην ιδια την κατανοηση. Αν εισαι ευφυης τα καταλαβαινεις, αν δεν εισαι δεν τα καταλαβαινεις. Ανεξαρτητα αν σου χρειαζονται ή οχι. Ειναι θεμα νοητικης ικανοτητας. Και πολλα απο αυτα που καταλαβαινεις σε χαλανε πολυ.

έξυπνος είναι αυτός που διαχειρίζεται καλύτερα τα προβλήματα της καθημερινότητας έχοντας ως στόχο την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής του
Κι ο σκουπιδιαρης που μας εφερες για παραδειγμα μπορει να διαχειριζεται καλα τα προβληματα της καθημερινοτας του και να πασχιζει για το καλυτερο. Το οτι απο ολες τις ευκαιριες που δινει η ζωη, αυτος διαλεξε να ασχολειται με τα σκατα των αλλων ειναι κι αυτο δειγμα εξυπναδας ε; Ή μηπως να αφηναμε την υποκρισια και να λεγαμε τα πραγματα με το ονομα τους οτι δηλ η νοητικη του ικανοτητα δεν του εδινε αλλες επιλογες;

Η εξυπναδα ειναι νοητικη ικανοτητα και μετριεται με τεστ νοημοσυνης. Η ευτυχια σχετιζεται με την ευφυια, αλλα ειναι διαφορετικο κεφαλαιο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Alejandro che 7

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Αλέξανδρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 27 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πατήσια (Αττική). Έχει γράψει 1,859 μηνύματα.
«Οι διάνοιες υπάρχουν παντού», λέει ο Varun, ένα 35χρονο μέλος της Mensa που δούλεψε ως μανάβης για αρκετά χρόνια αφότου είχε εξασφαλίσει το πτυχίο χημείας του. Όταν πρωτομπήκε στην Mensa σε ηλικία 19 χρονών, φαντάστηκε ότι γινόταν μέλος μιας κοινότητας κβαντικών φυσικών. Σύντομα όμως ανακάλυψε πως «ένας βοηθός εργαστηρίου ήταν πολύ πιθανό να έχει υψηλότερο IQ από έναν καθηγητή πανεπιστημίου».
Ο Varun πιστεύει πως το πώς εξελίσσεται η ζωή σου επηρεάζεται όχι μόνο από τις εγκεφαλικές σου ικανότητες, αλλά και από το επίπεδο της εκπαίδευσής σου, από τις σχέσεις σου με τα «σωστά» άτομα, από το που μεγάλωσες και την ικανότητά σου να αντιληφθείς το επίπεδό σου. Γιατί; Γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι από εμάς δεν «διαγωνιζόμαστε» στο ίδιο επίπεδο. «Η κοινωνία δεν είναι αξιοκρατική, άσχετα με το τι μας δείχνουν οι ταινίες για το μεγάλο μυαλό που έρχεται από το πουθενά και ξεπερνάει όλα τα εμπόδια. Αυτά είναι μαλακίες»
Ένα θηλυκό μέλος της ακόμα πιο αποκλειστικής Triple Nine Society, λέει πως το στερεότυπο που υπάρχει, στηρίζεται κυρίως στο πως αντιλαμβανόμαστε την ευφυΐα στο σχολείο, αλλά και στο πως γίνονται γνωστές οι λεπτομέρειες της ευφυΐας ανθρώπων όπως ο Bill Gates και ο Stephen Hawking. Για κάθε δύο τέτοιους όμως, υπάρχουν αναρίθμητα ακόμα λαμπρά μυαλά που δεν «ανθίζουν» και παραμένουν άγνωστα, δουλεύοντας σε απλές, καθημερινές δουλειές.

«Δεν θα βρεις γκαρσόνια στις λίστες με τα κορυφαία IQ γιατί κανείς δεν θα ενδιαφερόταν», σχολιάζει. «Ο κόσμος θέλει να μπορεί να χαρακτηρίσει την φύση της επιτυχίας αυτών των ανθρώπων, οπότε πιάνονται από πράγματα όπως ο υψηλός δείκτης ευφυΐας».

«Οι άνθρωποι όμως που ξέρουν ότι είναι έξυπνοι από την μέρα που γεννιούνται δεν το έχουν αυτό και ως εκ τούτου αναπτύσσουν χαρακτηριστικά που μπορούν να τους αποσυντονίσουν».

Ελάχιστοι από τους ανθρώπους στους οποίους μίλησα, εργάζονται σε χώρους που θα συνέδεε κανείς με το υψηλό IQ. Όπως και ο Varun, οι περισσότεροι φαντάστηκαν ότι θα έμπαιναν σε μια κοινότητα κορυφαίων ακαδημαϊκών, αλλά τελικά βρήκαν περισσότερα άτομα που είχαν ακριβώς την ίδια εντύπωση.

«Η εργασία και η ευφυΐα έχουν μια πολύ επιφανειακή σχέση» λέει η Marie Hugh, ένα μέλος της Mensa της οποίας το IQ την τοποθετεί στο κορυφαίο 0.1% της κοινότητας. Δούλεψε ως αεροσυνοδός για χρόνια, προτού αφοσιωθεί σε ένα PhD επαγγελματικής περίθαλψης. «Δεν χρειάζεται να έχεις υψηλό IQ για να πετύχεις στην ζωή, όπως δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχεις αν το έχεις».


Ας τελειώνει επιτέλους το παραμύθι της σύνδεσης της ευφυίας με την εργασια.Ζούμε σε μία κοινωνία βαθιά ταξική. Η "επιτυχία" και η "κοινωνική καταξίωση", συνδέεται κυρίως με διασυνδέσεις, πάτημα επι πτωμάτων, ρουφιανιά και εκμεταλλευτικές σχέσεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ας τελειώνει επιτέλους το παραμύθι της σύνδεσης της ευφυίας με την εργασια.Ζούμε σε μία κοινωνία βαθιά ταξική. Η "επιτυχία" και η "κοινωνική καταξίωση", συνδέεται κυρίως με διασυνδέσεις, πάτημα επι πτωμάτων, ρουφιανιά και εκμεταλλευτικές σχέσεις.

Η προσωπική εργασία δεν παίζει κανένα ρόλο? Όσα άτομα ξέρω που έχουν καταφέρει κάτι στη ζωή τους, το κάνανε γιατί δουλέψανε 70ώρα, είχανε διορατικότητα και τα αρχίδια να κάνουν αυτά που οι άλλοι φοβόντουσαν. Αντίθετα όσους αποτυχημένους γνωρίζω που δεν έχουν καταφέρει τίποτα απολύτως μου λένε παρόμοια με τα δικά σου, για στημένα παιχνίδια, κονέ και πάτημα επί πτωμάτων. Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει λέει η παροιμία. Και εν πάσει περιπτώσει είναι γελοίο να μιλά κομουνιστής για αξιοκρατία στην εργασία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
Μα ναι κι εγώ αν κερδίσω στο τάβλι θα λέω πως είναι καθαρά λόγω εμπειρίας και σωστής τεχνικής κι όχι επειδή ξεσσκίστηκα να φέρνω ντόρτια ας πούμε. :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

unπαικτable

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο unπαικτable αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 963 μηνύματα.
Μα ναι κι εγώ αν κερδίσω στο τάβλι θα λέω πως είναι καθαρά λόγω εμπειρίας και σωστής τεχνικής κι όχι επειδή ξεσσκίστηκα να φέρνω ντόρτια ας πούμε. :P

Για να πετυχει η μπιζνα πρεπει να προσαρμοσεις ετσι την ιδεα σου και τις μεθοδους σου ωστε να μην σε σφαλιαρισει το αορατο χερι της αγορας(αμα δεν υπαρχει κρατικος μηχανισμος ελεγχου των οικονομικων εννοειται). Μην μπερδευεις τις επενδυσεις με το ταβλι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

libre

Δραστήριο μέλος

Ο libre αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 694 μηνύματα.
«Οι διάνοιες υπάρχουν παντού», λέει ο Varun, ένα 35χρονο μέλος της Mensa που δούλεψε ως μανάβης για αρκετά χρόνια αφότου είχε εξασφαλίσει το πτυχίο χημείας του. Όταν πρωτομπήκε στην Mensa σε ηλικία 19 χρονών, φαντάστηκε ότι γινόταν μέλος μιας κοινότητας κβαντικών φυσικών. Σύντομα όμως ανακάλυψε πως «ένας βοηθός εργαστηρίου ήταν πολύ πιθανό να έχει υψηλότερο IQ από έναν καθηγητή πανεπιστημίου».
Ο Varun πιστεύει πως το πώς εξελίσσεται η ζωή σου επηρεάζεται όχι μόνο από τις εγκεφαλικές σου ικανότητες, αλλά και από το επίπεδο της εκπαίδευσής σου, από τις σχέσεις σου με τα «σωστά» άτομα, από το που μεγάλωσες και την ικανότητά σου να αντιληφθείς το επίπεδό σου. Γιατί; Γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι από εμάς δεν «διαγωνιζόμαστε» στο ίδιο επίπεδο. «Η κοινωνία δεν είναι αξιοκρατική, άσχετα με το τι μας δείχνουν οι ταινίες για το μεγάλο μυαλό που έρχεται από το πουθενά και ξεπερνάει όλα τα εμπόδια. Αυτά είναι μαλακίες»
Ένα θηλυκό μέλος της ακόμα πιο αποκλειστικής Triple Nine Society, λέει πως το στερεότυπο που υπάρχει, στηρίζεται κυρίως στο πως αντιλαμβανόμαστε την ευφυΐα στο σχολείο, αλλά και στο πως γίνονται γνωστές οι λεπτομέρειες της ευφυΐας ανθρώπων όπως ο Bill Gates και ο Stephen Hawking. Για κάθε δύο τέτοιους όμως, υπάρχουν αναρίθμητα ακόμα λαμπρά μυαλά που δεν «ανθίζουν» και παραμένουν άγνωστα, δουλεύοντας σε απλές, καθημερινές δουλειές.

«Δεν θα βρεις γκαρσόνια στις λίστες με τα κορυφαία IQ γιατί κανείς δεν θα ενδιαφερόταν», σχολιάζει. «Ο κόσμος θέλει να μπορεί να χαρακτηρίσει την φύση της επιτυχίας αυτών των ανθρώπων, οπότε πιάνονται από πράγματα όπως ο υψηλός δείκτης ευφυΐας».

«Οι άνθρωποι όμως που ξέρουν ότι είναι έξυπνοι από την μέρα που γεννιούνται δεν το έχουν αυτό και ως εκ τούτου αναπτύσσουν χαρακτηριστικά που μπορούν να τους αποσυντονίσουν».

Ελάχιστοι από τους ανθρώπους στους οποίους μίλησα, εργάζονται σε χώρους που θα συνέδεε κανείς με το υψηλό IQ. Όπως και ο Varun, οι περισσότεροι φαντάστηκαν ότι θα έμπαιναν σε μια κοινότητα κορυφαίων ακαδημαϊκών, αλλά τελικά βρήκαν περισσότερα άτομα που είχαν ακριβώς την ίδια εντύπωση.

«Η εργασία και η ευφυΐα έχουν μια πολύ επιφανειακή σχέση» λέει η Marie Hugh, ένα μέλος της Mensa της οποίας το IQ την τοποθετεί στο κορυφαίο 0.1% της κοινότητας. Δούλεψε ως αεροσυνοδός για χρόνια, προτού αφοσιωθεί σε ένα PhD επαγγελματικής περίθαλψης. «Δεν χρειάζεται να έχεις υψηλό IQ για να πετύχεις στην ζωή, όπως δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχεις αν το έχεις».


Ας τελειώνει επιτέλους το παραμύθι της σύνδεσης της ευφυίας με την εργασια.Ζούμε σε μία κοινωνία βαθιά ταξική. Η "επιτυχία" και η "κοινωνική καταξίωση", συνδέεται κυρίως με διασυνδέσεις, πάτημα επι πτωμάτων, ρουφιανιά και εκμεταλλευτικές σχέσεις.
Επρεπε να βαλεις και λινκ, αλλά δεν πειραζει. Αυτα μπορω να στα βεβαιωσω κι εγω. Εχω περασει τα τεστ της Mensa εδω και καμμια 15αρια χρονια, πληρωσα τη συνδρομη μιας χρονιας και δεν ξαναασχοληθηκα, γιατι δεν εβλεπα κανενα ωφελος απο αυτην την ιστορια. Πραγματι νομιζεις οτι θα συναντησεις κβαντικους και βρισκεσαι μπροστα σε προσιτους ανθρωπους απο πασης φυσεως επαγγελματα. Τα στοιχεια στο αρθρο ειναι καπως ετσι, μονο που για την ερμηνεια του αρθρογραφου επιφυλασσομαι. Ευφυια και Εργασια για μενα εχουν συνδεση, αλλα οχι αμεση.

Το στερεοτυπο οτι αμα εχεις υψηλο IQ θα εισαι και επιστημονας ειναι σιγουρα λαθος. Μπορει να εισαι ανθοπωλης, αεροσυνοδος, ηθοποιος, τυπογραφος κλπ. Ειναι ομως καπως δυσκολο να βρεις γκαρσονι ή μπατσο και απιθανο να βρεις σκουπιδιαρη. Το IQ δεν καθοριζει το επαγγελμα, αλλα τις επιλογες ζωης. Οταν εχεις IQ 140, φιλε μου, εχεις επιλογες ζωης. Αμα θες γινεσαι πυρηνικος επιστημονας, αν ομως σου αρεσουν τα ανθη και τη βρισκεις στο μαγαζακι σου με ανθρωπινη επικοινωνια με τους πελατες κι οχι συνθηκες εργαστηριου γινεσαι και ανθοπωλης.

Αμα λοιπον εχεις επιλογες ζωης, δεν πας να γινεις γκαρσονι στις διαταγες καποιου αλλου και να ψοφας στην κουραση ή σκουπιδιαρης μεσα στη βρωμα καθε μερα ή μπατσος και να ρισκαρεις το τομαρι σου απο σφαιρα κακοποιου με μια οικογενεια να σε περιμενει πισω. Σε αυτες τις δουλειες πας γιατι δεν εχεις επιλογες, γιατι δεν σε βοηθουνε οι διανοητικες σου ικανοτητες να εχεις καλυτερη δουλεια. Κανενας ευφυης δεν κανει καρριερα σε ενα επαγγελμα με αθλιες συνθηκες. Ειτε θα ειναι περιστασιακος λογω συγκυριων ειτε θα το θεωρησει σαν πρωτο σκαλοπατι για να αναρριχηθει.

Ο Varun ειχε ενα πτυχιο χημειας, δεν ηταν ο αγραμματος μαναβης. Ενας βοηθος εργαστηριου, δεν θα ειχε προφανως ενα χαμηλο IQ, αν ηταν βοηθος επιστημονικου εργαστηριου. Η αεροσυνοδος ηταν ικανη για PhD και δεν ηταν η γκομενα γλαστρα. Προκειται για εξυπνα ατομα σε διαφορετικους χωρους, χωρις αυτο να σημαινει οτι θα βρεις ευφυεις σε ολους τους χωρους οπως πχ σε εργοστασιακους εργατες που δουλευουν μια ζωη σαν ειλωτες. Εκει το πολυ πολυ μετρια νοημοσυνη. Κατι εχω πει σε ενα παραπανω ποστ, περι αριστεριστικων θεωριων που στο παθος τους για δικαοσυνη φτανουν να τα ισοπεδωσουν ολα. Κι εγω στον ευρυτερο χωρο της αριστερας ειμαι, αλλά βλεπω οτι οι ατομικες διαφορες υπαρχουν. Πολλες φορες ειναι μαλιστα κι εντονες. Καμμια φορα αρκει να μιλησεις για πεντε λεπτα με καποιον για να δεις αν του κοβει και εχει πιθανοτητες να προοδεψει..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
Για να πετυχει η μπιζνα πρεπει να προσαρμοσεις ετσι την ιδεα σου και τις μεθοδους σου ωστε να μην σε σφαλιαρισει το αορατο χερι της αγορας(αμα δεν υπαρχει κρατικος μηχανισμος ελεγχου των οικονομικων εννοειται). Μην μπερδευεις τις επενδυσεις με το ταβλι.

Το point μου είναι πωςτην τύχη ( όπου τύχη στην πράξη παράγοντες τους οποίους αγνοείς ) στην πράξη την επικαλούνται μόνο οι ηττημένοι της υπόθεσης. Είναι κάτι που μπορεί να μην έχεις τη δυνατότητα να προσδιορίσεις ή να μετρήσεις, αλλά μπορείς μέσα από αυτό να παρατηρήσεις ένα consistency.
Μέτρα 100 "σκληρά εργαζόμενους" νέους της Νίκαιας και άλλους τόσους της Φιλοθέης για να το πω απλά, και δες πόσοι από αυτούς θα πετύχουν αναγνώριση στη ζωή τους. Τώρα κάποιος μπορεί εκεί να το ρίξει στο IQ και να πει "είναι γραμμένο" ( το οποίο από μόνο του είναι λίγο αντιφατικό αν θες να μιλήσεις για εργατικότητα και επιβράβευση εξαρχής ) ο καθένας όπως νομίζει και όπως τον ωφελεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Μα ναι κι εγώ αν κερδίσω στο τάβλι θα λέω πως είναι καθαρά λόγω εμπειρίας και σωστής τεχνικής κι όχι επειδή ξεσσκίστηκα να φέρνω ντόρτια ας πούμε. :P

Μόνο που η ζωή δεν είναι ένα παιχνίδι τάβλι. Στο τάβλι οι κινήσεις είναι στάνταρ με μικρό skill cap και όλη η διαφορά είναι στα ζάρια. Στην καλύτερη μπορείς να παρομοιάσεις τη ζωή με το πόκερ. Βοηθάει να έχεις καλό φύλο, αλλά ποτέ δεν είσαι χαμένος από χέρι γιατί τη μεγαλύτερη διαφορά την κάνουν οι επιλογές σου.

Το point μου είναι πωςτην τύχη ( όπου τύχη στην πράξη παράγοντες τους οποίους αγνοείς ) στην πράξη την επικαλούνται μόνο οι ηττημένοι της υπόθεσης. Είναι κάτι που μπορεί να μην έχεις τη δυνατότητα να προσδιορίσεις ή να μετρήσεις, αλλά μπορείς μέσα από αυτό να παρατηρήσεις ένα consistency.

Οι ηττημένοι επικαλούνται την κακή τύχη για τον ίδιο ακριβώς λόγο που είναι ηττημένοι. Γιατί όταν ήταν στο παιχνίδι πίστευαν πως σημασία έχει η τύχη και όχι οι προσωπικές επιλογές. Η ζωή δεν είναι μια ζαριά που τη ρίχνεις μια φορά και αν φέρεις εξάρες νίκησες. Είναι ένα δέντρο εκατομμυρίων επιλογών στη σειρά που η κάθε μία σε πάει και σε διαφορετικό κλαδί. Τόσο οι καλές, όσο και οι κακές επιλογές δημιουργούν σιγά σιγά το φαινόμενο της χιονοστιβάδας και είτε καταλήγεις ψηλά είτε χαμηλά.

Μέτρα 100 "σκληρά εργαζόμενους" νέους της Νίκαιας και άλλους τόσους της Φιλοθέης για να το πω απλά, και δες πόσοι από αυτούς θα πετύχουν αναγνώριση στη ζωή τους. Τώρα κάποιος μπορεί εκεί να το ρίξει στο IQ και να πει "είναι γραμμένο" ( το οποίο από μόνο του είναι λίγο αντιφατικό αν θες να μιλήσεις για εργατικότητα και επιβράβευση εξαρχής ) ο καθένας όπως νομίζει και όπως τον ωφελεί.

Το "σκληρά εργαζόμενος" από μόνο του δεν λέει τίποτα. Ένας σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος χωρίς τίποτα άλλο, απλά θα επιβιώσει και δεν πρόκειται να πεινάσει ποτέ του. Η εργασία από μόνη της είναι μια καλή αφετηρία και σου εξασφαλίζει την επιβίωση, αλλά παρότι είναι αναγκαία, δεν είναι επαρκής συνθήκη για το ευ ζειν και την αναγνώριση που λες. Το παιδί της Νίκαιας μπορεί να είναι εργατικό, αλλά αν δουλεύει μια ζωή ως σερβιτόρος τότε η αλήθεια είναι πως απλά θα επιβιώνει. Αν όμως παράλληλα με την εργασία του διαβάζει, εξειδικεύεται, κάνει γνωριμίες, δηλαδή κάνει και σωστές επιλογές τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μην τα καταφέρει.

Δεν λέω πως το παιδί της Φιλοθέης δεν έχει κανένα πλεονέκτημα, γιατί το να κληρονομήσεις χρήματα είναι σαφώς μια μεγάλη ανάσα, σου λύνει τα χέρια και αν συνδυάζεται με εργατικότητα και σωστές επιλογές επισπεύδει πολύ τα πράγματα. Αλλά δεν βλέπω γιατί αυτό είναι κακό. Το παιδί που κληρονόμησε λεφτά δεν τα πήρε απ' το Θεό. Ο πατέρας του του τα έδωσε, ο οποίος είχε την ίδια αφετηρία με τον πατέρα του παιδιού της Νίκαιας αλλά έκανε σωστότερες επιλογές στη ζωή του. Όπως και το παιδί της Νίκαιας αν κάνει σωστές επιλογές και αποκτήσει χρήματα, θα θέλει να τα δώσει στα δικά του παιδιά για να τα βοηθήσει στο ξεκίνημά τους.

Το IQ λοιπόν δεν σημαίνει αυτομάτως επιτυχία. Αυτό που σημαίνει όμως είναι πως ένας έξυπνος άνθρωπος βλέπει επιλογές και συνέπειες επιλογών στην ζωή του που ένας άλλος δεν βλέπει. Τον αν θα κάνει τις σωστές επιλογές είναι άλλο θέμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

libre

Δραστήριο μέλος

Ο libre αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 694 μηνύματα.
Τελευταία επεξεργασία:

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
Μόνο που η ζωή δεν είναι ένα παιχνίδι τάβλι. Στο τάβλι οι κινήσεις είναι στάνταρ με μικρό skill cap και όλη η διαφορά είναι στα ζάρια. Στην καλύτερη μπορείς να παρομοιάσεις τη ζωή με το πόκερ. Βοηθάει να έχεις καλό φύλο, αλλά ποτέ δεν είσαι χαμένος από χέρι γιατί τη μεγαλύτερη διαφορά την κάνουν οι επιλογές σου.

Το πόσο μεγάλο είναι το "skill cap" στη προκειμένη είναι κάτι για το οποίο κάποιος μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει. Αλλά αυτό που θελω να πω, για τρίτη φορά, δεν αλλάζει: Είτε το παιχνίδι είναι 10% luck 90% skill είτε το αντίστροφο ο νικητής θα επικαλεστεί το skill και ο ηττημένος το luck.

Το "σκληρά εργαζόμενος" από μόνο του δεν λέει τίποτα. Ένας σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος χωρίς τίποτα άλλο, απλά θα επιβιώσει και δεν πρόκειται να πεινάσει ποτέ του. Η εργασία από μόνη της είναι μια καλή αφετηρία και σου εξασφαλίζει την επιβίωση, αλλά παρότι είναι αναγκαία, δεν είναι επαρκής συνθήκη για το ευ ζειν και την αναγνώριση που λες. Το παιδί της Νίκαιας μπορεί να είναι εργατικό, αλλά αν δουλεύει μια ζωή ως σερβιτόρος τότε η αλήθεια είναι πως απλά θα επιβιώνει. Αν όμως παράλληλα με την εργασία του διαβάζει, εξειδικεύεται, κάνει γνωριμίες, δηλαδή κάνει και σωστές επιλογές τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μην τα καταφέρει.

Δεν λέω πως το παιδί της Φιλοθέης δεν έχει κανένα πλεονέκτημα, γιατί το να κληρονομήσεις χρήματα είναι σαφώς μια μεγάλη ανάσα, σου λύνει τα χέρια και αν συνδυάζεται με εργατικότητα και σωστές επιλογές επισπεύδει πολύ τα πράγματα. Αλλά δεν βλέπω γιατί αυτό είναι κακό. Το παιδί που κληρονόμησε λεφτά δεν τα πήρε απ' το Θεό. Ο πατέρας του του τα έδωσε, ο οποίος είχε την ίδια αφετηρία με τον πατέρα του παιδιού της Νίκαιας αλλά έκανε σωστότερες επιλογές στη ζωή του. Όπως και το παιδί της Νίκαιας αν κάνει σωστές επιλογές και αποκτήσει χρήματα, θα θέλει να τα δώσει στα δικά του παιδιά για να τα βοηθήσει στο ξεκίνημά τους.

Το IQ λοιπόν δεν σημαίνει αυτομάτως επιτυχία. Αυτό που σημαίνει όμως είναι πως ένας έξυπνος άνθρωπος βλέπει επιλογές και συνέπειες επιλογών στην ζωή του που ένας άλλος δεν βλέπει. Τον αν θα κάνει τις σωστές επιλογές είναι άλλο θέμα.

Γιατί δε κατάλαβα αυτά περί σωστών επιλογών δεν ισχύουν και για τους μεν και για τους δε; Μα τόσες πολλές συμπτώσεις πια; Κι αυτές οι "σωστές επιλογές" τελικά με το IQ έχουν να κάνουν; Προφανώς και όχι και απαντάς παρακάτω γιατί.

Το θέμα είναι, και δε βρίσκω νόημα να επιχειρηματολογήσω πάνω σε αυτό, πως στον σημερινό κόσμο του δήθεν opportunity, ένα μεγάλο μέρος των ανισοτήτων αντλείται από το γεγονός πως οι άνθρωποι οργανώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν τάξεις. Εσύ μπορεί να το πας σε ατομικό επίπεδο και να λες πως ο καθένας απλά μεταφέρει τον πλούτο του όπου θέλει αλλά αν κάποιος δει τη γενικότερη εικόνα θα διαπιστώσει πως με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται κόσμοι πολλων ταχυτήτων με διαφορετικά standards ζωής και κατ επέκταση διαφορετικές ευκαιρείες.

Και δεν πρόκειται να κάτσω εδώ και να ψάξω από γενιά σε γενιά πώς δημιουργήθηκε η όλη κατάσταση γιατί περί κατάστασης πρόκειται αυτά δεν τα μελετάς σε ατομικό επίπεδο. Το ίδιο το σύστημα λειτουργεί με τρόπο που ενθαρρύνει κάτι τέτοιο και είναι αυτό που αποτελεί αντίφαση ως προς τις υποτιθέμενες αρχές του καπιταλισμού.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

libre

Δραστήριο μέλος

Ο libre αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 694 μηνύματα.
Γιατί δε κατάλαβα αυτά περί σωστών επιλογών δεν ισχύουν και για τους μεν και για τους δε; Μα τόσες πολλές συμπτώσεις πια; Κι αυτές οι "σωστές επιλογές" τελικά με το IQ έχουν να κάνουν; Προφανώς και όχι και απαντάς παρακάτω γιατί.
Οι περισσοτερες εχουν να κανουν με το IQ, διοτι την επιλογη/ευκαιρεια πρεπει πρωτα να τη δεις. Μετα θελει τολμη και πολλα άλλα. Οι πλουσιοτεροι βεβαια ειναι πιο ευνοημενοι ως προς την αξιοποιηση της ευκαιριας, οταν αυτη απαιτει κεφαλαιο εκκινησης.

Το θέμα είναι, και δε βρίσκω νόημα να επιχειρηματολογήσω πάνω σε αυτό, πως στον σημερινό κόσμο του δήθεν opportunity, ένα μεγάλο μέρος των ανισοτήτων αντλείται από το γεγονός πως οι άνθρωποι οργανώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν τάξεις. Εσύ μπορεί να το πας σε ατομικό επίπεδο και να λες πως ο καθένας απλά μεταφέρει τον πλούτο του όπου θέλει αλλά αν κάποιος δει τη γενικότερη εικόνα θα διαπιστώσει πως με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται κόσμοι πολλων ταχυτήτων με διαφορετικά standards ζωής και κατ επέκταση διαφορετικές ευκαιρείες.
Οι ταξεις παιζουν ρολο, αλλά οι ευφυεις ανθρωποι ειναι πιο οργανωμενοι και προωθουν τα συμφεροντα τους. Εχουν λεσχες και μοιραζονται ευκαιριες και διασυνδεσεις μεταξυ τους. Οι λιγοτερο ευφυεις θα κολωσουν μπροστα στην ετησια συνδρομη μιας επαγγελματικης λεσχης, ενω θα εχουν ξοδεψει πολυ περισσοτερα σε φραπεδες και ανουσιες αγορες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το πόσο μεγάλο είναι το "skill cap" στη προκειμένη είναι κάτι για το οποίο κάποιος μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει. Αλλά αυτό που θελω να πω, για τρίτη φορά, δεν αλλάζει: Είτε το παιχνίδι είναι 10% luck 90% skill είτε το αντίστροφο ο νικητής θα επικαλεστεί το skill και ο ηττημένος το luck.

Ισχύει αυτό που λες, απλά το γεγονός είναι πως ο ένας είναι νικητής και ο άλλος ηττημένος. Και ο νικητής αποδεδειγμένα γνωρίζει κάτι παραπάνω του ηττημένου, ιδιαίτερα όταν ρωτώντας πολλούς νικητές παίρνεις παρόμοιες απαντήσεις. Με άλλα λόγια είναι σοφότερο αν θες να χτίσεις σπίτι να ρωτήσεις το γείτονα που έχτισε το δικό του με επιτυχία, παρά τον γείτονα που προσπάθησε αλλά του γκρεμίστηκε.

Γιατί δε κατάλαβα αυτά περί σωστών επιλογών δεν ισχύουν και για τους μεν και για τους δε; Μα τόσες πολλές συμπτώσεις πια; Κι αυτές οι "σωστές επιλογές" τελικά με το IQ έχουν να κάνουν; Προφανώς και όχι και απαντάς παρακάτω γιατί.

Προφανώς και ισχύουν και για τους δύο, απλά ο πλούσιος σε κάποια θέματα έχει το μαξιλάρι των χρημάτων του. Δεν είναι λίγοι οι πλούσιοι κληρονόμοι που λόγω επιλογών χάσανε τα πάντα, ιδιαίτερα σε παλαιότερες εποχές που δεν υπήρχε τόσο μεγάλη κρατική παρεμβατικότητα (18-19 αιώνας πχ), ο ορισμός ξεπεσμένος αριστοκράτης ήταν ευρέως γνωστός.

Το θέμα είναι, και δε βρίσκω νόημα να επιχειρηματολογήσω πάνω σε αυτό, πως στον σημερινό κόσμο του δήθεν opportunity, ένα μεγάλο μέρος των ανισοτήτων αντλείται από το γεγονός πως οι άνθρωποι οργανώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν τάξεις. Εσύ μπορεί να το πας σε ατομικό επίπεδο και να λες πως ο καθένας απλά μεταφέρει τον πλούτο του όπου θέλει αλλά αν κάποιος δει τη γενικότερη εικόνα θα διαπιστώσει πως με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται κόσμοι πολλων ταχυτήτων με διαφορετικά standards ζωής και κατ επέκταση διαφορετικές ευκαιρείες.

Και δεν πρόκειται να κάτσω εδώ και να ψάξω από γενιά σε γενιά πώς δημιουργήθηκε η όλη κατάσταση γιατί περί κατάστασης πρόκειται αυτά δεν τα μελετάς σε ατομικό επίπεδο. Το ίδιο το σύστημα λειτουργεί με τρόπο που ενθαρρύνει κάτι τέτοιο και είναι αυτό που αποτελεί αντίφαση ως προς τις υποτιθέμενες αρχές του καπιταλισμού.

Οι άνθρωποι δεν οργανώνονται σε τάξεις, κάθε άνθρωπος δρα ατομικά ή σε μικρές ομάδες και αυτό ισχύει τόσο για τους καπιταλιστές αλλά και για τους υπαλλήλους. Απλά αυτό που συμβαίνει είναι πως οι καπιταλιστές αφού αποκτήσουν ένα χ ποσό πλούτου, τον χρησιμοποιούν για να εξαγοράσουν κρατικά προνόμια και να προστατέψουν τον πλούτο τους, τόσο από τους υπόλοιπους καπιταλιστές όσο και από τους μελλοντικούς ανταγωνιστές. Και αυτό το κάνουν απλά και μόνο διότι αν δεν το κάνουν αυτοί θα το κάνουν οι άλλοι. Αυτό είναι το πρόβλημα του να έχεις ένα όπλο στο δωμάτιο, όλοι θα τρέξουν να το αρπάξουν.

Η ελεύθερη αγορά, όταν δεν υπάρχει κρατικός παρεμβατισμός είναι το πιο αξιοκρατικό σύστημα που υπάρχει και δίνει τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους, καθώς δεν υπάρχει βία και εξαναγκασμός. Σε μια ελεύθερη αγορά, δεν γίνεται να είσαι εργατικός και να πεινάς. Το ΙQ σε ένα τέτοιο σύστημα απλά κάνει την διαφορά ανάμεσα στον εκατομμυριούχο και τον μεσοαστό. Όταν βέβαια μέσα σ' αυτό το σύστημα εισάγεις το κράτος που θέτει "κανόνες" και όποιος τους παραβεί τιμωρείται δια της βίας, τότε είναι απόλυτα φυσικό όλοι να προσπαθούν τα εξαγοράσουν το κράτος για να φτιάξουν τους κανόνες στα μέτρα τους. Το lobbying είναι η πιο αποδοτική επένδυση που μπορεί να κάνει μια επιχείρηση σήμερα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ajusshi

Διάσημο μέλος

Ο η σκέψη μου σκέφτηκε τον εαυτό της αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,810 μηνύματα.
Δεν χρειαζεται να τα καταλαβεις. Το φοκους δεν παει στο «χρειαζεται» αλλα στην ιδια την κατανοηση. Αν εισαι ευφυης τα καταλαβαινεις, αν δεν εισαι δεν τα καταλαβαινεις. Ανεξαρτητα αν σου χρειαζονται ή οχι. Ειναι θεμα νοητικης ικανοτητας. Και πολλα απο αυτα που καταλαβαινεις σε χαλανε πολυ.

Κι ο σκουπιδιαρης που μας εφερες για παραδειγμα μπορει να διαχειριζεται καλα τα προβληματα της καθημερινοτας του και να πασχιζει για το καλυτερο. Το οτι απο ολες τις ευκαιριες που δινει η ζωη, αυτος διαλεξε να ασχολειται με τα σκατα των αλλων ειναι κι αυτο δειγμα εξυπναδας ε; Ή μηπως να αφηναμε την υποκρισια και να λεγαμε τα πραγματα με το ονομα τους οτι δηλ η νοητικη του ικανοτητα δεν του εδινε αλλες επιλογες;

Η εξυπναδα ειναι νοητικη ικανοτητα και μετριεται με τεστ νοημοσυνης. Η ευτυχια σχετιζεται με την ευφυια, αλλα ειναι διαφορετικο κεφαλαιο.


δηλαδή εσύ ποιον θεωρείς πιο έξυπνο, τον σκουπιδιάρη που από τα 22 έχει λύσει το βασικό πρόβλημα της ζωής του,
το βιοποριστικό και από κει και πέρα πάει μέχρι εκεί που φτάνει,
ή αυτόν που έχει πάει πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό, έχει φάει τα χρόνια του στα θρανία έχει φτάσει στα 35 και δεν έχει ένα ένσημο και κάνει 3000χλμ για να μείνει σε μια γκορσονιέρα;

κι κρούγκμαν πήρε νόμπελ στην οικονομία και όμως πτώχευσε, μπορεί να είσαι βιοπαλαιστής και να έχεις μια υπέροχη ζωή και μπορεί να είσαι πυρηνικός φυσικός και η ζωή σου να είναι μία κόλαση, όπως και το αντίθετο

η εξυπνάδα μετριέται κάθε μέρα στη καθημερινότητα.

ΥΣ. ο σκουπιδιάρης μαζεύει τα σκατά των άλλων δύο ώρες τη μέρα και παίρνει όσα ένας ΠΕ που ακούει τα σκατά των άλλων τουλάχιστον 8 ώρες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Sommerfeld

Δραστήριο μέλος

Ο Sommerfeld αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 25 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 582 μηνύματα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

libre

Δραστήριο μέλος

Ο libre αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 694 μηνύματα.
Η ελεύθερη αγορά, όταν δεν υπάρχει κρατικός παρεμβατισμός είναι το πιο αξιοκρατικό σύστημα που υπάρχει και δίνει τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους, καθώς δεν υπάρχει βία και εξαναγκασμός. Σε μια ελεύθερη αγορά, δεν γίνεται να είσαι εργατικός και να πεινάς. Το ΙQ σε ένα τέτοιο σύστημα απλά κάνει την διαφορά ανάμεσα στον εκατομμυριούχο και τον μεσοαστό. Όταν βέβαια μέσα σ' αυτό το σύστημα εισάγεις το κράτος που θέτει "κανόνες" και όποιος τους παραβεί τιμωρείται δια της βίας, τότε είναι απόλυτα φυσικό όλοι να προσπαθούν τα εξαγοράσουν το κράτος για να φτιάξουν τους κανόνες στα μέτρα τους. Το lobbying είναι η πιο αποδοτική επένδυση που μπορεί να κάνει μια επιχείρηση σήμερα.
Δεν λες που υπαρχει κι ο κρατικος παρεμβατισμος και θεραπευονται καποιες αδικιες εις βαρος της μεσης και κατωτερης νοημοσυνης; Για ποια αξιοκρατια μιλαμε, οταν ατομα με σημαντικη διαφορα νοημοσυνης πρεπει να διαγωνιστουν μεταξυ τους; Σαν να βαζεις να τρεξουν μαζι αυτοκινητο πολεως με αγωνιστικο. Χωρις κρατικο παρεμβατισμο θα εχεις απλα τη δικτατορια του υψηλου IQ. Ο υπολοιπος κοσμακης δεν πρεπει να ζησει; Ποιος θα ειναι ο διαιτητης ενος ανισου εξ αρχης παιχνιδιου;

Για μενα η αξιοκρατια εχει σχεση με την προσπαθεια κι οχι με το IQ. Το σωστο κρατος οφειλει να αναδειξει τις ευκαιριες και για αυτους που δεν τις βλεπουν και να τους βοηθησει φορολογικα, ωστε να εξισορροπησει το οικονομικο πλεονεκτημα των ισχυροτερων. Τωρα αν δεν θελουν να προσπαθησουν ή προσπαθουν ανεπαρκως δεν μπορεις να κανεις και περισσοτερα.

Αν μειωσεις πολυ το κρατος, τη θεση του θα την παρουν σχηματα χωρις θεσμικο ρολο που δεν θα λογοδοτουν σε τιποτα. Ας πουμε στην αγροτια θα εχεις κοτζαμπαση τη Monsanto. Σαν τα καρτελ της Ν.Αμερικης θα ειναι αυτα τα σχηματα.

Ισως να εισαι απογοητευμενος απο το ελληνικο κρατος και τα λες αυτα, αλλά εγω μιλαω για το κρατος ως θεσμο και σε πολλες χωρες, οπως πχ σε αυτη που ζω, κανει ικανοποιητικα τη δουλεια του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Δεν λες που υπαρχει κι ο κρατικος παρεμβατισμος και θεραπευονται καποιες αδικιες εις βαρος της μεσης και κατωτερης νοημοσυνης; Για ποια αξιοκρατια μιλαμε, οταν ατομα με σημαντικη διαφορα νοημοσυνης πρεπει να διαγωνιστουν μεταξυ τους; Σαν να βαζεις να τρεξουν μαζι αυτοκινητο πολεως με αγωνιστικο. Χωρις κρατικο παρεμβατισμο θα εχεις απλα τη δικτατορια του υψηλου IQ. Ο υπολοιπος κοσμακης δεν πρεπει να ζησει; Ποιος θα ειναι ο διαιτητης ενος ανισου εξ αρχης παιχνιδιου;

Μόνο που οι άνθρωποι υψηλού IQ δεν συναγωνίζονται αυτούς με χαμηλό IQ στην ελεύθερη αγορά, αλλά τους ομοίους τους.
Για να καταλάβεις καλύτερα τι θέλω να πω. Είχα διαβάσει κάπου ότι ο μέσος όρος IQ στο επάγγελμα του προγραμματιστή είναι 124. Πάρε δύο άτομα, ένα με IQ 130 και έναν με 90. Ο πρώτος μπορεί δυνητικά να γίνει ένας καλός προγραμματιστής αν του αρέσει, δουλέψει κτλ. Ο δεύτερος από την άλλη δεν μπορεί, γιατί πολύ απλά δεν έχει την ιπποδύναμη να ανταπεξέλθει σε επαγγελματικό περιβάλλον. Σίγουρα μπορεί να μάθει να προγραμματίζει σαν χόμπι αλλά σε περιβάλλον εργασίας, με deadlines, συνεχή μάθηση και δύσκολα προβλήματα θα τα βρει σκούρα. Συνεπώς αυτός με το IQ 90 δεν θα γίνει προγραμματιστής αλλά κάτι άλλο. Αν θέλει να γίνει όμως μπακάλης δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Επιπλέον αν ο 130 θέλει να γίνει κι αυτός μπακάλης δεν θα έχει κανένα τρομερό πλεονέκτημα έναντι του 90 γιατί είναι μια δουλειά που δεν απαιτεί πολύ νοητική δύναμη εξ αρχής. Επίσης ο 130 είναι πολύ πιθανόν να μην βρίσκει ελκυστική τη δουλειά του μπακάλη όπως και ο 90 του προγραμματιστή. Χρειαζόμαστε και μπακάληδες και προγραμματιστές. Οι δύο δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Η ελεύθερη αγορά λοιπόν θα αξιοποιήσει στο μέγιστε τις ικανότητες και των δύο.

Η δικτατορία που λες προϋποθέτει αστυνομία και στρατό, οι οποίοι προϋποθέτουν φορολογία, η οποία προϋποθέτει κράτος. Για πες μου πως ακριβώς η Microsoft ας πούμε που έχει όλα τα μυαλά θα γίνει δικτατορία?

Για μενα η αξιοκρατια εχει σχεση με την προσπαθεια κι οχι με το IQ.

Η αξιοκρατία έχει σχέση με το αποτέλεσμα. Η προσπάθεια είναι απλά μια συνιστώσα όπως και το IQ. Όταν γράφεις εξετάσεις δεν βαθμολογείσαι ανάλογα με το πόσο διάβασες, αλλά ανάλογα με το πόσο έγραψες. Όταν δίνεις μια θέση εργασίας στον Α αντί για τον Β όταν ο Α κάνει χειρότερη δουλειά μόνο και μόνο επειδή ο Α προσπαθεί περισσότερο, τότε έχεις κάνει λάθος διαχείριση πόρων και αν συνεχίσεις πολύ απλά το σύστημά σου θα καταρρεύσει.

Αν μειωσεις πολυ το κρατος, τη θεση του θα την παρουν σχηματα χωρις θεσμικο ρολο που δεν θα λογοδοτουν σε τιποτα. Ας πουμε στην αγροτια θα εχεις κοτζαμπαση τη Monsanto. Σαν τα καρτελ της Ν.Αμερικης θα ειναι αυτα τα σχηματα.

Όχι αν εξαφανίσεις το κράτος, τότε η Monsato θα έχει 1000 νέους ανταγωνιστές. Τα καρτέλ δεν επιβιώνουν δίχως κρατική βοήθεια. Πως ακριβώς θα έχουν οι αγρότες κοτζαμπάση τη Monstato όταν θα μπορούν να επιλέξουν σπόρους από άλλες 1000 εταιρίες?

Ισως να εισαι απογοητευμενος απο το ελληνικο κρατος και τα λες αυτα, αλλά εγω μιλαω για το κρατος ως θεσμο και σε πολλες χωρες, οπως πχ σε αυτη που ζω, κανει ικανοποιητικα τη δουλεια του.

Ο θεσμός του κράτους γενικώς είναι που μπάζει από παντού, το ελληνικό κράτος είναι απλά ένα κακό παράδειγμα της κλάσης. Ο μόνος ρόλος του κράτους είναι να διαιωνίζει τα προνόμια λίγων εκλεκτών, όλα τα υπόλοιπα είναι προσχήματα που μας τα έχουν επιβάλλει από μωρά (όλοι πήγαμε σε κρατικά σχολεία). Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα που η ελεύθερη αγορά δεν μπορεί να προσφέρει καλύτερα από το κράτος (εκτός από του πολέμους φυσικά). Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι στο μέλλον ο θεσμός του κράτους θα καταρρέυσει και θα περάσουμε σε ελεύθερες κοινωνίες, καθώς το μεγάλο βήμα το internet έχει γίνει και αν είμαι τυχερός ίσως προλάβω να τις δω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

libre

Δραστήριο μέλος

Ο libre αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 694 μηνύματα.
Μόνο που οι άνθρωποι υψηλού IQ δεν συναγωνίζονται αυτούς με χαμηλό IQ στην ελεύθερη αγορά, αλλά τους ομοίους τους.
...
Για πες μου πως ακριβώς η Microsoft ας πούμε που έχει όλα τα μυαλά θα γίνει δικτατορία?
Αυτο ειναι στερεοτυπο. Οπως εχει ειπωθει πιο πανω, υψηλο IQ βρισκεις σε πολλα απλα επαγγελματα (οχι ολα, και το εξηγησα γιατι). Επομενως ενας με υψηλο IQ μπορει να μπει σε εναν χωρο οχι υψηλων νοητικων απαιτησεων, επειδη του αρεσει ή επειδη ειναι περισσοτερο προσοδοφορος πχ εμποριο, ακινητα, τουρισμος κλπ Εκει οι στρατηγικες αναπτυξης, εξαφανισης των αντιπαλων και ακροβασιες με το νομο για αυξηση κερδους και κατακτησης της δεσποζουσας θεσης στην αγορα απαιτουν IQ. Δηλαδη σε ενα χωρο που απαιτει μεση νοημοσυνη υπαρχει συναγωνισμος μεσου και υψηλου IQ. Μονο σε χωρο υψηλων απαιτησεων τα ατομα συναγωνιζονται ομοια τους.

Κι οσο για την Microsoft (αλλά και την Monsanto, καθως και αλλες σε αντιστοιχους χωρους) το παιζουν ήδη δερβεναγες στις χωρες που δεν υπαρχει ισχυρο κρατος. Δοκιμασε πχ να ζητησεις τα λεφτα που πληρωνεις για τη license windows, επειδη θες να αγορασεις μονο τον υπολογιστη (στον οποιο θα εγκαταστησεις πχ λινουξ) να δεις την ταλαιπωρια. Στα κρατη της ελευθερης αγορας βεβαιως οχι στη Γαλλια που τους ριχνει προστιμα.

Η αξιοκρατία έχει σχέση με το αποτέλεσμα. Η προσπάθεια είναι απλά μια συνιστώσα όπως και το IQ. Όταν γράφεις εξετάσεις δεν βαθμολογείσαι ανάλογα με το πόσο διάβασες, αλλά ανάλογα με το πόσο έγραψες. Όταν δίνεις μια θέση εργασίας στον Α αντί για τον Β όταν ο Α κάνει χειρότερη δουλειά μόνο και μόνο επειδή ο Α προσπαθεί περισσότερο, τότε έχεις κάνει λάθος διαχείριση πόρων και αν συνεχίσεις πολύ απλά το σύστημά σου θα καταρρεύσει.
Η αξιοκρατια ξεκιναει απο την εγγυηση διεξαγωγης του αγωνα επι ισοις οροις. Αυτα που λες ειναι σωστα με την προυποθεση οτι ξεκινανε ολοι με ισα δικαιωματα στην ευκαιρεια κι οτι θα γραψουν ολοι τιμια το διαγωνισμα κι οχι καποιοι με σκονακια. Αρα ερχομαστε και παλι στην αναγκαιοτητα ενος επιτηρητη (για μενα το κρατος).

Όχι αν εξαφανίσεις το κράτος, τότε η Monsato θα έχει 1000 νέους ανταγωνιστές. Τα καρτέλ δεν επιβιώνουν δίχως κρατική βοήθεια. Πως ακριβώς θα έχουν οι αγρότες κοτζαμπάση τη Monstato όταν θα μπορούν να επιλέξουν σπόρους από άλλες 1000 εταιρίες?
Οι μεγαλοι κανουν lobbying, αλλά και οι μικροι εχουν εκλογικη δυναμη κι εξαρταται πώς θα την ασκησουν. Οι ιθυνοντες τοποθετουνται αναλογα με το διακυβευμα για αυτους (την καρεκλα), και προσπαθουν να βρουν ισορροπιες αναμεσα στο lobbying και την εκλογικη πιεση. Αυτο εξισορροπει καπως τα πραγματα και μπορει να λειτουργησει ανακουφιστικα για τους αδυνατους. Το μειζον προβλημα λοιπον δεν προερχεται απο κει, αλλα απο το γεγονος οτι οι μεγαλες εταιρειες φροντιζουν να προσλαβουν τα μυαλα και δεν μενει τιποτα στους αλλους. Το IQ κανει την ερευνα και την καινοτομια και οι επενδυτες ακολουθουν. Αμα τους παρουν οι μεγαλες εταιρειες, πού θα βρεθουν οι 1000 ανταγωνιστες και ποσο θα επιβιωσουν; Ερχομαστε εν ολιγοις στην δικτατορια του IQ.

Ο θεσμός του κράτους γενικώς είναι που μπάζει από παντού, το ελληνικό κράτος είναι απλά ένα κακό παράδειγμα της κλάσης. Ο μόνος ρόλος του κράτους είναι να διαιωνίζει τα προνόμια λίγων εκλεκτών, όλα τα υπόλοιπα είναι προσχήματα που μας τα έχουν επιβάλλει από μωρά (όλοι πήγαμε σε κρατικά σχολεία). Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα που η ελεύθερη αγορά δεν μπορεί να προσφέρει καλύτερα από το κράτος (εκτός από του πολέμους φυσικά). Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι στο μέλλον ο θεσμός του κράτους θα καταρρέυσει και θα περάσουμε σε ελεύθερες κοινωνίες, καθώς το μεγάλο βήμα το internet έχει γίνει και αν είμαι τυχερός ίσως προλάβω να τις δω.
Το προβλημα δεν ειναι το κρατος, αλλα ο ρολος του. Αυτος σιγουρα θα αλλαξει, αλλα δεν προκειται να εξαφανιστει. Χωρις κρατος ειναι σαν να μας λες οτι θα κανεις ποδοσφαιρικο αγωνα χωρις διαιτητη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αυτο ειναι στερεοτυπο. Οπως εχει ειπωθει πιο πανω, υψηλο IQ βρισκεις σε πολλα απλα επαγγελματα (οχι ολα, και το εξηγησα γιατι). Επομενως ενας με υψηλο IQ μπορει να μπει σε εναν χωρο οχι υψηλων νοητικων απαιτησεων, επειδη του αρεσει ή επειδη ειναι περισσοτερο προσοδοφορος πχ εμποριο, ακινητα, τουρισμος κλπ Εκει οι στρατηγικες αναπτυξης, εξαφανισης των αντιπαλων και ακροβασιες με το νομο για αυξηση κερδους και κατακτησης της δεσποζουσας θεσης στην αγορα απαιτουν IQ. Δηλαδη σε ενα χωρο που απαιτει μεση νοημοσυνη υπαρχει συναγωνισμος μεσου και υψηλου IQ. Μονο σε χωρο υψηλων απαιτησεων τα ατομα συναγωνιζονται ομοια τους.

Δεν είναι στερεότυπο, ισχύει για την πλειοψηφία. Δεν πρόκειται να βρεις έξυπνους ανθρώπους που θα είναι για πάντα σερβιτόροι ή εργάτες σε μια φυσιολογική οικονομία, εσύ τα έλεγες αυτά παραπάνω. Και εν πάσει περιπτώσει δεν είναι αρνητικό στοιχείο να ανταγωνίζονται δύο άτομα με διαφορετικές ικανότητες (αυτή είναι και η ουσία του ανταγωνισμού άλλωστε). Η επιχείρηση που δεν αντέχει στον ανταγωνισμό και κλείνει, είναι σωστό να κλείσει, γιατί τότε αποδεσμεύει τους πόρους της οι οποίοι θα χρησιμοποιηθούν από επιχειρήσεις που θα τις αξιοποιήσουν καλύτερα. Το φαινόμενο τη δημιουργικής καταστροφής είναι που μακροσκοπικά κάνει τον καπιταλισμό το πιο σταθερό και αποτελεσματικό οικονομικό σύστημα.

Κι οσο για την Microsoft (αλλά και την Monsanto, καθως και αλλες σε αντιστοιχους χωρους) το παιζουν ήδη δερβεναγες στις χωρες που δεν υπαρχει ισχυρο κρατος. Δοκιμασε πχ να ζητησεις τα λεφτα που πληρωνεις για τη license windows, επειδη θες να αγορασεις μονο τον υπολογιστη (στον οποιο θα εγκαταστησεις πχ λινουξ) να δεις την ταλαιπωρια. Στα κρατη της ελευθερης αγορας βεβαιως οχι στη Γαλλια που τους ριχνει προστιμα.

Πάλι μιλάς για κράτος όμως. Κράτη ελεύθερης οικονομίας είναι σχήμα οξύμωρο. Όταν το κράτος ελέγχει το νόμισμα δεν γίνεται να έχεις ελεύθερη οικονομία. Γι'αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη αύξηση της χρήσης του bitcoin στις μέρες μας και θα συνεχίσει να αυξάνεται.

Η αξιοκρατια ξεκιναει απο την εγγυηση διεξαγωγης του αγωνα επι ισοις οροις. Αυτα που λες ειναι σωστα με την προυποθεση οτι ξεκινανε ολοι με ισα δικαιωματα στην ευκαιρεια κι οτι θα γραψουν ολοι τιμια το διαγωνισμα κι οχι καποιοι με σκονακια. Αρα ερχομαστε και παλι στην αναγκαιοτητα ενος επιτηρητη (για μενα το κρατος).

Ακόμη και από αυτή τη σκοπιά να το δεις, το κράτος είναι ο χειρότερος επιτηρητής που θα μπορούσαμε να έχουμε, διότι κατέχει το μονοπώλιο της επιτήρησης και μπορεί να εξαγορασθεί αφού δεν λογοδοτεί πουθενά. Η τήρηση των κανόνων σε ακρατικές κοινωνίες μπορεί να γίνει μέσω των DRO (dispute resolve organisations), που δρουν σαν ασφαλιστικές εταιρίες συμβολαίων ουσιαστικά. Το σύστημα αυτό ήδη εφαρμόζεται από πολλές ιδιωτικές εταιρίες, όπως το e-bay για την τήρηση των κανόνων μεταξύ των χρηστών του και λειτουργεί άψογα και χωρίς την άσκηση βίας.

Οι μεγαλοι κανουν lobbying, αλλά και οι μικροι εχουν εκλογικη δυναμη κι εξαρταται πώς θα την ασκησουν. Οι ιθυνοντες τοποθετουνται αναλογα με το διακυβευμα για αυτους (την καρεκλα), και προσπαθουν να βρουν ισορροπιες αναμεσα στο lobbying και την εκλογικη πιεση. Αυτο εξισορροπει καπως τα πραγματα και μπορει να λειτουργησει ανακουφιστικα για τους αδυνατους. Το μειζον προβλημα λοιπον δεν προερχεται απο κει, αλλα απο το γεγονος οτι οι μεγαλες εταιρειες φροντιζουν να προσλαβουν τα μυαλα και δεν μενει τιποτα στους αλλους. Το IQ κανει την ερευνα και την καινοτομια και οι επενδυτες ακολουθουν. Αμα τους παρουν οι μεγαλες εταιρειες, πού θα βρεθουν οι 1000 ανταγωνιστες και ποσο θα επιβιωσουν; Ερχομαστε εν ολιγοις στην δικτατορια του IQ.

Δεν θα σχολιάσω αυτό για την εκλογική δύναμη των μικρομεσαίων σε σχέση με την δύναμη των lobby γιατί καταρρέει από μόνο του αν απλά κοιτάξεις την παγκόσμια κοινότητα. Η δικτατορία του IQ που λες δεν προέρχεται από την αγορά αλλά πάλι προέρχεται από το κράτος. Λέγεται licencing και πατέντες. Όταν μια μεγάλη εταιρία κάνει rnd και ανακαλύψει ένα νέο τρόπο παραγωγής αμέσως το πατεντάρει και κανείς άλλος δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει ακόμα και αν γνωρίζει τον τρόπο. Αυτό είναι που βγάζει τις μεγάλες εταιρίες εκτός ανταγωνισμού και είναι άλλη μια συνέπεια του εξαγοράς του κράτους.

Αν δεν υπάρχουν τεχνητά εμπόδια στην είσοδο ανταγωνιστών στην αγορά κανείς δεν μπορεί να σχηματίσει μονοπώλια και καρτέλ, κι ας έχει στην εταιρία του μονάχα αινσταιν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

libre

Δραστήριο μέλος

Ο libre αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 694 μηνύματα.
Δεν πρόκειται να βρεις έξυπνους ανθρώπους που θα είναι για πάντα σερβιτόροι ή εργάτες σε μια φυσιολογική οικονομία, εσύ τα έλεγες αυτά παραπάνω. Και εν πάσει περιπτώσει δεν είναι αρνητικό στοιχείο να ανταγωνίζονται δύο άτομα με διαφορετικές ικανότητες (αυτή είναι και η ουσία του ανταγωνισμού άλλωστε).
Εχμ, δεν εχω πει αυτα ακριβως παραπανω. Εξυπνους ανθρωπους βρισκεις σε απλα επαγγελματα, δεν βρισκεις σε επαγγελματα με αθλιες συνθηκες. Κατα συνεπεια ο IQ140 μπορει να βρεθει στον ιδιο τομεα με τον IQ90 και ο ανταγωνισμος θα υπαρξει. Δεν μπορεις να απαγορευσεις στον IQ140 την εισοδο σε αυτον τον χωρο κι ουτε πρεπει να το κανεις γιατι σε καθε τομεα πρεπει να επικρατουν οι καλυτεροι. Αυτο που πρεπει να κανεις σαν κρατος ειναι να εξασφαλισεις οτι δεν προκειται να κανει καταχρηση δεσποζουσας θεσης στην αγορα. Δηλαδη οτι το παιχνιδι θα ειναι τιμιο. Τωρα αν εσυ νομιζεις οτι αυτο γινεται με την αυτορρυθμιση της αγορας, εκει διαφερουν οι αποψεις μας.

Πάλι μιλάς για κράτος όμως. Κράτη ελεύθερης οικονομίας είναι σχήμα οξύμωρο. Όταν το κράτος ελέγχει το νόμισμα δεν γίνεται να έχεις ελεύθερη οικονομία. Γι'αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη αύξηση της χρήσης του bitcoin στις μέρες μας και θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Σαφως και μιλαω για κρατος, διοτι και στην ελευθερη οικονομια το κρατος υπαρχει, αλλα με μινιμαλ ρολο. Για μενα λοιπον το ζητημα δεν ειναι η εξαφανιση του κρατους, αλλα η αναθεωρηση του ρολου του. Ο κρατικος παρεμβατισμος πρεπει να ειναι οσος χρειαζεται για να μη χαλαει η κοινωνικη συνοχη απο τον παρτακισμο της ελευθερης αγορας που κανει την κοινωνια ζουγκλα.

Ακόμη και από αυτή τη σκοπιά να το δεις, το κράτος είναι ο χειρότερος επιτηρητής που θα μπορούσαμε να έχουμε, διότι κατέχει το μονοπώλιο της επιτήρησης και μπορεί να εξαγορασθεί αφού δεν λογοδοτεί πουθενά. Η τήρηση των κανόνων σε ακρατικές κοινωνίες μπορεί να γίνει μέσω των DRO (dispute resolve organisations), που δρουν σαν ασφαλιστικές εταιρίες συμβολαίων ουσιαστικά. Το σύστημα αυτό ήδη εφαρμόζεται από πολλές ιδιωτικές εταιρίες, όπως το e-bay για την τήρηση των κανόνων μεταξύ των χρηστών του και λειτουργεί άψογα και χωρίς την άσκηση βίας.
Δεν πιστευω στην ακρατικη κοινωνια κι επομενως για μενα το κρατος ειναι η υπερτατη αναφορα για τον πολιτη. Αυτο ειναι ο θεματοφυλακας των κοινωνικων του αξιων και των δικαιωματων του κι οχι αγνωστες εταιρειες που θα λυσουν τα προβληματα με τεχνοκρατικο τροπο, αδιαφορωντας για ενα σωρο αλλες παραμετρους οπως πχ την κουλτουρα και την ιστορικη πορεια μιας χωρας. Αν ενα κρατος δεν δουλευει σωστα, ειναι ευθυνη των πολιτων να το φτιαξουν.

Δεν θα σχολιάσω αυτό για την εκλογική δύναμη των μικρομεσαίων σε σχέση με την δύναμη των lobby γιατί καταρρέει από μόνο του αν απλά κοιτάξεις την παγκόσμια κοινότητα. Η δικτατορία του IQ που λες δεν προέρχεται από την αγορά αλλά πάλι προέρχεται από το κράτος. Λέγεται licencing και πατέντες. Όταν μια μεγάλη εταιρία κάνει rnd και ανακαλύψει ένα νέο τρόπο παραγωγής αμέσως το πατεντάρει και κανείς άλλος δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει ακόμα και αν γνωρίζει τον τρόπο. Αυτό είναι που βγάζει τις μεγάλες εταιρίες εκτός ανταγωνισμού και είναι άλλη μια συνέπεια του εξαγοράς του κράτους.
Αυτα ελεγα κι εγω περιπου, οτι δηλαδη το IQ κανει μια εταιρεια μεγαλη, επειδη προσλαμβανουν τα μυαλα, παραγουν καινοτομια κι ακολουθουν και οι επενδυτες. Το προβλημα δεν ειναι το licensing καθεαυτο, διοτι αμα κανεις rnd ειναι λογικο να εχεις δικαιωματα. Ρολος του κρατους ειναι να προαγαγει την παραγωγικοτητα του IQ περιοριζοντας ομως την αλαζονια κι απληστεια του οταν προσπαθει να γινει αυτοκρατορια (και πολλες φορες δυνατοτερο απο το κρατος, ιδε Google), δηλ οπως ειπα και στην αρχη να διασφαλισει τους καλους κανονες του παιχνιδιου. Τουναντιον εσυ μας λες, το κρατος εξαγοραζεται αρα καταργουμε το κρατος δηλ. ποναει χερι κοψει χερι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
Οι περισσοτερες εχουν να κανουν με το IQ, διοτι την επιλογη/ευκαιρεια πρεπει πρωτα να τη δεις. Μετα θελει τολμη και πολλα άλλα. Οι πλουσιοτεροι βεβαια ειναι πιο ευνοημενοι ως προς την αξιοποιηση της ευκαιριας, οταν αυτη απαιτει κεφαλαιο εκκινησης.
Οι ταξεις παιζουν ρολο, αλλά οι ευφυεις ανθρωποι ειναι πιο οργανωμενοι και προωθουν τα συμφεροντα τους. Εχουν λεσχες και μοιραζονται ευκαιριες και διασυνδεσεις μεταξυ τους. Οι λιγοτερο ευφυεις θα κολωσουν μπροστα στην ετησια συνδρομη μιας επαγγελματικης λεσχης, ενω θα εχουν ξοδεψει πολυ περισσοτερα σε φραπεδες και ανουσιες αγορες.
Ξέρεις είναι ειρωνικό καθώς λίγο πιο πίσω έβαλες τα τεστάκια της MENSA και αν τα ξεφυλλίσει κανείς θα δει πως ούτε με επενδυτικά σχέδια έχουν να κάνουν, ούτε με κόστη ευκαιρείας, ούτε φυσικά μπορούν να μετρήσουν το πόση τρέλα κουβαλά ο καθένας. Αλλά για κάποιος λόγο θεωρούμε πως αυτός που μπορεί να λύσει γρήγορα ένα quiz συγκεκριμένου τύπου είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σωστά εκεί έξω. Λες και η εργατική νοοτροπία, η αφέλεια, η εμπειρία, η υπομονετικότητα, η κοινωνικοποίηση, δεν καλλιεργούνται αλλά υπάρχουν εκ γεννετής ( όπως διατείνονται αυτοί που δίνουν σημασία σε δείκτες όπως το iq ).

Ισχύει αυτό που λες, απλά το γεγονός είναι πως ο ένας είναι νικητής και ο άλλος ηττημένος. Και ο νικητής αποδεδειγμένα γνωρίζει κάτι παραπάνω του ηττημένου, ιδιαίτερα όταν ρωτώντας πολλούς νικητές παίρνεις παρόμοιες απαντήσεις. Με άλλα λόγια είναι σοφότερο αν θες να χτίσεις σπίτι να ρωτήσεις το γείτονα που έχτισε το δικό του με επιτυχία, παρά τον γείτονα που προσπάθησε αλλά του γκρεμίστηκε.
Αποδεδειγμένα; Παίρνεις ένα αμερόληπτο ζάρι και βάζεις από ομάδες 2 ατόμων να ρίξουν ποιος θα φέρει το μεγαλύτερο. Αναπόφευκτα οι 500 θα νικήσουν και άλλοι τόσοι θα χάσουν. Θα έχει καμιά βαρύτητα η γνώμη αυτών που κέρδισαν; όχι γιατί το παιχνίδι είναι 100% τύχη. Φυσικά μπορείς να μου πεις πως η ζωή δεν είναι ζάρια αλλά σκάκι. Μπορείς να μου το αποδείξεις; όχι. Μπορώ εγώ να σου αποδείξω πως είναι ζάρια; όχι. Πιθανότατα είναι κάπου ανάμεσα. Έχει νόημα από τη στιγμή που μιλάμε για κάτι τόσο χαωτικό να πάμε να ερμηνεύσουμε τα θεμέλιά του;

Οι "παρόμοιες απαντήσεις" δε μου λένε τίποτα απολύτως από τη στιγμή που ζούμε σε προπαγανδισμένη κοινωνία όπου κάθε μερα επιβάλλονται πρότυπα. Αν βάλεις 100 άτομα σε έναν αγώνα αυτοκινήτων αλλά στα 10 από αυτούς πειράξεις τον κινητήρα χωρίς να το ξέρουν αν θες, αναπόφευκτα οι 10 αυτοί ( ή αν θες οι 9 ) θα νικήσουν. Και αυτοί που θα νικήσουν θα πουν φυσικά όλοι το ίδιο πράγμα: οδήγησαν καλύτερα. Οι χαμένοι στην πλειονότητά τους θα αναγνωρίσουν τη δήλωση αυτή και θα συνεχίσουν να προσπαθούν με τα μεσα που τους δίνονται ενώ θα βρεθούν και 2-3 "γραφικοί" να πουν πως τα αυτοκίνητα των νικητών επιταχυναν σα φόρμουλες και ήταν άδικο.
Το νόημα όμως δεν αλλάζει, οι άνθρωποι θα προσπαθούν να οδηγήσουν/πορευθούν καλύτερα για όλη τους τη ζωή γιατί έτσι τους έμαθαν, έτσι συνεχίζουν να μαθαίνουν, και έτσι θα μάθουν και αυτοί αύριο με τη σειρά τους και τα παιδιά τους. Κάποοι ελάχιστοι από αυτούς είτε με τύχη είτε με πολύ καλή οδήγηση μια μερα θα βρεθούν ανάμεσα στους νικητές και θα δώσουν το έναυσμα και στους υπόλοιπους να πουν "αφού μπόρεσε αυτός μπορούμε όλοι" και να προσπαθήσουν περισσότερο διαιωνίζοντας έτσι την όλη κατάσταση και ξεπλένοντας την όποια αδικία.

Προφανώς και ισχύουν και για τους δύο, απλά ο πλούσιος σε κάποια θέματα έχει το μαξιλάρι των χρημάτων του. Δεν είναι λίγοι οι πλούσιοι κληρονόμοι που λόγω επιλογών χάσανε τα πάντα, ιδιαίτερα σε παλαιότερες εποχές που δεν υπήρχε τόσο μεγάλη κρατική παρεμβατικότητα (18-19 αιώνας πχ), ο ορισμός ξεπεσμένος αριστοκράτης ήταν ευρέως γνωστός.
Δε θα τους λυπηθούμε κιόλας. Όταν το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και ο καθένας κάθε μέρα κοιτά πώς να σου πάρει το κεφάλι είναι αναπόφευκτο σε περιόδους κρίσης ειδικά όπου ο πλούτος συσσωρεύεται ακόμη περισσότερο οι πιο αδύναμοι να πέσουν. Και τότε βέβαια δε θα φταίνε αυτοί που τους έσκαψαν το λάκκο αλλά οι ίδιοι οι οποίοι "έκαναν κακές επιλογές" και "δεν δούλεψαν αρκετά".

Οι άνθρωποι δεν οργανώνονται σε τάξεις, κάθε άνθρωπος δρα ατομικά ή σε μικρές ομάδες και αυτό ισχύει τόσο για τους καπιταλιστές αλλά και για τους υπαλλήλους. Απλά αυτό που συμβαίνει είναι πως οι καπιταλιστές αφού αποκτήσουν ένα χ ποσό πλούτου, τον χρησιμοποιούν για να εξαγοράσουν κρατικά προνόμια και να προστατέψουν τον πλούτο τους, τόσο από τους υπόλοιπους καπιταλιστές όσο και από τους μελλοντικούς ανταγωνιστές. Και αυτό το κάνουν απλά και μόνο διότι αν δεν το κάνουν αυτοί θα το κάνουν οι άλλοι. Αυτό είναι το πρόβλημα του να έχεις ένα όπλο στο δωμάτιο, όλοι θα τρέξουν να το αρπάξουν.

Η ελεύθερη αγορά, όταν δεν υπάρχει κρατικός παρεμβατισμός είναι το πιο αξιοκρατικό σύστημα που υπάρχει και δίνει τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους, καθώς δεν υπάρχει βία και εξαναγκασμός. Σε μια ελεύθερη αγορά, δεν γίνεται να είσαι εργατικός και να πεινάς. Το ΙQ σε ένα τέτοιο σύστημα απλά κάνει την διαφορά ανάμεσα στον εκατομμυριούχο και τον μεσοαστό. Όταν βέβαια μέσα σ' αυτό το σύστημα εισάγεις το κράτος που θέτει "κανόνες" και όποιος τους παραβεί τιμωρείται δια της βίας, τότε είναι απόλυτα φυσικό όλοι να προσπαθούν τα εξαγοράσουν το κράτος για να φτιάξουν τους κανόνες στα μέτρα τους. Το lobbying είναι η πιο αποδοτική επένδυση που μπορεί να κάνει μια επιχείρηση σήμερα.
Ποια είνια αυτά τα κρατικά προνόμια ρε συ εθελοτυφλούμε τώρα; Η καλύτερη εκπαίδευση είναι κρατικό προνόμιο; τα ανώτερα επίπεδα υγείας; το ποιοτικότερο επίπεδο ζωής; οι κοινωνικές επαφές; και στο τέλος και τα χρήματα. Αυτά διαμορφώνουν το status κάποιου. Και για αυτά το κράτος φταίει; Όταν τα έχεις αυτά και από εκεί εξάγεις και τα μέσα να διατηρήσεις την κοινωνική σου θέση πάνε στο διάολο και οι δήθεν ίσες ευκαιρείες και όλα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top