Ερωτευμένος που παίρνει την απόφαση να χωρίσει... Αντέχει;

[akrapt]

Μιας όμως που ειμαι και 36 χρονών και έχουν περάσει πολλές μέρες από ανάμεσα, ελπίζω τουλάχιστον να μου "αναγνωρίζεις το δικαίωμα" να έχω αγαπήσει πάνω από μια φορά στη ζωή μου (τις δυο τρεις τέσσερις που λεγαμε και πριν) και να είναι ολες ...ολοκληρωτικές


ε?

δικαίωμα;;;;
Οχι όχι....Η ζωή σου είναι δική σου και οι επιλογες το ίδιο.Αναφορά δίνεις μόνο στα μουσκεμένα μαξιλάρια σου και πουθενα αλλού..!!!
Απλά όπως αναφέραμε και οι δύο,διαφωνούμε κι αυτό δεν είναι κακό....

Ευτυχώς δεν είναι κανόνας. Γιατί αγαπάμε πολλές φορές λάθος άνθρωπο. Αν δεν είχαμε την δυνατότητα να ξαν' αγαπάμε, θα ήμασταν παρα πόλοι από μας δυστυχισμένοι για μια ζωή.

Ευτυχώς… αγαπάς ξανά, και είναι το ίδιο αληθινό και δυνατό συναίσθημα. Αρκεί να το επιτρέπεις στον εαυτό σου.

Η εμπειρία των 34 ετών θα έπρεπε ίσως να σου είχε διδάξει να ξεχωρίζεις το ...καλό από το κακό για σένα.Και γενικότερα έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας να διαθέτει τον εαυτό του κατά βούληση,όσο συχνά αυτός νομίζει.....
Τέλος πάντων αυτά είναι πολύ ειδικά θέματα για να τα ...τσουβαλιάζουμε όλα μαζί....
Να ξεκαθαρίσουμε και κάτι:Δεν ξέρω γιατί νομίσατε οτι είμαι υπέρ της άποψης οτι αγαπάμε μια φορά στη ζωή μας.Διαφώνησα στην αναφορά κάποιων που μιλούσαν γι'αυτά τα συναισθήματα με μεγάλη άνεση και αναφέρθηκαν σε...τεράστιες ποσότητες.
Νομίζω πάντως οτι το κουράσαμε το θέμα γιατί αυτά είναι πολύ προσωπικα και εξατομικευμένα θέματα για να μιλάμε σε τόσο γενικές γραμμές...!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[The Djinn]

Φιλε akrapt μονο μια παρεθενση.
Πολλες φορες μπορει να φαινεται οτι καποιος εδω μεσα μιλαει με πολυ ανεση για καποιο θεμα και να μην ειναι ετσι.Αν π.χ. εγω γραψω οτι:
"κατα το παρελθον αγαπησα 2 λαθος ατομα, αλλα τωρα βρηκα την πραγματικη αγαπη και ειμαι καλα..."
Αυτο μπορει να μεταφραστει απο πολλους (φυσικα και απο εμενα μερικες φορες απο την θεση του "αναγνωστη"), οτι μιλαω με -πολυ- ανεση για την αγαπη, ενω η πραγματικοτητα ειναι τελειως διαφορετικη.Απλως για τον "χ","ψ" λογο δεν μπορω να περασω μεσα απο το πληκτρολογιο το τι πραγματικα αισθανομαι ή ειχα αισθανθει.
Ακομα και κειμενο 100γραμμων να εγραφα παλι δεν θα μπορουσα να εκφρασω με πληρη "αρτιοτητα" τα συναισθηματα μου.Εδω πολλες φορες δεν φτανει και ο προφορικος λογος.

Γενικοτερα ομως στην σημερινη ζωη η λεξη "αγαπη" και το πλουσιο νοημα της, εχει αρχισει να "κατατροπωνεται.Χρησιμοποιειται ελαφρια την καρδια χωρις πραγματικα να ξερει γιατι το λεει αυτος που το λεει.(Φυσικα και δεν αναφερομαι στην Κ.Ε.!Αν και το ξερω οτι θα το καταλαβαινε και η ιδια οτι μιλαω γενικοτερα.)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[akrapt]

Την αγαπη, δεν την μαθαινεις στα σχολικα βιβλια..

Κατανοούμε την έκφραση (καλώς εννοούμενο)"ειρωνικό σχόλιο" ή να αναφερθώ με λεπτομέριες;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gabriela]

Μετα από 4,5 χρόνια, τον χώρισα! Ηταν μια σχέση αδιάκοπης αγωνίας, προσφοράς, αγάπης και αφοσιώσης αλλά μόνο από την δική μου πλευρά. Δεν θέλω να είμαι αχάριστη κ εκείνος μου έδωσε πάρα πολλά (όπως μας δίνει ενας απλός φίλος) αλλά όχι εκείνα που δίνει ένας άνθρωπος που αγαπάει (αγάπη). Μετά από τόσο καιρό κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν πρόκειται να με αγαπήσει κ να με ξεχωρίσει στην καρδιά του από τις άλλες γυναίκες! Του αρέσουν πολύ οι γυναίκες! θέλει να έχει μια μόνιμη η οποία θα του δίνει αγάπη κ στήριξη όταν θα χρειάζεται κ κάποιες άλλες απέξω να συμπληρώνουν τις λοιπές του ανάγκες κ την επιβεβαίωσή του! Τον αγαπούσα πολύ, πονούσα, είχα επενδύσει πάνω του όλες μου τις προσδοκίες! Δεν ήθελε να δευσμευτεί, δεν ήθελε να με παρουσιάζει τόσο καιρό σε δημόσιους χωρους. Ηταν χωρισμένος κ περίμενα να ξεπεράσει όλα αυτα που τον έκαναν να σκέφτεται αρνητικά! Τελικά δεν ήταν έτσι όμως! Τόσα χρόνια με κορόιδευε, έπαιζε με τα συναισθήματά μου! Ηθελε με πολλές να παίζει! Οταν το είδα κατάματα γιατί δεν άντεχα άλλο πόνο κ αμφιβολία μες στη σχέση μου, του έδωσα το οριστικό αντίο! Όσο πολύ και να αγαπάς κάποιον δεν αντέχεις να μη παίρνεις αγάπη από εκείνον και έρχεσαι στο αμήν όταν διαπιστώνεις ότι τόσο καιρό στη θέση της αγάπης έπαιρνες ένα σωρό ψέμματα, μόνο ψέμματα! Με ισοπέδωσε με την συμπεριφορά του! Είπα το οριστικό αντίο κ αφού μάζεψα τα κομμάτια μου έφυγα και δεν προκειται να ξαναγυρίσω!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DimitrisG4]

Παντως εγω δν πιστευω πως μπορει να συμβει αυτο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Μπορεί. Ειδικά αυτή τη στιγμή φίλε Δημ, στο μυαλό μου έχει ωριμάσει η σκέψη πως αν δεν τα βρούμε σε κάποια σοβαρά ζητήματα, θα πονέσω πάρα πολύ αλλά θα χωρίσουμε . Θα κάνω τα πάντα για να μην καταλήξουμε στην έσχατη λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Αλλά το να χωρίσουμε είναι στις επιλογές. Και αν συμβεί θα είναι άσχημο.Όπως κάθε χωρισμός

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Μετα από 4,5 χρόνια, τον χώρισα! Ηταν μια σχέση αδιάκοπης αγωνίας, προσφοράς, αγάπης και αφοσιώσης αλλά μόνο από την δική μου πλευρά.

Τώρα εγώ έχω άδικο, όταν διαβάζω ένα ποστ που ξεκινάει με αυτήν την αυτοεπιβεβαιωτική φράση, να το αντιμετωπίζω στη συνέχεια με το μέγιστο δυνατό σκεπτικισμό; Γιατί μας αρέσει άραγε το να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας ως θύμα; Δυστυχώς, έχω πέσει κι εγώ πάρα πολλές φορές σε αυτήν την παγίδα και γράφω μόνο για να τονίσω την επικινδυνότητά της.

Δεν έχω διαβάσει το θέμα, παρά μόνο το πρώτο ποστ και αυτά της τελευταίας σελίδας. Θα απαντήσω λοιπόν απλά στο αρχικό ερώτημα, χωρίς επ' ουδενί να σχολιάσω τα προηγουμένως γραφέντα (εκτός από το παραπάνω μικρό σχόλιο φυσικά).

Κάποτε, είχα χωρίσει από μια γυναίκα, για κάποιους λόγους που μου έδειχναν ότι δεν ταιριάζω μαζί της και πως δεν πρόκειται να περάσουμε πολύ καλά μαζί στο μέλλον. Ωστόσο, ήμουν ακόμη πολύ ερωτευμένος μαζί της. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα της έλλειψης που βίωσα, ούτε εκείνο το ψυχοσωματικό σύμπτωμα, όπου νιώθει κανείς ότι κάποιο σιδερένιο χέρι του σφίγγει το διάφραγμα και το συστρέφει με σαδιστική ευχαρίστηση. Δοκίμασα να πάω και με άλλη, δεν τα κατάφερα. Μετά από δέκα ημέρες γύρισα πίσω. Μάλιστα, δεν περίμενα καν να τη συναντήσω από κοντά για να της το πω. Της το ανακοίνωσα από το τηλέφωνο, μην τυχόν και πάω κι είναι πια αργά. "Έρχομαι αγάπη μου, τώρα έρχομαι περίμενέ με...".

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, χώρισα μαζί της για δεύτερη και τελευταία φορά. Οι λόγοι; Ακριβώς οι ίδιοι, όπως την πρώτη, δεκαπέντε χρόνια πίσω. Στο μεταξύ, οι ζωές μας είχαν συσχετιστεί αμετάκλητα, είχαμε να μοιράσουμε παιδί, σπίτι, αυτοκίνητο, κοινές προσπάθειες, τα πάντα. Όμως τώρα πια δεν ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Στην καλύτερη περίπτωση την αγαπούσα σαν αδερφή μου. Δεν γύρισα πίσω ποτέ.

Δεν πιστεύω πως η θεματοθέτρια θα ενδιαφέρεται για μια απάντηση στο ερώτημά της, που προέκυψε μέσα σε μια συζήτηση με φίλες, μεταξύ τυριού και αχλαδιού που λέμε, μετά από δύο περίπου χρόνια. Αν όμως ρωτάτε εμένα, η προσωπική μου εμπειρία μου λέει πως όταν είσαι ερωτευμένος δεν μπορείς να χωρίσεις. Ίσως κάποιοι να είναι πιο σκληροί από τον σκληρόκαρδο και σαδιστή Χάουλα και να το καταφέρνουν. Εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Δεν πιστεύω πως η θεματοθέτρια θα ενδιαφέρεται για μια απάντηση στο ερώτημά της, που προέκυψε μέσα σε μια συζήτηση με φίλες, μεταξύ τυριού και αχλαδιού που λέμε, μετά από δύο περίπου χρόνια. Αν όμως ρωτάτε εμένα, η προσωπική μου εμπειρία μου λέει πως όταν είσαι ερωτευμένος δεν μπορείς να χωρίσεις. Ίσως κάποιοι να είναι πιο σκληροί από τον σκληρόκαρδο και σαδιστή Χάουλα και να το καταφέρνουν. Εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω...

Το έκαμα, πέρισυ τον Νοέμβρη. Το είπα, έστριψα ένα τσιγάρο, μετά έκλαιγα στον δρόμο, ήπια 6 ποτήρια sangria μετά ξεράθηκα στον ύπνο. Έκλαιγα ινσαηντ εντ αουτ για 3 μήνες και μετά παγωμάρα. Δεν θυμάμαι καλά πλέον ούτε τη φωνή ούτε το πρόσωπό του.

Εννοώ, πόσοι θα μπορούσαν να κόψουν το χέρι τους σύρριζα, αν έβλεπαν τη σηψαιμία να έχει φτάσει μόνο στα μισά του πήχη; Είναι κάπως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα της έλλειψης που βίωσα, ούτε εκείνο το ψυχοσωματικό σύμπτωμα, όπου νιώθει κανείς ότι κάποιο σιδερένιο χέρι του σφίγγει το διάφραγμα και το συστρέφει με σαδιστική ευχαρίστηση. Δοκίμασα να πάω και με άλλη, δεν τα κατάφερα. Μετά από δέκα ημέρες γύρισα πίσω. Μάλιστα, δεν περίμενα καν να τη συναντήσω από κοντά για να της το πω. Της το ανακοίνωσα από το τηλέφωνο, μην τυχόν και πάω κι είναι πια αργά. "Έρχομαι αγάπη μου, τώρα έρχομαι περίμενέ με...".

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, χώρισα μαζί της για δεύτερη και τελευταία φορά. Οι λόγοι; Ακριβώς οι ίδιοι, όπως την πρώτη, δεκαπέντε χρόνια πίσω. Στο μεταξύ, οι ζωές μας είχαν συσχετιστεί αμετάκλητα, είχαμε να μοιράσουμε παιδί, σπίτι, αυτοκίνητο, κοινές προσπάθειες, τα πάντα. Όμως τώρα πια δεν ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Στην καλύτερη περίπτωση την αγαπούσα σαν αδερφή μου. Δεν γύρισα πίσω ποτέ.

Αυτό το συναίσθημα του σιδερένιου χεριού στο διάφραγμα δεν το νοιώθει όμως κάποιος ακόμα και όταν αγαπάει σαν αδελφή του κάποια μετά από πολύ καιρό που ο έρωτας έχει πια πεθάνει ; Είχες εσωτερικές συγκρούσεις που προκαλούσαν σε ένα βαθμό ανισορροπία εκείνη την εποχή που αγαπούσες αλλά η αγάπη σου δεν αρκούσε ; Αυτό περίπου πρέπει να βιώνουν όλοι όσοι διαπιστώνουν μια μέρα πως ό,τι προσπάθειες έκαναν τις έκαναν με την ελπίδα να αλλάξει κάτι στη σχέση, αλλά ήταν άκαρπες και εξακολουθούν να αγαπάνε αυτό το άτομο, αλλά αδελφικά. Η αδελφική αγάπη όμως δεν είναι ικανή να κάνει κάποιον να επιστρέφει κάθε τόσο ; Τί πιστεύεις; Εγώ λέω ότι σημασία έχει η γενικότερη κατάστασή σου εκείνη την εποχή. Αν ήσουν ένας ερημίτης που δεν έβλεπες καμμία όαση εκείνη την εποχή, το πιθανότερο ήταν να επέστρεφες στην αδελφή ψυχή. Απλά μια όαση πρέπει να σου έκλεισε το μάτι εκείνη την εποχή και σου έδωσε τη δύναμη να κάτσεις να ξεκουραστείς κι ύστερα να προσπεράσεις την έρημο, κι έτσι να ξεφύγεις από την ανισορροπία και τις συγκρούσεις. Η όαση πρέπει να ήταν η λύση για να ξεφύγεις από την τρέλλα που προκαλεί μια τέτοια εσωτερική σύγκρουση. Ελπίζω μην παρεξηγηθώ. Διάβασε πίσω από τις λέξεις μου, δεν ξέρω αν περιγράφω σωστά αυτό που θέλω να σου πω. Η διαχείριση τέτοιων καταστάσεων δεν είναι τόσο πολύ θέμα δύναμης όσο τύχης. Απλά ήσουν τυχερός. Αν δεν ήσουν, είμαι βέβαιος ότι ακόμα αυτή τη στιγμή θα ήσουν στην αδελφή ψυχή και θα βασανιζόσουν από εσωτερικές συγκρούσεις. Πολλά χρόνια έμεινες και αυτό δείχνει σοβαρή εσωτερική σύγκρουση. Τρομάζω μόνο στη σκέψη να είχα ζήσει κάτι ανάλογο. Τέτοιες καταστάσεις δεν τις αντέχουμε λίγους μήνες, πόσο μάλλον χρόνια. "Σκότωσες" για να μην σε σκοτώσει μια κατάσταση νοιώθω. Απορώ πόσο καιρό το σκεφτόσουν όμως και τι παρενέργειες είχε στη ζωή σου όλο αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Deicide]

Άμα είναι ακόμα ερωτευμένο το άτομο μαζί σου ΔΕΝ ΧΩΡΙΖΕΤΕ!Έχω ζήσει μια τέτοια κατάσταση και ακόμα ζω με τα κατάλοιπα αυτής της σχέσης!
Αν ενωθούν μετά απο καιρό μου φαίνεται κάπως περίεργο αυτό....θολό,όχι ύπουλο πρός το ανεξήγητο περισσότερο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cibyllian]

Ερωτευμένος που παίρνει την απόφαση να χωρίσει;

Λοιπόν .... πόνος, πόνος, πόνος και ξανά πόνος .... στην αρχή ανελέητος, νύχτες ολόκληρες που δεν κλείνεις μάτι, λίτρα δακρύων, ατέλειωτες αναλύσεις με φίλους και φίλες, η γνώμη του καθενός στ' αυτιά σου, αλλά καμιά γνώμη δεν σε παρηγορεί, ο ένας να σου λέει ότι έτσι έπρεπε, ο άλλος ότι σε νοιώθει ...εσένα τίποτα δεν σε κάνει καλύτερα... και ξανά πόνος, σφίξιμο στο διάφραγμα, τσιμπήματα στην καρδιά, κόμπος στο λαιμό, αγωνία για ένα μήνυμα ή ένα τηλέφωνο, αμφιβολία για το αν πρέπει να πάρεις τηλέφωνο, θες να ουρλιάξεις, δεν θες να πεις τίποτα, μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, τσιγάρα το ένα πίσω από το άλλο, αίσθηση κενού, δεν σε χωράει ο τόπος .... γενικά μια κατάσταση που δεν θα ήθελε κανείς να ζήσει.
Είναι πολύ χειρότερο να χωρίσεις εσύ κάποιον και να είσαι ερωτευμένος από το να σε χωρίσουν και να είσαι ερωτευμένος.

Όμως κι αυτό περνάει .... μετά από λίγο καιρό περνάει. Κι εκεί που είναι και η πραγματική ώρα της κρίσης, βλέπεις ότι μπορεί να πόνεσες, αλλά πήρες μια σωστή απόφαση. Και τότε σου μένει ένα γλυκό συναίσθημα ή δε σου μένει τίποτα, αυτό όμως εξαρτάται από τον άλλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Valder]

Είναι πολύ χειρότερο να χωρίσεις εσύ κάποιον και να είσαι ερωτευμένος από το να σε χωρίσουν και να είσαι ερωτευμένος.

Το ίδιο είναι βασικά, απλά όταν χωρίζεις εσύ τον άλλο, έχεις και μια γεύση πικρής νίκης στα χείλη σου. Γιατί; Γιατί άμα είσαι ερωτευμένος και χωρίσεις εσύ τον άλλο, σημαίνει ότι πέρα από τον έρωτα, σου έχει σπάσει και τα νεύρα για Χ Υ λόγους, οπότε με το χωρισμό νιώθεις ότι τον τιμωρείς, ότι απελευθερώνεσαι από την τυρρανία του.

Αν όμως ισχύουν πάλι όλα αυτά ΑΛΛΑ σε χωρίσει εκείνος/εκείνη, δεν είναι το ίδιο σαν νίκη (σαν ουσία είναι όμως). Και κερατάς και δαρμένος που λέει ο λόγος, και έχεις πλέον δύο παράπονα μέσα σου. Πρώτον το ότι ταλαιπωρήθηκες με το εν λόγω άτομο και δεύτερον το ότι ήσουν αρκετά δειλός για να το σουτάρεις και έπρεπε εξευτελιστικά να σε κλωτσήσει, να σου πει "φύγε" για να καταλάβεις.

Απλά στη 2η περίπτωση έχεις μια απερίγραπτη σιχαμάρα για τον άλλο και λες ένα "αμε μου και στα τσακίδια βοϊδομούσχαρο που δε μας θες κιόλας" και περνάει ίσως λίιιιγο πιό γρήγορα (εως πολύ γρήγορα αν μιλάμε για μεγάλο βοϊδομούσχαρο)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cibyllian]

Το ίδιο είναι βασικά, απλά όταν χωρίζεις εσύ τον άλλο, έχεις και μια γεύση πικρής νίκης στα χείλη σου. Γιατί; Γιατί άμα είσαι ερωτευμένος και χωρίσεις εσύ τον άλλο, σημαίνει ότι πέρα από τον έρωτα, σου έχει σπάσει και τα νεύρα για Χ Υ λόγους, οπότε με το χωρισμό νιώθεις ότι τον τιμωρείς, ότι απελευθερώνεσαι από την τυρρανία του.

Δεν είναι απαραίτητο να σου έχει σπάσει ο άλλος τα νεύρα ή να έχεις κάποιο πρόβλημα μαζί του .... μπορεί να συντρέχουν λόγοι για τους οποίους δεν μπορείς να είσαι μαζί του, όσο κι αν το θες .... κι εκεί είναι τα δύσκολα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Valder]

Δεν είναι απαραίτητο να σου έχει σπάσει ο άλλος τα νεύρα ή να έχεις κάποιο πρόβλημα μαζί του .... μπορεί να συντρέχουν λόγοι για τους οποίους δεν μπορείς να είσαι μαζί του, όσο κι αν το θες .... κι εκεί είναι τα δύσκολα!

Αυτό πήγα να το προσθέσω στην αρχή αλλά άλλαξα γνώμη γιατί θεωρώ ότι όταν είσαι σε μια τέτοια κατάσταση, δεν είναι η πρώτη σου επιλογή να χωρίσεις, αλλά να παλέψεις για τον έρωτά σας (μαζί με το σύντροφό σου φυσικά). Αν μια σχέση που τραβάει ζόρια, αποτύχει, είναι συνήθως γιατί ο ένας από τους δύο (ή και οι δύο) δεν την παλέψαν αρκετά. Ο χωρισμός είναι απλά μια εύκολη λύση και ως εκ τούτου δε νομίζω να πέφτει βαρύς σ' αυτόν που θα το ανακοινώσει, γιατί δε θα είναι και τόσο "ερωτευμένος" για να κάνει τέτοιο πράμα. Όταν είσαι ερωτευμένος, είσαι τύφλα, πέφτεις στη φωτιά για τον άλλο. Άμα μπεί η λογική και πεις δε μπορώ, οκ δε μπορείς, χωρίζεις και πας παρακάτω. Ποιός ο λόγος να πεις με τη λογική δε μπορώ και μετά να μπήξεις τα κλάμματα σα να σου σκοτώσανε τον γάτο; Διχασμένες προσωπικότητες τα κάνουν αυτά ή ασταθείς που παίρνουν αποφάσεις εν θερμώ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cibyllian]

Αυτό πήγα να το προσθέσω στην αρχή αλλά άλλαξα γνώμη γιατί θεωρώ ότι όταν είσαι σε μια τέτοια κατάσταση, δεν είναι η πρώτη σου επιλογή να χωρίσεις, αλλά να παλέψεις για τον έρωτά σας (μαζί με το σύντροφό σου φυσικά). Αν μια σχέση που τραβάει ζόρια, αποτύχει, είναι συνήθως γιατί ο ένας από τους δύο (ή και οι δύο) δεν την παλέψαν αρκετά. Ο χωρισμός είναι απλά μια εύκολη λύση και ως εκ τούτου δε νομίζω να πέφτει βαρύς σ' αυτόν που θα το ανακοινώσει, γιατί δε θα είναι και τόσο "ερωτευμένος" για να κάνει τέτοιο πράμα. Όταν είσαι ερωτευμένος, είσαι τύφλα, πέφτεις στη φωτιά για τον άλλο. Άμα μπεί η λογική και πεις δε μπορώ, οκ δε μπορείς, χωρίζεις και πας παρακάτω. Ποιός ο λόγος να πεις με τη λογική δε μπορώ και μετά να μπήξεις τα κλάμματα σα να σου σκοτώσανε τον γάτο; Διχασμένες προσωπικότητες τα κάνουν αυτά ή ασταθείς που παίρνουν αποφάσεις εν θερμώ...

Τι θες τώρα; Να σφαχτούμε κι εδώ;
Κοίτα ... αυτό που λες είναι μεν σωστό, έχει όμως κι εξαιρέσεις! Μην ξεχνάμε καταρχήν ότι μιλάμε για έρωτα και όχι για αγάπη!!!!
Δεν είναι συχνό, όμως μπορεί να συμβεί να έχεις ερωτευτεί έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν μπορείς να είσαι μαζί.
Να εξηγήσω κάτι ... γενικά είμαι της γνώμης ότι αν κάποιοι άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί, τότε ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, αυτοί θα είναι!
Όμως αυτό δεν έχει να κάνει με αυτό που συζητάμε.... μπορεί να έχεις ερωτευτεί έναν άνθρωπο, ο οποίος να είναι ο λάθος άνθρωπος για σένα, αλλά εσύ όμως τον έχεις ερωτευτεί και πονάς όταν τον χωρίζεις .... Στην συνέχεια με το πέρασμα του χρόνου θα αποδειχτεί ότι ήταν σωστή η απόφαση να χωρίσεις, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πόνεσες!

Και κάτι ακόμα, ποίος σου είπε ότι σε ότι επιβάλει η λογική ακολουθεί και η καρδιά αυτομάτως;;; Συνήθως εκεί δεν είναι το πρόβλημα;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Διχασμένες προσωπικότητες τα κάνουν αυτά ή ασταθείς που παίρνουν αποφάσεις εν θερμώ...

Πρεπει να γνωριζεις τους λογους για να καταληξεις σε αυτο.
Ναι, ειναι απιστευτα δυσκολο να χωρισεις ενω εισαι ερωτευμενος, δε διαφωνω καθολου σε αυτο.
Αλλα το να μπορεσει καποιος να παρει μια τετοια αποφαση εχει να κανει με πολλα πραγματα. Με τη φαση στην οποια βρισκεται, συνυφασμενο πολλες φορες και με την ηλικια, το ποσο δυνατος ειναι σα χαρακτηρας και ποσο καλα γνωριζει τον εαυτο του και τι πραγματικα θεωρει οτι ειναι καλυτερο να γινει, ωστε να βαλει τη λογικη πανω απο αυτο που αισθανεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cibyllian]

Πρεπει να γνωριζεις τους λογους για να καταληξεις σε αυτο.
Ναι, ειναι απιστευτα δυσκολο να χωρισεις ενω εισαι ερωτευμενος, δε διαφωνω καθολου σε αυτο.
Αλλα το να μπορεσει καποιος να παρει μια τετοια αποφαση εχει να κανει με πολλα πραγματα. Με τη φαση στην οποια βρισκεται, συνυφασμενο πολλες φορες και με την ηλικια, το ποσο δυνατος ειναι σα χαρακτηρας και ποσο καλα γνωριζει τον εαυτο του και τι πραγματικα θεωρει οτι ειναι καλυτερο να γινει, ωστε να βαλει τη λογικη πανω απο αυτο που αισθανεται.

Και που βέβαια ακόμα και όταν βάλει τη λογική πάνω από αυτό που αισθάνεται, πάλι πονάει ....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Και που βέβαια ακόμα και όταν βάλει τη λογική πάνω από αυτό που αισθάνεται, πάλι πονάει ....

Αναμφιβολα..δε χωραει συζητηση..
Και συμφωνω στο οτι τελικα ο χρονος ειναι ο καλυτερος "γιατρος" πολλων...αν οχι για να ξεπερασουμε πληρως κατι, εστω για να μπορεσουμε να προσπερασουμε και να προχωρησουμε στη ζωη μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[love_angel]

οχι οχι οχι ! ποναει.. ποναει πολυ... δεν αντεχει!

και επισης οχι... αμα ραγιασει το γυαλι δε ξανακολλαει...δυστυχως

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Για μένα ισχύει το τραγουδάκι του Πλούταρχου

"Δεν είναι λύση ο χωρισμός γι' αυτούς που αγαπάνε
μία φορά θα γιατρευτούν και χίλιες θα πονάνε".

Κοινώς αν αγαπάς κάποιον, όσο και να βασανίζεσαι μαζί του, άλλο τόσο και παραπάνω θα βασανίζεσαι μακριά του.

Πιστεύω επίσης στο "Αν αγαπάς κάποιον, άστον να φύγει. Αν γυρίσει, είναι δικός σου, αν δε γυρίσει, δεν ήταν ποτέ".

Για μένα αγάπη είναι να νοιάζεσαι πιο πολύ για τον άλλον παρά για τον εαυτό σου. Έχω φύγει από σχέση που τον λάτρευα γιατί για χ-ψ λόγους έβλεπα πως τον κατέστρεφα. Πόνεσα, μάτωσα, αλλά έπρεπε να τον σώσω. Δεν το έκανα για μένα. Όταν ακούω οτι κάποιος χωρίζει γιατί αγαπάει τον εαυτό του θυμώνω. Δεν είπα να μην αγαπάμε τον εαυτό μας, προς Θεού. Αλλά στην αγάπη πρώτα βάζεις τον άλλον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.