Ελληνική Μυθολογία

[DrStrangelove]

Στους ύστερους χρόνους δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη χθόνια υπόστασή της και στις μαγικές της ιδιότητες. Τότε εμφανίστηκε με τρομακτική μορφή όπως η Μέδουσα και οι Ερινύες. Με την εκδοχή αυτή συνδέονται οι οικιακοί καθαρμοί, τα οξυθύμια, με τα οποία διώχνονταν από το σπίτι τα κακά πνεύματα. Αφιερωμένος στην Εκάτη ήταν ο χώρος που βρισκόταν μπροστά από την πύλη του ναού, της πόλης ή του οίκου. Λατρευόταν για τις μαγικές της κυρίως ιδιότητες, για τη δύναμη που είχε να κρατάει μακριά από την καθημερινή ζωή το κακό.

Εδώ βλέπουμε την Εκάτη να προστατεύει όλα αυτά που έγραψες, τους πολεμιστές κλπ, και να διώχνει το κακό από την καθημερινή ζωή, κι από την άλλη να της αποδίδουν χθόνια υπόσταση και να την παριστάνουν με την φριχτή Μέδουσα. Και κοίτα, φίδια έχει για μαλλιά η Μέδουσα, και η Λίλιθ απεικονίζεται συχνά με ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από το σώμα της.

Επειδή κάπου προηγουμένως ανέφερες ότι η Εκάτη είναι μια άλλη εκδοχή της Λίλιθ, το ίδιο πράγμα διαβάζω χρόνια τώρα για τη Λίλιθ, απ'τη μια τρώει τα παιδιά της και είναι δαίμονας και πλανεύτρα και κακοποιεί τους άντρες, απ'την άλλη είναι μαγική και άγγελος και ανεξάρτητη και αυτόνομη χειραφετημένη γυναίκα. Το ίδιο και για την 'Αρτεμη, που κι αυτή Σεληνιακή είναι και από τη μια προστατεύει το κυνήγι, απ'την άλλη είναι πάρα πολύ σκληρή. Τελικά έχω καταλήξει ότι κάθε σύμμβολο είναι όπως ένα νόμισμα με δυο όψεις και ότι η εβραική Λίλιθ μοιάζει πάρα πολύ με την ελληνική 'Αρτεμι περισσότερο παρά με την Εκάτη.

Πάντως κάποτε αστειευόμενος είπα σε κάποιαν ''θα προσευχηθώ στην 'Αρτεμη να μου φέρει τη γυναίκα των ονείρων μου, κι αυτή μου απάντησε ''αν συνεχίσεις να προσεύχεσαι στη θεά του κυνηγιού, θα εξακολουθείς να κυνηγάς για πολλά χρόνια τις γυναίκες και να μην κάνεις τίποτα''.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

Οι Δύο Όψεις

Ο ανθρώπινος νους έχει την ιδιότητα να είναι χωρισμένος σε Δύο. Να ξεχωρίζει το καλό απ' το κακό με κριτήριο αυτό που τον συμφέρει.
Έχει επίσης την ικανότητα να παραποιεί τις ίδιες του τις σκέψεις και να παρουσιάζει πλασματική απεικόνιση των πραγμάτων. Το αρνητικό στην διατύπωση της αλήθειας είναι το αυτοδημιουργούμενο Ψέμα που ο νους παράγει.

Ο Ελληνικός γραπτός λόγος αναφέρεται στην εγκεφαλική έρευνα της Αλήθειας. Αυτό που στέκει πέρα από την αμφισβήτηση είναι πως πράγματι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις.

Φτάνουμε σε κατανόηση μελετώντας όσο μπορούμε καλύτερα αυτές τις δύο όψεις.

Πιστεύω ότι φτάνουμε στη σοφία όταν έχουμε πάντα υπ' όψιν πως αυτές οι διαφορετικές όψεις είναι αντίληψη ανθρώπινη του ιδίου πράγματος.

Οι επιλογές μας πρέπει να γίνονται με γνώμονα κάποιο συμφέρον. Γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό μας δικαιολογούμε τις επιλογές μας. Από κει και πέρα το δίκιο του καθενός εξετάζεται μέσα σε πλαίσια σχετικά.

Η Αλήθεια είναι και παραμένει άπιαστη σαν ένα μυστήριο για το νου.

Για το σώμα υπάρχει μια άλλη αλήθεια, (πεινάω, κρυώνω, χόρτασα, ζεσταίνομαι) που δεν χωράει αμφισβήτηση και αυτή η αλήθεια είναι κίνητρο για δράση με όφελος.

Ο νους γεννά ψευτο-αλήθειες, φαντάσματα ανυπόστατα και τους δίνει βάση ύπαρξης.

Ζηλεύω τα σκυλιά μου για την έλλειψη διαλεκτικής περιπλοκής των απλών πραγμάτων της ζωής.
Για την αποδοχή του θανάτου χωρίς φόβο και περιπλοκές, σαν μέρος της ζωής.
Για την γενναιότητα και ακεραιότητα που τους δίνει αυτή η στάση.
Στην ανάγκη θα σκοτώσουν αν έτσι μόνο γίνεται, χωρίς ενοχές. Όπως θα βοηθήσουν και κάθε μορφή ζωής που νιώθουν συγγενή, χωρίς να βλέπουν συμφέρον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PYLH]

Ο Τιτάνας Κοίος με την Φοίβη γέννησαν την Λητώ και Αστερία.
Η Αστερία με τον Πέρση 2ο γέννησαν την Εκάτη και πολλά άλλα παιδιά.
Η Λητώ και ο Δίας γέννησαν την Άρτεμις και τον Απόλλωνα( θεοί δίδυμοι).

Η Εκάτη σύμφωνα με τον Ησίοδο, είναι απόγονος των Τιτάνων.Στα πανάρχαια χρόνια ήταν η θεά της υλικής ευημερίας.Αργότερα συνδέθηκε με τις θεότητες της δικαιοσύνης.

Την Αστερία είχε ερωτευθεί ο Δίας.Εκείνη για να τον αποφύγει μεταμορφώθηκε σε Ορτύκι και έπεσε στο πέλαγος του Αιγαίου. Έγινε νησί που ονομάστηκε Ορτυγία και αργότερα πήρε το όνομα Δήλος.
Όταν η Λητώ έμεινε έγκυος απ'τον Δία, η Ήρα ορκίστηκε να μην την αφήσει να γεννήσει,τα παράνομα δίδυμα παιδιά της,Αρτέμιδα και Απόλλωνα,σε τόπο πού θα τον φώτιζαν οι αχτίνες του Ήλιου. Η Ορτυγία, το άγονο νησί που τότε έπλεε κάτω απ'τον αφρό της θάλασσας, φιλοξένησε την εγκυμονούσα Λητώ.
Συγκεωτρώθηκαν τότε, όλες οι θεές,εκτος από την Ήρα και την Ειλείθυία,πού ήταν προστάτης του τοκετού, να της συμπαρασταθούν. Η Λητώ δεν μπορούσε να ξεγεννήσει και οι θεές,ύστερα από συμβούλιο, έστειλαν στον Όλυμπο την Ίριδα που προσέφερε στην Ειλείθυία , ένα περιδέραιο από χρυσό και κεχριμπάρι. Η προστάτιδα, έτρεξε τότε στην Ορτυγία και η Λητώ,ύστερα από ωδίνες που κράτησαν εννέα μέρες και αντίστοιχες νύχτες, έφερε στον κόσμο τα δίδυμα παιδιά της.
Από τότε η Ορτυγία ονομάστηκε Δήλος ( Ηλιόφωτη,φανερή που στερεώθηκε για πάντα με τέσσερις μεγάλες στήλες-κολόνες, στον βυθό της θάλασσας.

" Στα σκιερά άλση,στα λιβάδια τα χλοερά,κοντά στις όχθες των ρυακιών, βασιλεύει η ελαφοκυνηγήτρα η Άρτεμη.
Φορεί ελαφρό,κοντό χιτώνα και κρατά στους ώμους της φαρέτρα και τόξο. Χαριτωμένες νύμφες τη συνοδεύουν. Αυτή οδηγεί τους νέους στην ευτυχία της αγνότητας και στην αθώα χαρά.
Στεφάνια από λουλούδια ανοιξιάτικα αποθέτουν οι ωραίοι έφηβοι στο βωμό της. Κι οι θυγατέρες των Ελλήνων, πρίν ακούσουν το τραγούδι του γάμου, το χαρούμενο "επιθαλάμιο", αφιερώνουν στη θεά πλεξίδες από την σκοτεινή ή ολόχρυση κόμη τους.
Κι είναι ή όψη της σοβαρή και γλυκιά, σαν της σελήνης την όψη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Κατά την μυθολογία, όπως και στη ζωή μας άλλωστε, τα λάθη πληρώνονται...

Δεν είμαι αντίθετη σε αυτό.
Είμαι αντίθετη στον "συμβολισμό" του ουρανού ως κακό σύμφωνα πάντα με όσα έχω μέσα μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PYLH]

Ένας από τους Τιτάνες ήταν ο Υπερίων που πήρε για γυναίκα του την Ευρυφάεσσα. Το όνομά της σημαίνει : αυτή που σκορπίζει στα πλάτη ,το φώς της. Κι αληθινά γέμισαν με τον Υπερίωνα τον κόσμο με φεγγοβολιές. Παιδιά τους ήταν η Αυγή (Ηώς) η ροδοδάχτυλη - η γλυκόθωρη Σελήνη (φως στη νύχτα) και ο Ήλιος (φως,ζωή), που σκορπίζει τη ζεστασιά του, σε ανθρώπους και θεούς, ο ισόθεος!!!

Η Σελήνη θεωρείται άλλες φορές θυγατέρα του Υπερίονα κι άλλες φορές του Πάλλαντα ή και του Ήλιου.
Μία παράδοση αναφέρει τους έρωτες του ωραίου βοσκού Ενδυμίωνα με την Σελήνη. Ο Δίας με την παράκληση της Σελήνης, δίνει στον Ενδυμίωνα την ευτυχία να κοιμηθεί αιώνια και να παραμείνει έτσι νέος.
Η Σελήνη που τον είχε ερωτευθεί, απέκτησε πενήντα θυγατέρες !!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αρκτούρος]

Παραθέτω εδώ τον μύθο της Αρπαγής της Περσεφόνης.
Υπάρχουν και κάποια στοιχεία ιστορικά για το πως τελούνταν τα μυστήρια που αφορούσαν το γεγονός. Δεν γνωρίζω την εγκυρότητα του άρθρου. Το υπογράφει μια καθηγήτρια ενός πανεπιστημίου του Λονδίνου, Ελληνίδα.

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Κάπου στο κέντρο της Σικελίας, βρίσκεται η Έννα. Μία πανέμορφη, καταπράσινη περιοχή, χτισμένη πάνω σε λόφο. Εκεί έπαιζε η Περσεφόνη, Κόρη του Διός και της Δήμητρος, με τις κόρες του Ωκεανού, τις Νύμφες. Μέσα στην πλούσια βλάστηση οι κοπέλες μαζεύανε λουλούδια. Το δάσος αντηχούσε χαρούμενα τραγούδια, και ο ήχος από τα νερά των πηγών γινόταν ένα με τα γέλια των κοριτσιών.
Η Περσεφόνη είδε μακριά έναν λευκοκίτρινο νάρκισσο. «Τι όμορφος!» είπε στην Κυάνη. «Θα τον πλέξω στο στεφάνι μου!» Οι κοπέλες πλησιάσανε το άνθος με χορευτικά παιχνιδίσματα, μεθυσμένες από την ομορφιά της φύσεως. Μα, αλίμονο, προτού προλάβει η Περσεφόνη να κόψει το άνθος άνοιξε η γη, κι αναπήδησε ο Πλούτων, ο θεός του Κάτω Κόσμου. Αρπαξε την Κόρη, παρά τις προσπάθειες της Κυανης να την κρατήσει. Έτσι ο Πλούτων οδήγησε την Περσεφόνη στο χρυσό άρμα του, και κίνησαν για το Βασίλειο του Κάτω Κόσμου!
Στο δάσος τα γέλια των Νυμφών γινήκανε θρήνοι, που με την ηχώ τους τρομάζανε τα ζώα του δάσους και διώχνανε τα πουλιά. Η Κυάνη δεν έχασε καιρό. Όσο έβλεπε τον Πλούτωνα με την Περσεφόνη να απομακρύνονται, τόσο γοργότερα έτρεχε, μην τούς χάσει από τα μάτια της. Καθώς το Αρμα ξεμάκραινε βιαστικά, σχημάτιζε πάνω στο χώμα ένα χάσμα. «ΚΟΥΡΑΓΙΟ», μονολόγησε η Κυάνη. «Τουλάχιστον δεν θα χάσω τα αχνάρια ! τους ». κι όλο έτρεχε, ως που φτάσανε στις Συρακούσες! Εκεί ο Πλούτων σχίζοντας την γη κατέβηκε στο βασίλειό του, παίρνοντας μαζί την Περσεφόνη.
Η αφοσιωμένη Κυάνη, παρέμεινε έξω από τις Πύλες του Αδη, κλαίγοντας που δεν μπόρεσε να βοηθήσει την φίλη της. Τα δάκρυά της σχηματίσανε πηγή που έρρεε μέσα στο χάσμα που είχε σχηματίσει το Αρμα του Πλούτωνα. Οι Θεοί την λυπήθηκαν, και την μετέτρεψαν σε πηγή.
Η πηγή «Κυάνη» στην Σικελία λατρεύτηκε για πολλούς αιώνες. Ο θρυλικός Ηρακλής, μετά τούς άθλους του επισκέφτηκε την Σικελία και καθιέρωσε την λατρεία της. Δίδαξε τούς κατοίκους πως να τελούν λαμπρές τελετές προς την Κόρη και εορτές με θυσία στα νερά της Κυανης. Και οι Νύμφες για να ξεκουράσουν τον Ηρακλή από το πολύκοπο ταξίδι του γέμισαν την Σικελία ιαματικές πηγές.

Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ! Η Θεά Δήμητρα, έμαθε τα άσχημα νέα και άρχισε μία αδιάκοπη περιπλάνηση, προς αναζήτηση της Περσεφόνης. Μεταμορφωμένη σε γριά για να μην την αναγνωρίσουν, πήγαινε σε πόλεις και χωριά, ρωτώντας μήπως είδε κανείς την μονάκριβη κόρη της. Περπατούσε μέρα-νύχτα, μα κανείς δεν είχε δει, κανείς δεν είχε ακούσει. Ως που έφτασε αποκαρδιωμένη στην Ελευσίνα. Κάθισε να ξεκουραστεί στο «Παρθένιο Φρέαρ» (πηγάδι), κάτω από μίαν ελιά. Τέσσερις αρχοντοπούλες την είδαν αποκαμωμένη και πλησίασαν. Την καλέσανε στο παλάτι του βασιλιά πατέρα τους, όπου την καλοδέχτηκε το βασιλικό ζεύγος, ο ξακουστός Κελεός και η γυναίκα του, Μετάνειρα. Της δώσανε να πιει Κυκεώνα -ένα θρεπτικό ρόφημα- και της αναθέσανε να γίνει η τροφός του μικρού παιδιού του ζεύγους, του Δημοφώντος.
Η Δήμητρα, ευγνώμων από την φιλοξενία, θέλησε να κάνη τον μικρό Δημοφώντα αθάνατο. Έτσι, κρυφά από τα μάτια των θνητών φύσαγε πάνω στο παιδί πνοές θεϊκές, τον άλειβε με αμβροσία και την νύχτα τον έβαζε πάνω στην φωτιά. Η Μετάνειρα, εντυπωσιασμένη από την ανάπτυξη του παιδιού, κάποιο βράδυ παραφύλαξε την τροφό και το παιδί. Έκπληκτη με όσα είδε, βγήκε από την κρυψώνα της και ρώτησε την Δήμητρα-τροφό ποια είναι.
Αμέσως η Θεά, από καλοσυνάτη γριούλα πήρε την αληθινή μορφή της. Ένα εκτυφλωτικό φως την περιέβαλλε, κι είπε στην άναυδη Μετάνειρα: «Είμαι η Θεά Δήμητρα!»Προς τιμήν της, ο βασιλιάς Κελεός έφτιαξε έναν Ναό πάνω από το «Καλλίχορο φρέαρ», σε τοποθεσία που η Δήμητρα του υπέδειξε.Η Θεά Δήμητρα ήτανε τόσο λυπημένη για τον χαμό της κόρης της, που η γη δεν κάρπιζε. Ήρθε μία εποχή ξηρασίας και λοιμοί μαστίζανε τούς ανθρώπους.
Μα η Δήμητρα ήτανε ανένδοτη σε Θεούς κι ανθρώπους, αν δεν έπαιρνε πίσω την Περσεφόνη.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ

Μετά από τις ικεσίες και προειδοποιήσεις (!) της Δήμητρας, ο Δίας έστειλε τον Ερμή, τον Αγγελιοφόρο των Θεών στα παλάτια του Πλούτωνα, να ζητήσει πίσω την Περσεφόνη. Ο Πλούτων πριν αποχαιρετίσει την Κόρη, τής έδωσε να φάει επτά σπόρους από ρόδι. Με αυτόν τον μαγικό τρόπο την έκανε να μην φύγει από κοντά του για πάντα, αλλά να μένει έξι μήνες με την μητέρα της κι έξι μήνες κοντά του.
Χαρούμενη η Δήμητρα μετά την επιστροφή της κόρης, θέλησε να κάνει την γη γόνιμη και θαλερή, όσο ποτέ άλλοτε.Δίδαξε την καλλιέργεια της γης στον βασιλιά Κελεό, στον Τριπτόλεμο, στον Διοκλή, στον Εύμολπο. Επίσης τούς δίδαξε τα «Σεμνά Μυστήρια» ή «Σεβάσμια Όργια» (ιεροτελεστίες για την ηθική και ψυχική ανάταση ), κι εκείνοι μεταλαμπαδεύσανε τις γνώσεις της Θεάς από γενιά σε γενιά !
Η Θεά Δώρισε στον Τριπτόλεμο ένα άρμα που έσερναν πτερωτά φίδια (στη αρχαία παράδοση το φίδι συμβολίζει την ψυχή), μέσα στο οποίο κουβαλούσε αρκετό σιτάρι για να σπείρει σε όλον τον κόσμο.Όταν ο Τριπτόλεμος επέστρεψε από την αποστολή του, η Δήμητρα τον μύησε: η Περσεφόνη έρανε την κεφαλή του με κάποιο τελετουργικό υγρό, χρίζοντας έτσι τον Πρώτο Ιεροφάντη των Ελευσίνιων Μυστηρίων.Τα Μυστήρια αυτά ονομάστηκαν Ελευσίνια, μιας και η τέλεσης των γινότανε στον Ναό της Ελευσίνος. Ήτανε δε από τις μεγαλύτερες λατρευτικές τελετές των Ελλήνων.

Η τέλεσις των ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

«ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΙΔΩΝ ΚΕΙΝ ΕΙΣ ΥΠΟ ΧΘΟΝ ΟΙΔΕ ΜΕΝ ΒΙΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΝ, ΟΙΔΕΝ ΔΕ ΔΙΟΣΔΟΤΟΝ ΑΡΧΑΝ» (Πίνδαρος, FRAGM.121).
(Μακάριος όποιος γνώρισε Τα Μυστήρια πριν κατέβει κάτω απ΄τήν γη. Γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής, γνωρίζει και την αρχή, τον δρόμο που χάραξε ο Ζεύς).
Σύμφωνα με Τα λιγοστά στοιχεία που έχουμε σχετικά με την διάρκεια και την τέλεση των Μυστηρίων, ο εορτασμός γινόταν ως εξής:

Τα Μυστήρια εορτάζονταν δύο φορές το χρόνο:

Τα Μικρά Μυστήρια την άνοιξη και Τα Μεγάλα Μυστήρια το φθινόπωρο.

Μικρά Μυστήρια
Οι εορτασμοί αρχίζανε τον μήνα Ανθεστηρίωνα (Μάρτιο) με Τα ¨Μικρά Μυστήρια¨ της Αγρας, (τοποθεσία κοντά στον Ιλισσό). Ήταν μία προετοιμασία, η αρχική μύηση (καθαρμός), ώστε να ακολουθήσουν Τα ¨Μεγάλα Μυστήρια¨.
την μύηση ακολουθούσαν θρησκευτικές τελετές κι αναπαραστάσεις του Διονύσου με την Κόρη.

Μεγάλα Μυστήρια
τον Βοηδρομιών μήνα (Σεπτέμβριο) αρχίζανε Τα ¨Μεγάλα Μυστήρια¨ που διαρκούσανε 9 ημέρες, όσες ημέρες περιπλανήθηκε η Δήμητρα αναζητώντας την Κόρη. Προ της ενάρξεως των μυστηρίων, ο Ιεροφάντης έστελνε μέσω των σπονδοφόρων (απεσταλμένοι) την διαταγή νά σταματήσει η πολεμική εκεχειρία.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 14
Η πομπή άρχιζε από την Ελευσίνα. Επικεφαλής ο Ιεροφάντης με την επίσημη ενδυμασία του, φορώντας ζωστήρα υψηλά τοποθετημένον, μετέφερε την Ιερά Κίστη (κουτί πού περιείχε Τα Ιερά Αντικείμενα) και ο Δαδούχος ενδεδυμένος με πορφυρό ιμάτιο και με την κόμη στεφανωμένη με μύρτο.
Η Ιερά Οδός ήτανε στρωμένη με καρπούς και λουλούδια. Από κει περνούσανε και φτάνανε στην Ακρόπολη των Αθηνών (εν άστει Ελευσίνιον).

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 15
ΑΓΥΡΜΟΣ - ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΙΣ
Ο Ιεροφάντης συνοδευόμενος από τον Ιεροκήρυκα και Δαδούχους καλούσε στην Ποικίλη Στοά της Αθηναϊκής Αγοράς όσους επιθυμούσαν νά μετάσχουν στα Μυστήρια (πρόρρησις). Ανήγγειλε ότι «Οι βάρβαροι, οι φονείς, οι δόλιοι αποκλείονται της ευμένειας των Ελευσινίων θεών», ονοματίζοντας έτσι τις κατηγορίες ανθρώπων που δεν ήταν επιθυμητοί.
Η εορτή άρχιζε επισήμως.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 16
«Αλαδε Μύσται ! » (Πηγαίνετε στην θάλασσα Μύσται)! Οι υποψήφιοι Μύσται μπαίνανε στην θάλασσα του Φαλήρου ή Πειραιά με θυσία μικρών χοιριδίων γιά εξαγνισμό προ της μυήσεως.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 17
«Ιερεία Δεύρο ! » Στό Εν Αστει Ελευσίνιο της Ακροπόλεως γινόταν μεγάλες θρησκευτικές τελετές και θυσίες. Οι παλαιοί μύστες έμεναν στην Αθήνα και οι νέοι πήγαιναν στην Ελευσίνα αρχίζοντας τις εορτές, περιμένοντας τους παλαιούς μύστες. Στο Καλίχορον φρέαρ οι γυναίκες των Ελευσινίων χόρευαν και τραγουδούσαν προς τιμήν της θεάς. (Παυσανίας)

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 18
Στο Εν Αστει Ελευσίνιον (Ασκληπιεία ή Επιδαύρεια) γίνονταν προς τιμήν του Ασκληπιού μεγάλες θρησκευτικές τελετές και θυσίες.
την ημέρα αυτή καταφθάνανε καθυστερημένα εξέχουσες προσωπικότητες, εις ανάμνησιν του Ασκληπιού. Κατά τον Παυσανία, ο Ασκληπιός, ξεκίνησε από το Ιερό του της Επιδαύρου για νά μυηθεί στα μυστήρια καθυστέρησε και φιλοξενήθηκε στο Εν Αστει Ελευσίνιον. Σαν Θεός, θέλησε νά πάρει την πορεία προς την μύηση αν και δεν είχε υποστεί την διαδικασία από την αρχή. Η ημέρα αυτή είχε πολύ συγκίνηση, καθώς ένας Θεός βρισκόταν ανάμεσα στους Μύστες!

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 19
«Ίακχος Πομπή»
Κατά τη μέρα αυτή «Έπεμπον ή εξηγον τον Ίακχον Ελευσινάδε».Η πομπή κατευθυνόταν από το Εν Αστει Ελευσίνιο της Ακροπόλεως προς την Ελευσίνα δια μέσω της Ιεράς Οδού. Οι Ιερείς και οι Ιέρειες Παναγείς της Θεάς κρατούσαν τις Ιερές Κίστεις και με την τιμητική συνοδεία των εφήβων, λευκοντυμένοι και στεφανωμένοι με μυρτιά κρατούσαν δόρυ και ασπίδα.Στο Δίπυλον και το Ιακχείο, κατά τον Πλούταρχο ο Ιεροφάντης μετέφερε το ξύλινο ξόανο του Ιάκχου στεφανωμένο με μυρτιά. το πλήθος κρατούσε δάδα.
Πρώτη στάση γινότανε Στο Δαφνί, Στο Ιερό του Δαφνείου Απόλλωνος. Έπειτα Στο Ιερό της Αφροδίτης και τέλος στις Ρειτούς, τις λίμνες αφιερωμένες στις Θεές.
στην γέφυρα του Κηφισού πανηγυριστές των Ελευσινίων Μυστηρίων επιδίδονταν σε «γεφυρισμούς», πείραζαν δηλαδή άλλους πανηγυριστές με αστεία που φτάνανε στο χυδαίο, απευθύνοντας σκώμματα σε τολμηρούς αυτοσχέδιους ιαμβικούς στίχους. το έθιμο αυτό ήταν εις ανάμνησιν της Ιάμβης, η οποία με διάφορα αστεία έκανε την θλιμμένη Δήμητρα νά γελάσει, μετά την απαγωγή της Κόρης. Επειδή πολλοί από τους πανηγυριστές επεβαίνανε σε άμαξα, βγήκε η φράση «έσυρε τα εξ αμάξης» που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα!
Οταν η πομπή κατέφθανε Στο Ιερό, Στο Καλλίχορον Φρέαρ γίνονταν ολονύκτιοι ύμνοι χοροί αφιερωμένοι στην θεά.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 20
Οι πιστοί νήστευαν προς τιμήν της Δήμητρας, που απείχε από το φαγητό θρηνώντας και ψάχνοντας Τα αχνάρια της κόρης της. «Ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα, έλαβον εκ κίστης, εργασάμενος απεθέμην εις κάλαθον και εκ καλάθου εις κίστην» (Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Προτρεπτ. 21,2)
Μετά την νηστεία οι μύστες έπιναν τον «Κυκεών», ρόφημα φτιαγμένο από κριθάλευρο, τυρί από γάλα αιγός, μέλι και οινο, και κατ’ άλλους από κριθάλευρο, νερό και δυόσμο.
Πίνανε τον Κυκεώνα εις ανάμνησιν της Ιάμβης, η οποία προσέφερε το ίδιο ρόφημα στην θεά Δήμητρα όταν έφτασε στην Ελευσίνα κουρασμένη και νηστική.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 21
Η ιαχή του Κήρυκος «Εκάς, Εκάς, εστέ βέβηλοι» σήμαινε και την έναρξιν της Μυησεως. Χιλιάδες Ψυχές συνεπαρμένες από μιάν εσωτερική τους ανάγκη ανεξήγητη, μέναν άγρυπνοι επί τρεις ημέρες, με μοναδική επιθυμία και σκοπό την Μύηση. Οι νεοφώτιστοι Μύστες παρακολουθούσανε Τα Δεικνυόμενα Στο Τελεστήριον, ενώ οι παλαιοί Μύστες τα Δρώμενα στην Εποπτεία.
Τα Δρώμενα, από ότι γνωρίζουμε, αναπαριστούσαν την αρπαγή της Κόρης. Ακούγονταν μυστικές φράσεις, τα «λεγόμενα» τα οποία αναφέρονταν στην ζωή που ξεπηδά μέσα απο τον θάνατο. Καλούσαν την γή να γονιμοποιηθεί και να καρπίσει, όπως ο Πατέρας των Θεών γονιμοποίησε την θεά Δήμητρα, με την φράση «Ύε, Κύε ! » δηλαδή «βρέξε, καρποφόρησε!»
Επίσης ελάμβαναν χώρα τα «δεικνύμενα», δηλαδή γινόταν αποκαλύψεις των Ιερών Αντικειμένων που φυλάγονταν στην Ιερά Κίστη, μέσα στο «Αδυτον». Ως αποκορύφωση των Μυστηρίων, κατά την «Εποπτεία», ερχόταν η πολυπόθητη στιγμή όπου ο Ιεροφάντης ερχόταν σε μία σειρά μυητικών αποκαλύψεων και τελετουργιών στο «Στάχυν εν σιωπή τεθερισμένον» (στάχυ θερισμένο αμίλητα). Η συμβολική αυτή ονομασία υπονοεί τον όρκο σιωπής που έδιναν οι Μυημένοι, ώστε η γνώσης των Ελευσινίων Μυστηρίων να παραμείνει στον κύκλο των Μυημένων, να χρησιμοποιηθεί για καλούς, πνευματικούς σκοπούς και όχι προς απόκτηση εξουσίας.
Επίσης, ο διώκτης του Εληνισμού Ιππόλυτος, Στο έργο του «Κατά πάσων Αιρέσεων Έλεγχος» (5, 8, 39) αναφέρει ως «λεγόμενα» την εξής ρήσιν: «Ιερόν έτεκε πότνια κούρον, Βριμω Βριμόν», δηλ «γέννησε η Ιερή Ιερόν Νέον, η Ισχυρή τον Ισχυρόν».

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 22
Πλημοχόες: ημέρα αφιερωμένη στους νεκρούς. Κατά τον Αθήναιο, οι Μύστες γέμιζαν ειδικά αγγεία, τις Πλημοχόες με ένα υγρό κι αφού τα τοποθετούσαν προς την ανατολή και προς την δύση τα αναποδογύριζαν για να τιμήσουν τους νεκρούς με τελετουργικές φράσεις και προσφορές.
Η υπόλοιπη ημέρα ήταν εορταστική. Μερικοί Μύστες αφιέρωναν την ενδυμασία στους Θεούς και άλλοι την κρατούσαν ως φυλακτό και ιερή ανάμνηση της μεγάλης τελετής.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 23
Τέλος των εορτασμών. Επιστροφή των μυημένων στις οικίες τους με ψυχική ανάταση, εμπιστοσύνη για την ζωή τους και χωρίς τον φόβο του θανάτου. Ήταν κοινή η πεποίθηση ότι η μύηση τελειοποιούσε την ψυχή τους και διευκόλυνε - επιτάχυνε την πνευματική εξέλιξη.

Μάρση Κοκκινάκη
Διδάκτωρ, Πανεπιστήμιο Metropolitan Λονδίνου
(Πηγή: www.asxetos.gr)


Επίσης σας δίνω ένα link από ένα site που περιέχει τις καταπληκτικές τοιχογραφίες, σχετικές με την αρπαγή της Περσεφόνης, που βρίσκονται στους Βασιλικούς Τάφους, στη Βεργίνα.

Βεργίνα - Ο κιβωτιόσχημος τάφος της μεγάλης τούμπας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

στην γέφυρα του Κηφισού πανηγυριστές των Ελευσινίων Μυστηρίων επιδίδονταν σε «γεφυρισμούς», πείραζαν δηλαδή άλλους πανηγυριστές με αστεία που φτάνανε στο χυδαίο

Ο Ιουλιανός αναφέρει πως κάποιος τον γεφύρισε "διώκτη των χριστιανών", κάτι που (αμφι)σημαίνει πολλά για τη ψυχολογία εκείνου του πανηγυριστή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΜΑΡΣΗ]

Αγαπητέ Αρκτούρο,

Συγχαρητήρια που από τα 17 σου ασχολείσαι με την Ελλάδα, με έναν τρόπο ώριμο και δημιουργικό.

Ευχαριστώ που διάλεξες το άρθρο μου για τα Ελευσίνια Μυστήρια. Σε κάθε Μελέτη ή Άρθρο μου παραθέτω τις Αρχαίες Πηγές, οι οποίες είναι πάντα πάνω από 10-15, γιά να υπάρχει πολυφωνία και να υποστηρίζει η μία μαρτυρία την άλλη. Αυτό, σε απάντηση του :

================================================================

Παραθέτω εδώ τον μύθο της Αρπαγής της Περσεφόνης.
Υπάρχουν και κάποια στοιχεία ιστορικά για το πως τελούνταν τα μυστήρια που αφορούσαν το γεγονός. Δεν γνωρίζω την εγκυρότητα του άρθρου. Το υπογράφει μια καθηγήτρια ενός πανεπιστημίου του Λονδίνου, Ελληνίδα.
=================================================================


Με εκτίμηση,
Μάρση Κοκκινάκη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Να γιατί είναι όμορφο να παραθέτουμε τις πηγές μας!! καλωσόρισες Μάρση!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αρκτούρος]

Αγαπητέ Αρκτούρο,

Συγχαρητήρια που από τα 17 σου ασχολείσαι με την Ελλάδα, με έναν τρόπο ώριμο και δημιουργικό.

Ευχαριστώ που διάλεξες το άρθρο μου για τα Ελευσίνια Μυστήρια. Σε κάθε Μελέτη ή Άρθρο μου παραθέτω τις Αρχαίες Πηγές, οι οποίες είναι πάντα πάνω από 10-15, γιά να υπάρχει πολυφωνία και να υποστηρίζει η μία μαρτυρία την άλλη. Αυτό, σε απάντηση του :

Παραθέτω εδώ τον μύθο της Αρπαγής της Περσεφόνης.
Υπάρχουν και κάποια στοιχεία ιστορικά για το πως τελούνταν τα μυστήρια που αφορούσαν το γεγονός. Δεν γνωρίζω την εγκυρότητα του άρθρου. Το υπογράφει μια καθηγήτρια ενός πανεπιστημίου του Λονδίνου, Ελληνίδα.

Με εκτίμηση,
Μάρση Κοκκινάκη

Απλά θα ήθελα να πω πως είπα ότι δεν γνωρίζω την εγκυρότητα του άρθρου, γιατί ξέρουμε τί επικρατεί στο Διαδίκτυο και θα μπορούσε κάποιος με το δικό σου όνομα να υπογράψει ένα άρθρο, διότι πρέπει να πω πως δεν γνώριζα και την αξιοπιστία αυτού του site στο οποίο βρήκα το συγκεκριμένο άρθρο.

Να 'σαι καλά για τα καλά σου λόγια και Καλώς Όρισες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ]

Έχω ένα κόλλημα με την ετυμολογία των λεξεων. Λοιπόν, ξέρετε πως η λέξη "ερμηνεία" προέρχεται από το "Ερμής"; Επειδή έφερνε το μνμ των θεών, you know.. Η ελληνική μυθολογία "στοιχειώνει" τη γραμματικά των νεοελήνων...
Nice to meet you...

Έχω ένα κόλλημα με την ευμολογία των λεξεων. Λοιπόν, ξέρετε πως η λέξη "ερμηνεία" προέρχεται από το "Ερμής"; Επειδή έφερνε το μνμ των θεών, you know.. Η ελληνική μυθολογία "στοιχειώνει" τη γραμματικά των νεοελήνων...
Nice to meet you...

Και προφανώς εννοούσα "εΤυμολογία"...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

Ερμής

Ο Άτλας, ένας από τους Τιτάνες, είχε παντρευτεί με την Πληιόνη, κόρη του Ωκεανού. Από τούτη την ένωση γεννήθηκαν οι Πλειάδες. Τέσσερες από τις Πλειάδες τιμήθηκαν με τον έρωτα του Δία και του έδωσαν παιδιά. Αλλά μονάχα η παράδοση σχετικά με τη Μαία έφτασε ως εμάς.

Η Μαία κατοικούσε πάνω στο βουνό Κυλλήνη της Αρκαδίας. Εκεί ήρθε να την πλανέψει ο Δίας και την έκανε μητέρα του πιο πανούργου από τους θεούς, του Ερμή. “Ο γιος του Κρόνου”, λέει ο Ομηρικός ύμνος, “ενώθηκε με την καλλίκομη νύμφη μια βαθιά νύχτα, ώστε η λευκώλενη Ήρα νάναι παραδομένη στον ύπνο και να μην τους δουν ούτε οι αθάνατοι θεοί ούτε οι θνητοί άνθρωποι. Όμως αφού εκπληρώθηκε ο σκοπός του Δία, κι ο δέκατος μήνας σημειώθηκε στον ουρανό, η Μαία γέννησε, κι έγιναν πράγματα εκπληκτικά, κι έφερε στον κόσμο ένα γιο γεμάτο τεχνάσματα, επινοητικό, κλέφτη, άρπαγα βοδιών, οδηγό ονείρων, νυχτο-ανιχνευτή, θυροφύλακα, που σε λίγο θάλαμπε ανάμεσα στους αθάνατους θεούς με τους ξακουστούς άθλους του”.

Ζ. Ρισπέν Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία σελ. 43

Από κει και μετά ο Ερμής ο κλέφτης και ο επινοητικός, μεταφέρει τη σκέψη του Δία στους ανθρώπους. Έτσι η “ερμηνεία” είναι η επινόηση και η κλεψιά από την σκέψη του θεού.

Επινόηση και κλεψιά εδώ δεν είναι αξιολογήσεις ηθικές, αλλά μάλλον τρόπος επιτέλεσης της θεϊκής εντολής. Μετατροπή της σκέψης του θεού σε ανθρώπινους όρους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ]

Επίσης το όνομα Δήμητρα (Δημήτρης κλπ) κανονικά είναι Γήμητρα (η μήτρα της γης) από την αρχαία θεά της γης. Προφανώς όταν οι Έλληνες άλλαξαν θρησκεία, δεν έψαξαν πολύ να βρουν νέα ονόματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Δεν είναι Δα-μήτηρ ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ]

Δεν είναι Δα-μήτηρ ;

Από ό,τι μου ειπε ένας φιλόλογος, είναι όπως τα έγραψα παραπάνω.. Ποτέ δεν είσαι βεβαια σίγουρος.
Τί σημαίνει Δα-μήτηρ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Από ό,τι μου ειπε ένας φιλόλογος, είναι όπως τα έγραψα παραπάνω.. Ποτέ δεν είσαι βεβαια σίγουρος.
Τί σημαίνει Δα-μήτηρ;

Το ίδιο. Μάνα Γη. Δημήτρης ; Απλά ένα δανεικό όνομα ; Αν το προσέξεις πολλά αρσενικά ονόματα είναι δανεικά. Και ο Γιώργος από την Γεωργία προήλθε. 'Επονται του θηλυκού, δεν είναι περίεργο ; Kαι ο Παναγιώτης από την Παναγία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ]

Το ίδιο. Μάνα Γη. Δημήτρης ; Απλά ένα δανεικό όνομα ; Αν το προσέξεις πολλά αρσενικά ονόματα είναι δανεικά. Και ο Γιώργος από την Γεωργία προήλθε. 'Επονται του θηλυκού, δεν είναι περίεργο ; Kαι ο Παναγιώτης από την Παναγία.

Πάντως κ πολλά χριστιανικά ονόματα, αν τα πεις στην αργκώ-νέα ελληνικά, έχουν ΑΝΤΙΘΕΤΟ νόημα από ό,τι τα πρωτότυπα.
π.χ. Ανάργυρος = αυτός που δεν χρηματίζεται
Αργύρης = φραγκοφονιάς

Αθανάσιος = αθάνατος
Θανάσης = θνητός

Άσχετο: Δεν είναι λίγο οξύμωρο το θηλυκό όνομα Ανδριάνα (δεν προέρχεται από το "ανδρεία", το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το "άνδρας"; Άρα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται από γυναίες)...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

Από την Βικιπαίδια:

Προσωνύμια της Δήμητρας

Πρίν το όργωμα οι αγρότες θυσίαζαν στην Προηροσία Δήμητρα, στο θερισμό στην Δρεπανηφόρον, στο αλώνισμα στην Αλωάδα και την άνοιξη στην Δήμητρα Χλόην. Άλλα ονόματα που της απέδιδαν είναι Ιουλώ, Αγλαόκαρπος, Σιτώ, Πολύκαρπος, Σπερμία, Σταχυοτρόφος και Φιλόπυρος.

Εκτός από τη Βιβλιοθήκη του Απολλόδωρου σημαντικές πηγές όπου αναφέρεται η Δήμητρα είναι οι Ομηρικοί Ύμνοι που αναφέρονται σε αυτήν, ο Ησίοδος με τη Θεογονία του και ο Παυσανίας.

Το όνομά της προέρχεται από το Δη (δωρικό τύπο του Γη) και το μήτηρ και σημαίνει μητέρα γη.

........

Παρατήρηση: Η Αρπαγή της Περσεφόνης, της κόρης της Δήμητρας και του Δία, της Γης και του Θεού της Ζωής, είναι ο Φυσικός Νόμος ότι οι καρποί της γης και της καλλιέργειάς της να μην υπάρχουν για 4 μήνες (όσους παραμένη η Περσεφονη στον Άδη).

Εδώ δηλαδή έχουμε την απόδοση ενός Φυσικού φαινομένου σε Θεϊκές θελήσεις, έναντι των οποίων οι άνθρωποι είναι αβοήθητοι.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια τα δίδαξε η Δήμητρα, σαν μια θεϊκή βοήθεια στην πραγματική αθλιότητα του ανθρώπου.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πάλι από Βικι:

Η Δήμητρα Στην Ελευσίνα

Κάποτε έφτασε στην Ελευσίνα και κάθισε κοντά στο Καλλίχορον φρέαρ πάνω σε ένα βράχο που ονομάστηκε αγέλαστος. Εκεί την βρήκαν οι τέσσερις κόρες του βασιλιά Κελεού. Η Δήμητρα δεν αποκάλυψε τη θεϊκή της ταυτότητα λέγοντας τους ότι ερχόταν από την Κρήτη και είχε ξεφύγει από πειρατές. Οι κοπέλες την πληροφόρησαν πως οι γονείς τους λόγω γήρατος δεν μπορούσαν να αναλάβουν την ανατροφή του νεογέννητου γιού τους Δημοφώντα. Η Δήμητρα δέχτηκε να αναλάβει εκείνη την ανατροφή του βρέφους και υποσχέθηκε ότι το παιδί θα μεγαλώσει χωρίς να αρρωστήσει ποτέ. Φτάνοντας στο παλάτι η θεα παρουσιάστηκε στη σύζυγο του Κελεού, Μετάνειρα. Η αίθουσα φωτίστηκε από ένα δυνατό φώς, γεγονός που γέμισε τη Μετάνειρα με δέος για την άγνωστη γρια και της παραχώρησε το θρόνο της. Η Δήμητρα αρνήθηκε και κάθησε βουβή και αγέλαστη δίπλα στο θρόνο αρνούμενη να φάει οτιδήποτε. Μόνο τα αστεία και τα τραγούδια μιας υπηρέτριας, της Ιάμβης, κατάφεραν να την κάνουν να γελάσει. Ετσι σύμφωνα με το μύθο δημηουργήθηκε το ιαμβικό μέτρο. η Δήμητρα ανέλαβε το μεγάλωμα του Δημοφώντα και αποφάσισε να κάνει το παιδί αθάνατο. Του άλλειφε το κορμί με αμβροσία και το βράδυ τον έβαζε μέσα σε φωτιά για να καούν τα θνητά του μέλη. Οταν η Μετάνειρα είδε τυχαία τις περίεργες μεθόδους της Δήμητρας άρπαξε το γιό της από τα χέρια της και άρχισε να απειλεί τη θεά. Η Δήμητρα εξοργίστηκε και φανέρωσε την πραγματική της ταυτότητα. Διέταξε τον Κελεό να χτίσει ναό με βωμό πάνω στο Καλλίχορον και απομονώθηκε εκεί θρηνόντας για την κόρη της. Δίδαξε στους γιους του Κελεού, Τριπτόλεμο, Διοκλή και Εύμολπο να τελούν τα Ελευσίνια Μυστήρια. Η θλίψη και η οργή για την αρπαγή της Περσεφόνης την οδήγησε στην απόφαση να μην αφήσει κανένα σπόρο να φυτρώσει πάνω στη γη. Η ανθρωπότητα άρχισε να μαστίζεται από λιμό και ο Δίας αποφάσισε πως ήταν καιρός να επέμβει. Έστειλε αρχικά την Ίριδα και μετά διαδοχικά πολλούς θεούς με δώρα για να την πείσει να αφήσει τη γη να καρπίσει και η ίδια να επιστρέψει στον Όλυμπο. Η Δήμητρα όμως απαιτούσε την επιστροφή της Περσεφόνης. Έτσι ο Δίας έστειλε στον Άδη τον Ερμή διατάζοντας τον Πλούτωνα να αφήσει ελέυθερη την Κόρη. Ο Πλούτωνας υπάκουσε αφού πρώτα έδωσε στην Περσεφόνη να φάει εφτά σπυριά ροδιού για να τη δέσει για πάντα με τον Κάτω Κόσμο. Η Περσεφόνη γύρισε στην Δήμητρα και η θεά άφησε τη γη να βλαστήσει. Από τότε η Περσεφόνη περνούσε στον Άδη τέσσερις μήνες και τους υπόλοιπους με την μητέρα της στον Όλυμπο.

Μικρά και Μεγάλα Ελευσίνια

Τα Μικρά Ελευσίνια ή Ελευσίνια της Άγρας, (από την περιοχή της Αθήνας Άγρα όπου τελούντο), γινόντουσαν το μήνα Ανθεστηριώνα, δηλαδή μέσα Φλεβάρη με μέσα Μάρτη, όταν η Περσεφόνη ανέβαινε στην μητέρα της από τον Άδη. Ήταν στην ουσία προετοιμασία και εξαγνισμός για τα Μεγάλα Ελευσίνια. Σύμφωνα με το μύθο ιδρύθηκαν από την Δήμητρα για τον εξαγνισμό του Ηρακλή από τους φόνους των Κενταύρων, όταν ο ήρωας εξέφρασε την επιθυμία να συμμετάσχει στα Μεγάλα Ελευσίνια. Τα Μεγάλα Ελευσίνια γινόντουσαν το μήνα Βοηδρονιώνα, δηλαδή μέσα Αυγούστου με μέσα Σεπτέμβρη, όταν η Περσεφόνη επέστρεφε στον Πλούτωνα.

................

Παρατήρηση: Εδώ πρόκειται για την παρουσία ενός θηλυκού Μεσσία της Δήμητρας και τα γεγονότα και τα θαύματα και τα μυστήρια που έμαθε στους ανθρώπους και τις λατρευτικές τελετές, της Θρησκείας που γεννήθηκε από την εμφάνισή της και που σκοπό είχε να κάνει τον άνθρωπο αθάνατο, δηλαδή την τέχνη της Δήμητρας ως τροφού του Δημοφώντα και την υπόσχεσή της να τον κάνει αθάνατο. Βλέπουμε την Αλχημεία (Σημερινή Επιστήμη) σε έξαρση.

Διαβάζοντας την Ελληνική Μυθολογία γνωρίζεις ένα πολιτισμό που 'βλέπει' ότι οι Θεοί περπατούν ανάμεσά του και μπορεί να είναι με οποιαδήποτε μορφή. Μια καλλιέργεια ανοικτή στο καινούργιο που βοηθά, απ' όπου κι αν αυτό προέρχεται, δεκτική και λογική στις εκτιμήσεις της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αρκτούρος]

Διαβάζοντας την Ελληνική Μυθολογία γνωρίζεις ένα πολιτισμό που 'βλέπει' ότι οι Θεοί περπατούν ανάμεσά του και μπορεί να είναι με οποιαδήποτε μορφή. Μια καλλιέργεια ανοικτή στο καινούργιο που βοηθά, απ' όπου κι αν αυτό προέρχεται, δεκτική και λογική στις εκτιμήσεις της.

Πολύ σωστό αυτό που ανέφερες.

Ευχαριστούμε πάντως για όλα.

ΥΓ: Ακούραστος Πληροφοριοδότης της Γνώσης ο Κυνόφιλος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ]

Πάλι από Βικι:


Διαβάζοντας την Ελληνική Μυθολογία γνωρίζεις ένα πολιτισμό που 'βλέπει' ότι οι Θεοί περπατούν ανάμεσά του και μπορεί να είναι με οποιαδήποτε μορφή. Μια καλλιέργεια ανοικτή στο καινούργιο που βοηθά, απ' όπου κι αν αυτό προέρχεται, δεκτική και λογική στις εκτιμήσεις της.

Υπάρχει πάντως κ η εντύπωση πως οι θεοί είχαν όλα τα ανθρώπινα πάθη κ μάλιστα σε μέγιστο βαθμό. Δλδ, το άλλο άκρο από την ορθόδοξη θρησκεία που θέλει το θεό απαλλαγμενο από όλα αυτά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.