Η γνώμη σας για την αυτοκτονία

[αορ]

Αυτοκτονία...Δεν υπάρχουν στάνταρντς που να την καθορίζουν.Υπάρχουν άνθρωποι που την υιοθετούν.Άνθρωποι που για ένα λεπτό χάνουν τον έλεγχο ,χάνουν το τιμόνι της ζωής τους και φυγοπονούν.Δεν σκέφτονται εκείνη τη στιγμή.Δεν αισθάνονται.ένα μαύρο πέπλο τυφλώνει τα ήδη θολά μάτια τους και χάνουν ολοκληρωτικά τον κόσμο τους.Χάνουν το νόημα της ύπαρξης τους,φέρνονται εγωιστικά και δεν έχουν το δικαίωμα να το μετανιώσουν,δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν.Πιέζουν,εξωθούν,εξαναγκάζουν τον εαυτό τους να θεωρήσει οτι ο θάνατος είναι λύση.Μάταια,ο θάνατος είναι τέλος και το τέλος ποτέ δεν ήταν λύση.Αισθάνονται παγιδευμένοι σε μια επώδυνη πραγματικότητα και αντί να απομακρύνουν απο τη ζωή τους το επώδυνο αποβάλλουν την πραγματικότητα,χωρίς συναίσθηση.Γίνονται έρμαια των σκέψεων,γίνονται υπόδουλοι ενός άλλου εαυτού,γίνονται οξύμωροι υπόλογοι των παιδιών τους,των γονέων τους,των ανθρώπων τους μην έχοντας τη δυνατότητα,τη δυνατότητα να απαντήσουν.
Η ζωή είναι για να σου χαρίζει ευτυχία και να σου δίνει νόημα με τα μικρά ασήμαντα καθημερινά της τερτίπια..Μόνο ένα πράγμα ζητά απο σένα..να μπορείς να τα δεχθείς...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[IL PENSIERO]

Τότε το ερώτημα λέει: Η άρνηση προηγείται της κατάφασης; Προσωπικά θεωρώ, ότι η ύπαρξη ακριβώς του κόσμου είναι η Μεγάλη Κατάφαση του Θεού, που στην ανθρωπότητα φανερώνεται ως Λόγος, δια Ιησού Χριστού, ήτοι, με την Αλήθεια και την Οδό και τη Ζωή!

Ωχ έτσι και υπάρχει Θεός, θα με κάψει για τις θέσεις μου επάνω στην αυτοκτονία. Με βλέπω να ζω μια δεύτερη κόλαση του Δάντη. Ας ελπίσουμε πως δεν υπάρχει μπας και σωθώ.... αλλιώς.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Ωχ έτσι και υπάρχει Θεός, θα με κάψει για τις θέσεις μου επάνω στην αυτοκτονία. Με βλέπω να ζω μια δεύτερη κόλαση του Δάντη. Ας ελπίσουμε πως δεν υπάρχει μπας και σωθώ.... αλλιώς.....

Με μία τέτοια οπτική, φίλη μου, αναφέρεσαι σε θεότητα, που δίκαια, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο φίλος μας J.C. τη γκρέμισε σαν τραπουλόχαρτο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[IL PENSIERO]

Με μία τέτοια οπτική, φίλη μου, αναφέρεσαι σε θεότητα, που δίκαια, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο φίλος μας J.C. τη γκρέμισε σαν τραπουλόχαρτο!

Συμπαθέστατε Νωεύς νομίζω πως ή όποια θεότητα, δεν χρειαζόταν εμάς (εμένα και τον JC) για να γκρεμιστεί, θαρρώ πως έχει γίνει προ πολλού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[RunawayDreamer]

Δεν σου δόθηκε πάντως για να την τερματίσεις! Αν ήταν αυτός ο λόγος, απλά δεν θα σου δινόταν, νομίζω...Μοιάζει πολύ γιαπωνέζική η άποψή σας για τη ζωή. Σα να σας βλέπω κάπου εκεί στη Φουκουσίμα, να φιλοσοφείτε περί...θανάτου!

Δεν νομίζω πως ο πληθυντικός ήταν απαραίτητος, διότι είμαι μόνο 17. Ωστόσο, σχετικά μ'αυτό που είπες, εγώ είμαι της άποψης ότι από την στιγμή που σου δόθηκε αυτή η ζωή αυτομάτως εσύ και μόνο εσύ θα αποφασίσεις τι θα την κάνεις. Και δε θεωρώ την θέση μου ούτε υπερβολική ούτε...γιαπωνέζικη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eveRd'noRmalgUy]

αν δεν αλλάξεις άβαταρ , θα αυτοκτονήσω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Συμπαθέστατε Νωεύς νομίζω πως ή όποια θεότητα, δεν χρειαζόταν εμάς (εμένα και τον JC) για να γκρεμιστεί, θαρρώ πως έχει γίνει προ πολλού.

Ναι, έτσι είναι ...και μάλιστα για πολλές!

αν δεν αλλάξεις άβαταρ , θα αυτοκτονήσω

Ποιος είν' αυτός που σε φθάνει σε τόσο απελπιστική κατάσταση;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Νομίζω δεν θα μπορούσα ποτέ να αυτοκτονήσω. Ακόμα και στις πιο άσχημες στιγμές μου που ένιωθα πως δεν έχει πλέον νόημα η ζωή μου (μια φορά το έχω νιώσει αυτό, μην υπερβάλλω κιόλας), ποτέ δεν σκέφτηκα σοβαρά να δώσω τέλος - όχι από φόβο ή δειλία, αλλά γιατί μου αρέσει τόσο πολύ αυτή η ζωή που ό,τι άσχημο κι αν περάσω, απλώς δεν μπορεί να με κάνει να θέλω να την κοπανήσω. Για την ακρίβεια έχω σκοπό να ζήσω ως τα 90 μίνιμουμ.
Οπότε δύσκολα μπορώ να καταλάβω αυτούς που αυτοκτονούν ή κάνουν απόπειρα, παρόλο που θεωρώ πως το πως διαθέτει ο καθένας το κορμί του είναι δικό του θέμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΕΡΗΜΟ_ΝΗΣΙ]

Καλησπέρα. Εχει κάπου παραπάνω γραφτεί πως η αυτοκτονία είναι δικαιολογημένη και όχι κατακριτέα, μόνο σε κάποιες περιπτώσεις ευθανασίας.

Θα ήθελα να πάω λίγο παραπέρα και να τοποθετηθώ στο συγκεκριμένο θέμα πιο πρακτικά μέσω ενός παραδείγματος που θα τεθεί σαν ερώτηση. Παραδείγματος που η ζωή η ίδια φτιάχνει όπως νομίζω πως όλοι ξέρουμε, πιο φριχτά και πολύπλοκα σενάρια. Μπορώ εύκολα να΄γράψω κι άλλα πολλά, μα θέλω να πιστεύω ότι αυτό θά'ναι αρκετό για να γίνει κατανοητό πως η αυτοκτονία είναι δικαιολογημένη και όχι κατακριτέα σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Ακόμα θέλω να δείξω με το πιο κάτω παράδειγμα, ότι πολλές φορές τους αυτόχειρες, οδηγούν άλλα πρόσωπα στη πράξη της αυτοκτονίας, όπως έγραψα σε πιο πάνω απάντησή μου.

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί προτιμώ να τις καταλάβει ο καθένας απο μόνος του και γιατί δε θέλω να εμβαθύνω σε τέτοια περιστατικά:

Σε μια πόλη ζει μια οικογένεια με το γιό της. Ο πατέρας πεθαίνει και μένει το αγόρι ορφανό. Μα η μητέρα ξαναπαντρεύεται όταν το αγόρι είναι περίπου 4ετών. Ο πατριός αρχίζει να βιάζει το αγόρι απ'αυτη την ηλικία μέχρι και 8ετών. Η μητέρα το μαθαίνει και το ανέχεται. Ο πατριός απ τη στιγμή που έχει κορεστεί η διαστροφή του πάνω στο παιδάκι αυτό, το προσφέρει απλόχερα σε γνωστούς και μη, έναντι κάποιας αμοιβής και εξαργυρώνοντας τα στη συνέχεια σε οινοπνευματώδη λόγω αλκοολισμού.

Αυτό εξακολουθεί να γίνεται μέχρι και την εφηβεία του αγοριού καθώς έχει υποστεί ακραία τρομοκρατία απ τον πατριό του, έχοντάς το κάνει υποχείριό του. Παρ'όλα αυτά το αγόρι όταν πλέον γίνεται ενήλικος, βρίσκει το ψυχικό σθένος και τη δύναμη να γνωρίσει μια κοπέλα και να πορευτεί παλεύοντας να διώξει το παρελθόν του σαν ένα όνειρο κακό.

Οι βλέψεις του πατριού όμως τον βρίσκουν αντίθετο σ'αυτό, καθώς τον θέλει να συνεχίζει το δρόμο της αντρικής πορνείας. Το αγόρι αρνείται, ώσπου ο πατριός το χλευάζει λέγοντας και δείχνοντάς του πλήθος βίντεο και φωτογραφιών απο ερωτικές στιγμές του. Του ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται ότι κι αν κάνει να τον αφήσει ελεύθερο. Δεν χρειάστηκε καν να του πει ότι θα δείξει τις φωτογραφίες και βίντεο. Το μήνυμα το έλαβε.

Την ίδια μέρα το αγόρι αυτοκτονεί.


υγ.Σε αυτό και μόνο το παράδειγμα μπορεί ο καθένας μας να κάνει πάρα μα πάρα πολλές αλλαγες σεναρίου και μετατροπές. Ακόμα και τη θέση του πατριού να πάρει ο φυσικός πατέρας. Τα συμπεράσματα δικά σας, για την κατάκριση, για το ότι δεν είχε καμμιά δικαιολογία και για το ότι πολλές φορές δεν οδηγείται ο αυτόχειρας απο άλλα πρόσωπα σε τέτοιο αδιέξοδο.

Κατακρίνετε το αγόρι αυτό λοιπόν και μη του δώσετε δικαιολογία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eveRd'noRmalgUy]

Θα δικαιολούσα τον Φώσκολο αν αυτοκτονούσε - επηρέασε αρνητικά πολύ κόσμο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Spoiler

Καλησπέρα. Εχει κάπου παραπάνω γραφτεί πως η αυτοκτονία είναι δικαιολογημένη και όχι κατακριτέα, μόνο σε κάποιες περιπτώσεις ευθανασίας.

Θα ήθελα να πάω λίγο παραπέρα και να τοποθετηθώ στο συγκεκριμένο θέμα πιο πρακτικά μέσω ενός παραδείγματος που θα τεθεί σαν ερώτηση. Παραδείγματος που η ζωή η ίδια φτιάχνει όπως νομίζω πως όλοι ξέρουμε, πιο φριχτά και πολύπλοκα σενάρια. Μπορώ εύκολα να΄γράψω κι άλλα πολλά, μα θέλω να πιστεύω ότι αυτό θά'ναι αρκετό για να γίνει κατανοητό πως η αυτοκτονία είναι δικαιολογημένη και όχι κατακριτέα σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Ακόμα θέλω να δείξω με το πιο κάτω παράδειγμα, ότι πολλές φορές τους αυτόχειρες, οδηγούν άλλα πρόσωπα στη πράξη της αυτοκτονίας, όπως έγραψα σε πιο πάνω απάντησή μου.

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί προτιμώ να τις καταλάβει ο καθένας απο μόνος του και γιατί δε θέλω να εμβαθύνω σε τέτοια περιστατικά:

Σε μια πόλη ζει μια οικογένεια με το γιό της. Ο πατέρας πεθαίνει και μένει το αγόρι ορφανό. Μα η μητέρα ξαναπαντρεύεται όταν το αγόρι είναι περίπου 4ετών. Ο πατριός αρχίζει να βιάζει το αγόρι απ'αυτη την ηλικία μέχρι και 8ετών. Η μητέρα το μαθαίνει και το ανέχεται. Ο πατριός απ τη στιγμή που έχει κορεστεί η διαστροφή του πάνω στο παιδάκι αυτό, το προσφέρει απλόχερα σε γνωστούς και μη, έναντι κάποιας αμοιβής και εξαργυρώνοντας τα στη συνέχεια σε οινοπνευματώδη λόγω αλκοολισμού.

Αυτό εξακολουθεί να γίνεται μέχρι και την εφηβεία του αγοριού καθώς έχει υποστεί ακραία τρομοκρατία απ τον πατριό του, έχοντάς το κάνει υποχείριό του. Παρ'όλα αυτά το αγόρι όταν πλέον γίνεται ενήλικος, βρίσκει το ψυχικό σθένος και τη δύναμη να γνωρίσει μια κοπέλα και να πορευτεί παλεύοντας να διώξει το παρελθόν του σαν ένα όνειρο κακό.

Οι βλέψεις του πατριού όμως τον βρίσκουν αντίθετο σ'αυτό, καθώς τον θέλει να συνεχίζει το δρόμο της αντρικής πορνείας. Το αγόρι αρνείται, ώσπου ο πατριός το χλευάζει λέγοντας και δείχνοντάς του πλήθος βίντεο και φωτογραφιών απο ερωτικές στιγμές του. Του ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται ότι κι αν κάνει να τον αφήσει ελεύθερο. Δεν χρειάστηκε καν να του πει ότι θα δείξει τις φωτογραφίες και βίντεο. Το μήνυμα το έλαβε.

Την ίδια μέρα το αγόρι αυτοκτονεί.


υγ.Σε αυτό και μόνο το παράδειγμα μπορεί ο καθένας μας να κάνει πάρα μα πάρα πολλές αλλαγες σεναρίου και μετατροπές. Ακόμα και τη θέση του πατριού να πάρει ο φυσικός πατέρας. Τα συμπεράσματα δικά σας, για την κατάκριση, για το ότι δεν είχε καμμιά δικαιολογία και για το ότι πολλές φορές δεν οδηγείται ο αυτόχειρας απο άλλα πρόσωπα σε τέτοιο αδιέξοδο.

Κατακρίνετε το αγόρι αυτό λοιπόν και μη του δώσετε δικαιολογία.

Βασικά, δεν είπε κανείς ούτε για την ευθανασία, πως είναι δικαιολογημένη, αλλά πως είναι διαφορετικό θέμα...

Λοιπόν... Εγώ θα το κατακρίνω το αγόρι της ιστορίας... Γιατί αν ήθελε να ξεφύγει θα μπορούσε να το κάνει... Κι αν όχι στην πολύ μικρή ηλικία που ξεκίνησε αυτό, αλλά σίγουρα κατά την εφηβεία του... Θα μπορούσε να αποδείξει όλη αυτή την εκπόρνευσή του και να δώσει ένα τέλος σε αυτήν...
Παρ' όλα αυτά δεν έκανε τίποτα τέτοιο, το ανέχτηκε μέχρι την ενηλικίωση του και μόλις κατάφερε να σταθεί λίγο στα πόδια του, εμφανίστηκε ο πατριός του και τον εκφόβισε... Τότε θα μπορούσε απλά να τον αγνοήσει... Τι θα έκανε?? Ας τα δημοσίευε... Θα αναγκαζόταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να παραδεχτεί ότι όδηγησε σ' όλη αύτη την διαστροφή ένα ανήλικο παιδί και θα εξέθετε πόσους ανθρώπους που πλήρωσαν για να κάνουν ότι έκαναν με το παιδί... Κοινώς, δεν μπορούσε να δημοσιεύσει τίποτα, γιατί θα κατέληγε σε πολύ χειρότερη θέση... Και το παιδί θα ελευθερωνόταν...
Άρα, ο εν λόγω αυτόχειρας, μας δείχνει την δειλία του και την εύκολη παραίτηση από μία ζωή που από κείνο το σημείο και πέρα μόνο καλύτερη θα μπορούσε να γίνει, αρκεί να είχε το θάρρος να παλέψει για μία καλύτερη ζωή... Ισχύει πως κάποιοι σ' αυτοί την ζωή είναι πολύ πιο τυχεροί από κάποιους άλλους, αλλά πάντα όλοι μπορούν να αποκτήσουν μια καλύτερη ζωή... Και μία ακόμη καλύτερη, όσοι μπορούν να την εκτιμίσουν...
Ξέρω θα μου πεις ήταν πολύ δύσκολο να το παραδεχθεί όταν ήταν έφηβος και φοβήθηκε τον διασυρμό αργότερα... Ίσως να μου πεις κι ότι λίγοι παραδέχονται την κακοποίησή τους, αλλά αυτός είναι και ο λόγος που συνεχίζουν να συμβαίνουν τέτοια γεγονότα... Κι ακριβώς αυτό είναι το point μου... Ότι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας δεν είχε το ψυχικό σθένος που χρειάζεται η ζωή αυτή...

Υγ. Βέβαια, όσο και να κατακρίνω τον αυτόχειρα, κατακρίνω πολύ περισσότερο τον πατριό του για τις πράξεις του και ακόμη περισσότερο την μητέρα που ανεχόταν την κακοποίηση του παιδιού της...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[darkelf]

Τι καλα που θα ηταν να μπορουσαμε απλα μα αποφασιζαμε για τη ζωη μας....

χωρις να σκεφτομαστε τους αλλους διπλα μας.....

ερχεται καποια στιγμη που πρεπει να πεις το μεγαλο ναι η το μεγαλο οχι....

ναι για τη τη ζωη 'ηγια το θανατο?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Τι καλα που θα ηταν να μπορουσαμε απλα μα αποφασιζαμε για τη ζωη μας....

χωρις να σκεφτομαστε τους αλλους διπλα μας.....

ερχεται καποια στιγμη που πρεπει να πεις το μεγαλο ναι η το μεγαλο οχι....

ναι για τη τη ζωη 'ηγια το θανατο?

Exμ... Ναι.
...για τον θάνατο των άλλων

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[darkelf]

Δυστυχως εγω ειμαι fun του Καρυωτακη......

αλλα βλεπω εδω οι απαντησεις ειναι last last year....

οχι ρεμπεσκε μου....

σκεφτομαι τους αλλους.... αληθεια....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Δυστυχως εγω ειμαι fun του Καρυωτακη......

Καημένη...

αλλα βλεπω εδω οι απαντησεις ειναι last last year....

Could you be a little more specific??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[darkelf]

Η δικη μου αποψη ειναι αυτη....

Σαν φυγεις, μην ξεχασεις το τελευταιο αντιο... του ειπε...
Σαν γυρισεις παλι μην ξεχασεις εκεινη την ωρα του δειλινου, χαιρετισες για στερνη φορα και η μορφη σου εμεινε πανω στη ζεστασια του κορμιου μου... κι εκεινος χαμογελασε...
Εμεινα να κοιταζω τα ματια σου μες στη νυχτα, οταν το προσωπο σου εφυγε με εκεινες τις σταλες... κι εκεινος σκυθρωπιασε...
Κρυωνα πολυ, μα μου πηρες ολη τη ζεστασια που ειχα στην καρδια μου...κι εκεινος ενιωσε τυψεις....
Εμεινα ΜΟΝΗ, με τα ματια ιδρωμενα στην προσμονη σου, κι αν τωρα η μορφη σου εδυσε απ'το ηλιολουστο, θα σου κρατω συντροφια τις ατελειωτες νυχτες, οταν η καταιγιδα ξεσπα στο κατωφλι του σπιτιου μου... κι εκεινος δακρυσε...
Μπορει να μην προφτασω να δω την επομενη ανοιξη...κι εκεινος αυτοκτονησε...

πειτε μου παιδες περιμενω απαντηση....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eveRd'noRmalgUy]

εγώ δεν δύναμαι να απαντήσω

τώρα κάνω χαρακιές στις φλέβες μου και ακούω κοργιαλά

θα σου απαντήσω μέσω wifi από τα σκαλάκια στο σύνταγμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Καλησπέρα. Εχει κάπου παραπάνω γραφτεί πως η αυτοκτονία είναι δικαιολογημένη και όχι κατακριτέα, μόνο σε κάποιες περιπτώσεις ευθανασίας.

Αν εννοείς τη δική μου δημοσίευση, δεν είπα ούτε εννόησα κάτι τέτοιο.
Για την ευθανασία υπάρχει ειδικό θέμα, που μπορείς να βρεις εδώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Βασικά, δεν είπε κανείς ούτε για την ευθανασία, πως είναι δικαιολογημένη, αλλά πως είναι διαφορετικό θέμα...

Λοιπόν... Εγώ θα το κατακρίνω το αγόρι της ιστορίας...
Υγ. Βέβαια, όσο και να κατακρίνω τον αυτόχειρα, κατακρίνω πολύ περισσότερο τον πατριό του για τις πράξεις του και ακόμη περισσότερο την μητέρα που ανεχόταν την κακοποίηση του παιδιού της...

Έτσι ακριβώς! Η δράση απέναντι σ' ένα "λάθος", δεν καταλήγει πάντα σε ...δικαίωση!

....

ναι για τη τη ζωη 'ηγια το θανατο?

Το " όχι για τη ζωή ", δεν μεταφράζεται σε "ναι για το θάνατο"!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ShatteredIce]

η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να βγάλουμε ένα κάθετο συμπέρασμα για αυτό το θέμα γιατί κάθε άτομο είναι και διαφορετικός χαρακτήρας. Επομένως, δεν ξέρουμε την αντίδραση του σε ένα δυσάρεστο γεγονός ή ακόμα και στην ίδια τη ζωή. Γι'αυτό πολλές φορές εκπλησσόμαστε όταν αυτοκτονεί ένα δυναμικό άτομο κατά τη γνώμη μας.. Πολύ απλά οι άνθρωποι έχουν πλούσιο και μπερδεμένο συναισθηματικό κόσμο και ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα έρθει σε αυτή τη θέση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.