Ενήλικα "παιδιά" και ανεξαρτησία από την οικογένεια

[Angie_Ann]

Κάνε υπομονή δεν είσαι η μόνη.Όλοι τα ίδια περνάμε και εγώ έπιασα δουλειά παρόμοια ακούω.Είσαι μοναχοπαίδι?

Όχι, είμαστε 3 αδέρφια. Πάλι καλά...Απορώ δηλαδή πως αντέχουν τα μοναχοπαίδια...

Από εκεί και πέρα εξαιτίας και κάποιων άλλων πρόσφατων γεγονότων οι ήδη άσχημες μας σχέσεις έχουν γίνει επιεικώς εμπόλεμες. Δεν βοηθάει και όταν είναι κολλημένοι με την εκκλησία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Klaus]

Όχι, είμαστε 3 αδέρφια. Πάλι καλά...Απορώ δηλαδή πως αντέχουν τα μοναχοπαίδια...

Από εκεί και πέρα εξαιτίας και κάποιων άλλων πρόσφατων γεγονότων οι ήδη άσχημες μας σχέσεις έχουν γίνει επιεικώς εμπόλεμες. Δεν βοηθάει και όταν είναι κολλημένοι με την εκκλησία

Ευτυχώς δεν έχω το τελευταίο.Πάντως να θυμάσαι ότι και να λένε είναι γονείς σου.Δεν σε μισούνε απλά ανησυχούνε.Θα το καταλάβεις και εσύ και εγώ, θα το καταλάβουμε όταν γίνουμε υπεύθυνοι για τα δικά μας παιδιά!Τέσπα αν και με βλέπεις συγκαταβατικό έχω ρίξει θεότρελους καβγάδες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Από εκεί και πέρα εξαιτίας και κάποιων άλλων πρόσφατων γεγονότων οι ήδη άσχημες μας σχέσεις έχουν γίνει επιεικώς εμπόλεμες. Δεν βοηθάει και όταν είναι κολλημένοι με την εκκλησία

Πωπω, υπάρχουν και χειρότερα δηλαδή, ε;


Και εδώ είναι η μεγάλη ερώτηση: μέχρι πόσο "δικαιούνται" να εισχωρούν στη ζωή σου, απ' τη στιγμή που σε φιλοξενούν;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Πάντως ρε παιδιά, καλόν είναι να καταλάβουμε ότι οι προβληματισμοί σας αυτόι σε άλλες χώρες είναι απλά καθημερινότητα. Πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων δουλευει και αυτοσυντηρείται από πολύ νωρίς.

Εϊμαστε πολύ καλομαθημένοι πιστεύω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Angie, αν η αναγκη σου για φυγη ειναι τοσο μεγαλη ωστε να πρεπει να δουλευεις για να συντηρηθεις, προσπαθησε να μειωσεις στο ελαχιστο τα εξοδα σου για να συνδυασεις και τις σπουδες.. πχ συγκατοικηση, χωρις τηλεφωνικη συνδεση, μαζεμα καποιων χρηματων στην ακρη και μετα part time δουλεια για να προλαβαινεις παρακολουθησεις κλπκλπ. Θα ναι δυσκολο, αλλα πολλοι το χουν καταφερει, μην παραδινεις τα οπλα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Συμφωνώ

Η corpse σωστά εμίλησε.

Και είναι τόσα τα περιττά έξοδα που κάνουμε στην καθημερινότητα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Επειδή το θέμα πήρε μια πιο γενική τροπή μεταφέρθηκε από τα Προσωπικά προβλήματα και ενώθηκε με κάποιο παρόμοιο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[love_angel]

η μητερα μου με αντιμεπωζει ως μια 20χρονη κοπελα, καταλαβαινει τους στοχους μου και τις αναγκες μου.
ο πατερας μου απο την αλλη, μου φερεται λες και ειμαι 10 χρονων!

στους αλλους με αποκαλλει ως μωρο.
τις προαλλες ρωταγε τη μαμα μου: ''το μωρο πηρε τηλεφωνο σημερα?''

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Βικάκι23]

Να επαναφέρω κι εγώ λίγο το θέμα;
Άραγε εκείνοι που αντιμετώπιζαν τα προβλήματα αυτά πριν 5 χρόνια, τι συμβουλές έχουν να δώσουν σε εμάς που τα αντιμετωπίζουμε τώρα;;!
Η κατάστασή μου έχει ως εξής: Λείπω 6 χρόνια από το πατρικό μου στην Αθήνα για σπουδές και μόλις πήρα το πτυχίο μου (βρίσκομαι στο Ρέθυμνο). Οι γονείς μου και η αδερφή μου περιμένουν πώς και πώς να γυρίσω αλλά εγώ δεν θέλω ούτε με σφαίρες! Έχω συνηθίσει να δουλεύω και να είμαι ανεξάρτητη αλλά γι'αυτούς είμαι ανίκανη να σταθώ στα πόδια μου. Η αδερφή μου είναι 26 και ζει μαζί τους παρ'όλο που δουλεύει - έχει συνηθίσει όμως στα πολλά και στα εύκολα κι έτσι όχι μόνο δε φεύγει από κοντά τους αλλά επιμένει ότι το ίδιο πρέπει να κάνω κι εγώ, δηλαδή να γυρίσω και να ξαναζήσω εποχές σχολείου!!!
Σαν άτομο είμαι πολύ ευαίσθητη και αγχώδης κι έτσι πάντα πριν τους ανακοινώσω κάτι το σκέφτομαι μέρες με αποτέλεσμα να φτιάχνω τα δικά μου σενάρια και ή να μην το λέω τελικά καθόλου ή να το λέω και να με τουμπάρουν με τους συναισθηματισμούς και όλους αυτούς τους ηθικούς εκβιασμούς.
Έτσι λοιπόν τα δύο τελευταία χρόνια δέχομαι συνέχεια ψυχολογική πίεση προκειμένου να μην αποφασίσω να μείνω στο Ρέθυμνο. Η κατάσταση βέβαια έφτασε στο αποκορύφωμα τη στιγμή που τους γνώρισα και τον επί δυόμισι χρόνια φίλο μου κι έτσι βρήκαν άλλον να ρίχνουν τις ευθύνες για το γεγονός ότι το βλαστάρι τους δε θέλει να γυρίσει κοντά τους.
Τώρα που γράφω, τους έχω στείλει ένα εκτενές μήνυμα στο οποίο εξηγώ ότι θέλω να μείνω λίγο καιρό ακόμα στο Ρέθυμνο για να πάρω τις δικές μου αποφάσεις ήρεμα κι ωραία. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από μέρους τους!
Τι να κάνω; Αυτά που για μένα είναι φυσιολογικά (το να θέλω να συνεχίσω να μείνω μόνη μου -άσχετα αν θα είμαι με το φίλο μου-) για εκείνους φαντάζουν εξωπραγματικά. Πώς μπορεί να επέλθει ισορροπία στις σχέσεις μας; Οικογένειά μου είναι και τους αγαπώ και δε θέλω να έρχομαι σε ρήξη μαζί τους, όμως πρέπει κι αυτοί να συνειδητοποιήσουν ότι είμαι πλέον αυτόνομο άτομο κι ότι κάποια στιγμή θα γινόταν και αυτό!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Insomnie]

Να επαναφέρω κι εγώ λίγο το θέμα;
Άραγε εκείνοι που αντιμετώπιζαν τα προβλήματα αυτά πριν 5 χρόνια, τι συμβουλές έχουν να δώσουν σε εμάς που τα αντιμετωπίζουμε τώρα;;!
Η κατάστασή μου έχει ως εξής: Λείπω 6 χρόνια από το πατρικό μου στην Αθήνα για σπουδές και μόλις πήρα το πτυχίο μου (βρίσκομαι στο Ρέθυμνο). Οι γονείς μου και η αδερφή μου περιμένουν πώς και πώς να γυρίσω αλλά εγώ δεν θέλω ούτε με σφαίρες! Έχω συνηθίσει να δουλεύω και να είμαι ανεξάρτητη αλλά γι'αυτούς είμαι ανίκανη να σταθώ στα πόδια μου. Η αδερφή μου είναι 26 και ζει μαζί τους παρ'όλο που δουλεύει - έχει συνηθίσει όμως στα πολλά και στα εύκολα κι έτσι όχι μόνο δε φεύγει από κοντά τους αλλά επιμένει ότι το ίδιο πρέπει να κάνω κι εγώ, δηλαδή να γυρίσω και να ξαναζήσω εποχές σχολείου!!!
Σαν άτομο είμαι πολύ ευαίσθητη και αγχώδης κι έτσι πάντα πριν τους ανακοινώσω κάτι το σκέφτομαι μέρες με αποτέλεσμα να φτιάχνω τα δικά μου σενάρια και ή να μην το λέω τελικά καθόλου ή να το λέω και να με τουμπάρουν με τους συναισθηματισμούς και όλους αυτούς τους ηθικούς εκβιασμούς.
Έτσι λοιπόν τα δύο τελευταία χρόνια δέχομαι συνέχεια ψυχολογική πίεση προκειμένου να μην αποφασίσω να μείνω στο Ρέθυμνο. Η κατάσταση βέβαια έφτασε στο αποκορύφωμα τη στιγμή που τους γνώρισα και τον επί δυόμισι χρόνια φίλο μου κι έτσι βρήκαν άλλον να ρίχνουν τις ευθύνες για το γεγονός ότι το βλαστάρι τους δε θέλει να γυρίσει κοντά τους.
Τώρα που γράφω, τους έχω στείλει ένα εκτενές μήνυμα στο οποίο εξηγώ ότι θέλω να μείνω λίγο καιρό ακόμα στο Ρέθυμνο για να πάρω τις δικές μου αποφάσεις ήρεμα κι ωραία. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από μέρους τους!
Τι να κάνω; Αυτά που για μένα είναι φυσιολογικά (το να θέλω να συνεχίσω να μείνω μόνη μου -άσχετα αν θα είμαι με το φίλο μου-) για εκείνους φαντάζουν εξωπραγματικά. Πώς μπορεί να επέλθει ισορροπία στις σχέσεις μας; Οικογένειά μου είναι και τους αγαπώ και δε θέλω να έρχομαι σε ρήξη μαζί τους, όμως πρέπει κι αυτοί να συνειδητοποιήσουν ότι είμαι πλέον αυτόνομο άτομο κι ότι κάποια στιγμή θα γινόταν και αυτό!!!

Αν και δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να δώσει συμβουλές επι του θέματος...
Πρέπει να τους δώσεις να καταλάβουν πιά οτι έχεις τη δική σου ζωή(και στα 15 έτσι ήταν αλλά τότε δεν έβγαζες τα δικά σου λεφτά,ούτε είχες ζήσει μόνη) και πως αποφασίζεις μόνη σου.Στη περίπτωση που δε καταλάβουν τι να πώ...εγώ δε θα συμβιβαζόμουν με το να γυρίσω Αθήνα πάντως-δε ξέρεις καν αν θα το εκτιμήσουν,αν θα "χαλαρώσουν".
Εν πάση περιπτώσει,πρέπει να'σαι σκληρή για το καλό όλων

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ρενακι]

και πως το κανουμε αυτο βρε παιδια οταν πλεον η ζωη ειναι τοσο ακριβη και το εισοδημα ισα ισα που φτανει....οκ απλα ανακοινωνεις την αποφαση σου αλλα πως κοβεις τον ομφαλιο λωρο οριστηκα....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

και πως το κανουμε αυτο βρε παιδια οταν πλεον η ζωη ειναι τοσο ακριβη και το εισοδημα ισα ισα που φτανει....οκ απλα ανακοινωνεις την αποφαση σου αλλα πως κοβεις τον ομφαλιο λωρο οριστηκα....

...παντρεύεσαι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

...παντρεύεσαι!

Παντρεύεσαι από...συμφέρον;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Insomnie]

Παντρεύεσαι από...συμφέρον;

Απλά ερωτεύεσαι κάποιον πλούσιο ρε παιδί μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MaryVeg]

Ανοίκω κι εγώ στις περιπτώσεις παιδιών με ΥΠΕΡ προστατευτικούς γονείς, οι οποίοι δεν με άφηναν βγαίνω ούτε καν στα 17. δεν μου έπέτρεπαν να πηγαίνω σε πάρτυ παιδιών άπό την τάξη μου, όταν πήγαινα στις 10.30 - 11 ερχονταν και με έπαιρναν, έβγαινα μόνο σάββατο πρωί και ποτέ απόγευμα βράδυ - και πάντα εντός των συνότρων της περιοχής που μέναμε - ... γενικά ήταν πολύ δύσκολο το κλίμα.... Κάναμε πολλές συζητήσεις, αλλά δεν καταλάβαιναν. όποτε τους έλεγα την αλήθεια εβρισκα τον μπελά μου. δεν μου άφηναν περιθώρια να είμαι ηλικρινής, έτσι άρχισα να βγαίνω και να λέω ψέματα ότι αλλού είμαι, κι αλλού βρισκόμουν. ούτε καν κινητό μου επέτρεπαν να έχω, έτσι όσο έλειπα δεν είχαν ιδέα που είμαι πραγματικά.

Με αυτά και με πολλά ακόμη, εγώ δήλωνα ανοιχτά πως όταν ενηλικιωθώ φεύγω. Και πράγματι, με το που πήγα 17 - είχα κερδίσει χρονιά - σηκώθηκα και έφυγα από το σπίτι... είχα δουλέψει ένα ολόκληρο καλοκαίρι, μετά βρίκα αμέσως δουλειά, και πήρα την ζωή στα χέρια μου, έως και τώρα. στην αρχή δεν το δεχόντουσαν με τίποτα. πλέον το έχουν αποδεχτεί. και πλέον με τον τρόπο μου, με την κινηση να αποκοπώ από αυτούς κλπ τους έχω αποδείξει όχι μόνο πως μπορώ να επιβιθώσω, αλλά και πως μπορώ να ζήσω όμορφα ! Απλά θέλει να αποφασίσει κανείς αν΄είναι έτοιμος να αφήσει το εύκολο που είναι το σπίτι, με όλες του τις ανέσεις και να΄πάρει την ζωή στα χέρια του. θέλει θάρρος, και αποφασιστηκότητα, γιατί οι δυσκολίες εκεί έξω είναιο πολλές...

τώρα οι γονείς γιατί φέρονται με αυτόν τον τρόπο¨? γιατί - κατά την γνώμη μου - λόγο της πείρας που έχουν - η οποία καμιά φορά μπορεί να αποδειχθεί πως είναι πολύυυυυ μικρότερη από αυτήν ενός "παιδιού" - θεωρούν πως είναι αυθεντίες. Πολλές φορές σκέπτονται "τι θα κάνει το παιδί χωρίς εμένα, τι θα φάει? πως θα ντυθεί?" χωρίς να το καταλαβαίνουν και όχι από κακία, υποτιμούν το παιδί, του "κόβουν τα φτερα" του μεταφέρουν έμεσα και ασυναίσθητα πως τους έχει ανάγκη. Νομίζω πως είναι καθαρά θέμα νοοτροπίας, γιατί σε άλλές χώρες οι γονείς "διώχνουν" τασ παιδιά με το που ενηλικιόνονται ενώ οι έλληνες γονείς τα θέλουν με το ζόρυ δίπλα τους !!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DriveIn]

Μην ανησυχείς, το 96% των ελληνικών "παραδοσιακών" οικογενειών είναι έτσι και μάλιστα όταν έχεις την "κατάρα" να είσαι και κορίτσι! Δεν ξέρω και πολλά από αυτά, κυρίως γιατί είμαι αρσενικός και η οικογένειά μου έχοντας και καταβολές από το εξωτερικό, δεν με ενοχλεί καθόλου στο οτιδήποτε και τα πάμε περίφημα. Δεν θα γίνει κάτι μαγικό, αν κουβαλάνε αυτά τα μυαλά οι δικοί σου κατάλαβε πως δεν θα τα αλλάξουν τώρα στα γεράματα. ΕΣΥ κάνεις παιχνίδι και εσύ κουμαντάρεις την ζωή σου. Φαντάζομαι πως είσαι και επαρχιώτισσα και εκεί τα μυαλά είναι κάτι αιώνες ακόμη πιο πίσω...
Απλά πάρε χαμπάρι πως εσύ πρέπει να αλλάξεις και να ανεξαρτητοποιηθείς. Δεν ξέρω τον "σωστό" τρόπο, φαντάζομαι πως όλοι μας κάποια στιγμή υψώσαμε φωνή και ανάστημα στους δικούς μας για να καταλάβουν ότι δεν είμαστε πιόνια τους. Καλή τύχη πάντως εύχομαι, αλλά ειλικρινά λυπάμαι γιατί πολλά νέα παιδιά σαν κι εσένα αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα στο τριτοκοσμικό κράτος που ζούμε με σημαία το χουντικό τρίπτυχο "πατρίς -θρησκεία-οικογένεια"...

(Το σωστό θα ήταν: "οικογένεια-πατρίς-θρησκεία και υποκρισία...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[shark.0wNz]

Πιστεύω πως ένα 70% των νεαρών αποκτούν ανεξαρτησία από το σπίτι όταν πάνε φοιτητές.ένα υπόλοιπο 5% μένει σπίτι για σπουδές(είτε ΙΕΚ είτε σχολή στη πόλη που γεννήθηκε) και οι υπόλοιποι ασχολούνται με την οικογενειακή επιχείρηση ή πιάνουν δουλειά ως σερβιτόροι κλπ κλπ. Αυτό που με απασχολεί εμένα έιναι το γεγονός της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ανεξαρτησίας.Δηλαδή εφόσον δεν έχω δουλειά και δεν μπορώ να βρω δουλειά αφού σπουδάζω, πως μπορώ να βγάλω κάποια βασικά χρήματα (200-300 ευρώ) ώστε να μην ζητάω από τους γονείς μου λεφτά; Όσο για το θέμα του πότε, αφήστε το έχω καταλάβει..ήδη στο σπίτι η κατάσταση είναι ενοχλητικη(πάντα σε λογικά πλαίσια)..19 χρονών στο σπίτι δε λέει..δε γίνεται..

Σημείωση:
Τα μηνύματα από #77 έως #88 προέρχονται από το συγχωνευμένο θέμα με τίτλο
"Πότε και ΠΩΣ πρέπει να αποκτήσω οικονομική ανεξαρτησία από τους γονείς μου;"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jack of Spades]

..19 χρονών στο σπίτι δε λέει..δε γίνεται..

Από τώρα βαρέθηκες;!Άααααραξε!

Πιστεύω πως ένα 70% των νεαρών αποκτούν ανεξαρτησία από το σπίτι όταν πάνε φοιτητές.ένα υπόλοιπο 5% μένει σπίτι για σπουδές(είτε ΙΕΚ είτε σχολή στη πόλη που γεννήθηκε) και οι υπόλοιποι ασχολούνται με την οικογενειακή επιχείρηση ή πιάνουν δουλειά ως σερβιτόροι κλπ κλπ. Αυτό που με απασχολεί εμένα έιναι το γεγονός της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ανεξαρτησίας.Δηλαδή εφόσον δεν έχω δουλειά και δεν μπορώ να βρω δουλειά αφού σπουδάζω, πως μπορώ να βγάλω κάποια βασικά χρήματα (200-300 ευρώ) ώστε να μην ζητάω από τους γονείς μου λεφτά; Όσο για το θέμα του πότε, αφήστε το έχω καταλάβει...

"Ανεξαρτησία" σημαίνει "Οικονομική Ανεξαρτησία"!Ανεξαρτησία χωρίς να βγάζεις μόνος σου τα προς το ζην απλά δεν υπάρχει...
Το "πότε" είναι πολύ σχετικό,αναλόγως πότε θα "φτιαχτεί" ο καθένας...
Και δεν είναι φυσικά μόνο το οικονομικό!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[shark.0wNz]

ρε γενικά άρχισα τη συζήτηση για να ακούσω καμιά ιδέα..πώς μπορώ να αποκτήσω την οικονομική ανεξαρτησία; έχω ψάξει πολύ το θέμα του ίντερνετ και πως βγάζουμε λεφτά μέσα από αυτό αλλά δεν καταλαβαίνω και πολλά..αν είμουν εξωτερικό θα μπορούσα να πάω το καλοκαίρι για δουλειά σε επιχείρηση σχετική με τη δουλειά μου αλλά δεν ξέρω αν ισχύουν τέτοια πράγματα στην Ελλάδα..για αυτό περιμένω από πιο πεπειραμένους στο θέμα να μου πουν πως κάναν τα πρώτα βήματα. που να απευθυνθώ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Απλο το πραγμα, ουτε πολλες αναλυσεις θελει ουτε τιποτα, πιασε δουλεια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.