Εμπιστοσύνη

[underwater]

Όλοι έχουμε τους φίλους μας, τους δικούς μας ανθρώπους. Τους λέμε πράγματα, αισθανόμαστε ότι μας καταλαβαίνουν. Όμως είμαστε απόλυτα σίγουροι γι'αυτούς; Ότι θα συνεχίσουν να είναι δίπλα μας, να ενδιαφέρονται για εμάς;

Εγώ πολλές φορές το έχω σκεφτεί και αυτό που θεωρώ για τον εαυτό μου είναι ότι δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν άνθρωπο 100%. Υπάρχουν άτομα που αγαπώ και νοιάζομαι, αλλά δεν θεωρώ για κανέναν απίθανο να μου κάνει την "τσατσιά". Ξέρω πως για μερικούς θα με πλήγωνε πολύ αν γινόταν, αλλά και πάλι δεν θα μπορούσε τίποτα να με εκπλήξει.

Μήπως είμαι λίγο απαισιόδοξη; Πιθανώς να το σκέφτομαι έτσι επειδή με έχουν πληγώσει αρκετές φορές φίλες μου (ποτέ φίλοι ) και κυρίως άτομα που πάντα έλεγαν μεγάλα λόγια για την ιερότητα της σχέσης μας και μ****ιες. Το πιο πρόσφατο ήταν λίγο καιρό πριν έρθω Σκωτία. Και σε καμία περίπτωση δεν στενοχωρήθηκα όπως άλλες φορές. Μήπως έχω γίνει χοντρόπετση; Μήπως σημασία έχει μόνο να περνάμε καλά με παρέες και να μην επενδύουμε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Όλοι έχουμε τους φίλους μας, τους δικούς μας ανθρώπους. Τους λέμε πράγματα, αισθανόμαστε ότι μας καταλαβαίνουν. Όμως είμαστε απόλυτα σίγουροι γι'αυτούς; Ότι θα συνεχίσουν να είναι δίπλα μας, να ενδιαφέρονται για εμάς;

Εγώ πολλές φορές το έχω σκεφτεί και αυτό που θεωρώ για τον εαυτό μου είναι ότι δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν άνθρωπο 100%. Υπάρχουν άτομα που αγαπώ και νοιάζομαι, αλλά δεν θεωρώ για κανέναν απίθανο να μου κάνει την "τσατσιά". Ξέρω πως για μερικούς θα με πλήγωνε πολύ αν γινόταν, αλλά και πάλι δεν θα μπορούσε τίποτα να με εκπλήξει.

Μέσα στο μυαλό μου είσαι, να ένα θέμα που σκεφτόμουν αυτές τις μέρες...

Είναι λογικό αρκετοί από μας να μην έχουμε 100% εμπιστοσύνη σε κανέναν. Φοβόμαστε αυτό ακριβώς, ότι δεν αποκλείεται να μας κάνουν την "τσατσιά", όπως λες. Μπορεί αν το καλοσκεφτούμε να παρατηρήσουμε ότι ακόμα και στα άτομα τα οποία λατρεύουμε και σημαίνουν πιθανώς τα πάντα για μας κρατάμε μία "πισινή": το "ποσοστό εμπιστοσύνης" μπορεί να αγγίζει το 100%, όμως δεν είναι 100%. Προσοχή, δεν λέω ότι ισχύει για όλους μας. Σίγουρα υπάρχουν άτομα που έχουν τυφλή εμπιστοσύνη σε κάποιον άλλον (και είναι ίσως καλό να ξέρουμε ότι μπορούμε να στηριχτούμε σε κάποιον). Τώρα, το αν θα βγει αυτό σε καλό ή όχι είναι άλλο θέμα...

Πάντως αυτή η γενικότερη ανασφάλεια που αισθανόμαστε σχεδόν όλοι υπάρχει. Σίγουρα δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τον οποιονδήποτε. Αυτό συμβαίνει με όλους μας ανεξαιρέτως (είναι ίσως η μοναδική φορα που γίνομαι απόλυτος, αλλά το πιστεύω. Δεκτή η όποια ένσταση, εάν δεν ισχύει). Υπάρχουν σίγουρα κάποιοι που μοιραζόμαστε κάποιες σκέψεις μας. Αρκετοί από εμάς όμως μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος που μπορούμε να τον εμπιστευτούμε απόλυτα. Είναι καλό άραγε που υπάρχει αυτή η ανασφάλεια; Κατά τη γνώμη μου το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να αποκτήσει κάποιος στο πιτς-φιτίλι την απόλυτη εμπιστοσύνη μας. Τώρα το αν θα την αποκτήσει ποτέ είναι άλλο θέμα...

Εάν υπάρχει κάποιος που μπορούμε να εμπιστευτούμε, αυτοί είναι οι γονείς μας. Τουλάχιστον αυτοί, θα βάλουν εμάς πάνω από τον ίδιο τους τον εαυτό σε οποιαδήποτε φάση της ζωής τους.

Όσον αφορά τους φίλους μας, εδώ οι περιπτώσεις ποικοίλουν ανάλογα με την εμπρειρία και την ηλικία. Άλλοι είναι πιο επιφυλακτικοί, και εμπιστεύονται συνήθως μόνο τα άτομα που γνωρίζουν από τα "γενοφάσια" τους. Άλλοι, έχουν το λεγόμενο "κολλητό/ή" από το δημοτικό/γυμνάσιο και ανταλλάσουν τα κοινά τους μυστικά, κυρίως στο επίπεδο της σχολικής μονάδας. Αυτό πολλές φορές σταματάει για διάφορους λόγους, όπως αν περάσουν σε διαφορετικές πόλεις, ένας εκ των δύο κάνει την "τσατσιά" ή απλώς χαθούν. Αυτές οι σκέψεις μόνο είναι πολλές φορές αρκετές για να μας κλείσουν στο καβούκι μας...

Τώρα όσον αφορά το έτερόν μας ήμισυ (όσοι έχουμε), άλλοι κρατάνε μια "πισινή" εις αεί. Άλλοι δίνουν όλο τους τον εαυτό από τις πρώτες στιγμές ή τουλάχιστον σχετικά νωρίς. Άλλοι πάλι τον/την εμπιστεύονται απόλυτα μόνον όταν είναι απόλυτα σίγουροι ότι μπορούν να το κάνουν...

Μήπως είμαι λίγο απαισιόδοξη; Πιθανώς να το σκέφτομαι έτσι επειδή με έχουν πληγώσει αρκετές φορές φίλες μου (ποτέ φίλοι ) και κυρίως άτομα που πάντα έλεγαν μεγάλα λόγια για την ιερότητα της σχέσης μας και μ****ιες. Το πιο πρόσφατο ήταν λίγο καιρό πριν έρθω Σκωτία. Και σε καμία περίπτωση δεν στενοχωρήθηκα όπως άλλες φορές. Μήπως έχω γίνει χοντρόπετση; Μήπως σημασία έχει μόνο να περνάμε καλά με παρέες και να μην επενδύουμε;

Κοίτα, μία γενικότερη επιφύλαξη υπάρχει, σίγουρα δεν είσαι η μοναδική που σκέφτεται έτσι. Απλώς ο βαθμός στον οποίο εμπιστευόμαστε τους άλλους ή είμαστε διατεθιμένοι να εμπιστευτούμε κάποιον άλλον διαφέρει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες τους οποίους ανέφερα προηγουμένως (θα υπάρχουν και περισσότεροι, τους οποίους θα τους αναφέρουν οι υπόλοιποι). Τώρα είμαστε πράγματι "χοντρόπετσοι"; Εγώ θα το εξηγούσα με τη δύναμη της συνήθειας. Έχουμε συνηθήσει, όπως είπες κι εσύ, να μας πληγώνουν συνεχώς, άρα δεν μας πολυπειράζει σε τελική ανάλυση...

Υπάρχει κι ένα σχετικό τραγούδι: "Χτύπα κι άλλο, θα τ' αντέξω, δεν πεθαίνω έτσι απλά θα παλαίψω..."
(Πίστεψέ με το ακούω από το ραδιόφωνο αυτή τη στιγμή που το γράφω εδώ, έχοντας όμως ήδη σκεφτεί να το αναφέρω. Συμπτώσεις

Τι βγαίνει από τα παραπάνω; Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις επιλογές μας για το ποιον θα εμπιστευτούμε... Ό,τι άλλο συμπέρασμα βγαίνει, ας το ποστάρουν οι υπόλοιποι συμφορουμίτες μας. Εγώ κουράστηκα , αλλά ήθελα να τα πω.

ΥΓ. Sorry για το μακροσκελέστατο ποστ μου, αλλά αυτά είχα στο μυαλό μου και ήθελα να καλύψω κάθε δυνατή περίπτωση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Δεν ξέρω, κι εγώ έχω πληγωθεί από πολλούς. Φίλους (πολύ) οικογένεια (λιγότερο, ειδικά σε σχέση με τα πολλά καλά που έχω πάρει), πρώην (ποτέ από "νυν"), κλπ κλπ... Και μάλιστα η μεγάλη απογοήτευση είχε έρθει και για μένα λίγο πριν φύγω από Ελλάδα.

Όταν έφτασα λοιπόν εδώ, ήμουν "σκληρή", έλεγα δεν έχω ανάγκη κανέναν και δε θέλω να έχω... Θα περνάω καλά και θα αντλώ ενέργεια από ό,τι εγώ διαλέγω...
Ξέρεις τι όμως;
Αν δεν έχεις κάποιον ή κάποιους (κι ας είναι ο καθένας για άλλο θέμα) να εμπιστευτείς τυφλά, τρελαίνεσαι...

Άρα πλέον ευγνωμωνώ κάθε λεπτό το ότι έχω τους γονείς μου, να είναι πρόθυμοι κάθε λεπτό να με στηρίξουν οικονομικά, ψυχολογικά...
Το φίλο μου, να με παρηγορήσει και να με βοηθήσει με τη γλώσσα, με τις αποφάσεις μου...
Την αδερφή μου, με τον κυνισμό της, να με φέρνει στα ίσια μου...

Δεν ξέρω, την οικογένεια την εμπιστεύομαι 100%. Μπορεί να μην εμπιστεύομαι όλα μου τα μυστικά στους γονείς μου ή να μην εμπιστεύομαι την αδερφή μου ότι θα αξιωθεί να έρθει να με δει σύντομα, μπορεί πού και πού να λέω, "ήρεμα, θα δείξει" σχετικά με το πόσο εμπιστεύομαι το φίλο μου ή κάποιους φίλους...

Αλλά ξέρω ότι έχω κάτι. Δεν είναι ανάγκη να είναι 100%. Αλλά είναι κάτι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Juan]

Ότι βγει από το στόμα σου... βγήκε. Ξέρεις ότι μπορεί κάπου κάποτε να μαθευτεί (αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει 100% εμπιστοσύνη).

Πώς εμπιστεύεσαι κάποιον/α:

Αν το να χάσεις τον φίλο/η σου σε πληγώνει περισσότερο από το να μαθευτεί αυτό που του/ης είπες, τότε τον/ην εμπιστεύεσαι για το συγκεκριμένο ζήτημα. Κοινώς αν μαθευτεί αυτό που εμπιστεύτηκες, εσύ θα στεναχωρεθείς περισσότερο για το φίλο που έχασες..

Αν υπάρχει κάτι που θα σε πλήγωνε ανυπέρβλητα, τότε δε το λες σε κανέναν.

Την οικογένεια, γνώμη μου είναι, να μη την εμπλέκουμε πολύ στα προσωπικά μας... Η οικογένεια λειτουργεί με διαφορετικά κριτήρια. Θετικό είναι να αντιλαμβάνεται μόνη της ότι πρέπει να σου πει κάτι, και να στο λέει "γενικώς"...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Επειδή η εμπιστοσύνη δεν θεωρείται δεδομένη για κανέναν μας, αλλά κερδίζεται και μάλιστα με πολύ κόπο, φροντίζουμε πριν ανοίξουμε το στόμα μας και εμπιστευτούμε κάτι προσωπικό μας σε ένα τρίτο πρόσωπο, να έχουμε τσεκάρει τον χαρακτήρα του, προκειμένου να μειώσουμε τις πιθανότητες να προδωθούμε.
Πάντως 100% σίγουροι δεν μπορούμε να είμαστε για κανέναν, ούτε για τον ίδιο μας τον εαυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[travel_lover]

κακό είναι να κρα;τάς πάντα πισινή γιατί έτσι δεν θα ευχαριστηθείς ποτέ κ τίοποτα. από την άλλη δεν μπορείς να είσαι απόλυτος για κανέναν ούτε για τον ίδιο σου τον εαυτό...δυστυχώς. γιαυτό απλά εμπιστέψου έχοντας υπόψην ότι μπορεί να αντιμετωπίσεις κ την προδοσία σε ανύποπτο χρόνο από οποιονδήποτε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Νοιώθω να έχω προδωθεί κάμποσες φορές στη ζωή μου....
Ναι το επέτρεψα....
αλλά... πάλι... εεεε και??????????


Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να αλλάξω αυτό που είμαι... να σταματήσω να ζω όπως ζω γιατί θα φοβάμαι πότε θα μου τη φέρει κάποιος....
Ας μου τη φέρει... δε βαριέσαι! έχουμε περάσει και χειρότερα!
Το κρίμα στο δικό του λαιμό... απ τη στιγμή που εγώ ΗΜΟΥΝ ΕΝΤΑΞΕΙ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Επεσα, χτυπησα, ε και τι μ'αυτοοοοοο
Ολοι εχουμε πληγωθει, και πληγωσει στο παρελθον, το θεμα ειναι να μη στεκεσαι εκει. Εγω εμπιστευομαι τους παντες μεχρι αποδειξεως του εναντιου. Δεδομενου φυσικα οτι γινομαι χαλι εντελως μονο για ελαχιστα ατομα, τα οποια ειμαι σχεδον σιγουρη οτι ποτε δεν θα κανουν κατι που θα με κλωνισει σημαντικα. Αααν ποτε γινει αυτο, θα στεναχωρεθω οπωσδηποτε, αλλα δεν βρισκω και νοημα στο να κλεινομαι εξ'αρχης για την περιπτωση που καποτε ισως με απογοητευσουν. Δεν απολαμβανεις τιποτα ετσι..καλη κι η παρεα για σαχλαμαρες, αλλα σαν συζητηση που η ψυχη ανοιγει χωρις κρυψωνες δεν υπαρχει!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Επεσα, χτυπησα, ε και τι μ'αυτοοοοοο

Καλά, πού το θυμήθηκες αυτό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Δεν το ξεχασα ποτε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιάννης]

Εμπιστοσύνη?
Η συμπεριφορά των ατόμων αλλάζει ανάλογα με τα καθημερινά βιώματα μας, ακόμα και τις αποφάσεις μας δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε, πόσο παραπάνω κάποιον τρίτο.
Εμπιστοσύνη πρέπει να δείχνεις σε κάποια άτομα αλλα πάντα με ένα όριο.
Δεν νομίζω ότι αξίζει το ρίσκο και καλό είναι κάποια πράγματα να τα κρατάμε για εμάς και μόνο εμάς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

Όλοι έχουμε τους φίλους μας, τους δικούς μας ανθρώπους. Τους λέμε πράγματα, αισθανόμαστε ότι μας καταλαβαίνουν. Όμως είμαστε απόλυτα σίγουροι γι'αυτούς; Ότι θα συνεχίσουν να είναι δίπλα μας, να ενδιαφέρονται για εμάς;

Εγώ πολλές φορές το έχω σκεφτεί και αυτό που θεωρώ για τον εαυτό μου είναι ότι δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν άνθρωπο 100%. Υπάρχουν άτομα που αγαπώ και νοιάζομαι, αλλά δεν θεωρώ για κανέναν απίθανο να μου κάνει την "τσατσιά". Ξέρω πως για μερικούς θα με πλήγωνε πολύ αν γινόταν, αλλά και πάλι δεν θα μπορούσε τίποτα να με εκπλήξει.

Μήπως είμαι λίγο απαισιόδοξη; Πιθανώς να το σκέφτομαι έτσι επειδή με έχουν πληγώσει αρκετές φορές φίλες μου (ποτέ φίλοι ) και κυρίως άτομα που πάντα έλεγαν μεγάλα λόγια για την ιερότητα της σχέσης μας και μ****ιες. Το πιο πρόσφατο ήταν λίγο καιρό πριν έρθω Σκωτία. Και σε καμία περίπτωση δεν στενοχωρήθηκα όπως άλλες φορές. Μήπως έχω γίνει χοντρόπετση; Μήπως σημασία έχει μόνο να περνάμε καλά με παρέες και να μην επενδύουμε;

δυστυχώς οταν κάποιος σου την κανει.... με άσχημο τρόπο, τότε δεν είσαι ο ίδιος στο μέλλον. αμφισβητείς την φιλία όλων όσων σου υπόσχονται μια φιλία με ποιότητα και μέλλον.....
δυστυχώς εμείς οι γυναίκες είμαστε πολύ ύπουλες...... δεν έχω ακούσει να χαλάνε φιλίες αντρων για "ψύλου πήδημα"... και εγώ την έχω πατήσει από φίλη...... από τότε κατάλαβα ποιές είναι πραγματικά καλές μου φίλες ..... πλέον εμπιστεύομαι πολύ λίγα άτομα (3-4) για σημαντικά θέματα. όλοι οι άλλοι είναι απλά για να περνάω καλά... έτσι είναι.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[scar.lett]

αν και έφαγα μερικές "σφαλιάρες" από φίλους και γνωστούς επιμένω ότι είναι καλύτερα να εμπιστεύεσαι κάποιους ανθρώπους (όχι τους ΄πάντες φυσικά) παρά να φυλάγεσαι μια ζωή. η αντίληψη "μην εμπιστεύεσαι κανέναν" μου φαίνεται πολύ καταπιεστική

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ana...]

θα ελεγα πως με εκφραζει σε μεγαλο βαθμο το ΅σ'εμπιστευομαι και σου δινομαι΅ παρα το ΅κραταω πισινές γιατι κανεναν δε μπορεις να εμπιστευεις εκτος απ τον εαυτο σου ΅

Εχω προδωθει, αλλα για μενα αυτο δεν σημαινε τιποτα παραπανω απο το γεγονος οτι πολυ απλα δεν αξιζαν αυτοι οι ανθρωποι να βρισκονται στην ζωη μου, οποτε και γι' αυτο συνεβει οτι συνεβει.
Αυτο δεν θα με κανει πιο ΅κλειστή΅ απεναντι σε καινουρια ατομα που τους δινεται η ευκαιρια να δεθουμε ή να ερθουμε πιο κοντα ως ανθρωποι..
Μαθαινουμε απο τα λαθη μας, αλλα ειναι τετοιος ο χαρακτηρας μου που δεν θα ξεκινουσα ποτε κατι με αρνητικες σκεψεις και αμυντικους μηχανισμους, μονο και μονο για να μην βρεθω πληγωμενη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.