Η αντικοινωνικότητα του βολέματος

[Tsipouro]

Λυπάμαι που κάποιοι καταλαβαίνουν άλλα δι' άλλων.

Θοδωρή, Xanp, κάτι παρόμοιο σκεφτόταν και η Palladin λίγα ποστς πιο πάνω, της διευκρίνισα τι ακριβώς εννοώ.

Ποντικάκι, σε κάνα δίωρο που θα γυρίσω σπίτι θα σου απαντήσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Tsipourε, εγώ μιλάω για άτομα που κοιτάνε το δημόσιο για να βολευτούν και όχι γιατί προτιμούν απαραίτητα να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στην οικογένεια τους και να προσφέρουν εκεί.

Αν πχ κάποιος θέλει απλά να είναι στο δημόσιο γιατί εκεί θα τα ξύνει και γιατί κανείς δεν θα του τρώει τα αυτιά, δεν τον κάνει μετριότητα στα μάτια σου, αν έχει τις δυνατότητες να γίνει ερευνητής πχ για νέες τεχνολογίες;

Αυτό που εγώ ένιωσα από το κείμενο σου είναι ότι θεωρείς μετριότητες και ανύπαρκτους αυτούς που ενώ έχουν τις δυνατότητες για το κάτι παραπάνω, δεν το κάνουν και απλά βολεύονται. Δεν θέλουν να ρισκάρουν πχ και να τα δώσουν όλα σε κάτι που θα κάνει καλό σε περισσότερο κόσμο και απλά βολεύονται με αυτό που κάνει καλό στους ίδιους. Έχω ακούσει και άλλους να λένε ότι το να κάθεσαι πχ στο σπίτι σου, ενώ μπορείς να κάνεις τόσα άλλα, είναι μίζερο ή μέτριο ή ανυπαρξία όπως το θέτεις εσύ. Κάτι τέτοιο δεν λες;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Έχω ακούσει και άλλους να λένε ότι το να κάθεσαι στο σπίτι σου KAI ΝΑ ΞΥΝΕΙΣ ΤΑ ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΙΑ ΣΟΥ, ενώ μπορείς να κάνεις τόσα άλλα για τον εαυτό σου, τους δικούς σου, να πεις ότι "έκανα κάτι σήμερα", είναι μίζερο ή μέτριο ή ανυπαρξία όπως το θέτεις εσύ. Κάτι τέτοιο δεν λες;

Ναι, αυτός που κάθεται στο σπίτι και τα ξύνει είναι άχρηστος.

Στο αρχικό μου ποστ, αυτό που λέει #1 πάνω αριστερά, με βλέπεις να μιλάω ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ;;; Δηλαδή εσύ αυτό κατάλαβες;;; Το να γίνεσαι βάρος στην κοινωνία και να αρνήσαι να αναλάβεις τις ευθύνες σου σε κάνει ανύπαρκτο. Το να μην έχεις καθόλου στόχους και όνειρα (όχι απαραίτητα μεγάλα και τρανά) και να τα περιμένεις όλα να έρθουν από μόνα τους, όπως και το να είσαι τέρμα μίζερος και να βλεπείς το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχεις να κάνεις σαν καταναγκαστικό έργο, με αποτέλεσμα να αρνήσαι να προχωρήσεις μπροστά σε κάνει ανύπαρκτο. Και στη τελική θέλει κάποιος να είναι έτσι; Δικαίωμά του! Αυτός όμως θα ΥΠΟΦΕΡΕΙ στη ζωή όταν θα μείνει χωρίς τίποτα και θα καταλάβει πόσο μηδενικό ήταν...

Αν πχ κάποιος θέλει απλά να είναι στο δημόσιο γιατί εκεί θα τα ξύνει και γιατί κανείς δεν θα του τρώει τα αυτιά, δεν τον κάνει μετριότητα στα μάτια σου, αν έχει τις δυνατότητες να γίνει ερευνητής πχ για νέες τεχνολογίες;

Αγορίνα σου είπα εγώ να γίνεις ερευνητής σε νέες τεχνολογίες; Το είπα σε κανέναν άλλον; Εγώ να μην είσαι άχρηστος και μίζερος είπα (γενικά).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Και στη τελική θέλει κάποιος να είναι έτσι; Δικαίωμά του! Αυτός όμως θα ΥΠΟΦΕΡΕΙ στη ζωή όταν θα μείνει χωρίς τίποτα και θα καταλάβει πόσο μηδενικό ήταν...

Καταρχάς ηρέμησε, δεν σου πάω κόντρα για να ανεβάζεις έτσι τους τόνους

Αγορίνα σου είπα εγώ να γίνεις ερευνητής σε νέες τεχνολογίες; Το είπα σε κανέναν άλλον; Εγώ να μην είσαι άχρηστος και μίζερος είπα (γενικά).

Δεν έχω καταλάβει τι συζητάμε εδώ τότε. Δεν είναι προφανές ότι το να είσαι μίζερος και άχρηστος είναι αρνητικό; Πραγματικά μου έδωσες την εντύπωση ότι μιλούσες για άτομα του δημοσίου που το προτίμησαν ενώ είχαν περισσότερες δυνατότητες (που δεν το βρίσκω μιζέρια) και για άτομα που παρασιτούν (που το βρίσκω αχρηστία). Αφού δεν εννοούσες τα πρώτα άτομα, πάω πάσο, αλλά επιμένω ότι δεν κατάλαβα που οδηγούμαστε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fielda]

Χμ...Να πω τη γνώμη μου κι εγώ; Θα την πω, θέλετε δε θέλετε

Καταρχάς δε μου αρέσει καθόλου ο όρος "ανύπαρκτοι". Τι σημαίνει αυτό και ποιος μπορεί να πει ότι κάποιος ανήκει σε αυτή την κατηγορία ή όχι; Το θεωρώ μεγάλη προσβολή για οποιονδήποτε και αν λέγεται.

Δεύτερον, ο τσίπουρος έχει ένα δίκιο για τα άτομα που είναι μίζερα και "άχρηστα" (όπως το θέτει) αλλά ανέκαθεν υπήρχαν τέτοια άτομα και πάντα θα υπάρχουν. Ίσως ακουστεί τραβηγμένο αλλά πρέπει να υπάρχουν και αυτά τα άτομα, σίγουρα όμως σε πολύ μικρό ποσοστό. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι μπορεί να έχει συμβεί στον καθένα προκειμένου να λειτουργεί όπως λειτουργεί και αν κάποιος δεν έχει όνειρα και αρκείται σε αυτά που έχει fine by me. Το θέμα είναι να μη δημιουργεί προβλήματα στους γύρω του. Προσωπικά πιστεύω ότι οι περισσότεροι που εκμεταλλεύονται πχ την ανεκτικότητα ή την περιουσία των γονιών τους το κάνουν επειδή έχουν το περιθώριο. Αν οι γονείς δεν πιέζουν το παιδί να κάνει κάτι παραπάνω από αυτό που κάνει τότε δε φταίει το παιδί φυσικά. Αν όμως η οικογένεια είχε οικονομικό πρόβλημα τότε τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έχει συμβεί ακριβώς στον κάθε άνθρωπο και υπό ποιες συνθήκες έκανε τις επιλογές του. Είναι ακραίο να λέμε κάποιον ανύπαρκτο επειδή είναι μίζερος και αρκείται στη μετριότητά του, επειδή δεν εκμεταλλεύτηκε ευκαιρίες που του δόθηκαν. Εξάλλου αν δεν υπήρχαν οι κακοί-μέτριοι δε θα αναγνωριζόταν η αξία των καλών και ικανών ατόμων...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Ναι, αυτός που κάθεται στο σπίτι και τα ξύνει είναι άχρηστος.

Στο αρχικό μου ποστ, αυτό που λέει #1 πάνω αριστερά, με βλέπεις να μιλάω ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ;;; Δηλαδή εσύ αυτό κατάλαβες;;; Το να γίνεσαι βάρος στην κοινωνία και να αρνήσαι να αναλάβεις τις ευθύνες σου σε κάνει ανύπαρκτο. Το να μην έχεις καθόλου στόχους και όνειρα (όχι απαραίτητα μεγάλα και τρανά) και να τα περιμένεις όλα να έρθουν από μόνα τους, όπως και το να είσαι τέρμα μίζερος και να βλεπείς το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχεις να κάνεις σαν καταναγκαστικό έργο, με αποτέλεσμα να αρνήσαι να προχωρήσεις μπροστά σε κάνει ανύπαρκτο. Και στη τελική θέλει κάποιος να είναι έτσι; Δικαίωμά του! Αυτός όμως θα ΥΠΟΦΕΡΕΙ στη ζωή όταν θα μείνει χωρίς τίποτα και θα καταλάβει πόσο μηδενικό ήταν...


Αγορίνα σου είπα εγώ να γίνεις ερευνητής σε νέες τεχνολογίες; Το είπα σε κανέναν άλλον; Εγώ να μην είσαι άχρηστος και μίζερος είπα (γενικά).

Καταρχάς ηρέμησε, δεν σου πάω κόντρα για να ανεβάζεις έτσι τους τόνους

Δεν έχω καταλάβει τι συζητάμε εδώ τότε. Δεν είναι προφανές ότι το να είσαι μίζερος και άχρηστος είναι αρνητικό; Πραγματικά μου έδωσες την εντύπωση ότι μιλούσες για άτομα του δημοσίου που το προτίμησαν ενώ είχαν περισσότερες δυνατότητες (που δεν το βρίσκω μιζέρια) και για άτομα που παρασιτούν (που το βρίσκω αχρηστία). Αφού δεν εννοούσες τα πρώτα άτομα, πάω πάσο, αλλά επιμένω ότι δεν κατάλαβα που οδηγούμαστε

Τσιπουράκο συμφωνώ με τον fandago, το να χάνεις την ψυχραιμία σου δεν οδηγεί κάπου και είναι προφανές ότι κάτι δεν έχουμε καταλάβει καλά ως προς το ποιο ακριβώς είναι το θέμα σου.
Αυτό που βλέπω εγώ είναι τόσα άτομα να κάνουμε υποθέσεις για το τι μπορεί να εννοείς, και εσύ να νευριάζεις και να φωνάζεις (κεφαλαία ) λέγοντας ότι "δεν εννοείς αυτό". Μα τι εννοείς;
Γιατί δε μας δίνεις ένα δικό σου παράδειγμα για τους μίζερους κλπ κλπ που είχαν ευκαιρίες αλλά δεν τις εκμεταλλεύτηκαν; Αφού δεν εννοείς τους του δημοσίου, ποιους εννοείς;
Με όλη την καλή διάθεση στα λέω αυτά, έτσι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Το ποστ αυτό το είχα κάνει επεισή συζητούσα με κάτι φίλους μου και σε μια φάση πήγε η κουβέντα σε μια παρτσολ... εεε κοπελιά που ήμασταν συμμαθητές στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Τέσπα αυτή ανήκει στην πρώτη κατηγορία και είναι και μια από τις πολύ τρανταχτές περιπτώσεις της, δε θα πω τίποτα παραπάνω γιατί θα μου ξεφύγει καμιά βρισιά και θα έχουμε άλλα. Θυμήθηκα και κάποιες άλλες τέτοιες περιπτώσεις μετά από παλιούς φίλους και γνωστούς... Ήταν περισσότερο κάτι σαν ξέσπασμα, ήθελα όμως και να ανοίξω μια συζήτηση πάνω στο θέμα. Τώρα για τη μιζέρια, βασικά δεν αναφερόμουν τόσο στον εργασιακό χώρο, αλλά σε όλες τις πλευρές της ζωής. Αυτοί οι γαπημένοι που τα περιμένουν όλα να έρθουν από μόνα τους και φοβούνται να προχωρήσουν ενώ μπορούν. Και στα καπάκια διαμαρτύρονται κιόλας για όλα όσα τους έχει προκαλέσει ο τρόπος ζωής τους!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Η μετριότητα είναι μια χαρά κατάσταση, εφ'οσον κάποιον τον ικανοποιεί και δεν ζει παρασιτικά εις βάρος των άλλων...


Και ναι, είμαι ικανοποιημένη με την μετριότητά μου, δεν είμαι καθόλου φιλόδοξη και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν.

Και επίσης γνωρίζω ένα σωρό περιπτώσεις "διακεκριμένων και καταξιωμένων" που η προσωπική τους ζωή είναι χάλια. Προτιμώ λοιπόν την μετριότητα

Να λοιπόν που έχει και η μετριότητα τους απολογητές της. Η λατρεία της μετριότητας που αποτελεί παθογένεια σήμερα για την ελληνική κοινωνία.

Το βόλεμα από μικρή ηλικία και μετά...ΠΠΤ (Παντόφλες, Πολυθρόνα, Τηλεόραση). Το βόλεμα του να σκέφτόμαστε αυτό που μας έμαθαν οι άλλοι ως σωστό, χωρίς ποτέ να μπούμε στον κόπο να το αμφισβητήσουμε. Τη μετριότητα του να μην έχουμε κάνει ποτέ τίποτε που θ' άξιζε να το διηγηθούμε χωρίς να τους πάρει όλους ο ύπνος. Η μέγιστη αντικοινωνικότητα, του να επιτιθέμεθα ομοθυμαδόν σε οτιδήποτε ξεπερνά τη μετριότητά μας, νιώθοντας φαίνεται πως μας προσβάλει, ή πως απειλεί τη βολεμένη άποψη που έχουμε για το τομάρι μας, ότι είμαστε εμείς τα μαύρα χάλια μας, όμως εντάξει και όλοι οι υπόλοιποι στον ίδιο απόπατο βαπτίστηκαν.

Επιτέλους! Εξαφανίστε τις αξίες, χτυπήστε το αδίστακτο κατεστημένο των αξίων, απαξιώστε ό,τι μας ξεπερνάει και μας κάνει να συνειδητοποιούμε το πόσο λίγοι είμαστε. Αποκηρύξτε καθετί το νέο, το φρέσκο, το πρωτοποριακό, το φιλόδοξο, τραβήξτε το ανήσυχο πνεύμα απ' το πόδι βαθιά μέσα στο βούρκο, βολευτείτε στη χυδαιότητα του μικροαστισμού ή της ανερυθρίαστης επίδειξης εύκολου πλουτισμού. Ξεράστε τη μαγκιά σας στα λαμέ σκυλάδικα των δήθεν. Ικανοποιηθείτε τελικά με την πνευματική, ιδεολογική, πολιτιστική ζωοτροφή που παράγουν αφειδώς τα ΜΜΕ.

Και κάθε βράδυ, ν' αναφωνείτε τρεις φορές, μπας και το εμπεδώσετε: Είμαι μέτριος και είμαι καλά...

(Τίποτε το προσωπικό αγαπητή Παλλαντίν. Προσωπικά έχω μόνο με τη μετριότητα που ευαγγελίζεσαι).

για τα πρώτα άτομα συμφωνώ αλλά και με μια επιφύλαξη.θα σου πω γιατί.σκέφτηκες ποτέ οτι όλοι μας ανεξεραίτως τι είματσε:άντρες, γυναίκες, μαύροι,κίτρινοι,λευκοί, ερυθροί κ.ο.κ έχουμε μεγαλώσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, τον οποίο μάλιστα θεωρούμε και τον πιο καλό και ορθό?

Κεφάλαιον του βολέματος Πρώτον: Έτσι μεγάλωσα, έτσι είμαι, δεν έχω σκοπό να κάνω τίποτε για να τ' αλλάξω.

το σκέφτηκες ποτέ οτι αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε οτι κάτι δεν το κάνουμε καλά μόνον όταν γνωρίσουμε και τον τρόπο ζωής άλλων ανθρώπων?τότε μπαίνει το δαιμόνιο μέσα μας και αρχίζει η αμφιβολία.

Κεφάλαιον Δεύτερον: Ποτέ δεν υποψιαζόμαστε πως κάτι δεν το κάνουμε καλά, μέχρι να βρεθεί κάποιος να μας το τρίψει στη μάπα. Φυσικά τότε τον εξολοθρεύουμε και ησυχάζουμε από το κάθαρμα που τολμά να ζει με ένα άλλο μοντέλο ζωής από το δικό μας και να μας τη σπάει να 'ούμ'.

είναι σωστό που πιστεύω στον ορθόδοξο χριστιανό θεό?υπάρχει αλήθεια?ή απλα είναι μια αερολογία που θέλουν κάποιοι να με κάνουνε να πιστέψω για να με ελέγχουνε καλύτερα?

Ορθόδοξος Χριστιανός ο Θεός; Σε ποια εκκλησία τον εβάπτισαν;

Κεφάλαιον Τρίτον: Δεν ξέρω ακριβώς σε τι πιστεύω, αλλά εντάξει, ξέρουν αυτοί που μου το έμαθαν...

άλλωστε τι στο διάολο..άνθρωποι είναι και αυτοί.μπορούνε να καταλάβουνε αν τους υποδείξεις τον σωστό δρόμο.

Αν λοιπόν, μετά από τα κεφάλαια που προανέφερα, εσύ πας να τους δείξεις το "σωστό δρόμο" εκείνοι θα περάσουν από πάνω σου με το 4Χ4, έτσι για να μάθεις να μη μπαίνεις στο δρόμο τους...

εσύ μπορεί να στάθηκες τυχερός.όμως ο δίπλα σου ήτανε λιγότερο τυχερός.

Είναι θέμα τύχης το να μη βολεύεσαι στη μετριότητα και την ανυπαρξία ή στην επίδειξη άκοπου πλουτισμού; Μάλλον για ατυχία το βλέπω εγώ, το να γεννηθείς έτσι "ζαβός" μικρή μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

Ο Jesus είπε ο αναμάρτητος να ρίξει την πέτρα. Ε και εγώ λέω ο μη-μικροαστός πρώτος να κατακρίνει τη κοινωνία.

Δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον γράφοντα του τελευταίου ποστ. Αλλά έχω να παρατηρήσω τα εξής για τους πολίτες της ελληνικής κοινωνίας:

Αποκηρύξτε καθετί το νέο, το φρέσκο, το πρωτοποριακό, το φιλόδοξο, τραβήξτε το ανήσυχο πνεύμα απ' το πόδι βαθιά μέσα στο βούρκο, βολευτείτε στη χυδαιότητα του μικροαστισμού ή της ανερυθρίαστης επίδειξης εύκολου πλουτισμού. Ξεράστε τη μαγκιά σας στα λαμέ σκυλάδικα των δήθεν. Ικανοποιηθείτε τελικά με την πνευματική, ιδεολογική, πολιτιστική ζωοτροφή που παράγουν αφειδώς τα ΜΜΕ.

Και τι να κάνουμε; Το σκέφτηκα με το που διάβασα το ποστ. Μπορούμε τελικά να πούμε τι θα έπρεπε να ισχύει; Βλέπω μια κατακραυγή του ελληνικού μικροαστισμού (που για ένα ανεξήγητο λόγο και σε μένα φαίνεται αποπνικτικός) χωρίς οι άνθρωποι να σκέφτονται μια όχι ιδεατή κατάσταση (μιας και αυτό θα ήταν ουτοπία) αλλά τουλάχιστον εναλλακτική πρόταση σ' αυτό το βόλεμα. Ο ελληνικός μικροαστισμός έχει και δεύτερο πυλώνα εκτός από το βόλεμα, τη μιζέρια. Δεχόμαστε τα πράγματα όπως είναι τελικά και η κριτική αποτελεί απλώς τη νομιμοποίηση της υπάρχουσας κατάστασης...

Θα ήθελα πολύ να έχω παραδείγματα ανθρώπων τα οποία ξεφεύγουν από αυτή τη διαβολική μετριότητα για να μου γίνει αντιληπτό το μοντέλο το οποίο πρέπει να ακολουθήσoυμε

Εγώ βλέπω ποστ ανθρώπων που κατακρίνουν το βόλεμα έχοντας στο μυαλό τους μια ιδεατή κατάσταση αλλά στην τελική δεν νομίζω να προσπαθούν για κάτι καλύτερο. Απεναντίας συνεχίζουν την παράδοση της κριτικής εκ του ασφαλούς (μέσα σε αυτούς και εγώ ). Δεν αναφέρομαι σε χρήστες του φόρουμ μιας και δεν τους γνωρίζω προσωπικά αλλά έχω στο μυαλό μου προσωπικές εμπειρίες που δείχνουν να επαληθεύονται... Συγνώμη αν πρόσεβαλλα κάποιον, δεν το είχα σκοπό, απλώς η κριτική για την κριτική εμπεριέχει τους ίδιους κινδύνους με την αποδοχή μιας κατάστασης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

@Χάος
Προφανώς είσαι θυμωμένος... Είναι φανερό μια και η palladin δεν μιλούσε για το ίδιο πράγμα που μιλάς εσύ. Μιλούσε για έναν άνθρωπο που δεν έχει φιλοδοξία στη δουλειά του (χωρίς να λέει ότι την κάνει μίζερα ή κακά) και προτιμά να έχει χρόνο για προσωπική ζωή. Και η προσωπική ζωή δεν είναι ΠΠΤ, είναι χίλια πράγματα. Και τα σκυλαδικά που μπαίνουν στο πρόγραμμα, ποιός τα ανέφερε?
Μάλλον σε αυτό το τόπικ έχουμε πρόβλημα ορισμών. Πχ άλλος μιλάει για φιλοδοξία εννοόντας να ανέβει, να φανεί, άλλος εννοεί να κάνει ένα όνειρο του που έχει σχέση με την εργασία πραγματικότητα. Και με τον ίδιο τρόπο υπάρχει αντίληψη της μετριότητας και νομίζω ότι η palladin εννοούσε αν κάποιος την θεωρεί μετριότητα όχι ότι πιστεύει ότι είναι.
Ξέρω ανθρώπους που για να κάνουν το όνειρο της ζωής τους πραγματικότητα γίνανε κατά κάποιους "μέτριοι", με την έννοια ότι δεν κυνηγήσανε τις μεγάλες δουλειές ενώ μπορούσανε για να κάνουν δουλειές που τους ικανοποιούσανε ή να έχουν ώρα για τα "πάθη" τους ή να παιρνάνε ώρες με την οικογένεια τους.
Κάποιοι γύρω τους λένε ότι είναι αποτυχημένοι γιατί δεν βγάζουν τρελλά λεφτά, γιατί το όνομα τους στο χώρο τους ακούγεται λιγότερο στον ευρύ κύκλο, γιατί ακόμα και τα πράγματα που αγαπάνε δεν τα περιφέρουν στην "αγορά" προστατεύοντας τα από την καταναλωτική μανία του σήμερα. Υπάρχουν άνθρωποι επίσης που κάνουν χίλια πράγματα για να βοηθήσουν χωρίς να το ξέρει κανείς.
Είμαι σίγουρη ότι εσύ δεν θα τους θεωρούσες μετριότητες αν ήξερες τι κάνουν αλλά το ξέρεις? Το ξέρουμε για κάθε άνθρωπο που μας φαίνεται ξεχασμένος, στον κόσμο του, ήσυχος?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

@Χάος
Προφανώς είσαι θυμωμένος... Είναι φανερό μια και η palladin δεν μιλούσε για το ίδιο πράγμα που μιλάς εσύ. Μιλούσε για έναν άνθρωπο που δεν έχει φιλοδοξία στη δουλειά του (χωρίς να λέει ότι την κάνει μίζερα ή κακά) και προτιμά να έχει χρόνο για προσωπική ζωή. Και η προσωπική ζωή δεν είναι ΠΠΤ, είναι χίλια πράγματα. Και τα σκυλαδικά που μπαίνουν στο πρόγραμμα, ποιός τα ανέφερε?

Τόσο εγώ όσο και ο Chaos απ' ότι κατάλαβα δεν αναφερόμαστε μόνο στον επαγγελματικό τομέα, αλλά γενικότερα στον τρόπο ζωής των ατόμων.

Μάλλον σε αυτό το τόπικ έχουμε πρόβλημα ορισμών. Πχ άλλος μιλάει για φιλοδοξία εννοόντας να ανέβει, να φανεί, άλλος εννοεί να κάνει ένα όνειρο του που έχει σχέση με την εργασία πραγματικότητα. Και με τον ίδιο τρόπο υπάρχει αντίληψη της μετριότητας και νομίζω ότι η palladin εννοούσε αν κάποιος την θεωρεί μετριότητα όχι ότι πιστεύει ότι είναι.
Ξέρω ανθρώπους που για να κάνουν το όνειρο της ζωής τους πραγματικότητα γίνανε κατά κάποιους "μέτριοι", με την έννοια ότι δεν κυνηγήσανε τις μεγάλες δουλειές ενώ μπορούσανε για να κάνουν δουλειές που τους ικανοποιούσανε ή να έχουν ώρα για τα "πάθη" τους ή να παιρνάνε ώρες με την οικογένεια τους.

Το πάθος τους μπορεί να είναι το να καταστρέφουν τον εαυτό τους όμως... Όσο για την οικογένεια, είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορεί να κάνει στη ζωή του ένας άνθρωπος.
Από εκεί και πέρα το οτιδήποτε μέτριο, το οποίο όρισε πολύ σωστά ο Chaos σε αυτό το σημείο του post του:

Το βόλεμα από μικρή ηλικία και μετά...ΠΠΤ (Παντόφλες, Πολυθρόνα, Τηλεόραση). Το βόλεμα του να σκέφτόμαστε αυτό που μας έμαθαν οι άλλοι ως σωστό, χωρίς ποτέ να μπούμε στον κόπο να το αμφισβητήσουμε. Τη μετριότητα του να μην έχουμε κάνει ποτέ τίποτε που θ' άξιζε να το διηγηθούμε χωρίς να τους πάρει όλους ο ύπνος. Η μέγιστη αντικοινωνικότητα, του να επιτιθέμεθα ομοθυμαδόν σε οτιδήποτε ξεπερνά τη μετριότητά μας, νιώθοντας φαίνεται πως μας προσβάλει, ή πως απειλεί τη βολεμένη άποψη που έχουμε για το τομάρι μας, ότι είμαστε εμείς τα μαύρα χάλια μας, όμως εντάξει και όλοι οι υπόλοιποι στον ίδιο απόπατο βαπτίστηκαν.

Επιτέλους! Εξαφανίστε τις αξίες, χτυπήστε το αδίστακτο κατεστημένο των αξίων, απαξιώστε ό,τι μας ξεπερνάει και μας κάνει να συνειδητοποιούμε το πόσο λίγοι είμαστε. Αποκηρύξτε καθετί το νέο, το φρέσκο, το πρωτοποριακό, το φιλόδοξο, τραβήξτε το ανήσυχο πνεύμα απ' το πόδι βαθιά μέσα στο βούρκο, βολευτείτε στη χυδαιότητα του μικροαστισμού ή της ανερυθρίαστης επίδειξης εύκολου πλουτισμού. Ξεράστε τη μαγκιά σας στα λαμέ σκυλάδικα των δήθεν. Ικανοποιηθείτε τελικά με την πνευματική, ιδεολογική, πολιτιστική ζωοτροφή που παράγουν αφειδώς τα ΜΜΕ.

Σαφώς και θα πολεμηθεί.

Κάποιοι γύρω τους λένε ότι είναι αποτυχημένοι γιατί δεν βγάζουν τρελλά λεφτά, γιατί το όνομα τους στο χώρο τους ακούγεται λιγότερο στον ευρύ κύκλο, γιατί ακόμα και τα πράγματα που αγαπάνε δεν τα περιφέρουν στην "αγορά" προστατεύοντας τα από την καταναλωτική μανία του σήμερα. Υπάρχουν άνθρωποι επίσης που κάνουν χίλια πράγματα για να βοηθήσουν χωρίς να το ξέρει κανείς.
Είμαι σίγουρη ότι εσύ δεν θα τους θεωρούσες μετριότητες αν ήξερες τι κάνουν αλλά το ξέρεις? Το ξέρουμε για κάθε άνθρωπο που μας φαίνεται ξεχασμένος, στον κόσμο του, ήσυχος?

Οι κατεστραμμένοι που ξεκοκαλίζουν την περιουσία των γονιών του και παρασιτούν στους ανθρώπους του κύκλου του και οι φλώροι που φοβούνται να πάρουν την οποιαδήποτε πρωτοβουλία και να προχωρήσουν στη ζωή τους ένα βήμα μπροστά μπορούν να κάνουν 1000 πράγματα για να βοηθήσουν; Πως;
Όπως είπα και αλλού, ίσως η ζωή να μου δώσει ένα αντιπαράδειγμα πάνω σε αυτό, αλλά ούτε μου το έχει δώσει ακόμα, ούτε πιστεύω ότι πρόκειται να μου το δώσει ποτέ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

@Τσίπουρο
Ξέρω για ποιούς μιλάει το χάος απλώς είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν αυτή η μετριότητα που επαγγελόταν η palladin από την οποία πήρε τις αναφορές.

Και η αναφορά μου για την διαφορά ορισμών αναφέρεται σε όλο το τόπικ μια και πιστεύω ότι όποιες διαφωνίες υπάρχουν, κατά βάση υπάρχουν γι'αυτό.

Για τους πλούσιους χασομέρηδες δεν απαντώ μια και δεν ξέρω κανέναν... και εκεί που είμαι εγώ δεν είναι εκείνοι οπότε κατά βάση ούτε που τους βλέπω.

Το να ανοίξει τα μάτια του ο άνθρωπος σε άλλους τρόπους ζωής είναι σαφώς και θέμα παιδείας και θέμα προσωπικής αγωνίας. Σε όλες τις κοινωνικές /οικονομικές τάξεις υπάρχουν αυτοί που δεν θέλουν να ξέρουν πως ζουν/σκέφτονται οι άλλοι. Οι συνθήκες σήμερα είναι πολύ περισσότερο συνθήκες θερμοκηπίου, σπρώχνουν τους ανθρώπους να μην σκέφτονται παραπέρα, να μην συναναστρέφονται, να μην συναλλάζουν προβληματισμούς.
Τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για μένα και το Χάος όταν είμασταν 20 χρονών από αυτή την άποψη, πιο ανοιχτά. Βλέπω το παιδί μου να έχει "μη συνηθισμένα" ενδιαφέροντα, να μην το νοιάζει ή να μην θέλει να το νοιάζει το "φαίνεσθαι", να κάνει παρέα με κάποιους αλλοδαπούς του σχολείου και να μου λέει ότι είναι περιθωριακός στο δημοτικό! Έλεος! Όλοι αυτοί οι γονείς που έχουν μάθει στα παιδιά τους το "φαίνεσθαι" και το "μη κοινωνείν" με τον διαφορετικό διπλανό σου δεν είναι ΠΠΤ, είναι άνθρωποι με ενδιαφέροντα, επιτυχημένοι στη δουλειά τους, φιλόδοξοι, και -αν δεν κάνεις το συνδυασμό στο μυαλό σου για τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους- ενδιαφέροντες και ευχάριστοι κοινωνικά με μυστικό κλειδί να μην βγούν από το κλοιό της κοινωνικής τους τάξης - με ενδιαφέροντα, επιτυχημένης στη δουλειά, φιλόδοξης.
Βγήκα off, ε? Συυγνώμη αλλά δεν το ξαναφράφω για να'χει περισσότερο ειρμό, δεν με παίρνει........

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Πρώτον ας είμαστε ρεαλιστές και ας έχουμε στο μυαλό μας με τι συνθήκες ζούμε..
Γιατί να αισθάνομαι μέτρια; που έχω μια δουλειά που με απασχολεί 7 ώρες μόνο την ημέρα;
που έχω χρόνο να είμαι με το παιδί μου; που έφτασα το παιδί μου 14 μηνών και μεγάλωσε ήρεμο με την μητέρα του; που έχω έναν σίγουρο μισθό και μπορώ να κάνω κινήσεις με άνεση και σιγουριά;;;εγώ αυτό δεν το βλέπω μετριότητα αλλά σιγουριά..
Δεν είμαι μέτρια γιατί με τον χρόνο που μου αφήνει η δουλειά και κυρίως το γεγονός ότι είμαι ήρεμη μου δίνουν περιθώρια να κάνω πολλά πράγματα που σε άλλη περίπτωση δεν θα μπορούσα να κάνω...Ναι έχω χρόνο για το σπίτι μου και έχω χρόνο και για μένα σαν άτομο.Μπορώ και μαθαίνω πράγματα και εξελίσσω την γνώση μου κάθε μέρα όλο και περισσότερο...Μπορώ και ασχολούμαι με τον εαυτό μου από θέμα περιποίησης...Μπορώ να κάνω σκέψεις για μεγάλα σχέδια με την σιγουριά που η δουλειά μου δίνει ...και χίλια δυο άλλα...
Εσύ όλα αυτά τα θεωρείς μετριότητα;

Πρέπει μάλλον να σου επισημάνω ότι με έναν παρόμοιο τρόπο σκεφτόταν όλη η Ελλάδα από την δεκαετία του ογδόντα τουλάχιστον......άσπρο ζιβάγκο ή πράσινη γραβάτα... πιάτα να σπάνε συνέχεια και γαρύφαλλα πολλά από τα νεκροταφεία μαζεμένα να εξεσφεντονίζονται στις πίστες.Με μια θέση στο δημόσιο και με την σιγουριά που σου παρείχε είχες άπλετο χρόνο να κάνεις τα πάντα .....αλλά τελικά ο Έλληνας τότε επέλεξε αυτά που προανέφερα και άλλα πολλά και όχι να μεγαλώσει τα παιδιά του ήρεμα όπως ισχυρίζεσαι εσύ.
Εμένα εάν με ρωτήσεις προσωπικά δεν μπορώ να σου πω με τα σιγουριάς ότι η ασφάλεια και η σιγουριά είναι σύμμαχος της δημιουργίας η των μεγάλων σχεδίων όπως λες.Σίγουρα κινδυνεύει κάποιος από εφησυχασμό και απουσίας σκέψης.Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας γονέας μπορεί να ζει ήσυχος ή σίγουρος όταν μεγαλώνει ένα παιδί...και δεν αναφέρομαι φυσικά στην παροχή υλικών αγαθών αλλά σε μια βαθύτερη ανησυχία και αναζήτηση που οφείλουμε να έχουμε όλοι μας.
Το να αναζητάς απεγνωσμένα μια θέση στο δημόσιο σκοπεύοντας την σιγουριά σε μένα μοιάζει ουτοπία εάν σκεφτείς μόνο το γεγονός ότι όλα γύρω σου είναι ρευστά και μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή αδυνατώντας να προβλέψεις το πότε και το πως.
Δεν θέλω να πω ότι εσύ προσωπικά κάνεις αυτό η σκέφτεσαι κάπως έτσι ....απλά επισημάνω ότι έτσι σκέφτονται οι περισσότεροι πολίτες τούτης της χώρας..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Δεν πιστεύω πως υπάρχει μικρό παιδί ή έφηβος, χωρίς όνειρα και φιλοδοξίες.
Δε θυμάμαι να γνώρισα ποτέ κανένα.
Αυτό που ίσως καλούμαστε να εξετάσουμε είναι αυτό που συμβαίνει στην πορεία και θέτει το άτομο σε αδράνεια.

The prisoner who now stands before you
Was caught red-handed showing feelings
Showing feelings of an almost human nature;​

Έπειτα θα πρέπει να ορίσουμε την επιτυχία και κατʼ επέκταση και την ευτυχία...
Δε πιστεύω πως είναι κοινές έννοιες για όλους...

And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall. ​

Ζούμε τη γενιά των 700 ευρώ. Ζούμε σε ένα κόσμο όπου η πολιτική δεν έχει νόημα, το περιβάλλον έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, οι ανθρώπινες σχέσεις πλημμυρίζουν από αμφιβολία και κάθε διαφορετικότητα κρίνεται αποτρόπαιη.

Stop!
I wanna go home
Take off this uniform
And leave the show.
But I'm waiting in this cell
Because I have to know.
Have I been guilty all this time?​

Οι άνθρωποι πασχίζουν για μια ουτοπική ασφάλεια ενόσω το κοινό πρόσταγμα της εποχής είναι ο ...φόβος!

The child is grown,
The dream is gone.
I have become comfortably numb.

​

Οι σημερινοί νέοι πάσχουν συχνότερα από ψυχολογικές παθήσεις, ενώ με ευκολία χρησιμοποιούν τη λέξη «κατάθλιψη» για να περιγράψουν ακόμα και την πιο καθημερινή θλίψη.

I've got wild staring eyes.
And I've got a strong urge to fly.
But I got nowhere to fly to.

​

Η τηλεόραση μας βομβαρδίζει με πρότυπα άπιαστα, υπερφίαλα και κενά περιεχομένου. Καλούμαστε να ερμηνεύσουμε ρόλους που ποτέ δεν ονειρευτήκαμε μόνο και μόνο για να ανήκουμε κάπου, να ταιριάζουμε με το σωρό. Να θεωρούμαστε ευυπόληπτοι και χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο. Πως όμως να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία όταν δε βρισκόμαστε σε ισορροπία με τον ίδιο μας τον εαυτό;

Is this not what you expected to see?
If you wanna find out what's behind these cold eyes
You'll just have to claw your way through this disguise.​

Καμία εντύπωση δε μου κάνει ούτε αυτός που απομονώνεται, μα ούτε κι αυτός που βολεύεται στα έτοιμα και τα γνωστά.
Δε νιώθω την ανάγκη να κατακρίνω κανέναν... Ποιος ξέρει άραγε που οδηγεί ο κάθε δρόμος;...

There must be some mistake
I didnt mean to let them
Take away my soul.
Am I too old, is it too late?​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Καλημέρα σας!

Επί του θέματος, ξεκινώ με τα λόγια του Ι.Χ. :" Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και αγωνίζεσαι περί πολλά, πλην ενός είναι χρεία, η Μαρία όμως εξέλεξε την αγαθήν μερίδα, ήτις δεν θέλει αφαιρεθή απ' αυτής"(Λουκ. Ι, 41-42). Ως "μαθητής" Του, προτιμώ τις επιλογές της Μαρίας. Η οποία Μαρία, κατά την οριοθέτηση και κατηγοριοποίηση του φίλου μας Τσίπουρου, ανήκει μάλλον στη δεύτερη κατηγορία. Η Μάρθα, αντίθετα, θα μπορούσε να πει κανείς, είναι το ίνδαλμα του Τσίπουρου και αρκετών φίλων που συμμετέχουν στη συγκεκριμένη συζήτηση.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 και με μεηαλύτερη ένταση, του '90, είχαν μεγάλη πέραση για "δημόσια συζήτηση": το AIDS και το "δημιουργικό στρες". Ο Πλανήτης είχε καταντήσει εν πολλοίς ένα τεράστιο Σεμινάριο. Παντού σεμινάρια, σε τελική ανάλυση, για το "δημιουργικό στρες" και το AIDS!
Ήδη, με το τέλος της πρώτης "μετασεμιναριακής δεκαετίας"(2001-2010), αναγνωρίζεται, ότι η ανθρωπότητα είναι άρρωστη: "οικονομικά", "οικονολογικά" και "οικογενειακά", ένα γενικευμένο "AIDS" δηλαδή. Ο "οίκος" των ανθρώπων της "τρίτης κατηγορίας", μία κατάσταση δηλαδή πραγμάτων και συμπεριφορών, που απλά αναπαράγει τις άλλες δύο κατηγορίες ανθρώπων, φαίνεται πως είχε οικοδομηθεί στην άμμο. Ο κ. Γκρίσπαν, το "εξομολήθηκε": Αμάρτησα!
Ο κ. Γκρίσπαν, αγαπητέ φίλε Τσίπουρο, θα σου έβαζε άριστα, αν ήσουν μαθητής του! Αλλά, προσωπικά, θα ήθελα να τα πούμε πάλι σχετικά, μετά από μία δεκαετία, όταν θα είσαι 30 ετών!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Έπειτα θα πρέπει να ορίσουμε την επιτυχία και κατʼ επέκταση και την ευτυχία...
Δε πιστεύω πως είναι κοινές έννοιες για όλους...

Δεν ξέρω εάν μπορούμε να ορίσουμε την ευτυχία αφού όπως λες δεν είναι κοινή σε όλους.Το μόνο ίσως που θα μπορούσα να πω είναι ότι η ευτυχία δεν κατακτιέται αποκλειστικά και μόνο με τα υλικά αγαθά.
Ιsiliel το θέμα μάλλον είναι πολύπλοκο με πολλές πτυχές..και δεν νομίζω ότι υπάρχει μια πηγή κακού

......το περιβάλλον έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, οι ανθρώπινες σχέσεις πλημμυρίζουν από αμφιβολία και κάθε διαφορετικότητα κρίνεται αποτρόπαιη.

Το περιβάλλον είναι μια άλλη κουβέντα με πολύ ενδιαφέρον νομίζω και θα ήθελα κάποια στιγμή να την κάνουμε ......
Οι ανθρώπινες σχέσεις κατά την γνώμη μου βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο, και ίσως είναι η πρώτη φορά που ο άνθρωπος καλείτε για μένα , να κάνει ποιο ουσιαστικές σχέσεις ποιο αληθινές.Να αποδεχτεί τον εαυτό , την φύση του σε βάθος και κατά προέκταση και τον συνάνθρωπο του.

Οι άνθρωποι πασχίζουν για μια ουτοπική ασφάλεια ενόσω το κοινό πρόσταγμα της εποχής είναι ο ...φόβος!

Η φοβία νομίζω ότι περιγράφει με μεγαλύτερη ευκρίνεια αυτό που λες.Ο φόβος έχει να κάνει με πραγματική απειλή...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Μιλούσε για έναν άνθρωπο που δεν έχει φιλοδοξία στη δουλειά του (χωρίς να λέει ότι την κάνει μίζερα ή κακά) και προτιμά να έχει χρόνο για προσωπική ζωή [...] Και η προσωπική ζωή δεν είναι ΠΠΤ, είναι χίλια πράγματα. Και τα σκυλαδικά που μπαίνουν στο πρόγραμμα, ποιός τα ανέφερε?

Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσει να τραγουδάει ... λογικά θα γίνει τραγουδιστής
Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσουν τα βιβλία ... λογικά θα γίνει κριτής βιβλίων
Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσει η ξυλογλυπτική ... λογικά θα γίνει μαραγκός.
Υποθέτουμε ότι σε [...]

Τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις στην προσωπική ζωή και να μην μπορείς το κάνεις σαν δουλεία;
Να πίνεις καφέ; Να πηγαίνεις σε clubs; Να βλέπεις TV; Να χοροπηδάς στα λαγκάδια και στις εξοχές έχοντας πάρει πρώτα LSD;
Τα παραπάνω έτσι και αλλιώς δεν έχουν ούτε καν ανθρώπινη αξία, για ποίο λόγο να επιβραβεύει η κοινωνία τις παραπάνω δραστηριότητες;

Θα μου πεις υπάρχει και φιλία. Οκ συμφωνώ ... αλλά πραγματικά πιστεύεις ότι υπάρχει άνθρωπος που να του αρέσει το επάγγελμα του και να μην έχει χρόνο για μια έξοδο; Και αν ναι γιατί πιστεύεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν (συν)εργάζεται με φίλους του; Και στην τελική η υλοποίηση κάποιου project με φίλους προσφέρει πολύ περισσότερη ψυχαγωγία (ίσως όχι διασκέδαση αλλά who cares?) από μια έξοδο σε κάποιο club.

Κάποιοι γύρω τους λένε ότι είναι αποτυχημένοι γιατί δεν βγάζουν τρελλά λεφτά, γιατί το όνομα τους στο χώρο τους ακούγεται λιγότερο στον ευρύ κύκλο, γιατί ακόμα και τα πράγματα που αγαπάνε δεν τα περιφέρουν στην "αγορά" προστατεύοντας τα από την καταναλωτική μανία του σήμερα. Υπάρχουν άνθρωποι επίσης που κάνουν χίλια πράγματα για να βοηθήσουν χωρίς να το ξέρει κανείς.
Είμαι σίγουρη ότι εσύ δεν θα τους θεωρούσες μετριότητες αν ήξερες τι κάνουν αλλά το ξέρεις? Το ξέρουμε για κάθε άνθρωπο που μας φαίνεται ξεχασμένος, στον κόσμο του, ήσυχος?

Ποίος συσχέτισε την επιτυχία με τα λεφτά (ή έστω με την μεγάλη ζωή); Ή εκτός θεωρούμε αποτυχημένους σχεδόν όλους τους επιστήμονες (π.χ. Einstein, Nash).

Αλλά και η μεγάλη ζωή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την επιτυχία. Εδώ θα βρεις πολλά παραδείγματα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσει να τραγουδάει ... λογικά θα γίνει τραγουδιστής
Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσουν τα βιβλία ... λογικά θα γίνει κριτής βιβλίων
Υποθέτουμε ότι σε κάποιον του αρέσει η ξυλογλυπτική ... λογικά θα γίνει μαραγκός.
Υποθέτουμε ότι σε [...]

Τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις στην προσωπική ζωή και να μην μπορείς το κάνεις σαν δουλεία;
Να πίνεις καφέ; Να πηγαίνεις σε clubs; Να βλέπεις TV; Να χοροπηδάς στα λαγκάδια και στις εξοχές έχοντας πάρει πρώτα LSD;
Τα παραπάνω έτσι και αλλιώς δεν έχουν ούτε καν ανθρώπινη αξία, για ποίο λόγο να επιβραβεύει η κοινωνία τις παραπάνω δραστηριότητες;

Και δεν κανουν ολοι αυτο που πραγματικα θα ηθελαν...για πολλους και διαφορους λογους..Δεν ειναι στο χερι μας παντα...
Η αληθεια ειναι, οτι μετα απο καποια ηλικια, αυτο που σε ενδιαφερει, ειναι να εχεις εναν καλο μισθο, να μπορεις να προσφερεις τα καλυτερα στην οικογενεια σου και τον εαυτο σου...
Τι ειναι αυτο που μπορεις να κανεις στην προσωπικη σου ζωη και δεν μπορεις να το κανεις σα δουλεια? Να μεγαλωνεις το παιδι σου, να εχεις οικογενειακες στιγμες, να πας σινεμα, θεατρο, να κανεις σπορ, να πας για καφε αμε..ακρως χαλαρωτικο, να κανεις εκδρομες, ταξιδια κ.ο.κ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Και δεν κανουν ολοι αυτο που πραγματικα θα ηθελαν...για πολλους και διαφορους λογους..Δεν ειναι στο χερι μας παντα...

Συμφωνώ ... υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να σε τσακίσουν. Ωστόσο ο επιτυχημένος είναι εκείνος που μπορεί να σηκώνεται όταν πέφτει. Ας υποθέσουμε ότι βλέπεις έναν άνθρωπο πεσμένο στον δρόμο, ίσως να τον βοηθήσεις να σηκωθεί ... αν ξανά πέσει ίσως να τον ξανά βοηθήσεις... αν ωστόσο αν συνεχίσει να επαναλαμβάνετε αυτό ε κάποια στιγμή θα παραδώσεις τα όπλα.

Τι ειναι αυτο που μπορεις να κανεις στην προσωπικη σου ζωη και δεν μπορεις να το κανεις σα δουλεια? να εχεις οικογενειακες στιγμες, να πας σινεμα, θεατρο, να κανεις σπορ, να πας για καφε αμε..ακρως χαλαρωτικο, να κανεις εκδρομες, ταξιδια κ.ο.κ

Θέλεις να πεις ότι π.χ. ο Bill gates, steve job δεν έχει πάει ταξίδια, εκδρομές, θέατρο κτλ; Ειδικά ο πρώτος στο startup του την είχε κοπανήσει στην Ινδία για να βρει κάποιον guru. Επίσης ο Bill Gates έχει 2-3 παιδιά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Δεν ειπα καθολου αυτο...Απαντησα στο τι μπορει να κανει κανεις στην προσωπικη του ζωη και να μην μπορει να ειναι παραλληλα το επαγγελμα του...
Και το παραδειγμα σου με τον Γκειτς, σορρυ αλλα δεν το πιανω......Τι θελεις δλδ να μου πεις με αυτο..?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.