Επηρεάζει η σχέση τις σπουδές;

[Dias]

Επηρεάζει η σχέση τις σπουδές;

Κατά πόσο μια σχέση μπορεί να επηρεάζει ή και να καθορίζει τις σπουδές; Θα διηγηθώ την ιστορία ενός ζευγαριού. Τα “έφτιαξαν” από όταν εκείνος πήγαινε Α λυκείου κι εκείνη Γ γυμνασίου και συνεχίζουν ακόμα.

Εκείνος: Τελειώνοντας το λύκειο πέρασε στο Φυσικό Αθήνας. Είχε την ευκαιρία να σπουδάσει το αντικείμενό του στη Μ. Βρετανία, καθώς και τις βαθμολογικές προϋποθέσεις είχε, αλλά και ο πατέρας του το μισό χρόνο τότε εργαζόταν εκεί και δεν θα υπήρχε θέμα εξόδων. Ο νέος απέρριψε κατηγορηματικά το εξωτερικό (ήταν αρκετά πεισματάρης), παρά τις πιέσεις των γονιών του (και όχι μόνο). Έτσι έμεινε να σπουδάσει στην Ελλάδα, με σκοπό παίρνοντας το πτυχίο του να πάει στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή έφταιγε “αυτό” που σέρνει ακόμα και καράβι;

Εκείνη: Τελείωσε το λύκειο την επόμενη χρονιά και πέτυχε στην Αρχιτεκτονική του ΕΜΠ. Να σημειωθεί ότι πρόκειται για προικισμένο άτομο σε πολλούς τομείς. Είχε από παιδί πολλές διεθνείς διακρίσεις στη ζωγραφική και τη μουσική, ήταν αθλήτρια, πρωταθλήτρια στο πατινάζ και άλλα ακόμα. Όλα αυτά, μαζί με τις υψηλές της βαθμολογίες την έκαναν δεκτή με υποτροφίες σε κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ στα οποία οι γονείς της (δεν τους λείπουν τα χρήματα) έκαναν αιτήσεις. Όμως, η νέα απέρριψε κατηγορηματικά το εξωτερικό (ήταν αρκετά πεισματάρα), παρά τις πιέσεις των γονιών της (και όχι μόνο). Έτσι έμεινε να σπουδάσει στην Ελλάδα, με σκοπό παίρνοντας το πτυχίο της να πάει στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή έφταιγε το “άλλο” που και αυτό (ας μην το λέει η παροιμία) σέρνει ακόμα και καράβι;

Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν, έζησαν μαζί τα φοιτητικά τους χρόνια, πέρασαν ωραία και μετά από 7 σχεδόν χρόνια είναι ακόμα μαζί. Όμως, τώρα έφτασε η στιγμή που το αγόρι παίρνει το πτυχίο του. Ήδη έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες για τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Μ. Βρετανία. Σύντομα ο νέος θα φύγει από την Ελλάδα. Το κορίτσι; Έχει ακόμα 2 χρόνια να τελειώσει τη σχολή της. Για μετά, δεν ξέρει ακόμα με σιγουριά και απλά συζητά γενικά για κάποια μεταπτυχιακά στη Μ. Βρετανία, (το γιατί όχι στις ΗΠΑ όπου είναι πιο κατάλληλες για το αντικείμενό της, είναι μάλλον αυτονόητο).

Είναι προφανές ότι τα “παιδιά” καθόρισαν τις ως τώρα πορείες τους σχετικά με τις σπουδές τους, έχοντας σαν οδηγό τη σχέση τους. Τώρα όμως δεν έχουν πλέον αυτή την πολυτέλεια, καθώς ήρθε η ώρα των αποφάσεων. Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Την πρώτη χρονιά εκείνος θα μπορεί να πηγαινοέρχεται, καθώς θα είναι προπαρασκευαστικό έτος. Την επόμενη χρονιά όμως, τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα. Θα αντέξει η σχέση “από απόσταση”; Και αν αντέξει, τι γίνεται μετά; Να πάμε και πιο πριν; Μήπως και οι δύο έκαναν λάθος που έβαλαν τη σχέση τους πρώτη προτεραιότητα και τις σπουδές μετά; Μήπως έπρεπε να είχε ακολουθήσει καθένας το δρόμο του; Και ποιος από τους δύο είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης; Μάλλον όχι το αγόρι, καθώς θα κάνει τώρα το μεταπτυχιακό που επιθυμούσε. Το κορίτσι όμως, άφησε μια λαμπρή καριέρα που της υπόσχονταν τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Τι θα κάνει μετά το πτυχίο της; Η δυνατότητα για μεταπτυχιακό στις ΗΠΑ με υποτροφία υπάρχει, όμως αυτή δεν θέλει ούτε να το συζητήσει.

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, πώς κρίνετε τις μέχρι τώρα ενέργειές τους, τι έχετε να παρατηρήσετε και τι θα τους συμβουλεύατε για το μέλλον;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Libertus]

Πιστεύω ότι οι ερωτικές σχέσεις που προορίζονται να κρατήσουν, θα αντέξουν σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Εν τέλει στα δύσκολα κρίνεται για κάθε σχέση εάν υπάρχει αυτό το δέσιμο που σε οδηγεί στο να μην μπορείς χωρίς τον άλλον, να θέλεις να κάνετε όνειρα μαζί κτλ. Δεν θεωρώ ότι κάνατε κάτι λάθος έως τώρα, γιατί κατ' ουσίαν δεν έγινε κάποια θυσία, απλά επιλέξατε να σπουδάσετε στην Ελλάδα ούτως ώστε να είστε ικανοποιημένοι σε όλους τους τομείς. Από εδώ και πέρα, στο ερώτημα εάν οι προσωπικοί στόχοι έχουν προτεραιότητα έναντι της σχέσης, η απάντηση είναι απόλυτα θετική. Και αυτό διότι η μη εκπλήρωση προσωπικών στόχων οδηγεί σε μετάνιωμα μελλοντικά, πόσω μάλλον εάν σκεφτεί κανείς ότι η σχέση μπορεί να μην κρατήσει για πάντα. Γενικά, το να βάζεις "φρένο" στα όνειρα σου για άλλους μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο μελλοντικά. Εάν όμως είναι μοιραίο να αντέξει η σχέση, τα μονοπάτια σας θα διασταυρωθούν ξανά. Κι αν τύχει και μείνεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και κρατήσει και η σχέση, ίσως θα μπορούσε να έρθει εκεί για μεταπτυχιακό. Μπορείς να το δεις και σαν δοκιμασία αυτής της σχέσης...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Wolf Alice]

Εγώ σύμφωνα με αυτά που έχω διαβάσει, κρίνω μια ωριμότητα στις αποφάσεις τους η οποία διαφαίνεται και στη μεγάλης διάρκειας σχέσης τους. Τα παιδιά ήταν ερωτευμένα, η σχέση τους προφανώς και ήταν δυνατή για να αντέξει τόσες δοκιμασίες εκείνα τα 7 χρόνια.
Κατά τη γνώμη μου πάντως, όταν μια σχέση φθείρεται ή πλέον κρίνεται πιο ''επιζήμια'' από ότι ευεγερτική για το ζευγάρι, χρήζεται βέβαια μιας δεύτερης ευκαιρίας αν το επιθυμούν και τα 2 μέλη, αλλά και ο χωρισμός είναι μια λύση.
Πολλοί θεωρούν ότι με το να χωρίζεις από μια μακροχρόνια σχέση είναι σα να τη διαγράφεις, ή τη πετάς στα σκουπίδια, ότι δήθεν όλα τα συναισθήματα και ο χρόνος που είχες κάποτε ''επενδύσει'' πάνω σε αυτή εξαφανίζονται ή μοιάζουν ασήματα. Δεν είναι καθόλου έτσι. Κάποτε, όλα αυτά τα συναισθήματα ήταν αληθινά. Το άλλο άτομο δε διαγράφεται, το ίδιο και οι εμπειρίες με αυτό. Απλά ΤΩΡΑ νιώθεις διαφορετικά... και είναι φυσιολογικό, οι άνθρωποι αλλάζουν, διαφοροποιούνται, δε μένουν στάσιμοι και αναγκασμένοι να υποστούν κάτι που πια δε τους εκφράζει...
Αυτό που έχω να συμβουλέψω είναι με βάση τα παραπάνω να εξαλειφθούν οι ενοχές του στυλ ''τα διαφράφω όλα αμα τη χωρίσω, τόσος καιρός για τίποτα'', να υπάρξει μπόλικος διάλογος και να ακουστούν και οι δύο απόψεις. Είναι βέβαια και τα κλισέ, να ''ακούς'' δλδ τη ''καρδιά'' σου και να ζυγίσεις τη σχέση σου και αν σε πληγώνει να τη τελειώσεις ή το αντίστροφο όπως είπα και παραπάνω.
Με εξέπληξε το πόσο μακροχρόνια είναι η σχέση αυτή σε μια τόσο εφήμερη εποχή, ίσως γι αυτό κινητοποιήθηκα να γράψω. Νομίζω είναι πολύ όμορφο αυτό και ότι και να γίνει θα υπάρχει αυτή η σύνδεση, που δημιουργήθηκε αμοιβαία μετά από τόσα χρόνια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Oh whatevah Δία, έτσι και χωρίσετε θα σταματήσει όλο το φόρουμ να πιστεύει ότι κάποτε, ίσως, μπορεί, πιθανόν, δεν αποκλείεται, να γνωρίσει ο καθένας το άλλο του μισό.
Δεν θεωρώ τις αποφάσεις που πήρατε ως τώρα δύσκολες, και δεν θεωρώ ότι η απόσταση σε τέτοια σχέση θα είναι εμπόδιο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Ευχαριστώ για τις μέχρι τώρα απαντήσεις.
Όμως, ίσως δεν ήμουν σαφής. Το θέμα δεν είναι ούτε η απόσταση, ούτε αν θα συνεχιστεί ή όχι η σχέση. Εδώ ισχύει ότι "Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be)". Αν είναι να χαλάσει μια σχέση, αυτό μπορεί να γίνει και από κοντά.
Αυτό που με απασχολεί, είναι οι συμβιβασμοί που έγιναν ως τώρα και ενδέχεται να γίνουν στο μέλλον, κυρίως από τη μεριά του κοριτσιού. Συμβιβασμοί σε σχέση με τις παραπέρα σπουδές της. Απορρίπτει χωρίς συζήτηση την προοπτική υποτροφίας στις ΗΠΑ και κατεβάζει τον πήχη. Εδώ αισθάνομαι άσκημα και νοιώθω τύψεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Libertus]

Αυτές είναι δικές της αποφάσεις όμως και όχι κάτι που επέβαλες εσύ, για να νιώθεις τύψεις. Εξάλλου, τώρα που θα φύγεις, θα μπορεί να σκεφτεί ελεύθερα εάν θα πάει στις ΗΠΑ. Ό,τι και να αποφασίσει, είναι δικό της θέμα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Wolf Alice]

Χμμ μιας που το διευκρίνησες, καταλαβαίνω γιατί μπορεί να νιώθεις έτσι. Στα μάτια της μάλλον η σχέση σας είναι υπερσημαντική. Όντως μια εκδοχή είναι στο μέλλον να το μετανιώσει που δεν επέλεξε σπουδές, αλλά αντίστοιχα θα μπορούσε να μετανιώσει αν συνέβαινε το αντίθετο... το θέμα είναι δε μπορείς με κανένα τρόπο να προβλέψεις το μέλλον, μόνο να βασιστείς με τα υπάρχοντα δεδομένα, αλλά και πάλι ρισκάρεις. Συζήτηση, συζήτηση, συζήτηση, είναι καλό να μιλάτε γι αυτά συχνά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Μην το κάνουμε και προσωπικό θέμα του Δία, στις «Ερωτικές Σχέσεις» το άνοιξε για συγκεκριμένο σκοπό. Η έλλειψη σεξ σίγουρα επηρεάζει προς τα κάτω τις σπουδές! Όσον αφορά τώρα τις σχέσεις, εκεί κάνεις ένα tradeoff:

• Το τι ευκαιρίες έχεις μπροστά σου και μπορείς να αρπάξεις.
• Πόσο βολεψάκιας και ανασφαλής είσαι.

Κανένα άτομο δεν αξίζει τόσο όσο ο ίδιος σου ο εαυτός. Άπαξ και χτίζεις τη ζωή σου γύρω από ένα άτομο, δεν σε κάνει ούτε «ρομαντικό» ούτε «ερωτευμένο». Σε κάνει αδύναμο γιατί δεν έχεις δική σου ζωή και προσωπικότητα. Είναι τελείως διαφορετικό να έχεις την ζωή σου και να την μοιράζεσαι, αυτό είναι υγιές. Δεν θα συνεχίσω άλλο, το παρακάτω με εκφράζει.

Με πετυχαίνεις σε κακή φάση οπότε θα είμαι "ωμή". Το έκανα πριν 6 χρόνια (θυσίασα μια ευκαιρία για μια σοβαρή σχέση) και επειδή εν τέλει πήρα... μην πω τι και ακόμα το μετανιώνω στην παρούσα φασή η κοσμοθεωρία μου λέει ότι μόνο αν η "σοβαρή σχέση" ήταν σχέση με ...ορισμένη ημερομηνία γάμου και/ή με παιδί καθ'οδόν. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι αρκετά σοβαρό για να αφήσω μια ευκαιρία.-

Κατά τα άλλα για τον Δία και τον κάθε Δία σε τέτοια κατάσταση το 'χω πει: αν νομίζεις ότι με την πρώτη βρήκες «το άτομο της ζωής σου» πρέπει να είσαι πολύ τυχερός... και δεν είσαι. Το συζητούσα με ένα γνωστό χθες που ήταν Ολλανδία και τελικά πήγε και η φίλη του εκεί... Η πιο συνηθισμένη δικαιολογία που ακούω σε τέτοιες περιπτώσεις είναι «έχουμε περάσει μωρέ τόσα μαζί κι έχουμε κάνει τόσες υποχωρήσεις, κρίμα είναι...» #not
Δεν κάθεσαι με ένα άτομο γιατί έχετε κάνει υποχωρήσεις. Κάθεσαι γιατί το γουστάρεις. Ή κάθεσαι γιατί «βολεύτηκες». Εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο και αποκλείεται με βάση το νόμο των μεγάλων αριθμών να το έχεις βρει με την πρώτη.

Καταχρηστικός ο β' ενικός, φυσικά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Μήπως και οι δύο έκαναν λάθος που έβαλαν τη σχέση τους πρώτη προτεραιότητα και τις σπουδές μετά; Μήπως έπρεπε να είχε ακολουθήσει καθένας το δρόμο του;

Ναι και μεγάλο μάλιστα. Και το αγόρι και το κορίτσι πρέπει να καταλάβουν πως η μόνη σταθερή μεταβλητή στη ζωή τους είναι ο εαυτός τους και τίποτα άλλο. Προσωπικά μου φαίνεται βλακώδες να θυσιάσει κάποιος σπουδές στην Αγγλία, ή υποτροφίες στην Αμερική για μια σχέση στα 18. Γιατί μια σχέση στα 18 όσο δυνατή και να είναι δεν είναι τίποτα παρά μια παιδική σχέση μεταξύ δύο ατόμων που βρίσκονται σε μια πολύ μεταβατική φάση της ζωής τους.

Το καταλαβαίνω να το κάνει αυτό ένας άνθρωπος 35 - 40 χρονών που ξέρει πλέον τι θέλει απ'την ζωή του και να πει με ωριμότητα ναι θα θυσιάσω αυτήν την επαγγελματική ευκαιρία π.χ για να κάνω οικογένεια, αλλά ένας 18αρης??? Η σπουδές είναι μια τεράστεια επένδυση χρόνου και χρημάτων, και ο μόνος άνθρωπος στον οποίο πρέπει να επενδύουμε είναι ο εαυτός μας καθώς είναι ο μόνος που θα είναι δίπλα μας σε όλη μας τη ζωή. Όλοι οι άλλοι πάνε και έρχονται, όσο "δυνατά" και αν φαίνονται τα αισθήματά τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nelliel]

Ναι, ειναι ρομαντικο που και οι 2 πεταξαν τις ευκαιριες τους για κατι καλυτερο, αλλα αν το σκεφτεις με βαση την λογικη και οχι το συναισθημα, ηταν εντελως βλακωδες αυτο που εκαναν. Καποιος ειπε οτι ηταν πολυ ωριμο. Θα διαφωνησω καθετα γιατι αυτο που εκαναν και οι 2 ηταν εντελως ανωριμο. Δεν εβαλαν την λογικη πανω απο ολα αλλα το συναισθημα. Που ηταν η ωριμοτητα στην αποφαση τους; Οτι δεν ηθελαν να χωριστουν; Ωριμη θα ηταν η αποφαση τους αν εβαζαν κατω τα υπερ και τα κατα και διαπιστωναν οτι τα κατα στην αποφαση τους να μεινουν ηταν πολυ περισσοτερα, ειδικα με την οικονομικη κριση που διανυει η χωρα.

Οι σχεσεις δυστυχως ερχονται και φευγουν. Η καριερα και το να καταφερεις να σταθεις καλα στα ποδια σου δεν ειναι κατι που ερχονται τοσο συχνα οσο οι σχεσεις. Αν οντως ηταν τοσο δυνατη η σχεση μεταξυ σας, θα αντεχε στον χρονο και στην αποσταση. Σε μια φαση οταν ημουν φοιτητρια ειχα σχεση με ενα παιδι το οποιο καποια στιγμη αναγκαστηκε να φυγει αλλου για να συνεχισει τις σπουδες του. Αυτος ειχε να ακολουθησει τον δικο του δρομο και εγω τον δικο μου. Τι να εκανα σε αυτη την περιπτωση; Να παρατουσα το αντικειμενο μου και να τον ακολουθουσα ή να παρατουσε αυτος την ευκαιρια του; Τελικα κρατησαμε σχεση απο αποσταση για ενα αρκετα μεγαλο διαστημα και μετα χωρισαμε και πηρε ο καθενας τον δρομο του. Μεταννοιωσα για την αποφαση μου; Φυσικα και οχι γιατι δεν κατεστρεψα την καριερα μου για μια επιπολαιοτητα της στιγμης. Η σχεση αυτη βεβαια μου εχει αφησει μια γλυκια αναμνηση. Εννοειται πως δεν καταστραφηκε ο κοσμος επειδη χωρισα. Γνωρισα και αλλα παιδια και χαιρομαι που το εκανα και δεν εμεινα εγκλωβισμενη σε 1 σχεση για πολλα χρονια. Η καθε σχεση σου αφηνει το δικο της αποτυπωμα. Αποκτας ξεχωριστες εμπειριες οι οποιες σε κατατοπιζουν και σε διαμορφωνουν μεχρι να βρεις τον καταλληλο συντροφο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Wolf Alice]

Το κομματι της ''ωριμοτητας'' για μενα κολλουσε πιο πολυ στο οτι ηταν 2 νεοι ανθρωποι ουσιαστικα -πολυ νεοι, μαλιστα- οι οποιοι επελεξαν επι 7 χρονια να μοιραστουν τη ζωη τους, κατι το οποιο επιλεγουν να κανουν κατα βαση ωριμα ηλικιακα ζευγαρια... δε τους χαρακτηρισα ετσι δλδ με βαση των επιλογων τους αλλα πιο πολυ με την ηλικια τους.
Κατα τα αλλα, οπως ειπα και σε αλλα ποστ, η μεχρι τωρα σχεση τους ωφελησε τα παιδια. Σπουδασαν κ οι 2 Ελλαδα σε καλα πανεπιστημια, καθως και αποκομισαν ο,τι καλο μπορει να αποκομισει καποιος απο μια τετοια σχεση, οχι μονο συναισθηματικα, αλλα με τροπους οι οποιοι ειναι διαφορετικοι σε καθε ζευγαρι.
Απο δω και περα κρινονται και οι 2 σε μια διαφορετικη κατασταση ομως και ο χωριμος ειναι μια επιλογη για εκεινους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gaspar]

τραγικοι και οι 2

ομως με βάση την κλίμακα χαζογκομενίασης απο το 1 μέχρι το 10 θα τους έβαζα 5, και αυτο γιατί έχουμε δεί χειρότερα παραδείγματα.
πχ να απορρίψει κάποιος σίγουρη δουλειά λόγω γκόμενας/ου
να καθορίζει τη μουσική που ακούει και το ντύσιμο λόγω γκόμενας/ου
να αλλάζει πολιτικές απόψεις λόγω γκόμενας/ου

οι χαζογκομενάκηδες κλίμακας 10 δέν έχουν προσωπική ζωή και άποψη..όλο τους το είναι έχει απορροφηθεί πλήρως απο τον/την σύντροφο τους.
όλη τους η ζωή και το μέλλον καθορίζεται απο τον παράγοντα σχέση...και οτιδήποτε αλλο έχει μικρή σημασία για αυτούς
φίλοι,οικογένεια , μέλλον και σταδιοδρομία μπαίνουν σε 2η μοίρα

πιο ευάλωτοι σε αυτην την αρρώστια είναι οι άντρες...οι γνωστοι και ώς μ..νόδουλοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Και εγώ πιστευω ότι σε μια σχέση δεν πρέπει να κρατάει πίσω ο ένας τον άλλον. Αν το βλέπουν πολύ σοβαρά το πράγμα , τότε οκ,ας κάνουν κάποιες υποχωρήσεις. Αλλά όταν είσαι τόσο νέος και σου παρουσιάζονται τόσες ευκαιρίες,είναι κριμα να τις χάσεις. Δεν ξέρεις πόσο θα κρατήσει αυτή η σχέση,μπορεί αργότερα να το μετανιώσεις πικρά που εκανες τέτοιες υποχωρήσεις,και στις μέρες μας είναι δυσκολο να παρουσιαστούν ξανά ευκαιρίες. Και επίσης, το θεωρώ εγωιστικό να μην αφήσεις τον άλλον να εξελιχθεί,να δεχτεί μια δουλειά,κτλ επειδή εσύ δεν θες να τον χάσεις. Ας δοκιμασετε σχέση από απόσταση. Δυσκολο αλλά κάτι είναι και αυτό,και θα δείξει αν θα κρατήσει η σχέση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 278211]

Βρε παιδιά λέτε για χαμένες ευκαιρίες... Συγγνώμη αλλά δεν το θεωρώ χαμένη ευκαιρία. Δε θεωρώ χαμένη ευκαιρία πως τα παιδιά έμειναν εδώ για τις σπουδές τους. Κατά τη γνώμη μου, το πρώτο πτυχίο πάνω-κάτω παντού το ίδιο είναι, μην είμαστε υπερβολικοί. Δεν έχουμε πια τόσο χαμηλό επίπεδο στα πανεπιστήμιά μας! Αντίθετα, υπάρχουν αρκετά αξιόλογα άτομα, που είτε φοιτούν είτε διδάσκουν εκεί. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

Στο θέμα μας: Τα παιδιά μετά από τόσα χρόνια δεν είναι ότι έχουν κάποιο πρόβλημα (όπως μας τα παρουσιάζει ο Δίας), όμως προβληματίζονται για την κοινή τους πορεία. Η απόσταση δεν είναι λόγος να χωρίσουν (από ότι κατάλαβα δεν το έχουν σκεφτεί σαν ενδεχόμενο). Το θέμα είναι να συνδυαστεί και η προσωπική ζωή και η εκπαίδευση. Δία 2 χρόνια το μεταπτυχιακό σου έτσι; Μετά, θα το σκεφτόσουν να πας ΗΠΑ αντί για να μείνεις Μ. Βρετανία;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[koukimanster]

Αν θέλουν να είναι μαζί και η σχέση τους είναι σημαντική για τη ζωή τους, αν δηλαδή στη φάση που είναι τώρα και όπως νιώθουν τώρα πιστεύουν ότι δε θέλουν να ζήσουν χωρίς να είναι μαζί, τότε καλά κάνουν και θα βρεθούν κι οι δύο κάποια στιγμή στη Μ. Βρετανία. Μια χαρά πανεπιστήμια έχει η χώρα που δεν υπολείπονται σε τίποτα των πανεπιστημίων στις ΗΠΑ.

Εφόσον και οι δύο έχουν ένα πλάνο και στα επαγγελματικά τους και στα προσωπικά τους, πραγματικά δε βλέπω κανένα πρόβλημα, καμία θυσία, καμία ευκαιρία χαμένη. Οι σπουδές είναι ευκαιρία και η σχέση είναι επίσης ευκαιρία. Όταν αγαπάμε κάποιον και θέλουμε να είμαστε μαζί του, αυτό είναι το ίδιο σημαντικό με την καριέρα. Αν λοιπόν θέλουμε να είμαστε μ' αυτόν τον κάποιον, κάνουμε αλλαγές στα σχέδιά μας ώστε να το δρομολογήσουμε το να είμαστε μαζί. Αν λέγατε ότι επειδή φοβόσασταν μήπως περάσετε σε άλλες πόλεις τα παρατήσατε τελείως και αφήσατε τους βαθμούς και την όρεξή σας για σπουδές να πάνε στο βρόντο, θα σας έλεγα ναι, ίσως χάσατε μια ευκαιρία. Τώρα το πλάνο σας το βλέπω μια χαρά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vold]

Επειδή το παρόν δεν αλλάζει, καλό είναι το ζευγάρι να προλάβει να φτιάξει το μέλλον όπως πιστεύει πως θα ήταν το ιδανικό για τον καθένα του, για την ζωή του. Νομίζω πως στην ηλικία των 20-30, κι όχι μόνο, ο καθένας θα ήθελε να χτίσει μια γερή βάση πάνω στο αντικείμενο του και να εμπλουτίσει, όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται, το βιογραφικό του.]

Προτεραιότητα έχει ο εαυτός μας, ο οποίος δεν πρέπει να επηρεάζετε από το γύρο περιβάλλον μας, όταν οι επιρροές μπορεί να κοστίσουν πολύ. Όταν σε μια σχέση ο ένας αποτρέπει τον άλλο, κι ας είναι κι ακούσια, να πάρει τις επιλογές του, να ακολουθήσει τα όνειρα του τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Όχι εκ μέρους κάποιου αλλά λόγω των συγκυριών που υπάρχουν.


Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές "αναγκαζόμαστε" να κάνουμε κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, αν το αγόρι ή το κορίτσι θέλει να γίνει καθηγητής/ια δεν νομίζω πως μπορεί να επηρεάσει (πλήρως) τον διορισμό του.

Όποιες αποφάσεις κι αν πάρετε τελικά, Δια, σας εύχομαι τα καλύτερα

Βρε παιδιά λέτε για χαμένες ευκαιρίες... Συγγνώμη αλλά δεν το θεωρώ χαμένη ευκαιρία. Δε θεωρώ χαμένη ευκαιρία πως τα παιδιά έμειναν εδώ για τις σπουδές τους. Κατά τη γνώμη μου, το πρώτο πτυχίο πάνω-κάτω παντού το ίδιο είναι, μην είμαστε υπερβολικοί.

Μόνο που άλλο κύρος έχει ένα πτυχίο από κορυφαία (παγκοσμίως) πανεπιστήμια και άλλο ένα ελληνικό.
Πες μας τώρα πως εσύ αντί για πτυχίο στο Harvard δεν θα σε πείραζε να έπαιρνες ένα του Ιονίου Πανεπιστημίου ας πούμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[wherever]

Βρε παιδιά λέτε για χαμένες ευκαιρίες... Συγγνώμη αλλά δεν το θεωρώ χαμένη ευκαιρία. Δε θεωρώ χαμένη ευκαιρία πως τα παιδιά έμειναν εδώ για τις σπουδές τους. Κατά τη γνώμη μου, το πρώτο πτυχίο πάνω-κάτω παντού το ίδιο είναι, μην είμαστε υπερβολικοί. Δεν έχουμε πια τόσο χαμηλό επίπεδο στα πανεπιστήμιά μας! Αντίθετα, υπάρχουν αρκετά αξιόλογα άτομα, που είτε φοιτούν είτε διδάσκουν εκεί. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

Στο θέμα μας: Τα παιδιά μετά από τόσα χρόνια δεν είναι ότι έχουν κάποιο πρόβλημα (όπως μας τα παρουσιάζει ο Δίας), όμως προβληματίζονται για την κοινή τους πορεία. Η απόσταση δεν είναι λόγος να χωρίσουν (από ότι κατάλαβα δεν το έχουν σκεφτεί σαν ενδεχόμενο). Το θέμα είναι να συνδυαστεί και η προσωπική ζωή και η εκπαίδευση. Δία 2 χρόνια το μεταπτυχιακό σου έτσι; Μετά, θα το σκεφτόσουν να πας ΗΠΑ αντί για να μείνεις Μ. Βρετανία;

Αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ μόλις διάβασα το θέμα σου Δία!
Περασατε τόσα χρόνια μαζι χωρίς ποτέ να μετανιώσετε που δεν ακολουθησατε τις "μεγάλες επαγγελματικές ευκαιρίες" γιατί κανατε αυτό που θελατε ,να είσαστε μαζι!Δεν παρατησατε τελείως τις σπουδές σας όπως και τώρα δεν θα κανετε το ίδιο.Τον πρώτο χρόνο όπως ειπες κι εσύ θα πηγαινοερχεσαι μέχρι να τελειώσει και ή κοπέλα τη σχολή της.Μετά ,ένα χρονος θα περάσει σύντομα ,εσύ Αγγλία αυτή Αμερική ,κι αφού δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα θα κανονίζεται να ταξιδευετε για να συναντιεστε.Πείτε ότι είστε ένα από τα ζευγάρια που έτυχε να ζουν σε διαφορετικές πόλεις ,πολλά παραδείγματα έχω από φίλους μου και άντεξαν πάνω από χρόνο την απόσταση και είναι ακόμα μαζί.Είναι μια ακόμα δοκιμασία για την σχέση σας!Μετά μπορεί εσύ να συνεχίσεις Αμερική το διδακτορικό σου ή ή κοπέλα στην Αγγλία αντίστοιχα.Πολλά μπορούν να συμβούν σε δύο χρόνια από τώρα !!Συνεχίστε να είστε μαζί πήγαινε Αγγλία προς το παρόν και αν νιωσετε ότι δεν "προχωράει" ή σχέση τουλάχιστον προσπαθήσατε μέχρι το τέλος κι οι δύο μαζί για το καλύτερο της σχέσης σας!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nelliel]

Βρε παιδιά λέτε για χαμένες ευκαιρίες... Συγγνώμη αλλά δεν το θεωρώ χαμένη ευκαιρία. Δε θεωρώ χαμένη ευκαιρία πως τα παιδιά έμειναν εδώ για τις σπουδές τους. Κατά τη γνώμη μου, το πρώτο πτυχίο πάνω-κάτω παντού το ίδιο είναι, μην είμαστε υπερβολικοί. Δεν έχουμε πια τόσο χαμηλό επίπεδο στα πανεπιστήμιά μας! Αντίθετα, υπάρχουν αρκετά αξιόλογα άτομα, που είτε φοιτούν είτε διδάσκουν εκεί. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

Δεν θελω να σε ριξω απο το ροζ συννεφακι σου, αλλα το επιπεδο ειναι εξαιρετικα χαμηλο. Οχι μονο ειναι χαμηλο, αλλα δεν σου δινονται ευκαιριες να αναπτυχθεις επαγγελματικα πριν ακομα παρεις το πτυχιο σου. Στο εξωτερικο εχεις ευκαιριες co-op, εχεις την δυνατοτητα να παιρνεις μερος σε ερευνες και να αποκτας authorship πριν ακομα παρεις πτυχιο, εχεις την δυνατοτα να εργαζεσαι στον τομεα σου μεσα στο πανεπιστημιο πριν ακομα παρεις πτυχιο και φυσικα με τοσα clubs που υπαρχουν στα πανεπιστημια του εξωτερικου αποκτας πολυτιμες γνωριμιες που θα σε βοηθησουν να εξελιχθεις επαγγελματικα μετα την αποφοιτηση. Επισης στα πανεπιστημια του εξωτερικου ξεσκιζεσαι στο διαβασμα, στις εξετασεις και στις εργασιες, με την αντιγραφη να τιμωρειται πολυ σκληρα. Στα ελληνικα πανεπιστημια δυστυχως η αντιγραφη πεφτει συννεφο, οι εργασιες αγοραζονται και πολλοι φοιτητες παιρνουν ενα χαρτι που δεν ανταποκρινεται στν πραματικοτητα. Εγω σπουδασα σε ξενο πανεπιστημιο και συγκρινω τον εαυτο μου με την παρεα μου στην Ελλαδα που σπουδασαν σε ελληνικα πανεπιστημια και η διαφορα ειναι η μερα με την νυχτα. Απο οτι φαινεται τα πτυχια σε εσας τα μοιραζουν απλοχερα.

Στο θέμα μας: Τα παιδιά μετά από τόσα χρόνια δεν είναι ότι έχουν κάποιο πρόβλημα (όπως μας τα παρουσιάζει ο Δίας), όμως προβληματίζονται για την κοινή τους πορεία. Η απόσταση δεν είναι λόγος να χωρίσουν (από ότι κατάλαβα δεν το έχουν σκεφτεί σαν ενδεχόμενο). Το θέμα είναι να συνδυαστεί και η προσωπική ζωή και η εκπαίδευση. Δία 2 χρόνια το μεταπτυχιακό σου έτσι; Μετά, θα το σκεφτόσουν να πας ΗΠΑ αντί για να μείνεις Μ. Βρετανία;

Το να παει στις ΗΠΑ, δεν ειναι και τοσο ευκολο. Θα μπορεσει να παρει πρασινη καρτα; Δεν ειναι τοσο απλο οσο το 'παιρνω ενα αεροπλανο και εφτασα'. Αν γινουμε λιγο ρεαλιστες, γνωριζουμε πολυ καλα οτι οι σχεσεις απο αποσταση δεν διαρκουν πολυ. Το προβλημα ομως δεν ειναι εκει, αλλα στο γεγονος οτι θα συνεχισουν να καθοριζουν την ζωη τους με βαση την σχεση και οχι την επαγγελματικη τους αναπτυξη. Αν ειχαν ηδη αναπτυχθει επαγγελματικα, ισως να ειχε νοημα να καθορισουν καποια πραγματα με βαση την σχεση τους, αλλα σε αυτο το πρωιμο σταδιο δεν εχει απολυτως κανενα νοημα να καταστραφουν επαγγελματικα για κατι προσκαιρο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lkjhgfdsa]

Δία, να το συζητήσεις μαζί της. Να της πεις σε μία σοβαρή συζήτηση ακριβώς ότι σε ενοχλεί να αλλάζει τα σχέδιά της για εσένα και μόνο. Να της ξεκαθαρίσεις αυτό, που υποφαίνεται, αλλά διστάζεις να πεις ξεκάθαρα (σορρυ αν κάνω λάθος, δε το λέω για να μειώσω τα συναισθήματά σου), ότι στη θέση της δε θα έκανες το ίδιο, ότι έχεις πρώτη προτεραιότητα τις σπουδές σου. Από εκεί και πέρα, αν εκείνη συνεχίσει στον ίδιο δρόμο: ή το δέχεσαι, γιατί είναι ενήλικη και υπεύθυνη των αποφάσεών της ή, αν θεωρείς ότι πρέπει να θέσει ως πρώτη της προτεραιότητα τις σπουδές, χώρισέ την. Βεβαίως, δε θα μπορούσα καν να μαντέψω τι επιπτώσεις θα είχε ο χωρισμός στις σπουδές σας, λόγω των ψυχοσυναισθηματικών μεταβολών.

Δεν θελω να σε ριξω απο το ροζ συννεφακι σου, αλλα το επιπεδο ειναι εξαιρετικα χαμηλο. [...] Επισης στα πανεπιστημια του εξωτερικου ξεσκιζεσαι στο διαβασμα, στις εξετασεις και στις εργασιες, με την αντιγραφη να τιμωρειται πολυ σκληρα. Στα ελληνικα πανεπιστημια δυστυχως η αντιγραφη πεφτει συννεφο, οι εργασιες αγοραζονται και πολλοι φοιτητες παιρνουν ενα χαρτι που δεν ανταποκρινεται στν πραματικοτητα. Εγω σπουδασα σε ξενο πανεπιστημιο [...]. Απο οτι φαινεται τα πτυχια σε εσας τα μοιραζουν απλοχερα.

Οκ, αφού ξεκινήσαμε τα κλισέ, τις γενικεύσεις και το τσουβάλιασμα, να σου πω και εγώ ότι φαντάζομαι μετά το ξέσκισμα που έριξες στο διάβασμα στο εξωτερικό, θα ξεσκιζόσουν και στα όργια στα dorms. Έτσι λένε ότι κάνουν στο εξωτερικό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nelliel]

Οκ, αφού ξεκινήσαμε τα κλισέ, τις γενικεύσεις και το τσουβάλιασμα, να σου πω και εγώ ότι φαντάζομαι μετά το ξέσκισμα που έριξες στο διάβασμα στο εξωτερικό, θα ξεσκιζόσουν και στα όργια στα dorms. Έτσι λένε ότι κάνουν στο εξωτερικό.

Μακαρι να ηταν κλισε, αλλα δυστυχως δεν ειναι. Σιγουρα υπαρχουν φοιτητες που δεν βλεπουν τις σπουδες τους στα ελληνικα πανεπιστημια ως χαβαλε, αλλα δυστυχως ειναι λιγοι. Οι περισσοτεροι το θεωρουν κατορθωμα και μαγκια να περασουν δυσκολα μαθηματα με ανεντιμο τροπο. Το χειροτερο δε απο ολα ειναι το γεγονος οτι παρα πολλοι φοιτητες δεν διαβαζουν καθολου κατα την διαρκεια του εξαμηνου παρα μονο πριν την εξεταστικη. Οταν πλησιαζει λοιπον η εξεταστικη γινεται τρελο cramming με αποτελεσμα ο φοιτητης να περναει τα μαθηματα, αλλα οτι εμαθε να περναει στο short term memory και μετα απο ενα διαστημα να μη γνωριζει με τι ασχοληθηκε.

Για τα dorms δεν γνωριζω γιατι δεν εμεινα ποτε εκει. Ξερω ομως οτι στα fraternities & sororities γινεται χαμος. Αυτα ομως τι σχεση εχουν με το επιπεδο σπουδων και τις ευκαιριες που σου προσφερει ενα πανεπιστημιο; Ισχυει ή δεν ισχυει οτι πεφτει αντιγραφη στην εξεταστικη στα ελληνικα πανεπιστημια; Ισχυει ή οχι οτι πολλοι αγοραζουν τις εργασιες τους; Ισχυει ή οχι οτι καποιοι μπαινουν τουβλα και αποφοιτουν τουβλα; Μη ξεχναμε και τους αιωνιους φοιτητες οι οποιοι μετα απο 20 χρονια παιρνουν πτυχιο και αν τους ρωτησεις αν αποκομισαν κατι απο τις σπουδες τους, θα σου λενε για τα παρτυ της ΚΝΕ, ΔΑΠ, κτλ. Οπως ειπα και παραπανω, οταν αποφοιτεις απο ελληνικο πανεπιστημιο δεν εχεις τις ιδιες ευκαιριες που θα ειχες αν αποφοιτουσες απο ενα αμερικανικο, ειδικα αν δεν εχεις connections με καθηγητες (οι οποιοι με την σειρα τους εχουν connections με καθηγητες του εξωτερικου).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.